ฮาโหลลลลลลลลล ที่ร๊ากกกก สวัสดีปีใหม่ย้อนหลังนะคะ
จริงๆ ตอนแรกตั้งใจว่าจะเอาตอนพิเศษลงตอนปีใหม่ แต่เขียนแล้วลบ แล้วเขียนอยู่หลายพล๊อตมาก
ตอนแรกเขียนตอนพิเศษของน้องรันไว้ก่อน เขียนๆ ไป เกิดคิดตอนพิเศษของไอ้คู่นี้ได้ก่อน ก็เลยเอามาให้อ่านกันนะคะ
แม่ยกน้องรันกับลุงอย่าเพิ่งน้อยใจนะ เดี๋ยวมาจ้า...
ขอบคุณสำหรับปีที่ผ่านมานะคะ ปีนี้ขอฝากตัวฝากใจไว้ด้วยอีกนะ 
ปล. คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้ค่า
++++++++++++++++++++++++++++ตอนพิเศษ… วันเกิด“มึง/มึง” เสียผมกับไอ้พายประสานเรียกกันดังขึ้น หลังจากที่เราล้มตัวลงนอนกอดกันบนเตียงตามกิจวัตรประจำวัน
“มึงพูดก่อนก็ได้” ผมเสียสละ จริงๆ คือความเสือกเข้าครอบงำ อยากรู้เฉยๆ ว่ามันจะพูดอะไร
“เออ… คือกูจะบอกว่ามะรืนกูต้องไปสิงคโปร์นะ เพื่อนสมัยเรียนที่ออสฯ มันบินมาหมั้นกับสาวสิงคโปร์น่ะ”
“แล้วจะกลับวันไหน ให้กูไปด้วยไหม”
“ก็คงไปสามวัน มึงไม่ต้องไปด้วยหรอก กูเห็นตารางงานมึงแล้วแน่นเอียดเชียว แล้วไหนจะเอ็กครูซีฟปาร์ตี้วันเกิดมึงอีกล่ะ แฟนคลับผู้โชคดี 20 คน และเพื่อนๆ มึงอีกเพียบที่มางาน มึงจะแคนเซิลได้ยังไง”
“ทำไมจะแคนเซิลไม่ได้ ก็เมียกูไม่อยู่ กูจะอยู่ทำไม…” แม่งอะไรวะ วันเกิดกูแท้ๆ แม่งก็รู้ ดันจะไปงานหมั้นเพื่อนอีก กูมันไม่สำคัญใช่ไหม
“มึงอย่ามางอแงไร้เหตุผลน่าริว กูกลับมาเราค่อยฉลองกันก็ได้”
“แต่กูอยากให้มึงอยู่ด้วยในวันเกิดกู ทำไมวะ แค่นี้กูมันไม่มีเหตุผลตรงไหน” เริ่มขึ้นแล้วผม โคตรจะน้อยใจมันเลยให้ตายเหอะ
“กูก็อยู่กับมึงทุกวันอยู่แล้ว แค่วันนั้นวันเดียวเอง เดี๋ยวรุ่งขึ้นอีกวันกูก็กลับ กูต้องไปจริงๆ เพื่อนคนนี้เป็นอีกคนที่กูสนิทด้วยรองจากจัส…”
“มึงบอกแค่วันเดียวเหรอ แต่มันเป็นวันเกิดกู วันเกิดคนที่มึงรักไม่ใช่เหรอพาย… งั้นมึงก็รีบไปแล้วรีบบินกลับมาเลย ไปอยู่ทำไมตั้งสามวัน” สิงคโปร์ไปเช้ากลับเย็นยังได้เลย ไปทำห่าอะไรตั้งสามวันวะ
“ก็วันที่กูบินไปถึงน่ะเป็นวันเตรียมงาน วันที่สองเป็นวันหมั้น วันที่สามมันจัดปาร์ตี้รวมเพื่อนๆ มึงจะให้กูทำยังไง กูเคยรับปากมันไว้นานแล้วว่าจะไปช่วยงานมัน จะให้กูผิดสัญญาได้ยังไง”
“ตามใจมึงแล้วกัน ถ้ามึงอยากไปมึงก็ไป…” ผมพลิกตัวหันหลังให้ไอ้พาย งอนโว้ย กูงอน เข้าใจกูบ้างไหมเนี่ย อีกสี่วันจะถึงวันเกิดผม แล้วผมก็จะจัดปาร์ตี้ชวนเพื่อนๆ มากินดื่มด้วยกัน มีแต่เพื่อนๆ สนิทๆ และแฟนคลับผู้โชคดี 20 คน เพราะผมอยากเลี้ยงตอบแทนแฟนคลับบ้าง เราสองคนอยู่ด้วยกันมาได้จนทุกวันนี้ก็เพราะพวกเขาเข้าใจและให้กำลังใจเรา
“ฝันดีนะ” ไอ้ห่าาาาาาาาาาาาาา ยังมีหน้ามาชะโงกหอมแก้มผมแล้วบอกฝันดีอีก นี่มึงไม่รู้เลยใช่ไหมว่ากูงอน แล้วแม่งก็นอนหงายห่มผ้าหลับตาฝันดี ปล่อยให้ผมนอนหงุดหงิดเป็นไอ้บ้าอยู่คนเดียว แม่งเซ็งงงงง
………………….
