หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[na-au]

    อ่านตอนนี้ เครียดมากกกกกกกก 

ค้างด้วยยยยย 

มึนด้วยยยยย 

ไม่ไหวแล้ว 

[RAKDEK_KA]

เนมจะทำยังไงเนี่ย

[mundoo]

อั๊ย!!!!  พี่โก้- คีย์ คนสำคัญทั้งคู่

เนมจะเลือกไปหาใครก่อน
ป้องอีก...ทำไมห้ามไม่ให้ไปหาคีย์????

โอ๊ยยย อยากรู้!!!

[StillLoveThem]

....ก็จริงอย่างที่นิ้งพูดแหละ เพื่อนก็ต้องทิ้งกันไปตามกาลเวลา ด้วยหน้าที่ที่ เพื่อนต้องรับผิดชอบกับคนของตัวเอง
.... ยังไงมันก็สู้แฟนกันไม่ได้ อยู่ด้วยกัน กินด้วยกัน นอนด้วยกัน ตลอด
....ที่นี้เนมจะเลื่อก รถล้ม หรือ รถชน ล่ะ นั่นสินะ มันค้างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงจริงๆๆ

[isBelle__]

คือมองในมุมมองของโก้ก็น่าสงสารอีกอ่ะ เคยอ่านเรื่องของโก้จากตอนเจ โก้เป็นคนรักเพื่อนมากเลยนะ เหมือนเป็นที่พักพิงให้เพื่อน ทำให้เพื่อนทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็เหลือคนเดียว
การที่โก้จะคิดแบบที่นิ้งพูดว่าเหมือนคนขีเขลาดมันก็ไม่ผิด เพราะคนเราเรื่องที่ทำให้ช้ำใจมากๆ คนที่เค้าลุกขึ้นมาได้ใหม่อย่างโก้ก็ดีไป เค้าก็ย่อมสร้างเกราะที่แข็งแรงขึ้นเพื่อไม่ให้เกิดเรื่องแบบนั้นอีก เพราะอย่างพี่โก้ ต่อให้เก่งแค่ไหน แต่ถ้าต้องล้มเพราะเรื่องเดิมๆอีกรอบ คงลุกไม่ไหวเหมือนกัน

เกิดอะไรขึ้นกับป้องคีย์อีกหละเนี่ยยย

[ฟองอากาศ]

 

[AgotoZ]

   ค้างงงงงงงงงงงงงงงงง  อีกแล้ว


เลือกดีๆๆนะเนม   

[amito]

ไปหาคีย์ก่อน รถล้มกับรถชน มอเตอร์ไซด์มันต้องหนักกว่าอยู่แล้ว และอีกอย่างพี่โก้ยังมีเพื่อนอย่างพี่นิ้ง พี่เจ พี่ตี๋ ซึ่งพอจะดูแลกันได้ แต่คีย์ไม่มีใคร ไปดูคีย์ก่อนแล้วค่อยไปคุยกับพี่โก้

[narunarutoboyz]

งืมงืม......ดราม่าเยอะจริงๆ 

โก้นี่...รู้สึกว่าชอบเอาทุกอย่างมาไว้ที่ตัวเองหมดเลยนะ
เอาออกบ้างก็ได้ เอาออกมาแชร์ เเบ่งปันกับคนสำคัญในชีวิตบ้าง มันจะได้ไม่ต้องรู้สึกจมกับตัวเองเเบบนี้
คนในครอบครัว คนรัก เพื่อนรัก เค้ามีไว้ร่วมทุกข์ร่วมสุขกับเรานะ ถึงจะช่วยเหลือไม่ได้ทุกเรื่อง
เเต่มันทำให้ไม่กดดันตัวเองมากเกินไปอย่างที่โก้เป็นอยู่นะ ไม่อย่างนั้นโก้ก็จะรู้สึกตัวคนเดียวท่ามกลางคนหมู่มากแบบนี้ไง
ทั้งๆที่คนที่รักโก้มีอยู่รอบตัว แต่กลายเป็นว่าโก้กลับคิดว่าไม่มีคนรัก มันใช่เหรอ?

โก้บอกเหมือนตัวเองจะจมน้ำตาย แต่กลับรู้สึกดีหากมีคนจมน้ำด้วย มันไม่ใช่อ่ะโก้
นั่นหมายความว่าโก้อยากจมน้ำตายมากกว่ายื่นมือของตัวเองไปคว้ามือใครสักคนที่พร้อมดึงโก้ขึ้นมาจากน้ำ
โก้อยากหาคนตายเป็นเพื่อนมากกว่าคนที่จะมาช่วยชีวิตตัวเองเหรอ?
แล้วใครเค้าจะมาจมน้ำตายไปกับโก้ละ ถ้าโก้มองดีๆ มันมีมือที่พร้อมดึงโก้เสมอเเหละ
เราขอเหมาว่ามือนั้นคือเนมนะ หรือโก้คิดว่ามือเนมเล็กไปหากเนมดึงโก้ขึ้นไปแล้ว
จะกลายเป็นว่าเนมตกลงมาจมน้ำกับโก้ โก้คิดเยอะไปป่ะ....โก้มีตาทิพย์เหรอ? รู้อนาคตหรอว่าเนมจะตกลงมา

ไม่งั้นเค้าจะมีคำว่าครอบครัว คู่ชีวิต เพื่อนยาก ไปทำไมวะ?

คว้ามือนั่นไว้ซะ แล้วบอกว่าเราจะผ่านมันไปด้วยกันดีกว่ามั๊ย?

