หัวข้อ: [ภูตะวันvsเพียงดิน]เมียคนนี้มีดีกรีเป็นนักเลง By TRomance อัพเดท P.219

[indy❣zaka]

  คนเขียน & คนโพสต์ สู้ๆค่ะ  
รับกระทิงแดงสักขวดมั๊ยคะ  เรามาโด๊ปเพื่อพี่ดินกันเถอะค่ะ!  

[heefever]

เค้าจูบกันแล้วง่ะ 


ที่ดินไม่พูดไม่จาไม่มีปฎิกิริยาอะไรเนี่ย เพราะ อาย หรือว่าอย่างไร



อยากอ่านตอนต่อที่สุดเลยง่ะ อยากรู้ว่าจะเป็นยังไงต่อไป 

[cocoaharry]

เสาไฟฟ้าฟ้าผันตัวมาเป็นโจรปล้นจูบพี่ดินแล้ว
และพี่ดินจะติดบ่วงบ่วงของเสาไฟฟ้าหรือเปล่านี่!!

[Solar cell]

ซาหนุกดีคร้าบ

[โจ๊กกุ้ง]

ไปไหนไม่รอดละ ดินเอ้ย หุหุ

[malio]

รึว่าจะเดินไปหยิบมีด

พี่ดินยิ่งโหดๆอยู่

[ชะรอยน้อย]

พี่ภูติดเหล็ก เอ๊ย เด็ก 

[dragonfly08]

น้องดินโดนจูบ ไปไม่เป็นกันเลยทีเดียว

[at_point]

วิธีอุดปากพี่ดิน เยี่ยม หึหึ 

[Seiki]

ตอนที่9

อูยยยย!!!! ใจสั่น
กว่าจะบังคับขาให้ก้าวออกมาจากหน้าไอ้เสาไฟฟ้าได้แทบตาย
บ้านที่แคบแสนแคบก็รู้สึกกว้างฉิบหายสาวเท้าจนขาแทบขวิดกว่าจะหลุดออกมาจากตรงนั้นได้
 
คืนนั้นไอ้บ้านั่นมันเมา.....แล้ววันนี้ มันสติดีครบทุกอย่างไม่ใช่เหรอ แล้วที่มันกระชากพี่ดินเข้าไปแล้วใช้ความอ่อนโยนหลอกล่อปล้นจูบเอาๆแบบนี้หมายความว่ายังไง
 
เกิดมาเป็นนักเลงผู้ยิ่งใหญ่ทั้งที ดันมาพลาดท่าเสียทีผู้ชาย....ที่สำคัญมันสะเทือนขวัญวงการนักเลงก็เพราะ........พี่ดินรู้สึกเคลิ้มไปกับสัมผัสนั้น
 
ทั้งๆที่มันเกิดขึ้นระหว่างผู้ชายกับผู้ชาย
ทั้งๆที่มันเป็นอะไรที่ควรต้องขยะแขยงไม่ใช่เหรอ
แล้วที่พี่ดินเปิดปากให้มันเข้าไปสำรวจได้ตามอำเภอใจนั้นหมายความว่า...............................
 
ม่ายยยยยยนะ.........ผีบ้านผีเรือนที่เคารพต้นโพธิ์ต้นไทรเจ้าพ่อเจ้าแม่ทั่วปฐพีประเทศไทย พี่ดินไม่ได้เป็นเกย์นะเว้ยครับ
แต่กูก็ยื่นนิ่งให้เค้าจูบได้เป็นนานสองนาน.......คิดแล้วก็ปวดหัวฉิบหาย!!
 
 
จะว่าไปแล้วตั้งแต่ย่างเข้าสู่วัยรุ่นพี่ดินก็ยังไม่เคยมีแฟนเลยนี่หว่า แต่ไม่คิดหรอกนะว่าที่ไม่มีเพราะตัวเองเบี่ยงเบน คิดแค่ว่าลำพังอยู่กันสองคนแม่ลูกยังจะเอาตัวเองไม่รอดถ้าหาแฟนเข้ามาอีกก้อนเกลือก็คงไม่พอที่จะกัดกิน
            แต่วันนี้....ตอนนี้....พี่ดินเริ่มจะไม่มั่นใจแล้วว่าเพราะสภาพที่ไม่พร้อมหรือว่าเพราะอะไร
 

