หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[june555]

 

เมื่อไหร่จะมาต่อนะไรท์เตอร์ หุหุหุ

 

[KM]

อยากรู้ว่าจะทำยังไง มาม่า

[tawan]

มาไมวะ
ไม่พอใจนะเนี้ย
โกรธแทนดิน
รู้สึกตัวเองจะเป็นเอามาก
 

[booboos]

งานเข้าคุณภูรึเปล่าเนี่ย หึหึ
 

[shinobi]

ถ้าพี่ภูทำดึนเจ็บอยากบอกไรท์เตอร์ว่า

ออกไปข้างนอกไรท์เตอร์เจอดีเเน่

ปล.เเค่คู่เจ็ยๆๆๆๆๆไรท์เตอร์อย่าทำให้คนอ่านร้องไห้เลย

[kautumn]

ตามมาอ่านเรื่องใหม่ค่ะ

อ่านแล้วก็ได้แต่ลุ้น

อ่านจบตอนแรกแล้วว้ายพระเอกมีแฟนแล้นนี่นา

[Pikky]

ตอนนี้ พี่ภูต่อสู้กับความรู้สึกตัวเองล้วนๆๆๆ

ยิ่งหาคำตอบไม่ได้ มันยิ่งสับสน แล้วก็เจ็บปวดน้าคะ พี่ภู

ตอนหน้ากรกลับมา พี่ภูจะทำยังงัย แล้วนักเลงน้อยจะแอบน้อยใจหรือป่าว

ลุ้นๆๆๆ  +1 ให้ไรเตอร์

[omelordkung]

ง่ะ งานเข้าแล้วค่าาาา
พี่กรมา แล้วพี่ดินล่ะ
จะมีมาม่าไหมเนี่ย
จะได้เตรียมชิชชู่ T^T

[Seiki]

แจก +1 ก่อนคนเขียนบอกตอนล่าสุดเขียนเสร็จแล้ว 

[love2y]

มารอลุ้นตอนต่อไป

[Little Devil]

ไม่เอาดราม่าาาา

[anterosz]

ไอ้เพื่อนแก๊กนี่ฮาดีง่ะครับ

ให้แก๊กโผล่มาบ่อยๆได้ป่าวคร้าบ แบบว่า ช๊อบ ชอบ ง่ะครับ  

กร VS ดิน ฮืมมมม บ้านนายภูตะวัน แตกแน่ๆ เมียเก่ากับเมียใหม่ในถ้ำเดียวกัน  

 

[Seiki]

ตอนที่ 11

เคร้งงงงงงง!!! แถ่ด แถ่ด ปัง ตุบ ......
 
เหมือนเดิม กระทะใบเดิมเพิ่มครกมาอีกอย่าง
 
ผัวเมียคู่เดิม นุ่งผ้าขาวม้าคาบเกี่ยวอนาจารพร้อมเมียนุ่งกระโจมอกถลกผ้าถุงครึ่งน่องเสี่ยงต่อนักเลงเป็นตากุ้งยิง
 
ทุก สิ่งทุกอย่างอยู่ตรงหน้าพี่ดินเหมือนเดิม ร่องรอยอารยธรรมของสนิมกะทะก็ยังเกลื่อนกลาดเหมือนเดิม........แต่ที่ เปลี่ยนไปไม่เหมือนเดิมคือเวลา
 
กูจะบ้าตาย....นี่ขนาดกูย้ายเวลาแล้วผัวเมียคู่นี้ก็ยังตีกันอยู่
 
“เฮ้ยยยย!!! อะไรกันนักหนาวะพี่ นี่ผมเปลี่ยนเวลาแล้วพวกพี่ยังตามมาตบตีกันให้ผมต้องคอยระวังกระทะพวกพี่อีกเหรอ”
 
หัวเสียเว้ยครับ....เป็นได้มั้ยว่าสองผัวเมียคู่นี้เค้าอาจจะตบตีกันทั้งวันแล้วแต่ ที่นักเลงอย่างพี่ดินสงสัยก็คือผัวเมียคู่นี้พี่เค้าบ๊วบกันตอนไหนจนลูกถึงได้หัวปีท้ายปีขนาดนี้
 
