ขออภัยที่อัพช้า คอมฯเจ๊ง พาวเวอร์ซัพพลายพัง ลามไปถึงแรมด้วย เพื่อไปซ่อมมาเสร็จ
เชิญอ่านได้แล้วจ้าาาา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปฏิเสธไม่ได้หรอกว่าผมดีใจที่เนมเปลี่ยนใจมาร่วมทริปนี้ และทุกคนก็รู้ถึงความกดดันที่เนมมีเลยพยายามผ่อนคลายให้ได้มากที่สุด ต้องขอบคุณพี่ปั้นที่คอยอยู่ข้างๆ เนมแทบจะตลอดเวลา แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่พอให้เนมหายอึดอัดได้ ผมรู้ว่าทุกอย่างต้องใช้เวลา...ทุกๆ อย่าง
หลังจากเนมขอขึ้นห้องไปนอนก่อน ทันทีที่ร่างเนมลับสายตา เสียงสนทนาในวงก็ค่อยๆ เงียบลงจะเงียบสนิทพอจะได้ยินเสียงปิดประตูห้องนอน สายตาทุกคู่พุ่งตรงมาที่ผมอย่างไม่ได้นัดหมาย
“น้องมันคงอึดอัดเนอะ”เป็นเจที่เริ่มพูดก่อน และคนอื่นก็พยักหน้าตาม
“ดูสิ อุตส่าห์ช่วยกันทำของโปรดให้ตั้งหลายอย่าง กินไปนิดเดียว โก้ไม่น่าสั่งห้ามเมาเลย ไม่งั้นคงสนุกกว่านี้”พี่ปั้นเสริม ฟังๆ แล้วคล้ายกับหวังดี แต่ไม่แน่ใจว่าคำว่า ‘สนุก’ ของพี่ปั้นจะเรียกว่าหวังดีได้แน่หรือเปล่า
“นี่นิดแล้วเหรอ”เจอ้าปากค้างอย่างอึ้งๆ กับปริมาณที่น้อยในระดับของเนม
“ใครจะไปกินเหมือนดมแบบเจ ที่ตักๆ ให้ยังไม่เห็นลดเลยนะ นั่งเขี่ยนานแล้วนะข้าวผัดเนี่ย เมื่อไรจะหมด”พี่เอ็กซ์เลื่อนจานเจที่เจ้าตัวเลื่อนไปห่างๆ เหมือนไม่อยากเห็น
“อิ่มแล้ว พี่อย่าเพิ่งดุสิ เจขอคุยกับโก้ก่อนแป๊บนึง เดี๋ยวมากินต่อ นะ”เจหันไปพยักหน้ากับพี่เอ็กซ์ อีกฝ่ายเลยได้แต่ส่ายหน้าเอือมๆ แต่ก็ยินยอมเหมือนเคย
“ว่าไงมึง คุยไหน ตรงนี้หรือไปข้างนอก”
“ดึกแล้ว”ผมหมายถึงไม่คุย แต่มันดันแกล้งเข้าใจไปว่าคุยตรงนี้
“วันนั้นกูยังไม่เคลียร์เลยนะ โทรหาแม่งก็ไม่ค่อยยอมคุย ตกลงมึงเป็นอะไรวะ”
“ก็คุยจบไปแล้วไม่ใช่เหรอ”ทั้งวงเงียบสนิทฟังผมกับเจตอบโต้กันไปมาจนผมเริ่มหงุดหงิดกับความเงียบแบบนี้ละ
