หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[yisren.]

ตามอ่านทันซะที ชอบมากๆเลยค่ะ
ให้คนเขียน

[Kfc_Pizza]

 

[EverGreen™]

อิพี่โก้มันร้ายยยยยยยย

  

[naamsomm]

555555
แบบนี้แหละพี่โก้ของแท้
ไม่โวยวายออกอาการ
แต่วิธีการพี่แกสุดยอดมากกกกกก

[kny]

 

[Monkey D lufy]

ไม่หวงน้อยนะสิ  แต่หวงมากกกกกก  555

เนมน่ารักอ่ะ  แต่พี่โก้น่ารักว่า  อิอิ

[mostz]

คิดถึงพี่โก้จังเลยครับ 5555 (เนมอย่าโกรธนะ)
รีบๆมาต่อหน่อยครับ ไม่อยากคอยพี่โก้นานๆ

[sapphire_yaoi]

พี่โก้ร้ายกาจมากๆๆๆๆ แต่ชอบอ่ะน่ารัก 

[broke-back]

 
วันสงกรานต์ หวานในใจ ใครจะเท่า
พี่โก้เอา นับไม่ถ้วน ม่วนเฉลย
ไล่สาดน้ำ ช้ำไปหมด เหมือนไม่เคย
เนมหัวเกย ก่ายบนหมอน นอนทั้งวัน

..ไม่หื่นนะ..
อิอิ


  คุณจี..ด่วนเลย
ฮ่าฮ่า

[G_wa]

งานช่วงนี้เหมือนจะคล่องตัวมากขึ้น ไม่ใช่ว่างานน้อยลงแต่เป็นเพราะเริ่มชินแล้วมากกว่า ทีสำคัญคือคุณเกดไม่ค่อยสร้างความอึดอัดใจอะไรให้อีก นิ้งมันก็พยายามถามว่าทำไมคุณเกดไม่ค่อยชวนทานข้าวเหมือนเมื่อก่อน แต่ผมไม่ได้บอกอะไรไปมาก ปล่อยให้มันอยากรู้ต่อไป เนมก็มาเล่าเรื่องแข่งกีฬาให้ฟังว่าแพ้ไปแล้วหนึ่งรอบ ผมไม่ค่อยแปลกใจนะ เพราะเท่าที่คุยกับพี่กรเหมือนว่าตัวจริงที่ลงส่วนใหญ่เป็นเด็กใหม่ พวกคนเก่งๆ รุ่นปีสี่ต่างก็ถอนตัวออกเพราะปัญหาการเรียนเสียส่วนมาก จริงๆ แข่งกีฬาภายในแบบนี้ก็ไม่มีอะไรจริงจังอยู่แล้วล่ะ ส่วนมากก็แค่วัดฝีมือเอาสนุกนิดหน่อย ที่จะจริงจังคือปีหน้าที่ต้องไปแข่งกับมหาฯลัยอื่นต่างหาก

พี่ฟ้าโทรมานัดไปที่ร้าน รวมตัวกันก่อนงานหมั้นพี่โมทย์วันอาทิตย์นี้ แน่นอนว่าเจ้าของงานมาไม่ได้เพราะวุ่นกับการเตรียมงาน นอกนั้นมากันหลายคนโดยเฉพาะกลุ่มผมและกลุ่มพี่เอ็กซ์ ผมบอกเนมไว้แล้วว่าให้เตรียมเสื้อผ้าสำหรับใส่ไปงานด้วย ถ้ายังไงไปซื้อใหม่เลยก็ได้

ช่วงนี้เนมจะหน้าตาเคร่งเครียดเหมือนคนคิดไม่ตก พอผมถามเนมก็บอกว่าพวกเพื่อนในทีมบอลต่อยกัน บาสก็แพ้ไปแล้วเลยกลัวบอลจะแพ้อีก แต่ผมว่าเนมไม่ได้เครียดที่บอลจะแพ้หรอก พอผมนั่งฟังนิ่งๆ ไม่พูดอะไรเนมก็ค่อยๆ พูดชื่อมาว่าใครต่อยกับใคร จะว่าแปลกใจก็ไม่เชิงนะที่ทั้งสองคนนั้นต่อยกัน ถึงจะดูเหมือนสนิทกัน แต่บางอย่างมันแปลกๆ ถ้าเนมคิดลึกๆ ก็น่าจะเข้าใจได้ คนอย่างคีย์ที่แค่มองก็รู้ว่ารู้สึกยังไงกับเนม ไม่ว่าเมื่อก่อนหรือตอนนี้ สายตาที่คีย์มองเนมไม่เคยเปลี่ยน แต่คีย์กลับไปสนิทกับฟิวส์ที่ชอบเนมเหมือนกัน มองในแง่ดีก็คงคิดได้แค่ว่าสนิทกันตามประสาคนหัวอกเดียวกัน....ถ้ามันมีแค่แง่ดีให้มองเห็นนะ

ผมโทรถามเจแล้วว่าจะกลับมาถึงวันไหน ช่วงนี้เจอพี่เอ็กซ์หนีบขึ้นเหนือล่องใต้ใช้ข้ออ้างเยี่ยมญาติในการพาเจไปสวีทสองต่อสอง เจบอกว่าน่าจะกลับคืนนี้ แต่ยังไม่แน่ใจว่าจะดึกมากหรือเปล่าเพราะพี่เอ็กซ์ยังไม่จองตั๋วเครื่องบินเลย ถ้าพลาดก็คงพรุ่งนี้เช้า แน่นอนว่าการพูดคุยกับเจอยู่ภายใต้สายตาและหูเล็กๆ ที่พยายามเอียงมาให้ใกล้ที่สุด เจวางสายไปแล้ว ใบหน้าที่เอนตัวมาจนแทบซบไหล่ก็ค่อยเอนกลับไปโดยอัตโนมัติ พอหันมามองเห็นว่าผมจ้องอยู่ก็เอาหน้าผากโขกแขนผมเบาๆ แล้วหัวเราะอยู่คนเดียว ไม่ว่ายังไงก็ยังระแวงไม่เลิกสักที แต่แค่นี้ก็ดีมากแล้ว...ดีจริงๆ


