หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[LalaBam]

พี่ดิน
เดี๋ยวได้เจอเมียเก่าพี่ภูแน่ๆ
 
รอดูท่าก่อนนะพี่ดิน
ว่ามาดีหรือมาร้าย
ถ้ามาร้ายค่อยจัดการแม่งเลย

[a_tapha]

+1 ค่ะ  รอเสพมาม่าหมูสับ       

[Solar cell]

แหมๆๆๆๆ นายภูกัวทำคะแนนไม่ทันพี่ดินที่โกยเรตติ้งไว้ตั้งกะต้นเรื่อง
สามตอนหลังมานี่พี่ภูเลยเร่งทำคะแนนอย่างเน้ก็ได้ใจคนอ่านไปพอ ๆ กะพี่ดิน
ต้อง+1ให้นายภูบ้างซะแล้ว

[Nabee]

อย่างนี้คนอ่านอย่างเค้าจะมั่นใจได้มั้ย...ว่าพี่ภูเลือกน้องดินแล้วช๊ะ - -???


แต่แหมะ...พี่ภูทำเนียนในการชวนน้องไปนอนด้วยอีกนะ

แล้วไหนจะคำพูดกำกวมนั่นอีก...ต่อไปนี้จะทำอะไรอย่างมีสติง้านเหร๊อออออ อ อ ออออ

น้องดินเค้าเป็นลูกมีแม่ และแม่ยกนะ (กร๊ากกกกกกกก ก กกกกส์)

จะทำอะไรหน่ะ...ขอกันก่อนนะพี่ภู...ไม่ใช่อะไร ๆ ก็จับจูบ จับจูบ เด่วปากน้องก็เปื่อยหมดพอดี...คริคริ



แล้วนี่ถ้ากรกลับมาแล้วรู้ว่าพี่ภูให้ความสำคัญกะน้องดินมากขนาดนี้

กรจะว่าอย่างไรบ้างล่ะเนี่ย...แอบกลัวใจ...ว่างานนี้พายุเกย์จะพัดเข้าถล่มที่อ่าวไทยอย่างที่พี่แก๊กว่ายังไงก็ไม่รู้

สงสัยงานนี้คนอ่านคงต้องเตรียมผ้านวมไว้คอซับน้ำตา และคอยต้มน้ำไว้กินมาม่าแหง๋เซะ (- -ll)

[Seiki]

ตอนที่ 12
 

ไอ้เปี๊ยกมันยังเป็นเด็ก มองยังไงๆ
 
ไอ้เปี๊ยกก็ยังเป็นเด็กในสายตาผมอยู่ดี
 
ดินยังไร้เดียงสาอยู่มาก เท่าที่สัมผัสมา เด็กคนนี้ไม่มีอะไรซับซ้อน คิดยังไงแสดงออกมาอย่างนั้น ทุกอย่างถ้าออกมาจากปากไม่ได้ ก็ให้หาคำตอบเอาในแววตา
 
เด็กผู้ชายที่ดิบแสนดิบ เถื่อนแสนเถื่อน หยาบกระด้างในสายตาใครๆ เด็กผู้ชายที่ค่อยๆประคองเมล็ดต้อยติ่งไม่ให้ชื้นเหงื่อแล้วเอาใส่ไว้ในกระเป๋าด้านหน้า ส่วนใบไม้เขาเลือกที่จะใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกง
 
นี่เหรอนักเลงใหญ่ในชุมชนแออัด คนที่ใครๆให้คำนิยามว่า “ไอ้เด็กเหลือขอ”
 
ผมไม่เคยเชื่อคำกล่าวขานที่ว่า ในกองกวดหินดินทรายมักจะมีอัญมณีชั้นดีแฝงอยู่
ผมคงต้องย้อนกลับไปมองคำกล่าวนั้นใหม่สินะ
 
