หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[evilheart]

ก้านไปบอกพี่ภูด้วย ว่าให้ดูแลพี่ดินดีๆ

[tamako]

  เย้   ในที่สุดก็ได้เม้นกับเขาสักที
  ชอบเรื่องนี้มากคร๊า พี่ดินกวนได้ใจมากอ่ะ

[chaoyui]

ไม่ได้คลี่คลายอะไรเท่าไรเล๊ยย
  รอตอนต่อไป

[both^^]

เคยเกิดคดีกันมาก่อนแน่ถึงมีการระแวดระวังกันเกิดขึ้น
ยังไงพี่ดินก็รักษาตัวนะคะ

[Sorso]

รอร๊อรอต่อไป

[min_min]

ตอนนี้หน้าซีดกว่าพี่ดิน จะเป็นลม

เพราะเริ่มลงแดง

เกิดอาการ เสพติดขั้นรุนแรง อ๊ากกกกกกก

[หัวเเม่มือ]

อะไรๆๆๆอยากอ่านต่อ

[yayee2]

อ้ะ..คุณไรเตอร์ เอาต๋องมาผูกปมให้อยากรู้ว่าเขาเป็นใคร เคยมีปฏิสัมพันธ์เช่นใดกับพี่ดินมาก่อน
แล้วที่มาปรากฎกายครั้งนี้ จะมาเป็นตัวปัญหาให้ชีวิตพี่ดินยุ่งยากขึ้นใช่หรือไม่ กระตุ้นต่อมอยากพี่แก้วแล้วไง
อยากรู้จ้ะ อยากรู้จัง ดังนั้นต้องรอตอนต่อไปด้วยใจจดจ่อล่ะซี

[noina]

  อ๊าก!! ชักไงๆแล้วดิ  ต๋องอ่ะ






ปล.รักคนแต่งกะคนโพสต์

[TanyaPuech]

มีแววจะมาม่ากะเขาอีกเรื่อง ต๋องนี่ต้องเปงเพื่อนที่แอบรักพี่ดินแน่เลยต้องมีอะไรทำให้เกิดจุดหักเห แน่  เดากันไปชั้น

[Pamphlet]

เข้ามารอตอนใหม่ค่า
 

[fOnfOn :D]

วันนี้เซจังจะมามั๊ยน้าาาาาาาาา
 

[Nabee]

กลัวจะได้มาม่าเป็นอาหารรอบดึกคืนนี้จังเลยอ่ะ -*-


และแล้วในที่สุด...บุคคลที่ต้องสงสัยก็ออกมาจนได้

อยากจะรู้จริง ๆ ว่าต๋องทำอะไรไว้กับพี่ดิน...พี่ดินถึงได้ฝังใจขนาดนี้

หวังว่าคงไม่ใช่เคยจำพี่ดินมาปล้ำหรอกนะ...เพราะพี่ภูเป็นคนแรกของพี่ดินนี่นา

แอร๊ยยยยยยยยยย ย ยยยยยยยยยยยยย...ตูคิดอะไรของตูเนี่ย...งุงิงุงิ~*

[pinkky_kiku]

อยากรู้ค่ะ ว่าทำไมพี่ดินต้องกลัว คนนั้นด้วยอ่ะ

มีอะไรเกินขึ้นรึเปล่า อยากรู้จัง ขอพ่นไฟระบายความอยากรู้ก่อนนะ  

[sirinapa inkhong]

พี่ดิน  รักพี่ดินจร้า

[Whatever it is]

เย่ ทันแล้ว แหะๆ ช่วงนี้งานเข้า อ่านแล้วไม่ได้เม้นเลย เค้าขอโต๊ดดดดดด 

แต่อ่านทันปุ๊บก็  มันคงไม่มาม่านะไรท์เตอร์ 

[Seiki]

ตอนที่ 29


ไม่เคยรู้มาก่อนว่าตัวเองเป็นคนขี้หึงแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
ทั้งๆที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีแฟน ทั้งๆที่ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีคนรัก
แล้วทำไมไอ้ความรู้สึกนั้นถึงมากระแทกใจเอาตอนนี้
ตอนที่มีคนรักเป็นนักเลง

หึงโคตรหึงและหวงโคตรจะหวงแต่ออกอาการอะไรมากไม่ได้
ดิน ยังใหม่เกินไปในเรื่องความรัก ถ้าผมแสดงออกว่ากำลังหึงหวงเค้าอยู่ ผมไม่รู้ว่าความรักของเราจะยาวนานได้แค่ไหน เค้าอาจจะไม่พอใจหรือรำคาญจนถึงขั้นบอกเลิกได้ง่ายๆแน่
แล้วผมจะทนรับสภาพนั้นได้เหรอ ขนาดตอนคบกับกรเราสองคนเป็นเกย์เหมือนกัน เข้าใจกันดีทุกอย่างยังประคองความรักยากลำบากจนสุดท้ายมันก็พังลงไปไม่เป็นท่า แล้วตอนนี้ผมเสือกมาตกหลุมรักผู้ชายด้วยกัน ถ้าเป็นผู้ชายที่มีแนวโน้มจะอรชรอ้อนแอ้นผมจะไม่คิดหนักขนาดนี้เลย แต่นี่แฟนผมเป็นผู้ชายที่แมนสมชายถึงสรีระร่างกายจะไม่ให้ก็เถอะ
ให้ผมมีความสุขนานๆไม่ได้เหรอวะ ความทุกข์จะเข้ามาไวอะไรนักหนา
 

