หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[maple4120]

อ้ออ ต๋องนี่เอง
ทำให้ชาวบ้านเขาแตกแยกกันนะ
แต่เอาเถอะ คู่แท้ย่อมไม่แคล้วคลาด
พี่ดินจะไปตามพี่ภูที่ผับแล้วว อยากอ่านต่อ
รอต่อนะคะ 

[Poes]

มาช่วยพี่ภู ฝากเพลงนี้ให้ พี่ดิน เผื่อพี่ภูจะมีอาการดีขึ้น  

http://www.youtube.com/v/rAdN8I5vacw?fs=1&hl=en_US &autoplay=1

[p_phai]

ปัญหาเริ่มมาแล้วเนอะ

[sommod]

 

[takara]

หุหุหุ พี่ดินจาไปตามสามีกลับบ้านแล้ว 

[I_ARMS]

รอดูนักเลงใหญ่ตามสามีเหลวไหลกลับบ้าน ก๊ากๆๆๆ

[sogood]

ตามอ่านอยู่นานคิดว่ากว่าจะอ่านถึงปัจจุบันเรื่องก็คงจบพอดี
แต่เพราะพี่ดินแท้ๆทำให้รีบอ่านอย่างทิ้งงานทิ้งการมันก็เลยทันปัจจุบันแต่ยังไม่จบ แต่ทันพี่ดินไปตามสามีกลับบ้าน
เกลียดต๋อง มือที่สามที่ทำให้ สามี-ภรรยาเขาแตกแยกกัน
เสาไฟฟ้าเลิกอ่อนไหวซะที พี่ดินเขาแสดงให้เห็นว่ารักขนาดนี้แล้วยังมองไม่เห็นอีกเหรอ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งและคนโพส
รออย่างค้างคา

 

[monster_narak]

ว้าวว

เพิ่งมาตามอ่านคะ นายเอกน่ารักดีค้ะ

ฮาแบบนี้ชอบจังเรยอิอิ

เพิ่งอ่านถึงตอนแรกแรกเอง

ยังตามไม่ทันสะที

กรี้ดกร้าดดดดน้องดินนน่ารักจัง

[Baruda]

 

[passcandy]

กรี๊ดดด >0<   ช่วยเค้าด้วยโดน นอ ทิ่มบาดเจ็บสาหัส 

ตอนต่อไปจะได้เห็นนักเลงตามไปลากคอสะมีแล้วสินะเค๊อะ 

อ่านไปแล้วเจ้บแปลบในทรวง  ช่างเศร้าอะไรอย่างงี้ 

แต่ก้นะชีวิตรักก็ต้องความเศร้าเคล้าNCกันบ้างสิเอิ๊กๆ 

น้องดิน พี่ภู,น้องก้าน พี่แก๊ก  Fighting  ท่านเซ Fighting!!!

[Dorumi]

ไม่เข้ามาอ่านซะนานเลยจุใจเลยได้อ่านหลายตอนรวด
พี่ดินยังย่ารักอย่างคงเส้นคงวาซะไม่มี
ส่วนเสาไฟฟ้าน้อยใจเมีย คริคริ
เอาใจช่วยพี่ดินไปตามสามีนะจ๊ะ
หวังว่างานนี้นักเลงใหญ่จะไม่ลงไม้ลงมือกับสามีนะ

[หัวเเม่มือ]

อากเมียมาตามแล้วพี่ภู

[papa]

คิดถึงพี่ดินแล้วค่า ไรเตอร์   

[ASSASSIN]

ข่าวด่วน  เกิดเหตุไม่คาดฝัน กลางผับดัง ต่อหน้านักเที่ยวนับร้อย นักเลงใหญ่สุดโหด








ตามลากคอสามีกลับบ้าน    

[talentcs]

หุ หุ หุ
คุณซามี โปรดระวัง
คุณพรรยา จะตามไปเพ่นกระบานแร้ว
ริอาจแอบเที่ยว
กร๊าก กร๊าก

[Pamphlet]

คิดถึงพี่ดิน+พี่ภูแล้ววววว
วันนี้จะมาไหมเอ่ย?? 

[annis204]

^
^
^
เข้ามารอเป็นเพื่อน กลัวจะเหงา

[shinobi]

มารอ

[Seiki]

ตอนที่ 39

 

เสียง แตกฮือของฝูงสิ่งมีชีวิตที่เรียกว่าวัยรุ่นดังขึ้นทำให้ต้องรีบหันไปมอง เด็กผู้ชายตัวเล็กหน้าหวานปากแดงในชุดกางเกงขาสามส่วนและเสื้อยืดสบายๆ ดูยังไงก็ไม่เหมือนคนที่ตั้งใจจะมาเที่ยวสถานที่แบบนี้เลยสักนิด

 

นอกจาก

 

“มองอะไรนักหนาวะ มาตามคนไม่ได้มาเต้นจะมองทำไม เต้นไปสิ”

 

ครั้งแรกเลยมั้งที่นักเลงตัวอย่างของชุมชนอาละวาดไม่ต่างจากอันธพาล แต่ตอนนี้สติผมเบาบางมาก สติมีไม่พอที่จะห้ามปรามหรืออับอายหรือจะทำอะไรก็แล้วแต่ ขนาดแค่จะประคองร่างตัวเองยังต้องใช้ขอบโต๊ะช่วยเลย

 

