หัวข้อ: เออ...ก็คนมันแรด VS. แต่ผมดันชอบ : ตอนพิเศษ Valentine : เมียหาย! 22/02/14 P.165

[เฉาก๊วย]

น่ารักมากกกกกกกกกกกกกก   

  

[FFS_Yaoi]

มาแอบ ส่อง คนเขียนยังไม่มาเลยยย

แก้เม้นที่แล้วด้วย เพราะเราเพิ่งนึกได้ตอนมาอ่านไล่ชื่อเพลงใหม่

เพลงแรกที่ริวร้องให้ พาย  เพลง คนของเทอ  อ่านไปฝังไป น้ำตาไหลออกมาเลย

แบบว่า ไม่รู้สิ ถ้านะตอนนั้น เวลานั้น ถ้าเราเจอเหตุการแบบพาย เราคงคิดเหมือนกันว่าตัวเองสกปรก

แต่ผู้ชายคนนี้ เข้ามาในชีวิตเรา บอกรักเรา จะปกป้องเรา ทั้งที่ไม่เคยรู้จักต้วตนจริงๆของกันละกันเลย

เป็นเราถ้าไ้ฟังเพลงนี้จากคนๆนั้น เราก็ คงอยากลองที่จะ รัก และ เริ่ม ไปกับเขาเหมือนกัน

[moodyfairy]

รู้สึกว่าน้องพายแอบบ่อน้ำตาตื้นนะเนี่ย ริวไม่ไหวจะโอ๋

รอค่ะะะ ขอบคุณมากค่าาาาาาาาาาา

[LadySaiKim]

เบาๆน่ะริว พายเจ็บขาอยู่ อรั๊ยยยๆๆ

อยากจะลากอิคนโพสต์มาตบๆๆๆ กระทืบๆๆ แล้วก็เอาน้ำเกลือสาดแผลจริงๆ!!!!

[sugarcandy]

อ๊ากกก คนเขียนหายไปหนายยยย 


อย่าลืมผัวเอี้ยๆกับเมียแรดๆน้า

[R-Chisel]

เย้ ตามอ่านจนถึงต่อล่าสุดแล้ว 

ชอบน้องพายมากกกกก

ริวต้องดูแลพายดีๆนะ

ขออย่ามีเรื่องอะไรเกิดขึ้นให้สองคนนี้ต้องทะเลาะกะนเลยนะ



คุณเมอร์ซี่แต่นิยายสนุกมากค่ะ นี่ขนาดแค่เรื่องแรกที่เพิ่งได้อ่าน

แต่จะตามไปอ่านเรื่องๆด้วยอย่างแน่นอนค่ะ


 

[ka[ze]na]

รอ..ร๊อ...รอ  หายไปไหนค่ะ นานเชียว!!!!!!!!!

[PoofuGirl]

อ่านมาราธอนสองวัน !! หน้าดำคร่ำเครียดดดดดด

บอกคำเดียวว่าชอบ !! 

ตอนแรกอ่านแล้วอยากจะบอกว่าไม่ค่อยชอบริวเลย
อ่อน! ฟีลล์เดียวกับที่รู้สึกแบบเดียวกับพายว่าไม่ชอบริว
รู้อยู่แล้วว่าเซย์มีแฟนแต่ก็ยังพยายามจีบคนมีแฟนแล้ว 
พายพูดถูกถึงตัวเองจะมั่วแต่ก็เลือกไม่ได้ไปแย่งของ ๆ ใคร

แอบไม่ชอบพายที่ประชดชีวิตตัวเอง มั่วไม่เลือกแบบเดียว
กับที่ริวรู้สึก... พอมาอ่าน Flashback ชีวิตของพายแล้ว
รู้สึกอยากกอด  เด็กปู้ชาย แก้มยุ้ย ปากแดง ๆ
ผ่านเหตุร้าย ๆ มาได้ ทำตัวเข้มแข็ง แต่จริง ๆ เปราะบางมาก

รู้สึกอยากตบกระบาลริวหลายทีมากเวลาที่พูดกระทบพาย
แดกดันบ่อย ๆ โมโหอ่ะ 

แต่พอริวดูแลพายดี ๆ ด้วยความรักที่ไม่ใช่ความสงสารแล้ว
ชอบมาก รู้สึกว่าหวานจนเขิน ยิ่งตอนรักกันแล้ว อยากจะบอกว่า
มันฟินมาก !!  ได้ใจสุด ๆ บอกรักทุกวัน ตอกย้ำว่ารัก
ให้รู้ว่าแผลในอดีตที่มันเป็นสะเก็ดแผลจะได้หาย ด้วยความรักที่เยียวยา
คู่นี้ด่ากันบ่อยมาก แต่ดูเป็นด่าด้วยความรัก ยิ่งอ่านยิ่งรู้สึกว่า
Soul mate ชัด ๆ คนมันคู่กันแล้วไม่แคล้วกัน ชอบในการแสดงออก
ดูแลกันและกัน คนนึงง่วง คนนึงลากให้ตื่น อาบน้ำ แต่งตัวให้
ทำอาหาร ดูแลกันและกัน ดีเว่อร์มาก จนน่าอิจฉาาาาาาาาาา

อ่านแล้วฟินสุด ๆ ค่ะมาต่อไว ๆ นะคะ
อยากจิบอกว่าแฮปปี้กับฉากหวาน ๆ มากกกกกก

ส่วนคู่แจ็คกับฟี่นี่ อยากจิบอกว่าอ่านไปแล้วไม่มีความคิดว่าฟี่จะเป็นฝ่ายรุกเลย
ออร่ามันไม่ให้เลยจริง ๆ เป็นเมียพี่แจ็ค น้องแจ็ค เฮียแจ็คดีกว่าเนอะ!!~~
อยากอ่านคู่แจ็คเยอะ ๆ จริง ๆ นะ เรื่องนี้ถือว่าน้องแจ็คเป็นตัวขโมยซีนโดยแท้จริง
เวลาเงียบไม่ตอบอะไรนี่อ่านแล้วรู้สึกเป๋ ๆ เข้าโหมดป้องกันตัวเองแจ็คดูเป็น
เด็กน้อยน่าแกล้งมากอ่ะ 5555+

ปล. พายไม่อายกับเรื่องขอมีอย่างว่ากับริวเลย แบบด้านเป็นปกติมาก
แต่รู้สึกว่าพายแรดแบบน่าร๊าากกกกกกก 555

[CarToonMiZa]

 

[Mercy]

ตอนที่ 43


   ผมวางสายจากไอ้บีม ที่โทรมาหาในเวลาเที่ยงกว่า จริงๆ มันโทรมาตั้งแต่ช่วงเช้าแล้วล่ะ แต่ผมมัวแต่ปลอบใจไอ้พายบนเตียงกันจนลืมสนใจสิ่งรอบข้าง ก็เลยไม่ได้ยินเสียงโทรศัพท์…
   
   ไอ้บีมโทรมาอธิบายเรื่องราวที่เกิดขึ้นในภาพ ซึ่งทุกคำพูดของไอ้บีมก็ตรงกับคำพูดของไอ้พายนั่นแหละครับ ผมบอกไอ้บีมไปว่า ไม่ต้องเป็นห่วง เพราะผมไม่สนใจข่าวอยู่แล้ว แล้วก็เชื่อใจไอ้พายกับมัน… ไอ้บีมก็ย้ำว่า ไม่ทะเลาะกันจริงๆ นะ… ผมก็บอกว่าไม่เลย รักกันดีอยู่ มันก็บอกว่าดีแล้วโล่งอกไป แล้วก็ถามผมว่าจะเอายังไงกับข่าว ผมก็เลยบอกว่า เดี๋ยวช่วงบ่ายจะเข้าไปที่ค่าย แล้วคงคุยเรื่องตามหาตัวต้นตอจากไอพีแอดเดรสให้เจอ ก็ไม่รู้ว่าจะตามได้แค่ไหน แต่ผมคงไม่อยู่เฉยๆ แน่ๆ …ไอ้บีมมันก็เลยบอกว่าจะไปเจอผมกับพายที่ค่ายด้วยกันตอนบ่าย

   “อืม! ใครโทรมาเหรอ” ไอ้พายงัวเงียเดินตัวเปล่าเข้ามากอดคอผมที่นั่งอยู่บนโซฟาในห้องนั่งเล่น

   “ไอ้บีมน่ะ… เดี๋ยวมันจะไปเจอเราที่ค่ายตอนบ่าย” ผมดึงไอ้ชีเปลือยที่เกาะคอผมอยู่ให้ปีนข้ามมานั่งด้วยกัน เออ… ทำไมกูไม่ให้มันเดินอ้อมมาดีๆ วะ

   “แล้วบีมว่าอะไรรึเปล่า…” น้ำเสียงแหยงๆ กลัวๆ ของไอ้พายแอบทำให้คนเหวี่ยงๆ ที่ดูเหมือนไม่แคร์อะไรอย่างมัน กลายเป็นคนน่ารักไปเลยล่ะ

   “ด่าใหญ่เลยล่ะ…”

   “เฮ้ย!!! จริงอ่ะ… งั้นรีบลุกไปแต่งตัวกันเลย แล้วเราไปดักบีมที่หน้าบ้านดีกว่า ต้องรีบไปขอโทษบีม แล้วเคลียร์ให้รู้เรื่อง เดี๋ยวบีมมันพลอยมาโกรธมึงด้วย… ไปเร็ว ลุกเร็ว!” ผมบาปไหมเนี่ย แกล้งอำเมียตัวเอง… ไอ้คนที่กลัวว่าไอ้บีมจะโกรธผมรีบลุกขึ้นฉุดมือผมใหญ่ แต่ผมก็ขืนไว้ได้ทัน ก่อนจะรวบตัวไอ้ขี้กลัวมากดลงบนโซฟา แล้วฟัดพุงมันไม่ยั้ง…

   “ฮ่าๆๆ ไอ้บ้า… ฮ่าๆๆๆ ไอ้เหี้ย… โอ๊ย ฮ่าๆๆๆ เป็น ฮ่าๆๆ เป็นเหี้ยอะไรเนี่ย อ๊ะ ฮ่าๆๆ พอแล้ววววว ไอ้เหี้ยยยริว พ๊อ!!!”

   “ก็ฟัดให้หายกลัวสักที… บอกแล้วว่ามันไม่มีอะไรต้องเป็นห่วงหรอกน่า ส่วนไอ้บีมมันก็ไม่ได้ว่าอะไรเลย แถมมันยังกังวล กลัวว่ามึงจะทะเลาะกับกูด้วย…” ผมซบลงบนอกขาวๆ ของไอ้พายก่อนจะสารภาพความจริงให้ไอ้คนหน้านิ่วคิ้วขมวดได้เลิกกังวลซะที

   ตุ๊บ ตุ๊บ!!

