ปกติแล้วถ้าไปเที่ยวผมจะตื่นสายมากๆ ตื่นก่อนเวลาทำงานแค่สองชั่วโมงอย่างมาก แต่เพราะต้องไปรับเนมที่หมอชิตผมเลยตื่นผิดเวลา อันที่จริงก็นอนไม่ค่อยหลับด้วย ไม่ใช่ตื่นเต้นที่ต้องพบมันหรอกนะ แต่...บอกไม่ถูกเหมือนกัน...ถ้าพบแล้วไม่รู้จะเริ่มต้นตรงไหน ไม่รู้จะคุยอะไร มันผ่านมานานแล้ว นานจนผมคิดว่าอะไรๆ คงไม่เหมือนเดิม
เมื่อได้เห็นเนมที่มายืนตรงหน้า ผมถึงนึกออกว่าทำไมนอนไม่ค่อยหลับ มันไม่ใช่เพราะตื่นเต้นจริง แต่เป็นเพราะอะไรหลายๆ อย่างที่ผมยังจำได้ในตัวเนมนั่นล่ะ...ที่ทำให้ผมนอนไม่หลับ
ตลอดทางที่รับเนมกลับมาเราไม่ได้พูดอะไรกัน เพราะไม่รู้จะพูดอะไร ดูสีหน้ามันแล้วก็คงไม่ค่อยอยากจะมาอยู่กับผมหรอก และผมเองก็ไม่ได้อยากให้คนอื่นมาอยู่ด้วย สถานการณ์กลืนไม่เข้าคลายไม่ออกก็เลยเกิดขึ้นระหว่างเรา เอาเถอะ ไว้ผ่านไปสักพักผมค่อยบอกให้แม่ไปคุยกับที่บ้านเนมว่าควรให้เนมอยู่หอกับเพื่อน อย่างน้อยจะได้ช่วยเหลือกันเรื่องเรียน
ผมให้มันพักห้องเก่าของตี๋ มันเดินเข้าห้องไปส่วนผมก็ล้มตัวลงนอนบนโซฟาทันที ยังง่วงนอนอยู่เลย แถมวันนี้ต้องสอนติดกันสามห้อง ถ้าพักผ่อนไม่พอเดี๋ยวจะเบลอแล้วไม่มีสมาธิในการสอนได้ง่าย
“น้องโก้วันนี้คลาสแรกขาดหกคนนะ เห็นว่าจะไปประกวดดนตรีกัน”พี่หวานประชาสัมพันธ์สถาบันเดินมาบอกผมที่มุมพักผ่อนสำหรับผู้สอน
“อ้าว แล้วอย่างนี้ก็ขาดไปบทสิ”ปกติแล้วผมจะสอนวนอยู่สองแห่ง ที่นี่เป็นสาขาเล็ก สอนคอร์สละสองถึงสามกลุ่ม ผมสอนทั้งหมดสองคอร์สคือคณิตศาสตร์ ม.6 และแคลคูลัสกับสถิติ ซึ่งสองวิชานี้จะสอนสำหรับการสอบเพื่อนเรียนต่อระดับมหาฯลัย และจะสอนเป็นกลุ่มไม่เกินยี่สิบคน แต่ที่สาขาใหญ่จะสอนเว็บกราฟิคดีไซน์เพิ่มด้วย
“พี่เตือนไปแล้วล่ะว่าทำไมไม่ไปเรียนกับห้องอื่นก่อนหน้านี้ เพราะถ้าไม่มาวันนี้ก็ไม่มีห้องลงแล้ว แต่เห็นบอกว่าจะขอชีทไปอ่านเองนะ ถ้าไม่เข้าใจเดี๋ยวจะมาถามพี่โก้เอง เด็กฝากพี่มาบอกว่าอย่างนี้”ผมพยักหน้ารับ ในเมื่อเด็กพวกนั้นเลือกเองก็ต้องรับผิดชอบการตัดสินใจของตัวเองล่ะนะ แต่ถ้าอ่านเองแล้วไม่เข้าใจจริงๆ จะตามไปเรียนที่สาขาอื่นหรือกับผู้สอนท่านอื่นก็ได้