พี่นิ้งพูดได้ดีมาก อยากให้โก้ได้ฟังด้วย แต่ตอนนี้นะ.....
สำหรับเนม....แม้ว่ามันจะน่าหนักใจไม่น้อย
เพราะถ้าเนมเลือกไปหาโก้..........กลายเป็นว่าเวลาเพื่อนเดือนร้อน เนมกลับไปหาเค้าไม่ได้ในทันทีเหมือนเวลาที่เนมเดือดร้อน
แต่ถ้าเนมไปหาเพื่อน.......กลายเป็นว่าตัวเนมก็ไม่สบายใจ พะว้าพะวง หากเพื่อนเห็นท่าทางเเบบนี้ก็คงไม่ดีใจหรอก
บางทีเพื่อนจะไล่ให้ไปหาโก้ด้วยซ้ำ ไม่ว่าจะไปหาใคร ใจเนมมันก็ไม่เต็มที่ทั้งสองฝ่ายนั่นแหล่ะ

แต่เราคิดว่าไม่มีทางใดผิดหรอกนะ เพราะทั้งสองฝ่ายต่างก็เป็นคนสำคัญ
อย่าไปนึกตอนที่โก้ทำกับเนม ให้คิดเอาจากตัวเองเป็นหลัก
ทุกอย่างมีทางแก้ ใช้เหตุผลและใจควบคู่กันไป เราว่าน่าจะผ่านไปได้

ถ้าเป็นเรา เราจะไปหาโก้ เพราะอย่างน้อยเรายังได้ยินเสียงคีย์ เรื่องพูดคุยของป้องมันน่าจะยืดหยุ่นได้นะ โทรไปบอกก็ได้ว่าพี่โก้รถชน เผลอๆป้องมันจะมาเป็นเพื่อนด้วยซ้า แต่พี่โก้ เราไม่รู้อะไรเลยนะ น่าเป็นห่วงมากกว่า

หรือไม่....ระหว่างโรงพยาบาลของโก้กับคีย์ ที่ไหนใกล้เนมมากกว่า ก้ไปที่นั่นก่อน เเล้วพอเจอหน้าคีย์ก็บอกคีย์ว่าพี่โก้รถชน
เเล้วค่อยไปหาโก้ทันที เพราะเราก็คิดว่าคีย์น่าจะเข้าใจมากพอ เอาพี่นิ้งไปด้วย ส่วนป้องก็ทำแบบเเรก โทรไปบอก

แต่เราไม่รู้ว่าพี่จีจะเขียนออกมาแบบไหน อาจจะไม่ใช่ทั้งสองเเบบนี้เลย
เราก้ได้เเต่รอและเป็นกำลังใจต่อไป 

ปล.ก็ไม่ได้เชียร์โก้หรอกนะ เเต่ตอนนี้มันเป็นพระเอกเอาใจนายเอกอย่างน้องเนมไปแล้ว ฉันจะทำอะไรได้ยะ

[FanJKi]

  รอดูการตัดสินใจของเนม   

[supery]

ถ้าไม่คิดจะเลิกก็ต้องไปหาโก้ก่อนสถานเดียว ไม่มีตัวเลือกอื่น เหมือนอย่างที่เนมอยากให้โก้เลืีอกเนมมากกว่าเลือกเพื่อน

[aeaeja]

 

[oopa2012]

โอ้ยอึดอัดดดด

[minenat]

หยุดตอนฉากสำคัญ

[Kfc_Pizza]

 

[Saantos]

ตัดจบได้บั่บว่าาาาาาาาาา
 

[zabzebra]

ถ้าเลือกคีย์นี่จบเลยนะ

[A-J.seiya*]

พี่นิ้งพูดโคตรโดนใจ
ที่บอกว่าโก้รักตี๋ เนมแม่งก็มีคีย์ไม่ใช่เราะ
ทำไมเห็นแก่ตัวกันจัง
ทุกคนแหละ ว่าเห็นว่าคนๆนึงยอมได้ ก็คิดว่าเค้ายอมตลอดไป
ไม่เคยเห็นอยู่ในสายตา มองข้ามไปแบบไร้เหตุผม
ฮือออ พูดแล้วน้ำตาจะร่วง!!

[broke-back]

 

แผ่นหนมปัง ยังขึ้นรา ถ้าวางทิ้ง
เหล็กแข็งจริง ขึ้นสนิมได้ ถ้าทับถม
แผ่นใบมีด ถ้าไม่ลับ หมดความคม
แล้วใจคน ล่มจมบ้าง อย่าว่ากัน

ไม่เคยให้ ใจรู้สึก เป็นที่หนึ่ง
ไม่เคยให้ รู้ลึกซึ้ง นั่นคือฉัน
ไม่เคยให้ มั่นใจว่า คือรักกัน
เคยแต่ให้ ใจไหวหวั่น ไม่มั่นคง

..อยากได้ยินแค่ว่า เรารักกัน..
  หุหุ

[Cloud~]

วันพุธแล้ววววว.....มารอตอนต่อไปค่ะ !!!