………………….
“เดี๋ยวกูติดรถออกไปด้วยนะ เดี๋ยวจะไปแลกเงินแถวเซ็นทรัลเวิลด์” สายๆ ของอีกวัน ผมมีนัดซ้อมกับวงที่ค่าย ตอนแรกผมคิดว่าวันนี้ไอ้พายจะอยู่ห้อง เพราะมันไม่มีเรียน ตั้งแต่ตื่นมาผมก็ทำงอนๆ มึนๆ ตึงๆ ใส่มันตลอด ถามคำตอบคำ แต่แปลก…ปกติถ้างอนกัน ทะเลาะกันกระจุกกระจิก แล้วต่างคนต่างเงียบใส่กัน ไอ้พายมักจะเป็นคนแรกเสมอที่ทนไม่ได้ แล้วต้องเข้ามาคุย มาด่า มาโวยวายนู่นนี่ตามประสามัน… แต่ครั้งนี้มันกลับทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ตื่นมาก็เดินมาหอมแก้มผมในครัวเหมือนทุกวัน ถามว่ามีอะไรกิน อยากกินไข่เจียวจังทำให้หน่อย รีดผ้ารึยังเดี๋ยวรีดให้นะ สบู่หมดวันนี้อย่าลืมซื้อ จิปาถะเรื่อยไป แม่งทำตัวธรรมดามากกกกกกกกกกกกกกกก มีแต่กูสินะที่โกรธมึงอยู่ฝ่ายเดียวเชี้ยยยย
“ทำไมไม่ไปแลกสนามบิน” พลั้งปากถามไปแต่ยังคงคอนเซ็ปต์ความนิ่งของน้ำเสียง เอาให้มันรู้จนได้ว่ากูงอน
“ก็แลกเยอะอ่ะ แลกร้านนี้ได้เรทดีกว่าแลกธนาคาร” โหยยยยยยย นี่มึงกะขนเงินไปช้อปปิ้งอีกแล้วใช่ไหมเนี่ย
“จะซื้ออะไรกันนักหนาวะ ไปแค่สามวันเอง ถ้ามันมีเวลาซื้อเยอะขนาดนั้นเนี่ย ก็ช่วยหาเวลากลับมาให้ทันงานวันเกิดผัวตัวเองไม่ดีกว่าหรือไง” ไม่ได้ตั้งใจจะขึ้นเสียง แต่มันเผลอไปตามอารมณ์จริงๆ …ไอ้พายเม้มปากแน่น จ้องตาผมนิ่ง เอาล่ะวะ ท่าทางองค์จะลงแล้ว แม่งวีนกลับแน่ๆ
“……….เอาน่าเดี๋ยวกูซื้อสายกีตาร์ดาแดริโอ้ (d'addario) สุดโปรดมาฝากมึงโหลนึงนะ” สายกีตาร์ยี่ห้อนี้เป็นยี่ห้อที่ผมใช้ประจำ แล้วมักจะฝากเพื่อนฝูงคนรู้จักหิ้วมาจากต่างประเทศเสมอ ไม่ใช่ว่าบ้านเราไม่มี แต่บ้านอื่นเขาถูกกว่าบ้านเรา… เคยไปสิงคโปร์ด้วยกันครั้งนึง ผมโกยกลับมา 20 ชุดได้ ฝากเพื่อนด้วยใช้เองด้วย
“มึงไม่ต้องมาตบหัวแล้วลูบหลังกูหรอก อยากจะซื้อจะช้อปฯ อะไรก็ตามสบาย ไม่ต้องลำบากซื้อให้กู ไม่ต้องให้ของๆ กูไปเปลืองเนื้อที่ขนของช้อปปิ้งมึงหรอก…” แม่งไรวะ ผมนึกว่ามันจะด่าผมกลับ แม่งเสือกยิ้มแล้วเดินมากอดเอวหอมแก้ม แล้วยิ้มให้… ไอ้พาย มึงบ้าไปแล้วเหรอวะ หึ้ย!!! อึดอัดเว้ย เป็นแบบนี้สู้ให้มันด่ากลับมา หรือโมโหใส่ยังจะดีซะกว่า มันทำแบบนี้เหมือนผมตีโพยตีพายไปคนเดียวเลย
“ลูบหัว แล้วตบหลังที่ไหน ตอนนี้กำลังลูบหน้าแล้วหอมแก้มอยู่ต่างหาก เอ!!! หรืออยากให้ลูบอะไรดีน้า” โว้ยยยยยยยยยยย กูหงุดหงิด มึงจะมาทำร่าเริง ยั่วยวนใส่กูทำไมเนี่ย มึงไม่เห็นหน้ากูเหรอไง ส้นตีนยังดีกว่าเลยตอนนี้ แม่งเอ๊ย!!!