ทั้งๆ ที่ฟ้ามืดแล้วแต่สนามหญ้าหน้าบ้านกลับมีนักเลงใหญ่และเด็กผู้หญิงคนหนึ่ง นั่งเป่าใบไม้หวีดหวิว พร้อมๆกับนั่งเชียร์ให้เม็ดต้อยติ่งระเบิด เป็นครั้งแรกที่แสนดีตื่นตาตื่นใจกับสิ่งแปลกใหม่และหัวเราะได้เต็มเสียง พี่ชายแท้ๆอย่างผมน้อยครั้งที่จะทำให้น้องสาวคนเดียวมีความสุขได้ขนาดนี้ แสนดีไม่งอแงที่จะกินข้าว และก็ทำกิจวัตรประจำวันตามที่พยาบาลพิเศษจัดไว้ให้ด้วยดี พยาบาลแม่บ้านที่เคยห้อมล้อมแสนดีกี่คนต่อกี่คนยังเรียกแววตาระยิบระยับของ แสนดีไม่ได้เท่ากับนักเลงใหญ่แค่คนเดียว
 
ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมเด็กๆและผู้ใหญ่ในชุมชนถึงเรียกไอ้เปี๊ยกว่านักเลงใหญ่ เพราะเค้านับถือใจเด็กผู้ชายตัวเล็กๆผอมแห้งคนนี้นี่เอง  ลับหลังจากที่แสนดีหลับไปไม่นานเท่าไหร่ นักเลงใหญ่ก็คงหลับตามไปติดๆกัน
 
เด็กผู้ชายอายุสิบเก้าแต่ตัวเบาไม่ต่างกับนุ่น
 
ทิ้งให้ไอ้เปี๊ยกกล่อมแสนดีให้เข้านอนแล้วผมก็แว่บมาอาบน้ำแป๊บเดียว กลับไปอีกที หลับทั้งแสนดีหลับทั้งคนกล่อมเสียแล้ว ผมช้อนร่างไอ้เปี๊ยกขึ้นพาดบ่า แรงยกยังไม่ทำให้นักเลงสะเทือนอะไรเลย มันสามารถหลับสนิททั้งๆที่ไม่รู้ว่าตอนนี้มันโดนลักพาตัว
 
เหนื่อยมาทั้งวันและคงจะอ่อนเพลียอยู่ไม่น้อย แค่ผมหย่อนไอ้ตัวแสบลงบนเตียง สัญชาตญาณก็จัดท่าทางตัวเองให้อยู่ในท่าที่ใช้นอนประจำ
 
นอนตะแคงข้างห่อตัวเหลือตัวลีบเล็กนิดเดียว สองมือซุกอยู่ระหว่างขา ผมมองไอ้เปี๊ยกนอนเพลินจนเหลือบดูนาฬิกาถึงได้รู้ว่าร่างหลับใหลตรงหน้าสะกดสายตาผมมากว่าครึ่งชั่วโมงแล้ว
ไอ้เปี๊ยกหลับสนิท ลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะสม่ำเสมอ แพขนตาสั้น ตอนเด็กๆคงเลี้ยงง่ายสินะ เป็นเด็กว่านอนสอนง่ายมาตั้งแต่เล็กๆเพราะสงสารแม่ที่ต้องรับภาระเลี้ยงดูคนเดียวใช่มั้ย
 
มึงบ้าไปแล้วไอ้ภู !!!
 
นั่งมองเด็กคนหนึ่งหลับ ก็คิดเป็นตุเป็นตะเหมือนนิยายไปได้
ผมมองคนที่นอนอยู่ข้างๆด้วยสายตาแบบไหน ผมไม่รู้
 
แต่ลึกๆในใจบอกได้ว่าเอ็นดู แล้วที่มันมากกว่านั้น ความรู้สึกที่มันเต้นตุบตับอยู่ที่อกข้างซ้ายตอนที่ยกร่างนี้ขึ้นพาดบ่า แล้วไม่มีอาการต่อต้านใดๆ ทำให้ผมหงุดหงิดขึ้นมาได้อย่างน่าแปลก
นอนหลับทิ้งตัวแบบไม่ระวังตัวเองแบบนี้หมายความว่ายังไง หมายความว่าถ้าคนที่ยกไอ้เปี๊ยกนี่ขึ้นพาดบ่าไม่ใช่ผม ก็จะไม่มีการต่อต้านใช่ไหม ถ้าผมหงุดหงิดใจเพราะเรื่องนี้แสดงว่าผมกำลังรู้สึกหวงแหงนนักเลงใหญ่คนนี้ขึ้นมาแล้วสินะ.....
 
