หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[nadyanarak]

ใน ที่สุด อ่านระเบียงรักมาสองวัน

ตามด้วยเรื่องนี้อีก 125 หน้า....

งานการไม่ต้องทำแล้วตรู ลาออกมานั่งอ่านนิยายดีไหมนี่

[EoBen]

อ๊ากกกกก  ตอนนี้โคตรน่ารักอ่ะ

ยิ้มไม่หยุดหย่อนเลยยย

โก้เมื่อก่อนน่ารักกว่าตอนนี้เยอะเลยย

[netwoon.km]

มารอทุกวัน ทุกคืน ดั่งเดิม :')

[toou]

   คิดถึงจังเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย 
มาต่อได้แล้วน๊าาาาาาาาาาาาา 
ใจจะขาดรอนๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[วิชญ์]

รอ  อีกแล้ว  อยากอ่านแล้วนะ  จะม่ายไหวแล้วนะ  จะลงแดงแล้วนะ  พี่จีลงให้หน่อยนะ  ถ้าลงจะขอบพระคุณมากเลยนะคร้าบบบบบบบบบบบบบบ

[butterfly_bee]

ชอบงานเชียนของคุณจีทุกเรื่องเลยจริงๆนะ
แอบอ่านมานานแต่เพิ่งสมัครลอคอินค่ะ T T
ชอบที่คุณจีเขียนตัวละครทุกตัวได้น่าสนใจ มีเบื้องหลังให้ติดตาม
ให้เราคิดตามว่าเบื้องหลังการกระทำของเค้ามันคืออะไร เพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น
สรุปแล้วประทับใจเรื่องของคุณจีทุกเรื่องเลยจริงๆค่ะ  

ว่าแล้วก็ขอมาปูเสื่อรอโก้คุงกับน้องเนมด้วยคนนะคะ

ปล.เห็นเค้าเม้นต์ๆกันว่าจิ้มไข่ๆ ไอ้เราก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำยังไงแต่เค้าอยากได้รับรับการจิ้มมั่งจัง 555
คุณจีมาจิ้มเป็นเกียรติแก่เค้าหน่อยได้มั้ยยย  

[EverGreen™]

แวะมารอ อิพี่โก้

อ่านเรื่องแล้วเหนื่อยคิดตามมากกกกกก


แต่ก็ชอบบบบบบบ

[IIMisssoMII]

คุณจี
ตอนต่อ ยังไม่ต้องก้อได้ แต่ขอตอนพิเศษ สงกรานต์ของโก้กะน้องเนมนะคะ

[chongjiyoon]

  รอๆๆๆๆมาต่อคิวรอน้องเนมกะพี่โก้อีกคนเง้อคิดถึงอ่ะ

[chira75]

  ว้า......คุณจีไม่ส่งข่าวกันบ้างเลยอะ ว่าไปหลบพักร้อนที่ไหนนนนนนนนนนน      คิดถึงที่สุดดดดด กลับมาไวไวน้าาาาาาา

[eunbee2523]

ย่องเข้ามาส่องพี่จีแต่เช้า

แต่ก็ไร้วี่แว่ว

[inoue]

คิดถึงหนูเนมกับพี่โก้สุดๆ 

แต่คิดถึงงงง..คุณจียิ่งกว่า .. 

[pppp]

อ่านแล้วเหนื่อยแทนเนม
พี่โก้เข้าใจยากมากกกกก คิดเยอะ ซับซ้อน
แต่ก็นะ.......เอาใจช่วยน้องเนม เพราะพี่โก้ตอนที่ใจดีน่ารัก

[kyoya11]

รอคร๊าบ

[G_wa]

ผมนั่งนิ่ง พยายามหันมองออกไปนอกรถ แต่ด้านนอกค่อนข้างมืด และรถก็ขับเร็ว จะนั่งมองบรรยากาศให้หายหงุดหงิดนั้นเป็นไปไม่ได้เลย ผมไม่แน่ใจว่าทำไมตัวเองถึงต้องมานั่งอยู่ตรงนี้ มาในฐานะอะไร ที่คุยกับพี่โก้ไว้ก็ไม่แน่ใจว่าตัวเองคิดถูก ตอนนั้นผมยังเด็กมากๆ นะ ผมไม่แน่ใจว่าเรื่องไหนคือสิ่งที่พี่โก้บอกให้นึกให้ออก ผมจำได้ล่ะนะว่าพี่โก้เคยมอบจูบแรกของตัวเองให้ผม ถึงแม้จะเป็นแค่ตรงแก้มก็ตาม แต่ถ้าว่าตามจริงแล้วพี่โก้เป็นคนแรกสำหรับผมในทุกๆ เรื่อง ทั้งรักแรก จูบแรก เสียเวอร์จิ้นครั้งแรก ทั้งหมดนี้ก็มีกับพี่โก้ทั้งนั้น แต่ตัวพี่โก้เองล่ะ จูบแรกอาจจะเป็นผม แต่รักแรกนั้นไม่ใช่ผมแน่ๆ เพราะผ่านมาจนถึงตอนนี้...ทั้งน้ำเสียงและสีหน้ายามพูดคุยกับคนทางปลายสายยังสื่อออกถึงความรักมากมายจนผมรู้สึกได้...‘คิดถึงเหมือนกัน’...ผมล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าคนๆ นั้นพูดอะไรถึงทำให้พี่โก้พูดหวานๆ แบบนี้ได้ ทีพูดกับผมนะวางมาดเป็นครูสอนนักเรียน หรือไม่ก็นักจิตวิทยา ชอบพูดอะไรที่ผมต้องมานั่งตีความ หนักๆ เข้าก็ต้องระลึกชาติกันเลย

