หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[rose]

จิ้ม

 

เรื่องใหม่ค่ะ

จะเอาอีกๆๆๆๆ อ่านอีกค่ะๆๆๆๆ

อยากรู้ ว่าดินจะเป็นยังไงต่อ อิอิ

ชอบมากที่ตอนบรรยาย ดิน ใช้คำแทนตัวเองว่า พี่ดิน น่ารักมว๊ากค่ะ

 

รออยู่นะคร้า

 

อัพอีกๆ

 

[anterosz]

 

ไม่อยากจะเอาคู่นี้ไปเปรียบกับคู่โน้นเล๊ยยย แต่ก็อดไม่ได้เพราะ.....

พี่ดินกะพี่เมฆนี่ชอบคิดว่าตัวเองแม๊นนนนแมนสุดตรีนเหมือนกันเลย 

ส่วนน้องภูนี่ดูๆแล้วจะหื่นกว่าน้องฉานอยู่หลายช่วงตัวนะนั่น 

 

พีเอส>ชอบชื่อตัวละครของคนแต่งทุกเรื่องเลย

[samsoon@doll]

ไปวไมกๆ มาอัพอีกนะคะ ผู้ชมมากมายจริงๆ แอร๊ยยยยยย พี่ดินขาใหญ่จะเป้นอย่างไรต่อไปหนา

[rose]

โอววว เรื่องนี้ฮอตจริงๆนะคร้า

 

ดูสิ

อัพ 1 ตอน

เม้นปาไป 2 3 หน้าแล้ว

อัพๆๆๆๆ เข็นๆ

จิ้มๆ

 

ต่อไวไวนะคะ ~

ปล. กด 1 2 4 ได้มั้ยคะ? 

[Seiki]

เดี๋ยวมาลงนะ ทวนคำผิดเปปนึง 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

อ๊ายยยยยยยยยยยย พี่ดินมาส่งทีเดียวได้เป็นเมียนายภูเลย

คืนนี้เจอกันค่ะ ได้มาอีกตอนแล้ว จะได้ไม่ค้างคากันเนอะ   จะได้รู้ว่าพี่ดินลุกขึ้นมากระทืบเสาไฟได้มั้ย

ระดับพี่ดิน ทุกคนคิดว่างัย
ได้กระทืบ กด 1
โดนกดอีกรอบ  กด  2
น้ำแตกแล้วแยกทาง กด  3
เธอเป็นเมียฉันแล้ว ฉันจะดูแลเอง กด 4

หื่นๆแบบนี้ท่าทางจะ กด 2 นะ

[yayu]

ฮอตจริง อะไรจริง 
.
.
แต่เจอกันครั้งที่ 2 พี่ดินเสียท่าซะเเล้ว 

[myall]

รอร๊อรอตอนต่อไป

[Seiki]

ตอนที่ 3
“อูย”  ปวดร้าวไปทั้งบั้นท้าย

หลังจากเป็นเบื้องล่างให้ไอ้เสาไฟฟ้าเดินได้ตั้งแต่เมื่อคืนก็ระบมไปหมดทั้งเนื้อทั้งตัว
คิดว่ามันจะแค่เพ้อเล่นพิเรนทร์เฉยๆที่ไหนได้ ไอ้ตึกมันเอาพลังช้างสารมาจากไหนกระหน่ำไม่ออมแรงจนบั้นท้ายจะหลุดออกมาเป็นชิ้นๆ

กวาดตามองนาฬิกา ฉิบหายแล้วไอ้พี่ดิน “8 โมงเช้าวันอังคาร” ร้าวรานไปถึงลิ้นปี่เลยกู

เผลอหลับยาวนานทะลุเช้าวันใหม่เลยเหรอวะเนี่ย ป่านนี้คุณนายแม่ไม่อาละวาดจากต้นซอยถึงท้ายซอยแล้วเหรอวะ ในเมื่อกองทุนธุรกิจคิดเลขเร็วของบ้านอย่างพี่ดินหายหัวไปไหนก็ไม่รู้
   หูชาแต่หัววันแน่ๆเลยกู

สติกลับมาร่างกายก็ไม่รอช้าดีดตัวลุกขึ้นอย่างไว
   
“โอ้ยยยยยยย” ทิ้งตัวกลับไปนอนใหม่ ใจพร้อมแต่กายไม่พร้อมหวะ

จะนอนพลิกตัวมากก็ไม่ได้ รู้สึกเหนียวเหนอะหนะบริเวณบั้นท้ายเหมือนมีอะไรเหนียวๆซึมๆอยู่ตรงง่ามก้นกัดฟันยกตัวขึ้นนิดหน่อยพิสูจน์หลักฐานแห่งความเหนียวนั้น กวาดมือไปลูบคลำบริเวณที่เพิ่งโดนล่าอาณานิคมไปหมาดๆ
   
โอยยย!! เข่าอ่อนชิงตายก่อนเป็นลมเลยจะได้ไหม ไอ้คราบเหนียวที่ติดนิ้วขึ้นมามันจะเป็นอะไรไปไม่ได้ถ้าไม่ใช่เลือด ร่องรอยสีแดงผสมเมือกเหนียว ตกใจแทบสิ้นสติลงไปอีกรอบ
   
นี่สินะผลพวงของความรู้สึกที่เหมือนโดนฉีกร่างออกมาเป็นชิ้นๆ คิดแล้วก็รู้สึกโกรธไอ้เสาไฟฟ้าที่นอนหลับสบายอยู่ข้างๆไม่ทุกข์ร้อนอะไร อยากจะลุกขึ้นกระโดดกระทืบให้แม่งตายคาตีนเสียจริงๆ
   
ความสัมพันธ์ระหว่างผู้ชายด้วยกันมันมีความสุขตรงไหน!

เหตุการณ์ที่ผ่านมาบอกได้ว่าไม่มีอะไรดีเลยสำหรับพี่ดิน ถ้าไม่นับช่วงแรกๆที่อุบอิบยอมรับก็ได้ว่ามันก็เสียวจนเคลิ้มอ่ะนะ แต่มันรู้สึกแย่และทรมานแสนสาหัสตอนท้ายรายการที่ทำให้ต้องนอนนิ่งๆมองฝ้าเพดานลุกขึ้นไปไหนไม่ได้อยู่นี่แหละ
   
กรรมของเวรจริงๆ!

แล้วแบบนี้จะเรียกว่าเราใจง่ายได้มั้ยวะ....ไม่นะจริงๆก็ต่อสู้และต่อต้านแล้วพี่ดินมีรูปร่างตามมาตรฐานชายไทยแต่ไอ้ยักษ์วัดตึกต่างหากที่มันเกินมาตรฐานไปไกล ขนาดออกแรงต้านไปสุดกำลังแค่ไหนก็ดูไอ้บ้านั่นมันจะไม่สะทกสะท้านอะไรเลย
   
คิดมาถึงตรงนี้แล้วอยากกลับบ้าน......แต่ไม่รู้จะกลับยังไง ตอนเข้ามาก็โดนยัดเยียดให้เข้ามาแบบเบลอๆ บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้บอกตรงๆเลยว่าไม่เคยพบเจอ ตั้งแต่โตมาก้าวขาแค่สิบก้าวก็ทั่วทั้งบ้านแล้วนะ นี่แค่ห้องไอ้เสาไฟฟ้ายังรู้สึกเหมือนว่าจะหลงทางเลย
   
ถึงคราวซวยด้วยตัวของตัวเองแท้ๆ

นักเลงประจำสลัมผู้ยิ่งใหญ่ ทำตัวเป็นพลเมืองดีแล้วเป็นไงหละ 
   ความดีตอบแทนกลับมาสมศักดิ์ศรีด้วยการนอนตูดระบมนอนมองฝ้าเพดานสลับกับหน้าไอ้เสาไฟฟ้าที่นอนหลับตาพริ้มหายใจสม่ำเสมออยู่แบบนี้
   ไม่เคยดูละครที่ผู้ชายโดนผู้ชายข่มขืนเลยสักที ไม่รู้เลยว่าถ้าต้องพบเจอกับสถานการณ์แบบนี้แล้วต้องทำยังไง เอาผ้าห่มห่อตัวพันเอาไว้ถึงต้นคอนอนพิงหัวเตียงดูดบุหรี่แล้วร้องไห้
   