[JokerKaorihh]

มานั่งรอจ้า~

[luvY]

  เค้าเชียร์พี่โก้ๆๆ
ค้างมากเลยค่ะ
รอๆๆ 

[little_nok]

เข้ามารอพร้อมอ่านเมนท์เพื่อนๆ พี่ๆ น้องๆ ไปด้วย
คู่นี้มันอึนกันจริงๆ
ทำเหมือนไม่โต มีอะไรไม่พูดกัน ปล่อยให้เข้าใจกันไปเองคนเดียว

[G_wa]

ผมเก็บของเตรียมกลับห้องหลังจากสอนคลาสสุดท้ายเสร็จ เด็กนักเรียนยืนออกันข้างหน้าคุยกับเพื่อนเป็นกลุ่มๆ ระยะนี้การทำงานเริ่มกลับสู่ปกติ ไม่ต้องไปสอนแทนใครที่สาขาอื่นอีกแล้ว ส่วนที่บริษัทฯ ก็ราบรื่น ทีมใหม่ที่โยนงานให้ก็ทำผลงานได้ถูกใจลูกค้า คราวหน้าคงไม่ต้องลงไปช่วยคุมอีก กลับมาถึงห้องค่อนข้างดึกตามเคย ดีหน่อยที่ไม่ต้องทำอาหารทานเพราะแวะร้านข้าวระหว่างทางกลับแล้ว

“ว่าไง”เสียงโทรศัพท์รอบดึกของวันนี้เป็นของนิ้ง วันนี้มันเอาแต่จ้องหน้าผมทั้งวัน

“ถึงห้องแล้วเหรอ ทำอะไรอยู่”

“เตรียมข้อสอบเทสต์เด็กอยู่”

“เฮ้ย ทำไมเตรียมเร็วจัง จะจบบทแล้วเหรอ”

“ยัง อีกสองวันจบแต่เตรียมไว้ก่อน”

“เหรอๆ กินข้าวยัง”

“ทำไมวะ โทรมามีไรรึเปล่า”

“เปล่า กูอยู่สนามบินคนเดียวไง รอเครื่องลงอีกเกือบชั่วโมงแน่ะ”นิ้งคงไปรอรับแฟนตามเคย ส่วนใหญ่ถ้าแฟนนิ้งกลับมาไม่ดึกมาก นิ้งจะมาคอยรอรับ จริงๆ แฟนมันไม่ได้ขอให้มารับหรอก แต่นิ้งมันอยากมาเอง วันว่าอยากเห็นหน้าเร็วๆ เพราะคิดถึง มันปากหวานกับแฟนอย่างนี้เนี่ยล่ะพี่ศักดิ์เลยหลงหัวปักหัวปำ มันก็พูดๆ บ่นๆ ของมันไปเรื่อยๆ คุยกันเรื่องานเรื่องเที่ยวบ้างนิดหน่อยก่อนจะชวนผมไปร้านพี่ปั้นพรุ่งนี้ แน่นอนว่าผมไม่ปฏิเสธอยู่แล้ว กำลังคิดอยากไปเหมือนกัน


ผมนั่งทำงานไปเรื่อยๆ เตรียมข้อสอบล่วงหน้าเสร็จก็เตรียมบทเรียนเรื่องต่อไป เริ่มปวดตากับตัวหนังสือก็เปลี่ยนมานั่งทำเทมเพล็ตเว็บไซต์ เป็นงานใหม่ที่ผมกะจะทำเพื่อหารายได้เสริมอีกทาง เดี๋ยวนี้มีร้านค้าออนไลน์ค่อนข้างแพร่หลาย รวมทั้งธุรกิจขนาดย่อมต่างๆ ที่เริ่มทำเว็บไซต์เป็นของตัวเอง แต่ส่วนมากที่เริ่มทำมักจะเน้นเรื่องประหยัดและสะดวก ผมเลยคิดจะทำเทมเพล็ตเว็บไซต์สำเร็จรูปขาย แน่นอนว่ามันต้องมีบริการด้านเซิร์ฟเวอร์ร่วมด้วย รวมถึงการบริการจุกจิกอื่นๆ ซึ่งส่วนนี้เจมส์มันจะเป็นคนรับผิดชอบดูแล งานนี้เป็นงานร่วมหุ้นระหว่างผมกับมันสองคน จริงๆ มันแทบจะคล้ายกับงานที่บริษัทฯ ต่างกันเพียงกลุ่มเป้าหลายที่งานออนไลน์จะเน้นแต่รายเล็กๆ และไม่รับงานออร์เดอร์ตามใบสั่ง เราบริการแบบสำเร็จรูปเท่านั้น แต่งานของบริษัทฯ จะเป็นงานตามใบสั่ง ต้องการแบบไหนเราจัดทำให้ทุกอย่าง อีกสักพักก็คงพร้อมทำเต็มที่ ตอนนี้ก็สร้างผลงานมาเก็บให้ได้เยอะที่สุดไปพลางๆ


ผมตื่นมาตอนเช้าตรู่เหมือนคืนก่อนๆ ลุกขึ้นนั่งบนโซฟาบิดตัวให้หายเมื่อย เก็บกองงานที่วางเกลื่อนเต็มโต๊ะจนล้นไปบนพื้น อดไม่ได้ที่จะเหลียวมองไปที่ประตูห้อง....มันยังปิดสนิท เป็นอีกวันที่ใช้โซฟาแทนเตียงนอน และมีกองงานสุมหัวแทนยานอนหลับ อาบน้ำแต่งตัวออกจากคอนโดฯ แต่เช้า ไปยังที่เดิมๆ เหมือนที่เคยทำมาตลอด จอดรถริมทางเท้า มองนักศึกษาเดินผ่านไปมา แต่ยังไม่เห็น...ไม่มีเนมเลย