นึกโทษตัวเองที่ซัดเหล้าเสียจนเมามายขนาดนี้ ตอนแรกคิดว่าไหวคิดว่ากินให้มันเมาๆเสียก็ดี ไม่อยากคิดมากไม่อยากตุ๊ดแตกอะไรแบบนี้แล้ว แต่อยากจะเอาขวดเหล้าตีหัวกบาลตัวเองเมื่อเห็นเงาร่างของคนคุ้นเคย ถึงจะมองหน้าไม่ชัดแต่ก็รู้ว่าคนตัวเล็กๆร่างบางๆผิดธรรมชาติชายไทยที่บุกเข้ามาใจกลางผับนี้เป็นใคร ยิ่งเห็นท่าทีเกรี้ยวกราดของเขายิ่งบอกชัด

 

ดินโกรธมาก โกรธจนกลุ่มวัยรุ่นที่เต้นเสียดสีกันอยู่สนุกสนานนั้นกระเจิดกระเจิงกันไปคนละทิศละทาง การแต่งตัวที่ไม่เหมือนใครก็เป็นจุดสนใจมากพอแล้ว นี่ไอ้เปี๊ยกยังพ่วงท่าทางไม่กลัวใครเข้ามาอีก ไม่ต้องสงสัยก็รู้ว่าตอนนี้เมียผมเป็นเซ็นเตอร์ของทุกความสนใจยิ่งกว่ากระเทยทหารผ่านศึกที่เต้นยั่วน้ำลายอยู่บนสเตจเสียอีก

 

ดีเท่าไหร่แล้วที่เค้าไม่คิดว่ามียากุซ่าเข้ามาเก็บค่าคุ้มครอง ก็คนที่มันบังอาจบุกเข้ามานั้นเรียกได้ว่าน่ารักมากกว่าน่ากลัวสักล้านเท่าเห็นจะได้ ตอนแรกกลุ่มวัยรุ่นที่โดนขัดจังหวะดูจะไม่ชอบใจสักเท่าไหร่ แต่พอเห็นหน้าไอ้เปี๊ยกชัดๆเท่านั้นแหละ จากที่ไม่พอใจกลายเป็นสนใจขึ้นมาทันที

 

มา ถึงตอนนี้เพิ่งจะรู้ตัวว่าโครตควาย เมียมาตามมันก็ดีใจอยู่หรอกนะ แต่จะดีกว่านี้มั้ยถ้าไม่มีใครมาสนใจเมียกูและมองกันตาเป็นมันขนาดนี้ อยากจะลุกขึ้นอาละวาดให้สมกับกิตติศัพท์เอาแต่ใจไม่ยอมใครของตัวเองแต่ก็ทำ อะไรไม่ได้ พื้นสั่นเหมือนแผ่นดินไหว ไฟสเตจตีกันจนตาพล่าลายไปหมดแล้ว ทุกอย่างดูลางเลือน ผมพยายามจับจุดสายตาให้มองหาแต่คนคุ้นเคย แต่ยิ่งฝืนตัวเองเท่าไหร่ บางสิ่งบางอย่างที่ไหลวนกันอยู่ในท้องมันเริ่มตีตื้นขึ้นมาจุกที่คอหอยแล้ว

 

“แก๊ก ดูดินให้กูด้วย กูจะไปห้องน้ำ”

ไม่รู้หรอกว่าตัวเองตะโกนเสียงดังแค่ไหน แต่ไอ้แก๊กสะดุ้งเหมือนโดนเหยียบหัวแม่เท้ายังไงยังงั้น ไอ้นี่ก็เว่อร์ ผมแค่บอกเบาๆเองทำเป็นขวัญอ่อนไปได้

 

“มึงไปทำไมวะ”

 

“ไปอ๊วก โอ๊ก อ๊อค”

 

“เฮ้ย มึงรีบไปเลยไอ้ภู อย่าโก่งคอมาทางกูเชียวนะไอ้ห่านี่”

 

ก็ใครใช้ให้มันถามอะไรโง่ๆตอนที่ผมกำลังเมาจนหูตาพร่าลายแบบนี้ล่ะ คนไปห้องน้ำมีไม่กี่อย่างหรอกในสถานที่แบบนี้ ไม่ไปเปิดก๊อกก็ไปอ๊วก

 

เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยย!!!!!!!!

 

ปล่อย ของเก่าออกให้พอหายเมาบ้างแล้ว ถึงจะแค่สร่างแต่ก็ยังดีกว่าเมาแฟ่ดแบบเมื่อกี้ กำลังจะออกไปล้างปากล้างหน้าล้างตาก็ต้องตกใจแทบสิ้นสติเมื่อมีมือแกร่งยิ่ง กว่าชายชาตรีดันร่างที่ไร้น้ำหนักของผมกลับเข้าไปในห้องน้ำอีกครั้ง

 

หน้าขาวมากเรียกว่าวอกก็คงจะไม่ผิด แต่งหน้าจัดจนเดาไม่ถูกว่าพื้นผิวใบหน้าเดิมเป็นอย่างไร ปากแดงแปร๊ดเฉดเดียวกับมาริลิน มอนโรไม่มีผิดเพี้ยน วิกผมสีบรอนด์ทอง ชุดซีทรูเนื้อเดียวกับถุงน่องสีขาวทั้งตัว แซคผ้าลื่นพริ้วสะบัด ทุกอย่างที่ว่ามานี้สวมอยู่บนร่างผู้ชายที่มีจิตใจเป็นผู้หญิงแน่ๆ แต่ชะตากรรมอาจจะเล่นตลกกับเธอเมื่อร่างกายที่ควรจะอรชรอ้อนแอ้นกลับกำยำเสียจนน่ากลัว ไม่ใช่แค่น่ากลัวนะ ผมกลัวเธอไปแล้ว กลิ่นน้ำหอมฉุนกึกจนไฮโพทาลัสของสมองผมพร้อมใจกันตายทันที เพราะผมเริ่มรู้สึกชาไปทั้งร่าง