พอเนมรู้ว่าจะต้องไปพบเพื่อนสนิทผมหลายคนก็รีบเดินเข้าห้องนอนตัวเอง ไปยืนค้นตู้เสื้อผ้าหาชุดที่คิดว่าดีที่ชุดมาทาบกับตัว ส่องกระจก ขมวดคิ้วนิดๆ แล้วเก็บใส่ตู้หาชุดใหม่ต่อไป ผมยืนมองตรงกรอบประตูอยู่จนชุดที่สามก็เดินกลับห้องตัวเองเพื่ออาบน้ำแต่งตัว ไม่รู้เนมรื้อตู้เสื้อผ้าไปถึงไหน แต่ก่อนที่เจมส์มันจะมารับเนมก็แต่งตัวเสร็จพอดี เสื้อยืดสีขาวด้านในมีเสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงเดฟที่เนมบ่นว่าอึดอัดบ่อยๆ เป็นชุดที่ถูกเลือก ท่านั่งไม่ได้ดูสบายตัวเลย

“ไปเปลี่ยนใส่ชุดที่อยู่ในห้องพี่ดีกว่ามั้ง ชุดเก่งของเนมก็ได้”

“มันเก่าแล้วอะ เสื้อยืดธรรมดาเองด้วย เนมอยากดูดีนิดนึงนี่”

“แต่พวกนั้นเนมชอบแล้วก็ใส่สบายด้วย ใช่ชุดที่ชอบจะทำให้มั่นใจมากขึ้น เอาไว้ไปสู้รบกับกิ๊กพี่ไง”

“ห๊ะ!! มีกิ๊กมาด้วยเหรอ ใครอะ”เนมแทบจะทำตาเหลือกออกมา พอเห็นผมนั่งหัวเราะเลยรู้ตัวว่าผมหลอก มือเล็กๆ ทุบแขนผมสองทีก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องไปเปลี่ยนชุดที่ชอบใส่แทน


กว่าจะมาถึงร้านก็ได้รับโทรศัพท์ไม่รู้กี่สายที่โทรตาม เดินเข้ามาภายในเด็กในร้านก็พาไปที่โต๊ะ ผมก็นึกว่ามากันครบแล้ว แต่เปล่า ไอ้พวกที่มาถึงก่อนมันโกหกเพราะอยากให้รีบมาเร็วๆ ผมยกมือไหว้พี่บอลพี่กรที่นั่งคุยกับพี่ฟ้า สงสัยพี่ฟ้าแม่งเผาผมเรื่องเนมให้ฟังแล้วแน่ๆ เลยส่งยิ้มล้อๆ มาให้ เจมส์เดินไปนั่งข้างอ้นกับหมอกที่มานั่งรออยู่ก่อนแล้ว ผมแตะหลังเนมเบาๆ ให้เดินไปทางกลุ่มเพื่อนผมที่นั่งอยู่ พอแนะนำไปว่าเนมเป็นแฟนผม ไอ้โอ้กับเก๋ทำหน้าเหมือนไม่เชื่อ ทั้งที่ความจริงมันน่าจะรู้เรื่องมาบ้างอยู่แล้วนะ

“ถามจริงๆ นะ...มึงไปหลอกลูกใครมาเปล่าวะ ระวังคุกนะมึง”เก๋ชะโงกหน้าผ่านโอ้มากระซิบเสียงดังถามผม

“เกิน 18 แล้ว กฎหมายเอาผิดกูไม่ได้”ผมดึงเนมให้นั่งข้างๆ เนมมองเหมือนให้ผมบอกว่าจะให้เนมเมาได้แน่เหรอ เพราะผมบอก่อนออกมาแล้วว่าให้เมาได้แต่อย่ามาก ถ้าเมาทั้งคู่เดี๋ยวจะกลับลำบาก พอผมพยักหน้าให้เนมก็รีบบอกพนักงานที่คุ้นเคยกันชงเหล้าให้ทันที

“เชี่ย เลวเสมอต้นเสมอปลายนะมึง แล้วทำไมอยู่ดีๆ มีแฟนได้วะ ไม่เห็นมีวี่แววมาก่อน”

“มึงอย่ามาเนียนถามกูเลยเก๋ ดูก็รู้ว่าพี่ฟ้าแม่งเผากูหมดแล้วแน่ๆ”

“เออๆ นั่นแหละ ก็อยากรู้จากปากมึงนี่”

“โอ้มึงทนคบมันได้ไงวะตั้งหลายปี หาความเป็นหญิงไม่เจอ”ผมถามโอ้ที่นั่งนิ่งปล่อยแฟนตัวเองคุยข้ามหน้าข้ามตา แต่ก็ตามสไตล์โอ้มันแหละครับ นิ่งๆ ไม่พูดอะไรมาก แค่ลูบหัวเก๋เบาๆ เกาคางนิดๆ

“บางเวลามันก็เชื่องนะเว้ย”แค่นี้จริงๆ ที่มันทำ แต่ก็ทำให้เก๋เปลี่ยนเป้าหมายไปตีแฟนมันได้

“แล้วพวกแก๊งค์ ก.ไก่ ล่ะวะ”โอ้ถามถึงเพื่อนในกลุ่มผมอีกสามคนที่ไม่ได้มาด้วย เก่งกับแก้วเรียนจบก็กลับไปทำงานที่บ้าน ผมเลยไม่ค่อยได้ติดต่อ มีนัดเจอกันบ้างนานๆ ครั้งเพราะมันทำงานห่างจากตัวอำเภอเลยไม่ได้เจอกันทุกครั้งที่กลับบ้าน ส่วนก้องล่าสุดที่คุยด้วยก็นานมากแล้ว

“เก่งกับแก้วติดงานมาไม่ได้ งานมันยุ่งว่ะ เก็บเงินแต่งงานกันอยู่มั้ง ส่วนไอ้ก้องเห็นว่าบริษัทมันส่งไปทำงานที่สาขาญี่ปุ่นตั้งแต่ปีก่อนแล้ว ปีหน้าก็น่าจะได้กลับ”พอผมเผลอคุยกับโอ้ เก๋ก็ย้ายที่นั่งตัวเองไปนั่งเบียดเนม แล้วพยายามถามคำถามที่เอาคำตอบจากผมไม่ได้แทน โอ้กับเก๋เรียนจบปริญญาโทก่อนพี่เอ็กซ์กับเจ เพราะทั้งคู่พอจบปริญญาตรีก็เรียนโทต่อเลย กำลังทำปริญญาเอกต่อด้วยกัน

“แล้วตกลงเอาด็อกก่อนถึงแต่งกันหรือวะ”