แต่ว่าความรู้สึกแบบนี้มันต้องเกิดขึ้นกับคนที่รู้สึกดีๆต่อกันไม่ใช่เหรอ มันต้องเกิดกับคนที่รู้สึกว่า “รัก”
 
กลิ่นหอมอ่อนที่โชยมาจากตัวของคนที่ใส่ชุดนอนง่ายๆ เสื้อยืดเก่าๆ กับกางเกงนอนขาสั้น ไม่รู้ว่ากลิ่นที่ติดจมูกผมอยู่ตอนนี้นั้นมาจากอะไร ผิวคนหรือกลิ่นที่ติดมากับเสื้อผ้าที่ใส่
ฝังจมูกลงไปที่แก้มขาวที่ลอยมากระทบกระจกตาเป็นอย่างแรก สูดกลิ่นของผิวเนื้ออ่อนเนิ่นนาน แค่แก้มมันคงไม่พอสำหรับกลิ่นที่มันหอมยั่วยวนใจไม่หายแบบนี้ ซอกคอขาวคือเป้าหมายต่อไป
 
ร่างที่ถูกรุกรานพลิกตัวเปลี่ยนท่าเพราะนอนไม่สบาย ยิ่งเห็นอย่างนี้ยิ่งอยากแกล้ง ยิ่งอยู่แบบนี้ยิ่งรู้สึกหวงแหนทำไมก็ไม่รู้........
กะล่อนและคร่ำหวอดเรื่องแบบนี้มาหลายความรู้สึกแค่นี้มึงก็แยกไม่ออกเหรอวะภูว่าคืออะไรหรือจริงๆแล้ว ความรักที่ผ่านมาของมึงโกหกตัวเอง....มึงอุปโลกน์ความหลงว่านั่นคือรัก...ใช่มั้ย ใช่หรือปล่าววะไอ้ภู...ประโยคคำถามประโยคใหม่วนเวียนในสมองอยู่อย่างนั้น!!!
 
ที่สำคัญความรู้สึกที่ก่อตัวขึ้นมาช้าๆนี้ ไม่มีความใคร่เข้ามาเกี่ยวข้องแน่ๆ
 
ผมนอนตะแคงกอดไอ้ตัวเล็กกระเปี๊ยกนี่เอาไว้ สูดกลิ่นหอมจากกลิ่นผมนุ่มก็ว่าชื่นใจแล้ว แต่มันก็ไม่พอ ยอมรับว่ายังเป็นคนมีกิเลส มีความต้องการ ไอ้เปี๊ยกถึงได้ถูกรุกรานด้วยความเอาแต่ใจของผมแบบนี้
แก้ม หน้าฝาก ปลายจมูก ซอกคอ ลาดไหล่ ผมฝังจมูกลงไปทุกที่ มือสอดสัมผัสเข้าไปทางชายเสื้อตัวบาง ผิวผู้ชายกับไรขนอ่อนๆลูบไล้เพลินมือ เสื้อนอนถูกถลกขึ้นไปเหนือหน้าอก พรมจูบตั้งแต่แอ่งสะดือขึ้นไปถึงปลายยอดอก ขบเมิ้มชิมรส พรมจูบแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ทุกที่ที่ริมฝีปากและปลายจมูกลากผ่านได้ ร่องรอยสีแดงที่เกิดจากผมฝังริมฝีปากและดูดเม้มอย่างแรงเกิดขึ้นประปราย ผมเลือกบริเวณที่รับรู้ได้แค่ผมและดินเพียงสองคน....ถ้าไอ้เปี๊ยกมันสังเกต และรู้นะว่าร่องรอยนี้เกิดจากอะไร
ทั้งๆที่จิตใจฝ่ายต่ำบอกผมว่าต้องการมากกว่านี้ ไม่ใช่แค่สูดกลิ่นแค่ลิ้มรส แต่ความต้องการของทั้งร่างกายและจิตใจบอกว่า
 