ผมมาถึงที่ทำงานเกือบสาย นิ้งเหมือนรู้ล่วงหน้าเตรียมกาแฟกับแซนวิชไว้ให้ในห้องพัก หลังจบคลาสนิ้งนั่งรอไปทานข้าวเที่ยงด้วยกัน เลือกร้านที่คนน้อยที่สุดเพราะต้องรีบมาเตรียมสอนอีกสองคลาสรวด

“ตาโหลแข่งกับแพนด้าเลยนะมึง นอนดึกเหรอวะ”

“ไม่รู้ดิ งั้นมั้ง”ผมนึกไม่ออกจริงๆ ว่าเผลอหลับไปนอนไหน จำได้ว่าสะดุ้งตื่นกลางดึกก่อนจะหยิบโทรศัพท์มาส่งข้อความไปหาแล้วนอนต่อ พอตอนเช้ารีบออกมาเลยลืมหยิบโทรศัพท์ที่คงหล่นอยู่แถวซอกโซฟามาด้วย

“มึง...โอเคนะ”

“เออ”

“ปากบอกเออ แต่แม่งไม่โอว่ะ มึงโทรมมากรู้ตัวมั้ย”

“เออน่ะ รีบๆ กินเหอะ กูอิ่มแล้ว”

“เวร กินน้อยกดดันกูรึไง ใช่สิ กูมันอ้วนนี่ ปากบอกจะลดๆ แต่ยังกินดุไม่หยุด มึงต้องการประชดกูด้วยวิธีนี้สินะ ต้องการให้กูรู้สึกผิดใช่มั้ย ข้าวเหลืออีกตั้งครึ่งจาน ถ้ากูทิ้งไปมันบาปจริงมั้ย มึงด้วย อีกครึ่งนึงยัดๆ ไปเลย อย่ามาแข่งผอมกับกู อย่าทำให้กูรู้สึกผิด เดี๋ยวทำงานไม่รู้เรื่อง ตบผุ้ปกครองเด็กเรื่องมากขึ้นมาจะมีปัญหาหนัก ขอร้อง กินให้หมด”นิ้งพูดยาว อารมณ์จัดเต็ม ทำหน้าเหมือนผมเพิ่งฆ่าแฟนมันตาย ขี้เกียจเถียงกับมันเลยก้มหน้าตักข้าวในจานมาทานต่อช้าๆ เป็นเพื่อนมัน แต่เหมือนยิ่งผมเคี้ยวช้าๆ มันก็ยิ่งทำตัวช้ายิ่งกว่า สุดท้ายเราเลยรีบทานให้หมดเร็วๆ พร้อมๆ กัน แล้ววิ่งกลับมาทำงานเพราะหมดเวลาพักพอดี


ตอนแรกนิ้งบอกให้ผมไปจอดรถไว้ที่คอนโดฯ แล้วนั่งแท็กซี่มา แต่ผมไม่อยากนั่งแท็กซี่กลับ แล้วก็ไม่ได้กะไปดื่มจนเมาอะไรด้วย แค่อยากเปลี่ยนบรรยากาศหาที่นั่งดื่มนิดๆ แค่นั้น ผมกลับไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าที่ห้องแล้วหยิบโทรศัพท์ที่ลืมไว้ตั้งแต่เช้า ขับรถไปรับนิ้งที่กลับไปอาบน้ำเปลี่ยนชุดที่บ้าน มันก็บ่นๆ ที่ผมไม่ยอมทำตามแต่ก็นั่งมาด้วยทั้งหน้างอๆ มาถึงร้านเหมือนพี่ฟ้าพี่ปั้นจะรู้อยู่ก่อนแล้วว่าผมจะมา เพราะจองโต๊ะประจำไว้ให้ พี่ฟ้าพี่ปั้นโบกมือทักทายแล้วหันไปทำงานต่อ วันนี้คนเยอะคงอีกสักพักนั่นล่ะถึงว่างมานั่งด้วย

ผมนั่งดื่มกับนิ้งเรื่อยๆ ไม่ดื่มเยอะเพราะต้องขับกลับอีก แต่นิ้งเหมือนจะพยายามมอมผมยังไงไม่รู้

“แล้วพี่ศักดิ์ไม่มาด้วยวะ มึงปล่อยให้เฝ้าบ้านคนเดียวได้ไง”

“อยู่ที่ไหนล่ะ เอาของฝากไปให้พี่สาวที่บ้านแม่ คงค้างแหละมั้ง”นิ้งเองก็มีปัญหากับบ้านแฟนเหมือนกัน ไม่ใช่ว่าพวกเขารับไม่ได้หรอกนะครับ เท่าที่รู้พี่ศักดิ์ค่อนข้างเปิดเผยมาตั้งนานแล้ว แต่ภาพลักษณ์นิ้งดูเป็นคนแรงๆ เปรี้ยวๆ แรกๆ พี่สาวพี่ศักดิ์คนนี้ก็เลยมีปัญหากับนิ้งพอควร แต่นิ้งเหมือนคนแรงแค่ภายนอก จริงๆ มันใจเย็นนิ่งๆ มาก พอคบนานๆ ก็เลยชอบนิ้งมาก แต่ก็กลายเป็นปัญหาอีก เพราะมันบอกว่าเวลาไปหาทีไรต้องได้ค้างหลายคืนทุกที เพราะแม่กับพี่สาวอยากให้อยู่ด้วย แต่พี่ศักดิ์ไม่อยากค้างที่บ้าน ส่วนเหตุผลผมคิดว่าพอเดาได้ ก็พาแฟนไปค้างบ้านพ่อแม่ คนเต็มบ้านขนาดนั้นจะสวีทกันก็ไม่สะดวก หลังๆ เวลากลับบ้านเลยไม่พานิ้งไปด้วย แต่พี่แกคงลืมคิดไปว่านิ้งไม่ไปอีกฝ่ายก็มาหาได้ ผมยังเคยไปนั่งทานข้าวด้วยกันเลยเพราะแอบมาเซอร์ไพรส์วันเกิดนิ้งที่ทำงาน เอาจริงๆ พี่ศักดิ์กับนิ้งเคยเชียร์ๆ ให้ผมจีบด้วย แต่....ก็นั่นล่ะนะ ไม่ได้จีบหรอก

