หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[oopa2012]

เนมเด็กมากๆ

[G_wa]

ตอนพิเศษตอนนี้มีสองส่วนนะคะ ตอนที่นำมาลงนี้เป็นส่วนหลัง แต่ค่อนข้างเหมาะกับเหตุการณ์ของตอนหลักเลยอัพตอนนี้ ส่วนอีกตอนซึ่งเป็นตอนต้นนั้น จีจะส่งพีเอ็มให้กับคนที่จีเคยสัญญาไว้นะ (คนที่ไม่ได้อยู่ในกลุ่มคนที่จีจะส่งพีเอ็มให้ ก็ลองขอๆ คนที่ได้ดูนะคะ เกิดเป็นคนต้องรู้จักแบ่งปันนะเน้อ จะได้ทำความรู้จักกัน ^____^)

ใครอยากอินๆ แบบต่อเนื่องรออ่านตอนต้นพร้อมกันสองตอนก็ดีนะ แนะนำๆ




ตอนพิเศษ....ทำได้แค่รัก

ชีวิตในรั้วมหาฯลัยไม่ง่ายเหมือนเมื่อก่อน สถานที่ใหม่ มิตรภาพแบบใหม่ สังคมใหม่ พวกเราค่อนข้างวุ่นกับเรื่องรอบตัวจนลืมเลือนปมปัญหาไปได้บ้าง ผมเคยสัญญากับเนมว่าจะกลับให้บ่อยที่สุด แต่ก็ไม่สามารถกลับบ้านทุกสัปดาห์ได้เพราะเปลืองเงิน รวมทั้งโทรหาได้ไม่บ่อยอย่างที่คิดไว้ ที่นี่ค่าใช้จ่ายต่างๆ ค่อนข้างสูง ผมเลยเริ่มหารายได้พิเศษนิดๆ หน่อยๆ เพื่อใช้จ่ายส่วนตัว ถึงจะกลับบ้านไม่บ่อยอย่างที่ตั้งใจ แต่ก็กลับบ่อยกว่าเพื่อนทุกคนที่รู้จัก และการกลับบ้านแทบทุกครั้งทำให้การต้องกลับมาเรียนยากกว่าเดิม ทั้งหมดเพราะเด็กขี้อ้อนคนเดียว


ถึงเราจะห่างกัน และเนมโตขึ้นมากกว่าเมื่อก่อน มีเพื่อนใหม่ๆ แต่อย่างน้อยความรู้สึกที่มีให้ยังเหมือนเดิม บ่อยครั้งที่โทรไปแล้วได้ยินว่าเนมอยู่กับเพื่อน หรือบางครั้งเนมก็เล่าเรื่องเพื่อนที่โรงเรียนให้ฟัง เวลาโทรหาดึกๆ ก่อนนอนก็มีเสียงเพื่อนเนมแทรกเข้ามาบ้าง เนมก็หันไปเถียงกับเพื่อน เหมือนรำคาญแต่ผมรู้ว่าไม่ใช่ แค่หยอกล้อกันระหว่างเพื่อน...แค่หยอกกัน...เหมือนที่ผมเองก็เคยทำ แต่ว่ามันบ่อยมากจนบางครั้งผมก็ไม่พอใจ แต่จะทำอะไรได้ ในเมื่อเนมอยู่ที่นั่น ส่วนผม...ไปอยู่ข้างกายเนมไม่ได้...ยังไม่ได้


ปิดเทอมนี้เป็นครั้งแรกที่เจจะไม่หายไปไหน และกลับไปที่บ้าน ผมและตี๋ดีใจจนพูดไม่ออก ทั้งหมดต้องขอบคุณที่เอ็กซ์ที่ทำให้เจปล่อยวางความผิดของตัวเองไปเสียที ผมบอกเนมไว้แล้วว่าปิดเทอมนี้จะกลับเร็ว แต่คงไม่ค่อยได้ไปหาเพราะแรกๆ คงพาตะลอนเที่ยวก่อน หลังจากเที่ยวจนหมดทั้งในจังหวัด ไปจนถึงอำเภอใกล้เคียง เราก็เริ่มนั่งๆ นอนๆ อยู่บ้านเจบ้าง ไปค้างบ้านผมบ้างสลับๆ กัน เพราะพ่อแม่ผมเองก็รักเจเหมือนลูกคนหนึ่งไปแล้ว เจเลยไม่อึดอัดอะไรมากเท่าไร แต่ถึงอย่างนั้นเจก็มักจะเลือกนอนที่บ้านตัวเองมากกว่า เพราะไม่ได้กลับมานาน


ผมไปเล่นบ้านเนมบ่อยๆ เอาของฝากไปให้ พาไปเดินห้าง ซื้อของ ดูหนัง แต่ไม่ค่อยได้ค้างด้วยเพราะไม่อยากให้เจอยู่บ้านคนเดียว แต่ทุกครั้งที่ไปหาแม้จะไม่นานก็ทำให้สุขใจเสมอ ถึงเนมจะขี้อายแต่ก็เป็นเด็กช่างเรียนรู้ อยากรู้ไปทุกเรื่องแม้กระทั่งเรื่องจูบ และยังเป็นนักเรียนที่ดี เรียนรู้เร็ว สอนง่าย


วันเกิดเนมผมสัญญาเอาไว้ว่าจะไปหา อาจจะดึกหน่อยแต่ไปแน่ๆ แต่พอเอาเข้าใจๆ ปัญหาที่ไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นก็เกิด...ผมคิดไปเองว่าเจเข้มแข็งขึ้นแล้ว และคิดไปเองว่าผม...ปล่อยมือจากเจได้แล้ว แต่ความจริงแล้วมันไม่ใช่ มันยังยากเกินไปสำหรับเราทั้งคู่ ผมโทรไปเพื่อยกเลิกนัดและขอโทษเนม แต่คนที่รับสายดันเป็นไอ้นิค ฟังจากน้ำเสียงผมรู้เลยว่ามันล้อเลียนผมอยู่ ก็ความสัมพันธ์ของผมกับน้องมันไม่ได้ดูยากอะไรนี่ครับ ไม่แปลกหรอกที่พี่ขี้หวงอย่างนิคจะคอยแหย่คอยแกล้งคอยขัดคอตลอด คนที่อยากคุยด้วยคือเนม แต่ดันไม่ใช่ผมก็เลยหงุดหงิด

