จากที่ผมเคยคิดว่าตองค่อนข้างรู้จังหวะในการเข้าหา ไม่มากไม่น้อยไม่บ่อยเกินไป ถึงครั้งนี้จะออกแนวบังคับทางอ้อมให้ผมต้องมางานวันเกิดก็ยังพอจะรับไหว นั่นเพราะแรกๆ ตองแนะนำผมกับเพื่อนคนอื่นว่าผมเป็นเพื่อนที่สนิทกันเพราะผมสอนพิเศษน้องของตอง เพื่อนหลายๆ คนเอ่ยแซวเป็นระยะ ตองก็ตอบแบบกำกวม ผมก็เข้าใจเหตุผลละนะ ก็ได้แต่คิดในใจว่านี่คงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วที่จะยอมตามใจตองแบบนี้ แต่หลังๆ เมื่อตองเริ่มเมา จากที่ผมยืนเคียงข้าง เพื่อนตองเริ่มมาสมทบเยอะขึ้น แขกในร้านก็เยอะ เราเลยต้องยืนเบียดกันจนสุดท้ายตองแทรกตัวเข้ามายืนซ้อนด้านหน้าพร้อมจับมือผมให้เกาะเอวตองเอาไว้ ผมพยายามเรียกตองเพื่อเตือนเบาๆ แต่ตองกลับบอกว่าขอแค่วันเดียว ผมคิดว่านั่นไม่จริงหรอก ลองได้อะไรมากกว่าที่เคยแล้วล่ะก็ ไม่มีทางจะไม่เรียกร้องอีก ผมยืนนิ่ง คุยกับคนอื่นบ้างนิดหน่อย จนกระทั่งเพื่อนตองมากระซิบให้พาตองออกไปข้างนอกก่อน เพราะพวกเขาจะเอาเค้กมาเซอร์ไพรส์ ผมก็เออออไปด้วย ถึงแม้จะสะกิดใจว่าทำไมไม่พาออกไปเอง
ผมแค่บอกตองว่าจะไปเข้าห้องน้ำ ตองที่พยายามทำตัวติดกับผมก็รีบเอ่ยปากขอตามไปด้วย ผมเดินออกทางด้านหลังซึ่งมีห้องน้ำสำหรับพนักงานอยู่ พี่ปั้นไม่ชอบใช้ห้องน้ำร่วมกับแขกเลยต้องทำห้องน้ำแยกเพื่อให้ตัวเองและพนักงานใช้ ตองไม่เคยเดินมาทางนี้แต่ไม่ได้สะกิดใจเลย ยิ่งเห็นคนน้อยๆ ไม่พลุกพล่านเหมือนห้องน้ำด้านในก็ยิ่งกระตือรือร้นสอดแขนตัวเองมาคล้องแขนผม ผมเดินนำจนถึงหน้าประตูห้องน้ำ ค่อยๆ ดันตองเข้าไปด้านในซึ่งตองยินยอมอย่างไม่อิดออด ผมยิ้มบางๆ ก่อนจะปิดประตูแล้วดึงไว้แน่น กวักมือเรียกน้องพนักงานในร้านที่ยืนสูบบุหรี่ใกล้ๆ ให้หาไม้มาสอดที่จับด้านนอกไว้ เพียงเท่านี้ตองก็เปิดออกมาไม่ได้ รับรองว่าไม่หลุดออกไปให้เพื่อนที่หวังดีทำเซอร์ไพรส์ต้องผิดหวัง เมื่อผมเดินกลับไปบอกเพื่อนๆ ตองที่โต๊ะว่าตองอยู่ห้องน้ำด้านหลัง ถ้าเรียบร้อยให้ไปพาออกมาเอง ดูท่าเพื่อนหลายคนจะมองแบบผิดหวังที่เห็นผมเดินกลับมาเพียงลำพังอย่างรวดเร็ว และแผนที่กะจะให้ตองกับผมหลบไปใช้เวลาส่วนตัวกันนั้นพังไม่เป็นท่า แต่ก็มีเพื่อนตองหลายคนหลุดหัวเราะออกมาเหมือนกัน ผมไม่ได้โง่ขนาดไม่รู้นี่นา ก็ตองเล่นปลุกอารมณ์ผมอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะบดเบียนเสียดสี หนักๆ เข้าก็เริ่มเลื้อยมือเปะปะจนผมต้องตะครุบให้หยุดอยู่ตลอด ผมเข้าใจว่าปกติตองไม่กล้าถึงขนาดนี้หรอก แต่นี่นอกจากเหล้าแล้วยังมีอย่างอื่น กลิ่นหอมเอียนๆ ที่ติดตัวหลังจากตองขอออกไปสูบบุหรี่กับเพื่อนด้านนอกทำให้ผมแปลกใจ ไม่คิดว่าคนอย่างตองจะเล่นของพวกนี้ ถึงจะไม่ได้ร้ายแรง แต่มันก็คือยาเสพติด ไอ้อาการเลื้อยเปะปะนั่นน่ะ ถ้าให้ผมจับไว้นิ่งๆ ก็คงยาก ตาฉ่ำปรือขนาดนั้น ขังไว้ในห้องน้ำจะปลอดภัยทั้งกับตัวผม ตองและคนอื่น
ผมเหลียวกลับไปมองที่โต๊ะของผม ซึ่งสมาชิกในโต๊ะทำตัวเหมือนสมาคมลับ โน้มหน้าโน้มตัวพูดคุยอะไรกันสักอย่างที่ไม่พ้นเรื่องนินทาผมแน่ๆ แต่ก็เอาเหอะ ในเมื่อตัดสินใจพาเนมมาแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด คนอย่างเนมไม่ใช่คนที่จะปิดบังพิรุธหรือเก็บความสงสัยอัดอั้นอะไรได้นาน ถ้าเป็นเรื่องเกี่ยวกับตัวผม เดี๋ยวเนมก็หลุดออกมาเอง ผมเดินออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ด้านนอกเพราะไม่อยากเข้าไปขัดจังหวะพวกนั้น แต่ยืนได้ไม่นานอยู่ๆ เนมก็วิ่งออก มองตรงมาที่ผมก่อนจะหันซ้ายหันขวาระหว่างเดินเข้ามาใกล้ๆ
“หาอะไร”
“ก็...เจ้าของวันเกิดล่ะ”อ้อ...นี่คงคิดว่าผมหายออกมาทำอะไรกับตองสินะ ผมอยากจะยิ้มแล้วก็ถอนหายใจพร้อมๆ กัน เพราะเนมเป็นอย่างนี้...ผมถึงทำตัวแบบนี้ใส่.... ตอนถามว่ารักหรือเปล่า ก็บอกว่าเปล่า แต่พออย่างนี้ทำหน้าตาตื่นวิ่งหา....เนมเป็นเด็ก....ที่เด็กมากๆ
“พี่จะไปรู้เหรอ”ผมไม่รู้จริงๆ นี่นาว่าตอนนี้เพื่อนๆ ตองไปปล่อยตองจากห้องน้ำหรือยัง
“อ้าว...ก็....งั้นพี่โก้มายืนทำอะไรตรงนี้ล่ะ”
“ยืนเล่นๆ ว่าจะกลับห้องแล้ว”
“จะกลับโดยไม่บอกเนมเนี่ยนะ แล้วเนมจะกลับยังไง”
“ล้อเล่นหรอกน่า แล้วนี่สุมหัวกับพวกนั้นเสร็จแล้วเหรอ”
“สุมหัวอะไร คุยกันเฉยๆ”
“ก็นั่นแหละ หมดเรื่องคุยหรือยังล่ะ พี่จะได้เข้าไปนั่งด้วย”
“ก็...ไม่เห็นจะได้คุยอะไรกันสักหน่อย”เนมหันหน้าหนีแสดงพิรุธเต็มที่ เล่นสุมหัวจนติดกันขนาดนั้นน่ะเหรอเรียกว่าไม่ได้คุย ผมพยายามเดินผ่านเนมเพื่อกลับเข้าไปด้านใน แต่ติดที่มือเล็กๆ ดึงเสื้อด้านหลังผมเอาไว้ พอหันกลับมาเนมก็รีบปล่อยมือ ก้มหน้าก้มตา พอผมจะก้าวต่อก็ดึงเอาไว้อีก
“เอาล่ะ มีอะไรก็ว่ามาก่อนที่เนมจะดึงเสื้อพี่ขาด”ผมกำลังจะหันไปคุยด้วยดีๆ แต่เนมกลับโถมเข้าซบแผ่นหลังจนผมเซไปนิดหน่อย
