ตอนที่ 18 มาแล้วครับ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจนะ ผมดีใจมากๆเลย ^ ^
รู้สึกดีขึ้นมากๆ แล้ว ตอนนี้ก็ พยายามไม่สนใจมันแล้ว 5555+ ช่วงวันพ่อไปเที่ยวไหนกันมาบ้าง ผมออกไปหาข้าวกิน
ข้างนอกกับพ่อ แทบจะเต็มทุกร้านเลย ที่อัมพวาเองคนก็เยอะมากๆ
-------------------------------------------------------------------------------
POM side
หลังจากที่ผมไปส่งบีมแล้วก็ขับกลับมาบ้าน พอเดินเข้าบ้านมาเห็นแม่กับพ่อนั่งรออยู่ ผมเลยเดินไปนั่งข้างๆพ่อ
“ปอม แม่ไม่รู้จะพูดยังไงดี แม่ส่งลูกไปเรียนชายล้วน แต่ไม่ได้อยากให้ลูกเป็นเกย์นะ”
ผมนิ่ง ไม่รู้จะพูดอะไรออกไป แม่เองก็พูดต่อไม่ออก ส่วนพ่อก็ได้แต่อึกอัก
“ผมรักน้องเขา”ผมตัดสินใจที่จะพูดคำนี้ออกไป
“และผมจะไม่เลิกด้วย ผมอยากให้พ่อกับแม่รับในสิ่งที่ปอมเป็น”
“ปอม!”แม่ตะวาดออกมา
“ผมขอโทษ”ผมตัดสินใจลุกแล้วเดินขึ้นห้อง ผมหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาใจหนึ่งก็อยากโทรหาบีมแต่ก็ไม่กล้าโทรไป
“ปอมพ่อเข้าไปได้มั้ย?”ผมเงยหน้าขึ้นมองเห็นพ่อยืนอยู่ตรงประตู ผมหยักหน้าเล็กน้อย ท่านเดินเข้ามานั่งข้างๆผม
“พ่อไม่รู้จะเริ่มพูดจากตรงไหนดี แต่พ่อจะยอมรับในสิ่งที่ลูกเลือก ถ้าลูกคิดว่าสิ่งนั้นดีที่สุด”
“ครับ”ผมกอดพ่อ พยายามกลั้นน้ำตาไว้ ผมไม่อยากทำตัวอ่อนแอ ยังมีอีกคนที่ผมต้องปกป้อง ผมจะไม่อ่อนแอ
“นานแค่ไหนแล้ว ที่พ่อไม่เห็นห้องลูกเรียบร้อยขนาดนี้”พ่อยิ้มให้ผม
“ผมกับบีมช่วยกันตัดครับ”
“เป็นเด็กที่ใช้ได้ อย่างน้อยก็ทำให้ลูกของพ่อทำงานบ้านบ้าง”พ่อหัวเราะในลำคอ
“อย่าเพิ่งท้อไป กับแม่พ่อจะคุยเอง”
“ครับ ขอบคุณที่พ่อเข้าใจปอม”พ่อพยักหน้าให้ผม และท่านก็เดินออกไป ผมตัดสินใจโทรหาบีม แต่ดูเหมือนเขาจะปิดเครื่อง ยิ่งทำให้ผมกังวลมากกว่าเดิม ผมเลยส่งข้อความไปแทน จากนั้นผมก็เดินลงมาชั้นล่าง ผมค่อยๆย่อง มาที่ห้องนั่งเล่น เห็นแม่นั่งอยู่คนเดียว พลางเปิดสมุดอัลบั้มรูป ท่านมองพลางยิ้มไปด้วย แต่ก็มีน้ำตาไหลอาบแก้มท่าน มันยิ่งทำให้ผมสะเทือนใจ ผมนึกไม่ออกว่าจะหาทางออกยังไง ทุกอย่างดูมืดมนไปหมด