“โกรธก็ช่างมัน ทางนี้สำคัญกว่าเว้ย แค่นี้นะ ขี้เกียจฟังมึงบ่นว่ะ ไว้เจอกันพรุ่งนี้”ผมกดวางสายด้วยความหงุดหงิด เอาไว้พรุ่งนี้ค่อยไปหาเนมแต่เช้าแล้วกัน คืนนี้ดึกๆ ค่อยโทรหาเนมอีกรอบ ไม่งั้นเนมร้องไห้แน่ๆ เลย


เจเข้าห้องนอนไปแล้ว ผมนั่งมองโทรทัศน์ที่เสียงแทบไม่เข้าหู....เนมจะเป็นยังไงบ้าง ตั้งแต่ตัดสินใจว่าไม่ไป ในสมองผมก็คิดแค่นี้ มีแต่คำพวกนี้วนไปเวียนมา....ร้องไห้อยู่หรือเปล่า ต้องร้องแน่ๆ จะหยุดร้องหรือยัง ผมมองประตูห้องนอนที่ปิดสนิท เจ้าของห้องคงหลับไปแล้วเพราะเหมือนจะตัวอุ่นๆ เลยบังคับให้ทานยาแล้วรีบนอน คืนนี้คงไม่มีไข้อะไรสูงมากนัก ที่ให้ทานยาก็แค่ดักไว้ก่อนจะได้ไม่เป็นหนัก...ประตูครัวปิดแล้ว น้ำ ไฟ ดับหมดแล้ว...ถ้าผมจะไปหาเนมตอนนี้...ก็คงไม่เป็นไรหรอก...ถึงจะคิดไปว่า ‘ถ้า’ แต่ตอนนี้ก็ยืนอยู่หน้าประตูบ้านเนมแล้ว

“ไงวะมึง มาซะดึก”

“เออ มาแป๊บเดียว เมาเหรอวะ”ผมมองคนเปิดประตูที่เดินเซไปเซมา แทบจะเหยียบเพื่อนในวงที่นั่งล้อมวงกันอยู่ บางคนผมก็รู้จักแต่ส่วนมากจะไม่ ผมไม่สนใจมัน เดินขึ้นห้องเนมด้วยความเคยชิน
สภาพเจ้าของห้องที่เห็นไม่ปกติ ผมก้มลงดมใกล้ๆ แก้ม กลิ่นเดียวกับไอ้นิคเลย แต่จางกว่านิดหน่อย มิน่าหน้าแดงตัวแดงแบบนี้ นี่มันให้น้องดื่มเหล้าเหรอวะเนี่ย เจ้าของวันเกิดแทบไม่เหลือสติ ผมหยิบสร้อยข้อมือชูให้เนมดู เป็นสร้อยเงินเส้นเล็ก ตรงกลางเป็นแผ่นเงินสลักชื่อ NAME เอาไว้ เทอมที่ผ่านมาผมเตะบอลพนันบ่อยมาก เลยเก็บเงินส่วนหนึ่งไปสั่งทำให้ ตอนแรกจะเอาสายหนังธรรมดาแต่กลัวว่าใส่ไปนานๆ จะเปื่อยซะก่อนเลยเลือกเป็นเงินดีกว่า ราคาค่อนข้างแพงเลยต้องเก็บเงินนานหน่อย ความจริงผมกะเห็นหน้าใสๆ ตาโตๆ ยิ้มแก้มปริให้ แต่ตอนนี้คนเมาแทบไม่รับรู้ คอพับคออ่อนจนผมต้องลากไปอาบน้ำ
.
.
.
ไม่ได้คิดจะล่วงเกิน แต่ก็ไม่คิดห้ามตัวเองเช่นเดียวกัน จะเรียกว่าฉวยโอกาสทั้งที่เนมแทบไม่มีสติก็ได้ ใช่ ผมไม่ดี...เอาเปรียบเนมอย่างหน้าไม่อาย แต่ผมต้องการเนม...แค่เนมเท่านั้น


ผมมองใบหน้าชุ่มเหงื่อที่ซบบนแผ่นอก ปากฉ่ำแดงเรื่อกว่าปกติ อยากรัดแน่นๆ เข้าชิดใกล้กว่านี้ แต่เสียงครางอย่างอึดอัดทำให้ต้องปล่อย เนมยังเด็กเหลือเกิน....เด็กเกินกว่าจะทนคนแบบผมได้ แต่ผมเองก็ไม่ใช่คนดีพอที่จะปล่อยเนมไป ไม่ใจดีพอที่จะปล่อยมือนี้ ปล่อยอ้อมแขนนี้...อีกปีเดียว...ตอนนี้อะไรๆ ก็ดีขึ้นแล้ว อีกไม่นานเราก็ไม่ต้องห่างกันอีก ผมลุกขึ้นเอาผ้าชุบน้ำเช็ดตามเนื้อตัวให้สบายมากขึ้น ใส่เสื้อผ้าให้เหมือนเดิม ตอนนี้ใกล้เช้าแล้ว แต่ผมยังไม่อยากจากไปเลย อยากอิงไออุ่นจากร่างเล็กนี้ก่อน อยากหยอกเย้าหลังจากตื่น...แต่ทำไม่ได้

“กูว่ามึงควรรีบไปก่อนพ่อแม่กูตื่นนะ”ไอ้นิคยืนพิงกรอบประตูทำหน้าที่เฝ้ายามและก้างขวางคอ มันเมาแต่ยังไม่ถึงกับหลับ และพอผมออกไปเอาผ้าชุบน้ำจากห้องน้ำข้างนอก มันเลยถามด้วยความสงสัย แต่ผมไม่ได้ตอบ มันเลยแอบเข้ามาดูในห้องน้องมัน แล้วก็เลยเดาทุกอย่างได้โดยผมไม่ต้องตอบอะไรอีก

“เออ”ผมลูบหน้าเนมเบาๆ ก่อนจะจูบหน้าผากใส เสียงสบถจากด้านหลังดังพร้อมแรงกระชากให้ห่างน้องมัน

“ออกไปได้แล้ว น้องกูไม่ใช่ของเล่นของมึง”

“กูไม่เคยเห็นน้องมึงเป็นของเล่น”

“แต่มึงเพิ่งบอกว่าน้องกูไม่สำคัญนะไอ้เหี้ย”

“เออ! กูรู้กูผิด แต่ตอนนั้นทางนั้นสำคัญกว่าจริงๆ มึงจะให้กูทำยังไง”

“มึงไปเหอะโก้ ถ้ามึงเลือกไม่ได้มึงไปจากน้องกูซะ เนมมันเป็นผู้ชาย มันไม่ท้องให้มึงรับผิดชอบหรอก”

“ไอ้เหี้ยนิค!! กูไม่ได้เล่นๆ กับน้องมึงนะ กูรักเนม!”

“แต่มึงรักมันไม่พอ!! มึงเลือกคนอื่นก่อนน้องกู รักส้นตีนห่าอะไรถึงทำแบบนี้”

“.....กูว่าให้เป็นเรื่องของกูกับเนมดีกว่า มึงอย่ายุ่งเลย ต่อให้มึงเอาเหตุผลอะไรมาห้ามกูก็ไม่ทิ้งเนม”ผมเดินออกจากบ้านมัน ไม่ใช่เพราะยอมตามที่มันพูด แต่เพราะถ้าอยู่ต่อมีหวังได้ลงไม้ลงมือกันแน่ๆ


หลังจากวันนั้นผมไปหาเนมบ่อยขึ้น แต่กลับใช้เวลาด้วยกันน้อยลง ส่วนมากเนมจะให้ผมไปหาช่วงเย็นๆ แล้วอ้อนให้ค้างด้วยกันซึ่งผมทำให้ไม่ได้เนื่องจากเจต้องอยู่บ้านคนเดียว ส่วนตอนเช้าเนมมักไปอยู่ที่บ้านเพื่อน หลายๆ ครั้งที่ผมไปหาที่บ้านแล้วนิคมันบอกว่าเนมออกไปแล้ว เราสวนทางกันตลอด ผมเคลียร์กับนิคในระดับหนึ่ง คือผมโดนมันต่อยโทษฐานที่ไปมีอะไรกับน้องมัน เพราะน้องมันยังเด็กมากเกินไปจะมีความสัมพันธ์แบบนี้ ผมเองก็รู้ตัวว่าผิดในเรื่องนี้ แต่ไม่เสียใจเลยสักนิดที่ทำลงไป ความสัมพันธ์เราควรจะก้าวหน้า แต่ทำไมผมถึงรู้สึกได้ว่ามันจบลงแล้วก็ไม่รู้...เนมกำลังทำอะไรอยู่


“ทำไมเดี๋ยวนี้พี่โทรหาไม่ติดเลย สายไม่ว่างตลอด”เปิดเทอมผมก็กลับมาเรียน โดยก่อนหน้านี้คุยกับเนมนับครั้งได้ และแทบทุกครั้งที่เราเจอกันจะต้องมีเรื่องทะเลาะกันตลอด

“ไม่รู้สิ เนมคุยกับเพื่อนอยู่มั้ง”

“คุยอะไรนานนักหนา แล้วทำไมไม่โทรกลับมาหาพี่”

“ก็พี่โก้ไม่โทรกลับมาล่ะ เนมโทรมากมันเปลือง เดี๋ยวแม่ดุ”

“อืม ช่างเถอะ ดึกแล้วเนมไปนอนดีกว่า พรุ่งนี้พี่โทรหาแต่เช้า”

“ฮะ ฝันดีนะ ฝันถึงเนมด้วย”

“ครับ นอนเร็วๆ ล่ะ”ผมวางสายแล้วมองนาฬิกา เที่ยงคืนกว่าแล้ว ถ้าเป็นเมื่อก่อนตอนนี้เนมหลับไปแล้วล่ะ แต่เดี๋ยวนี้เริ่มนอนดึกขึ้นเรื่อยๆ โทรไปก็ไม่ค่อยได้คุย ทั้งหมดมันเกิดขึ้นเพราะเรามีอะไรกันเร็วเกินไปรึเปล่า ผมเคยคิดอยากให้เนมมีโอกาสรู้จักคนอื่นๆ ให้โอกาสเนมได้เปิดใจ ให้โอกาสได้เลือก ถึงจะปลูกฝังให้เนมเป็นเด็กดีตั้งใจเรียนอย่ามีแฟน แต่ถ้าเนมพบคนถูกใจแล้วอยากคบหาจริงๆ ผมก็ทำได้แค่ปล่อยไป โชคดีที่เนมเป็นเด็กเชื่อคนง่าย โดยเฉพาะผม เลยไม่เคยมีใคร ไม่เปิดโอกาสให้ใคร....แต่ตอนนี้มันไม่ใช่อีกแล้วใช่มั้ย


“เมื่อคืนมันอะไรกันเนม”

“อะไรอีกล่ะฮะ โทรมาบ่นเนมแต่เช้าเลย”

“ไปเมามาอีกแล้วใช่มั้ย”

“ก็ดื่มกับเพื่อนนิดหน่อย ไม่กี่แก้วหรอกฮะ”

“เราเพิ่งอยู่ ม.4 นะเนม ทำไมทำตัวแบบนี้”

“โอ้ย! บ่นอะไรไม่รู้ พี่นิคก็บ่นเหมือนพี่โก้นั่นแหละ อะไรกันนักหนา เนมไม่ได้ดื่มเยอะ อีกอย่างเพื่อนมันแกล้งด้วย เนมดื่มแค่แก้วกว่าๆ ไม่ถึงสองแก้วก็มึนแล้ว แล้วพี่นิคก็มารับกลับบ้านมาพี่ก็โทรมาอีก แล้วเช้ายังโทรมาบ่นเนมต่ออีกเหรอ”เมื่อคืนผมโทรหาเหมือนปกติ แต่เนมไม่ปกติ เสียงพูดอ้อแอ้ฟังไม่รู้เรื่องจนผมได้คุยกับไอ้นิคนี่แหละถึงรู้ว่ามันเพิ่งไปลากเนมกลับมาจากบ้านเพื่อน บอกว่าไปทำอุปกรณ์กีฬาสี พอนิคไปรับกลับบ้านเนมก็เมาหัวทิ่มไปแล้ว

