หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[cheyp]

โอ๊ยยยยยยยยยย

ไม่อยากดราม่า

สงสารพี่ดินอ่ะ

ภูก็สนใจหน่อยดิ๊ พี่ดินงอนเลยเห็นป่าว
 

[sukie_moo]

อ่า พี่ดินน่าสงสารอ่ะ
มันเหมือนโดนทุบหัว มึนๆกับสถานะตัวเอง ใช่ไหม

ช่วยเกลียดนายเสาไฟฟ้าด้วยได้ไหม  จะเอายังไง ทำไมไม่เด็ดขาดไปเลย

[dragonfly08]

ค้างงงงงงงงง

[Wr@iTh]

โอ๊ยยยยยย!!
ปวดหัวใจแทนดินอ่ะ! 
พี่ภูเข้าใจนะว่าเลือกไม่ถูก...แต่ที่ดูๆ
นายเอาแต่คิดถึงความรู้สึกตัวเองนี่หว่า
ทำอะไรไม่คิดถึงน้องดินเลยว่าจะรู้สึกยังไง! 

[kanda53]

นักเลงใหญ่ใจเย็น ๆ น้า....
ยังไงตาพี่ภูก็ยังจำคำสัญญาได้.....
ชนะกิ๊กเก่าไปกว่าครึ่งแล้วววว.....

  คนแต่ง กะ คนโพส 
กด + ให้กำลังใจนะคะ

[morrian]

อ่านตามทันแล้ว ..

น้องดินผู้น่าสงสาร แต่ไงพี่ภูก็ตามมาแล้วนี่เนอะ

แฟนเก่าไม่มีสิทธิ์ไรละ เพราะทิ้งภูไปเองนี่นา

รออ่านตอนต่อไป ตอนนี้มัน... ค้าง 

บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งกะคนโพสต์นะคับ ^^

[TanyaPuech]

แอบมาม่าอ่ะ  สงสารพี่ดินอ่ะเริ่มรู้ใจตัวเองแล้ว  พี่ภูซื่อบื้ออ่าตอนนี้

[p_pink]

ปวดหนึบๆ ในอก รวดร้าวแทนพี่ดิน 
พี่ภูตื่นได้แล้ว สนใจและใส่ใจเมียนักเลงโตให้มากกว่านี้หน่อยเด่ะ!! 

[astral]

ตามทัน (อีกครั้ง) แล้ว หลังจากที่โงหัวไม่ขึ้นกับกองงานเมื่ออาทิตย์ก่อน อัพได้รวดเร็วจนตามแทบไม่ทัน 

9.45 น. ยังอยู่คาเฟ่แถวไหนไม่รุ สุวรรณภูมิหรือเปล่า

10.00 น. สมัครเรียน ไม่ทราบว่าเรียนที่ไหนนั่น  น้องดินสุ้ๆๆๆๆ

[hula-hoob]

หึงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง 

[happiness_ja]

อยากเข้ามาอ่าน... แต่ยังไม่อัพ

เลยอ่านคอมเม้นแทน ฮ่าๆๆๆ

ขอยกป้ายแดงไม่เอามาม่าด้วยคน

ขอหวานๆ ฮือๆๆจะเอาหวานๆ (<<<ไม่ต้องสนใจมาก )





คิดถึงน๊าา

[seaz]

ทำไมภูทำกับพี่ดินแบบนี้?

[XOXO]

สงสารพี่ดินนนนน ภูอย่าสองใจสองใจสิ
แต่ถ้าตามไปง้อก็ง้อให้สุดน้า ๕๕๕

รักกัน รักกัน

[fOnfOn :D]

 

[ณ ที่เดิม™]

แวะมาอ่าน
และรอตอนต่อไปโลดขอรับ

[konnarak]

พีดิน งอล  โว้ย    พีภูก้ มาง้อไวๆนะครับบบ

[pppp]

ฮึ่ย ไอ้พี่ภูขี้ลืมเอ๊ย
พี่ดินเค้าตรงต่อเวลานะเฟร้ย

[oilzii]

พี่ดิน~~~

ปล่อยอิเฮียภูว์ไปเร้ยยยยยยย แล้วเปลี่ยนมาซบป๋าแก๊กแทน

[indy❣zaka]

 
แวะมารอพี่ดินค่ะ

[jasmin]

พี่ดิน ขี้น้อยใจจริง
แต่ก็ดี เสาไฟจะได้รู้ซะบ้างว่าพาพี่ดินมาด้วย
มัวแต่จ้อกะแฟนเก่าอยู่ได้
สนใจพี่ดินบ้างดิ 

[roseen]

เข้ามารอ

[som]

พี่อินใจไขว้เขวแล้ว555
รักเค้าแล้วใช่มั๊ยละ

[IIMisssoMII]

มารอพี่ดินด้วยคน เอ๊ะ แต่วันนี้พี่ภูเป็นคนมาใช่ป่ะ

[Seiki]

ตอนที่ 14

เพราะเมื่อคืนผมนอนไม่หลับ!!
 
เช้านี้ผมถึงได้ซัดกาแฟดำเพรียวๆให้นักเลงใหญ่มันยอกย้อนผมได้แบบนี้
 
มันคงเป็นเรื่องน่าอายที่เสือหนึ่งตัวอย่างผมจะมาฟุ้งซ่านเพราะเด็กผู้ชายตัวเล็กๆแค่คนเดียว
 
มันไม่ใช่ครั้งแรกที่ผมนอนร่วมเตียงกับผู้ชาย.....แต่มันเป็นครั้งแรกที่ร่วมเตียงกับผู้ชายแล้ว
ไม่ได้ทำอะไรมากไปกว่ากอดจูบเล็กๆน้อยแค่พอชื่นใจ
 
แต่มันไม่พอ
 
มันไม่พอหรอก สำหรับคนที่เคยได้กินไม่ขาดปากอย่างผม ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชาย
 
รู้ตัวดีว่าตัวเองเป็นเกย์ตั้งแต่เริ่มรู้จักความรักที่ไม่ใช่แค่สายสัมพันธ์ภายในครอบครัว
 
ถ้าการมีแฟนคือมีความรักผมก็รู้จักมันมาตั้งแต่อายุ 15 แล้ว
 
เวลาผ่านไปร่วมเก้าปี ผมผ่านสิ่งที่ตัวเองอุปโลกน์ว่ามันคือความรักมาไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่
 
คนที่ผมแนะนำใครต่อใครว่าแฟน เป็นผู้ชายทุกคน ไม่ใช่ผมไม่ให้เกียรติ์ผู้หญิง
แต่ผมรู้ตัวดีว่าถ้าจะเรียนรู้ใครสักคน คนๆนั้นที่เข้ามาล้วนเป็นผู้ชาย อาจจะเป็นเพราะนิสัยหรือ
อะไรหลายๆอย่างที่เข้ากันได้ ข้อเสียข้อใหญ่ที่ผมไม่เหมาะกับผู้หญิงคือผมไม่ชอบเอาใจและผมง้อใครไม่เป็น
ถ้าคิดจะคบกับผม ความเข้าใจเท่านั้นถึงจะผูกมัดให้เราอยู่ด้วยกันได้ ผมไม่เคยเหลวไหลถ้าผมคบใครเป็นแฟน
ผมจะเป็นเพลย์บอยในสายตาใครๆก็ต่อเมื่อหัวใจผมว่างเท่านั้นแหละ ถึงตอนนั้นคนที่เข้ามาทำให้ผมเลิกฟุ้งซ่านได้มีทั้งผู้หญิงและผู้ชายและผมก็แฟร์พอที่จะเป็นผู้ให้ไม่ใช่เป็นแค่ผู้รับฝ่ายเดียว เรียกง่ายๆว่าผมใช้เงินซื้อมาอย่างถูกต้องตามกฎข้อบังคับของสถานที่ที่ให้บริการนั่นแหละ

รู้ว่าเห็นแก่ตัวกับคนที่นอนห่อตัวอยู่บนเตียงเดียวกันเมื่อคืนนี้แค่ไหน
ถึงจะแค่หาเศษหาเลยแค่ภายนอกไม่ได้ลึกซึ้งอะไร แต่สำหรับฝ่ายตรงข้ามที่หลับสนิทไม่รับรู้อะไรร่วมกันด้วยแล้ว ผมมันก็พวกลักกินขโมยกินอยู่ดี
 
ต้องโทษความไร้เดียงสาหรือโทษท่าทีที่เป็นธรรมชาติของไอ้เปี๊ยกดีหละ
 
ไม่ได้ตั้งใจจะให้เกิดร่องรอยแต่ผมมันก็ผู้ชายคนหนึ่ง มันก็ต้องยอมรับว่าอดใจไม่ไหว
แค่เด็กผู้ชายตัวเล็กๆแค่คนเดียว กลบความรู้สึกตื่นเต้นที่จะเจอแฟนเก่าเสียแทบสนิท
 
ทั้งๆที่ผมควรจะตื่นเต้นที่จะได้เจอกร
ทั้งที่ผมกำลังมีโอกาสที่จะเหนี่ยวรั้งให้เค้ากลับมา
ทั้งๆที่เค้ากำลังจะกลับมาอยู่ตรงหน้า
ทั้งๆที่ผ่านมาผมโหยหาเค้าจนแทบกินไม่ได้นอนไม่หลับ
ทั้งๆที่ควรจะเป็นแบบนั้น......แต่ใจผมตอนนี้กลับนิ่งสนิท
แค่รับรู้ว่าเค้าจะกลับมา......
แต่ไม่ได้ดีใจหรือกระตือรือร้นที่จะทำอะไรมากไปกว่าไปรับเค้าตามคำขอ
 
 
ที่ ใจมันเต้นจนกระแทกกระดูกซี่โครงจนแทบร้าว เพราะไอ้คนที่มันพลิกตัวไปมาจนเสื้อนอนตัวโคร่งมันเปิดไปจนถึงไหนต่อไหน ไอ้ที่จะแกล้งฝังจมูกลงไปเพื่อชื่นใจกับกลิ่นมันถึงได้เลยเถิดไปจนเกิดหลักฐาน ให้ผมต้องคิดมากกับท่าทีที่ไอ้เปี๊ยกมันแสดงออกมาทั้งเช้านี้แหละ

วางแผนปรับความเข้าใจกับไอ้เปี๊ยกในรถ.....แต่ก็มีมารมาผจญจนได้
ลึกๆแอบดีใจที่มันเป็นเหมือนพระเอกขี่ม้าขาว แต่มันมาฟาวน์ตรงที่ทิ้งระเบิดตูมใหญ่ใส่หน้าผมก่อนออกจากบ้านนี่แหละ
เหลือบมองไอ้เปี๊ยกดูเหมือนมันไม่ได้ใส่ใจเรื่องที่ไอ้แก๊กเอาระเบิดปาผมแบบซึ่งๆหน้า แต่ว่าคนที่ไม่สนใจทำไมขมวดคิ้วตลอดเวลาแบบนั้นหละ
 
โดนผมบังคับให้นั่งเบาะหลังไปด้วยกันอย่างขัดขืนไม่ได้ ถ้าไม่ออกปากจัดแจงที่นั่งก่อน เชื่อเถอะว่า ถ้าให้เลือกไอ้เปี๊ยกมันเลือกนั่งข้างหน้าแน่ๆ แล้วถ้าผมต้องนั่งข้างหลังกับไอ้แก๊กเหรอ.....ผมยอมนั่งแท็กซี่ตามไปดีกว่า
 
ไอ้คนที่นั่งตัวแข็งทื่ออยู่เบาะหลังทำให้ผมเอ็นดูจนอดใจแกล้งไม่ไหว หน้าบึ้งใส่ผมตลอดช่วงเช้าตั้งแต่เดินหนีไปหลังจากที่ผมแทนตัวเองว่าสามี......มันทำให้ผมอึดอัดจนหายใจไม่สะดวก
อยากเห็นแก้มแดงๆของนักเลงใหญ่พอให้หายใจโล่งปอดบ้าง
ตั้งใจแสดงความเป็นเจ้าของแบบเนียนๆและตั้งใจจะอวดไอ้คนที่มันตั้งใจมากวนตีนผมแต่เช้า
 
ผลสุดท้ายนักเลงใหญ่ก็ยังเป็นนักเลงใหญ่อยู่ดี เอาศอกกระทุ้งพุงผมจนจุกไปถึงลิ้นปี่
แสบจริงๆเลยให้ตาย.......
เมียใหม่ผมคนนี้ ไม่เหมือนใครที่เคยผ่านเข้ามาในชีวิตเสือไบอย่างผมเลยจริงๆ

 
จดลงบันทึกเป็นวอลล์เปเปอร์ติดผนังได้เลยว่า ผมยิ้มได้ครั้งแรกของวันที่สนามบินนานาชาติสุวรรณภูมิ เพราะนักเลงใหญ่ของสลัมเค้ากำชายเสื้อผมเอาไว้.....จะเพราะอะไรก็ช่าง
ก็คิดเข้าข้างตัวเองว่า....อย่างน้อยตอนนี้ วินาทีนี้ เค้าต้องการผมเป็นที่พึ่ง
และมันจะดีสักแค่ไหนถ้าวันหนึ่ง.....ผมจะเป็นคนที่เขาขาดไม่ได้ในชีวิต
ให้หัวใจมันฟองฟูจนไปเบียดพื้นที่ของอวัยวะภายในเล่นๆ....
 
ประสบการณ์แค่ไม่กี่วันที่ได้ใกล้ชิดกันบอกผมว่า...ไม่ควรกระโตกกระตากให้เขารู้ตัว
ไอ้เปี๊ยกเป็นผู้ชายที่คิดว่าตัวเองเป็นคนที่เดินไปข้างหน้าได้ด้วยตัวของตัวเอง ผมเลยต้องแกล้งทำไปไม่รู้ตัวว่าชายเสื้อสูทตัวแพงยับย่นจนดูไม่ได้แค่ไหน สนใจแค่มือเล็กๆนั่นยังจับชายเสื้อผมเอาไว้ก็พอ

 
ประตูทางออกของผู้โดยสารขาเข้า ทำเอาผมสูดลมหายใจเข้าปอดเฮือกใหญ่
คนที่กำลังจะออกมาในไม่กี่นาทีข้างคือคนที่ก่อนหน้านี้ผมโหยหาแทบเป็นแทบตาย
แต่เอาเข้าจริงๆแล้ว ผมรู้สึกเหมือนตัวเองกำลังมารับเพื่อนคนหนึ่ง ดีใจแต่ไม่ได้ตื่นเต้น
ถ้าวัดอัตราการเต้นของหัวใจมันคงจะราบเรียบจนผมเองก็ยังแปลกใจไม่คิดว่าตัวเองจะทำใจได้เร็วขนาดนี้
 
กรยังเหมือนเดิม ยังเหมือนครั้งสุดท้ายที่เจอกัน
ไม่มีอะไรบ่งบอกว่าคนๆนี้เสียใจ ...... ทุกอย่างระหว่างเราเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
 
ชายเสื้อที่ไอ้เปี๊ยกจับมาตลอดเวลาที่อยู่ในสนามบินถูกปล่อยทันทีที่กรมาหยุดทักทายอยู่ตรงหน้า ผมทักทายกรตามปกติ แต่ในใจกำลังกระวนกระวายอย่างบอกไม่ถูก ใจบอกว่าอยากจะจับมือของดินมาจับเอาไว้ ตอนกรยิ้มให้ผมก็อยากจะจับมืออีกคนหนึ่งเอาไว้ไม่ให้ใจมันแกว่ง.....แต่สถานที่และเวลาแบบนี้ผมคงทำแบบนั้นไม่ได้ ยิ่งไม่รู้ว่าไอ้เปี๊ยกกำลังคิดอะไรอยู่ยิ่งไม่ควรเสี่ยง ผมไม่ควรเสี่ยงกับศักดิ์ศรีนักเลงใหญ่ท่ามกลางมหาชนมากมายแบบนี้
บอกแล้วไอ้เปี๊ยกเขาเป็นผู้ชาย
 
 
ท่าทางดีใจล้นๆจนออกนอกหน้าของไอ้แก๊กช่วยผมได้ อย่างน้อยมันตามมาวันนี้มันก็พอมีประโยชน์อยู่บ้าง
 
ผมเมินแรงเขย่าที่ไอ้แก๊กมันจงใจทำกับแขนผมเพื่อเป็นสัญญาณว่ามันต้องการให้ผมทำอะไรสักอย่าง .....ผมคิดว่าผมรู้ว่ามันจะบอกอะไร...แต่มันต้องไม่ใช่เวลานี้และตรงนี้
 
ผม คิดว่าผมพร้อมแล้วที่จะคุยกับกรให้จริงจังระหว่างเรื่องของเราในเมื่อตอนคบ กันเราให้เกียรติ์กันมาตลอดเพราะฉะนั้นในเมื่อเรากำลังจะเปลี่ยนความ สัมพันธ์กันอีกครั้งผมก็ควรให้มันเป็นจริงเป็นจังมากกว่านี้
 
“กินมื้อเช้ามาหรือยัง”บทสนทนาที่ผมคิดว่าเป็นใบเบิกทางที่ดีที่สุด
 
“ยังเลย ว่าแล้วว่าภูต้องถามแบบนี้ ภูยังเหมือนเดิมทุกอย่างเลยนะ”
 
ลมหายใจผมสะดุดเมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย อยากบอกคนตรงหน้าออกไปเหมือนกันว่าผมก็ยังเป็นคนคนเดิมไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป........นอกจากหัวใจ
 
ไอ้เพื่อนเวรมันเห็นผมไม่ให้ความสนใจกับแรงเขย่าที่แขนมันเลยกระตุ้นเตือนด้วยคำพูด
“กร เพื่อนภูครับ พวกมึงจะยืนคุยกันอีกนานไหม กูเมื่อย ดินเองก็คงจะเมื่อย”
 
มีความนัยแฝงมาขนาดนี้ มึงยอมรับออกมาเลยก็ได้นะแก๊ก ว่ามึงเต็มใจเป็นลูกสมุนของไอ้เปี๊ยกอย่างเป็นทางการแล้วแน่ๆ ผมเลยต้องแนะนำเมียใหม่อย่างเสียไม่ได้ ทั้งๆที่ผมควรจะให้เกียรติ์ทั้งคนเก่าและคนใหม่ของผมมากกว่านี้........ความผิดครั้งนี้ไอ้เชี่ยแก๊กต้องชดใช้แต่คงต้องฝากไว้ก่อน
 
กร จำไอ้เปี๊ยกได้ ผมไม่แปลกใจหรอก ใครที่เจอไอ้เปี๊ยกผมแน่ใจว่าส่วนใหญ่ต้องจำเด็กผู้ชายตัวเล็กผิวขาวหน้าคม ตาหวานปากกรรไกรคนนี้ได้......คนที่ห้าวขัดกับรูปร่างหน้าตาขนาดผ่านไปนานมา เจอกันอีกครั้งผมยังจำได้เลย
 
ไอ้เปี๊ยกไม่เป็นตัวของตัวเอง......เหมือนขาดความมั่นใจ ความรู้สึกผมบอกแบบนั้น
 
มันทำให้ผมกระวนกระวายใจมากกว่าเดิม อยากหาที่นั่งคุยเร็วๆ อยากให้ทุกคนรู้ว่าผมแคร์เด็กคนนี้แค่ไหน ใครจะแปลกใจที่ผมเป็นแบบนี้ครั้งแรกก็ช่าง ผมไม่สนใจ
สนใจก็แค่ถ้าผมบอกว่าผมรู้สึกยังไงกับเมียคนใหม่ ที่เจ้าตัวเองไม่เคยเรียกร้องแสดงความอยากได้เลยสักนิดเดียว อยู่ดีๆก็โดนผมยัดเยียดให้ทั้งๆที่ไม่ได้ถามความสมัครใจเลย
 
ผมคงยังไม่เคยบอกว่า ถ้าผมมั่นใจอะไรแล้ว ผมมีแต่เดินหน้าเช้าใจอย่างเดียวไม่เคยมีคำว่าถอย ต่อให้อีกฝ่ายไม่มีใจให้กัน ผมก็ต้องทำให้มันตรงกันให้ได้ ให้มันรู้ไปสิว่าน้ำหยดลงหินแล้วหินมันจะไม่กร่อน
 
“นี่”
ประโยคเดียวแต่เรียกความสนใจผมได้ทั้งหมด แล้วยังแถมเขย่าสายเสื้อด้วยแล้วคงไม่มีอะไรมาดึงความสนใจของผมได้เท่ากับไอ้เปี๊ยกตรงหน้า
“หือ มีอะไร”
“ไปก่อนนะ นายไม่ต้องไปหรอก กู เอ้ย ผมไปได้”
 
ใจหาย ความรู้สึกผิดจู่โจมจนอยากจะต่อยหน้าตัวเองให้สาแก่ใจที่เห็นแก่ตัวจนลืมไปว่าผมได้สัญญาอะไรเอาไว้กับดินก่อนหน้านี้
เหลือบมองนาฬิกาแทบอยากจะต่อยหน้าตัวเองจริงๆอย่างที่ใจคิดสักที ใกล้จะสิบโมงแล้ว ดินต้องไปสมัครเรียน ผมลืมคิดถึงเรื่องนี้ไปได้ยังไง ดูเหมือนดินจะเสียความรู้สึกมาก ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่า แต่ตอนนี้ผมฟุ้งซ่านจนไม่สนใจอะไรแล้ว ร่างเล็กๆเดินไปไม่รอคำตอบจากผม ไม่รออะไรเลย
 
“กรเดียวให้แก๊กพาไปหาอะไรกินก่อนนะ เดินทางมาเหนื่อยๆอย่าเพิ่งทำอะไรเลย ไปพักผ่อนก่อนดีกว่านะ ภูมีธุระต่อ เย็นนี้กลับไปค่อยคุยกันได้มั้ย”
 
ผมเองก็ไม่รอคำตอบเหมือนกัน จะเรียกว่าเลวก็ยอมรับ ที่อยู่ดีๆปัดความรับผิดชอบไปให้ไอ้แก๊ก แต่ความรู้สึกผิดที่มีต่อดินมันใหญ่กว่ามากนัก และผมกำลังร้อนรนที่ตอนนี้ร่างเล็กนั่นหายไปจากกรอบสายตาผมแล้ว
 
“ขอโทษนะเว้ยแก๊ก แต่กูฝากด้วย” จะว่าบังคับก็ได้ แต่ความหมายในใจผมคือขอร้อง
 
“เออ มึงรีบไปเถอะ ทางนี้เดียวกูจัดการให้ไม่ต้องเป็นห่วง”
ขอบใจมากเลยแก๊ก วันนี้กูรักมึงจนแทบจะดมตูดมึงได้อยู่แล้ว
 
ผม วิ่งหาไอ้เปี๊ยกไปตามทางที่คิดว่าเค้าจะมา สถาปนิกที่ออกแบบสนามบินมึงก็ช่างคิดถึงคนใช้บริการซะเหลือเกินนะ ใส่ประตูทางเข้าออกจนกูไม่รู้เลยว่าไอ้เปี๊ยกจะออกทางประตูไหน แล้วสนามบินนี่ความกว้างไม่เท่าไหร่แต่ความยาวนี่เล่นเอาผมอ่อนใจไปเหมือน กัน สองขาผมแค่ก้าวเดินไม่พอ มันจะตลกหรือเป็นจุดสนใจต่อคนที่พบเห็นแค่ไหนก็ช่างแม่งเหอะ ผมไม่สนใจหรอก แค่คนที่ใส่สูทเตรียมพร้อมไปทำงานอย่างผมวิ่งตามหาเด็กผู้ชายคนหนึ่งใน สุวรรณภูมิมันจะเกิดขึ้นบ้างทั้งๆที่ไม่มีกองถ่ายหนังก็ช่างมันเถอะ
 
เห็นร่างคนที่มองหาตรงประตูทางออกข้างหน้า ผมก็รีบเร่งฝีเท้ามากขึ้นกว่าเดิม
ไอ้เปี๊ยกมันคล่องแคล่วว่องไวเกินตัว ดูเหมือนไอ้เปี๊ยกมันก้าวขาตามปกติ แต่คนตามอย่างผมถึงกับต้องวิ่ง มือผมเอื้อมไปคว้าแขนคนตรงหน้าเอาไว้ ต่อไปจะเป็นยังไงก็ช่าง ก็แค่ดึงตัวเค้าเอาไว้ให้ได้ก่อน อย่างอื่นค่อยว่ากัน
 
“เดี๋ยวสิ จะรีบไปไหน ทำไมไม่รอ”
 
มือผมจับแขนดินเอาไว้ ก้มหน้าหอบหายใจเหนื่อยก็จะตายอยู่แล้ว แต่ไม่รู้แรงฮึดจากไหนที่กระซวกช่องว่างในปอดให้ผมเอ่ยประโยคเหนี่ยวรั้งเอาไว้ได้
 
ยืนรอเผื่อว่านักเลงเค้าจะขัดใจที่ผมดึงรั้งเค้าไว้แบบนี้ อาจจะโดนเตะ โดนต่อยหน้า หรือโดนทำร้ายยังไงผมก็ยอมทั้งนั้น เอาเถอะ ตัดสินใจแล้วว่าจะเลือกคนๆนี้ก็ต้องยอม
 
ไม่ใช่ว่าผมเลือกดินแล้วดินจะยอมรับได้ทันทีซะที่ไหน จะเอาผู้ชายแท้ๆอย่างดินมาเป็นเมียก็ต้องทำใจ อุปสรรคที่จะเจอในภายภาคหน้าจะหนักหนาแค่ไหนก็ต้องฝ่าไปให้ได้นั่นแหละนะ
 