“เป็นอะไร เมาหรือเปล่า”ผมพยายามดึงตัวเนมออกแต่ก็ไม่สำเร็จ พอหันกลับมา จากที่ซบแผ่นหลักก็เลยกลายเป็นซบแผ่นอกผมแทน เนมไม่พูดอะไรเอาแต่พยักหน้า ผมนึกแล้วว่าเดี๋ยวเนมต้องเมา เพราะจากที่มองห่างๆ ก็เห็นยกดื่มๆ ไม่ได้หยุด ถึงจะพอรู้วีรกรรมมาบ้างมาเนมเที่ยวเก่ง แต่จากที่เคยเห็นเนมดื่มมาผมไม่เชื่อหรอกว่าเนมจะคอเข็งอะไรมากมาย ดื่มไปหลายแก้ว แถมไอ้พวกนั้นก็ชอบแอบชงให้เข้มๆ อีก ไม่เมาก็ให้รู้ไป
“เมาก็กลับ มีของอะไรต้องเข้าไปเอาข้างในหรือเปล่า”ผมพยายามจับต้นแขนเนมเพื่อรับน้ำหนัก ถึงตัวเนมจะเบาแต่เล่นทิ้งน้ำหนักมาทั้งหมดมาที่ผมซึ่งเริ่มมึนนิดๆ ก็ทำเอาเซเหมือนกัน
เนมส่ายหน้ากับอกผม หน้าผากปัดไปปัดมาจนผมอยากจะดันหน้าออก แต่ทำอย่างไรก็ดันไม่ได้สักที จนเริ่มเห็นตัวเองเป็นจุดสนใจเลยต้องดึงเนมออกไปเรียกแท็กซี่ที่มีจอดไว้คอยบริการ หลังจากดันเนมเข้ามานั่งด้านในก็โทรศัพท์ไปบอกพี่ฟ้าว่าขอกลับก่อนเพราะเนมเมา ได้ยินเสียงพวกนั้นหัวเราะรอดออกมาแล้วรีบต้องตัดสัญญาณทิ้งเมื่อได้ยินเสียงไอ้เจมส์ขอคุยด้วย
ตั้งแต่ขึ้นรถแท็กซี่มาเนมก็เอนมาพิงไหล่ผมตลอด จนตอนนี้เริ่มเลื่อนมาถึงอก ผมพยายามก้มมองก็เห็นปิดตาสนิท คิดว่าคงเมาหลับไป หรือไม่ก็มึนจนไม่อยากลืมตา ผมเลยเลื่อนตัวไปชิดประตูแล้วจับให้เนมหนุนลงบนตัก โชคดีที่ร้านพี่ปั้นอยู่ไม่ไกลจากคอนโดๆ ไม่งั้นถ้าเนมเกิดอาเจียนขึ้นมาผมคงทำอะไรไม่ถูก
กว่าจะกลับถึงห้องเล่นเอาเหนื่อย เนมทำตัวเหมือนคนไม่มีกระดูก เดินเอียงๆ เอาหน้ามาแปะแขนแปะหลังผมตลอดเวลา พอเข้าห้องมาได้ผมก็พยุงไปนั่งบนโซฟา ตัวน่ะนั่ง แต่มือยังกำเสื้อผมอยู่เลย ผมก็อุตส่าห์ย้ำแล้วว่าห้ามเมา ดันไม่ฟังกันเลย ถึงจะไม่ได้คลุกคลีกันมาหลายปี แต่ผมที่เป็นคนสอนให้เนมหัดดื่มน่ะ จำได้แม่นเลยว่าเนมเมาแล้วเป็นยังไง หากถามว่าต่างจากเจไหม ผมคิดว่าต่างนะ เพราะเจน่ะเวลาเมาแล้วก็ชอบอ้อนไปทั่ว แต่เนมนี่สิ...เมาแล้วชอบเลือกคนอ้อน แถมยังดื้อกว่าเวลาปกติสิบเท่า งอแงกว่าเดิมร้อยเท่า
“เนมไปนอนไป ดึกมาแล้ว”ผมพยายามดึงแขนเนมให้ลุกขึ้นเพื่อพาไปส่งหน้าห้องแต่เนมก็ไม่ยอมลุก เกร็งตัวต้านแรงผม พอเพิ่มแรงเข้าหน่อยก็ทิ้งตัวลงนอนเบียดโซฟาจนแทบจะกลืนเป็นเนื้อเดียวกัน
“เนมยังไม่ง่วง”
“ไม่ง่วงแล้วนอนหลับตาทำไม”
“......”
“มึนหัวรึเปล่า เข้าห้องไปอาบน้ำไปจะได้สร่าง”ผมเห็นเนมนอนนิ่งไม่ตอบคำถามเลยพยายามดึงอีกครั้ง แต่เชื่อเถอะว่าแรงคนเมาไม่ได้น้อยลงเลย
“จะนอนตรงนี้รึไง ว่าไง พี่จะเข้าห้องแล้วนะ”โซฟาตัวนี้สามารถแทนเตียงนอนได้สบายอยู่แล้ว ยิ่งตัวเล็กๆ แบบเนมยิ่งไม่มีปัญหา ผมยืนรอให้เนมตอบคำถาม แต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับกลับมาผมเลยหันหลังเดินกลับเข้าห้องนอนตัวเอง ถอดเสื้อผ้าใส่ตะกร้า หยิบชุดคลุมมาสวมแล้วเดินออกไปอาบน้ำที่ห้องน้ำด้านนอก ไม่รู้ว่าผมคิดไปเองหรือเปล่า ทั้งๆ ที่ในร้านพี่ปั้นไม่มีคนสูบบุหรี่ แต่ผมกลับได้กลิ่นตลอดเวลา บางทีอาจเป็นกลิ่นที่ติดมาจากตองและเพื่อน ผมไม่คิดเลยนะว่ากลุ่มของตองจะเล่นของพวกนี้ด้วย เพราะขนาดพี่ฟ้าพี่ปั้นหรือไอ้เจมส์ยังไม่เล่นของพวกนั้นเลย แต่สามคนนั้นเคยลองมาหมดแล้ว เพียงแต่ลองเพราะอยากรู้ ไม่ได้ลองเพื่อความสนุกเหมือนพวกของตอง
ผมเดินกลับเข้าห้องเปลี่ยนกางเกงนอนขายาวที่มักใส่นอนประจำ หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาเปิดเครื่อง เพราะตั้งแต่ออกจากร้านตองก็กระหน่ำโทรมาตลอดจนผมต้องปิดเครื่องหนี แต่ถึงตอนนี้จะเปิดเครื่องขึ้นมา ผมก็ยังปิดเสียงอยู่ดี
ผมจัดการทุกอย่างที่มักทำก่อนเข้านอนเรียบร้อย ทั้งอาบน้ำแปรงฟัน ตั้งนาฬิกาปลุก ทาครีมนิดหน่อย ตอนนี้พร้อมแล้วสำหรับการเข้านอน ยกเว้นแต่ว่าบนเตียง...มีแขกไม่ได้รับเชิญถือวิสาสะขึ้นมานอนเรียบร้อย โดยมีทั้งหมดผ้าห่ม แถมเสื้อผ้าก็ชุดใหม่ หน้าขาวๆ มีคราบแป้งที่เพิ่งแห้งนิดหน่อย ดวงตาปิดสนิท มือทั้งสองกอดหมอนข้างใบเล็กๆ ที่ค่อนข้างเก่าแน่น ดูท่านอนคงจะกำลังสบาย
“.......เนม”ผมเดินเข้าไปใกล้ๆ แล้วสะกิดหัวไหล่เรียกเบาๆ
“......อือออ”เนมขานรับในลำคอพร้อมขยับหัวไหล่หนีมือผม
“เข้าห้องผิดรึเปล่า”
“..............”เนมไม่ตอบ ผมเลยสะกิดเรียกอีกครั้ง แต่เนมพลิกตัวหนีพร้อมส่งเสียงครางยาวๆ เหมือนรำคาญ
“ฮื้ออ”โอเค เป็นอันว่าจบ ผมขี้เกียจปลุกแล้วเหมือนกัน ยังไงเตียงห้องผมก็กว้างพอสำหรับนอนสองคนได้สบาย และตอนนี้ผมก็ดึกมากแล้ว ผมควรจะนอนสักที ผมเดินไปปิดไฟแล้วเดินกลับมานอนบนเตียง ถึงจะมืดแต่ก็ไม่เดินชนอะไรเพราะชินกับสภาพห้องเลยรู้ว่าอะไรอยู่ตรงไหนบ้าง ผมล้มตัวนอนบนเตียงอีกฝั่งที่เหลือ ระหว่างที่เคลิ้มๆ ใกล้จะหลับ ผมรู้สึกคล้ายๆ ผีอำ แน่นๆ ช่วงท้องแถมอึดอัดนิดหน่อย แต่ที่คิดว่าเดาไม่ผิดถึงแม้ไม่ต้องลืมตาก็คือ...ผมกำลังถูกจูบ
ปากเล็กๆ เม้มริมฝีปากผมเบาๆ เนมคงไม่รู้ว่าผมลืมตาขึ้นมองอยู่ เพราะดูท่าทางกำลังตั้งใจทำสิ่งที่กำลังทำอยู่...ซึ่งไม่แน่ใจว่าแค่จูบจะเรียกว่า ’ลักหลับ’ ได้หรือเปล่า แต่...เนมจูบเก่งขึ้น
“อื้มมม”เนมทำเสียงเหมือนไม่ค่อยพอใจที่ผมไม่ยอมเปิดปากให้ปลายลิ้นเล็กๆ ที่คอยเลาะเล็มได้เข้ามาสักที เวลาเมาๆ เนมมักชอบเข้ามาคลอเคลียแต่ไม่เคยทำถึงขนาดนี้...แต่...บางทีอาจไม่ได้เมา
เนมขยับเอวบนลำตัวผมไปมาพร้อมๆ กับเริ่มใช้มือลูบเบาๆ บนแผ่นอกเปลือยเปล่า ผมใช้เวลาตัดสินใจเสี้ยววินาทีว่าจะเปิดปากหรือเบี่ยงหน้าหนี ปลายลิ้นเล็กสะกิดปลายลิ้นผมเบาๆ ก่อนค่อยๆ ลูบไล้เข้ามาลึกขึ้น กลิ่นแอลกอฮอล์จางๆ ยังคลุ้งอยู่ในปากแต่ไม่มากพอให้มึนเมาไปกับมัน เนมส่งเสียงครางเบาๆ อีกครั้งเมื่อผมตวัดปลายลิ้นรับการสัมผัส มือเล็กๆ ที่ลูบไล้ค่อยๆ ปัดผ่านยอดอกเบาๆ สะโพกเล็กขยับเลื่อนจากช่วงเอวลงไปจนผมคิดว่าถ้าต่ำกว่านี้ ‘อะไรๆ’ มันอาจจะหยุดไม่อยู่ ผมยกมือรั้งสะโพกที่ขยับไหวเบาๆ ก่อนจะค่อยๆ ขยับตัวพลิกเปลี่ยนตำแหน่งให้เนมกลับไปนอนด้านล่างโดยที่ริมฝีปากและปลายลิ้นเราไม่ได้แยกออกจากกันเลย เอวกอดคอผมไว้แน่น ไม่ยอมให้ผละหนี อีกมือก็กอดรัดช่วงเอวให้แนบชิดกัน ผมค่อยๆ ใช้ฝ่ามือลูบเบาๆ ตามเอวบาง ผิวเรียบลื่นน่าสัมผัส ปัดป่ายฝ่ามือตามหน้าท้องแบนราบก่อนจะเลื่อนมาคลึงเบาๆ ที่ยอดอก
“อาาา.....”เนมเบี่ยงหน้าหนีเพื่อส่งเสียงครางเบาๆ เมื่อผมสะกิดยอดอกซ้ำๆ เสียงลมหายใจหอบกระชั้นข้างใบหู ถึงจะพละปากออกจากกัน แต่ปากเล็กๆ ก็ยังคอยจูบในตำแหน่งใกล้ๆ ทั้งแก้มไปจนถึงซอกคอ
“.....ต้องการอะไร”ผมกระซิบถามเบาๆ แต่เนมไม่มีอาการสะดุ้งตกใจเลยที่ผมตื่นอย่างรู้สึกตัวเต็มที่
“ต้อง....การ...ต้องการ..พี่โก้”