“คราวก่อนกูพูดคนเดียวมากกว่า ที่มึงเล่ากับที่กูพูด ทุกเรื่องกูรู้ๆ จากคนอื่นหมดแล้ว และแถมทุกอย่างที่กูบอกให้มึงทำ...กูไม่เข้าใจว่าทำไมกูถึงเป็นฝ่ายบอกมึง...คนอย่างมึงนี่จะคิดไม่ได้เชียวเหรอวะ ทุกคนมองออกแต่มีมึงคนเดียวที่มองไม่ออกเนี่ยนะ กูว่าเป็นไปไม่ได้แล้ว กูถึงอยากรู้ไงว่าตกลงมึงเป็นอะไร หรือกำลังทำอะไรอยู่”คำพูดเจทำให้หลายๆ คนหันมามองผมแบบสงสัยบ้าง อึ้งเพราะคิดไม่ถึงบ้าง ผมหันหน้าหนีสายตาคาดคั้นของเจ ถอนหายใจหนักๆ ก่อนจะลุกเดินนำออกไปนอกบ้าน นั่งรอเจที่โต๊ะหินอ่อนโดยมีเจนั่งลงติดๆ
“กูพูดถูกใช่มั้ย”เจถามทันทีที่นั่งลงตรงข้ามผม
“กูไม่ได้เป็นอะไรที่มึงต้องเป็นห่วงหรือคิดมากหรอก”
“ต่อให้เรื่องมันน้อยนิดแค่ไหนกูก็เป็นห่วงมึงนะโก้ บอกกูได้มั้ยมึงกำลังทำอะไร ทำไมมึงไม่แก้ปัญหาพวกนี้ทั้งๆ ที่มึงทำได้ ทำไมมึงปล่อยให้แฟนมึงอึดอัดเวลามีกูอยู่ ทำไมมึงปล่อยให้น้องมันไม่เข้าใจแล้วพยายามอยู่คนเดียววะ....ทำแบบนี้เหมือนไม่ใช่ตัวมึงเลยนะ”
“กูต้องเป็นแบบไหนเหรอ”ผมย้อนกลับโดยไม่หลบสายตาที่เต็มไปด้วยความสงสัยของเจ
“....โก้...มึงเป็นอะไร”
“ช่างมันเหอะเจ ไม่ต้องห่วงเรื่องกูหรอก กูพูดจริงๆ กูจัดการเองได้”
“จัดการบ้าอะไรถึงได้ทำให้น้องมันมาต่อยกูทันทีที่เจอหน้าวะ มึงเปล่าเลยโก้ มึงไม่ได้จัดการอะไร มึงกำลังปล่อยให้ทุกอย่างพังมากกว่า มึงก็รู้ว่ามึงต้องทำอะไร ต้องเลือกใครก่อน แต่ทำไมวันนี้มึงยังมาที่นี่ทั้งๆ ที่แฟนมึงเพิ่งมีเรื่องกับกู และยังไม่พร้อมเผชิญหน้า ตั้งแต่บ้านพี่เอ็กซ์จนถึงตอนนี้เนมไม่แม้แต่จะมองหน้ากู ตรงไหนที่มึงว่าจัดการได้วะ มึงกำลังทำให้ทุกคนอึดอัด แล้วคนที่ทนไม่ไหวคือคนที่หนีขึ้นห้องนอนไปแล้ว คนที่เสียใจที่สุดคือแฟนมึงนะ ผ่านมาตั้งหลายวันมึงก็ยังไม่เคลียร์ให้เนมเข้าใจกูได้เลย มึงมัวทำอะไรอยู่ ปล่อยไปแบบนี้เรื่อยๆ กูว่าสักวันคงเลิกกันแน่ๆ”
“ถ้าต้องเลิกก็เลิก”
“โก้!! ทำไมมึงพูดแบบนี้วะ คนนี้ไม่ใช่คนที่มึงรอมาตลอดเหรอ กูไม่เห็นมึงจะมีใคร ถ้าคนนี้ไม่ใช่แล้วมึงดึงเขาไว้ทำไม ถ้ามึงคิดจะเลิกก็ปล่อยไปตอนนี้ดีกว่า”
“กูไม่ได้คิดจะเลิก แต่ถ้าต้องเลิกกันจะให้กูทำยังไง”
“รั้งไว้สิ!! ถ้ามึงรัก...มึงต้องรั้งเขาไว้ เพราะเนมเองก็รักมึงไม่ใช่เหรอ ในเมื่อรักกันแล้วมึงจะปล่อยมือกันทำไมวะ กูไม่เข้าใจ ทำไมมึงไม่พยายามแต่ดันคิดแต่จะปล่อยมือ.......กูถามจริงๆ มึงรักน้องมันจริงๆ หรือเปล่าวะ”