   “โอ๊ย!!! ทุบหลังกูทำไมเนี่ย!” ทำร้ายร่างกายผัวได้แบบนี้ แสดงว่าไม่น่าเป็นห่วงเท่าไหร่แล้ว

   “ไอ้เหี้ยนี่! กูเครียดแทบตาย กลัวว่าบีมมันจะโกรธมึง แต่ก็เสือกมาหลอกกูว่ามันด่า ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย ไอ้เหี้ย นี่แหนะๆ ไม่ต้องร้อง กูจะทุบให้ตายคามือมึงนี่แหละ” เอาวะ… ตายคามือเมีย ผมก็ได้ขึ้นสวรรค์ แลกกับความสะบายใจของมันก็พอ

   หลังจากที่ปล้ำกอดฟัดรัดเล่นกันจนหนำใจ ผมก็ฉุดไอ้พายให้ลุกขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัว ส่วนผมก็จัดการอุ่นอาหารสำเร็จรูปที่มีติดตู้เอาไว้ แล้วตัวเองก็ไปอาบน้ำอีกห้อง จะได้เสร็จทันไอ้พาย ออกมาจะได้กินข้าวพร้อมๆ กัน มื้อนี้ผมบอกไอ้พายว่ากินอาหารพวกนี้ไปก่อน เพราะยังไม่อยากเสี่ยงไปกินข้างนอก เผื่อเจอนักข่าว ขี้เกียจวุ่นวาย ไอ้พายตกลงอย่างว่าง่าย เราสองคนเลยรีบกิน แล้วก็รีบออกจากห้อง…

   ช่วงบ่ายแบบนี้บนท้องถนนกรุงเทพฯ ยังไม่หนาแน่นเท่าไหร่นัก ทำให้ผมกับไอ้พายใช้เวลาไม่เกินครึ่งชั่วโมงก็ถึงตึกออฟฟิศของค่ายเมโลดี้ พี่นุชโทรมาบอกแล้วว่า มีพวกนักข่าวมากันเยอะ แต่ว่าพี่คิวให้ไปต้อนเข้าห้องออดิทอเรียมแล้ว เดี๋ยวคงมีแถลงข่าวข้อเท็จจริงเรื่องรูปกันไปก่อน ส่วนเรื่องคนที่มาโพสต์ เดี๋ยวทางค่ายจะเป็นคนจัดการเอง

   “พาย ริว… ทางนี้ พี่คิวกับบีมรออยู่แล้ว เดี๋ยวเปิดแถลงข่าวเลย” พี่นุชเดินมารอรับพวกผมที่ลิฟต์อยู่แล้ว และพาพวกเราไปยังหลังเวทีในห้องออดิทอเรี่ยม พอจัดการนัดแนะเรื่องราวทุกอย่าง แล้วก็พร้อมขึ้นเขียง เอ๊ย ขึ้นเวทีให้พวกพี่ๆ สื่อมวลชนได้ซักถาม

   บนเวทีลำดับการนั่งก็มีพี่คิว ไอ้บีม พาย และผมครับ เปิดฉากด้วยพี่คิวเช่นเคย

   “สวัสดีนะครับพี่ๆ น้องๆ สื่อมวลชนที่รัก ขอบคุณที่ให้เกียรติมาในวันนี้… พบกันเพราะเรื่องราวของสองคนนี้อีกแล้วนะครับ หวังว่าจะไม่เบื่อกันไปซะก่อน… เอาล่ะครับผมขอเข้าเรื่องเลยแล้วกัน ตามภาพที่ได้ปรากฎในเว็บไซต์… พร้อมกับข้อความที่บอกว่า บีมวงเทอมินัล กับพาย พชรพล ทั้งสองแอบไปคบกัน หรือพายแอบมาคบกับบีม นอกใจริว นอกจากนี้ ยังมีการหยิบยกเอาพฤติกรรมที่อ้างว่าเป็นพฤติกรรมเก่าๆ ของพายขึ้นมาโพสต์ในเชิงเสียหาย เรื่องราวทั้งหมดนี้ ทางผมได้พูดคุยกับน้องๆ ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับภาพนี้แล้วครับ ทั้งคู่บอกกับผมว่า ภาพนี้เป็นภาพจริง ไม่ได้มีการตัดต่อ แต่เหตุการณ์มันไม่ใช่อย่างข้อความที่โพสต์กัน ซึ่งพอผมได้ฟังเหตุการณ์แล้ว ผมก็เชื่อว่าที่น้องๆ เล่าเป็นเรื่องจริง ผมจะให้พายเป็นคนเล่าเหตุการณ์ทั้งหมดให้ฟังนะครับ” ไอ้พายหันมาส่งยิ้มให้ผมนิดนึง เหมือนจะขอกำลังใจ ผมไม่รอช้า ส่งยิ้มกว้างเป็นกำลังใจให้มันทันที ก่อนจะพยักหน้าน้อยๆ ให้มันเริ่มพูด

   “สวัสดีครับพี่ๆ สื่อมวลชน… เราเจอกันอีกแล้วนะครับกับห้องนี้และเวทีนี้… เข้าเรื่องนะครับ ก็อย่างที่พี่ๆ ได้เห็นในเว็บไซต์ พายเองก็เพิ่งเห็นเมื่อเช้านี้… รูปนี้เป็นรูปของพายกับบีมจริงๆ ครับ รูปนี้เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืน คืนลอยกระทงนี่แหละครับ… แต่พายจะขอเล่าเหตุการณ์ที่แท้จริงให้ฟัง… เรื่องก็คือ พายไปงานลอยกระทงของคณะที่มหาวิทยาลัยของพาย คณะพายก็มีซุ้มขายพวกกระทงพายก็ช่วยขายด้วย แล้วพายก็เดินไปเดินมา ทำกิจกรรมในงาน แล้วด้วยความที่พื้นมันเปียกครับ ทำให้พายลื่น ลื่นแบบล้มเอาหัวเข่าลง เอามือลง แถมหน้าก็ลงด้วยครับ เรียกว่าด้านหน้านี่ไปทั้งแถบ…”

   “พวกเพื่อนๆ กับรุ่นน้องก็มาช่วยกันงัดพายขึ้นจากพื้น แล้วก็หาน้ำมาให้ล้างมือ ล้างหน้า ล้างขา พายก็นั่งล้างอยู่ริมถนนหน้าคณะ แล้วบังเอิญ บีมมาลอยกระทงกับน้องสาวครับ น้องสาวบีมเรียนมหาวิทยาลัยเดียวกับพาย อยู่ปี 1 บีมมาเจอพายนั่งล้างแผลอยู่ ก็เลยเดินเข้ามาถามว่าเป็นอะไร ก็เลยเล่าให้บีมฟัง บีมก็ถามว่าจะกลับยังไง พายก็บอกว่ากลับกับเพื่อนเดี๋ยวเพื่อนชื่อฟี่จะเป็นคนพานั่งแท็กซี่กลับ บีมก็เลยอาสาขับรถมาส่งพายกับฟี่ให้ พายก็ตกลง ทีนี้ฟี่ต้องไปเก็บของแล้วถือของด้วย ก็เลยให้พายเดินนำไปที่รถเลย เพราะรถจอดอีกที่นึง แล้วน้องสาวบีม ก็ต้องเป็นคนไปวนรถมารับพวกเราที่หน้าประตูมหา’ลัยครับ เพราะพายคงเดินไกลไม่ไหวแน่ๆ บีมก็เลยอาสาช่วยพยุง แล้วก็ตามรูปเลยครับ…”

   “พายไม่รู้ว่าคนที่เขารอถ่ายเพิ่งเห็นช็อตนั้นแล้วรีบถ่าย เลยไม่รู้ว่าเหตุการณ์คืออะไร หรือว่าเขาจงใจจะถ่ายรูปนี้มาเพื่อที่จะให้ทุกคนเห็นแล้วเข้าใจผิด เพราะพายคิดว่า คนที่จะถ่ายรูปนี้ได้ ต้องยืนมองเราอยู่นานแล้วแน่ๆ เป็นไปไม่ได้ที่เขาจะไม่รู้ว่าเหตุการณ์มันประมาณไหน… แต่พายเสียใจมากกับข้อความที่เขาโพสต์ ไม่ใช่แค่พายคนเดียวที่เสีย แต่นี่บีมที่ไม่รู้อีโหน่อีเหน่ อุตส่าห์ทำคุณกลับบูชาโทษซะอีก มาโดนไปด้วยแบบนี้พายก็ไม่สบายใจ แล้วไหนจะริวอีก สองคนนี้ก็เป็นเพื่อนสนิทกัน พายรู้สึกแย่กับการกระทำนี้ของคนที่เอามาโพสต์มากๆ ไม่เข้าใจว่าต้องการอะไรครับ”

   “ส่วนผมเอง… ผมไม่โกรธพายนะครับที่เกิดเหตุการณ์นี้ขึ้น เพราะต้นเหตุมันไม่ใช่พายนี่ครับแต่ผมก็อดเป็นห่วงริวไม่ได้เหมือนกัน ไม่รู้ว่าริวมันจะเข้าใจเรื่องราวรึเปล่า ผมก็กลัวว่าทั้งคู่จะมีปัญหา… แต่ผมได้คุยกับริวทางโทรศัพท์ก่อนหน้าที่จะมาถึงที่ค่าย ริวบอกว่าทั้งคู่เข้าใจกันดี ผมเองก็โล่งใจ ผมไม่ใช่คนชอบพูดมาก เวลามีข่าว ผมก็ไม่ชอบออกมาพูดอะไร แต่เรื่องนี้ผมต้องพูด เพราะมันเกี่ยวกับเพื่อนรักของผมทั้งคู่ ผมเห็นคู่นี้มาตั้งแต่ทะเลาะกันค่ายแทบแตก จนรักกันขนาดนี้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ทั้งคู่ผ่านทุกอย่างมาด้วยกันมาก… ผมไม่เข้าใจว่าคนที่คิดจะทำให้เขาแตกแยกกันต้องการอะไร แต่ผมขอประนามว่าคุณมีจิตใจที่ต่ำทรามมากๆ ครับ… หยุดการกระทำของคุณซะเถอะ ผมไม่ได้ขอร้อง แต่ผมเตือน เพราะผมเชื่อว่า โลกออนไลน์ไม่มีทางจะเป็นความลับได้ตลอดไป ระวังคนจะขุดคุ้ยเรื่องของคุณบ้างนะครับ… ขอบคุณ”

   นี่คือการให้สัมภาษณ์ที่ยาวที่สุดของไอ้บีมแล้วมั้ง ไอ้บีมเป็นคนไม่ค่อยพูด มันจะเงียบๆ และดูดุๆ ขนาดตอนที่มันมีข่าวกับพี่เรนนี่แฟนนางแบบของมัน มันก็บอกพี่คิวว่ามันจะไม่แถลงข่าว มันจะไม่พูดอะไรทั้งนั้น เพราะมันถือว่าเป็นเรื่องส่วนตัวของมัน แต่ครั้งนี้ถือว่ามันยอมเพราะพวกผมจริงๆ รักมึงว่ะบีม!

   “ส่วนผมเอง ในฐานะที่เป็นแฟนพาย และเป็นเพื่อนสนิทบีม… ผมขอบอกว่า คนที่โพสต์รูปนี้ไร้สาระมากครับ ผมรักพายกับบีมมากพอๆ กับการที่ผมเลือกจะเชื่อใจเขาทั้งคู่ ผมกับพายเราผ่านทุกอย่างกันมาเยอะเกินกว่าจะมานั่งไร้สาระกับเรื่องแบบนี้แล้วครับ ส่วนไอ้บีมก็เช่นกัน ผมกับมันต่อสู้้ฟันฝ่าเพื่อความฝันทางดนตรีด้วยกันมาหลายปี เรากินอยู่ ผ่านการทะเลาะกัน ถกเถียงกัน ผ่านความทุกข์ความสุขมาด้วยกัน และสิ่งนั้นผมเรียกว่าเพื่อนตายครับ… ผมจะบอกว่า ผมเชื่อคนของผมมากกว่าใครก็ไม่รู้ที่ผมไม่รู้จัก แล้วผมขอเถอะครับอย่ามาขุดคุ้ยเอาเรื่องในอดีตของพายออกมาด่าอีกเลย คนเราเคยผ่าน ผิด พลาดกันมาทั้งนั้น แต่ทุกคนก็พยายามแก้ไขและเดินก้าวต่อไป อย่าเอาอดีตมาตัดสินปัจจุบันเลยครับผมขอร้อง และผมกับพายเราไม่เลิกกันด้วยเรื่องปัญญาอ่อนแน่ๆ เรายังรักกันครับ”

   “ครับ… ส่วนเรื่องทางกฏหมาย ผมกำลังปรึกษากับทีมทนายว่าจะสามารถเอาผิดกับมือมืด ที่นำภาพนี้มาโพสต์ประกอบข้อความดูหมิ่นพายกับบีม ถ้าเอาผิดได้ผมก็จะดำเนินคดีให้ถึงที่สุดครับ ส่วนฝ่ายไอทีของผมก็กำลังทำหน้าที่ตามหาตัวต้นตอกันอยู่ หวังว่าเราจะเจอกับคนผิดตัวจริงครับ… วันนี้ผมขอบคุณพี่ๆ ทุกคนมากครับที่ให้เกียรติมาฟังข้อเท็จจริงครั้งนี้ หวังว่าครั้งหน้าเราจะเจอกันในห้องนี้ด้วยข่าวดีนะครับ สวัสดีครับ”

