หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[ronlbb]

 

ร้อยหน้าแล้ว  นานๆจะได้ฉลองร้อยหน้าของพี่จี

เย้ๆๆ

[tawanjantra]

กรีสสสสสสสสสสสสสสส น้องเนมทุ่มสุดตัวเลยนะหนู แต่ดันโดนพี่โก้ที่ประสบการณ์โชกโชนจับไต๋ได้55555

[Motion_Lover]

....แค่รับได้มันไม่พอ? คืออะไรคะโก้?
มากกว่ารับได้ นั่นหมายถึง น้องเนมต้องติสแดรกก?เหมือนพี่โก้ด้วยเหรอ!!!!

อ้อ คุณจีคะ น้องเนมกับน้องเจ จริงๆแล้วเหมือนกันอีกอย่างนึงนะคะ
ตรงที่ น่ารักเหมือนกันเลย ลักษณะการพูดจา มันแบบ รู้เลยค่ะว่าเด็กคนนี้มันน่าเอ็นดูจริงๆ

ปล. แต่คนที่น่ารักสุดคือคุณจีค่ะ!!! ขอบคุณนะคะที่แต่งเรื่องราวน่ารักๆ
ที่อ่านแล้วผู้อ่านทุกคนมีความสุขจริงๆค่ะ

[kyoya11]

เข้ามารอต่อไป^^

[netwoon.km]

อัฟวันพุธ ๆ ๆ ๆ
วันนี้วันพุธแหละ รอน่ะค่ะ จุ๊บๆ

[dawa_11]

HBD จ้า มีความสุขมากมายนะ


แล้ววันนี้เนมจะมามั้ยนะ...
รอ รอ รอ

[krappom]

เช้าวันพุธแล้วนะ
ทำให้สมกับคำอวยพรหน่อยเซ่
 

[beery25]

สนุกมากๆๆโก้มีระบบความคิดที่ซับซ้อน

[eunbee2523]

เข้ามาปูเสื่อรอพี่จีแต่เช้า

 

[kyoya11]

เข้ามารอ^^

[iloveyousomuch]

มารอพี่จี 

[Regina_1]

สุขสันต์วันเกิดนะคะคุณจี
มีความสุขมากๆน๊า าาา นอน(ตอนกลางคืน)บ้างอะไรบ้างนะคะคุณจี...




อย่าลืมแบ่งให้น้องเนมสุขด้วยนะคะ ตอนนี้แลน้องจะทุกข์ๆชอบกล(?) เห็นสับสนอยู่

[MIkz_hotaru]

 
เชียร์น้องเนมสุดใจ

[nongrak]

อ่านแล้วไม่ค่อยเข้าใจโก้เท่าไร

[G_wa]