“ทำไม”ผมดึงฝ่ามือเล็กที่ซุกซนเหมือนเจ้าของ เพราะคอยแต่จะไต่ตามขอบกางเกงนอนทั้งพยายามเข้าไป และลูบคลึงอยู่ภายนอก ยอมรับเลยว่าผมไม่เคยคิดมาก่อน ถึงแม้จะพอเดาไว้ว่าเนมน่าจะเคยมีแฟนมาแล้ว และเพื่อนสนิทคนนั้นก็คงไม่ได้มีสัมพันธ์กันธรรมดา แต่พออยู่ในสถานการณ์ล่อแหลมแบบนี้ เกือบทุกอย่างที่เนมแสดงออกทำให้ผมสะกิดใจว่า...เนมทำอย่างนี้กับเพื่อนคนนั้นด้วยหรือเปล่า
“ฮื้ออ...”เนมทำเสียงไม่พอใจพร้อมดันตัวลุกขึ้นนั่งตามผม แต่ก็ยังพยายามจะเข้ามาคลอเคลียต่อ ผมรั้งฝ่ามือทั้งสองข้างเอาไว้ได้ แต่หยุดร่างเล็กที่ปีนป่ายขึ้นมานั่งบนตักไม่ได้ เนมพยายามสะบัดมือตัวเองหนีการเกาะกุมแต่ก็ทำไม่สำเร็จ
“ตอบมาก่อน”ผมเอื้อมมือไปกดสวิทซ์โคมไฟเพื่อให้ห้องสว่างขึ้น และเนมก็เริ่มหยุดดิ้น
“ตอบอะไรล่ะ”
“ก็ตั้งใจจะทำอะไรล่ะ”
“ก็....”
“ก็อะไร”
“ก็...พี่โก้บอกให้กล้าๆ ไง”เนมก้มหน้าก้มตาหนี แต่หากเงยหน้ามองมาอาจเห็นมาผมกำลังยิ้มกว้างจนเกือบหัวเราะ ให้ตายสิ เนมตีความหมายคำพูดผมออกมาเป็นแบบนี้เหรอเนี่ย มันออกจะข้ามขั้นตอนไปหน่อยมั้ย
“พี่ไม่ได้บอกให้เนมมาปล้ำพี่สักหน่อย”
“เนมไม่ได้ปล้ำ!!”
“ไม่ได้ปล้ำแล้วเรียกว่าอะไร ลักหลับเหรอ”
“ก็....ก็พี่โก้ก็ไม่เห็นขัดขืนนี่ เค้าเรียกสมยอมเหอะ”
“สมยอมบ้าอะไร พี่กำลังหลับอยู่”
“ก็ลิ้นพี่ไง เนี่ยๆ สอดเข้ามาในปากเนมด้วย แล้วตรงนี้อีก...ตั้งแล้วด้วย”เนมชี้ปากตัวเองพร้อมบดเบียดสะโพกลงมามากกว่าเดิม ก็เล่นทำขนาดนั้นจะไม่ให้เกิดอารมณ์เลยได้ยังไง ตั้งแต่ที่เนมมาอยู่ด้วยผมก็ไม่ได้ออกไปเที่ยวแบบเมื่อก่อนเท่าไร ถ้ามันจะรู้สึกไวกว่าปกติก็ไม่ใช่เรื่องแปลก
“ไอ้พวกที่ร้านมันบอกอะไรเนม ถึงได้มาทำแบบนี้”
“เปล่านี่”
“ตอบไม่ดีเดี๋ยวไล่กลับห้องนะ”
“ก็...แค่ถามเรื่องเมื่อก่อน”
“แล้วไงอีก”
“ก็บอกเนมว่า...พี่โก้ชอบเนม”
“ใครบอก”
“เพื่อนพี่เจมส์ที่ชื่อพี่กฤษเค้าบอกมา”
“อ้อ...แค่นี้เหรอ”
“พี่ๆ เค้าบอกให้เนมลุยเลยอ่ะ”
“ตกลงนี่แกล้งเมาใช่มั้ย”
“เนมไม่ได้พูดสักคำเลยนะว่าเนมเมา พี่โก้คิดไปเองต่างหาก”
“พี่ก็ลืมไปว่าเมื่อก่อนกับตอนนี้มันไม่เหมือนกันแล้ว ไม่งั้นคงไม่โง่ให้เนมหลอกได้ง่ายๆ หรอก”
“เนมเปล่าคิดว่าพี่โก้โง่สักหน่อย เนมแค่ไม่อยากกลับเข้าไปในร้าน เนมไม่ชอบคนชื่อตอง”
“ก็บอกพี่ดีๆ ก็ได้ว่าอยากกลับ แล้วกลับมาถึงก็มาทำอะไรแบบนี้อีก ไม่กลัวพี่ฟันแล้วทิ้งอีกรึไง”
“นี่!!”
“ทำไม อ๋อ...หรือกะจะแอบฟันพี่แล้วทิ้งเพื่อแก้แค้น”
“บ้า! ปล่อยเนมเลย เนมไม่ยุ่งด้วยแล้ว”
“อะไร แค่นี้ถอยซะแล้ว”
“ก็พี่โก้ไม่ยอมเนมอ่ะ”
“ก็ทำไมพี่ต้องยอมล่ะ”
“.....”
“เนมไม่เข้าใจคำพูดพี่จริงๆ น่ะเหรอ”ผมถามอย่างจริงจัง และต้องการรู้คำตอบจริงๆ
“.....เนมไม่แน่ใจ”
“ไม่แน่ใจว่าอะไร”
“ก็...พี่โก้อยากให้เนมกล้ารักพี่โก้เหรอ”
“......ไม่ใช่”
“อ้าว”เนมทำหน้างงๆ กับคำตอบของผม
“พี่อยากให้เนมกล้าเลือก”
“เลือกอะไร”
“เลือก...จะเกลียด...หรือรัก”
“ทำไมล่ะ”
“ถ้าเนมไม่เลือก เนมก็จะสับสนต่อไปเรื่อยๆ พี่ทำไม่ดีใส่ เนมก็โกรธ โวยวาย นึกถึงเรื่องเก่าๆ เนมก็ร้องไห้ พี่ไปกับคนอื่นก็ไม่ชอบ แต่ถามว่ารักพี่มั้ย...เนมบอกว่าเปล่า ถ้าเนมเลือกระกว่างสองอย่างนั้นได้...เนมก็จะไม่ทรมานแบบนี้อีก”ผมรู้ว่าเนมสับสน เสียใจ และแอบร้องไห้บ่อยๆ แต่ผมไม่ใช่ผู้ใหญ่ใจดีที่จะเข้าไปปลอบเพราะเนมเด็กกว่า ไม่ใช่คนที่จะนึกถึงอดีตหวานๆ แล้วเข้าไปสานสัมพันธ์ทันที
“ว่าไง กล้าเลือกหรือเปล่า หากบอกว่าไม่เกลียด แต่ไม่รัก ผลการเลือกมันก็จะเหมือนกับการเกลียดนั่นล่ะ”ผมเห็นเนมนั่งก้มหน้านิ่ง มือที่ถูกผมปล่อยไปวางนิ่งอยู่บนตัก ผมรีบพูดต่อก่อนที่เนมจะบอกว่าไม่ได้เกลียด เพราะสำหรับผม....เนมต้องเลือก
เรานิ่งกันอยู่พักใหญ่ ก่อนเนมจะค่อยๆ ขยับตัวลุกจากตัก แล้วหยิบเครื่องนอนของตัวเองเดินออกจากห้องผมเงียบๆ โดยที่ผมไม่ได้หันกลับไปมอง พอผมคิดว่านี่คือการตัดสินใจของเนม เนมก็เปิดประตูเข้ามาใหม่
“อันนี้เนมเปล่าเลือกนะ เนมขอไปนอนคิดเงียบๆ คนเดียวก่อน อยู่กับพี่โก้แล้วเนมคิดไม่ออก”เนมปิดประตูห้องอีกครั้ง ผมทิ้งตัวลงนอนบนเตียงยับย่นจากเหตุการณ์เมื่อครู่
ผมรู้ว่าตัวเองไม่ใช่คนดี และที่ทำกับเนมก็ไม่ดี แต่ถ้าต้องทำดีกับเนมเพราะเนมเด็กกว่า หรือเพราะเนมน่าสงสาร หรือเพราะรู้สึกผิดกับเหตุการณ์ในอดีต...ผมไม่ทำ ผมเลี้ยงเนมมาตั้งแต่เด็ก ปลูกฝังอะไรหลายๆ อย่างในตัวเนมทั้งทางตรงและทางอ้อม ผมไม่ได้ทำเพราะเห็นเนมเป็นตัวแทนของเจ ถึงแม้บางช่วงเวลาในสมัยเด็กจะมีความคิดแบบนั้นบ้าง แต่ก็ไม่เคยทำ พวกที่เคยเห็นทั้งเจและเนมอย่างพวกที่ร้านต่างบอกว่าเนมคล้ายเจ เนมคิดมากเรื่องพวกนี้ผมก็รู้ แต่ถ้าให้ผมหรือนิคพี่ชายของเนมมาบอก ก็จะบอกเหมือนกันว่า...ไม่คล้ายเลย