บ่ายๆแบบนี้ ร้อนก็ร้อน หนักก็หนัก แล้วไหนจะนอนน้อยถึงขั้นไม่ได้นอนเลยอีกหละ นี่ดีนะไม่ตาลายจนแยกแยะกระทะออกมาได้หลายอัน อารมณ์หงุดหงิดทะลุลิ้นปี่พร้อมที่จะงับหัวคนได้ตลอดเวลา
ห้องกว้าง เตียงใหญ่ เบาะนุ่ม แอร์เย็น ทุกอย่างดีหมด แต่ที่ไม่ดีคือพี่ดินไม่ชินครับ ปกติความกว้างของห้องแค่พอม้วนตัวได้หนึ่งรอบถ้วน แต่นี่เหมือนนอนอ้างว้างอยู่กลางเกาะอ่ะ หันไปทางไหนก็เวิ้งว้าง ไม่เห็นฝาบ้านเหมือนห้องพี่ดินเลย ไม่ชินเตียงกว้าง ไม่ชินห้องใหญ่ ไม่ชินอะไรสักอย่าง เลยนั่งตาค้างแม่งทั้งคืน
 
วันนี้ คนในชุมชนยังเดินกันขวักไขว่และทักทายพี่ดินเหมือนเคย แต่พี่ดินแทบจะไม่แวะคุยกับใครเลยเพราะมันทั้งร้อนทั้งเหนื่อย ต้องรีบกลับบ้านไปเตรียมของสำหรับผัดก๋วยเตี๋ยววันพรุ่งนี้ แล้วต้องรีบกลับไปดูแลแสนดี อย่าเรียกว่าสอนหนังสือเลย เพราะเด็กพิเศษอย่างแสนดีพูดไม่ได้แต่ช่วยเหลือตัวเองได้บ้าง เรียกว่าไปอยู่เป็นเพื่อนไม่ให้แสนดีเหงาจะถูกกว่า ถึงแม้แสนดีจะมีคนคอยดูแลแต่เค้าก็แค่ดูแลไม่ได้สอนให้แสนดีรู้จักหรือรับ รู้อะไรเพื่อกระตุ้นพัฒนาการ แสนดีเลยกลายเป็นเด็กที่เข้าสังคมไม่ได้ จะต้องอยู่แต่ในห้องที่มีคนคุ้นเคยอยู่เท่านั้น
 
เอาผักและเส้นหมี่แช่น้ำ เอาเส้นใหญ่มาแยกออกจากกันเป็นเส้นๆ ส่วนมาม่าปล่อยไว้ก่อน เสร็จอยากอื่นแล้วค่อยลวกทิ้งไว้ หั่นผักเป็นสิ่งสุดท้าย เป็นอันว่าเสร็จภารกิจชีวิตนักเลงก้นครัว
 
เสียงตะกุกตะกักดังมาจากหน้าบ้าน สงสัยคุณนายแม่คงจะแพ้ไพ่อีกตามเคย  ดีเหมือนกันจะได้กินข้าวกับแม่ก่อนไปทำงาน
 
“คุณนายกลับมาเร็วนะวันนี้ ธุรกิจไม่ประสบผลสำเร็จอีกละสิ ปลอบใจด้วยอะไรดีหละ คะน้าปลาเค็มสักจานกับต้มยำปลากระป๋องสักถ้วยดีมั้ย
 
“เอาสิ กำลังหิวอยู่พอดีเหมือนกัน”
 
เอ๊ะ!! มันแปลกๆนะ เสียงทุ้มขนาดนี้ คุณนายเป็นหวัดก็คงจะไม่ใช่ คีย์ต่ำกังวานไปทั้งบ้านแบบนี้
 
“ไอ้เสาไฟฟ้า มาทำไมเนี่ย แล้วบอกกี่ครั้งว่าให้เดินเบาๆ บ้านกูไม่ได้ตอกเสาเข็มนะเว้ย”
 
