หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165

[Mercy]

สวัสดีค่ะ... มาแล้วตามสัญญาที่บอกว่าจะอัพตอนลอยกระทง ซึ่งได้ล่วงเลยมาเกือบอาทิตย์แล้ว ฮ่าๆๆ
จริงๆ มันก็ไม่ค่อยเกี่ยวกับลอยกระทงเท่าไหร่ เอาเป็นว่าไปอ่านกันนะคะ...

ปล.คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้จ้า

++++++++++++++++++++++++


ตอนที่ 42

“อดลอยกระทงด้วยกันเลย… ตั้งแต่คบกันกูกับมึงยังไม่เคยลอยกระทงร่วมกันเลยเนอะ” วันนี้เป็นวันสงกรานต์หนุ่มสาวชาวบ้านเบิกบานจริงเอย! ไม่ใช่และ…

วันนี้วันลอยกระทงครับ แต่เป็นวันลอยกระทงที่ผมกับมันคงจะไม่ได้ลอยด้วยกันแน่ๆ เพราะผมติดงาน แล้วความซวยมันอยู่ที่งานจ้างงานนี้ ดันเลือกที่จะจ้างแค่ผม ไม่จ้างทั้งวง ก็คือให้ผมไปร้องกับแบคกิ้งแทร็คนั่นแหละครับ ปกติถ้าเป็นงานจ้างเดี่ยวที่เกี่ยวกับดนตรีผมจะไม่รับ นอกจากพวกถ่ายแบบ ถ่ายหนังสือ พรีเซนเตอร์โฆษณาอะไรแบบนี้ ถึงจะรับ เพราะยังไงวงเราก็ขายโชว์ทั้งวงครับ ต่อให้เพื่อนในวงไม่มีปัญหา แต่ผมไม่อยากทำตัวเหมือนดังแล้วจะแยกวง มันมีหลายๆ วงดังๆ ที่ต้องแยกกันก็เพราะนักร้องดันรับงานคนเดียวได้ตังค์คนเดียวนี่แหละครับ ผมไม่อยากให้วงผมมีวันนั้น

ตอนแรกปีนี้ลอยกระทงพวกเรากะว่าจะไม่รับงานกัน เพราะต่างคนต่างมีธุระ จริงๆ แล้วช่วงเทศกาลนี่ห้ามหยุด ห้ามป่วย ห้ามหาย ห้ามตายนะ เพราะงานจะชุกมากจริงๆ แต่ลอยกระทงเราของด เพราะกะอั้นเอาไว้รับคริสต์มาส ปีใหม่ทีเดียวดีกว่า

แต่ทีนี้ ผมดันไปเป็นพรีเซนเตอร์เครื่องดื่มน้ำดำยี่ห้อหนึ่ง แล้วเขาจัดงานลอยกระทงใหญ่ ผมเลยต้องไปงานนี้ด้วยในฐานะพรีเซนเตอร์ ตอนแรกผมก็พยายามแย็บๆ ถามลูกค้าว่า อยากให้ผมไปเล่นกันทั้งวงไหม ลูกค้าดันบอกว่า อยากได้ผมคนเดียว เพราะว่าพื้นที่น้อย คงจะตั้งเครื่องดนตรีลำบาก ให้ร้องกับแบคกิ้งแทร็คเอา โดยผมจะร้องทั้งหมด 3 เพลงเท่านั้น ช่วง 4 ทุ่ม… พี่นุชย้ำว่า ยังไงก็ต้องไป ส่วนพวกในวงก็บอกผมว่าเรื่องแค่นี้เอง ไม่เป็นไร ค่าตัวที่ได้มาก็เอามาเลี้ยงเหล้าพวกมันแทนก็แล้วกัน ผมก็เลยจำต้องไปงานนี้

“งานคือเงิน เงินคืองาน ไปทำเถอะ จะได้มีเงินเลี้ยงกูเยอะๆ ฮ่าๆ” ไอ้พายยืนทอดแพนเค้กอยู่ในครัวหัวเราะออกมา ตอนแรกผมก็แอบกลัวว่ามันจะงอน หรืองอแงนะ ที่วันนี้ผมไม่อยู่ด้วย แต่คงเพราะที่คณะมันเองก็มีงานมั้ง มันต้องไปช่วยด้วย เลยถือซะว่าต่างคนต่างแยกย้ายกันไปปฏิบัติภาระกิจ

“ใจดีจริงจริ๊ง เมียใครเนี่ย” ผมเดินเข้าไปโอบเอวพ่อครัวตัวเล็กที่ยืนรอกลับด้านแผนเค้กอย่างอ้อนๆ พร้อมชะโงกหน้าไปหอมแก้มนุ่มอีกฟอดใหญ่ ถือเป็นรางวัลที่ไม่งอแง… ไอ้พายยกตะหลิวขึ้นมาเคาะหัวผมเบาๆ สองที

“เมียมึงนั่นแหละ! ใจดีที่สุดในโลกแล้ว” แหม… ไม่ค่อยจะถ่อมตัวเลยนะสัด ผมจัดการหอมแก้มนุ่มมันอีกที ก่อนจะไปอาบน้ำ


หลังจากอาบน้ำกินมื้อเช้ากันเสร็จ ผมก็ขับรถไปส่งไอ้พายที่คณะเหมือนเดิม ส่วนตัวเองมีนัดซ้อมคอนเสิร์ตจบก็กลับไปซ้อมที่คณะ พอหกโมงเย็นก็ไปแสตนด์บายที่งาน ตอนแรกผมบอกไอ้พายว่าเลิกงานแล้วจะไปรับ แต่ไอ้พายบอกไม่ต้อง เดี๋ยวมันนั่งแท็กซี่กลับกับฟี่ได้… วันนี้คุณชายฟี่ไม่มีสารถี เพราะคนขับรถมันไปแรดกับที่บ้าน คุณฟี่ก็เลยต้องอาศัยขนส่งสาธารณะมาเองกลับเอง

“ฮัลโหล… ทำไรอยู่” ผมโทรหาเมียสุดที่รักในขณะที่นั่งรอคิวแสดง

“ทำกระทงขายอยู่… มึงล่ะ… ถึงงานรึยัง” เสียงโหวกเหวกที่ลอยแทรกเสียงไอ้พายเข้ามาในโทรศัพท์ ก็ทำให้พอเดาได้ว่ารอบตัวมันคงกำลังวุ่นวายน่าดู มีทั้งเสียงรุ่นน้องเรียกพี่พาย เสียงเพื่อนเรียกไอ้อบ นั่นนี่แว่วมาให้ได้ยินตลอด บางทีไอ้พายก็หันไปตอบบ้าง ด่าบ้าง ตามสไตล์มัน

“ถึงแล้ว รอคิวแสดงอยู่… คนเพียบเลยว่ะ… ตกลงมึงไม่เปลี่ยนใจแน่นะที่จะให้กูไปรับ”

“ไม่ต้อง… กลับไปเจอกันที่บ้านแหละ ทำงานมาเหนื่อยๆ จะวนมารับอีกทำไม รถติดจะตายห่า แถมไกลกันอีกต่างหาก” งานที่ผมมาร้องเพลง อยู่อีกจังหวัดนึงครับ แต่ก็เป็นจังหวัดในเขตปริมณฑลนี่แหละ

“งั้นกลับบ้านดีๆ นะ ถ้าจะกลับแล้วก็ส่งแมสเสจมาบอกด้วย ถ้าถึงห้องแล้วกูยังไม่กลับก็ส่งมาบอกอีกรอบนะว่าถึงแล้ว จะได้ไม่เป็นห่วง”

