หัวข้อ: Re: ....... ➳ แลกรัก ♡ .......

[Kalamall]

  โล่งอก พี่โก้ไม่เป็นไรมาก ตอนแรกคิดไปไกลเห็นภาพว่าไม่แขนก็ขาต้องเข้าเผือก

  นิ้งงงงงงงงงงงงงงงงงงงง  นางฟ้าของเพื่อน

คีย์ ...ไม่รู้แหละว่าอะไรยังไงจะเอาเนมคืนหรือมีเหตุผลอะไร แต่ไม่รู้ไม่ชอบ มารับโทรศัพท์ของเนมทำไม เรื่องของคนสองคนมือที่สามไม่เกี่ยว

[PoPuAr]

เมื่อไหร่จะคืนดีกันสักที
เบื่อมาม่าแล้วอ่ะ อืดเต็มท้องแล้ว

[sukie_moo]

อยากมีเพื่อนแบบนิ้งจัง

คีย์ขยันสร้างความร้าวฉานจัง

[kasarus]

เซ็งกับบรรดามือที่สาม มือที่สี่่ทั้งหลาย ไม่รู้ว่าเป็นผู้หวังดีจริงๆ หรือประสงค์ร้ายแอบแฝงกันแน่

ปล่อยให้คนสองคนเคลียร์ปัญหากันเองเหอะ ให้เค้าทำเพื่อตัวเองบ้าง

เคลียร์ได้ก็ได้ เคลียร์ไม่ได้ก็จบ

[IIMisssoMII]

เชี่ยคีย์ ทำเรื่องเสีย !!!!
พี่โก้ สู้ๆ นะ
ชอบนิ้ง
อีก 50% มาเมื่ไหร่!!

[Guill]

รอต่อๆ

[na-au]

  ค้าง ค้าง ค้าง

คนแก่อารมณ์ค้างอ่ะ 

 

[pukpra]

นิ้ง ชั้นรักเธอ!!!!

[minenat]

หน่วงอีกแล้ว
รออีีก50%นะคะ

[sam3sam]

จริงๆคีย์ทำแบบนี้มันก็คล้ายๆกันกับตอนที่โก้ทำกับพี่เอ็กซ์เรื่องเจนะ
เอาเถอะ โก้ไม่เป็นอะไรมากก็ดีแล้ว
รอก็แต่เนมเท่านั้นหล่ะจะทำยังไงกับเรื่องที่เกิดขึ้น

[Hebaraki]

ฟังจากนิ้งเล่าตอนก่อนนู้น ไอ้เราก็คิดสภาพโก้คงอาการหนัก คงจะโศกเศร้าเสียใจเรื่องเนมมาก คงจะรอคอยให้เนมกลับมา พอมาอ่านตอนนี้ เปล๊า นิ้งมันเว่อร์นี่หว่า โก้ก็สบายดีนิ ก็ไม่ได้ร้องไห้ฟูมฟาย ไม่ได้จะตาย แค่บ้างาน ทำงานหนักเท่านั้น

โก้แม่งไม่พยายามห่านไรเพื่อความรักเลย อ่านแล้วเคือง เออ มันน่าจะให้เนมทิ้งไปจริงๆ ดูซิมันจะเป็นยังไง แต่อย่าทิ้งไปหาคีย์นะ คีย์มันดูท่าจะไว้ใจไม่ได้ รอ 50% คืนนี้ค่า 

[Cheese[C]ake]

คีย์แย่มากเลย พูดให้โก้เข้าใจผิดแบบนี้ได้งัย 

 :katai2-1:ตบมือให้นิ้งเลย เป็นเพื่อนที่ดีมากจริงๆ

[ka[ze]na]

คีย์ซินะที่รับโทรศัพท์ และลบเบอร์ทิ้ง

เออ..ดีเนอะ ดราม่าอีกตามเคย เศร้า!!!!!!!!!

[torto]

ทำไมไม่จัดเต็ม   ขออีก 50% มาเถอะนะ    Please........