แมร่ง เดินแต่ละทีนี่ทิ้งน้ำหนักเต็มที่ไม่มียั้งกันเลย
 
“มาตาม”
 
“มาตามทำไมกูรู้หน้าที่ดีน่า เดี๋ยวทำธุระที่บ้านเสร็จก็จะตามไปอยู่แล้ว ทำไมกลัวทำงานไม่คุ้มค่าจ้างรึไง”
 
“เปล่า พอดีผ่านมาแถวนี้ เลยแวะมารับ”
 
“ผ่านมาแถวนี้ มีเหตุผลมากเลย บ้านมึงถึงก่อนสลัมนี้ไม่ใช่หรือไง ขับรถเลยบ้านว่างั้น”
 
แล้วนี่พี่ดินจะไปต้อนมันทำไมวะเนี่ย ถ้ามันทะลึ่งบอกว่าคิดถึงเลยตามมาหรือว่ากลับไปถึงบ้านแล้วไม่เห็นหน้าเลยแวะมารับ ถ้ามันตอบแบบนี้ มึงก็ตายสนิทอีกอยู่ดีแหละพี่ดิน เอาแค่พอไม่เสียหน้าก็พอมั้ง มากไปไม่ไหวจะเข้าตัว
ยิ่งไม่ค่อยมีประสบการณ์เรื่องตกเป็นเบี้ยล่างของผู้ชายอยู่ แค่นี้ถ้าคนในสลัมรู้ มันจะเสียหน้าสักแค่ไหน นักเลงใหญ่ประจำชุมชนพลาดท่าเสียทีผู้ชาย ตาย ตายอย่างเดียว
 
“แล้วนี่ทำอะไรอยู่อ่ะ”
 
“เตรียมของไว้ผัดก๋วยเตี๋ยวพรุ่งนี้อะดิ ถามได้”
 
“นี่ยังไม่ล้มเลิกเรื่องผัดก๋วยเตี๋ยวขายอีกเหรอ”
 
“มันคืออาชีพเลี้ยงปากเลี้ยงท้องกูเลยนะเว้ย เคยได้ยินมั้ย เป็นวัวอย่าลืมตีน แต่มึงคงไม่คุ้นเคยกับประโยคนี้หรอก เพราะมึงมันเป็น”........
จิ้งจกมันปรับสภาพตามสิ่งแวดล้อมเพื่อเอาตัวรอดยังไงพี่ดินก็ทำแบบนั้นแหละครับ ยังจำได้ว่ามันเคยแขวะเอาไว้ว่าปากพี่ดินกระแทกวงกบประตูแต่เสือกเคลิ้มตัวลอย.....กูเจ็บใจกูเลยจำได้เว้ย
 
“พี่บอกให้ทำที่บ้านพี่ก็ได้ ติดขัดอะไรเหรอ แล้วทำไมดูเหนื่อยๆ เหมือนไม่ได้นอน”
 
“เออ ไม่ใช่แค่เหมือนหรอก กูไม่ได้นอนจริงๆ”
 
“ทำไมหละ เค้าเตรียมห้องให้ดินไม่ดีเหรอ”
 
“เค้าเตรียมดีทุกอย่าง แต่ที่ไม่ดีคือตัวกูเอง มันไม่ชินที่ เข้าใจมั้ย ขอดูแลแสนดีเสร็จกูกลับมานอนบ้านได้มั้ย”
 
“อย่าเลย เดินทางไปมาแบบนั้นมันเสียเวลา ดินผัดพวกนี้ทิ้งไว้เลยได้มั้ย ตอนเช้าพี่ให้แม่บ้านอุ่นให้ ดินจะได้เลยไปตลาดเลย”
 
“ไม่รู้สิ ไม่เคยทำแบบนั้นสักที เคยแต่ผัดเสร็จใหม่ๆแล้วเอาไปขาย ถามทำไม”
 