“นิ้งไม่อยู่หรือครับ”
“ไปพักกินข้าว เดี๋ยวก็คงมาแล้วมั้ง”
“งั้นเดี๋ยวผมโทรหานิ้งก่อนนะ ยังไม่ได้กินอะไรมาเหมือนกัน”พอดีหลับเพลินไปหน่อย เกือบมาสาย เปิดตู้เย็นก็ไม่มีอะไรให้กิน เนมมันก็อยู่ในห้อง ผมบอกก่อนออกมาแล้วว่าใช้ครัวได้ตามสบาย แล้วก็มีร้านอาหารตามสั่งอยู่ข้างล่าง โทรสั่งได้แต่แพงหน่อย มันก็พยักหน้าก่อนจะปิดประตู ก็เรื่องของมันน่ะนะ โตแล้วคงหากินเองได้ เห็นมันถือถุงอะไรไปใส่ไว้ในตู้เย็นด้วยก็ไม่รู้ คงเป็นอาหารจากที่บ้านล่ะมั้ง
“นิ้งอยู่ไหนวะ”ผมรีบถามทันทีที่มันรับโทรศัพท์
“กำลังไปๆ”
“อย่าเพิ่งๆ ซื้อเบอร์เกอร์มาให้หน่อย”อาหารเวลาเร่งด่วนสำหรับผม ทานง่ายดีด้วย
“ยังไม่ได้กินข้าวเหรอ”
“เออสิ หาอะไรมาให้กินหน่อย หิวมากเลยว่ะ ขอด่วนนะ อีกครึ่งชั่งโมงต้องเข้าสอนแล้ว”
“เออๆ”
ผมนั่งรอไม่นานนิ้งก็วิ่งเอาถุงเคเอฟซีมาให้ในห้องก่อนจะรีบออกไปเปลี่ยนให้พี่หวานไปทานข้าวบ้าง ผมรีบกินแฮมเบอร์เกอร์ให้หมด ส่วนไก่กับสลัดค่อยกินหลังคลาสสองก็ได้ ยังไงก็มีพักหลังคลาสสองจบสี่สิบห้านาที แต่เอาเข้าจริงๆ ก็ไม่ถึงหรอก เดี๋ยวคนนั้นเข้ามาคุย คนนี้เข้ามาถาม กว่าจะปลีกตัวมาได้ก็เหลือเวลาไม่ถึงครึ่งชั่วโมงเท่านั้นล่ะ
วันนี้เหนื่อยมากๆ ขากลับนิ้งติดรถมาลงกลางทาง ผมกลับมาถึงคอนโดฯ ก็ล้มตัวลงนอนแผ่บนโซฟาทันที เสียงประตูห้องเปิดออกมาทำให้ต้องลุกขึ้นมองด้วยความตกใจ แล้วก็ลอบถอนหายใจเบาๆ ลืมไปเลยว่าเนมมาอยู่ที่นี่ อยู่ในห้องนั้น หลงคิดไปชั่วขณะว่าเป็นเจ้าของห้องคนเก่า...คิดว่าเป็นตี๋
“กินอะไรหรือยังเนม”
“นี่ไง”มันยกจานในมือให้ดูว่ามันเพิ่งทานหมด คงเอาเข้าไปทานในห้องล่ะสิ
“คราวหลังอย่าเอาไปกินในห้องนอนนะ”
“....”มันเงียบ ไม่ตอบ แล้วเดินผ่านหน้าผมไปที่อ่างล้างจาน
“ได้ยินมั้ย”
“..........”
“เนม”
“อะไร”
“ที่พูดนี่เข้าใจหรือเปล่า อย่าเอาข้าวไปกินในห้องนอน”
“ไม่ทำหกหรอกน่ะ”มันยืนล้างจานพูดตอบโต้กับผมโดยไม่หันมา
“มันเป็นห้องนอน ไม่ใช่ห้องกินข้าว”
“เออๆ รู้แล้ว”
“ไอ้นิคเป็นไงบ้าง”
“ก็ดี”
“พี่รู้หรอกนะว่าเราไม่อยากมาอยู่ที่นี่น่ะ เอาไว้ให้น้าน้ำสบายใจแล้วจะช่วยพูดเรื่องหอให้แล้วกัน”
“ไม่จำเป็น ถึงไม่พูดให้ก็จะออกไปอยู่กับเพื่อนอยู่แล้ว คงไม่ได้ค้างที่นี่ทุกวันหรอก แต่ฝากของไว้หน่อยแล้วกัน เผื่อแม่
หรือพี่นิคมาเช็ค”มันล้างจานเสร็จก็เดินมาหยุดห่างจากผม พูดกับผม แต่ไม่มองหน้าผม
“ไม่”
“ว่าไงนะ”หันมามองหน้าได้สักที
“ถ้าจะให้ช่วยโกหกล่ะก็อย่าฝัน ถ้าไม่อยากอยู่ก็ขนของออกไป แล้วไปแก้ตัวกับแม่เอาเอง”
“ไม่ต้องมาไล่! กูอยากอยู่ตายห่าล่ะ”
“พูดว่าไงนะ”ผมมองหน้ามันนิ่งๆ แต่รู้สึกเหมือนเส้นกระตุก ถ้าไม่ใช่มันล่ะก็ ผมไม่นิ่งอย่างนี้หรอก
“เดี๋ยวพรุ่งนี้กูจะรีบออกแต่เช้า ไม่อยู่ให้เกะกะลูกตามึงหรอกไม่ต้องห่วง”
“....ไม่เจอกันไม่กี่ปี นิสัยเลวขึ้นเยอะนะเนม”
“ยังเลวไม่ได้ครึ่งของมึงเลย”
“ถ้าย้ายของออกเมื่อไหร่พี่จะโทรบอกน้าน้ำและไอ้นิคทันที ถ้าวันไหนกลับเกินสี่ทุ่มหักเงินนาทีละสิบบาท ไม่กลับหักเบี้ยเลี้ยงเจ็ดวัน ส่วนกฏอื่นๆ ไว้พี่คิดออกจะแปะไว้หน้าห้องเนม”อาจเป็นเพราะวิญญาณความเป็นครูของแม่เผื่อแผ่มาถึงผมล่ะมั้ง ผมถึงได้คิดทำอะไรแบบนี้ จะอยู่ร่วมกันแบบต่างคนต่างอยู่น่ะผมไม่มีปัญหาหรอก แต่ไอ้ท่าทางการพูดของมันนี่สิที่ทำให้อารมณ์ขึ้น ไอ้คำว่า ‘มึงกู’ นี่ไปหัดพูดมาตั้งแต่เมื่อไร
“กฏบ้าบออะไร กูก็ไม่ได้ขอเงินมึงใช้สักหน่อย”
“ตอนนี้ไม่หรอก แต่เดี๋ยวจะให้น้าน้ำโอนเงินมาไว้ที่กู แล้วกูจะเป็นคนจ่ายเบี้ยเลี้ยงแต่ละวันเอง ถ้ากูพูดน้าน้ำต้องทำตามอยู่แล้ว”มึงมากูไปแล้วกัน จะได้แฟร์ๆ พูดแบบไหนมาก็ได้แบบนั้นไป
“กูไม่ทำ!!”
