หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[bow55]

55555

น่ารักอ่า

บอกว่าให้ไปสู่ขอดินสะ

จะได้พาเข้าบ้านอย่างถูกกฎหมาย
 

[mamacub]

สงสัยลูกจะดก

[4559]

ดินกะภูเหมาะสมกันที่สู๊ดดดดดดดดดดด

[โจ๊กกุ้ง]

คราวหลังก็ค่อยๆงาบนะภูจะได้รสชาติดีดี อิอิ

[♠DekDoy♠]

ปากนี่สูสีเลยกะพี่ดินเลยนะเพื่อนแก๊ก

[Flower night]

สนุกมากกก ฝีปากท้าทายสูสีกันดีจริงๆ แต่เห็นด้วยกับเพื่อนแก๊ก ยิ่งทะเลาะลูกยิ่งดก 

มานอนรอตอนต่อไปปปป แล้ววว 

:PP

[papa]

พี่ดิน  ปากสุดยอดเลย 555

แต่เพื่อนแก๊ก ก็ไม่แพ้กันนะ

[BP109]

“มองมึงอาละวาด ไม่เคยเห็นบรรยากาศแบบนี้นานแล้วหวะ เออแต่แบบนี้ก็ดีนะเว้ยภู โบราณเค้าว่าลูกจะดก”

ถูกค่าพี่แก๊ก  เห็นด้วยเป็นอย่างยิ่ง

ว่าแต่พี่ดินอาการหนักนะเนี่ย  น้องภูต้องอาศัยช่วงนี้ทำคะแนนรู้ป่ะ 

ไปเอาอกเอาใจคุณแม่ยายพลางๆก่อนไป๊ เข้าทางผู้ใหญ่อ่ะรู้จักมะน้องภู:laugh:

[p_pink]

เหมือนคนเป็นหวัดแล้วแดกหูฉลามอะมึง รู้ว่าได้แดกของดีแต่ไม่รู้ว่าอร่อยแค่ไหน
-- กร๊ากๆๆๆ พี่แก๊กพูดแล้วเห็นภาพเลยอ่ะ หวังว่าพี่ภูคงจะสะอึก สะดุ้ง สะเทือนไม่มากก็น้อย 
ที่ทำไปทั้งหมดอ่ะ เพราะเป็นห่วงพี่ดินใช่มั้ยล่ะ ... หรือว่าจะเริ่มหลงรักไอ้เด็กตัวกะเปี๊ยกนี่เข้าซะแล้วววว 
มั่นใจว่าถ้าจับพี่ดินมาฟาดปาก เอ้ย นั่งคุยกับพี่แก๊ก พี่ภูคงเป็นใบ้ (เพราะมันพูดไม่ทัน) (ปากแต่ละคน ... )

  เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์และน้องคนโพสนะจ๊ะ

[yayu]

ยิ่งเถียง ยิ่งว่า ยิ่งรัก เนอะพี่ภู 

[kazhiki]

ขอบคุณมากๆค่ะ

[konnarak]

พี่ภู  พยาบาล น้องดินดีๆ  น่ะครับบบบ 

[YMP]

 

[meiji]

เฮ้ยยย สนุกอ่ะ
พระเอกนายเอกโต้คารมแบบนี้ ชอบบบ 5555

รอตอนต่อไปนะคะ : )

[Killua]

คนอ่านคนนี้ ลาออกจากงานมานั่งอ่านเลยนะเนี่ยะ จริงจริ๊ง
ฮ่าๆๆ แบบว่าติดนิยาย เลยหางานที่มันมีเวลามากขึ้น เหอๆๆ
พี่ดินสุดยอดดดดดดด ร้ากทั้งพี่ดิน ร้ากกกกกกกกทั้งไรเตอร์ สู้ๆนะ

[pattybluet]

พี่ภูตอนดุพี่ดินนี่น่ารักดีนะคะ แต่ก้อนะคำดุนั้นไม่มีผลบังคับใช้กับพี่ดินอยู่แล้ว ฮ่าๆๆ
อ่านไปยิ้มไป แอบเชียร์พี่ภูแบบไม่รู้ตัวซะงั้น หุหุ