Beam side
“พี่บีม ไม่เป็นไรนะ” ผมกอดแบมไว้แน่น มันทำให้ผมรู้สึกดีขึ้น อย่างน้อยก็มีคนในครอบครัวที่จะรับฟังเราทุกเรื่อง
ผมร้องไห้อยู่อย่างนั้นจน ไม่มีน้ำตาเหลือ ผมปล่อยกอดจากยัยแบม น้องสาวผมหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ แต่ใบหน้ายังมีคราบน้ำตาอยู่ ผมหยิบทิชชู่มาเช็ดหน้าแบม
“แบม ตื่นได้แล้ว”ผมเขย่าตัวน้องสาวเบาๆ ยัยแบมค่อยๆลืมตาพลางหาวอ้าปากหวอ
“กี่โมงแล้วอ้ะ พี่บีม”
“สองทุ่มแล้ว รีบลงไปข้างล่างเหอะ” ผมกับยัยแบมเดินไปล้างหน้าล้างตา แล้วลงไปข้างล่าง พอผมเดินลงมาก็เห็นแม่นั่งคุยอยู่กับแม่พี่ปอม มีพี่ปอมนั่งอยู่ข้างๆ ผมรู้สึกเหมือนหัวใจหล่นวูบไปอยู่ที่พื้น อันนั้นยังไม่เท่าไหร่ เท่ากับการที่แม่กับแม่พี่ปอม คุยกันเหมือนสนิทกันมานาน
“แม่ ใครมาหรอคะ”ยัยแบมเป็นฝ่ายถามออกไปก่อน พวกเขาหันมามองทางผม ผมรีบยกมือไหว้ ยัยแบมเองก็ทำตาม พี่ปอมยิ้มให้ผม ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นไม่น้อย
“มาเร็วลูก แม่จะแนะนำให้รู้จัก นี่ ป้าเล็ก เพื่อนแม่สมัยเรียน ม.ปลาย”แม่พูดพลางหัวเราะ แต่ผมอึ้งจนตัวแข็ง
“โธ่ พิม ฉันนะก็นึกตั้งนานว่าลูกใครหน้าคุ้นๆ ที่แท้ก็ลูกยัยป้าแถวนี้นี่เอง”แม่พี่ปอมสวนกลับ ท่านทั้งสองหัวเราะให้กัน จนผมทำอะไรไม่ถูกเลย ยัยแบมลากผมเดินเข้าไปนั่งข้างๆแม่
“เอาล่ะ มาครบแล้ว เข้าเรื่องเลยละกัน”แม่พี่ปอมเป็นฝ่ายเริ่มก่อน
“จริงอยู่ที่ป้ายังรับไม่ค่อยได้ แต่ว่าถ้ามันเป็นความสุขของปอม ป้าก็ยินดี อีกอย่างเราเป็นลูกของ ยัยพิม ป้าเองก็ไว้ใจ เพราะงั้นป้าจะไม่ขัดขวาง แต่ก็อย่าให้มีไรเกินเลย เราสองคนยังเด็กอยู่ ยังต้องเจออะไรอีกเยอะ เข้าใจนะจ๊ะ”
“แหม เล็ก พูดยังกับคนแก่”แม่ผมแขวะออกมา
“ใครจะไปทำ ตัว เด็ก แบบเธอได้ล่ะ ไม่งั้นฉันจะดูแลทั้งสามีและลูกดื้อได้หรอ”แม่พี่ปอมว่าพลางจิกสายตาไปยังพี่ปอม
“แหม แต่ฉันดีใจนะ ที่ลูกของเรารักกัน ^ ^”