กับ ข้าวง่ายๆแค่สองอย่างถูกยกมาเสริฟคนที่นั่งหน้าบ้าน ทำตัวเป็นธรรมชาติเหมือนที่ผ่านมาไม่มีอะไรเกิดขึ้นเสียอย่างนั้น แต่มันจะรู้มั้ยว่าถาดที่มีกับข้าวแค่สองอย่างและข้าวเปล่าแค่สองจานนั้นมัน สั่นจนจะร่วงกราวมาหลายรอบแล้ว........ไอ้ห่าพี่ดินมึงจะประหม่าจนกว่านาธาน จะได้เล่นหนังฮอลลีวูดรึไงวะ
 
ผัดผักเหี่ยวๆกับไข่เจียวหอมๆ ของแบบนี้จะดูที่หน้าตาอัปลักษณ์อย่างที่เห็นไม่ได้ต้องกินเข้าไปถึงจะรู้ว่าระดับพี่ดินแล้วไม่มีคำว่าธรรมดา ผักจะเฉาไปก็ช่วยไม่ได้ในเมื่อมันเป็นผักที่ใช้ทำก๋วยเตี๋ยวหารายได้ของพี่ดิน และเมื่อมันต้องหยุดทำไปสองวันแบบนี้ผักมันจะสดรอไม่เหี่ยวเลยก็คงจะบ้าแล้ว
 
“ดินนี่อะไรอ่ะ เกษตรกรเค้าไม่ได้รดน้ำผักเหรอ”
โอ้โห......หยามมากแบบนี้คนอย่างพี่ดินยอมไม่ได้ กัดปากถลึงตาใส่ หักข้อนิ้วขู่มันอีกอย่างนึงดีมั้ยเนี่ย
 
“จะกินหรือไม่กิน ไม่กินก็เอามานี่ พูดมาก มึงก็สั่ง KFC มากินแล้วกันถ้ามันมาส่งให้นะ”
 
“กินสิกิน แล้วนี่อยู่ที่นี่มานานแล้วเหรอ”
 
“ตั้งแต่เกิด”
“ตั้งแต่เกิดเลยเหรอ”
 
“ไม่รู้ดิ จำตอนเกิดไม่ได้ แต่จำความได้คืออยู่ที่นี่แล้ว”
 
“อร่อยดีนะ”
 
“กับข้าวนี่ใช่มะ อยู่แล้ว พี่ดินซะอย่าง กูบอกแล้วอย่าตัดสินอะไรที่หน้าตา”
 
“ป่าว หมายถึงปากนาย ถึงจะเสียไปหน่อยแต่ก็อร่อยดีนะ”
ไอ้เหี้ย.....ชงเองตบเองแบบนี้ พี่ดินล้มโต๊ะซะดีมั้ย อย่ากงอย่ากินมันเลยข้าว เคยแต่เตะต่อยตี ไม่เคยเจอสงครามที่ต่อสู้กันแบบนี้ บอกไม่ถูกเลยว่าจะไปต่อในเกมส์นี้ได้ยังไง
 
“มึงอย่าบอกนะ ว่าที่พูดไปเมื่อกี้ นี่มึงกำลังจีบกูอยู่”
 
“ป่าว”
 
“เออ แล้วไป” ห่า....ลุ้นคำตอบซะกูใจสั่นหมดเลย
 
“ไม่เห็นต้องจีบนี่”
 
“เออ เพราะกูเป็นผู้ชาย”
 
“ปล่าว เพราะได้เป็นเจ้าของแล้วต่างหาก”
 
อึ้ง....เงียบ.....เสียท่า.....หมดฟอร์ม....ไปไม่เป็นต่อไม่ถูกไอ้เสาไฟฟ้ามันเป็นบ้าอะไรวะ
อยู่ดีๆก็มาพูดแบบนี้ใส่ รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นบุษบาแล้วโดนจรกาเกี้ยวพาอยู่เลยหวะ
คิดแล้วขนลุกขนพองสยองไปถึงไส้ติ่ง เกี้ยวผู้หญิงเค้าเกี้ยวกันยังไง พี่ดินก็ยังไม่เคยทั้งเกี้ยวแล้วก็ถูกเกี้ยวนั่นแหละวะ แล้วนับภาษาอะไรกับผู้ชายเกี้ยวผู้ชาย
            