“ต้องการกลืนกินเข้าไปข้างใน......ต้องการฝังทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้ในอก”
 
แต่ไม่ใช่ตอนนี้และช่วงเวลาแบบนี้แน่ๆ
 
 ถึงแม่สิ่งที่ได้ลิ้มรสไปเมื่อกี้ทำในนึกเสียดายที่คืนนั้นไร้สติจนจำไม่ได้ว่านอกจากปลดปล่อยทางร่างกายแล้วผมมีความสุขแค่ไหน
 
ถ้าจะสานต่อจากตอนนี้ผมก็ทำได้ ถึงแม้ดินจะตื่นแต่ผมก็เชื่อชั้นเชิงและประสบการณ์ที่เหนือกว่าทำให้ดินคล้อยตามได้ไม่ยากนัก  แต่ลึกๆในใจผมห้ามความต้องการของตัวเองเอาไว้ในสมองมันวนไปวนมาแต่เพียงว่าผมไม่ได้ต้องการแค่ความสุขทางร่างกาย ผมอยากได้ความสุขที่เราเต็มใจมอบให้แก่กันและกัน
 
ฝังจมูกลงบนแก้มขาวเป็นครั้งสุดท้าย สูดเอากลิ่นเฉพาะตัวเอาไว้ในอกเนิ่นนาน
สงบจิตใจที่จะหยุดอะไรๆไว้แค่นี้ ล้มตัวมานอนเคียงข้างกันแล้วกอดไอ้ตัวเล็กเอาไว้
อย่างน้อยคืนนี้ผมก็หาคำตอบให้ตัวเองได้ ว่ามีความสุขกว่าทุกวัน

ตื่นขึ้นมาเพราะแรงเขย่าที่แขนและเสียงปลุกที่ไม่คุ้นเคย กว่าจะปรับตัวเองให้อยู่ในสภาวะ 100% ได้ ต้องใช้เวลาฟังเสียง (บ่น) อยู่นาน
 
คืนนี้เป็นคืนแรกในรอบหลายๆคืนที่ผมมีคนมานอนด้วย และเป็นคนเดียวที่ได้ร่วมเตียงกับผมเป็นคนสุดท้าย............ก่อนที่จะต้องนอนเดียวดายอีกหลายคืน
 
“เสาไฟฟ้า ตื่นสิวะ แม่บ้านบอกบอกว่ามึงมีธุระตอนเช้าไม่ใช่หรือไง”
 
“แม่งเอ้ย โครตขี้เซา ประเทศไทยถึงได้เป็นแบบนี้เพราะมีคนแบบมึงอยู่มากกว่าคนแบบกูนี่แหละวะ” ประโยคนี้ทำให้ผมยิ้มได้แต่เช้า คนอะไรอวยตัวเองก็เป็น
 
“ตื่นแล้ว” ผมตอบรับทั้งๆที่ยังคว่ำหน้าลงกับหมอน
 
“แบบนี้เค้าไม่เรียกว่าตื่นเว้ย ไปอาบน้ำได้แล้วเร็วๆ”
 
ผมรู้สึกเหมือนมีอะไรกดลงมาที่ขาแล้วแกว่งไปแกว่งมานะ
 
“เฮ้ยดินนี่เล่นเอาตีนเขี่ยพี่เลยเหรอ ไม่มีใครสอนหรือไงว่าเค้าห้ามเอาตีนเขี่ยสามี”
 
ผมตั้งการ์ดป้องกันตัวเองเต็มที่ คิดในใจว่าคงประเคนใส่ผมทั้งมือทั้งเท้ามาแบบเน้นๆเต็มๆตีนแน่ๆ ......แต่ที่ไหนได้ ไอ้เปี๊ยกมันหยุดกระทำการทุกสิ่งอย่างแล้วยืนนิ่งเหมือนถูกสตาฟไว้ สักพักมันก็เดินหายไปไม่เข้ามาอีกเลย
 
กระวนกระวาย เช้านี้มีเรื่องดินเดินหนีไปอย่างเดียวมาให้คิดจนแทบลืมไปว่า วันนี้ผมมีนัดสำคัญอะไร อาบน้ำแต่งตัวไร้ความประณีตอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เสื้อผ้าเรียบง่ายถูกหยิบมาใส่เพียงเพราะมันอยู่ใกล้มือ เมื่อทุกอย่างเรียบร้อย ผมถึงได้เห็นคนที่หนีหน้าผมไปนั่งเล่นอยู่หน้าบ้าน
 
“ดินมากินข้าวเช้าก่อน มันสำคัญมากไม่กินไม่ได้”
 
มันเป็นเรื่องที่ผมซีเรียสมากกว่าประชุมโปรเจคร้อยล้าน เพราะข้าวเช้าเป็นสิ่งที่ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่าเป็นแหล่งพลังงานของแต่ละวัน
 
“ทำไมเลือกกาแฟ”
ผมทักท้วงทันทีที่ดินเลือกกาแฟแทนที่จะเลือกนมหรืออย่างอื่นที่มันเหมาะกับวัย
 
“ก็จะทำไมหละ ทีมึงยังกินได้เลย กินแบบไม่ใส่อะไรด้วย ป่าเถื่อนชิบหาย”
 
อยาก จะตอบโต้ออกไปเหมือนกันแหละว่าเพราะใครหละ ที่มานอนยั่วให้ผมต้องซัดกาแฟดำแต่เช้าแบบนี้ แต่ถ้าพูดออกไปมันก็เสี่ยงที่ว่านักเลงใหญ่จะให้บาทาเป็นรางวัลหรือเดินหนี ไปทิ้งระเบิดตูมใหญ่ไว้ให้ผมคิดว่าเค้ารู้สึกยังไงกันแน่......เงียบไว้น่า จะเป็นหนทางที่ดีที่สุดสำหรับตอนนี้
 
“ก็พี่โตแล้ว”
 
“มึงห่างจากกูกี่ปีกันเชียว มึงอายุเท่าไหร่”
 
“ย่าง 24”
 
“เออหวะ มึงแก่จริง” ตอกย้ำให้รู้สึกว่าตัวเองหัวงูแบบเต็มๆ
 
“รู้ว่าแก่กว่าแบบนี้ เมื่อไหร่จะเลิกพูดกูมึงกับพี่สักที”
 
“เรื่องมาก เมื่อไหร่ก็เมื่อนั้นแหละ แต่ก็ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่เหมือนกัน”
 
ได้แต่ส่ายหัวให้กับความดื้อด้านของนักเลงใหญ่ตรงหน้า นอกจากแสนดีแล้วนี่ผมยังมีเด็กดื้อมาให้ปวดหัวเพิ่มอีกคนเหรอเนี่ย
 
“สวัสดีตอนเช้าครับทุกคน อยู่กันพร้อมหน้าเลยทีเดียว”
 
คนที่ทำให้ผมปวดหัวเป็นคนที่สามมาแต่เช้า.....มาถึงเห็นเค้าอยู่กันที่โต๊ะกินข้าวก็ตลกแดกขึ้นมาทันที
 
“สวัสดีครับน้องดิน”
 
“ครับ”
 