ช่วยไม่ได้นะภูตะวัน......มึงรึอาจที่จะมีเมียเป็นนักเลงเองช่วยไม่ได้จริงๆ
 
ยืนรอบทลงโทษจนเริ่มหายเหนื่อย อุปสรรคลูกแรกก็ถาโถมเข้ามาทันที
ดินไม่ขัดขืนที่ผมจับมือ แค่เค้ามองหน้าโดยไม่ได้ทำอะไร ไม่พูดไม่โวยวายไม่ทำร้ายร่างกาย
แค่มองเฉยๆ ผมก็แทบทำอะไรไม่ถูกนอกจากปล่อยมือนั้นให้เป็นอิสระ
เค้าเดินไปข้างหน้า ส่วนผมได้แต่เดินตาม
 
 
เขาไม่พูดอะไร......ผมเองก็ไม่รู้จะเริ่มต้นยังไงเหมือนกัน

 
สวัสดีค่ะ ต่อไปนี้ขอลงวันละตอนแล้วนะค่ะ ปั่นวันละสองตอนคนเขียนตายก่อนแน่ๆ ไม่เกรนถามหา แถมคนอ่านบางคนขู่เอาระเบิดปาบ้านด้วยอ่ะ เหอๆ อีกอย่างถ้าลงเยอะ พี่ดินก็จะจบเร็วนะ คิดแล้วใจหาย (และยังคิดพล็อตเรื่องต่อไปไม่ออก)
๐ เริ่มมีโทรศัพท์มานัดสัมภาษณ์งานอย่างที่เซมากูเตะบอก แต่ยังไม่อยากทำงานเลยอ่ะ แต่เงินก็ต้องใช้เหมือนกัน เอร้ยย อยากเป็นเมียสุลต่านบรูไนก็ตอนเนี๊ย (เป็นเมียท่าน ชีค จากอาหรับดีกว่า รวยกว่าเยอะ : เซ คึคึ)
๐ คนที่สั่งรวมเล่มพี่เมฆหลายคนเชียร์ให้รวมเล่มพี่ดิน คนเขียนจะตายก่อนมั้ย แค่รวมเล่มพี่เมฆได้นี่ก็แทบตายแต่ก็ดีใจมากมายพอกัน เอิ๊กๆ
๐ ขอบคุณสำหรับแฟนคลับพี่เมฆพี่ดินทุกคนที่โหวตเซ็งเป็ดอวอร์ดให้นะ แอบเข้าไปดู ตกใจ มีชื่อโผล่อยู่หลายโหวตเหมือนกัน ขอบคุณคะ
๐ anterosz  บอกคิดถึงดวงตะวันกับพี่เมฆ เลยบอกว่าจับให้มาเจอกันกับพี่ดินสักตั้งจะดีไหม แต่ anterosz  ไม่ตอบคนเขียนมาแหละว่าจะเอายังไง โยนความซวยให้ anterosz  ซะงั้น 5555 ติดนิสัยไอ้พี่ภูมาอ่ะนะพี่น้อง
๐ ขอบคุณทุกคนค่ะ ป้ายขอบคุณ คนทำยังไม่ว่างเลยอะ ประชาชนล้นหลามมาก ไม่รู้เห็นรายชื่อแล้วคนทำให้จะลาตายเสียก่อนไหม หวั่นใจจริงๆ
๐ TRomance

[พี่วันเสาร์]

 + กร๊ากกกกกกกกกกกวันนี้ได้จิ้ม
ขออนุญาตไปอ่านก่อนนะ

[ChiOln]

ดินมีงอลด้วย

นายภูรีบง้อเมียเดี๋ยวนี้เลย 

[i3igM]

บอกได้คำเดียวว่า...ไรเตอร์ ซู้ดดดดดดดดดด ยอด
 

[LalaBam]

จองที่ไว้ก่อน เล่นในโทรศัพท์อ่านบ่ได้ เดี๋ยวพรุ่งนี้มาอ่านใหม่

[Little Devil]

นายภูชัดเจนหน่อย
ง้อ ง้อ ด่วนเลย
คนอ่านเคือง

[EunJin]

อ้าาาาดูท่าคุณภูจะเริ่มจริงจังกับพี่ดินแล้ว
ดีมากๆๆๆค่ะ ลุ้นให้พี่ดินใจอ่อนเนอะ ^^