“ไม่ทำก็เรื่องของมึง ขนาดน้าน้ำยังทนไม่ไหวต้องมาให้กูคุมลย ลองกูบอกว่าไม่ไหวบ้าง สงสัยมึงคงต้องกลับบ้านไปช่วยพี่มึงทำงานแล้วล่ะ”
“ไอ้ห่านี่ มึงไม่มีสิทธิ์บังคับกูนะ”
“ก็ในเมื่อบอกว่ายังเลวไม่ได้ครึ่งของกู ก็น่าจะรู้ว่ากูทำได้หรือไม่ได้”ผมเดินเข้าห้องนอนหลังจากพูดจบ ได้ยินไอ้เนมตะโกนด่าลั่นอยู่พักใหญ่ก่อนจะตามด้วยเสียงปิดประตูดังลั่น ฮึ...มันเปลี่ยนไปนะ เปลี่ยนไปมาก เปลี่ยนเป็นคนละคนเลย มันไม่ใช่เด็กตัวเล็กๆ ที่เคยมานั่งเรียนพิเศษที่บ้านผม ไม่ใช่เด็กที่คอยวิ่งตามพี่ชายมาหาผม มันเรียนระดับมหาฯลัยแล้ว แต่สิ่งเดียวที่ไม่เปลี่ยนก็คือความดื้อของมันนี่ล่ะ ยังดื้อเหมือนเดิม แต่ก้าวร้าวมากขึ้น ดูอวดดี หรือมันอยากลองดีกับผมกันแน่
“พี่โก้ๆ โตขึ้นเนมจะไปเรียนกับพี่โก้นะ พี่โก้เรียนรอเนมด้วยนะครับ”
“จะให้พี่ซ้ำชั้นหรือไง”
“ก็...ก็...เนมอยากไปอยู่กับพี่โก้นี่นา”
“ไปอยู่ได้ แต่ต้องตั้งใจเรียน เป็นเด็กดี ไม่ดื้อ เข้าใจมั้ย”
“เนมไม่ดื้อออ”เนมลากเสียงยาวเพื่อย้ำว่าไม่ได้ดื้อนะ ทั้งๆ ที่มันก็รู้ตัวดีว่าตัวเองน่ะดื้อมาก
“ตัวดื้อเลยเอ็ง น้ำก็ไม่ชอบอาบ ไปนั่งตักโก้มันแบบนั้นมันเหม็นไม่รู้รึไง เหม็นๆๆๆ แหวะ”
“พี่นิค!! เนมไม่เหม็นสักหน่อย เหม็นมั้ยพี่โก้”เนมตัวน้อยๆ ขยับไปมาบนตักผมแล้วแหงนหน้ามองผมด้วยแววตาไม่มั่นใจ เห็นแล้วก็อยากแกล้ง แต่ก็กลัวมันจะร้องไห้ ยิ่งขี้แงอยู่
“ไม่เหม็นหรอก ฮื้มม หอมจะตาย”ผมก้มหน้าลงใกล้แก้มใสๆ แล้วสูดลมหายใจดังๆ เพื่อยืนยัน คำตอบที่ได้เป็นที่ถูกใจเนมเลยให้รางวัลด้วยการยื่นหน้ามาหอมแก้มผมทั้งสองข้างก่อนจะหันกลับไปแลบลิ้นใส่พี่ชายตัวเอง ผมนอนหลับไปอีกงีบใหญ่ แถมยังฝันเรื่องเก่าๆ อีก ก่อนนอนผมโทรหาแม่แล้วก็โทรหาน้าน้ำ แน่นอนว่าผมไม่ได้ทำแค่ขู่ไอ้เนม แต่ผมทำจริง น้าน้ำเห็นดีด้วยกับความคิดของผม อาจเพราะว่าเมื่อก่อนเนมมันค่อนข้างติดผมมาก แล้วก็เชื่อฟังผมคนเดียว น้าน้ำก็เลยวางใจให้ผมจัดการเรื่องนี้ง่ายๆ ผมยังไม่ได้คุยอะไรกับนิคมากเพราะร้านกำลังยุ่ง นอนหลับไปได้แค่ชั่วโมงกว่าเอง ที่ตื่นนี่เพราะไอ้เด็กเวรมันทุบประตูห้องแล้วตะโกนด่าเสียงดังหรอกนะ หงุดหงิดชะมัด มันจะรู้ตัวบ้างมั้ยว่าเป็นแค่ผู้อาศัย ผมถอดเสื้อผ้าเตรียมไปอาบน้ำด้านนอก พันผ้าเช็ดตัวไว้รอบเอวแล้วหยิบผ้าขนหนูผืนเล็กสำหรับเช็ดผมมาคล้องคอ เดินไปยืนหน้าประตูรอจังหวะที่มันหยุดเคาะแล้วเริ่มด่าผมรอบใหม่ค่อยเปิดประตูออกไป
“ไอ้….!!...”ยกมือค้างไว้ระดับคอผมพอดี
“มีอะไร”
“.....”