“ตอนเย็นดินจะได้เตรียมเอาไว้เลย แล้วตอนเช้าดินจะได้ติดรถพี่ออกมาเลยไง”
 
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวออกมาพร้อมแม่บ้านเค้าออกไปจ่ายตลาดก็ได้ มึงจะมาเอาใจลูกจ้างอะไรขนาดนั้นวะ”
 
“ดินไม่ได้เป็นแค่ลูกจ้างนี่”
 
“แล้วเป็นอะ อุ๊บ!!” ปากจะพาซวยแล้วมั้ยพี่ดิน ต้อนยังไงถึงได้ต้อนเข้าหาตัวเองแบบนี้ห๊ะ
 
“หืม เมื่อกี้ถามว่าอะไรนะ”
 
มึงอย่ามาทำเป็นไขสือ เมื่อกี้กูแอบเห็นนะว่ามึงยิ้ม ไอ้ห่า เพิ่งสักเกตุว่าไอ้เสาไฟฟ้ามีลักยิ้ม........แล้วใครสั่งใครสอนให้สนใจมองผู้ชายด้วยกันวะพี่ดิน
 
“เปล่า ไม่ได้จะถาม แต่จะบอกว่า ยังไงคืนนี้กูคงต้องกลับมานอนที่นี่นะ ขายของเสร็จจะรีบไปสมัครเรียน”
 
“ที่ไหน”
 
“คนเรียนคือกู มึงต้องรู้สถานที่ด้วยเหรอ”
 
“ต้องรู้สิ พี่เป็นคนส่งให้เรียน ก็เหมือนเป็นผู้ปกครองของนาย พี่ไปด้วย”
 
ชีวิตเข้าข่ายโคโยตี้เข้าไปทุกวันแล้วกู มันจะฮาขนาดไหนวะถ้าพี่ดินใส่เสื้อชอปเด็กช่างแล้วมีผู้ปกครองที่หน้าตาประมาณพี่ชายใส่สูทผูกไทด์ไปวันประชุมผู้ปกครอง สมัย ปวช.พี่ดินเรียนเองก็เป็นผู้ปกครองตัวเองมาตลอด พอจะมีครบเหมือนคนอื่นเค้าสักที ก็ดันไม่ชินซะงั้น
 
“แต่มึงต้องไปทำงานไม่ใช่เหรอ” ต้องบล็อกทางไว้ก่อนถึงมันจะเป็นถึงประธานบริษัทก็เหอะ
 
“พี่ไม่ใช่พนักงาน ไม่ต้องตอกบัตร ไม่เป็นไรหรอก แล้วต้องไปกี่โมง”
 
น่านนนนนน...พี่ดินว่าแล้ว ถ้าซื้อหวยนี่คงรวยไม่รู้เรื่อง ถึงจะไม่พูดออกมาตรงๆว่าไม่ใช่ประธานก็เถอะ ไม่ใช่พนักงานมันก็ความหมายเดียวกันแหละวะ
 
“สิบโมงเช้า”
จริงๆแล้วแค่สมัครเรียนจะไปกี่โมงก็ได้ แต่ต้องเลือกเวลาที่มันดูจะวุ่นวายไว้ก่อน แล้วก็เห็นจะจริงไม่ต้องสงสัยมันคิดนาน......นานจนพี่ดินยิ้มได้
 
“งั้นของที่จะขายพรุ่งนี้พี่เหมา รีบทำเข้าสิ พรุ่งนี้เช้าพี่มีธุระนิดหน่อย ดินไปด้วยก็แล้วกัน เสร็จแล้วก็ค่อยเลยไปวิทยาลัยที่ดินจะสมัครเรียน” หุบยิ้มเลยทันที ที่หวังไว้เมื่อกี้ ไม่ผ่าน
“เฮ้ย มึงจะมาเหมาได้ไง ความอร่อยมันต้องกระจัดกระจาย กูไม่ใช่ตลาดแข่งขันสมบูรณ์นะเว้ยที่จะมาซื้อขายผูกขาดอยู่กับมึง มึงอย่าคิดว่ารวยแล้วทำอะไรก็ได้สิวะ”
ไอ้เสาไฟฟ้าเดินได้นี่อะไรๆก็ใช้ความรวยของมันเข้ามาเกี่ยวตลอด.....ยอมไม่ได้ พี่ดินต้องโวยวายสถานเดียว
 