เป็นกำลังใจให้ค่ะ

[reborn23]

ขอบคุณจ้า
อ่านแล้วอย่างฮา

[Natjy012]

555555+

พี่ดินซ่าได้อีกกก
สู้ ๆ ๆ ๆ  ๆ นะค่ะคุณภู 



เป็นกำลังใจให้ไรเตอร์นะค่ะ 

[rose]

 

อ่านแล้วขำนายภูมากค่ะ แพ้ทางเด็ก อิอิ

ชอบและหลงรัก เรื่อนี้อย่างจริงใจและตัวหัวใจเลยค่ะ

 

ชอบมาก

อ่านแล้วอยากอ่านต่อไปเรื่อยๆ ไม่อยากหยุดเลย

[QUE1]

น่ารักมากๆ..
เข้าไปช่วยดินแต่ก็ไม่เข้าใจตัวเอง
ว่าหงุดหงิดอะไรก๊ากๆๆ
นักเลงใหญ่เขาดุจริงเพื่อนเสี่ยยังหงอเลยหุหุ
งานนี้พี่ภูคงได้เข้าสมาคมคนกลัวเมียแน่ๆ

[sukie_moo]

พี่ดินเจ็บจะแย่ แต่ฟอร์มยังอยู่ครบตลอด  ปากดีตลอด แต่ดูท่าจะแพ้ทางนายภูนะ

[Seiki]

ตอนที่ 7

นี่เหรอวะที่เค้าเรียกว่าห้องพักโรงพยาบาล ตั้งแต่เกิดมาจนโตป่านนี้พี่ดินไม่เคยย่างกรายมานอนโรงพยาบาลเลยเหอะ เหตุการณ์ต่อยตีแบบนี้ไม่ได้เกิดขึ้นครั้งแรก แล้วไอ้ร่องรอยฟกช้ำดำเขียวพวกนี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกอีกเหมือนกัน
 
นักเลงใหญ่อย่างพี่ดินผ่านการต่อยตีมาโชกโชน ได้แผลติดตัวกลับบ้านทุกครั้ง แต่ละครั้งร่องรอยมากน้อยไม่เท่ากัน แต่ไม่เคยมีครั้งไหนที่ต้องพึ่งพาโรงพยาบาล พี่ดินพึ่งยาแก้อักเสบจากร้านขายของชำแถวบ้านนั่นแหละ
 
ไอ้พวกคนรวยนี่มันก็เว่อร์ !!
แค่คิดว่าแผลจะอักเสบก็ต้องนอนโรงพยาบาล ถึงแม้จะรู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัวบ้างแล้วก็เถอะ มันก็มีอาการแบบนี้ทุกครั้งนั่นแหละนะ ถึงแม้ว่าครั้งนี้พี่ดินจะซวยเจ็บตัวซ้ำกันถึงสองเด้งแต่การที่ต้องมานอนโรงพยาบาลแบบนี้มันทำให้นักเลงขาดรายได้
            คิดแล้วก็เจ็บใจไอ้เสาไฟฟ้ามันมีสิทธิ์อะไรมาเจ้ากี้เจ้าการชีวิตพี่ดินวะ พ่อก็ไม่ใช่แล้วไอ้ห้องพักที่เหมือนโรงแรมที่เห็นในหนังห้องนี้มันคืนละเท่าไหร่ พี่ดินจะเอาปัญญาที่ไหนมาจ่ายวะ วางแผนเอาไว้แล้วว่าจะต้องผัดก๋วยเตี๋ยวขายกี่วันถึงจะไปสมัครเรียน ปวส.ต่อได้ นี่ขาดไปสองวันนั่นก็เท่ากับว่าพี่ดินจะเรียนช้ากว่าชาวบ้านเค้า หนึ่งปีกับสองวันเชียวเหรอวะ
           