ถึงแม้ผมจะบอกว่าไม่ได้ตัดสินใจ แต่หลังจากคืนนั้นผมก็เก็บเสื้อผ้ามานอนค้างห้องคีย์ได้สามวันแล้ว ยิ่งย้อนนึกไปถึงการกระทำของตัวเองก็ยิ่งอยากมุดลงดิน ผมไม่ได้ตั้งใจจะทำอย่างนั้น แต่เหตุการณ์มันพาไป แค่พี่โก้คิดว่าผมเมา ผมก็พอเดาออกได้แล้วว่าพี่โก้คงไม่รู้ว่าปัจจุบันผมดื่มเก่งแค่ไหน ถ้าเมื่อก่อนสมัยที่เริ่มหัดดื่มใหม่ๆ ล่ะก็ แค่สองสามแก้วผมก็น็อคแล้ว แต่หลังช่วงเรียนปวส.ผมดื่มกับพวกคีย์บ่อยมาก แทบจะวันเว้นวันเลย อาจจะไม่ได้ดื่มหนัก แต่ก็บ่อย เพราะงั้นไอ้เรื่องที่จะเมาไม่รู้เนื้อรู้ตัวน่ะ...ลืมไปได้เลย แล้วก็เพราะอย่างนี้...ยิ่งทำให้รู้สึกอับอายเป็นสองเท่า แค่นึกถึงตอนที่แอบเข้าไปนอนในห้อง ตอนที่เป็นฝ่ายเริ่มนั่งคล่อมพี่โก้แล้ว....แล้ว....อ๊ากกกก....ถ้าหัวสมองระเบิดได้เหมือนในการ์ตูน ตอนนี้ผมก็คงเป็นอย่างนั้น ผมน่ะคิดว่าพี่โก้ต้องเมาแน่ๆ เพราะตอนนั่งรถกลับมาผมได้กลิ่นนะ เมื่อก่อนผมก็เคยเล่นของพวกนี้เหมือนกัน มันอาจแค่มึนๆ นิดๆ แต่เชื่อเถอะว่าถ้าสูบบุหรี่ยัดไส้แล้วดื่มเหล้าตาม แถมยังมีคนปลุกอารมณ์อีก ร้อยทั้งร้อยต้องเคลิ้มจนหยุดไม่อยู่...แต่นั่นไม่ใช่พี่โก้....นอกจากจะไม่เคลิ้ม ดันทำให้ผมเป็นฝ่ายเคลิ้มตามเสียนี่
ใช่ว่าเราจะไม่เคยจูบกันเมื่อไร แต่ว่านะ...เมื่อก่อนน่ะ ความรู้สึกมันไม่ขนาดนี้ จำได้ว่าครั้งแรกมันมีแต่ความตื่นเต้น ทั้งกลัวทั้งอยากลอง แต่ก็ทำอะไรเงอะงะไปหมด มือไม้ก็ไม่รู้จะวางไว้ตรงไหน สมองเบลอๆ งงๆ แต่ก็ไม่อยากให้หยุด...ทั้งหมดนี้คือครั้งแรก...จูบแรก....แต่ครั้งต่อๆ มาก็ยังไม่ต่างกัน พี่โก้ค่อยๆ สอน จำได้เลยว่าตอนนั้นแอบคิดเล็กๆ ว่าเคยดูละคร แล้วพระเอกจะบอกว่าปากนางเอกหวาน ยิ่งจูบยิ่งหวาน นี่ล่ะความรู้สึกเหมือนตอนนั้นเลย อารมณ์มันปั่นป่วนไปหมด พี่โก้สอนอะไรแบบไหนก็พยายามจะแสดงให้ดูอย่างลูกศิษย์ที่ดี ความรู้สึกในอกมันทั้งหวามทั้งหวาน...แต่!!....พระเจ้า...ผมอยากจะบอกว่า...ถึงแม้ผมจะเคยจูบคนอื่นนอกจากพี่โก้มาแล้ว และตอนนี้ผมไม่ใช่เด็กใสซื่อช่างเรียนรู้อีกต่อไป คีย์เองก็จูบเก่งมากๆ แต่...ให้เทียบกับจูบคืนนั้นยังไม่ได้เลย...ทำไมผมถึงรู้สึกว่าลิ้นพี่โก้มันอร่อยก็ไม่รู้สิ มันเหมือนเผ็ดๆ ร้อนๆ แต่ก็หวานมาก ยิ่งเสียงครางเบาๆ นั่นอีก...ให้ตายเหอะ ผมเพิ่งรู้ว่าพี่โก้เซ็กซี่ได้ขนาดนี้ แค่นึกถึงสัมผัสนั้นก็ยังรู้สึกหวามๆ ในอก....ผมยังไม่มีหน้ากลับไปเจอหน้าพี่โก้หรอก เพราะขนาดตอนนี้ผมยังแอบดุนลิ้นตัวเองเล่นในปากอยู่เรื่อยๆ เลย....แล้วอย่างนี้จะไปมีกะใจคิดหาคำตอบบ้าอะไรนั่นได้ที่ไหน...’รัก’ หรือ ‘เกลียด’ ผมไม่รู้หรอก...รู้แต่ว่า...ยังไม่พอ

“เป็นอะไร ทำหน้าอย่างนี้เดี๋ยวจับจูบซะเลย”คีย์เอามือมาผลักหัวผมจนหน้าหงายเลย
“ยุ่งน่า”ผมปัดๆ ทรงผมให้เข้าทรงใหม่ก่อนจะก้มลงอ่านหนังสือต่อ ใกล้สอบแล้วผมยังอ่านไม่ถึงไหนเลย ส่วนคีย์เห็นเที่ยวแทบทุกคืนแบบนี้ แต่ความจำดีมากๆ ขอแค่เข้าไปนั่งฟังที่อาจารย์สอน คีย์ก็เข้าใจและจำได้เกือบหมด
“เนมไม่สบายเหรอ หน้าแดงๆ”ใบหม่อนถามเสียงใส วันนี้หลังจากเรียนเสร็จเรามานั่งติวกันที่ใต้ตึกคณะ มีเพื่อนหลายคนนั่งอยู่ที่นี่ด้วย อ่านหนังสือรวมๆ กันถ้าไม่เข้าใจตรงไหนจะได้ถามกันได้ อีกอย่างรุ่นพี่บางกลุ่มก็ยังนั่งอยู่แถวนี้ อย่างน้อยก็มีคนช่วยติวให้
“อืม ปวดหัวตัวร้อน หม่อนมานั่งใกล้ๆ ให้นอนหนุนตักหน่อยสิ”
“ไม่เอาล่ะ เดี๋ยวแฟนคลับเนมมารุมหม่อน”
“แฟนคลับไหน”
“ก็มองรอบๆ สิ หม่อนล่ะนึกว่าเดือนจะคู่กับดาวซะอีก ที่ไหนได้...”ใบหม่อนแกล้งลากเสียงยาวแล้วหันไปทางกลุ่มของฟิวส์ ผมมองตามก็เห็นฟิวส์ยิ้มให้ อืม...อันที่จริงผมก็คิดนะว่าฟิวส์อาจจะชอบผมหรือไม่ก็อยากลองเข้ามาคุย แต่เพราะกลุ่มเราไม่สนิทกันเลยไม่ค่อยมีกิจกรรมอะไรให้ทำด้วยกัน จะมีก็แค่สองสามวันนี้ที่นั่งติวใกล้ๆ กัน มีบ้างที่ไปนั่งรวมกันฟังรุ่นพี่มาติวให้ แล้วฟิวส์ก็มักจะนั่งใกล้ๆ ผม ช่วยไม่ได้นะก็คนมันน่ารักนี่นา
“เดี๋ยวหม่อนจะกลับแล้วนะ ใครจะเอาชีสไปถ่ายไว้เปล่า”ใบหม่อนเริ่มเก็บของใส่กระเป๋า ปกติแล้วพวกเราจะยึดต้นฉบับของใบหม่อน เพราะลายมือสวย อ่านง่าย แถมยังมีแนวข้อสอบของปีก่อนโน้ตไว้อีกด้วย แนวข้อสอบนี่ไม่ได้มาจากไหนไกลหรอกนะครับ มาจากพี่บอมพี่รหัสผมเอง พอพวกเราเริ่มจับกลุ่มติว พี่บอมก็ลากเพื่อนๆ อาสาเป็นติวเตอร์ให้กลุ่มผมทันที โดยใบหม่อนมีอภิสิทธิ์พิเศษคือมีติวเตอร์คอยโทรหาและอาสาสอนตัวต่อตัวทางโทรศัพท์แทบทุกวัน
“หม่อนจะกลับแล้วเหรอ”
“ค่ะ ตกลงไม่มีใครเอาไปถ่ายนะ”หม่อนหันไปตอบพี่บอมที่เดินมายืนใกล้ๆ เตรียมทำหน้าที่สารถีรับส่งจากคณะไปป้ายรถประจำทาง นอกจากทำหน้าที่ติวเตอร์แล้วยังเป็นวินมอเตอร์ไซต์รับจ้างอีกด้วย
“หม่อนเอาไปก่อนแล้วกัน เดี๋ยวพรุ่งนี้จะยืมดูว่ามีอะไรโน้ตเพิ่มหรือเปล่า”ป้องพูดยิ้มๆ เพราะไม่กล้าแซวมาก เดี๋ยวพี่บอมจะด่าเอา เพราะไอ้โน้ตที่มักมีเพิ่มเนี่ยจะมาจากการติวส่วนตัวทางโทรศัพท์ทั้งนั้น
“พูดมากเดี๋ยวหม่อนไม่ให้ยืมเลย”ใบหม่อนพูดจบ ผมก็รีบหุบปากตัวเองที่กำลังจะรับลูกแซวต่ออีกระลอก พี่บอมเดินนำใบหม่อนไปที่รถมอเตอร์ไซต์ที่จอดอยู่หน้าตึก แล้วจากนั้นทั้งคู่ก็หายไปจากสายตาผม แต่กลับมีคนอื่นโผล่เข้ามาแทน
“เป็นไง ฟิตยัง”ฟิวส์เดินมานั่งข้างผม แทนที่ใบหม่อน
“ยังอ่ะ ไม่เข้าหัวเลย ฟิวส์ล่ะ”
“ก็พอได้นะ เนมไม่เข้าใจตรงไหนล่ะ เดี๋ยวติวให้ก็ได้”เพื่อนๆ ในกลุ่มผม หรือแม้แต่เพื่อนกลุ่มฟิวส์คงจะเริ่มสงสัย หรือบางคนคงรู้แล้วว่าฟิวส์น่าจะจีบผม คีย์เงยหน้ามองผมที่ชี้หน้าที่อ่านไม่เข้าใจให้ฟิวส์อภิบาย แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ใช่ว่าผมจะจับผิดว่าคีย์แอบหึงหรือเปล่าอะไรหรอกนะ แต่เหมือนเราต้องคอยสกรีนคนที่จะเข้ามาให้กันและกัน หากคีย์นิ่งๆ ก็แสดงว่าคุยไปก่อนได้ แต่ถ้าคีย์ไม่ชอบคีย์ก็จะมาบอกผมเองว่าให้เลิกคุยได้แล้ว บางครั้งผมก็เชื่อ บางครั้งก็ไม่เชื่อ เหมือนๆ กับที่คีย์ยังติดต่ออีตองเด็กมันอยู่นั่นแหละ คืนก่อนยังโทรมาหากันอยู่เลย อยากรู้จริงๆ ว่ามันจะเด็ดขนาดไหน

พอเริ่มมืดพวกเราก็แยกย้ายกันกลับ ส่วนมากก็อยู่หอพักแถวๆ นี้ ก่อนกลับก็เลยแวะทานข้าวด้วยกันเป็นกลุ่มใหญ่ คือกลุ่มผมกับฟิวส์ ซึ่งเป็นครั้งที่สองแล้วที่ได้ทานร่วมกัน เพื่อนๆ กลุ่มฟิวส์มีหลายคน ผมยังจำชื่อไม่หมด แต่คีย์กับป้องเหมือนจะรู้จักอยู่บ้างแล้ว
“พรุ่งนี้เอาไง”คีย์เดินเช็ดผมเปียกๆ มานั่งอยู่หว่างขาผมเป็นการบอกทางอ้อมให้ผมเช็ดผมให้
“เอาไงอะไร”
“ก็วันศุกร์แล้วไง ไม่กลับคอนโดฯ เหรอ”
“อืม...ไม่รู้สิ”
“แต่พรุ่งนี้คีย์จะกลับบ้านนะ แม่โทรมาบ่นแล้ว”
“แม่โทรมาหรือเมียโทรมา”พอผมพูดจบไอ้คีย์หัวเราะก๊ากเลย
“ทำไมถึงเกลียดตองมันนักวะเนม พอกันเลยทั้งคู่ เจอกันไม่ได้จ้องแต่จะกัดกันท่าเดียว”
“ก็มันปีนเกลียวกูนี่ ชอบเอากูไปนินทาลับหลังตลอด ตอแหลจะตาย ไม่รู้กระเดือกลงได้ไง คนอื่นน่ารักตั้งเยอะทำไมต้องไปยุ่งกับมันด้วยก็ไม่รู้”
“เอาน่า ก็ไม่ได้คบด้วยซะหน่อย คีย์ขี้เกียจหาไปเรื่อยๆ เหมือนกันนะ ดูมั่วๆ ยังไงไม่รู้ ตองมันก็ดีที่ไม่เรื่องมากไม่วุ่นวายอะไรกับคีย์มากเหมือนคนอื่นด้วย”
“ไม่วุ่นกับคีย์แต่ชอบมากวนตีนเนมอ่ะดิ”
“ก็พอกันทั้งคู่ แล้วนี่เอาไงพรุ่งนี้ คีย์เรียนเสร็จก็ไปเลยนะ เนมจะกลับห้องหรืออยู่นี่ล่ะ”
“....ไม่รู้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยคิด”
“อืม แล้วเรื่องไอ้ฟิวส์ล่ะ”
“เรื่องไรอีกล่ะ”
“ก็เห็นๆ กันอยู่”
“ก็ยังไม่อะไร ก็แค่เข้ามาคุยเฉยๆ ถ้ามากกว่านี้ค่อยคิด”ถ้าหากฟิวส์มีท่าทีชัดเจนมากกว่านี้ หรือเริ่มเข้าหาผมมากกว่านี้ผมค่อยคิดว่าจะทำอย่างไร ตอนนี้ก็ยังออกแนวเพื่อนกันอยู่ ไม่เคยเข้ามาหยอกหรือแซวอะไรที่แสดงออกโต้งๆ ว่ากำลังจีบ ถ้าผมแสดงออกมากไปเดี๋ยวจะหาว่าผมง่าย
“ก็ตามใจนะ มีอะไรก็บอกแล้วกัน ไม่ชอบก็บอกจะได้ช่วยกันให้ แต่ถ้าชอบมันเมื่อไหร่ก็บอกคีย์ก่อน ยังจำได้ใช่มั้ย”
“อืม นอนเหอะ เนมเริ่มง่วงแล้ว”ผมพยายามเลี่ยงการสนทนา เพราะจำได้ว่าครั้งหนึ่งเราเคยให้สัญญากันว่าจะไม่ทิ้งกัน จะไม่หลอกลวงกัน จะไม่ปิดบังกัน แต่ตอนนี้ผมมีเรื่องปิดบังคีย์อยู่...เรื่องพี่โก้
“เดี๋ยวดิ ผมคีย์ยังไม่แห้งเลย”
“ก็ไปนั่งเป่าพัดลมดิ”ผมผลักคีย์ออกแล้วเดินไปนอนบนเตียง ไม่นานคีย์ก็ตามมานอนข้างๆ แถมยังผลักหัวผมคืนด้วย กว่าเราจะได้นอนก็แกล้งกันไปแกล้งกันมาจนผมเกือบเผลอโมโหเพราะคีย์มือหนักมาก แต่พอผมเริ่มหน้าบึ้งๆ คีย์ก็ยอมให้ผมเอาหมอนตีหน้าสองครั้งเป็นอันยุติสงครามสำหรับคืนนี้