ตอนแรกพี่ๆ เขากะว่าจะหาร้านอาหารแวะทานก่อนจะขับตรงไประยอง แต่ถามๆ แล้วก็ยังไม่มีใครหิวเลยสักคน พวกเราเลยสรุปกันว่าจะขับไปหาซื้ออาหารที่นั่นเข้าไปทานกันที่บ้านพักเลย แต่ดูจากขวดเหล้าที่พี่ๆ ขนมานั้นผมไม่แน่ใจแล้วว่าจะซื้อกับข้าวหรือกับแกล้มกันแน่
บรรยากาศในรถมีแต่ความเงียบ พี่ๆ เขาก็มีคุยกันบ้างนิดหน่อย ส่วนคนที่นั่งข้างๆ ผมนั้นไม่มีทางจะรับรู้หรอกว่าผมกำลังน้อยใจ เพราะพี่โก้หลับไปแล้ว หลับไปโดยที่ไม่ได้สนใจผมเลยสักนิด ทั้งๆ ที่ผมขยับหนีจนแทบจะตกเบาะตัวเอง หันหน้าหันตัวหนีจนแทบจะหันหลังให้อยู่แล้ว ทั้งหมดเป็นการแสดงอาการน้อยใจขั้นสุด แต่พี่โก้ไม่ได้รับรู้เลยสักนิด ผมกะว่าจะหันมาค้อนใส่แต่พี่นั่งหลับคอพับแปะกับกระจกรถ หมดสภาพไปแล้ว