“......มึงไม่ใช่คนที่กูควรพูดคำนี้ให้ฟัง”
“มึงรัก!! แต่มึงกำลังทำอะไร ทุกคนบอกว่าเนมรักมึงมากๆ และดีใจที่เนมคือคนที่มึงเลือกแล้ว ปัญหาตอนนี้คือกู ถ้ามันจำเป็นกูยินดีถอยไปจนกว่ามึงจะเคลียร์ได้ กูนึกว่าที่มาเที่ยวเพราะเคลียร์แล้วแต่ก็เปล่า ที่กูเห็นตลอดทางวันนี้คือเด็กคนหนึ่งที่นั่งอดทนเพื่ออยู่ข้างๆ มึงโดยที่มึงทำแค่นั่งให้กำลังใจแค่นั้น....คนรักกันเขาไม่ทำให้กันแค่นี้หรอกนะโก้ กูเคยได้ทั้งกำลังใจและการปกป้องจากมึงแค่ไหนทำไมจะไม่รู้ว่าที่มึงทำให้คนที่ตัวเองรักมันน้อยไป...ยังน้อยไป”
“กูผิดงั้นสิ”
“มึงทำให้แฟนมึงกลายเป็นคนน่าสงสารในสายตาคนอื่น ไม่ว่าจะเพราะอะไรมึงก็ผิดในสายตาคนอื่น....ส่วนกูคิดแค่ว่ามึงไม่ปกติ บอกกูตรงๆ ไม่ได้เหรอว่ามึงทำอะไร หรือต้องการอะไรจากเนมอยู่”
“มึงรู้มั้ยเจ....คนบางคนต่อให้ไม่ได้เรียกร้องอะไรมากมาย แต่คนอื่นก็พร้อมจะทุ่มเทให้สุดชีวิต ต่างกับบางคนที่ต่อให้ทุ่มเทแค่ไหน...ก็ไม่เคยได้อะไรตอบแทน และต้องสูญเสียตลอด”
“มึงหมายถึงกูกับเนมเหรอ”เจถามหลังจากคิดแล้ว แต่คำถามของเจทำให้ผมอยากอมยิ้มแล้วส่ายหน้าให้แบบพี่เอ็กซ์บ้าง....ไม่ใช่หรอกเจ
“เปล่า.....มึง.......กับกู”ผมทิ้งเจไว้ท่ามกลางความมืดและเดินกลับเข้ามาก่อนเพียงลำพัง ไม่สนใจสายตาของใครแล้วตรงขึ้นห้องนอนทันที
อย่างที่คิดเอาไว้ว่าเนมยังไม่หลับแน่ๆ เสียงเนมที่พูดตอบโต้ฟังดูเหงาๆ และสับสน แต่ก็ยังรู้ว่าเนมจะพยายามเปิดใจให้เจมากขึ้น....ผมไม่ได้ต้องการให้เนมไปสนิทสนมกับเจ หรือมองเจแบบเป็นมิตร ที่ต้องการคือให้เนมเชื่อว่าผมไม่เคยคิดจะมีอะไรกับเจก็แค่นั้น แต่ถ้าจะให้เนมคิดแบบนั้นได้ทางเดียวคือให้เนมได้สนิทกับเจมากขึ้นสักนิดนั่นล่ะ ได้แต่หวังว่าเนมจะพยายามเปิดใจ...ไม่ต้องรีบร้อน ทุกอย่างต้องใช้เวลา และผมมีเวลาให้มากพอ....อยู่ที่เนมจะยินดีหรือเปล่าแค่นั้น.....และเจพูดถูก ผมทำแค่ให้กำลังใจ....และคาดหวัง
รุ่งเช้าผมตื่นมาก็ไม่เห็นเนมแล้ว เดินลงมาด้านล่างเข้าไปเสียบกระติกน้ำร้อนไว้ชงกาแฟก็ได้ยินเสียงเจตะโกนเรียกพี่เอ็กซ์ เดินไปตามเสียงเจยืนอยู่นอกบ้าน พอหันมาเห็นผมก็สะบัดหน้าหนี สงสัยจะงอนเรื่องที่พูดเมื่อคืน ผมกลับเข้าไปในครัวหยิบซองกาแฟและโอวัลตินมาชงใส่แก้วอย่างละใบ เนมเอนตัวนอนอยู่ริมสระ แช่ขาท่อนล่างแกว่งในน้ำไปมา ผมวางแก้วไว้บนโต๊ะเล็กข้างเก้าอี้ก่อนจะเดินมาก้มมองเนมที่ยังนอนหลับตาโดยไม่รู้ตัวเลยว่าอยู่ใกล้ๆ คิดขมวดมุ่นสลับกับปากอมยิ้มขมุบขมิบเหมือนกำลังเคี้ยวริมฝีกปากล่างตัวเองจนต้องยื่นนิ้วไปดึงให้คลายออก
“อุ้ย! ตกใจหมดฮะ มาเงียบจัง”
“กินอะไรหรือยัง พี่ชงโอวัลตินมาให้”ผมสอดแขนใต้รักแร้แล้วดึงตัวเนมให้ลุกขึ้นยืน แต่เนมแกล้งทำตัวอ่อนเอนมาพิงอกผมไว้ ก่อนย้ายมากอดแขนซบหน้าแล้วจูบเบาๆ ไม่รู้คึกอะไรถึงอ้อนแต่เช้า หรือว่าอารมณ์ดีขึ้นแล้ว
“ยังเลย โอวัลตินอย่างเดียวเหรอ เนมหิวนิดๆ อะ”หิวนิดๆ แต่อาการลูบท้องแบนนี้ไม่น่าจะนิด
“ไส้กรอกไข่ดาวรองท้องไปก่อนแล้วกัน ถ้ารอสักพักพวกนั้นยังไม่ตื่นค่อยเดินไปหาไรกินกัน”ผมหยิบแก้วของตัวเองเดินพาเนมกลับเข้าไปในครัว คนบ่นหิวซดโอวัลตินสลับเป่าปากระบายความร้อน โชคดีที่พี่ปั้นรอบคอบเลยซื้อของที่สามารถทำอาหารง่ายๆ ทานได้หลายอย่าง ผมหยิบทั้งแฮมและไส้กรอกมาทอด แบ่งส่วนหนึ่งไปต้มสำหรับคนไม่ชอบแบบทอด ทำไข่คนง่ายๆ ไว้เผื่อคนอื่นอีกนิดหน่อย เนมเริ่มลงมือทานตั้งแต่ผมทอดแฮม พออาหารเสร็จหนึ่งอย่างเนมก็แบ่งไปใส่จานตัวเอง ผมทำทุกอย่างเสร็จเนมก็ใกล้อิ่มพอดี
“พี่โก้ไม่กินเหรอ อย่ากินกาแฟเปล่าๆ สิฮะ ขนมปังไม่มีด้วย เอาแฮมไปแล้วกันนะ เนมให้สองแผ่น”
“เยอะไป พี่เอานี่ก็พอ”ผมตักแฮมคืนเนมไปหนึ่งแผ่นแล้วดึงมือเนมที่ถือส้อมค้างไว้มาใกล้ๆ อ้าปากงับไส้กรอกที่เหลือเข้าปากโดยไม่ขออนุญาตเจ้าของที่นั่งนิ่งอึ้งอยู่
“....อีกมั้ย”เนมจิ้มไส้กรอกยื่นมาป้อนให้ผมอีก สายตาคาดหวังเต็มที่ว่าผมจะอ้าปากรับ พอผมค่อยๆ ยื่นหน้าไปใกล้แล้วอ้าปากงับไส้กรอกเข้ามาในปาก เจ้าตัวก็ฉีกยิ้มกว้างรีบจิ้มชิ้นต่อไปขึ้นมาจ่อรอทันที
“พอแล้ว เดี๋ยวดำน้ำไม่ไหว”
“ยังจะไปเหรอฮะ คนอื่นยังไม่ตื่นเลย”
“ไปสองคนก็ได้ หรือว่าไม่ไป”
“ไปๆ โธ่ แล้วพี่โก้ไม่บอกเนมก่อน เนมนึกว่าไม่ได้ไปแล้วเลยซัดซะเกือบจุกเลย อย่างนี้เนมก็จะลงน้ำไหวเหรอ”
“พี่ไม่ได้บอกสักคำเลยว่าจะไม่ไป เนมคิดไปเอง”
“ก็ไหนเมื่อคืนคุยกันว่าถ้าแฮ้งค์จะไม่ไปกันไงฮะ”
“คนอื่นพูด พี่เปล่า”
“งั้นตกลง...เราไปกันสองคน...ใช่มั้ยฮะ”
“อยากไปรึเปล่าล่ะ”
“ไปๆ ไปตอนไหนฮะ”
“อีกสักพักก็ได้ เดี๋ยวพี่ไปขอยืมเรือพี่เอ็กซ์ก่อน กินเสร็จล้างแล้วรีบขึ้นไปอาบน้ำแต่งตัวนะ”ผมสั่งเนมก่อนจะเดินตามหาพี่เอ็กซ์ คิดว่าน่าจะเดินกลับขึ้นห้องไปแล้วเลยเดินไปเคาะที่ห้องนอน พี่เอ็กซ์รีบมาเปิดประตูคาดว่าเจกลับมานอนต่อ พอขอยืมเรือก็เจอรอยยิ้มล้อๆ แต่ก็ยังรีบติดต่อเรือพร้อมคนขับให้ ซึ่งก็ดีเพราะจุดไหนมีปะการังสวยๆ เยอะๆ ผมไม่รู้เหมือนกัน แค่ขับได้อย่างเดียว
หลังอาบน้ำเตรียมตัวเสร็จพี่ปั้นกับพี่ฟ้าก็ตื่นลงมาข้างล่าง แต่ดูสภาพแล้วออกไปด้วยไม่ไหวแน่ๆ สรุปแล้วทั้งบ้านจะนอนรอต้อนรับพี่โมทย์และว่าที่คู่หมั้นที่จะพามาเปิดตัว ผมพาเนมไปขึ้นเรือสปีดโบ๊ทที่คนขับจอดเทียบท่ารอต้อนรับอยู่ แน่นอนว่าค่าเช่าเรือนั้นฟรีเพราะเป็นเรือส่วนตัวของครอบครัวพี่เอ็กซ์ แต่ต้องจ่ายพิเศษเป็นค่าจ้างให้คนขับเรือ ผมบอกให้คนขับพาขับวนชนทะเลก่อนสักพักเพื่อให้เนมได้พักย่อยอาหาร ก่อนจะไปจอดลอยเหนือกลุ่มปะการังที่แม้จะยืนมองจากบนเรือก็ยังมองเห็นได้ แต่เนมก็ยังอยากที่จะลงไปอยู่ในน้ำอยู่ดี เจ้าตัวรีบหยิบครีมกันแดดมาทาทับรอบสองแล้วเดินวนไปมาจับเวลารอให้ครีมซึมเพื่อที่จะลงน้ำ ถึงจะว่ายน้ำเป็นแต่ก็ต้องใส่ชุดชูชีพเพื่อความปลอดภัย เราจอดห่างจากเรือของกรุ๊ปทัวร์คณะอื่นๆ ไม่มาก แต่พอเริ่มลงน้ำก็ว่ายๆ มาเจอกันอยู่ดี ผมคอยว่ายตามประกบเนมเอาไว้ไม่ให้ไปชนคนอื่น แต่เราลงน้ำได้ไม่นานก็ต้องกลับขึ้นมาพักบนเรือเพราะเนมจุก ถ้าว่ายนานกว่านี้คงได้ให้อาหารปลากลางทะเลแน่นอน
“สวยเนอะพี่โก้ มองตรงนี้เหมือนจะตื้นแต่จริงๆ แล้วลึกน่าดูเลย”เนมเอียงคอซบหน้าอยู่ข้างเรือ ท่าจะยังเสียดายไม่หายที่ลงน้ำได้แป๊บเดียว