อย่างนั้นเหรอ! มันปัญญาอ่อนไปมั้ยวะ

ที่สำคัญคือพี่ดินไม่แตะต้องบุหรี่เดี๋ยวจะกลายเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้บรรดาสมุนทั้งหลายแค่เกิดมาในสังคมแออัดก็ดูแย่มากในสายตาคนอื่นอยู่แล้ว ในเมื่อเลือกเกิดไม่ได้ เราก็ต้องเลือกที่จะพัฒนาคุณภาพชีวิตตัวเอง

   ร่างที่นอนสลบไสลเหมือนตายไปแล้วเริ่มขยุกขยิกขยับตัว มันจะไม่อะไรเลยถ้าไอ้ยักษ์วัดตึกมันขยับตัวแล้วไม่กระแทกขาพี่ดิน ปวดร้าวไปตั้งแต่หัวแม่เท้าถึงก้านสมอง อยากจะถีบไอ้บ้านี่ให้ตกเตียงเสียจริงๆ ติดที่ว่าร่างกายมันทำอย่างที่ใจสั่งไม่ได้ มันร้าวระบมจนขยับแต่ละทีน้ำตาเหมือนจะไหล
   
“โอ้ย พลิกตัวหาอาม่ามึงเหรอ โดนกูนะเว้ย เห็นใจคนที่ต้องโดนมึงกดขี่ข่มเหงบ้างสิวะ”
   
“บ่นอะไร”
   
“บ่นจิตใจที่ไร้เมตตาของมึงไงหละ ลองมาเป็นตัวกูบ้างดูไหม”
   
“แล้วมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง”
   
“เกาะขาอ้อนวอนขอตามมึงมามั้ง”
   
“งั้นเหรอ”

ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมถึงโดนแฟนทิ้งได้ก็เล่นเชื่อคนง่ายซะขนาดนี้
   
“นายคือคนที่เดินชนกันเมื่อวันก่อนโน้นใช่มั้ย”
   
“เออ จำได้แล้วเหรอ”
   
“จำไม่ค่อยได้หรอก แต่จำปากเสียๆของนายได้ ด่าเป็นไฟขนาดนี้ ต่อให้อยากลืมก็ต้องจำได้”
ขอบใจตอนแรกก็ลุ้นนึกว่าคำชม
   
“พอแล้วตอนแรกเหมือนจะดี ตื่นก็ดีแล้วไปส่งบ้านหน่อยสายแล้ว เมื่อคืนค้างที่นี่ก็ไม่ได้บอกทางบ้านไว้ไม่มีใครรู้ ของก็ไม่ได้ขาย ไม่เคยซวยอะไรขนาดนี้มาก่อนแถมกลับไปโดนแม่ด่าอีก”
   
“เป็นอับดุลเหรอ ทำไมถึงได้ล่วงรู้เหตุการณ์ล่วงหน้า”
   
“ไม่ต้องเป็นอับดุลก็รู้เว้ย มันของแน่อยู่แล้ว จะไปได้ยัง”

ไม่น่าไปปากดีถามมันเล้ย มันอ่ะลุกพรึบพรั่บได้แน่ๆอยู่แล้ว แต่พี่ดินนี่สิ นอนเป็นรูปปั้นตัวแข็งทื่อจมบนกองที่นอนอยู่นี่
   
“กลับเองได้มั้ย”
   
“ได้ยังไงละเฮ้ย ถ้ากลับเองได้ จะรออยู่แบบนี้มั้ย”
   
“แล้วเป็นอะไร”

โอย!!!พี่ดินอยากจะเสียมารยาทยกตีนขึ้นมาก่ายหน้าผาก มันสร่างเมาหรือยังวะเนี่ย ถอดกางเกงเอาก้นกระแทกหน้ามันเลยดีมั้ย มันคงเมาจนจำอะไรไม่ได้เลยสินะว่าเมื่อคืนมันร้อนแรงอยู่คนเดียว ส่วนกูเนี่ยแทบตาย
   