ผมเผลอหลับไป และตื่นเมื่อถูกพี่โก้ปลุก รถจอดสนิทหน้าบ้านพักหลังใหญ่ พี่ๆ คนอื่นเดินขนของเข้าไปหมดแล้ว ผมเข้ามายืนเคว้งอยู่กลางบ้านเพราะไม่รู้จะเดินเอากระเป๋าไปเก็บห้องไหน แต่พี่โก้เดินไปวางถุงขนมไว้ที่โต๊ะรับแขกแล้วเดินกลับมาจูงมือผมขึ้นไปขั้นบน ด้านบนมีห้องนอนสองห้องและห้องน้ำอีกหนึ่งห้อง ผมเดินเข้าห้องที่ยังว่างอยู่ พี่โก้เดินไปรูดม่านหน้าต่างออกให้เห็นวิวด้านนอก แม้จะมืดสนิทแต่ผมก็รู้ว่าห้องนี้หันเข้าหาทะเล ถ้าเป็นตอนเช้าคงจะสวยมาก พี่โก้เดินไปหยิบเสื้อผ้าบางส่วนออกมาแขวนในตู้ ส่วนผมยืนดื่มด่ำกับบรรยากาศด้านนอก
“บ้านนี้ถ้าเช่าเท่าไรเหรอพี่โก้”ผมพยายามมองหาบ้านพักใกล้ๆ แต่เหมือนจะอยู่ห่างออกไปพอสมควรเลย ค่อนข้างส่วนตัวมากเลยนะ
“เจ้าของไม่เปิดให้เช่านานแล้ว ปกติเปิดให้ญาติๆ หรือเพื่อนมาพักฟรี”พี่โก้จัดของตัวเองเสร็จก็หยิบกระเป๋าผมมาเปิดแล้วรื้อของออกมา
“พี่โก้ทำอะไร ไม่ต้องๆ เนมทำเอง”ผมวิ่งไปแย่งเสื้อที่อยู่ในมือมาใส่ไม้แขวน รีบหยิบแขวนๆ มันก็ไม่ได้เรียบร้อยเหมือนพี่โก้หรอก แต่เอามืดปัดๆ ลูบๆ มันก็โอเคนะ
“ลงไปกินข้าวกัน พวกนั้นคงเริ่มตั้งวงแล้วล่ะ หรือเนมจะไปอาบน้ำก่อน”
“ไม่อาบหรอก เดี๋ยวขอเปลี่ยนเป็นขาสั้นก่อนนะ เนมเอายีนส์มาตัวเดียว”ผมบอกอายๆ เพราะเห็นพี่โก้เอากางเกงยีนส์มาอีกตัว แต่ผมมีตัวเดียว แถมยังใส่ซ้ำมาหลายรอบแล้วด้วย เอาไว้เริ่มมีกลิ่นค่อยซัก ค้นกางเกงขาสั้นที่ไว้เตรียมใส่นอนขึ้นมา เตรียมจะปลดกางเกงลง แต่หันมองอีกที พี่โก้ซึ่งเป็นผู้ร่วมห้องคืนนี้ยังนั่งนิ่งบนเตียงอยู่เลย พอนึกๆ แล้ว...คืนนี้ต้องนอนบนเตียงเดียวกันสองคน...บรรยากาศก็ดี...ถ้าผมคิดไกลกว่านี้ผมว่าหัวผมคงระเบิดเพราะความอายของตัวเองแน่ๆ
“พี่โก้ออกไปก่อนสิ เนมจะเปลี่ยนกางเกง”
“ก็เปลี่ยนสิ เดี๋ยวพี่รอลงไปพร้อมกัน”พี่โก้นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้ หยิบโทรศัพท์ตัวเองมากดยิกๆๆ แต่...ให้ผมถอดกางเกงต่อหน้าเนี่ยนะ เหอๆ ถ้าเมาน่ะกล้าแน่เพราะมีข้อแก้ตัว แต่นี่ยังไม่เมาอ่ะ ผมมองซ้ายมองขวาหามุมถอดกางเกง มีมุมเดียวที่ใช้ได้คือข้างตู้ตัวผ้า ผมเปิดตู้เสื้อผ้าไว้แล้วไปแอบอยู่ข้างตัว จากมุมนี้พี่โก้ไม่น่าจะเห็นนะ หรือถ้าเห็นก็เห็นแค่ขา ผมหันหน้าใส่กำแพงแล้วค่อยๆ ปลดซิปกางเกงให้เบาที่สุด พยายามรูดจากเกงให้ไวที่สุดในชีวิตแล้วสวมกางเกงขาสั้นทันที ก้มลงหยิบกางเกงที่ถอดเสร็จแล้วค่อยๆ ชะโงกหน้าออกมามองพี่โก้ที่มองตรงมาตำแหน่งผมพอดี
“เสร็จรึยัง”
“เสร็จแล้ว”ผมหยิบกางเกงไปใส่ไว้แขวนแล้วแขวนไว้นอกตู้ ต้องผึ่งลมไว้ไม่ให้เหม็นอับเพราะต้องใส่อีกหลายวัน
“ทีหลังอย่าไปยืนถอดมุมนั้นนะ กระจกมันมืดแบบนั้นมันเห็นอะไรชัดหมดแหละ...ยิ่งขาวๆ ก็ยิ่งชัดนะ”พี่โก้ปิดไฟแล้วเดินออกไปเลย ทิ้งให้ผมยืนอ้าปากค้างในห้องมืดๆ มองไปฝั่งตรงข้ามที่เพิ่งยืนเปลี่ยนเสื้อผ้า มันคือหน้าต่างที่ปิดสนิท บรรยากาศด้านนอกก็มืดสนิท...ผมลองเปิดไฟในห้องอีกครั้งแล้วมายืนส่อง...ไม่ต่างจากกระจกเงาเลย อย่างนี้พี่โก้ก็...เห็นหมดเลยน่ะสิ ผมเหลียวผมหลังตัวเองจากกระจกนิดๆ...เปิดกางเกงตัวเองดูหน่อย กางเกงในวันนี้สีขาวด้วย ผมยืนทำใจก่อนเดินลงมาอยู่พักใหญ่ พยายามคิดเข้าข้างตัวเองว่าอย่างน้อยพี่โก้ก็ชมว่าผมขาวล่ะ...ความจริงแล้วพี่โก้ก็ทะลึ่งนะ นั่งจ้องนิ่งๆ เลย จะเตือนก่อนถอดก็ไม่ได้ นี่เสร็จเรียบร้อยดูฟรีไปเต็มๆ แล้วถึงจะบอก

พื้นที่ว่างกลางบ้านที่เคยมีโต๊ะรับแขกตัวเล็กถูกเลื่อนออกไปชิดกำแพง พี่ๆ ทุกคนนั่งล้อมวง กลางวงมีหนังสือพิมพ์ปู อาหารทะเลที่แวะซื้อระหว่างทางตอนผมหลับจัดใส่จานไว้ มีขนมห่อเทใส่จาน ข้าวผัดสองจาน กับข้าวอีกสี่ห้าอย่าง ทุกคนมีแก้วเหล้าประจำกาย ผมเดินไปนั่งอย่างเจียมเนื้อเจียมตัวระหว่างพี่โก้กับพี่ปั้น เพราะเป็นตำแหน่งเดียวที่เว้นว่างไว้ พี่เจมส์แกล้งมองขาผมแล้วอ้าปากค้างเลยถูกพี่ฟ้าหยิบปลาหมึกยัดใส่ปาก พี่ๆ ทุกคนก็เปลี่ยนเป็นกางเกงขาสั้นหรือสามส่วนกันหมด มันก็ไม่ต่างจากผมนี่นา เพียงแต่ขาผมมันไม่ใช่ขานักมวยนักบอลที่มีกล้ามแน่นๆ ก็แค่นั้น ผมก้มหน้าก้มตาหนีเสียงล้อพี่ๆ คว้าแก้วน้ำของตัวเองที่พี่โก้เพิ่งวางให้ตรงหน้ามาดื่มแล้วก็ต้องแปลกใจ เห็นสีดำๆ ผมก็คิดว่าผสมแป๊บซี่มาให้ แต่กลืนลงคอแล้วถึงรู้ว่ามันคือแป๊บซี่เพียวๆ เลย
“ไม่ได้ผสมให้เนมนี่”ผมหันไปพูดกับพี่โก้เบาๆ แต่ถึงจะเบาแค่ไหนผมก็คิดว่ารอบๆ วงต้องกำลังแอบฟังแน่ๆ รวมทั้งพี่ปั้นที่เอียงๆ ตัวมาทางผมด้วย
“ก็ไม่ผสมน่ะสิ”
“อ้าว”
“ไม่ต้องกินเหล้าหรอก ไม่ดี”พี่โก้บอกว่าไม่ดี แต่ก็ยกแก้วเหล้าดื่มโชว์ผมนะ อย่างนี้มันแกล้งข่มกันนี่
“คราวก่อนยังให้กินเลย”
“ก็แล้วคราวก่อนเกิดอะไรขึ้นล่ะ”
“.....บ้า”ผมด่าไปเบาๆ แล้วยกแป๊บซี่ดื่มย้อมใจ ทำไมพี่โก้หยอกผมบ่อยจัง ผมไม่ได้ลืมหรอกนะว่าในรถเกิดอะไรขึ้นน่ะ แต่กับพี่โก้ผมไม่รู้สิ พี่โก้เป็นคนฉลาด พี่โก้อ่านคนเก่งมาก จับทางคนก็เก่ง เพราะงั้นที่ผมน้อยใจเรื่องที่พี่โก้พูดหวานกับพี่เจน่ะ ผมเชื่อร้อยเปอร์เซ็นเลยนะว่าพี่โก้ต้องรู้ แต่...ผมก็เชื่ออีกเหมือนกันว่าพี่โก้คิดว่าตัวเองไม่ผิด และไม่จำเป็นต้องง้อผมเพราะเรื่องนั้น ถ้าผมงอนสะบัดใส่พี่โก้ก็ไม่ง้อหรอก เพราะมันไร้สาระ ประมาณว่าผมคิดไปเองรู้สึกไปเองคนเดียว เหมือนๆ กับที่เมื่อก่อนเราทะเลาะกันนั่นล่ะ ซึ่งความจริงมันก็ถูก พี่เจมีแฟนไปแล้ว พวกพี่ๆ ที่นั่งกันอยู่นี่ก็เป็นเพื่อนแฟนพี่เจทั้งนั้น ผมก็ไม่ควรคิดมากว่าพี่โก้อาจยังแอบรักพี่เจอยู่ คนหยิ่งๆ อย่างพี่โก้ ต่อให้พี่เจมีแฟน ถ้าไม่ชอบแฟนเพื่อนก็คงไม่เอาตัวเองมาสนิทขนาดนี้หรอก แต่จะบอกว่าไงดีล่ะ...คงประมาณว่าน่าจะรักษาน้ำใจผมบ้าง ผมเพิ่งบอกว่ารักพี่โก้นะ แต่พี่โก้ทำไมต้องพูดว่าคิดถึงคนอื่นข้างๆ หูผมด้วย แถมยังต่อหน้าคนอื่นตั้งเยอะ คนอื่นจะคิดยังไง ผมมานั่งเจ๋ออยู่ที่นี่ด้วยฐานะอะไร คิดๆ แล้วก็เซ็งเลยลุกเดินไปทางห้องน้ำแล้วออกประตูหลังบ้านไปเลย