“ไว้พรุ่งนี้มาอีกรอบก็ได้ แดดเริ่มแรงแล้วกลับฝั่งดีกว่า”
“ฮะ เนมเหมือนจะเมาคลื่นนิดๆ ด้วย”สายตาหงอยๆ หันมาสบตาก่อนจะล้มตัวมานอนหนุนตักให้ผมลูบหัวให้ ผมให้คนขับกลับไปส่งที่ฝั่ง จ่ายค่าจ้างแล้วอุ้มเนมกลับบ้านพักเพราะเจ้าตัวท่าจะเวียนหัวหนักจนเดินเองไม่ไหว พอเข้ามาในเขตบ้านทุกคนก็ถามกันใหญ่ว่าเนมเป็นอะไร ในบ้านมีคนมาเพิ่มอีกสี่คน หนึ่งในนั้นคือพี่โมทย์ ส่วนอีกสามแน่นอนว่าต้องมีพี่รีแฟนพี่โมทย์ ที่เหลือคงเป็นเพื่อน
“เมาเรือ พี่ปั้นผมขอยาหน่อยสิ เอาไปให้ที่ห้องนะครับ”ผมขอความช่วยเหลือจากพี่ปั้นที่พึ่งพาได้มากที่สุดเพราะชอบจัดยาสำรองเวลามาเที่ยวกันเสมอ
อุ้มเนมเข้าห้องไปวางนอนในอ่างอาบน้ำก่อนเพราะยังเปียกน้ำทะเลกันทั้งคู่ สักพักพี่ปั้นก็ตามขึ้นมาผมเลยให้เนมนอนแช่น้ำไปก่อน พี่ปั้นถามอาการนิดหน่อยก่อนจะออกไป กลับเข้ามาในห้องน้ำเนมนอนคอพับคออ่อนคาอ่างเหมือนก่อนผมออกไปเปี๊ยบ เสื้อผ้าก็ยังไม่ถอด น้ำก็ไม่เปิด
“เนมเวียนหัวจัง พี่โก้อาบน้ำให้หน่อย”มือเล็กๆ สองข้างชูขึ้นเหมือนตอนเด็กไม่มีผิด ผมเปิดน้ำอุ่นใส่อ่างแล้วจับเนมลุกขึ้นลอกคราบให้หมดก่อนปล่อยให้นอนแช่ แล้วค่อยจัดการกับเสื้อผ้าตัวเองก่อนจะลงไปนั่งซ้อนหลังในอ่าง หยิบแชมพูมาสระผมให้ อาบน้ำฟอกสบู่ ทำทุกอย่างโดยมีอีกคนตัวอ่อนนอนพิงบ่นอิดออดว่าเวียนหัวจะอ้วกเป็นระยะ
“ล้วงคออ้วกเลยดีมั้ยจะได้หายจะอ้วก”ผมพูดเมื่อเนมยังนอนบ่นและนอนไม่หลับแม้จะทานยาไปสักพักแล้วก็ตาม
“ไม่เอา พี่โก้ลูบหลังต่อ”เนมเขย่าเสื้อที่หน้าอกผมแล้วกระแซะตัวเบียดเข้ามาในอ้อมกอดมากขึ้นเพื่อเร่งให้ผมลูบหลังให้ต่อ ลูบมาเกือบครึ่งชั่วโมงยังไม่เห็นจะดีขึ้นแถมยังไม่หลับอีก จะให้หายพะอืดพะอมที่ดีที่สุดคือให้อ้วกออกมานี่ล่ะ แต่บอกยังไงก็ไม่ยอมสักที ที่ทำได้เลยมีแต่ขยับมือลูบลงบนแผ่นหลัง ทำไปสักพักใหญ่เนมก็หลับ ผมที่ขยับไปไหนไม่ได้ก็เลยนอนตามไปอีกคน
หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ ....... (อ่าน 1918843 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก