หัวข้อ: รักติดเรท!! NC 17+ [up!!! ตอนที่22 จบ 2/02/12]

[leeteuk]

หวาน หวาน  มากอ่ะ  อิจฉานะนี่

เห้อ  เมื่อไรจะมามีแบบนี้บ้างนะเรา  เห้อ

[*SparklinG*]

ตอนแรกๆยังกัดกันอยู่เลย มาหลังๆหวานกันมากเลยนะเนี่ย แต่เอ เบสหายสาบสูญไปเลยแฮะ

[mascot]

หวานไปไหน
ระวังมดนะ

[butajang]

ขอบคุณนะคะ ทั้งตอนพิเศษเเละ ตอนใหม่ ว่าเเต่ หู + หาง ไม่ใส่เเล้วเหรอ55++ เเต่ตอน นี้หวานมากเหอะ ถ้ารักกันเเล้วไม่มีปัญหาก็ดี นะเนี่ย

[TanyaPuech]

 

หวานเจี๊ยบๆๆๆๆ

หวานกันไปนานๆน่ะช๊อบชอบ

[Nabee]

หวาน และน่ารักมาก ๆ เลยฮะ

อ่านไปก็เขิลไป...เอ็มทำให้ทั้งมายด์ทั้งคนอ่านเขิลจนจะบิดเป็นเกลียวอยู่แล้วอ่ะ >////////<

แต่แอบหวั่น...ว่าเค้าจะหวานส่งท้าย ต้อนรับมาม่าหรือเปล่าเนี่ย????


ไรท์เตอร์อย่ามาม่าเลยนะฮะ...แบบว่าแซม ๆ หน่อยเค้าไม่ว่า...แต่ถ้ามายกถ้วยยกชามเนี่ย

เค้าว่าเค้าคงต้องขอลาตายเลย ณ จุดนั้น...เพราะช่วงนี้มีแต่นิยายมาม่า...เค้าจะตายเอาให้ได้...เฮ้อออออออ อ ออออออ อออ


+1 ให้ไรท์เตอร์ด้วยนะฮะ >////////<

[cLuB]

อ๊ายยยยยย  หวานอะไรอย่างเน้ 



 

[naneku]

หว๊านเกิ๊นนนนน

[shirakao]

-w-// ขอบคุณทุกเม้นต์นะครับ มาอ่านแล้วหายไข้เลย ฮ่าๆๆๆ
เบสกลับมาแน่ๆ ไม่ต้องห่วงครับ อืม ส่วนมาม่า มั้ย อันนี้ ไม่นะ
เรื่องนี้ แต่งสนองตัณหาตัวเอง ฮ่าๆๆๆๆๆ อยากทำเป็นสไตล์ เรทๆ กับตลก โรแมนติค นิดๆ -w-~~
อีกอย่าง เป็นคนไม่ค่อยชอบมาม่านะ เมื่อก่อนอ่านเองยังไม่ไหวเลย ฮ่าๆๆๆๆ
ส่วนหูกับหาง ใส่แน่ครับ อันนี้รับรองความเรทเลย ฮา~~เร็วๆนี้แน่นอน อดใจกันนิด
ส่วนเรื่องอิจฉา คู่นี้ทำใจครับ ฮ่าๆๆๆ เพราะผมแต่งเองยังรุ้สึกอิจฉาเลย ฮ่าๆๆๆ
*ขอบคุณทุกคอมเม้นต์อีกครั้งครับ =w=~

[popup13107]

อิจ ฉา อ๊

กรีสสสสสสส

[JipPy]

อ่านไป มด กัด   ไปทั้งตัวเลยย

[DexTunG]

อิจฉาสุด ๆ   

[dokjarn]

ไม่ได้อิจฉา   แต่มายินดีกับความสุขของเค้า

นี่แหละความหวาน

มดยัง...งง

[aphanite]

อ่านทันแล้ว

แวะมารักติดเรทด้วยคน

หวานจนน้ำตาลขึ้นแล้วค๊า~

[pp4]

อ็อก!
ไอ้คู่นี้มันหวานอะไรกันจริงจังแท้~
อิจฉาอ่ะ! 

[shirakao]

ตอนที่ 15 มาแล้วครับ มาช้าไปหน่อย ต้องขออภัยด้วย เนื่องมาจาก ภาระ ในการเรียนอันหนักอึ้ง+ไม่สบาย
เลย แต่งต่อไม่ออก ฮา~
**เรื่องนี้ไม่มาม่านะครับ เป็นเรื่องที่แต่งเพื่อตัณหาตัวเอง ฮา~ อยากให้มันเป็นแบบ เลิฟคอมเมดี้ ทำนองนั้น
***เบสกลับมาแน่ครับ แต่ ยังไม่ใช่ตอนนี้
****หูกับหางเร็วๆนี้ครับ รับประกันความเรท
*****หลายคนอิจฉาคู่เอ็มxมายด์ คนแต่งยังอิจฉาเลย ฮ่าๆๆๆๆ

-----------------------------------------------------------------------------------

แล้ววันสัปดาห์แห่งการสอบก็ผ่านไปแล้ว 4 วัน หลังจากทุ่มเทไปกับการอ่านหนังสือ และการติวของเอ็ม ผมเลยทำข้อสอบได้มากกว่าเดิม แต่ก็ยังกังวลอยู่ดี เอ็มคาดโทษของผมไว้ชำระทีเดียวหลังสอบเสร็จ เพราะเห็นความพยายามของผม แต่ช่วงนี้เอ็มจะนอนที่หอพักของผมทุกวัน ส่วนแม่ของเอ็มก็ไม่คัดค้านเลย เพราะมันให้เหตุผลกับแม่มันไว้ซะดิบดี ส่วนผมก็ดีที่มันมาอยู่ด้วย -///////- จะได้ให้มันช่วยติวหนังสือ  ส่วนบีมที่ผมสังเกตว่าชอบไปไหนมาไหนกับพี่ปอมบ่อยๆ จนผมลองถามดูแต่บีมก็บอกแค่ ลองๆดูกันไปอยู่ ผมเลยไม่รู้ความคิดของบีมเลย ช่างเป็นคนที่ซับซ้อนจริงๆ ถึงผมจะอยากรู้แค่ไหนก็ไม่กล้าถามต่ออยู่ดี และวันนี้สอบวันสุดท้ายวิชาสุดท้ายที่สอบคือเคมี แต่สำคัญกว่านั้นคือวันนี้ตอนเย็นผมกับเอ็ม จะไปกินบาบีก้อนกัน พอหมดเวลาพักช่วงเที่ยง พวกผมก็เดินขึ้นห้องสอบ ห้องสอบถูกจัดแบบคละเด็กในห้องออกจากกันป้องกันการลอกข้อสอบ ผมสอบห้องเดียวกับบีม ส่วนเอ็มสอบอีกห้องหนึ่ง ตอนแรกมันก็ทำท่าไม่ค่อยพอใจ แต่ก็เปลี่ยนไรไม่ได้ วิชาสุดท้ายที่สอบตอนบ่ายเป็นวิชา ภาษาไทย ผมไม่ค่อยเครียดเพราะแค่ผ่านได้ก็เจ๋งแล้ว ฮา~ เพราะอาจารย์ที่สอนภาษาไทยของผม ค่อนข้างขึ้นชื่อเรื่องการออกข้อสอบที่ยากโคตรๆ แต่เหตุผลของท่านดีมาก ท่านบอกว่า นักเรียนจะได้พร้อมกับการทำข้อสอบแอดมิชชั่น ผมเดินเข้าไปนั่งที่ของตัวเอง หันมองเพื่อนซ้ายขวา ที่นั่งของผมอยู่ติดฝั่งริมหน้าต่าง ช่วงกลางๆ ส่วนบีมนั่ง คนละฝั่งกับผมเลย แต่นั่งค่อนไปทางข้างหน้าหน่อย แต่ไม่ใช่ที่แรก พอบีมหันมามองผม ผมเลยส่งยิ้มให้

   ไม่นานอาจารย์ก็เริ่มแจกข้อสอบ แล้วให้ลงมือทำได้ ผมทำข้อเขียนก่อน แล้วค่อยทำข้อกา
ผมอ่านโจทย์ทีละข้อก่อนรอบนึง แล้วค่อยลงมือทำ ผมเริ่มจากข้อที่ทำได้ แล้วค่อยไปทำข้อยากๆ เป็นวิธีทำข้อสอบที่เอ็มแนะนำมา และผมคิดว่าค่อนข้างเหมาะกับผมทีเดียว เพราะเวลาทำข้อไหนไม่ได้ ผมมักจะติดแหง็ก พาลคิดข้ออื่นไม่ออกไปด้วย