“ถ้าจะติดรถไปด้วยก็รีบไปเตรียมตัว กูจะไปแล้ว” ผมดึงตัวเองออกจากมันแล้วก็เดินหนีไปนั่งหน้าโทรทัศน์
“รับทราบ…ครับผม!!!” วุ้ย!!! มึงไปแดกกัญชา ยาคึกที่ไหนมาวะร่าเริงเกินเหตุจนกูจะบ้าตายอยู่แล้ว
……………………
……………………
รุ่งขึ้นอีกวันไอ้พายก็บินไปสิงคโปร์ โดยมีผมผัวดีเด่น ที่ถึงแม้จะยังโมโห ตึงๆ ใส่มันอยู่ ก็ยังอุตส่าห์ขับรถพามันไปเกยถึงสนามบิน ดีกูไม่อุ้มพาขึ้นไปนั่งบนเครื่องด้วยเลย โมโหตัวเองเหมือนกันที่โกรธมันแต่ก็ยังเป็นห่วงมัน อยากให้มันสนใจผมบ้าง อยากให้มันรู้ว่าผมงอน อยากให้มันมาง้อ อยากให้มันมาโอ๋ อยากให้มันมาขอโทษ… และ อยากให้มันอยู่กับผมไม่ไปไหน
วันแต่ละวันผ่านไปผมก็นอยด์แดก ไปทำงานก็ไปแบบแกนๆ ต้องแอบขอโทษแฟนๆ เพลงหลายคนด้วยนะครับถ้าพี่ริวดูเนือยๆ ไม่ alert เหมือนเดิม มีน้องๆ จับได้ด้วยนะว่าผมนอยด์ ก็เข้ามาให้กำลังใจ มาถามไถ่ว่าผมป่วยรึเปล่า เป็นอะไรรึเปล่า แต่ก็มีน้องบางคนรู้ว่าไอ้พายไปสิงคโปร์ เลยเข้ามาเดาว่าผมนอยด์เพราะพี่พายไม่อยู่… เอิ่ม น้องเดาถูกแล้วครับ
สองวันผ่านไปไอ้พายก็โทรศัพท์กลับมาแค่วันแรกที่ไปถึงเท่านั้น โทรมารายงานตัวว่าถึงแล้ว นอกนั้นก็มีแค่ Whatsapp มาว่ากำลังจะทำอะไร ก่อนนอนก็ส่งมา Good Night แล้วบอกรักมึงนะ… ก็ยังดีที่ยังส่งมาบอกรักกันเหมือนทุกๆ วันก่อนนอน แต่ผมแอบนิสัยเสีย ผมแค่ส่งไปว่า ‘อืมเหมือนกัน’ ปกติจะต้องบอกรักมึงนะ รักมึงมากนะ อะไรก็ว่ากันไป… ก็แหมมมม คนมันนอยด์นี่หว่า จะให้ทำไงล่ะ
แล้ววันเกิดผมก็มาถึง… แต่ไอ้พายหายเงียบไป ตั้งแต่เที่ยงคืนของเมื่อคืนแล้ว ผมคิดว่ามันจะเป็นคนแรกที่โทรมาหรือส่งแมสเสจมา Happy Birthday ผมซะอีก แต่ก็เปล่า มีแต่บรรดาเพื่อนๆ พี่น้องคนสนิทอื่นๆ เท่านั้น… ขอแอบบอกแบบตุ๊ดๆ เลยนะ เมื่อคืนผมนอนร้องไห้ทั้งคืนเลย T^T น้อยใจมันโคตรๆ ได้แต่นอนร้องไห้เงียบๆ คนเดียว ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ปกติผมไม่เคยโดนมันไม่ไยดี ไม่แยแสขนาดนี้ อย่าว่าแต่ไม่ไยดีเลย ห่างกันแค่เชียงใหม่กรุงเทพฯ มันยังโทรมาแทบจะทุกๆ ครึ่งชั่วโมง โทรมาอ้อนให้ผมกลับไปหาด้วยซ้ำ แล้วเดี๋ยวนี้ทำไมมันถึงเป็นแบบนี้ไปแล้ววะ หรือมันเบื่อผมแล้ว โว้ยยยยยย ยิ่งคิดยิ่งจิตตก ผมกลัวมันไม่รักผมแล้ว ทำยังไงดี