“ก็ตามใจเก๋มัน มันกลัวแต่งแล้วมีลูกจะเรียนไม่จบ แต่กูอยากลองเลี้ยงลูกไปเรียนไปเหมือนกันนะ น่าสนุกดีว่ะ พาลูกไปเรียนหนังสือ ฮ่าๆ”ผมคิดตามโอ้แล้วอดยิ้มตามไม่ได้ เก๋เป็นผู้หญิงห้าวๆ เป็นเพื่อนที่ดี และเป็นแฟนที่ดี โชคดีของมันที่โอ้ก็เป็นแฟนที่ดีเช่นกัน ตั้งแต่มันคบกันมาแทบไม่เคยทะเลาะกันหนักๆ หรือมีปัญหามือที่สามเลย ถามว่าคนมาจีบมีมั้ย ก็ต้องบอกว่ามี ก็ดีกรีดาวเดือนมหาฯลัยทั้งคู่นี่ครับ จะไม่มีคนมาชอบบ้างก็แปลก แต่โอ้มันก็นักเลงพอตัว แล้วเก๋ก็ไม่ใช่สาวอ่อนแอ การขจัดมือที่สามเลยเป็นเรื่องง่ายและเกิดเพียงไม่กี่ครั้งก็ไม่เกิดขึ้นอีกเลย

“เชื่อพี่นะคะ โก้มันแพ้คนขี้อ้อน แพ้น้ำตา ถ้าอยากได้อะไรจะผิดจะถูกร้องไห้ใส่มันเลย รับรองมันหงอ”

“หงอมึงน่ะสิเก๋ อย่ามาสอนไรมันมั่วๆ เดี๋ยวแม่งคิดว่าจริงพอดี”ผมได้ยินเสียงเก๋สอนอะไรไร้สาระให้เนมเลยต้องท้วงก่อน เนมบางทีก็เอ๋อๆ เวลาคนอื่นพูดอะไรเกี่ยวกับผมส่วนใหญ่จะเชื่อง่ายๆ ง่ายกว่าเวลาผมเป็นคนบอกเองซะอีก

“มึงอย่ามายุ่งดิ๊ ไปคุยประสามผู้ชายไป สาวๆ จะคุยกัน”เก๋โบกมือไล่แล้วดึงหน้าเนมที่เหวออยู่ให้หันกลับไปสนใจตัวเอง ผมได้แต่ยิ้มให้กำลังใจ เนมคงต้องหาทางรอดจากเก๋เอาเองแล้วล่ะ

ผ่านไปสักพักคนอื่นๆ ก็เริ่มทยอยกันมาเรื่อยๆ จากที่นั่งกันโต๊ะเดียวก็เลยต้องขยาย ทุกคนที่มาใหม่เมื่อรู้จากพี่ฟ้าว่าเนมเป็นแฟนผมก็ออกปากแซวกันเรื่อยๆ เนมอายมากจนนั่งตัวเกร็ง โชคดีที่มีนิ้งมาถึงพอดี ทั้งคู่เลยเกาะติดกันโดยมีพี่ปั้นที่เดินมานั่งด้วย ผมหันไปมองเนมเป็นระยะเพื่อถามว่าจะมานั่งด้วยกันที่โต๊ะนี้หรือเปล่า แต่เนมยิ้มๆ ส่ายหน้าให้เหมือนบอกว่าไม่เป็นไร ให้ผมนั่งคุยกับเพื่อนๆ ไปก่อน ผมก็ไม่รู้ว่าพวกนั้นพูดอะไรกัน เห็นแต่ละคนอ้าปากพูดจนแทบไม่ได้หยุด รวมถึงเนมด้วย

เวลาผ่านไปเรื่อยๆ คนที่ผมไม่คิดว่าจะมาทันก็มา เจเดินเข้ามากับพี่เอ็กซ์ท่ามกลางเสียงทักทายอย่างต่อเนื่อง พวกเราเริ่มขยับขยายที่นั่งให้คนมาใหม่ได้นั่งด้วย คงไม่ต้องบอกว่าเจจะนั่งข้างใครได้นอกจากผม ทั้งนี้ทุกอย่างเป็นการตัดสินใจของพี่เอ็กซ์ล้วนๆ ขนาดให้ผมประกบอีกฝั่ง ตัวเองก็ยังเอาแขนโอบไหล่เจไว้ ประกาศสถานะตลอดเวลา ทุกคนที่ไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันดีใจมากที่ได้เจอทั้งคู่ แต่ละคนยิงคำถามไม่หยุด ส่วนใหญ่ก็เป็นเรื่องที่ผมรู้อยู่แล้วเลยได้แต่นั่งฟังเฉยๆ จนกระทั่งคนที่ผมไม่คิดว่าจะได้เจอ....กลับเดินมายืนอยู่ตรงหน้า


‘กูไม่เคยต้องการความหวังดีจอมปลอมแบบนี้ของมึง ให้คนอื่นทำร้ายกู กูยังไม่เจ็บเท่าคนนั้นคือมึง กูไม่แปลกใจเลยโก้ ว่าทำไมมึงถึงไม่เคยมีใครข้างกายสักที ไม่ว่าเจ หรือกู คนอย่างมึงอยู่คนเดียวไปจนตายน่ะเหมาะแล้ว’


คำพูดที่เคยได้ยิน....นานแค่ไหน เสียงพวกนี้ก็ยังเหมือนดังก้องสะท้อนไปมาชัดเจนทุกครั้งที่นึกถึง ความรู้สึกในตอนนั้นค่อยๆ กลับมา และยิ่งมากขึ้นเมื่อเห็นว่ามีใครอีกคนเดินมาหยุดข้างๆ มัน
ผมลุกขึ้นทันทีที่เห็นแล้วเดินหาเนมที่นั่งอยู่กับนิ้ง

“พี่ไปนั่งกับเพื่อนต่อเถอะฮะ เนมนั่งกับพี่นิ้งได้”เนมส่งยิ้มสดใสมาให้ ผมได้แต่ยืนนิ่งก่อนจะดึงข้อมือเนมขึ้นมาแล้วดึงให้ลุกขึ้นเดินตาม

“กลับเถอะ”เนมเหมือนจะตั้งตัวไม่ทัน คนในร้านเบียดเสียดทำให้เดินค่อนข้างลำบาก เสียงเจตะโกนเรียกให้หยุดแต่ผมไม่สนใจ นั่นรวมถึงเสียงของตี๋ด้วย

ผมดึงเนมออกมาจนถึงถนน โบกรถแท็กซี่เพื่อกลับคอนโดฯ

“พี่โก้เป็นอะไรฮะ ไม่สบายหรือเปล่า”เสียงเล็กๆ พยายามยกฝ่ามือมาอังหน้าผากวัดความร้อน พอรู้ว่าปกติก็ลดมือลงลูบหลังมือผมที่ยังจับข้อมือเนมไว้แน่น มันแน่นมากผมรู้.....แต่ก็ยังไม่อยากปล่อย ไม่อยากคลายออก ไม่อยากลดแรงลงแม้เพียงนิด.....ถ้ามีช่องว่าง...ถ้ามี....จะหลุดไปอีกมั้ย

[G_wa]

เราทั้งคู่กลับมาถึงห้องและยืนนิ่งอยู่ที่ประตู หลังจากเข้ามาในห้องได้ก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่จับข้อมือเนมเอาไว้ มองมันเหมือนพยายามจดจำหาช่องว่างที่ยังเหลือ เห็นรอยแดงที่เกิดจากแรงบีบแต่ไม่ได้ยินเสียงเนมร้อง

“มือข้างนี้ก็ยังว่างนะฮะ....ทำอย่างนี้ เอานิ้วสอดไว้...เนมจะได้จับมือพี่ไว้ด้วยไง จะได้แน่นคูณสอง”มือเล็กๆ ข้างที่ว่างสอดปลายนิ้วเข้ามาระหว่างนิ้วผม ก่อนกระชับเอาไว้แล้วยกขึ้นชูให้ดูระหว่างใบหน้าของเราทั้งคู่ รอยยิ้มยังสดใส ตายังเป็นประกาย ถึงจะมีร่องรอยของความสงสัยแต่เนมก็ไม่ถาม

“นิ้วเนมสั๊นสั้น มองอย่างนี้แล้วเหมือนเนมมีแค่ข้อเดียวเอง ฮ่าๆ อุ๊บ....”ผมก้มหน้าประกบปากบางที่ส่งเสียงใสๆ เหมือนมีความสุข....อยู่กับผม...มีความสุขจริงหรือเปล่า จูบที่เรียกร้องและไม่ให้ตั้งตัวแต่เนมก็ยินยอมและตอบรับอย่างว่าง่าย แผ่นหลังเล็กแนบสนิทไปกับประตูห้อง เนิ่นนานจนได้ยินเสียงหอบหายใจประท้วงถึงค่อยผละออกมา มองปากที่ยิ้มแย้มเมื่อครู่ชุ่มชื้นขึ้น เหลือบมองฝ่ามือที่กุมกันเอาไว้อย่างแนบสนิทและไม่มีใครคลายออก นิ้วเล็กๆ ที่ลอดผ่านสั้นอย่างที่เจ้าตัวว่า พลิกหลังมือเนมมามองนิ้วมือผมที่ลอดผ่าน แทบจะกุมมิดทั้งมือ ผมค่อยๆ จูบหลังมือเบาๆ ย้ำๆ สองสามครั้งก่อนจะมองหน้าเจ้าของมือที่ยืนอายหน้าแดงฉีกยิ้มกว้าง

“เจ็บมั้ย”

“ตอนแรกเจ็บนิดนึง แต่พอพี่โก้จุ๊บปุ๊บหายเจ็บหมดเลยฮะ ข้างนี้ก็อยากหายเหมือนกัน”เนมชูข้างที่ข้อมือยังถูกกำเอาไว้ขึ้นมาเสมอใบหน้าตัวเอง

“อยากให้ปล่อยรึเปล่า”

“ไม่ปล่อยก็ได้ฮะ แต่ต้องจุ๊บมากกว่าข้างนี้นะ”เจ้าตัวยังส่งเสียงทะเล้นให้เหมือนปกติ ผมอมยิ้มตามก่อนจะก้มลงจูบปากเนมเบาๆ

“งั้นไม่ปล่อยทั้งคืนเลยนะ”กระซิบคำที่ทำให้หน้าแดงกว่าเดิม แต่ก็ไม่หลีกหนี กลับเต็มใจด้วยการโถมตัวเข้าหา
.
.
.
.
.
.
.
.

ผมตื่นมาสักพักแล้ว และยังไม่ขยับไปไหน ได้แต่นอนมองเนมที่หลับสนิทอย่างไม่มีวี่แววจะตื่นแม้ว่าจะใกล้เที่ยงแล้ว จับมือเนมมาลูบเบาๆ ตามรอยช้ำรอบๆ ข้อมือ เมื่อคืนเนมคงเจ็บมาก แต่กลับไม่ส่งเสียงร้องสักนิด ผมลุกขึ้นไปหยิบยานวดมาทาให้เบาๆ ส่วนรอยอื่นๆ คงไม่ต้องทายาหรอก


ตั้งแต่เมื่อคืนโทรศัพท์ดังแทบไม่หยุด ผมหยิบมาโทรกลับไปบางเบอร์ที่อยากโทรหา

“เมื่อคืนขอโทษนะเว้ยที่กลับก่อน”

“เออๆ เข้าใจ มึงโอเคนะ”น้ำเสียงนิ้งเป็นห่วงค่อนข้างชัด

“อืม ไม่มีไรหรอก แค่ไม่ทันตั้งตัวก่อน”

“กูก็ว่างั้น เจแม่งเล่นแรงนะ พอมึงกลับไปเจก็หน้าเสียไปเหมือนกัน บางคนเหมือนไม่รู้เรื่องพวกมึงใช่เปล่าวะ เห็นถามกันใหญ่ว่าทำไมมึงรีบกลับ”เรื่องปัญหาของผมมีไม่กี่คนเท่านั้นที่รู้เรื่อง ส่วนใหญ่ก็พวกที่มีส่วนร่วมด้วยกัน ผมคุยกับนิ้งนิดหน่อยก็วางสาย เดินไปต้มข้าวต้มเตรียมไว้ให้เนม เมื่อคืนน่าจะเมานิดๆ ตื่นมาซดอะไรร้อนๆ ย่อยง่ายๆ จะดีกว่า

“พี่โก้!”เสียงเนมตะโกนเรียกจากในห้องผมเลยปิดแก๊ซแล้วเดินกลับห้องนอน เนมนั่งหัวยุ่งท่ามกลางผ้าห่มที่พันรอบเอวอยู่

“ปวดหัวรึเปล่า”

“.....ไม่ปวด แต่.....พี่รับผิดชอบเลยด้วย!!”อยู่ดีๆ ก็ตะโกนใส่ ผมมองงงๆ ให้รับผิดชอบอะไร ไม่ใช่ครั้งแรกที่มีอะไรกันสักหน่อย หรือเพิ่งนึกได้ว่าต้องเรียกร้อง

“เรื่องอะไร”

“ก็!!...เนมลุกไม่ขึ้น...นิดหน่อย”เสียงเริ่มเบาลงๆ แต่ก็ยังพอจับใจความได้ ผมหลุดหัวเราะเลยเจอค้อนขวับเข้าให้

“อ่อนแอนะเนี่ยเรา แค่นี้ก็แย่ซะแล้ว ต้องจับไปฟิต”ผมเดินไปข้างเตียง หยิบผ้าห่มออกจากตัวแล้วอุ้มเนมพาไปเข้าห้องน้ำ บนเตียงไม่มีรอยเลือดก็คงไม่เจ็บมาก คงแค่เมื่อยตัวแล้วก็เพลียมากกว่า

พออาบน้ำแต่งตัวให้เนมเสร็จก็พาไปนอนเอนหลังบนโซฟา ตักข้าวต้มใส่ชามมาป้อนให้ถึงปาก คนป่วยอาการแกล้งสาหัสก็อมยิ้มเคี้ยวข้าวตุ้ยๆ ไปสองชาม ผมหยิบยานวดมานวดที่ข้อมือให้เบาๆ เนมนอนมองผมที่นั่งบนพื้น ส่งยิ้มให้เหมือนไม่รู้สึกเจ็บ ไม่ว่าอะไรเลยสักคำ

“พี่ไม่คิดว่าจะเขียวแบบนี้ ขอโทษนะ”พอนวดยาให้เสร็จเนมก็ลากให้ผมขึ้นมานั่งแล้วเจ้าตัวก็นอนหนุนตักอย่างอารมณ์ดี

“เนมก็ไม่คิดว่าพี่จะชอบแนวซาดิสม์ ฮ่าๆๆ”

“ถ้าซาดิสม์จริงเนมไม่ได้มานอนยิ้มอย่างนี้หรอก หรือว่าชอบ”

“ฮิๆ เปล่า แต่ตื่นเต้นดีเนอะ ฮ่าๆๆ”พูดเองหัวเราะเองแล้วก็เขินเอง เอาหน้าซุกท้องผมสักพักก็หลับไป ผมนั่งคิดใคร่ครวญถึงวันพรุ่งนี้ที่ต้องไปงานหมั้นพี่โมทย์ ถ้าไปยังไงก็ต้องเจอกัน แต่ไม่ไปก็ไม่ได้


วันนี้ทั้งวันหมดไปกับการให้เนมอ้อน หลังจากตื่นมาอีกครั้งตอนบ่ายก็บ่นอยากทานออะไรร้อนๆ ถาดกลมๆ มีชีสยืดๆ ผมก็เลยต้องขับพาเนมมาทานพิซซ่าที่ห้างใกล้คอนโดฯ จากนั้นก็แวะซื้อเสื้อผ้า ตอนแรกเนมบอกว่าจะใส่เสื้อเชิ้ตสีขาวที่กะว่าจะใส่ไปเที่ยวเมื่อคืน แต่ไหนๆ มาที่นี่แล้วก็เลยลองเดินดูเผื่อเจอชุดไหนถูกใจกว่า ก็เดินกันจนค่ำ ได้รองเท้าผ้าใบ กระเป๋าสตางค์ ชุดนอนสองชุด เสื้อยืดอีกสอง ส่วนที่จะใส่ไปงานพี่โมทย์เลือกเชิ๊ตสีฟ้าอ่อนมาแทน ตัวนี้ไม่ทางการมาก ไว้ใส่ไปเที่ยวได้ พอได้ของทุกอย่างครบก็แวะไปซื้อของเข้าห้องก่อนจะกลับมาทำมื้อเย็นที่ห้องตอนสองทุ่ม โดยลูกมือบ่นหิวตลอดเวลา ไม่รู้เอาพิซซ่าครึ่งถาดไปเก็บไว้ตรงไหน


รุ่งเช้าผมปลุกเนมให้ลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว ฤกษ์ยกขันหมากคือตอนเก้าโมงเก้านาที ส่วนใหญ่ในขบวนจะมีรุ่นพี่ซะมากกว่า เราแต่งตัวออกจากห้องตอนเจ็ดโมง ผมขับรถไปรับนิ้งที่บ้าน ก่อนจะขับไปบ้านพี่รีตามแผนที่ที่พี่โมทย์แนบมาในการ์ดเชิญ วันนี้นิ้งสวยมากๆ จนเนมอ้าปากหวอมองตาค้าง ผมเคยเห็นมันแต่งตัวเต็มๆ เวลาออกงานบ่อยก็ยังอดชมไม่ได้ว่ามันสวยจริงๆ กว่าจะขับรถมาถึงบ้านงานก็เกือบเก้าโมงแล้วครับ รถจอดเต็มไปหมดเลยต้องวนหาที่จอดรถซอยอื่นที่ว่างอยู่ ผมให้เนมโทรหาพี่ปั้นว่าอยู่ตรงไหนจะได้เดินไปหา พอผมเดินมาถึงกลุ่มพวกเรา พี่ฟ้าก็ยื่นถาดใส่มะพร้าวมาทันที ผมมองแต่ไม่ยื่นมือไปรับเพราะรู้ว่าหนักพี่ฟ้าเลยกะแกล้งผม แต่เนมไม่รู้ทำท่าจะยื่นไปรับผมก็ต้องเลยต้องรับตัดหน้า

“เนมถือส้มโอนะ ไหวมั้ยลองดูก่อน แต่เบากว่ามะพร้าวแน่ๆ”พี่ปั้นส่งถาดใส่ส้มโอสามลูกมาให้ แต่ขนาดไม่ใหญ่มากน่าจะพอไหว เนมพยักหน้าว่าสบายมาก พี่ปั้นก็หยิบอย่างอื่นมาให้นิ้ง