“.......”ผมพยายามระงับอารมณ์ตัวเองกับคำพูดของเนม ทำไมมันทำตัวแบบนี้ อายุแค่นี้ก็หัดดื่มเหล้าแล้วเหรอ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นิคมันต้องไปตามกลับบ้านด้วย

“พี่โก้....โกรธเนมเหรอ เนมขอโทษฮะ นะๆ ดีกันนะ เนมไม่ได้อยากดื่มจริงๆ เพื่อนจับแกล้งจับกรอกอะ เนมขอโทษนะที่พูดไม่ดี เนมปวดหัวนี่นา”

“พี่เป็นห่วงเนมมากนะ เนมยังเด็ก ไว้โตกว่านี้สักหน่อยค่อยดื่มพี่ไม่ว่าเลย แต่นี่เนมเมาแล้วดูแลตัวเองก็ไม่ได้ เกิดใครทำอะไรขึ้นมาจะทำยังไง”

“ใครจะทำอะไรเนม มีแต่เพื่อนๆ กันทั้งนั้น”

“ก็แล้วเราไม่ได้มีอะไรกันตอนเนมเมารึไง”

“.....บ้า”เสียงเล็กด่าออกมาแต่ทำให้ยิ้มได้

“พี่พูดจริงนะ พี่เป็นห่วง”

“ก็ได้ฮะ เนมก็ไม่ได้ชอบสักหน่อย เพื่อนมันแกล้งเฉยๆ เนมจะด่ามันให้หงอเลยแล้วกันถ้ามันแกล้งเนมอีก ว่าแต่...พฤหัสหน้าพี่โก้จะมาดูเนมมั้ย”สัปดาห์หน้าโรงเรียนเนมแข่งกีฬาสี เนมได้เป็นตัวแทนถือป้ายเดินนำนักกีฬาเข้าสนาม ความจริงได้เป็นเชียร์ลีดเดอร์ด้วย แต่นิคมันไม่ให้ เพราะกลัวน้องมันตากแดดมากๆ แล้วจะป่วยหนัก

“พี่ยังไม่แน่ใจเลยนะ ช่วงนี้โปรเจคพี่ยุ่งอยู่ เดี๋ยวใกล้ๆ วันพี่บอกอีกที”

“มานะ เนมอยากให้มา อยากถ่ายรูปคู่กัน นะๆ”

“ขอดูก่อนนะ อย่างอนนะ”

“.....เนมจะรอ แค่นี้นะฮะ”เนมพูดจบก็ตัดสายทันที เดี๋ยวนี้ทำบ่อยเวลาทำไม่ทำอะไรตามใจ เป็นเหมือนบังคับผมทางอ้อม ถ้าไม่ทำตามก็จะโกรธ โทรไปก็ไม่รับ รับสายก็ไม่คุยด้วย อีกไม่นานผมก็จะเรียนจบแล้ว ถึงเราจะก้าวข้ามการขอคบกันไปแล้ว แต่ผมก็ยังรอเวลาอยู่เสมอ รอวันที่จะได้บอกเนม....เป็นแฟนพี่นะ


“ตกลงพี่โก้จะมารึเปล่า พรุ่งนี้เริ่มงานแล้วนะ”เนมเริ่มพูดก่อนทันทีที่ผมโทรหา วันนี้ผมวุ่นกับโปรเจคอยู่ที่แล็บในมหาฯลัยตั้งแต่เช้า เราต้องเตรียมเสนอหัวข้อกับอาจารย์ที่ปรึกษา ถ้าผ่านก็จะเริ่มทำได้เลย เพราะงั้นช่วงนี้ทุกคนหัวหมุนกับการหาข้อมูลทั้งจากห้องสมุดและผลงานเก่าๆ ของรุ่นพี่ที่ทำไว้ ผมปลีกเวลาตอนเพื่อนออกไปซื้อข้าวมาให้โทรหาเนมก่อน

“พี่ยังทำงานไม่เสร็จเลย คงไปไม่ได้หรอก”

“อะไร ไหนพี่โก้ว่าจะมาไง”

“พี่บอกว่าขอดูก่อน งานพี่ยุ่งจริงๆ โอเคนะ”

“ไม่ พี่ต้องมานะ เดี๋ยวเนมให้พี่นิคไปรอรับที่ท่ารถ ถ้าพรุ่งนี้ไม่ทันมาตอนพิธีปิดก็ได้ เนมเดินสองวัน”

“งานยังเหลือเยอะมากเลยนะเนม พี่ไม่ว่างหรอก ไว้ว่างแล้วพี่ไปหา”

“เฮ้ยโก้ ไอ้ตี๋มันว่าจะไปเปลี่ยนชุดที่ห้องก่อน ฝากเอาอะไรมั้ย”เจเดินเปิดประตูเข้ามาตะโกนถาม ผมนิ่งคิดนิดหน่อยก่อนตะโกนกลับไป

“เอาเสื้อผ้ามาให้เปลี่ยนด้วย เดี๋ยวอาบที่นี่”

“เออๆ สู้ๆ ทำต่อไปนะเพื่อนรัก เดี๋ยวพรุ่งนี้พี่พาไปเลี้ยงนะน้อง”เจสั่งเหมือนมันเป็นพี่ ถ้าพรุ่งนี้งานเสร็จได้จริงๆ ก็ดีสิวะ

“ว่าไงเนม”ผมกลับมาคุยกับเนมต่อ เพราะดูท่าจะไม่จบง่ายๆ

“.......ถ้าไม่มาก็ไม่ต้องมาเลย อะไรๆ พี่ก็บอกไม่ว่างตลอดเลย ขนาดตอนปิดเทอมยังไม่ว่าง พี่ไม่ว่างจริงๆ หรือไม่อยากมาหาเนมกันแน่”

“เนม...พี่ไม่ว่างจริงๆ ทำไมพี่จะไม่อยากไปหาเนม พี่ว่างเมื่อไหร่พี่ก็ไปหาตลอด โทรหาตลอด มีแต่เนมนั่นแหละที่ไม่ว่างคุยกับพี่ เนมมีคนอื่นใช่มั้ย”ผมเดินออกจากห้องไปทางด้านหลังห้องแล็บที่ไม่ค่อยมีคน