ในอดีตผมทำเรื่องที่ผิด แต่ไม่ได้พลาด ไม่ใช่การพลั้งเผลอ ถึงแม้จะไม่ได้ตั้งใจให้เกิดขึ้น แต่ก็ไม่เคยนึกเสียใจ เมื่อตอนที่แม่บอกว่าจะให้เนมมาอยู่ด้วย ผมรู้ตัวทันทีว่าต่อไปนี้ต้องมีเรื่องหลายๆ อย่างเกิดขึ้น ต้องตัดสินใจ ต้องทำอะไรอีกหลายอย่าง ระยะเวลาที่ห่างกันกับปัญหาในอดีตทำให้อะไรบางอย่างเปลี่ยนแปลง แต่อะไรหลายๆ อย่างยังไม่เปลี่ยน เนมยังคงเหมือนเดิม...และผมก็ยังคงเหมือนเดิม
เนมต้องรู้ ต้องเห็น ว่าตอนนี้ผมเป็นอย่างไร ผมไม่ใช่พี่ชายข้างบ้านในอดีตที่เคยไปทำกับข้าวให้ เคยสอนเล่นเกม เคยพาไปเที่ยวตามใจทุกอย่าง เนมเองก็ไม่ใช่เด็กเล็กๆ ที่เข้ามาอ้อนคลอเคลียโดยไม่มีความรู้สึกอย่างอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง ไม่ใช่เด็กคนเดิมที่ยอมทุ่มทุกอย่างเพื่อคนที่รัก ตามใจทุกอย่างเพื่อให้คนอื่นพอใจ และเมื่อไม่ได้ดั่งใจก็ใข้อารมณ์เป็นที่ตั้ง...ไม่เคยฟังเหตุผล ความสัมพันธ์ในอดีตของเรามันไม่ได้ซับซ้อนอย่างที่เนมเข้าใจ หรือที่คนอื่นอยากรู้ มันเป็นแค่เรื่องของอารมณ์และวัย ความฉาบฉวยและคึกคะนอง แต่สิ่งเดียวที่ยังคงเหลืออยู่....คือความรู้สึก
รอบกายผมมีเพื่อนรัก มีคนสนิทและไว้ใจได้ ทุกคนรู้ว่าผมเป็นคนเข้าใจยาก แต่ทุกคนก็ยอมรับตัวตนผมได้ บางคนไม่ก้าวก่าย บางคนพยายามแก้ไข และบางคนที่ผมเองเป็นฝ่ายเข้าหา แต่หากจะต้องมีใครสักคนมาอยู่ข้างกายผมจริงๆ....
แค่รับได้มันไม่พอ+++++++++++++++++++++++++++
ขอโทษที่หายไปนานนะคะ
สำหรับคนที่เป็นห่วงว่าจีมีเรื่องเครียดเหรอ(จากที่มาเมนต์ครั้งก่อน) ไม่ได้เครียดอะไรนะ อย่าเข้าใจผิด แค่แพ็คหนังสือเฉยๆ แพ็คเสร็จแล้วก็เลยขอพักมือพักสมองตัวเองหน่อยแค่นั้นค่ะ
ปล.ตอนนี้มันมีฉากที่แต่งไม่ค่อยออกด้วยแหละ ไม่ได้แต่งนาน...เอาไปเป็นน้ำจิ้มเล็กๆ แทนตอนพิเศษวาเลนไทน์แล้วกันเนอะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