“พิม ปากเธอเนี่ย ฉันเชื่อเลย รู้มั้ยเมื่อก่อนสมัยเรียนนะพิมเนี่ย เขาชอบเพ้อเรื่องอนาคต ชอบบ่นว่าโตขึ้นจะมีทั้งลูกชายลูกสาว และบอกด้วยนะ ว่าจะยกลูกคนโตให้ป้า ป้าเลยถาม ละถ้าลูกคนโตเธอเป็นผู้ชายล่ะ พิมก็บอก ไม่เห็นเป็นไรเลย ลูกชายก็ลูกชายสิ”แม่พี่ปอมอดที่จะระบายความหลังออกมาไม่ได้
“ฮ่าๆๆๆ เธอยังจำได้อีกหรอเล็ก ดีใจจัง”คุณแม่ของผมดูจะมีความสุขจริงๆ ผมหันไปมองพี่ปอม พี่ปอมส่งยิ้มกลับมา ผมเองก็ยิ้มให้พี่ปอม
“ดูเหมือนว่าเราจะเป็น กขค. นะคะ”ยัยแบมสอดขึ้นมา
“เล็กไหนๆ ก็มาแล้วไปหาไรกินกัน ฉันเลี้ยงเอง”แม่ว่าพลางหยิบกระเป๋า
“บีมแม่ฝากดูร้านด้วยนะ ยัยแบมเรามากับแม่”แม่ว่าพลางจูง(ลาก)แบมออกไปด้วย แม่พี่ปอมหันมายิ้มให้พวกผมแล้วเดินออกไป
“ในที่สุดก็ได้อยู่สองคนกันซักทีนะ ^ ^”
“ไม่น่าเชื่อเลยว่าแม่พวกเราจะเป็นเพื่อนกัน”พี่ปอมว่าต่อ
“บีมสิ ช๊อกยิ่งกว่า”
“แต่ก็ดีออก ในเมื่อพวกท่านไม่ห้ามเรา แถมแม่บีมดูจะสนับสนุน”พี่ปอมว่าพลางยื่นหน้าเข้ามาใกล้ๆ
“อืมม”ผมจุ๊บพี่ปอมไปเบาๆ
“จูบนะเขาต้องจูบแบบนี้”พี่ปอมจับหน้าผมไว้ แล้วจูบ ลิ้นค่อยๆสอดแทรกเข้ามาภายในโพรงปาก
พันกันไปมา แลกรสสัมผัส ที่หอมหวาน
“บีม วันนี้ไปค้างบ้านพี่นะ ห้องยังจัดไม่เสร็จเลยอ้ะ”พี่ปอมว่าพลางทำหน้าอ้อนๆ
“ตลก! แม่พี่จะให้หรอ ละจะให้ผมไปจัดห้องให้เนี่ยนะ --*”ผมมองหน้าพี่ปอม กะจะใช้กันงั้นเรอะ!
“น่า พี่ขอแม่ไว้แล้ว แม่บีมก็ขอแล้ว ท่านก็บอกว่าเอาไปได้เลยจ๊ะ ^ ^”พี่ปอมดัดเสียงให้สูงกว่าปกติ
“ไปคุยกันตอนไหนเนี่ย”
“ก็ตอนที่คนบางคนนอนร้องไห้กอดน้องสาวอยู่ข้างบนนั่นแหละ - 3-”พี่ปอมหันหน้าหลบไปอีกทาง
“เฮ้ย!! =//////=!!! ใครร้องไม่มี แล้วไปเห็นได้ไงเนี่ย”ผมจับหน้าพี่ปอมให้หันกลับมา
“ก็ความจริงพี่มาได้สักพักแล้ว แล้วก็ขึ้นไปชั้นบนเห็นบีมร้องไห้อยู่ เลยไม่อยากทัก -w-”
“ไอ้พี่ปอมบ้า -//////-*”อายเป็นนะเว้ย! ผมทนความอายไม่ได้เลยนั่งหันหลังให้พี่ปอม
“บีมคงไม่งอนพี่หรอกนะ”
“ไม่ได้งอน(แต่อาย)”ผมได้ยินเสียงพี่ปอมหัวเราะในลำคอ มือพี่ปอมจับคางผมให้เงยหน้าขึ้น ใบหน้าพี่ปอมอยู่เหนือผม พี่ปอมจุ๊บเบาๆที่หน้าผาก
“น่ารักจัง” ผมรู้สึกร้อนวูบที่ใบหน้า สุดๆจนทำไรไม่ถูก จะมาชมกันทำไมเนี่ย!