“ที่ร๊ากกกกกกกกกกกจ๋าาาาาาาาาาาาาาาเค้ามารับตัวเองแล้วจ้าาาาาาาาาา” ไม่ใช่เสียงไอ้พายหรอกครับ ไม่ต้องดีใจแทนผม… น้ำเสียงกวนส้นตีนแบบนี้ มีไอ้เหี้ยแจ็คตัวเดียวเท่านั้นแหละ
“เป็นเหี้ยอะไรคะที่รัก อย่าทำหน้าแบบถูกเมียทิ้งแบบนี้สิ อุ๊ย!! น้องแจ็คลืม พี่ริวถูกเมียทิ้งจริงๆ นี่นาจุ๊บุ คนดี คืนนี้พี่แจ็คเป็นตัวแทนน้องพายให้ไหมฮ้าาาาาาาาาา”
“ไปไกลๆ ตีนกูเลยไปไอ้เหี้ย… กูยิ่งอารมณ์ไม่ดีอยู่” ผมเหยียดเท้าไปสัมผัสกลางลำตัวไอ้เพื่อนรักเบาๆ ให้พ้นทาง ก่อนจะเดินไปหยิบของ หยิบกีตาร์ และของใช้จำเป็นสำหรับไปปาร์ตี้คืนนี้
“โอ๋ๆๆๆ อารมณ์ไม่ดีเพราะไม่ได้ปลดปล่อยมาหลายคืนเหรอจ๊ะที่รัก” ไอ้เหี้ยแจ็คแม่งเหมือนขี้ลอยน้ำ ยิ่งว่ายหนียิ่งตามติด
“…………………………..” เงียบซะดีที่สุด ถ้ายิ่งต่อปากต่อคำ เราเองจะยิ่งประสาทแดก
แล้วมันก็ล้อนู่น เล่นนี่ไปตลอดทาง วันนี้ไอ้เหี้ยนี่เขาแวะมาหาผมที่บ้าน เพราะขี้เกียจขับรถไป เดี๋ยวเลิกงานแล้วคงจะกลับกับฟี่ ผมก็ปล่อยให้มันแพล่มไปตลอดทาง มันก็ช่างมีความอดทนนะครับ ผมเงียบ ไม่ตอบโต้ มันก็พูดของมันไปคนเดียวไม่แยแสสนใจใดๆ ทั้งสิ้น เฮ้ออออ เกิดเป็นไอ้เหี้ยแจ็คก็ดีเหมือนกันนะ ไม่ต้องคิดเหี้ยอะไรมาก
ผมมาถึงก่อนจะเริ่มงานเพียงเล็กน้อย จริงๆ ไม่ใช่งานใหญ่โตอะไรนัก มีเพื่อนๆ ที่สนิทไม่เกิน 30 คน รวมกับแฟนเพลงผู้โชคดี 20 คน งานนี้ไม่มีสื่อมวลชนนะครับ ผมอยากให้เป็นปาร์ตี้ปิด แบบเพื่อนสนิทกันมากกว่า กินร้องเล่นดนตรีกันฮาๆ ง่ายๆ สนุกๆ
“สวัสดีครับทุกคน ขอบคุณมากนะฮะที่มาอวยพรผมในวันนี้…รวมถึงพวกมึงด้วยนะ” ผมขึ้นไปบนเวทีเล็กๆ ของร้านที่จัดงาน กล่าวเปิดงานพอเป็นพิธี หันไปสวัสดีทักทายแฟนๆ และเหล่าเพื่อนนฝูง
“คืนนี้กิน ดื่ม เฮฮากันอย่างเต็มที่นะฮะ ใครอยากจะร้องเพลง หรืออะไรก็ขึ้นมาได้เลยครับ เวทีนี้เปิดฟรี ตามสบายเลยครับ” ก็ไม่ได้มีพิธีรีตรองอะไรมาก งานเริ่มตอนทุ่มครึ่งกว่าๆ เพื่อนฝูงก็ทะยอยมา เหล่าบรรดาแฟนคลับก็มาขอถ่ายรูป เอาของขวัญมาให้กันเต็มไปหมด แม้ผมจะยังหดหู่ เศร้าเหงาอยู่ก็ตาม แต่เห็นน้ำใจเพื่อนๆ พี่น้องแล้วผมก็อดยิ้มตามไปด้วยไม่ได้