ไอ้เจ้ากี้เจ้าการนั่นไม่เคยจนเหมือนพี่ดินมันไม่เข้าใจหรอกว่าเวลาแต่ละวันนั้นมีค่าต่ออนาคตนักเลงชุมชนขนาดไหน มาข่มขู่อ้างสิทธิ์นู้นสิทธิ์นี้ ถามพี่ดินสักคำหรือเปล่าว่าต้องการมั้ย แล้วคำว่า “เมีย” ที่เพื่อนไอ้เสาไฟฟ้านั่นพลั้งปากออกมาฟังแล้วจั๊กกะจี้ฉิบหาย
            Sex ที่ไม่ยินยอมพร้อมใจสำหรับพี่ดินแล้วมันก็ไม่ได้ต่างอะไรกับกระโดดเล่นน้ำแล้วตอตำก้นนั่นแหละวะ เห็นที่คงต้องบัญญัติคำนี้ไว้เป็นคำต้องห้ามอีกคำหนึ่งแล้ว
 
ใครจะเป็นเกย์หรือใครจะรักกับใครพี่ดินไม่สนใจแต่อย่าเอาพี่ดินเข้าไปเอี่ยวด้วยก็พอ
           
เริ่มปวดระบมตามเนื้อตามตัวอย่างที่หมอบอก ไม่สามารถบอกพิกัดที่ปวดที่สุดได้เพราะเหมือนมันจะปวดร้าวไปทั่วทั้งตัว ตั้งแต่ไอ้เสาไฟฟ้ามันเอามาปล่อยที่โรงพยาบาลมันกับไอ้เพื่อนปากหมาคนนั้นก็หายหัวไปไหนไม่รู้
            ตอนจะให้มาก็ข่มขู่กูทุกวิถีทางแต่พอมาแล้วก็ปล่อยให้ทิ้งเหมือนลอยแพกันซะอย่างนั้น
ไม่รู้จะทำอะไรเลยนอนหลับตาบ่นขมุบขมิบทิ้งขว้างไปในอากาศฆ่าเวลาเล่นๆ ถ้านอนอยู่บ้านป่านนี้ได้ลุกขึ้นมาเตรียมผักเตรียมเส้นสำหรับผัดก๋วยเตี๋ยวของวันพรุ่งนี้แล้วมั้ย คิดไปคิดมาก็วนมาที่รายได้เลี้ยงปากเลี้ยงท้องอีกจนได้
           
“บ่นอะไร”
           
“เฮ้ย ไอ้เหี้ยยยยยย หัวใจจะวายเข้ามาไม่ให้สุ่มให้เสียงนึกว่าผี”
ที่สำคัญคือพี่ดินไม่ได้พกพระแล้วก็จำบทสวดมนต์ไม่ได้เลยสักบท
           
“ก็ที่นี่มันโรงพยาบาลจะให้เสียงดังเหมือนอยู่ในตลาดได้ไง”
           
“แล้วมึงเคาะประตูไม่เป็นเลยหรือไง”
           
“เคาะเป็น”
           
“แล้วทำไมไม่เคาะ”
           
“ก็ไม่ทำไม”
           
“กวนตีน”
           
“ติดมาจากใครบางคนแถวนี้แหละมั้ง”
           
“มึงว่ากูเหรอไอ้เสาไฟฟ้า แน่จริงมึงมาตัวต่อตัวกับกูเลยมั้ย ยั่วโมโหกูได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ”
           
“ตัวต่อตัวอะได้แต่ถามก่อนว่าเสื้อผ้าเกี่ยวมั้ยถ้าไม่เกี่ยวก็พอจะคุยกันได้”
           
“มึงอย่ามาทะลึ่ง กูไม่ได้เป็นแบบมึง ครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว มึงไปง้อแฟนมึงให้กลับมาจะดีกว่ามั้ย”
           
“อย่าก้าวก่ายถึงคนอื่น อย่าเป็นเด็กนิสัยไม่ดีแบบนี้”
           
“กูเคยขอมึงเหรอ เคยทิ้งตัวลงไปกราบตีนมึงมั้ยว่าให้มาสนใจกูหน่อย มีแต่มึงที่ยัดเยียดตัวเองเข้ามาก่อความวุ่นวายให้กู พอกูล้ำเส้นพูดถึงคนของมึงเข้าหน่อยทำเป็นทนฟังไม่ได้เลิกมายุ่งกับกูได้แล้ว เลิกวุ่นวายกับกูสักที”
           
ไม่รู้ว่าอะไรที่มันมาสะกิดโมโหได้รวดเร็วขนาดนี้ ถึงแม้จะเจ็บร้าวไปทั้งเนื้อตัวแต่มันก็ทั่วถึงกันจนด้านชาไปแล้ว สายน้ำเกลือจึงถูกกระชากทีเดียวก็หลุดออกจากหลังมือ เลือดที่คั่งอยู่เหนือเข็มน้ำเกลือถึงได้กระเด็นออกมา แอบเห็นไอ้เสาไฟฟ้ากระตุกตาตกใจแต่ใครจะสน พี่ดินไม่ใช่ตุ๊กตาที่เจ้าของจะจับมาเล่นยังไงก็ได้ ถึงไม่ได้รวยมีหน้ามีหน้ามีตาแต่พี่ดินก็เป็นคนมีศักดิ์ศรีเท่ากันเพราะฉะนั้นถ้าเจอแบบนี้อย่าคิดเลยว่าจะทน
 
พอกันที.....ต่อไปนี้จะเป็นตัวของตัวเอง
 
สะบัดตัวลุกจากเตียงได้ก็จ้ำอ้าวไปข้างหน้าไม่หันกลับไปมองคนข้างหลังแม้แต่น้อย ในใจอยากจะไปจากตรงนี้ให้เร็วที่สุดแต่ขามันทำอย่างใจสั่งไม่ได้ ยังไม่ทันจะก้าวข้ามธรณีประตูมือข้างหนึ่งก็ถูกจับแล้วกระชากอย่างแรง
“ปล่อยกู”
 
“จะไปไหน”
 
“จะไปไหนก็เรื่องของกู บอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ามายุ่ง”
 
“ขอโทษ กลับมาพูดดีๆกันบ้างได้มั้ย”
 
“กูบอกให้ปล่อยกูไง”
 
“ไม่ปล่อย เมื่อกี้ขอโทษไม่ได้ตั้งใจ เอาเป็นว่าพี่ผิดเองนะ “
 
“กูบอกให้ปล่อยกูไงไอ้เหี้ย”
 
คราวนี้มือกับปากพี่ดินเสือกสัมพันธ์กันได้ดีอย่างไม่น่าเชื่อ ปากยังไม่ทันจะสิ้นคำพูดแต่ปลายหมัดก็เสยเข้าปลายคางไอ้เสาไฟฟ้าไปแล้ว สมน้ำหน้า มันอยากมายั่วอารมณ์ให้เดือดดาลเองช่วยไม่ได้
 
ไอ้เสาไฟฟ้าโดนต่อยแต่มันไม่ตอบโต้แล้วมันก็ไม่ได้ปล่อยมือที่จับแขนข้างหนึ่งเอาไว้ ยิ่งกว่านั้นมันกระตุกข้อมือนิดเดียวแต่ร่างทั้งร่างก็ลอยหวือไปปะทะอกมันจนได้
 
สำออยบอบบางจริงๆเลยมึง ไอ้ดิน ไอ้นักเลงใหญ่.....แล้วเป็นไงตอนนี้ก็จมอยู่ในอกไอ้เสาไฟฟ้าไอ้บ้ายักษ์วัดตึกอยู่นี่ไงหละ อ้อมกอดรัดแน่นขึ้นจนรู้สึกเหมือนกระดูกซี่โครงจะทิ่มเนื้อออกมาได้อยู่แล้ว ออกแรงดิ้นสุดกำลังที่มีแต่ไอ้ยักษ์มันยังนิ่งไม่ไหวติงเลยสักนิดเดียว
 
นี่มันคนหรือรูปปั้นวะ .....แล้วนี่มันอ้อมกอดคือปลอกเหล็กถึงได้รัดแน่นขนาดนี้ โดนเสยคางหมัดเดียวดูเหมือนมันจะไม่สะทกสะท้านอะไร.....แต่พี่ดินกระดูกป่นไปทั้งตัวแล้วมั้ง
 
ฮึ่ยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!นักเลงขัดใจโว้ยยย
 
“อย่าดิ้นสิเดี๊ยวดินจะเจ็บตัวเองนะ จะเตะจะต่อยจะตีก็ได้ แต่อย่าไปแล้วก็เราจะพูดกันดีๆบ้างจะได้มั้ย”
 
“มึงรวนกูก่อนนะ”
 
“ก็รู้ ก็ขอโทษแล้วไง ก็ง้ออยู่ ก็อนุญาตแล้วว่าถ้าโกรธจะต่อยจะตีอีกก็ได้”
 
ถึงไม่อนุญาตแต่พี่ดินหมั่นไส้ เรื่องต่อยตีนี่จัดให้อยู่แล้วไม่ขัดศรัทธา
ผลสุดท้าย.......ก็ต้องมานั่งเหนื่อยฟรีอยู่บนโซฟาเฝ้าไข้อยู่นี่ไงหละ
ไอ้ยักษ์นั่นมันรู้สึกรู้สาซะที่ไหน.....เออ กูมันไม่ล่ำ กำยำ บึกบึนบ้างก็แล้วไป
 
“สงบลงแล้วนะ จะได้กดกริ่งเรียกพยาบาล”
 
“เรียกมาทำไม”
 
“ก็ใครดึงสายน้ำเกลือออกหละ ต้องเรียกเค้ามาเสียบเข้าไปใหม่”
 
“ไม่ต้องก็ได้กูไม่เป็นไรแล้ว”
 
“อวดดี ใส่ๆไปเถอะ จะได้มีแรงต่อยตีได้อีกไง”
 
“ช่างแม่งเหอะ ต่อให้กูมีแรง แต่มึงมันหนาเกินมนุษย์ธรรมดาทั่วไปยังไงกูก็เหนื่อยฟรี”
 
พี่ดินเห็นมันแอบยิ้ม........ไม่สิมันยิ้มให้เห็นกันซึ่ง ซึ่งหน้าเลย หยามกันแบบนี้ยอมได้ที่ไหน
 
“ยิ้มอะไร”
“เปล่า อารมณ์ดีก็ยิ้ม เดี๋ยวเรียกพยาบาลแล้วให้เค้าเอายาหลังอาหารมาเลยแล้วกัน ใส่สายน้ำเกลือเสร็จจะได้กินยา”
 
“ไม่กินได้มั้ย”
 
“อะไรหละ ข้าวหรือยา”
 
“ทั้งสองอย่างแหละกูไม่หิว”
 
“ไม่ได้”
เสียงเขียวเชียวไอ้บ้านี่ ดีนะที่รั้งสติกลับมาทันไม่สะดุ้งให้มันหัวเราะใส่หน้าเอาอีก
 
“ทำไมไม่ชอบกินยา”
 
“มึงคิดว่ามันเหมือนโอเล่หรือไง ยานะไม่ใช่ลูกอมที่จะชอบกินเล่น”
 
“ถ้ารู้แบบนี้ก็หาเรื่องใส่ตัวให้น้อยลงหน่อย แล้วนี่อายุกี่ปีแล้ว”
 
“ทำไม”
 
“ผู้ใหญ่ถามก็ตอบสิ” ไอ้เชี่ย ทำเป็นขู่ ขนาดกำนันถามถ้าพี่ดินไม่พอใจ ยังไม่ตอบเล้ย
 
“ตกลงว่าไงอายุเท่าไหร่”
 
“ย่าง 19”
 
“อยู่ ม.ปลาย”
 
“ฮื่อ จบแล้ว จบ ปวช.”
 
“แล้วเรียนต่อที่ไหน”...........”ส่ายหน้าหมายความว่าไง”
 
“ไม่เรียน” ก่อนหน้านี้พี่ดินเป็นนักเลง เป็นคนไข้ แต่ตอนนี้เป็นผู้ร้ายโดนสอบสวนเหรอวะ
 
“ทำไมไม่เรียน ปวช.มันเทียบเท่าแค่ ม.ปลายไม่ใช่หรือไง”
“ไม่มีเงินเรียน กูจน กำลังเก็บเงินเรียนอยู่ชัดมั้ย อย่าถามเยอะ กูเริ่มเจ็บปากแล้ว อ้อ มึงรู้ไว้ด้วยก็ดีนะ เพราะว่ามึงเจ้ากี้เจ้าการ ทำให้กูขาดรายได้ไปสองวัน ทำให้กูเก็บเงินเรียนช้าไปกว่าเดิมอีกสองวัน ชัดแล้วใช่มั้ย”
 
“แล้วอยากเรียนมั้ย”
 
“เมื่อกี้กูพูดว่าไง”
 
“กำลังเก็บเงินเรียน”
 
“แล้วมึงจะถามทำเบื๊อกอะไรว่าอยากเรียนมั้ย”
พี่ดินจะเรียนต่อดีป่าววะ ดูเหมือนการศึกษาก็ไม่ได้ช่วยให้คนฉลาดขึ้นสักเท่าไหร่เลยนะเนี่ย
 
“งั้นจะส่งเสียให้เรียน อยากเรียนอะไรหละ”
 
“มันง่ายไปมั้ย แล้วมันกงการอะไรของมึง อยู่ดีๆมาส่งเสียให้กูเรียน กูมีปัญญาหาเรียนเองได้ ไม่ต้องขอจากใคร ถ้ากูคิดแบบนั้น กูถือขันไปนั่งบนสะพานลอยไม่ง่ายกว่าเหรอ”
 
“แล้วจะมัวรออะไรอยู่ เรียนช้ากว่าชาวบ้านเค้า เสียโอกาสไปตั้งเท่าไหร่”
ทำมาเป็นสอนก็บอกไปหยกๆว่ากำลังเก็บเงินเรียน สรุปเมื่อกี้คือพี่ดินสีซอให้เสาไฟฟ้าฟังใช่มั้ย
 
“เก็บความหวังดีของมึงไว้เถอะ กูไม่อยากพึ่งใคร กูบอกแล้วไงกูไม่ใช่ผู้หญิง ไม่ต้องมารู้สึกผิดคิดจะรับผิดชอบนะกูจั๊กกะจี้”
 
“ก็ไม่ได้จะส่งให้เรียนฟรีๆ ก็มีข้อแลกเปลี่ยนอยู่เหมือนกัน”
 
อยากจะตาโตให้เท่ากับไข่ห่าน คุณพระคุณเจ้า อย่าบอกนะว่าข้อแลกเปลี่ยนของมันคือพี่ดินต้องแตกสาวยกตูดให้มันทำเมีย โอยยยยย....คืนนั้นกูแค่เคลิ้มไม่ได้ร่วมด้วยช่วยมึงออกสเตปเล้ยยไอ้ยักษ์วัดตึกเอ้ยย อย่ามาติดใจช่องทางที่กูเอาไว้ระบายขับถ่ายของเสียเลยยังไม่อยากให้มันเป็นทูเวย์ไดเรคชั่น
 
“ตกใจอะไร ไม่ใช่อย่างที่คิดหรอกน่า อย่ามาทะลึ่ง”
 
“อะไร กูคิดอะไร ยังไม่ได้คิดอะไรซะหน่อย”
มันต้องพกพาของขลังหรือเลี้ยงกุมารทองไว้ในบ้านแน่ๆ
 
“แล้วตกลงสนใจจะฟังข้อเสนอมั้ย”
 
“เสนอมาก่อนดิ ไม่เสนอแล้วจะรู้มั้ยว่าน่าสนใจหรือเปล่า”
 
“จะให้เป็นเป็นครู”
“กูเนี่ยนะ”
 
“ฟังให้จบก่อนได้มั้ย สอดตอนผู้ใหญ่ยังพูดไม่จบมันเสียมารยาท”
ก่อนหน้านี้บอกจะให้เป็นครูแล้วอยู่ๆมาด่าว่าเป็นคนไม่มีมารยาทตกลงนี่คือพี่ดินมีคุณสมบัติเป็นครูได้ตรงไหนวะ หรือว่ากูเมายาแก้อักเสบไฮโซเข้าไป
 
“จะให้ไปเป็นครูพี่เลี้ยงของน้องสาวพี่ แต่เค้าเป็นเด็กออทิสติกนะ ดินรับได้มั้ย”
“อือ รับได้ แต่กูจะช่วยอะไรน้องมึงได้วะ”
 
“แสนดีถูกเลี้ยงแบบทนุถนอมเกินไป นู่นก็ไม่ดีนี่ก็ไม่ได้ ไม่ใช่เพราะไม่รักนะ เพราะรักมากและสงสารที่แสนดีเป็นแบบนี้แต่บางทีต้องให้แสนดีหัดเจออะไรที่มากระตุ้นให้ทำนู่นทำนี่บ้าง ง่ายๆคือคนที่จะดูแลแสนดีควรจะเป็นคนที่กระตือรือร้นไม่เนิบนาบอะเข้าใจมั้ย”
 
“แล้วกูมีบุคลิคแบบนั้นเหรอ”
 
“ใช่”
 
“แล้วมึงไม่กลัวน้องมึงจะทโมนเป็นลิงเป็นค่างเหรอ”
 
“เอาน่าแสนดีไม่เอาอะไรแย่ๆแบบนั้นมาหรอกน่า”
 
“แล้วมึงคิดว่ากูจะทำได้เหรอ”
 
“ไม่รู้สิไอ้แก๊กแนะนำมา ว่าอย่างดินนี่น่าจะให้ไปดูแลแสนดี”
 
“แล้วกูจะได้ไปเรียนของตัวเองตอนไหน”
 
“พอเปิดเรียนก็ไปสิ เลิกเรียนก็มาสอนแสนดีก็ได้ แล้วออกจากโรงพยาบาลก็ควรจะไปเลยนะจะได้คุ้นเคยกันไว้ แสนดีไม่ค่อยได้เจอใครอาจจะตื่นๆคนแปลกหน้า”
 
“มันก็น่าสนใจนะ แต่ถ้าไปสอนแสนดีแล้วลูกสมุนกูหละใครจะสอนมันทำการบ้าน ลูกพี่ไม่อยู่มันไปมั่วสุมดูดบุหรี่กันหลังห้องน้ำจะทำยังไง กูกำลังทำโครงการชุมชนเข้มแข็งอยู่นะมึง”
 
“งั้นก็เอาแบบนี้ เลิกเรียนแล้วไปดูแลสมุนของนาย พี่จะให้คนรถมารับไปที่บ้านหลังจากนั้นแล้วนายก็ดูแลแสนดีตามหลักการสอนของนายเลยเต็มที่ แล้วก็ค้างบ้านพี่ไปเลย”
 
“อือมันก็ลงตัวดี แต่ เอ้ยยยยยยยยย ไม่ได้ๆ ตอนเช้ากูต้องผัดก๋วยเตี๋ยวขาย”
 
“ผัดก๋วยเตี๋ยวเพื่อหาเงินเรียนไม่ใช่เหรอ นี่ไงพี่ส่งให้เรียนแล้ว ไม่ต้องขายแล้วก็ได้”
 
“แต่กูทำอร่อยมากเลยนะมึง ลูกค้ากูติดใจกันจะตาย กูหยุดไปนี่มีหวังร้องไห้กันระงม”
 
“ผัดที่บ้านพี่ก็ได้ ครัวใหญ่ ใช้สะดวก”
 
“นี่ถามจริงๆเถอะ มึงอำนวยความสะดวกขนาดนี้ มึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่า”
 