“คร้าบบบบบผม… เดี๋ยวกระผมจะรายงานคุณรับชัยทุกฝีก้าวเลยครับ… โชคดีนะ… รักมึงนะ”

“หึหึ… รักมึงเหมือนกัน แล้วเจอกัน”

อีกหนึ่งชั่วโมงก่อนจะถึงคิวผมแสดง ผมก็เจอกับพี่กรรุ่นพี่ที่คณะผมครับ พี่กรห่างจากผมสองปี ตอนนี้พี่กรเองก็เป็นศิลปินกำลังดังอยู่ในค่ายอินดี้ค่ายหนึ่ง แกโดนจ้างมาเล่นงานนี้เหมือนกัน ตอนแรกผมคิดว่าแกเล่นเสร็จแล้วกลับไปแล้ว เพราะในตารางโชว์ ผมเห็นชื่อแกขึ้นโชว์ตั้งแต่ช่วงห้าโมงเย็น แต่แกบอกว่าโดนสลับคิวกับศิลปินอีกคนนึง คนนั้นเขารีบไปงานอื่นต่อเลยขอเล่นเร็ว ส่วนพี่กรแกไม่มีงานที่ไหนต่อแล้ว และแกก็เป็นคนง่ายๆ ก็เลยให้แลกคิวโชว์ กลายเป็นแกโชว์ก่อนผม…

“เฮ้ยเลิกงานแล้วไปดื่มกันหน่อยไหมวะ ไม่ได้เจอกันนานเลย” งานสุดท้ายที่ได้เจอพี่กรก็เมื่อสักสี่เดือนที่แล้วได้ เพราะช่วงนั้นเป็นช่วงหมดฤดูทัวร์ของพี่แกพอดี

“อยากไปนะพี่ เดี๋ยวขอโทรบอกคนที่บ้านก่อน” ผมเป็นสามีที่ดีนะครับ ไปไหนมาไหนก็ขออนุญาตตลอด

“เฮ้ย กลัวเมียนี่หว่าเรา” แหมพี่ เล่นพูดซะตรงเชียว… เออสิครับ ถ้าพี่มีเมียดุๆ แบบผม พี่ไม่กลัวก็บ้าแล้วครับ

“ฮ่าๆ กลัวดิพี่… แต่เป็นห่วงมันมากกว่า เดี๋ยวผมก็โทรไปหามันก่อนแล้วกันนะ” พี่กรยิ้มล้อๆ ให้ ก่อนจะบอกว่าตามสบาย ผมเลยจัดการโทรไปขออนุญาตเมียรัก โทรศัพท์ดังอยู่นานกว่ามันจะรับสาย คงเพราะไม่ได้ยินเสียง

“อืม… ว่าไง โชว์เสร็จแล้วเหรอ” ไอ้พายมันยังคงอยู่ที่คณะเหมือนเดิมแน่นอน เพราะเสียงโหวกเหวกรอบตัวยังคงไม่หายไปไหน

“ยังไม่ได้ขึ้นเลย อีกแป๊บนึงน่ะ… คือ กูจะโทรมาขออนุญาตไปดื่มต่อน่ะ กูเจอพี่กรค่ายบิ๊กรูม แกเป็นรุ่นพี่ที่คณะกู ไม่ได้เจอกันนานแล้ว แกเลยชวนไปดื่มต่อ กูเลยโทรมาขอมึงก่อน” ไอ้พายคงรู้จักพี่กร เพราะเมื่อก่อนคงเคยเจอกันตามงาน แต่มันคงไม่รู้ว่าพี่กรเป็นรุ่นพี่ผม

“หึหึ… ทำอย่างกับกูเป็นเมียใจร้ายไปได้ ต้องมาขออนุญาตกันด้วย แค่โทรมาบอกก็พอว่าจะไปไหน กลับเมื่อไหร่ จะได้ไม่เป็นห่วง” น่ารักไหมล่ะเมียผม

“งั้นให้ฟี่เดินขึ้นมาส่งหน้าห้องเลยนะ ถ้าเข้าห้องแล้วอย่าลืมโทรมาบอกนะว่าถึงแล้ว แต่ถ้าเหนื่อยก็แมสเสจมาบอกก็ได้ แล้วรีบอาบน้ำนอนเลยนะไม่ต้องรอกู จะได้พักผ่อน”

“เวอร์ไปๆ แค่เดินขึ้นห้องมันจะมีคนดักรอบทำร้ายหรือไง กูไม่ใช่คนดังระดับโลกนะเว้ย เดี๋ยวถึงแล้วจะโทรบอก มึงก็อย่าดื่มเยอะนะ ต้องขับรถกลับด้วย เบียร์ไม่เกินสองขวดเล็กพอนะ ไม่ได้เจอกันนาน ก็นั่งคุยกัน ไม่ใช่มัวแต่ดื่มจนเมา บอกพี่กรไปว่าต้องขับรถ เอาไว้วันหลังนัดกันเมา เดี๋ยวกูจะขับไปรับไปส่ง”

“คร้าบบบบ คุณแม่ รับชัยจะดื่มไม่เกินวันละสองขวด และสังเกตคำเตือนข้างขวดก่อนดื่มทุกครั้ง”

“กวนตีนและ… ไปเตรียมตัวได้แล้ว แค่นี้นะ”

“คร้าบบบบ”

หลังจากวางสายจากไอ้พาย ผมก็เดินไปบอกพี่กรแกว่าตกลง แต่เมียห้ามดื่มเบียร์เกินสองขวด พี่กรฮาลั่น แล้วบอกว่าไม่น่าเชื่อว่าคนอย่างผมจะกลัวเมียจริงๆ เหอะๆๆ ไม่ได้กลัวมากหรอก แต่ผมรักเมียมากต่างหากล่ะพี่กร เลยเชื่อฟัง

………………………
………………………


ผมร้องเพลงเสร็จก็เป็นเวลาเกือบๆ ห้าทุ่ม พี่กรเสนอร้านนั่งชิลล์ของเพื่อนเขาร้านหนึ่งไกลจากสถานที่จัดงานที่เราอยู่ แต่ไม่ไกลจากคอนโดผมนัก ผมตกลงทันที เพราะแม้เบียร์จะแค่สองขวด แต่ถ้าผสมกับความเหนื่อยและง่วงเข้าไปด้วย ผมก็ไม่อยากเสี่ยงขับรถไกลๆ ตอนกลางค่ำกลางคืนเหมือนกัน

ที่ร้านเพื่อนพี่กรเป็นผับแอนด์เรสเตอรองที่บรรยากาศค่อนข้างดี และอาหารอร่อย ผมบุคมาร์คเอาไว้ในใจแล้วว่าจะต้องพาไอ้พายมาให้ได้ มันน่าจะชอบ…

ผมสั่งข้าวมากินให้ท้องอิ่มก่อนดื่มเบียร์ เพื่อลดอาการมึนเมาอีกหนึ่งระดับ หลังจากสั่งอาหารและเครื่องดื่มเสร็จ ผมกับพี่กรก็ไม่ต่างจากพวกสาวๆ ที่เม้าท์แตกสักเท่าไหร่ ตามประสาคนสนิทที่ไม่ได้เจอกันนาน นอกจากสารทุกข์สุขดิบแล้ว ก็คุยยาวไปถึงเรื่องงาน เรื่องดนตรี เรื่องเพลง เรื่องชีวิต…