   จนหมดเวลาสอบผมใช้เวลาไปอย่างคุ้มค่า (ทำไม่ทันมากกว่า ฮา~) ผมส่งกระดาษคำตอบให้อาจารย์แล้วเดินออกมา เพื่อนผมหลายคนที่ออกมาก่อนหน้า ก็คุยกันสภาพของแต่ละคนไม่ต่างกันมากนัก ส่วนผมได้แต่ยิ้มแห้งๆ แค่ผ่านก็บุญแล้ว ผมเดินมาห้องสอบของเอ็มที่อยู่ข้างๆ แต่พอเดินมาถึงก็ไม่เห็นใครอยู่ในห้องแล้ว แล้วเอ็มไปไหนหว่า? ผมเลยแยกกับเพื่อนในกลุ่มแล้วเดินมากับบีม พอลงจากอาคารก็เห็นพี่ปอมยืนอยู่ใต้ต้นไม้ มองมาทางผมกับบีม แต่คงมองบีมมากกว่า ผมมองซ้ายขวาแต่ก็ไม่เห็นวี่แววของเอ็มเลย ผมเลยเดินเข้าไปถามพี่ปอม

“พี่ปอม อยู่แถวนี้นานยังอ่ะ?”

“ก็สักพักอ่ะ ทำไมหรอ?”

“พี่เห็นเอ็มบ้างป่ะ?”

“เห็นๆ มันเดินไปทางลานไทรอ้ะ ลองไปดูดิ”

“ขอบคุณครับ”พอรู้ที่หมายของตัวเองแล้ว ผมเลยบอกลาบีมและพี่ปอมทันที มุ่งหน้าไปยังลานไทร ซึ่งอยู่ทางด้านหลังอาคาร 3 ที่เป็นตึกสอบของผม ผมเดินผ่านสนามบาส ส่วนสายตาก็มองตรงไปยังลานไทร พอผมเดินใกล้ขึ้น ผมก็มองเห็นเอ็ม เกมส์ และผู้หญิงอีกคน ซึ่งผมไม่รู้ว่าเป็นใคร และมาทำอะไรที่นี่ แต่ทั้งสามคนกำลังคุยกัน ดูจากสภาพแล้วคงไม่ใช่เพื่อนเก่ากลับมาเจอกันแน่ ผมหยุดเดิน รู้สึกจุกที่อก ผมหายใจเข้าช้าๆ แล้วตัดสินใจเดินเข้าไป พอผมเดินเข้าไปใกล้ ผมจงใจเดินเหยียบกิ่งไม้ที่พื้น ทั้งสามคนหันมามองผม ด้วยสีหน้างงๆ แต่ดูจะมีเอ็มคนเดียวที่ดูตกใจ ผมฝืนยิ้มให้ เพราะอาการจุกที่อก มันมากกว่าเดิม

“ทำอะไรกันอยู่หรอ?”ผมพูดออกไป แต่สายตา ผมจับจ้องที่เอ็มคนเดียว

“เอ่อ มายด์นี่หลิว หลิวนี่มายด์นะ”เอ็มเป็นคนแนะนำ ส่วนเกมส์มันคงไม่รู้จะพูดไร เลยอยู่เฉยๆ

“ยินดีที่ได้รู้จักจ๊ะ” หลิวเป็นคนพูดขึ้นมาก่อน ผมมองหลิวแบบพินิจ ตัวเล็ก ขาว น่ารักตาโตๆ ผมหน้าม้ายาวไปถึงหลัง ถูกปล่อยให้สยาย ให้ตายเถอะ!! สเปคผู้ชายเป็นงี้หมดรึไง??

“เช่นกันครับ”ผมยิ้มกลับไปตามมารยาท

“หลิว มีไรอีกรึเปล่า ถ้าไม่มีเอ็มขอตัวล่ะ”เอ็มโพล่งขึ้นมาแล้วเดินมาหาผม แล้วกอดคอผมแล้วก็ลากออกมาเลย ผมเลยไม่ทันได้บอกลาหลิวกับเกมส์ พอเดินมาพ้นจากแถวนั้น ผมเลยตัดสินใจถามเอ็ม

“เอ็ม หลิวเป็นใครหรอ?”