เหลือบมองไอ้คนที่หน้าด้านทิ้งบอมกลางวงข้าวแล้วอยากจะลุกขึ้นก้าวร้าวใส่แม่งชิบหาย ทำเป็นจ้วงเอาๆไม่รู้ไม่ชี้ว่าเมื่อกี้พูดอะไรออกไป อยากจะคว่ำถาดกับข้าวใส่หน้าแม่งจริงๆ
เสียงเคร้งคร้างของช้อนกระทบจานสังกะสีบอกให้รู้ว่าตอนนี้นักเลงอารมณ์รั่วเว้ย
อย่ามาพูดอย่ามาแซวอะไรกูตอนนี้ เจอจานข้าวร่อนใส่หน้าแล้วจะหาว่าไม่เตือน
 
ทำไม ใจบอกว่าโกรธ ไม่พอใจ แล้วก็หงุดหงิดใจเชี่ยๆ แต่สมองเสือกไม่ยอมสั่งการให้ร่างกายทำร้ายไอ้เสาไฟฟ้าที่มันนั่งลอยหน้าลอย ตาไปได้วะ.....ทั้งๆที่ป่านนี้เท้านักเลงสลัมแห่งนี้ต้องได้นาบหน้าหล่อๆของ ใครบางคนแล้ว
 
“ดิน อากาศร้อนนะว่ามั้ย”
 
“ไม่นี่”
ถึงจะเป็นชุมชนแออัดแต่ก็ลมพัดเย็นสบายอยู่นะ ก็ใต้บ้านเป็นน้ำนี่หว่า มีคลองล้อมรอบเหมือนกรุงศรีอยุธยาซะขนาดนี้แล้วจะมาบอกว่าร้อนได้ไงวะ คนรวยอยู่แต่ในห้องแอร์คงจะไม่ชินอากาศเย็นสบายตามธรรมชาติสินะ
 
“อ้าวเหรอ เห็นนายเหงื่อไหลแล้วก็หน้าแดง ตกลงนี่ไม่ได้ร้อนแน่ๆใช่มั้ย”
เอาเลยไอ้ยักษ์วัดตึก วันนี้มันวันของมึง เอาให้กูละลายสลายไปกับน้ำในคลองแสนแสบนี่แหละ
แม่ง!
วางช้อน.......ไม่ได้อิ่ม แต่กินไม่ลง
“มึงอิ่มยัง อิ่มได้แล้ว เปลืองข้าวสาร”
 
“อิ่มแล้ว อิ่มตั้งแต่ยังไม่ได้กินข้าวแล้ว”
 
“ถ้ามึงยังเสี่ยวใส่กูอีกคำเดียว วันนี้มึงกลับบ้านใครบ้านมันเลยนะ ไม่ไหวหวะ กูจะอ๊วก”
 
“ขอโทษๆ ไม่แกล้งแล้ว แต่เวลาเป็นแบบนี้ดูดีกว่าตอนทำหน้างอตั้งเยอะ ทำไมไม่ชอบทำนะ”
 
ถลึงตาใส่มันจนลูกกะตาจะหลุดออกมาข้างนอกอยู่แล้ว แม่งยังไม่สำนึก ไม่รู้จะทำยังไงกับไอ้คนหน้าด้านนี่ดี ก่อนที่อะไรๆมันจะเสียหายไปกว่านี้ ความดีของพี่ดินก็คงพอมีอยู่บ้าง เสียงโทรศัพท์ไอ้เสาไฟฟ้าดังเข้ามาเป็นอันว่าเสร็จสิ้นสงคราม ห้ามใครนับศพทหารหาคนแพ้เด็ดขาด ........ถ้ารักพี่ดินจริงๆละก็นะ...อย่านับ
            
จะไปทำงานพิเศษวันแรกหลังจากหายหัวไม่ได้ให้แม่เห็นหน้ามาสองวัน วันนี้คงต้องบุกโรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่เพื่อบอกแม่ซะแล้วว่า ช่วงนี้พี่ดินจะต้องไปค้างบ้านเจ้านาย เก็บกวาดบ้านล้างจานอีกนิดหน่อยแล้วไม่ลืมที่จะเตรียมอะไรไว้ให้คุณนายแม่เป็นมื้อเย็น เผื่อธุรกิจในวงไพ่ไม่ประสบความสำเร็จ คุณนายจะได้ไม่อารมณ์บูดมาก
 