พี่กรแกกำลังจะแต่งงานปีหน้า กับพี่หยกมือเปียโนสาวที่เป็นรุ่นพี่ผมอีกหนึ่งคน สองคนนี้คบกันมาตั้งแต่เรียนปี 2 เป็นคู่ที่ใครๆ ก็อิจฉา เพราะพี่กรแกเป็นคนนิสัยดี รูปหล่อ แม้จะไม่ร่ำรวย แต่พี่กรเป็นคนขยัน แกร้องเพลงกลางคืนหาเลี้ยงตัวเองมาตลอด ตรงข้ามกับพี่หยกที่เป็นลูกคุณหนู บ้านรวย แต่พี่หยกเป็นคนน่ารัก และไม่ใช่คุณหนูแบบทำอะไรไม่เป็น พี่หยกอ่อนหวาน แต่ในทางกลับกันก็ลุยพอตัว และที่บอกว่าใครๆ ก็อิจฉา เพราะว่าบ้านพี่หยกรักพี่กรมาก ไม่น้ำเน่าเหมือนละครที่บ้านคนรวยต้องอยากให้ลูกสาวได้กับคนรวยเหมือนกัน พ่อแม่พี่หยกก็คงเห็นว่าพี่กรเป็นคนดี ดูแลลูกสาวเขาได้ แถมเป็นคนขยัน ผมว่าแค่เป็นคนดีและขยัน มันก็หล่อกว่าเป็นคนรวย แต่เหี้ยเป็นไหนๆ

“พายสบายดีใช่ไหมวะ ตั้งแต่น้องมันเลิกร้องเพลงก็ไม่ได้เจอกันอีกเลย” พี่กรถามไถ่ถึงไอ้พาย ตามประสาคนอยู่วงการเดียวกัน

“สบายดีพี่ ช่วงนี้มันก็เรียนอย่างเดียว แล้วก็รับงานกราฟิกแบบฟรีแลนซ์บ้าง”

“เออ ก็ดีแล้วล่ะ ช่วงเกิดเรื่องก็ไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เลย แต่ทั้งคู่ผ่านมันมาได้ก็ถือว่าเก่งมากแล้ว ใครโดนอย่างพายเข้าไป ถ้าไม่มีกำลังใจที่ดี ป่านนี้ฆ่าตัวตายไปแล้วล่ะ” ผมก็เคยแอบคิดแบบนี้นะ ถ้าตอนนั้นผมไม่เข้าไปเสือกเรื่องของมัน ไม่ไปตื๊อมัน ไม่ไปยุ่งกับมัน ป่านนี้ไอ้พายจะเป็นยังไง

“ช่วงนั้นก็หนักหนาเอาการอยู่แหละพี่ กว่าจะผ่านกันมาได้”

“มันก็ผ่านมา แล้วก็ผ่านไปแล้วล่ะนะ เก็บไว้เป็นบทเรียนได้ แต่อย่าเอามันมากำหนดชีวิต… แล้วหลังจากนั้นมีข่าวลบ หรือพวกแอนตี้บ้างรึเปล่าวะ”

“ก็มีบ้างนะพี่ จริงๆ มันมีอยู่ตลอด มีอยู่เรื่อยๆ แหละ โพสต์ด่าบ้างอะไรบ้าง แต่ไม่ได้หนักหนาอะไรเท่าไหร่ ก็ต้องขอบคุณพวกแฟนคลับนะ เขารักเราจริงๆ ว่ะพี่ ให้กำลังใจเสมอ โพสต์แก้แทนให้ บางทีไปเถียงแทนให้ก็มี ส่วนใหญ่ก็จะมีแต่เรื่องราวดีๆ ที่โพสต์ให้พวกผมในโซเชียลเนทเวิร์คแหละ”

“ศิลปินอย่างเราๆ นอกจากเงินที่ทำให้เราอยู่ได้แล้ว ก็มีแฟนคลับนี่แหละว่ะ มึงก็เลือกทางที่ถูกแล้ว เลือกที่จะพูดความจริง ถึงพวกสื่อบางรายจะเขียนถึงเราไม่ดี แต่อย่าดูถูกพลังแฟนคลับและโซลเชียลเนทเวิร์คเชียวนะ อะไรก็ต้านไม่อยู่จริงๆ” ผมเห็นด้วยครับ เพราะช่วงแรกๆ เรื่องผมกับไอ้พาย โดนนักข่าวบางสำนัก เขียนด่าเขียนแขวะทุกวัน ก็ได้แฟนคลับนี่แหละที่ออกมาโพสต์ให้กำลังใจ โพสต์แก้ให้ต่างๆ นานา จนกระแสสังคมเริ่มคิดบวกกับพวกผม สื่อเองก็ต้านไม่ไหว เลิกเขียนไปเอง


คุยกันจนเกือบตีหนึ่งครึ่ง ผมก็ขอตัวกลับ แล้วบอกแกไปว่าครั้งหน้าเดี๋ยวมีนัดล้างตา ให้เมียขับรถมารับ จะได้เมาได้แบบเต็มที่…


ผมขับรถไม่ถึงสิบนาทีก็ถึงคอนโด… เปิดประตูเข้าห้องไป ไฟปิดเงียบสนิท แต่ได้ยินเสียงแอร์ดังลอดออกมาจากห้องนอน แสดงว่าไอ้พายหลับไปแล้ว ดีมาก ไม่ดื้อ ไม่ซน เชื่อฟังแบบนี้ ควรตบรางวัลให้อย่างงาม…

เดินเข้ามาในห้องนอนก็เป็นไปตามคาด ไอ้พายหลับปุ๋ยซุกตัวอยู่บนเตียง ผมพยายามเคลื่อนไหวให้เบาที่สุด จะได้ไม่รบกวนคนหลับสบาย ด้วยความที่คุ้นชิน ทำให้ไม่ต้องใช้แสงไฟสว่าง ก็พอรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหน… หลังจากที่อาบน้ำ แต่งตัวเสร็จ ก็ค่อยๆ คลานขึ้นเตียง สอดตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกัน ไอ้พายสะดุ้งตัวนิดหน่อย งัวเงียขึ้นมามอง พอเห็นเป็นผม ก็เบียดตัวเข้าหา อ้อนให้นอนกอดเหมือนเคย…


……………………
……………………


ต่อข้างล่างจ้ะ
V
V
V

[Mercy]

ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด ติ๊ด…


“ริววววว รับหน่อย… โทรศัพท์มึงนั่นแหละ” เป็นแบบนี้ประจำ ถ้าเช้าๆ มีใครโทรเข้ามา ไม่ว่าจะเป็นโทรศัพท์ใคร เครื่องไหนก็ตาม ไอ้พายจะโบ้ยว่าเป็นของผมเสมอ เพราะมันขี้เกียจตื่นมารับ…

“อืม…” ผมตื่นก่อนเสียงโทรศัพท์ดังเพียงแป๊บเดียว แต่ก็ยังรับไม่ทันก่อนไอ้พายจะงัวเงียขึ้นมา

“ครับพี่นุช” เวลามีสายเข้าจากพี่นุชยามเช้าตรู่แบบนี้ ผมมักใจไม่ดีเสมอ

“ริว… เปิดอินเตอร์เนทบ้างรึยัง” ผมเหลือบตาขึ้นไปมองนาฬิกาที่หัวเตียง มันบอกเวลา 7.35 เวลาแบบนี้ ผมควรจะได้เปิดอินเตอร์เนทแล้วหรือ?