“ขึ้นไปเก็บของกัน เดี๋ยวแม่มาจะได้ไปกันเลย” พี่ปอมจับมือผมทำท่าจะลากขึ้นชั้นบน ผมเลยรีบท้วง
“เฮ้ย แล้วร้านอ้ะ”
“งั้นบีมขึ้นไปเก็บเดี๋ยวพี่เฝ้าร้านให้”พี่ปอมปล่อยมือผม ผมเลยเดินขึ้นไปชั้นบน ก่อนขึ้นผมหันกลับมามอง พี่ปอมยิ้มแล้วก็โบกมือให้ พอเข้ามาในห้องผมก็หยิบกระเป๋าเป้ กับโทรศัพท์ แล้วก็เดินลงไป เพราะตอนกลับมาผมยังไม่ได้เอาของออกเลย พอลงมาก็เห็นพี่ปอมขายของอยู่ มีลูกค้าเป็นผู้หญิงสองคน ท่าทางกรี๊ดกร๊าดกันสุดๆ - -*
“อ๊ะ บีมมาพอดีเลย มาขายแทนทีดิ พี่ขายไม่เป็น”ผมมองผู้หญิงสองคนนั้น ดูจะผิดหวังเล็กน้อย
ผมเดินไปยืนข้างๆพี่ปอม
“หาของขวัญแบบไหนอยู่หรอครับ ^ ^”
“เอ่อ เอาอุลตร้าแมนตัวนั้นค่ะ”ผู้หญิงคนหนึ่งชี้ไปที่ชั้นวางตุ๊กตา
“ครับ จะให้ห่อแบบไหนดีครับ”
“เอาถุงตาข่ายค่ะ สีแดง”ผมเดินไปหยิบตุ๊กตามา แล้วหยิบถุงตาข่ายสีแดงขนาดใหญ่กว่าตัวตุ๊กตามา แล้วใส่ จากนั้นติดด้วยริบบิ้นอันใหญ่ สีแดงคาดทอง ส่วนพี่ปอมไปนั่งอยู่เฉยๆเพราะไม่รู้จะทำไร ผมหยิบถุงพลาสติกใบใหญ่มาใส่ให้ แล้วส่งให้ลูกค้า
“350 บาทครับ”ผมรับเงินมาพอดี หญิงสองคนมองหน้ากันเล็กน้อย แล้วอีกฝ่ายก็พูดว่า
“เอ่อ น้องคะ พี่ขอเบอร์ผู้ชายคนนั้นได้มั้ยคะ?”ผมมองหน้าผู้หญิงที่เอ่ยออกมา แล้วหันไปมองหน้าพี่ปอม ที่ดูจะงงๆ ผมกระตุกยิ้มเล็กน้อย
“พี่ปอม จะให้มั้ยครับ”ผมถามไปงั้นๆ แต่สายตาผมจิกพี่ปอม ประมาณว่าถ้าให้ละก็รู้เรื่องแน่!