“คุยโทรศัพท์เสร็จแล้วเหรอ รออยู่นี่นะ จะไปบอกแม่ก่อน”
“ไปด้วยคนสิ”
“กูไปวงไพ่ มึงจะไปทำไม คนนอกเค้าไม่ให้เข้า รู้อะไรกับเค้าบ้างมั้ยเนี่ย”
 
พี่ดินก็พูดเว่อร์ไปงั้นแหละ โรงเรียนศึกษาผู้ใหญ่ที่ว่าก็มีสภาพไม่แตกต่างจากบ้านพี่ดินเท่าไหร่ใครจะเข้าใครจะออกก็ตามสบาย เป็นวงไพ่ที่คนไม่ทำงานทำการเค้ามานั่งคลายเครียดกันก็แค่นั้น
ถึงการเล่นไพ่จะเป็นการพนันเป็นสิ่งที่ไม่ดี แต่ก็ไม่เคยถาม ไม่เคยห้ามว่าทำไมแม่ต้องเล่น ลึกๆแล้วรู้ดีว่าพื้นเพนิสัยแม่ไม่ใช่นักการพนันมืออาชีพ การที่แม่เลี้ยงพี่ดินจนเป็นผู้เป็นคน เรียนหนังสือและรู้แยกแยะผิดชอบชั่วดีได้ขนาดนี้ การที่แม่หันหน้าเข้าวงไพ่ แม่คงมีเหตุผลอะไรสักอย่างที่บอกพี่ดินไม่ได้ ตราบใดที่มันยังอยู่ในขอบเขตไม่ทำให้คนอื่นเดือดร้อน ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง ขอให้แม่สบายใจ นั่นคือความสุขของพี่ดินแล้ว
 
“ไหนๆ ใครจะไปหาคุณนายแม่ค่ะ ใช่คุณลูกเพียงดินสุดหล่อหรือเปล่า”
กินเหล้าขาวมาอีกแล้ว อ้อแอ้แบบนี้ มีกรณีเดียวคือแพ้ไพ่
 
“คุณนายตกไหยาดองแต่หัววันเลยนะ วันนี้เสียไปเท่าไหร่หละ”
“พี่ดินหยาบคายกับแม่เป็นบาปนะคะลูก เสียที่ไหนกันค่ะ 500 บาทหนะ แม่ฝากไว้พรุ่งนี้ก็จะไปเอาคืนแล้ว แล้วตู้เอทีเอ็มของแม่หายไปไหนมาสองวัน หล่อน้อยลงขนาดนั้นไปตีกับใครมาอีกหละ แล้วนั่นใคร”
 
“แม่จะเอาคำถามไหนก่อน ผมไปตีกับไอ้พวกขี้ยามาหนะใช่ แล้วที่หายไปสองวันก็ไปนอนโรงพยาบาลมา”
“หา”
 
“ไม่ต้องหาหรอกแม่ ไม่มีอะไรหาย ไม่เสียค่าใช้จ่ายเลยสักบาท”
 
“อ่อ แล้วไป”
 
“ส่วนนี่ เจ้านาย เฮ้ย มึงชื่ออะไรวะ”
 
“สวัสดีครับ ผมภูครับ ภูตะวัน”
 
“อ่อๆ สวัสดีค่ะคุณ ไอ้ดินมันทำอะไรได้ค่ะ นอกจากผัดก๋วยเตี๋ยวแล้วยังไม่เคยรู้ว่ามันทำอะไรได้”
 
“พอๆแม่ ไม่ต้องนำเสนอลูกชายขนาดนั้น เสียราคาหมดเลยนะคุณนาย ผมจะไปช่วยสอนหนังสือน้องสาวเค้านะแม่ คงต้องไปค้างที่บ้านเค้า แม่อยู่ได้มั้ย ตอนเช้าถ้าดินไหวก็คงจะเข้าบ้านมาผัดก๋วยเตี๋ยว”
 
“อยู่ได้ๆ แล้วพี่ดินจะไหวเหรอลูก สอนหนังสือ ผัดก๋วยเตี๋ยว ตัวเล็กนิดเดียวนี่นะ มันไม่หนักไปเหรอ”
“ก็ต้องลองดูก่อนอะครับ ดินไปวันนี้เลยนะแม่ เตรียมกับข้าวไว้ให้แล้ว ส่วนต้นทุนทางธุรกิจอยู่ที่เดิมนะ “
 
“ได้ๆ โชคดีนะลูกนะ ขอบคุณมากนะคะคุณ”
 
“ครับ”
 
“เออพี่ดินเรื่องที่ลูกควงผู้ชายเข้าบ้าน โด่งดังไปทั่วทั้งสลัมแล้วนะลูก”
 
อยากจะเอาหัวจุ่มคลองแสนแสบฆ่าตัวตาย ต้องดีใจหรือร้องไห้กับข่าวคราวของนักเลงผู้ยิ่งใหญ่ข่าวนี้ดี
 

ตลอดทางในห้องโดยสารของรถคันหรูเงียบสนิท ไม่มีเสียงเพลงจากเครื่องเล่นมากล่อม ไม่มีเสียงรบกวนจากด้านนอกด้านใน ไม่มีแม้เสียงลมหายใจของใครสักคน แล้วที่ไม่รู้คืออีกคนกำลังคิดอะไร
ไอ้เสาไฟฟ้าอาจจะคิดผิดที่เลือกพี่ดินเป็นครูพี่เลี้ยงสอนน้องสาว เพราะจากสภาพที่อยู่อาศัยและคนในครอบครัวที่ได้เห็น มันอาจจะยากที่คนสมบูรณ์พร้อมไปซะทุกอย่างจะเข้าใจ
เด็กกำพร้าพ่ออยู่กับแม่ที่เป็นนักพนันในสลัม ไม่มีส่วนไหนของประวัติที่น่าประทับใจเลย
อึดอัดกับความเงียบที่ได้รับ กดดันแต่คนอย่างพี่ดินจะทำอะไรได้ ในเมื่อรถยังเดินหน้าต่อไป ในเมื่อคนขับไม่ถามอะไร แล้วพี่ดินจะสนใจทำไมว่ามันคิดอะไรอยู่ เอาเป็นว่าถ้ามันจอดรถไล่ลงเมื่อไหร่แล้วค่อยว่ากัน
            บ้านหลังเดิม อาณาบริเวณชวนหลงเหมือน เดิม อยากจะถามอยู่เหมือนกันว่าบ้านหลังนี้มันอยู่กันกี่คนวะ จะใหญ่ไปไหน แต่ไม่กล้าถามเพราะไอ้เสาไฟฟ้ามันถอดวิญญาณไปอยู่อีกมิติโลกที่พี่ดินเข้าไม่ถึงแล้ว
 
“ถึงบ้านแล้ว”
 
“เออ กูรู้แล้ว มึงจอดรถอยู่นานมากแล้ว กระจกมีไอน้ำเกาะกันซะขนาดนั้นมึงใจลอยไปไหนวะ”
“ไม่ไกลหรอกอยู่แถวๆนี้แหละ”
 
พี่ดินขอสัญญาว่าจะรูดซิปปากเอาไว้ตั้งแต่วินาทีนี้เป็นต้นไป
 
เข้ามาในบ้านเดินผ่านห้องนู้นห้องนี้จนปวดหัวจนมาเจอห้องที่อยู่ชั้นสองของบ้านห้องที่เจ้าของบ้านบอกว่าคือห้องของลูกศิษย์นักเลงใหญ่ เด็กผู้หญิงที่สังเกตผิวเผินน่าจะรุ่นราวคราวเดียวกับพวกสมุนพี่ดินในชุมชน และเมื่อเห็นว่ามีใครเข้ามา เธอก็ฉีกยิ้มกว้างจนเห็นฟันขาวครบทุกซี่ ยื่นแขนออกมารับอ้อมกอดของคนที่เป็นพี่ชายทันที
เพิ่งเห็นไอ้เสาไฟฟ้าอ่อนโยนสุดๆเป็นครั้งแรก ปากที่ฟัดแก้มใสจนได้ยินเสียงหัวเราะไปทั้งห้องนั้นทำให้มาเฟียใจกระด้างสุดห่ามอย่างพี่ดินยิ้มได้
“แสนดีวันนี้พี่ภูพาคุณครูมาให้รู้จักนะ ดีใจมั้ยมีเพื่อนเล่นคนใหม่อีกคน”
 
สาวน้อยพยักหน้ายิ้มใส่พี่ชายแต่ก็ไม่ยอมหันมามองพี่ดินอยู่ดี ดูเหมือนเธอจะยังปิดกั้นคนแปลกหน้า พี่ดินไม่เคยเข้าหาใครที่ต้องให้หลักจิตวิทยาขั้นสูงขนาดนี้ และดูเหมือนแสนดีจะพูดไม่ได้ การรับรู้เพียงแต่พยักหน้าและส่งยิ้มเมื่อพอใจและส่ายหน้าเมื่อรู้สึกว่าไม่สบอารมณ์ นอกจากนั้นพี่ดินไม่รู้เลยว่าจะต้องเริ่มต้นยังไงกับการเป็นครูพี่เลี้ยงแสนดีคนนี้
 
“ดินมานี่สิ นี่แสนดี แสนดีนี่คือพี่ดินนะคะ ยิ้มให้พี่ดินหน่อย แบบนั้นแหละคะ น่ารักมาก”
 
ค่อยใจชื้นเมื่อเห็นว่าแสนดีส่งยิ้มให้ และยื่นแขนโยนตัวมาข้างหน้า
เอ่อ.....เหมือนกับว่าจะให้อุ้ม.......แต่พี่ดินอุ้มเด็กไม่เป็นหวะครับ แถมแสนดีเป็นเด็กที่โตแล้ว อีกอย่างอุ้มลูกศิษย์ครั้งนี้หลังพี่ดินอาจจะหักได้เลยนะ
เสียงหัวเราะดังลั่นห้องจนเหรอหรา ไม่ใช่แค่แสนดีที่ส่งเสียงนี้ ไอ้เสาไฟฟ้าและพี่เลี้ยงคนอื่นๆก็เป็นไปกับเค้าด้วย นี่ตกลงพี่ดินมาเป็นตัวตลกใช่มั้ยเนี่ย......... เอางั้นก็ได้วะ
 
“ทำไมทำหน้าเหมือนกินยาขมแบบนั้นหละ”
 
“หมายถึง......เหรอ” กำลังสติหลุดเลยเกือบลืมตัว ได้แต่ชี้นิ้วเข้าหาตัวเองแบบน้ำท่วมปาก
 
“อืม แสนดีดีใจที่เห็นเพื่อนใหม่ ดินอุ้มแสนดีหน่อยแล้วกันนะ ไหวมั้ย ตัวหนักหน่อยนะ”
“อึ๊บ” ตัวเอนเล็กน้อยแต่ก็พอไหวละวะ พี่ดินเป็นนักเลงใหญ่นะเว้ย ต่อยตีกับพวกขี้ยายังไม่เคยกลัวจะมากลัวอะไรกับเด็กผู้หญิงตัวหนักๆคนหนึ่ง
 
“เดี๊ยวพี่ภูไปอาบน้ำก่อนนะ เหนียวตัวมาทั้งวัน อยู่ทำความคุ้นเคยกับคุณครูไปก่อนนะ เดี๋ยวพี่ภูมา นะคะคนดี”
 
ดีเลยไอ้เสาไฟฟ้ามึงล่ำลากับน้องแสนหวานชื่น แล้วทิ้งกูให้เผชิญชตากรรมขมขื่นแค่คนเดียว ไม่เคยดูแลเด็กพิเศษแบบนี้ ไม่รู้เลยว่าต้องเริ่มต้นทำความคุ้นเคยกันยังไง
ปกติกับลูกสมุนส่วนใหญ่พี่ดินตวาดลั่น พวกมันก็วิ่งหางจุกตูดทำตามคำสั่งกันแล้ว แต่กับแสนดีคงทำแบบนั้นไม่ได้ แสนดีบอบบางและไร้เดียงสาเกินไป
เห็นกองสีเทียนและกระดาษวาดเขียนอยู่กลางห้อง เลยลองวัดใจจูงมือน้อยๆ มานั่งล้อมกองสีไว้ เอาหมอนอิงใบเล็กๆมารองหน้าอก นอนในท่าสบายวาดรูปเล่น แสนดีเห็นพี่ดินทำแบบนั้นก็เลยทำตาม จากที่นอนห่างกันก็กลายขยับเข้ามาใกล้กันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ มันเพลินจนไม่รู้เลยว่ามีใครมาหยุดยืนมองอยู่นานแล้ว
 
“ไหนวิชาแรกพี่ดินสอนแสนดีทำอะไร ไหนพี่ภูดูสิคะ”
ภาพวาดที่องค์ประกอบทุกอย่างเหมือนกันแต่ความสวยงามแตกต่างกันมากนัก
“อืม น้องสาวของพี่ก็วาดรูปสวยนี่นา เก่งจริงๆเลยนะเนี่ย”
รูปลายเส้นขยุกขยิกแค่พอมองออกว่าเป็นบ้านภูเขาแล้วก็ดวงอาทิตย์ ภาพเบสิคของเด็กเล็กทั่วไป นกสองขีดลอยวนอยู่เต็มท้องฟ้า
“นี่ๆ “
 
“หืม เรียกพี่เหรอ “
 
“เออ เอ่อ ครับ”
 
“มีอะไรครับคุณครูดิน” แหม แอบหลิ่วตาใส่กูด้วยนะมึง
 
“ที่ถืออยู่อ่ะไม่ใช่”
 
“ไม่ใช่อะไร “
 
“ไม่ใช่ผลงานของแสนดี”
 
“งั้นแสดงว่าอันนี้” แล้วเสียงหัวเราะก็ระเบิดลั่นห้อง
เออ อย่างที่มึงเข้าใจนั่นแหละ อย่าให้พี่ดินต้องพูดมาก กูไม่ใช่แวนโก๊ะหรือปีกัสโซ่นะเว้ย มันจะแปลกตรงไหนที่ฝีมือวาดรูปของพี่ดินจะด้อยกว่าเด็กพิเศษอย่างแสนดี
 
เสียงหัวเราะทำให้พี่ดินแทบอยากกระทืบเท้ากรี๊ดๆ แบบมาหยารัศมีแต่ก็คงจะทำแบบนี้ไม่ได้ ต้องสำรวจกริยาแล้วฟาดฟันสายตากันไอ้คนกวนตีนต่อไป ฝากเอาไว้ก่อนเถอะมึง ลับหลังแสนดีเมื่อไหร่ มาเฟียอย่างพี่ดินจะเอาคืนให้สมศักดิ์ศรีเลยทีเดียว

 
สวัสดีค่ะ สองวันมานี้ปั่นนิยายกันจนหงอกจะขึ้นหัว รีพลายก็วิ่งไปไวมากจนเวลากดบวกให้นี่จำไม่ได้เลยว่ากดให้ใครไปแล้วบ้าง บางทีกดไปก็ได้โน้ตเตือนว่ายังไม่ครบ 24 ชั่วโมง หูยกำลังใจล้นหลามจนคนเขียนหมดมุขวางพล็อตกันไม่ทันแล้วนะค่ะ

[จันทร์ผา]

จีบให้ติดนะภูตะวัน

เป็นกำลังใจให้ ที่ใจมันเต้นอะก็เพราะภูมีใจไง

[ณยฎา]

 

[♠DekDoy♠]

555 พี่ดินอ่อนด๋อยเรื่องวาดรูป ^^

[P★RiTŸ]

 

[kitty]

 :m20:พี่ดินน่ารักกกกกกกกอะ


พี่ภูเริ่มชอบพี่ดินแล้วดิๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ


รักกันเร็วๆน้าาาาาาา

[sa~waii]

ภูลุยโลดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

แม่ยกเยอะแยะ

พี่ดินจ๋า ยอมๆไปเหอะ ไม่รอดหรอด ฮ่าๆๆๆๆๆ

[love2y]

เราชอบเรื่องนี้นะ แต่เราว่ามันขาดเสน่ห์ไปนิดหน่อยอ่ะ
ช่วงระหว่างบทสนทนา มันน่าจะมีคำบรรยายบ้างน่ะ
พอมันมีแต่บทสนทนาอย่างเดียว แล้วมันดูแปลกๆอ่ะค่ะ ^^

[iforgive]

พี่ภูหมั่นเกี้ยวดีแท้  พี่ดินแพ้ทางเลยนะเนี่ยะ
รักคนแต่งและคนโพสต์นะคะ   

[both^^]

โว้ววววว
หวานล้อมพี่ดินอยู่รึคุณภู

[kokikung]

พี่ดินน้อยนิเขิลถึงที่สุด

แต่คุณภูนี่เน่าเงาจันทร์มากนะ

ฮ๋าๆๆๆ

แม่ของดินน่ารักเนอะนึกว่าจะรันทดสะอีกเจอแม่แบบนี้ดล่งอกไปเลย

แต่น้องน่ารักเนอะพี่ดินไหวไหมนิสุ้ๆๆๆ

[anterosz]

เรื่องนี้คนแต่งขยันแต่งมากๆ คนโพสก็ขยันโพสมากๆ คนอ่านก็ชอบมากๆ

 

[anajulia]

พี่ดินเปลี่ยนสถานะนักเลงคุมสลัมมาเป้นคุณครูพี่ดินแล้ววุ้ย
เอ้า!!ฮึบๆๆๆ พี่ดิน สู้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

(จากคุณครูก็ขึ้นเป็นคุณนายของบ้านให้ได้นะคะพี่ดิน หวั่นไหวๆแล้วใช่มั้ยล่ะ คริคริ)

ปล. :กอด1:น้องแสนดีแน่นๆ แล้วโยกตัวไปมาช้าๆ

[iranen]

แม่พี่ดินสุดยอดเลย
น่ารักมาก
พี่ภูหลงพี่ดินแล้วสิ
 

[K2KARN]

เอร้ยยยยยย พี่ดิน !!!
วาดรูป   หมดฟอร์มกันเลยทีเดียวนะ ฮ่าๆๆๆ ,,

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

เอากำลังใจมาส่ง อิอิ~ ^^ พี่ดินน่ารักจริงๆ คุณชายภูก็หยอดซะพี่ดินทำตัวไม่ถูกไปเลย

คุณแม่ก็ช่างพูดได้ตรงจริงๆ “เออพี่ดินเรื่องที่ลูกควงผู้ชายเข้าบ้าน โด่งดังไปทั่วทั้งสลัมแล้วนะลูก” กร๊ากกกกกกกกกก

[wisa]

พักบ้างก็ได้ครับ
  ให้ไรเตอร์
 

[ชะรอยน้อย]

พี่ดินเขินน่ารักอ่ะค่ะ แอบมีจดบัญชีด้วย พี่ภูในอนาคตจะเป็นไงเนี่ย มีเมียเป็นนักเลง 

[Seiki]

เราชอบเรื่องนี้นะ แต่เราว่ามันขาดเสน่ห์ไปนิดหน่อยอ่ะ
ช่วงระหว่างบทสนทนา มันน่าจะมีคำบรรยายบ้างน่ะ
พอมันมีแต่บทสนทนาอย่างเดียว แล้วมันดูแปลกๆอ่ะค่ะ ^^

ขอบคุณมากนะคะที่ชอบ แล้วจะเอาไปปรับปรุงให้ดีขึ้นค่ะ
แล้วบรรยายในที่นี้คือ ให้บรรยายหลังบทสนทนาหรือปล่าวค่ะ หรือว่า เพิ่มบทบรรยายในเรื่อง
ชี้แนะด้วยค่ะ

 
เซ

[pattybluet]

พี่ดินอ่ะ ฮาอีกแล้ว
ยิ่งอ่านยิ่งน่ารักค่ะ พี่ดินเนี่ย
ยิ่งตอนอยู่กับน้องแสนดี คงจะมีมุมน่ารักๆมาให้เห็นอีกแน่ๆเลย

เป็นกำลังใจให้ค่ะ บวกให้กับความขยันและความน่ารักของพี่ดินค่ะ

[N.T.❁]

น่ารักที่สุดอะค่ะ
ไอ้พี่ภูนี่ดูนิ่งๆแต่พูดออกมาแต่ละที 555 ได้อีกอะ
น้องแสนดีก็น่ารัก
แต่พี่ดินกะคุณแม่จะฮาไปไหน