“เอ่อ… เพิ่งจะตื่นเลยครับพี่ ยังไม่ได้ลุกจากเตียงเลย” มีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าวะเนี่ย… เอ แต่ถ้าคิดในแง่ดี วงผมอาจจะติดโผชิงรางวัลอะไรก็ได้ ช่วงนี้ใกล้จะมีการคัดเลือกรางวัลจากสำนักต่างๆ อยู่สองสามรางวัล อาจะมีลุ้น

“ตื่นแล้วก็ดี… เดินไปเปิดคอมฯ ด่วนๆ เลย…” น้ำเสียงแบบนี้ ท่าทางจะไม่ใช่เรื่องรางวัลแน่ๆ

“มีเรื่องอะไรร้ายแรงหรือเปล่าครับพี่” ระหว่างที่ถามพี่นุชไป ผมก็รีบลุกไปหยิบโน้ตบุคแล้วเดินออกไปนอกห้องนอน นั่งลงบนโต๊ะอาหาร เพราะถ้าเกิดมีเรื่องอะไรขึ้นมา ผมยังไม่อยากให้ไอ้คนที่ยังหลับอยู่มันต้องตื่นมาตกใจด้วย

“ก็ไม่รู้จะร้าย หรือไม่ร้าย เปิดดูก่อนเถอะ เข้าไปที่เว็บบอร์ดของวงเรานะ ไม่งั้นก็เข้าพวกเว็บบอร์ดวัยรุ่นฮิตๆ ก็ได้ เดี๋ยวก็รู้เอง”

ผมรีบเปิดทั้งเว็บบอร์ดตัวเอง และพวกบอร์ดวัยรุ่นทั้งหลาย รวมไปถึงแฟนเพจ… ไม่ต้องหาก็เจอ เพราะกระทู้ต้นเหตุขึ้นเป็นกระทู้ฮอตสุด ชื่อกระทู้ว่า ‘ภาพหลุดพายแฟนริวนักร้องนำเทอมินอล แอบกิ๊กกับมือกลองวงเดียวกับแฟนตัวเอง’

เหี้ย!!!! อะไรวะเนี่ย ข่าวเหี้ยอะไร ใครแม่งเต้าข่าวนี้ขึ้นมาวะ… ตอนนี้ใจผมเต้นรัวแรง และเร็วมาก ขณะที่กำลังรอให้หน้าโฮมเพจปรากฏรูปและข้อความต่างๆ ในกระทู้นี้…

รูป 3 รูป ที่ปรากฏ เป็นรูปถ่ายของบุคคลสองคนที่ผมรู้จัก… ใช่ครับ เป็นไอ้พาย กับไอ้บีมจริงๆ คนในรูปอยู่ในอากับกิริยาที่กำลังประคองกันอยู่ เป็นรูปที่เห็นจากมุมเฉียง ถึงหน้าจะไม่ชัดมาก แต่ผมรู้ว่าใช่ไอ้พาย เพราะผมจำเสื้อมันได้ ในรูปไอ้รูปไอ้บีมกำลังโอบพายเอาไว้ เหมือนกำลังประคองไอ้พายอยู่…

แว้บแรกที่เห็นบอกตามตรงว่าผม ‘หึง’ มาก… หัวใจคนเรามักทำงานเร็วกว่าสมองเสมอ…

“ริว… ริว ฮัลโหล… ริว เจอกระทู้รึยัง…” เสียงพี่นุชรอดมาตามสาย เรียกสติผมกลับคืนมา

“ฮะ เห็นแล้ว” ผมตอบพี่นุชไป แต่ตา ยังคงเลือนดูภาพทั้งสามที่คล้ายคลึงกัน ซ้ำไปซ้ำมา

“อ่านข้อความดูนะ พี่ไม่รู้ว่าเรื่องราวจริงๆ มันคืออะไร แต่พี่เชื่อใจพวกเธอได้ใช่ไหม… ลองอ่านดูนะ พี่ว่าคนโพสต์ เจตนาไม่ดีหรอก เหมือนจะโจมตีพาย อยากให้พายดูไม่ดีในสายตาคนอื่น ลองอ่าน และลองคุยกับพายดู แล้วได้เรื่องยังไงโทรมาบอกพี่ด้วย… เช้านี้พี่คงต้องเข้าไปคุยกับคุณคิว เดี๋ยวนักข่าวต้องกระหน่ำโทรกันมาแน่ๆ”

“ได้ครับพี่นุช ขอบคุณมากนะครับ… สวัสดีครับ” ผมวางสายจากพี่นุช และเริ่มต้นอ่านเนื้อหาที่อยู่ในกระทู้ ใจความมีอยู่ว่า

‘ขอออกตัวก่อนว่าเป็นแฟนคลับทั้งพี่พายและพี่ริวนะคะ แต่ว่าการกระทำนี้มันคืออะไรคะ? ไม่เข้าใจจริงๆ ว่าทำไมพี่พายทำตัวแบบนี้? บังเอิญเมื่อวานไปงานลอยกระทงที่มหาวิทยาลัยที่พี่พายเรียนอยู่ แล้วก็รู้มาว่าคิวงานพี่ริววันนี้ต้องไปร้องเพลงที่อื่นคนเดียว ก็เลยไม่ได้เจอพี่คิวกับพี่พายอยู่ด้วยกัน… แต่ช็อคค่ะ… เราดันไปเจอคู่นี้เข้า… เราเห็นพี่บีมมือกลองวงเทอมินอล กำลังโอบกอดกับพี่พายแฟนพี่ริวอยู่… นี่คืออะไรคะ? ไม่คิดว่าพี่พายจะทำตัวแบบนี้ นึกว่าจะเลิกนิสัยเจ้าชู้ กิ๊กไปทั่วแล้วซะอีก ทำไมทำกับพี่ริวของเราได้คะ แล้วจะกิ๊กใคร ทำไมไม่ไปกิ๊กไกลๆ มาทำให้เพื่อนเขาแตกคอกันแบบนี้นิสัยแย่มากเลยนะคะ พอกันทีกับเกย์ที่ชื่อพาย แย่มาก!’

ผมอ่านจบ ตัวชาไปเลยทันที… ไม่ใช่เพราะผมหึงจนเข้าใจผิดตามรูปไปกันใหญ่ แม้แว้บแรกที่เห็นรูปจะรู้สึกหึงมากก็ตาม แต่ผมมีเหตุผลพอ พอลองได้ใช้สมองคิด… ผมย้อนกลับมาถามตัวเองว่า เราไม่ใช่หรือ ที่รู้จักไอ้พายดีที่สุด และสำหรับไอ้บีม ผมเองก็รู้จักมันดีที่สุดเหมือนกัน ทั้งสองคนไม่มีวันทำแบบนี้แน่ๆ ผมมั่นใจล้านเปอร์เซ็นต์…

แต่ที่ทำให้ผมตัวชา และอึ้งอยู่ตอนนี้คือคนที่มันแอบถ่ายรูปนี้ แล้วเอามาโพสต์ด้วยถ้อยคำหยาบช้า กล่าวหา ใส่ร้ายทั้งเพื่อนและคนที่ผมรัก ผมไม่รู้ว่าทำไมไอ้บีมต้องประคองพาย แต่ผมเชื่อว่ามันต้องมีอุบัติเหตุ หรือเหตุจำเป็นอะไรสักอย่างที่ทำให้ไอ้บีมทำแบบนี้ แล้วไอ้คนที่แอบถ่ายก็คงคอยจับตามองและรอจังหวะอยู่ พูดได้คำเดียวว่ามันโคตรเหี้ย!!!

