หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[yeyong]

รอฉันรอเธออยู่
แต่ไม่รู้เธออยู่หนใด
เธอจะมา เธอจะมา เมื่อไร
ฉันจุดธูปไว้ อัญเชิญเธอมา
ไรท์เตอร์ คนโพส ไปอยู่ไหนกัน

[Pamphlet]

นักเขียน+นักโพสหายยยยย
 

[Zepher]

วันนี้จะมาต่อมั้ยน๊า

[Jeeo]

รอด้วยอีกคน เฮ้อ...

[ake2530]

โอ้ย ๆ ๆ น่ารักมากมาย นั่งอ่านรวดเดียวตั้งแต่บ่าย 4 โมงกว่า ๆ เพิ่งตามทันเนี่ย
ขอบคุณคนเขียนนะครับ

[noina]

 

[nunam]

นั่งกอดเข่า รอ 

[iota]

ใกล้จะได้ "พี่เมฆกับท่านฉาน" เอาไว้ครอบครองแล้ว
ผู้แต่งก็ไม่ต้องเครียดหรือกดดันอะไรมากมายนะครับ
ค่อยเป็นค่อยไป....เห็นกองหนังสือเตรียมแพ็คส่งให้กับผู้สั่งซื้อก็เหนื่อยแทน
แต่ยังไงนักอ่าน...อย่างเราๆก็ยังคอยเป็นกำลังและส่งใจไปให้นะครับ

[dea]

เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ (ตอนใกล้จบเต็มที==')


ติดแล้วว นั่งรอตอนต่อด้วยคนล่ะกันค่ะ

 

[bluemoon]

รอ รอ รอ 

[sakiko]

พี่ดิน หายไป ไหน น น น

จะลงแดง แล้วค่ะ ะ ะ ะ ะ ะ  ะ ะ  ะ

[gayraygirl]

ฟังนิทานแม่พี่ดินจบแล้วก็ 
นี่แหละประสบการณ์ชีวิตของผู้ใหญ่ จำไว้นะพี่ภู
เข้าใจแล้วใช่มะพี่ภู งั้นลุยต่อได้เลย

[j4c9y]

ตื่นสักที

[EunSung87]

ขอเข้ามาอ่านด้วยคนนะค่ะ
 +1ให้กับไรท์เตอร์ในตอนแรก

[ArtemIz]

ได้ฟังนิทานของคุณแม่แล้วก็ ...
รู้แล้วล่ะ ความเข้มแข็ง ของพี่ดิน ได้มาจากใคร ^_^

คราวนี้มานั่งรอพี่ดินไปเคลียร์กับเพื่อนต๋็อง
=w= อะฮิ

[bun]

ชอบคุณนายจัง เข้มแข็งมาก

[Seiki]

ตอนพิเศษ นักเลงใหญ่กับคืนลอยกระทง

 

เปิดวิทยุกี่คลื่นๆทุกคลื่นก็ประโคมข่าวลอยกระทง

 

เปิดทีวีกี่ช่องๆทุกช่องก็ดูจะตื่นเต้นกับการจัดงานลอยกระทง ทุกสวนสาธารณะทั่วกรุงเทพล้วนแล้วแต่จัดงานใหญ่ ไม่เว้นแม้กระทั่งบริเวณที่มีคูคลองหนองบึงทั้งหลายก็พร้อมใจกันจัดงานลอยกระทง ลูกเล็กเด็กแดงสองข้างถนนที่ขับรถผ่านก็พากันหิ้วหยวกกล้วยสำหรับทำกระทงกันคนละมือสองมือ

 

ลอยกระทงปีนี้น้ำหลากจนท่วมไปทั่วทุกภาคของประเทศไทยดูจะคึกคักเป็นพิเศษ ไม่ให้พิเศษได้ยังไงก็ในเมื่อมองไปทางไหนก็มีแต่กระทงวางขายก่อนล่วงหน้าวันจริงตั้งหนึ่งวัน

 

คน ที่ไร้คู่ในปีนี้ดูจะน่าสงสารเป็นพิเศษที่จะต้องมาโดดเดี่ยวในเทศกาล รื่นเริงที่สุดจะครึกครื้นในปีนี้ แต่คนที่มีคู่อย่างผมไม่ต้องเดาก็คงจะรู้กันใช่มั้ยว่าอารมณ์ดีแค่ไหน นอกจากจะมีคู่แล้วคู่ของผมยังอยู่ในวัยที่เรียกได้ว่าผ่านการเป็นเยาวชนของ ชาติมาไม่นานสักเท่าไหร่ มีแฟนเด็กมันโคตรจะกระชุมกระชวยเลยให้ตาย เพิ่งรู้สึกว่าเทศกาลวันลอยกระทงเป็นเทศกาลสุดแสนจะโรแมนติกอีกเทศกาลหนึ่ง ของประเทศไทยก็วันนี้แหละ

 

คืน วันพระจันทร์เต็มดวง ท้องฟ้าสว่างไสวแล้วถ้าคืนพรุ่งนี้ผมได้เดินจูงมือไปริมน้ำคู่กับนักเลงใหญ่ ใช้กระทงอันเดียวกันอธิษฐานขอขมาและขอพรพระแม่คงคาด้วยกันจะมีความสุขแค่ไหน แค่คิดถึงคืนวันพรุ่งนี้ก็เนื้อเต้นระริกแล้วมั้ย

 

ผม ยิ้มได้ทั้งๆที่รถติดอยู่ตรงแยกพระรามเก้าแบบไม่ขยับไปไหนมาได้ร่วมชั่วโมง แล้วเถอะ วาดฝันไปถึงคืนวันพรุ่งนี้จนลืมหงุดหงิดการจราจรของกรุงเทพกันเลยทีเดียว นั่งเหม่อไปถึงช่วงไพรม์ไทม์ของคืนวันพระจันทร์เต็มดวงว่าถ้าได้ถอยเสาไฟฟ้า กระทุ้งเข้าไปในโพรงดินมันจะสุขสักแค่ไหน ท้องฟ้าเป็นใจ พระจันทร์เป็นใจ ห้องนอนเป็นใจ มหาฤกษ์สุดๆ

 