“ไงมึง ฉายเดี่ยวอีกแล้ว ไอ้พวกนั้นก็หายหัวไปหมดเลยตั้งแต่งานไอ้โมทย์ มึงได้ติดต่อพวกมันบ้างเปล่า”พี่ฟ้าเดินมาตบไหล่ผมก่อนนั่งลงข้างๆ โดยมีพี่ปั้นตามมานั่งอีกคน เครื่องดื่มถูกยกมาอีกชุดใหญ่ สงสัยไม่กลับไปดูลูกค้ากันแล้วล่ะมั้ง

“เจโทรมาชวนไประยองเหมือนกัน มันไปดูงานแล้วจะเลยไปกระบี่ต่อ พี่เอ็กซ์ไม่ได้ชวนพี่เหรอ”

“ชวน แต่ใครจะทิ้งร้านไปเป็นอาทิตย์ได้แบบมันวะ รายนี้บ่นกูสามวันติด อยากไปเที่ยวหรูๆ ฟรี งกนะตัวเองเนี่ย”พี่ฟ้าหยิกแก้มหยอกแฟนตัวเองที่นั่งอมยิ้มรับคำแซว

“กวนตีน แล้วนี่ทำไมมากันสองคน แฟนๆ หายไปไหน หรือจะกินกันเอง”พี่ปั้นพูดจบนิ้งแทบจะอ้าปากค้าง มันตวัดสายตามามองผมทันที ผมแค่มองมันกลับไม่ได้พูดอะไรหรือทำอะไร...อย่างที่มันหวังว่าจะเห็น

“แฟนไม่อยู่เฉยๆ โก้ก็แฟนไม่อยู่เฉยๆ เหมือนกัน จริงมั้ย”พอผมไม่พูดมันคงหงุดหงิดเลยหาทางง้างปากผมอย่างที่พยายามกดดันอ้อนวอนให้พูดมาหลายวัน

“.....อืม”

“แม่ง....อืมแบบไม่อืมอีกแล้ว พี่ช่วยง้างปากมันหน่อยดิ มันทำตัวเป็นซอมบี้มาหลายวันแล้ว ข้าวปลาไม่ค่อยอยากจะกิน ทำหน้านิ่งจนนักเรียนไม่กล้าเข้าใกล้ ไม่กล้าถามอะไรเลย มึงอาจไม่รู้ตัวแต่คนรอบๆ โดนรังสีอำมหิตจนหนาวกันหมดแล้วรู้บ้างมั้ย”นิ้งวางแก้วเสียงดังตามอารมณ์มันที่คงหงุดหงิดเต็มที ผมยิ้มกวนใส่มันยิ่งโมโห

“ไม่ต้องมายิ้มเลยโก้ มึงอย่าลืมว่ากูอยู่กับมึงวันนั้นด้วย....และกูยังไม่ลืมหรอกว่าตอนนั้นมึงก็ยิ้มแบบนี้ เงียบแบบนี้....แล้วต่อจากนั้นมึงเป็นยังไงมึงจำตัวเองได้ใช่มั้ย”คำพูดมันทำให้ผมหยุดยิ้มจริงๆ น่าแปลกที่คนที่เพิ่งรู้จักไม่นาน กลับอยู่ในช่วงเวลาสำคัญๆ ในชีวิตผมเสมอ ช่วงเวลาแห่งการทรมาน....มันเป็นคนที่พายเรือมาเจอ

“กูกลับก่อนแล้วกัน พี่ปั้นไปส่งมันให้หน่อยนะครับ”ผมลุกขึ้นแล้วเดินออกมาเลย ไม่สนใจเสียงนิ้งที่ตะโกนเรียกสลับด่า เปิดประตูรถเข้ามานั่งข้างในนิ้งมันก็รีบวิ่งตามเข้ามานั่งข้างๆ

“มึงลงไปเหอะ กูขอกลับคนเดียว”

“ไม่โก้ กูไม่ให้มึงกลับไปอยู่คนเดียวอีกแล้ว มึงกำลังแย่ วันๆ เอาแต่เหม่อ นั่งมองโทรศัพท์ ทำงานจนเหมือนคนบ้า ข้อสอบล่วงหน้ามึงเตรียมไว้กี่คอร์สแล้ว กูไม่อยากเห็นภาพมึงในวันนั้นอีกแล้วนะ”นิ้งจับมือผมที่กำพวงมาลัยเอาไว้แน่น

“กูไม่เป็นไร”

“โก้....มึงเลิกกับเนมแล้วเหรอ”

“...........เปล่า เนม....ไปค้างกับเพื่อนเฉยๆ........เดี๋ยวก็กลับมา”ผมไม่รู้ว่าเสียงตัวเองเป็นแบบไหน ทำสีหน้ายังไง มือที่จับมือผมเอาไว้ค่อยๆ เลื่อนมาจับข้างแก้มทั้งสองข้าง แล้วรั้งให้หันมามอง

“......มึงโอเคนะ”คำถามเดิมๆ ที่มันถามบ่อยๆ วันละหลายๆ รอบ.....นี่คือความหมายจริงๆ ที่มันอยากถาม....แต่ผมไม่เคยตอบตามจริงสักที

“...........กูโอเค”

“ไม่จริงโก้...มึงไม่ใกล้คำว่าโอเคเลย กูเชื่อว่ามึงยังไม่เลิกกับน้อง แต่มึงทะเลาะกันหนักเหรอ มีปัญหาอะไรกันกูช่วยได้มั้ย”

“.............”