หลายๆ ความเห็นส่วนใหญ่จะเข้ามาแก้ต่างให้ และด่ากลับเจ้าของกระทู้ เรียกว่าเป็นกระทู้ดราม่ายอดฮิตได้เลย… พวกน้องแฟนคลับส่วนใหญ่ก็จะเม้นท์ไปในทิศทางเดียวกัน…เช่น

‘โรคจิตเหรอคะที่เอามาโพสต์ เอามาด่าพี่พาย พี่พายไม่ใช่คนแบบที่เธอพูดแน่ๆ’

‘ดูละครมากไปหรือไง บ้า! โอบกอดตรงไหน นี่พี่บีมประคองพี่พายอยู่ชัดๆ พี่พายอาจจะป่วยหรือเป็นอะไรก็ได้ แต่คุณไม่มีสิทธิ์มากล่าวหาพี่พายแบบนี้ ลบไปซะ’

‘อีบ้า อีโรคจิต มาว่าพี่พายแบบนี้ได้ยังไง พี่พายน่ารัก นิสัยดีจะตาย แล้วพี่ริวกับพี่พายรักกันมาก ไม่มีทางทำแบบที่แกว่าได้หรอก อิจฉาเขาหรือไง อีทุเรศ’

‘พี่บีมเป็นคนดี ไม่มีทางตีท้ายครัวเพื่อนแน่ๆ หัดใช้สมองก่อนที่จะมาโพสต์อะไรแบบนี้หน่อยนะ แดกข้าวหรือหญ้าคะวันๆ เนี่ย’

แต่ก็มีเหมือนกันที่เข้ามาโพสต์เหมือนว่าจะเชื่อกับเหตุการณ์นี้ ซึ่งผมคิดว่า น่าจะมาจากพวกๆ เดียวกับคนตั้งกระทู้ เผลอๆ คงอวตารร่างกันเข้ามาตอบ

‘ก็สมัยก่อนอีพายนี่แหละที่มั่วซะจนไม่รู้กี่ผัว โชคดีของมันแค่ไหนที่คนอย่างพี่ริวมาเอา’

‘พายมั่วจริงค่ะ เมื่อก่อนได้กับนายแบบฝรั่งตลอด ไปเที่ยวผับเจอใครถูกใจ นางก็ลากกลับห้องทุกครั้ง เค้ารู้ถึงความเน่ากันทั้งวงการ’

‘ต่ำมากค่ะอีพาย มึงร่านนักทำไมไม่หาคนอื่นคะ มายั่วเพื่อนแฟนตัวเอง ทำให้ผู้ชายเขาแตกคอกัน มึงนี่มันแรดจริงๆ’

‘ช็อค… คิดว่าเขาหายจากอาการว้อนท์ผู้ชายแล้วซะอีก หลงคิดว่ากลับตัวกลับใจเป็นคนดีแล้ว อุตส่าห์มีแฟนดีๆ’

ผมไม่อยากจะคิดว่าถ้าไอ้พายมันเห็นข้อความเหล่านี้ขึ้นมา มันจะเป็นยังไง เพราะถึงแม้เรื่องของเราสองคน จะยังมีคนตั้งกระทู้ด่า แต่ส่วนมากมักจะเป็นประเด็นเรื่องเกย์ และเพศที่สาม กับความไม่เหมาะสม หรือการเป็นตัวอย่างไม่ดีต่อเยาวชนอะไรแบบนี้มากกว่า แต่นี่ทั้งหยาบคาย และขุดเอาเรื่องเก่าๆ ของพายมาด่าแบบแย่ๆ ผมโคตรจะโมโหเลยครับ… แม่งเหี้ยเอ๊ย!!! พวกมึงเป็นใครวะ…



“ริว… ริว!!!...” ไอ้พายเดินออกมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ผมรู้ตัวอีกที มันก็โผเข้ามากอดคอผมจากด้านหลัง… น้ำเสียร้อนรน บวกกับเสียงสะอื้น ไม่ต้องเดาก็รู้ว่ามันคงเห็นกระทู้นี้แล้ว เพราะตื่นมาตอนเช้า กิจวัตรประจำวันที่ไม่รีบของไอ้พายทำก่อนไปอาบน้ำ คือเปิดไอแพดเช็คเมล ดูนั่นดูนี่

“มันไม่ใช่นะ… ฮึก… มันไม่ใช่ ฮึก!!! มันไม่ใช่อย่างในรูป…ฮืออ มันไม่ใช่นะ” ไอ้พายร้องไห้โฮ สะอื้นหนัก พร้อมกับพูดว่ามันไม่ใช่อย่างในรูปซ้ำไปซ้ำมา แล้วโผเข้ากอดคอผมจากด้านหลังเอาไว้แน่น… ผมพยายามแกะมือไอ้พายออกจากคอ เพื่อที่จะหันไปกอดมัน แต่ไอ้พายไม่ยอม มันคงคิดว่าผมโกรธมัน คงคิดว่าผมกำลังเข้าใจผิด…

“ไม่เอา ไม่ปล่อย… ฮือออ ไม่เอานะ… มันไม่ใช่แบบนี้ ฮือ อย่าเกลียดกูนะ อย่าเกลียดกู กูไม่ได้มั่ว กูเปล่า กูไม่ได้ทำนะ ฮึก ฮืออออ ไม่ปล่อยนะ ไม่ปล่อย”

“ปล่อยก่อนนะพาย… กูไม่ได้โกรธ ปล่อยก่อนนะ กูแค่จะให้มึงปล่อย เพราะกูอยากกอดมึง หยุดร้องไห้ก่อนนะ มานี่มา…” ผมดึงแขนไอ้พายออกจากรอบคอได้สำเร็จ ก่อนจะเอี้ยวตัวไปรั้งมันมานั่งบนตัก แล้วกอดมันเอาไว้แน่น… ไอ้พายยังสะอื้นอยู่ พร้อมพึมพำคำว่า ‘มันไม่ใช่นะ’ ซ้ำไปซ้ำมา… ผมว่าไอ้พายกำลังช็อค และเสียขวัญ และมันคงกลัวว่าผมจะเข้าใจผิด เรื่องนี้เป็นเรื่องละเอียดอ่อนสำหรับมันมาก ถึงมันจะเข้มแข็งและหายดีแล้ว แต่ถ้ามีเรื่องราวที่พร้อมสะกิดหรือสั่นคลอนความมั่นใจของมันขึ้นมา มันก็พร้อมจะกลับมาอ่อนแออีกครั้ง

“ไม่ใช่นะ ไม่ใช่…ฮึก… ไม่ใช่นะ” ผมต้องยกตัวไอ้พายที่นั่งบนตักให้หันกลับมานั่งคร่อมเข้าหาผม เพื่อจะได้มองหน้ากันชัดๆ เวลาคุย… ไอ้พายที่เพิ่งตื่นนอน น้ำตาเปรอะเปื้อน จมูกแดงก่ำ… เฮ้ออออ ผมไม่อยากเห็นภาพแบบนี้อีกแล้ว ยิ่งเห็นมันร้องไห้ ผมก็ย่ิงอยากจะร้องตาม…

“เงียบก่อน… ไม่เอา ชู่ๆๆ ไม่ร้องไห้นะ… กูยังไม่ได้บอกเลยว่ากูเชื่อกระทู้เหี้ยๆ นี่ กูยังไม่ได้โกรธมึงสักนิดเลยด้วยซ้ำ… มึงคิดว่ากูจะไม่เชื่อใจมึงเหรอ… นี่คนที่กูรักที่สุดนะ เมียกูทั้งคนทำไมกูจะไม่เชื่อ ทำไมกูจะไม่รู้ว่ามึงเป็นคนยังไง… แล้วไอ้บีมก็เหมือนกัน… นั่นก็เพื่อนสนิทกู กูคบกับมันมากี่ปีทำไมกูจะไม่รู้นิสัยมัน มันไม่มีทางตีท้ายครัวใครแน่ๆ”