“เพื่อน”เอ็มตอบกลับมาสั้นๆ แต่ก็ไม่ได้ทำให้ความสงสัยผมลดไปเลยแม้แต่น้อย



หลังจากที่ผมตุนมื้อเย็นไว้ซะเต็มอิ่มแล้ว เราก็ออกจากร้านบาบีก้อน แต่ตอนที่เรากำลังจะออกจากร้านก็มีโทรศัพท์เข้ามา ผมไม่รู้ว่าใครโทรมา เพราะเอ็มแยกไปคุย ผมเลยไม่กล้าถาม

“มายด์ วันนี้เราคงไปนอนค้างด้วยไม่ได้นะ เดี๋ยวไปส่งที่หอ”

“อื้อ” ผมไม่อยากซักไซ้ต่อ เลยยอมๆไป

เอ็มมาส่งผมที่หอแล้วมันก็กลับไป ในใจผมอยากถามมันมากมาย แต่ก็ไม่กล้าถาม




Beam side!

หลังจากที่แยกกับมายด์ผมกับพี่ปอมก็เดินมาที่บ้านผม ผมให้พี่ปอมนั่งรอข้างล่างแล้วขึ้นไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า พอทำภารกิจเสร็จผมก็ลงมาเห็นพี่ปอมกับแม่กำลังนั่งคุยกัน พอแม่กับพี่ปอมเห็นผมลงมาแล้ว ก็คุยกันอีกสักพัก แล้วผมกับพี่ปอมก็ขออนุญาตแม่ออกมา เพราะขี้เกียจไปไกล ผมกับพี่ปอมเลยหาข้าวกินแถวๆนั้น สุดท้ายเลยตกลงเข้าร้าน สุกี้สุโขทัย ซึ่งชื่อมันไม่ได้มีความเข้ากันเลยในความคิดผม แต่ก็ถือว่าอร่อยจริงๆ แต่ราคาค่อนข้างแพง แต่พี่ปอมจ่ายผมเลยโอเค ฮา~

พอเข้าไปในร้านเลือกที่นั่งเสร็จสรรพ ผมสั่งสุกี้แห้งส่วนพี่ปอมสุกี้น้ำ เพราะกินร้านนี้บ่อย ผมเลยไม่สั่งแบบน้ำ เพราะมันร้อนโคตรๆ  ไม่นานสุกี้น้ำของพี่ปอมก็มาเสิร์ฟก่อน แล้วตามด้วยของผม


“พี่ปอมจะนั่งอมตะเกียบอีกนานมั้ย?”ผมมองพี่ปอมที่นั่งอมปลายตะเกียบ

“ก็มันร้อนอ้ะ เป่าให้พี่หน่อยดิ”พี่ปอมว่าพลางเลื่อนชามสุกี้มาให้ผม

“ตลกล่ะ เป่าเอง”ผมเลื่อนกลับไป

“โห ใจร้าย”พี่ปอมว่าพลางเอาตะเกียบที่อมไว้มาจิ้มปากผม ผมได้แต่ทำปากเบ้ เพราะปลายตะเกียบมันยังชื้นๆแฉะๆอยู่เลย =[]=!!  แล้วพี่ปอมก็ดึงตะเกียบกลับไป คีบปลาหมึกมาใส่จานผม ผมเลยมองแบบงงๆ

“ชอบไม่ใช่หรอ กินดิ”ผม งง หนักกว่าเก่า พี่ปอมรู้ได้ไงหว่า? ว่าผมชอบ

“พี่ปอมรู้ได้ไงอ้ะ”

“ก็ถามแม่มา เมื่อกี้”

“อ่านะ” (เข้าทางแม่เลยหรอ ฮา) ผมเลยคีบปลาหมึกกิน อย่างสบายใจ

“พี่ปอม บ้านอยู่แถวไหนอ้ะ?” คบกันมาได้สักพัก ผมยังไม่รู้จักบ้านพี่ปอมเลยล่ะ ฮา

“ทำไมจะไปบ้านพี่หรอ”

“อาจจะ บอกมาก่อนดิ”

“อยู่หลังอำเภอ”

“งี้ก็ไม่ไกลอ่าดิ”

“ถ้าไกล จะมาเฝ้าขนาดนี้ได้หรอ”พี่ปอมตอบกลับมาแบบกวนๆ

“กินเสร็จแล้วพี่จะไปไหนต่ออ้ะ”

“อืม ความจริงพี่อยากเข้าห้องบีมอ้ะ ได้ป่ะ?”

