หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[mommee]

จ๊ะ......โก้แอบหลงไปชอบคนอื่นตั้งสองคน...ดูเหมือนไม่เป็นไร คนเรามีพลาดกันได้ โก้ทำบ้างก็ไม่แปลก....
แต่เนมแอบหลงไปมีคีย์เพียงเเค่คนเดียว...ดูเหมือนผิดมาก เพราะไปนอกใจโก้ จึงต้องทำใจหากโก้จะมีคนอื่นบ้าง
ตรรกะเเบบนี้เองเหรอ?


ยุติธรรมดีเนอะ?


อยู่ใกล้ใครก็รักคนนั้น ไม่ต้องมาทำเป็นพูดดีเลยว่า...สเปคอย่างเจมีต้นเเบบมาจากใคร...ใครล่ะ? ชิส์


ปล.ยังมีดราม่าอีก? จะดราม่าอะไรนักหนา ถ้ามันจะรู้สึกแย่ทุกวินาทีเเบบนี้ เนมกับโก้ก็พอเหอะ เซง...เหนื่อยเเทน
แอต่แปลก คนอ่านที่เหนื่อยก็ยังรออ่านต่อไป = =

รอพี่จี 

โอ๊ยยยย  โดนอะ  เรื่องนี้เนมน่าสงสาร มาทีหลัง สำคัญไม่เท่า บลาบลา ข้ออ้างเยอะระหว่างเพื่อนสามคนนี้

 แต่ขอเถอะค่ะ โลกไม่ได้หมุนตามพี่โก้กับแก๊งเพื่อนนะ พี่มีประวัติต่อกันสามคน คีย์เนมก็มี แต่ด้านที่เราเห็น เนมกับคีย์ความรู้สึกของตัวเองชัดเจนว่ารักใครเลือกใคร ต่อให้เป็นเพื่อนกัน (หรืออีกฝ่ายอาจรักมากกว่าเพื่อน) แต่ก็ทำแค่อยู่ข้างกัน แต่ถึงอย่างนั้นระหว่างคีย์กับเนมมันเห็นได้ชัดว่าเป็นไปตามอารมณ์อะ มันไม่ใช่ความรัก มันคือความใกล้ดชิดผูกพัน คือคบกันชอบกัน แต่ในใจเนมมีแต่พี่โก้

ในขณะที่พี่โก้เหมือนไผ่ลู่ลม  ปากบอกว่ารักเนมรอเนม พูดให้เนมรู้สึกผิด แต่ระหว่างที่เนมไม่อยู่พี่ก็ตกหลุมรักเพื่อนตัวเองตั้งสองคน? แถมไม่เคยทำอะไรให้ชัดเจน ขนาดเจกับตี๋ยังไม่เข้าใจความรู้สึกพี่เลย จะไปหวังอะไรจากเนม

เฮ้ออ

นึกแล้วขำตอนที่พี่โก้บอกเนมเด็ก ตามไม่ทันสิ่งที่พี่โก้คิด เหอเหอ คาดคั้นให้เขาโตพอจะรับมือกับความรักแบบผู้ใหญ่ของพี่ได้ ตอนนี้รู้เลยว่าใครเด็กกันแน่ เนมหึงหวง น้อยใจไม่ใช่เพราะเด็ก แต่เพราะรัก คนอายุสามสิบสี่สิบก็รู้สึกแบบนี้ได้ถ้าอยู่ในความสัมพันธ์กับใครสักคน

แต่การกระทำของพี่โก้ ไม่โตเลย เพื่อนสองคนไปไกลกว่าที่เห็นแล้ว เติบโตไปในทางของตัวเอง แต่ไม่ได้ทิ้งขว้างความรักแบบเพือนที่มีให้พี่โก้เลย ตี๋กับเจ ดูอ่อนแอ แต่ทั้งคู่มีความกล้าที่จะใช้ชีวิต ใช้ความรักของตัวเองโดยไม่พ่วงคำว่าเพื่อนสามคนเข้าไปด้วย ก้าวไปมีชีวติของตัวเอง แต่ไม่เคยไม่รู้สึกคิดถึง หรือเลิกรักเพื่อน แต่รักของสองคนนั้นคืออะไรที่ชัดเจนว่าโก้สำคัญ แต่คนที่อยู่ข้างกายเขาสำคัญกว่า คือรักคนละแบบ การที่เจรักพี่เอ็กซ์มากกว่าไม่ได้หมายความว่าพี่โก้ไม่สำคัญ เช่นเดียวกับตี๋

แล้วก็ไม่ใช่ว่าพี่กฤษ หรือ พี่เอ็กซ์ เป็นผู้ใหญ่กว่าเนมเลยรู้สึกรับมือกับเรื่องราวของสามคนนี้ง่าย แต่เพราะทั้งเจและตี๋แสดงจุดยืนตัวเองแน่ชัดให้คนรักตัวเองเห็น ในขณะที่พี่โก้ไม่มีความชัดเจนอะไรเลย

พี่โก้ยังวิ่งวนอยู่ในบ่วงอารมณ์และการยึดติดของตัวเอง พี่ไม่ผิด หนูเห็นใจและอยากเอาใจช่วยให้พี่หลุดมันมาได้

แต่ขณะที่พี่ยังหลุดไม่ได้อย่าลากเอาความรู้สึกของคนคนนึงที่พี่บอกว่ารักมายึดติดไปด้วยได้ไหม สงสาร เขาไม่มีวันจะเข้าใจหรอก ตราบใดที่พี่ยังไม่เข้าใจจุดยืนของตัวเอง เนมก็จะไม่มีวันเข้าใจไปด้วย

ถ้าคิดว่าเนมสำคัญ เรื่องตี๋กับเจก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตไปอย่างที่ปากบอกพวกเราทุกคน ไปบอกน้อง คุยให้เข้าใจ ลำดับให้แน่นอนว่าอะไรคืออะไร

คือถ้าพี่โก้เป็นคนมีจุดยืนแน่นอนพี่โก้จะไม่เจอเนมเวอร์ชั่นงี่เง่าแน่นอน เพราะเด็กคนนี้โลกหมุนรอบตัวพี่โก้อะ ขนาดนี้แล้วจะเอาอะไรกับเนม พี่โก้เป็นโลกทั้งใบของเนมยังไม่พอ? 