“อ่า ขอโทษนะครับ ผมมีแฟนแล้ว แล้วแฟนผมก็อยู่หน้าพวกคุณด้วย”พี่ปอมพูดจบ ผู้หญิงสองคนนั้นก็หันมามองผมแบบตกใจสุดๆ แล้วสองคนนั้นก็พูดขอโทษกันยกใหญ่แล้วรีบออกจากร้านไป
ผมไปนั่งข้างๆพี่ปอม
“หึงน่ากลัวเนอะ แฟนใครไม่รู้”พี่ปอมว่าพลางเขย่าหัวผมไปมา
“ไม่ได้หึงซะหน่อย แต่ถ้าให้ตายแน่!”ผมจิ้มนิ้วไปที่คอพี่ปอมแล้วปาดเบาๆ
“กลัวแล้วๆ โหดแบบนี้ พี่ไม่กล้าจะนอกใจหรอก”พี่ปอมหัวเราะในลำคอ ส่วนผมก็ได้แต่ยิ้ม
“บีม ยิ้มบ่อยๆนะพี่ชอบ” พี่ปอมดึงแก้มผมทั้งสองข้างเบาๆ ผมเลยดึงแก้มพี่ปอมกลับแต่แรงกว่า
ผ่านไป 2 ชม. กว่า แม่ทั้งสองก็กลับมาพร้อมยัยแบม ที่บ่นตลอดว่า เดินไม่ไหวแล้ว(คงจะกินเข้าไปมาก สม!) แล้วขอตัวขึ้นไปนอนก่อน จากนั้นผมก็ขออนุญาตแม่อีกรอบ เพื่อความชัวร์เพื่อแม่อยากเปลี่ยนใจ แต่แม่ออกแนวไล่เลยมากกว่า ฮา~ แล้วผมก็ออกมาพร้อมกับพี่ปอมและแม่เล็ก (แม่พี่ปอมขอให้ผมเรียกแบบนี้ พี่ปอมก็เรียกแม่ผมว่าแม่พิม เหมือนกัน) แม่เล็กจอดรถไว้ตรงข้ามกับบ้านผม พอถึงบ้านพี่ปอม พ่อพี่ปอมก็ออกมาเปิดประตูรั้ว ผมไหว้พ่อพี่ปอม จากนั้นผมก็มานั่งคุยกับพ่อแม่พี่ปอมที่ห้องนั่งเล่นสักพัก พอพ่อพี่ปอมเห็นผมเรียกแม่เล็กพ่อเลยบอกให้ผมเรียกว่าพ่อณุ พี่ปอมได้แต่นั่งกร่อยๆข้างๆผม เพราะกำลังถูกพ่อแม่แฉเรื่องความซกมก จนพี่ปอมอายจนทนไม่ได้ เลยขออนุญาตพ่อแม่ แล้วลากผมขึ้นชั้นบน พอขึ้นมาที่ห้องพี่ปอม ทุกอย่างยังเหมือนเดิมไม่มีการจัดเพิ่มเติม ผมเลยจิกตาใส่พี่ปอม พี่ปอมได้แต่ยิ้มแหยๆ ผมเลยนั่งใส่ปลอกหมอนกับหมอนข้าง ส่วนพี่ปอมลงไปเก็บผ้าที่ตากไว้ข้างล่าง ผมเดินไปจัดหนังสือให้เข้าที่เข้าทาง ผมหยิบหนังสือเรียนของพี่ปอมที่กองไว้บนโต๊ะวางให้เป็นระเบียบ หนังสือทุกเล่มของพี่ปอมสภาพสมบูรณ์เหมือนไม่เคยแตะ
ผมเลยเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนพี่ปอม เปิดดูข้างในมีสมุดแค่ไม่กี่เล่ม นิตยาสารเกมส์ ถุงขนมที่กินหมดแล้วไม่ทิ้ง ขวดน้ำเปล่าๆสองขวด นี่กระเป๋าหรือถุงใส่ขยะเนี่ย! =[]=! ผมหยิบขยะออกจากกระเป๋าแล้วใส่ถุงดำที่ยังวางอยู่หน้าห้อง ตามด้วยสมุด ผมลองเปิดดูข้างในมีเขียนจดบ้างเล็กน้อย แทบไม่ได้แตะ กระเป๋าหน้ามีปากกาสองด้าม กับน้ำยาลบคำผิด วันๆเอาไรไปเรียนบ้างเนี่ย
“ค้นไรหรอบีม”พี่ปอมเดินเข้ามาพร้อมตะกร้าผ้าที่ผ้าถูกยัดๆใส่ไว้
“พี่ปอมเคยเอาหนังสือไปโรงเรียนบ้างป่าวอ้ะ”
“เอาไปทำไมอ้ะ ยืมเพื่อนง่ายกว่า ^ ^”พี่ปอมยิ้มเหมือนเรื่องปกติ ผมเลยเอากระเป๋าไปวางที่เดิม
เพราะไม่รู้จะพูดยังไงให้พี่ปอมสำนึกแล้วคิดเรียนมากกว่านี้ เลยไปนั่งที่เตียง พี่ปอมวางตะกร้าลงแล้วเดินมานั่งข้างๆ พลางโอบรอบคอผม
“บีมไม่พอใจไรพี่หรอ?”