“แล้วถ้าพี่จะเอาไปเลี้ยงเด็กพิการหูหนวกตาบอด ถือว่าเป็นการกระจายความอร่อยได้มั้ย”
 
“จริงเหรอ”
เสียงอ่อยลงมาประมาณ 90 % เลยมึงไอ้พี่ดิน มันมาเหนือชั้นกว่ามันเล่นเอามุขโอบอ้อมอารีเข้ามาสู้ ไอ้เสาไฟฟ้ามันร้ายกว่าที่คิด
 
“งั้นก็ได้ แต่ นอนบ้านมึงกูก็นอนไม่หลับอยู่ดีอ่ะ แปลกที่ ห้องใหญ่กูนอนแล้วมันเวิ้งว้างยังไงไม่รู้”
 
“นอนห้องพี่ก็ได้”
 
“จริงเหรอ นอนห้องมึงได้จริงเหรอ”
 
“อืม เพราะพรุ่งนี้ห้องที่ดินนอนจะมีแขก ดินก็ต้องมานอนห้องพี่อยู่ดี”
อ่อ เพราะแบบนี้นี่เองไอ้เสาไฟฟ้าหน้ายักษ์มันถึงได้ใจดี มีคนอยู่ด้วยในห้องใหญ่ๆก็คงจะดีกว่านอนพลิกไปพลิกมาอยู่คนเดียวละวะ
 
“อืม เอาแบบนั้นก็ได้ กูนอนห้องมึงได้จริงๆนะ”
 
“จริงสิ”
 
“งั้นก็ตามนั้นก็แล้วกัน แต่ เฮ้ยยยยยยยย มึงจะไม่เมาเหมือนวันนั้นแล้วใช่มั้ยวะ”
 
“555555 นึกว่ากังวลอะไร ไม่แล้วพี่ไม่เป็นเหมือนวันนั้นแล้ว”หัวเราะอะไรวะ กูกังวลแทนประตูหลังกูบ้างมันจะแปลกอะไร ชิส์
 
“เออ ค่อยยังชั่วหน่อย พอจะคุยกันได้”
 
“เพราะต่อไปนี้ พี่จะไม่ทำอะไรโดยไม่มีสติอีกแล้ว ถ้าจะเป็นแบบวันนั้นก็คงจะต่างกันที่พี่มีสติดีครบถ้วนละมั้ง”
 
“แบบนั้นก็ไม่ได้เว้ย มึงคิดว่าเรื่องวันนั้นมันเป็นแค่มึงกับกูเอานิ้วชี้เขี่ยฝ่ามือกันหรือยังไง”
คิดย้อนไปพี่ดินยังเสียวแปล๊บที่บั้นท้ายไม่หาย ไขสันหลังยังแล่นเป็นริ้วๆมาถึงสมองอยู่เลย
“พี่ชอบมองเวลาดินโมโหนะ แต่เวลาดินเขินพี่ก็ชอบมองไม่แพ้กัน แต่พี่ชอบอย่างหลังมากกว่า เพราะตอนดินโมโห ใครๆก็คงจะเคยเห็นใช่มั้ย แต่ตอนดินอายคงจะไม่มีใครเคยเห็น”
 
“พล่ามอะไรเนี่ย ไม่ได้อยากรู้เลยเว้ย ไม่ได้อยากให้มาชอบด้วย ไม่เคยขอร้องให้มายุ่งวุ่นวายด้วยเลยนะ มึงมาของมึงเอง แล้วมาเรียกร้องให้กูทำนู่นทำนี่”
 
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ แค่บอกให้รู้ความรู้สึกพี่แค่นั้น “
 