“นิ้งเอาขนมหวานไปนะ หน้าสวยๆ ถือเบาๆ เชิดหน้าชูตาให้ขบวนก็พอ ไปเดินเก๋นะ ไปหน้าๆ เลย ตรงนั้นเห็นมั้ย”พี่ปั้นชี้ไปทางเก๋ที่ยืนห่างไปไม่ไกล แต่เสียงคุยค่อนข้างดังรวมทั้งเสียงเพลงเลยต้องตะโกน ผมมองเห็นพี่โมทย์ยืนหล่อเด่นที่ด้านหน้ากับพ่อแม่เลยยกมือไหว้ไปก่อน จะได้ฤกษ์แล้วไม่อยากเดินมั่ว พวกพานสำคัญๆ ส่วนใหญ่จะให้ญาติพี่โมทย์ถือ ส่วนที่สนิทๆ ได้ถือของหนัก พอได้ฤกษ์ก็เริ่มแห่ไปบ้านเจ้าสาวซึ่งอยู่อีกซอย ตี๋กับเจหันมามองผมแต่ไม่ได้ทักทายกัน เจเพียงส่งยิ้มให้พร้อมเอ่ยคำว่าขอโทษ แล้วเราก็ไม่ได้พูดอะไรอีกเมื่อขบวนเริ่มเดิน คนในงานค่อนข้างเยอะ บ้านคู่หมั้นพี่โมทย์ต้อนรับอย่างดีและสนุกสนาน เนมคงไม่ค่อยได้ร่วมงานแบบนี้บ่อยนักก็ดูจะสนุกไม่น้อย คอยลุ้นคอยมองเหมือนเป็นงานของตัวเอง จนกระทั่งสวมแหวนหมั้นเรียบร้อยนั่นล่ะถึงหลุดถอนหายใจเฮือกใหญ่เพราะลุ้นมานาน พอมีคนปรบมือก็ทำตาม หัวเราะมีความสุขจนหลายๆ มองมา

“งานสวยเนอะพี่โก้ สนุกดี แล้วนี่ของที่ยกมาเราจะได้กินมั้ยฮะ”ทันทีที่พูดจบประโยคผมได้ยินคนรอบๆ หลุดหัวเราะออกมา ไม่ใช่ใครหรอก ก็พี่ฟ้าพี่ปั้นแล้วก็นิ้งนั่นแหละ

“ที่ลุ้นนี่เพราะหิวแล้วใช่มั้ย”ผมถามแล้วเนมก็ไม่ปิดบัง ยกมือลูบท้องโชว์ พี่เอ็กซ์พาคนอื่นๆ เดินมารวมกลุ่มกันแล้วออกไปจากห้องพิธี เหมือนที่นี่จะจัดอาหารเป็นบุฟเฟ่ต์นะครับ คุยไปคุยมาเลยรู้ว่าเป็นอาหารทางโรงแรมพี่เอ็กซ์จัดมา จะกินไรก็ตักแล้วหามุมนั่งเอาเอง แล้วค่อยทยอยเข้าไปถ่ายรูปถ้าอยากถ่าย ตอนนี้ให้พวกญาติๆ เขาถ่ายกันไปก่อน
มันอึดอัดนะครับที่อยู่ใกล้ๆ กันแต่ไม่พูดกัน ผมรู้ว่าไม่ใช่แค่ผมที่อึดอัด แต่เมื่อผมไม่อยากคุย แล้วอยากจับให้คุยกัน ก็รับผลลัพธ์กันไปเองแล้วกัน เนมเองก็เหมือนจะรู้ตัวว่าผมมีปัญหากับตี๋ เพราะผมไม่แนะนำให้ทั้งคู่รู้จักกัน แต่เนมก็ส่งยิ้มให้แล้วจัดการกับอาหารตรงหน้าต่อ พวกเราทยอยกันไปถ่ายรูปเป็นกลุ่มๆ เจกับพี่เอ็กซ์หายไปนานหนายเพราะแม่กับป้าพี่เอ็กซ์ก็มาเลยต้องไปนั่งเป็นเพื่อน ผมที่ไม่ชอบถ่ายรูปอยู่แล้วไม่คิดจะลุกไป แต่เนมที่ค่อนข้างชอบคงอยากไป
คนในห้องพิธีเริ่มเบาบางเหลือแต่กลุ่มเพื่อนกับญาติบางส่วน ผมพาเนมไปยืนหลังเก้าอี้ที่พี่โมทย์พี่รีนั่งอยู่ ถ่ายไปประมาณสามรูปกำลังจะเดินออกพี่โมทย์ก็ดึงมือเอาไว้

“พี่ขอรูปกลุ่มโก้สักใบได้มั้ย”ผมมองหน้าพี่โมทย์ อึดอัดนิดหน่อย ไม่คิดว่าพี่โมทย์จะขอ พูดจบพี่โมทย์ก็ตะโกนเรียกเจกับตี๋มาเข้าเฟรม เนมทำท่าจะเดินออกไปผมเลยรีบจับมือเอาไว้

“เอ่อ....เดี๋ยวเนมยืนรอตรงนี้ได้ฮะ”เนมถอยไปอีกก้าวแต่ผมไม่ได้ปล่อยมือ

“มาถ่ายด้วยกัน”ออกแรงดึงนิดหน่อยให้เนมกลับมายืนข้างๆ ผมเหมือนเดิม อีกข้างมีเจยืนรออยู่แล้ว

“เนมก็ถ่ายด้วย พี่อยากได้ภาพหมู่ ไอ้เอ็กซ์มาดิ พี่กฤษมาครับ ขอรูปนึง”พี่โมทย์ยืนเรียกทุกคนที่ต้องการมายืนเรียงและจัดตำแหน่งเอง โดยมีเจยืนตรงกลางประกบข้างด้วยผมกับตี๋ ส่วนเนมยืนข้างผมซ้อนมาข้างหน้าผมนิดหน่อย ด้านหลังเจมีพี่เอ็กซ์ และหลังตี๋มีพี่กฤษ ถึงตำแหน่งยืนมันจะแปลกๆ ไปสักหน่อย แต่คนขอคงพอใจถึงได้สั่งให้ตากล้องถ่ายซะหลายรูป ตากล้องมีสี่คน สองคนคือตากล้องที่พี่โมทย์จ้างมา อีกสองคือไอ้เอ็มน้องพี่เอ็กซ์กับเพื่อนสนิทมัน


จบช็อตถ่ายรูปที่ยาวนานที่สุดก็เริ่มเป็นรูปหมู่ ทั้งรุ่นพี่รุ่นน้องเริ่มกรูกันเข้ามาก่อนจะปล่อยให้พี่โมทย์พี่รีไปพักผ่อน กลางคืนจะมีงานเลี้ยงฉลองหมั้นที่โรงแรม ตอนนี้ทุกคนก็เริ่มแยกย้ายกันกลับไปเตรียมตัว ผมพาเนมเดินกลับมาที่รถพร้อมนิ้ง ซึ่งรายหลังนี่ดึงตัวยากมากเนื่องจากมีหนุ่มๆ รุมจีบอยู่ ข้าวปลาอาหารแทบไม่ต้องเดินตักเอง เครื่องดื่มก็มีบริการไม่ซ้ำแบบ เนมแซวตลอดว่าพี่นิ้งมีกิ๊กๆ จะฟ้องกัปตันขับเครื่องบินมาชน หยอกกันตลอดทางกลับเลย เนมแทบจะปีนข้ามไปนั่งเบาะหลังกับนิ้งอยู่แล้ว สำหรับงานเลี้ยงเดี๋ยวนิ้งไปกับพี่ศักดิ์เอง

กลับมาถึงห้องเนมรีบเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดนอนแล้วกระโดดขึ้นเตียงเลย ผมเองก็เหมือนกัน กะว่านอนสักงีบค่อยตื่น นัดนิ้งไว้ตอนสองทุ่มครึ่งหน้างาน ไม่อยากไปเร็วเท่าไร แต่ถ้าเนมตื่นมาแล้วหิวก็เป็นอีกเรื่อง


ไม่ต้องเดาว่าผมมางานตามเวลานัดหรือเปล่า ประโยคแรกหลังตื่นของคนที่นอนข้างๆ คือ...หิว เราเลยอาบน้ำแต่งตัวแล้วออกจากคอนโดฯ ตอนหนึ่งทุ่ม มาถึงก็เกือบๆ สองทุ่มแล้ว งานเลี้ยงเป็นแบบไม่เป็นทางการ ส่วนใหญ่มีญาติสนิทกับกลุ่มเพื่อนมากกว่า มียืนถ่ายรูปหน้างานนิดหน่อยแล้วก็เข้ามาข้างในเลย ผมพาเนมไปนั่งที่โต๊ะ มีพี่กรพี่บอลพี่ฟ้านั่งอยู่ก่อนแล้ว คุยกันถึงรู้ว่าพวกพี่ๆ ไม่กลับไปเปลี่ยนชุดแต่ไปนั่งเล่นกันบ้านพี่เอ็กซ์แล้วก็มางานพร้อมๆ พี่โมทย์ ครอบครัวพี่เอ็กซ์กับเจก็มาแล้ว นั่งอยู่ที่โต๊ะด้านหน้าเลย ส่วนพวกเราเด็กๆ เสียงดังขอมุมห้องหลังๆ หน่อยอาหารเริ่มทยอยเสิร์ฟ เนมก็ลงมือจัดการคนแรก ตอนนั้นเห็นเกร็งๆ พี่กร แต่ตอนนี้ความหิวคงบังตาหมด เพื่อนๆ พี่ๆ เริ่มมากันมากขึ้นจนขยายเป็นสองโต๊ะใกล้ๆ กัน บรรยากาศก็คล้ายงานแต่ง มีขึ้นไปพูดอะไรบนเวทีนิดหน่อยแล้วก็ขอบคุณแขกที่มาร่วมงาน เดินถ่ายรูปเป็นที่ระลึกตามโต๊ะ

“พี่โก้เนมปวดฉี่”เนมดึงแขนเสื้อผมเบาๆ ให้ก้มลงไปหา

“ไปๆ อั้นไว้ก่อนนะ พี่ก็ลืมเอาแพมเพิสมาด้วยสิ”ผมแกล้งล้อเพราะเนมเหมือนเด็ก ตื่นมาบ่นหิว กินเสร็จก็อยากเข้าห้องน้ำ เนมดึงแขนให้ลุกขึ้นพร้อมตีผมเบาๆ ผมกระซิบบอกนิ้งว่าไปห้องน้ำเผื่อมันอยากไป แต่มันไม่ตามมา เดินออกมานอกห้องจัดเลี้ยงถามพนักงาน ห้องน้ำอยู่ไม่ไกลเดินเลี้ยวสุดทางเดินก็ถึง ผมเข้าไปล้างมือแล้วออกมายืนรอเนมที่หน้าห้องน้ำก็พบตี๋ยืนรออยู่

“กูขอโทษ!”ตี๋โพล่งขึ้นทันทีที่เห็นผมจะเดินหนี ผมจึงหยุดมองหน้ามัน มันก้มหน้าลงไม่กล้าสบตา กำมือตัวเองแน่น อาการประจำตัวที่แสดงทุกครั้งเวลาสำนึกผิดแล้วอยากขอโทษใครสักคน

“ขอโทษเรื่องอะไร”

“ก็.....ที่กูไม่เชื่อใจมึง คิดว่ามึงโกหก ตอนนี้กูรู้ความจริงแล้ว”

“มึงรู้ความจริงเรื่องไหนเหรอ เรื่องภรรยาเก่าแฟนมึง...หรือเรื่องที่กูชอบมึง”

[leknoey]

กลิ่นมาม่า ลอยมาอีกแล้ว 

[zabzebra]

ขอให้เนมเข้าใจโก้ให้มากที่สุด อย่าเลิกกันเลยยยย อ่านแล้วมันปวดใจจจ

ถ้าเนมเดินออกมาได้ยินคำว่า หรือเรื่งอที่กูชอบมึงนี่คงเงิบอีกสินะ

ที่คอยไม่ชอบเจมาตลอดนี่ผิดคาดเลยนะ จริงๆแล้วเป็นตี๋เหอะๆ อยากรู้เหมือนกันมันเกิดอะไรขึ้นคะพี่โกกกกกกกกกกกก้

[leknoey]

ตอนนี้น้องเนมน่ารัก ดูเข้าใจอารมณ์โก้มากขึ้น 

[nanny-2529]

  ค้างงงงงงง ขออีกได้ม่ะ 

[โจ๊กกุ้ง]

บ๊ะแล้ว! เนมจะได้ยินแล้วไปคิดมากเองอีกป่ะนั่น =_=

[Ball]

อูยยยยยยยยยยย อ่านจบถึงกับสะดุ้งเลยอะ
อยากตบเข่าฉาดเรื่องตี๋เพราะแอบคิดไว้เหมือนกันว่าพี่โก้ชอบตี๋
แค่ชอบนะ ไม่คิดว่าจะรักเหมือนเนมแต่เป็นความพิเศษที่ให้มากกว่าคนอื่น
รักแบบเพื่อนก้รัก แต่แบบคนรักมันคงกึ่งๆมากกว่า ประมาณความรู้สึก
ที่พี่โก้มีให้เนมครึ่งนึงบวกกับมีให้เจครึ่งนึงและผสมกันได้เป็นตี๋ งงไหม #เดาเฉยๆ ฮ่าๆ
คงไม่ดราม่ามากหรอกเนอะ พี่โก้ก้ชัดเจนอยู่แล้วแต่แค่น่าหยิกในบางเรื่องที่ตัวเองไม่อยากพูด
แต่คนอื่นรวมทั้งเนมมันอยากจะรู้นี่แหละ เดาว่าเนมมาได้ยินบทสนทนาด้วย
แต่จากสิ่งที่ผ่านมา คิดว่าเนมน่าจะถามและพี่โก้ก้จะน่าจะบอก
ไม่งั้นขืนมารู้แต่ไม่เคลียร์ก้คงได้ทะเลาะ ระแวง ไม่เข้าใจกัน เหมือนครั้งก่อนๆ
วนไปวนมาแบบนั้นมันคงไม่สนุก ผ่านอะไรมากันตั้งเยอะ คงได้เรียนรู้อะไรบ้างล่ะน่า
พี่โก้คงรู้สึกผิดหวังกับตี๋มากกว่าอย่างอื่นปนโกรธๆด้วยละมั้ง เสียใจที่คนที่เราแคร์ไม่เชื่อคำพูดเรา
เดาเอาจากบริบท ฮ่าๆ ไม่รู้เปนไรอ่านตอนนี้จบอยากเดาเนื้อเรื่องซะงั้น ให้เราสักตอนนะคะ
ก้คงจะประมานนี้ละมัง รอคุณจีคงมาเฉลยในตอนหน้าด้วยดีกว่า เผื่อพลิคล็อก หึหึ

[-west-]

ตายแล้วววว พี่โก้
เนมอดทนหน่อยนะลูกนะ อย่าทิ้งพี่โก้ไปนะ

[nokkie]

ตอนแรก ๆ ของเรื่อง ก็คิดอยู่ว่าโก้จะชอบตี๋รึเปล่า แต่พอเนมกลับมาก็รู้สึกว่าโก้รักเนมตั้งแต่เนมยังเป็นเด็ก แล้วก็รักมาตลอด...

แต่ไอ้ประโยคสุดท้ายเนี่ย...ทำเอางงแฮะ...ถ้าให้เดาหรือจะเป็นว่าตี๋เคยคิดว่าโก้ชอบตัวเองเลยไม่อยากให้ไปคบกับคนอื่น จนมาเจอเนมถึงรู้ความจริงว่าจริง ๆ แล้วเนมเป็นคนที่โก้รักมาตลอด อืมมมมมม รอเฉลยต่อปายยย

ปล. ไม่อยากให้เนมออกมาได้ยินแค่นี้แล้วคิดมากเลยแฮะ 

[Malemauve]

ค้างงงงงงงงงงอย่างแรงงงงงงง งื้อออออออ

[Maree]

อั๊ยยะ!!!!!! อยากจะกรีดร้องงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อยากเม้นท์เหมือนเมื่ออาทิตย์โน้นนนนนนน ว่าฉันจะอยู่ไปจนถึงอาทิตย์หน้าได้อย่างไร
 
น้องเนมจะออกมาได้ยินซะละมั้ง ม่ายยยยยยยยยยยยยยยย
เครียดดดดดดดดดดดดดดดดด

ขอบคุณ คุณจีสำหรับนิยายสนุกๆๆๆๆๆ ตอนหน้ามาพรุ่งนี้เลยได้ป่าว ฮ่าๆๆๆๆๆ 

[Gutjang]

เรื่องที่กูชอบมึง คืออารายย 

ช่วงนี้น้องเนมน่ารัก ไม่งี่เง่าเลยดีมาก

[aorpp]

ตอนนี้เนมน่ารักสุดใจเลย
เข้าใจไม่เหวี่ยงไม่วีนพี่โก้
เนมโตขึ้นเป็นผู้ใหญ่ตัวน้อยๆที่น่ารัก

คุณจีๆๆๆ วางระเบิดกับประโยคสุดท้ายอีกแล้ววววววว 
ต้องนับวันรอไปอีกเจ็ดวัน 

+1 บวกเป็ด 

[mildmint0]

อุ้ววว ตายแล้ว ระเบิดลง จากที่เนมกังวลเจ และเริ่มผ่อนคลายแล้ว มารู้เรื่องที่พี่โก้เคยชอบตี๋อีก สงสารเนม แล้วตอนนี้จะยังชอบตี๋อยู่อีกหรือปล่าว เนมมีคนอื่น พี่โก้ก็แอบปันใจให้คนอื่นเหมือนกันเหรอเนี่ย

[kojibara]

เอาเข้าไป
อย่ามาได้ยินอะไรตอนนี้นะหนูเนม
ไม่อยากดราม่าแล้ว
เค้าจะร้องไห้แล้วน๊าาาาา
 

[pui]

 

[CheeTah]

อยากรู้อ่ะ ว่าตี๋กับโก้โกรธเรื่องอะไรกัน

ตอนนี้เนมน่ารักมากๆเรยย

มีอีกคู่นึงที่น่าสนใจ คือ คีย์กับฟิวส์ ต่อยกันเรื่องอะไร ????

[toou]

พี่โก้วววววววววววววววววววววววววววววว
ตายๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ช็อคลุ้นกลัวเนมมาได้ยินข่าาาาาาาาาา

[TIKA_n]

    โอย ประโยคสุดท้ายคืออะไร  ไม่จริงใช่มั้ย  พี่โก้รักเนมมาตลอดนี่หน่า  ถึงจะว่ารักเจแล้วบอกแบบไม่ใช่คนรัก แค่นี้น้องก็ทรมานใจจะแย่แล้ว แต่มีชอบตี๋ด้วยเหรอเนี่ย อะไรอ้า หรือยังพูดไม่จบประโยค หรือจะหมายถึงว่า......   อ้า ไม่อยากเดา กลัวไม่ใช่  อะไรก็ได้อย่าให้มีดราม่ากับน้องเนมน้า สงสารน้องมากน้องอุตส่าห์ทำตัวดีขึ้นมาก ๆ น่ารักซะขนาดนี้  อย่าให้น้องเจ็บปวดอีกเลยค่ะ 

รอ ร้อ รอ ต้องรออีกเจ็ดวัน    ฮือออออ  น้องเนมจ๋า

[Naenprin]

 

คือว่าจะไม่เหลือแม้แต่ความเป็นเพื่อนให้กันเลยค่ะโก้จ้า

ยังงัยก็เป็นเพื่อนรักกนมาก่อนนะ

อยากให้ปรับความเข้าใจกันเร็วๆจะได้กลับมามีความสุขกันอีกครั้ง

โดยที่ทั้งสามเองต่างก็มีคนที่รักคอยอยู่เคียงข้าง

เฮ้อ!!!!!! อ่านตอนนี้แล้วอึดอัดมากกกกกกกกกกกกกกกกก