   หลังจากที่พี่คิวพูดทิ้งท้าย ก็จบการแถลงข่าวแต่เพียงเท่านั้นครับ ไม่ได้มีให้สื่อมวลชนซักถามต่อ พวกผมก็กลับเข้าหลังเวทีกัน

   “เอาล่ะ หนุ่มๆ ไม่ต้องคิดมากนะ ข่าวแค่นี้จิ๊บๆ เดี๋ยวพี่จัดการเอง… จะปีใหม่แล้ว คิดแต่เรื่องสนุกๆ กันดีกว่า อย่าลืมการแสดงพิเศษปาร์ตี้คริสต์มาสของค่ายนะ ใครไม่จัดเต็มอดลุ้นโบนัสพิเศษนะเว้ย”

   แล้วพี่คิวก็เดินเข้ามาตบบ่าผม ก่อนจะชวนพวกเราคุยเรื่องปาร์ตี้คริสต์มาสที่จัดรวมปีใหม่เข้าไปด้วย ถือเป็นธรรมเนียมของค่ายเราเลยครับ ปาร์ตี้นี้เป็นปาร์ตี้ปิดสำหรับพนักงานทุกคนของค่าย ตั้งแต่พี่ยามยันผู้บริหาร รวมถึงศิลปินทุกๆ คน แต่ละปีก็จะมีธีมไม่ซ้ำกัน ธีมก็จะมันส์ๆ ฮาๆ มีอะไรสนุกๆ ทำกันตลอด และที่สำคัญ รางวัลความคิดโชว์สร้างสรรแต่ละปีเด็ดมาก ปีที่แล้วพี่คิวแจกตั๋วเครื่องบินไปกลับพร้อมที่พักให้ไปเที่ยวสวิสเซอร์แลนด์ เรียกว่าไปแต่ตัวทัวร์ยกแก๊งค์ที่ได้รางวัลเลยครับ

   “เออใช่ลืมไปเลย… พายยังไม่ได้คิดเลยเนี่ย ตายล่ะ! ปีนี้ต้องคว้ารางวัลใหญ่ให้ได้” ไอ้พายเหมือนจะลืมเรื่องข่าวทุกข์ใจไปชั่วขณะ ท่าทางจริงจัง กับน้ำเสียงตื่นเต้นของมันทำเอาผมแอบลอบถอนหายใจเบาๆ เห็นแบบนี้ก็โล่งอกครับ

   “อะไรกันพาย ปีที่แล้วได้รางวัลที่ 1 จากจับฉลากไปแล้วไม่ใช่เหรอ ปีนี้จะมาชิงรางวัลโชว์อีก” ปีที่แล้วคนที่ได้รางวัลที่ 1 จากคุณพ่อพี่คิว เป็นรางวัลเช็คเงินสด 99,999 บาท คือไอ้พายครับ ดวงดีฉิบหาย!

   “ไม่ได้หรอกพี่คิว ปีนี้อุตส่าห์ได้ธีมซุปเปอร์สตาร์ต่างแดนทั้งที พายจัดเต็มแน่ๆ”

   “โอเค งั้นพี่จะเตรียมรางวัลเอาไว้รอนะ หวังว่าคู่นี้จะมีโชว์หนุกๆ ให้ดู… พี่ขอตัวก่อน ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องกังวลนะเรื่องข่าว พี่เชื่อใจพวกเรา และพี่ก็จะพยายามคลี่คลายทุกอย่างให้เรียบร้อยและเร็วที่สุด…” พี่คิวทิ้งท้ายเอาไว้ให้พวกเราอุ่นใจ แต่จริงๆ แล้วผมไม่ค่อยเครียดกับข่าวนี้นะ ที่เครียดก็เพราะเห็นไอ้พายเครียดนี่แหละ ถ้าถามว่ารู้สึกยังไงกับข่าว ผมโมโหมากกว่า ผมโมโหคนที่แม่งโพสต์ข้อความด่าไอ้พายในเรื่องเก่าๆ หรือแม้แต่คนที่ขุดคุ้ยเอาเรื่องอดีตของมันมาด่าอีกครั้ง บางโพสต์เรียกไอ้พายหยาบๆ คายๆ ผมโมโหมากจริงๆ เมียผม ผมด่าได้คนเดียวใครก็อย่ามาแตะนะเว้ย!

   “ไปกินข้าวกันไหม จะได้คุยกัน” ไอ้บีมเอ่ยชวน หลังจากที่พี่คิวขอตัวไปแล้ว… ผมเห็นสีหน้า และแววตาไอ้บีมแล้ว ผมก็เป็นห่วง ไอ้บีมดูเครียด และกังวลกับข่าวนี้มากๆ

   “เอาดิวะ… กินอะไรดีล่ะ” ผมตอบตกลง ในใจก็กำลังคิดว่า จะกินที่ไหนที่นักข่าวไม่ตามมารุมล้อมเราได้

   “ไปกินที่บ้านกูเอาไหม กูสั่งให้แม่บ้านเตรียมกับข้าวไว้แล้วล่ะ” ไอ้บีมเตรียมการเอาไว้แล้วอย่างเสร็จสรรพ แบบนี้ก็ไม่มีอะไรต้องกังวล แค่ไปบุกบ้านไอ้บีมเท่านั้น…

   ปกติไอ้บีมจะอยู่คอนโดครับ ไม่คอนโดมันก็คอนโดพี่เรนนี่ เพราะบ้านไอ้บีมอยู่แถวชานเมืองค่อนไปทางเกือบนครปฐมแล้ว อยู่คอนโดก็สะดวกเวลามาทำงานในเมือง แต่ก็มีบ้างที่มันกลับไปนอนบ้าน ช่วงที่มีเรียนเช้าๆ เพราะจากบ้านมันมาคณะถือว่าไม่ไกลนัก พวกผมไปสุมหัวบ้านมันกันบ่อยๆ เพราะหนึ่งบ้านมันหลังใหญ่มาก มีสระว่ายน้ำ มีสนามที่เตะฟุตซอลได้ทีเดียว สอง พ่อกับแม่มันอยู่เชียงราย ปลอดผู้ใหญ่แบบนี้ ร้องรำทำเมากันได้อย่างเต็มที่ มาปีที่ผ่านมานี่แหละที่เราไม่ค่อยไปบุกบ้านไอ้บีมกัน เพราะน้องบี น้องสาวไอ้บีมเอนทรานซ์ติดที่คณะอักษรศาสตร์ มหาวิทยาลัยเดียวกับพวกผม น้องบีก็เลยย้ายจากเชียงรายลงมาอยู่บ้านหลังนี้

   “เอาสิ… เรายังไม่เคยไปบ้านบีมเลย ไอ้นี่มันเคยบอกว่าบ้านบีมสวยมาก ใหญ่ด้วย” ไอ้พายตอบตกลงแทนผม ซึ่งผมก็โอเคอยู่แล้ว เราทั้งสามก็เลยตรงดิ่งกันไปกินข้าวบ้านไอ้บีมกัน

……………………
……………………


   “กูว่าบีมดูเครียดๆ นะ เป็นอะไรรึเปล่าวะ” ไอ้พายถามผมในขณะที่เรายังอยู่บนท้องถนน เพื่อมุ่งหน้าไปบ้านไอ้บีม
   
   “มันก็คงเครียดเรื่องข่าวนี่แหละ ไอ้บีมมันเป็นคนที่แคร์เพื่อนมาก แต่เดี๋ยวได้คุยกันคงดีขึ้นแหละ”

   “อืม… เฮ้อ! รู้สึกไม่ค่อยดีเลยที่ตัวเองต้องมาพลอยให้คนรอบข้างเกิดเรื่องไปด้วย” เอาอีกแล้ว เข้าโหมดดราม่าอีกแล้วเมียกู…

   “ไม่มีใครโทษมึงหรอกพาย หยุดคิด และหยุดเครียดได้แล้ว คนเหี้ยพวกนั้นต่างหากที่ทำให้พวกเราเกิดเรื่อง ไม่ใช่มึง เข้าใจไหม!” ผมเอื้อมมือไปโยกหัวไอ้พายที่นั่งหงอยๆ อยู่ข้างๆ ไอ้พายพยักหน้ารับเบาๆ

   “เปลี่ยนเรื่อง เลิกเครียดได้แล้ว… สรุปงานปาร์ตี้ค่าย เราจะแต่งตัวเป็นอะไรดี คอนเซ็ปต์คู่ไหม โชว์คู่ด้วย…” ผมรีบเปลี่ยนเป็นเรื่องสนุกๆ ให้ไอ้พายมันเลิกจมอยู่กับเรื่องข่าวสักที

   “ไม่เป็นบียองเซ่ กับเจย์ซีนะ อ่อ… หนุ่มบาวสาวปานกูก็ไม่เอา” ไอ้พายรีบบอก… ฮ่าๆๆ คู่รักนักร้องผิวสีไม่เอา แถมคู่เพื่อชีวิตก็ไม่เอา เล่นดักคอซะแบบนี้เซ็งเลย

   “เฮ้ยไม่ดีเหรอ กูไม่เคยแต่งตัวฮิปฮอปเลยนะ เอาซะหน่อยไหม เพื่อชีวิตก็เจ๋งดีนะเว้ย” ผมมันพวกร็อคขาเดป มาใส่เสื้อตัวใหญ่กางเกงตัวใหญ่บ้างก็น่าสนุกดีนะ หรือจะโผกหัวเป็นแนวคาราบาวก็เท่ไม่หยอก

   “กูไม่เป็นบียองเซ่แน่ๆ” ไอ้พายรีบปฏิเสธ

   “นมใหญ่ไม่เท่าเขาล่ะสิ... โอ๊ยยยยย สัด!” ผมแซวพร้อมเอื้อมมือไปบีบนมไอ้พายเล่นๆ ผลก็คือมันจับมือผมไว้แล้วกัดเต็มเขี้ยว

   “ทะลึ่งนัก… สมน้ำหน้า”

   “แหม นมแฟบๆ แบบนี้พี่ก็รักนะจ๊ะ” ผมยังไม่เลิกล้อ

   “เหี้ย!... เออ… กูรู้แล้วเราจะแต่งเป็นอะไรกันดี…” เอาล่ะ ไอ้น้ำเสียงตื่นเต้น เหมือนเจอของเล่นถูกใจแบบนี้ มันมักจะมีเรื่องปวดหัวให้ผมแน่ๆ

   “เป็นอะไร เกิลด์เจนเนอเรชั่นอะไรแบบนี้ไม่เอานะเว้ย”

   “ไม่สิ… คู่เราต้องอินเตอร์… เราไม่ต้องแต่งเป็นคู่รักก็ได้ แต่เป็นคู่ที่ดังๆ ไง เราจะแต่งเป็นอดัม maroon 5 กับคริสติน่า อากีเลรา แล้วร้อง move like jagger ด้วยกัน ดีมะ!”

   “ถ้ากูแต่งเป็นอดัม มันก็ไม่ต่างอะไรจากนักร้องนำวงร็อคที่เป็นอยู่ตอนนี้หรอก ไม่ค่อยน่าตื่นเต้นเลย” ผมว่าเจย์ซี ยังจะดีซะกว่าอีก จะได้ไม่เหมือนลุคเดิม

   “ใครบอกว่าจะให้มึงเป็นอดัม… กูสิเป็นอดัม ส่วนมึงน่ะ… คริสติน่า” ฉิบหาย!!!!! ไม่น้าาาาาาาาาา น้องริวไม่ยอม (กูจะดีดดิ้นทำไม)

   “ไอ้เหี้ย!!! ไม่เอา ไม่แต่งหญิงนะเว้ย!!” ผมโอดครวญทันที บ้าเหรอ แต่งหญิงไม่พอ ยังต้องเป็นหญิงนมโต หัวทองด้วยนะ ไม่ยอมโว้ย!!!