ตอนแรกจากที่สงสารเนมเรากลับสงสารพี่โก้นะ เพราะไม่มีใครสามารถช่วยพี่โก้ได้หรอกนอกจากตัวพี่เอง

ถึงเวลาที่พี่โก้ควรโตได้บ้างแล้วเปล่า?

เป็นถึงอาจารย์ การวางตัว อะไร ควรพูด ควรทำ ควรที่จะต้องจัดการ ถ้าพี่คิดไม่ได้ หนูก็ว่าพี่คงต้องอยู่ตัวคนเดียวไปตลอดน่ะแหละ

ปล่อยเนมไปค่ะ น้องยังเด็ก ความรักควรเป็นเรื่องสวยงามไม่ใช่น่าสมเพชแบบนี้ ปล่อยน้องไปในทางที่ดีดีกว่า 


จนกว่าพี่จะพร้อมปล่อยวางเรื่องของตี๋กับเจ  เมื่อนั้นพี่ก็พร้อมจะมีชีวิตของตัวเอง เหมือนตี๋กับเจนั่นแหละ

[pulovely]

โก้ กับ ตี๋ เคลียร์กันแล้ว
ยังเหลือแต่เนม เฮ้ออออ

[โดดเดี่ยวแต่ไม่]

น้ำตาไม่ได้ช่วยอะไรได้เลย สิ่งที่ช่วยได้คือ การทำใจยอมรับและปล่อยวาง

[ibeaver_error]

เม้นรวบตั้งแต่ตอนหนึ่ง

อ่าาาา เคลียร์ไปแล้วหนึ่ง เหลือเคลียร์กับเนม

แต่ตอนนี้สงสารก้แต่เนม น้องต้องเจ็บช้ำมาก แล้วก้ไม่เข้าใจว่าทำไมทุกคนต้องคาดหวังให้น้องเข้าใจ เชื่อใจ ให้น้องเป็นผู้ใหญ่ถึงขนาดนั้น

คนนะคะคนเชื่อใจแค่ไหนมาได้ยินแบบนั้นก้เขวเหอะ แล้วยิ่งปากหนักไม่คิดพูดอะไรแบบโก้ด้วย เราว่าที่เนมทำอยู่น้องมันก้พยามถึงที่สุดแล้วจะเอาอะไรกับน้องนักหนาไม่เข้าใจ

เราอ่านระเบียงรักนะเราว่าตอนเจงี่เง่านี่น่ารำคาญกว่าเนมอีกอ่ะ

บอกไม่ถูกนะ หรือคงเพราะเราไม่ได้เทิดทูนความสัมพันธ์ของสามเพื่อนในระเบียงรักมากขนาดนั้นมั้ง เลยไม่ได้ควาดหวังว่าเนมจะต้องมาเข้าใจอะไรให้ได้ทุกอย่าง

ว่าแต่เนมไม่เปลี่ยนไปเลยสัดนิดๆ โก้เองก้ปากหนักไม่เปลี่ยนเหมือนกันแหละ

คิดแบบรีบนๆว่า ถ้ายังไม่ยอมพูดยอมเคลียร์ ยังไม่ปล่อยอดีต ก้ปล่อยเนมไปเหอะ เทิดทูนความสัมพันธ์ของสามเกลอนี่ไปไม่ต้องคาดหวังให้ใครมาเชื่อใจ น้องควรมีความรักที่สดใสกว่านี้อ่ะ


อีกนิด ตรรกะที่บอกว่าเนมยังมีคีย์ได้ทำไมโก้จะมีบ้างไม่ได้นี่เราว่ามันงี่เง่าอ่ะ โอเคคือมีได้ แต่เนมกับคีย์เราว่ามันเผลอหลงในความใกล้ชิดรู้สึกได้ว่ามันไม่ใช่ความรักอ่ะ แต่โก้นี่เผลอรักนะคะ ย้ำอีกทีเผลอ'รัก' เราเป็นเนมรู้แบบนี้ตายกันไปข้างนึงอ่ะ


แต่อย่างไรเสียเราก้หวังให้โก้เนมรักกัน ได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุขอ่ะ แค่ตอนนี้เรารู้สึกสงสารเนม มากกกกกกกกกกก

[MilkLanLa]

ถึงเวลาที่พี่โก้ควรจะปล่อยวางได้แล้วนะ และควรหันกลับมาดูแลคนข้างกายได้แล้ว ปล่อยคนข้างกายนานไประวังหันกลับมาอีกทีจะไม่เหลือใคร

[Hebaraki]

อ่านซ้ำแล้วมาเม้นท์เพิ่มเรื่องตี๋ค่ะ ตอนที่ตี๋พูดถึงเรื่องว่า พอไปอยู่คนเดียวแยกจากเพื่อนแล้วไม่มีใคร ไม่มีญาติ ไม่มีเพื่อน ปัญหาเยอะ แล้วสงสารตี๋เลย ยิ่งพูดเรื่องเจอคนงาน แล้วอยากให้โก้มาช่วยลุย ตี๋คงเจออะไรที่หนักหนาสาหัสแน่ๆ น่าสงสาร ยิ่งตอนนั้นยังไม่เคลียร์กับโก้ด้วยคงยิ่งทุกข์ใจไปกันใหญ่ ว่าแล้วก็อยากอ่านเรื่องตี๋บ้างจัง อิอิ

อยากรู้เรื่องของกฤษกะตี๋ด้วย ไปไงมาไงเนี่ย กฤษคงจะเป็นคนดีจริงๆ ถึงจะเคยมีเมีย แต่ถ้าโก้เชื่อใจถึงขนาดบอกว่าเป็นคนที่ดูแลตี๋ได้ดีที่สุด เค้าคงเป็นคนที่ดีที่สุดของตี๋จริงๆ

-------------------------------
วกกลับมาเรื่อง โก้-เนม เห็นเม้นท์ข้างบน ดุเดือดจริงจัง กันดีจริง แหะๆ เหมือนแบ่งข้าง โก้ เนม

ส่วนตัวเราค่อนไปข้างโก้นะ แต่ก็ไม่ได้ชอบโก้หมดซะทุกอย่าง ยังรู้สึกว่า โก้เย็นชาเกินไป อย่างเรื่องที่ไม่ค่อยจะแสดงความรู้สึก ทำเหมือนไม่แคร์ เราเป็นเนมเราก็คงทนไม่ได้ ตรงนี้ยอมรับว่าเนมอาจดูง้องแง้งก๊องแก๊ง แต่อดทนกับความเย็นชาของโก้มาก เนมทนเจ็บเยอะ ก็เพราะรักโก้มาก

ส่วนเรื่องอดีต ถามว่าใครผิด คงไม่มีคนผิด แต่เป็นเรื่องของระยะห่างและวุฒิภาวะมากกว่า สองคนอยู่ไกลเกินไป เนมก็ยังเด็กเกินไป โก้ยึดติดกับเพื่อนมากไป สุดท้ายก็ต้องเลิกกัน

เรื่องเนมกับคีย์ และโก้กับตี๋เจ เราว่าเนมไม่ได้แค่หลงคีย์ แต่มันเป็นความรัก ก็เหมือนกับโก้ที่รักตี๋ แล้วก็รักเจ เมื่อห่างกันไป เมื่อได้ใกล้ชิดคนอื่น เมื่อมีคนอื่นมาดูแล ให้ดูแล การที่เค้าจะไปรักคนอื่นมันก็ไม่ได้ผิด เพราะว่าตอนนั้นโก้กับเนมเลิกกันแล้ว มันไม่ใช่ว่าเค้านอกใจไปรักคนอื่น ขณะที่คบกันอยู่ซักหน่อย แล้วตอนนี้ความรู้สึกที่ให้กับคนที่ "เคย" รัก มันก็เป็นแค่เพื่อน

โก้ดูจะเข้าใจเรื่องของเนม แต่เหมือนเนมจะไม่เข้าใจความรู้สึกที่โก้มีให้ตี๋ เจ ได้ง่ายๆ เลย อาจจะเป็นเพราะยังเด็ก หรืออาจจะเพราะคิดว่าโก้ไม่เคยรักตัว ก็เลยเปราะบางกับเรื่องนี้ ก็หวังว่าโก้จะทำให้เนมมั่นใจในตัวเองได้ซักทีนะโก้นะ

[loveyy]

  โก้ไม่รีบไปเคลียเนมเดี๋ยวยาวอ่ะทีนี้ 

[kyoya11]

เรื่องของเนมยังไม่เคลียร์

[IIMisssoMII]

กับคนที่คุ้นเคยมานาน หลังจากทะเลาะกัน ไม่ใช่ความเกลียดหรอกที่มาแทนที่ แต่เป็นความผิดหวังต่างหาก

โดนเลยอ่ะ
ชอบ ดราม่าแบบนี้ สมกะเป็นคุณจี
จากนี้ต้องไปเครียกะเนม
อีกอย่าง เรื่องของตี๋ รีบๆ ออกมาเถอะ ทำบ๊อกเซตขายเลยเตอะ
อยากได้เป็น อีบุคด้วยเพราะ เราอยู่ ตปท อยากเก็บอ่านในเเพด เป็นเล่ม ๆ
ตี๋เอ๊ยยย แทนคลานเลยเหรอ แล้วโก้บอกตั้งแต่สมัยคอนโด
โห้ยย เราว่าเรื่องของตี๋ คงดราม่าหนักสุดอ่ะ 
เอาใจช่วยคุณจี ช่วยคอมคุณจี 

[na-au]

ไม่อยากจะโทษคนแต่ง แต่คนแก่ความดันขึ้นอ่ะ 

คราวหน้าขอแบบความดันต่ำได้ป่ะ 

 

 

[peppier]

เคลียร์ไปเรื่องนึงละ
ป่านนี้เนมจะคิดไปถึงไหนแล้วเนี่ยยยย

[Ouizzz]

  อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก เนมยุไหน สงสารเนมอ่าาาาาาาา

[kuku]

ยังไม่อ่าน ครบ100%แล้วค่อยอ่าน

[Kfc_Pizza]

 

[sukie_moo]

##“อือ...กูก็ว่างั้น ส่วนเรื่องทีมึงบอกว่า...ชอบกู...จริงเหรอวะ”ถึงคำถามจะฟังดูกล้าๆ กลัวๆ แต่ตี๋เหมือนเจอย่างหนึ่งตรงที่ไม่เคยหลบตา...ในเวลาที่มันปลุกความกล้าขึ้นมาได้น่ะนะ

“จริง”ผมมองผ่านหลังตี๋ไป เนมเดินออกมาแล้วและกำลังไปทางห้องจัดเลี้ยง ท่าทางซึมๆ....หรือว่าได้ยินที่คุยกับตี๋หน้าห้องน้ำเมื่อครู่ ##

อิพี่โก้นี่นิสัยยังเหมือนเดิม รู้ว่าน้องน่าจะได้ยินอะไรๆที่มันครึ่งๆกลางๆ แต่ก็ไม่ยอมอธิบาย รออะไรฟ่ะ

[Zeitkey]

เม้นรวบยอดตั้งแต่ตอนหนึ่งนะคะ
พึ่งมาตามอ่าน 555 (แต่สั่งหนังสือไปแล้วว เย้!!)
เสียดายเล็กๆ ที่สำหรับโก้ ตี๋กลายเป็นแค่อดีตซะแล้ว -3-  (เอ๊ะ?) อุตส่าห์แอบเชียร์โก้ตี๋มาตั้งแต่ระเบียงรัก
 แต่ช่วยไม่ได้เนอะ สะดุดประโยคที่ว่า ในวันข้างหน้าหากไม่มีใคร...เราจะอยู่ด้วยกัน
อยากให้เป็นแบบนั้นแต่ทั้งคู่ก็มีใครคนอื่นซะแล้ว ส่วนพี่กฤษเนี่ย ทำไมรู้สึกหมั่นไส้ตั้งแต่โพล่มาแค่นี่เองนะ ..  สงสัยเพราะเราเชียร์โก้ตี๋มาตั้งแต่ระเบียงรัก
รู้สึกแบบอยู่ๆตี๋ก็โดนผู้ชายที่ไหนไม่รู้ เคยมีเมียมาแล้ว มาแย่งไปต่อหน้าต่อตา -3-
ต้องรออ่านเรื่องของตี๋เต็มๆอาจจะหายหมั่นไส้อีพี่กฤษก็ได้ ??
เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่รู้สึกเฉยยยกับนายเอก คือปกติเราจะเข้าข้างนายเอกมากกก
แต่เรื่องนี้กลับรู้สึกเฉยๆกับเนม แบบได้คู่กับโก้ก็ดี ถ้าไม่ได้ก็ไม่เป็นไร แปลกดี
เรื่องนี้มีอารมณ์เหมือนระเบียงรัก ตรงที่รู้สึกว่า ทำไมมันรักกันยากกกกก รึเกิน
ทั้งๆที่ทั้งคู่ก้รักกันเต็มอก ทำไมยังเอาแต่มองอดีตของแต่ละคนอยู่ได้
รู้สึกอัดอั้นรึเกิน ถ้าโก้หรือเนมเป็นเพื่อนสนิทคงจะเดินเข้าไปหา แล้วตบหัวสักที
ทำไมไม่รู้ตัวกันสักทีห๊ะ ?? อะไรแบบนี้ 55

[iammz]

รอพี่โก้กับเนมเคลียร์กัน 

[Sameejaejung]

ปัญหาเริ่มคลี่คลาย เหลือแต่เรื่องของเนม ขอให้เคลียร์กันได้ไวๆทีเถ๊อะ ไม่อยากกินมาม่าอีกแล้วววว

ปล.รออ่านเรื่องของตี๋อยู่นะ รอตั้งแต่ระเบียงรักยังไม่จบ จนตอนนี้แลกรักก็ใกล้แล้ว หวังว่าเรื่องของตี๋คงไม่นานเกินรอ ><

[StillLoveThem]

...พี่กฤษนี่ท่าจะฮาดีเหมือนกัน..ไปมอมเหล้าเมียดีกว่า ..เออเนอะ มีแต่ได้กับได้

[Mai.IcySakura]

ยังไม่ได้อ่านเลย รอ100% แค่อ่านคอมเม้นเพื่อนๆก็อึดอัดจะแย่
สงสารเนมจริงๆ ชอบโดนยกเรื่องคีย์มาว่าอยู่เรื่อย
อดีตจะยังไงก็ช่าง แต่ปัจจุบันก็ออกจะชัดเจนว่าเนมเลือกพี่โก้ พี่โก้ก็รู้และเข้าใจเรื่องเนมกับคีย์เป็นอย่างดี

แต่พี่โก้เนี่ย ช่วยบอกเนมไปชัดๆทีเถอะ ว่ามันเป็นอดีตไปแล้ว แต่แค่บอกมันก็ช่วยยากอ่ะนะ
ดูอาการตัวเองซะก่อน ออกอาการขนาดนี้ แฟนคนปัจจุบันไม่จิตตกก็ให้มันรู้ไป
พอเนมถามก็ยอมรับไปเองนี่ว่าชอบ ไม่มีคำขยายซักคำว่าเคยชอบ เลิกชอบแล้ว หรือชอบแบบไหน

//เพลีย
//ย้ำว่ายังไม่ได้อ่าน 50% นี้นะ เม้นของเก่า

[minenat]

เจิมไว้ก่อนยังไม่อ่านเดี๋ยวค้าง

[FanJKi]

เห็นแต่ละเม้น+กับคำเตือนคุณจีละไม่กล้าอ่านเลย ไว้รอ 100% ทีเดียวดีกว่า ได้  ทีเดียว 555 +++

[aorpp]

เข้าวันพุธแล้ว รีบมารออีก 50 ปุเซนต์ที่เหลือ

[wan]

ความในใจ ความรู้สึก ที่ถูกเปิดเผย
ส่วนอีกคน ฟังไม่หมด คิดกลับไปหลายตลบ เลย นอด์ย
+1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ น้องจี 

[Cloud~]

รออีกครึ่งที่เหลือ ^_^

[Monkey D lufy]

มารอค่ะ  อิอิ

[G_wa]

ต่อจากตอนก่อนนะคะ ครบ 100% แล้วนะ

++++++++++++++++++++++++++++++++

หลังจากวันนั้นเนมซึมแทบตลอดเวลา ไม่รู้ว่าได้ยินอะไรหรือเปล่า...แต่เนมก็ไม่พูด ไม่ถาม สิ่งเดียวที่ทำคือการร้องไห้และห่างกันมากขึ้น เนมค้างกับคีย์โดยไม่ยอมกลับมานอนที่ห้องแม้ผมจะพยายามบอกแล้วว่าจะไปรับ...จะกลับตอนไหนก็พร้อมไปรับ แต่เนมยังไม่พร้อม ผมเลยไม่อยากบังคับ ปล่อยให้เนมอยู่กับเพื่อนและความคิดตัวเองต่อไป ใช่ว่าผมเห็นน้ำตาเนมแล้วจะไม่รู้สึกอะไร แต่ที่ไม่ทำอะไร ก็เพราะ...ไม่รู้จริงๆ ว่าต้องทำอะไร


วันนี้ตี๋โทรมาชวนไปเจอกันที่ร้านพี่ปั้นเพราะมันจะกลับแล้ว ตอนแรกผมไม่ไปเพราะรอไปรับเนม แต่เนมบอกว่าจะไปเที่ยวต่อกับเพื่อน ผมเลยตัดสินใจไปนั่งรอเนมที่ร้านพี่ปั้นดีกว่า แล้วก็จะได้เอาของไปให้ตี๋ด้วย ผมเปิดประตูห้องนอนของเนม ซึ่งเคยเป็นห้องเก่าของตี๋ ถึงห้องนี้จะใหญ่กว่าและเพียบพร้อมมากกว่าแต่ผมแทบไม่เคยเข้ามา คุกเข่าลงข้างเตียงดึงลิ้นชักด้านล่างออกมา ข้างในมีของของตี๋ที่มันไม่ได้เก็บไป ผมเลยรวบรวมใส่กล่องใส่ถุงยัดไว้ในนี้ ส่วนใหญ่ก็พวกของแต่งห้องชิ้นเล็กชิ้นน้อย กรอบรูป เครื่องประดับนิดหน่อย ของใช้ส่วนตัวต่างๆ ตอนนั้นที่มันย้ายไปหรือจะบอกว่าหนีไปก็ว่าได้ มันแทบจะไปตัวเปล่าพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้าแค่นั้น แต่ไม่นานก็เริ่มให้คนอื่นมาเก็บของสำคัญๆ ไป...เหลือไว้แค่ของที่ไม่สำคัญ


มาถึงร้านผมก็โทรบอกตี๋ให้มาเอาของไปไว้ที่รถมันก่อน เข้ามาในร้านมีเจนั่งรออยู่แล้ว ผมเหลียวมองรอบๆ เพื่อหาพี่เอ็กซ์แต่ก็ไม่เจอ ไม่น่าเป็นไปได้ที่จะปล่อยเจมาคนเดียว

“ไม่ต้องทำเป็นมองเลย อยู่ในห้องกับพี่ฟ้าพี่กฤษโน่น พามาเที่ยวก็ดันมาคุยเรื่องงาน อะไรก็ไม่รู้”เจบ่นให้ฟังเมื่อผมนั่งลงข้างๆ และตี๋เดินไปนั่งข้างเจอีกฝั่ง เรานั่งคุยกันเหมือนวันเก่า คุยเรื่องเก่าๆ ฟังเจกับตี๋ผลัดกันบ่นปัญหาชีวิตตัวเอง บางทีก็หันมารุมถามเรื่องเนมแต่ผมไม่ตอบมันก็นั่งหงุดหงิดกันก่อนเปลี่ยนเรื่องคุย พี่ปั้นเดินมาคุยด้วยเป็นระยะ


เนมมาที่นี่ได้ยังไงไม่รู้ และคงไม่คิดว่าจะเจอผมด้วยเหมือนกัน ดีที่ผมหันมาเห็นก่อน ไม่งั้นเนมคงเดินหนีออกจากร้านไปก่อนแน่
ตลอดทางเนมนั่งร้องไห้ มีเพียงเสียงร้องที่ดังออกมา กลับถึงห้องเนมหยุดร้องได้สักพัก พอเช็ดหน้าเช็ดตาให้เนมก็นั่งซึม ร่องรอยรอบดวงตาตอบได้ดีว่าเวลาที่เราไม่ได้อยู่ด้วยกัน น้ำตาก็ยังไหลเหมือนเดิม...เพราะผมเหมือนเดิม

“พี่ว่าเราต้องคุยกัน”

“.....คุยอะไรฮะ”เนมพยายามเอนตัวมากอด เปร่งเสียงให้ฟังดูเหมือนสดชื่นแต่เปล่าเลย เสียงแหบพร่าจากการร้องไห้หนักในรถทำยังไงก็ไม่ดีขึ้นสักนิด

“ทำไมถึงร้องไห้”

“เนม....ปวดท้อง”

“อย่าโกหก พี่รู้ว่าเนมไม่ได้ป่วย........เนมร้องเพราะพี่ใช่มั้ย”ผมถามคำถามที่รู้คำตอบดีอยู่แล้ว และรู้ว่าเนมจะตอบว่าอะไร

“เปล่า เนมร้องเฉยๆ ไม่มีอะไรหรอก”

“.......เมื่อวันก่อนที่พี่คุยกับตี๋.....เนมได้ยินใช่มั้ย”ไหล่เล็กๆ เกร็งทันทีที่ได้ยินคำถาม ผมหยุดมือที่กำลังลูบปลอบ เฝ้ารอคำตอบที่มาพร้อมเสียงร้องไห้อีกครั้ง

“............ฮึก.....พี่โก้....อย่าพูดเลยนะ....เนมไม่อยากรู้หรอก....เนมง่วงแล้วด้วย เราอาบน้ำนอนดีกว่านะ”

“เนม.....พี่...”ผมคว้ามือเนมเอาไว้ อยากให้คุยกันก่อน อยากให้เนมถาม...เหมือนอย่างที่เคยถามเรื่องเจ

“......เนมยังเด็ก....ฮึก....เป็นเด็กตัวเล็กๆ..........ฮึก.....ที่ยังอยากให้....พี่.....กล่อมให้นอนฝันดี....ฮึก...ฮืออออ.......อย่าเพิ่งปลุกเนมเลยนะฮะ....อย่าปลุกเลย......”เสียงสะอื้นพร้อมร่างเล็กๆ ที่ยืนหันหลังค่อยๆ สั่น มือสองข้างกำแน่นไม่ต่างจากมือผม......ไม่ปลุก...ก็ได้

“.........ไปอาบน้ำสิ จะได้รีบนอน”ผมปล่อยมือออกจากเนม ลุกขึ้นเดินพาเนมไปส่งถึงห้องนอน ปิดประตูให้แล้วเดินไปทางครัว แต่ก้าวเดินได้เพียงไม่กี่ก้าวก็ต้องหยุด เป็นอีกครั้งที่รู้สึกร่างกายตัวเองหนักจนขยับไม่ไหว....เหมือนกับคนในห้อง....ที่คงทนไม่ไหวอีกแล้ว ลำคอแห้งผาก กลืนความรู้สึกที่ตีตื้นขึ้นมาจนคอตีบตันกลับลงไป.....ที่เคยคิดไว้....กำลังจะเกิดแล้วสินะ

“ฮืออออออ.....ทำไม.....ทำไม!...ฮืออออ.....ฮึก.....ทำไมฮะ..........ทำไมพี่ไม่แก้ตัว.......ฮือๆ”เสียงกรีดร้องทำให้ต้องรีบหันกลับไปหาต้นเสียง รวบร่างเนมเข้ามากอดให้แน่นเหมือนที่เคยทำ เนมทั้งดิ้นทั้งตีจนเราทั้งคู่เสียหลักล้มลงที่หน้าประตู ถึงจะเจ็บถึงจะล้มแต่ผมก็ไม่กล้าจะผ่อนแรง ไม่กล้าจะคลายอ้อมแขนออก....ไม่อยาก...ปล่อยมือ

“ที่เนมได้ยิน....มันไม่จริงใช่มั้ยฮะ....พี่แค่ล้อเล่นกับเพื่อน แค่แกล้งกันเล่นๆ.....พี่ไม่ได้ชอบพี่ตี๋..........พี่ไม่ได้ชอบ.....ใช่มั้ย”เสียงถามปนเหนื่อยหอบอย่างอ่อนแรงเบาจนแทบจับใจความไม่ได้

“.............พี่ขอโทษ”ใครๆ เคยพูดกันว่าอยากเห็นแฟนของผม คนๆ นั้นคงน่าอิจฉามาก....ไม่จริงหรอก...คนนี้ไง.....คนที่กำลังร้องไห้อยู่..แฟนผม......ผม....ไม่ใช่แฟนที่ดีของใคร เสียงร้องไห้เริ่มขึ้นอีกครั้ง แต่ไม่มีการดิ้นหนี มือเล็กที่เริ่มแดงทิ้งลงข้างลำตัวก่อนเสียงร้องจะเริ่มหยุด....เหลือเพียงน้ำตาที่ยังไหลอยู่

“ทำไม....คนที่พี่ชอบ...ถึงเป็นคนที่อยู่ใกล้ๆ พี่เสมอเลย.........เนมเพิ่งนึกออกตอนนี้เอง ว่าเนมก็เป็นหนึ่งในนั้น.....พี่ตอบอะไรเนมตรงๆ ได้มั้ย....พี่เคยคิดมั้ยว่าเราจะได้กลับมาคบอีก”คนถามหันหน้าไปมองด้านข้าง ในพื้นที่ห้องซึ่งมีจำกัด แต่สายตาเนมเหมือนทอดมองไปไกลกว่านั้น....ไม่ใช่ที่ๆ ผมนั่งอยู่...ข้างหน้าเนมตรงนี้

“.......ไม่เคย”

“ฮะๆ....นั่นสิ....นั่นสินะ.......แรกๆ พี่ถึงไม่สนใจเนมเลยสักนิด........คนที่ง้อพี่ก่อนก็คือเนม อ้อ...ไม่ใช่สิ จริงๆ เรื่องเรามันเกิดจากการเลือกของเนมเอง.....ใช่....เนมเลือกเอง.......ถ้าวันนั้น....ถ้าเนม....ไม่เลือกรัก.....พี่จะหาทางคบกับเนมมั้ย”

“................”

“ฮะๆๆ....ไม่น่าถามโง่ๆ อีกเลย ใช่ๆ ฮึก...เนมเลือกเอง....ฮือๆ.....ขนาดตอนนี้เนมยังไม่รู้เลยว่าเรารักกันหรือเปล่า หรือเนม....รักพี่ข้างเดียวเหมือนเดิม”

“รักสิ....พี่รักเนม”ผมเกลี่ยน้ำตาข้างแก้มและดันหน้าที่คอยแต่จะหันหนีให้หันกลับมา เนมมองผมนิ่ง จ้องสบตาที่กำลังสั่นไหว....มีแต่ความเสียใจ ผมฝืนยิ้มให้บางๆ เช็ดน้ำตาที่ไม่หมดลงสักที....หรืออาจไม่มีวันหมด

“ทำไม.....ฮึก....ทำไมเนมไม่เชื่อก็ไม่รู้ ฮือๆๆ....”สองมือเล็กยกปิดหน้าพร้อมเสียงสะอื้นอีกระลอก....นั่นสิ....ทำไมไม่เชื่อ...ผมก็อยากถามคำนี้ซ้ำอีกครั้งเหมือนกัน


เนมขอนอนในห้องคนเดียวเพื่อคิดอะไรเงียบๆ และ...ไม่อยากเข้าไปในห้องนอนตัวเองซึ่งเคยเป็นของคนอื่น....ไม่มีเสียงร้องออกมาให้ได้ยินสักพักแล้ว เนมคงหลับ....หรือไม่ก็หยุดร้อง ผมนั่งบนโซฟากลางห้อง มองประตูที่ปิดสนิท หูยังแว่วเสียงร้องไห้สะท้อนในความทรงจำ พอๆ กับคำว่า ‘ไม่เชื่อ’ ที่ได้ยินทุกครั้งที่อยากให้เชื่อ.....เรื่องครั้งนี้มันก็เหมือนเรื่องของเจนั่นแหละ ไม่ว่าจะพยายามอธิบายก่อน หรือหลัง หรือเฝ้าบอกมากเท่าไร....ก็ไม่ทำให้เนมเชื่อใจขึ้นมาได้


ผมเคยมีความต้องการให้คนที่รัก...รับผมได้ก็พอ ไม่จำเป็นต้องเข้าใจผมก็ได้ แต่จริงๆ แล้วมันไม่ใช่ คนที่รับได้ในความเป็นเรา...ส่วนใหญ่เรียกว่าเพื่อน ซึ่งสุดท้ายเขาก็จากไป ส่วนคนที่เข้าใจเรา...คือคนรัก...หรือครอบครัว ที่ไม่ทิ้งเราไว้ลำพัง เพราะงั้น...แค่รับได้...มันไม่พอ ทุกอย่างมันเป็นแค่ความต้องการของผู้ชายเห็นแก่ตัวคนหนึ่งที่อยากได้คนรักที่รับได้ทุกอย่าง เข้าใจตัวเรามากที่สุด และเชื่อใจเราเสมอ ถ้าเป็นแบบนี้...คงไม่มีใครต้องเสียใจ คงไม่ต้อง...ปล่อยมือจากกัน แต่ที่น่าขำคือ...พอรักเกิดขึ้นจริงๆ... ต่อให้เป็นคนที่ไม่เข้าใจเราเลย และไม่เคยเชื่อใจก็ไม่เป็นไร....ผมรับได้ และพร้อมจะเข้าใจเสมอ พร้อมจะเชื่อใจทุกเรื่อง....ขอแค่ยังอยู่ด้วยกันก็พอ...ขอแค่นั้นจริงๆ แต่จากที่เคยเฝ้าดู....คนที่เนมต้องการ...ไม่ใช่แบบที่ผมเป็น และมีคนอื่นที่พร้อมมากกว่า


เมื่อก่อนผมเคยกลับไปหาเนม แต่ก็เห็นแล้วว่าเนมมีความสุขดี....ไม่มีการติดต่อกลับ แต่คำสัญญายังคงอยู่ เรื่องของเจสำหรับผมมันแทบจะจบลงตั้งแต่ที่รู้ตัว ส่วนตี๋...ใช่....ผมผิด มันเป็นคนเดียวที่เกือบทำให้ผิดสัญญา ไม่ใช่ก็รักมาก ชอบมาก หรือต้องการมาก....แต่เพราะเคยคิดว่า...ผมกับเนมคงไม่มีทางได้หวนกลับมาอีก ถ้าสุดท้ายปลายทางต้องอยู่ลำพังจริงๆ อย่างน้อยถ้ามีมันก็คง....ไม่เหงา โดยลืมคิดไปว่า...เส้นทางของมันจะมีคนอื่นเข้ามา และร่วมทางเดินพากันจากไป....เหมือนเจที่ไปก่อนหน้านี้ ความรู้สึกของคนจมน้ำ...มัน...ทรมาน ไม่ว่าจะเกิดกี่ครั้งความทรมานไม่ลดน้อยลง ยิ่งเมื่อมองรอบกายไม่เห็นคนที่เคยอยู่ข้างๆ เหลือตัวเราดิ้นรนเพียงคนเดียวยิ่งโดดเดี่ยว ผมเป็นแค่ผู้ชายธรรมดา ที่เหงาเป็น เศร้าเป็น เจ็บเป็น เสียใจเป็น กว่าจะดิ้นรนกลับมายืนได้อีกครั้ง...ไม่ง่ายเลย และไม่เคยลืมความรู้สึกพวกนั้น....ไม่เคยลืมความทรมานทุกครั้งที่ผ่านมา


ทั้งๆ ที่คิดอย่างนั้น ทั้งที่กลัวขนาดนั้น ทั้งที่คิดแล้วว่า....จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีก ไม่ผูกพันกับใครอีก แต่วันหนึ่งเนมก็กลับมา.....ภาพวันเก่าก็ย้อนกลับมาพร้อมกันตั้งแต่วันแรก ถึงวันที่แยกจาก ความทรงจำสุดท้ายยังชัดเจน แต่ความรู้สึก ‘รัก’ กลับชัดเจนมากกว่า คนที่อยากถามว่าโกหกใช่ไหม...คือผม....เนมโกหกพี่หรือเปล่า...ที่บอกว่ายังรักอยู่ แล้ว.....รัก.....มากแค่ไหน


ผมนั่งอยู่ตรงนั้นจนเผลอหลับไป รู้สึกตัวอีกครั้งตอนได้ยินเสียงประตูห้องนอนเปิดพร้อมๆ เสียงของหล่น เงยหน้าจากพนักโซฟามองกระเป๋าเสื้อผ้าบนพื้น และเจ้าของที่ยืนอยู่หน้าห้องนอนในชุดนักศึกษา ก้มมองนาฬิกาบนข้อมือเกือบหกโมงเช้าแล้ว

“วันนี้รีบไปเหรอ พี่เผลอหลับตอนไหนไม่รู้ ขอล้างหน้าก่อนเดี๋ยวพี่ไปส่ง”ผมลุกขึ้นบิดเอวคลายเมื่อยนิดหน่อยก่อนเดินไปทางห้องน้ำ พยายาม...ไม่มองหน้าเนม

“....ไม่เป็นไรฮะ เดี๋ยวเนมไปเอง”เสียงเนมเดินผ่านหน้าห้องน้ำที่ผมกำลังวักน้ำล้างหน้า ผมรีบเช็ดหน้าเดินออกมาตอนเนมกำลังใส่รองเท้า

“เดี๋ยวพี่ไปส่ง”

“.........เนม...ไปเอง”

“พี่...”


ติ๊งต่อง~

เสียงกริ่งหน้าห้องดังขึ้นในเวลาที่ไม่น่าจะมีใครมา เนมเหลียวมองผมก่อนจะหันไปเปิดประตู....ที่มีคนมารออยู่....มารับเนม

“คีย์เอากระเป๋าลงไปรอที่รถก่อนนะ เดี๋ยวเนมตามไป”

“มีของแค่นี้เหรอ”

“อืม”ประตูห้องปิดลงอีกครั้ง เนมยังคงยืนหันหลังอยู่ที่ประตู...หันหลังให้ผม...เหมือนเมื่อคืน

“เนมจะไปไหน”

“เนมขอไปอยู่กับเพื่อนสักพักนะฮะ....เนมอยากคิดอะไรคนเดียว”

“ถ้าโกรธพี่เพราะเรื่องตี๋ พี่ไม่ได้คิดอะไรกับมันแล้ว”

“......เนม....เคยคิดว่าพี่โก้ไม่เคยลืมเนม แล้วรอเนมคนเดียวมาตลอด.....คิดว่าพี่มั่นคงกับเนม มันทำให้เนมดีใจมากเพราะเนมไม่เคยรู้เลยว่าพี่รักเนมหรือเปล่า แต่แค่ได้รู้ว่าเนมเป็นแฟนคนเดียวของพี่ก็พอแล้ว แต่พอรู้ว่า.....พี่เคยชอบคนอื่น....คนที่อยู่ใกล้ๆ พี่ เนมก็ไม่รู้แล้วว่าที่พี่คบเนมเพราะเราเคยสนิทกันตอนเด็กแล้วต้องกลับมาอยู่ด้วยกันอีก หรือพี่รักเนมจริงๆ แล้วที่พี่ไม่ได้คบกับสองคนนั้น เพราะพวกนั้นไม่ชอบพี่แค่นั้นรึเปล่า ถ้า...ถ้า...เกิดใครสักคนคบกับพี่ก่อนเนมมา.....เนมก็คงไม่ได้มายืนอยู่ตรงนี้ เนมไม่รู้ว่าพี่คบกับเนมทำไม ไม่รู้ว่า....พี่รักเนมจริงๆ....หรือแค่เพราะพี่ไม่มีใคร....เนมไม่รู้”

“......จะกลับเมื่อไร”ผมไม่คิดว่าเสียงตัวเองจะเบาได้ขนาดนี้ หรือสั่นได้แบบนี้ ความรู้สึกอึดอัดเริ่มกลับมาอีกครั้ง ลำคอตีบตันจนต้องกัดกรามไว้แน่น

“....ไม่รู้เหมือนกัน....เดี๋ยว...เนมโทรหานะ”เนมพูดก่อนเปิดประตูห้องอีกครั้ง ก้าวเท้าออกไปแล้วดึงประตูปิด แต่มันไม่ปิด ยังติดอยู่....ติดที่มือผม....ที่ไม่รู้เดินมาคว้าลูกบิดไว้ตั้งแต่เมื่อไร

“.....ไม่.....ไม่ไป..........ได้ไหม”เสียงสุดท้ายที่พูดออกมาสิ้นสุดลงพร้อมมือเล็กๆ ที่ปล่อยจากลูกบิดประตู ก่อนเท้าเล็กๆ จะค่อยๆ ก้าวเดินออกไปตามทาง



“พี่หลอกเนม พี่ทิ้งเนม พี่ทำไม่ดีกับเนม...มีอะไรดีตรงไหนถึงทำให้ตัดใจไม่ได้สักที”

“.......เนมไม่รู้”

“เนมก็แค่อยากรู้ว่า...พี่เคยรักเนมบ้างมั้ย”

“พี่ขอโทษ......แต่คำตอบคือไม่”

ไม่...ไม่เคยเลิกรัก แต่...ก็ไม่อยากให้เสียใจเหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว เนมยังเด็ก....ยังเป็นเด็ก...เหมือนเมื่อก่อน...และยังรัก...เหมือนเมื่อก่อน



“จริงอ่ะ แต่...พี่โก้จะมีแฟนก็ได้นะ แต่ต้องให้เนมอนุญาตก่อน”

“ก็ได้ ถ้าพี่จะคบใครจะเอามาให้เนมเลือก”

“เนมไม่เลือกสักคน”

“ก็ต้องแบบไหนถึงจะอนุญาตอะ”

“ก็!!.....ก็แบบเนมไง”

“หืมม์”

“ก็พี่โก้บอกเองนี่ ว่าถ้าจะคบกับใคร คนนั้นต้องเป็นคนที่รักพี่โก้ที่สุด ก็...เนมไง ใครมาหลังจากนี้ไม่มีมากกว่าเนมสักคนหรอก ทั้งปริมาณและระยะเวลาด้วย เนมดีที่สุดแล้ว”



“เนมยังเด็กนะ พี่อยากให้เนมได้รู้จักคนเยอะกว่านี้ พี่อาจไม่ใช่ก็ได้”

“ไม่จริงหรอก พี่โก้น่ะแหละดีแล้ว เนมเลือกแล้ว”

“....ไม่เปลี่ยนใจแน่นะ”

“แน่!!”

“ถ้าพี่เรียนจบ...และเนมยังคิดแบบนี้อยู่...พี่จะตามใจเนม”




“เนมจะเป็นของพี่โก้คนเดียว พี่ก็อย่าเป็นของคนอื่นนะ รอเนมนะ”

“พี่จะรอ....พี่รักเนมนะ”



ผมลืมคิดไปว่า ไม่ว่าจะมีเพื่อนจมน้ำลอยคออยู่ข้างๆ สักกี่คน สุดท้ายบทสรุปของคนจมน้ำมีไม่กี่ทาง แต่ทุกทางขึ้นอยู่กับที่ๆ เราจม ยิ่งกว้าง ยิ่งลึก ยิ่งอ่อนล้า ก็ยิ่งหมดหนทาง แล้วสุดท้ายก็จะ....จมน้ำตาย

[mayaw]

เย้อัพแล้ว

[Cloud~]

ไม่ต่างกัน ไม่ว่าจะ 50% หรือ 100% มันก็เศร้าไม่ต่างกัน     

[pui]