“ฮึก… มันไม่ใช่นะ… ฮึก… กู กูแค่ลื่นล้ม ฮึก… หน้าคว่ำด้วย… ฮึก แล้วบีม ฮึก บีมไปลอยกระทง ฮึก… กับน้องสาว แล้ว… แล้วเดินมาเจอ ตอน ฮึก… ตอนกูนั่งดูแผลที่หัวเข่า… บีมก็เลยมาทัก ฮึก… แล้วอาสามาส่งบ้าน… ไอ้ฟี่ก็มานะ ฮึก… แล้วตอนที่บีมประคอง… เพราะ ฮือ… เพราะกูเดินไม่ไหวจริงๆ … ตอนนั้นปวดหัวเข่ามากเลย… ฮือ… บีมก็เลย ฮึก… พากูไปนั่งที่รถก่อน… เพราะฟี่มันต้องเก็บของ… ฮึก… มันไม่มีอะไรจริงๆ นะ” เฮ้อ… ผมไม่อยากให้มันอธิบายอะไรทั้งนั้น เพราะผมเชื่อพวกมัน เวลาที่ไอ้พายร้องไห้ไปด้วยพูดไปด้วย เหมือนตัวมันจะขาดใจตาย ทั้งร้องทั้งสะอื้น… ผมต้องยกมือขึ้นมาลูบหน้าลูบตา เช็ดน้ำหูน้ำตาน้ำมูกที่ไหลมารวมๆ กันไปหมด

“เข้าใจแล้วครับ… บอกแล้วว่าเชื่อมึงไง… ไหนดูเข่าซิ๊… ขอแกะผ้าพันแผลก่อนนะ” ผมมองดูที่หัวเข่าไอ้พายก็เห็นผ้าพันแผลแปะอยู่ทั้งสองข้าง มาสังเกตเห็นที่ฝ่ามือทั้งสองก็มีแผลเช่นกัน… ผมค่อยๆ แกะผ้าก๊อซแปะแผลมันออกเบาๆ ได้ยินเสียงไอ้พายซูดปากด้วยความเจ็บเล็กๆ แผลสดค่อนข้างลึก คงจะล้มแรงพอควร ผมเลยถามว่าใครทำแผลให้ มันก็บอกว่าทำเอง แค่แผลมันทำได้ มันอยู่ตัวคนเดียวมาตั้งนานแล้ว เรื่องเจ็บไข้ได้ป่วยมันก็ต้องดูแลตัวเอง

“ไปหาหมอกันเถอะนะ ไปให้หมอดูแผลอีกรอบ แล้วเผื่อจะฉีดยากันบาดทะยักด้วย” ไอ้พายพยักหน้า ก่อนจะกอดคอซบหน้าลงบนบ่าผม ผมละมือจากแผลมันขึ้นมาโอบตอบ… ในใจกำลังคิดว่าจะจัดการกับไอ้ชั่วที่ปล่อยข่าวนี้ยังไงดี…

“คงมีคนเกลียดกูเยอะเลยสินะ… คงคิดว่ากูไม่เหมาะที่จะมาเป็นแฟนมึง… กูขอโทษนะ” ไอ้พายหยุดร้องไห้แล้ว แต่ยังมีเสียงฟืดๆ ของน้ำมูกให้ได้ยินอยู่

“ขอโทษทำไมมึงไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด… แล้วก็ไม่มีใครเกลียดมึงหรอก ไอ้เหี้ยคนตั้งกระทู้ที่แม่งทำแบบนี้ ก็เพราะมันโรคจิต มันไม่อยากเห็นคนมีความสุข มึงอย่าเอาจุดดำๆ เล็กๆ จุดเดียวมาตัดสินชีวิตทั้งหมดสิ… ต่อให้คนทั้งโลกนี้เกลียดมึง มีแค่กูคนเดียวที่รักมึงก็พอแล้วไม่ใช่เหรอ หืม!”

“อืม… พอแล้ว แค่มึงคนเดียว… ขอบคุณนะ…” ผมต้องเรียกขวัญและกำลังใจของไอ้พายกลับคืนมาอีกครั้ง… ไอ้สัดหมานั่นแม่ง อย่าให้กูจับได้นะ กูไม่เลี้ยงไว้ทำซากแน่ๆ ผมว่าผมคงต้องให้กฏหมายเข้ามาช่วยแล้วล่ะครับ ผมจะแจ้งความข้อหาหมิ่นประมาท ไม่รู้ว่าเป็นไปได้แค่ไหน แต่คงต้องปรึกษาพี่คิวดู ผมจะเอาเรื่องนี้ให้ถึงที่สุด

“วันนี้บอกรักกันรึยัง… ไหนขอดูหน้าคนขี้แยอีกทีซิ๊” ผมรั้งไอ้พายที่กำลังซุกบ่าผมให้ออกมาเผชิญหน้ากันอีกครั้ง เสียงฟุดฟิด กับเสียงสูดน้ำมูกยังคงมีอยู่เป็นระยะ ไอ้พายเป็นภูมิแพ้อากาศด้วย แต่เป็นไม่หนัก เพียงแต่ช่วงเช้าๆ หลังตื่นนอนมันจะต้องจาม และมีน้ำมูกทุกวัน แต่พออาบน้ำเสร็จเช็ดตัวแห้ง อาการเหล่านี้ก็ค่อยๆ หายไป

“รักมึงนะ” ไอ้พายส่งยิ้มพร้อมบอกรักผม แล้วมันก็โน้มหน้ามาจุ๊บปากผมเบาๆ สองทีซ้อน หึหึ นี่แหละเสน่ห์ของไอ้น้องอบที่ผมคงจะหนีไปไหนไม่รอด

“แหวะ… น้ำมูกยืดติดหน้ากูเลย…” ผมแกล้งล้อมัน จริงๆ ไม่มีอะไรติดมา เพียงแค่รู้สึกถึงความชื้นนิดๆ ตอนที่จมูกไอ้พายสัมผัสกับจมูกผม ช่วงที่มันเข้ามาจุ๊บปาก

“ไอ้เหี้ย!!! บ้า!! ไม่มีซะหน่อย” ไอ้พายรีบยกมือขึ้นมาปาดจมูกผมไปมา พร้อมกับเอาอีกมือ ถูๆ จมูกตัวเองแล้วรีบสูดน้ำมูกแรงๆ

“ไหน สั่งออกมาซิ๊น้ำมูกเนี่ย สูดอยู่ได้ เดี๋ยวก็แสบจมูกหรอก” ผมยื่นมือไปจ่อที่จมูกมัน พร้อมบังคับให้สั่งน้ำมูกออกมา

“เฮ้ย! ไม่เอา สกปรก เดี๋ยวเปื้อนมือมึง เดินไปหยิบทิชชู่เอาก็ได้” ไอ้พายรีบเบี่ยงหน้าออกจากมือผม แต่ผมไม่ยอม ใช้มืออีกข้างจับหน้ามันหันกลับมา และใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งของมืออีกข้างคีบจมูกมันเอาไว้

“สั่งออกมาเลย ไม่ต้องลุก… เร็วๆ แค่น้ำมูกเมียแค่นี้ไม่สกปรกหรอกน่า กูไม่รังเกียจ” ไอ้พายย่นจมูกใส่ทั้งๆ ที่มีมือผมคีบไว้อยู่ แต่มันก็ยอมสั่งออกมา ตอนแรกสั่งแค่นิดเดียว คงจะกลัวผมเลอะมาก แต่ผมก็บังคับให้มันสั่งออกมาให้หมด

“ป้ายหน้าซะเลยดีไหม” ผมแกล้งจะเอาน้ำมูกของมันที่เลอะมือผมอยู่ตอนนี้ไปใกล้ๆ หน้าไอ้พาย มันรีบหลบใหญ่ แหมมมม ไอ้ห่า นี่ขี้มูกมึงนะ กูยังไม่รังเกียจ มึงเสือกรังเกียจขี้มูกตัวเอง…

“ยี้!!!! สกปรก…”

“ป้ายปากซะดีไหม” ผมแกล้งพูดอีก แต่คราวนี้ผมเอามือเช็ดเสื้อตัวเองแทน เดี๋ยวก็ต้องซักอยู่ดี แลกกับรอยยิ้มไอ้พาย ถือว่าคุ้ม!