   “ไม่เอาไม่ได้ กูตัดสินใจแล้ว กูจะเป็นอดัม เดี๋ยวให้ฟี่มาช่วยเพ้นท์ตัวเป็นลายสักแบบอดัม ส่วนมึง เดี๋ยวกูให้อีเหมยลี่มาแต่งหน้าแต่งนมให้มึง” ลองได้เสียงแข็งแบบนี้ มีหรือกูจะรอด

   เถียงกันไปเถียงกันมาจนถึงบ้านไอ้บีม เลยต้องสงบศึกชั่วคราว… บ้านไอ้บีมก็ยังคงสวยหรู ดูไฮโซเหมือนเดิม ผมเลี้ยวรถเข้ามาจอดในโรงรถข้างๆ รถของเจ้าของบ้าน

   “บีไม่อยู่เหรอวะ…” ผมพาไอ้พายเดินเข้าบ้านไป เจอไอ้บีมนั่งรออยู่ในห้องรับแขก

   “มีเรียนน่ะวันนี้… เดี๋ยวนั่งรอแป๊บนึงนะ แม่บ้านเขากำลังอุ่นอาหารให้อยู่” เดินไปนั่งบนโซฟาตัวยาว โดยมีไอ้พายเดินมานั่งข้างๆ กัน

   “บีม… เลิกเครียดเถอะนะ ยิ่งเห็นบีมเครียดแบบนี้ เราก็ยิ่งรู้สึกผิด” ไอ้พายเปิดฉากขึ้นทันที อย่างตรงไปตรงมา

   “ขอโทษนะพาย ขอโทษมึงด้วยนะเว้ย…” ไอ้บีมขอโทษไอ้พาย และหันมาขอโทษผมต่อ

   “มันไม่ใช่ความผิดของมึง และไม่ใช้ความผิดของไอ้พาย มันเป็นความผิดของไอ้คนที่หาเรื่องต่างหาก บีม มึงเลิกเครียดเถอะ พอมึงเครียด เมียกูก็เครียด กูก็พลอยเครียดตามไปด้วย มึงเป็นเพื่อนรักกูนะเว้ย เรื่องเหี้ยห่าแค่นี้ไม่มีทางมาทำให้กูโกรธ หรือเลิกคบมึงหรอก มึงไม่ต้องกลัว แล้วกูกับเมียกูก็ไม่มีวันเอาเรื่องปัญญาอ่อนแบบนี้มาทะเลาะกันแน่ๆ เชื่อกูเหอะนะ”

   “… ขอบใจมึงว่ะ… ขอโทษอีกครั้งนะพาย เลยกลายมาเป็นข่าวด้วยกันไปเลย”

   “ไม่เป็นไรหรอกบีม… ว่าแต่บีมเถอะ เคลียร์กับพี่เรนนี่รึยัง หวังว่าพี่เขาจะไม่เข้าใจผิดอะไรใช่ไหม” เออจริง… ผมเองก็ลืมไปเลย ถ้าไอ้พายไม่ถามขึ้นมา ผมก็ลืมถามเรื่องพี่เรนนี่แฟนไอ้บีมไปเลยนะ

   “ก็ไม่น่าจะมีปัญหาอะไรหรอกมั้ง นี่เขาก็ยังไม่รู้หรอก ตอนนี้อยู่อิตาลีน่ะ” ถ้าไม่เป็นอะไรอย่างที่ไอ้บีมว่าก็เบาใจครับ เพราะเท่าที่รู้มาจากไอ้บีม พี่เรนนี่ขี้หึงเอาการ และสองคนนี้หลังๆ มามักทะเลาะกันด้วยเรื่องหึงหวงบ่อยๆ

   “อืม… ดีแล้ว ถ้ามีอะไรให้ช่วย หรือจะให้ไปยืนยันให้ก็บอกได้นะ” เมียผมนี่ก็นางเอกเหมือนกันนะทำเป็นเล่นไป

   “ได้เลย ขอบใจมากนะพาย… ว่าแต่… สงสัยใครบ้างไหม คิดว่าเป็นฝีมือใครรึเปล่า” เอาจริงๆ ผมก็มีอยู่ในใจเหมือนกันนะ

   “กูสงสัยอยู่คนนึง… น้องชายของครีมน่ะ ครีมที่เคยมาเล่นมิวสิควีดีโอให้เรา จำได้ใช่ไหม…”

   “เออ… จำได้ๆ อ๋อ… พี่น้องคู่นี้ที่มึงเคยเล่าให้กูฟังตั้งแต่เกิดเรื่องครั้งก่อนว่าสงสัยจะเป็นคนทำใช่ไหม… นี่มันยังไม่เลิกจองล้างจองผลาญอีกเหรอวะ มันจะเอามึงให้ได้ใช่ไหมเนี่ย” นั่นแหละครับที่ผมสงสัย พี่น้องเบเกอรี่ ครีม เค้ก…

   “อาจจะไม่ใช่ก็ได้มั้งมึง น้องตุ๊ดนั่นก็ไม่ค่อยได้ตามมึงแล้วไม่ใช่เหรอ กูว่าอาจจะเป็นสาวๆ โรคจิตคนอื่นที่คงไม่ชอบกูมาตั้งแต่ที่คบกับมึงแล้วล่ะ พอสบโอกาส ไปเจอตอนวันลอยกระทงก็เลยหาเรื่องเล่นงาน”

   “มันก็อาจจะเป็นไปได้ แต่ตอนนี้ผู้ต้องสงสัยอันดับ 1 ในใจกูเลย คือไอ้น้องเค้กนี่แหละ มึงจำไม่ได้หรือไง ครั้งก่อน ที่เราไปกินข้าวกันมันยังตั้งวงนินทามึงกับเพื่อนซึ่งๆ หน้าเลย กูไม่ต่อยปากแตกก็ดีเท่าไหร่แล้ว” พูดแล้วขึ้นเลย แม่งถ้าจับได้ว่าเป็นไอ้น้องเค้กนี่จริงๆ นะ จะด่าว่าผมรังแกตุ๊ดเด็ก ผมก็ยอมแหละ ขอซัดปากแม่งสักทีเหอะ

   “โห ถ้าขนาดแม่งกล้านินทาซึ่งๆ หน้าแบบนี้ กูว่าใช่มันแล้วล่ะ… ไอ้เด็กเหี้ยนี่ อย่าให้กูเจอนะ แม่งทำให้คนอื่นเขาเดือดร้อนไปทั่ว แม่งทำเหี้ยอะไรไม่คิด นี่มันคงรักมึงมากนะไอ้ริว ถึงได้เกลียดพายขนาดนี้น่ะ ระวังมันดักฉุดมึงไปมัดเก็บไว้ที่บ้านแล้วกัน” เออ… ไอ้เหี้ย ยังอุตส่าห์มีอารมณ์ขันนะ ดักฉุกกูไปได้ กูจะเผาบ้านแม่งให้วอดวายเลยสัด

   “ถ้ามันอยากได้ขนาดนั้น เราว่าเราเปิดประมูลเลยดีไหมบีม…ฮ่าๆๆ” แหมมม กะหารายได้จากร่างกายกูสินะ

   “เออ ดี ท่าทางไอ้น้องตุ๊ดโรคจิตนั่นมันคงทุ่มสุดตัว” ยังไม่ทันที่ผมจะอ้าปากด่าพวกมันทั้งคู่ ก็ได้ยินเสียงรถดังมาจากหน้าบ้าน หรือน้องสาวไอ้บีมจะกลับมาแล้ว

   “บีกลับมาแล้วเหรอ”

   “เปล่าหรอก… กูชวนไอ้พวกเหี้ยที่เหลือมาด้วย” ไอ้พวกเหี้ยที่เหลือนั้นเป็นใครไม่ต้องงงครับ มันคือไอ้เหี้ยแจ็ค กับไอ้เหี้ยวิน

   “เซอร์ไพร์ซซซซซซ!!!!” พ่อง! เซอร์ไพร์ซเหี้ยอะไรครับ… หึหึ คงรู้ใช่ไหมว่าใครแหกปากเข้ามาแบบนี้

   “เป็นเหี้ยอะไรต้องตะโกน…” ไอ้บีมถามไอ้เหี้ยแจ็คที่เดินหน้าระรื่นนำหน้าไอ้วินเข้ามา

   “อ้าว… ไหนข้าวปลา อาหารล่ะครับท่านบีม โทรชวนกูมาแดกข้าว ไหนข้าวครับ” ไอ้เหี้ยนี่ไม่เคยคำนึงเลยว่าใครเขาจะคุยเรื่องเครียดซีเรียสกันอยู่

   “อยู่ในบ้านหมาน่ะมึง เขาคลุกข้าวเตรียมไว้ให้แดกแล้ว” ผมเลยช่วยเจ้าของบ้านนำเสนอเมนูให้ไอ้เหี้ยแจ็คไปซะหน่อย

   “ดีๆ ไป งั้นเราก็ไปแดกด้วยกันนี่แหละ ข้าวหมามันช่างเหมาะกับพวกเรานัก” นี่ถ้าไม่เห็นว่าเมียกูนั่งขำกับพฤติกรรมมึงอยู่นะ กูจะกระทืบให้แดกข้าวไม่ได้เลย

   “แจ็ค นั่งบ้างเหอะ เราปวดหัว… วินมากับแจ็คเหรอ…” ไอ้พายเอ่ยทักผู้มาเยือนทั้งคู่

   “รถเข้าอู่น่ะพาย จริงๆ ก็อยากมาแท็กซี่นะ แต่ไอ้เหี้ยนี่เขาขับมาดักรอซะก่อน ขับรถคนเดียวมันเหงาปาก ต้องหาคนมานั่งฟังมันเห่าในรถด้วย” หากไม่จำเป็นแล้ว ก็ไม่มีใครอยากนั่งรถไอ้เหี้ยแจ็คหรอกครับ ยิ่งถ้าใครที่ง่วงๆ กะว่าจะขึ้นไปหลับบนรถ ผมแนะนำว่าอย่าไปกับไอ้แจ็ค เพราะมันจะไม่เปิดโอกาสให้คุณได้มีเวลาเป็นส่วนตัวเลยสักวินาทีเดียว

   “วิน มึงก็ชมกูเกินไปแล้ว… เอาล่ะทุกท่าน รับประทานอาหารเถอะ เดี๋ยวน้องแจ็คปวดท้อง น้องแจ็คเป็นเด็กอนามัย ต้องแดกข้าวให้ตรงเวลา” สัดนี่!

   จากประโยคงอแงน่าถีบของไอ้เหี้ยแจ็ค เราก็เลยต้องย้ายกันมากดดันแม่บ้านของไอ้บีมกันที่โต๊ะอาหาร… แต่ก็รอไม่นาน กับข้าวน่ากินหลายอย่างก็ทะยอยกันออกมาเสิร์ฟ จริงๆ มากินข้าวบ้านเพื่อนแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ได้กินกับข้าวอร่อย สะอาด แถมไม่ต้องไปแออัดกับฝูงชนในร้านอีกต่างหาก

   “เออ… สรุปว่างานปาร์ตี้ค่ายพวกเราจะทำอะไร แล้วแต่งเป็นอะไรกัน” ไอ้บีมพูดขึ้นระหว่างกินข้าว

   “เรากับริวจะแต่งเป็นอดัม Maroon 5 กับ คริสติน่า อากีเลรา เราเป็นอดัม ส่วนไอ้นี่เป็นคริสติน่านะ” ไอ้เหี้ย!!  มติยังไม่ได้ถูกตกลงอย่างเป็นเอกฉันท์ มึงก็เอามาสรุปให้ทุกคนฟังได้ไงว้า

   “เฮ้ย ฮ่าๆๆๆๆ จริงดิ ฮ่าๆๆๆๆ เจ๋งว่ะ… เราเอากันบ้างดีกว่า กูว่าวงเราก็แต่งเป็นนักร้องหญิงที่ดังๆ กันให้หมดเลยดีมะ… กูจองเทย์เลอร์ สวิฟต์” เรื่องพิเรนแบบนี้ไอ้แจ็คไม่มีทางพลาด แถมยังเสือกอยากแต่งเป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์อีกนะ

   “เหี้ย กูอาย… แต่ก็น่าหนุกดีว่ะ เป็นใครดีวะ… กูรู้และ งั้นกูเป็นเคที่ เพอร์รี่ ดีกว่ามาสวยแข่งกับมึง” ไหนปากมึงบอกอายไงเหี้ยวิน