ทางเดินสั้นๆอีกแค่ไม่กี่ก้าวก็จะถึงตัวนักเลงใหญ่อยู่แล้ว แต่ก็ยังอดใจไม่ไหว
รู้ว่ากวนตีนนักเลงเค้ามากๆอาจจะโดนนักเลงซัดเบ้าตาเข้าให้ง่ายๆ แต่ก็ยังไม่วายหาเรื่องเรียกชื่อดูปฏิกิริยาตอบสนอง ถึงฟ้าจะหม่นฝนจะโปรยปรายแต่สำหรับผมแล้วโลกโคตรจะสดใจใส นักเลงเค้าหันมายิ้มให้ผมครับ แต่นั่นมันก็เป็นแค่ชั่วอึดใจเดียว
 
อีกฟากหนึ่งของถนนมีคนที่มองมาทางคนของผมเหมือนกัน เสียงเรียกชื่อดังประสานกัน ไม่ใช่เรื่องเข้าใจผิดแน่ๆ ไอ้ห่านั่นมันตั้งใจเรียกชื่อเมียผม แต่ที่ผมไม่เข้าใจคือสายตาที่มันมองมาแล้วปฏิกิริยาที่ดินหันมองกลับไป ลางสังหรณ์ของผมบอกว่าไม่ใช่เรื่องดีแน่ๆ ไม่ดีทั้งกับดินและผม
 
ทุกอย่างรวดเร็วเสียจนผมตั้งสติแทบไม่ทัน แค่เพียงดินหันกลับไปมองผู้ชายคนนั้นเค้าก็เซถลาลงไปกระแทกพื้น ผมจะไม่ให้อภัยตัวเองเลยถ้าวิ่งเข้าไปประคองร่างนั้นไว้ไม่ทัน ถึงปกป้องเค้าไม่ได้ แต่อย่างน้อยก็ไม่ทำให้เค้าเจ็บตัวมากเท่าไหร่
 
ดินหน้าซีดปากสั่นเหมือนคนถูกกระชากวิญญาณออกจากร่าง มันกะทันหันจนผมใจหาย ไม่ว่าจะเรียกหรือตบแก้มเค้าเบาๆเพื่อเรียกสติ ก็ไม่มีอาการตอบสนองใดๆเกิดขึ้น ผมไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อน ทั้งตกใจทั้งสงสัยแต่ผมก็รอเวลาไม่ได้ ความกลัวการสูญเสียมันวิ่งเข้ามาจับตรงขั้วหัวใจ ผมเสียพ่อไปแล้วรู้ดีว่าความสูญเสียที่เกิดจากการตายจากกันมันทุกข์ทรมานแค่ไหน แล้วคนที่เข้มแข็งมาตลอดอย่างดิน อยู่ดีๆวูบไปไม่ได้สติแบบนี้ยังประคองสติตัวเองอยู่ได้ก็เก่งเกินไปแล้ว
 
ผมซุกร่างทั้งร่างไว้ของดินเอาไว้แนบอกจูบซับไรผมชื้นเหงื่อ ดินตัวเย็นชืดแต่เหงื่อไหลตลอดเวลา ทั้งๆที่ฝนกำลังโปรยปรายแต่ทำไมร่างกายไอ้เปี๊ยกของผมถึงได้แปรผกผันกับบรรยากาศรอบข้างขนาดนี้ ตัวเย็นแต่เหงื่อไหล ผมต้องทำยังไงกับอาการแบบนี้ของดินดีวะ
 
“ภูมึงกอดเมียมึงแน่นเกินไป ดินเค้าแค่หน้ามืดเป็นลม มึงปล่อยออกมาให้อากาศถ่ายเทก่อน”
 
เป็นครั้งแรกที่ผมไม่คิดจะต่อต้านคำแนะนำของไอ้แก๊ก ถึงมันจะแนะนำอย่างนั้นแต่จะให้ผมปล่อยดินเลยก็คงไม่ได้ อย่างน้อยกอดแน่นๆไม่ได้ก็ขอกอดเอาไว้หลวมๆแล้วกัน
 
น้องก้านดูจะมีสติไวพอกันกับไอ้แก๊ก น้องเค้ารีบไปหากระดาษมาพัดให้อากาศถ่ายเทมากขึ้นใช้เวลาไม่นาน แต่ในความรู้สึกของผมมันโคตรจะนานชั่วกัปชั่วกัลป์ กว่าดินจะรู้สึกตัว ถึงจะรู้สึกตัวแต่ก็ไม่ได้หมายความว่าดินจะมีสติ ผมดึงร่างของดินมากอดเอาไว้อีกครั้งจูบไล่ไปตามใบหน้าและขมับ ไม่มีแล้วคำว่าอายไม่เคยสนใจใครว่าจะมองมายังไง
 