“กูอาจจะไม่ได้รู้จักกับมึงนานเท่าเพื่อนคนอื่น แต่กูเชื่อว่ากูรู้จักมึงไม่น้อยกว่าใครเลย และรักมึงไม่น้อยกว่าใครด้วย กูไม่อยากเห็นมึงร้องไห้อีกแล้วนะ กูเป็นแค่กะเทยอ่อนแอตัวเล็กๆ คงเป็นที่ซับน้ำตาให้มึงไม่ได้มากหรอก แต่กูจะทำเหมือนเดิม จะนั่งเป็นเพื่อนมึงตรงนี้ อาจจะไม่เงียบนะ เพราะกูอยากรู้ อยากให้มึงพูด ไม่อยากให้มึงคิดเองเออเอง ถ้ามึงไม่ต้องการกู จะให้กูไปอีกก็ได้ แต่กูบอกไว้เลยว่ากูจะไปยืนร้องไห้หน้าคอนโดฯ มึงไม่หยุดเลยรับรอง”คำพูดมันแรกๆ ก็ซึ้งหรอกนะ ถ้าไม่มีประโยคหลังๆ เพิ่มเข้ามา มันพยายามพูดให้บรรยากาศในรถดีขึ้น แต่สีหน้ามันไม่ได้เป็นไปตามคำพูดตัวเองเลย

“บอกจะไปร้องหน้าคอนโดฯ แต่กูว่าแค่ลงจากรถมึงก็ร้องแล้ว”มันปล่อยมือจากแก้มผมไปเช็ดน้ำตาตัวเองที่หางตาก่อนจะหันมาจ้องหน้าผมต่อ

“กูรู้ว่าเรื่องของเนมกับมึงมันอาจจะยาก แต่ไหนๆ ก็ได้คบกันแล้ว มึงได้เจอคนที่ใช่แล้ว กูไม่อยากให้มึงปล่อยมือจากน้องนะ ไม่สนด้วยว่าใครจะผิดหรือถูกยังไง แต่กูอยากให้มึงยึดเนมเอาไว้ คนนี้คือของมึง ยึดไว้นะโก้ เดี๋ยวกูจะไปช่วยพูดกับเนมให้”

“ไม่ต้องหรอก ปล่อยให้เนมตัดสินใจเองเถอะ”

“ถ้าน้องทิ้งมึงไปล่ะ มึงจะเอาอย่างนั้นเหรอ จะปล่อยไปง่ายๆ เหรอไง”

“ก็ถ้าเลือกอย่างนั้น ก็ต้องเป็นอย่างนั้น”

“โก้! นี่อย่าบอกนะว่ามึงคิดเรื่องนี้มาตลอด กูนึกว่ามึงเลิกคิดแล้วซะอีก มึงอย่าทำเชียวนะ กูรู้ว่ามึงอยู่คนเดียวไปตลอดชีวิตได้ แต่กูคนหนึ่งล่ะที่ทนเห็นมึงเป็นผีตายซากไม่ได้ กูรู้ว่ามึงรักเนม แล้วก็รักมากด้วย มึงต้องทำทุกทางให้เนมเลือกมึงสิ อย่าปล่อยเข้าใจมั้ย”

“ทุกทางที่มึงว่าคือการกลายเป็นคนอื่นด้วยใช่มั้ย ถ้ากูยอมทุกอย่าง ตามใจทุกอย่างแม้แต่การเป็นตุ๊กตาไขลานที่เนมอยากเล่นก็ต้องยอมงั้นเหรอ ถ้าทำอย่างนั้นแล้วเนมยังเลือกจะไป สุดท้ายกูจะกลายเป็นอะไร”

“ต่อให้มึงกลายเป็นตุ๊กตาเน่าๆ ที่ไม่มีคนเล่นกูจะเป็นคนเก็บมาปัดกวาดเอง ถ้ามึงทำทุกอย่างแล้ว ให้เนมทุกอย่างแล้วเนมยังเลือกจะไป อย่างน้อยมึงก็ได้พยายาม มึงจะได้ไม่ต้องเสียใจภายหลัง ไม่ต้องคิดว่าถ้าวันนั้นมึงทำจะเป็นยังไง ให้มันรู้ๆ ไปเลย มึงอย่ากลัวสิโก้”

“กูไม่ได้กลัว”

“มึงกลัว! มึงกลัวจะรักเนมมากกว่านี้ รักจนขาดเนมไม่ได้แล้วเนมทิ้งมึงไปเหมือนวันที่เพื่อนๆ ทิ้งมึงไป มึงกลัวที่จะรักแล้วไม่ได้เป็นคนที่ถูกเลือกอีก!! มึงกลัวเนมไม่เลือกมึง!!”

