หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[~l3aml3ery~]

นุ้งเนมไปลอยกระทงที่ไหนจ๊ะ

[Regina_1]

พี่โก้และน้องเนม....จูงมือกันไปลอยกระทงที่ไหนมาเอ่ย?

แล้วไรท์เตอร์ล่ะไปลอยไหนคะ....ขอให้ไรท์เตอร์ รีดเดอร์ พี่โก น้องเนม พี่เอ็กซ์ น้องเจ ตี๋ และผองเพื่อนมีความสุขน๊า าาาาาา


 

[j4c9y]

เนมแมร่งแรงได้อีกกกก

ชอบๆๆๆๆ

[www.maxdevil]

เนม  จะตรงไปไหนเนี่ย

[kyoya11]

รอๆๆ

[jiki]

และแลเฃ้วก็วันจันทร์ อาการคิดถึงโก้จนลงแดงใกล้ถึงขีดสุด
มานั่งรอดีกว่า

[ZakeiHarha]

เข้ามานั่งรอเฮียโก้

[mascot]

เข้ามารอ...

[Wins_Sha]

งืมๆๆๆๆๆ

ตอนใหม่ยังไม่มาเลยอ่ะ

หายไปหลายวันแล้วนะจีจร้า

คิดถึงน้องเนมแล้ว

[TanyaPuech]

 

เข้ามาเต้นรอ

[eunbee2523]

เข้ามา ปู เสื่อ นอนรอเฮียโก้ ขอรับ

 

[tuek]

เพิ่งเข้ามาอ่าน
สนุกมากๆๆ
สนุกไม่แพ้เรื่องริมระเบียงเลย
+1 นะคะ

[bolinkz]

เข้ามารอตอนต่อไปนะคะ

[Dangerous_patz]

ตามทันแล้ว


มาต่อไวๆ น้าค้าบ



แรงได้ใจ 

[G_wa]

หลังจากลงจากรถผมก็เดินเข้าซอยมาหอคีย์ ตอนแรกจะโทรให้คีย์ออกมารับแต่ขี้เกียจยืนรอ เดินมาถึงหน้าห้อง เคาะเรียกไม่นานมันก็เดินออกมาเปิด จากสภาพหน้าตาและการแต่งตัวแสดงว่าตื่นนานแล้ว และแขกค้างคืนของมันก็คงกลับไปแล้ว ไม่งั้นมันคงไม่ให้ผมเข้าห้องง่ายๆ หรอก

“วันหยุดทั้งทีทำไมไม่นอนอยู่ห้องวะ”มันเปิดประตูให้ผมเสร็จก็เดินไปเล่นหน้าคอมฯ ต่อ ส่วนผมเดินไปนั่งบนโซฟาแล้วมองแผ่นหลังมันเงียบๆ

“.....เราคบกันใหม่ดีมั้ยคีย์”

“ฮึ....เหงาล่ะสิ ไม่เอาว่ะ เดี๋ยวก็ได้เลิกกันอีก เป็นอย่างนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ”คีย์เดินมานั่งข้างๆ พร้อมลูบหัวผมเบาๆ จับปอยผมด้านหน้าทัดไว้ข้างหู ผมเริ่มยาวอีกแล้ว ช่วงนี้เลยต้องมัดจุกข้างหน้าตลอด

“คีย์อย่าเพิ่งมีใครนะ”

“อืม คงไม่คบใครหรอก เรียนก็หนักจะตายแล้ว ขอแม่ไว้ด้วยว่าถ้าได้เกรดสามสองเทอมจะเอารถ อยู่นี่ขี่มอเตอร์ไซต์ไม่ไหวว่ะ แดดร้อนเกิน ไปไหนไกลๆ ก็ไม่สะดวก”

“แล้วเมื่อคืนพาใครมานอน กลับไปแล้วเหรอ”ผมเอนตัวนอนหนุนตักให้มันลูบหัวผมต่อ ผมไม่เสียใจหรอกนะที่มันปฏิเสธผม เพราะผมเองก็คิดเหมือนกันว่าสถานะของเราตอนนี้กำลังพอดี ไม่มากไม่น้อย

“ชื่อติวดิว...กิวอะไรสักอย่างนี่แหละ เฉยๆ แอคติ้งเยอะเกิน”

“ฮึๆๆ”

“ทำเป็นหัวเราะ แล้วไง มีปัญหากับคนที่อยู่ด้วยอีกแล้วเหรอ”คีย์ไม่เคยรู้เรื่องระหว่างผมกับไอ้พี่โก้ และตอนนี้มันก็รู้แค่ว่าผมมาอยู่กับลูกชายเพื่อนแม่

“.....เปล่า”

“เชื่อตายล่ะ ไม่อยากบอกก็ไม่ต้องบอก แล้วนี่จะนอนตรงนี้หรือในห้อง คีย์ก็ง่วงๆ เหมือนกัน นอนในห้องเหอะ”

“อุ้ม”ผมยกมือสองข้างกางออกให้รู้ว่าต้องอุ้มจริงๆ ไม่งั้นผมไม่ลุกจากตักมันแน่ๆ คีย์ส่ายหน้าเล็กน้อยก่อนจะอุ้มผมเดินเข้าห้องนอน แต่ตอนวางบนเตียงนี่สิ มันโยนลงมาเลย พอผมจะอ้าปากด่ามันก็ชิงหนีโดยเดินออกไปปิดคอมพิวเตอร์แล้วค่อยกลับเข้ามานอนข้างๆ ผมใหม่ ผมพลิกตัวหันหลังให้ ซึ่งมันก็ตามมาสวมกอดผมจากด้านหลังอย่างรู้หน้าที่ อาจเป็นเพราะความสัมพันธ์เรามันมากกว่าเพื่อนมาแล้วเลยทำให้สื่อสารอะไรกันง่ายขึ้น คีย์มักรู้เสมอเวลาที่ผมมีเรื่องอะไรในใจ และรู้ว่าผมต้องการอะไร คีย์พูดถูกว่าผมเหงา แต่นั่นยังไม่ใช่เหตุผลทั้งหมด มันเป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนต่างหาก ผมเผลอหลับหน้าโทรทัศน์ แต่เมื่อมีเสียงประตูเปิดเข้ามาผมก็เริ่มจะรู้สึกตัวแล้ว จนกระทั่งบทสนทนาทุกอย่างรอบตัวผมยังได้ยินอย่างชัดเจน

“อืม....กูว่าคล้ายๆ น้องเจนะ ตัวเล็กๆ เหมือนกันเลย รูปร่างก็น่าจะใกล้เคียงกัน นี่สเป็คมึงเหรอ”
ไม่ว่าเมื่อไรรอบกายมันก็ยังคงต้องมีชื่อของคนๆ นั้นวนเวียนอยู่เสมอ และที่น่าโมโหคือเรื่องที่บอกว่าผมคล้ายพี่เจนี่ล่ะ ผมน่ะไม่ค่อยได้สุงสิงกับกลุ่มเพื่อนของมันหรอก เรียกว่าอยู่คนละวงโคจรของจักรวาลเลยก็ว่าได้ อย่างมากก็เห็นผ่านๆ หรือรู้จากคำพูดคนอื่น ก็พี่เขาน่ารักน่ะนะ ก็เลยดังหน่อย ส่วนผมที่บังเอิญรูปร่างคล้ายๆ กัน แถมยังมีคนบอกว่าหน้าตาและทรงผมคล้ายกันอีก ผมที่บังเอิญเกิดทีหลัง บังเอิญต้องโคจรใกล้ๆ ก็เลยกลายเป็นเหมือนเงา เป็นคนที่ต้องถูกเปรียบเทียบตลอดเวลา ซึ่งเรื่องนี้แรกๆ นั้นผมไม่เคยรู้เลย ผมหลงโง่งมในการเอาใจใส่ของมัน หลงปลื้มในความห่วงใย โดยไม่เคยคิดเลยว่ามันมองผมเป็นแค่ตัวแทน แค่เพราะผมบังเอิญกลายเป็นเงาของคนที่มันแอบรักเท่านั้น

ตอนแรกผมจะขอค้าง แต่คีย์มันไม่ยอมให้ค้างด้วยเพราะตอนเย็นมันจะไปเตะบอลกับเพื่อนในคณะ แล้วหลังจากเตะบอลเสร็จมันมีนัดกับเด็กใหม่มัน ซึ่งไม่ใช่คนเมื่อคืน ผมบังคับให้มันขี่ไอ้แดงมาส่ง มันก็อิดออดไม่อยากมาแต่สุดท้ายก็ต้องมาเพราะผมเริ่มรู้สึกเหมือนไข้ขึ้น และมันไม่อยากให้ผมนั่งรถกลับคนเดียว

“ไม่สบายทำไมไม่รีบบอกวะ จะได้ให้กินยาก่อน”

“ก็ไม่ได้เป็นอะไรมากสักหน่อย”

“ตัวมึงเริ่มร้อนแล้วนะ มิน่าเสียงแห้งๆ สูบจัดอีกล่ะสิ”

“ขี้บ่นว่ะ ไปไหนก็ไปเลยไป กูจะขึ้นไปนอนต่อแล้ว”

“หาข้าวหายากินด้วยนะเว้ย ถ้าวันจันทร์ยังไม่หายนะน่าดู”คีย์เอานิ้วจิ้มหน้าผากผมจนหน้าหงาย พอผมจะตบหัวมันคืนมันก็รีบขี่รถออกไป ที่มันขู่ไว้น่ะไม่ได้จะทำอะไรผมหรอก แค่บังคับให้ผมงดน้ำเย็น งดขนม แต่แค่นี้ผมก็จะตายแล้ว ความจริงเมื่อคืนก็รู้สึกมึนๆ หัวอยู่เหมือนกัน แต่คิดว่าตื่นมาตอนเช้าแล้วจะหายก็เลยไม่ได้ทานยา

ผมเดินเข้าห้องนอนอาบน้ำอีกรอบก่อนจะล้มตัวลงนอน หยิบกระดาษใบเล็กๆ ที่ได้จากเพื่อนของมันที่ชื่อเจมส์มาพลิกดู เป็นนามบัตรใบเล็กที่มีชื่อพร้อมสถานที่ทำงานและเบอร์ติดต่อ พี่เจมส์ยัดใส่มือผมตอนที่มันมัวแต่ล็อคห้อง ผ่านไปไม่กี่ปีผมว่ามันเปิดเผยขึ้นนะ หรือว่าจะเป็นเกย์เต็มตัวไปแล้ว

“พี่นิคทำไร”ผมหยิบโทรศัพท์มาโทรหาพี่ชาย เวลาอยู่คนเดียวแบบนี้แล้วเหงาทุกที โทรไปคุยกับแม่ก็ชอบย้ำเรื่องเรียนบ้างล่ะเรื่องให้เชื่อฟังไอ้พี่โก้มันบ้างล่ะ หนักๆ หน่อยก็สรรเสริญเยินยอมันให้ผมฟัง ทำงานเก่ง เก็บเงินเก่ง ไม่เคยทำเรื่องให้พ่อแม่หนักใจเหมือนผม โถ...แม่น่ะไม่รู้อะไร ถ้าเมื่อก่อนผมไม่โง่นะ ป่านนี้มันเจอข้อหาพรากผู้เยาว์ไปแล้ว

“ทำแป้งพาย โทรมามีอะไร อย่าบอกนะว่าตังค์ไม่หมด”

“เปล่า เนมคิดถึง อยากกลับบ้านอ่ะ”

“ไรวะ อย่ามาง๊องแง๊งสิ ปีสามแล้วนะเว้ย”

“ก็มันปวดหัว ไม่สบายด้วยเนี่ย ไม่มีใครมาดูแลเนมเลย”พอได้ยินน้ำเสียงกึ่งระอาของไอ้พี่บ้าผมเลยตะโกนใส่ซะเลย

“อ้าว เป็นอะไร แล้วไอ้คีย์อยู่ไหน”

“มันมาส่งแล้วก็หายไปแล้ว มันติดเด็กที่ไหนก็ไม่รู้ นี่เนมไม่มียากินด้วย มีแต่ยาธาตุน้ำขาวอ่ะ”

“วุ้ย! แล้วไม่โทรถามไอ้โก้มันล่ะ ห้องมันคงมีติดไว้อยู่หรอก งอแงว่ะ ไข้ขึ้นเปล่าเนี่ย”

“ขึ้น!! ปวดหัวๆๆๆๆ”

“พอๆ ไม่อยากโทรหาไอ้โก้เองใช่มั้ย งั้นเดี๋ยวพี่โทรหามันเอง งอนไม่รู้จบสิน่า เรื่องตั้งหลายปีมาแล้ว”

“เนมเป็นน้องพี่นะ ทำไมไปเข้าข้างคนอื่น”

“ก็เคยเตือนแล้วว่าอย่าไปยอมๆ ดันยอมเองนี่หว่า”

“ตอนนั้นเนมยังอยู่ม.ต้นอยู่เลยนะ มันน่ะเรียนจะจบแล้วด้วยซ้ำ”ผมยังคงพูดเรื่องเดิมๆ ทั้งๆ ที่เราสองคนพี่น้องเคยถกปัญหานี้กันหลายครั้งแล้ว แต่ไม่ใช่ว่าพี่นิคจะเข้าข้างเพื่อนหรอกนะ เพราะแรกๆ น่ะพี่นิคแทบจะไปต่อยมันเลยด้วยซ้ำ แต่เป็นผมเองที่ห้ามไว้

“ก็ต่อยมันเลยสิ เอาคืนเลย อยู่ใกล้ๆ กันแล้วนี่ เอาให้แม่งน่วมเลยดีมั้ย”

“โหยยย ตัวอย่างกับยักษ์ เนมนะไม่ค่อยอยากยืนคุยด้วยเลย เหมือนโดนข่มยังไงไม่รู้ พี่นิคมาจัดการหน่อยดิ ขนาดเนมด่านะมันยังทำแค่ขอโทษเองอ่ะ”

“อ้าว....มันขอโทษแล้วเหรอ ก็ดีสิ”

“ดียังไง!! มันขอโทษเฉยๆ เองนะ แต่ที่มันทำกับเนมล่ะ แค่ขอโทษมันไม่พอหรอกนะ”

“…..ยังรักมันอยู่เหรอ”

“...........”

“ว่าไงครับ”

“เนมเปล่า”

“งั้นก็ไม่ต้องไปนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแล้ว ตกลงมั้ย น้องชายพี่น่ารักจะตาย ใครๆ ก็ชอบ ไม่ต้องไปสนใจคนโง่อย่างไอ้โก้หรอก เนมของพี่มีดีมากพอจะเป็นตัวจริงสำหรับใครสักคน ไม่ใช่ตัวสำรองสำหรับไอ้โก้มันนะ พี่ไม่สนับสนุน ไม่เห็นด้วย และไม่ยอมให้เนมกลับไปเป็นเหมือนเมื่อก่อน”

“ก็แล้วให้เนมมาอยู่กับมันทำไมล่ะ”

“แม่ต่างหากที่อยากให้เนมไป”

“พี่นิคก็ด้วย พี่นิคไม่ค้านเลย”

“สำหรับพี่มันเป็นคนดีคนหนึ่ง เป็นเพื่อนที่ดีพอจะฝากฝังน้องไว้ได้ พี่เชื่อว่ามันคุมเนมได้ พี่ไม่อยากให้เนมทำตัวเหลวไหลเหมือนตอนอยู่ที่นี่นะ แต่ก็ไม่อยากให้เนมไปยุ่งอะไรกับมัน นอกจากที่อยู่ร่วมกับมันเท่านั้น”

“.....เนมไม่อยากอยู่ที่นี่ เนมไปอยู่กับคีย์ไม่ได้เหรอ”

“ขอดูเกรดเทอมนี้ก่อน ถ้าดีจะคุยกับแม่ให้”

“จริงๆ นะ”

“เออน่า นอนได้แล้วไป เดี๋ยวพี่โทรถามที่เก็บยากับไอ้โก้ให้”

“เดี๋ยวเนมค้นๆ เองก็ได้ ง่วงแล้วขอนอนก่อน ตื่นมาค่อยกิน”

“ตามใจ ถ้าไม่ดีขึ้นก็บอกให้โก้มันพาไปหาหมอนะ”ผมเออออรับคำไปก่อน เพราะถ้าปฏิเสธคงได้คุยกันอีกยาว แต่หลังจากวางสายไปผมก็ยังไม่ง่วงนอนเลยสักนิด แต่กลับรู้สึกหิวขึ้นมาอีกแล้ว เดินออกจากห้องกะว่าจะหาอะไรกินก็เห็นเจ้าของห้องเดินคุยโทรศัพท์เข้าห้องมาพอดี

“เออๆ เดี๋ยวดูให้.....มีอยู่...เออ แค่นี้แหละ”จากคำพูดที่ได้ยิน ผมว่าน่าจะกำลังคุยกับพี่ผมแน่ๆ

“ไม่สบายเหรอ”

“เป็นไข้นิดหน่อย”

“ไหนนิคมันบอกว่าเนมกำลังนอน”

“ยังไม่ง่วง จะออกมาหาอะไรกิน”

“เข้าไปนอนก่อนไป เดี๋ยวทำกับข้าวเสร็จจะไปเรียก”มันถือของพะรุงพะรังไปทางครัว ผมมองดูถุงที่มันถือๆ มาด้วยความสงสัย เพราะตั้งแต่มาอยู่ด้วย น้อยครั้งที่มันจะซื้ออะไรมาใส่ตู้เย็น ที่จำได้เหมือนจะมีซื้อไข่ไก่ แล้วก็พวกแฮมกับขนมปัง แต่นี้ในถุงหลายๆ ใบที่มันเริ่มเอาของออกมาเหมือนจะเป็นอาหารสดกับพวกผัก เหมือนจะมีข้าวสารด้วย สงสัยเพราะเมื่อเช้าต้องโทรสั่งจากร้านเลยรู้สึกเสียหน้าคนที่พามาค้างล่ะมั้ง สงสัยคงอยากอวดอยากเอาใจกัน แล้วเนี่ยน่ะนะที่ว่าไม่ได้เป็นอะไรกัน

หลังจากกลับเข้าห้องนอนมาได้ไม่นานมันก็เดินมาตาม บนโต๊ะกินข้าวตัวเล็กมุมครัวมีแกงจืดเต้าหู้ไข่ ผัดผักหมูสับ ยำไข่ดาว และข้าวต้มเหมือนเดิม ไม่อยากจะยอมรับหรอกนะว่าฝีมือการทำอาหารยังคงอร่อยเหมือนเดิม เมื่อก่อนเวลาผมไปที่บ้านมันหรือมันมาที่บ้านผม ถ้าพ่อแม่ไม่อยู่ก็จะได้มันนี่แหละเป็นคนทำ ตอนนั้นรู้สึกดีนะที่มันทำให้ ถึงบางครั้งจะไม่อร่อย แต่มันก็พยายามปรับปรุงจนอร่อยทุกอย่าง เหมือนจะน่าดีใจ แต่หลังจากที่ผมรู้มาว่ายังมีคนอื่นที่มันตั้งใจทำอาหารให้ทาน คนที่ได้ทานแต่ของอร่อยๆ ทุกครั้ง ผมถึงได้ย้อนกลับมาดูตัวเองว่าครั้งนั้นผมเป็นแค่หนูทดลอง เพื่อให้มันทำไปเอาใจคนของมันเฉยๆ ผมไม่ได้ชอบอาหารรสจัด แต่มันก็ทำแต่รสจัดๆ ให้ผม จนผมชินแล้วกลายเป็นว่าเริ่มชอบ ผมไม่ชอบออกกำลังกาย แต่มันก็แนะนำว่าให้ทำจะได้สูงๆ ให้เล่นบาส ให้เตะบอล ให้วิ่ง ผมไม่ชอบตุ๊กตา แต่มันของขวัญจากมันที่ได้บ่อยๆ คือตุ๊กตาหมี ผมอยากจะบอกมันว่าผมไม่ชอบอะไรบ้าง แต่ก็ไม่เคยได้บอก เพราะผมชอบทุกครั้งที่มันมาหา มาอยู่ใกล้ๆ แล้วกว่าจะรู้ตัวว่าตัวเองไร้ค่าแค่ไหน...มันก็ไม่ต้องการผมแล้ว
ผมทานข้าวไปเรื่อยๆ หมดชามแรกก็เติมอีกชาม ระหว่างเรามีเพียงเสียงโทรทัศน์ที่ดังอยู่ มันเองก็สนใจหน้าจอเพียงอย่างเดียว ผมทานจนเกือบหมดชามที่สองแต่มันรู้สึกตื้อๆ เลยทานต่อไม่ลง

“อิ่มแล้วเหรอ”

“อืม”

“กินยาแล้วไปนอนไป ถ้าไม่ดีขึ้นเดี๋ยวพรุ่งนี้พาไปหาหมอ”

“............”