“วันนี้เรามีการแสดงพิเศษจากเพื่อนซี้ที่มันเหมือนเป็นแฝดนรกไอ้ริวนะครับ ผมว่าไม่ต้องเดาทุกคนก็น่าจะรู้ว่าใคร ไปพบกับ….มันได้เลยครับ” ไอ้วินเพื่อนในวงผมขึ้นไปเป็นพิธีกรจำเป็นแทนไอ้เหี้ยแจ็ค ที่หายหัวไปสักพักแล้ว แล้วผมก็รู้แล้วล่ะ ว่ามันหายตัวไปไหน ฮ่าๆๆๆๆ ไอ้เหี้ยแจ็คมันออกมาเต้นร้องลิปซิงค์เพลง Born this way พร้อมแต่งตัวแต่งหน้าเป็น Lady Gaga โอ๊ยยยยยย กูทั้งฮาทั้งเพลียไม่ไหวแล้ว ไอ้เหี้ยยยยยยย ทำไปด๊ายยยยยยย
“แฮกๆๆๆ โอ๊ยยย กาก้าเหนื่อยมากค่ะ แฮกๆๆๆ ปกติเล่นแต่เบส ขยับแต่นิ้ว แฮกๆๆ วันนี้ขยับทุกอวัยวะ กูจะตายครับ แฮกๆๆๆ นี่เพื่อมึงเลยนะไอ้เพื่อนรัก เพลงนี้เพื่อมึง มึงมัน Born this way จริงๆ ว่ะ อยู่เหี้ยไปกับกูนานๆ นะเว้ย รักมึงมากกกกกกกกกนะฮ้าาาาาาาาาาาาพี่ริวขาาาาาาาาาาาา จ๊วบบบบบ” เอิ่ม แรกๆ กูฮา กลางๆ กูซึ้ง พอมาตอนหลังกูอยากจะถีบ
“เอาล่ะครับ ทุกคน การแสดงเซอร์ไพรซ์ยังไม่จบเพียงเท่านี้ คุณว่าคืนนี้อะไรมันขาดไปครับ… อะไรนะฮะ เค้กเหรอกครับ คุณพี่จะดื่มวอดก้ากับเค้ก มันจะไม่ฮาร์ดคอร์ไปหน่อยเหรอครับ” ไอ้แจ็คมันยังไม่ลงจากเวที ยังคงพูดไปเรื่อย แซวไปทั่ว สงสัยจะมีพวกเพื่อนๆ ในวงออกมาแสดงอะไรอีก แต่ไอ้พวกที่เหลือมันก็เป็นพวกขี้อายไม่บ้าเท่าไอ้เหี้ยแจ็คนะ หรือมันจะกล้าเป็นของขวัญให้ผม ต้องมาลุ้น
“เอาเป็นว่า การแสดงนี้เตรียมตัวกันมาอย่างแยบยล เอ๊ย เตรียมตัวกันมาอย่างดีเป็นแรมเดือน เราไปรับชมเซอร์ไพร์ซสุดท้ายนี้กันได้เลย ถือเป็นของขวัญจากพวกเราทุกคนและ……” และอะไรวะ พูดทิ้งไว้แค่นี้ก็เสือกเดินลงเวทีไปเลย
แล้วไฟในร้านก็ดำพรึบลง เสียงทุกอย่างรอบตัวพร้อมใจกันเงียบ… ผมแอบตกใจเล็กๆ และแอบแปลกใจที่ทำไมทุกคนถึงได้เงียบพร้อมกันเหมือนนัดกันมาแล้ว เพราะถ้าอยู่ดีๆ ไฟดำลงแบบนี้ก็น่าจะมีเสียงพูดคุยเซ็งแซ่กันบ้าง แต่นี่เงียบจริงๆ ครับ แถมยังมืดแบบมองไม่เห็นอะไรเลย
แล้วเหมือนผมได้ยินเสียงบางอย่างกำลังเคลื่อนไหวบนเวที ผมพยายามเพ่งมอง และตั้งใจฟัง…เริ่มได้ยิ้นเสียงกีตาร์ เหมือนคนกำลังจัดแจงท่าทางเพื่อเล่นกีตาร์อยู่บนเวที… ‘ตรึ่ง’ เสียงดีดสายเปล่าเบาๆ ก็ดังขึ้นหนึ่งที สองที แต่ทำให้ผมเดาได้เล็กๆ ว่า คนที่อยู่บนนั้นไม่น่าจะใช่มือกีตาร์ เพราะถ้าเช็คสายเพี้ยนมันคงไม่ดีดแบบนี้…