เพราะกำลังใจล้นหลามแบบนี้ คนเขียนก็เลยก้มหน้าปั่นกันจนตัวดำหัวฟูแล้วรู้มั้ย.....จะบอกว่าชอบเม้นท์นึงมากคิดได้ไง “เสาไฟฟ้าปักลงดิน วันนั้นคนเขียนนั่งหัวร่องอหงายเลยนะรู้มั้ย ใครขอ NC สงสารคนเขียนบ้างว่าจะให้พี่ดินโดนกดตอนไหนก้พี่ดินปากร้ายซะขนาดนี้....ตอนแรกจะบอกว่าลงแต่ละตอนถ้าไม่เห็น anterosz มารีพลายเราจะไม่ลงตอนใหม่ แต่พอเห็นจำนวนคนในกระทู้ก็กลัวแฟนคลับตลอดกาลของพี่เมฆจะช้ำในตายที่สำคัญน้องไอจะได้ไปทำการบ้านด้วยหวังว่าตอนที่น้องเซมากูเตะลงตอนนี้ไอคงจะทำการบ้านเสร็จแล้วนะ..จุ๊ฟๆ คนอ่านทุกคน

[meduza]

*คนโพสกับไรท์เตอร์น่ารักจิงๆกำลังเม้นพาร์ทที่แล้วเลยอ่ะ
ฮาประโยคนี้มากมาย"มึงไปถางป่าหาเด็กคนนี้มาได้จากไหนวะ” แถวไหนค่ะคุณภูจะไปหามั้ง
น่าร๊ากกกกขนาดนี้อยากได้สักคน55555+
รุนแรงขนาดเพ่ดินถ่ายเองไม่ได้เลยเหรอเนี้ยคุณภูซาดิสรึป่าวเนี้ยสงสารเพ่ดินอ่ะ
คุณภูต้องรับผิดชอบด้วยต้องรับพี่ดินเป็นเมียจ๋านะอิอิ
รออ่านตอนต่อไปอยูน๊า
+1เป็นกำลังใจให้ไรท์เตอร์กับคนโพสค่า

[PandP]

เราก็มีเพื่อนชื่อแสนดีเหมือนกัน อ่านแล้วนึกถึงมันจังเลยอ่ะ 5555

[TanyaPuech]

จิ้มๆๆๆ  หึหึ ภูบอกไปเลยว่าสนใจ แต่พี่ดินเนี่ยเถียงคำไม่ตกฟากจิงๆ 55

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

กรี๊ดดดดดดดดด ดีใจ >O<" มีตอนต่อมาด้วยยยยยยย  

แหะๆๆๆ ยังไม่เสร็จเลยค่ะ คุยกะป๊าเครียดๆมา ไอเลยมาหาสิ่งรื่นเริงอย่างนิยายแล้วค่อยไปตะลุยhomework(ที่ส่งพรุ่งนี้)ต่อ

.
.

“นี่ถามจริงๆเถอะ มึงอำนวยความสะดวกขนาดนี้ มึงคิดอะไรกับกูหรือเปล่า”

พี่ดินนี่รู้ทันเสาไฟฟ้าอีก ยอมๆเขาหน่อยเถอะ เสาไฟฟ้าเขาไม่รู้จะอ้างอะไรที่จะทำให้พี่ดินมาอยู่ข้างๆเขาแล้วนะ เล่นเลี่ยงได้ทุกวิถีจริงๆ
(พูดไปงั้นแหละ เห็นคุณชายภูไม่ได้ดั่งใจแล้วสะใจดี )

[win200]

ตอบไปเลยว่า "คิด" สิ

[DexTunG]

 

[ï_Kiss_U♥]

ให้กำลังใจเยอะๆเลยค่ะ น้องดินน่ารัก ชอบ เนื้อเรื่องสนุกน่าติดตาม
ตอนต่อไป ไปสอนแสนดี ก็อยากรู้แล้วว่าตอนต่อไปจะเป็นยังไง
คอยเป็นกำลังใจให้นะค่ะ
กอด ๆ

[dukdikdukdik]

หายค้างแล้วค่า ขอบคุณมาก

พี่ภูท่าจะหลงน้องดินไม่รู้ตัว อิอิ

นายเอกแมนมาก ๆ ชอบ ๆ