ความจริงผมก็รู้หรอกนะว่าเขาไม่ได้อยากให้ผมมา แถมยังไม่ได้ตั้งใจชวนเหมือนที่พี่เจมส์บอกผม แต่คงเป็นเพราะคำพูดที่ยังวนเวียนอยู่ในหัวผมล่ะมั้งที่ทำให้ผมตัดสินใจตามมาด้วย...กล้าๆ หน่อย
“น้องเนมไม่ต้องสนใจนะครับ คนนั้นน่ะแค่มาตามตื้อน้องโก้เฉยๆ แต่โก้มันไม่เคยเล่นด้วยหรอกนะ ส่วนมากก็ได้พวกพี่นี่แหละคอยผลัดกันเป็นก้างขวางคอตลอด”พี่ปั้นเอื้อมมือมาจับมือผมไปรับแก้วเหล้าที่ชงอ่อนๆ แต่หลังจากรับแก้วแล้วก็ยังไม่ปล่อยมือผมออก แถมยังขยิบตาให้ด้วย ผมเลยมองไปที่พี่ฟ้า คนที่พี่โก้แนะนำว่าเป็นแฟนกับพี่ปั้น กลัวพี่เขาหึงแล้วเดี๋ยวผมจะโดนต่อยไม่รู้ตัว แต่พี่เขาไม่เห็นมีอาการอะไร แค่มองยิ้มๆ ส่วนพี่เจมส์นี่กลั้นยิ้มจนแทบจะหัวเราะออกมา ไม่รู้ขำอะไรนักหนา
“ปล่อยไอ้โก้ไปสักสิบนาทีเราค่อยไปตามมันกลับมาแล้วกันนะ ตอนนี้นั่งเล่นกับพวกพี่ๆ ไปก่อน อยากได้อะไรมาเคี้ยวเล่นมั้ย มะม่วงหิมพานต์ดีมั้ย”พี่ปั้นยังคงยึดบทสนทนาจากคนอื่น ทำหน้าที่เจ้าบ้านอย่างดี ความจริงร้านแบบนี้มักไม่ค่อยมีของทานเล่นเท่าไหร่ แต่ผมน่ะเป็นพวกชอบทานกับแกล้มกับของทานเล่นพวกนี้ด้วยเลยไม่คิดจะปฏิเสธ พี่ปั้นเรียกลูกน้องที่ยืนใกล้ๆ มาสั่งอาหารแล้วก็หันมาจ้องหน้าผมต่อโดยที่ยังไม่ปล่อยมือผมเลย
“ทำไมน้องถึงมาอยู่กับโก้มันได้ล่ะ”พี่ฟ้าถามจบ พี่ปั้นก็หันไปยกนิ้วโป้งชมเชยทันที พร้อมปล่อยมือผมแล้วยกไปลูบแก้มแฟนตัวเองแทน
“แม่รู้จักกับแม่พี่โก้ฮะ เมื่อก่อนเป็นเพื่อนบ้านกัน”เชื่อมั้ยว่าถ้ามีคนถามเรื่องนี้สิบคน ผมก็ตอบได้สิบอย่างเลยนะ ไม่ว่าจะแม่เป็นเพื่อนกัน เคยอยู่บ้านใกล้กัน พี่โก้เป็นเพื่อนพี่นิคตอนเด็ก หรือผมเคยเรียนพิเศษกับแม่พี่โก้ เคยเป็นรุ่นน้อง อีกสารพัดคำตอบที่เป็นความจริงแต่อธิบายความสัมพันธ์ได้ไม่หมด
“อ้อออ....สานสัมพันธ์จากความใกล้ชิดนี่เอง เห็นมั้ยกูบอกแล้วว่ามันต้องคนใกล้ตัว ไม่งั้นอย่างมันหรือจะสน”พี่ฟ้าหันไปพยักหน้าให้พี่เจมส์ แต่ผมเองก็ฟังไม่ค่อยเข้าใจเท่าไร
“อย่างงี้มันก็เลี้ยงต้อยจริงๆ ดิวะ ไม่ได้ๆ กูต้องบอกไอ้น้องตี๋ก่อน”พี่เจมส์รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากด แต่เขาจะบอกอะไรพี่ตี๋เหรอ
“น้องเนมรู้จักไอ้ตี๋มั้ย เพื่อนสนิทโก้มันน่ะ ตี๋แล้วก็เจ”พี่ปั้นเห็นผมมองพี่เจมส์ก็เลยถามขึ้นมา
“ก็...รู้จักชื่อเฉยๆ ไม่เคยคุยกัน”
“อ้าว อยู่บ้านใกล้กันแล้วไม่เคยเล่นกับพวกนั้นบ้างเหรอ”ไม่รู้ทำไม เวลาพี่ฟ้าพูดแต่ละที ผมรู้สึกเหมือนคุยกับนักเลง อารมณ์เหมือนถูกกระชากคอเสื้อแล้วยกเขย่าสูงๆ เวลาถาม ทั้งที่ความจริงพี่เขาก็นั่งดื่มนิ่งๆ
“พี่ชายเนมสนิทกับพี่โก้ตอนเด็กๆ แต่พอเนมย้ายบ้านแล้วเริ่มห่างกัน แต่เนมเรียนโรงเรียนเดียวกับสามคนนั้นก็เลยรู้จักชื่อมาบ้างเฉยๆ”ความจริงที่เริ่มห่างน่ะมันหลังจากที่โดนฟันแล้วทิ้งต่างหาก
“อ้าว....แล้ว....ตกลงเคยคบกับมันรึเปล่า”
“...ไม่เคย”เอาเข้าจริงๆ แล้วความสัมพันธ์ของผมกับพี่โก้ก็คลุมเครือมาตั้งแต่เมื่อก่อน จนกระทั่งตอนนี้ก็ยังไม่มีอะไรชัดเจนสักอย่าง
“แต่ทำไมไอ้ตี๋บอกว่าน้องเคยเป็นเด็กไอ้โก้ล่ะ มันว่ามันจำชื่อน้องได้นะ พอพี่เล่าให้มันฟังมันอ๋อเลย บอกว่าเคยได้ยินเสียงตอนคุยโทรศัพท์”พี่ฟ้าพูดออกมาแล้วทำให้ผมรู้สึกดีใจนิดๆ อย่างน้อยพี่ตี๋ก็ยังพอมองเห็นตัวตนของผมบ้าง ผมไม่ได้ถูกซ่อนจนไม่เคยมีใครพบเห็น อย่างน้อยก็มีหนึ่งคนที่อยู่ข้างกายเขาจำผมได้ มันทั้งดีใจทั้งเศร้าใจ ที่จนป่านนี้เรื่องแค่นี้ก็ยังทำให้ผมยิ้มออกเหมือนเด็กโง่ๆ
พี่ๆ คงเห็นผมซึมลงเลยไม่ถามเรื่องระหว่างผมกับพี่โก้อีก ผมเองก็พยายามไม่คิดถึงอดีต นั่งดื่มกับพวกพี่ๆ ไปก็นั่งคุยเรื่องโน้นเรื่องนี้ พี่ฟ้าเป็นศิษย์เก่าที่มหาฯลัยผมเหมือนกัน แต่เรียนคนละคณะ ความจริงพี่ฟ้าเป็นเพื่อนของแฟนพี่เจ พี่ฟ้าเห็นผมทำท่าสนใจเรื่องพี่เจก็ยิ้มล้อๆ เหมือนจะจับได้ว่าทำไมผมสนใจ
“ตอนแรกๆ พี่ก็ชอบเจมันนะ แต่ยอมไอ้เอ็กซ์มัน ไอ้เชี่ยเจมส์นี่สิที่สร้างปัญหาให้คู่นั้นจนเกือบตีกันแล้ว ไอ้โก้กับไอ้ตี๋มันยิ่งจ้องจะดักตีอยู่ ถ้าเจมันไม่ห้ามนะป่านนี้หัวแบะไปแล้ว”
“ก็คนมันน่ารักนี่หว่า อีกอย่างเพื่อนมึงชอบทำท่าหวงดีนักกูเลยจีบแข่งแม่งเลย”
“อย่างมึงเค้าเรียกแย่งเว้ยไม่ใช่แข่ง แต่เนมไม่ต้องกลัวไปนะ พี่รับประกันว่าไอ้เอ็กซ์ไม่มีวันปล่อยเจหลุดมือง่ายๆ หรอก แถมเจมันก็คงขาดเพื่อนพี่ไม่ได้แล้วเหมือนกัน เพราะงั้นสบายใจได้ว่าคู่แข่งอันดับต้นๆ ลดลงไปหนึ่ง”
“เนมเปล่าคิดอย่างนั้นซะหน่อย”พูดจบผมยกแก้วเหล้าขึ้นดื่ม แต่พี่ๆ ก็ยังหัวเราะแซวผมต่อไป ไม่รู้เหล้าร้านนี้ผสมกัญชาหรือเปล่า ทำไมแต่ละคนอารมณ์ดีจริงๆ
ผมหันไปมองบรรยากาศรอบๆ ความจริงจะที่นี่หรือที่บ้านผมก็ไม่ต่างกัน ถึงบ้านผมจะเรียกว่าต่างจังหวัด แต่วันรุ่นที่นั่นก็แต่งตัวเก่งไม่แพ้ใคร หล่อๆ สวยๆ ก็มาก เวลาเมาก็เซหัวทิ่มเหมือนกันหมด ราคาก็ไม่ต่างด้วย สรุปแล้วมันก็เหมือนกันหมดทุกอย่าง ไม่ได้มีอะไรน่าสนใจเท่าไหร่ แต่ความจริงผมอยากไปพวกผับเกย์บาร์เกย์นะ เคยชวนไอ้คีย์แล้วแต่มันไม่ยอมพาไป แต่ตัวมันเองน่ะเคยไปเที่ยวมาแล้ว จะว่าไปแล้วร้านนี้ผู้ชายเหมือนจะเยอะกว่าผู้หญิงมากๆ เลยนะ
“ทำไมร้านพี่ปั้นมีแต่ผู้ชายล่ะ”เพราะตั้งแต่เข้ามาในร้าน พี่ปั้นเป็นคนชวนผมคุยด้วยมากที่สุดผมเลยกล้าชวนคุยกลับบ้าง อีกอย่างพี่ปั้นไม่น่ากลัวเหมือนพี่ฟ้า แล้วก็ไม่ไม่ทำตาเยิ้มใส่เหมือนพี่เจมส์ด้วย
“เมื่อก่อนร้านพี่เป็นผับเกย์ไง แต่ว่าผู้หญิงมาเที่ยวกันเยอะเหมือนกัน หลังๆ เลยมั่วกันไปหมด บางวันผู้หญิงก็เยอะกว่า แต่ร้านพี่ไม่ตรวจบัตรนะ พี่คัดหน้าตาอย่างเดียว”พี่ปั้นทำสีหน้าจริงจังมากๆ จนผมเกือบเชื่อ
“ฮ่าๆๆ พี่ปั้นน่ารักเนอะ อย่างนี้พี่ก็เปิดร้านมาหลายปีแล้วสิ”พี่ปั้นทำให้ผมหัวเราะออก ตรงข้ามกับอีกสองคนที่ทำหน้าเบ้เพราะรู้ว่าพี่ปั้นตั้งใจพูดเอาใจผม และก็ชมตัวเองด้วย แต่ความจริงคนที่เหลือก็ได้อานิสงส์คำชมไปนะ
พอพี่ปั้นเห็นผมท่าทางสนใจผับเกย์ก็แอบกระซิบว่าถ้าอยากไปจะแอบพาไป ยิ่งช่วงเทศกาลจะมีจัดประกวดหลายอย่าง เมื่อก่อนพี่ปั้นเคยจัด แต่พอปรับร้านเป็นแบบนี้เลยไม่ได้จัดแล้ว พี่ปั้นบอกว่าให้หนีไปเที่ยวกันสองคน แน่นอนว่าคนร่วมโต๊ะอีกสองคนไม่ได้ยินเพราะทั้งคู่กำลังคุยกันเรื่องงาน ร้านนี้พี่ฟ้ามีหุ้นอยู่นิดหน่อย แต่หุ้นใหญ่คือพี่ปั้น รองลงมาคือผู้ช่วยที่เป็นเพื่อนพี่ปั้น แต่จะผลัดกันมาดูแล และพี่คนนั้นก็จะคอยดูเรื่องการตลาดด้วย คอยหาวงดนตรีมาเล่น หากิจจกรรมมาจัด ส่วนพี่ฟ้าหุ้นส่วนน้อยๆ ทำหน้าที่เหมือนผู้จัดการร้าน แต่ก็รับจ๊อบเล็กๆ น้อยๆ ตามสายงานที่เรียนมา งานส่วนมากจะได้จากพี่เจมส์คอยเอามาให้ พี่เขาก็ชมแฟนตัวเองล่ะนะว่าทำงานเก่ง แต่ไม่ชอบทำงานประจำก็เลยลาออกมารับฟรีแลนซ์ ส่วนพี่ปั้นนั้นหนักไปทางเกเรมาตั้งแต่เด็ก ชอบเที่ยวสังสรรค์กับเพื่อนฝูง แถมยังชอบผู้ชายมาตั้งแต่วัยรุ่น แรกๆ ที่บ้านก็รับไม่ได้และพยายามพาไปรักษา แต่พี่ปั้นหัวดื้อ เล่าว่าเคยพาผู้ชายเข้าบ้านให้พ่อแม่เห็นด้วย แต่ก็พาเข้าไปเฉยๆ ไม่ได้ทำกิจกรรมอะไรกัน แค่เมาแล้วแวะค้างคืนเท่านั้น เช้าวันรุ่งขึ้นตอนพี่ปั้นเดินออกมาจากห้องพร้อมผู้ชายแปลกหน้าเล่นเอาแม่เกือบเป็นลม ส่วนพ่อพี่ปั้นนั่งนิ่งไม่พูดไม่จา พี่ปั้นก็เลยรู้สำนึกว่าทำเกินไปก็เลยเข้าไปกราบขอโทษ จนตอนนี้พี่ปั้นก็ไม่รู้ว่าครอบครัวรับได้หรือเปล่า เพราะไม่ค่อยได้กลับบ้าน แถมนานๆ ถึงจะโทรคุยกัน ผมว่าพ่อแม่พี่ปั้นคงรับได้นั่นล่ะ แต่คงไม่อยากเห็นกับตาเท่าไรเลยไม่สนับสนุน ได้แค่คอยมองห่างๆ ไม่งั้นคงไม่ช่วยออกทุนเปิดร้านนี้ให้ตั้งแต่แรกหรอก
“เนม...พี่ถามอะไรหน่อยสิ”พี่ปั้นยกมือป้องปากโน้มหน้ามากระซิบเบาๆ ผมเลยต้องเอียงตัวไปฟังด้วย
“เนมเป็นอะไรกับโก้”
“ก็เป็นน้องเพื่อน”ผมบอกแล้วว่าถามสิบครั้งก็ได้คำตอบสิบอย่าง แต่มันเป็นความจริงที่สุดแล้ว ส่วนคำตอบอื่นๆ ที่อยากตอบนั้นผมไม่เคยแน่ใจสักอย่าง
“งั้นเอาอย่างนี้ เนมเคยเป็นอะไรกับโก้ เคยคบกันเหรอ”คงเพราะพี่ปั้นเล่าเรื่องส่วนตัวของตัวเองให้ผมฟังล่ะมั้ง ผมเลยสบายใจมากพอที่จะแบ่งปันเรื่องส่วนตัวของตัวเอง อีกอย่างผมเองก็อยากระบายเรื่องพวกนี้ให้ใครสักคนได้รู้เหมือนกัน เมื่อก่อนยังมีพี่นิค แต่ตอนนี้ไม่มีแล้ว แถมกับพี่นิคผมยังพูดได้ไม่ทุกเรื่องด้วย
“ก็...เคยมีอะไรกันนิดหน่อย”
“เคยแบบว่า...มีเซ็กส์น่ะเหรอ”ให้ตายเหอะ ถึงพี่เขาจะกระซิบถามเบาๆ แต่ทำไมผมถึงรู้สึกว่ามันดังก้องอยู่ในหัวจนหัวใจรู้สึกสะเทือนไปด้วยนิดๆ ถึงจะเคยพูดมันออกมาจากปากตัวเอง แต่ส่วนมากเป็นไปด้วยอารมณ์ประชด ไม่เหมือนตอนนี้ที่มันเหมือนจะ...อายนิดๆ หากต้องยอมรับออกมา
“ก็....นิดหน่อย”
“นิดหน่อยยังไงล่ะ พี่กับฟ้านะโจ๊ะกันเกือบทุกวัน บางวันเมาๆ ที่ร้านยังลากกันเข้าห้องน้ำหลังร้านเลย ไม่ต้องอายพี่หรอก เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องปกติ พี่ไม่ถือ”พี่ไม่ถือแต่ผมถือนี่นา
“ก็เคยนานมาแล้ว หลายปีแล้ว....แค่ครั้งเดียวด้วย”
“เหรอ....ทำไมครั้งเดียวล่ะ มันทำเจ็บเหรอ แสดงว่ามันได้เปิดซิงน่ะสิ”ยิ่งพูดเราก็ยิ่งโน้มตัวเข้าใกล้กันมากขึ้น แล้วพยายามลดเสียงให้เบาลง พอพี่ปั้นเหมือนจะเสียงดังไปผมก็รีบยกนิ้วจุ๊ๆ ที่ปากให้รู้ตัว
“พี่ปั้นอ่ะ....ก็....ไม่ได้บอกว่ารอบเดียวสักหน่อย”ผมว่าตัวเองเริ่มเมาแล้วแน่ๆ เลยถึงได้พูดออกมาแบบนี้ และเหมือนจะหยุดปากตัวเองไม่ได้สักเท่าไร
“อ๋อๆๆ ครั้งเดียวแต่หลายรอบ โอเคเก็ทละ แล้วตกลงมันเป็นคนแรกเหรอ พี่ดูออกนะ สายตาเนมน่ะเหมือนจะเทิดทูนมันหน่อยๆ ด้วย แต่บางทีก็มองเหล่ๆ แบบยังไงดีล่ะ...”
“หมั่นไส้”
“เออนั่นแหละ เหมือนโมโหๆ หน่อย ทำไมล่ะ มันได้แล้วทิ้งเหรอ”พี่ปั้นนี่อย่างกับหมอดูแน่ะ เดาเรื่องได้เป๊ะๆๆ สุดยอดมาก
“ก็ประมาณนั้น....ตอนนั้นเนมยังเด็กด้วยล่ะ เนมเมาด้วย พี่โก้ก็เมา มันเป็นความผิดพลาดล่ะมั้ง แต่หลังจากรอบแรกเนมก็สร่างแล้วนะ จริงๆ หลังจากนั้นก็ยังคุยกันนะ แต่...เนมก็ไม่รู้ว่าตอนนั้นเนมกับพี่โก้เป็นอะไรกัน เหมือนแค่นอนด้วยกัน แต่เนมคิดไปไกลโคตรๆ แล้วอ่ะ แล้วอยู่ดีๆ เนมก็รู้ว่าความจริงพี่โก้แอบรักคนอื่นอยู่นานแล้ว เนมก็อยากจะทนนะ แต่เนมได้ยินเองกับหูอ่ะ แถมเราอยู่ไกลกันด้วย ตอนนั้นเนมยังเรียนมัธยมแต่พี่โก้จะจบมหาฯลัยแล้ว เรียก็ไกลกัน ส่วนมากเลยได้แต่โทรคุยแล้วก็ทะเลาะกัน เนมเสียใจด้วย โมโหด้วย พี่ชายเนมก็โกรธพี่โก้ด้วย เนมก็เลยตัดใจ พี่โก้ก็ไม่เคยมาง้อเนม เนมก็เลยรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้สำคัญอะไรอ่ะ ถ้าแม่ไม่ให้มาอยู่กับพี่โก้ที่นี่ เนมกับพี่โก้ก็คงไม่ได้กลับมาคุยกันอีกหรอก”พอได้พูดแล้วผมก็พูดยาวเลย รู้สึกอยากนั่งเล่ารายละเอียดให้พี่ปั้นฟังมากกว่านี้ ว่าความจริงแล้วพี่โก้น่ะทำอะไรกับผมเอาไว้แต่ แต่พูดๆ แล้วเหมือนลิ้นชาๆ เพราะพูดสลับกับดื่มเหล้า ตอนนี้ลิ้นเลยพันกันยุ่ง
“สรุปไอ้ห่าโก้มันฟันแล้วทิ้งนี่หว่า”เสียงจากฝั่งตรงข้ามทำให้สะดุ้ง เงยหน้าขึ้นมาถึงเห็นพี่พี่ฟ้าพี่เจมส์กลายเป็นผู้ฟังที่ดีที่แอบฟังเงียบๆ ตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้
“กูบอกแล้วว่ามันนิสัยไม่ดี น้องเนมเชื่อพี่ ไม่ต้องสนใจมัน มาสนใจพี่ดีกว่า”
“เนมก็ไม่ได้สนอะไรสักหน่อย”ผมกลับมานั่งตัวตรงหลังจากเอียงตัวจนแทบจะมุดลงไปคุยกันใต้โต๊ะ
“อย่าปากแข็งหน่อยเลย มองดูก็รู้ เดี๋ยวหันมองๆ จนคอเคล็ดแล้วล่ะมั้ง อยากให้มันกลับมาก็เดินไปตามสิ”พี่ฟ้านี่ก็ปากเสียเหมือนกัน เสียดายพี่ปั้นแฮะ คนน่ารักๆ แบบนี้น่าจะหาแฟนดีๆ หน่อย
“เนมเปล่าซะหน่อย”
“กล้าๆ หน่อย ชอบก็บอกว่าชอบ อย่างไอ้โก้มันต้องให้คนอื่นจีบ มันไม่มีวันไปตามจีบคนอื่นหรอก มันหยิ่งจะตายห่า”ผมอยากจะเถียงออกไปนะ แต่ดันสะดุดตรงคำว่า ‘กล้าๆ หน่อย’ นี่สิ ผมไม่ได้ขี้หลาดซะหน่อย
“ใช่”พี่ปั้นเสริมคำพูดแฟนตัวเอง แล้วพี่เจมส์ก็เริ่มยุต่อ
“เนมมีโอกาสอยู่ใกล้มันซะขนาดนั้น ตื้อมากๆ เข้าเดี๋ยวมันก็ใจอ่อน พี่จะบอกอะไรให้นะ…”พี่เจมส์เว้นช่วงไปจนผมต้องถามต่อด้วยความอยากรู้
“อะไรอ่ะ”
“หอมแก้มพี่ก่อนดิ”
“ถุยเหอะไอ้เจมส์ ห่านี่ กูอุตส่าห์ตั้งใจฟัง”พี่ฟ้าคงอยากยกมือตบหัวพี่เจมส์ แต่ยั้งๆ ไว้เพราะพี่เจมส์แก่กว่า ถึงแก่กว่าแต่นอกจากพี่ปั้นแล้วคนอื่นเรียกพี่เจมส์ว่า ‘ไอ้’ หมดทุกคนเลยแฮะ
“ก็ไอ้กฤษมันบอกมาว่าไอ้โก้น่าจะชอบเนมบ้างล่ะ ไม่งั้นต่อให้แม่มันสั่งมันก็คงไม่ยอมให้มาอยู่ด้วยหรอก”
“ไหนมึงว่าโทรหาพี่กฤษไม่ติด”
“อันนี้กูคุยไว้นานแล้ว”
“พี่กฤษว่างั้นจริงน่ะ”พี่ปั้น ถามอย่างที่ผมอยากถามพอดี ถึงแม้จะไม่รู้จักคนชื่อกฤษก็เถอะ แต่เขาคงเป็นคนดีมากๆ
“จริงสิครับน้องปั้น ก็คราวก่อนพี่โทรไปเล่าให้มันกับน้องตี๋ฟัง มันก็บอกพี่มาอย่างเงี้ย มันบอกว่า....”
“ถ้ามึงยังลีลาอีกนะ มื้อนี้มึงเหมาจ่ายเลย”
“เออๆ กูก็ขอนึกคำพูดสวยๆ ของไอ้เวรนั่นหน่อยสิ แม่งเสือกของพูดศัพท์สูงเหมือนกันอีก กูฟังแล้วก็ต้องเอามานั่งแปล มันว่า...ไอ้โก้เป็นพวกช่างคิด ชอบวางแผน เหมือนเล่นเกมกับชีวิตตัวเอง แถมน้องตี๋ยังบอกอีกว่าโก้มันแทบไม่เคยทำอะไรพลาด ถึงพลาดก็เป็นความผิดพลาดแบบตั้งใจให้เกิดผลแบบที่มันต้องการ เพราะงั้นเรื่องของเนมกับมันน่ะ ที่เนมโจ๊ะๆ กับมันแล้วน่ะ พี่ว่ามันคงตั้งใจ เพราะตั้งแต่รู้จักกันมาพี่ไม่เคยเห็นมันเมาแล้วคุมตัวเองไม่ได้เลยนะ”
“อันนี้จริง เพราะปกติมันต้องคอยดูแลเพื่อนมันอีกสองคนไง”พี่ฟ้าเสริมคำพูดพี่เจมส์ ซึ่งผมก็เชื่อนิดหน่อย
“เออนั่นแหละ เพราะงั้นเรื่องเมื่อก่อนระหว่างเนมกับมันน่ะ กูรูกฤษเค้าวิเคราะห์มาว่า มันตั้งใจทำ แต่ส่วนที่ว่าทำไมถึงไม่ได้สานต่ออันนี้พวกพี่ไม่มีใครรู้เรื่องระหว่างนั้นสักคนเลยช่วยวิเคราะห์ให้ไม่ได้”
“คงเห็นเนมง่ายดีมั้ง เลยตั้งใจจะหลอกเนมอ่ะ”ผมก้มหน้าพูดเบาๆ ในสิ่งที่คิด แต่พี่ฟ้าก็แย้งขึ้นมาทันที
“มันไม่ใช่คนแบบนั้นซะหน่อย ถึงจะหน้าตาดูเหี้ยไปบ้าง แต่มันก็นิสัยดีนะ”
“พูดเหมือนมึงหน้าตาดีเนอะ”
“ดีไม่ดีเมียกูก็น่ารักแล้วกัน จริงมั้ยครับ”
“จริงที่สุด”พี่ฟ้าถามปุ๊บพี่ปั้นก็รับคำปั๊บ แถมเอนไปนั่งพิงไหล่โชว์หวานให้ดูด้วย
“ตั้งแต่พี่รู้ว่าเนมย้ายไปอยู่กับมันที่ห้อง พวกพี่ก็คอยตามลุ้นเนมอยู่เงียบๆ กันทุกคนเลยนะ เพื่อนสนิทมันสองคนก็มีแฟนกันหมดแล้ว แถมยังไปอยู่ซะไกล มันอุตส่าห์คอยดูแลของมันตั้งนาน เสือกคาบไปแดกกันหมดซะฉิบ พี่ว่ามันคงเหงามากล่ะ”อีกครั้งที่พี่ฟ้าพูดเรื่องดีๆ ทำให้ความรู้สึกที่เหมือนถูกกระชากคอเสื้อเขย่าตอนแรกจางหายไปบ้าง แต่ก็ยังไม่กล้าตีซี้อยู่ดี
“ก็ไอ้ห่าโก้มันดีแต่ใช้ความผูกพันรั้งคนอื่นไว้นี่หว่า แม่งหนีมันไปหมดทั้งคู่ ไอ้ผูกพันน่ะผูกพันอยู่ แต่ไม่ใช่รักมันก็เท่านั้นล่ะวะ”
“มึงพูดคำซึ้งๆ แบบนี้เป็นด้วยเหรอวะเนี่ย”พี่ฟ้าดูเหมือนจะไม่เชื่อคำพูดพี่เจมส์เท่าไร แต่ผมแอบอึ้งไปแล้ว ถ้าเป็นอย่างที่พี่เจมส์พูดออกมาจริงๆ พี่โก้คง...เหงามาก...ล่ะมั้ง
“เปล่า กูจำไอ้กฤษมา มันบอกไอ้โก้เป็นพวกจีบไม่ง่าย ได้ไม่ยากน่ะ”
“พี่กฤษพูดงั้นจริงอ่ะ”
“เปล่าครับน้องปั้น อันนั้นพี่พูดเอง กฤษมันบอกว่าโก้เป็นพวกอยากถูกรั้ง ถูกผูกมัดไว้บ้าง เพราะเมื่อก่อนมันดีแต่คอยทำให้สองคนนั้นผูกพันอยู่กับมัน พอ....เสียไปทั้งคู่ มันน่าจะเลิกอยากรั้งใครไว้แล้ว แต่เท่าที่กฤษมันคุยกับโก้คราวก่อน มันว่าไอ้โก้ไม่ได้ทำตัวเป็นพระเอกแบบชีวิตนี้จะไม่มีความรักอะไรหรอกนะ มันแค่อยากเป็นฝ่ายถูกรักบ้าง”
“งั้นเนมต้องใจกล้าหน้าด้านเข้าใจมั้ย เดินหน้าจีบมันไปเลย มันอ่อยเราซะขนาดนี้แล้ว ถ้าไม่ลุยก็คงต้องเลิก แต่พี่ยุให้ลุยนะ เพราะตอนนี้คู่แข่งเนมมีแค่คนนั้น ที่โก้มันยอมให้คนนั้นลากมันไปก็เพราะคนนั้นเค้าแสดงออกไง พูดๆ ไปแล้วเหมือนน้องโก้โรคจิตนิดๆ เลยนะเนี่ย”ผมแอบเห็นด้วยกับคำพูดสุดท้าย คนอย่างนั้นน่ะเหรอจะเป็นอย่างที่พี่กฤษอะไรนั่นวิเคราะห์มา ดูๆ แล้วไม่น่าจะใช่ ทั้งหยิ่ง ทั้งเจ้าเล่ห์ แถมตอนนี้ดูเหมือนจะเจ้าชู้ด้วย
“พี่ว่ามันจิตมากๆ เลยต่างหากล่ะครับ เพราะงั้นน้องปั้นไม่ต้องไปสนใจมันแล้วนะ สนใจพี่ดีกว่า”
“พี่โก้ไม่เห็นได้อ่อยเนมอย่างที่พี่ปั้นพูดเลย มีแต่ทำเหมือนอยากไล่มากกว่า”
“จริงเหรอ”
“ก็ยังเคยควงคนนั้นน่ะ ไปรับเนมที่มหาฯลัยเลย แถม....ยังบอกว่าไม่เคยรักเนมด้วย”ผมหันหน้าไปมองคนที่ถูกพูดถึง เจ้าของวันเกิดกับพี่โก้ยืนซ้อนกันเหมือนจะกอดกันเลยด้วยซ้ำ ก็เข้าใจหรอกนะว่าคนมันเยอะก็ต้องเบียดๆ บ้าง แต่ทำไมต้องไปยืนซ้อนข้างหลังด้วยล่ะ ไม่มีที่ยืนก็เดินกลับมาตรงนี้สิ
“แล้วเนมรักมันเหรอ”
“....เนมไม่รู้”
“นั่นไง ก็พอกันล่ะวะ ไอ้โก้มันบอกไม่เคยรัก ไม่ได้บอกว่าไม่มีวันรักสักหน่อย มันชอบปากหมาแบบนี้เนมก็ต้องตีความแง่ดีเข้าไว้ พยายามคิดเข้าข้างตัวเองเยอะๆ เดี๋ยวดีเอง”พี่ฟ้าพูดแบบให้กำลังใจ แต่ก็เหมือนแอบเหน็บแนมผมนิดๆ เหมือนกันนะ
“พี่จะบอกให้นะ ห้องที่เนมกำลังอยู่ตอนนี้น่ะ ถ้าไม่ใช่เนม พวกพี่ก็คิดไม่ออกว่าจะมีใครได้อยู่ห้องนั้นอีก ตอนพี่รู้ว่าเนมอยู่ห้องเดียวกับมันพี่ก็แปลกใจแล้วนะ แต่พอรู้ว่าเนมนอนห้องนั้น บอกตรงๆ ว่าพี่อึ้งไปเหมือนกัน”พี่เจมส์พูดนิ่งๆ ไม่ทำตาเยิ้มๆ หยอกผมเหมือนที่ผ่านมา แบบนี้ค่อยน่าเรียกพี่หน่อย
“ทำไมอ่ะ ห้องนั้นมีอะไรเหรอ เนมก็สงสัยเหมือนกันว่าทำไมพี่โก้ไม่อยู่ห้องใหญ่ แถมมีห้องน้ำในตัวด้วย ใครเคยอยู่ห้องนั้นเหรอ”
“ก็......”พี่เจมส์อ้ำๆ อึ้งๆ ไม่ยอมพูดออกมาแต่หันหน้าไปเหมือนขอความเห็นของอีกสองคนก่อน
“แล้วเนมคิดว่าใครล่ะ”พี่ฟ้าถาม และผมตอบได้โดยไม่ต้องคิดเลย ถ้าลองพูดเหมือนพี่โก้หวงห้องที่เคยมีเจ้าของแบบนี้ เจ้าของคนนั้นมีแค่คนๆ เดียว
“พี่เจ!”
“นั่นไง ร้อยทั้งร้อยต้องนึกว่าเป็นน้องเจกันหมด แต่ไม่ใช่หรอก ห้องนั้นเป็นห้องเก่าของไอ้ตี๋มัน”คำเฉลยของพี่เจมส์เล่นเอาผมอึ้งไปเลย
“หืมม์....ของพี่ตี๋เหรอ”
“ใช่ มันซื้อหารกัน แต่พอตี๋มันย้ายไปอยู่กับแฟนก็เลยขายต่อให้โก้ ตอนแรกกะว่าจะขายห้องแล้วให้โก้ไปหาห้องใหม่ แต่โก้มันไม่เอา มันก็เลยจ่ายเงินให้ตี๋ไป ความจริงมันก็ทะเลาะกันนิดหน่อยล่ะนะ แต่ไม่ได้ทะเลาะเรื่องเงินหรอก”
“โก้มันคิดมากไปเอง ความจริงตี๋ก็ยังเป็นห่วง ยังถามถึงมันอยู่นี่ ตี๋มันก็รอให้โก้ติดต่อหามันเหมือนกัน”ตลอดเวลาที่พูดมา พี่ปั้นเป็นคนเดียวที่พยายามพูดถึงพี่โก้ในแง่ดีเสมอ และแสดงออกถึงความห่วงใยให้เห็นมากกว่าอีกสองคน ถึงแม้ว่าจริงๆ แล้วผมรู้สึกว่าพี่ฟ้าดูออกจะใส่ใจเรื่องพี่โก้มากกว่าใครเพื่อนเลย
“โก้มันไม่ได้คิดมากไปเองหรอก ไอ้กฤษบอกว่าตี๋พูดไปอย่างนั้นแหละ ห่วงน่ะห่วง แต่ยัง...เหมือนเข้าหน้าไม่ติดว่ะ กฤษว่าน้องตี๋มันก็ยังไม่พร้อมหรอก แต่ที่พูดฝากมาเพราะไม่อยากให้โก้มันเสียใจ ถ้าตี๋มันหายโกรธจริงๆ ป่านนี้มันโทรหาไอ้โก้ก่อนแล้ว”
“น้องโก้ก็คงรู้ล่ะมั้งเลยไม่ติดต่อไปเหมือนกัน น่าเสียดายเนอะ”
“นั่นแน่!! ฟังตาแป๋วเลย อยากรู้เรื่องไอ้โก้มันล่ะสิ”พี่ฟ้ากวนตีนผมมากนะผมว่า ยิ่งเริ่มมึนๆ หัวแล้วด้วย อุตส่าห์คิดในแง่ดีดันมาทำให้อารมณ์ขึ้นอีกจนได้
“พี่เค้าทะเลาะกันเหรอ”ผมแสร้งยกแก้วขึ้นดื่มแล้วถามลอยๆ เหมือนไม่ได้สนใจคำตอบเท่าไร
“ช่ายยยย”ทั้งสามคนตอบประสานเสียง แถมยังยิ้มล้อผมด้วย ก็เล่นมาคุยข้ามหัวไปข้ามหัวมาแบบนี้จะไม่อยากรู้ได้ไง เท่าที่ได้รู้มา สามคนนั้นเป็นเพื่อนรักกันมากจะตายไป
“เรื่องไรอ่ะ”
“ไม่บอก!!”นี่ก็สามัคคีกันตอบอีก มาทำให้อยากรู้แล้วก็ไม่เล่า นิสัยไม่ดีทั้งกลุ่มเลย
“ไม่รู้ก็ได้ เนมก็ไม่ได้อยากรู้ซะหน่อย แค่ถามดูเฉยๆ”ผมทำเป็นไม่สนใจแล้วหันไปมองรอบๆ แต่ค้างอยู่ตรงกลุ่มงานวันเกิดนั้นนานหน่อย ตอนนี้เจ้าของงานกับเจ้าของห้องของผมหายไปไหนแล้ว!!
++++++++++++++++++++++++++++++++++
ความจริงอยากจะเม้นต์อธิบายเนื้อเรื่องที่ผ่านมาสักหน่อย แต่...อย่าเลยเนอะ อ่านไปแล้วคิดกันเองดีกว่า เพราะเท่าที่อ่านคอมเมนต์ก็เห็นแล้วว่าทุกคนเข้าใจความรู้สึกเนมได้เป็นอย่างดี
ปล.ขอฝากแจ้งสำหรับคนที่สั่งหนังสือจีนิดนึงนะคะ ให้ไปเช็คเมลล์ตัวเองด้วย จีแจ้งเรื่องขอเลื่อนกำหนดส่งหนังสือไว้ทางเมลล์แล้วนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