 

“เฮ้ย!!! ผลักผมเข้ามาทำไม จะออกไปหาแฟน”

อยาก จะบอกว่าออกไปหาเมียเสียด้วยซ้ำ แต่กลัวว่าถ้าไอ้เปี๊ยกรู้ผมจะตายคาตีนนักเลงใหญ่แทนที่จะเดินควงกันออกไป เยี่ยงสามีภรรยาควรจะกระทำต่อกัน ถึงแม้ตอนนี้ผมรู้สึกเหมือนจะตายเพราะกระเทยนางนี้สิงร่างผมก็เถอะ

 

“คุณส่งสายตาให้ชั้นนี่คะ”

เสียงทุ้มที่บิดสุดชีวิตให้เส้นเสียงลีบลงมากที่สุด แต่มันก็แหบใหญ่เหมือนผู้ชายอยู่ดีแหละ

 

“ตะ ตอนไหน”

ผม เนี่ยนะส่งสายตาให้เธอ ผมกวาดตามองตัวเอง กูสาดเหล้าเข้าปากแทนน้ำเนี่ยนะ คนกำลังกลุ้มใจเรื่องเมียอยู่ จะเอาอารมณ์ไหนไปส่งสายตาให้กระเทยที่ผมไม่ขอบรรยาหน้าตาก็แล้วกัน แต่หุ่นที่แทบจะเอาขาพาดตัวผมไว้ไม่ให้ดิ้นหนีนี่บอกชัดว่า ต่อให้ผมหน้ามืดตามัวหรือเมาให้ตายแค่ไหนก็ไม่มีวันที่จะส่งสายตาให้ผู้ชาย ที่หุ่นน้องๆสมันในเขาใหญ่แน่นอน กูหอบสังขารไปกอดเมียที่บ้านดีกว่าไหม ถึงจะเสี่ยงโดนนักเลงใหญ่กระทืบแต่ผิวเรียบลื่นและหุ่นบอบบางก็ทำให้ภูตะวัน ยอมตาย รู้สึกอยากจะอาเจียนขึ้นมาอีกรอบ ถึงจะสร่างจนเกือบจะหายเมาเป็นปลิดทิ้งเพราะโดนกระทำอันอุกฉกาจแบบนี้

 

“อย่าทำเป็นจำไม่ได้สิคะ ตอนชั้นขึ้นโชว์คุณมองตามชั้นตลอด ชูแก้วเหล้าให้ พอชั้นโชว์จบคุณก็ผละเข้าห้องน้ำ แบบนี้จะให้คิดว่ายังไงคะ”

 

เอาเหอะ!! ฟัง จากที่เธอสาธยายมาแล้วผมรู้สึกอยากจะลาตายอย่างสงบอยู่ในห้องน้ำชายของผับ แห่งนี้แหละ เธอเป็นนางโชว์ตอนขึ้นโชว์แล้วมีคนมองมันแปลกตรงไหน ผมแน่ใจว่าไม่ใช่ผมคนเดียวที่มองแล้วตอนนั้นฤทธิ์เหล้ามันคงไปกดก้านสมอง ก้านที่ใหญ่ที่สุดเอาไว้จนไม่รู้เลยว่าไปมองและส่งสายตาให้เธอตอนไหน ไอ้ที่ชูแก้วเหล้าเพราะกูต้องกระดกมันลงคอหรอกโว้ย ไม่ใช่ชูเพื่อสื่อความหมายอะไรเลย แล้วที่หลบมาเข้าห้องน้ำเพราะมัวแต่มองตามเมียจนอ๊วกมันมาจ่ออยู่ตรงคอหอยกู นี่แล้ว กูหลบมาอ๊วกมันหมายความว่าต้องการเรื่องอย่างว่าตรงไหนวะ ไม่เข้าใจ

 

“ผมเมา ผมแค่เข้ามาอ๊วก ไม่ใช่ต้องการอะไรอย่างที่คุณคิดหรอก ขอตัวนะแฟนผมรออยู่”

 

จริงๆอยากเรอออกมาเพื่อให้เธอพิสูจน์หลักฐานแต่มันก็ดูสถุลเกินไป ผมทำไม่ได้หรอก ถึงเธอจะไม่ใช่ผู้ชายในสไตล์ที่ผมชอบและไม่ใช่สาวแท้ที่ไหน แต่สุภาพบุรุษลูกผู้ชายแล้ว ผมควรจะให้เกียรติเธอบ้าง จริงๆอยากถีบให้กระเด็นเพื่อเปิดช่องทางออกไปหาดินไวๆ ไม่รู้นักเลงเค้าจะตามหาผมมั้ย จะรอผมหรือเปล่า หรือว่าตอนนี้เค้าจะอาละวาดจนร้านพังไปเป็นแถบๆแล้ว เอาเถอะดินจะพังร้านนี้ผมก็ไม่ว่า ขอแค่เค้าไม่โกรธผมมากก็พอ คงจะไม่กี่ล้านหรอกมั้งสำหรับผับหรูใจกลางเอกมัยแบบนี้ ไม่เป็นไรเพื่อเมียเสียหายแค่ไหนก็ชดใช้ให้ได้

 

“ฮันแน่ อย่ามาขี้ตู่สิคะ เห็นๆกันอยู่ว่าคุณมากับเพื่อน........ผู้ชาย”

 

ผมต้องกลั้นใจไม่ให้อ๊วกรดมือที่พยายามวาดนิ้วไปมาเหนือหน้าอกที่กระดุมเสื้อมันหลุดออกมาตอนไหนก็ไม่รู้ จริงๆผมควรจะเคลิ้มแต่ที่ต้องกลั้นใจเป็นเพราะว่าท่าทวงชวนให้หวาดกลัวมากกว่าหวาดเสียวนี่ต่างหาก

 

ถ้าผมมีแรงมากกว่านี้ขอสัญญาว่าจะกระทืบผีก่อนที่จะโดนสิง!!

 

แต่ตอนนี้ได้แต่เบือนหน้าหนีไอ้ท่าทีที่น่ากลัวนั้น ในหัวสมองเริ่มหมุนติ้วเป็นลูกข่างอีกครั้ง พิษภัยของออนเดอะร็อคมันจะมาเป็นลูกคลื่นเสมอ

 

ทั้งๆที่คิดว่าอ๊วกแล้วมันจะผ่านไป แต่ไม่ใช่เลย มันร้ายแรงพอที่จะจู่โจมเราแบบไม่ทันได้ตั้งตัวอีกหลายๆครั้ง เหมือนครั้งนี้

 

“เฮ้ย ผมขอพูดดีเป็นครั้งสุดท้ายนะ ปล่อยผมไปก่อนที่ผมจะทนไม่ไหว”

 

“หึ อ้อยกำลังจะเข้าปากช้าง ปล่อยไปก็เสียดายแย่สิคะ อ้อยหวานๆหากินไม่ง่ายนะคะ ถ้าทนไม่ไหวก็ปล่อยออกมานะคะ ซินดี้จะรับไว้เอง”

 

ผมขอเข้าใจว่าคนตรงหน้านี้เป็นผู้ชายแล้วกันนะ รวบรวมพลังกำลังที่มีผลักร่างที่ใหญ่เทียบเท่าหรือบางทีอาจจะใหญ่กว่าผมออกไป พอกันทีสำหรับความอดทนของลูกผู้ชาย มันควรจะหมดลงได้แล้ว ถึงผมจะเคยเหลวไหลกินไม่เลือกมาก่อน แต่ทุกครั้งผมไม่เคยกินเรี่ยราดข้างทาง คนอย่างภูตะวันมีดีพอที่จะเลือกกิน

 

“จะไปไหน เล่นตัวทำไม จะอมให้ไม่ดีหรือไง ตอนแรกคิดว่าอยากตื่นเต้น จริงๆแล้วเล่นตัวใช่มั้ย ชั้นไม่ได้ง่ายๆกับแขกทุกคนหรอกนะถ้าชั้นไม่พอใจ”

 

เสียง เธอเริ่มแข็งและแขนเธอที่คว้าแขนผมไว้เริ่มออกแรงรัดแน่นขึ้นจนลืมไปว่าเธอ เป็นผู้หญิงในร่างผู้ชาย สัญชาตญาณดิบที่ไม่ยอมใครเริ่มฉายชัดออกมาทางแววตา ผมรู้สึกเจ็บตรงข้อมือที่โดนเหนี่ยวรั้งจนต้องกัดริมฝีปากข่มความเจ็บและข่ม อารมณ์ไม่ให้ทำร้ายเธอออกไป

 

“กูไม่มีเวลาเล่นอะไรแบบนี้นานหรอกนะ บอกแล้วใช่มั้ยว่าเมียกูรออยู่ จะปล่อยได้ยัง”

 

“ปล่อยแน่ แต่ต้องแลกกันสักน้ำนะ”

 

“ไม่”

 

 

ปังงงงงง!!!!!

 

“ทำอะไรกัน”

 

“อุ๊ย ใครมาขัดจังหวะเนี่ย คนกำลังจะเสียน้ำ”

ดูน้ำเสียงเธอติดจะเยาะเย้ยมากกว่าตกใจนะ

 

“เสียน้ำอะไร”

 

“อุ๊ย ไร้เดียงสาสินะ ไม่รู้จักเสียน้ำ เป็นเด็กเป็นเล็กก็ออกไปวิ่งเล่นข้างนอก ที่ตรงนี้ผู้ใหญ่เค้าจะเล่นจ้ำจี้แบบผู้ใหญ่กัน เด็กไม่เกี่ยว”

 

“เหรอ แต่ขอเกี่ยวหน่อยได้มั้ย เพราะผู้ใหญ่ที่น้าลากเค้ามาคนนี้ เป็นแฟนผม ไม่ต้องเอามือทาบอกที่ไม่ได้ยัดอะไรนั่นหรอก ไม่มีใครให้จับกินแล้วเหรอ มองไม่ออกหรือไงว่าไอ้บ้านี่มันเมาจนยืนแทบไม่ไหวแล้ว กูมารับแฟนกูกลับบ้าน”

 

ทำไมทุกอย่างมันดูง่ายดายเมื่อไอ้เปี๊ยกตามเข้ามาวะ

ไอ้ที่ผมปากเปียกปากแฉะเถียงอยู่นี่ไม่มีความหมายเลยใช่มั้ย

ไม่รู้เลยว่าบทสรุปของข้อพิพาทแย่งผมในห้องน้ำมันอยู่ที่ไหน สติผมลางเลือนไปตั้งแต่ประตูห้องน้ำโดนกระแทกเปิดแล้ว

 

 

ดินโกรธมาก!!!

 

ผมตื่นขึ้นมาพร้อมกับประโยคที่บั่นทอนขวัญและกำลังใจแต่เช้าจากไอ้แก๊ก คนกำลังปวดหัวจนแทบจะระเบิดออกมาเป็นเสี่ยงๆ ยังต้องลุกขึ้นมารับรู้เรื่องราวที่กำลังกังวลที่สุดตอนที่สติเริ่มสมประกอบขึ้นมาบ้าง

 

ไม่ผิดจากที่ไอ้แก๊กมันขู่ไว้นักหรอก

 

ดินคงโกรธมากจริงๆ เช้านี้เค้าถึงหนีหน้าออกไปจากบ้านทั้งๆที่เมื่อคืนคนทำงานบ้านบอกว่าดินอยู่ดูแลผมทั้งคืนเพิ่งออกไปตอนเช้านี่เอง

 

ไม่รู้ดินโกรธที่ผมไม่ไปรับเค้าแล้วหนีไปคลุ้มคลั่งเมามายอยู่ในผับนั้น หรือโกรธที่ผมอ่อนแอจนโดนกระเทยในร้านลากเข้าไปทำมิดีมิร้ายในห้องน้ำก็ไม่รู้

 

ตอนที่กำลังเมามันก็พอจะลืมเรื่องราวที่รบกวนจิตใจไปได้บ้าง แต่พอสร่างแล้วไอ้เรื่องราวที่บั่นทอนจิตใจพวกนั้นก็ถาโถมเข้ามาเหมือนหนังแผ่นเก่าเอามาเล่าใหม่ยังไงยังงั้น เสียงต๋องยังวนไปวนมาอยู่ในหู ผมเป็นผู้ร้ายที่ทำให้ผู้ชายแท้ๆคนหนึ่งกลายเป็นเกย์ ดินเล่าเรื่องผมให้ไอ้หมอนั่นฟังยังไงบ้าง มันถึงได้พูดเหมือนกับว่าสิ่งที่ดินเป็นอยู่ทุกวันนี้เพราะโดนผมบังคับ หรือว่าดินปรับทุกข์อะไรให้มันฟัง ดินคุยกับมันในสิ่งที่เค้าปิดบังผมอยู่หรือเปล่า

 

ผมไม่รู้ว่าในอดีตดินกับมันสนิทและผูกพันกันระดับไหน แต่ผมคิดว่าผมมองไม่ผิด มันมองดินไม่ต่างจากที่ผมมองแน่ๆ แต่ผมไม่รู้ว่าที่มันพูดอย่างนั้นหมายความว่าอย่างไร

 

ผมจะไม่ปล่อยมือดินเพราะคำพูดคนอื่นแน่ๆแต่ถ้าวันหนึ่งดินขอให้ผมปล่อยมือเพราะทนอยู่เพราะความกดดันนี้ไม่ไหว ผมเองก็ไม่รู้จะอยู่ยังไงเหมือนกัน ในเมื่อผมถลำลึกรักนักเลงใหญ่เข้าไปขนาดนี้แล้ว

ตระกูล ผมเป็นตระกูลใหญ่และเก่าแก่ก็จริง แต่เมื่อแยกครอบครัวกันแล้วต่างคนต่างอยู่ ทุกคนมองแค่ครอบครัวของตัวเองไม่มีใครก้าวกายชีวิตส่วนตัวของใคร เมื่อครอบครัวผมไร้พ่อขาดแม่ไปหมดแล้วมีแค่ผมคนเดียวที่เป็นหัวเรือใหญ่ของ ครอบครัว ผมจะเลือกคู่ชีวิตยังไงก็ได้ แต่ดินไม่ใช่ เค้าเป็นเด็กผู้ชายที่ไม่มีทีท่าว่าจะมาเป็นเกย์แบบผมได้ ที่ต๋องพูดไว้มันก็ไม่ผิดหรอก ดินเป็นความหวังเดียวของแม่ เค้าควรที่จะมีครอบครัวที่สมบูรณ์เพียบพร้อม ถ้าไม่มีผมมาคอยฉุดให้เดินมาในทางที่ผิดธรรมชาติ ผมเชื่อว่าในอนาคตดินจะเป็นผู้นำครอบครัวที่ดีได้

 

แต่เป็นผมเองที่ยอมให้เป็นแบบนั้นไม่ได้

 

ไม่ มีทางยอมเพราะบรรทัดฐานทางสังคมแน่ๆ ผมจะปล่อยมือดินก็ต่อเมื่อเค้าพูดออกมาจากปากเองว่าผมไม่ใช่เค้าไม่ต้องการ ใช้ชีวิตร่วมกับผู้ชายด้วยกันอย่างผมอีกแล้ว

 

ตัวแปรของเรื่องราวทั้งหมดคือดินเพียงคนเดียว ไม่ใช่เพราะใครบางคน

 

“ไอ้ภูโว้ย ไอ้ภู นี่มึงยังไม่สร่างเมา หรือมึงละเมอลงมากินข้าวเพราะความเคยชินวะ”

 

“เออ มึงรู้มั้ยว่าดินหายไปไหน”

 

“ไอ้เชี่ยเอ้ยยย ความรู้สึกมึงโครตช้าเลยว่ะภู เมียหายไปจะครึ่งวันแล้วมึงเพิ่งถามว่าเมียหายไปไหน”

 

“ตกลงมึงจะบอกกูดีๆ หรือมึงจะแดกดันกูจนพอใจก่อน”

 

“น้องดินไม่รู้ไปไหน”

 

“อ้าว”

ไอ้ห่านี่พูดเหมือนรู้ว่าเมียผมหายไปไหน เหมือนมันถือไพ่เหนือกว่า สุดท้ายก็คว้าน้ำเหลวนั่นแหละไอ้บ้านี่

 

“ก็เค้าไม่ได้บอกกูนี่ว่าไปไหน บอกแค่ว่ามีเรื่องต้องจัดการ คงกลับไปบ้านแหละมั้ง นั่น นั่นมึงจะไปไหนวะภู”

 

“ไปตามง้อเมียสิวะ มึงบอกเองไม่ใช่เหรอว่าดินโกรธมาก”

 

“เออ แต่กูไม่รู้นะว่าน้องเค้าโกระเรื่องอะไร เค้าไม่บอก”

 

“เรื่องนั้นกูไม่หวังพึ่งมึงหรอกว่ะ ดินจะโกรธกูเรื่องไหนกูก็ต้องง้อมันทุกเรื่องนั่นแหละ”

 

“คู่มึงนี่ดีเนาะ งอนกันไปงอนกับมา ไอ้ห่านี่ถ้าน้องดินท้องได้กูว่ามึงลูกดกนะภู”

 

“ถ้ามึงอิจฉากูมึงก็หาคนทะเลาะด้วยสักคนสิแก๊ก หรือว่ามึงกำลังหาอยู่แต่เค้าไม่เล่นด้วยวะ”

“ไอ้เชี่ยภู กูขอให้น้องดินไม่เข้าใจมึงนานๆ”

 

“พอเถอะแก๊ก แค่นี้กูก็จะตายอยู่แล้ว แค่ที่เป็นอยู่ทุกวันนี้มันก็ใหญ่มากๆสำหรับกูแล้ว”

ไม่รู้ทำไมคนที่เข้มแข็งที่สุดในทุกเรื่องอย่างผมจะมานอยด์งี่เง่าเพราะเรื่องความรักแค่เรื่องเดียว หรือที่ผ่านมาเป็นเพราะผมขาด ผมเลยต้องไขว่คว้าเป็นเพราะที่ผ่านมาผมต้องเข้มแข็งให้ทุกคนรู้ว่าผมเป้นเสาหลักให้ครอบครัวได้ ผมทำหน้าที่แทนพ่อที่ตายไปแล้วได้

 

“เฮ้ย นี่มึงเป็นอะไรอีกวะ อยู่ดีๆก็มาดราม่าใส่กู นี่มึงหายเมายังเนี่ย”

 

“ยังหรอก ยังปวดหัวอยู่ แต่กูรอช้าไม่ได้ว่ะ เดี๋ยวหมาคาบไปแดก”

 

“เออจริง หมาตัวนั้นมาแบบเนียนๆไม่กระโตกกระตากเหมือนมึง เค้าเข้าหาน้องดินแบบฉลาด ไม่ได้เข้าไปเถื่อนถ่อยอย่างมึง”

 

“เออมันจะเข้าหายังไงก็ช่างแต่กูรวบหัวรวบหางเป็นเมียกูแล้ว ยังไงก็ต้องเป็นเมียกู”

ผมยืนยันกับไอ้แก๊กไปแบบนั้น แต่ในใจผมยังไม่มั่นใจเท่าไหร่เลย ความรู้สึกผิดยังตอกย้ำอยู่ลึกๆว่าดินต้องมาเป็นเกย์เพราะผม ผมหักหาญน้ำใจเค้าไม่พอ ผมยังเหมือนกับหักหน้าแม่ยายด้วยอีกต่างหาก ลูกเค้าควรจะมีชีวิตที่ดีมีครอบครัวที่สมบูรณ์ แต่ผมกลับชวนลูกเค้าเป็นเกย์เสียอย่างนั้น

 

ผมไม่รู้เลยว่าดินกำลังจะจัดการกับอะไร ได้แต่ภาวนาว่าสิ่งที่ดินกำลังจะทำไม่ใช่เดินออกจากชีวิตผมหรอกนะ

 
ผม เดินลัดเลาะมาทางริมคลองแสนแสบเรื่อยๆ ทั้งๆที่ใจร้อนอยากพบเจอดินแต่ความรู้สึกมันหดหู่เสียจนไม่มีแรงที่จะก้าวขา เดิน เรือโดยสารวิ่งผ่านไปหลายลำแล้วมันคงพอจะบอกได้ว่าจังหวะก้าวเดินของผมช้า แค่ไหน ผมเดินวกเข้ามาในชุมชนเงียบเชียบผิดวิสัยชุมชนแออัดตามปกติ ช่วงเวลากลางวันแบบนี้ชาวบ้านคงไปทำมาหากินคงไม่มีใครเดินเครียดกับชีวิต เหมือนผมตอนนี้หรอกใช่มั้ย

 

บ้าน ดินเงียบแต่เสียงตะกุกตะกักภายในก็พอจะรู้ว่ามีคนอยู่ ผมมาแต่ตัวยังไม่ทันจะเตรียมใจเลยว่าถ้าเจอหน้าดินแล้วนอกจากคำว่าขอโทษ ผมต้องพูดอะไรอีก ต้องอธิบายแบบไหนในเมื่อไม่รู้เลยว่าดินโกรธผมเรื่องอะไร รู้สึกว่ามีหลายเรื่องที่เป็นความผิดที่อาจทำให้นักเลงใหญ่โมโห แต่ไม่รู้ว่าเรื่องไหนที่นักเลงเค้าติดใจจนหนีออกมาจากบ้านผมแต่เช้าได้

คนที่เดินออกมารับหลังจากที่ผมเคาะผนังบ้านอย่างที่เคยทำไม่ใช่ดิน ผมเกร็งเพราะประหม่าไม่คิดว่าคนที่จะเจอตอนนี้คือแม่

 

“สวัสดีครับ”

 

“อ้าวคุณเจ้านายดินนั่นเอง ดินไม่อยู่หรอกคะ ถึงเวลางานแล้วเหรอ”

วูบแรกของความรู้สึกที่รู้ว่าดินไม่อยู่ทำให้ผมโล่งใจ เหมือนมีเวลาให้ได้เตรียมใจที่จะปรับความเข้าใจกับเค้า แต่สิ่งที่ตามมาไม่ใช่แค่วูบหนึ่งของความรู้สึกคือดินหายไปไหน ถ้าไม่ได้อยู่ที่บ้านแล้วยังมีที่ไหนที่ดินยังไปได้อีก ความกังวลพัดเข้าถล่มในใจผมเหมือนพายุ

 

“เปล่าหรอกครับ ผมแวะมาหาเค้าเฉยๆ”

ปากผมพูดเรียบเรื่อย แต่ในใจเต้นโครมครามเพราะกังวลเรื่องดิน

 

“มันเข้าบ้านมาแต่เช้า แล้วก็ออกไปแล้วไปไหนก็ไม่รู้ เข้ามานั่งก่อนมั้ย”

 

“ครับ”

 

“เอ่อ พี่ดินมันสร้างปัญหาอะไรให้คุณหรือเปล่าคะ ดูเหมือนคุณไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่เลย พี่ดินมันดื้อด้านเหรอคะ”

 

“เปล่าเลยครับ เอ่อผม”

นี่อาการผมแสดงออกมาชัดจนแม่ดินจับทางผมได้เลยเหรอ

 

“คะ คุณมีอะไรจะพูดหรือเปล่า”

 

“ผม”

 

“คะ”

 

“ผมชอบดินครับแม่”

ความรู้สึกที่มันอัดแน่นอยู่เต็มอกบีบอัดจนทนต่อไปไม่ไหว ผมไม่อยากปิดบังความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อดินอีกแล้วไม่ว่าจะกับใครก็ตาม แม้แต่คนที่สำคัญที่สุดอย่างแม่ ผมกล้ารักลูกชายเค้าผมก็ต้องกล้าชนกับอุปสรรคที่ขวางหน้า

 

“คะ”

น้ำเสียงตอบรับราบเรียบเกินกว่าที่ผมคาดเอาไว้มาก ผมคิดว่าแม่ของดินจะต้องตกใจแล้วก็จะต้องโกรธผมถึงขั้นถลาเข้ามาทุบตีผมก็เป็นได้ ผมเตรียมใจรับสภาพพวกนั้นไว้แล้ว แต่ผิดคาดทุกอย่างเรียบเฉยเหมือนคำพูดผมเมื่อกี้เป็นเพียงแค่ลมพัดผ่าน

 

“มะ แม่รู้อยู่แล้วเหรอครับ ผมชอบดินแบบคนรักนะครับ ไม่ใช่แค่พอใจในฐานะลูกจ้างนายจ้างเฉยๆ”

ผมไม่รู้ว่าแม่ตีความหมายของคำว่าชอบของผมเป็นแบบไหน แต่สำหรับผมแล้วชอบมีค่าและมีความหมายเดียวกันกับคำว่ารัก

 

“ไม่รู้หรอกแต่ก็พอดูออก”

 

“ผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเหรอครับ”

 

“แสดงออกกันทั้งคู่นั่นแหละคะ แต่เจ้าตัวคงไม่รู้ คนนอกถึงจะรู้”

 

“แล้วคุณแม่ไม่”

 

“ทำไมไม่ตกใจแล้วก็ไม่โกรธนะเหรอคะ”

 

“ครับ ผมคิดว่าคุณแม่จะตกใจเสียอีก”

 

“ไม่ทั้งตกใจและแปลกใจนั่นแหละคะ”

 

“คะ ครับ”

 

“คุณมากลางวันแบบนี้ คงจะว่างใช่มั้ยคะ     พอจะมีเวลาฟังนิทานสักเรื่องมั้ย”

 

“ครับ”

 

“เรื่องนี้แม่ไม่เคยเล่าให้ใครฟังเลยนะ แม้แต่ตัวพี่ดินเอง”

คราวนี้คนที่แปลกใจคงกลายเป็นผม นิทานเรื่องนี้คงจะสำคัญมาก มากเสียจนแม้แต่นักเลงใหญ่เองยังไม่เคยรู้ แต่ผมกำลังจะมีโอกาสได้รับรู้

 

๐ สวัสดีคะ ยิ่งใกล้ช่วงท้ายๆ ยิ่งมีปมมาให้ต้องขบคิดกันเนาะ สร้างปมเองจนมันจะมาพันคอคนเขียนเองแล้ว พระเอกของเราโดนต่อว่าหนักหนา อย่าว่าพี่ภูเลยคะ บางทีคนที่แข็งแรงที่สุดก็จะอ่อนแอที่สุดในเรื่องความรักนะคะ อย่าลืมว่าเรื่องที่พี่ภูรับรู้พี่ดินเค้าไม่รู้ด้วยหนา แล้วคนที่มันกลัวโดนแย่งเมียอย่างพี่ภู มันก็ระแวงตลอดเวลาแหละคะ ต้องหาอะไรมาถ่วงหูมาน

๐ มีพี่ๆเพื่อนๆที่อยู่ใกล้ตัวเชียร์ว่าส่งหนังสือพี่เมฆแล้วให้รวมเล่มพี่ดินต่อเลย อย่าเพิ่งกระหน่ำตอนพิเศษเสียจนต้องเขียนเรื่องใหม่แทนคำขอบคุณ เอ่อ อย่าว่าแต่ตอนพิเศษเล้ยยยย ตอนจบคนเขียนยังไม่รู้เลยว่ามันจะจบยังไง 5555 เรื่องพี่ดินค่อยว่ากันนะคะเรื่องรวมเล่ม ถ้ารวมจริงๆ ตอนพิเศษแทนคำขอบคุณคงเป็นเรื่องราวของเสี่ยเก็บค่าแชร์กับเด็กที่แหบห้าวไม่แพ้กันมั้งคะ

๐ เกือบลืมโปรเจคที่บอก anterosz  ไว้ว่าจะจัดตอนพิเศษให้พี่ดินกับพี่เมฆได้มาป๊ะแหงมกันสักที อันนี้ก็คิดไว้นานแล้วแต่ยังไม่เขียน

๐ ข่าวดี(หรือเปล่า) คือเรื่องต่อไปคนเขียน เขียนไปได้หนึ่งหน้าถ้วยแล้ว 555 อยากเขียนแรงๆดราม่าๆเรียกน้ำตาและบีบอัดให้ไปถึงลำไส้ใหญ่ตอนปลาย แต่โดนป้าบางคนสั่งห้ามคะ ป้าเค้าบอกว่าให้เขียนเรื่องฮาๆตลอดไป เอร้ยยย เดี๋ยวมุขมันตีกันนาเว้ย คนแก่ที่ชราภาพบางทีก็ไม่เข้าใจวัยรุ่นนะ มีชื่อเรื่องว่า “เด็กป๋า” ค่ะ เป็นเด็กป๋าที่ป๋าไม่แก่อะนะ เอิ๊กๆๆ

๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมคะ คนใหม่ๆ และคนที่มากดดันรอด้วยนะ ที่ช้าเพราะมัวแต่กด F5 ดูคนที่เข้ามากดดันเนี่ยแหละ

๐ ขอบคุณ ZakuPz  ที่ยังคงดูคำผิดให้ไม่เปลี่ยนแปลง ZakuPz อาจจะคิดในใจว่าชั้นตาลายดูมาตั้งสามสี่สิบตอนอยู่แล้ว หล่อนเพิ่งพัฒนาเอาสองตอนหลังเนี่ยอะนะ ZakuPz  อย่าชะล่าใจนะ ขนาดคนเขียนดูแล้ว น้องเซดูอีกก็ยังมีคำผิดเสมอต้นเสมอปลายเลยล่ะ

๐ ฝากอีกเรื่องคือ พี่เมฆเปิดรับโอนเงินพรุ่งนี้เป็นวันสุดท้ายนะคะ

๐ ขอบคุณคะ TRomance

[tiramisu]

มาแว้ววว

[reborn23]

ค้างเลย
อยากฟังนิทานของคุณแม่จังเลย
 

[VitamiN]

 
ใ่ช่ชาติกำเนิดของพี่ดินป่ะคะคุณแม่!!

[ิbadbad]

 
น่าติดตามมากๆค่ะ ความลับของคุณแม่คืออะไรเอ่ย

[Killua]

อยากรอฟังนิทานเหมือนกันอ่ะ นึกว่าไรเตอร์จะเล่าก่อนนอนซะอีก
ยิ่งอ่านมันยิ่งเหมือนกะว่ายังไม่น่าจะจบง่ายๆ มีปมเยอะแยะมากมาย รอให้ไรเตอร์เฉลย
วันนี้มานั่งฟังเพลงเพราะๆแล้วก็อ่านนิยายซึ้งๆ(รึป่าว)แต่เข้ากับอารมณ์ของภูเลยเนอะ
จะรออ่านคู่พิเศษของเสี่ยเก็บค่าแชร์กะเด็กห้าว พร้อมทั้งเรื่องใหม่ "เด็กป๋า" นะคะ

[yeyong]

พี่ดินไปจัดการกับต๋องหรือเปล่าเนี่ย
สงสารพี่ภูจัง คงต้องได้ยินคำบอกรักจากพี่ดินนั่นแหละ
พี่ภูถึงจะหายนอยด์

ได้ทราบโครงการในอนาคตคร่าวๆ แล้ว
ดีใจจังที่จะมีนิยายของ TRomance อ่านต่อ
ชมอย่างจริงใจว่า ตั้งชื่อเรื่องนิยายได้ถูกใจมากค่ะ
ดึงดูดความสนใจได้เยอะเลย

และสนับสนุนให้รวมเล่มพี่ดินนะคะ

[anajulia]

หงะ อยากฟังนิทานด้วยคนอ้ะค่ะ
แม่พี่ดินคะทำไมแม่ตั้งท่าเล่านานจัง น่าจะเล่าคืนนี้เลยนะคะ เผื่อจะหื้อเป็นนิทานก่อนนอน ชะเอิงเงยยยยยยยย

[TanyaPuech]

ช่วงหลังนี้พี่ภูงี่เง่าเนอะ  รำคาญจัง

[som]

ตอนนี้อยากฟังนิทานที่สุด  
และหวังว่านิทานนั้นจะไม่ใช่นิทานที่ต้องนั่งน้ำตรซึมนะครับ

[Little Devil]

ค้างงงง อยากรู้ด้วย

[mamacub]

นิทานเรื่องอะไรหนอ