ไอ้แก๊กมันอึ้งครับ มันอึ้งที่ดินไม่ตอบโต้อะไรนอกจากรับคำทักทายสวัสดี มันเลยขี้ขึ้นหัวเก้อ ก็ถ้ามันไม่ใช้คำต้องห้ามกับไอ้เปี๊ยกในวันนั้น มันก็ไม่ต้องขี้ขึ้นหัวล่วงหน้าแบบนี้หรอกครับ สมน้ำหน้ามัน .....ทำตัวเอง
 
“มึงมาทำไมเหรอแก๊ก ใครเชิญ”
 
“กูมันคนวงในจะมาเมื่อไหร่ก็ได้ไม่ใช่เหรอ น้องดินแต่งตัวเรียบร้อยแบบนี้จะไปไหนเหรอครับ”
 
มันชักจะเอาใหญ่พอมันเห็นว่าไอ้เปี๊ยกไม่ได้จ้องจะงับหัวเหมือนอย่างวันนั้น มันก็เนียนสร้างมิตรภาพข้ามหน้าข้ามตาผมทันที วันนี้ดินใส่กางเกงสแลคสีกรมท่า เสื้อเชิ้ตนักศึกษาสีขาวแขนยาว เรียบร้อยดูโตขึ้นกว่าทุกๆวัน
“ไปสมัครเรียนครับ” ไอ้เปี๊ยกรีบวางแซนวิชชิ้นใหญ่แล้วหันไปตอบไอ้แก๊กอย่างเด็กมีมารยาท
อึ้งไปรอบสอง.......อยากถ่ายรูปไอ้แก๊กตอนมันประหลาดใจเอาไว้จริงๆ
 
“แก๊กมึงเลิกพิธีการได้แล้ว มึงจะแดกอะไรก็รีบๆบอกแม่บ้านสิ กูรีบ ถ้ามึงไม่รีบร้อนไปไหนอยู่จิบกาแฟบ้านกูก่อนก็ได้นะ ถ้ามึงชิลด์ได้มากกว่านั้นจะอยู่ยาวซัดข้าวที่ยงด้วยก็ได้ ตลกแล้วมึงก็แดกฟรีมันทั้งสามมื้อเลยเป็นไง”
 
“แหมๆ เพื่อนภู กูไม่อยากใช้คำหยาบต่อหน้าอนาคตของชาติตอนเช้าหรอกครับควาย ขอโทษนะครับน้องดิน ให้คิดเสียว่าเพื่อนพี่มันไม่รักดี น้องดินเลยต้องมาได้ยินอะไรที่มันระคายหูแต่เช้าแบบนี้”
 
“ไม่เป็นไรครับพี่ ตามสบาย ผมก็พูดกับมันแบบนี้แหละ แต่ต่อหน้าแสนดี ช่วยปรับตัวเองให้ได้นะครับ”
 
“ครับ 5555555555 สะใจแต่เช้าเลยหวะครับเพื่อนภู ไปกันเถอะเช้านี้กูไม่ได้กินอะไรก็อิ่มได้ 55555”
 
“มึงบ้าไปแล้วเหรอ แล้วจะไปไหน”
 
“ก็ไปกับมึงไง มึงจะไปรับใครหละเช้านี้ กูก็ไปด้วยไง”
 
“ยุ่งทุกเรื่องจริงๆ อยากไปก็ตามมา มึงนั่งเบาะหน้าเลยนะ เดี๋ยวดินนั่งเบาะหลังกับพี่”
 
 “แล้วพอกลับจากสนามบินเราต้องนั่งกันยังไงวะภู แล้วกูต้องนั่งตรงไหน”
 
ไอ้ห่าแก๊กตั้งคำถามให้ผมต้องหาคำตอบตั้งแต่ออกจากบ้านจนถึงสุวรรณภูมิ
 
สวัสดีค่ะ ถึงตอนนี้ก็ยังไม่กล้าทำร้ายใจคนอ่านอยู่ดี Y_Y
๐ขอโทษ mini ด้วยนะ ป่านนี้คงจะเดินทางแล้วใช่ไหม แต่เวลาที่ mini ขออ่ะ คนแต่งกับนุ้งเซคนโพสยังไม่ตื่นจากบรรทมเลยอ่ะดิ ไว้กลับมาอ่านยาวแบบหลายๆตอนนะ
๐ แต่งไปเกร็งไปเลยอ่ะ

[PandP]

หวังว่ากรคงมาดีนะคะ 555

[anajulia]

แหงะ พี่ภู หาคำตอบได้ยัง???