แล้วผมก็ได้รู้ครับ……...ว่าใคร
“ขอโทษ ที่เมื่อคืนไม่ได้โทรมาอวยพรเป็นคนแรก ขอโทษ ที่สามสี่วันที่ผ่านมาแกล้งทำเป็นไม่สนใจ ไม่ใส่ใจความรู้สึกของมึง ขอโทษ ที่ทำให้รู้สึกแย่ รู้สึกไม่พอใจ ขอโทษ ที่ไม่ได้โทรมาบอกรักด้วยปากตัวเอง และขอโทษ ที่แอบปิดเซอร์ไพร์ซของขวัญชิ้นนี้เอาไว้นาน… แต่อย่าลืมว่ากูเคยบอกว่ามึงเป็นคนสำคัญที่สุดในชีวิตกู มันจะยังคงเป็นอย่างนั้นตลอดไป… รักมึงมากๆ ที่สุด และคนเดียว มึงสำคัญที่สุด เป็นที่หนึ่งสำหรับกูเสมอ… สุขสันต์วันเกิดนะ” ผมน้ำตาไหลออกมาโดยไม่รู้ตัวอีกแล้ว ผมแทบจะวิ่งขึ้นไปคว้ามันมากอดซะเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่ติดว่า ตอนนี้ไอ้พายนั่งอยู่บนเก้าอี้สตู ในมือมีกีตาร์โปร่งตัวหนึ่งอยู่…เฮ้ย กีตาร์ตัวนี้ นี่มัน Taylor 712ce เฮ้ยยยยยยย เชรดดดดดดดดดดดดดด เป็นตัวที่ผมพร่ำเพ้ออยู่นานแล้ว แต่ด้วยราคาที่แพงเหยีบแสน ต้องคอยเก็บเงินอยู่นาน และช่วงที่เก็บเงินได้ทีไร ไปตามหาของก็ขาด…ตอนนี้ ตอนนี้มันอยู่ในมือไอ้พายได้ไง
“ไม่ต้องทำหน้าอยากรู้… ไอ้ตัวนี้ กับไอ้ตัวเนี้ย ก็ของมึงทั้งคู่แหละ แต่กูขอเล่นก่อนมึงนะ” ผมยิ้มหน้าบานแก้มแตกไปแล้วครับ ไอ้พายมันชี้ที่ตัวเองแล้วบอกว่าไอ้ตัวนี้ แล้วชูกีตาร์ขึ้นแล้วพูดว่าไอ้ตัวเนี้ย สองตัวนี้เป็นของผม คือมันและกีตาร์ >< มึงจะน่ารักไปถึงไหนวะพาย โอ๊ยยยยย กูรักมึงที่สุดในโลกเลย… ว่าแต่ ไอ้กูขอเล่นก่อนมึงเนี่ย หมายถึงมันจะเล่นกีตาร์เหรอวะ โอ้!!! จริงอะ แสดงว่ามันแอบไปหัดเพิ่มใช่ไหม เพราะผมเคยสอนมัน มันก็เล่นอยู่พักนึกก๊องๆ แก๊งๆ แล้วก็เลิก บอกเจ็บมือ ตื๊อให้เล่นอีกก็ไม่ยอม ไหนดูซิ๊ จะเล่นจะร้องอะไรเป็นของขวัญให้ผม
http://www.youtube.com/v/7S4KpJ63vRIสิ่งที่ฉันไม่เคยรู้สึก สิ่งที่ฉันไม่เคยจะนึกว่ามี
แต่แล้วฉันก็พบจาก ได้พบจากเธอ เธอคนนี้
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ ชีวิตฉันเพียงพอแล้วแค่คนนี้
จะไม่มีวันรักใคร และไม่มีวันไปไหนสักที
ฉันสัญญาว่าฉันจะ จะรักกับเธอ เธอคนนี้ คนนี้คนเดียว
แค่เธอก็พอ ฉันจะไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ แล้วฉันจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ ชีวิตฉันเพียงพอแล้วแค่คนนี้