ออกจากบริษัทตอนสี่โมงเย็นระยะทางระหว่างบริษัทกับบ้านประมาณ 15 โล ไม่ขาดไม่เกินแต่ผมกลับถึงบ้านตอนหกโมงครึ่งพอดิบพอดี ถึงจะช้ากว่าที่ตั้งใจไว้มากแต่อย่างน้อยก็ไม่เลยเวลาอาหารเย็นละนะ ลำพังผมกับดินแค่เลยเวลากินข้าวคงไม่เท่าไหร่ แต่ผมไม่อยากให้แสนดีกินข้าวผิดเวลา หลังจากที่ดินมาอยู่ด้วยทุกวันแบบนี้ถึงแม้จะเป็นแค่ช่วงเวลาตอนเย็นก็เถอะ แต่มันทำให้พัฒนาการของแสนดีดีขึ้นมาก แสนดีรู้จักชักชวนทุกคนในบ้านทำกิจกรรมนู่นนั่นนี่ แทนการกระตุ้นให้แสนดีให้หัดทำเหมือนอย่างแต่ก่อน บ่อยครั้งที่ผมเดินเข้ามาในบริเวณห้องเรียนของแสนดีเหมือนอย่างตอนนี้ ผมมักจะได้ยินเสียงหัวเราะสดใสของแสนดีประสานกับเสียงหัวเราะของนักเลงใหญ่ แทบจะทุกวัน

 

ถึงพรุ่งนี้ไม่ใช่วันลอยกระทงผมก็อารมณ์ดีได้ ต่อให้เจอรถติดหรืองานหนักแค่ไหนถ้ากลับบ้านมาแล้วเจอสองคนนี้อยู่ด้วยกัน แค่สองคนนี้ผมคิดว่าในชีวิตนี้ผมไม่ต้องการอะไรอีกแล้ว

 

พยาบาลพิเศษหันมายิ้มให้เมื่อผมพาตัวทั้งตัวเข้ามาในห้องเรียนแสนดี จริงๆมันก็คือห้องพักผ่อนห้องหนึ่งนั่นแหละ เพียงแต่ในห้องเต็มไปด้วยอุปกรณ์เสริมสร้างพัฒนาการของแสนดีก็เท่านั้น แม้แต่วอลล์เปเปอร์ยังสีสันสดใสเลย หนึ่งน้องสาวกับหนึ่งพี่เขย(สะ)ใภ้กำลังนอนคว่ำหน้าทำกิจกรรมอะไรกันสักอย่างที่ผมมองไม่เห็น ได้แต่ส่งเสียงออกไปทักทายด้วยความตื่นเต้น

 

“ดินพรุ่งนี้วันอะไร”

 

สิ้นเสียงของผมแสนดีก็หันมายิ้มหวานพร้อมกวักมือเรียกให้เข้าไปใกล้นางฟ้าตัวน้อยมากกว่านี้ แต่นักเลงใหญ่เค้าแค่เงยหน้าขึ้นมาสบตาแล้วยักคิ้วให้หนึ่งทีก่อนจะก้มหน้าก้มตาทำอะไรยุกยิกๆของตัวเองต่อไป ส่วนน้องสาวของผมถึงแม้จะแสดงอาการให้พี่ชายชื่นใจว่ายินดีกับการกลับมาจากทำงานของพี่แค่ไหน แต่พอแสดงออกถึงความต้องการของตัวเองเสร็จแล้วก็กลับไปก้มหน้าก้มตาทำกิจกรรมของตัวเองต่อไป มิหนำซ้ำยังชะโงกหน้าไปสนอกสนใจสิ่งที่ดินกำลังทำอยู่ให้ผมปวดใจเล่นซะอย่างนั้น

 

แต่ใครล่ะจะสน!

 

ผม ทิ้งตัวลงนั่งระหว่างคนสองคนที่นอนหัวชนกันแต่ปล่อยขาไปคนละฝั่ง มีเสียงจิ๊ปากจากนักเลงใหญ่ที่ผมเข้าไปทำลายสมาธิให้พอระรื่นหู ถ้าไม่ติดว่าจะเป็นตัวอย่างที่ไม่ดีให้น้องและอาจจะทำให้พยาบาลพิเศษวัยกลาง คนใจแตกได้ ผมสาบานเลยว่าจะจับนักเลงใหญ่มาฟัดปากให้หายใจรวยรินอยู่ในปากผมให้ได้ ในเมื่อหายใจเองแล้วกร่างใส่สามีแบบนี้ ก็มาหายใจร่วมกันกับพี่เลยดีกว่า นักเลงเค้ามองหน้าเหมือนรู้ทันความคิดผม อยู่ด้วยกันมันมีข้อดีมากมายจนนับไม่ถ้วนแต่ข้อเสียเล็กๆน้อยๆที่ไม่ต้องนับ แต่ผมก็จำขึ้นใจคือเรื่องรู้ทันของนักเลงใหญ่เนี่ยแหละ

 

ส่งสายตาปรามแต่แก้มแดงเนี่ยนะ แบบนี้พี่จะกลัวดีมั้ยจ๊ะยาหยี

 

ผม แกล้งเบือนหน้าหนีสายตาดุๆของนักเลงใหญ่มาดูกระดาษสีขาวที่ละเลงสีเต็มหน้า กระดาษ ใช้ใจดูแล้วเหมือนว่าน้องสาวผมกำลังวาดรูปเทศกาลที่ทำให้ผมรู้สึกครึ้มอก ครึ้มใจอยู่นะแต่พอหันไปดูผลงานของนักเลงใหญ่ ไอ้เปี๊ยกกางมือป้องเอาไว้ไม่ให้ผมเห็นว่ากำลังทำอะไร แล้วความทรงจำครั้งที่เห็นภาพจิตรกรรมครั้งแรกของนักเลงใหญ่ก็ฉายชัดเข้ามา ในความรู้สึก

 

“55555555555555”

 

“หัวเราะอะไร”

แค่ตวัดหางตามาดุผมยังไม่เพียงพอต่อความต้องการ ปลายเท้าของไอ้เปี๊ยกเร็วพอๆกับความคิดที่รู้เท่าทันผม ปลายเท้าถึงได้ถีบเข้าสีข้างผมเต็มๆ เจ็บแต่แสดงออกมากไม่ได้ เดี๋ยวเสียหน้า

 

“ว่าไงเมื่อกี้พี่ถามไม่ใช่เหรอ”

 

“ถามว่าอะไรไม่เห็นจะได้ยิน”

 

นักเลงใหญ่ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้น่าฟัดโชว์มาก ไม่ได้ยินได้ยังไงในเมื่อตอนผมถามทุกสายตาไม่ว่าจะเป็นแสนดีหรือพยาบาลพี่เลี้ยงยังพร้อมใจกันมองมาที่ผมเป็นจุดเดียวกัน ขาดก็แต่นักเลงใหญ่แถวนี้แหละ ที่(แกล้ง)ทำเป็นไม่สนใจ

 

“พรุ่งนี้วันอะไร”

 

“วันอาทิตย์”

ถ้า เขกหัวเมียตัวเองนี่ผิดกฏข้อไหนบ้างมั้ยวะ มีเมียเป็นนักเลงใหญ่นอกจากจะโผงผางขวานผ่าซากแล้วไอ้อารมณ์หวานๆใส่กันนี่ ไม่ต่างจากสกัดอ้อยให้เป็นน้ำตาลเลยเถอะ หายากยิ่งกว่าเหตุการณ์ที่นักเลงใหญ่เค้าหาเรื่องตีกันกับเพื่อนในมหาลัย เสียอีก เรื่องนั้นมีมาเข้าหูผมไม่เว้นแต่ละวัน คนฟ้องก็ไม่ใช่ใครเสี่ยเก็บค่าแชร์ที่มีเมียนอกเหนือจากการควบคุมคนนั้นแหละ ไอ้คนขี้เกรงใจเมียมันไม่อยากให้เมียหน้าช้ำตาบวมกลับบ้านแต่มันไม่มีปัญญา ห้ามเมียไม่ให้ไปต่อยตีกับใคร ได้แต่โทรมาขอความช่วยเหลือแกมข้อร้องผ่านผมให้ผมต้องหูชาผ่านเมียผมอีกที

 

มีเพื่อนแบบไอ้แก๊กบางทีก็เปลืองตัวเหมือนกันนะ ไม่เห็นจะคุ้มกันตรงไหน

 

“นอกจากวันอาทิตย์แล้วเป็นวันอะไรอีก”

 

“วันหยุดไง”

 

ตอบ เหมือนไม่ได้สนใจความเป็นไปของโลกแต่ไอ้ที่ลืมตัวแล้วไม่ได้ปิดว่าตัวเอง กำลังทำอะไรอยู่ทำให้ผมเห็นว่าไอ้ที่นักเลงใหญ่ทุ่มเทสมาธิทั้งหมดที่มีทำ อยู่มันคือภาพวาดวันลอยกระทงไม่ใช่หรือไง

 

“พรุ่งนี้วันลอยกระทง”

 

“อืม”

 

“ก็รู้นี่”

 

“ก็รู้น่ะสิ ข่าวออกกันครึกโครมที่มหาลัยก็มีกิจกรรม เนาะแสนดีเนาะตาลุงคนนี้ไม่อินเทรนด์เลยเนอะ”

เวรกรรมอะไรไม่เท่าน้องสาวผมเห็นดีเห็นงามไปกับคนแถวนี้ด้วยเนี่ยสิ

 

“แล้วทำไมตอบพี่ว่าเป็นวันอาทิตย์ล่ะ”

 

“ก็ลุงถามว่าพรุ่งนี้วันอะไรไม่ใช่เหรอ”

 

เออกูผิดเอง! ไม่คิดว่านอกจากเมียเป็นนักเลงใหญ่เป็นผู้ชายจรดปลายเท้าแล้วยังพ่วงตำแหน่งศรีธนญชัยมาด้วยอีกอย่าง เอาปากโขกปากนักเลงสักทีดีมั้ย ข้อหาทำตัวให้หมั่นไส้

 

“พรุ่งนี้เราไปลอยกระทงที่ไหนกันดี”

 

“ที่บ้านไงลืมแล้วเหรอว่าบ้านอยู่ใกล้คลอง”

 

ตึงโป๊ะ!!!

คลองแสนแสบที่มีเรือวิ่งตลอดเวลาเนี่ยนะ แล้วกระทงแห่งรักของเราจะลอยตีคู่ไปกับปลาเน่าในคลองมั้ย อยากเอาหัวโขกกำแพงจริงๆก็คราวนี้แหละ เมียจ๋าของพี่ภูจะรู้มั้ยว่าผัวรักจินตนาการค่ำคืนที่แสนจะโรแมนติกไว้แค่ไหน

 

“เอ่อ จะดีเหรอ”

 

“ดีสิ นัดลูกสมุนไว้แล้วว่าจะไปลอยกระทงด้วยกัน แก้ตัวที่ช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้ลุงมีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

ไม่มีจ๊ะเมียจ๋าใครจะไปกล้ามี ผมได้แต่ส่ายหน้าระรัวให้รู้ว่าแผนการที่นักเลงวางเอาไว้กระผมนั้นไม่มีปัญหาตามประสาคนชอบตามใจเมียแหละจ๊ะ

เอาวะคลองแสนแสบก็คลองแสนแสบให้นึกถึงภาพที่ผมกับดินช่วยกันประคับประคองกระทงน้อยๆให้ลอยไปในแม่น้ำก็ได้ บรรยากาศและวิวทิวทัศน์ตัดออกไปก็ได้วะ  ตั้งแต่คบกันมายังไม่เคยหวานใส่กันในเทศกาลแบบนี้เลยสักครั้ง

 

“แล้วเราจะซื้อกระทงแบบไหนดี”

 

“ซื้อทำไมลอยกระทงทั้งทีมันต้องทำเองสิไปซื้อเค้าลอยจะมีความหมายอะไร”

 

เมียรักไม่เข้าใจนี่จะต้องทำยังไงดีวะ ก็คนไม่อยากให้เมียลำบากนี่หว่า ชวนไอ้แก๊กออกไปกินเหล้าก็ไม่กล้าดินกระทืบผมตายแน่ๆและอีกฝ่ายก็คงมีสภาพคล้ายๆกัน ไม่รู้ไอ้แก๊กอยู่ใกล้ผมมากไปหรือว่ามันชอบแบบนั้นของมันกันแน่ก็ไม่รู้

 

“แต่พี่ทำไม่เป็นนะ เราจะเอาหยวกกล้วยใบกล้วยมาจากไหน”

 

“จากหลังชุมชนไงมีเป็นดงเลยลอยได้ทั้งกรุงเทพมหานคร”

มาแบบเต็มๆทั้งค้อนทั้งสายตาที่ผมแปรออกมาแล้วรู้สึกว่าตัวเองถามคำถามที่ไม่ควรค่ากับนักเลงใหญ่ออกไป

 

 

พัก ใหญ่ๆที่นักเลงใหญ่กับแสนดีทิ้งผมให้เป็นตัวแถมนั่งหาวสบตากับพยาบาลพิเศษ แบบไม่รู้จะทำอะไรหรือจะแทรกเข้าไปส่วนไหนของโลกส่วนตัวระหว่างสองคนนี้ดี เวลาดินอยู่กับแสนดีแล้วเหมือนเด็กซนๆคนหนึ่งทั้งๆที่ตอนนี้ก็อายุยี่สิบ เข้าไปแล้ว แต่พออยู่กับแสนดีทีไรผมอดใจหายไม่ได้สักที บางเวลาก็แอบสะดุ้งไปเองคนเดียวว่ากำลังพรากผู้เยาว์อยู่

 

รูป คืนลอยกระทงที่สองพี่น้องเค้าวาดถูกนำขึ้นไปติดบนผนังที่บิวท์อินขึ้นมา คล้ายๆกระดานดำในโรงเรียนรัฐบาลในสมัยก่อน บางครั้งแสนดีกับดินก็ขีดๆเขียนๆสอนหนังสือแสนดีกับกระดานดำนี้ บางทีก็ใช้เป็นบอร์ดติดผลงานเหมือนอย่างตอนนี้ที่คุณครูกับนักเรียนกำลัง ช่วยกันเอาเทปกาวสองหน้าติดที่หลังรูปแล้วเอาขึ้นไปประดับบนบอร์ดเป็นอัน เสร็จสิ้นกิจกรรมพิเศษแต่เพียงเท่านี้เพราะได้เวลากินข้าวเย็นพอดี

 

วันนี้แสนดีกินข้าวเยอะเป็นพิเศษเพราะได้รับคำชมจากทุกคนในบ้านว่ารูปที่วาดสวยแค่ไหนส่วนภาพของนักเลงต้องละไว้ในฐานที่(ต้อง)ทำ ความเข้าใจอย่างมากว่าในรูปที่มีพื้นหลังสีดำมีสิ้นส่วนที่เลอะไปด้วยสี เขียวและสีสันสดใสนั้นเรียกว่าอะไรแล้วไอ้ก้อนสีส้มๆกลมๆที่ลอยเหนือก้อนสี เขียวหลากสีประกอบนั้นคืออะไร

 

“เอาน่า วิศวกรไม่จำเป็นต้องวาดรูปเก่งหรอก แต่ทำตึกให้อยู่ได้โดยไม่พังก็ถือว่าประสบความสำเร็จแล้ว”

 

ผมคิดว่าผมกำลังให้กำลังใจเมียผมนะแล้วไอ้ที่กระทืบเข้ามาเต็มๆเท้าใต้โต๊ะกินข้าวนั้นหมายความว่าไง

[Seiki]

หลังมื้อค่ำเราพร้อมใจกันไปส่งแสนดีเข้านอนโดยไม่พึ่งพยาบาลพิเศษ มือหนึ่งจับจูงแสนดี อีกมือหนึ่งอยู่ว่างๆก็กลัวว่ามันจะเหงาเลยคว้าเอามือนักเลงใหญ่อีกข้างที่ว่างอยู่เหมือนกันมากุมไว้

 

โดนสะบัดออกไม่ต้องสงสัย

 

เขิน ก็ส่วนหนึ่งแต่อีกส่วนคือดินไม่อยากให้แสนดีเห็นภาพประเจิดประเจ้อนี้ แสนดียังเด็กและอ่อนเดียงสาเกินไป ขนาดบางครั้งที่ผมอดใจไม่ไหวก็คิดว่ามองซ้ายมองขวาดีแล้วนะว่าพ้นหูพ้นตาแสน ดีและคนในบ้านแน่ๆแอบชื่นใจแก้มใสๆของนักเลงใหญ่เข้าไปเค้ารีแอคชั่นกลับ ด้วยฝ่ามืออรหันต์เข้ามาเต็มๆแก้มผมทันที

เอาวะ.....คิดจะเมียแบบนี้เองนี่หว่าไอ้ภูมึงก็ต้องสวีทกับเมียแบบเจ็บตัวแบบนี้แหละนะ ไว้โอกาสเป็นของมึงเมื่อไหร่ค่อยว่ากันตอนนั้นจะเอาคืนให้นักเลงเค้าปล่อยเสียงห้าวหวานหูออกมาแค่ไหนก็แล้วแต่มึงจะบัญชาการแล้วทีนี้ อดทนไว้ๆ

ดินออกไปตั้งแต่เช้า!!

 

แม่บ้านบอกผมเอาไว้แบบนั้น เจ็ดโมงเช้าบนโต๊ะอาหารมีแค่ผมกับแสนดีที่ตอนนี้นั่งกินข้าวกันตามหน้าที่แต่ไร้กระจิตกระใจจะทำอะไร เช้าที่สดใสที่สุดในรอบปีที่ผมตื่นเต้นนักหนา ตื่นเต้นจนข่มตาแทบไม่หลับกลับกลายเป็นว่าตื่นขึ้นมาเมียหายหน้าไปตั้งแต่เช้า

 

รับหนังสือพิมพ์จากคนขับรถมาเปิดดูอย่างหน่ายๆ ข่าวก็มีเหมือนเมื่อวานไม่มีอะไรแปลกใหม่ให้ตื่นตาตื่นใจ จุดเด่นหลักๆก็ไม่พ้นประโคมข่าววันลอยกระทงนี่แหละ ถึงจะมีรูปคนเข้าประกวดนางนพมาศมาล่อหูล่อตาแต่ว่าจะมีประโยชน์อะไร ในเมื่อผมชอบผู้ชาย แล้วผู้ชายที่ผมชอบก็หนีหน้าไปตั้งแต่ไก่โห่ เป็นการเริ่มเช้าวันใหม่ที่ห่อเหี่ยวใจยิ่งนัก

 

“ไอ้ภูโว้ยไอ้ภูอยู่ไหนวะ ยะฮู้ววววววววววว!!”

 

เสียงมาก่อนตัวแบบนี้จะเป็นใครเสียไม่ได้นอกจากไอ้เสี่ยเก็บค่าแชร์คนเดิม มันมาบ้านผมบ่อยยิ่งกว่าอยู่บ้านตัวเองขนาดนี้จะส่งเสียงถามหาผมทำไมในเมื่อมันตั้งใจจะมาให้ตรงกับมื้ออาหารตามสันดานอยู่แล้วนี่

 

“แหม มาทันมื้อเช้าพอดี”

 

มัน ไม่พูดเปล่าพอจบคำพูดที่พูดเหมือนกันทุกเช้าที่มาเยี่ยมเยียนบ้านผมจนแม่ บ้านจำได้ก็นั่งลงฝั่งตรงข้ามแสนดีพร้อมๆกับที่แม่บ้านตักข้าวต้มหอมฉุยให้ อย่างรู้(ทัน)ใจ

 

“มาทำไมตั้งแต่เช้าวะ”

 

ตาผมอ่านหนังสือพิมพ์ ปากจิบกาแฟเสร็จแล้วก็ว่างไม่รู้จะทำอะไรเลยชวนมันคุยเสียหน่อย ถึงผมไม่ชวนมันคุยมันก็ชวนผมคุยอยู่แล้ว ชิงเปิดประเด็นก่อนจะดีกว่า

 

“มารับมึงไง”

 

“มารับกู มารับทำไมวันนี้กูไม่ไปไหนนะ จะลอยกระทงกับเมีย”

 

“ตรุ๊ยยยๆๆๆๆ มึงมีเมียคนเดียวหรือไงกูก็ต้องลอยกับเมียเหมือนกันแหละโว้ย”

 

“นั่นสิ แล้วมึงจะมารับกูทำไมไม่ทราบ”

 

“ก็เมียมึงสั่งแล้วเมียกูก็ช่วยสำทับตลอดเวลาแบบนี้ เพื่อสวัสดิภาพที่ดีของกูก็ควรจะทำตามไม่ใช่เหรอ พอดีกูไปส่งเมียกูที่บ้านเมียมึง เมียมึงเลยฝากกูมารับมึงและแสนดีไปที่โรงอาหารในโรงเรียนว่ะ แม่งชุมชนเล็กๆแบบนั้นแต่พอคนมารวมกันนี่นับล้านว่ะ”

 

“ไอ้เว่อร์”

ผม ก็คิดอยู่แล้วว่าวันสำคัญและมหาฤกษ์หรือจะเรียกได้ว่าเป็นวันเสียตัวแห่ง ประเทศไทยได้อีกวันหนึ่งขนาดนี้ไอ้แก๊กมันจะเสียโอกาสดีมารังควาญผมทำไม ที่แท้เมียมันก็สั่งให้มารับผมตามคำขอของไอ้เปี๊ยกนั่นเอง

 

แสน ดีตื่นเต้นมากเมื่อรู้ว่าเรากำลังมุ่งหน้าไปที่ไหน แสนดีเคยไปที่ชุมชนครั้งสองครั้งแล้วเค้าก็เข้ากับเพื่อนใหม่ลูกสมุนของไอ้ เปี๊ยกได้ดีกว่าที่ผมคิดมาก ตอนแรกกังวลว่าแสนดีจะเข้ากับเพื่อนๆไม่ได้เพราะเค้าเป็นเด็กพิเศษทำความ เข้าใจกับสิ่งรอบตัวได้ช้ากว่าปกติหรือบางอย่างที่ไม่เคยพบเคยเจอแสนดีก็ไม่ เข้าใจเลย

แต่ เพื่อนๆก็อดทนและรอลุ้นไปกับปฎิกิริยาตอบรับของแสนใจกันอย่างใจจดใจจ่อไม่มี ใครแสดงออกให้เห็นว่ารำคาญในการตอบสนองที่ช้ากว่าเด็กในวัยเดียวกันมากเลย

 

“เราจะไปหาพี่ดิน ไปทำกระทงลอยกันคืนนี้ แสนดีดีใจมั้ยครับ”

นอกจากจะพยักหน้าระรัวทั้งรอยยิ้มแล้วเค้ายังรู้จักเอาใจด้วยการโผเข้ามากอดคอผมจากด้านหลังแล้วหอมแก้มผมเบาๆอีกด้วย ไม่คิดเลยว่าแสนดีจะรู้จักทำแบบนี้ได้แต่ที่แปลกใจก็คือใครที่สอนให้เค้าทำแบบนี้กันนะ จะคิดว่าเป็นไอ้เปี๊ยกผมก็ไม่กล้าคาดหวังเพราะขนาดอยู่ด้วยกันสองต่อสองให้นักเลงใหญ่เค้าหอมแก้มผมก่อนยังยากเลย

 

ที่โรงอาหารของโรงเรียนในชุมชมเต็มไปด้วยผู้คนมากหน้าหลายตาอย่างที่ไอ้แก๊กว่าจริงๆ สภาพโดยรวมไม่ต่างอะไรจากงานวัดทั่วๆไปเพียงแต่จัดในโรงเรียนก็แค่นั้นมีหลายโต๊ะที่ทำกระทงอันเล็กๆด้วยใบตองขาย บางร้านก็เอาขนมปังมาทำเป็นกระทงแต่ในคลองแสนแสบถ้ามีปลารอดชีวิตอยู่ได้ก็เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์แล้วล่ะ จะมีปลาที่ไหนรอดชีวิตมากินกระทงขนมปังได้ก็ไม่รู้

มอง หานักเลงใหญ่คงไม่พ้นด้านหน้าโรงอาหารที่มีลูกสมุนรวมกลุ่มกันอยู่แน่ๆถึงจะ มองไม่เห็นแต่ก็พอรู้ว่าตรงกลางที่เด็กๆกำลังรายล้อมอยู่นั้นต้องเป็นลูกพี่ ใหญ่ของพวกมันแน่ๆ มีลูกสมุนคนหนึ่งที่หันมาเห็นพวกผมและแสนดีก็วิ่งมาหาทักทายกันอยู่สองสามคำ เค้าก็จูงมือแสนดีไปหาลูกพี่ใหญ่ของตัวเอง

 เป็น ไปตามที่คิดในวงล้อมนอกจากกระทงขนาดใหญ่มากแล้วยังมีนักเลงใหญ่ประจำชุมชน และเพื่อนสนิทนักเลงใหญ่กำลังช่วยชาวบ้านทำกระทงขนาดน้องๆจากบ้านกันอย่าง ขะมักเขม้นขนาดที่พวกผมยืนกันอยู่สักพักแล้วดินกับก้านยังไม่รู้ตัวเลยเถอะ จะรู้ก็ตอนที่แสนดีวิ่งไปกอดคอเอาไว้จากทางด้านหลังนั่นแหละถึงได้มองหาคน ที่ติดตามแสนดีมาด้วย

 

“มากันแล้วเหรอ มาช่วยกันทำกระทงหน่อยสิ เดี๋ยวเสร็จไม่ทันลอยคืนนี้”

 

“อย่าบอกนะว่าคืนนี้เราจะลอยกระทงอันนี้กัน”

 

“เออ สิ กระทงอันเดียวลอยกันทั้งชุมชนเนี่ยแหละ ประหยัดดีลดขยะด้วย ทุกวันนี้คลองแสนแสบก็เน่าเกินจะเยียวยาอยู่แล้วถ้าเพิ่มกระทงเข้าไปย่อย สลายอีกคงใช้คลองเป็นทางสัญจรไม่ได้แน่ๆ”

 

ถึง แม้ที่ดินพูดมาจะเป็นความคิดที่ดี แต่มันต้องไม่ใช่แบบนี้สิ ก็ในฝันของผมมันมีอยู่ว่าเราสองคนจะประคองกระทงน้อยๆที่ช่วยกันจับแล้ว อธิษฐานลอยไปในแม่น้ำพร้อมกันไม่ใช่เหรอวะ

 

แล้วภาพตรงหน้านี่คืออะไร

 

กระทงสูงใหญ่ท่วมหัวที่ฐานทำด้วยต้นกล้วยทั้งต้นต่อกันเป็นแพขนาดใหญ่ กลีบกระทงประกอบด้วยกลีบใบตองเล็กๆเย็บติดกันเป็นกลีบขนาดใหญ่เพื่อให้ได้สัดส่วนกับขนาดของกระทง ใจกลางกลีบกระทงติดดอกบานไม่รู้โรยลงไปเพิ่มสีสัน กระทงที่มีฐานลดหลั่นกันไปเจ็ดชั้น ชั้นบนสุดเป็นโครงลวดที่ดัดกันเป็นรูปช้างสี่เศียรเด่นสง่าบางส่วนของลำตัวช้างติดกลีบกระทงที่ทำด้วยลำต้นของต้นพลับพลึงไปบ้างแล้ว กระทงใหญ่ตรงหน้าสวย สวยมาก

 

แต่มันไม่ใช่สิ่งที่ผมต้องการนี่นา

จะ พูดอะไรมากก็ไม่ได้เพราะดูที่ไอ้เปี๊ยกตั้งอกตั้งใจทำกระทงแล้วก็ต้องถอนใจ เอาก็เอาวะ กระทงใหญ่ก็กระทงใหญ่ช่วยกันจับกระทงค่อยๆลอยไปในคลองไม่ได้อย่างน้อยตอน เค้าหามกระทงไปท่ามกลางคนหมู่บ้านเราค่อยอาศัยช่วงชุลมุนจับมือไอ้เปี๊ยกก็ ได้

ผม ปล่อยให้แสนดีไปเล่นกับเพื่อนๆแถวนั้นมีชาวบ้านอาสาจะช่วยดูแลให้เนื่องจาก ใกล้น้ำแบบนี้เด็กเล็กๆมักจะเล่นซนจนอาจจะเกิดอันตรายได้ พ่อแม่ผู้ปกครองจะต้องดูแลลูกหลานตอนเดินลงไปลอยกระทงที่ท่าคลองให้ดีๆ เพราะคนเยอะๆพลาดตกลงไปหรือโป๊ะท่าน้ำรับน้ำหนักคนที่กรูกันลงไปไม่ได้อาจ เกิดอุบัติเหตุเหมือนที่เราได้ยินกันบ่อยๆ

 

กระทงเสร็จตอนอาจารย์ใหญ่ของโรงเรียนใกล้จะประกาศเปิดงานพอดี ดูไอ้เปี๊ยกจะภูมิใจมากที่มันมีส่วนร่วมในกระทงอันนี้ ด้วยความร่วมมือร่วมใจของคนในชุมชนทำให้กระทงขนาดใหญ่เสร็จได้ภายในวันเดียว

 

ตอน ที่ไม่มีกรหรือมีไอ้เปี๊ยกวันลอยกระทงสำหรับผมคือวันที่ผมจะต้องเอาใจคู่ควง ในขณะนั้นเป็นพิเศษวันหนึ่งแค่นั้นเอง ไม่ได้มีความหมายลึกซึ้งกินใจอะไรเหมือนที่รู้สึกอยู่ตอนนี้ ตอนที่คบกรเป็นแฟนก็ไม่เคยไปลอยกระทงด้วยกันสักทีเพราะกรไม่ชอบคนเยอะๆไม่ ชอบรถติดไม่ชอบแย่งกินแย่งใช้กับใคร เราเลยตกลงกันว่าจะไม่ออกไปทำกิจกรรมอะไรกันในช่วงเทศกาลเด็ดขาด

 

หลัง ครูใหญ่เปิดงานเสร็จแล้วไอ้เปี๊ยกถึงได้ปลีกตัวมาหาผม เราสองคนเดินไปตามแสนดีด้วยกัน ไอ้แก๊กกับน้องก้านหายไปไหนแล้วไม่รู้ไอ้คู่นี้มันไวอย่างกับลิงเผลอแป๊บ เดียวหายกันไปทั้งคู่ เราสามคนค่อยๆเดินตามชาวบ้านไปที่ท่าน้ำ ธูปเทียนขนาดใหญ่เท่าๆกับเทียนพรรษาถูกปักไว้บนกระทงเป็นตัวแทนของชาวบ้าน ทุกคน ตอนนี้กระทงได้ถูกเคลื่อนย้ายไปอยู่ในน้ำเรียบร้อยแล้วแต่ยังผูกเชือกติดเอา ไว้กับโป๊ะ มีคนคอยช่วยจัดคิวคนให้ลงไปอธิษฐานกับกระทงทีละชุดเพื่อความปลอดภัย แน่นอนว่านักเลงใหญ่ผู้เสียสละอย่างพี่ดินต้องรอลงไปเป็นคนท้ายๆอยู่แล้วไม่ ใช่เพราะว่าเป็นพระเอกหรืออะไรหรอกนะ แต่เพราะนักเลงใหญ่เค้าบอกว่าไม่รีบไปไหนต่างหากล่ะ ให้คนแก่ๆลงไปก่อนได้ คนหนุ่มอย่างผมเลยต้องยืนรอไปพร้อมกับนักเลงใหญ่อย่างขัดไม่ได้หรือไม่กล้า ขัดนั่นแหละ.....เฮ้ออ

เรา ลงไปเป็นชุดสุดท้ายเลยมั้งนอกจากยกมือไหว้อธิษฐานแล้วผมก็ไม่ได้ทำอะไรไป มากกว่านั้น ค่อนข้างจะดึกแล้วเหมือนกันเวลานี้ถือว่าเลยเวลานอนของแสนดีมามากแล้วกำลัง จูงมือแสนดีมุ่งหน้าไปที่รถเพื่อกลับบ้านไอ้แก๊กกลับเข้ามาพอดีเหมือนมันรู้ คิวยังไงก็ไม่รู้ ช่างแม่งมัน มันตัดช่องน้อยแต่พอตัวไปสวีทกันสองคน พอถึงเวลากลับบ้านถึงได้เสนอหน้ามาให้เห็น

ตอนคนมันไม่ได้ดั่งใจผิดแผนการที่วางไว้มันก็พร้อมจะพาลคนอื่นแบบนี้แหละช่วยไม่ได้ อยากจะมาหวานข้ามหน้าข้ามตาผมทำไมล่ะ

 

“เดี๋ยว”

มือที่โดนยึดรั้งเอาไว้ให้หยุดเดินเป็นไอ้เปี๊ยกที่ทำให้ผมแปลกใจแกมสงสัย

 

“หืม มีอะไรเหรอ”

 

“เดี๋ยวฝากแสนดีไปนั่งรอในรถกับพี่แก๊กแล้วก็ก้านก่อนนะ”

ไอ้เปี๊ยกโพล่งขึ้นมาทำให้ผมแปลกใจเข้าไปใหญ่ ผมส่งสายตาไปหาคนต้นเรื่องแทนคำถาม

 

“ก็เรายังไม่ได้ลอยกระทงกันเลยนี่”

 

“แล้วเมื่อกี้”

แล้วเมื่อกี้ที่พนมมืออธิษฐานประหลกๆอยู่เป็นนาทีๆตรงท่าน้ำนี่เรียกว่าอะไร

 

“เมื่อกี้เค้าเรียกว่าทำพิธีขอขมาแม่คงคาเฉยๆไม่ใช่ลอยกระทงลุงเคยลอยกระทงกับเค้าป่าวเนี่ยถึงไม่รู้ว่าเค้าลอยกระทงกันยังไง”

ไม่ รู้จะตอบคำถามนี้ยังไงดี ไอ้เคยลอยมันก็เคยลอยอยู่หรอกก็พอจะรู้ว่าไอ้ที่ทำไปเมื่อกี้มันไม่เหมือน ที่ผมเคยทำมันแปลกกว่าทุกทีแต่ใครล่ะที่บอกผมว่าลอยร่วมกันเพื่อช่วยกันลด ขยะไม่ทำให้ลำคลองเน่าเสีย

 

“ครู ใหญ่บอกว่าเค้าทำให้น้ำไหลไปทางประตูน้ำแล้วกันน้ำล้นเอาไว้กระทงจะลอยไปติด ที่ตรงนั้นพรุ่งนี้ก็จะมาช่วยเค้าเก็บกระทงกับไอ้ก้านอ่ะ ทีนี้จะลอยส่วนตัวก็ทำได้”

คน ที่ถูกพาดพิงถึงก็พยักหน้าเหมือนตกลงกันเอาไว้อย่างดีแล้วไม่มีร่องรอยตกใจ หรือแปลกใจให้เห็นเมื่อได้ยินว่านักเลงเค้าจะชวนมาเก็บขยะในตอนเช้า แล้วจะให้ผมเชื่อได้ยังไงว่าไอ้เปี๊ยกจะไม่รู้เรื่องนี้มาก่อนล่วงหน้า ถ้าไม่ใช่น้องก้านกับไอ้เปี๊ยกรู้ใจกันเกินไปก็ต้องกลายเป็นว่านักเลงใหญ่ เค้าอำผมให้แล้ว ไอ้แก๊กกับน้องก้านเปลี่ยนมือจากผมเป็นจับจูงแสนดีไปรอที่รถส่วนนักเลงใหญ่ เค้าหายไปสักพักก็กลับมาพร้อมกระทงอันเล็กกะทัดรัดสีขาวทั้งอันตรงกลางเป็น ดอกไม้หลากสีกลีบกระทงทำจากพลับพลึงสีขาวปักธูปเทียนตามประเพณีทุกอย่าง

 

“ยื่นมือมาสิ”

ผมยื่นมือทั้งสองข้างให้นักเลงอย่างเชื่องๆถูกฝึกมาดีแล้วก็แบบนี้แหละ ปลายเล็บถูกตัดส่วนปลายลงไปในกระทงเล็กน้อยเค้าตัดเล็บให้ผมแล้วก็ตัดของตัวเองโดยยื่นกระทงให้ผมถือ

 

“ก้มหัวลงด้วย”

นักเลง ใหญ่เค้าไม่ใช้วิธีการถอนเส้นผมเหมือนที่หลายๆคนทำกันเค้าจงใจตัดปลายผมลงไป เลยเหมือนขลิบปลายผมนาคที่เตรียมตัวจะบวชแต่น้อยกว่านั้น ตัดของผมเสร็จแล้วเค้าก็คว้ากระทงไปถือเองแล้วยืนยันหลังให้ผม ส่งกรรไกรอันเล็กมาให้ ผมจับปลายผมนิ่มแล้วขลิบออกเพียงเล็กน้อยอย่างเสียดาย

 

อะไร ที่ประกอบขึ้นมาเป็นตัวดินผมหวงหมดแหละแม้แต่กับพระแม่คงคาผมก็หวงในเมื่อ ทุกคนก็ใส่ผมตัวเองลงไปพระแม่คงคาก็ได้รับถวายเยอะแล้วถ้าได้จากแฟนผมนิด หน่อยพระแม่คงคาคงไม่โกรธหรอกมั้งนะ

 

คิด ว่าทุกอย่างจะไม่เป็นไปตามที่คิดไว้เสียแล้ว ถึงแม้ขั้นตอนจะไม่หวานเท่าความคิดเพราะเราไม่ได้ช่วยกันประคองกระทงกันคนละ มือขนาดที่วาดฝันเอาไว้ ไอ้เปี๊ยกแค่เอากระทงยกขึ้นชิดหน้าผากแล้วอธิษฐานก่อนจะส่งให้ผมทำแบบเดียว กันต่อ ตอนที่ลอยก็เป็นผมก้มลงไปส่งกระทงส่วนดินก็แค่แตะๆแล้ววักน้ำให้กระทงลอยไป ก็แค่นั้น

 

ดึกมากแล้วคนก็เริ่มบางตาจากทางเดินแคบๆที่คนเดินสวนกันไปมาแน่นขนัดกลายเป็นเราเดินเคียงกันแบบสบายๆอยู่ใกล้น้ำ ลมเย็นๆฟ้าสว่างไสว ทุกอย่างดุเป็นใจไปเสียหมด เพราะบรรยากาศแท้ๆที่ทำให้ผมใจกล้าคว้ามือนักเลงมากุมไว้

 

นักเลงใหญ่ไม่ได้สะบัดมือออกอย่างที่กลัวเค้าแค่เดินต่อไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ไม่ต่อต้านแต่ก็ไม่ได้สนับสนุนแต่เพียงแค่นั้นก็ทำให้ผมยิ้มได้ ผมเป็นฝ่ายดึงมือนักเลงใหญ่เข้ามากุมเอาไว้ ก็ต้องเป็นหน้าที่ของผมที่จะกระชับฝ่ามือให้แน่นขึ้นเหมือนกัน

 

‘ จันทร์ไม่มองแล้วจันทร์ไม่มอง’

มือยังกอบกุมกันอยู่ เรายังเดินต่อไปข้างหน้า แต่ไม่มีเสียงอะไรโต้ตอบกลับมา

 

‘จันทร์ไม่มองน้องอายอะไร’

ยังเดินต่อไปเหมือนเดิมและดินก็ยังเงียบเหมือนเดิม

 

‘โอ้นวลละอองน้องจะเหยียมอายไปทำไม หันมาใกล้ๆสิจะอายไปไหน’

 

เค้าว่าคนอารมณ์ดีเป็นพิเศษกับคนบ้ามักจะแยกแยะกันไม่ค่อยออก ถึงผมจะร้องไปแบบไม่เป็นเพลงนึกท่อนไหนได้ก็ร้อง ถึงมุขจะแป๊กไม่มีเอฟเฟคอะไรตอบกลับมาแต่ว่าผมก็ยังหน้าด้านร้องต่อไป

 

‘หวิว วิ่ว วิ๋ว หวิ๋ว วิว วิ๋ว หวิว’

จากที่ร้องเป็นเพลงก็เหลือแค่ผิวปากเป็นทำนอง ในขณะที่เรายังเดินต่อไปข้างหน้าตามปกติ มือเราสองคนยังกอบกุมกันไว้

 

แต่ผมเกือบสะดุดเท้าเพราะโดนรั้งข้อแขนให้เสียจังหวะ

 

ไม่ทันได้ตั้งตัวหรือตั้งสติ ก้อนเนื้อนุ่มชื้นก็โผขึ้นมาแตะข้างแก้มเร็วๆแต่หนักแน่นในรสสัมผัส ไม่รับรู้รสหวานแต่รู้สึกอบอุ่นวูบวาบเข้าไปในอก ผมไม่ได้ฝันไปใช่ไหม ลองเอามือลูบแก้มยังรับรู้ถึงร่องรอยเปียกชื้นที่ทิ้งเอาไว้อยู่เลย

 

ผมได้จูบท่ามกลางแสงจันทร์เต็มดวงจากนักเลงใหญ่

ตอนนี้เมียผมพัฒนาไปอีกขั้นหนึ่งแล้ว

 

“อย่าดีใจไปล่ะ เห็นมึงร้องเพลงอยู่ได้ไม่เห็นจะลงมือทำสักที ไม่ได้เรื่อง”

 

นั่นคือคำตัดพ้อต่อว่าใช่ไหม...แต่ทำไมปากผมฉีกถึงใบหูแบบนี้ล่ะ

 

๐ สวัสดีวันลอยกระทงคะทุกคน

๐ ก่อนจะไปพบกับตอนปกติด้วยว่าคืนนี้เป็นวันดีวันลอยกระทงเราเลยต้องตามกระแสเข็นตอนพิเศษออกมาสดๆร้อนๆจากเตากันเลยทีเดียว ได้กลิ่นไหม้ๆกันแล้วใช่มั้ย นั่นแหละ ตามนั้น 555

๐ ตอนนี้กลับสู่ภาวะปกติแล้วนะคะ เพราะว่าส่งไปรษณีย์พี่เมฆครบแล้ว ฝากข่าวประกาศว่าอย่าลืมไปดูเลขรับพัสดุได้ที่กระทู้พี่เมฆนะจ๊ะ แต่ยังไม่แปะอะนะ เพราะว่ายังไม่ฝากรูปเลยขออนุญาตไปลอยกระทงแล้วมาแปะให้นะ

๐ ฝากประกาศอีกเรื่องสำหรับคนที่สั่งหนังสือพี่เมฆ ถ้าได้รับหนังสือแล้วช่วยเสพ “คุณคนเดียวแต่เราสองคน”ก่อนเลยนะแล้วมาคอมเม้นท์ที่กระทู้พี่เมฆด้วยหนาว่าคุณคนเดียวกับน้องขลุ่ยเป็นยังไงบ้าง ฉีกแนวคนเขียนไปมากเหมือนกัน (หรือเปล่า) เป็นเรื่องสั้นนะจ๊ะแต่ก็อยากได้คำวิจารณ์

๐ ขอบคุณทุกคนเหมือนเดิมคะยินดีต้อนรับคนหลงผิดเข้ามาใหม่ทุกคน เราขุดหลุมกลบแล้วตกโพรงดินแล้วห้ามตะกายขึ้นเด็ดขาด เหอๆ

๐ TRomance

[samsoon@doll]

หวานนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนนมาก แอบอิจฉาอ่ะ

ปล.พี่แก๊กแก่ได้น้องก้านแล้วหรอเนี้ยยยยยยยยกรี๊๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด รอรอรอรออยากให้เปิดสั่งจองหนังสือเร็วๆจัง

[blanchard]

ขอบคุณมากๆๆๆ ครับ

[kokikung]

โอ๊ยยยยยยย

พี่ดินน่ารักสุดติ่ง

น่ารักน่ากดมากกกกกกกกกกกกกก

แต่ๆๆๆพี่แก๊กแก่มีเมียตอนไหนหว่า

ฮ่าๆๆๆๆๆ

[Chk~a]

อ๊ายยยยยยยยยยยยยยยยย พี่ดินเริ่มเองเลยย

หุหุ

คนมีแฟนก้อไปลอยก่ะแฟน

ไอ้เราก้อฝันไปก่อน

อดไปอีกปี 55 5

 

[chaoyui]

ช้าไม่ทันใจพี่ดินตลอดแหละ

มีสปอยล์เรื่องเสี่ยเก็บค่าแชร์กับน้องก้านด้วย

[NASS.NET]

กรี๊ดดดด>w<
พิเศษวันลอยกระทง
พี่ดินเค้าน่ารักได้อีกแล้วววว
แอบพัฒนาอย่างรวดเร็วอีกเนาะ^^
รอตอนปกติค่ะ

[iranen]

พี่ดินพัฒนาแล้วน้า
แล้วเสี่ยเก็บค่าแชร์เค้ารักกับก้านยังไงอ่ะ
อยากรู้จริง

[anajulia]

พี่แก๊กน้องก้านได้เสียเป็นเมียผัวกันแล้ว กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดด

แล้วก็ จุ๊บหนึ่งจุ๊บนั้น ใต้แสงจันทร์วันเพ็ญเดือนสิบสองด้วย >///////////////<

แสนดีจ๋าก็น่ารัก เอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[yunjaelover]

  อ่านจบตอนแล้วก็เขินตาม พี่ดินเนี่ยนารักแบบได้ใจจริงๆ
 ขอบคุณค่ะ  

[roseen]

หวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Killua]

ฮ่าๆๆ พี่ภูทำไม่ทันใจพี่ดินอ่ะดิ ฮ่าๆๆ อิจฉาพี่ดินอ่ะมีคู่ลอยกระทงด้วย

[Acacha]

มีความสุข มีความสุข