แรงดีดตัวออกจากอกผมและเสียงโวยวายจากนักเลงใหญ่ทำให้ผมอุ่นใจขึ้นมาบ้าง ถึงในใจอยากจะซักข้อสงสัยใจจะขาดแต่ก็ต้องเก็บเอาไว้ ให้เวลาดินได้ปรับตัวปรับใจบ้าง
เค้าพูดคุยตอบโต้ได้ตามปกติแล้ว แต่ผมรู้ ในดวงตาเค้ายังแสดงความกังวลออกมาอย่างปิดไม่มิด
 
ไอ้เปี๊ยกบอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นเพื่อน.....แต่ในใจผมตะโกนออกมาว่าไม่ใช่
 
มันไม่ใช่แค่นั้น แววตาที่เค้ามองมาตอนเห็นพวกผมนั้นบอกชัดว่าไม่พอใจ แต่ที่ผมไม่รู้ก็คือเค้าไม่พอใจเรื่องอะไร เรื่องที่ดินหันมายิ้มให้ผมก่อนหรือเรื่องอะไร
 
ไม่อยากคิดอกุศลให้ใจมันเจ็บแบบแปลกๆหรอกว่าไอ้บ้านั่นชอบนักเลงของผม ไม่รู้เลยว่าก่อนหน้านี้ไอ้หมอนั่นกับนักเลงใหญ่เค้ามีความสัมพันธ์ยังไงต่อกัน แต่จะยังไงก็ช่างแม่ง
 
คืนนั้นหลักฐานมันบอกชัดอยู่แล้วว่าดินเป็นของผม “คนแรก”
 
ถึงแม้จะมีใครแย้งว่าความสัมพันธ์ของผู้ชายกับผู้ชาย ความเป็นไปได้ที่เลือดจะออกตอนทำกิจกรรมแบบนั้นมีมากกว่าหนึ่งครั้งได้ถ้าห่างหายไปนานๆ หรือเครื่องบริวารคนเสียบจะใหญ่หรือใจร้อนกระแทกเร็วไป แต่จะอะไรผมก็ไม่มีวันลังเลใจหรอก
ไม่มีคนเจนสนามที่ไหนไร้เดียงสาเท่าดินได้อีกแล้ว ดูแค่การการจูบหรือการเล้าโลมก็รู้ ดินหัดเอาจากที่ผมนำทางทั้งนั้น ถึงเค้าจะตอบสนองแต่มันก็เกิดจากการกระทำตามอารมณ์และเลียนแบบตามที่ผมทำ ไม่เคยมีสักครั้งที่นักเลงใหญ่เค้าจะวาดลวดลายก่อน
 
ไม่มีเลย ไม่เคยมี
 
จิตใต้สำนึกผมยืนยันแบบนั้น ดินไม่เคยมีใครมาก่อนนอกจากผม ไม่ว่าไอ้หมอนั่นจะเป็นใครมาก่อนผมนานแค่ไหน มีอิทธิพลกับดินมากยังไง แต่เมียผม ผมไม่ยกให้ใครเด็ดขาด
ทุกอย่างผ่านไปตามปกติแต่ไม่มีเวลาไหนที่ดินจะยิ้มได้อย่างปกติเหมือนที่เคย ทั้งๆที่เรากำลังพูดคุยกันแต่ก็มีบ่อยครั้งที่เค้าเหม่อ หลายครั้งที่เค้าตัดขาดตัวเองออกจากพวกผมสามคนแล้วสร้างโลกใหม่ของตัวเองขึ้นมา
 
ดินเป็นแบบนี้ มีอาการแปลกๆแบบนี้และทำตัวผิดปกติขนาดนี้
ซาตานในตัวผมมันไปมุดหัวอยู่ที่ไหนวะ ทำไมถึงได้ใจเย็นอย่างที่ไม่เคยมาก่อน
 
ทั้งๆที่ในใจอยากอาละวาดฉิบหาย อยากถามให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยว่าไอ้บ้านั่นเป็นใคร อยากซักถามอยากรู้ทุกรายละเอียด นี่ขนาดผมไม่เคยอ่านการ์ตูนตาหวานยังรู้สึกได้เลยว่า กูก็ไม่ต่างจากพระเอกการ์ตูนพวกนั้นเลยว่ะ อยากรู้ทุกความเป็นไปของคนรัก ทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องในปัจจุบันหรืออดีต