“หลีกดิ๊”ผมดันตัวเนมไปข้างๆ แล้วเดินออกไปเข้าห้องน้ำ พอปิดประตูเท่านั้นล่ะ ได้ยินเสียงมันถีบประตูห้องน้ำก่อนจะตามได้เสียงปิดประตูห้องมัน เวรจริงๆ สงสัยผมคงจะหาความสงบไม่ได้อีกนานเลย
ผมอาบน้ำเสร็จเดินไปแต่งตัวในห้องแล้วออกมาหาอะไรทาน กะว่าจะต้มมาม่าสักห่อแต่มาม่าหมด คงต้องพึ่งก๋วยเตี๋ยวหน้าซอยเหมือนเดิม อยู่ไม่ไกลคอนโดฯ เท่าไหร่ เดินไปนิดเดียว เป็นรถเข็นที่มาจอดประจำทุกวัน มีก๋วยเตี๋ยวไก่กับข้าวมันไก่ให้เลือก กว่าจะเข็นรถกลับก็ประมาณตีหนึ่งตีสอง บางวันก็ถึงตีสาม ไว้ขายพวกไปเที่ยวกลับมาดึกๆ ใกล้ๆ กันก็มีอาหารอย่างอื่น แต่ส่วนมากจะเก็บเร็วแล้วก็ไม่ค่อยอร่อยเท่าไร
ผมมองประตูห้องที่ปิดสนิทเหมือนทุกวัน แต่ต่างจากเดิมที่ตอนนี้มีคนอยู่อีกฝั่งของประตู ผมเคาะเบาๆ เพื่อจะบอกว่าผมจะออกไปข้างนอก เผื่อมันอยากได้อะไรจะได้ซื้อขึ้นมาให้ แต่ประตูกลับค่อยๆ เปิดออกจนมองเห็นภายในห้อง...ว่างเปล่า ผมเดินเข้าไปดูในห้องน้ำก็ว่าง คนที่น่าจะอยู่กลับไม่อยู่ เสียงปิดประตูตอนอาบน้ำที่ผมคิดว่าเป็นเสียงปิดประตูห้องนอนนั้นความจริงเป็นเสียงประตูห้องด้านนอกต่างหาก...เฮ้อ...ถ้ายังตัวเล็กพอจะนอนขดบนตักได้เหมือนเมื่อก่อน ก็อยากจับมานอนพาดแล้วฟาดก้นสักทีสองทีเหมือนกัน
**********************
กลับมาแล้ววววววววววว เป็นวันแรกที่ได้เล่นเน็ตเลยรีบมาโพสต์เลย
ขอบคุณสำหรับทุกคนที่เป็นห่วง(รึเปล่า) บ้านจีไม่ได้น้ำท่วม แต่ที่ทำงานน้ำท่วมหนัก เข้าออกไม่ได้เลย พอดีที่ทำงานอยู่ในจุดวิกฤติระดับอก ทำงานไม่ได้ก็เลยเล่นเน็ตไม่ได้ไปด้วย แต่ก็แอบเข้าเน็ตมือถือมาดูกระทู้อยู่นะ
ขอบคุณคนที่เป็นห่วงและขอให้บ้านใครที่น้ำกำลังท่วมอยู่น้ำลดลงเร็วๆ นะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