“ฝันไปได้เลย”เรื่องไรจะให้ขึ้นไปง่ายๆล่ะ

“โห ใจร้ายจริงๆ ตอบแบบไม่คิดเลย”พี่ปอมทำเสียงสลด

“งั้น ไปเดินเล่นริมน้ำกันมั้ย?”ผมเลยเสนอข้อนี้ไปแทน

ดูเหมือนพี่ปอมจะเห็นด้วย เพราะพี่ปอมยิ้มให้แทนคำตอบแล้วก็กินต่อ  พอกินเสร็จเราก็เดินไปทางริมแม่น้ำ ซึ่งมีทางลาดลงไปข้างล่างด้วย แต่ผมกับพี่ปอมเดินบนทางเดินข้างบน พอเดินไปได้สักพักผมกับพี่ปอมก็นั่งบนราวระเบียงที่ทอดยาวไปตลอดทาง

“บีม ขอบคุณนะ ที่ให้โอกาสพี่”

“ก็  เลือกคนที่เขารักเราก็ต้องดีกว่าคนที่เขาไม่รักเราไม่ใช่หรอ?”ผมหันไปมองพี่ปอม

“พี่สัญญา จะใช้โอกาสนี้ให้คุ้มที่สุด”พี่ปอมมายืนอยู่ข้างหน้าผม

“โห อย่าสัญญาเลยพี่ ทำให้ได้ก็พอ”ผมชกไปเบาๆที่อกของพี่ปอม

“ครับ”พี่ปอมขยับตัวเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น ส่วนผมก็เอนหลังไปนิด

“เหวอ!!”ช่วงจังหวะนั้น ถ้าพี่ปอมคว้าผมไม่ทัน ผมอาจได้เข้าโรงพยาบาลแล้ว เพราะผมลืมไปว่าข้างหลังผมมันไม่มีไรรองรับ พี่ปอมดึงผมกลับเข้ามาจนชิดกับอกของพี่ปอม ด้วยความอาย ผมเลยเบนหน้าหันไปทางอื่น

“??!!” ผมจ้องค้างกับภาพที่เห็นข้างล่าง ผู้ชายผู้หญิงคู่หนึ่งที่ยืนคุยกันนั้น ช่างคุ้นเคยสุดๆ ผมเลยเพ่งมองดีๆ

“มีไรหรอบีม?”

“พี่ปอม นั่นเอ็มใช่ป่ะ?”พี่ปอม มองลงไปเช่นเดียวกับผม

“เอ็ม กับ หลิว???”ผมไม่แน่ใจในสายตาของตัวเอง เพราะมันเริ่มมืด แต่ใช่แน่ๆเอ็มกับหลิวยืนคุยกันอยู่ แต่คุยอะไรล่ะ? วันนี้เอ็มต้องอยู่กับมายด์ไม่ใช่หรอ? แล้วหลิวมาจากไหน คำถามมากมายในหัวผมวุ่นวายไปหมด ผมอยากเดินลงไปแล้วถามจริงๆ แต่ทำแบบนั้นก็คงไม่ดี เพราะมันไม่ใช่เรื่องของผม

“พี่ปอม ว่าเราควรจะบอกมายด์มั้ย?”ผมหันไปถามพี่ปอม

“พี่ว่า อย่าเพิ่งไปยุ่งเลย รอให้เจ้าตัวรู้ดีกว่า”

ผมพยักหน้าให้แทนคำตอบแต่สายตาก็ยังไม่ลดละ หลิวกลับมาทำไมตอนนี้นะ!


จากนั้นผมกับพี่ปอม เดินออกมาจากตรงนั้นเพราะอยู่ไปก็ไม่รู้จะได้ไร สุดท้ายก็เดินกลับมาที่บ้านผม พอเดินเข้ามาผมก็เจอน้องกับแม่กำลังนั่งคุยกันอยู่ พอน้องสาวผมหันมามองผมก็ยิ้มกว้างจนผมหวาดๆเล็กๆ แล้วแบมก็เดินตรงเข้ามาหาผมในทันที

“พี่บีม นี่ใครหรอ +.+” (เก็บอาการบ้างก็ได้น้องสาว = =)

“พี่ชื่อปอม เป็นรุ่นพี่บีมนะ”พี่ปอมยิ้มให้แบม จะบอกว่าแฟนคงไม่ได้เพราะแม่นั่งอยู่

“แบมค่ะ น้องพี่บีม พี่ปอมอยากรู้เรื่องไรถามแบมได้เลยนะ”น้องสาวผมดูดี๊ด๊าสุดๆ

“ครับ พี่มีเรื่องจะถามเยอะเลย”ส่วนพี่ปอมเองก็ดูจะลั่นล้าไปด้วย เพราะเหมือนได้พวกเพิ่ม

ผมเลยตัดสินใจพาพี่ปอมขึ้นข้างบน ก่อนที่จะโดนแฉโดยน้องสาว พี่ปอมก็ดูจะมีความสุข
พอถึงหน้าห้องของผม พี่ปอมก็เดินน้ำขึ้นไปแล้วเปิดเข้าไปในทันใด ส่วนผมห้ามไม่ทัน เลยต้องปล่อยเลยตามเลย ดีนะเอาหนังสือการ์ตูนไปฝากมายด์ไว้แล้ว ไม่งั้นถ้าพี่ปอมเจอคงแย่แน่

“โห ห้องเรียบร้อยอ้ะบีม”พี่ปอมนั่งลงบนเตียงพลางหยิบตุ๊กตาหมีตัวนั้นที่วางไว้ข้างๆหมอน

“ดีใจจัง ที่บีมเอามานอนกอด”

“กอดที่ไหนเล่า มันอยู่ตรงนั้นอยู่แล้วตะหาก -/////-*”

“แต่ที่บีมให้พี่ไปพี่นอนกอดทุกคืนเลยนะ” -/////- ผมรู้สึกพูดไม่ออกแต่ดีใจ

“ยืนทำไมอ้ะบีมมานั่งนี่ดิ”พี่ปอมว่าพลางตบฟูกเบาๆ ผมยืนคิดอยู่แปปนึง เลยตัดสินใจเดินเข้าไปนั่งแต่ห่างๆ หน่อย

“ยังกับแฟน กำลังทำเรื่องอย่างว่าเลยเนอะ”พี่ปอมพูดออกมาเบาๆ แต่เล่นซะผมตกใจรู้สึกร้อนวูบที่หน้า พี่ปอมหันมายิ้มให้ผม

“พี่ล้อเล่น พี่จะไม่ทำ ถ้าบีมไม่ต้องการ”พี่ปอมว่าพลางเอาตุ๊กตาหมีมาจุ๊บปากผม

“อ๊ะ! ไอ้พี่ปอมบ้า!!” ผมแย่งตุ๊กตาจากพี่ปอม เลยจ้องพี่ปอมแบบค้อนนิดๆ ใบหน้าที่รู้สึกร้อนวูบ หัวใจที่เต้นไม่เป็นจังหวะ ทำให้ผมสับสน ไม่น้อย พี่ปอมยิ้มให้ผม

“พี่หอมแก้มบีมได้มั้ย”

“ห๊ะ??”ผมรีบยันหน้าพี่ปอมเอาไว้ตอนที่พี่ปอมเริ่มขยับตัวเข้ามา แต่เพียงแค่พี่ปอมจับมือผม แรงที่พยายามจะต่อต้านดูจะหายไป หัวใจที่เต้นรัว ใบหน้าร้อนวูบไปหมด พี่ปอมหัวเราะเบาๆในลำคอ แล้วหอมแก้มผมเบาๆ

“คืนนี้พี่ต้องฝันดีแน่ๆ” ใบหน้าของพี่ปอมอยู่ใกล้จน รู้สึกได้ถึงลมหายใจเข้าออก ผมรีบยันหน้าพี่ปอมให้ออกห่างๆ

“แต่ผม ต้องฝันร้ายแน่ๆ!”

“ฝันร้ายจะกลายเป็นดีไง” ผมขี้เกียจเถียงกับพี่ปอมเลยเงียบซะดีกว่า เพราะรู้สึกเถียงไปก็โดนกลับมาอยู่ดี

“แต่ห้องบีมเรียบร้อยจัง ไว้ไปจัดให้พี่บ้างดิ”

“ทำไมบีมต้องไปด้วยอ้ะ?”

“โห ใจร้ายจริงๆเลย แฟนใครเนี่ย”พี่ปอมว่าพลางหยิกแก้มผม

“ถ้าบีมไม่ไปจัดห้องให้พี่ พี่มานอนที่นี่ทุกวันก็ได้”

“ตลก แม่ไม่ให้หรอก”ผมลูบแก้มตัวเองเบาๆ

“ใครว่า พี่ขอแม่บีมแล้วตะหาก”พี่ปอมว่าพลางนอนหงายลงบนเตียง

“เฮ้ย! ตลก ไปขอตอนไหนเนี่ย”

“ก็ตอนที่บีมอาบน้ำไง แม่บีมยังบอกเลยว่ามาค้างได้ทุกเมื่อ” ผมรู้สึกหมั่นไส้พี่ปอมเลยกระโดดทับซะ

“โอ๊ย! จะฆ่ากันหรอบีม”พี่ปอมดูเหมือนจะจุก เพราะผมกระโดดลงไปแถวท้องพี่เขาพอดี

“สมควร”ผมออกแรงกดลงไปอีกนิด

“โห เล่นงี้ เดี๋ยวพี่เล่นกลับบ้าง อย่าร้องนะ”

“ทำไมต้องร้อง ไม่กลัวหรอก”ผมแลบลิ้นใส่พี่ปอม

“หือ อย่าให้พูดเลย เดี๋ยวบีมหาว่าพี่ทะลึ่ง”

“หมายความว่าไง?? พี่ปอมทะลึ่งอ่ะ”ผมงงๆกับพี่ปอมเล็กน้อย แต่คงเป็นเรื่องทะลึ่งแน่นอน ไม่งั้นพี่แกคงไม่พูดหรอก

“มาว่าพี่ทะลึ่งรู้หรอ พี่จะทำไร บีมนี่ลามกนะ”พี่ปอมสวนกลับมา ผมเลยอึกอักตอบไม่ถูกเลย

“ไม่ใช่ละ ไอ้พี่ปอมบ้า”

“หือ บอกว่าพี่น่ารักหรอ พี่รู้ตัวดี”

“ไปกันใหญ่ล่ะ พอเลยๆ”ผมกำลังจะลุกออกจากตัวพี่ปอม แต่โดนกดเอาไว้ที่หลังเลยลุกไม่ขึ้น

“เฮ้ย ปล่อย”ผมรู้สึกกระวนกระวาย เล็กน้อย พยายามจะดิ้นให้หลุด

“ถ้าดิ้นนะ จะจับกดเลย”พี่ปอมเอ่ยออกมาเรียบๆ แต่ทำให้ผมยอมอยู่นิ่งๆได้

“กอดบีมแล้วอุ่นจัง”พี่ปอมกระชับอ้อมแขน กอดผมแน่นขึ้น มืออีกข้างก็ลูบหัวผมเบาๆ ผมรู้สึกสงบ ตอนที่พี่ปอมลูบหัวผมเบาๆ รู้สึกถึงความอ่อนโยน รู้ตัวอีกที ผมก็กำลังนอนซบอกพี่ปอม
ใบหน้าร้อนวูบขึ้น

“เฮ้ย ปล่อย เดี๋ยวแม่มาเห็น”ผมพยายามหาข้อเบี่ยงเบน จะได้หลุดจากพี่ปอม พี่ปอมยอมปล่อยผมแต่โดยดี ผมเลยรีบลุกขึ้นมานั่งข้างๆพี่ปอมแทน

“พี่ว่า พี่กลับก่อนจะไม่อยากกลับดีกว่า” พี่ปอมว่าพลางยันตัวลุกขึ้นมานั่ง ส่วนผมก็เห็นด้วยสุดๆ

“ผมจะลงไปส่งข้างล่างนะ” ผมเดินนำออกมาก่อน ส่วนพี่ปอมก็หยิบตุ๊กตาหมีขึ้นมาจูบทีนึง

“ฉันอิจฉาแก ที่โดนบีมกอดทุกคืน” ผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า เลยรีบขัดออกไป

“ผมไม่ได้กอดซะหน่อย!!”พอผมพูดจบ พี่ปอมก็หัวเราะเบาๆในลำคอ วางตุ๊กตาไว้ข้างหมอน แล้วเดินออกมา ผมเลยเดินนำลงไป พอเดินลงมาชั้นล่าง แม่กับแบมกำลังช่วยกันเก็บร้าน พี่ปอมไหว้แม่เสร็จก็บอกลาน้องสาวผม ยังกับรู้จักกันมาสิบปี ผมเดินมาส่งพี่ปอมที่หน้าบ้าน พี่ปอมเรียกมอเตอร์ไซต์รับจ้างแถวนั้นกลับบ้านไป พอพี่ปอมลับสายตาไปแล้ว ผมก็ปิดร้าน

[pinkky_kiku]

เห้ยยย เอ็มทำงี้ก็มายด์ได้ไง  
นังหลิวมันเป็นใครวะ แล้วปิดมายด์ไว้แบบนี้
ระวังเหอะ จะหนีไปมีชู้  
มาต่อไวๆนะคะ แอบอยากรู้หล่ะ ว่า หลิวมัน
เป็นใคร แล้ว มายด์จะทำยังไง เฮ้อ  
จริงๆเราแอบค้างด้วยอ๊ะ 

[Akad3ar]

จ๋า จัดการให้เด็ดขาดนะ ไม่งั้น ฮึฮึ
 

[YELLOWSTAR]

เอ็ม

อย่าทำให้มายด์ต้องเสียใจน่ะ

ไอ้คนหลายใจ

[DexTunG]

+1   

รออ่านตอนต่อไป
 

[LalaBam]

เกิดอะไรขิ้น
M เป็นไรอ่ะ
แล้วผู้หญิงคนนั้น
 

[nightsza]

น่าอิจฉาคู่พี่ปอมกับบีมจังอ่า เขินๆๆ หว๊าน หวาน     

เฮ้อ..ว่าแต่ทำไมเอ็มถึงไปคุยกะหลิวได้ละเนี่ย ทำงี้ได้ไง ทิ้งมายด์ไว้คนเดียว...

[golove2]

เริ่มไม่ปลื้มกับพฤติกรรมของเอ็มล่ะ
 
ชะนีนั่นเป็นใคร   

[butajang]

ขอบคุณนะคะตอนใหม่ คุคุคุ โอเค รอหู+หางเเต่ ตอนหน้าจะได้เลือกเเทนเปล่าเนี่ย เเต่มันใจว่าไม่มาม่าเพราะคนเขียนบอกไว้เเล้ว ถ้าให่มายด์รู้ไม่รู้จะเป็นไงนะเนี่ย อันตรายต่อความสัมพันธ์ เเต่ บีม+พี่ปอม คุคุคุ น่ารักนะ เเต่คงไม่ใช่เเค่ช่วงโปรโมชั่นใช่เปล่า รอรอ สู้ๆๆนะคะ เรียนหนักเเต่เพื่อผลที่สวยงามในอนาคต

[Dee^daY]

งานใหญ่เข้า..

[win200]

M มันน่านัก

[~มือวางอันดับ1~]

 :angry2:M น้องายด์

[tawan]

น้องบีมใจอ่อนเร็ว ๆนะ

สงสารพี่เค้า

 

[mamamamama]

เพิ่งได้เข้ามาอ่าน
ต้องยอมรับว่าเพราะชื่อเรื่องมันดึงดูด อ่านตอนแรกนึกว่าจะเป็นเรื่องของเบสกับมายด์
อยากให้เบสมาเร็วๆจัง ตอนล่าสุดนี่ทิ้งอะไรไว้ให้สงสัยจัง
มาต่อเร็วๆนะ
ไม่คิดเลยว่าเอ็มจะเป็นคนโรแมนติกด้วย
อย่าทำมายด์เสียใจละกันนะ

ไรเตอร์หื่นจัง
ตั้งแต่หนุ่มน้อยหมวกแดง ก็ทำให้ได้รู้ตัวตนของไรเตอร์มากขึ้น

[Jesale]

เอ่อ ทำไมทำแบบนั้นละจ้ะ เด๋วน้องมายด์เสียใจนะ อย่านอกใจดีกว่าไหม