ผมยืนมองทะเลมืดๆ มันมืดสนิทจริงๆ ผมคิดไปเพลินๆ ว่าทะเลทกลางคืนเหมือนพี่โก้ อันตรายเพราะมองไม่ออกว่าลึกแค่ไหน มีอะไรอยู่ตรงนั้น ได้ยินเพียงเสียงคลื่นซัดฝั่ง มีแค่เพียงเสียงโดยที่มองไม่เห็นเลยว่าคลื่นสูงแค่ไหน เหมือนพี่โก้ที่ไม่ว่าพูดอะไรก็ต้องกลับมาคิดว่ามีความหมายแฝงอยู่หรือเปล่า ยิ่งคิดยิ่งมองก็ยิ่งหงุดหงิด อยากจะหาไฟไปส่องให้สว่างให้ทั่วๆ ทั้งๆ ที่กลางวันมันสีฟ้าสวยแท้ๆ แต่ทำไมกลางคืนถึงน่ากลัวได้ขนาดนี้
“’งอนไอ้โก้เรื่องน้องเจเหรอ”พี่เจมส์เดินมายืนข้างๆ ผมแล้วพูดโดยไม่หันมองหน้าผมเลยว่าผมตกใจแค่ไหนที่อยู่ดีๆ ก็โผล่มาเหมือนผี
“เปล่าฮะ”
“ปากแข็ง ใครๆ เขาก็ดูออกกัน ขนาดไอ้โมทย์ยังดูออกเลย จริงมั้ยมึง”พี่เจมส์พยักหน้าให้เงาที่ยืนมืดๆ ข้างหลังผม ทำเอาผมสะดุ้งอีกรอบ
“พี่ทำให้ตกใจเลยเหรอ โทษที”พี่โมทย์พูดไปยิ้มไป พี่เขาดูสุภ๊าพสุภาพ ดูน่านับถือมากกว่าในบรรดาทุกคนที่มาเลย
“ไม่เป็นไรฮะ”
“เนมเรียนปีอะไร”
“ปีสามแล้วครับ พี่โมทย์ก็เป็นรุ่นพี่คณะเดียวกับเนมใช่มั้ยฮะ”
“ใช่ พี่เป็นรุ่นพี่โก้ ส่วนเนมนี่พี่คงเป็นรุ่นทวดของทวดเลยล่ะมั้ง จบมากี่ปีแล้วก็จำไม่ได้เหมือนกัน”
“ตอนนี้พี่ทำงานอะไรเหรอ”
“ทำงานที่ให้ที่บ้าน เป็นร้านจิวเวอรี่”
“โหหห ไปคนละสายอาชีพเลย ยิ่งกว่าพี่โก้อีก ทำไมพี่ไม่เรียนบริหารหรือดีไซน์ล่ะ”
“ก็ไม่ชอบ ชอบเรียนไอที แต่กิจการพ่อแม่พี่ก็ทิ้งไม่ได้ ก็เลยมั่วๆ อย่างนี้ล่ะ”
“เนมก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าอยากทำงานอะไร เนมอยากไปช่วยที่บ้านทำขนมขายนะ สนุกดี”
“อ้าว เรียนจบแล้วกลับบ้านเหรอ พี่กะจะชวนทำงานกับพี่ซะหน่อย”พี่เจมส์พูดเหมือนจริงจัง แต่ผมก็อยากทำงานแนวๆ พี่เจมส์เหมือนกันนะ น่าสนุกดี
“พ่ออยากให้ไปทำงานที่บ้านฮะ ที่นี่ไม่มีญาติอยู่เลย พ่อกับแม่เป็นห่วง”
“ก็ไอ้โก้ไง”
“ไม่เกี่ยวกันซะหน่อย”ผมหันหน้าหนีพี่เจมส์ ไม่อยากคุยด้วย
“ก็ว่าที่สารมีไง”พี่เจมส์ทำเสียงล้อเลียน พี่โมทย์ก็หัวเราะไปด้วย แต่ผมอายอ่ะ
“พี่เจมส์ปากเสียอ่ะ เดี๋ยวเนมไม่คุยด้วยเลย สามีคนอื่นเหอะ ไม่เกี่ยวกับเนมซะหน่อย”
“งั้นเดี๋ยวพี่ไปบอกมันอย่างนี้นะ บอกว่าเนมไม่ให้เกี่ยวด้วย”
“พี่เจมส์อ่ะ นิสัยไม่ดี”
“ฮ่าๆๆ ไม่แกล้งก็ได้ เข้าบ้านกันเหอะ ยุงเยอะ”
“พี่ๆ เข้าไปก่อนก็ได้ เนมนั่งเล่นแป๊บนึงเดี๋ยวตามไปนะ”ผมยังไม่อยากกลับเข้าไปเจอหน้าพี่โก้ บอกตามตรงว่ายังรู้สึกหงุดหงิดอยู่ พี่เจมส์เดินกลับเข้าบ้านไป แต่พี่โมทย์ยังยืนอยู่ข้างผมเหมือนเดิม
“หึงโก้เรื่องเจเหรอครับ”พี่โมทย์ถามตรงๆ เพื่อนกลุ่มนี้เขาตรงๆ แบบขวานผ่าซากกันแบบนี้ทุกคนเลยใช่ไหม ที่คิดว่าพี่โมทย์ดูสุภาพๆ นิ่งๆ ความจริงคงไม่นิ่งแล้วแหละ
“เนมเปล่า”
“โก้มันรักเพื่อนมาก ทั้งเจทั้งตี๋ สำหรับคนอื่นมองอาจคิดว่ามากเกินไปสำหรับเพื่อน แต่...ถ้าพี่เป็นโก้ พี่ก็รักเพื่อนทั้งสองคนนั้นมากเหมือนกันนะ เป็นรักที่บริสุทธิ์มากกว่าการเป็นแฟนกัน มันอาจทำให้เข้าใจผิดไปบ้างกับความสนิทสนมแบบนั้น แต่ถ้าเนมคิดจะรักไอ้โก้ล่ะก็ พี่อยากให้เนมไว้ใจมันมากกว่านี้นะ คนอย่างมันถ้าอยากได้ใครสักคนจริงๆ มันคอยดูแลคอยห่วงขนาดนั้น ถ้ามันจะเอามีหรือใครจะแย่งมันไปได้ แต่นี่มันไม่ได้ต้องการในฐานะแฟน มันแค่คอยดูแลเพื่อนๆ ทำตัวเป็นเพื่อนเป็นพี่และเป็นพ่อบางครั้งสำหรับเพื่อนทั้งสองคน วางตัวในฐานะเพื่อนที่ดีมากๆ ขนาดแฟนของเพื่อนทั้งคู่ยังเกรงใจมัน พี่ฟังพวกนี้เล่าเรื่องเนมกับมันให้ฟังคร่าวๆ แล้ว เนมรู้จักมันตั้งแต่เด็กๆ ใช่มั้ย”
“ฮะ จำความได้ก็รู้จักพี่โก้แล้ว”
“มันก็ดูแลเพื่อนมันเหมือนดูแลเนมตอนเด็กนั่นล่ะ ทำหน้าที่แม่บ้านคอยหาอาหารให้ทาน ดูแลเวลาไม่สบาย เป็นพ่อที่คอยปกป้องคุ้มครอง เป็นพี่ที่คอยให้คำปรึกษา เป็นเพื่อนที่พร้อมเดินเคียงข้าง โก้เป็นคนสำคัญของสองคนนั้นมากเท่าๆ กับที่เจและตี๋เป็นคนสำคัญของโก้ ถ้าเนมอยากยืนเคียงข้างคนอย่างมันจริงๆ เนมต้องพร้อมที่จะยอมรับเรื่องนี้”พี่โมทย์พูดเรียบๆ เรื่อยๆ อย่างหนักแน่น ทุกๆ ถ้อยคำเต็มไปด้วยความชื่นชมที่ผมสามารถมองเห็นได้จากใบหน้า ผมเชื่อ...เชื่อว่าพี่โก้ดูแลเพื่อนอย่างนั้นจริงๆ แต่เรื่องที่จะให้ยอมรับว่าพี่โก้ไม่คิดอะไรกับพี่เจนั้น...ยังคงทำใจยากเหลือเกิน...ถ้าพี่ๆ มาอยู่ในฐานะผมบ้าง ก็น่าจะต้องคิดมากไม่ต่างจากผม

