หัวข้อ: "Don't Leave Me Alone"

[roseen]

มันก็น่ารักดีความรักของคน3ค

[พี่วันเสาร์]

เราสามคนถึงจะรักกันแต่มันดูเศร้าไปม้ายยยยย
+1 ให้เราสามคนคะ

[MyTeaMeJive]

+1 ขอบคุณทุกรีครับ

ตอนจบมาวันอาทิตย์นะครับ

ขอบคุณมาก

[Piaanie]

ง่า สรุป 3 คนจริงๆ นะนี่ สงสารไรท์เหมือนกันนะ เค้ารักกัน แต่สงสารเรา ว๊า น่าจะมีมาอีกซักคน มารักไรท์ ทีนี้ก็ไม่มีใครเจ็บแระ เอาแบบรักมากๆ สุดใจขาดไปเลย คนโหยหาความรักก็น่าจะมีคนที่มาเติมเต็มให้แบบ เต็มที่ ไม่ใช่ได้มาแบบครึ่่งๆ กลางๆ 

[greenoak]

คิดถึงสองคู่หูตัวเปี๊ยกแย่เลย

[N.T.❁]

  สงสารไรน์ ><"

[MyTeaMeJive]

(ต่อครับ)

ตอนจบ

พี่ลีโอหันมามองคนที่เดินอยู่ข้างๆ แต่สายตาหันไปทางอื่นตลอดเวลาที่เดินจากลานจอดรถกลับมาถึงห้องพักที่ชั้นบนสุดของโรงแรม

ตอนที่ออกมาจากมหาวิทยาลัยยังหัวเราะมิคกี้กับ “สะใภ้” อยู่ดีๆ แต่พอแวะกินข้าวกับซื้อของกลับดูเงียบลงไปเหมือนกำลังคิดอะไรบางอย่าง

“ผมไปอาบน้ำก่อนนะฮะ” วินวินบอกพี่ทันทีที่เดินเข้าไปในห้องพัก
“อืม” พี่พยักหน้ารับแต่สายตาของพี่ที่มองเลยไปที่โต๊ะทำงาน แล้วเดินเข้าไปดูทำให้น้องมองตาม
ตอนนี้บนโต๊ะทำงานตัวใหญ่มีซองเอกสารสีส้มสดวางอยู่
วินวินพลอยเปลี่ยนใจวางกระเป๋าที่โซฟาแล้วเดินกลับมายืนข้างๆ พี่
“โห..สีเหรอเนี่ย”
พี่หัวเราะเบา ๆ “จากเทียร์น่ะ”
วินวินหันไปมองพี่แล้วก้มหน้า “ผมไปอาบน้ำดีกว่า”
พี่หันไปหอมแก้มนิ่ม แล้วแกะซองเทของออกมากองบนโต๊ะก่อนที่น้องจะเดินไป ภายในซองนอกจากจะมีรูปภาพแล้ว ยังมีกล่องใบเล็กๆ อยู่ด้วย
พี่ลีโอแค่รวบของทุกอย่างคืนในซองแล้วหันมามองคนใบหน้าเหมือนตุ๊กตา
“เอ่อ...คือ...”
“นี่แหละเทียร์” พี่ลีโอพูดแล้วถอนหายใจ ยืนกอดอกพิงโต๊ะทำงาน
“แล้ว..ผม...”
“ผมทำไม”
“ก็...พี่เทียร์”
“ส่งของมาทำลายขวัญ ท่าทางจะได้ผลดีซะด้วย เพราะมีคนยอมแพ้ทันที”
“ใครบอก” วินวินทำแก้มป่อง
“เหรอ ไม่เห็นจะเหมือนคนไม่ยอมแพ้เลยนี่ หงอยซะขนาดนี้”
“ผมไม่หงอย”
“เหรอ”
“เหอะ แล้วจะรู้ว่าถ้าผมเอาจริงขึ้นมา ใครก็สู้ผมไม่ได้”
พี่ส่ายหน้า เดินกลับไปห้องนอน “ไม่เห็นจะจริงเลย”
วินวินกระโดดขี่หลังพี่ ให้พี่แบกกลับเข้าไปในห้อง แต่เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น “พ่อโทรมา”
“งั้นพี่ไปอาบน้ำก่อนนะ”
“ฮะ” วินวินวิ่งมาหยิบโทรศัพท์จากในกระเป๋า แล้วกลับไปนอนคุยในห้อง
“พี่ไปรับผม กินข้าวแล้ว กลับมาห้องแล้ว .....”