ไม่ไหวจะอยู่ใกล้ไอ้เสาไฟฟ้านี่แล้ว ขนลุก อยู่ไปก็ไม่เห็นจะมีเรื่องไหนที่ไกลตัวพี่ดินเลยสักเรื่อง อยู่ห่างมันไว้ดีกว่า
 
ข้าวเย็นผ่านพ้นไปโดยไร้เงาคุณนายแม่ มีแต่ไอ้เสาไฟฟ้าที่มันนั่งยิ้มยียวนกวนประสาทพี่ดินให้จัดนิ้วกลางส่งไปให้ มันอยู่เกะกะตั้งแต่พี่ดินผัดก๋วยเตี๋ยวที่มันลงทุนเหมาจนพี่ดินทำกับข้าวเสร็จ ไม่พอมันยังหน้าด้านขอกินข้าวเย็นฝีมือพี่ดินด้วย วันนี้มันวันซวยจริงๆ
 

 
“รออยู่นี่นะ”
 
“จะไปไหนอีกหละ”
“ไปริมคลองตรงนี้แหละ ไม่นาน”
 
“ไปทำไม ไปดูเรือวิ่งผ่านเหรอ”
 
“นี่มึงสติดีหรือปล่าว ดูเรือในคลองแสนแสบเนี่ยนะ คลองแสนแสบนะมึงไม่ใช่แม่น้ำเจ้าพระยา มีแต่เรือหางยาวกับเรือโดยสารมันจะมีอะไรให้น่าดูวะ”
 
“ก็แล้วดินจะไปไหนหละ”
 
“ไปเก็บอุปกรณ์การเรียนการสอน”
 
“ของแสนดีใช่มั้ย งั้นพี่ต้องยิ่งตามไปด้วยเลย”
 
กูก็ไม่ไหวจะห้ามมึงแล้วหละไอ้เสาไฟฟ้า มึงร้องตามขนาดนี้กูปฎิเสธมึงอีกที มึงไม่ลงไปนอนดิ้นแล้วร้องว่าจะไป จะไป ให้นักเลงอย่างพี่ดินอายเหรอวะ
 
“ดินเก็บอะไรอะ”
คิดเอาไว้แล้วหละว่าถ้าไอ้เสาไฟฟ้าตามมาพี่ดินคงไม่ได้ทำอะไรอย่างมีความสุขสักเท่าไหร่ เอาวะ คิดซะว่ามันเป็นเหาฉลาม ไม่เจ็บอะไรเท่าไหร่ ก็แค่คันเท่านั้นแหละนะพี่ดิน
 
“เมล็ดต้อยติ่ง รู้จักมั้ย ถ้าเอาไปลอยในน้ำแล้วมันจะระเบิดได้ แสนดีคงไม่เคยเห็นคงตื่นตาตื่นใจอ่ะ”
“เหรอๆ ไหนๆมันเป็นยังไง ระเบิดได้ยังไง ทดลองให้ดูหน่อย”
ตกลงคนที่ตื่นตาตื่นใจกว่าแสนดีเห็นที่จะเป็นไอ้ยักษ์วัดตึกนี่ใช่ไหม คนบ้าอะไรเกิดมายี่สิบกว่าปีไม่รู้จักต้อยติ่ง ในเมื๊อง ในเมือง ฮึ่ยยย!
 
พี่ดินก็ต้องเป็นคุณครูที่ดี ทดลองการแตกตัวของเมล็ดต้อยติ่งให้นักเรียนตัวเท่าๆลูกควายได้ตื่นตาตื่นใจ ตอนเด็กๆไอ้บ้านี่พ่อแม่เคยให้มันเล่นดินเล่นทรายบ้างมั้ยวะ ดูเหมือนมันไม่เคยมีชีวิตวัยเด็กกับใครเค้าเลย ทดลองให้ดูพอหอมปากหอมคอ มันก็ต้องตื่นเต้นกับของเล่นชิ้นใหม่ ไอ้คนโอเวอร์มันไม่เคยเห็นใบไม้ที่เป่าให้เกิดเป็นเสียงเพลงได้ ก็แค่ของเล่นของคนไม่มีจะกินเค้าเล่นกัน มันจะตื่นเต้นอะไรวะ
 เฮ้ย นักเลงไม่เข้าใจจริงๆนะ มันไม่เคยเด็ดใบไม้สองใบมาประกบกันแล้วค่อยๆปล่อยลมเข้าให้มันเกิดเสียงหรือไงวะ  ต้องเข้าใจสงสัยมันไม่เคยเรียนโรงเรียนวัด
 
 
ตอนที่ 2 สำหรับวันนี้นะค่ะ ไถ่โทษที่เมื่อวานเหลวไหลทิ้งให้เหล่าแม่ยกพี่ดินรอ แค่เปิดทางว่าอาจจะต้มมาม่าแต่ละคนออกตัวปกป้องพี่ดินกันใหญ่ จนคนเขียนเกร็งไม่กล้าทำร้ายจิตใจพี่ดินกันเลยทีเดียว มันอาจจะไม่ดราม่าก็ได้นะ คนเขียนเคยดราม่าซะที่ไหนจำได้ว่าไม่เคยนะ555555 (หัวเราะแบบมีเลศนัย) คืนนี้ให้ทุกคนไม่เครียดกันเนาะ ซอฟๆกันไปอะไรๆก็ยกไปวันพรุ่งนี้ ดีมั้ย
๐ ขนลุกซู่เมื่อมาเจอ รี ของEoBenเพราะก่อนหน้านี้คุยโทรกับพ่อแล้วเล่าเรื่องแต่งนิยายที่แหละ(แต่ไม่ได้บอกว่าทาเก็ตนิยายเราเป็นแบบไหน 55 ) แล้วก็เล่าถึงตอนที่แล้วบอกพ่อว่ากำลังหาเพลงประกอบ พ่อก็บอกเพลงนี้มา “กลับมาทำไม” เอกราช สุวรรณภูมิ ก็คิดว่าโอเคนะ ถึงมันจะดูอึมครึมแต่ก็อึมครึมแบบฮาๆ แต่พอเจอ EoBen แปะเนื้อเพลง เอ้ยย ทำไมใจตรงกัน
๐ ส่วนแฟนพี่ดินคนไหนที่กลับไปอ่านพี่เมฆ อย่างarchi_10_001บอกเพิ่งถึงตอน 9 ที่พี่เมฆของเราบังคับให้พี่ฉานมันจูบใช่มั้ย......อยากจะบอกว่าข้ามไปที่ 16 เลยก็ได้นะ เพราะเค้ากำลังจะไปไกลกันมากกว่าน๊าน แต่อ่านไปตามสเตปดีกว่านะ อิอิ  
http://www.youtube.com/v/uP9XkZJUbPo?fs=1&hl=en_US &autoplay=1

[Seiki]

  โพสยากมาก 
แถมตอนนี้สั้นมากๆอีกต่างหาก 

[IIMisssoMII]

แวะมาก่อนนอนเลยเจอของดี
เช้าถึงเย็นถึงอย่างนี้ชอบมากค่ะ
บวกหนึ่ง

edit

อ้ายดินน่ารัก !
ไม่ได้คิดอะไรแต่ไปนอนกะเขาเฉย ระวังนาาาา มันไม่เหมือนวันนั้นหรอกเพราะคราวนี้มันไม่เมา

พี่ภูให้กรไปนอนห้องนั้นเเล้วดินมานอนห้องนี้ แน่ใจแล้วนะกับสิ่งที่ทำน่ะ
อย่าให้กรมาระรานดินนะ ไม่งั้น ลูกน้องพี่ดิน (หนูเอง) ไม่ยอมแน่

[fanta]

 o13พี่แก๊กช่างเป็นเพื่อนที่ดีของพี่ภูจริงๆๆๆเลยแนะนำได้ตรงใจวัยรุ่นดีแท้ :m20:แต่พี่ภูเคลียร์ใจตัีวเองให้ดีนะอย่างที่แก๊กว่าพายุเกย์กำลังจะถล่ม o22เข้าใจตัวเองไวๆๆๆๆนะพี่ภูจะได้รุกพี่ดินอย่างจริงจังชะทีอันนี้ :L2:มอบให้คนเขียนและคนโพตล์นะจุ๊ะที่เขียนและเอาเรื่องมาลงให้อ่าน

[kokikung]

น่ารักเนอะดินน้อยเนี่ย

หาอุปกรณ์การเรียนได้น่านรักจริงๆๆๆ

แต่ลุ้นๆๆนะว่าเมื่อกรมาเจอดินแล้วจะยังไง

ดินจะเสร็จภูอีกไหมน้า คึคึ 

[NCJung]

นังกร แกจะกลับมาอีกทำไมเนี่ย
ภูถ้าแกกลับไปหามันนะ ชั้นจะตัดน้องแก
น้องดิน สู้ๆนะลูก

[จันทร์ผา]

ภูตะวันไม่เคยเห็นต้อยติ่ง

ว่าแต่ถ้ากรรู้ว่าเพียงดินไปนอนห้องภูตะวันจะเกิดไรขึ้นนี้

[N.T.❁]

  น่ารักอะ
นึกภาพพี่ภูพูดด้วยหน้านิ่งๆแต่ทำพี่ดินเขินได้แล้วก็แบบชอบอะค่ะ อิอิ
ขำตอนตื่นเต้นกับต้อยติ่ง  เค้าก็คนเมืองนะ ตอนเด็กยังเคยเล่นออกบ่อยไป ฮ่าๆ
กรกลับมาไมเนี่ย...? แต่ช่างเหอะ พี่ดินเร้าใจกว่าเยอะ 555

[the_pupae]

รอคอยคืนที่จะได้นอนห้องเดียวกันแบบไม่เมาของพี่ภูกะพี่ดินอิ อิ

[CMYK]

หลอกไปนอนห้องเดียวกันซะงั้น

[Wr@iTh]

นังกร แกจะกลับมาอีกทำไมเนี่ย
ภูถ้าแกกลับไปหามันนะ ชั้นจะตัดน้องแก
น้องดิน สู้ๆนะลูก

^
^
^
ไรเตอร์ว่ายังงายยยยยย.....พวกเรามีมติเป็นเอกฉันท์นะ  

[anterosz]

โอ้แม่เจ้า จะกลับไปน้องห้องนายภูอีกหรอ เสร็จอีกรอบชัวร์  

 

PS. เพื่อนแก๊กหายไปไหนง่ะ คิดถึงจังเลยยยย

[bow55]

กร๊าก

ไมสั้นๆ

โอ้ย อยากให้พี่ดินกะกรเจอกัน

เรื่องจะเปนไงเนี้ย

ลุ้นนะเนี้ย 

[CHIVAS]

ได้ยินเพลงแล้ว แบบ มันเข้ากับบรรยากาศมากเลยค่ะ
กร (แฟนเก่า) VS พี่ดิน (ว่าที่แฟนใหม่ ?)
คุณภูจะเลือกใครค่ะ  อิอิ  หนุกหนานกันละทีนี้
อย่ามาม่านะ  เรากินอิ่มแล้ว  ฮ่าๆ

ว่าแต่  พี่ดินน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกก 

[พี่วันเสาร์]

พี่ดินแข็งแกร่งเสมอไม่ว่าจะเจอกับอะไรก็ตาม
แต่ไรท์เตอร์คะอย่าทำให้พี่ดินน้ำตาตกนะ

[โจ๊กกุ้ง]

ิอิๆนอนห้องเดียวกัน

[Resonance]

น่าติดตามๆ ชอบๆ คุณพี่ดินฮาจริงอะไรจริง เพื่อนแก๊กก็สมชื่อแก๊กจริงๆ 555

[nirun4]

นอนด้วยกันอีกแล้ว ขอหวาน ๆ ก่อนนอนนะครับ