   “เหี้ย! กูไม่แต่งหญิงนะ” ไอ้บีมรีบออกตัวทันที คนอย่างไอ้วินนี่ยากมากที่จะให้ทำอะไรฮาๆ หลุดโลก

   “เอาเหอะ นานทีปีหน กูว่ามีฮาแน่ๆ อย่างมึงเป็นใครดีล่ะ กูว่าเป็นอะเดลแล้วกัน นี่กูเลือกแบบไม่เยอะให้มึงแล้วนะ หรือมึงจะเป็นนิกกี้ มินาจ” ถ้าไอ้เหี้ยบีมเป็นนิกกี้ มินาจตามไอ้เหี้ยแจ็คเสนอจริงๆ กูขอถ่ายวิดีโอเก็บไว้เลยนะ

   “สัด! ไม่เอา… ขอเป็นผู้ชายเหอะ กูไม่แต่งหญิง” ไอ้บีมค้านหัวชนฝาครับ

   “เหี้ยนี่เรื่องเยอะจริง! พวกกูนมโตกันหมด มึงจะยอมน้อยหน้าพวกกูเหรอ” ไอ้วินท้าทาย แต่ท่าทางไอ้บีมคงไม่เล่นด้วยแน่ๆ

   “กูไม่อิจฉาหรอก ปล่อยกูไปเหอะ”

   “เอางี้ๆ ขั้นเมตตาเลยนะ เป็นจัสติน บีเบอร์แล้วกัน…หยุด ห้ามอ้าปากปฏิเสธแล้วนะเว้ย” สุดท้ายไอ้เหี้ยแจ็คก็จัดการให้ไอ้บีมเป็นจัสติน บีเบอร์จนได้


   หลังจากวันที่ไปกินข้าวบ้านไอ้บีมกัน ชีวิตพวกผมก็กลับมาสู่สภาวะปกติ ข่าวไอ้พายก็ยังคงมีมาเรื่อยๆ แต่ส่วนใหญ่ตอนนี้จะเป็นในแง่ มีแต่คนออกมาเห็นใจมันทั้งนั้น… ในด้านไอ้มือมืดที่โพสต์ หลังจากวันที่แถลงข่าวมันก็มาลบกระทู้ทิ้ง ใจหมาฉิบหายเลย! แน่จริงแม่งตัวตัวดิวะ

   ผ่านไปอาทิตย์กว่า เรื่องคนที่โพสต์รูปด่าไอ้พายก็ได้ความว่า คนโพสต์มันไปใช้ร้านอินเตอร์เนทโพสต์ และพวกข้อความที่เข้ามาสนับสนุนและด่า ก็ล้วนมาจากร้านอินเตอร์เนททั้งนั้น และทั้งหมดอยู่ในจังหวัดเชียงใหม่ กับลำพูน แต่พี่คิวก็ยังไม่หยุดยังคงตามหาตัวต้นตอกันต่อไป… ไอ้พายเองก็บอกพี่คิวว่า มันไม่อยากเอาผิดอะไรแล้ว เพราะเท่านี้ก็เหมือนเป็นการเขียนเสือให้วัวกลัว ไอ้พวกคนที่คิดไม่ดีกับมันก็คงไม่กล้าอีก เพราะว่าทางเราเอาจริง สรุปเมียผมตอนนี้กลายร่างเป็นแม่พระไปซะแล้ว

V
V
V
อ่านต่อข้างล่างนะจ๊ะ

[Mercy]

และก็มาถึงวันงานปาร์ตี้คริสต์มาสบวกปีใหม่ของค่าย งานนี้ถูกจัดขึ้นในอาทิตย์แรกของเดือนธันวาคม ที่เลือกจัดกันตอนนี้เพราะว่าช่วงคริสต์มาสและปีใหม่ เหล่าบรรดาศิลปินต่างก็มีคิวงานแน่นเอียดจนแทบขยับไปไหนไม่ได้ ช่วงเวลานี้ถือเป็นเวลาดีที่ทุกคนจะได้รวมตัวกัน

   วันนี้ไอ้พายตื่นขึ้นมาเตรียมตัวแต่เช้า มันนัดไอ้ฟี่มาตั้งแต่สิบโมงเพื่อมาช่วยเพ้นท์ตัวมันให้เหมือนลายสักของอดัม ชุดของไอ้พายคือเสื้อกล้ามสีเทากับกางเกงยีนส์ขาเดปสีดำ เหมือนชุดที่อดัมใส่ในงานแฟชั่นโชว์ของวิคตอเรีย ซีเคร็ท ส่วนผมน่ะเหรอ เสื้อผ้า หน้า ผม นมปลอมมาพร้อมกับน้องเหมยลี่ คราวนี้ไอ้พายจ้างเหมยลี่พิเศษ เพราะต้องใช้บริการน้องแต่งหน้า แต่งตัว เป็นสไตลิสต์ให้กับไอ้แจ็ค ไอ้วิน และไอ้บีมด้วย งานหนักใช่เล่น

   “สวรรค์ของเหมยลี่แท้ๆ ที่ได้มาอยู่ท่ามกลางหนุ่มหล่อสุดฮอตแห่งปี นี่ถ้าพี่ๆ รุมข่มขืนน้อง น้องจะยอมพลีกายถวายชีพเลยเชียวค่ะ” เหมยลี่มาถึงห้องผมพร้อมๆ กับไอ้ฟี่และไอ้แจ็ค ส่วนไอ้บีมกับไอ้วินมาถึงก่อนหน้านั้นสักสิบห้านาที

   “มากไปเหมยลี่… เอาล่ะเริ่มแต่งตัวเลยเถอะ เดี๋ยวจะไม่ทัน” ไอ้พายก็จัดการสั่งให้เหมยลี่สงบปากสงบคำแล้วเริ่มปฏิบัติหน้าที่ ตอนนี้ห้องรับแขกผมเปลี่ยนเป็นห้องแต่งตัวสำหรับสาวๆ เอ่อ สาวๆ นี่หมายถึงพวกผมนะครับ ส่วนไอ้พายก็เข้าไปถอดเสื้อให้ไอ้ฟี่เพ้นท์ตัวในห้องนอน… ผมไม่หึงหรอกครับ เพราะผมรู้ว่าไอ้ฟี่มันมีหมามาเฝ้าด้วยเช่นกัน หึหึ หมาไอ้ฟี่วันนี้เป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์เชียวนะ

   “ลุคของพี่ริวนะคะ ลุคนี้เป็นลุคคริสติน่าในมิวสิควิดีโอ move like jagger ถือว่าเบาๆ แล้วนะคะเนี่ย ส่วนของพี่แจ็คเป็นชุดเทย์เลอร์ในลุคออกงานนะคะ ชุดแดงเพลิงทาปากสีแดงแปร๊ด พี่วินเป็นเคที่ ในชุดกระโปรงบานสีเหลืองลุคนี้ที่เคที่แต่งในงานแฟชั่นโชว์ของวิคตอเรีย ซีเคร็ทนะคะ ส่วนพี่บีมรูปหล่อ เป็นจัสตินในชุดขาวนะคะ เอาล่ะค่ะเริ่มกันที่แต่งหน้าเลยแล้วกันนะคะ เริ่มที่พี่แจ็คก่อนก็ได้ค่ะ” แล้วไอ้แจ็คก็เป็นคนแรกที่ผ่านมือน้องเหมยลี่ เห็นมันกระดี๊กระด๊าออกหน้าออกตามากๆ กับการที่จะได้เป็นเทย์เลอร์ สวิฟต์

   ระหว่างที่รอคิวแต่งหน้า โดยผมเป็นคิวที่ 3 ผมหันไปเจอไอ้บีมที่ออกไปนั่งอยู่ที่ระเบียง ผมเลยเลือกเดินไปนั่งกับมัน

   “เฮ้ยเป็นไรเปล่าวะ นั่งหน้าเครียดเลยมึง” ผมเลือนประตูกระจกที่กั้นระหว่างในห้องกับระเบียงออก แล้วก้าวเข้าไปนั่งที่เก้าอี้ตัวประจำของตัวเอง มุมที่ระเบียงนี้ผมกับไอ้พายเป็นคนจัดเอาไว้ มีสวนเล็กๆ กับชุดโต๊ะเก้าอี้ไม้สำหรับเรานั่งรับลม ไม่ก็มาอ้อยอิ่งกินมื้อเช้าด้วยกันตรงนี้

   “มีเรื่องนิดหน่อยว่ะ” ถ้าคนอย่างไอ้บีมพูดว่ามีเรื่องนิดหน่อย แสดงว่ามีเรื่องเยอะมาก เพราะปกติถ้ามีเรื่องนิดหน่อยจริงๆ ไอ้บีมมักจะไม่พูดออกมา

   “อยากเล่าเปล่าวะ” ผมถาม… คือผมกับไอ้บีมสนิทกันมากก็จริง แต่ธรรมชาติของไอ้บีมเป็นพวกไม่ค่อยชอบให้ใครมารับรู้ หรือร่วมเครียดกับปัญหาของตัวเอง แต่มันพร้อมที่จะเป็นผู้แก้ และผู้รับฟังปัญหาหากเพื่อนๆ ขอความช่วยเหลือจากมัน

   “กูทะเลาะกับเรนนี่… คราวนี้หนักว่ะ…”

   “เฮ้ย เพราะข่าวรึเปล่าวะ ให้ไอ้พายโทรไปคุยไหม” ผมร้อนใจทันที เพราะกลัวว่าไอ้บีมจะทะเลาะกับแฟนเพราะเรื่องข่าวที่เกิดขึ้น

   “ไม่ต้องหรอก… เรื่องข่าวน่ะ มันเป็นแค่ประเด็นย่อยเล็กๆ กูกับเรนนี่มีปัญหาง้องแง้งกันมาสักพักใหญ่แล้วล่ะ… บางทีนะ บางทีกูก็คิดว่า อีกไม่นาน เราคงไปด้วยกันไม่รอด… กูเริ่มเหนื่อยยังไงก็ไม่รู้”

   นี่เป็นครั้งแรกที่ไอ้บีมพูดถึงปัญหาชีวิตคู่กับผม เท่าที่รับรู้มาตลอดก็คือ พี่เรนนี่แฟนไอ้บีม แก่กว่ามัน 6 ปี เป็นนางแบบลูกครึ่งไทยอิตาเลี่ยน มันคบกับพี่เรนนี่มา 3 ปีแล้ว ที่เจอกันเพราะสองคนอยู่คอนโดเดียวกัน ชั้นเดียวกัน และห้องไม่ห่างกันนัก ตอนแรกผมก็เคยคิดว่าคู่นี้มันจะมีปัญหาเรื่องอายุรึเปล่า เพราะผู้หญิงเขาค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่แล้ว ตอนเริ่มคบกัน ไอ้บีมแค่ 19 – 20 เองมั้ง แต่คนอย่างไอ้บีมมันดูเป็นผู้ใหญ่กว่าวัยอยู่แล้ว ไม่ใช่ว่ามันหน้าแก่นะครับ แต่ผมหมายถึงความคิดอ่าน และการวางตัว ไอ้บีมดูเหมือนคนหนุ่มอายุ 30 ได้เลย

   “ใจเย็นๆ ก่อนเว้ย แล้วนี่ตอนนี้พี่เรนนี่อยู่เมืองไทยหรืออยู่อิตาลี”

   “อยู่ไทย… แต่อีกสองวันจะไปมิลาน… กูว่านะ… เขากำลังมีคนใหม่ว่ะ”

   “เฮ้ย!!! ทำไมมึงคิดอย่างนั้นวะ หรือมีอะไรที่ทำให้มึงเชื่อว่าเขามีคนใหม่ เอาให้แน่นะเว้ย ไม่ใช่แค่หึงหวงนิดๆ หน่อยๆ แล้วมึงจะมาพาลคิดว่าเขามีคนใหม่ เรื่องราวมันอาจจะไม่ใช่อย่างที่มึงคิดเอาเองก็ได้นะ”

   “กูไม่ได้คิดเอาเองหรอก… เชื่อกูเถอะว่าสัญชาตญาณกูไม่เคยพลาด” ผมไม่ได้เซ้าซี้ถามรายละเอียดของสัญชาตญาณที่มันว่า แต่หลายครั้งที่ไอ้บีมสันนิษฐานอะไรไว้ น้อยมากที่จะไม่ตรง

   “กูว่าตอนนี้มึงอย่าเพิ่งด่วนตัดสินอะไรเลยว่ะ คนทะเลาะกัน มันก็กำลังใจร้อนด้วยกันทั้งคู่ ปล่อยให้อารมณ์มันตกผลึกสักพัก แล้วค่อยกลับมาคุยกัน อะไรอะไรมันอาจจะดีขึ้นก็ได้นะ” ผมไม่รู้ว่าแต่ละคู่มีวิธีการในการง้อกันยังไง เพราะบางวิธีมันก็อาจไม่เวิร์คสำหรับบางคู่ อย่างของผมกับไอ้พายถ้าทะเลาะกันต้องรีบเคลียร์ และเราสองคนไม่เคยเงียบ และไม่เคยเก็บ มีอะไรก็พูด พูดมันตรงๆ นั่นแหละ ไม่พอใจ หรือพอใจอะไรก็พูด อย่างน้อยมันคือการแสดงความสื่อสัตย์ ทั้งกับตัวเองและคนที่เรารัก แต่สำหรับบางคู่ ความจริงอาจไม่ใช่ทางออกก็ได้

   “กูรักเขามากนะ… กูไม่เคยมีภาพที่เราจะต้องเลิกกันเลย กูคิดไม่ออกเลยว่ะ คิดไม่ออกจริงๆ” และก็เป็นอีกครั้งแรกที่ผมได้เห็นไอ้บีมอ่อนแอ มันเหมือนเป็นพี่ใหญ่ของพวกเรา บางครั้งก็เหมือนเป็นพ่อ ครั้งแรกและครั้งเดียวที่ผมเห็นมันร้องไห้ ก็คือตอนที่เราได้เซ็นต์สัญญากับค่ายเมโลดี้มิวสิค แต่นั่นเป็นน้ำตาแห่งความปิติ ที่เราทุกคนกอดคอกันร้องมันออกมา แต่ครั้งนี้ แม้มันยังไม่มีน้ำตา แต่ผมรู้สึกได้ว่า ข้างในของไอ้บีมมันกำลังร้องไห้ ผมไม่รู้เลยว่าเขาสองคนทะเลาะกันหนักแค่ไหน บางทีมันอาจจะเป็นจุดเปลี่ยนจริงๆ

   ผมได้แต่นั่งเงียบๆ เป็นเพื่อนมัน จนไอ้วินที่แต่งหน้าเสร็จแล้วมาเคาะกระจกเรียกให้ผมไปแต่งต่อ ผมลุกขึ้นตบบ่าไอ้บีมไปสองที ก่อนจะเดินเข้าไปข้างใน ทิ้งมันเอาไว้สักพัก ให้มันได้จมกับตัวเองต่อ ก็ได้แต่ภาวนาว่า สัญชาตญาณของไอ้บีมครั้งนี้มันอาจจะพลาด

   “กรี๊ดดดดด กูสวยมาก!” ยังไม่ทันที่หย่อนก้นลงนั่งให้น้องเหมยลี่ละเลงหน้า ไอ้เหี้ยแจ็คที่หายเข้าไปเปลี่ยนชุดก็เดินออกมาอย่างเต็มยศ หน้าแน่น ปากแดง ผมบลอนด์ยาว มีหน้าม้าตามสไตล์เทย์เลอร์ ชุดกระโปรงบานสีแดงสั้น  ช่วงบนรัดอกตู้ม ที่มันยัดดูมดูมเข้าไปเต็มพิกัด เหี้ย!!! กูเริ่มสยองแล้วนะเนี่ย เปลี่ยนใจทันไหมวะ

   “เดี๋ยวก่อนอีเทย์เลอร์ รอกูเปลี่ยนชุดก่อน แล้วมึงค่อยพูดว่าใครสวยมาก” ไอ้เหี้ยวินเดินถือชุดไปชี้หน้าอีเทย์เลอร์ เอ๊ย ผมหมายถึงไอ้เหี้ยแจ็ค ก่อนจะเชือดเฉือนกันด้วยวาจาเล็กน้อย แล้วมันก็เข้าไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องนอนแขก

   “นี่ดีนะคะเหมยลี่เลือกลุคที่ซอร์ฟๆ สุดแล้ว ไม่งั้นนี่คุณพี่ต้องสวยเซ็กส์ เอ็กซ์ระเบิดเลยนะคะ” ขอบคุณมากครับเหมยลี่ บุญคุณนี้พี่จะไม่มีวันลืมเลือน

   “หลับตาค่ะคุณพี่ เดี๋ยวน้องจะติดขนตาแผงที่หนาที่สุดในโลกให้” ผมเพิ่งรู้ว่าไอ้การแต่งหน้าแบบผู้หญิงนี่มันช่างยากเย็นแสนเข็นขนาดนี้ อะไรก็ไม่รู้มาแปะๆ ป้ายๆ เต็มหน้าไปหมด แถมไอ้ขนตาปลอมนี่ก็ทำเอาวิสัยทัศน์ในการมองแย่ลงอย่างเห็นได้ชัด เหี้ย! เหมือนมีกันสาดอยู่บนเปลือกตา

   “เสร็จเรียบร้อยแล้ว อุ๊ย คุณพี่สวยใช่เล่นนะคะเนี่ย ยิ่งโกนหนวดดโกนเคราออกหน้ายิ่งเนี๊ยนเนียน งามมากค่ะ… เอาล่ะค่ะ อันนี้เป็นชุดคุณพี่นะคะ เดี๋ยวต้องใส่ถุงน่องดำคู่นี้ด้วย แล้วก็มีหมวกดำปีกกว้างใบนี้อีกหนึ่งใบ” ชุดผมเป็นชุดกระโปรงสั้นสีขาว มีลายจุดเล็กๆ สีดำ แขกยาวแค่ศอก ชุดนี้ไม่ได้มีปัญหาอะไรไม่ได้โป๊มาก แม้จะผ่าร่องอกลงมาลึกหน่อยก็ตาม แต่ไอ้ถุงน่องนี่สิ ฉิบหายใส่ยากชะมัด เอาเข้! อึดอัดโคตรพ่อ…

   ผมเข้าไปเปลี่ยนชุดก็ปลุกปล้ำกับถุงน่องอยู่นานจนสำเร็จ ดีที่เป็นถุงน่องแบบเนื้อหนา เลยไม่ขาดคามือผมไปซะก่อน ถึงแม้ปกติผมจะใส่ยีนส์ขาเดปเป็นกิจวัตร แต่สัมผัสมันต่างกันครับ อันนี้มันแบบ บอกไม่ถูกจริงๆ รู้สึกวูบไหวแปลกๆ

   “โอ้โห!!!! สวยจริงๆ แฟนใครเนี่ย… จีบได้ไหมจ๊ะน้องสาว” คนที่แซวผมไม่ใช่ไอ้แจ็คอย่างที่ทุกคนคาด แต่เป็นเมียผมนี่แหละแซว! ไอ้พายที่เพ้นท์ตัวและแต่งตัวเสร็จเรียบร้อยแล้วออกมายืนนั่งรออยู่ในห้องรับแขกพร้อมทุกคน พอเห็นผมเดินออกมาจากห้องนอนอีกห้องนึงก็รีบลุกขึ้นมาเล้าโลมทันที… อร้ายยย บ้าจริงพี่ชาย ฉันเขินนะ!

   “อือหืม… เล่นซะโหดเลยนะ เหี้ย ปกติก็หล่อกว่ากูอยู่แล้ว… คราวนี้สงสัยกูต้องตบตีกับชะนีที่เข้ามาจีบมึงซะแล้วมั้ง” ผมก็เลยแซวไอ้พายกลับ… มันหล่อมากจริงๆ ครับ ปกติไอ้พายจะหล่อแบบขาวสะอาด ตากลม หน้าเหวี่ยง แต่ตอนนี้ไอ้พายที่มีรอยเคราครึ้ม บวกกับรอยสักเต็มแขนและหลัง ยิ่งทำให้มันดูหล่อดิบซะจน ถ้าผมเป็นผู้หญิงคงได้เป็นลมต่อหน้ามันแน่ๆ


   พอไอ้บีมแต่งตัวเสร็จก็เกือบหกโมงเย็นพอดี ตอนแรกพวกเราก็ชวนเหมยลี่กับไอ้ฟี่ไปด้วย แต่เหมยลี่มีนัดกับผู้ชายแล้ว ส่วนไอ้ฟี่ก็บอกว่ามีงาน แม้ผมจะแอบเห็นไอ้แจ็คเดินไปอ้อนเงียบๆ อยู่พักใหญ่ก็ตาม สุดท้ายไอ้ฟี่ก็ไม่ยอม แต่เห็นไอ้แจ็คยัดกุญแจรถใส่มือมันไป ส่วนตัวเองก็ติดรถไปกับไอ้บีม

   วันนี้ผมมีสารถี เพราะคุณเมียรักเธอบอกว่า วันนี้ผมเป็นเลดี้ ให้ผมนั่งเฉยๆ เป็นตุ๊กตาหน้ารถ เดี๋ยวเขาจะขับเอง… หึหึ ก็ดีเหมือนกันเว้ย วันนี้ทำตัวอ่อนแอให้เมียเทคแคร์ อิอิอิ

   “นี่… วันนี้เราทำกิจกรรมบนเตียงกันพร้อมชุดนี้เลยดีไหม แบบว่า เปลี่ยนบรรยากาศ” ผมเสนอในขณะที่เรายังอยู่ในรถ

   “อ๋อ ได้สิ แต่ตามเครื่องแต่งกายแล้ว กูควรจะเป็นฝ่ายรุกนะ โอเคไหมล่ะ หึหึ” เสียงมันน่ากลัวมาก กรี๊ดดดด อย่านะ หนูยังไม่อยากเป็นเมียใคร! เอ่อ ขอโทษครับที่สะดีดสะดิ้ง บังเอิญชุดมันพาไป เลยอินเนอร์นิดหน่อย

   “ทำเป็นหรือไงเรา”

   “จะลองไหมล่ะ”

   “ไม่โว้ย!! ต่อให้นุ่งกระโปรง กูก็จะเป็นสาวเสียบ ฮ่าๆๆๆ” ชะนีมีงูน่ะรู้จักไหม

   “สัด!”

   งานนี้จัดขึ้นที่ห้องออดิทอเรี่ยมใหญ่ของค่าย ห้องเดียวกับที่ใช้แถลงข่าวงานใหญ่ๆ แหละครับ แต่ครั้งนี้มันใหญ่ขึ้นกว่าเดิม เพราะออดิทอเรี่ยมนี้มีทั้งหมด 3 ห้อง มันสามารถเปิดกำแพงออกแล้วกลายร่างเป็นห้องขนาดใหญ่ที่จุคนได้เป็นพัน
   
   ใช้เวลาไม่เกินชั่วโมงพวกเราก็มาถึงงาน ตอนจอดรถก็เจอพวกพี่น้อง เพื่อนฝูงศิลปินร่วมค่ายคนอื่นๆ ทุกคนก็ต่างพากันจัดเต็มมาทั้งนั้น… และที่ทำให้เรารู้สึกว่าคิดถูกที่ไม่แต่งเป็นบียองเซ่กับเจย์ซี ก็เพราะว่า… พี่คิว กับพี่โรส สองคนนี้จองไปแล้วครับ! ให้ตายเหอะ พี่โรสที่ทำผิวตัวเองให้แทน โคตรสวยเลย! เซ็กส์ซี่มากๆๆๆๆ ผมไม่รู้ว่าพี่คิวแกไปกล่อมมาอีท่าไหน พี่โรสของพวกเราถึงยอมแต่งหญิงซะขนาดนี้ ข้าน้อยขอคาราวะเลยท่านพี่!

   ผมกับไอ้พายเดินเข้าไปในงานสมทบพวกเพื่อนๆ คนอื่นๆ เดินผ่านใครต่างคนก็ต่างแซวซึ่งกันและกันอย่างสนุกสนาน พวกผู้ชายแต่งหญิงมาก็เยอะครับ มีวงเพื่อนๆ ผมสองวง มันคงขี้เกียจคิด เลยรวมตัวกันแต่งเป็นเกิล์ดเจนเนอร์เรชั่น ใส่บิ๊กอายตาโตมากันทุกตัว โคตรจะฮา คิดสภาพวงนึงแม่งร็อคหนักกว่าผมอีก อีกวงแม่งเป็นกึ่งอีโม แล้วมาเป็นเกิล์ดเจนนี่นะ ผมยืนขำอยู่เกือบสิบนาที

   ส่วนคู่เซย์กับพี่แชมป์ คู่นี้เขาก็คงคอนเซ็ปต์รักกันแบบไม่มีใครรู้ ทั้งคู่เลยไม่ได้แต่งตัวเป็นคู่รักนักร้องอะไร แต่แอบเหมือนจะเป็นธีมเดียวกันเล็กๆ เพราะพี่แชมป์แต่งเป็นเจสซี่ เจย์ ส่วนเซย์แปลงร่างเป็นนักร้องแร็ปเปอร์ผิวดำ วิล ไอ แอม และทั้งคู่เป็นโค้ช The Voice UK

   พวกเราถ่ายรูปกันอย่างสนุกสนาน เดินไปทางไหนก็มีแต่เสียงหัวเราะและความสุข มีพวกพี่ๆ ทีมงาน หรือพวกพี่พนักงานมาขอถ่ายรูปกันเต็มไปหมด งานนี้เขาเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์ อาหารและของมึนเมามีให้กินอย่างไม่อั้น ส่วนการแสดงก็ค่อยๆ ทยอยขึ้นไปโชว์ตามคิวที่จับฉลากได้ ของผมเป็นคิวที่ 20 อีกนานครับ

   “พี่ริวฮะ… เค้กเอง จำเค้กได้ไหมฮะ” ผมยืนอยู่กับไอ้พาย และพวกเพื่อนในวง ก็ได้ยินเสียงผู้ชายเรียกชื่อผมจากด้านหลัง พอหันไปก็เจอน้องเค้ก ที่แนะนำตัวกันผมลืมอย่างเสร็จสรรพ เข้ามาทัก… ผมแปลกใจนิดหน่อยที่น้องมางานนี้ได้ยังไง แต่คิดไปคิดมา คงเพราะพี่สาวพาเข้ามาอีกแน่ๆ เพราะยัยน้องครีมก็ถูกเชิญมางานเช่นกัน ในฐานะที่เคยมาเล่นทั้งภาพยนตร์และมิวสิควิดีโอให้กับค่ายเมโลดี้

   “จำได้… ใครจะไปลืมคนที่เคยนินทาแฟนพี่กับเพื่อนในระยะเผาขนได้ล่ะ” ผมไม่เกรงใจ และไม่จำเป็นต้องมีมารยาทให้กันอยู่แล้ว สำหรับคนที่ไร้มารยาทกับคนที่ผมรักก่อน แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ

   “เค้ก… คือ เค้ก ปะ เปล่า เค้ก… เค้กไม่ได้ตั้งใจ… เค้ก เค้กขอโทษฮะ” ตอนนี้ทุกคนในวงผม แม้แต่ไอ้พายต่างก็หันมายืนมองและให้ความสนใจกับเด็กเค้กที่ยืนใส่ชุดขาวคล้ายๆ ไอ้บีมตรงหน้า คาดว่าน้องคงแต่งมาเป็นจัสติน บีเบอร์เช่นกัน

   “หึ! นี่ขนาดไม่ได้ตั้งใจ ยังกล้าขนาดนี้เลยนะ แล้วที่ตั้งใจล่ะ ทำอะไรไว้บ้าง ตามไปถ่ายรูปคนอื่น แล้วเอามาโพสต์ด่าเขาเสียๆ หายๆ รึเปล่า” อันนี้ผมไม่ได้พูด แต่เป็นไอ้บีมที่เดินเข้ามาประจันหน้าไอ้น้องเค้ก แล้วเปิดฉากซัดแบบพวกผมไม่ทันตั้งตัว ไอ้น้องเค้กเองก็คงตกใจไม่แพ้กัน

   “หะ อะ อะไร… รูปอะไร พี่บีมหมายถึงรูปอะไร เค้กไม่ได้ทำอะไร” น้องเค้กละล่ำละลักตอบ ยิ่งเหมือนคนส่อพิรุธว่ากำลังร้อนตัว

   “ก็รูปที่มึงไปตามถ่ายพายกับกูในจังหวะเผลอตอนงานลอยกระทงไง แล้วก็เที่ยวเอามาโพสต์ทำเป็นแบล็คเมล์ แถมยังข้อความต่ำๆ ที่ด่าพายอย่างเสียๆ หายๆ นั่นอีก ถ้าไม่ใช่เพราะมึงอยากได้ไอ้ริวมากถึงขั้นโรคจิตเลยทำแบบนี้ แล้วจะเป็นใคร มึงไม่รู้หรือไงว่าคนอื่นเขาเดือดร้อนกันแค่ไหนหะ! มึงอยากให้เขาสองคนเลิกกันใช่ไหม มึงถึงไม่คิดว่ากูกับแฟนจะต้องมาทะเลาะกันด้วยเรื่องปัญญาอ่อนที่มึงสร้างมาด้วย หะ!” ผมแอบตกใจที่ไอ้บีมอารมณ์ขึ้นจนเผลอจัดเต็มขนาดนี้ ปกติถ้ากับคนที่ไม่คุ้นเคย บีมจะไม่ขึ้นกูมึงด้วยเด็ดขาด นอกจากคนที่สนิท และคนที่เกลียดมาก ในกรณีนี้คงเป็นอย่างหลัง ไม่บ่อยที่จะเห็นมันฟิวขาดขนาดนี้ อาจเป็นเพราะมันกำลังเครียดเรื่องพี่เรนนี่ด้วย เลยทำให้เป็นแรงผลักดันในการหาคนรับผิดชอบกับเรื่องที่เกิดขึ้น

   “ทำไมต้องกล่าวหาเค้กด้วย… เค้กไม่ได้ทำ ฮึก… เค้กเปล่านะ พะ พี่ ริว… เค้กไม่ได้ทำนะฮะ ฮือ… ครั้งนี้ เค้กไม่ได้ทำจริงๆ ฮึก…” ครั้งนี้น้องไม่ได้ทำ แสดงว่าครั้งที่ผ่านๆ มาก็คือฝีมือน้องกับพี่สาวจริงๆ สินะ หึ! เสียดายจริงๆ ที่แว้บนึงเมื่อกี้แอบสงสาร

   “ไม่ใช่มึงแล้วจะเป็นใครที่โรคจิตขนาดนี้อีกหะ! อย่าสำออย ทีทำให้คนอื่นเขาเจ็บ มึงยังหน้าชื่นตาบานอยู่ ทีตัวเองโดนจับได้ และโดนด่าแค่นี้ ทำเป็นร้องไห้… กูจะบอกพี่คิวว่ามึงเป็นคนทำ กูจะให้ค่ายเอาเรื่องกับมึงให้ถึงที่สุด”

   “ไอ้บ้า! เค้กเปล่าทำ ไม่ได้ทำนะ ฮึก ฮืออ เค้กไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำ อย่ามาว่าเค้กนะ ฮือออ พี่ครีมอยู่ไหน ช่วยเค้กด้วย ฮืออ เค้กเปล่า” น้องเค้กเริ่มร้องไห้หนัก และคนเริ่มหันมาสนใจพวกเราเยอะขึ้น จนผมต้องดึงแขนไอ้บีมไว้ไม่ให้มันโผลเข้าไปกระชากตัวไอ้น้องเค้ก

   “บีม พอก่อน คนมองกันหมดแล้ว” ผมเตือนสติไอ้บีม เพราะเสียงไอ้บีมที่ด่าไอ้น้องเค้กเมื่อกี้ มันก็ใช่จะเบา

   “บีม… ช่างเถอะนะ ถ้าเขาบอกว่าไม่ได้ทำ ก็ปล่อยเขาไปเถอะนะ พายไม่ได้รู้สึกอะไรแล้วล่ะ” ไอ้พายช่วยเกลี่ยกล่อมอีกคน

   “ไม่ได้พาย… มันนั่นแหละเป็นคนทำ มันต้องรับผิดชอบ มันต้องขอโทษพายกับเรา ขอโทษไอ้ริว และต้องสัญญาว่าจะเลิกมาวุ่นวายกับชีวิตคนอื่นสักที”

   “เค้กไม่ได้ทำ!!!” ไอ้น้องเค้กยังยืนยันคำเดิม

   “มึงออกไปเคลียร์กับกูให้รู้เรื่องเลย มึงมานี่!” เฮ้ย ไอ้เหี้ย… ไอ้บีมกระชากแขนแล้วลากน้องเค้กออกไปแล้วครับ

   “ริวตามไปเร็ว! เดี๋ยวทางนี้เราจัดการเองพี่คิวเดินมาแล้ว” ไอ้พายรีบไล่ให้ผมตามไป ผมหันไปพยักหน้าก่อนจะวิ่งตามสองคนนั้นออกไป

   อ้าว ฉิบหาย หายไปไหนกันวะ… ผมกดโทรศัพท์โทรหาไอ้บีม แต่มันก็ไม่รับสาย เสียงโทรศัพท์ก็ไม่ได้ดังใกล้ๆ แถวนี้ แล้วมันออกไปไหนแล้ววะ… บนชั้นนี้จะมีดาดฟ้าที่ทำเป็นสวนหย่อมขนาดใหญ่ให้พนักงานออกมารับลมได้อยู่ หรือมันจะพากันไปคุยที่นั่น เพราะตอนนี้คงไม่มีคนอยู่… คิดได้ดังนั้นผมก็รีบวิ่งไปตรงสวนดาดฟ้า วิ่งเข้าไปตามหา แต่ก็ไม่่มีวี่แววว่าจะเจอ

   ครืด ครืด ครืด…

   โทรศัพท์ผมสั่น หยิบขึ้นมาดูก็เห็นเป็นเบอร์ไอ้บีมโทรมา ผมรีบรับอย่างเร็ว…

   “ไอ้บีม! เฮ้ยมึงอยู่ไหนเนี่ย อย่าทำอะไรวู่วามนะเว้ย ยังไงซะเราก็ยังไม่รู้ว่าน้องเค้าทำจริงหรือไม่จริง ถ้ามึงทำร้ายร่างกายเค้า เค้าฟ้องกลับได้นะเว้ย” ผมล่ะกลัวใจ ว่าไอ้บีมจะต่อยไอ้น้องเค้กจริงๆ แล้วท่าทางแบบนั้นคงจะสู่คนได้แค่ปากเท่านั้นแหละ ถ้าโดนไอ้บีมต้อยคงมีสลบกันบ้าง

   “ที่เรายังไม่รู้เพราะมันไม่ยอมพูดความจริงไง กูจะทำให้มันยอมรับออกมาให้ได้ กูจะให้มันไปขอโทษพายกับมึง ทำผิดก็ต้องรับผิด จะเป็นผู้ชาย ผู้หญิง หรือเป็นตุ๊ด ทำเหี้ยอะไรก็ต้องรับผิดชอบ” ผมได้ยิมเหมือนเสียงรถ และเสียงตะโกนโวยวายของน้องเค้กอยู่ไม่ไกล ผมคิดว่ามันคงพาน้องเค้กออกไปข้างนอกแล้ว ฉิบหายจริงๆ แล้วทีนี้

   “บีม… มึงฟังกูนะ กูกับพายไม่ติดใจเหี้ยอะไรแล้ว มึงไม่จำเป็นต้องแลกกับคนแบบนั้น มึงปล่อยน้องมันไปเหอะ แล้วมึงก็ไปสงบสติอารมณ์ซะ กูอยากให้มึงใจเย็นๆ กลับมาเป็นไอ้บีมคนเดิมสิวะ คนที่เงียบ และควบคุมอารมณ์ได้ทุกสถานการณ์ กูไม่ได้เป็นห่วงไอ้เด็กนั่นแต่กูห่วงมึง ไอ้เหี้ยจอดรถดเหอะนะ” ผมพยายามเกลี่ยกล่อมไอ้บีมให้เย็นลงอีกครั้ง ก็เหมือนจะได้ผลบ้าง