“อย่ามาหาเรื่องเนมนะ พี่นั่นแหละที่มีคนอื่น”

“แล้วเนมคุยกับใครทุกคืน พี่โทรหาไม่เคยติดเลยนะเดี๋ยวนี้”

“ก็ทำไมไม่โทรหาเนมตอนอื่น ทำไมต้องโทรดึกๆ ตลอด พี่แอบใครโทรหาเนมหรือเปล่า กลัวใครรู้เหรอไง”

“พี่เรียนแทบทั้งวันนะเนม ไหนยังเตะบอลอีก ทำงานอีก พี่ว่างก็โทรตลอด แต่เนมเคยรับสายพี่มั้ย เคยโทรกลับบ้างมั้ย เมื่อก่อนมีบ้างแต่หลังๆ นี้ไม่เคยเลย พี่กลับบ้านไปหาเนมก็ไปตะลอนๆ ค้างบ้านใครไม่รู้ ให้นิคไปตามก็ไม่ค่อยอยากจะกลับ เนมทำแบบนี้หมายความว่าไง”

“พี่อย่าใส่ร้ายเนมนะ เนมไม่มีใคร ไม่ต้องจับผิดเนมเลย เนมเรียนหนักจะตาย เรียนเต็มเวลาไม่เหมือนเด็กมหาฯลัยอย่างพี่ แถมกิจกรรมเนมก็เยอะด้วย”

“กิจกรรมเยอะแต่ก็ยังไปค้างบ้านเพื่อนได้บ่อยๆ นะ”

“เนมไปช่วยเพื่อนทำงาน พี่อย่ามาจับผิดเนมแบบนี้นะ ถ้าพูดแล้วไม่เชื่อก็ไม่ต้องคุยกันอีก”

“พูดอย่างนี้หมายความว่าไง”

“ก็พี่เข้าใจว่าไงล่ะฮะ เนมก็หมายความอย่างนั้นล่ะ เนมจะรอ แต่ถ้าพี่ไม่มาก็ไม่ต้องคุยกันอีกแล้ว”
เอาอีกแล้วแม่ง ตัดสายไปอีกแล้ว ผมแทบจะเขวี้ยงมือถือกระแทกพื้นเพื่อระบายให้สะใจ เนมมันเป็นบ้าอะไร เดี๋ยวนี้โวยวายใส่ผมตลอด จากที่เคยเข้าใจกันทุกเรื่อง เดี๋ยวนี้เรื่องเล็กๆ ดันไม่เข้าใจแล้วซะงั้น แถมยังคุยโทรศัพท์กับใครไม่รู้ตลอด ผมโทรไปสายก็ไม่ว่าง พอถามมากๆ ก็โวยใส่หาว่าผมจับผิดบ้างล่ะ ขี้หึงบ้างล่ะ ผมไม่ใช่คนขี้หึง แต่ก็อย่าทำให้รู้สิ อย่าเปลี่ยนไปจากเดิมสิ ถ้าการกระทำเปลี่ยนไปแบบนี้....แล้วใจจะยังเหมือนเดิมอยู่ไหม


ผมเร่งปั่นงานทั้งวันทั้งคืน พยายามทำให้เยอะที่สุดจะเหลือแค่พิมพ์จัดรูปเล่มเท่านั้น ซึ่งก็โอนให้ตี๋กับเจเป็นคนทำต่อ แล้วรีบไปขึ้นรถทัวร์กลับบ้านตอนบ่ายสาม กว่าจะมาถึงบ้านก็ค่ำแล้ว กลับมาถึงรีบเก็บของแล้วขี่รถแวะไปดูที่โรงเรียนเนมเผื่อว่าจะยังอยู่ แต่มองเข้าไปเห็นค่อนข้างโล่ง คงเสร็จพิธีปิดแล้ว ผมโทรไปที่บ้านเนมแต่ไม่มีคนรับ บางทีเนมอาจจะไปฉลองกับเพื่อนๆ ผมเลยกลับบ้านอาบน้ำเปลี่ยนชุดก่อนจะขี่ออกไปรอเนมที่บ้าน บ้านค่อนข้างเงียบ ไม่มีรถของพ่อมันจอดอยู่ รวมทั้งมอเตอไซต์ของนิคด้วย แต่ไฟในบ้านเปิดสว่าง เปิดจอดรถไว้นอกรั้วแล้วเปิดเข้าไปเพราะไม่ได้ล็อค เนมคงอยู่บ้านคนเดียวหรือไม่ก็อยู่กับแม่ มองรอบๆ บ้านมีแต่ไฟเปิด ไม่มีใคร ผมเดินตามเสียงหัวเราะที่ดังออกมาจากในครัว เสียงพูดคุยที่มีเสียงหนึ่งคุ้นเคยแทบจะตลอดชีวิต เสียงที่เคยทำให้ยิ้มได้เสมอ...แต่ตอนนี้กลับไม่อยากได้ยินเลย....อยากให้....หยุด....ได้มั้ย

“อะไรเล่า อย่ากวนดิ๊ คิกๆ”

“เด็กบ้าจี้เอ๊ย เมื่อไรจะได้กินวะมาม่าเนี่ย”

“แถวไปก่อนเด้ ไม่ต้องแต๊ะอั๋งเลย ลามปามนะๆ เอามือออกไปจากก้นกูเลย”

“ขอจับนิดนึงดิ นิ่มดี จุ๊บ”

“ไอ้คีย์! เอาอีกแล้วนะมึง เดี๋ยวเอาหม้อมาม่าราดหัวเลย”

“โอ๋ๆ หยอกเล่น อย่าโกรธนะ คืนนี้ขอค้างเหมือนเดิมนะ”

“ไม่เอา มึงชอบแกล้ง”

“แกล้งไรเล่า ก็เนมน่ารักน่าฟัดอ่า นะๆ ขอค้างนะครับ รับรองไม่ล่วงเกินยกเว้นจูบ”

“ไอ้บ้า ไม่ให้เว้ย”

“โหยยย คนน่ารักใจร้าย จุ๊บเฉยๆ ก็ได้ นะครับ ไม่ใช้ลิ้นรับรอง”

“ทะลึ่งว่ะมึง ถอยไปเกะกะ”

“อ๊าา ก้นนิ่มจับเลย เอาเบียดน้องชายเค้าทำมายยยยย”

“ไอ้ลามก อื้อออ.....”

“เนมน่ากินกว่ามาม่าอีก....ตกลงเป็นแฟนคีย์นะครับ”
ทั้งภาพที่มีคนอื่นคลอเคลียข้างกายคนของผม เสียงหัวเราะ ใบหน้ายิ้มแย้ม มือเล็กที่ปัดป้องแต่ไม่ได้จริงจัง ผมยืนนิ่งอยู่กลางบ้านมองภาพเหล่านั้น หัวใจปวดหนึบเหมือนหายใจไม่ออก เสียงหัวเราะ...ที่ไม่ได้ยินมานาน....รอยยิ้มที่เห็นล่าสุดเมื่อไรจำไม่ได้แล้ว....แต่เนมกำลังยิ้ม...หัวเราะ เขินอาย....ให้กับคนอื่น คนที่สัมผัสเนม กอดเนม....จูบเนม การกระทำทั้งหมดนั้นได้รอยยิ้มของเนมกลับไป


ผมเดินออกจากบ้าน ขี่รถกลับมา เดินขึ้นห้องโดยไม่ได้แวะพูดคุยกับพ่อแม่ นอนแผ่ลงบนเตียงอย่างหมดกำลัง ฝ่ามือกำแน่นจนเจ็บ อยากเดินไปกระชากคนทั้งคู่ให้ห่างออกจากกัน อยากตะโกนถามว่าทำไมเนมทำอย่างนั้นกับผม...ไอ้นั่นมันเป็นใคร ทำไมมีสิทธิ์แตะต้องเนม แตะต้องคนของผม ทำไม....ทำไมเนมถึงยิ้ม....ทำไมไม่มีคำว่า ‘ไม่’ ออกจากปากบางนั้น เสียงหัวเราะ สีหน้า แววตา รอยยิ้ม ทุกๆ อย่างที่เห็นถูกกลั่นออกมาเป็นหยาดน้ำตาที่ไหลลงสู่ข้างแก้มโดยไม่คิดจะเช็ดออก เสียงคำรามในลำคอดังเพื่อระบายความอัดอั้น อยากรั้งเอาไว้ อยากดึงกลับมา แต่ทำไม่ได้....ยังทำไม่ได้....ยังมีเพียงเนมไม่ได้ ผมแค่ผู้ชายธรรมดา ที่รักเด็กผู้ชายคนหนึ่ง แต่ทำผิดกับคนอีกคนหนึ่ง ผมแค่เลือกจะทำสิ่งที่ต้องทำเพื่อทดแทนความผิดตัวเอง ความผิดที่ไม่รู้ชีวิตนี้จะชดใช้ให้ได้หมดหรือเปล่า....ผมแค่....รักษาสัญญา ทำได้แค่รักษาสัญญาทุกๆ สัญญาที่ให้เอาไว้ ทำได้แค่นั้น


นายกับเราจะเป็นเพื่อนเล่นกันใช่มั้ย เป็นเพื่อนกันไปนานๆ....ใช่ เราจะเป็นเพื่อนกัน

ให้พี่โก้เป็นเพื่อน แล้วก็เป็นพี่ด้วย ดีมั้ย...ครับ โก้จะเป็นคนดูแลน้องเจเอง จะเป็นเพื่อนเล่นด้วย

แม่ฝากน้องเจด้วยนะ....ครับ ผมจะดูแลเอง

พี่สัญญาได้แค่ว่าจะไม่มีแฟนจนกว่าจะเรียนจบ ส่วนเรื่องจูบ...พี่ให้เนมเป็นคนแรกแล้วกัน...เป็นคนแรกสำหรับทุกๆ ความ
หมายที่แปลออกไปจากคำว่า ‘รัก’

ต่อให้พี่ไม่ได้อยู่ใกล้เนม พี่ก็จะไม่คบกับใครนะ....ไม่ต้องการใครอีก ต้องการแค่คนๆ เดียว แค่เนมคนเดียว

พี่จะไม่มีแฟนจนกว่าเนมจะเรียนจบ....หลังจากนั้น...เรามาเป็นแฟนกันนะ


สำหรับผู้ชายแบบผมที่ยังไม่มีความพร้อมจะดูแลเนม การปล่อยมืออาจจะดีกว่า ผมเคยบอกคนๆ หนึ่งว่า...คนที่รักมากกว่าจะเป็นฝ่ายแพ้ และผมเป็นฝ่ายแพ้....แพ้ให้กับใจตัวเอง....ถ้าเนมต้องผูกติดกับผม แล้วเสียน้ำตาบ่อยๆ รอยยิ้มหายไปเรื่อยๆ...งั้นก็ไม่เป็นไร จะไปจากผมก็ได้ ไปรักคนอื่นก็ได้ อยู่ไกลกันก็ได้...ไม่เป็นไร...ถึงแม้สุดท้าย ผมจะยังคงทำตามสัญญาของตัวเองเพียงลำพังก็ไม่เป็นไร...รักอยู่คนเดียว...ก็ไม่เป็นไร...แค่ได้รักไปเรื่อยๆ ก็พอ

[aloney]

ใครที่ได้pmจากพี่จี 

เรารอคนใจดีอยู่น้าาา อยากอ่านตอนต้นด้วยคน 

[aeaeja]

เศร้าอ่ะ สงสารพีี่โก้ งือ
 

[maru]

สงสารโก้ แล้วคงไม่ใช่ว่าโก้ต้องเจอภาพแบบนั้นอีกหรอกนะ เนมว่าโก้อย่างนั้นอย่างโน้นแต่เนมกลับทำตัวแบบนั้่นเนี่ยนะ

[pochu52]

จะกลับไปตรงจุดเดิมอีกเหรอ ถึงจะรักแต่ก็ต้องปล่อยมืออีกครั้งเหรอ T T

[WARA]

ความในใจโก้เพิ่งจะเคลียร์ หลังจากให้คิดไปเองว่าไม่รัก ไม่สนใจ

  ใครได้ตอนพิเศษหลังไมค์ ส่งต่อหน่อยนะคะ
ขอบคุณค่า

[Zalzah_iP]

ใครได้พาร์ทแรกมั่งอ่าาาา จะมีใครใจดีส่งมาให้เราบ้างมั้ย T^T

[403]

ตอนนี้เครียด เริ่มสับสนไม่รู้จะเข้าข้างใครดี ส่วนของตอนต้นเป็นยังไงอยากรู้เหมือนกัน เป็นมุมมองของโก้ หรือของเนมรึเปล่า ใครได้รับ PM จากพี่จี ขอความกรุณาด้วยนะคะ 

[aorpp]

ตอนนี้เข้าใจพี่โก้มากขึ้น สงสารพี่โก้มากขึ้น
อยากอ่านตอนต้นจังเลยค่ะ ใครมีช่วยส่ง PM ให้หน่อยนะคะ พลีสสสสสสสสส 

[Yundori]

มามองมุมพี่โก้แล้วแบบบ
เฮ้ยยยยย ของเนมดูน้อยไปเลยอ่ะ
เหมือนพี่โก้รักเนมแบบรักมากๆ
ซึ่งเหมือนจุดนี้ เนมจะไม่รู้
แล้วก็เอาแต่เข้าข้างตัวเอง ว่าตัวเองรักพี่โก้มาก
จริงๆไม่ใช่อ่ะ เข้าใจพี่โก้เลยว่าทำไม
ตอนนี้ถึงได้ทำแบบนี้ เพราะคงเจ็บมามาก
เนมเองก็ทำร้ายพี่โก้เรื่องคีย์มากจริงๆอ่ะ
เทียบไม่ได้กะเรื่องเจเลยเหอะ จริงๆ

[moneza]

อ่านตอนนี้แล้วไม่ค่อยเหมือนโก้เท่าไหร่เลย อาจจะเพราะตอนนั้นโก้ยังเด็กกว่าปัจจุบันมีการแสดงอารมความรู้สึกต่างๆออกมาชัดเจนกว่าตอนนี้เยอะ แต่ยิ่งอ่านก็เหมือนมองดูเศษแก้วแตกๆ ความรักของโก้กับเนมมันมีบาดแผลมากเกินไป ทั้งคู่ต่างมีแผลใจ บางทีเวลาอ่านๆไปก็แอบอึดอัดจนอยากให้เลิกๆกันไป แต่บางทีก็สงสารจนอดเอาใจช่วยไม่ได้ เห้ออ ออออ ชอบเรื่องนี้ที่สุดเล้ยย

ปล อยากอ่านอีกตอนใครมีขอนู๋มั่งน้าาา

[krappom]

นี่สินะเบื้องหลังพระเอก
 

[whitefang]

พี่โก้ววววว โฮฮฮฮ
น่าสงสารที่สุด อย่าให้มันซ้ำรอยเลยนะ ฮืออ

[aa_mm]

เนมเด็กเกิ๊นนนนนนนนนน  หวั่นไหวง่ายตลอด  งี่เง่าเกิน 

คิดว่าตัวเองรักโก้มากกกก  แต่พอใครเข้าหาก็ปฎิเสธไม่เป็น

เหมือนตอนฟิวส์บอกชอบ  อึดอัดเด้ 

[jannie]

หึๆ คิดว่าจะได้อ่านว่าน้องเนมคิดยังไง มาเจอย้อนอดีตของโก้

อ่านตอนนี้แล้วรู้สึกเข้าข้างโก้ไปเลย หลังจากคิดว่าต่างฝ่ายต่างผิดมานานหลายตอน เฮ้อ....เนมจ๋า สิ่งที่คิดว่าเค้าทำ ตัวเองทำหมดเลยเนี่ย

[kny]

มัันไม่ชัดเจน หรือ รักไม่เข้มแข็งพอ

[onjazz26]

ใครได้ pm ส่งกันให้มั๊งน้าาาาาาาา 

[lazat.mchub]

เฮ้อ

พูดไม่ออกบอกไม่ถูก เนมเด็กจริงๆนะ ไม่ว่าตอนนี้หรือก่อนหน้านี้
เมื่อก่อนพอพี่โก้หึงเนมก็จะไม่พอใจบ้าง
พอมาถึงจะจุดนี้กลับเรียกร้อง อย่างว่าแหละเนมเด็กจริงๆ
เดาตอนต่อไปไม่ถูกเลย แผลทั้งคู่มันลึกเกินจนไม่รู้มันจะกลับมาเป็นอย่างไง
ไม่ขอโทษคนใด ต่างคนต่างมีเหตุผลของแต่ละคน 

ปล. อยากอ่านตอนต้นจัง วอนผู้ใจดีช่วยส่งมาให้หน่อยค่า 

[Naenprin]

ยิ่งได้อ่านเบื้องหลังก็ยิ่งสงสารพี่โก้ พี่โก้เป็นคนที่รักษาสัญญายิ่งชีพจริงๆ เนมนายได้แฟนดีมากๆเลยนะ ปล.ใครได้ PM จากคุณจี กรุณาแบ่งบันด้วยนะคะ ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ

[runma]

คนสองคนที่มีปมในใจกันมากมาย มาคบกันก็ดูอึดอัด เหนื่อยกันบ้างมั๊ยครับ
ที่ต้องมีภาพอดีตมาคอยทับซ้อนอยู่ตลอด จากระเบียงฯ ผมสงสารโก้มากในเรื่องเจ
วันที่ต้องทิ้งเนมไปในวันเกิดเพราะเพื่อนคนที่ตัวเองรักมากอีกคน พอมาเรื่องนี้ผมก็
สงสรเนม เมื่อมองจากมุมของเนมก็น่าเห็นใจจริงๆ แต่ตอนนี้สงสารตัวเองอ่านไปก็
เครียดไปมันจุกๆ อะบอกไม่ถูก ยิ่งตอนพิเศษที่โก้ทิ้งท้ายไว้ว่า "แค่ได้รักไปเรื่อยก็พอ"
พอนึกถึงความรู้สึกตอนนั้นออกเลย...
 
อยากอ่านตอนต้นด้วยอะครับ ขอบคุณล่วงหน้าสำหรับเพื่อนๆ ที่มีนะครับ

 

[broke-back]

 

เหตุผลใคร เหตุผลมัน นั้นไม่เกี่ยว
เหตุผลเดียว หรือมากหลาย คลายปัญหา
เหตุผลหนึ่ง ถึงลึกซึ้ง ดึงไปมา
เหตุผลบ้า เหตุผลบอ มันพอกัน

ต่างคนคิด ติดในใจ ใคร่ค้นหา
ต่างวาจา ติดอารมณ์ ขย่มขวัญ
ต่างเข้าข้าง เอาอย่างกู ดูสำคัญ
เธอเขาฉัน มันต่างคิด ปิดเปิดใจ

ถ้าไม่พูด ไม่ซ้ำบอก กรอกรูหู
ถ้าไม่ดู ไม่รู้เห็น เป็นแฟนไหม
ถ้าไม่ทำ ไม่ย้ำตอก เหมือนนอกใจ
คิดว่าใคร ไร้สัญญา กล่าวหากัน

  เนม


  ช่วยส่งตอนพิเศษแรก ให้ด้วยนะ อยากอ่านมากกกกกกกกกกกก pls

ขอบคุณครับ คุณจี

[AAigoo]

ตั้งแต่ภาคแรกก็สงสารโก้แล้ว โก้เป็นคนเก็บทุกสิ่งไว้กับตัวเองจริงๆ

โ้ก้ทำเพื่อคนอื่นเสมอ ไม่เึคยทำไรให้ตัวเองเลย

จะเป็นเจหรือเนมที่ว่าน่าสงสาร

ก็ยังไม่เท่าผู้ชายที่ชื่อโ้ก้  คุณจีช่วยเพิ่มตัวละครที่รักโก้จริงๆได้มั้ย

กับน้องเนมให้จบและเป็นอดีตไป  เป็นน้องชายของเพื่อนก็พอ

นี่จริงจังนะ เพราะถึงแม้เนมคือคู่ของโก้แล้ว  แต่เราไม่อิน เรารับไม่ได้แล้วจริงๆ

[โจ๊กกุ้ง]

ตอนปัจจุบันจะซ้ำอดีตไหมเนี่ย เนมไม่เหมาะกับโก้จริงๆ ทำไมโก้ไม่คู่กับคนที่มีความคิดเป็นผู้ใหญ่พอๆกันนะ

[uii_ra]

ตื่นเต้น อยากรออ่านพร้อมกันแต่รอไม่ไหวจิงๆๆๆๆ

PM me please T^T
ใครมีส่งให้เราบ้างเตอะ ถือว่าเห็นแก่โก้ (ไม่เกี่ยว 5555)

[tubtim]

พี่โก้น่าสงสารมากๆรักเนมมาก แต่เนมกลับเป็นฝ่ายที่ทำร้ายหัวใจที่สุด โดยที่ไม่รุตัวเลย เอาแต่คิดว่าเป็นตัวเองที่รักพี่โก้ยุฝ่ายเดียว ทั้งที่ความจริงเนมยังไม่รุด้วยซ้ำว่ารักคืออะไร เด็กเกินไปทั้งตอนนั้นและตอนนี้
เฮ้อออออออออออออ ถ้ารักกันก็ต้องเชื่อใจกัน เชื่อในการกระทำของอีกฝ่าย แต่ที่เนมเป็นยุคือเหมือนเดิม ไม่รู้และไม่เข้าใจอะไรเลย
เอาใจช่วยทั้งคู่ 

ใครได้รับ PM จากพี่จี ขอด้วยคนน๊าาาา 

[A-J.seiya*]

ตอนนี้เอามีดมาแทงเลยดีกว่านะ
โอยยยยย
สงสารโก้มากมาย
และไม่เข้าใจเนมนะ ,, ที่ยอมคีย์
เพราะพี่โก้ไม่สนใจ ?
มองจากมุมเนม คือ พี่โก้ไม่สนใจ เห็นคนอื่นดีกว่าเนม แบบนี้ป้ะ?
อ่อยยยยย ถ้าน้องได้อ่านมุมพี่โก้บ้าง จะเป็นไง จะจุกป้ะ?
เราได้อ่าน ยังรู้สึกว่า ไม่ผิดเลย ที่โก้จะไม่ไว้ใจเนม
ขนาดไม่มีเรื่องให้สงสัยมากมาย เนมยังหวั่นไหว กับคนอื่นได้ขนาดนี้
แล้วตอนนี้ ที่เหมือนจะไม่เข้าใจกันอยู่ เนมจะไม่หวั่นไหวเหรอ
มันเจ็บ ตรงที่เนมไม่เคยรู้ตัวนี่แหละ ว่าตัวเองน่ะ ไม่มั่นคงขนาดไหน
มันแบบ เหมือนเด็กตลอดเวลาอ้ะ ฮือออออ ,,
จะรอพีเอ็มนะคะ ....
เหมือนเราอยู่ในข่ายคนที่จะได้ป้ะ ลืมไปแล้ว ฮิฮิ

คิดถึงพี่จี ,, มาบ่อยๆนะ อย่าทิ้งฟีลดราม่าไว้นานๆ กรี๊ดดดดดด

[BEEM]

ต่างคน ต่างมีปมในใจ
ซึ่งไม่สามารถย้อนกลับไปแก้ไขได้
ได้แต่ให้กำลังใจทั้งสอง ผ่านพ้นไปด้วยดี

ปล. ใครได้PM ส่งให้อ่านบ้างน๊า
อยากรู้ว่าตอนต้นเป็นยังไงอ่ะ

[supery]

ได้อ่านแต่ความคิดของโก้ ก็มีแต่คนเข้าใจโก้และเข้าข้างโก้ แต่เจ้าเนมมันไม่ได้มาอ่านด้วยนิ เด็กมันไม่เข้าใจ และเราเองก็ไม่ได้อ่านจากมุมเนมด้วยเหมือนกัน เพราะงั้น ยังไม่ตัดเนมทิ้ง ยังลุ้นว่าเนมจะไม่ทำเหมือนเดิม

อยากอ่านน่ะ คุณจี ลงมาให้เต็มๆเถอะ

[NewYearzz]

ยังไม่กล้าอ่าน ขออ่านครึ่งแรกก่อน เสียวเว๊ยยยยย