“เออ!! กูกลัว!! กูให้สิ่งที่เนมต้องการไม่ได้ กูเปลี่ยนตัวเองไม่ได้ ถึงกูฝืนตัวเองไป ใครจะบอกกูได้ว่าวันไหนกูจะฝืนไม่ไหวอีก แล้ววันนั้นเนมก็จะไปอยู่ดีใช่มั้ย ถ้างั้นจะต่างอะไรกับที่ทำตอนนี้ ถ้าจะไปก็ไปตอนนี้ดีกว่าต้องอยู่กันนานกว่านี้ อย่างน้อยตอนนี้กูก็ยังทนไหว”

“นี่มึงไหวเหรอโก้ มึงดูสภาพตัวเองบ้างหรือเปล่า เนมเพิ่งไปได้กี่วันกันมึงถึงโทรมได้ขนาดนี้ มึงอาจกลัวจะทุ่มสุดตัวจนลืมความเป็นตัวเองไป แต่มึงลองนึกถึงกูบ้าง กูเป็นยังไงมึงเห็นมั้ย กูทำอะไรกับตัวเองบ้าง เปลี่ยนอะไรบ้าง มึงมองกูแล้วบอกสิว่าคนที่ยอมทุ่มเปลี่ยนตัวเองขนาดนี้ไม่คิดกลัวอย่างมึงบ้างเหรอ กูก็กลัว แล้วบอกไว้เลยนะว่าผู้ชายที่ทำให้กูตัดสินใจแปลงเพศแบบนี้แม่งก็ทิ้งกูไปเหมือนที่มึงกลัว แต่กูก็ทน กัดฟันทนให้คนอื่นสมเพชว่าโง่ให้คนอื่นหลอก ถึงกูจะเสียทุกอย่างไป จำตัวเองเมื่อก่อนไม่ได้ แต่กูยังมีชีวิตอยู่ ยังอยู่มาได้จนมาเจอพี่ศักดิ์ มาเจอเพื่อนดีๆ แบบมึง กูไม่เคยเสียใจที่ทำขนาดนี้แล้วยังถูกทิ้ง แต่กูดีใจที่อย่างน้อยกูเคยทุ่มชีวิตเพื่อความรักของตัวเองแล้ว และถ้าวันหน้าพี่ศักดิ์ทิ้งกูไปอีกกูก็พร้อมจะทำทุกอย่างแม้แต่ก้มกราบตีนเพื่อขอให้อย่าทิ้งกู กูทุ่มได้มากกว่านี้อีกถ้าถึงเวลาจริงๆ ตอนนี้มึงมีกูแล้ว กูเป็นครูที่มีประสบการณ์มาก่อน ต่อให้ชีวิตหลังจากนี้มึงจะบัดซบแค่ไหนกูไม่ปล่อยมึงให้ตายทั้งเป็นแน่ๆ....มึงอย่ากลัวได้มั้ยวะ.....มึงสู้สิ....”

“มึงไม่รู้หรอกว่าทุกวันนี้เนมต้องร้องไห้เพราะกูมากแค่ไหน กูไม่รู้จะย้อนไปแก้ไขอดีตได้ยังไง ถึงย้อนได้กูอาจจะทำเหมือนเดิมอีกอยู่ดี ถ้าเนมอยู่กับกูแล้วต้องเสียใจขนาดนี้ สู้กูปล่อยเนมไปตอนนี้ไม่ดีกว่าเหรอ”

“ไม่ดี...ที่มึงทำเรียกว่าเห็นแก่ตัว มึงกลัวตัวเองเสียใจต่างหาก ที่เนมร้องก็เพราะน้องมันรักมึงมาก น้องมันก็กลัวมึงทิ้งเหมือนกัน มึงอย่ากลัวเลยนะ มึงลองถามใจตัวเองดูก่อนว่าคนนี้ใช่คนสุดท้ายสำหรับมึงรึยัง ถ้ามึงคิดว่าชีวิตนี้จะรักใครไม่ได้เท่านี้อีกแล้วมึงทำเถอะ ทำให้เนมอยู่กับมึง กูรู้ว่ามึงเหนื่อยมากกับการเป็นหลักให้เพื่อนๆ มึงคอยยึดมาหลายปี มึงอาจจะเคยชินที่จะเป็นต้นแบบ ชินกับการปกป้องเพื่อนตัวเอง มึงเหนื่อยมึงล้าจนไม่อยากทำอะไรเพื่อใคร ไม่อยากทุ่มให้ใครโดยไม่ได้อะไรคืนมาอีก เห็นมั้ยว่ามึงเห็นแก่ตัว แต่กูว่ามึงลืมดูตัวเองไปนะ มึงคิดไปเองว่าจะปล่อยเนม จะไม่เปลี่ยนตัวเองเป็นคนอื่นเพื่อเนม จะไม่รั้งเนม แต่ที่ผ่านมามึงทำตัวติดกับน้องมันแค่ไหน จากที่เลิกทำกับข้าวก็กลับมาทำให้เนมทุกวัน ไปรับไปส่งทั้งๆ ที่เนมบ่นว่าพี่โก้ไม่ค่อยหึง แต่กูเดาได้ว่ามึงหวงและหึงมาก ไม่งั้นคงไม่ไปเปิดตัวบ่อยๆ แบบนั้น พาเนมมาฝากฝังกับกู กับพี่ปั้น ถ้าไม่คิดจะผูกมัดเนมไว้มึงคงไม่หาคนช่วยกล่อมเนมล่วงหน้าจริงมั้ย มึงกลัวก็จริง แต่มึงเตรียมการไว้ทุกอย่างแล้วนี่ ลึกๆ มึงก็ไม่อยากให้เนมไปจริงมั้ย ถ้าตอนนี้มึงยังไม่พร้อมไปคุยกับน้อง เดี๋ยวกูไปคุยให้ก่อนก็ได้ ไปเกริ่นๆ ก่อน เพราะเนมอาจกำลังงอน ให้กูคุยก่อนน่าจะดีกว่า”

