หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[ณ ที่เดิม™]

อ่านถึงไหนหว่า??

[ArtemIz]

โผล่หัวออกมาจากหลุมพี่ดินค่ะ
(ทั้งนี้เพราะตกลงมานานแล้ว เพิ่งตะกายขึ้นมาได้ 'w')

ชอบเรื่องนี้มากๆ เลยค่ะ พี่ดินน่ารักมาก แอร๊วววว


มารอฟังนิทานของคุณแม่ด้วยนะคะ '' w ''

[RAKDEK_KA]

วันนี้นิทานคุณแม่จะได้เล่าไหมอะ  จะรอน้า

[iota]

มารอฟังนิทานคุณแม่ก่อนนอน....

[Seiki]

ตอนที่ 40
 

หน้าอกซ้อมเต้นเป็นจังหวะตุบๆตั้งแต่ประตูทางเข้าผับ
 
อยากจะกระโดดถีบยอดหน้าไอ้คนหาเรื่องจริงๆ มันเป็นอะไรของมันนักหนาถึงได้นึกอยากมาในที่แบบนี้ จังหวะเพลงไม่คุ้นหูและผู้คนก็ไม่คุ้นหน้าคุ้นตา แต่ดูก็พอรู้ว่าคนพวกนี้อายุห่างจากพี่ดินไม่เท่าไหร่หรอก เผลอๆรุ่นราวคราวเดียวกันหรืออ่อนกว่าเสียด้วยซ้ำ แต่งตัวก็เหมือนกระโดดออกมาจากหนังสือแฟชั่น บางคนก็เหมือนหลุดออกมาจากต่างดาว แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากลิ่นน้ำหอมที่ตีกันจนพี่ดินปวดร้าวไปทั้งสมองซีกซ้ายแบบนี้หรอก
 
แค่ ก้าวแรกที่มาถึงหน้าผับก็ไม่เห็นจะมีข้อดีเลยสักข้อ แล้วมันเหตุผลอะไรกันที่ทำให้ไอ้ประธานบริษัทใหญ่ถึงกับลืมทำหน้าที่ที่มัน ต้องทำเป็นประจำทุกวันมาปล่อยอารมณ์ที่นี่ได้ พี่แก๊กบอกว่ามันไม่สบายใจ ที่แน่ๆคือวันนี้พี่ดินเข้าห้องสอบทั้งวัน ไม่ได้ตีกับมันแน่ๆ แล้วที่มันทำตัวแย่ๆแบบนี้เพราะใครกัน
 
ทันทีที่ประตูร้านถูกผลักเข้ามาด้วยสองมือของนักเลงใหญ่ประจำสลัม รู้สึกเหมือนมีไฟสปอตไลท์ส่องมาที่ตัวเองยังไงยังงั้น ทุกสายตาจับจ้องมาที่พี่ดินจนนึกรำคาญ คนที่แต่งตัวธรรมดาๆอย่างพี่ดินกลายเป็นจุดสนใจขึ้นมาทันทีเมื่ออยู่ในสถานที่แบบนี้ ทั้งๆที่โชว์กำลังจัดแสดงแต่ดูเหมือนว่าเป็นเรื่องที่ไม่น่าสนใจไปซะอย่างนั้น
 
จะมองอะไรกันนักหนาวะ คนเค้าไม่ได้ตั้งใจจะมาไร้สาระอย่างพวกมึง แค่มาตามคน ต้องนั่งแท็กซี่มาที่นี่ก็หงุดหงิดมากพออยู่แล้ว นักเลงกำลังอยากจะอาละวาดเพราะสายตาคนมองนี่แหละวะ
ถ้ากูเดินเข้ามาแล้วมีหางจะไม่หงุดหงิดขนาดนี้เลยแม่ง!!!!
 
เสียงลุกฮือก่อนจะเงียบลงแทนเสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายที่ดังแข่งกับเสียงเพลงค่อยๆแหวกทางให้พี่ดินเดินเข้ามาในร้านง่ายขึ้น ถ้ารู้ว่าตีหน้ายักษ์แล้วจะเดินง่ายกว่าเมื่อกี้ พี่ดินจะซ้อมแม่งมาจากบ้านเลย เอาให้มาถึงร้านแล้วเป็นยักษ์ขมูขีพอดี
 
แล้ว ไอ้คนที่กำลังตามหามันมุดอยู่ซอกไหนของร้านวะ มองหายากลำบากมาก ทำไมเด็กสมัยนี้มันถึงได้สูงใหญ่จนบดบังทัศนียภาพการมองเห็นไปซะหมดแบบนี้วะ พยายามหาช่องว่างเพื่อมองหาไอ้เสาไฟฟ้าแต่ทว่าพี่ดินเบี่ยงตัวไปทางไหน ก็ต้องมีร่างพวกกิ้งกือโดนน้ำร้อนลวกออกมาขวางให้ต้องหงุดหงิดตลอด
 
“มองอะไรนักหนาวะ มาตามคนไม่ได้มาเต้นจะมองทำไม เต้นไปสิ”
 
อยากจะมีมารยาทอยู่หรอกนะ แต่องค์เทวดาขาดผึงตั้งแต่ประตูหน้าร้านแล้ว พวกที่มองมาชะงักกึกไปแค่ชั่วอึดใจก่อนจะหลบสายตาแล้วเต้นกันต่อเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น พวกมึงนี่นะต่อให้ไฟไหม้ก็คงจะทำท่าทางตกใจแบบมีอารมณ์ร่วมตามมารยาทแล้วก็เต้นต่อสินะ กลุ้มใจแทนผู้ปกครองเด็กพวกนี้จริงๆ
 
ถึงจะเป็นนักเลงแต่พี่ดินเป็นนักเลงสายพันธุ์ใหม่ ไม่แตะต้องเหล้าและบุหรี่ แต่ที่นี่ทำให้พี่ดินแทบจะหายใจไม่ออก     กลิ่นเหล้ากระทบจมูกแสบร้อนไปถึงลำคอ เอาเถอะถ้าเจอตัวไอ้เสาไฟฟ้าเมื่อไหร่พี่ดินจะตบกบาลให้มันรู้สำนึกซะบ้าง
 
แม่งทำกูเป็นห่วงไม่พอยังทำเอากูเกือบใจแตกแล้วมั้ย!!
 