ผมยืนมองรถแท็กซี่ที่เพิ่งเคลื่อนออกไป...โดยมีคีย์เป็นผู้โดยสาร ถึงผมจะบอกกับตัวเองว่าเดี๋ยวค่อยคิด แต่เวลากลับไม่รอให้ผมได้คิดเลย แป๊บเดียวก็หมดวันเสียแล้ว และคีย์ก็ไปแล้ว ใบหม่อนก็กลับบ้านแล้ว ป้องไปเตะบอลกับเพื่อนคนอื่นในห้องคลายเครียดที่อ่านหนังสือสอบมาหลายวัน ส่วนผม...ยืนเคว้งที่ป้ายรถประจำทางและด่าคีย์อยู่ในใจที่ไม่ยอมให้ผมกลับไปนอนห้องคีย์ แต่ถึงจะยืนถ่วงเวลาอ้อยอิ่งอย่างไร สุดท้ายผมก็มายืนในห้องนอนตัวเอง นึกดีใจที่พี่โก้ยังไม่กลับมา แต่ดูจากเวลาแล้วน่าจะอีกไม่นาน
ผมรีบอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วอุ่นก๋วยเตี๋ยวต้มยำที่แวะซื้อมาทานเป็นอาหารเย็น หมูเด้งก้อนแรกที่คีบอยู่ตรงหน้ากำลังจะเคลื่อนเข้ามาอยู่ในปาก แต่มีอันต้องเด้งดึ๋งกระเด็นหลุดไปหล่นบนโต๊ะก่อนจะเด้งลงสู่พื้นอีกสามสเต็ปแล้วหยุดลงที่ปลายเท้าเจ้าของห้อง
“........”ผมมองพี่โก้สลับกับหมูเด้งก้อนกลมๆ ของตัวเอง หากมันไม่เด้งหลายสเต็ปขนาดนั้น ผมสามารถเอามันล้างๆ แล้ว...ทานต่อได้ ไม่ได้งกนะ แต่ว่ามันอร่อยมาก
“กินเสร็จแล้วมาจัดการตรงนี้ด้วย”พี่โก้พูดจบก็เดินเข้าห้องตัวเองไป ผมเดินไปหยิบหมูชิ้นน้อยใส่ลงถังขยะด้วยความเสียดาย แล้วก็ยิ่งเสียดายมากขึ้นเมื่อรู้สึกไม่อยากทานต่อแล้ว ผมเอาชามก๋วยเตี๋ยวใส่เข้าไปในตู้เย็น เอาไว้ดึกๆ ค่อยเอามาอุ่นทานใหม่ ตอนนี้...ขอเข้าไปนั่งทำใจแล้วคิดหาคำตอบที่เลี่ยงมาหลายวันก่อน

ในห้องผมมีแต่ความเงียบ เพราะงั้นถึงได้ยินเสียงด้านนอกชัดเจน เสียงเปิดปิดประตู คาดว่าจะออกจากห้องมาอาบน้ำแล้วกลับเข้าไปแต่งตัวใหม่ แล้วก็ออกมาเปิดโทรทัศน์ ผมพยายามแนบใบหูกับช่องว่างเล็กๆ ระหว่างบานประตูกับวงกบ ไม่ได้ยินเสียงอะไรนอกจากโทรทัศน์ สงสัยคืนนี้พี่โก้จะไม่ออกไปเที่ยว ผมสงสัยได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงกริ่งดัง อยู่มาก็นาน ผมเพิ่งได้ยินเสียงกริ่งก็ครั้งนี้นี่แหละ ผมพยายามฟังว่าใครคือแขกที่มาถึง เพราะนอกจากพี่เจมส์แล้วผมไม่เคยเห็นมีเพื่อนคนไหนจะเคยมาที่นี่เลยสักคน
ผมได้ยินเสียง...ผู้หญิง...และมีเสียงผู้ชายด้วย เสียงคุ้นๆ น่าจะเป็นพี่เจมส์นะ ไม่รู้ว่าหลังบานประตูกำลังคุยกันเรื่องอะไร เพราะฟังไม่ค่อยชัด แถมผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมมาที่นี่ดึกๆ ผมมองรอบๆ ห้องนอน แล้วตัดสินใจเดินไปหยิบแก้วน้ำที่ว่างเปล่าข้างหัวเตียง นับหนึ่งถึงสามแล้วกลั้นใจเปิดประตูออกไป บรรยากาศนอกห้องเงียบกริบเมื่อผมเดินออกมา พี่เจมส์โบกมือทักทาย ผมเลยยิ้มให้แล้วเดินเลี่ยงไปที่ตู้เย็น ผู้หญิงที่นั่งข้างพี่โก้กำลังพูดอะไรสักอย่าง น่าจะเกี่ยวกับงาน งั้นคงเป็นเพื่อนที่ทำงานล่ะมั้ง
“ว่าไงครับน้องเนม”พี่เจมส์เดินตามมาคุยกับผมที่ตู้เย็น ผมหยิบชามก๋วยเตี๋ยวที่เพิ่งแช่ไว้ไม่นานเข้าไมโครเวฟเตรียมทานใหม่อีกรอบ
“ไงอะไรล่ะฮะ”
“ก็...กับไอ้นั่นไง”
“ก็ไม่ไง”
“อ้าว คืนนั้นอุตส่าห์ยุกันแทบตาย ตกลงไม่คืบหน้าไปไหนเลยเหรอ”
“ก็แล้วทำไมพี่ไม่ยุเพื่อนพี่บ้างอ่ะ มายุเนมทำไม เนมยังเด็กเหอะ”ผมน่ะไม่เคยต้องจีบใครก่อนนะ อ่อยก็ไม่เคยด้วย ส่วนมากก็มีคนเข้ามาคุยเองทั้งนั้น แต่นี่ยุให้จีบทั้งที ดันให้จีบ...ก้อนหินที่ขั้วโลกเหนือ ทั้งแข็งทั้งเย็น ขนาดคืนนั้น...ยังไม่เห็นมีปฏิกิริยาอะไรเลย....แต่ว่าไปแล้ว...ความจริงก็ไม่เย็นเท่าไรนะ พอนึกถึงตอนนั้นแล้วก็อดไม่ได้ที่จะม้วนลิ้นตัวเองเล่น ผ่านมาหลายวันผมยังรู้สึกว่าลิ้นตัวเองมันแปลกๆ ไปอยู่เลย
“อะไร พูดแค่นี้หน้าแดง ไม่มีอะไรจริงๆ เหรอ”
“...เนมปล้ำพี่โก้”ผมพูดเบาๆ ได้ยินไม่ได้ยินก็ช่าง แต่อย่าถามซ้ำแล้วกัน
“ห๊ะ!!!”ไอ้พี่เจมส์นี่ แค่นี้ทำเสียงดัง สองคนนั้นเลยหันมามองเลย
“พี่จะร้องทำไมเนี่ย”
“ขอโทษๆ ก็พี่ตกใจ แล้วไง มันให้เนมรับผิดชอบมั้ย”
“รับผิดชอบบ้าอะไรล่ะ เนมทำไม่สำเร็จซะหน่อย”
“อ้าว แล้วไหนบอกปล้ำมัน”
“ก็แค่จูบๆ ไซร้ๆ กันเฉยๆ”
“แค่นั้นเองเหรอ”
“ก็...พี่โก้บอกให้เนมไปเลือกมาก่อน”
“เลือกอะไร”
“เลือกว่าจะรักหรือจะเกลียด”ผมพูดเบาๆ โดยหันหลังให้คนที่กำลังถูกนินทา พี่เจมส์มองหน้ามองนิ่ง ก่อนจะดึงมือผมให้เดินออกไปคุยกันนอกระเบียง สองคนที่นั่งคุยกันกลางห้องหันมามองเมื่อพี่เจมส์เลื่อนประตูกระจกปิด
“แล้วเนมตอบว่าไง”
“ก็...ไม่ได้ตอบอะไร”
“ทำไมล่ะ”
“ทำไมอะไร”
“ทำไมไม่ตอบ หรือว่าเนมเกลียดไอ้โก้มัน”
“เนมเปล่า”
“ก็บอกไปสิว่ารักมัน แล้วมันจะเอายังไงเดี๋ยวมันก็คงบอกเอง”
“ก็ไม่ได้รักซะหน่อย”
“เนม...อย่าไปเล่นเกมกับโก้มันเลย พี่รู้ว่าเพื่อนพี่มันบ้าไปสักหน่อย ความจริงเนมเป็นเด็ก มันควรจะยอมเนมมากๆ แต่กลับให้เนมเป็นฝ่ายยอมมัน เป็นฝ่ายทำทุกอย่าง มันก็ดูไม่ค่อยยุติธรรมสำหรับเนมน่ะนะ แต่ถามตัวเองก่อนดีกว่ามั้ยว่าอยากจะไปต่อในทางที่เนมเคยคิดอยากไป หรืออาจแค่อยากรู้ว่าถ้าไปแล้วจะเป็นยังไง หรือเนมจะหยุดตรงนี้ แล้วหาเส้นทางใหม่ที่ตัวเองสนใจ ซึ่งก็ไม่รู้ว่าตอนนี้เนมพอมีอยู่ในใจหรือยัง หรือถ้ายังไม่มีจะต้องรอถึงเมื่อไร ถ้าถามพี่ล่ะก็ พี่อยากให้เนมลองทางเก่าๆ ที่เนมพอคุ้นอยู่บ้าง ปัญหามันอาจจะเยอะมากๆ แต่พวกพี่หลายคนจะคอยช่วย ถึงโก้มันจะบ้าแต่มันก็เป็นคนดีมากนะ”
“ก็แล้วทำไมเนมต้องทำด้วยล่ะ พี่ไม่บอกเพื่อนพี่บ้างล่ะ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเป็นคนผิดแท้ๆ ทำไมตอนนี้ต้องให้เนมเป็นคนวิ่งตามอีกครั้งล่ะ แล้ว...ถ้าเนมเจ็บอีกล่ะ”
“พี่บอกแล้วไงว่าอย่าเล่นเกมกับไอ้โก้ อย่าเล่นกับความรู้สึกตัวเอง เนมเองก็อยากลองอีกสักตั้งใช่มั้ย แต่ก็ยังดื้ออยู่ว่าทำไมมันไม่เป็นฝ่ายเริ่ม พี่ว่าใครเริ่มตามใครก่อนไม่สำคัญหรอก มันสำคัญที่ว่าสุดท้ายแล้วใครจะตามใครมากกว่า ไม่อยากลองให้โก้เป็นฝ่ายตามรักเนมบ้างเหรอ”
“....อย่างพี่โก้น่ะเหรอจะทำดีกับใครเป็น”ผมเถียงทั้งๆ ที่รู้ดีว่าเวลาพี่โก้ ‘ทำดี’ ด้วยน่ะ มันดีมากขนาดไหน
“ถ้าเนมพอรู้จักน้องเจกับตี๋ ก็น่าจะพอรู้ว่ามันดีกับสองคนนั้นมากแค่ไหน...แค่เพื่อนมันยังดูแลดีขนาดนั้น แล้วถ้าได้เป็นคนที่มันรัก...ไม่คิดบ้างเหรอว่าสองคนนั้นอาจจะอิจฉาเนมเลยก็ได้”พี่เจมส์พูดยิ้มๆ เหมือนจงใจจะพูดให้ผมรู้สึกดีถ้าพี่เจเป็นฝ่ายมาอิจฉาผมบ้าง ซึ่งความจริงผมก็แอบคล้อยตามล่ะนะ
“แล้ว...คนนั้นใครอ่ะ”ผมหันไปมองผู้หญิงที่ยังนั่งคุยกับพี่โก้อยู่ ตอนนี้เริ่มเอาโน๊ตบุ้คมาเปิดประกอบการคุยแล้ว ก็ยังดี ดูเป็นงานเป็นการขึ้นมาหน่อย
“ปิ๋มน่ะเหรอ เด็กที่บริษัทฯ พี่เอง พอดีมีงานด่วนเลยต้องรีบมาคุยกับโก้มันไว้ก่อน ทำไม หึงมันเหรอ แล้วมาทำเป็นบอกไม่รัก ปากแข็งนะเรา”
“หึงอะไร เปล่าสักหน่อย ก็แค่ถามดู”ผมเดินหนีพี่เจมส์เข้ามาหยิบชามก๋วยเตี๋ยว ตอนแรกว่าจะหลบไปทานในห้องนอน แต่พอเงยหน้าเห็นพี่โก้มองมาเลยต้องนั่งทานมุมครัวเล็กๆ นี้แทน พี่เจมส์เดินไปคุยกับสองคนนั้น ผมไม่รู้หรอกว่าที่พี่เจมส์พูดมาทั้งหมดนั้นเชื่อได้หรือเปล่า เพราะวันนี้ดูพูดเป็นการเป็นงานแปลกๆ อาจจะเมายาก็ได้ หรือไม่บางทีก็อาจจำคำพูดเพื่อนตัวเองที่ชื่อพี่กฤษมาพูดต่อ อืม...เหตุผลอย่างหลังน่าจะเป็นไปได้มากที่สุด

ผมน่ะพยายามจะรีบทานแล้วชิ่งเข้าห้องแล้วนะ แต่พี่เจมส์กับพี่ปิ๋มดันชิงกลับก่อน บรรยากาศในห้องมันเลยแปลกๆ แทบไม่กล้าหายใจแรงเลย พี่โก้ยังนั่งทำงานกับโน๊ตบุ้ค ไม่เข้าห้องไปสักที ผมก็ไม่กล้าเดินผ่านไปด้วย ทั้งๆ ที่ในชาเหลือแต่น้ำก๋วยเตี๋ยวแต่ผมก็ยังซดไม่หยุด จนเกือบหมดนั่นล่ะถึงได้เดินไปล้างเก็บให้เรียบร้อย หยิบแก้วน้ำมาดื่มจนหมดแก้ว เล่นเอาจุกเลย
ผมนั่งมองแก้วเปล่าของตัวเองนิ่งๆ พี่เจมส์พูดถูก ผมลังเล ผมอยากลองเดินไปตามทางที่เคยเกือบได้เดินไป เคยคิดฝันว่ามันจะต้องเป็นอย่างนั้นอย่างนี้ แต่หลายๆ อย่างทำให้ตอนนี้ผมไม่กล้าที่จะเดินไปทางนั้นแล้ว อาจเพราะครั้งก่อนเคยลองเดินไปแล้วสะดุดหัวทิ่มล่ะมั้ง ตอนนี้ไม่มีแผล แต่ยังจำความเจ็บตอนนั้นได้ดี นึกๆ แล้วอยากคว้าก้อนหินเขวี้ยงใส่ตัวปัญหาสักที แต่...คงจะเป็นอย่างที่พี่เจมส์บอกจริงๆ ตัวปัญหาของผม...ยืนอยู่กลางทางที่ผมยังเดินไปไม่ถึง และไม่ยอมเดินย้อนกลับมาหาผม...เหมือนแค่ยืนรอ เหมือนท้าทาย...หากนึกดีๆ สิ่งที่พี่โก้บอก...แค่ให้เลือกว่าจะรักหรือเกลียด...หากบอกว่าไม่รัก ก็มีความหมายเหมือนเกลียด แล้วถ้าบอกว่าเกลียด จะบอกว่ารักหรือเปล่า...ถ้าเกลียด...ผมคงต้องไปอยู่ที่อื่น เพราะคนเกลียดกัน อยู่ด้วยกันไม่ได้หรอก แต่ถ้ารักล่ะ...พี่โก้จะทำยังไง

ผมเดินมานั่งข้างๆ พี่โก้ ไม่ได้แนบชิดจนตัวติดกัน แต่ก็ใกล้พอที่จะเอื้อมมือสัมผัส...บางทีผมก็รู้สึกสมเพชตัวเองนะ แต่ผมก็เหนื่อยกับความรู้สึกที่ติดค้างอยู่ตอนนี้เหมือนกัน หากเริ่มใหม่อีกครั้งแล้วจบไม่สวย...อย่างน้อยผมก็ได้ลองแล้ว...อย่างน้อยก็ได้พยายาม
“พี่โก้...เนม...เลือกรักนะ”ผมพูดจบแล้วสูดหายใจเข้าลึกๆ ที่สุดเท่าที่ทำได้ เมื่อได้พูดออกไปแล้ว ทั้งรู้สึกสบายใจและตื่นเต้น รอผลของการตัดสินใจ...ตื่นเต้นยิ่งกว่าลุ้นผลสอบเข้ามหาฯลัยอีก
“....ดึกแล้ว ไปนอนไป”พี่โก้ก้มลงทำงานตรงหน้าต่อ ปล่อยให้ผมอ้าปากค้างกับคำตอบที่ได้รับ...นี่คือ...คำตอบเหรอ...ไปนอนไป...ไปไหนก็ไป...ความหมายมันเหมือนกันรึเปล่า
ผมยังนั่งแบบงงๆ สมองยังประมวลผลประโยคนั้นไม่ได้ บางทีอาจไม่ใช่ภาษาไทย ต้องแปลเป็นภาษาอื่น หรือต้องผวนคำ หรือพี่โก้อาจจะไม่เข้าใจว่าผมพูดเรื่องอะไร หรือ.....
“เดี๋ยวก่อน”พี่โก้ดึงข้อมือผมเบาๆ เมื่อผมจะลุกขึ้นกลับเข้าห้องไปวิเคราะห์คำพูดพี่โก้ต่อ
“...ฝันดี”ฝันดี....ฝันดี....พี่โก้ดึงผมไปใกล้ๆ แล้วกระซิบบอกว่า...ฝันดี...แถมยัง...นี่ผมไม่ได้คิดไปเองใช่มั้ย...เมื่อกี้...พี่โก้หอมแก้มผมด้วย!!



+++++++++++++++++++++++++

ตอนพิเศษอัพพรุ่งนี้นะคะ...(น่าจะพรุ่งนี้ค่ำๆ ดึกๆ นะ)


PooN     ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ
Regina_1  ขอบคุณสำหรับคำอวยพรนะคะ (จะพยายามเปลี่ยนเวลานอนเหมือนกัน ไม่รู้จะทำได้มั้ย)

[ZakeiHarha]

รอๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Sornpattra]

เสียดาย น้องเนมว่ะ

[~มือวางอันดับ1~]

โก้เหมือน รอมานาน เลย

[จริงใจ]

โหย รอตั้งนาน ยาวววววววววว แต่อ่านไม่สะจายอ่ะ
เริ่มจะดีแว้วโก้ เนม ขอให้เนมมีฟามสุขนะ

[Poes]

HBD จ้า เจ้าของทู้  สุขๆ สุดๆนะ

[Ottomechan]

หอมแก้มแล้วววว

เหมือนจะพัฒนาขึ้นมา

รอโก้เนมต่อไป

[Killua]

เนมน่ารัก 

[ณยฎา]

อ๊ายยยยยย! มาม่ามานานรอตอนหน้าอย่างจดจ่อ เพราะเค้ากำลังจะหวาน? รึป่าว ??

[MIkz_hotaru]

กรี๊ดดดด อิพีีโก้เจ้าเล่ห์ร้ายกาจที่สุด
จ้องจะกินเนมมานานแล้วเหอะ ใช่มั้ยๆๆๆ
  ดีใจจังว้อย !!

[roseen]

นึกว่าเนมต้องกินแห้วอีกกระป๋อง


ผิดคาดวุ้ย



 :HBD2:ครับ

[หัดดิน เอ้ยหัดกิน]

ว้ากกกกกกก
หอมแก้มด้วยอ่ะ
แต่จริงๆ เชียร์คีย์อ่ะ

[♠♥♦♣]

สุขสันต์วันเกิดค่า ขอให้มีแต่*ความสุข* งานดี เงินดี หน้าตาดีมีแต่สิ่งดีๆ และเจอแต่คนดีๆเข้ามาในชีวิตนะคะ

[donutnoi]

โก้รออยู่กลางทางเหรอ ไม่ยอมเดินกลับมาหาเนมเลย  

เข้าใจเนมนะ ทางมันเคยสะดุดมาก่อน มันก็ต้องลังเลบ้าง แต่ยังไงเนมก็เลือกแล้ว เลือกรักโก้

รอค่ะรอตอนต่อไป แต่ความรู้สึกกับโก้ตอนนี้ยังเหมือนเดิมตั้งแต่แรก คือ

[mascot]

เรื่องดีดีเริ่มเข้ามาแล้วซินะเนม ลองที่จะรักอีกครั้ง

 มีความสุขมากๆนะจ๊ะ

[love2y]

โอ๊ะ!!! ดูเหมือนจะคืบหน้าขึ้นมาอีกนิดนึง หุหุ

ปล. สุขสันต์วันเกิดนะจ้ะ คุณวี มีความสุขมากๆค่า~~