อย่าคิดนานนักล่ะ เดี๋ยวน้องดินไปปิ๊งปั๊งคนอื่นเข้าพี่ภูของน้องแสนดีจะแย่เอา เดี๋ยวจะหาว่าไม่เตือนนะคะ งุงิ

[papa]

ตอนหน้ากรมาแล้วใช่ไหมเนี่ย รอลุ้นๆๆ

เพื่อนแก๊ก เกาะติดสถานการณ์(เสือก)  มาก 5555

แต่ไรเตอร์ขาอย่าใจร้ายเลยนะคะ  ขอแบบฮา ๆ ดีแล้วค่า

[กระต่ายชมจันทร์]

ละ แล้วจะทำร้ายจิตใจคนอ่านทำไมล่ะค้า T-T!

[จันทร์ผา]

ลุ้นตอนหน้าจะเกิดไรขึ้นนี้

[wisa]

กรน่าจะเคยพบกับพี่ดินแล้วนี่
ตอนนั้นรู้สึกว่าจะเป็นคนดีนะ
น่าจะไม่มีเรื่องไรมาก แต่ก็ไม่แน่
รอตอนต่อไปครับ (คืนนี้เลยรึเปล่า)
 
 

[koraorni]

หยุดไป 2 วันตามอ่านกันแทบไม่ทันเลย
แบบว่าอ่านซะจุใจกันเลย 3 ตอนรวด
ชอบคุณนายแม่ของพี่ดินอะค่ะ
เพื่อนแก๊กนี่ตามติดทุกสถานการณ์จริงๆๆ
แล้วก้อช่างบิ้วอารมณ์พี่ภูให้บรรเจิดไปไกล
พี่ภูเริ่มหวั่นไหวแล้วใช่ปะละ เริ่มเกิดอารการแปลกๆ
อาการไม่มั่นใจหัวใจตัวเอง อาจต้องให้เวลาอีกนิดนึง
แต่ตอนหน้าจะต้องเสียน้ำตาแล้วเหรอค่ะ
ขอเวลาทำใจอีกหน่อยเถอะค่ะ พี่ดินกำลังอยู่ดีมีสุข

[jimmyjimmy]

เมล็ดต้อยติ่ง เค้าเคยเล่นตอนอยู่บ้านนอก   เห็นภาพเลย  

พี่ภูก้อนะ หาทางเข้าเรื่องหื่นตลอดตลอด  

[sukie_moo]

อ้าว นายเสาไฟฟ้า นี่ยังความคิดไม่ตกผลึกอีกเรอะ

ก็ให้กรนั่งหน้า ให้แก๊กมานั่งข้างนายไง

[a_tapha]

 พี่ภูรีบหาคำตอบมาเร็วๆ เลย  เค้ารอนะนิ 

[TanyaPuech]

ไม่เอาน้ำตาน่ะ  พี่ภูน่ารักแอบลักหลับพี่ดินดั๊ว 55  หวังว่ากรคงไม่สร้างปัญหา

[dukdikdukdik]

ดีแล้วค่า อย่าทำร้ายจิตใจคนอ่านเลย

ขออ่านนิยายที่ทำให้มีความสุขสักเรื่องก็ยังดี กระซิก ๆ

ปล. พี่ภูก็ต้องนั่งกับน้องดินสิค่ะ 

[bun]

อย่าบอกนะว่าจะให้กรนั่งหน้า
แล้วให้แก๊ก กับดินนั่งหลังอะ
ไม่ยอมนะจะบอกให้พี่ภู

[ASSASSIN]