ยิ่งเดินลึกเข้ามาในร้านยิ่งทำให้เลือดไหลมารวมตัวกันที่หน้าแบบช่วยไม่ได้ วัยรุ่นชายหญิงกำลังประกบปากแลกรสน้ำเมาที่มาจากเหล้าขวดเดียวกันอย่างเร่าร้อน จะว่าพวกเค้าประเจิดประเจ้อก็คงจะไม่ได้ บรรยากาศสลัวๆ มีไฟหลากสีสาดมาเป็นหย่อมๆกระจายไปทั่วร้านแบบนี้ บรรยากาศเมามันคงจะเป็นใจ
 
สลัดความรู้สึกแปลกๆออกไปสองสามทีแล้วก็ตั้งสติมองหาคนบางคนต่อ ยังมีคนมองพี่ดินด้วยความสนใจอยู่บ้าง แต่พอจ้องตากลับไปเหมือนพวกเค้าจะรู้ตัวหลบตาไปอีกทาง โชว์บนเวทีเป็นที่น่าสนใจก็ตอนนี้แหละนะ ตอนที่นักเลงใหญ่จะงับหัวคนได้เพราะถูกมองอย่างไร้มารยาทนี่แหละวะ
 
กางเกงขาสามส่วนเสื้อยืดตัวเก่งแค่มันเก่าจนซีดแล้วก็ลากรองเท้าแตะเข้ามามันน่าแปลกตรงไหน ตอนเช้าๆพี่ดินก็ใส่ชุดแบบนี้เดินตลาดสดไม่เห็นแม่ค้าจะมองมาเหมือนยีราฟในเขาเขียวเหมือนที่นี่เลย

เกือบจะสุดทางร้านแต่อยู่หน้าเวทีพอดีๆทำให้เห็นร่างของคนที่ตามหา กำลังเร่งฝีเท้าเข้าไปกะจะถีบยอดหน้ามันเต็มที่ แต่เห็นไอ้ตัวดีมันหลบไปทางหลังร้านเสียก่อน พี่แก๊กเห็นพี่ดินแล้ว เดินยิ้มหน้าเจื่อนเข้ามาหา ความจริงถ้าไม่มีพวกกิ้งกือโดนน้ำร้อนโยกตัวไปมาบดบังการมองเห็นแล้วละก็ พี่แก๊กเด่นชัดพอที่จะมองเห็นตั้งแต่อยู่หน้าร้านเลยทีเดียว ใส่เสื้อเชิ๊ตลายสดใส ถ้าอยู่ทะเลคงจะธรรมดากว่านี้ เผอิญว่าโลกที่พี่ดินเผชิญอยู่นี่เรียกว่าผับ แล้วชุดที่มันกึ่งทำงานกึ่งลำลองอย่างที่พี่แก๊กใส่กลายเป็นจุดสนใจไปโดยปริยาย เอาวะ อย่างน้อยก็ไม่ใช่พี่ดินคนเดียวที่เป็นตัวประหลาด อย่างน้อยไอ้พี่แก๊กก็ไม่ต่างจากพี่ดินเท่าไหร่ แต่คงเพราะความด้านที่สะสมมานานเลยทำให้พี่แก๊กมีทีท่าสบายๆต่อสายตาคนมองแบบนี้
 
“น้องดินมาได้ยังไง”
 
“นั่งแท๊กซี่มาครับพี่”
 
“รอแป๊บนะไอ้ภูมันไปเข้าห้องน้ำ”
 
พี่ ดินตอบรับเพียงแค่พยักหน้าให้ ไม่อยากพูดอะไรมากไปกว่านี้ เพราะแค่ตอบพี่แก๊กไปประโยคเดียวก็เจ็บคอแทบแย่ คนที่มาที่นี่ตั้งใจจะมาดื่มแล้วก็เต้นกันอย่างเดียวเลยใช่มั้ย เพราะจะคุยอะไรกันแต่ละทีโคตรจะลำบาก พี่แก๊กหยิบแก้วขึ้นมาหนึ่งใบใส่น้ำแข็งแล้วก็ชูขวดแป๊บซี่กับสไปรท์อย่างละ มือเหมือนให้พี่ดินเลือก นิ้วชี้ไปที่สไปรท์ทันทีที่พี่แก๊กเลิกคิ้วถาม จริงๆไม่ชอบน้ำอัดลมเท่าไหร่หรอก แต่พอดีตีหน้ายักษ์จนเหนื่อยเลยต้องยอมกินแบบจำใจๆ
 
ตั้งแต่ยืนรอไอ้เสาไฟฟ้าไปเข้าห้องน้ำจนโชว์ชุดใหม่กำลังจะจบแล้วยังไม่มีวี่แววว่าไอ้บ้านั่นจะออกมา นี่มันไปฉี่หรือมันแอบไปตายวะ อยากกลับบ้านแล้วอยู่นานๆแล้วเหมือนจะหายใจไม่ออก
 
“พี่ไปดูไอ้ภูก่อนนะน้องดิน มันหายไปนานแล้วถูกใครฉุดไปทำมิดีมิร้ายหรือเปล่าก็ไม่รู้”
 
“ผมไปด้วย”
พี่แก๊กพยักหน้าให้ก่อนจะเดินนำไปทางหลังร้าน ช่วงโชว์แบบนี้ห้องน้ำกลายเป็นสถานที่ที่สงบที่สุด บริเวณโถฉี่ผู้ชายไม่มีใครเลยสักคน แต่ได้ยินเสียงแว่วๆออกมาจากห้องน้ำในสุด ความหงุดหงิดผสมใจร้อนทำให้พี่ดินเดินนำพี่แก๊กเข้าไปแทน ยิ่งใกล้เสียงที่ดังออกมายิ่งคุ้นเคย
 
เหมือนคนคุยกัน ไม่สิ เหมือนเค้าเถียงกันจะถูกกว่า
 
เสียงคนที่หงุดหงิดไม่พอใจที่ดังออกมาเป็นเสียงไอ้เสาไฟฟ้าแน่ๆ
 
แล้วเสียงห้าวใหญ่แต่พยายามดัดจนแหบแหลมที่ดังออกมานั่นใคร
ปัง!!!!!!!!
 
ภาพ ที่เห็นตรงหน้าทำให้อารมณ์ที่กำลังคุกกรุ่นปรี๊ดไปถึงก้านสมอง ร่างของหญิงสาวในชุดโชว์ที่อยู่ในร่างถึกบึกบึนของผู้ชายที่ยืนหันหลังคร่อม ร่างไอ้เสาไฟฟ้าเอาไว้ไม่ได้ทำให้พี่ดินโกรธเท่ากับไอ้คนที่มันไม่เจียม สังขารตัวเอง ได้ยินอยู่หรอกไอ้ปากดีที่เถียงคำไม่ตกฟากนั่นน่ะ แต่ความจริงที่เห็นตรงหน้าแค่พยุงตัวเองให้ยืนโดยไม่เกาะผนังห้องน้ำได้ก็ เก่งแล้ว นับประสาอะไรกับจะมาเอาตัวรอดจากผู้หญิงที่ตัวโตเท่าๆกับมันวะ แค่แผ่นหลังก็บังจนมิดร่างที่ยืนงอเป็นกุ้งของไอ้เสาไฟฟ้ามิดแล้ว
 
“ทำอะไรกัน”
 
ร่าง ที่กำลังนัวกันอยู่แค่ฝ่ายเดียวชะงักกึกทันที มันควรจะชะงักตั้งแต่พี่ดินถีบประตูให้เปิดออกออกแล้วมั้ย ดูเหมือนนางโชว์จะปรับตัวได้เร็วเกินคาด แค่พริบตาเดียวก็ดูเหมือนเธอจะตั้งสติได้ แต่อีกคนยังไร้สติเหมือนเดิมจนพี่ดินต้องระงับไฟที่มันลุกอยู่ในอกไว้ด้วย การใช้เล็บจิกฝ่ามือจนเจ็บฟันขบริมฝีปากจนแทบห้อเลือด
 
“อุ๊ย ใครมาขัดจังหวะเนี่ย คนกำลังจะเสียน้ำ”
เหมือนเธอจะไม่ได้เกรงกลัวนักเลงใหญ่อย่างพี่ดินเลยสักนิด ความหงุดหงิดพุ่งปรี๊ดขึ้นอีกเท่าตัว
“เสียน้ำอะไร”
จากสภาพแล้วคงจะเป็นน้ำล้างอ๊วกไอ้เสาไฟฟ้าสินะ กลิ่นเหม็นเปรี้ยวยังคละคลุ้งไปทั่วห้องน้ำจนพี่ดินเองยังอดทึ่งนางโชว์คนนี้ไม่ได้ สภาพแบบนี้บรรยากาศห้องน้ำชายที่มีกลิ่นฉี่โชยจนฉุนกึกขนาดนี้เธอยังมีอารมณ์อย่างว่าได้ พี่ดินละนับถือเธอจริงๆ
 
“อุ๊ย ไร้เดียงสาสินะ ไม่รู้จักเสียน้ำ เป็นเด็กเป็นเล็กก็ออกไปวิ่งเล่นข้างนอก ที่ตรงนี้ผู้ใหญ่เค้าจะเล่นจ้ำจี้แบบผู้ใหญ่กัน เด็กไม่เกี่ยว”
 
ตอน แรกกะว่าเธอคงจะผละออกมาเมื่อเห็นว่าไอ้เสาไฟฟ้ามีคนมาตามแล้ว แต่เปล่าเลยเธอยังยืนยันจะเสพสุขกับร่างที่คละคลุ้งไปด้วยกลิ่นอ๊วกของไอ้ เสาไฟฟ้า นั่นมันไม่ทำให้พี่ดินน๊อตหลุดเท่ากับเธอหาว่าพี่ดินเป็นเด็กหรอก
 
แล้วที่สำคัญผู้ชายที่มึงลากเข้ามากินในห้องน้ำนั้น แฟนกู!!!
 
“เหรอ แต่ขอเกี่ยวหน่อยได้มั้ย เพราะผู้ใหญ่ที่น้าลากเค้ามาคนนี้ เป็นแฟนผม ไม่ต้องเอามือทาบอกที่ไม่ได้ยัดอะไรนั่นหรอก ไม่มีใครให้จับกินแล้วเหรอ มองไม่ออกหรือไงว่าไอ้บ้านี่มันเมาจนยืนแทบไม่ไหวแล้ว กูมารับแฟนกูกลับบ้าน”
 
ปกติ พี่ดินก็ไม่ได้ปากจัดอะไรขนาดนี้หรอกถ้าไม่เหลืออดจริงๆ ไม่รอให้เสียเวลามากไปกว่านี้ ถึงแม้พี่ดินจะตัวเล็กกว่านางโชว์คนนี้สักสามเท่าเห็นจะได้ แต่เพราะอารมณ์ที่พยายามกลั้นเอาไว้มันระเบิดออกมาจนไม่รู้ว่าพี่ดินเอา เรี่ยวแรงมาจากไหนผลักร่างที่น้องๆจากคิงคองออกไปแล้วลากไอ้เสาไฟฟ้าออกมา จากตรงนั้น
 
วูบ หนึ่งแอบเห็นพี่แก๊กทำตาโตเหมือนจะตกใจ ท่าทีเลิกลั่กนั้นบอกว่าอยากจะเข้ามาร่วมวงกันท่าไอ้เสาไฟฟ้าออกจากนางยักษ์ เมียพระอภัยมณีนางนั้นออกมา แต่สถานที่ไม่อำนวยต่อการเป็นฮีโร่ของพี่แก๊กเท่าไหร่ แค่สามคนที่อัดกันอยู่ในห้องน้ำก็ไม่มีที่ว่างให้มดแทรกเข้ามาได้แล้วจะนับ ประสาอะไรกับพี่แก๊กที่พอจะช่วยได้ก็ตอนที่หลุดออกมาจากห้องน้ำแล้วนั่นแหละ

ปีก ข้างหนึ่งของไอ้เสาไฟฟ้าได้พี่แก๊กช่วยหิ้วออกมาด้วยความทุกลักทุเลมาก เนื่องจากผับยังไม่เลิก โชว์เพิ่งจะจบไปคนก็เต้นกันอย่างเมามันส์ กิ้งกือโดนน้ำร้อนลวกเมื่อกี้กลายเป็นกิ้งก่าโดนไฟฟ้าช็อตขึ้นมาทันทีเมื่อ เพลงเปลี่ยนเป็นแนวเมทัลร็อคหนักหน่วง ฝูงชนพากันแหวกหนีทันทีที่พี่ดินลากร่างไอ้เสาไฟฟ้าออกมา ถ้าอารมณ์ดีๆอยากจะบอกว่าฉากนี้เหมือนพระเอกในหนังฮอลลีวูดมาก แต่พี่ดินไม่ได้อยู่ในอารมณ์นั้น ตอนนี้อยากกลับไปถึงบ้านแล้วชำระความกับไอ้คนตรงหน้าให้เร็วที่สุด
ร้าน กับลานจอดรถอยู่ไกลกันจนต้องนับถือผู้คนที่มีความพยายามมาใช้บริการผับหรู ของคนมีอันจะกินแห่งนี้ ดีนะที่ยังมีรถกอล์ฟให้บริการรับส่งลูกค้าระหว่างร้านกับลานจอดรถ ไม่อย่างนั้นกว่าจะถึงที่หมายอาจจะกลายเป็นว่าหมดสติทั้งคนเมาคนมาตามเลยที เดียว
 
ยัด ร่างคนที่กลายเป็นศพเข้าไปเบาะหลังได้ ทั้งโกรธทั้งหมั่นไส้มันถึงได้แต่เอาตีนเขี่ยๆจัดให้ไอ้คนที่นอนอ้าซ่ากิน พื้นที่เบาะหลังทั้งหมดอยู่ในท่าที่ทำให้ประตูรถปิดได้ง่ายขึ้น กำลังจะปิดประตูแล้วเดินมานั่งคู่กับคนขับที่เบาะหน้า
 
“น้องดินนั่งกับไอ้ภูที่เบาะหลังนั่นแหละครับเดี๋ยวมันตกลงมาคอหักตาย”
 
มือ ที่กำลังจะผลักประตูรถด้านหลังให้ปิดชะงักทันที แม่งเอ้ยไม่เจียมสังขารกินเหล้าอยู่ได้ตั้งนานจะมาตายเพราะตกลงมาจากเบาะรถ หรูก็ให้มันรู้ไปสิวะ
 
แต่ว่าไอ้บ้านี่มันทำให้พี่ดินโกรธได้ขนาดนี้ ให้มันตายเพราะฝีมือพี่ดินจะดีกว่ามั้ย

[Seiki]

เอาวะ!!! ทำตามที่พี่แก๊กบอกก็ได้ ถึงบ้านเมื่อไหร่มึงตายแน่ๆไอ้เสาไฟฟ้า
 
ยัด ตัวเข้าไปนั่งเบาะหลังต้องประคองหัวไอ้เสาไฟฟ้าขึ้นมาวางบนตักจนได้ ไม่ได้อยากจะดูแลอะไรมันหรอกนะ ไม่ได้อยากจะสร้างบรรยากาศโรแมนติกห่าเหวอะไรทั้งนั้น แต่เป็นเพราะว่ารถคันนี้มันทำมาไม่สมกับราคาที่แพงหูฉี่ต่างหากล่ะ ทำมาได้สั้นกว่าไอ้บ้าเสาไฟฟ้าแบบนี้ถ้าพี่ดินไม่เอาหัวมันขึ้นมาวางบนตัก    พี่ดินจะยัดตัวเองไปนั่งที่เบาะหลังได้ยังไง
 
ดู เหมือนไอ้คนมีความผิดติดตัวจะไร้สติตีตั๋วศพโดยสมบูรณ์แบบ แขนข้างหนึ่งพี่ดินเอาพิงกระจกรถเท้าคางตัวเองเอาไว้ สายตาก็ซึมซับกับบรรยากาศกรุงเทพยามค่ำคืน ส่วนอีกมือก็ต้องประคองหัวของไอ้เสาไฟฟ้าเอาไว้ไม่ให้โคลงเคลงไปตามจังหวะรถ วิ่ง ไม่รู้ไอ้พี่แก๊กมันแกล้งพี่ดินหรือเปล่านะ ไหนว่ารถคันนี้มันนิ่มจนไม่รู้สึกถึงแรงสั่นสะเทือนยังไงวะ แล้วทำไมถนนใจกลางเมืองหลวงถึงได้มีสภาพไม่ต่างอะไรกับถนนลูกรังตามถิ่น ทุรกันดารแบบนี้ล่ะ
 
แล้วคนที่มันตีตั๋วศพตั้งแต่ออกมาจากร้านมันละเมอหรือว่ายังไงกัน ทำไมถึงได้เอามือมาจับมือพี่ดินที่ประคองหน้ามันเอาไว้เหมือนมีสติมองเห็นพิกัดของมือพี่ดินยังไงยังงั้น คุณสมบัตินี้มันไม่ควรจะมีในคนเมาไม่ใช่เหรอวะ
 
ใน ใจด่าแต่มือก็ไม่ได้สะบัดออกจากการกอบกุมอะไรหรอก เค้าว่าอย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา ทั้งๆที่พี่ดินไม่เคยรู้เลยว่าเค้าที่ว่าน่ะคือใครแต่ในเมื่อเค้าก็ว่ากันมา ตั้งแต่โบราณเพราะฉะนั้นพี่ดินก็จะเชื่อเค้าไปก่อนก็แล้วกัน
 
“เอ่อ น้องดินอย่าโกรธไอ้ภูมันมากเลยนะ”
 
พี่ แก๊กทำลายความเงียบออกมา มันจะไม่สะดุดใจพี่ดินขนาดนี้ถ้าในน้ำเสียงนั้นไม่มีร่องรอยของการปกป้อง เพื่อนจนน่าหมั่นไส้ จากที่มันปฎิบัติตัวแล้วโกรธยังน้อยไปเลย โตจนหมาต้องต่อขากันขึ้นไปเลียตูดแล้ว แถมมันยังเป็นถึงผู้บริหารที่มีหน้าตาทางสังคมด้วยไม่ใช่เหรอวะ ทำตัวเป็นเด็กอมมือขนาดนี้มันต้องกระทืบสถานเดียวเท่านั้น
 
“ไอ้ภูมันน่าสงสารนะ”
 
พี่ แก๊กเสี่ยงตายพูดฝ่ากระแสอารมณ์เชี่ยวกราดของพี่ดินขึ้นมาอีกครั้ง แต่อยากจะเถียงออกไปเหมือนกันว่ามันน่าสงสารตรงไหน ทำตัวแบบนี้มีอะไรให้น่าสงสาร ได้แต่ร้องหึอยู่ในลำคออยากจะตอบโต้แต่ต้องสงบปากสงบคำเอาไว้ ไอ้ที่ตะโกนคุยกันในผับแค่สองประโยคถ้วนเมื่อกี้ยังแสบคอมาถึงตอนนี้เลย
 
“ยังไงอะพี่ที่บอกว่าไอ้บ้านี่น่าสงสาร”
 
เอาเถอะ คุยกับไอ้พี่แก๊กหน่อยก็ได้ ไม่ใช่อะไร พี่ดินกลัวกลับไปไม่ถึงบ้านน่ะ เพราะพี่ดินเงียบจากที่ต้องมองแค่ทางไอ้พี่แก๊กมันเริ่มแบ่งประสาทตามองสลับไปมาระหว่างทางกับกระจกหลังแล้ว มันจะไม่น่ากลัวขนาดนี้ถ้าความถี่มันไม่เร็วพอๆกับการกระพริบตาน่ะ
 
“มันเป็นเสาหลักของครอบครัว”
เอ่อ.....อันนี้พี่ดินรู้แล้ว แล้วถ้ามันดังขนาดนี้เค้าก็คงจะรู้กันทั้งประเทศแล้วมั้ง
 
“มันเป็นลูกคนโต”
หงะ!!! อันนี้ก็รู้แล้วเหมือนกัน ไม่มีอะไรที่อัพเดทกว่านี้เลยเหรอวะ
 
“พี่แก๊ก พี่พูดไปแล้วก็มองทางอย่างเดียวได้มั้ย ถึงไอ้บ้าเพื่อนพี่มันจะนอนตายไปแล้ว (แต่มือแม่งเสือกกุมมือกูแนบแก้มมึงซะแน่นเลยนะ)แต่ผมยังไม่อยากตาย”
ยังมีอนาคตที่ต้องทำอะไรหลายๆอย่างและยังมีแม่ต้องดูแลตอนแก่เฒ่า พี่ดินต้องเรียกสติไอ้พี่แก๊กหน่อยเพราะบางทีรถก็เริ่มส่ายให้พี่ดินใจหายวาบบ้างแล้ว
 
“มัน ต้องแบกรับทุกสิ่งทุกอย่างของครอบครัวไว้คนเดียวนะ ดูภายนอกเหมือนมันพรั่งพร้อมทุกอย่างแต่จริงๆไอ้ภูมันกดดันมากนะ จะเรียนอย่างที่ใจรักก็ไม่ได้ มันต้องเรียนอะไรที่บริหารกิจการของที่บ้านมันเท่านั้น ที่สำคัญถึงมันจะมีกันสองคนพี่น้องแต่เพราะแสนดีเป็นแบบนั้น ทุกสิ่งทุกอย่างเลยต้องตกเป็นหน้าที่ของไอ้ภูแค่คนเดียวนะ ตอนที่พ่อกับแม่มันยังอยู่มันก็ยังมีที่พึ่งทางใจอยู่บ้าง แต่ตอนนี้มันไม่มีใครเลยนอกจากแสนดี ดินคิดว่าคนที่สูญเสียสิ่งที่รักติดต่อกันถึงสองอย่างแต่ยังรอดมาได้มันต้อง เข็มแข็งมากแค่ไหน ไอ้ภูมันจริงจังมากนะ ในชีวิตมันไม่ขาดอะไรอีกแล้วทั้งข้าวของและเงินทอง แต่นั่นไม่ใช่สิ่งที่มันต้องการหรอก สิ่งที่มันต้องการจริงๆคือคนที่อยู่ข้างๆ สำหรับคนอื่นพี่ไม่รู้นะ แต่สำหรับไอ้ภูแล้วมันจะอ่อนแอจนน่าแปลกใจเสมอถ้าเรื่องนั้นเกี่ยวข้องกับคน รัก คนที่เข้มแข็งที่สุดจะอ่อนแอที่สุดเมื่อมีรักนะน้องดิน”
 
พี่ดินไม่เข้าใจเรื่องเข้มแข็งอ่อนแอเพราะรักอะไรนั่นหรอกนะ แต่ที่พี่แก๊กพูดมาก็มีเหตุผล
 
“แต่ผมกับมันไม่ได้ทะเลาะอะไรกันนะ” นี่ต่างหากที่พี่ดินอยากบอก
 
“นั่นแหละมันถึงทำให้พี่เป็นห่วงเพราะไม่รู้ว่ามันเป็นแบบนี้เพราะอะไร แต่สำหรับไอ้ภูแล้วอะไรที่เป็นสาเหตุให้มันสูญเสียของรักไปไม่ว่าเรื่องเล็กหรือเรื่องใหญ่แค่ไหนก็มีผลต่อมันทั้งนั้นแหละ โดยเฉพาะความสูญเสียเหล่านั้นเคยเกิดกับมันมาหนหนึ่งแล้ว มันรับการสูญเสียขนาดนั้นไม่ได้แล้วนะน้องดิน”
 
พี่ ดินไม่รู้หรอกนะว่าความสูญเสียขนาดนั้นที่พี่แก๊กว่ามามันคืออะไร ถ้าของรักที่พี่แก๊กพูดหมายถึงพี่ดิน พี่ดินก็ยังอยู่กับมันตรงนี้ไม่ได้ไปไหน ขนาดปากบอกว่าโกรธมันมากแต่สุดท้ายก็ต้องมาคอยเป็นห่วงมันอยู่ดี
 
“ตอนที่ไอ้ภูมันต้องรับช่วงบริษัทต่อจากที่พ่อมันตายใหม่ๆตอนนั้นถือเป็นช่วงที่มันกดดันสุดๆเลยก็ว่าได้ น้องดินคิดดูสิเด็กอายุ 24 ต้องมารับผิดชอบธุรกิจหมื่นล้านกับหุ้นอีกไม่รู้เท่าไหร่ต่อเท่าไหร่ กว่ามันจะพิสูจน์ตัวเองให้หุ้นส่วนรู้ว่ามันทำได้มันต้องใช้กำลังใจมากขนาดไหน นอกจากแสนดีแล้วก็เห็นจะมีแค่กรคนเดียวเนี่ยแหละ แต่คนเรามันก็มีเหตุผลกันทั้งนั้นตอนที่กรทิ้งไปมันรอดตายมาได้เพราะเจอน้องดินพี่ก็ไม่รู้จะขอบคุณยังไงแล้ว”
 
“เฮ้ย ไม่เกี่ยวกับผมเลยพี่ เพราะแสนดีต่างหากไม่เกี่ยวกับผมเลย”
 
“แสนดีก็ส่วนหนึ่ง แต่อย่าลืมว่าแสนเป็นแรงขับเคลื่อนแต่คนที่คอยอยู่ข้างๆให้คำปรึกษาเป็นคนที่มันคุยด้วย ได้ระบายทุกข์สุขประจำวันคือกำลังใจนะน้องดิน ถ้าไม่มีสองสิ่งนี้ไอ้ภูมันไม่มีเรี่ยวแรงและกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ต่อหรอก ถ้าเป็นพี่ พี่เสียพ่อแม่และคนรักพร้อมๆกันขนาดนี้ พี่ก็แค่ตัดใจกินยาตายทั้งพี่ทั้งน้องก็สบายไม่รับรู้อะไรอีกแล้ว แต่ทำไมคนๆหหนึ่งถึงลุกขึ้นสู้ล่ะ เพราะว่ามันยังมีความหวัง ยังมีคนให้กำลังใจไง ถึงน้องดินจะคิดว่าตัวเองเป็นแค่ความบังเอิญของไอ้ภู แต่พี่บอกให้รู้เลยว่า สำหรับเพื่อนพี่แล้วมันจริงจัง”
 
ไม่รู้เพราะประโยคไหนของพี่แก๊กที่ทำให้ลำคอพี่ดินตีบตันขนาดนี้ ไม่รู้อะไรที่ทำให้ขอบตาพี่ดินร้อนผ่าวแล้วค่อยๆรื้นไปด้วยน้ำที่มาคลออยู่ที่เบ้าตาจนต้องกระพริบเก็บคืนมันเข้าไป จริงๆไม่ใช่คนจนเท่านั้นสินะที่ขาด บางทีคนรวยที่เหมือนมีพร้อมทุกอย่างเค้าก็ขาดเหมือนกัน ต่างกันก็ตรงที่สิ่งนั้นซื้อไม่ได้ด้วยเงิน
 
สภาพ ของคนที่นอนอยู่บนตักของพี่ดินตอนนี้ทำให้นึกไปถึงคืนที่มันมีสภาพไม่ต่าง กันในคืนนั้น อาจจะต่างกันตรงที่คืนนั้นนอกจากพูดจาไม่รู้เรื่องแล้วมันยังพร่ำพรรณาถึง ความรักที่สูญเสียไปจนถึงขั้นใช้พี่ดินเป็นตัวแทนของใครคนนั้น เพียงแต่ตอนนั้นพี่ดินยังไม่เข้าใจความรู้สึกนั้นเท่ากับตอนนี้
 
ตอนนั้นพี่ดินไม่รู้ว่าเจ็บปวดเสียใจเพราะรักเป็นยังไง แต่วันนี้พี่ดินเริ่มรับสู้ถึงความรู้สึกนั้นขึ้นมาบ้างแล้ว แต่สิ่งที่ยังไม่รู้คืออะไรที่ทำให้ไอ้เสาไฟฟ้าคิดมากจนกลุ้มใจขนาดนี้
 
“ใครๆก็อยากเป็นคนที่คุณภูตะวันเลือกกันทั้งนั้นแหละน้องดิน แต่รู้มั้ยทำไมถึงเป็นน้องดิน”
 
“ห้ามตอบว่าเพราะมันบังเอิญหรือพลาด”
อ้าวดักทางกูเสียอย่างนี้แล้วจะให้ตอบยังไง จะให้บอกว่าเพราะมันรักพี่ดินก็กระดากปาก ถึงมันจะย้ำกับพี่ดินอยู่บ่อยครั้งก็เถอะ มันไม่คุ้นชินนี่หว่า
 
“ว่ายังไง”
เพราะพี่ดินเงียบไอ้พี่แก๊กเลยส่งสายตามาทางกระจกมองหลัง ยังไม่หนำใจ ยังถามย้ำพี่ดินอีกด้วย แล้วกูต้องตอบยังไงวะเนี่ย
 
“มะ ไม่รู้สิพี่”
 
“เพราะมันเลือกแล้วไงน้องดิน”
เหวอเลยสิครับ ตอนที่เจ้าตัวเค้าพูดเองยังไม่สะเทือนใจพี่ดินเท่ากับที่มีคนมาย้ำยืนยันเลย มันรู้สึกเหมือนกับว่ามีพยานมารับรู้และยืนยันคำพูดนั้น
 
“น้องดินก็เห็นว่าคนรักเก่าเค้าพร้อมจะเดินกลับมาหามันเสมอ แต่มันเลือกของมันแล้วว่าเป็นใคร มันก็รอแค่ให้เค้าเลือกมันด้วยเหมือนกันก็แค่นั้น”
 
พี่ แก๊กทิ้งท้ายไว้แค่นั้นแล้วก็เงียบไป พี่ดินเองก็ไม่รู้ว่าจะพูดอะไรต่อ รู้แต่ว่าทุกอย่างมันอัดแน่นอยู่ในใจ จากที่โกรธมันจนควันออกมาทางหูได้ กลายเป็นอยากปกป้องมันให้หลุดออกมาจากความรู้สึกกลัวนั้นให้ได้
พี่ดินจะทำยังไงให้มันมั่นใจวะ ถ้าพี่ดินเป็นคนที่มันเลือกแล้วจริงๆ พี่ดินต้องทำยังไงถึงให้มันรู้แล้วก็มั่นใจว่าพี่ดินก็เลือกมันเหมือนกัน เลือกมันตั้งแต่วันนั้นแล้ว
 
วันที่มันบังคับให้เป็นเมียมันทั้งๆที่พี่ดินเป็นผู้ชาย
 
ความ จริงแล้วทุกวันนี้พี่ดินก็เหมือนอยู่ด้วยกันกับมันเหมือนสามีภรรยาทั่วไป เพียงแต่ยังไม่ได้แต่งงานก็เท่ากับว่าเราอยู่กินกันโดยที่สังคมยังไม่รับรู้ นั่นแหละ สำหรับพี่ดินแล้วเรื่องป่าวประกาศไม่ใช่สิ่งที่สำคัญเลย เรื่องแม่ก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่อะไรอย่างที่มันกังวลหรอก เรื่องสายตาชาวบ้านพี่ดินเองก็ไม่เคยแคร์มันมาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้ว เพียงแต่ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปประกาศให้ใครต่อใครรู้ว่าเรารักกัน พี่ดินแค่อยากมั่นใจอีกนิดว่ามันจริงจังแน่ๆไม่ใช่แค่หลงไปตามวัย ถ้าเวลาพิสูจน์แล้วว่าพี่ดินใช่สำหรับมัน พี่ดินก็พร้อมที่จะบอกแม่ว่ามันกับพี่ดินเป็นอะไรกัน
 
ใครจะไปคิดว่ามันจะใจร้อนอยากประกาศให้โลกรู้ว่าเรารักกันขนาดนั้นวะ
 

เหตุการณ์ ลากไอ้เสาไฟฟ้าขึ้นมาบนบ้านไม่แตกต่างจากวันนั้นสักเท่าไหร่ แค่เปลี่ยนจากคนขับรถเป็นไอ้พี่แก๊กที่มาคอยหิ้วปีกกันคนละข้าง จากที่ไม่รู้จักที่รู้จักทางก็กลายเป็นว่าหยิบจับอะไรง่ายขึ้น แม่บ้านเอาอ่างขนาดพอดีมาให้เหมือนรู้งานว่าลำดับต่อไปต้องทำอะไรต่อ คืนนั้นมันก็เมามากแบบนี้แหละแต่ไม่ถึงกับอ๊วกออกมามิหนำซ้ำมันยังมีแรกยัด เยียดสถานะสำคัญทางการเมืองมาให้พี่ดินอีกต่างหาก
ใจหนึ่งก็หมั่นไส้อยากจะกระทืบมันที่ขยันสร้างปัญหามาให้ แต่พอนึกถึงคำพูดพี่แก๊กก็อดสงสารมันไม่ได้ ที่เห็นมันกวนประสาทพี่ดินไม่เว้นแต่ละวันแบบนั้น ในใจของมันคงเก็บอะไรๆเอาไว้มากเหมือนกัน มันคงอ่อนแอแต่แกล้งปกปิดเอาไว้ เหมือนเขื่อนที่รองรับน้ำไม่ไหวสุดท้ายมันก็พังออกมา
‘ไม่อยากทำให้ดินเป็นเกย์เลยนะ แต่ว่ารักดินจริงๆ’
‘จะเป็นผู้ชายอย่างที่เป็นก็ได้แต่อย่าจากกันไปไหนเลยนะดิน’
‘ถามจริงๆเถอะต๋อง มึงเองก็รักดินเหมือนกันใช่มั้ย’
 
สอง ประโยคแรกที่มันพรรณาออกมาไม่ได้ทำให้จังหวะในการเช็ดตัวให้มันชะงักไปเท่า ไหร่ จะเรียกว่าชินกับคำพูดเหล่านี้ก็ว่าได้ อย่าว่าแต่ตอนเมาเลย ตอนที่มันสติดีๆ มันก็เฝ้าย้ำคำว่ารักกับพี่ดินจนเหมือนประโยคเรียกกินข้าวไปซะแล้ว แต่ที่ทำให้ติดใจคือมันโทษตัวเองว่าเป็นคนทำให้พี่ดินเป็นเกย์เหรอ แล้วต๋องมาเกี่ยวอะไรกับเรื่องนี้
 

ปัง!!ปัง!!ปัง!!
ผนังสังกะสีสั่นระรัวพร้อมเสียงที่บ่งบอกกำลังที่ใช้ทุบนั้นว่าคนทุบตั้งใจให้จังหวะเรียกคนที่อยู่ข้างในขนาดไหน เสียงสังกะสีเสียดสีกับโครงคร่าวผนังที่ดังสนั่นไปทั่วบริเวณในยามรุ่งสางยังไม่ทันใจคนทุบสักเท่าไหร่ เพราะนอกจากจังหวะรัวเร็วที่ฝ่ามือใช้ทุบผนังแล้ว เสียงร้องเรียกก็รัวเร็วบอกความร้อนใจไม่ต่างกัน
 
“ต๋อง ต๋อง อยู่มั้ย ตื่นหรือยัง”
 
“ต๋องโว้ยยย ไอ้ต๋อง อยู่ข้างในมั้ยวะ”
 
“เฮ้ยยยย ถ้ามึงไม่ออกมาภายในสามวินาทีกูจะพังบ้านมึงเข้าไปเดี๋ยวนี้แล้วนะ”
 
ผลัวะ!!!!!!!

๐ สวัสดีคะ ขอโทษคนที่มารอด้วยนะคะ เนื่องจากคนเขียนติดพันภารกิจปิดบัญชีพี่เมฆ และเพราะเซมากูเตะและคนเขียนเองก็ตาฝ้าฟางแล้ว เลยทำให้มึนกับตัวเลขกันอยู่นานจนไม่ได้มาลงพี่ดิน ขอโทษและขอบคุณที่มาดันรอกันนะคะ
๐ หลายคนอยากฟังนิทาน แต่วันนี้เป็นคิวของนักเลงอะคะ นิทานเลยต้องเป็นตอนต่อไป รีบวิ่งไปหลบหลังเล้าอย่างไวเลย กลัวคนอ่านเขวี้ยงจานเขวี้ยงครกมา
๐ ไม่รู้ว่าอีกห้าตอนจะจบมั้ย พยายามยืดเรื่องออกไปแก้ใจหายสุดๆ
๐ ขอโทษZakuPz ที่ ทำให้สบายตาและสบายใจได้แค่ตอนสองตอน แล้วก็ต้องมาตาลายเพราะตอนล่าสุดอีกครั้งแต่ก็ขอบคุณนะคะที่ยังเป็นหูเป็นตา สอดส่องให้กันเหมือนเดิม
๐ ขอบคุณคนที่ทักว่าเรื่องคำว่า โคตร ยอมรับว่าผิดด้วยชินอยู่บ่อยครั้งสำหรับคำนี้ ขอบคุณที่เตือนสติกันนะคะ พยายามมไม่ให้พลาดแล้วแต่ไม่รู้ยังมีหลงออกมาบ้างมั้ยเหมือนกัน
๐ ขอบคุณทุกๆคนเหมือนเดิมคะ
๐ สำหรับคนที่ตกหลุมพี่ดินลงไปแล้วตะกายขึ้นมาได้ ขอให้ลื่นแล้วตกลงไปใหม่อีกครั้ง แล้วตะกายขึ้นมาไม่ได้เลยนะคะ กร๊ากกก ส๊าธุ
๐ ยินดีสำหรับคนที่ติดตามพี่ดินคนใหม่ๆทุกคนคะ
๐ เจอกันตอนหน้าสำหรับนิทานที่บางคนจับทางคนเขียนได้ สะเทือนใจก็ตรงนี้แหละ ชิส์!!!
๐ TRomance

[anajulia]

พี่ดินไปหาความจริงจากต๋องนี่เอง
สู้ๆนะพี่ดิน เค้นเอาความจริงมาแล้วก็ตัดไฟบ้าของเพื่อน(ร้าย)สมัยเด็กซะ

คุณสามีขี้ใจน้อย(เพราะแก่)รออยู่ที่บ้านอะเคร้

[A-moment]

เอา ให้ เคลียร์ นะ พี่ดิน ,,


สงสาร ไอ่ พี่ภู มัน !!! 

[jjuboy]

^
^
^
^
จิ้มคุณนุ่น...ทะลุไปถึงคนแต่ง.....
รีบไปอ่านก่อนนะคะ..เดี๋ยวมาเมนท์

[K2KARN]

ไม่ได้ทะเลาะกัน แต่สาเหตุก็มาจากต๋องอ่ะนะพี่ดิน 
เพราะงั้นเคลียร์กันให้รู้เรื่องอย่างด่วนๆ
 

[samsoon@doll]

เคลียร์ด่วนๆนะคะพี่ดินเรื่องจะได้จบๆซามีที่บ้านจะได้ไม่คิดมากอีก

[Yunatsu]

อ๋อออ พี่ดินหายไปกะต๋องนี้เองงง

แค่ๆๆๆๆ

ไปไหนกันเนี่ย หายไปเปนวันๆ ซักเปนห่วง

[iforgive]

โห  นักเลงมาเคลียร์ปัญหาเองถึงที่เลยวุ๊ย
ต๋องเอ๋ยยย  เตรียมเจ็บตัวเจ็บใจไว้ได้เลย
ข้อหาทำให้ครอบครัวเขาร้าวฉาน

[IIMisssoMII]

คุณแม่ยังไม่เล่า....  

ตอนนี้ขอปรบมือให้พี่แก๊ก  

เค้าเดาทางคนเขียนออกเปล่าอ่ะ ฮ่าๆๆ

[Acacha]

ลงชื่อช่วยพี่ดินพังบ้านต๋อง 

[andaseen]

 :m1:พี่ดินน่าร๊ากกกกกกที่ซู๊ดดดด
พี่ดินจัดการต๋องซะ!! อย่าให้มาทำร้ายเสาไฟฟ้าได้อีกนะ 

[mumumama55]

  พี่ดินออกโรงเองละ สบายใจได้เลยพี่ภู   

 

[Chk~a]

ต๋อง มีเคลียร์กันยาวแน่ 55 5

[tawan]

น้องดินไปจัดการต้องหรือเปล่า

ที่บังอาจทำให้สามีคิดมาก

น่ารักจริง ๆ น้องดิน

 

[roseen]

 

[Nus@nT@R@]

กระชากคอต๋องให้มันสารภาพความจริงออกมาให้หมดเลยนะพี่ดิน

[litlittledragon]

ขอให้เคลียร์เข้าใจกันได้ไวๆ นะทั้งสองคน

[senli_87]

พี่ดินมากแล้วววววว..
ที่แท้ก็ไปเคลียร์กับต๋องนี่เอง ขอให้ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดี
อ้อ!! แล้วก็พี่ดินอย่าลืมบอกรักเสาไฟฟ้าบ้างนะ อิอิ

[Jesale]

พี่ดิน ระวังตัวด้วยนะ คุยกับต๋องให้รู้เรื่อง 

[iota]

ถึงไม่ได้ฟังนิทานก่อนนอน
แต่ก็ได้รับรู้เรื่องราวของพี่ดิน
แค่นี้ก็สบายใจแล้วครับ...

เสร็จแน่ไอ้ต๋องมายุ่งวุ่นวายกับเรื่องในครอบครัวของพี่ดินดีนัก
ผมว่างานนี้แฟนคลับพี่ดินกับเสาไฟฟ้ามีเฮแน่ๆ
+1 ครับ

[jasmin]

  พี่แก๊กพ่อยอดชาย พ่อกัลยาณมิตร
ช่วยแก้ต่างให้พี่ภูซะพี่ดินซึ้งน้ำตาจะร่วง
  สุดยอด ประทับใจมาก
ปล.อยากจะไปช่วยพี่ดินถล่มบ้านต๋องจริงๆ

[papa]

พี่ดินจัดไปอย่าให้เสีย 

เตรียมใจไว้เลยต๋อง

[A-J.seiya*]

พี่ดินนนนนนน
ไปบุกถึงบ้านต๋องเลยนะ !!!
เขินที่สุดก็คือ ที่บอกว่า เลือกไปตั้งแต่ ตอนแรกน่ะแหละ
อร๊ายยยยย
น่ารักที่สุดใจสามโลกนะคะ !

[Pamphlet]

ดีใจจังที่พี่ดินเข้าใจพี่ภูแล้ววววว
ตอนนี้พี่แก๊กทำตัวได้มีประโยชน์อย่างยิ่งเลย
พี่ TRomance อย่าลืมยกน้องก้านเป็นรางวัลแห่งการทำดีให้พี่แก๊กนะคะ 
จะรอฟังนิทานนะคะ 

[อิสระ]

พี่ดินสู้ๆ
น้องภูสู้ตาย