ตอนพิเศษ…ลอยกระทงความจริงแล้วผมก็ไม่ได้สนใจวันลอยกระทงอะไรเท่าไรหรอกนะ ไม่ค่อยชอบคนเยอะๆ ด้วย ถ้าลอยแถวบ้านก็อยากลอยอยู่ ลอยในวัด คนไม่เบียดกันมาก คนไปลอยก็คนแถวบ้าน เพื่อนบ้าน เพื่อนแม่เพื่อนพ่อ รู้จักกันหมด แต่กรุงเทพฯ นี่เห็นส่วนมากเป็นแฟนกัน ไม่ก็กลุ่มเพื่อน ถ้าเป็นครอบครัวนี่ส่วนมากลูกจะยังอายุยังน้อย เพราะถ้าโตหน่อยก็ไปกับเพื่อนกับแฟนแล้ว เห็นแล้วเซ็งๆ อยากกลับไปลอยกับแม่ ทำบุญร่วมกันเยอะๆ เกิดมาจะได้เป็นแม่ลูกกันอีก
“ตัดสินใจได้ยัง”พี่โก้ก้มลงมองแบบกระทงขนมปังบนหน้าจอ
“เอาอันนี้ดีมั้ย แล้วทำกลีบหัวใจสีชมพู แป้งตรงฐานใส่สีเขียว”ผมชี้ให้ดูรูปตรงหน้า ถึงจะไม่สนใจวันลอยกระทง แต่ถ้าไปกับคนที่เรารักมันก็น่าไปใช่มั้ยล่ะ เพราะงั้นผมเลยอยากให้มันพิเศษหน่อย โดยการทำกระทงเอง ไอเดียนี้มาจากพี่นิค เพราะที่ร้านพี่นิคจะทำกระทงขนมปังขาย แล้วก็ถ่ายรูปส่งมาอวดผมใหญ่เลย ผมเลยอยากโชว์ฝีมือบ้าง ทำแป๊บเดียวก็เสร็จ แล้วก็เอาไปลอยได้เลย ว่าจะปั้นแป้งเป็นชื่อแปะลงไปด้วย
“ประหลาด”
“ประหลาดตรงไหน ก็เหมือนดอกกุหลาบไง ตรงฐานก็เหมือนก้านสีเขียวๆ ตรงกลีบก็เป็นใบสีชมพู ออกจะสวย”
“ตามใจ พี่ไปงีบดีกว่า สักห้าโมงเย็นปลุกนะ”พี่โก้ท่าทางง่วงๆ เมื่อคืนก็นั่งทำงานจนดึก ผมนอนรอถึงแค่ตีหนึ่งพี่โก้ก็ยังไม่นอน แล้วยังออกไปธุระแต่เช้าอีก ไม่รู้จะอึดไปถึงไหน
“ไม่ช่วยเนมทำเหรอ”รู้นะว่าเหนื่อย แต่อยากให้ช่วยกันนี่นา
“ทำไม่เป็น”
“ก็ช่วยกันไง”
“ไม่อยากเซอร์ไพรส์พี่เหรอ”
“......ก็อยาก”อยากเซอร์ไพรส์นะ แบบพอเห็นแล้วจะต้องพูดว่า ‘ทำได้ไงเนี่ยเนม เก่งที่สุดเลย’ อะไรประมาณนี้ แต่ถ้าทำด้วยกันมันก็จะไม่มีคำชมสินะ
“งั้นพี่ไปนอนล่ะ”พี่โก้ลูบหัวผมเบาๆ ก่อนจะก้มมาหอมหน้าผากแล้วก็เดินเข้าห้องนอนไปเลย แต่...ทำไมผมรู้สึกเหมือนถูกหลอกยังไงไม่รู้สิ
ผมสลัดหัวเอาความคิดฟุ้งซ่านออกไปก่อนจะเริ่มลงมือทำ มันก็ทำไม่ยากหรอกนะ เพราะผมซ้อมทำมาแล้วเมื่อวันก่อน ผมค่อยๆ เอาหัวใจไปแปะฐานขนมปังสีเขียวอ่อน เอาปลายแหลมชี้ออกให้เป็นกลีบกระทง แปะกลีบจนรอบ แล้วก็เอาแป้งที่ปั้นเป็นเส้นๆ มาดัดเป็นตัวอักษรว่า ‘Go ❤ Name’ รูปหัวใจใช้แป้งสีชมพูด้วยล่ะ ผลงานออกมาสวยงามสุดๆ ผมค่อยๆ ใส่เตาอบ ตั้งไฟ ตั้งเวลา แล้วก็ยืนลุ้นจนกระทั่งเสียงสัญญาณของเตาดังก็รีบเอาออกมา ไม่อยากจะบอกว่าโคตรของโคตรๆ น่ารักอ่ะ เป็นกระทงที่น่ารักและสวยงามที่สุด แต่ตัวหนังสือมันบวมๆ แปลกๆ โชคดีที่ฐานผสมเขียวไว้เลยพออ่านออก ผมรีบใช้ผ้ามาห่อกระทงแล้ววิ่งไปห้องนอน
“พี่โก้! พี่โก้ตื่นๆๆ ดูดิๆ เสร็จแล้ว”ผมเดินไปนั่งบนเตียง พี่โก้ตื่นง่าย พอผมเรียกก็ตื่น แต่ดันเอามือมาโอบเอวแล้วลากผมลงมานอนด้วยนี่สิ
“เดี๋ยวกระทงพัง!!”ผมพยายามพยุงกระทงในมือ กลัวพังก็กลัว กลัวหล่นใส่ก็กลัว มันยังร้อนอยู่นะ
“อืมมม...สวยดี เก่งนี่ ลอยน้ำได้ชัวร์นะ”
“....เนมยังไม่ได้ลอง”ลืมข้อสำคัญไปเลย ถ้ามันลอยไม่ได้ล่ะ ผมรีบเดินไปอ่างล้างจานแล้วเปิดน้ำให้เต็ม
“พี่โก้ออกมานี่หน่อย”ผมตื่นเต้นอ่ะ ต้องเรียกมาช่วยกันลุ้น ถ้าลอยไม่ได้ก็ต้องทำใหม่ ยังทำทันอยู่ แป้งที่ผสมไว้ก็เหลือด้วย
“อะไร”
“เนมตื่นเต้น มาตรงนี้ดิ”ผมกวักมือเรียกพี่โก้ให้รีบๆ เดินมา แต่เหมือนคนถูกเรียกไม่ได้รีบตามอัตราความเร็วของมือผมเท่าไรเลย
“พี่โก้ลอยดิ เนมจะปิดตา”
“ฮึๆ จะลุ้นอะไรนักหนา ลอยไม่ได้ก็ซื้อก็ได้ อันนี้ก็เอาไว้กิน”
“บ้า มันกินไม่ได้ ไม่อร่อยด้วย”
“อ่ะๆ ดูๆ พี่ปล่อยมือนะ”พี่โก้ค่อยๆ ปล่อยมือจากกระทง ผมกลั้นหายใจรอดูว่าจะจมมั้ย เอียงหรือเปล่า แต่....สุดยอดอ่ะ โคตรเก่งอ่ะ
“เนมเก่ง”คำนี้พี่โก้ไม่ได้พูดหรอกนะ ผมชมตัวเอง กระทงไม่เอียง ไม่จม สวยด้วย
“บนกระทงเขียนว่าอะไรน่ะ.....”พี่โก้พยายามเพ่งมองจนผมคิดว่าน่าจะอ่านออกแล้ว เพราะหันมาจ้องผมแล้วยิ้มล้อๆ ใหญ่เลย
“ก็....เหมือนหน้าเค้กไง”ผมหยิบกระทงขึ้นจากน้ำ เอาผ้าซับๆ น้ำออกนิดหน่อย แต่เหมือนพี่โก้ยังมองหน้าผมอยู่เลย
“อะไรเล่า”ผมก็เขินเป็นนะ ชอบมองแบบยิ้มๆ ให้ทำตัวไม่ถูก ผมยกมือทุบไหล่เบาๆ แต่คนโดนตีกลับหัวเราะซะงั้น
“เนมไปอาบน้ำก่อนนะ จะได้รีบออกไปกัน”ผมวางกระทงไว้บนเคาน์เตอร์แล้วค่อยๆ ทำตัวลีบเดินเลี่ยงออกมา แต่คนที่ยืนนิ่งมานานดันชะโงกหน้าหอมแก้มผม ผมรีบเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องเลย พี่โก้ชอบแกล้งให้เขินอ่ะ ชอบมองๆ ไม่พูด แล้วก็ยิ้มให้ทำตัวไม่ถูก อย่างหอมแก้มเงี้ย ทำเสียงปากจุ๊บให้ได้ยินอีก นิสัยไม่ดีอ่ะ
ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จพี่ก็เสร็จเหมือนกัน แถมยังเตรียมอุปกรณ์ธูปเทียนพร้อมแล้วด้วย ผมเดินไปถือกระทงของตัวเองแล้วเดินตามพี่โก้ออกไป ระหว่างทางรถเริ่มติดจนผมหงุดหงิด ดีที่เราเลือกลอยในมหาฯลัยก็เลยไม่ต้องไปไกลจากคอนโดฯ มากนัก แต่กว่าจะหาที่จอดได้ก็เซ็ง แถมยังต้องเดินอีก พี่โก้จูงมือมุมผ่านคนโน้นคนนี้ โดยที่ผมมีหน้าที่ประคองกระทงตัวเอง ตอนนี้เพิ่งทุ่มกว่า คนยังไม่ค่อยลอยมากเท่าไร ผมกับพี่โก้หาผมมุมที่คนน้อยๆ เพื่อจุดธูปเทียนแล้วก็อธิษฐาน
“พี่โก้อธิษฐานพร้อมกัน อย่าเพิ่งปล่อยมือจนกว่าเนมจะอธิษฐานจบด้วย”
“งั้นหาที่นั่งได้เปล่า กว่าจะจบพี่คงเมื่อย”พูดจริงหรือแกล้งผมเนี่ย แต่หันซ้ายหันขวาเหมือนหาที่นั่งจริงๆ เลยอ่ะ
“อย่าแกล้งเนมดิ เนมอุตส่าห์ตั้งใจทำกระทงเลยนะ ห้ามปล่อยมือก่อนเนมด้วยนะ เนมขอ”ผมพูดด้วยสีหน้าจริงจัง แต่พี่โก้ดันยิ้ม ยังดีที่พยักหน้าตกลงล่ะนะ
ผมยกมือแตะกระทงก่อนจะค่อยๆ หลับตา ไม่รู้ว่าต้องสวดอะไร ผมก็สวดนโมสามจบ แล้วก็ขอบคุณสิ่งศักดิ์สิทธิ์เจ้าป่าเจ้าเขาพระแม่ธรณีพระแม่คงคา ก่อนจะเริ่มขอพรให้ตัวเอง ถึงจะรู้ว่าไม่ใช่เทศกาลที่ไว้สำหรับขอพร แต่มันก็อดไม่ได้ ผมขอให้พี่โก้รักผมตลอดไป ตลอดกาล ขอให้พี่โก้แข็งแรงจะได้คอยดูแลผม ขออย่าให้มีใครมาชอบพี่โก้อีก คนที่ชอบๆ พี่โก้ของผมอยู่ขอให้มีแต่เรื่องซวยๆ เข้าไปหา ขอให้พี่โก้มีเวลาให้ผมเยอะๆ ให้ผมคนเดียว สนใจผมคนเดียว แคร์ผมคนเดียว ผมขออะไรอีกหลายๆ อย่าง ทุกอย่างล้วนแต่เกี่ยวกับที่พี่โก้ต้องทำเพื่อผมคนเดียว ให้ผมคนเดียว ผมรู้สึกว่าตัวเองจะยิ้มอยู่ แถมเหมือนได้ยินเสียงพี่โก้หัวเราะด้วย ผมค่อยๆ ลืมตาก็เห็นพี่โก้ก้มมองหน้าผม กึ่งยิ้มกึ่งหัวเราะ แต่ที่สำคัญคือมือที่ยังประคองกระทงร่วมกับผมอยู่
“ขอบคุณครับ”
“ไปลอยกันจะได้ไปกินข้าว”พี่โก้ดันไหล่ผมไปริมสระน้ำ รอให้คนที่กำลังลอยอยู่ลุกออกมาก็เดินไปแทนที่ ผมค่อยๆ กวักน้ำให้พัดกระทงไปไกลๆ ยืนมองสักพักพี่โก้ก็จูงมือผมกลับมาที่รถ ระหว่างทางผมเพิ่งสังเกตว่ามีคนแอบมองพี่โก้ด้วย ผมเลยยกมืออีกข้างที่ว่างกอดแขนพี่โก้ซะเลย แล้วพี่โก้ก็หัวเราะอีกรอบ จะอารมณ์ดีเกินไปแล้วมั้ง
“พี่โก้อธิษฐานอะไร”
“ไม่บอก”
“บอกหน่อยดิ เนมอยากรู้”
“ไม่บอก”โหย ยิ่งไม่บอกยิ่งอยากรู้เข้าไปใหญ่
“กินไรดี”มีเปลี่ยนเรื่องอีก
“อะไรก็ได้เยอะๆ เนมหิว”ผมไม่ได้คล้อยตามหรอกนะ แต่หิวจริงๆ
“แต่คนเยอะนะ ซื้อไปกินที่ห้องดีมั้ย”
“ขี้เกียจล้าง”
“งั้นหาชาบูกินแล้วกัน อยากกินร้อนๆ”
“แล้วตกลงอธิษฐานว่าอะไรอ่ะ พี่โก้บอกมาเหอะ เนมอยากรู้จริงๆ”
“ไม่บอก”อะไรก็ไม่ๆๆ เซ็งอ่ะ รู้สึกเหมือนมีความลับกัน ผมไม่ชอบอ่ะ อยากรู้ๆๆ ผมนั่งกอดอกหันมองไปนอกรถ พี่โก้เอามือมาลูบหัวผมแบบปลอบๆ ผมไม่ได้โกรธไม่ได้งอน แต่มัน...ไม่รู้สิ ก็แค่อยากรู้ทำไมไม่บอกอ่ะ ก็แค่...อยากรู้ว่าใจตรงกันมั้ยแค่นั้นเอง
“เป็นอะไร โกรธพี่เหรอ”
“เปล่า”
“งั้นหันหน้ามาสิ ทำหน้างอใส่กระจกทำไม”เออจริง ผมสบตากับพี่โก้ผ่านกระจกจริงๆ ด้วย
“ก็....”
“ก็อะไรพูดมา”
“ก็ทำไมพี่โก้ไม่บอกเนมล่ะ เนมแค่อยากรู้อ่ะ ทำเหมือนมีความลับกับเนมอ่ะ เนมไม่ชอบ”
“ก็ไม่เห็นมีความลับอะไร แค่ไม่บอก”
“ก็นั่นแหละ เนมอยากรู้”
“อยากรู้ไปทำไม คำอธิษฐานใครเขาบอกกัน เดี๋ยวมันไม่เป็นจริง”ถ้าคนอื่นยกเหตุผลนี้มาพูดผมจะเชื่ออยู่หรอก แต่นี่เป็นพี่โก้ เหตุผลเดียวที่ไม่บอกคืออยากแกล้งผมเท่านั้นล่ะ
“ก็!!....ก็เนมอยากรู้เฉยๆ อยากรู้ว่าใจตรงกันเปล่า”อยากเถียงนะ แต่ไม่รู้จะเอาอะไรมาเถียง ก็แค่อยากรู้เฉยๆ
“ถ้าบอกไปแล้วคำอธิษฐานพี่ไม่เป็นจริงเนมจะเสียใจมั้ยล่ะ”
“ก็......ไม่เสียใจหรอก”ผมคิดๆ แล้ว ยังไงคำอธิษฐานผมมันก็ครอบคลุมสุดๆ แล้ว ขอแค่ของผมเป็นจริงก็น่าจะพอ
“พี่อธิษฐานว่า.....”มีเว้นจังหวะอีก ผมขยับเข้าไปใกล้ๆ หันไปฟังทั้งตัว ไม่รู้ทำไมต้องลุ้นขนาดนี้
“........ว่า”พี่โก้นิ่ง ผมเลยช่วยกระตุ้นอีกครั้ง
“ขอให้คำขอของเนมเป็นจริง”
“............!!”ผมทวนย้ำคำพูดนั้นซ้ำๆ ในหัว ขอให้คำขอผมเป็นจริงๆๆๆ
“จริงอ่ะ”
“อืม”
“.......จริงๆ นะ”
“จริง”
“แล้วพี่โก้รู้ได้ไงว่าเนมขออะไร”
“ไม่รู้ แต่คิดว่าเดาได้”
“อ้าว!! แล้วๆๆ แล้วอย่างนี้คำอธิษฐานพี่โก้ไม่เป็นจริงก็แสดงว่าของเนมก็จะไม่เป็นจริงด้วยสิ!!”ซวยเลย อย่างนี้ๆ....ทำไงดีอ่ะ
“ก็บอกแล้วว่าไม่บอกๆ เนมก็อยากรู้อยู่ได้”
“พี่โก้!!”
“ครับ”
“ทำไงอ่ะ อย่างนี้....ทำไงดีอ่ะ ไปลอยอีกรอบเถอะ นะๆ”
“ตลกแล้ว ให้ย้อนไปอีกเนี่ยนะ ไม่เอาหรอก”
“พี่โก้อ่ะ นะๆ เนมกลัวนี่”รถยังติดแทบไม่ขยับ เรายังย้อนกลับไปได้นะ
“กลัวอะไร”
“ก็เนมขอให้พี่โก้รักเนมตลอดไป ขอให้เรารักกันนานๆ ขอให้พี่โก้แข็งแรง ขอเยอะแยะเลย แล้วอย่างนี้ถ้ามันไม่เป็นจริงล่ะ”ผมนั่งแบบกระสับกระส่าย เอาแต่นึกในใจว่าไม่น่าเลยๆ ทั้งที่ทุกอย่างสมบูรณ์แบบสุดๆ แล้วนะวันนี้ กระทงก็สวยด้วย แต่ไม่น่าซักพี่โก้เลย พี่โก้ดึงมือผมไปกุมไว้แล้วบีบเบาๆ ให้ผมผ่อนคลาย แต่ก็ช่วยไม่ได้มาก ผมจิตตกไปแล้ว
“พี่โก้....ลอยอีกรอบเถอะนะ”อยากจะร้องไห้ แต่น้ำตาก็แห้งไปทันทีที่พี่โก้ดึงมือที่กุมไว้ไปจูบเบาๆ แล้วเปลี่ยนจากมือมาจูบปากผม ถึงจะไม่ได้สัมผัสลึกซึ้งอะไรแต่ช่วยให้หายฟุ้งซ่านได้นิดหน่อย พี่โก้ถอยกลับไปแต่โอบผมไปพิงไหล่ไว้ก่อนจะพูดประโยคที่ทำให้ผมสบายใจขึ้น หัวใจฟูฟ่องเต็มอก กำลังกายลดลงแต่กำลังใจเพิ่มขึ้นเต็มเปี่ยม
“ถ้าจะขอเรื่องพวกนั้น.........แค่บอกพี่ก็พอ”
++++++++++++จบตอน+++++++++++++
เอามาเบรคอารมณ์กัน ถือว่าส่งท้ายลอยกระทงกัน
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