แค่เธอก็พอ ฉันไม่ขอมากกว่านี้
แค่เธอก็พอ แล้วจะไม่ขออะไรอีก
แค่เธอก็พอ
ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว
ฉันจะไม่ขออะไรอีก ชีวิตฉันเพียงพอแล้ว แค่คนนี้
ไอ้พายเล่นหลุดบ้างผิดบ้างอยู่หลายท่อน แต่มันไม่ได้ทำให้เพลงนี้เพราะน้อยลงเลยสักนิด ผมยืนส่งยิ้มไปให้มันบนเวที พร้อมร้องคลอตามไปด้วยตลอด อยากจะบอกมันว่า แค่มึงก็พอเช่นกัน ไม่ต้องมีกีตาร์ตัวละเป็นแสนมาให้ก็ได้ แค่มันคนเดียว แค่มีมันคนเดียวมาอยู่กับผมตอนนี้ ตรงนี้ เวลานี้ ผมพอแล้วครับ พอแล้วจริงๆ
………………………..
………………………..
บรรยากาศตอนเริ่มงาน กับตอนนี้ต่างกันลิบลับ ตอนนี้ผมยิ้มได้ทั้งปากและใจ ผมสนุกได้แบบสุด ไม่อั้นไม่นอยด์ ไม่เหงา ไม่หงอย เจ้าของผมมาแล้วนี่ครับ…
“นี่อย่าบอกนะว่าที่ไปสิงคโปร์น่ะ บินไปซื้อไอ้ตัวนี้มา แล้วงานหมั้นเพื่อนนี่มีจริงไหมเนี่ย” งานเลี้ยงเลิกเกือบตีสอง หลายคนก็แยกย้ายกันกลับ ผมกับไอ้พายกว่าจะกลับมาถึงคอนโดก็เกือบตีสาม กว่าจะอาบน้ำอาบท่าเรียบร้อยก็ตีสามกว่าๆ พอไอ้พายทาครีมแต่งตัวเสร็จ มันก็เดินมาอ้อนนั่งตกผมทันที
“แหะๆ งานหมั้นน่ะไม่มีหรอก แต่เพื่อนคนนี้มันบินมาเที่ยวกับแฟนน่ะ จริงๆ มันจะมาตั้งแต่เดือนที่แล้ว แล้วกูไปขอร้องให้มันมาช่วงนี้ จะให้มันช่วยไปเลือกกีตาร์ด้วย เพราะมันก็เป็นนักดนตรีเหมือนกัน” ไอ้พายเอนหลังซบหัวลงบนบ่าผม มันพูดจบก็หันมาหอมแก้มผมที ผมหมั้นเขี้ยวก็เลยจับหน้ามันหันมาจูบแรงๆ อยู่พักใหญ่
“อืมมม…” เสียงประท้วงจากคนที่กำลังจะขาดอากาศหายใจดังขึ้น จนผมต้องยอมปล่อยอย่างเสียดาย แต่ไอ้คนช่างยั่วตัวเล็กมันก็ช่างน่าจับฟัดซะจริงๆ เพราะพอผมปล่อยให้ปากมันเป็นอิสระ มันก็ดันหันมาจุ๊บผมถี่ๆ สามทีติด
“แล้วใครสอนเล่นเพลงนี้เนี่ย อย่าบอกนะว่าไอ้เหี้ยแจ็ค”
“หึ พี่แชมป์สอน ตอนแรกกะจะให้แจ็คสอนเหมือนกัน แต่ดูท่าแล้วจะไม่รอด” ไม่ใช่ว่าไอ้แจ็คไม่เก่งนะ มันน่ะเซียนเลย แต่ด้วยบุคลิกมัน มันสอนใครได้ซะที่ไหน
“สรุปว่าทุกคนที่มาร่วมงานวันนี้รู้เรื่องนี้หมดเลยใช่ไหมเนี่ย” ไอ้พายพยักหน้ายิ้มๆ อย่างประจบ มันคงกลัวผมงอน