แม่ ไอ้เปี๊ยกกลับมาแล้ว ไม่บ่อยนักหรอกที่ผมจะมารับดินแล้วเจอกับแม่ รู้แค่ว่าแม่ของดินจะไปเล่นไพ่แล้วกลับมาไม่เป็นเวลา อยู่ที่ว่าวันนั้นการคำนวณตัวเลขจะปรองดองกับโชคชะตามากแค่ไหน ผมเพิ่งรู้ว่าวันทั้งวันที่แม่ดินไปเล่นไพ่นั้น เค้าเล่นกันตาละห้าบาทสิบบาทไม่ได้เล่นเป็นอาชีพแต่เล่นเพื่อฆ่าเวลา ไอ้เปี๊ยกเคยเล่าให้ฟังว่าก่อนที่ดินจะผัดก๋วยเตี๋ยวขายที่บ้านมีรายได้หลัก มาจากแม่ แม่ดินเป็นแม่ค้าขนมไทยอยู่ในตลาดหน้าชุมชนนั่นแหละ แต่ตอนดินใกล้จะจบม.สาม แม่ก็มีอาการเหนื่อยง่าย มือสั่น ขาสั่น และร่างกายอ่อนแรง ทำงานหนักเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว กว่าจะรู้ว่าแม่มีอาการของไทรอยด์ก็ตอนที่ทรุดนอนอยู่กับที่แล้วทุกอย่างเลย พลิกผันจากคนที่ทำงานมาตลอดต้องหยุดทำงานจะเครียดสักแค่ไหน ไอ้เปี๊ยกต้องพยายามอย่างมากเพื่อให้แม่รู้ว่าเค้าทำงานหาเงินแทนแม่และส่ง เสียตัวเองให้เรียนได้ เพราะไม่อยากให้แม่คิดมาก คนที่ต่อต้านอบายมุขทุกชนิดอย่างนักเลงใหญ่ถึงได้ยอมให้แม่ไปเล่นไพ่ฆ่าเวลา
ผมเดาว่าวงไพ่ของแม่คงไม่ต่างจากสมาคมแม่บ้านสักเท่าไหร่ แม่ดินเป็นคนน่ารัก ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมลูกชายถึงได้มองโลกในแง่ดี สดใสและซื่อตรงกับความรู้สึกของตัวเองจนกลายเป็นความไร้เดียงสาโดยที่เจ้าตัวก็ไม่รู้ขนาดนี้
 
ตอนที่ดินถามหาเพื่อนคนนั้น ตอนที่รอคำตอบ หน่วยตาไหวระริกจนผมอดอิจฉาไอ้บ้านั่นไม่ได้ มันมาให้ดินเห็นแค่แวบเดียว แต่มันพรากความสนใจของดินไปได้ทั้งหมด
 
เพื่อนที่ดินบอกชื่อต๋อง มันจะไม่กระตุกใจผมได้เลยถ้าไม่รู้ว่า ไอ้คนที่มันชายสายตามามองหน้าผมคนนั้น ติดคุกตั้งแต่อายุสิบสาม แล้วใจผมก็ต้องเกร็งจนปวดอีกครั้งเมื่อรู้ว่าดินอาจจะมีส่วนที่ทำให้เพื่อนคนนั้นติดคุก เหมือนทั้งคู่จะเคยสนิทกันแล้วก็ต้องมาแตกคอกันเพราะเรื่องบางอย่าง ถ้ามันเป็นอย่างนั้น ถ้าเค้าไม่ได้เป็นเพื่อนกันอีกต่อไปแล้ว ไอ้เด็กคนนั้นมันมาเรียกหาดินถึงบ้านทำไม แววตาที่มองมาถึงจะดูรู้ว่าไม่พอใจแต่ไม่ใช่คนที่เคียดแค้นต่อกันแน่ๆ มันมีอะไรมากกว่านั้น แต่ผมไม่รู้ว่ามันคืออะไร
 
อาการตกใจของแม่ทำเอาผมแทบกระชากดินกลับบ้านเดี๋ยวนั้น แต่ก็ทำอย่างใจคิดไม่ได้ ไอ้เปี๊ยกเป็นลูกมีพ่อมีแม่ แล้วแม่เค้าก็อยู่ตรงหน้าผม อยากเสนอให้ดินไปอยู่ด้วยกันที่บ้าน แต่ไอ้เปี๊ยกต้องไม่ยอมแน่ๆ เค้าคงไม่ยอมเอาตัวรอดโดยทิ้งแม่ไว้คนเดียวแบบนั้น แต่ต่อให้ผมเสนอให้มาอยู่ด้วยกันทั้งแม่ทั้งลูกหรือมาอยู่ด้วยกันทั้งชุมชนผมก็เลี้ยงไหว ผมให้ได้อยู่แล้ว
 
แต่ดินคงไม่ยอม
 
กว่านักเลงใหญ่เค้าจะยอมกลับบ้านมากับผมได้ แม่ต้องเกลี้ยกล่อมอยู่นาน โอกาสดีที่เพื่อนสนิทของแม่ข้างบ้านทะเลาะกับสามีมาขออาศัยนอนด้วยกัน ไม่อย่างนั้นดินคงไม่ยอมกลับมาบ้านพร้อมผมแน่ๆ
 
ต้องขอบคุณไอ้แก๊กกับน้องก้านที่ดึงความสนใจของดินออกมาจากไอ้เพื่อนคนนั้นบ้าง แม้จะชั่วครู่ชั่วยามก็ยังดี
 
ดู ยังไงน้องก้านก็ดูแมนกว่าดิน ผมยังสงสัยไม่หายว่าอะไรในตัวน้องก้านที่ไปกระชากความสนใจมาจากไอ้แก๊กได้ ปกตินอกจากผมแล้วไอ้แก๊กมันก็ไม่มีรสนิยมที่จะต่อปากต่อคำกับใคร มันเป็นคนขี้รำคาญแต่ไอ้อาการที่ตามระรานต่อปากต่อคำกับน้องก้านให้เค้าด่า หรือทำร้ายกลับมานี่เพราะอะไร
 
“น้องดินอ่านหนังสือสอบไปถึงไหนแล้วให้พี่ช่วยอะไรก็บอกนะ เราด้วยนะไอ้หนูมีอะไรให้ช่วยก็บอกไม่เข้าใจตรงไหนพี่ติวให้ได้”
 
“อยากช่วยจริงๆเหรอแปะ แปะช่วยได้จริงๆนะ”
ผมเห็นไอ้แก๊กพยักหน้ารัวเหมือนมันดีอกดีใจที่น้องเค้าสนใจ ท่าทางมันก็น่าหมั่นไส้ในสายตาผมมากแต่ก็ไม่มีอารมณ์จะแซวอะไรออกไป
 
“แปะดูปากให้ดีๆนะ”
 
“ครับๆ ว่ายังไงๆ”
 
“ช่วยไปห่างๆอย่ามายุ่งจะได้มั้ย ผมช่วยเหลือตัวเองได้”
จบสิ้นการต่อปากต่อคำกันแต่เพียงแค่นั้นผู้แพ้ได้นั่งทำหน้าเป็นหมาหงอยอยู่ข้างๆผู้ชนะนั่นแหละ

 
บ้านน้องก้านอยู่ในย่านที่บ่งบอกว่าเป็นคนรวยและที่สำคัญเป็นย่านของผู้ดีเก่าดูน้องเค้าหน้าหมองลงเมื่อเข้าใกล้เขตบ้าน
ไม่มีที่ไหนอบอุ่นใจเท่าที่บ้านแต่ทำไมดูเหมือนน้องก้านไม่อยากกลับ
ดูเหมือนน้องจะจับความรู้สึกของผมได้เค้าเลยส่งยิ้มแกนๆมาให้ รถจอดเทียบหน้าประตูบ้าน น้องก้านลงจากรถแล้วเดินอ้อมมาฝั่งคนขับซึ่งก็คือผม
 
“ขอบคุณมากนะพี่ เอ่อ ผมมีอะไรจะบอกพูดได้มั้ย”
ผมพยักหน้าให้เป็นเชิงอนุญาต น้องก้านเลยขยับเข้ามาใกล้กระจกรถมากกว่าเดิม
 
“ไม่มีใครไม่มีอดีตและความทรงจำฝังใจหรอกพี่ ให้เวลาดินมันหน่อยนะ”
ผม ยิ้มให้ ผมเชื่อว่าผมดูคนไม่ผิด น้องก้านจะต้องเป็นที่พึ่งของนักเลงใหญ่ได้แน่ๆ และเพราะน้องเค้าต้องการสื่อสารแค่กับผม คนอื่นๆในรถเลยไม่ได้ยินว่าผมกับน้องก้านคุยอะไรกัน ไม่ต้องกลัวว่าจะมีนักเลงใหญ่ที่ไหนมาหึง เพราะนักเลงเค้าสร้างโลกส่วนตัวขึ้นมาอีกครั้งหนึ่งแล้วแต่คนที่ส่งสายตา สงสัยและแวบหนึ่งผมคิดว่ามันแฝงความไม่พอใจอยู่เหมือนกันนะ
 
“มึงมีอะไรอยากถามกูป่ะแก๊ก” ว่าจะไม่สนใจอาแปะหน้าหงอยแล้ว แต่ท่าทางอยากรู้อยากเห็นเว่อร์ๆของมันทำผมอดไม่ได้
 
“มี” ผมเดาใจไอ้แก๊กผิดซะที่ไหนล่ะ
 
“แต่เสียใจว่ะ วันนี้กูงดตอบคำถามสื่อมวลชน”
 
“ไอ้เชี่ยภู มึงจำไว้เลยนะว่าวันนี้มึงทำร้ายจิตใจกู”
 