[kyoya11]

 
ต่างคนต่างกลัว อยากให้พี่โก้ลองรั้งเนมไว้บ้าง ไม่ใช่ปล่อยให้ตัดสินใจแล้วยอมรับตลอด
คืนดีกันเร็วๆนะ

[JAROEN]

  มารออีก 50% นะ

[maru]

คีย์นิสัยแย่นะ เข้ามาวุ่นวายทำไม ในเมื่อตัวเองเป็นคนตัดสินใจเองแท้ ๆ แล้วยังมาพูดให้โก้เข้าใจผิดอีก โก้ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว

[NewYearzz]

เอาตรงๆนะ ไม่เห็นสงสารโก้เลยอ่ะ

คือแบบเหมือนครั้งที่ตี๋โดนรถชน พอโก้โผล่มามันก็แบบนี้อ่ะ

เหมือนเวรกรรมนะ แล้วหลายๆความคิดโก้ก็ยังคงเห็นแก่ตัวอยู่

อ่านแล้วเฉยๆ ไม่สงสาร แต่เริ่มเข้าใจแล้วว่านี่หล่ะ "โก้"

กลับไปแก้ใขไม่ได้ แต่ก็ไม่ทำปัจจุบันให้ดีขึ้น

ไม่ต้องฝืนทั้งหมด คนละครึ่ง แค่บางอย่างน้องมันก็ดีใจตายชักละ


เนมสู้ๆ 

[่patsaporn]

อ่านความคิดพี่โก้ก็อยากจะร้องไห้อีก ความคิดคนอ่านช่างไหวเอน ทุกคนล้วนมีเหตุผลของตัวเอง
ทุกคนรักตัวเอง ชาบูคุณจีจริง ๆ ค่ะ คือแต่งมาแบบเข้าถึงอารมณ์ของแต่ละคนมาก คือเลือกเข้าข้่างไม่ถูกกันเลย
ซึ้งกับนิ้งมาสองตอนแล้วและสติลซึ้งต่อไป เป็นเพื่อนที่น่ารักมากจริง ๆ ไม่ได้สนิทกันมาหลายปีมากมาย
แต่ก็รักและเข้าใจพร้อมจะอยู่เคียงข้่างเพื่อน เม้นท์ไปก็น้ำตาซึม ทั้งประโยคยาว ๆ ที่นิ้งพูดเรื่องการเปลี่ยนแปลงตัวเองนั่น
ลึกซึ้งอ่ะ เค้าซึ้งมากกกกกกกกกกก ทำเถอะ ทำเพื่อคนที่เรารัก อย่างน้อยก็ได้พยายามอย่างที่สุดแล้ว นะพี่โก้นะ
คีย์อ่ะ...ทำไมทำแบบนี้ เข้าใจนะว่ารักเนมและแค้นพี่โก้ แต่อย่าเอาตัวเองมาแทรกได้มั้ย แค่นี้มันก็แย่ที่สุดแล้ว
ปล่อยให้เป็นเรื่องของคนสองคนเถอะ คนอ่านอยากจะไหว้เลย ขอเถอะ ดีที่พี่โก้ไม่เป็นอะไร

อีกครึ่งพี่โก้เล่าหรือน้องเนมเล่าค่ะ อยากอ่านม้าก

ขอบคุณค่ะ

[ayumi_jern]

รอๆอย่างใจจะขาดดด 

[skynotebook]

โก้ค่ะ ยังมามุขตลกอีกนะ เป็นซะขนาดนี้
ใครรับโทรศัพท์เนมอ่ะ คีย์ป่ะ นิสัยมากเลยที่พูดแบบนั้น
เข้าใจนะว่าหวังดีกับเพื่อน ไม่อยากให้เนมเจ็บ แต่ถามเนมบ้างเหอะ
โอ๊ยๆๆๆ อยากรู้จริงว่าเนมจะเลือกไปหาใคร

[G_wa]

50% แรกอยู่หน้า 309 นะคะ

++++++++++++++++++++++++++++++++++



ผมโดนพี่ปั้นกับนิ้งบังคับให้มานอนที่บ้านพี่ปั้น นิ้งเองก็ตามมานอนด้วย มันบอกไม่ไว้ใจให้ผมอยู่คนเดียวในที่สูง ผมพยายามบอกแล้วว่าเป็นอุบัติเหตุแต่มันก็ทำท่าเหมือนไม่เชื่อ ยกเว้นพี่ฟ้าที่ดูจะเชื่อนะว่าจริง แต่ก็เหมือนจะคิดๆ ว่าน่าจะมีเหตุผลอื่น ซึ่ง
มันถูกต้อง ผมพลาดที่เหยียบคันเร่งแรงไปเลยพุ่งชนกำแพง แต่พอชนแล้วต้องยอมรับว่าอารมณ์ตัวเองสงบขึ้นนิดหน่อย โชคดีที่ไม่ได้ขับบนถนน พี่ปั้นจัดห้องให้นิ้งนอนที่ห้องนอนเล็ก ส่วนผมนอนโซฟาอีกแล้ว พี่ฟ้าถือโอกาสที่นานๆ ผมจะมาค้างด้วยเลยจัดชุดใหญ่มาดื่มกันต่อในบ้าน ผมก็สนองความต้องการเต็มที่ ไม่ได้เมาหนักๆ มานานมากแล้ว นิ้งบอกว่าให้เมาตามสบายเพราะลาพักร้อนให้แล้วสามวัน เพราะสภาพผมไม่พร้อมจะสอนใคร เหมือนคนอื่นจะดูออกกันหมดเลยอนุมัติกันพร้อมหาคนสอนแทนเรียบร้อย