“ไม่ต้องหรอก กูรบกวนมึงมาเยอะแล้ว”

“มึงเป็นเพื่อนรักกูนี่ แล้วคราวนี้ทะเลาะกันเรื่องอะไรเล่าให้กูฟังได้มั้ย แต่ถ้าไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ กูเข้าใจว่าคงเป็นเรื่องใหญ่”

“อืม มึงให้พี่ปั้นไปส่งเหอะ กูมึนๆ นิดหน่อยคงส่งมึงไม่ไหวว่ะ”

“งั้นมึงลงมาด้วยเลยอ นั่งแท็กซี่กลับด้วยกันเนี่ยแหละ อย่าเสี่ยง”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวกูขับช้าๆ พรุ่งนี้เช้ากูต้องใช้รถ มึงลงไปเหอะ กูไหวจริงๆ”ผมพยักหน้ายืนยัน นิ้งอิดออดนิดหน่อยแต่ก็ยอมลงไปโดยดี ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมามองเบอร์โทรล่าสุดที่โทรไปแต่ไม่มีคนรับเหมือนเคย ได้แต่ส่งข้อความไปหาเท่านั้น กดเบอร์โทรออก ยังไม่ดึกมากเนมน่าจะยังไม่นอนเพราะชอบนอนดึกอยู่แล้ว รอสายสักพักถึงมีคนรับ

“ครับ”

“.....ขอสายเนม”เสียงคนรับที่ไม่เคยอยากได้ยินแต่ก็ได้ยินจนได้

“เนมอาบน้ำอยู่ มีอะไรฝากไว้มั้ย”

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวโทรมาใหม่”

“อ้อๆ เดี๋ยวครับ พอดีเนมอยากเข้าไปเก็บของที่เหลือที่นั่น ปกติพี่อยู่ห้องตอนไหนบ้าง เราจะได้ไม่เข้าไปช่วงนั้น”
ติ๊ด!

โทรศัพท์ถูกตัดสัญญาณทันทีที่ได้ยินประโยคยาวๆ นั่น มือเผลอกำพวงมาลัยแน่นและโดยไม่รู้ตัวจริงๆ รถก็พุ่งไปด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เสียงดังโครมเรียกให้คนที่อยู่ใกล้ๆ เดินมาดูเหตุการณ์ ผมนั่งนิ่งสงบใจในรถก่อนจะหันไปมองเสียงเคาะกระจกรัวข้างๆ นิ้งยืนหน้าตาตื่นเคาะกระจกสลับเปิดประตูแต่เพราะติดล็อคเลยทำอะไรไม่ได้ ผมมองภาพรอบๆ ด้วยใจที่ยังเต้นรัว ก่อนจะดับเครื่องแล้วเปิดประตูลงมายืนรับแรงโถมจากนิ่ง

“โก้!! ทำห่าอะไรวะ! ทำไมเรื่องแค่นี้ต้องคิดสั้นด้วย ฮือๆๆ กูขอโทษที่พูดให้มึงเครียด มึงไม่ต้องทำอะไรก็ได้ ฮือๆๆ มึงไม่เจ็บตรงไหนนะ ไปหาหมอก่อนนะ ไปๆ”นิ้งพยายามแตะแขนแตะอกหาจุดบาดเจ็บ แต่เพราะจนระยะใกล้ๆ แล้วไม่แรงอะไรมากเลยไม่เจ็บ มีเสียดๆ ตรงสายรัดนิรภัยตอนดึงกลับบ้างนิดหน่อย แต่ที่หนักสุดคือการร้องครวญครางของมันที่ทำให้คนอื่นมองผมเป็นตาเดียว.....ใครคิดสั้นวะ

[ju_on]

 จ้ิมมม อ่านจบแล้ววว
  จุ๊บให้พี่นิ้ง หลายๆ ที
ขำตอนสุดท้ายที่โวยวายว่าโก้จะฆ่าตัวตาย คิดได้? 555

คีย์แน่ๆ ที่รับสาย จะเอาเนมคืนจากพี่โก้เหรอ? พี่โก้ยอม?
พี่โก้แผนสูงมากกก จะเอาพี่ปั้น กะ พี่นิ้ง มาดึงน้อง
เป็นคนเตรียมการดีจริงๆ

รออ่านอีก 50 ที่เหลือนะคะ 

[JokerKaorihh]

 

ในที่สุดก็มาาาาาาาาาาาา

โล่งอกตรงที่โก้ไม่ได้เป็นไรจริงๆ คีย์คงอยากได้เนมคืนสินะ!!!

รออีก 50% ที่เหลือนะคะ 

[GimNgek]

หน่วงมากอ่ะ เจ็บจี๊ดๆ

[HISY]

ค้างง
ขอที่เหลือไวๆนะคะ

[Tassanee]

อือออออออออออออออออ  เจ็บแทบขาดใจอ่า

[toou]

เกลียดคีย์