“แหะๆ ก็กูเป็นคนต้นคิดเองแหละ ก็อยากเซอร์ไพร์สนี่นา ขอโทษนะ ที่แอบปิดซะเยอะเลย” เออมันก็เก่งนะ ไม่มีกระโตกกระตากให้ระแคะระคายเลยสักนิด
“ไม่เป็นไรหรอก แต่ตอนช่วงที่มึงทำเหมือนไม่สนใจว่ากูงอนน่ะ กูโคตรจะน้อยใจเลยนะ เมื่อคืนนอนร้องไห้เลยด้วย” ได้ทีรีบอ้อนซะหน่อย
“ไอ้เวอร์!! ตุ๊ดไม่หายนะมึงเนี่ย… อย่าว่าแต่มึงร้องเลย ตอนที่มึงขึ้นเสียงใส่กู กูก็จะร้องไห้อยู่แล้ว สายตามึงเย็นชา เงียบเฉยมาก แล้วตอนที่นอนหันหลังให้กู น้ำตากูแอบไหลด้วยเหอะ” อ้าว โดนอ้อนคืนซะงั้น
“โอ๋ๆๆ หายกันนะๆ…มา เดี๋ยวกูร้องเพลงนี้ให้ฟังอีกที ขอลองกีตาร์ใหม่ที่ป๋าพายซื้อมาให้น้องริวซะหน่อย”
“ชริ… ซื้อตัวนี้ไป กูงดช้อปปิ้งไปอีกสามเดือน” แหม ปกติก็ช้อปฯ เงินกูเหอะนะ ได้ข่าว
“อยากได้อะไรเดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปซื้อโอเคปะ”
“โอเค!!!!!!!!!!!!!! รักมึงที่สุดเลย มาๆๆๆ ร้องเพลงกัน” แหมมมม เร็วเชียวนะ เรื่องซื้อของเนี่ย
แล้วผมก็เดินไปหยิบ Taylor ลูกรักตัวใหม่ ที่แม่มันเพิ่งคลอดมาให้ มานั่งข้างๆ ไอ้พายบนเตียง ก่อนจะเริ่มเล่น ‘แค่เธอก็พอ' อีกครั้ง ไอ้พายนั่งซบหัวกับไหล่ผม ร้องคลอตามกันไป… ผมชอบช่วงเวลาแบบนี้ ชอบที่จะมีมันอยู่ใกล้ๆ ในสายตาตลอดเวลา….
จะไม่มีวันรักใคร และไม่มีวันไปไหนสักที
ฉันสัญญาว่าฉันจะ จะรักกับเธอ เธอคนนี้ คนนี้คนเดียว++++++++++++++++++++++++++
+ ถ้าใครได้ตามอ่านในเฟสฯ คงจะเห็นว่ามีอยู่วันนึงอิเมอร์ซี่ก็สถาปนาเป็นวันเกิดอิริว อันนี้ถือว่าเอามาขยายความแล้วกันนะคะ ขอบคุณแทนอิริวที่มีหลายๆ คนเข้าไปอวยพรวันเกิดมัน ^^
+ ตอนต่อไปจะเป็นตอนพิเศษคู่อิลุงกะน้อรันนะคะ (ทำไมอิเมอร์ซี่ชอบเรียกพระเอกว่าอิ ฮ่าๆๆ)
+ ขอบคุณจากใจอีกครั้งในทุกๆ คอมเม้นท์ ทั้งในนี้ และในเฟสฯ นะจ๊ะ
+ ใครมีอะไรชอบไม่ชอบ พอใจไม่พอใจ ก็ส่งแมสเสจมาบอกกันได้ หรือจะไปโพสในเฟสก็ไม่ว่ากันค่ะ
+ ตามติดชีวิตอิสองคนผัวเมียนี้ และชีวิตอิแม่มันได้ที่ เฟสบุค เมอร์ซี่นะคะ
+ หนังสือน้องเลิฟ ใกล้แล้วไม่รู้จะทันวาเลนไทน์ไหมแต่อยากให้ทัน จะได้เข้ากับชื่อ
+ คืนนี้ฝันดีนะคะ จ๊วบบบบ
หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165 (อ่าน 1510922 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก