หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[Yukisae]

โฮกกพี่ดินนนน ทำอารายยยยยย เขิลแทน
คุณน้องเอม แรงนะคะ แต่ก้านก็แรงพอกัน 55555
ต๋องมาอีกแล้วอ่ะ TT___TT จะมีปัญหากันอีกไม๊เนี่ย

[Killua]

อืม เรื่องอัพวันเว้นวันเนี่ย เจ้อยากบอกว่าเจ้อยากอ่านทุกวันอ่ะคุณน้องขา
แต่ถ้าไรเตอร์กะผู้โพสเห็นสมควรยังไงเจ้ก็จะรอค่ะ เอาตามแต่สะดวกนะคะ
ขอบคุณไรเตอร์และผู้โพสมากมาย ตั้งแต่เริ่มต้นจนใกล้จะจบแล้ว
ยังคงความต่อเนื่องสม่ำเสมอทุกอย่าง ขอบคุณค่ะ

[Dark_Evil]

ทันแล้วค่ะ   3วัน3คืนเลยกว่าจะมัน


สนุกมากกเลยค่ะ


รอตอนต่อไปอยู่นะค่ะ

[yeyong]

ต๋องยังเป็นมารผจญต่อไป
อยากเห็นคู่พี่แก๊กกับน้องก้านบ้างค่ะ
ว่าแต่น้องก้านเนี่ย ปากแรงส์ได้ใจจริงๆ ผู้ชายที่ไหนว่า
ผู้หญิงได้ขนาดนั้น แบบนี้ต้องเป็นเคะสิคะ

[Jesale]

ชอบพี่ดิน อีกไม่กี่ตอนจะจบแล้วหรอ
แต่งตอนเพิเศษเพิ่มอีกเยอะได้ไหมจ้ะ
เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์จ้ะ

[samsoon@doll]

 

[indy❣zaka]

โฮกกกกกกกกกกกกกก  ทำไมจบไวจังเลยคะ
อย่างงี้ ถ้าจบคิดถึงพี่ดินตายพอดี
ทุกวันนี้ เปิดคอมมาไม่ทำอะไร เข้าเล้ามารอพี่ดินทุกทีค่ะ

อย่าว่าแต่คนเขียนใจหายเลยค่ะ คนอ่านก็ใจหายวาบๆวูบๆเหมือนกันค่ะ  

วันเว้นวันไม่ว่ากันค่ะ ยืดได้ก็ยิ่งดีจ้ะ
อยากให้จบช้าๆ เดี๋ยวจบไปแล้ว กลัวคนอ่านและแม่ยกพี่ดินแถวนี้จะลงแดงเพราะคิดถึงพี่ดินน่ะค่ะ  

[a_tapha]

 

[prettypearl]

เอมเหมือนไม้มาแทงใจจึกๆ ให้พอเจ็บปวดเลย

แต่ดูท่าจะเป็นเพื่อนกันได้ เพราะดูเข้าใจอะไรง่ายดี (?)

ส่วนต๋อง  เพื่อนก็เพื่อนนะจ๊ะ  ไม่งั้นแจก 

[annis204]

ทำไมจบเร็วจังเลยอ่ะ เพิ่มได้ป่ะ(แอบมีต่อร่องเล็กน้อย) แหะ แหะ
ลงวันเว้นวันจะทำให้เค้าขาดใจตายได้นะ คิดว่าสงสารคนอ่านหน่อยเถอะ
อยากอ่านพี่แก๊กกะน้องก้านด้วยอ่ะ ท่าทางคู่นี้ก้อน่ารักไม่แพ้กัน

[konnarak]

มาดันๆ 
 

[patchybelle]

พี่ิดินมีหลายด่านให้พี่ภูต้องฝ่าฟันเหลือเกิน
แต่จะว่าไปพอกัน น้องเอมนี่ยังไงเนี้ย เป็นนางฟ้าแน่นะ ไม่ใช่แม่มดนะ
ไรเตอร์ขยันอัพจัง พี่ดินน่ารักกก หึงก็บอกว่าหึงไปเลยซิ
ของของเรานี่ จะกลัวไปใย หึงได้ หวงได้อยู่แล้ววว

[SuSaya]

อยากให้พี่ภูมาเห็นจริง ๆ...ง้อยาวล่ะทีนี้ 

[nine-poo]

รู้สึกก้านจะแรงส์ชัดกว่าทุกสิ่งอย่างนะ ..... ตกลงอาเสี่ยจีบหนูก้านติดแระช่ายมิ

พี่ดินเสน่ห์แรงไปป่าววววว  
ต๋องน่าจะมีคู่นะชีวิตจะได้ดีขึ้นเหมือนดีแทค (ก็เห็นมีเอไอเอสแล้ว)

[koraorni]

ทำงานอย่างไม่เป็นสุขกันเลยทีเดียว อยากอ่านพี่ดินใจจะขาด
แต่ก้อนะคนเยอะขนาดนั้นถ้าอ่านแล้วมียิ้มออกมา เค้าต้องว่าบ้าแน่แน่
ต้องเก็บไว้มาอ่านที่ทำงาน หายอยากไปเลย 3 ตอนรวด
พี่ดินจะน่ารักไปไหนเนี่ย ซื่อๆๆ ตรงๆๆ แบบนี้แหละมัดใจพี่ภูอยู่หมัด
สรุปน้องเอมนี่แค่ออกมาก่อกวนให้พี่ดินเราหงุดหงิดนิดหน่อยใช่ปะค่ะ
คงไม่ได้อยู่แบบถาวรตลอดไป แต่ว่าต๋องนี่สิปัญหาใหญ่แน่แน่

[u-only-one]

มาตอบช้าป่าวหว่า .. จะบอกว่าอัพวันเว้นวันก็ได้ค่ะเพื่อความใจหายน้อยลงของคนเขียน
ตะว่า ..พี่(มั้ง) อ่านทุกวันจนติดเป็นนิสัยแล้วนี่ดิ ทำไงดีอ่ะ

.. แล้วเรื่องพี่ดินรวมเล่มเหอะค่ะจองชุดนึงเลย จะฮาไปไหน เอาไว้อ่านแก้เครียดได้

[cipher]

มารอพี่ดิน*นายเสาไฟฟ้า
น้องก้าน*พี่แก๊ก

[orangedew]

รอด้วย ...

[maple4120]

เอมแรงได้ใจจริงๆ
แต่ดีนะที่ดูเหมือนว่าจะไม่ได้จริงจังจะแย่งอะไร
ไม่งั้นได้เป็นคู่แข่งสูสีกับพี่ดินแหงๆ 
คู่แปะกับน้องก้านก็ดูจะค่อยๆพัฒนาไปเรื่อยๆนะ มีการดักรับซะด้วย 
รอตอนต่อไปนะคะ

[Seiki]

ตอนที่ 37

[คุณกำลังทำให้ผู้ชายคนหนึ่งเป็นเกย์]
[อย่าฉวยโอกาสเพราะความจิตใจดีของคนๆหนึ่งเพื่อตอบสนองความเห็นแก่ตัวของตัวเองสิ]
[คุณเป็นเกย์ แต่ดินไม่ใช่ เค้าเป็นผู้ชาย คุณแน่ใจได้ยังไงว่าเค้าเต็มใจเดินไปบนเส้นทางของคุณเพราะความเต็มใจ ไม่ใช่คล้อยตาม]
 

นี่สินะ...ที่เค้าเรียกกันว่า “หายนะ” มันจะพัดเข้ามาโดยไม่มีลางบอกเหตุล่วงหน้าใช้ช่วงเวลาแห่งความสุขและไม่ทันจะตั้งตัวค่อยๆคืบคลานเข้ามา
 
ความรุนแรงของมันถึงขั้นทำให้คนๆหนึ่งตายได้ทั้งๆที่ยังหายใจเลยทีเดียว
 
ทุกๆอย่างกำลังจะไปได้สวย จริงๆนะ ผมเคยมั่นใจไว้ว่าอย่างนั้น
 
ทุกอย่าง กำลังเข้าที่เข้าทาง ไอ้เปี๊ยกกำลังจะเข้ามหาลัย เราสองคนกำลังพัฒนาความสัมพันธ์ไปในทิศทางทีดี ถึงแม้ว่าไอ้เปี๊ยกจะยังคงเส้นคงวาเรื่องความห่ามความแมนและแสนจะไร้เดียงสา แค่ไหนแต่เค้าก็ยังเข้าใจว่าความสัมพันธ์ของเราไม่เหมือนความสัมพันธ์ ระหว่างเพื่อน
 
มันคือ “แฟน” “คนรัก” และสุดท้ายเราสองคนจะกลายเป็นคู่ชีวิต
 
คนที่เคยได้อะไรแล้วต้องได้มาตลอดในชีวิตโดยไม่ต้องดิ้นรนอะไรอย่างผม ต้องมากลายเป็นผู้ชายที่มีความอดทนระดับเทพ เพียงเพราะไปหลงรักเด็กผู้ชายคนหนึ่ง ซึ่งเค้าเองก็ไม่รู้เลยว่าในโลกนี้มันมีความรักระหว่างผู้ชายและผู้ชาย
 
ส่วนความสัมพันธ์ทางกายที่เรามีด้วยกันนั้น ไม่ใช่ความสัมพันธ์ที่ใครๆก็ทำกัน ถ้าความสัมพันธ์นั้นไม่มีรักมาข้องเกี่ยว
แต่นั่น....มันอาจจะเป็นความเข้าใจของผมแค่ฝ่ายเดียว ผมรู้สึกของผมคนเดียวว่าดินอาจจะรู้สึกรักผมขึ้นมาบ้าง ถึงแม้คำว่า “รัก” จะไม่เคยหลุดออกมาจากปากนักเลงใหญ่เลยสักครั้งก็ตาม
ผมเข้าข้างตัวเองโดยเอาการกระทำมาเป็นการตัดสินโดยตลอดเลย ลืมนึกไปเลยว่ามันอาจจะไม่ได้ออกมาจากใจแต่อาจจะเป็นไปเพราะคล้อยตาม
 
[ความสัมพันธ์ทางกายใครๆก็รู้ว่าเป็นไปตามธรรมชาติ ไม่งั้นพวกโจรชั่วทั้งหลายมันจะข่มขืนคนอื่นสำเร็จได้อย่างไร ถ้าธรรมชาติของร่างกายไม่ตอบสนองตามน่ะ]
 
[ให้ดินได้ตัดสินใจอะไรตามความรู้สึกจริงๆจากใจบ้างเถอะ ไม่ใช่เพราะคุณยัดเยียดให้เหมือนทุกครั้ง]
 
มันคือความจริงทุกอย่าง ที่ผ่านมาผมเป็นฝ่ายเสนอแล้วดินเองก็เป็นฝ่ายสนองมาตลอด โดยที่เค้าไม่มีโอกาสปฏิเสธอะไรเลย
 
[ดินกับคุณแตกต่างกันมากเกินไป มันยากที่จะเข้ากันได้ คุณปล่อยให้เค้าไปตามทางของเค้าได้มั้ย อย่าเอาความเห็นแก่ตัวมาผูกมัดเค้าไว้เลยนะ]
 
ความจริงข้อนี้ผมอยากจะเถียงออกไป ผมเสือกรวยเป็นเจ้าของกิจการรายใหญ่ของประเทศแล้วมันยังไง ผมเลือกเกิดไม่ได้นี่ ดินเองถึงจะเกิดมาในสังคมแบบนั้นก็เพราะเค้าเลือกเกิดไม่ได้ แต่คนเราเลือกที่จะรักใครสักคนได้
 
เพียงสิ่งเดียวที่ผมไม่มั่นใจ คือ ดินจะรักผมเหมือนที่ผมรักเค้าหรือเปล่าก็เท่านั้น
 
ผมไม่รู้อะไรเลยจริงๆ
 

ไม่รู้เลยว่าประตูได้รับการเคาะเป็นจังหวะขออนุญาตตั้งแต่เมื่อไหร่ ไม่รู้แม้กระทั่งว่าคุณออยรายงานว่ามีคนขอเข้าพบตั้งแต่ตอนไหน บางทีคุณออยอาจจะไม่ได้รายงานผมเลยก็ได้ เพราะคนที่ทะเล่อทะล่าเข้ามาในห้องท่านประธานใหญ่โดยไม่จำเป็นต้องขออนุญาต มีอยู่คนเดียว และมันคือ
 
“เฮ้ยยยย ไอ้คุณภูไหนน้องเอมอะไรนั่นของมึงบอกว่า แอบชอบมึง มึงเป็นรักแรกของน้องเค้าไงวะ แล้วไอ้ที่โทรหาน้องก้านคอของกูทุกวันหมายความว่าไง”
 
“น้องก้านของมึง”
ถึงจะสะดุดหู แต่สมองมันกลวงเกินกว่าจะประมวลผลอะไรแล้วตอนนี้
 
“แหะ แหะ ไม่ใช่ว่ะกูแค่เผลอไปเท่านั้นแหละ กดผ่านนะข้อนี้ถือว่ามึงไม่ได้ยิน”
 
“เออ”
 
ถึงได้ยินผมก็คิดตามไม่ได้หรอก ตอนนี้สมองผมว่างเปล่าเกินจะรับรู้อะไรเข้ามาอีกแล้ว
 
“เฮ้ยภู มึงเป็นอะไรวะ”
 
“เป็นประธานบริษัท”
 
“เหยดดดดดดดดดดด ทำหน้าเหมือนคนมีแต่ร่างกายแต่ไร้ลมหายใจแบบนี้ยังมีหน้าจะมาฮาใส่กูอีกนะ บอกมาว่ามึงเป็นอะไร”
ไม่รู้จะเรียกว่าไอ้แก๊กอาศัยช่วงชุลมุนได้มั้ย แต่เอาเป็นว่าตอนนี้มันกล้าที่จะกระชากคอเสื้อผมขึ้นมาถามว่าผมเป็นอะไร ทั้งๆที่ผมกำลังใช้โต๊ะทำงานรองรับครึ่งตัวบนที่ไร้เรี่ยวแรงจะทำอะไร แม้กระทั่งจะใช้ต่อต้านไอ้เพื่อนสันดานนี่ผมยังไม่มีเลย
 
“กูไม่ได้เป็นอะไร”
 
“มึงโกหก”
 
“งั้นกูตอบใหม่กูได้ กูไม่รู้ว่ากูเป็นอะไรว่ะ”
 
“งั้นกูบอกให้ก็ได้ สภาพมึงตอนนี้เหมือนคนกำลังจะตาย”
 
“เหรอวะ”
สภาพผมมันฟ้องขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่รู้สิผมแค่รู้สึกเหนื่อยขึ้นมาเฉยๆแค่ไม่มีแรง ไม่มีกะจิตกะใจจะทำอะไรก็แค่นั้น
 
 
“เออสิ เมื่อเช้ามึงยังอารมณ์ดีอยู่เลยไม่ใช่เหรอ”
 
“มันเป็นอดีตไปแล้วว่ะ”
 
“อะไรเป็นอดีตไปแล้ววะ”
 
“เมื่อเช้า”
 
“มึงอาการหนักมากแล้วภู กูว่านะ มึงต้องได้รับการบำบัด มึงเป็นอะไร อย่าตอบกูว่าเป็นเจ้าของบริษัทอีกนะสัด กูซัดทั้งๆที่มึงสู้กูไม่ได้แน่ๆกูถนัดอยู่แล้วนะ ทำร้ายคนที่อ่อนแอกว่าน่ะ”
 
“แก๊กคืนนี้มึงว่างมั้ย”
ผมแกล้งเปลี่ยนเรื่อง ไม่ได้สนใจมันหรอกว่าจะปรับอารมณ์ตามผมทันมั้ย ไม่ยากเกินกำลังไอ้แก๊กอยู่แล้วผมรู้
 
“กูว่างตลอดเวลาอยู่แล้วมีอะไรป่าววะ”
 
“กินเหล้ากัน”
 
“เฮ้ยยย”
 
“มีปัญหาอะไร”
 
“ก็กินเหล้าทีไร มีปัญหาตามมาทุกที”
 
“ครั้งนี้ไม่มีหรอก”
 
“แล้วมึงไม่ต้องไปรับน้องดินเหรอวะ”
 
“เดี๋ยวให้ใครไปรับก็ได้”
 
“เดี๋ยวเมียมึงก็โวยวายหรอก น้องดินแข้งหนักนะเว้ย ถ้าเค้าโทรตามจะทำไง”
 
“เค้าไม่โทรตามหรอก”
ที่ผ่านมาเค้าไม่เคยเข้าหาก่อนเลยสักครั้ง ไม่เคยโทรหาอย่าว่าแต่โทรตามเลย ไม่เคยเซ้าซี้ว่าอยู่ไหน ไม่เคยเช็ค ไม่เคยอะไร แต่ก่อนผมเคยคิดว่าเป็นเพราะนิสัยของเค้า แต่บางทีอาจเป็นเพราะเค้าไม่ได้ใส่ใจตรงจุดๆนี้เลยก็ได้
 
“เออ เอาไงก็เอาตามมึงแล้วกัน เชี่ยเอ้ย กูมาเพราะมีเรื่องปรึกษาแท้ๆดันต้องมาแบกภาระปัญหามึงไว้อีก บุญบารมีเยอะจริงๆกู”
 
“แล้วมึงมีอะไรปรึกษากูเหรอว่ามาสิ”
 
“โอ้ย วันหลังแล้วกัน สภาพมึงตอนนี้ประคองตัวเองให้รอดไปจนถึงร้านเหล้าก่อนได้มั้ย มึงไหวแน่ปะเนี่ย”
 
“ไหวสิ กูอยู่มาถึงตอนนี้ได้ แสดงว่ากูแข็งแรงขึ้นมาระดับหนึ่งแล้วล่ะ”
ตอนแรกก็ไม่คิดจะพึ่งพาเหล้าหรอกก็รู้อยู่ว่าผลข้างเคียงหลังจากเมาแล้วร้ายแรงแค่ไหนแต่ถ้ากลับไปบ้านตอนนี้ก็ต้องเจอดิน ผมไม่รู้ว่าจะมองหน้าดินยังไง ไม่อยากจะพาตัวเองสภาพนี้ไปพบเจอเค้า ไม่อยากให้นักเลงใหญ่ต้องหงุดหงิดใจว่าผมเป็นบ้าอะไรขึ้นมาอีก วันนี้ขอเป็นคนโง่อีกสักวันเถอะนะ สิ่งที่รับรู้มามันยากเกินจะรับไหวจริงๆ

เพราะ ไม่ได้ต้องการจะพูดคุยกับใคร จริงๆแล้วอยากสร้างโลกส่วนตัวแค่คนเดียว แต่ผมรู้ดีว่าถ้าอยู่ในสภาพนี้ต้องฟุ้งซ่านแน่ๆเลยลากไอ้แก๊กมาด้วย อย่างน้อยถึงมันจะแขวะจะด่าจะว่าอะไรผม สุดท้ายมันก็เป็นคนหิ้วปีกผมส่งถึงบ้านทุกที ร้านที่ผมเลือกเป็นร้านที่เคยผ่านไม่ใช่ร้านประจำที่เคยเข้า เสียงเพลงวัยรุ่นตามสมัยจังหวะรัวและเร็วเรียกร้องให้พวกที่เข้ามาเที่ยวออก สเต็ปกันตั้งแต่ยังไม่เมาดังเข้ามากระแทกหู เสียงลำโพงกระแทกหน้าอกดังตุบๆตั้งแต่เหล้ายังไม่ทันจะกระแทกปากเสียด้วยซ้ำ บรรยากาศโดยรอบเสียงดังเสียจนไอ้คนปากมากอย่างไอ้แก๊กสงบเงียบได้ก็แล้วกัน
 
“ใครเข้าฝันให้มึงเข้ามาร้านนี้วะ”
 
“อะไรนะ”
ผมพอจะได้ยินแต่ไม่แน่ใจว่าไอ้แก๊กถามแบบนี้มั้ย
 
“กูถามว่า โอ้ยยยย กูเจ็บคอแล้วไอ้ห่า BB คุยกันเถอะ”
 
“555555”
ประโยคหลังผมได้ยินชัดทุกคำแหละ ก็มันเล่นตะโกนกรอกหูผมซะขนาดนั้น แต่อย่างว่าผมต้องการแค่มาฆ่าเวลาไม่ได้อยากจะพูดอะไรกับใครอยู่แล้ว แปลกดีแท้คนสร้างปัญญาใหญ่ให้ไม่ใช่ดิน แต่มันก็ทำให้ผมฟุ้งซ่านได้เพียงเพราะมันเกี่ยวกับดินก็เท่านั้น
 
ผู้หญิงข้ามเพศพนักงานของร้านเดินเข้ามาโอบหลังผมแล้วถามออเดอร์ที่ต้องการ ไม่ใช่เพราะผมหล่อและเสน่ห์แรงอะไรหรอกแต่ที่เธอต้องโอบผมอย่างนั้นเพราะเสียงเพลงมันดังจนคุยกันไม่รู้เรื่องจริงๆ
 
ในเมื่อผมต้องการมากินเหล้า ผมจึงสั่งแค่เหล้ากับน้ำเปล่า แต่สุดท้ายเมื่อของที่ต้องการมาวางตรงหน้า ไอ้ห่าแก๊กมันก็มีปัญหาอีกจนได้
 
ป๊าบบบ!! เสียงเคาะกบาลทำลายจังหวะที่ผมแสร้งโยกสนุกไปตามเพลง
 
“ไอ้เชี่ยภู มึงสั่งมาแค่นี้มึงกินกะตายเลยใช่มั้ยไอ้เหี้ย”
 
“สัดแก๊ก มึงจะโวยวายทำไมอยากได้อะไรมึงก็สั่งเพิ่มสิ”
 
“น้องมิกซ์ชุดใหญ่ชุดนึงนะ มียากินกันตายมั้ยพี่เอาด้วยชุดนึงเหมือนกัน”
ทั้งๆที่มันบอกว่าตะโกนแล้วเจ็บคอ มันก็ยังอุตส่าห์ตะโกนฝ่าเสียงเพลงเกาหลีไปกวนตีนพนักงานร้านจนได้
 
บรรยากาศอึกทึกครึกโครม เสียงเพลงและเสียงตะโกนพูดคุยดังผ่านหู แต่ไม่มีเสียงไหนที่ทำให้รู้สึกติดใจเลยสักเสียง น่าแปลกที่รอบข้างวุ่นวายได้ขนาดนี้แต่ใจผมกลับนิ่งสงบอย่างประหลาด ไม่ฟุ้งซ่านเหมือนตอนที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานคนเดียวเหมือนเมื่อตอนกลางวัน ผู้คนในร้านพูดคุยกันสนุกสนานโยกกันไปตามจังหวะเสียงเพลง ดูเหมือนคนพวกนี้มีความสุขดีไม่มีอะไรให้ต้องคิดมาก
 
ผมเองก็อยากเป็นเหมือนเด็กพวกนั้นบ้าง
 
มือตวัดสาดเหล้าออนเดอะร็อคเข้าปากตากวาดมองไปมาดูบรรยากาศสนุกสนานรอบๆเพียงเพราะไม่อยากสบตากับไอ้แก๊ก อยากให้มันอยู่ข้างๆแต่ไม่อยากตอบคำถามมัน เพราะผมเองก็ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเป็นบ้าอะไรเหมือนกัน รู้แต่อยู่ดีๆก็คลุ้มคลั่งขึ้นมาเพียงเพราะโทรศัพท์เพียงสายเดียวที่รับมาเมื่อช่วงกลางวัน
แรงรั้งที่กระชากข้อมือที่กำลังจะตวัดแก้วสาดเหล้าเข้าปากหยุดชะงักลง ไม่ใช่ใครที่ไหน ตัวแถมที่ผมลากมันมาด้วยให้อุ่นใจไม่ให้รู้สึกว่าตัวเองอ้างว้างอยู่คนเดียว
 
“ไอ้ภูกูรู้ว่ามึงมีตังค์จ่าย แต่เหล้านะไม่ใช่น้ำเปล่า เปลี่ยนจังหวะกระดกแก้วเหล้าบ้างก็ได้ มึงจะรีบแข่งกับจังหวะเพลงเกาหลีไปไหนวะสัด”
 
เสียง ดังไม่มีผลต่อไอ้แก๊กแล้วตอนนี้ ถ้ามองดูดีๆเหมือนผู้ชายร่างควายๆสองคนกำลังกอดและอมหูกันอยู่ ผมจะรู้สึกดีกว่านี้ถ้าไอ้คนที่นัวเนียผมอยู่ข้างๆนี่ไม่ใช่ไอ้แก๊ก แค่ผู้ชายที่เลยวัยรุ่นมาไม่เท่าไหร่อย่างผมสองคนใส่เสื้อเชิ๊ตแขนยาวกับกางเกงสแลคเข้ามาในผับที่มีแต่เด็กวัยรุ่นที่อายุไม่น่าจะเกินสิบแปดสิบเก้าก็เป็นเป้าสายตามากพอแล้ว สภาพผมสองคนไม่น่าจะมายืนกอดกันเองนักหรอก
มัน น่าจะเหมือนอาเสี่ยมาหาเด็กไปเลี้ยงซะมากกว่า ผมก็พอเห็นอยู่เหมือนกันว่ามีคนมองมาทางพวกผมสองคนบ้างแต่ก็ไม่ได้สนใจอะไร เมื่อก่อนเรื่องแบบนี้ผมเจอบ่อย ลองส่งยิ้มกลับไปสิ ไม่ว่าผู้หญิงหรือผู้ชายหลังผับเลิกคืนนี้พวกเขาและเธอจะยินดีกลับไปกับผม และแยกย้ายในเช้าวันรุ่งขึ้นอย่างแน่นอน
 
“เฮ้ย กูถาม”
จากที่เหมือนกำลังยืนพรอดรักกันแปรเปลี่ยนเป็นสภาพผู้ชายถึกๆยืนตีกันซะแล้ว ถ้าไอ้แก๊กมันบอบบางกว่านี้อีกหน่อยออกสาวกว่านี้อีกสักนิดก็คงมองเหมือนมันจริตมารยาใส่ผมมั้งนะ แต่นี่รุกสองคนยืนพรอดรักกันชัดๆมันคงดูสยองมากกว่าน่าสนใจนะ
แต่จะว่าไปดินก็ไม่มีบุคลิกอะไรที่ออกสาวเลยสักอย่าง เค้าแค่เป็นผู้ชายที่ตัวผอมบอบบางและตัวเล็กกว่ามาตรฐานชายไทยทั่วไปก็แค่นั้น แต่ท่าทางภายนอกดูมาดแมนสมชายเวลาเดินไปไหนก็ดูจะกร่างๆเสียด้วยซ้ำ
 
ขนาดเวลาที่มึงบอกตัวเองว่าใจสงบ มึงก็ยังคิดถึงเค้าอยู่ดีนะภู มึงก็เห็นแก่ตัวอย่างที่โดนเขาปรามาสมาจริงๆนั่นแหละ
 
“โอ้ยยยยยยย ไอ้ห่าภูตบกูมาได้ มึงเล็งให้มันห่างๆบ้องหูกูหน่อยได้มั้ยสัด เดี๋ยวเวลาใครมาบอกรักกูได้ยินไม่ชัดขึ้นมาจะทำไง”
มือผมเร็วกว่าปากเสมอ มันเป็นสัญชาติญาณที่สมองสั่งให้ร่างกายมันปกป้องตัวเอง ไม่ได้ตั้งใจทำร้ายร่างกายเพื่อนที่แสนดีเลยสักนิด ใครใช้ให้ไอ้แก๊กมันหยิบก้อนน้ำแข็งมาแหย่รูหูผมล่ะ ผมมองหน้าให้มันรู้ว่าผมตบบ้องหูมันทำไม
 
“ก็กูตะโกนกรอกหูมึงขนาดนี้ มึงยังไม่รู้สึก ก็คิดว่าเสียงเพลงมันสั่นประสาทหูมึงจนร้อนเกินไปกูเลยช่วยเอาน้ำแข็งดับร้อนให้ ไม่สำนึกบุญคุณกูเลยนะสัด แค่ก แค่ก “
สมน้ำหน้ามัน รู้ทั้งรู้ว่าพูดคุยกันแต่ละทีแสนจะลำบาก   มัน ก็ยังจะพ่นประโยคยาวๆออกมาได้เหมือนกลัวใครจะแย่งพูด วงเหล้าวงนี้มีแค่ผมกับมันสองคน ผมมากินเหล้าไม่ได้อยากจะพูดอะไรกับใครอยู่แล้ว ไอ้แก๊กมันจะทรมานคอหอยตัวเองเหมือนกลัวผมจะแย่งพูดทำไม
 
“เมื่อกี้มึงถามอะไรกูแล้วนะ”
เพราะมันนั่นแหละมัวแต่พล่าม ผมก็มัวแต่ฟังมันจนลืมไปแล้วจริงๆว่ามันถามว่าอะไร
 
“ช่างมันเถอะ กูไม่ไหวจะตะโกนแข่งกับเสียงเพลงแล้ว เจ็บคอจริงๆ”
ผม ตบบ่ามันเบาๆให้รู้ว่าเข้าใจสภาพที่มันบอกมา ตอนนี้นอกจากสะบัดแก้วเอาเหล้าเข้าปากแล้วก็เห็นจะมีแค่เสียงไอกับเสียง พล่ามของมันนี่แหละที่ดังแทรกจังหวะของเสียงเพลงออกมาให้ได้ยิน
 
“ภูเดี๋ยวกูมานะโทรศัพท์สั่น น้องๆพี่ให้ 500 ช่วยเป็นกุญแจปิดปากขวดเหล้าเอาไว้ก่อนที่พี่จะกลับมานะ อย่าให้ไอ้บ้านี่มันรินเหล้าเองเด็ดขาด แม่งเสียค่ามิกซ์ฟรีจริงๆ”
 
ไม่มีใครบ้าระห่ำเท่ากับไอ้แก๊กอีกแล้ว มันจะออกไปหาที่สงบๆรับโทรศัพท์มันยังไม่วายเรียกเด็กในร้านมาเฝ้าขวดเหล้าผมเอาไว้ อย่างกับว่ามันสั่งเด็กในร้านได้แล้วเด็กมันจะกล้าขัดใจผมอย่างนั้นแหละ แค่ผมมองตาเด็กคนนี้ก็รินเหล้าให้ผมมือสั่นแล้วมั้ย
แต่เพื่อความสบายใจของมันผมก็ต้องสับขาหลอกด้วยการพยักหน้าและโบกมือให้เป็นสัญญาณเพื่อให้มันสบายใจ (แต่มืออีกข้างกูเอานิ้วไขว้กันอยู่ว่ะแก๊ก มึงไม่ผิดแต่มึงคิดตามกูไม่ทันก็แค่นั้นเองนะเพื่อน)
 
ไม่ รู้ว่านานแค่ไหน แต่ผมไม่ได้สนใจอะไรเลยจริงๆ ไม่สนใจว่าฟาดเหล้าเพียวๆเข้าไปกี่แก้วแล้ว ไม่สนใจว่าตัวเองยังพูดรู้เรื่องอยู่มั้ย ไม่รู้ด้วยว่าไอ้คนที่เต้นอยู่ตรงหน้ามันออกลวดลายอยู่แค่คนเดียวหรือเต้น กันอยู่หลายคนกันแน่
 
รู้แต่ว่าหัวผมขยับไปข้างหน้าตามจังหวะแรงมือที่ตบลงมา
 
“ไอ้ภูทำไมมึงไม่รับโทรศัพท์เมียมึงวะ ไอ้ห่านี่ทำตัวมีปัญหาครอบครัวนะมึง”
 
“ดินโทรมาเหรอ”
ปากผมคงยิ้มออกมาตามจิตใต้สำนึก แต่ลึกๆก็รู้สึกอยากจะร้องไห้ นี่กูกำลังทำอะไรอยู่วะเนี่ย แล้วกูกำลังเป็นห่าเหวอะไร ทำเหมือนเด็กอายุสิบห้าเพิ่งมีความรักไปได้.......ไอ้ไก่อ่อนเอ้ย
 
“เออสิ ดินบอกว่าโทรหาแล้วมึงไม่รับ เมียมึงทำเสียงร้อนใจนะเนี่ย ไปเคลียร์กันซะ ทำไมไม่รับโทรศัพท์วะ ทะเลาะอะไรกัน”
ผมส่ายหัวสุดกำลังที่มี ไม่ได้มีอะไรกัน เอ้ยยยย....ไม่ใช่เมื่อคืนนี้เพิ่งมีไปอย่างเมามันส์เลย แล้วก็ไม่ได้ทะเลาะกันด้วย ไม่ได้ตั้งใจจะไม่รับโทรศัพท์ เพียงแต่ผมตั้งเงียบไว้ตั้งแต่ตอนนั้น
 
“สวัสดีครับภูตะวันครับ”
เสียงเรียกโทรศัพท์ส่งเสียงร้องด้วยเบอร์ที่ไม่คุ้นเคย
 
“เจ้านายดินใช่มั้ย ผมต๋องเพื่อนสนิทดินนะ”
 
“ครับ ว่ายังไง”
 
“สะดวกคุยมั้ย”
 
“คุยได้ มีอะไรหรือเปล่า”
 
“นอกจากเจ้านายแล้วคุณเป็นอะไรกับดิน”
 
“มันเรื่องส่วนตัวครับ คุณมีอะไรหรือเปล่า ผมตอบคำถามคุณไม่ได้จริงๆ มันเป็นเรื่องส่วนตัวระหว่างผมกับดิน ผมคิดว่าคำตอบนี้คุณหาได้จากผมมันคงไม่หนักแน่นพอที่จะได้รับจากดินหรอกใช่มั้ย”
 
“คุณกำลังทำให้ดินสับสน ดินเปลี่ยนไปมาก”
 
“ผมไม่เข้าใจ”
 
“คุณกำลังทำให้ผู้ชายคนหนึ่งเป็นเกย์”
 
“ไอ้ภู ไอ้ภูเว้ย ไอ้ห่าภู อู อู อู “
 
ผม ไม่ได้สะดุ้งตกใจเพราะเสียงที่ไอ้แก๊กมันตะโกนแอคโค่กรอกหูหรอกแต่ผมสะดุ้ง เพราะมือเย็นเฉียบที่มันจับน้ำแข็งมาก่อนนี้จับตัวผมแล้วเขย่าต่างหาก
 
“หือ ว่ายังไงนะ”
 
“เมียมึงบอกว่าให้โทรหาบัดเดี๋ยวนี้ขอรับ ถ้ามึงไม่โทรเมียมึงจะมาหาถึงที่”
 
“มึงอย่ามาอำกูเล่น ถึงจะเมาแต่กูก็ยังมีสติอยู่บ้าง”
 
“กูไม่ได้พูดเล่น และมึงก็รู้ว่าเมียมึงเป็นคนจริง”
 
“แต่ดินไม่รู้จักร้านนี้ ดินไม่เคยมา”
 
“เมื่อก่อนเมียมึงไม่รู้ว่ามึงอยู่ไหน แต่ตอนนี้เมียมึงรู้แล้วและเตรียมพร้อมออกมาดึงหูมึงกลับบ้านเต็มที่”
 
“ดินรู้ได้ไง”
 
“กูบอก”
 
“สัดเอ้ย รู้งานจริงๆนะมึง”
ถึงผมจะตาลายแต่ก็ยังมองออกว่ามันไหวไหล่ให้ผมนะ มันเป็นเพื่อนกูจริงป่าววะเนี่ย อาการแบบนี้สวามิภักดิ์ต่อเมียกูชัดๆเลยนะไอ้แก๊ก
 
“เฮ้ยยยยยยยยย มึงจะไปไหน ไอ้เชี่ยเกาะโต๊ะอยู่ยังเหมือนจะล้ม”
 
“ไปโทรหาเมีย”
 
“ไม่ทันแล้วไอ้ห่า”
ฉิบหายเกิดขึ้นแล้วจริงๆ ไม่รู้เลยว่าเหตุการณ์ข้างหน้านี่เรียกว่า ดั่งนรกชังหรือสวรรค์แกล้ง
 