พี่ภูลักหลับ  ดีนะที่ 19 แล้ว  ไม่งั้น  ได้ไอเป็นเสียง  คุกๆๆ  แน่นอน 555555

[Killua]

อยากบอกว่าแอบลุ้นตัวโก่งเลยอ่ะ แบบว่า อ่านไปปิดตาไป ค่อยๆลุ้นทีล่ะบรรทัด
กล้วว่าจะเจอแจ๊คพอร์ตดราม่าตอนนี้ ถึงจะทำใจยอมรับ แต่.......................
เค้ารับม่ายยยยยยยด้ายยยยยยยยยยยยยย 
น้องดินเจ็บ....คนอ่านก็เจ็บ.....
ไรเตอร์จะใจร้ายขนาดนั้นเชียวเหรอ 
+1 ให้กลับคนแต่งแล้วก็คนโพสที่น่าร้ากกกกกกกกก

[NCJung]

เอาให้เคลียร์นะภู

[PeeYaR]

พี่ภูน่ารักมากเลยตอนนี้ ได้กำลังใจเป็นทั้งลักหอมลักจูบพี่ดินไปตั้งเยอะแล้ว
ก็อย่าทำให้พี่ดินเสียใจนะ น่ารักแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆจะดีมาก ^^
ปล.คุณTRomance อย่าทำร้ายจิตใจเค้าเลยนะ น่ารัก ชิลๆ แบบนี้แหละดีแล้ว เนาะเนาะ
อ่านแล้วสบายใจ มีความสุขดี ^^

[ณ ที่เดิม™]

กรจะกลับมาแล้ว
จะร้ายไหมนั่นขอรับ

เอาเป็นว่ารอตอนต่อไปโลดขอรับ

[N.T.❁]

มีลักหลับนะ  

แต่ว่าๆ   กรอย่ามาร้ายเลยน้าาา สงสารพี่ภูกะพี่ดิน
พี่ดินออกจะน่ารักแม้จะเถื่อนไปหน่อย
ยังไงก็อย่าขวางเลยน้าาา

[4559]

กร+ภูแน่เลย


แก๊ก+ดิน


แลเวแก๊กจะยั่วโมโหดินป่ะ


ถ้าเป็นแบบนี้มันส์แน่ๆ

[fuku]

บางเรื่องรู้ใจตัวเองแล้วแต่ดันทำตัวไม่ถูกแฮะ

พี่ดินน่ารักจนไม่ไหวจะอวยแล้วอ่ะ

ยิ่งอ่านยิ่งลุ้น แล้วตอนหน้าต้องกลั้นใจอ่านเลยมั้ยเนี่ย

[ï_Kiss_U♥]

เฮ้อออ กลัวเศร้า

[yayee2]

หนูดินลูก ทำไมหนูขี้เซาแบบนี้อ่ะ ไม่ค่อยปลอดภัยนะลูก
ดูดิโดนลักหอมลักจูบไปตั้งเท่าไร เสียนวลเยอะเลย
แก๊ก ที่นายมาร่วมขบวนต้อนรับแฟนเก่านายภูเนี่ย เพราะไรเหรอ
ถ้ากรมาไม่ดีและอาจมีการ กัด จิก น้องดิน เราคิดว่าน้องดินคงเอาตัวรอดได้นะ

[YMP]

ครั้งแรกที่ได้เม้นท์หน้าเดียวกับตอนที่ลง 55

พี่ดินไม่ชอบให้ใครเรียกว่าเมีย
เสาไฟฟ้าเลยเรียกตัวเองว่าสามีแทน 

[lazewcielo]

ของเก่าจะมาแล้ว พี่ภูฟ้ามให้ความสำคัญกับหรมากกว่าพี่ดินนะ! ไม่งั้นไม่ยอมจริงๆด้วย
พี่ดินน่ารักจริงๆเลยยยยยยยยยย