“เออ ช่างมันเถอะ เอาเป็นว่าไปส่งแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวแล้วทางใครทางมันดีมั้ย”

สำหรับพี่ดินแล้ว เรื่องเมื่อคืนมันเกิดจากพลาดและรู้ว่าไอ้เสาไฟฟ้านี่ไม่ได้ตั้งใจมันจะอะไรก็แล้วแต่ สำหรับพี่ดินแล้วเรื่องเมื่อคืนมันก็เหมือนโดนทำร้ายร่างกายอย่างหนึ่ง จากคนเมาคนหนึ่งแค่นั้นหละ ไอ้ที่คิดว่าตื่นมาแล้วต้องนั่งร้องไห้น้ำตาเช็ดหัวเข่านั้นไม่มีเสียหละ
   
“แล้วเมื่อคืนมายังไง”
   
“แท็กซี่”
   
“งั้นเดี๊ยวให้แม่บ้านเรียกแท็กซี่ให้นะ”

อื้อหือ!!! นี่มันไม่คิดจะรับผิดชอบอะไรเลยเหรอวะ ตกลงแล้วทุกอย่างนี่พี่ดินรนหาที่เองใช่มั้ย มันใช่แบบนั้นสินะ
   
“เงียบทำไม เมื่อกี้ยังเถียงคำไม่ตกฟากอยู่เลย”
   
“เหนื่อย จะจัดการยังไงก็รีบๆทำเข้าเถอะ จะเรียกแท็กซี่ให้ก็เร็วๆ จะรีบกลับบ้านไปทำมาหากินไม่ได้นอนนิ่งๆแล้วมีเงินใช้เหมือนมึงนะเว้ย”

เอาวะ!ที่ผ่านมาถือว่าฟาดเคราะห์ไปแล้วกัน กัดฟันข่มความเจ็บไว้ สองมือยันที่นอนพยุงตัวลุกขึ้น เสื้อตัวเดียวที่ใส่มาเมื่อคืนไอ้บ้านี่มันโยนไว้ที่ไหนวะ ไม่รู้ว่าท่าเดินของตัวเองจะเป็นปูนาขาเกทุเรศลูกกะตาไอ้คนที่อยู่ร่วมห้องมั้ย ไม่ได้สนใจ ที่สนใจอยู่ตอนนี้คือ
   
แม่ง!! เมื่อคืนนี้กูโดนจับเล่นกายกรรมเปียงยางหรือไงวะ ทำไมเสื้อผ้าถึงได้อยู่คนละทิศละทางขนาดนี้
   
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยย! นี่นาย นี่มัน มัน เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นงั้นเหรอ แล้ว”

ไอ้คนที่ส่งเสียงโวยวายได้ปวดแก้วหูมากที่สุด สีหน้ามันตื่นตระหนกเหมือนเพิ่งฆ่าคนตายไปหมาดๆ มันบ่นเพ้อๆเหมือนสติยังเรียบเรียงคำพูดไม่ถูก คงเห็นร่องรอยสีเข้มบ้างจางบ้างที่ไหลซึมเปื้อนที่นอนสินะ
   โดนทำร้ายร่างกาย ได้เลือด มันก็เป็นเรื่องปกตินี่ ถ้าเป็นนักเลงคนอื่นไอ้บ้านี่มันตายคาตีนไปแล้วนะเนี่ยแต่นักเลงอย่างพี่ดินมีคติประจำใจ “ไม่ถือคนบ้าไม่ว่าคนเมา”
   
“อ๋อ โทษที พอดีเมื่อคืนเมนส์กูมาหวะ ยังไงก็ฝากมึงจัดการด้วยนะ ไปแล้ว”
กัดฟันข่มทุกความเจ็บปวดของประสาทรับรู้ทั้งห้าแต่งตัวจนคิดว่าเรียบร้อยที่สุดแล้วก็ได้แค่นี้แหละสำหรับคนที่เติบโตมาจากสลัม
   