ไอ้พายโน้มตัวมากอดผม ซุกหน้าลงกับซอกคอที่เดิม และผมก็ตวัดมือโอบกระชับมันอย่างอัตโนมัติ… เรานั่งเงียบกันอยู่สักพัก ไอ้พายก็ถามขึ้นมา

“แล้วเราจะเอายังไงกับกระทู้นี้ดี… มันมีคนแชร์เยอะแยะไปหมดเลยนะ คนเข้ามาขุดเรื่องอดีตกูกันเยอะเลย… แต่เท่าที่อ่าน แฟนคลับเราก็เข้าไปช่วยกันด่าเพียบเหมือนกัน”

“เห็นไหมล่ะ… มีแต่คนรักพวกเราจะตาย ไม่ต้องกลัวหรอก ใครที่มันทำอะไรไว้ มันต้องได้รับผลที่มันทำแน่ๆ เดี๋ยวกูคงเข้าไปคุยกับพี่คิว จะแจ้งความเอาเรื่องหาคนโพสต์ให้ได้ ที่บริษัทมีพี่ๆ ฝ่ายไอทีเก่งๆ หลายคน กูว่าน่าจะพอหาเบาะแสได้บ้าง… แล้วถ้าจะต้องแถลงข่าวก็แถลง ไม่มีอะไรต้องกลัวนะพาย”

“แล้วบีมจะเกลียดเราไหม… อุตส่าห์มาช่วย แต่ตัวเองดันต้องติดร่างแหไปด้วยเลย ทำคุณบูชาโทษแท้ๆ” ผมเองยังไม่ได้คุยกับไอ้บีม แต่ผมคิดว่าคนอย่างไอ้บีม มีเหตุผลพอ มันไม่มีทางโทษพายแน่ๆ

“บีมมันไม่โกรธมึงหรอก เชื่อกูเถอะ… เรื่องใหญ่กว่านี้เราก็เจอกันมาแล้วนี่หว่า… เรื่องแค่นี้มันจิ๊บๆ เอง เดี๋ยวมันก็จบ แล้วมันก็จะผ่านไป… ขอแค่อย่างเดียว… มึงห้ามลืม ว่ากู รักมึงมากแค่ไหน… อย่าคิดเองเออเองอีกนะ กูไม่อยากเห็นมึงร้องไห้อีก… เห็นมึงร้องครางดีกว่า…โอ๊ยย!!!! เจ็บนะ… ทุบทีเผลออีกแล้ว เดี๋ยวคราวนี้สั่งน้ำมูกกูเองมายีหัวเลยนี่” ไอ้พายทุบหลังผมอักใหญ่ เห็นแบบนี้ก็ยิ้มได้ แสดงว่าพายคนเดิมกลับมาแล้ว

“ไอ้เหี้ยนี่!! กำลังซึ้งๆ อยู่ดีๆ ทำเสียเรื่องหมด… จะเลิกคิดเรื่องใต้สะดือสักนาทีจะตายด้านไหมไอ้ห่า!!”

“ก็กูพูดจริงนี่นา ฟังมึงครางดีกว่าเห็นมึงร้องไห้นะ… ใครใช้ให้เมียกูน่าฟัดซะขนาดนี้ล่ะ ใครไม่หื่นทนไหววะ… ปะ เช้านี้ขอกูฟังมึงครางอีกสักรอบดีกว่านะ ทิ้งเรื่องเหี้ยห่า ส้นตีนทั้งหลายเอาไว้ก่อน ช่างแม่งมัน…ไปกัน”

“เฮ้ย!!!! ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า เดินดีๆ เดี๋ยวหล่น ทำเบาๆ ด้วยนะ กูเจ็บขา” ผมยกไอ้พายมาแบกบนบ่า แล้วพาวิ่งเข้าห้องนอน ไอ้พายทุบผมไปด่าผมไป แต่มันก็หัวเราะไปด้วย… เท่านี้จริงๆ ขอแค่เห็นมันยิ้มเท่านั้น!!


+++++++++++++++++++++++

+ มาแล้วจ้า ลัดคิวน้องรันมา (หลายคนแอบด่าฮ่าๆ) สัญญาว่าตอนหน้าคิวนุ้งรันชัวร์!

+ ตอนนี้ไม่ยาวมากนะคะ เห็นมีคนอยากได้ดราม่าเล็กๆ เล็กเท่านี้พอแล้วเนอะ สำหรับสองคนนี้เราไม่อยากให้เกิดดราม่าทะเลาะกัน หรือไม่เข้าใจกัน เพราะเราว่ามันสองคนก้าวผ่านจุดๆ นั้นกันมาแล้ว มันฝ่าฟันกันจนไว้ใจกันมาก... ก็คงจะมีแต่ดราม่าที่คนอื่นก่อมากระทบสองคนนี้เท่านั้นแหละค่ะ จะเป็นใครนั้น.... ยังไม่ได้คิด!!! ล้อเล่น ไว้ตอนหน้าแล้วกัน รับรองว่าไม่ม่าเยอะไปกว่านี้แน่ๆ

+ ขอบคุณสำหรับทุกเม้นท์ ทุกบวก ทุกเป็ด นะจ๊ะ... ขอบคุณที่ยังไม่ลืม ไม่ทิ้งกันเน้อ! กอด

[harumi]

 

[aorpp]

อ๊ายยย หลอกให้อยากแล้วจากไปอีกแล้ว
ตอนหน้าขอจัดหนักคนที่เอาไปโพสหน่อยนะคะ เคืองค่ะ เคืองมากกกกกก
คนเค้ารักกันหวานชื่นอยู่ดีๆ แต่ก็เป็นบทพิสูจน์ความรักของริวกับพายอีกบทที่ซึ้งใจแม่ยกอ่ะ
+1 

[indy❣zaka]

คนที่ไม่โดนนินทาว่าร้าย ไม่มีอยู่ในโลกค่ะ
เพราะฉะนั้น จงทำใจเสียเถอะ และอย่าให้ขี้ปากคนอื่น มามีอิทธิพลต่อชีวิตเราได้นะจ๊ะพาย 

[donutnoi]

ดีใจที่ริวพายมาแล้ว คิดถึง       อย่าดราม่ากว่านี้เลยค่ะ ที่ผ่านมาเยอะแล้ว   

[NOoTuNE]

คนแบบนี้ยังมีอยู่ในโลกอีกเยอะ มีคนรักก็ต้องมีคนเกลียด อิจฉา ริษยา


ขอให้น้องพายเข้มแข็งไว้ลูก ถ้าหนูเข้มแข็ง เชื่อมั่น ตั้งสติ มั่นใจในตัวพี่ริวเยอะๆ อย่าไปกลัว อะไรก็มาทำร้ายนู๋ไม่ได้ 

[MiSS-U]

น่ารักอ่ะ  รักย่อมชนะทุกอย่าง

บวกเป็ด

[wan]