แม่งเอ้ยยยยยยยย......ไอ้สัดแก๊กกกกก มึงรักกูมากจริงๆ
 
 

สวัสดีคะ เดินทางมาถึงตอนที่ 37 แล้วนะคะ เราอยู่กับพี่ดินมาเดือนกว่าๆแล้ว เร็วจัง จะบอกว่าใกล้เข้าไปทุกทีแล้วนะคะ สำหรับเรื่องนี้ คิดๆแล้วก็ใจหาย แต่ไม่มีงานเลี้ยงไหนไม่เลิกราเนาะ เลยคิดว่าลงวันเว้นวันดีมั้ยจะได้ยืดเวลาพบเจอกันออกไปอีก จะให้ยืดเรื่องก็เดี๋ยวจะน่าเบื่อเนอะ
๐ ขอบคุณทุกคนมากนะคะ
๐ ยังยินดีคนตกหลุมพี่ดินมาใหม่เหมือนเดิมนะคะ
๐ ขอบคุณ ZakuPz ที่ดูแลคำผิดให้เช่นเดิมคะ คนเขียนก็ยังผิดเสมอต้นเสมอปลายให้ได้ตรวจกันเนาะ ขอบคุณคะ

[cloundy]

เข้ามาเจิมก่อนครับ

[kokikung]

แปะๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

+++++++++++++++

พี่ดินมาเคลียความข้องใจของภุทีสิ


ภูอาการหนักต๋องแมร่งไรวะมาปั่นภูทำไมมมมมมม

แต่ตอนนี้รับเคลียกะนักเลงใหญ่ก่อนดีกว่า

อย่าให้นักเลงใหญ่ต้องออกโลงบ่อย

5555+++

[N.T.❁]

แล้วไงล่ะ?
ยังไงทุกอย่างมันก็ขึ้นกับพี่ดินไม่ใช่เหรอ?
แล้วมันเกี่ยวกับต๋องตรงไหน????

อย่าทำเหมือนเป็นเพื่อนที่ดี แต่พยายามสร้างความร้าวฉานเลย....

[IIMisssoMII]

เอ๊ะ!
จะจบแล้วเหรอค่ะ
ยังรู้สึกว่้ารู้ตักกับพี่ดินมาไม่นานเอง

พี่ภูคิดมากกก ยังไงตอนนี้พี่ดินก็รักพี่นะ
นิสัยอย่างพี่ดิน ถ้าไม่รักไม่ชอบเอง ไม่ยอมขนาดนี้หรอก มั่นใจในตัวเองหน่อยสิ

[anajulia]

ต๋องคะ หวังดีทั้งใจจริงๆ หรือต้องการอะไรจากพี่ดินคะ?

แหกลูกตาดูนิดสิคะ ว่าคนที่คุณเรียกว่าเพื่อนจะเกย์หรือไม่เกย์แต่พี่ดินเขารักพี่ภูค่ะ
รักไปแล้ว และดูท่าจะไม่เลิกรักด้วย
เพราะงั้น.....กลับไปอยู่ในที่ของคุณนะคะ

(โก้ดอินค่ะ กร้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกส์)

[manami1155]

อ่านตอนี้แล้วแอบน้ำตาซึม
สงสารพี่ภูอ่า
 

เห็นไหมดินว่าถึงพี่ภูจะพูดว่าไม่เปนรัย
ก็ไม่ได้แปรว่าไม่รู้สึกอะไรเน้อ
แล้วยังมาเจอต๋องพูดแบบนี้อีก
ต่อให้เปนคนใจแข็งมั่นคงแค่ไหน
มันก็ต้องรู้สึกผิด รู้สึกหวั่นไหวเป็นธรรมดา

แล้วต๋องนี้กะแปลกคน
ต้องการอะไรจากพี่ดินรึเปล่าคะ
พี่ดินเมื่อ7ปีก่อนกับตอนนี้มันอาจจะต่างกันก็จริง
แต่สิ่งหนึ่งที่ไม่ต่างคือพี่ดินยังเห็นต๋องเป็นเพื่อนเสมอ
แล้วต๋องละยังจะต้องการอะไรจากพี่ดินอีก

ในความเศร้าก็ยังมีความฮา
ภรรยามาตามกลับบ้านแล้วคะพี่ภู
หูยานแน่ๆทีนี้ หึหึ

ขอขอบคุณพี่แก๊กมาก
สามีภรรยาคู่นี้มีวันนี้ได้เพราะพี่แก๊กเลยนะคะเนี้ย
คารวะ1จอกเพรียวๆ อิอิ

ปล.ยืดได้เลยค่าไม่มีเบื่อ
 

[roseen]

ไอ้เชรียต๋องเขาให้ได้แค่เพื่อนก็ดีถมไปแล้ว  ยังจะมาสร้างงปัญหาอีก สัด

[vk_iupk]

ไม่เอาไม่ยอม  จะจบแล้วหรอ   T^T
ไม่เป็นไร  เดี๋ยวรอติดตามเรื่องใหม่ๆๆ  อิอิ

[samsoon@doll]

  :z6:อิต๋อง



พี่ภูเมียมาตามแล้ว กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกขี้น้อยใจไปได้เฮ่ออออ

[reborn23]

มีมารมาผจญตลอดเลยคุณภู
เมื่อรักนี้มันจะสมหวัง