“เดี๋ยวสิ”
   
“อะไรอีกหละ”

ตอนนี้อยากออกไปจากที่นี่ให้เร็วที่สุดแล้วทังปวดทั้งไร้เรี่ยวแรง ยืนนานๆไม่ได้หรอกนะ เข่าอ่อนสั่นพั่บๆขนาดนี้ฐานรากไม่มั่นคงมันจะล้มให้ขายหน้านักเลงโตเอาง่ายๆ นี่ก็กัดปากข่มความเจ็บจนเลือดจะมากลบที่ปากแทนอยู่แล้ว
   
“เมื่อคืนชั้นเป็นคนทำให้นายเป็นแบบนี้ใช่มั้ย”
   
“ไม่ใช่หรอกมั้ง กูเดินกระแทกขอบเตียงเองอะ แค่นี้ใช่มั้ย ไปแล้ว”
   
“เดี๋ยวสิ” นี่มันเดี๋ยวที่เท่าไหร่แล้ววะ เล็บตีนจิกพื้นจนชาไปหมดแล้ว
   
“เฮ้ออ....มึงนี่มันเจ้าปัญหาจริงๆมีอะไรอีกหละ”
   
“จะไปส่ง รอเดี๊ยว”
   
“อะไรทำให้มึงเปลี่ยนใจง่ายแบบนี้วะ” หรือว่าสมองมันอยู่ในขั้นที่วอร์มเครื่องเรียบร้อยแล้ว
   
“อย่าไปไหนนะถ้าออกมาไม่เจอนี่โดนดีแน่”
มันยังมีหน้ามาทำตาดุแล้วชี้นิ้วสั่งคาดโทษอีกนะ ถึงไม่กำชับขนาดนี้ก็รอเว้ย รถฟรีใครจะปฎิเสธหละแต่เดี๋ยวมันรู้ว่าพี่ดินคิดอะไรอยู่ เลยต้องตีหน้าเศร้าพยักหน้าเชื่องๆไปก่อน ไม่ใช่ถิ่นออกฤทธิ์มากก็ไม่ได้
   
“มานั่งรอตรงนี้ก่อนสิ”
   
“มึงจะทำอะไรก็รีบๆทำเถอะ กูยืนรออยู่นี่แหละ”
   
“แล้วทำไมถึงไม่เข้ามานั่งรอหละ”
   
“กูนั่งไม่ได้ ชัดยัง” มันจะอะไรกันนักหนาวะ เริ่มกริ้วแล้วนะเว้ย

นี่ยังไม่รู้เลยว่าพรุ่งนี้จะลุกขึ้นมาผัดก๋วยเตี๋ยวยังไงไหว แค่ก้มๆเงยๆหยิบเสื้อผ้ามาใส่แค่ไม่กี่ชิ้นยังกัดเปลือกปากแล้วกัดเปลือกปากอีก ไม่อยากจะคิดถึงสภาพตัวเองพรุ่งนี้เลย
   
“เจ็บมากเลยเหรอ”
   
“เออสิ ลองมาโดนดูบ้างมั้ยหละ”
   
“ครั้งแรกเหรอ”
   
“เหอะ กูเดินขาถ่างซะขนาดนี้คงโดนเป็นประจำทุกวันมั้งหละ”
   
“งั้นเดี๋ยวจะพาไปหาหมอ”
   
“เฮ้ยไม่ต้อง แค่ส่งถึงบ้านก็พอแล้ว”
   
“ทำไมหละดูท่าทางนายเจ็บมาก”
   
“จะให้บอกหมอว่าไงหละ นั่งอยู่ดีๆเบรกมือตำก้นหรือไง หมอนะเว้ยไม่ใช่อุปกรณ์ทางการเกษตรที่กินหญ้าเป็นอาหาร”
   
“แล้วจะทำยังไงหละ”
   
“ก็ไม่ต้องทำไงเดี๋ยวก็หาย”
   
“แต่ดูมันระบมแล้วก็อักเสบมากนะ ถ้าลุกลามจะทำยังไง”
   