พี่โมทย์กลับเข้าบ้านไปแล้ว เสียงคนในบ้านดังออกมาให้ได้ยินเป็นระยะ ท่าทางจะสนุกกันมาก เสียงพี่ฟ้ากับพี่เจมส์ดังที่สุดเลย ทั้งที่พักและบรรยากาศก็ดี คนก็โอเคนะ แต่เหมือนผมมาอยู่ผิดที่อย่างไรไม่รู้
“คีย์ทำอะไรอยู่”ผมโทรศัพท์ไปหาคีย์ เวลานี้ปกติคนอื่นคงนอนแล้ว แต่คีย์มันไม่นอนหรอก ยิ่งวันหยุดยิ่งโต้รุ่งประจำ แต่ถึงจะนอนผมก็ไม่สนหรอก
“....นอนดูหนัง”
“หนังโป๊อ่ะดิ”
“ทะลึ่ง”มันแกล้งทำเสียงดุใส่ แต่ผมได้ยินเสียงหัวเราะเบาๆ เหมือนกันนะ
“ทะลึ่งแล้วจริงเปล่า”ผมแกล้งทำเสียงล้อๆ เพราะมันตอบช้า
“ไม่ดูแล้วปิดแล้ว กำลังจะเปิดพอดี เนมโทรมาหมด’รมณ์เลย”นั่นไงนึกแล้วเชียว ไอ้คีย์หื่น
“ก็ดูไปดิ๊ เนมฟังด้วย”
“หนังเอ็กซ์ไม่ใช่การ์ตูนเอวีนะเว้ย เสียเด็กหมด”
“โหยยย ไอ้แก่ รุ่นเดียวกันเหอะ เดี๋ยวคอยดูจะไปค้นที่ห้องมาเปิดมั่ง”
“ห้องใคร”
“ห้องคีย์นั่นแหละ”
“ยื้อออ ใครให้ค้น ไม่เกี่ยวกันเลย แล้วนี่โทรมาทำไม ไหนว่าไปเที่ยว”ผมได้ยินเสียงโทรทัศน์เบาๆ คีย์คงหมดอารมณ์ดูหนังโป๊จริงๆ นั่นล่ะ ฮ่าๆๆ แกล้งมันสนุกดี
“ก็เซ็งๆ อ่ะ โทรหาเฉยๆ ไม่ได้รึไง”
“ได้ครับคุณเพื่อนบังเกิดเกล้า”คีย์ประชดกลับมา ผมหัวเราะครั้งแรกในวันนี้ได้เพราะคีย์ เราคุยกันเรื่อยเปื่อยอย่างหาสาระไม่ได้ จนผมกลัวแบตฯ โทรศัพท์จะหมดนั่นล่ะจึงได้ขอวางสาย
“เฮ้ย!!”หลังจากเก็บโทรศัพท์แล้วหันกลับมา พี่โก้ยืนกอดอกพิงกำแพงมองผมตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้
“มายืนตั้งแต่เมื่อไรน่ะ”
“ตั้งแต่แรก”
“แล้วมายืนอะไรเงียบๆ เนมตกใจหมด”
“เห็นเดินออกมาพี่ก็เลยเดินตาม กะว่าจะเข้ามาเคลียร์เรื่องในรถ แต่เนมเองก็น่าจะเข้าใจพี่แล้ว”พี่โก้พูดแปลกๆ ไม่ได้อธิบายอะไรแล้วผมจะเข้าใจได้ไง
“เข้าใจอะไร”
“แฟร์ๆ นะเนม พี่รู้ว่าเนมไม่พอใจที่พี่คุยกับเจ แต่เนมก็คุยกับคนของเนมจริงมั้ย เพราะงั้นพี่ก็ไม่ต้องเคลียร์อะไรกับเนมเลย”
“คีย์เป็นเพื่อน!!”ผมตะโกนย้อนกลับไปให้เข้าใจเสียใหม่ คีย์เป็นเพื่อนสนิท เพื่อนรักเพื่อนตายของผม
“เจก็เป็นเพื่อน”
“พี่โก้รักพี่เจมาตลอด ไม่ใช่แค่เพื่อน แต่เป็นคนที่พี่รัก!”
“แต่พี่ไม่เคยนอนกับเจ “
“....!!”คำย้อนของพี่โก้ทำให้ผมเถียงไม่ออก ผมมีอะไรกับคีย์จริงๆ เราเคยคบกัน แต่ตอนนี้เป็นแค่เพื่อน ไม่ได้มีอะไรกันแล้ว
“ไม่เถียงกลับมาล่ะว่าไม่เคยเหมือนกัน ไม่ได้ใช่มั้ย”
“มันนานมาแล้ว ตอนนี้คีย์เป็นแค่เพื่อนสนิท”
“สนิทขนาดไหนล่ะ”พี่โก้พูดด้วยสีหน้าเรียบๆ น้ำเสียงนิ่งสนิท แต่เชื่อเถอะว่าถ้าคนอื่นมายืนตรงนี้เหมือนผม ก็ต้องรู้สึกเหมือนกัน รู้สึกเหมือนโดนดูถูก
“อย่ามาพูดกับเนมแบบนี้นะ คีย์เป็นเพื่อนที่ดี ตอนที่เนมเสียใจเพราะพี่จนแทบบ้า คีย์เป็นคนเดียวที่อยู่ข้างเนมมาตลอด ในขณะที่พี่เลือกจะอยู่ข้างคนอื่น และไม่เคยกลับมาหาเนมเลย”
“ไปนึกดูดีๆ เถอะว่าใครทิ้งใครก่อน พี่ถอยจากเนมมาจริง แต่พี่รักษาสัญญามาตลอด พี่ไม่เคยมีใคร ไม่เคยคบกับใคร ช่วงเวลานั้นพี่ไม่มีอะไรกับคนอื่นนอกจากเนม แต่เนมไม่ใช่...จริงมั้ย”พี่โก้ถามย้ำคำสุดท้าย รอยยิ้มนิดๆ เหมือนโทษผมว่าผมผิด
“พี่เป็นคนผลักไสเนมเอง พี่เลือกคนอื่น!! พี่บอกว่าคนอื่นสำคัญกว่า พี่ไม่เคยรักเนมเลย เนมเป็นแค่ตัวแทน เป็นของเล่นแก้ขัดเท่านั้น!!”ผมทั้งตะโกนตะคอก จะไม่แปลกใจเลยถ้าคนในบ้านเดินออกมา
“สัญญาคือสัญญา!! พี่บอกจะรอเนม เนมเองก็ขอให้พี่สัญญา ขอให้รอ เนมจะรอพี่ แล้วเนมทำได้มั้ย แม้แต่จะจำสัญญาเอาไว้ก็คงไม่ได้เลยมั้ง ไม่งั้นก็คงไม่มาถามพี่หรอกว่าเนมเลือกแล้วจะเป็นยังไง”
“ตอนนั้นพี่ทิ้งเนมไปแล้ว!!”
“พี่ไม่เคยทิ้ง!!”
“แต่พี่ไม่เคยกลับมาหาเนม”
“หึ...คงกลับได้อยู่หรอก ในเมื่อเนมมีคนอื่นไปแล้วน่ะ แค่อาทิตย์เดียวเองด้วยซ้ำ”พี่โก้เมินหน้าหนีผม พูดเบาลงกว่าเดิม แต่เสียงดังก้องในหัวผมยิ่งกว่าครั้งไหน
“....พี่โก้...พี่รู้เหรอ”ผมถามด้วยความตกใจ ใช่! หลังจากที่ทะเลาะกับพี่โก้ครั้งใหญ่ไม่กี่วัน ผมก็เริ่มคบกับคีย์ทันที...พี่โก้รู้!!...พี่โก้...กลับไปหาผมงั้นเหรอ

[eaey]

จิ้มก่อนอ่าน+55

[IIMisssoMII]

จิ้ม

 
นี่คือความรู้สึกที่อ่านจบ

 

ลุ้นจนขี้จะแตกแล้ว

ปัญหาคือ เนมก็ไม่หนักแน่นพอ :เฮ้อ:อีกสักที

แล้วอย่างนี้สงกรานต์ชั้นจะเที่ยวอย่างเป็นสุขไหมเนี่ยยยย  

ปล.อีกครั้ง คุณจีไม่คุยกะคนอ่านเลยเหรอ

[Jimmeiiii*]

อื้มมมมมมม..จัดเต็ม

[toommin]

อ้ายยยย มาต่อแล้ว

กี้ดดดดดดดดด  

 

[pppp]

หวายๆๆๆ พี่โก้เค้าก็มีปมในใจเรื่องน้องเนมเหมือนกันแฮะ
มันน่าจะเถียงเรื่องนี้กันตั้งแต่แรกนะ
มีอะไรก็เคลียร์กันไปเลย

[โจ๊กกุ้ง]

ภาคก่อนเหมือนจะจำได้ว่าตี๋เคยบอกว่าเด็กโก้นอกใจ อ๊าก สงสารโก้อ่า  
สำหรับเราอ่ะคนที่นอกใจก่อน คือ คนผิด ไม่รู้สิ ตั้งแต่แรกก็ไม่ค่อยชอบเนมที่เอาแต่ใจอยู่แล้ว ถึงตอนนี้ก็ไม่อยากเชียร์เนมแล้วล่ะ...

[kyoya11]

โอ้โหเฮะ เม้นท์ไม่ถูกเลย
มันลึกลับซับซ้อนมาก

[DarKLasT]

โอ้ว

เรื่องมันยังไงกันแน่เนี่ยะ

สรุปเนมหรอที่ทิ้งพี่โก้

แว๊กหลงผิดไปซะตั้งนานหาว่าพี่โก้ทิ้งเนมไม่ใยดี

แป่วพลาดแล้วตรู

รอตอนใหม่นะครับ ขอให้เที่ยวสงกรานต์ให้สนุกนะครับ

[roseen]

 

[TanyaPuech]

ค้างอ่ะ
กำลางพีคเลย
ต่อเลยได้ไหมพี่จี

[manami1155]

อ้าว...ไปๆมาๆไม่รู้ใครทิ้งใครก่อนเลยทีนี้
น่าจะร้องเพลงของโฟร์มดให้เข้ากับบรรยากาศตอนนี้เลย ><

สรุปแล้วพี่โก้เค้ากะมีอะไรติดอยู่ในใจเรื่องคีย์
ส่วนน้องเนมกะมีเจ เพราะงั้นกะเสมอกัน
พูดกันให้รู้เรื่องแล้วจะได้เริ่มต้นใหม่กันสักทีนะ

เอาใจช่วยทั้งพี่โก้ทั้งน้องเนมเลย
 

[peppier]

โอ้ยยย ย !  เครียดดดดดด !   

[tuek]

มันซับซ้อนจริงๆ
เรื่องของสองคนนี้
+1 นะคะ

[ronlbb]

สงสารโก้

ไม่ให้โก้กับเนมแล้ว งอนว่ะ

[aorpp]

อ๊ากกก ลุ้นโคตรรรรรร
สมการรักของน้องเนมกับพี่โก้นี่แก้ยากชะมัด