“เป็นอะไร”

“เนมไม่ชอบผัดผักกับยำไข่ดาว”ผมพูดช้าๆ ก่อนจะลุกเดินเอาชามไปล้างแล้วเดินเข้าห้องนอน....พูดไปแล้ว....แต่ไม่รู้คนฟังจะเข้าใจมั้ย

[indy❣zaka]

^
^
^
จิ้มคุณจีจึ้กๆ

น้องเนม เจ็บแล้วจำลูก อย่ากลับไปทนอีกนะ 
น่ารักอย่างหนู มีหนุ่มๆให้เลือกอีกเยอะ 

[samsoon@doll]

อึมมมมมมมมมมครึมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม



มากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก


ปล.อิตาคีย์นี้มันจะขี้เง ี่ยน อะไรขนาด ไม่ซ้ำเลยแต่ละคน เฮ่ออออออออ

ทำไรไม่คิดถึงอนาคตข้างหน้าเลยถ้าตัวจริงรู้ว่าอดีตที่ผ่านมา มันเป็นไงจะรับได้หรอ เชื่อว่ารับไม่ได้หรอก ต่อให้รักมากมายก็เหอะ  คนเราเฮ่อออออออออออออออออออออออออออออ

[ลูกหมีน้ำแดง]

ตอนนี้สงสารเนมจัง เป็นเหมือนตัวแทนคนที่โก้ชอบ 

[จันทร์ผา]

อ่านตอนนี้แล้วสงสารเนมจังเลย

[shoky_9]

อย่างนี้นี่เอง แต่อีกหน่อยก็เป็นตัวจริงน่านะ น้องเนม

[nunamicky]

สงสารน้องเนมอ่ะ
พยายามเข้านะ
เรื่องพี่โก้น่ะลองอีกซักทีก็ไม่มีอะไรจะเสียอยู่แล้ว
สู้ สู้

[REDMOON]

เมื่อก่อนเคยรักยังไง วันนี้อาจจะยังรักมากกว่าด้วยซ้ำใช่มั้ยน้องเนม  

ตัวแทนวันวาน ก็อาจเป็นตัวจริงได้นะ  

[Eternal luv]

จิ้มก่อน   

[morrian]

โก้คุง เข้าใจน้องเนมรึเปล่า 

[ja ne]

โก้ เห็นเนมเป็นเงาของเจจริงๆ ด้วย
ไอ้ตุ๊กตาหมีนั่น เอามีดเสียบหลังแล้วเผามันไปซ๊าาาาาาาาา
กับข้าว ที่วางอยู่ ก็ล้มโต๊ะไปเลย
แล้ววิ่งจู๊ดดดด ปิดประตูปังเข้าห้องไปหลบภัย

แต่หากมองในมุมของโก้
ก็คงเฮิร์ทอย่างหนักตั้งแต่สมัยหนุ่มๆ โน่นแล้ว
คนที่รักแสนรักไปอยู่ในมือชายอื่น (ดีนะที่เป็นพี่เอ็กซ์ -พระเอก 5555+)
แต่คิดว่า โก้ ก็คงจะมีจิตสำนึกแห่งความเป็นคนดีอยู่บ้างแม้ปากจะหนักไปซักหน่อย
ไม่อยากจะคิด แต่แอบคิดนิดนึง
อยากรู้ว่าตอนที่กิน(แอบ)เด็ก เมาหรือเปล่าลุง

[ï_Kiss_U♥]

อดีตก็คืออดีต ตอนนี้คือปัจจุบัน เวลาเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนหรือบางคนอาจไม่เปลี่ยน
งงวุ้ย

[NannY]

ชอบคีย์จริงๆ โฉด มั่วได้ใจ กร๊ากกกก  

พอมารู้แบบนี้แล้วสงสารน้องเนมอ่ะ ไม่อยากให้เนมยังรักโก้เลย คนที่ไม่เห็นคุณค่าของเรา

ก็อย่าจะไปยุ่งเลยดีกว่านะ มี ผช ดีๆ คนอื่นอีกเยอะ เหมือนที่พี่นิคว่า ชริ!

[Regina_1]

โอ้....น้องเนม....อ่านตอนนี้แล้วสลดง่ะ
....เหมือนเป็นเงาของใคร...
โห....โคตรทรมานใจเลย

โอ๋ๆๆๆๆ เดี๋ยวสักวันเค้าต้องมองเราที่เราเป็นเรานะน้องเนม

แต่ตอนนี้พี่นิคพระเอกสำหรับเค้ามากๆอ่ะ....คริคริ

ขอบคุณค่ะไรท์เตอร์...คิดถึงมากมาย หายไปตั้งหลายวันแน่ะ มิสบายรึป่าวคะ?

[JJHJJH]

ธ่อเนม เศร้าอ่า