จริงๆ ปัญหาหลายๆ อย่างที่เกิดขึ้นคนที่รับรู้ทุกเหตุการณ์คือนิ้ง และมันก็ไม่ค่อยได้พูดให้คนอื่นฟัง ยกเว้นแต่บางครั้งที่คนอื่นเองก็รู้เรื่องมันถึงจะรวมตัวกันพูดเรื่องผม แต่ครั้งนี้มันค่อนข้างหนักกว่าที่ผ่านมา ผมเองก็ไม่คิดจะเล่าให้คนอื่นฟังอยู่แล้ว นิ้งเองเดิมทีก็ไม่อยากเล่า แต่พอเหล้าเข้าปากมากๆ เข้าแทบทุกเรื่องที่เพิ่งคุยกันไปก็หลุดบ่นผมออกมาทีละคำสองคำ จนพี่ปั้นพี่ฟ้าจับใจความจนรู้เรื่องไปด้วย

“กูนึกแล้วว่าต้องมีปัญหา เด็กมันหลงมึงจะตายใครๆ ก็ดูออก มึงเองก็หลงเด็ก แต่เสือกทำนิ่งเก๊กซะเด็กมันหงอ มันงงดิวะจะมีอะไร นัวเนียกับเพื่อนตลอดแล้วบอกว่ารักกู จะจริงเหรอวะ”พี่ฟ้าเริ่มผสมโลงกับคำบ่นของนิ้ง พี่ปั้นที่เริ่มเมาก็นั่งพยักหน้าสนับสนุนแฟนตัวเองเต็มที่

“ไอ้หนูเนมน่ารักจะตายไป กุ๊กไก่น้อยๆ กลัวสมภารทิ้ง แต่จริงๆ สมภารก็กลัวแดกมากๆ จะติดใจไก่เหมือนกัน ใจบอกผมเป็นมังสวิรัติครับ แต่ปากมันแผล่บ ถุย ไม่ใช่คนจริงนี่หว่า”พอเมาแล้วพี่ฟ้าสำบัดสำนวนขึ้นเยอะ ด่าจนผมหลุดหัวเราะด้วยเลย

“ใช่ๆ ตัวแค่นั้น ลองกล้าทิ้งไปดิ ไปลากกลับมาปล้ำสักยกสองยกเอาให้ติดใจเดี๋ยวก็หงอ รับรองไม่กล้าไปไหนอีกเลย”

“พี่ปั้นเอาประสบการณ์ตัวเองมาพูดเลยใช่มั้ยเนี่ย”

“อย่าพูดไปน้องโก้ อย่างพี่นี่เหรอจะเข็ด ฮ่าๆๆ”

“ทั้งหมดนะ ต้องโทษเพื่อนมึงทั้งน้องเจทั้งไอ้ตี๋เลยที่ทำให้มึงเป็นแบบนี้ ถ้ามึงไม่ตัวติดกับสองคนนั้นมาก มึงคงไม่ต้องพยายามทำตัวเป็นเสาเป็นคานคอยรับน้ำหนักทั้งคู่ แต่ก็อย่างว่า น้องเจปัญหาแม่งเยอะ ขาดมึงชีวิตแม่งจะเป็นไงกันก็ไม่รู้ ไอ้ตี๋ก็ใช่ย่อย แล้วเสือกคบกันแบบแปลกๆ ไม่มีใครยุ่งเรื่องส่วนตัวกันเลย กูว่ามึงคงติดจากตอนอยู่กับไอ้พวกนั้นแน่ๆ ใครจะทำไรก็ทำ ไปไหนก็ไป กูก็อยู่ของกูอย่างนี้ได้ มึงคิดอย่างนี้ใช่มั้ย ตอบกูมา”

“ใช่ๆ ใช่เลย พูดถูกโดนใจกดไลค์เลย”เปล่า ไม่ใช่เสียงผม เป็นเสียงจากหนึ่งสาวในบ้านที่พยายามประคองคอตัวเองให้ตั้งตรง