“เบาๆหน่อยแก๊ก ดินหลับอยู่ แล้วกูจะจำไว้จนกว่ากูจะลืมนะ”
ไอ้เปี๊ยกไม่ได้หลับจริงๆหรอกผมรู้ เค้าแค่หลับตาเฉยๆ อาจจะมีเรื่องให้ต้องคิด มีเรื่องให้กังวลใจ ผมจะยอมให้เค้าเป็นแบบนี้แค่ตอนนี้เท่านั้น แค่ระยะทางที่เหลือจนจะถึงบ้าน ผมยอมได้แค่นั้น เค้าจะคิดอะไรก็คิดไป มีอย่างเดียวเท่านั้นที่ห้ามอยู่ในความคิด คือคิดไปจากผม ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมสาบานเลยว่าจะตามล่าสุดฟ้าเขียวแน่ๆ
บอกแล้วเมียนักเลงคนนี้ ผมไม่ยกให้ใคร

ปกติดินไม่เคยยอมให้ผมจับมือต่อหน้าคนในบ้าน แต่วันนี้เค้ายอมให้ผมจูงมือเข้ามาข้างใน จะเรียกว่ายอมก็คงไม่ได้ เอาเป็นว่าเค้าเหม่อลอยเลยไม่รู้ว่าผมทำอะไรกับเค้าจะถูกกว่า
 
“ดิน วันนี้ไม่ต้องสอนแสนดีหรอกนะ แสนดีไปตรวจสุขภาพแล้วก็ฝึกเข้าสังคมกับคนอื่นๆมาคงจะเหนื่อยแล้ว”
 
“อืมได้ ถ้าเป็นอย่างนั้น ลุงจะให้มาค้างที่นี่ทำไม”
 
ถ้าไม่ติดว่ากำลังอยู่ตรงบันไดของบ้าน ผมจะจับนักเลงใหญ่มาฟัดปากโทษฐานที่พูดอะไรไม่คิด มีสามีภรรยาคู่ไหนเค้าอาศัยกันคนละบ้านบ้างล่ะ
 
“เดี๋ยวดินอาบน้ำก่อนนะ พี่เซ็นต์เอกสารแป๊บ คงเสร็จทันกันพอดี”
 
ไอ้เปี๊ยกเชื่องผิดปกติ เค้าพยักหน้าแล้วเดินเข้าห้องน้ำไปโดยไร้ข้อต่อรองใดๆทั้งสั้น
 
แรกๆดินใช้ห้องน้ำที่บ้านผมไม่เป็น ร่ำๆเค้าเอาเรื่องการใช้ห้องน้ำมาเป็นข้ออ้างกลับบ้านบ่อยๆ เนื่องจากฝักบัวอาบน้ำบ้านผมเป็นก๊อกแบบผสมและปรับระดับความร้อนเย็นได้ นอกจากนั้นมันยังปรับความเร็วของกระแสน้ำได้ด้วยเหมือนกัน นักเลงใหญ่เค้าหงุดหงิดใจบอกว่ายุ่งยาก จะอาบฝักบัวก็เรื่องมากไป จะลงไปแช่ในอ่างก็มีฟังก์ชั่นมากมายไม่แพ้กัน นักเลงเค้าบอกว่าสู้แบบใช้ขันตักรดตัวก็ไม่ได้สะใจกว่าใช้ฝักบัวเยอะ
 
แรกๆเค้ายอมให้ผมเข้าไปสอนวิธีการใช้อุปกรณ์ทั้งหลายในห้องน้ำ แต่เค้าโวยวายว่าผมคิดค่าสอนเยอะเกินไป นักเลงใหญ่เค้าไม่พอใจที่ผมจะเอาเสาไฟฟ้าลงดินในบริเวณที่มีน้ำขัง และเค้าเองก็คงไม่ได้เอะใจมาก่อนว่า ในห้องน้ำเราสามารถทำซอยบอริ่งเทสกันได้
[ soil boring test : การเจาะสำรวจดิน]

ผมเดินออกมาจากห้องน้ำก็เห็นนักเลงเค้าเข้านอนเรียบร้อยแล้ว ห่มผ้าคลุมถึงหน้าอก นอนตะแคงข้างในท่าประจำที่เค้าเคยนอน แต่ตอนนี้ขาข้างหนึ่งก่ายหมอนข้างแทนตัวผม
ล้มตัวลงนอนข้างๆ จูบขมับแทนการบอกราตรีสวัสดิ์เหมือนเคย แต่คืนนี้มันไม่เหมือนคืนอื่นๆพอได้สูดกลิ่นใกล้ๆใจผมกลับร้อน ไอ้ที่เย็นมาตลอดทั้งวันนั้นเริ่มกลับมารบกวนจิตใจอีกครั้ง อยู่ดีๆความหึงหวงก็แล่นเข้ามา ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งรู้สึกว่าหวงคนๆนี้ยิ่งกว่าอะไร
 
“ดินหลับหรือยัง”
 
“หลับแล้ว”
 
“หลับแล้วทำไมยังตอบคำถามได้ล่ะ”
 
“ก็คนที่รู้ว่าคนอื่นเค้านอนแล้วยังหน้าด้านถาม จะไม่ให้หน้าด้านตอบได้ยังไงล่ะ”
ขนาดคำตอบในช่วงอารมณ์ไม่ปกติแต่ถ้อยคำยังร้ายกาจสมเป็นนักเลงใหญ่คนเดิมเลย
 
“คิดอะไรอยู่ คิดถึงเพื่อนคนนั้นเหรอ”
 
“อืม” ผมไม่ได้เตรียมใจว่าจะได้รับคำตอบที่ตรงไปตรงมาไม่ปิดบังแบบนี้เลยนะ
 
“ไม่อนุญาตนะ อยู่กับพี่ พี่ไม่อนุญาตให้คิดถึงใคร”
 
บอกได้เลยว่านี่ไม่ใช่คำขู่ แค่ขู่อย่างเดียวนักเลงเค้าจะไปกลัวอะไร ผมต้องแสดงตัวอย่างบทลงโทษให้รู้ว่าแค่นอกใจไปคิดถึงคนอื่นก็โทษร้ายแรงมากแล้ว ร่างนักเลงถูกผมพลิกให้กลับมาประสานสายตากัน เพียงแค่นั้นนักเลงก็รู้ดีว่าจะเจอกับอะไร เค้าไม่ต่อต้านแต่หลับตาปี๋เผยอปากรอเหมือนรู้ดีอยู่แล้วว่าผมจะทำอะไร อารมณ์ฝ่ายร้ายในตัวที่เก็บกลั้นมานานถูกระบายผ่านริมฝีปาก ผมบดเบียดจูบรุนแรงกว่าทุกครั้ง ทั้งเร่าร้อนทั้งจาบจ้วงรุนแรงจนนักเลงใหญ่เค้ารุกไล่ตามแทบไม่ทัน
 
“อึ อื้อ เจ็บ”
เขาผลักไหล่เพื่อหลบหนีจากจูบรุนแรงจาบจ้วง แววตาส่งมาเต็มไปด้วยถ้อยคำตัดพ้อต่อว่า ในหน่วยตามีน้ำล้นออกมาคลอหน่อย
รู้ดีว่าผิด รู้ดีว่าไม่ควรพาลกับคนตรงหน้านี้ แต่เวลาคนมันรู้สึกหึงมันก็หน้ามืดตามัวแทบไม่รู้เลยว่าผิดชอบชั่วดีมันอยู่ตรงไหน
 
“พี่ขอโทษนะ นอนเถอะพี่จะห่มผ้าให้”
ผลักร่างให้นักเลงใหญ่นอนอย่างเดิมแต่เค้ากลับฝืนตัวเองเอาไว้
 
“ถ้าอยากจะทำก็ทำได้ แต่ไม่ใช่แบบเมื่อกี้ มันเจ็บ”
อ่าห์......ต่อให้หนทางความรักมันต้องเจอกับอุปสรรคและความเจ็บปวดแค่ไหน แต่ถ้าได้ยินคำพูดอะไรแบบนี้ร้อยทั้งร้อยยอมตายทุกคน......เค้าจะรู้มั้ยว่าพูดอะไรแบบนี้ผมไม่ไหวที่จะทน
 
ต่อให้เป็นใครก็ทนกับความน่ารักของนักเลงใหญ่ไม่ได้แล้ว
 
ปากผมทำหน้าที่บดเบียดแนบชิดปากนิ่มแต่วาจาเหลือร้ายนั้นอีกครั้ง จูบคราวนี้อ่อนโยนอ่อนหวานกว่าที่เคย ส่วนหนึ่งเป็นการขอโทษที่ทำรุนแรงออกไปโดยไม่คิดถึงจิตใจคนรับ อีกส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่านักเลงใหญ่เค้าจูบตอบกลับมาอ่อนหวานไม่แพ้กัน ไม่เคยรู้สึกเบื่อที่จะสำรวจและไล่ชิมร่างกายนี้ ไม่มีส่วนไหนที่ผมไม่เคยเห็นและไม่เคยสัมผัส ไม่มีส่วนไหนที่ผมไม่รู้ว่าต้องทำอย่างไรนักเลงใหญ่ถึงจะส่งเสียงแหบพร่าครางหวานหูออกมาให้รู้ว่าสุขเสียวแค่ไหน
 
ผมไม่เคยทิ้งรอยไว้ในจุดที่มองเห็นนอกร่มผ้า แต่ทว่าวันนี้ตรงไหนที่มองเห็นผมก็จงใจที่จะดูดเม้มฝังรอยลงไป ฐานคอ ลาดไหล่ เนินอก ผมแสดงความเป็นเจ้าของเอาไว้ทุกที่ ยังดีที่อารมณ์ร้อนรุ่มไม่อยู่เหนือสตินอกเหนือการยับยั้ง ผมถึงได้เว้นส่วนของลำคอเอาไว้ ถึงอยากให้ใครบางคนได้เห็น แต่ต้องไม่ใช่บริเวณที่เด่นชัดเกินไปจนใครๆก็มองเห็นได้ ความตั้งใจผมไม่ใช่ใครก็ได้ที่จะเห็น แต่ผมเจาะจงแค่ใครคนนั้น
 