รสชาติของชีวิต กับสิ่งที่มากระตุ้นให้หัวใจเต้นเร็วผิดจังหวะ 
พายยังคงเป็นพาย ทั้งปากร้าย ทั้งยียวน  ทั้งน่ารัก และขี้แยแบบเด็ก ๆ
+1 ให้กับมาม่าชามเล็ก เป็นกำลังใจให้นะครับ Mercy 

[rujaya]

อีพวกชอบทำให้ผัวเมียเค้าตีกันเนี่ยนะมันน่าโดน

[goonglovenut]

พวกโรคขี้อิจฉา เขารักกันชอบยุแหย่ต้องโดนตีนพี่ริว
ดีนะที่ริวและพายผ่านอะไรมาด้วยกันทำให้เข้าใจซึ่งกันและกันได้ดี

[Monkey D lufy]

น่ารักจริงๆเลยคู่นี้  อิอิ

[sukie_moo]

ริวจัดการให้หนักเลยไอ้พวกนั้น บังอาจทำให้พายเสียน้ำตาและขวัญเสีย

[archi_10_001]

ดราม่าเล็ก ๆ โฮะ ๆๆๆๆๆๆ

[alekung103]

นิดๆ หน่อยๆ พอเป็นสีสัน ก็พอนะคะ

[iammz]

ดีจังที่ริวเชื่อใจพาย อย่างว่า .. สองคนนี้ผ่านอะไรมาด้วยกันเยอะ
เรื่องแค่นี้ จิ๊บ ๆ >.<

ขอบคุณค่ะ +1

 

[gookgik]

ไอ้คนถ่ายรูปมันก็น่ะ ช่างหามุมกล้องได้ดีจริง   เดาว่าน่าจะเป็นไอ้ 2 พี่น้องที่เคยแอบชอบริว

สื่อในโลกโซเชียลมันน่ากลัวจริงๆ  ดีนะที่ทั้งริว-พายต่างผ่านเหตุการณ์ร้ายๆ มาด้วยกัน  เลยมีภูมิคุ้มกันที่หนาแน่น นั่นก็คือความรัก  ความเข้าใจ  ความเชื่อใจและไว้ใจกันและกัน และรู้ว่าคนรักของตัวเองเป็นคนแบบไหน 

  คนเขียน  กด + ให้กับมาม่าชามเล็กน้ำขลุกขลิก   

[yayee2]

"....แม้แต่องค์พระปฏิมายังราคิน  มนุษย์เดินดินหรือจะสิ้นคนนินทา...."
อยากให้ริว-พาย เอาเรื่องพวกกัดลับหลังพวกนี้ให้ถึงที่สุด

[noomasoi3]

มาม่าต้มยำกุ้ง...ไม่เผ็ดมากกำลังดี แต่ใครวะมาทำน้องพายป้าร้องไห้
หวังเฉาหม่าฮั่น.............เอามันไปตัดหัววววววววววววววววววว
 

[whynotme]

พายน่ารักมากกกก 

ริว .. คนดีที่ ๑ เลย 

[narunarutoboyz]

คนทุกคนเกิดมาล้วนถูกนินทา เพราะการมีความสุขบนความทุกข์ของผู้อื่นคือปัจจัยสำคัญของคนบางที่มีสันดานแบบนี้
ยิ่งดาราเรื่องพวกนี้สนุกปากนักแล ข่าวยังงี้มีให้เห็นบ่อยๆในหน้าหนังสือพิมพ์ พายกับริวก็เข้มแข็งไว้นะ
เพราะถ้าลองได้เจอแล้ว สิ่งที่สำคัญไม่ใช่การที่ทำให้คนทั้งโลกหันมาเชื่อเรา แต่เป็นการที่ทำให้คนที่เรารักที่สุดในโลก
เชื่อเราต่างหาก ความเชื่อใจที่ริวมีให้พายนั่นคือสิ่งสำคัญนะ พายเองก็ต้องเชื่อใจริวให้มากๆด้วยล่ะ 

ส่วนคนที่ทำยังงี้ก็ทำให้รู็สึกบ้าง ไม่ใช่ว่าทำตัวเป็นนักเลงคีย์บอร์ดอยากพิมพ์อะไรก็พิมพ์ เรื่องตัวเองก็ไม่ใช่ สาระเเนไปทั่ว
คำว่าสิทธิส่วนบุคคลกับสาระแน ห่างแค่เส้นด้ายบางๆคั่นเอาไว้เองนะ คิดว่าไม่เห็นหน้า ไม่รู้ชื่อ แล้วใครจะทำอะไรไม่ได้ ระวังเหอะ.....จะเจอตอเข้าซักวัน

เจอมันตอนนี้เลยดีมั๊ย? 

เป็นกำลังใจให้คุณเมอร์ซี่นะคะ 

[minyoung]

“...๒๒๘. น จาหุ น จ ภวิสฺสติ
น เจตรหิ วิชฺชติ
เอกนฺตํ นินฺทิโต โปโส
เอกนฺตํ วา ปสํสิโต ฯ ๒๒๘ ฯ

ไม่ว่าในอดีต ปัจจุบัน อนาคต
คนที่ถูกสรรเสริญโดยส่วนเดียว
หรือถูกนินทาโดยส่วนเดียว ไม่มี...”
(พุทธวจนะในธรรมบท, เสถียรพงษ์ ธรรมบท, หมวดความโกรธ)

คนเราล้วนต้องมีคนนินทา ขอแค่ทำใจยอมรับได้ชีวิตก็จะเป็นสุข






รีบมาต่อตอนต่อไปนะจ๊ะ

[greensnake]

กอดปลอบใจน้องพาย คนอื่นยังไงไม่รู้ แค่มีริวก็พอเนาะ
อยากรู้จริงๆว่าใครเป็นคนทำ มาทำให้ครอบครัวเค้าแตกแยก
ริวเอาให้หนักเลยนะ มาทำให้ภรรยาสุดที่รักร้องไห้อย่างนี้ได้ยังไง
อยู่กับริวไม่เคยแม้แต่จะทำให้พายขุ่นเคืองใจ ไม่ได้กลัวนะเออ
ดราม่าเล็กน้อยพอเป็นสีสัน 
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ

[ka[ze]na]

ริวน่ารักอ่ะ แต่พายน่ารักกว่า 555+++

[malula]

ทำไมถึงรังแกคนน่ารักอย่างพายได้ลงคอ อิจฉาละสิ
พี่ริวช่างเป็นสามีที่ดีเลิศประเสริฐศรีจริง ๆ แต่ก็ไม่วายหื่น

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

สนุกมากๆๆสงสารน้องพายจัง ริวอย่าทิ้งพายไปไหนนะครับ

[punchnaja]

แรงอ่ะคนโพสต์กระทู้นั้น ในสมัยนี้ก็มีให้เห็นเยอะนะแบบนี้ เฮ้อ สะท้อนสังคมกิงๆ

รอตอนค่อไปจ๊ะ

[Maprang_W]

เดี๋ยวกรรมตามสนองแน่ๆพวกที่คิดร้ายกับคนอื่น

[lluvia]

 
เกลียดพวกแบบนี้! ยิ่งเป็นสื่อที่ชอบเต้าข่าวอยากรู้ว่าเอาจรรยาบรรณไปทิ้งไว้ไหน

   ไม่เป็นไรนะพาย ให้ริวจัดการให้หนักๆเลย

เป็นกำลังใจให้คุณเมอร์ซี่   +1 

 (ลบได้ก็บวกใหม่ได้ )

[nn~~NN]

ถ้ารักแล้วต้องเชื่อใจกันนะ 

ได้ยินแว่วๆว่ามีสงครามกดลบแต้มอะไรไม่ยู้ววว
บวกคืนให้นะคะ