“แล้วทำไมต้องพูดอะไรที่มันบั่นทอนจิตใจด้วยวะ”
   
“เอาเถอะ มีหมอประจำตัวอยู่เค้าไม่ถามอะไรมากหรอกน่า เค้าสั่งให้ทำอะไรก็ทำตามแล้วกัน”
นี่พี่ดินต้องไปหาหมอเพราะเรื่องอย่างนี้เหรอวะ ถือเป็นจุดด่างพล้อยของชีวิตนักเลงใหญ่เลยได้มั้ย รู้ถึงไหนอายถึงนั่น
   
“นี่นาย”
   
“อะไร”
   
“ขอโทษนะ ขอโทษที่ทำให้ต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้”
   
“เออช่างมันเถอะ มันผ่านไปแล้ว ไม่มีอะไรเสียหายนี่ ไม่ต้องกลัวว่ากูจะปล่อยให้ท้องแล้วมาเรียกร้องค่าเลี้ยงดูหรอกนะ”
   
“ยังทำเป็นเล่นอีก แล้วทำไมถึงพูดไม่เพราะ”
   
“ทำไมวะ ก็ชินแบบนี้”
   
“ไม่เห็นจะเข้ากับรูปร่างหน้าตานายเลยนะ ถ้าพูดจาดีๆก็จะทำให้เราดูดีขึ้นไม่ใช่เหรอ”
   
“ก็รู้” แต่พี่ดินเลือกปฎิบัติ มีอะไรมั้ย แถมยักคิ้วให้ไอ้เสาไฟฟ้าไปหนึ่งที

พี่ดินรู้ทั้งรู้อยู่เต็มอกเลยแหละ ทุกวันนี้ลูกสมุนคนไหนเผลอพูดจาหยาบคายใส่กันเป็นต้องโดนลูกพี่จับมาดีดปากเรียงตัว แต่ไม่รู้ทำไมกับไอ้ยักษ์วัดตึกนี่ พี่ดินถึงไม่ได้รู้สึกอยากจะพูดดีด้วยเลยวะ ก็รู้ว่าหล่อ หน้าตาดี สูงเท่ห์ สมาร์ท ถูกสเปคผู้หญิงไทยแต่เสียดายที่หมอนี่เปิดเผยเต็มที่ว่าตัวเองเป็นเกย์ แล้วที่สำคัญคือมันขี้เก็ก คงเป็นข้อนี้ละมั้งที่มันดูขัดหูขัดตา
   
ไอ้เสาไฟฟ้าเดินได้มันให้พี่คนรถที่ออกมารับเมื่อคืนขับรถให้ แวะคลินิกที่มันบอกว่าเป็นหมอประจำบ้านซึ่งเค้าก็มีมารยาทไม่ถามอะไรที่ทำให้คนไข้ลำบากใจที่จะตอบ ได้ยามาเยอะมากพอที่จะถมคลองแสนแสบให้ตื้นได้เลยทีเดียว ไหนๆมันก็มาส่งถึงที่แล้ว เลยให้มันแวะเอารถหรูที่ตกอับจอดตากน้ำค้างอยู่หลังสลัมกลับด้วยก็แล้วกัน
   
ตลอดทางในรถเงียบสนิท แอบมองคนที่นั่งมาด้วยด้านหลังเห็นมันหน้านิ่วคิ้วขมวดเหมือนกำลังใช้ความคิดอย่างหนัก
   
จะคิดเรื่องอะไรพี่ดินไม่สนใจหรอกนะ ขออย่างเดียว อย่ามาคิดถึงกูก็พอนะไอ้ขี้เก็ก ไอ้ยักษ์วัดตึก ไอ้เสาไฟฟ้าเดินได้ ไอ้ผู้ชายถูกแฟนทิ้ง..........ได้ด่ามันในใจ สะใจพี่ดินจริงๆเลยเว้ย




สวัสดีค่ะทุกคน กระทู้วิ่งไปเร็วมากจนตกใจยินดีต้อนรับคนอ่านหน้าใหม่ๆแล้วที่ขาดไม่ได้คือคนอ่านหน้าเก่าเหล่าแฟนคลับพี่เมฆทั้งหลายด้วยนะค่ะ อยากจะทักทายรายคนแต่งคงจะไม่มีปัญญาค่ะพี่น้องแต่อ่านทุกความเห็นนะคะ แสดงได้เลยเต็มที่ไม่ต้องกลัวคนเขียนโกรธ นอยด์ น้อยใจใดๆทั้งสิ้น หน้าคนเขียนหนาระดับตราช้างมี มอก.รับรองค่ะ
๐ หลายคนยังสงสัยว่าใครคือพระเอก ตรงๆง่ายๆเลยนะค่ะ คนเขียนไม่เคยสับขาหลอก555    ห้ามใครแย้งว่า เหรอ นะ
๐ มีคนกลัวว่าคนเขียนจะต้มม่ามาแทรกในตอนท้าย จะบอกว่าอย่ากลัวค่ะ เราจะค่อยๆแทรกเข้าไปให้ทุกคนค่อยๆหัวเราะทั้งน้ำตา อิอิ
๐ มีคนข่มขู่ว่าจะเอา M79 มาปาหน้าบ้านด้วยอ่ะ เรามีลูกชายนะเว้ยถ้ากล้าก็เอา เราไม่ยกลูกให้ คำขู่น่ากลัวมั้ย 555
๐ และ กระซวกก้น rakza มาน้อยใจเค้าไม่ได้นะตัวเองคนที่จัดคิวลงนิยายคือน้องเซมากูเตะอยากจะน้อยใจถึงขั้นทำร้ายร่างกายนี่เลือกทำเลเน้นๆบนร่างน้องเซเลยนะจ๊ะ
๐มีใครเห็น anterosz แฟนคลับตลอดกาลของพี่ฉานบ้างหายไปไหนนี่
๐ ขอบคุณสำหรับคำผิดที่แก้ไขให้นะคะ คนเขียนภาษาอังกฤษไม่ได้ภาษาไทยไม่ชัดเจน
๐เจอกันตอนต่อๆไปค่ะ ขอบคุณมากนะค่ะ ทุกคน TRomance

[anterosz]

พี่ดินตลกดี  

พรุ่งนี้จะตื่นมาผัดก๋วยเตี๊ยวไหวป่าวเนี่ย เรียกค่าเสียหายไปเลย 10 ล้าน  

 

[ณ ที่เดิม™]

หุหุ ในที่สุดพี่ดินก็โดนจนได้

[Akamei]

จะจากกันง่ายๆอย่างนี้เลยหรอ

๕๕๕๕๕๕๕๕๕๕

พี่ดินดูชิวๆเนอะ
เอิ้ก ก ก  กก ก

นายเสาไฟฟ้านี้พูดเพราะกว่าที่คิด

กร๊า ก กก  กก  ก

ขอบคุณมากนะค่ะ

[dukdikdukdik]

อ่านะ มาไวไปไวกันจริง ๆ คู่นี้

[cheyp]

พี่ดิน ช่างไม่แคร์ไรเลย เหอๆ
 

แมนมั่กๆ

[yeyong]

ตอนแรกที่เห็นชื่อเรื่อง นึกว่านักเลงโต แบบยากูซ่า
ปรากฎว่าพี่ดินของเราเป็นนักเลง ลูกน้องเป็นรุ่นแฟนฉันเพ
มิน่า ถึงเสร็จพระเอกของเรา

[Me_kame_nishi]

โห.... ที่กดไปมิมีเลยอ่ะ......

แต่ พี่ดินแมนมากกกกกก 55+
คิดบวกตัวจริงเลยนะนี้

[fuku]

กดบวกค่า
ชอบประโยคนี้จริงๆเล้ยยยยย
>> “จะให้บอกหมอว่าไงหละ นั่งอยู่ดีๆเบรกมือตำก้นหรือไง หมอนะเว้ยไม่ใช่อุปกรณ์ทางการเกษตรที่กินหญ้าเป็นอาหาร”
  

[kitty]

 :serius2:ค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง


เมื่อไหร่จะรักกันน้าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[4559]

แล้วจะเป็นอะไรต่ออ่า



อยากรู้จิงๆ

[jasmin]

โอ๊ยฮาพี่ดิน ขำแบบไม่ไหวแล้ว
นายเสาไฟ ทำให้พี่ดินสูญรายได้เนี่ย
จ่ายค่าเสียหายมาเลยด้วย

[fOnfOn :D]

พี่ดิ๊นนนนนนนนนนนนนนนนน


ไอ้เรื่องโดนอิตาเสาไฟสอยกับเรื่องโดนต่อยนี้มันคนละเรื่องกันนะค่ะ  



แต่ก็ สมกับเป็นพี่ดิน ขาใหญ่ประจำซอยจริงๆ แหละ  อ่านไปฮาไป


แต่ว่ามิเอามาม่าไม่ได้หรอค่ะ  

แบบว่ากินมาม่าเยอะมันไม่ดีต่อสุขภาพนะเอ่ออ แถมเราก็ชอบแต่อะไรหวานๆ ด้วยสิ  

[yayee2]

พี่ดินคือเด็กหนุ่มผู้ยิ่งใหญ่ ไม่คิดลบ ไม่ฟูมฟาย ไม่วนอยู่กับที่ ไม่คิดถอยหลัง สู้ลูกเดียว
ไม่กดดันตัวเองเมื่อเจอปัญหา เป็นคนที่เข้มแข็งมาก ขอบอกว่าชอบพี่ดินของน้องๆชาวชุมชนจังค่ะ

ส่วนไอ้คุณภู ข่มขืนเค้า เพราะความเมา เมาทั้งเหล้า เมาทั้งอารมณ์ จะเฉยๆแล้วๆไปเลยไม่ได้นะ
ถึงเค้าไม่คิดเรียกร้องอะไรก็ต้องทำอะไรซักอย่างนะ ไอ้ที่คิดๆอยู่น่ะคิดให้ดีคิดให้ตกล่ะพ่อคุณ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

   ตอนไม่เมาไอ้คุณชายภูนี่ดูเป็นผู้เป็นคนดีขึ้นมาหน่อย พอเห็นสิ่งที่ตัวเองทำก็ค่อยแสดงตัวดีขึ้นมาอีก

ส่วนพี่ดินนี่ก็ลูกผู้ชายมากมาย เห็นว่ามันเมาเลยไม่อะไร (หรือไม่มีแรงจะเตะเลยช่างมันเหอะก็ไม่รู้ ฮ่าๆๆ) พี่ดินน่ารักมากมาย

รอดูตอนต่อไปสิจะยังไงต่อ โฮะๆๆๆ~

[ChiOln]

ดูสิ ภูจะทำไงต่อไป

[IIMisssoMII]

พี่ดินอย่างฮาอ่ะ
น่าเอามาประชันกะพี่เมฆนะ

[Zepher]

พี่ดินชีวิตคิดบวกจริง ๆ แถมยังคิดฮาอีกต่างหาก
ส่วนไอ้เสาไฟฟ้ายังดีนะที่พอจะรู้ว่าตัวเองทำอะไรลง
แล้วคิดจะยังไงต่อล่ะ 

[iforgive]

ชอบพี่ดินคิดบวกจริง ๆ แมนแบบนี้พี่ชอบว่ะ

[SPSJ]

ตามอ่านจนครบสามตอนแล้วครับ อาจจะเป็นคนละแนวกับเรื่องของพี่เมฆกับพี่ฉาน

แต่สนุกดีครับ ไม่ต้องเศร้ามาก

 

[P★RiTŸ]

โอ้ยยย พี่นู๋ดิน แคร์บางอะไรบางก็ได้นะ
ชิวเกิน... แต่ฮาดีอ่ะ
แปลกเนอะ คนโดนทำกลัีบไม่คิดไร
แต่คนทำนี่ดิ คิดหนักเชียว 

[i_lost in..]

ดินน่ารักดีค่ะ