ถึงแม้ในใจจะเต็มไปด้วยความกังวล แต่บทรักของเราในคืนนี้ก็ไม่ได้ลดความเร่าร้อนลงไปเลย นักเลงใหญ่เค้าไร้เดียงสาอย่างไรก็ยังไร้เดียงสาเรื่องอย่างว่าอยู่อย่างนั้น แต่มันก็ทำให้คนเจนจัดอย่างผมหวิดจะไปก่อนเสียให้ได้ เสียงร้องที่เปล่งออกมายามสุขถึงขีดสุด ใบหน้าหงายเริดหลับตาพริ้มสะบัดไปมา ทุกท่วงท่าที่ผมทำไปนักเลงใหญ่เค้าสนองตอบกลับมาอย่างเด็กดี เหมือนตอนนี้ที่เค้าไม่รู้ตัวว่านั่งคร่อมอยู่เหนือผมตั้งแต่เมื่อไหร่ มือที่กอบกำสาวรูดของตัวเองไปตามจังหวะที่ผมยกบั้นท้ายเข้าออกและกระแทกทำให้เราสองคนประสานเสียงร้องครางดังลั่นไปทั้งห้อง รับส่งจังหวะเร่าร้อนกันได้ไม่นานเราก็ล้มตัวลงไปพร้อมกัน
 
ล้มไปทั้งๆที่เสาไฟฟ้ายังปักคาอยู่ในดิน

สวัสดีทุกคนคะ อยากจะบอกว่าเพราะรีพลายของทุกคนทำให้มีกำลังใจที่จะนั่งแต่งนิยายลงทุกวันโดยไม่คิดจะหางานหาการทำเลยอะนะ Y_Y
๐ พอขู่ว่าจะแจ้ง จส.100 นี่รีบมารายงานตัวใหญ่เลยนะ คนแก่และพ่อหลานอ่อนทั้งหลาย 555 แต่ anterosz  หายไปไหน
๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมค่ะ ยินดีต้อนรับคนมาใหม่ทุกๆคนด้วยนะคะ
๐ ขอบคุณสำหรับโหวตรอบสองนะคะทุกคนเลยที่โหวตให้ ไม่คิดว่าพี่เมฆกับท่านฉานจะเดินทางมาถึงจุดนี้
๐ สำหรับคนที่สั่งหนังสือพี่เมฆและโอนเงินแล้ว เชคชื่อได้ที่กระทู้พี่เมฆหน้า 1 นะคะ
๐ สำหรับใครที่มีมัวแต่หลงพี่ดินแล้วลืมแวะเวียนไปเยี่ยมพี่เมฆจะบอกว่าตัวอย่างหนังสือมาแล้วนะคะ คนเขียนเปิดจนเยินไปหมดแล้ว

[hikkimeako]

เสาไฟฟ้านี่ปักลงดินบ่อยจังนะ ..
ขนาดซีเรียสกันมาค่อนตอนแล้ว พี่ภูยังจะมีอารมณ์มาเจาะสำรวจพี่ดินอีก
ทำไงได้...ก็นักเลงใหญ่เค้าน่ารักน้อยซะที่ไหนล่ะเนาะพี่ภูเนาะ...อิอิ

[kinjikung]

มาาาแว๊ววววน้องดินนนนน
พี่เสาไฟฟฟ้าาา

[โน๊อา]

ชอบ [ soil boring test : การเจาะสำรวจดิน]
ชอบ รูปการ์ตูน คั่น
ชอบ เนื้อเรื่อง
่ชอบ น้องเซ
ชอบ ไปซะหมด

[Pamphlet]

เห็นพี่ดินเครียดอ่านไปก็เครียดตามไปด้วย 
แต่ขอบคุณสำหรับท้ายๆเรื่องนะคะ ช่วยให้หายเครียดได้เยอะเหมือนกัน 
เป็นกำลังใจให้เสมอค่ะ มาต่อเร็วๆนะคะ 

[annis204]

ไม่มีคำบรรยาย แค่อยากบอกว่าขอบคุณที่มาอัพเร็ว และรักพี่ดินเหมือนเดิมจ้าาาา

[evilheart]

ดูแลดินด้วยนะ
ท่าทางไอ้ต๋องเนี่ยมันสร้างปัญหาให้พี่ภูกะน้องดินแน่ๆ

[จันทร์ผา]

พี่ภูดูแลพี่ดินด้วยนะเป็นห่วง

ว่าแต่เรายังไม่ได้โอนตังค์เลยนิหว่า

[ณ ที่เดิม™]

รอตอนต่อไปโลดขอรับ

[roseen]

พี่ภูปักเสาลงดินอีกแล้ว

[nunam]

มาตามลุ้นคะ 

[jasmin]

คุณพี่ภูหึงหวงอย่างมีสติ 
พี่ดินน่ารักเหมือนเดิม 

[mascot]

 :z1:รักพี่ดินจัง

[heefever]

นักเลงใหญ่ช่างน่ารักน่าชัง

เสาไฟฟ้าทั้งรักทั้งหลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วเนี่ย