“อย่างนั้นมันก็ไม่ถูก เมียนะเว้ยไม่ใช่เพื่อน ถ้าเมียเนี่ยจะไปไหนมาไหนแม่งต้องบอกเราก่อน อย่าให้ไปแรดกับคนอื่นให้มาก จำไว้ด้วยนะที่พูดเนี่ย อย่าแรดเข้าใจมั้ยที่รัก วันๆ โทรหาใครบ้างต้องเช็คดู โทรออกชื่อไหนบ่อยๆ มึงกดโทรไปเลย บางทีมีเปลี่ยนชื่อให้ไม่ผิดสังเกตด้วยนะ กูก็ไม่เข้าใจว่าทำไมร้านน้ำแข็งแม่งโทรมาได้ทุกวัน กูสั่งให้มาส่งทุกวันประจำอยู่แล้วจะเสือกโทรมาถามอะไรวันละสองรอบสามรอบ เดี๋ยวไว้กูจับได้ก่อนว่ามันใครเดี๋ยวรู้กัน”หลังๆ ผมว่าไม่เกี่ยวกับผมแล้วล่ะ หันไปเล่นงานแฟนตัวเองที่นั่งสงบนิ่งเอนตัวไปซบหลบความผิดชัดๆ ผมฟังๆ แล้วเริ่มไปไกลละ กู่ไม่กลับกันทั้งคู่ พี่ปั้นก็พยายามแก้ตัวแต่พี่ฟ้าก็ซักไม่หยุด ผมปลุกนิ้งให้ลุกขึ้นแล้วช่วยพยุงมันขึ้นไปส่งบนห้อง ลงมาเก็บกวาดของข้างล่างแล้วไล่เจ้าของบ้านไปนอน พี่ฟ้าเอาเสื้อผ้ามาให้ยืมใส่ ผมปิดไฟนอนในห้องนั่งเล่น มีหมอนผ้าห่มวางไว้เรียบร้อย

พอเสียงคนอื่นๆ หายไปก็กลับมาจมกับความคิดตัวเองเหมือนเดิม ผมไม่เชิงว่าจำคีย์ได้ตั้งแต่แรก เพราะครั้งนั้นที่เคยเห็นตอนอยู่กับเนมก็เห็นห่างๆ แล้วก็นานแล้ว แต่พอเจอกันบ่อยๆ รวมทั้งที่มาก็เลยจำได้ว่าใช่...คนเดียวกับตอนนั้น ผมไม่เคยคิดมากเรื่องที่เนมคบใครหรือผ่านใครมาบ้าง แม้แต่กับคนนี้ ถ้าทุกอย่างมันเป็นแค่อดีตที่ผ่านไปแล้ว ผมจะไม่คิดมากเลย แต่กับเพื่อนสนิทเนมคนนี้มันไม่เหมือนกัน ลึกๆ แล้วผมรู้สึกว่ามันไม่ใช่ แต่อะไรหลายๆ อย่างที่แสดงออกกลับทำให้เห็นว่าไม่ได้ต้องการเนมกลับไป ถึงจะพอมองเห็นเยื่อใยให้กันก็ตาม ใช่...ผมคิดว่ามองเนมไม่ผิด เหมือนที่เนมเองก็มองผมแบบนั้น เนมเองก็ตัดความรู้สึกที่เคยมีให้คีย์ทิ้งไปไม่ได้ทั้งหมด ผมไม่โกรธไม่ระแวงเพราะเข้าใจ

คนเราเติบโตมาไม่เหมือนกัน มีประสบการณ์ไม่เหมือนกัน ผมอาจจะถูกปลูกฝังเรื่องการเชื่อใจมาตั้งแต่จำความได้ เรื่องนี้เป็นเรื่องสำคัญ เพราะงั้นคำสัญญาเป็นเรื่องสำคัญ ผมยอมรับว่าเสียใจที่เนมไม่เคยใส่ใจเรื่องนี้ และเหมือนจะลืมไปด้วยซ้ำ แต่เพราะตอนนั้นเนมเด็กมาก ไม่แปลกที่จะลืมคำพูดพวกนี้ไปบ้าง แทบทุกครั้งที่ผมมักมีความรู้สึกเสียใจ หรือรู้สึกเหมือนจะสูญเสีย เหตุผลเดียวที่ยกขึ้นมาเพื่อปลอบใจและควบคุมอารมณ์คือ....เนมยังเด็ก....แค่เหตุผลนี้เท่านั้นที่จะทำให้ทุกอย่างหยุดลง ต่อให้จากนี้ไปอีกสิบปี ยี่สิบปี คำๆ นี้ก็ยังจะเป็นคำเดียวที่ใช้ได้เสมอ

เรื่องของความรู้สึกเป็นเรื่องอธิบายยาก ผมไม่เชื่อว่าคนๆ หนึ่งที่เคยมีแฟนหลายๆ คน เมื่อเลิกกันแล้วจะเลิกรักได้หมดใจทันที ความผูกพันมันมี ความรู้สึกดีๆ มันมี แต่สักวันหนึ่งมันจะค่อยๆ ลดน้อยลงไปเรื่อยๆ ทุกสิ่งทุกอย่างมันต้องใช้เวลา....ในการลืม ปรับตัว ปรับใจ.......ผมไม่เคยคิดรั้งเนมเอาไว้หากเนมตัดสินใจจะไป แต่ถ้าเนมไม่ไป....ผมมีเวลาให้ทั้งชีวิตเพื่อเรียนรู้กันไปเรื่อยๆ ค่อยๆ ปรับ ค่อยๆ เปลี่ยน หาหนทางที่เราจะอยู่ร่วมกันได้ตลอดไป......มันแค่ต้องใช้เวลา แต่....ผมไม่เคยพูดออกมา...มันก็เท่านั้น ได้แต่คิด...แค่นั้น บางทีปัญหาทั้งหมดมันอาจจะเป็นเพราะผมทำสิ่งที่คิด.....อาจถึงเวลาที่จะลองทำแบบไม่คิดดูสักที


ผมตื่นมาตอนเพราะนิ้งมาปลุกบอกว่าพี่ศักดิ์มารับแล้ว ให้ผมไปนอนบนห้อง ผมก็เดินขึ้นไปนอนต่อแล้วหลับยาว ตื่นอีกครั้งเกือบบ่าย เจ้าของบ้านตื่นกันเรียบร้อยแล้ว พี่ฟ้าเตือนเรื่องรถให้ติดต่อประกันด้วย ตอนนี้ยังจอดทำความสนิทกับกำแพงร้านอยู่ที่เดิม คุยโทรศัพท์เสร็จพี่ฟ้าก็ไล่ให้ไปทำอะไรมาให้ทาน นานๆ มาค้างเลยใช้ซะเลย พี่ปั้นคอยเป็นลูกมือให้ สักพักพี่ฟ้าก็เดินมายื่นโทรศัพท์ให้ ผมรับมางงๆ พอดูเลยคิดเลยว่าเอาแล้วไง พี่ฟ้าเล่นกูแล้วไง โทรไปเล่าให้พี่เอ็กซ์ฟังแน่ๆ แล้วรายนั้นมีหรือจะไม่เล่าเจต่อ

“ว่าไงเจ”

“ไม่ต้องว่าไงเลยนะ มีเรื่องขนาดนี้ทำไมไม่เล่าไม่บอก นึกแล้วเชียวว่าคราวก่อนที่มีปัญหามันแปลกๆ คุยไปคุยมาแล้วงง เล่าให้พี่เอ็กซ์ฟังพี่เอ็กซ์ยังถามเลยว่าเคลียร์กับโก้หรือพูดคนเดียว เพราะเห็นเจพูดคนเดียวตลอด ตกลงมีปัญหามากเลยใช่มั้ย”

“นิดหน่อย ตอนนี้โอเคแล้ว”

“แน่ใจนะ แต่ฟังจากพี่ฟ้าพี่เอ็กซ์แล้วไม่นิดเลยว่ะ กูไม่เคยรู้เลยว่ามึงรู้สึกถูกทิ้ง กูขอโทษนะ”

“ช่างมันเถอะ ตอนนี้กูโอเคแล้ว”

“อืม แต่กูก็ยังเป็นห่วงมึงอยู่ดี เดี๋ยวกูไปหานะ ไม่อยากทิ้งมึงให้อยู่กับปัญหาคนเดียวอีกแล้ว”

“อย่าเลย.....ถ้าเจมามันอาจกลายเป็นปัญหาใหม่ขึ้นมาอีก กูขอโทษที่บอกแบบนี้ เนมพยายามปรับใจตัวเองได้แล้ว ไม่ระแวงมึงแล้ว แต่ตอนนี้จะเป็นยังไงกูไม่แน่ใจเหมือนกัน บางทีกูอาจชินกับการอยู่คนเดียวแก้ปัญหาคนเดียวนานเกินไป แต่ตอนนี้คนที่กูอยากให้อยู่ด้วยไม่ใช่มึงว่ะเจ....เข้าใจกูนะ”ผมไม่รู้หรอกว่าเจจะเสียใจหรือเปล่า แต่คิดว่าไม่ เจน่าจะเข้าใจ หรือถ้าไม่เข้าใจก็ปล่อยให้เป็นปัญหาของพี่เอ็กซ์ที่จะปลอบใจเจเองแล้วกัน

“.......อืม...ดีใจนะที่โก้พูดแบบนี้ แล้วจะรอฟังข่าวดีนะ...พี่โก้”

“ตกลง”ผมยิ้มแม้สายจะตัดไปแล้ว คำเรียกที่ไม่ได้ยินมานานมาก คำที่ครั้งหนึ่งพ่อแม่ของเจปลูกฝังไว้ตั้งแต่ครั้งแรกที่พบเจอ....น้องเจ


กว่าจะทำอาหารเสร็จลงมือทานกันนิ้งก็กลับมาอีกรอบ สีหน้าไม่สบายเอาซะเลย สบตาแล้วพยายามหันหน้าหนีผมแบบนี้ก็เดาได้เลย ที่บอกว่าไม่ต้องไปคุยกับเนมนี่มันคงไปคุยมาเรียบร้อยแล้วชัวร์

“นึกแล้วว่ามึงต้องไป”ผมทักทายพี่ศักดิ์แล้วหันมาบ่นมันทันที พี่ปั้นเดินไปตักข้าวต้มมาให้พี่ศักดิ์อีกชาม ทุกคนนั่งเกาะกลุ่มรวมกันอย่างไม่ปิดบังความอยากรู้

“ขอโทษ...ก็มันอดไม่ได้นี่”

“แล้วเป็นไง ทำไมนิ้งกลับมาหน้าหงอยแบบนี้ น้องเนมโกรธไอ้โก้มาเลยเหรอ”พี่ปั้นถาม

“เปล่าหรอกค่ะพี่ ก็เหมือนจะเคลียร์ได้นิดหน่อย คือนิ้งไม่ได้เรื่องที่ทะเลาะกันตรงๆ แต่นิ้งพูดถึงความโง่ของโก้มันแบบรวมๆ น่ะพี่ คนมันง่าวไม่เคยมีแฟน พอริจะมีดันมีแฟนเด็กก็ปรับตัวกันยากอย่างนี้แหละ นิ้งพยายามบอกน้องว่าโก้มันมีปมยังไง เจอเพื่อนรักทิ้งไปทีละคนสองคนจนหมดเหลือมันหัวเน่าๆ คนเดียว น้องเนมซึ้งนะ น้ำตาซึมร้องเลย แต่เหมือนน้องยังสับสน อันนี้นิ้งเข้าใจ มาดไอ้โก้เหมือนมาเฟียขนาดนี้ นิ้งไปพูดซะมันกลายเป็นเด็กเอ๋อ เนมคงงงน่ะ แต่ก็คล้อยตามนะจะบอก อันนี้ความดีฉัน แกค่อยตอบแทนทีหลังแล้วกัน เดี๋ยวจะทวงอีกที”

“ก็ฟังดูดีนี่”

“ใช่ค่ะพี่ปั้น ทุกอย่างดีหมด ยกเว้นตอนจะกลับ นิ้งอยากให้เนมมาเห็นสภาพอีโก้นอนตายเมื่อเช้ามาก แต่น้องขอเวลา นิ้งโอเคนะ เดี๋ยวค่อยตื้อใหม่ไม่เป็นไร ทีนี้เพื่อนน้องโทรเข้ามาพอดี คนแรกเหมือนมีเรื่องด่วนให้น้องไปหา น้องก็เลยบอกเดี๋ยวเจอกันไปที่คณะ เหมือนจะเรื่องด่วนมากกกกก คือนิ้งนั่งกันในห้องสองคน เสียงในโทรศัพท์มันเลยแว่วๆ ให้ได้ยินนิดๆ น่ะ ไม่ได้พยายามเงี่ยหูฟังเลยจริงๆ นะ นิ้งก็กะว่าเดี๋ยวไปส่งน้องแล้วกล่อมๆ ระหว่างทางอีกสักรอบ ถ้าคุยกับเพื่อนเสร็จจะได้ฉกตัวมาเลย แต่มันติดตรงนี้สิ นิ๊ดดดดดดดดเดียวจริงๆ”

“อะไรๆ”

“ก็ดันมีอีกคนโทรมา นิ้งนึกว่าคนแรกจะโทรมาเร่งหรืออะไรสักอย่าง ด้วยความปากไวอยากให้น้องมาด้วยไง นิ้งเลยบอกไปว่าอีโก้รถชน”

“อ้าว”พี่ฟ้าร้องพอๆ กับผมที่อ้าปากเตรียมท้วงเหมือนกัน แต่ติดที่สองสาวกำลังลุ้นทั้งคนเล่าคนฟังเลยขัดไม่ได้ พอจะพูดขัด พี่ปั้นก็พูดแทรกขึ้นมาแถมตบหน้าขาพี่ฟ้าไว้ไม่ให้พูดอะไรออกมาอีก

“ไม่เป็นไรนี่ มันชนจริงๆ นิ้งไม่ผิดหรอก แล้วไงต่อ”

“ก็อีกคนที่โทรมาน่ะ ดันรถชนเหมือนพระเอกของเราเลยไง เนมฟังแล้วตาโตใหญ่เลย อึ้งไปเลย จริงๆ นิ้งไม่ได้อยากหาข้ออ้างที่มันตรงกันแบบนี้เลยนะ มันบังเอิญจริงๆ รู้งี้โกหกเรื่องอื่นที่ไม่ใช่รถชนเหมือนกันก็ดี”

“อ้อ......อ้อ......อ้ออออออออ”

“อ้ออะไรปั้น ขอเข้าใจด้วย งง”

“ก็.....เนมไม่ได้มาที่นี่ ก็........”

“เออสิ ไม่ได้มา งั้นนี่แสดงว่าไปหาอีกคนที่รถชนน่ะดิ”พี่ฟ้าขยายความยิ่งทำให้บรรยากาศเงียบไปอีก ผมพยายามนั่งเดาว่าใครน่าจะเป็นคนแรกที่โทรให้ไปหา แล้วใครที่รถชน แต่เดายากเหมือนกันเพราะไม่ได้คุยกับเนมเลย รู้แค่ว่าไปอยู่ห้องคีย์เท่านั้น

“เปล่าค่ะพี่ฟ้า จริงๆ เนมก็ละล้าละลังเหมือนกัน ถามนิ้งใหญ่เลยว่าโก้มันเป็นไงบ้าง หน้าเสียหน้าเบะเลย นิ้งสงสารเลยบอกไปว่าเมาแล้วขับชนกำแพง น้องคงเดาได้ว่าไม่น่าจะหนัก น้องอยากมานะ พยายามจะโทรไปหาเพื่อนคนอื่นให้ไปช่วยดูเพื่อนที่รถชนแต่โทรไม่ติด ก็คนแรกที่นัดกันนั่นแหละ ก็เลยต้องไปหาคนนั้นก่อน แล้วเดี๋ยวจะโทรหานิ้งถามอาการโก้อีกที.....ฟังแล้วน้อยใจเปล่าวะโก้”

“ไม่”

“จริงดิ”

“เออ ดีแล้วที่ไม่มาเห็นกูสบายดี อย่างนั้นเดี๋ยวจะพาลไปโกรธมึงอีกคน”

“เหรอ ไม่รู้ดิ กูแอบนอยด์ใส่ไปนะที่ไม่มาหามึงแต่ห่วงเพื่อนมากกว่า พอกูไปส่งที่คณะก็ให้พี่ศักดิ์พามาที่นี่เลย ไม่ได้รอดู”

“อย่าคิดมาก เนมคงมีเหตุผลของเนม ที่เนมทำมันไม่ใช่เรื่องผิด แค่ไม่ถูกใจมึงแค่นั้น กูเองก็เคยไม่เลือกเนมก่อนเหมือนกัน คิด
ว่ากรรมตามสนองกูก็ได้มึงจะได้สบายใจ”

“เออ...กูก็คิดงั้นแหละ ตอนแรกก็น้อยใจเนมนะ แต่พอติดไฟแดงก่อนเลี้ยวมาเนี่ย กูก็คิดได้ว่าอย่างมึงน่าจะโดนซะมั่ง เลยสบายใจขึ้นมาทันที มึงก็อย่าโกรธกูล่ะ คิดซะว่าเป็นกรรมแล้วกัน”

“นั่นไงพี่นึกแล้ว ก็ยังงงอยู่ เห็นนั่งหัวเราะบนรถดีๆ เพราะเข้ามาในบ้านทำไมทำหน้าเศร้า”พี่ศักดิ์พูดเสริมแล้วหัวเราะ ท่าทางจะงงพฤติกรรมแฟนตัวเองเหมือนกัน


หลังจากทานข้าวกันเสร็จนั่งคุยสักพักเราก็แยกย้ายกัน เรื่องรถเคลียร์กับประกันแล้ว ให้รถมาลากไปซ่อมเรียบร้อย ช่วงนี้อาศัยบริการแท็กซี่ชั่วคราว กลับมาถึงห้องอาบน้ำเปลี่ยนชุดใหม่ มองสภาพห้องที่ไม่ได้สำรวจชัดๆ มานาน กองหนังสือวางเต็มโต๊ะหน้าโซฟาจนล้นมาอยู่บนพื้น แก้วกาแฟสามใบแช่ในอ่างล้างจาน เสื้อผ้าในตะกร้าไม่ได้ส่งซัก เตียงนอนยับย่นคงสภาพสุดท้ายที่เนมลุกไปจากเตียงเช้าวันนั้น นั่งลงบนเตียงพร้อมมองเบอร์โทรศัพท์เบอร์เดียวที่พยายามโทรออกและส่งข้อความหามาหลายวัน ยกเว้นเมื่อวานที่ไม่ได้ติดต่อไปเลย เนมคงคิดมากและร้อนใจมากเมื่อนิ้งบอกว่าผมรถชน สีหน้าเนมคงกังวลและเศร้าจนนิ้งแกล้งหลอกเรื่องอาการไม่ได้ ใบหน้าเนมที่โชว์พร้อมชื่อบนหน้าจอยังส่งยิ้มทะเล้นๆ ปนเขินขณะถ่ายภาพตัวเองแอบหอมแก้มผมตอนนอน ผมกดโทรออก.....นานจนสายตัดไป ไม่มีการกดรับเหมือนทุกครั้งที่ผ่านมา ข้อความเป็นทางเลือกที่สอง ข้อความที่เคยพิมพ์ทักทายตอนเช้าถูกพิมพ์แล้วลบหลายครั้ง ถามเรื่องทานข้าวก็ไม่ดี หรือสุขภาพ...ถึงจะเป็นห่วงแต่ก็ยังไม่ใช่ที่ต้องการส่งหา สุดท้ายมีเพียงคำสั้นๆ เพียงคำสั้นๆ ที่ตรงใจมากที่สุดและอยากบอกมากที่สุด

’คิดถึง....พี่ไปรับนะ’

[kimboom]

อิอิ...กด+คนแรก... 

[sugarrock]

ตอนก่อนเชียร์แต่หนูเนม ตอนนี้เชียร์ทั้งคู่เลย สู้ๆ คะ

[GimNgek]

หายมาม่าสักทีเถอะ อืดหมดแล้ววววววววววววว

[nutty2554]

ประโยคสุดท้ายของพี่โก้


คือประโยคที่ทำให้เรายิ้มได้ ตลอดหลายช่วงที่ผ่านมา



 


เนมจะให้ไปรับหรือเปล่า ไม่รู้ แต่แค่โก้บอกว่าคิดถึง ก็โอเคแล้ว^ ^

[Tassanee]

อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก


สู้ๆๆ ค่ะ 

[ju_on]

ทำตามหัวใจบ้างเหอะพี่โก้ ลุ้นจนเหนื่อย
พอเข้าใจเนม แต่ตอนนี้น่าจะมาหาพี่โก้ได้แล้ว

พี่โก้ทำอะไรเด็ดขาดสักที เลิกกลัวที่จะเหนี่ยวรั้งน้องได้แล้ว
เพื่อนพี่ทุกคนยังดูออกเลยว่า น้องทั้งรัก ทั้งหลงพี่แค่ไหน
พยายามสู้เพื่อความรักบ้างเหอะพี่ ทุกคนเชียร์พี่ใจจะขาดแล้ว

[naamsomm]

คิดถึง  พี่ไปรับนะ
อ๊ายยยยยยยยยยยยย  พี่โก้
เราเป็นเนมคงอ่านแล้วน้ำตาไหลอ่ะ
รู้สึกดีนะ แต่มันก็คงยังหน่วงๆอ่ะ

รอตอนหน้าของเนม
อยากรู้ก้องกับคีย์ 
ต้องการอะไรกันแน่
 

[kuku]

ยังไม่หายเศร้ายังไม่อ่าน
ดีกันเมื่อไหร่ค่อยเจอกัน