เรื่องราวต่างๆมากมายที่เกิดขึ้นล้วนแต่เป็นบททดสอบความรัก อยู่ที่ว่าเราจะนำมากัดก่อนความรัก หรือว่าจะเสริมให้ความรักมั่นคงขึ้น
พี่ลีโอยอมรับว่า เพราะความเห็นแก่ตัวทำให้คนหลายคนเจ็บปวด ลำพังตัวเองอาจเลือกที่จะไม่ใส่ใจความรู้สึกเหล่านั้นต่อไป แต่เมื่อมันมีผลมาถึงน้องก็ไม่อยากปล่อยให้มันผ่านไป อยากจัดการให้ทุกอย่างเรียบร้อยด้วยดี
แต่บังเอิญว่าน้องเองก็เลือกที่จะปล่อยให้เรื่องเหล่านั้นผ่านไปเหมือนกัน
สิ่งของต่างๆที่เทียร์ส่งมา ถึงได้ถูกทิ้งให้อยู่บนโต๊ะเหมือนเดิม

เมื่อพี่ออกมาจากห้องน้ำ เห็นคนรูปร่างผอมบางกำลังนอนเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง 
“เป็นไงมั่ง”
“ไม่เป็นไง บอกว่าอย่ากวนใจพี่เวลาพี่ทำงาน”
“อืม..งั้นพี่ลงไปงานเลี้ยงแป๊บนึงนะ”
วินวินเงยหน้าขึ้นมองคนที่สวมกางเกงนอนขายาวตัวเดียว ผ้าขนหนูผืนเล็กพาดคอ แล้วขมวดคิ้ว
“งานอะไรใส่กางเกงนอนตัวเดียว”
“ปาร์ตี้ชุดนอนไง”
“อะเหรอ~~ ตามสบายเลยป๋า~~”
พี่ลีโอยักคิ้ว แล้วเดินออกไปจากห้อง
“เฮ้ย! ไปจิงดิ” วินวินวางโทรศัพท์ไว้หัวเตียงแล้ววิ่งตามออกมา แต่พอเปิดประตูก็โดนแขนแข็งแรงเหนี่ยวเอวไว้แล้วยกจนลอย
“เหวย!  อ๊า! ปล่อยๆๆๆๆๆ เดี๋ยวตก!”
หนุ่มตัวเล็กร้องลั่น เมื่อโดนพี่ล็อคเอวแล้วแกล้งเหวี่ยงไปรอบๆ 
คนกลัวตกร้องลั่น
แต่คนแกล้งหัวเราะร่วน
“อ๊าก ปล่อยก่อน จะอ้วกแล้ว!”
พี่หยุดหมุนแต่พอปล่อยน้องลงแตะพื้น คนตัวเล็กก็เซทำให้พี่คว้ากอดเอวไว้
“จะอ้วกเหรอ ขอโทษๆ”
“เหอะ ไม่ต้องขอโทษเลย”
วินวินมองซ้ายมองขวาแล้วหัวเราะ “โอย...เวียนหัวโคตร ขนาด 3 ขวบยังไม่เคยมีใครจับผมเหวี่ยงอย่างนี้เลยนะเนี่ย”
พี่ล็อคเอวอุ้มกลับมาวางที่เตียงในห้อง แต่พอถึงเตียงน้องก็กลิ้งตัวหนีไปอีกฟากของเตียง
“อ้าว...”
“อ้าว เอิ้ว อารายกาน หือตาเฒ่า” วินวินทำหน้าตาล้อเลียน
“ไม่เป็นไรนี่หว่า”
“พี่ก็รู้ว่าผมไม่เป็นไรถึงพามาเตียง แทนที่จะพาไปอ้วกที่ห้องน้ำ”
พี่หรี่ตากอดอก น้องก็ทำท่าเลียนแบบ แล้วกลายเป็นหัวเราะ มือสวยของพี่ดึงที่จมูกเบาๆ
“ตัวแสบเอ๊ย”
“อ๊ะลืมไปเลย ผมต้องไม่รู้เท่าทันนี่หว่า ฉลาดมากเดี๋ยวโดนทิ้ง”
วินวินบอกแล้วจะลุกขึ้น แต่โดนแขนแข็งแรงเหนี่ยวกลับมานอนอยู่บนเตียงเหมือนเดิม
ใบหน้าหล่อๆ นั่นอยู่ใกล้...แต่ไม่ยิ้ม..
“พูดว่าอะไรนะ”
“พูดอะไร”
“เมื่อกี้พูดว่าอะไร”
“พูดว่า....” วินวินกลืนน้ำลายหนืดๆ ลงคอ มือขาวเกาะไหล่พี่ไว้ “ผม...”
“อย่าพูด อย่าแม้แต่จะคิดว่าพี่จะทิ้งเข้าใจมั๊ย”
ทั้งที่พี่จริงจัง ทั้งน้ำเสียงท่าทางและแววตา
คนที่โดนคร่อมตัวอยู่พยักหน้า ค่อยคลายยิ้ม แต่พอจะอ้าปากพูดพี่ก็รีบดักคออย่างรู้ทันอีกครั้ง
“ห้ามบอกว่าคิดเผื่อใจ เพราะมันไม่มีวันเกิดขึ้น”
“ใครจะไปรู้อนาคต” น้องเถียงเสียงอ่อยๆ
“อย่าคิดเองนอยด์เอง”
“ก็....”
“ไหนเมื่อกี้ใครบอกว่าถ้าเอาจริงไม่ยอมแพ้ไง”
วินวินทำเป็นหรี่ตายกมุมปาก “เหอเหอ บอกมาเหอะ จริงๆ แล้วตะเองกลัวโดนเค้าทิ้งใช่มะล่า~~
“ไอ้ตัวแสบ”
พี่ก้มลงหาแก้มใสคนรู้ทัน แต่น้องดิ้นหนีผลักไหล่พี่ ก็ยังโดนดึงเอวบางกลับมาหา เสียงหัวเราะดังก้องห้องพัก