   “โอเค กูจะใจเย็น… กูสัญญาว่ากูจะไม่ทำอะไรวู่วาม กูจะไม่ทำร้ายร่างกายใคร แต่กูจะยังไม่ปล่อยไอ้เด็กนี่ไปไหน กูจะต้องคุยกับมันให้รู้เรื่อง กูจะพยายามคุยด้วยเหตุผล… ไม่ต้องห่วง แค่นี้ก่อนนะ กูจะขับรถ”

   ไอ้เหี้ย แล้ววางไปแบบนี้เนี่ยนะจะไม่ให้กูเป็นห่วงได้ยังไงวะ? ผมเองก็ไม่รู้หรอกครับว่าไอ้น้องเค้กมันทำจริง หรือไม่จริง แต่น้องมันก็ปฏิเสธหัวชนฝาว่าครั้งนี้ไม่ใช่ฝีมือมัน ผมกับไอ้พายเองจริงๆ แล้วเราก็ไม่อยากเอาเรื่องใครแล้ว อะไรที่ผ่านมาก็ให้มันผ่านไป จบก็คือจบ… แต่ไอ้บีมมันคงกำลังเครียดเรื่องแฟนที่กำลังทะเลาะกันอยู่ ผมไม่รู้ว่าเรื่องที่เกิดขึ้นมันไปกระทบกับความสัมพันธ์ของมันกับพี่เรนนี่หรือเปล่า คนเรามันกำลังโมโห และเสียใจ มันก็พาลกันได้ทุกอย่างแหละครับ ไม่เว้นแม้แต่ไอ้บีม… ผมก็หวังว่ามันจะไม่ทำอะไรไอ้น้องเค้กนั่น ผมไม่ได้สงสาร แต่ผมกลัวว่าเพื่อนผมจะต้องติดคุกโทษฐานทำร้ายร่ายกายซะก่อน… ไม่คืนนี้ก็พรุ่งนี้คงได้รู้กัน!


++++++++++++++++++++++

โปรดอ่านท้ายบทเล็กน้อยนะจ๊ะ

+ สวัสดีค่า... หายไปชาติเศษ กลับมาสักที ตามสไตล์นิยายรายเดือน สองเดือน สามเดือน (คราวนี้สองเดือนเองนะ) นั่นแหละตามนั้น ไม่มีอะไรแก้ตัวและ ฮ่าๆๆๆ แต่ช่วงนี้ก็พยายามเก็บทุกเรื่องให้ครบนะคะ

+ ตอนนี้ รวมมิตรมากมาย เหมือนจะฮา แล้วก็มาดราม่า ซะงั้น เอาน่าไม่ดราม่าไปกว่านี้หรอกค่ะ... ทุกคนแอบได้กลิ่นว่ามันจะมีคู่ใหม่หรือไม่ใช่ไหมคะ... จริงๆ เมอร์ซี่เคยบอกไปนะว่าพี่บีมนี่จะขอเว้นไว้สักคน... แต่ขอคิดดูก่อนนะว่าจะรอดไหม ฮ่าๆๆๆ แต่ถ้าจะให้เป็นคู่ใหม่... คงตบจูบน่าดูมั้ง ซึ่ง... อย่าทวง อย่าถาม เพราะคิดว่าถ้าจะเป็นคู่ใหม่อาจจะไม่ใส่ไว้เรื่องนี้แล้ว ไม่งั้นมันจะยืดยาว เป็นมหากาพย์เกินไปแล้วล่ะ แต่ แต่ แต่ แต่... ก็ต้องดูความขยันของอีคนเขียนอีกทีว่าจะให้มีคู่ไหมหรือยังไง หรือไม่อะไร ที่ต้องมาดักคอไว้ก่อนเพราะเชื่อว่าต้องมีคนอ่านเสร็จแล้วแอบจิ้นแน่นอน... แต่ (แต่อีกและ) ทั้งนี้ทั้งนั้นไม่มีอะไรแน่นอน เราเปลี่ยนได้เสมอ เพราะว่าเรื่องนี้เมอร์ซี่แต่งสดตลอดๆ ค่ะ

+ น้องพายแมนนะลูกนะตอนนี้ เป็นพ่ออดัม เลยเชียว... ส่วนอิริวได้แต่งหญิง ฮ่าๆๆ อีแจ็คอยากแรดก็ได้แรดสมใจ วินนี่บทบาทน้อยสุด แต่ก็ไม่หายไปไหนนะ...

​​​+ มีคนถามหาแจ็คฟี่ โผล่มากระจึ๊ดนึง... ถ้ายังไงซะ คิดพล๊อตได้ ตอนหน้าจะเอามาให้อ่าน แต่ไม่สัญญานะคะ แต่สัญญาว่าตอนหน้าจะมาให้เร็วกว่าเดิม...

+ ขอบคุณที่ยังคงอยู่กันมายาวนานขนาดนี้นะคะ ยินดีต้อนรับนักอ่านคนใหม่ๆ ด้วยนะคะ ขอบคุณมากๆ เลย เราอ่านทุกเม้นท์เลยจ้า อ่านหลายรอบด้วย ดีใจมากค่ะ ที่ยังมีคนสนใจเรื่องนี้อยู่ ขอบคุณจากใจจริงค่ะ

+ ตามไปเสพข่าวสารต่างๆ หรือตอนสั้นๆ กันได้ที่เฟสบุคนะคะ แอดไปแล้วช่วยกรุณาแนะนำตัวกันสักนิดนะคะ เพราะตอนนี้กำลังโดนเหมือนสแปม หรืออะไรไม่รู้แบบว่า มาโพสต์ขายของหน้าวออล์เราเฉยเลย ฉะนั้นแสดงตัวนิดนึงว่าเป็นนักอ่านนะคะ ใครเขินอายก็หลังไมค์ในเฟสไดจ้า...

+ อ่อมีคนถามในเรื่องน้องรันว่า ที่เมอร์ฯ พูดว่า ตอนหน้าเจอกับน้องพาย หมายความว่าไง... คือหมายความว่า ต่อจากที่อัพน้องรันไป ก็จะมาอัพน้องพายค่ะ ตามนั้น เพราะฉะนั้นครั้งหน้าในการอัพ ก็จะเป็นน้องรันนะจ๊ะ

+ คำผิดเดี๋ยวกลับมาแก้นะคะ

+ กอดทุกคน และจ๊วบบบบบ คนละสองที!!!

[eaey]

   และแล้วบีมก็ไม่รอด. ว่าแต่ใครเป็นคนทำเรื่องละเนี่ย

[AoMSiN555]

กริ๊าดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด

ในที่สุดก็มาซักที

นึกว่าหายไปซะแระ

ยังไงก็รอน้าาาาาาาาา

รีบๆมาตอนใหม่นะ    

ยังรอ และติดตามต่อไป สู้ๆจร้าาาา

[indy❣zaka]

บีมจะเสร็จนังเด็กเค้กหรอนี่   เอ๊ะ! หรือใครเสร็จใครกันแน่ 555+

[iammz]

อร๊างงงงง...บีมเค้ก

 

+1 ขอบคุณค่ะ

[andaseen]

ได้คู่จิันอีกคู่นึงแล้วว ตบจูบๆๆ ซะด้วย ชอบๆๆ 
 พายเอ้ยยไหนๆก็แต่งซะเท่แล้วจับริวกดซะเลย

[kasarus]

ยินดีต้อนรับบีมเข้าสู่เส้นทางสายสีม่วง
แต่จะเข้ามาทั้งทีไม่น่าเสร็จคู่พี่น้องเบเกอรี่นี่เลย
รู้สึกไม่ค่อยดีกับสองคนนี้ ชอบเอาเรื่องมาให้พาย-ริวอยู่เรื่อย

[aorpp]

คิดถึงคนแต่งจังเลยค่ะ
น้องพายอดัมแม๊นแมน กับพี่ริวนมตูม แค่คิดก็ 
อย่าๆๆๆ ไม่เอา บีม-เค้ก นะคะ
ไม่ชอบเค้กอ่ะ นิสัยไม่ดี เอาไปลอยแพปล่อยไปไกลดีกว่าค่ะ

มีความสุขทุกครั้งที่ได้อ่านเรื่องนี้ อย่าเพิ่งจบนะคะ

+ 

[PoofuGirl]

ยาวสะใจมากค่ะ แต่ไม่หายคิดถึง น้องพายกับริว 
ภรรเมียฟันธงว่าริวต้องเป็นเจ๊ติ๊ สาวสวย เอ็กซ์ ! 555+
ขัดไม่ได้สินะริว

ความอยากสวยไม่เข้าใครออกใครของวงนี้เลยสักนิด
น้องแจ็คไม่ยอมน้อยหน้าเด็ดขาด ไม่แปลกใจเลยจริง ๆ
ว่าแต่ฟี่ไม่อยู่รอดูผลงานเหรอ 555

อ่านแล้วมีแววมีคู่ใหม่จริง ๆ ค่ะ 
ถ้าใช่จริงต้องเป็นแววตบจูบแน่นอน อารมณ์บีมแบบโหด เลว ดี
มากเลยตอนนี้ คงเพราะเครียดด้วยแหล่ะ 
ท่าคู่ใหม่จริง ท่าทางน้องเค้กจะอ่วมกว่าพาย 555+

รอน้องพายกับพี่ริวตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อนะคะ >.<
รออัพน้องรันด้วย

[alekung103]

จิ้นไปแล้วกับคู่บีมเค้ก ^^

[gookgik]

อยากไปร่วมงานปาร์ตี้ครั้งนี้จริงๆ  นึกภาพนักร้องวงร็อค แต่มาแต่งเป็นวงเกิร์ลเจนฯ   ริวมาแต่งเป็นเลดี้ กาก้า   อิแจ็คแต่งเป็นเทเลอร์ สวิฟท์ 555 

ถ้าเค้กไม่ได้ทำ  แล้วใครมันทำเรื่องแย่ๆ นี่อ่ะ   ว่าแต่บีมอย่าโมโหหุนจับกดน้องเค้กนะ

กด + ให้คนเขียนค่ะ  นานเท่าไรก็รอได้ 

[gupalz]

ฮาเทเลอร์มากอ่ะ น้องแจ๊คแรดมาก
อ่านแล้วนี่คิดตามเลย จะบังเกิดคู่ใหม่มั้ยน้อ

[punchnaja]

เค้ก...บีม...คู่ใหม่...? แอร๊ยยยยยยยยยส์

[sirikanda28]

ถ้าอิน้องเค้กไม่
ได้ทำก็ซวยไป
เลยนะเนี่ย 

[Horizon]

ขอบคุณมากนะ Mercy รักษาสุขภาพด้วย
+1

[Penicillin]

หรือว่าเค้กจะคู่กับบีม 

[malula]

กำลังตามติดปาร์ตี้แปลงร่างอยู่ดี ๆ อิน้องเค้กโผล่มาแย่งซีนซะงั้น
บีมเวอร์ชั่นนี้อย่างโหด

[CarToonMiZa]

ไม่ใช่เค้กแล้วใครทำล่ะเนี่ย
หรือว่าจะเป็นยัยครีม
แต่ดูท่าแล้วบีมคงไม่ได้กับเค้กหรอกนะ

[Monkey D lufy]

เย้  ในที่สุดก็มาแล้ว

เอ๊ะ  บีมกับเค้กนี่มีกลิ่นนะ  คิกคิก

[่patsaporn]

ได้กลิ่นคู่ใหม่จริง ๆ ด้วย แต่ไม่ชอบเลยอ่ะ เค้กนิสัยไม่ดีอย่างมาก เกลียดอ่ะ ถ้าจะเกิดขึ้นจริงคงต้องดัดนิสัยกันยาว
พี่บีมกำลังขึ้นหลายเรื่องจัดหนักจัดเต็มเลยจ๊ะ อีน้องเค้กมาทักได้หวะ ฉะมันซะเลย พายริวกลายเป็นตัวประกอบเลยแฮะ
หนุ่ม ๆ เค้าแต่งตัวกันหลุดโลกมากนะ ฮาดี น้องพายก็หล่อซ้า

ขอบคุณค่ะ