*-*-*

ชายหนุ่มตัวเล็กยังไม่อยากลืมตาตื่น แขนเล็กๆวาดไปทั่วเตียง......ว่างเปล่า....
ดวงตากลมโตลืมขึ้นทันทีแล้วผวาพุ่งออกมาจากห้อง
“พี่ฮะ!”
ลีโอยังคุยโทรศัพท์อยู่ ได้ยินเสียงเรียกอย่างตกใจ แต่เมื่อหันไปวงแขนเล็กๆ ก็โผมากอดไว้แน่น
“แค่นี้นะครับ น้องตื่นแล้ว” พี่ลีโอบอกแล้วกดโทรศัพท์ ขณะที่ลูบผมคนที่ซุกหน้าอยู่กับอกเบาๆ รู้สึกถึงหัวใจที่เต้นแรงผ่านอกบางๆ มือเล็กๆที่กดอยู่ที่หลังพี่ทั้งเย็นเฉียบและสั่นไหว

.....พี่อยู่ที่นี่ พี่ไม่ได้ไปไหน.....

“ตื่นแล้วเหรอ เช้านี้กินอะไรดี เสร็จแล้วเราไปเดินเล่น ไปไหว้พระกันมั๊ย” พี่ถามอย่างอ่อนโยน หลีกเลี่ยงความกังวลของน้องไปที่เรื่องอื่น
แต่คนที่ซุกหน้าอยู่ยังไม่ยอมพูดอะไร ได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้พี่ยืนกอดอยู่นิ่งๆ สักพักถึงได้คลายแขนออก
“ผมไปอาบน้ำนะฮะ” วินวินบอกทั้งที่ยังก้มหน้า
“พี่อาบให้นะ”
ดวงตากลมโตเหลือบขึ้นมอง แล้วส่ายหน้าอีกครั้งเดินกลับไปที่ห้อง “สั่งอาหารเผื่อผมด้วยนะ”
ครึ่งชั่วโมงผ่านไป รูมเซอร์วิสเข็นรถอาหารเข้ามาแล้วกลับลงไป พี่ถึงได้เดินกลับเข้าไปดูในห้อง
“วินวินครับอาหารเช้ามาแล้ว”
ได้ยินแต่เสียงน้ำ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ ทำให้พี่เคาะประตูห้องน้ำเรียก “วินวินครับ”
....เงียบ....
พี่เปิดประตูห้องน้ำที่ไม่ได้ล็อค วินวินยืนอยู่ในอ่างอาบน้ำ กำลังล้างฟองแชมพูสระผม
สายน้ำกับฟองที่ไหลผ่านร่างกายขาวละเอียด....
พี่ลีโอก้าวเดินเข้าไปหาจับจ้องที่ภาพข้างหน้า เหมือนริมฝีปากแห้งผาก
“วินวิน.....”
ดวงตากลมๆ ที่หันมามองเลื่อนลงมาที่แกนกลางแล้วอมยิ้ม ล้างฟองแชมพูแล้วหันไปกดสบู่เหลวใส่ฟองน้ำ
“ขอ..พี่ทำให้....นะ”
วินวินเลิกคิ้ว แล้วส่งฟองน้ำให้ พี่ยังคงยืนอยู่ข้างนอกอ่างอาบน้ำ แต่น้ำจากฝักบัวยังคงเผื่อแผ่มาถึงพี่
สัมผัสแผ่วเบาทะนุถนอมเมื่อฟอกสบู่ให้น้อง
“บางทีพี่ก็ทำเหมือนผมเป็นลูกบอล แต่บางทีก็เหมือนกลัวว่าผมจะหัก” 
“ก็....”
“ผม...เป็นคนของพี่ใช่มั้ยฮะ...”
พี่จับคนถามหมุนตัวเข้ามาหาแล้วกดจูบ ทั้งดูดปากดูดลิ้น ดูดแก้ม แล้วกลับไปที่ริมฝีปากอีกครั้งฝ่ามือแข็งแรงฟอนเฟ้นไปทั่วตัวจนคนในแขนร้องคราง
“วินวิน...ให้พี่ทำข้างนอกให้นะ” พี่ถามเสียงแหบพร่าแล้วก้มดูดลำคอแรงๆ
“ผมเป็นคนของพี่หรือเปล่า” วินวินถามกลับเสียงสั่น
“น้องไม่สบาย”
วินวินดึงมือที่กระชับแก้มก้นให้แตะที่จุดอ่อนไหวด้านหลัง ร่างผอมบางยกตัวขึ้น หลับตาแน่น
“ผมเป็น...คน..ของ...พี่...หรือ...เปล่า”
พี่สอดนิ้วช้าๆ ขณะที่วินวินยกขาเรียวข้างหนึ่งเหยียบที่ขอบอ่างอาบน้ำ “อือ...พี่ฮะ...พี่...”
พี่ก้มลงหาริมฝีปากที่เปิดรับ 2 แขนโอบรอบคอพี่ไว้แน่น
จนเมื่อพี่เลื่อนนิ้วออก วินวินก็หายใจยาวๆ ตาม ดวงตาหรี่ปรือ
“วินวิน”
“พี่รักผมมั้ย”
“รักสิ รักมาก” พี่ก้มลงช้อนริมฝีปากคู่สวยดูดขณะที่ยกสะโพกบางขึ้นเอว เดินกลับมาที่เตียง
“งั้นก็...รักผมสิ”
“วินวินไม่สบาย ให้พี่ทำให้ข้างนอกนะ”
วินวินผลักไหล่พี่ จ้องมองดวงตาสีอ่อน “ผมไม่ต้องการมีความสุขคนเดียว”
“แต่ว่า...”
“ถ้าเราจะอยู่ด้วยกัน ก็ต้องมีความสุขและความทุกข์ด้วยกันไม่ใช่หรือฮะ”
"วินวิน"
"ผมรักพี่ ผมอยากอยู่กับพี่"
"พี่อยู่กับวินวินเสมอ ไม่ว่าเมื่อไหร่ก็ตาม"
"แต่ผมเป็นอย่างนี้ พี่จะเบื่อผมมั๊ยฮะ"
"เป็นแบบไหนล่ะ น้องขี้อ้อน ตามใจพี่จนพี่เสียคนซะขนาดนี้หาได้ที่ไหนอีก"
วินวินหัวเราะคิกจนดวงตาพราว
"พี่รักวินวิน พี่อยู่กับวินวิน แค่คำพูดไม่พอ แต่พี่จะทำให้วินวินได้เห็นได้รับรู้ จนลมหายใจสุดท้าย อย่าเบื่อตาเฒ่าคนนี้ซะก่อนแล้วกัน"
พี่คลี่ยิ้มกว้างขณะที่ก้มลงหาริมฝีปากแสนหวาน

*-*-*

ในงานเลี้ยงจบการศึกษา….

วงดนตรีร็อคยืนอยู่ที่ฝั่งซ้ายของเวที ส่วนวงออเคสตร้าอยู่ทางฝั่งขวา
เสียงอธิการบดีประกาศชื่อนักศึกษาดีเด่น
หนุ่มหน้าใสตัวเล็กในชุดสูทสีขาวเดินขึ้นสู่เวที ค้อมตัวทำความเคารพผู้ฟังแล้วก้าวไปที่เปียโนตัวใหญ่ หันไปโบกมือทักทายวงร็อค แล้วหันไปที่วงออเคสตร้าอีกที
หนุ่มตัวเล็กสวมแว่นตาผมม้าหน้าเต่อที่วันนี้หวีผมเปิดหน้าผาก ถือไวโอลินเตรียมพร้อมอยู่ที่หัวแถว 
ทั้งที่รู้ว่ามันผิดมารยาท แต่หนุ่มอารมณ์ดีมองโลกในแง่บวก ก็ยังอดไม่ได้ที่จะยกนิ้วหัวแม่มือให้เพื่อน
วินวินหัวเราะ หันไปกวาดสายตาไปทั่วหอประชุม

พี่ลีโอ พ่อ และเพื่อนๆ ทุกคนอยู่ที่นี่ ท่ามกลางผู้คนมากมาย
อาจารย์ผู้ควบคุมวงเตรียมพร้อมหันมามอง
วินวินพรมนิ้วลงบนคีย์......บทเพลงแห่งความสุขหลั่งไหลเหมือนสายน้ำ
เมื่อเพลงแรกจบลงท่ามกลางเสียงปรมมือกึกก้อง
วินวินลุกขึ้นยืน กลาสเข้าไปช่วยดึงเก้าอี้ออก แล้วกลับไปประจำที่ มิคกี้เปลี่ยนใช้ไวโอลินไฟฟ้ารอยยิ้มสนุกสนานเมื่อสไลด์เข้ามาหาเพื่อนพร้อมกับเสียงเปียโนกระแทกรัว
วินวินส่ายหัว ส่ายก้น มิคกี้ก็กระโดดเตะเท้า บอดี้เวฟกันสนุกสนาน

เสียงหัวเราะดังประสานกันทั่วห้องประชุม
ท่ามกลางเสียงปรบมือดังต่อเนื่องยาวนาน 2 หนุ่มตัวเปี๊ยกกอดคอค้อมตัวขอบคุณผู้ชม

ท่ามกลางผู้คนมากมาย ดวงตากลมโตหยุดนิ่งที่คนรูปร่างสูงโปร่ง ดวงตาที่มองมาเต็มไปด้วยความยินดี และความในใจทั้งหมด

.........ขอบคุณที่รักผมเสมอ ผมรู้ว่าผมไม่ได้อยู่คนเดียว ผมไม่เคยอยู่คนเดียว ผมมีพี่อยู่ข้างๆผมเสมอ.........

-END-


---จบแล้วครับ ตอนที่วางพล็อตเรื่้อง ผมคิดจะเขียนตอนพิเศษของไรน์ แต่เล่าไปเล่ามาไม่มีอะไรใหม่ ผมก็เลยเก็บมาแทรกไว้ในตอนก่อนๆหน้านี้ทีละนิดทีละหน่อย
แน่นอนครับวินวินมีต้นแบบส่วนหนึ่งมาจากทีแต่ไม่ใช่ทั้งหมด
 
ขอบคุณพี่นุ่นที่ช่วยตรวจการบ้านให้ผมเสมอ
ขอบคุณพี่แก้วอบต.ที่งานยุ่งมากก็ยังติดตามงานของผม
ขอบคุณพี่แก้วยาหยีในทุกคำแนะนำ
ขอบคุณหมวยลำเค็ญครับแต่เรื่องใหม่รออีกสักพักใหญ่ๆ นะครับ
ขอบคุณพี่คิงครับที่เป็นที่ปรึกษาให้ผมในทุกเีื่รื่อง

ขอบคุณผู้อ่านทุกคนครับ
ไจฟ์

[LalaBam]

 



ไปอ่านก่อน

[roseen]

 :L1:จบแล้วเหรอ เร็วจัง รอผลงานตอนพิเศษ  ว่าแต่จะมีหรือเปล่าครับ

[w1234]

 

[iforgive]

 

[heefever]

จบแล้ววววว  

จบแบบแฮปปี้ แต่ไม่รู้ดิ มันทำไมยังรู้สึกค้างคาอยู่เลยอะ
ยังไม่หลายจุดที่ียังไม่เคลียร์ เรื่องรักของคน 3 คน ที่บทสรุปมันยังไม่ชัดเจน

แล้วเรื่องของวินๆ ที่ออกอาการเหมือนจะผวาทุกครั้งที่ตื่นมาไม่เจอพี่ลีโอ



มีตอนพิเศษไม่ครับ อยากอ่านตอนพิเศษของคน 3คน นั้น

+1 ครับ  

[BeeRY]

จบซะแล้ว...แต่จบซะหวานซึ้งเลย
+1 ขอบคุณนะคะ รออ่านผลงานเรื่องหน้าเน้อ

[anajulia]

ขอตรวจการบ้านอีกสักครั้ง ^^
"ทะนุถนอม" นะคะน้องไจฟ์


ตายยยยยยยยยยยยยยยยยย พี่อยู่ตรงนี้ อยู่กับวินวินตลอดเวลาจริงๆ ซึ้งงงงงงงงงงงงงงงง
มิคกี้พ่อหนุ่มแว่นม้าเต่อของพี่(นุ่น)ก็น่ารักมากมายจนฉากสุดท้าย (ชั้นหลงรักคนไม่ผิดจริงๆ โฮะๆๆๆๆๆ)
รักสามเราเขาสามคนก็จะผ่านกาลเวลา และให้กาลเวลานั้นแหละช่วยประสานหัวใจสินะ
ไม่ว่าวันข้างหน้าจะเป็นอย่างไร แต่ก็ขออยู่กับวันนี้อย่างมีความสุขสินะ.......

สุดท้าย ฝากน้องไจฟ์ไปกอดน้องทีแน่นๆ แล้วหอมแก้มดังฟอดๆด้วย เสี้ยงหนึ่งที่ขี้อ้อนและชอบเอาใจใช่มั้ยหนอที่เหมือนกับวินวิน
น่าร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ขอบคุณน้องไจฟ์สำหรับเรื่องที่ทำให้พี่นุ่นกวาดตาไล่หาทุกเช้าเรื่องนี้นะคะ ^3^

[from_mars]

จบแล้ว....ซึ้งๆๆๆๆ แต่มีบางประโยคที่ติดใจ

.....พี่อยู่ที่นี่ พี่ไม่ได้ไหน..... น่าจะต้องเป็น .....พี่อยู่ที่นี่ พี่ไม่ได้ไปไหน..... หรือเปล่าครับ??

ตอนนี้ น้ำลดแล้ว แก้ว อบต. ไม่ต้องออกพื้นที่ 555 เวลาเวิ่นเว้อเลยเยอะหน่อย...แต่นิยายน้องชายก็จบสมบูรณ์เหมือนกัน แล้วจะไปอ่านอะไรล่ะเนี่ยยย
ไม่เป็นไรเนอะ รอเรื่องใหม่ก็ได้ครับ รอได้....เนอะชาเนอะ (เกี่ยวไหม)

ขอบคุณมากครับ สองหนุ่ม...

[หมวยลำเค็ญ]

 
ขอบคุณค่ะ สุดท้ายน้องวินวินกับพี่ลีโอ ก็แฮปปี้
พวก กลาส ไรน์ อลัน ก็คงมีความสุขในแบบของเค้าหล่ะเน๊อะ

รอเรื่องใหม่นะคะ  

[himecrazy]

อ่านรวดเดียวจบเลย มันเหมือนยังไม่จบเลยอะ มันเหมือนยังมีอะไรค้างคาใจอยู่  แต่ก็อ่านไปยิ้มไปตอนเศร้าก็ร้องไปด้วย ขอบคุณมากๆที่เขียนเรื่องนี้มาให้อ่านกันค่ะ

[takara]

เฮ้อออ ในที่สุดก้อจบ จามีตอนพิเศษ มั้ยอะ วินวิน น่ารักดีอะ 

[pinkky_kiku]

อ่านแล้วมีความสุขค่า
น่ารักอ่ะ กอดวินวิน กอด ลีโอ
กอดคุณไจฟ์ 
ขอบคุณนะค๊า 

[greenoak]

โป้งแปะไว้ก่อน เดี๋ยวกินข้าวเสร็จจะรีบมาอ่านนะครับไจฟ์
 

[MyTeaMeJive]

+1 รีบน
ขอบคุณมากครับ

[Piaanie]

ขอบคุณค่ะสำหรับเรื่องดีๆ ที่แต่งขึ้น จะแอบเอาแต่ใจขอตอนพิเศษนิดนึงได้ไม๊นี่ แหะๆ นี๊ดดดดดดดซ์เดียวๆ ไม่เจ็บหรอก แต่งให้หน่อยน๊า

[greenoak]

  จบได้ประทับใจมากครับไจฟ์ จบแบบนี้พี่ชอบนะ

แต่ก็แอบคิดเหมือนหลายๆ รีบนครับว่าน่าจะมีตอนพิเศษว่าด้วยเรื่องของไรน์ อลัน และกลาสอีกซักนิด



วินวินเนี่ยบทจะแรงก็แรงนะครับ แต่ก็น่ารัก 

เฮ้อ ขอถอนหายใจยาวๆ อีกนิดนะครับ อ่านจบแล้ว คิดถึงบรรยากาศตอนจบการศึกษาของตัวเองขึ้นมาเหมือนกัน


ไงก็ ระหว่างที่รอเรื่องใหม่ เห็นทีว่าพี่ต้องไปใช้บริการ Cookie for 2 แล้วล่ะครับ


ขอบคุณมากๆ ครับน้องชาย 

[Little Devil]

ขอบคุณ สนุกมาก
แต่จบสั้นมาก เหมือนยังค้าง
+1

[punchnaja]

แอร๊ยยยยยยย ทำไมไม่เคยเห็นเรื่องนี้

ไม่เป็นไร เอาเป็นว่าสนุกมากๆค่ะ ชอบจัง ถึงแม้จะแอบขัดเคืองพระเอกของเราตอนช่วงที่รู้ว่าตกหลุมรักน้องแล้วไปคบคนอื่นเนี่ยแหละ คบผู้หญิงพอเข้าใจ แต่คบผู้ชาย...เพื่ออออออออ ค่าเท่ากับการมาคบกับน้องชัดๆ

เอาเป็นว่าเรื่องราวมีครบรสดีค่ะ มาม่านิดๆกำลังอร่อย แอบอยากรีเควสตอนพิเศษเป็นโอกาสครั้งๆไป ไม่อยาก.ห้จบเลย^^

[jojobuffy]

เรื่องนี่น่ารักสุดๆๆ ไปเลย



ปล. ชอบ 3 P 55+


 

[qq_oo]

สนุกมากค่ะ

ชอบทุกคนในเรื่อง

ขอบคุณมาก

[a_tapha]

ขอบคุณเรื่องดีๆ เรื่องนี้ค่ะ 

[taem2love]

เรื่องราวน่ารักมากค่ะ ชอบจัง เป็นกำลังใจในการเขียนเรื่องต่อๆไปด้วย

[@StaR@]

เนื้อเรื่องน่ารักมากๆเลยให้ข้อคิดด้วย
น้องวินวินน่ารักมากๆอยากกอดจริงๆ
แต่คาดว่าอาจจะโดนพี่ลีโอเตะได้
น้องมิคกี้เพื่อนคนนี้ดีและน่ารักได้ใจมาก
กลาส อลัน ไรน์ อ่านไปลุ้นไปทีเดียว