“ป่าวไม่ได้ ไม่พอใจ แต่พี่ปอมน่าจะตั้งใจเรียนมากกว่านี้”
“พี่ไม่ตั้งใจตรงไหนหรอ? 0.0?”
“หนังสือเรียนก็ไม่เอาไป สมุดก็ไม่ค่อยจด แถมขยะเต็มกระเป๋า”
“ถึงพี่ไม่เอาไป แต่เกรดพี่ก็ดีนะ”พี่ปอมลุกไปเปิดเกะแล้วหยิบแผ่นกระดาษออกมาแล้วยื่นให้ผมดู เป็นผลสอบกลางภาคที่เพิ่งออก ผมดูคะแนนของพี่ปอมแต่ละวิชา อยู่ในเกณฑ์ดีหมด
“ถึงพี่จะไม่เอาหนังสือไปเรียน แต่พี่ตั้งใจฟังที่อาจารย์สอนนะ แถมส่งงานครบด้วย ยกเว้นสมุด เพราะขี้เกียจจดอ้ะ ฮ่าๆๆ”ผมรู้สึกอึ้ง เกิดมาไม่เคยเจอใครขี้เกียจเท่านี้มาก่อนเลย แถมหัวดีอีกตะหาก! ผมส่งกระดาษคืนให้พี่ปอม
“ไปรีดผ้ากัน”พี่ปอมทำหน้าเครียดๆ
“ต้องรีดด้วยหรอ?”
“แล้วปกติพี่ไม่รีดหรอ”
“ไม่อ้ะ รีดทำไมอ้ะ เดี๋ยวก็ยับ แต่บางทีถ้าแม่พี่ทนไม่ไหวก็รีดให้”
“= = ไปเอาที่รีดผ้ามา”พี่ปอมรีบวิ่งออกไป สักพักก็กลับมาพร้อมที่รีดผ้า
“เตารีดผ้าอ้ะ”
“อ่าว จะเอาด้วยหรอ แปปนะ”ให้ตายเถอะ! เอาที่รีดผ้ามาแต่ไม่เอาเตารีดผ้ามา ไม่นานพี่ปอมก็วิ่งกลับมา แล้วส่งเตารีดผ้าให้ผม ผมวางเตารีดผ้าบนที่รีดผ้า แล้วหยิบเสื้อในตะกร้าออกมาให้พี่ปอมคัดว่าตัวไหนเสื้ออยู่บ้านตัวไหนเสื้อไปเที่ยว ส่วนเสื้อนักเรียน ผมหยิบออกมาก่อน แล้วฉีดน้ำยารีดผ้า แล้วไปกองบนเตียง พอพี่ปอมแยกเสร็จ ผมก็ให้พี่ปอมพับผ้า ส่วนผมก็หยิบอีกส่วนไปฉีดน้ำยา แล้วรีดผ้า พอพี่ปอมพับเสร็จ ผมก็ให้พี่ปอมมานั่งดูผมรีดผ้า
“เหมือนคู่แต่งงานใหม่เลยเนอะ ^ ^”
“ให้แต่งกับพี่ปอม ไม่เอาอ้ะ”
“ทำไมอ้ะ พี่ออกจะหล่อ”
“หล่อแต่ทำงานบ้านไม่เป็นอ้ะนะ ไม่เอาอ้ะ”
“โห ของแบบนี้ฝึกกันได้”
“งั้นมา ฝึกรีดผ้า”พี่ปอมทำหน้าแบบว่าพลาดไปแล้วที่พูดแบบนี้ออกไป ส่วนผมได้แต่ยิ้มแสยะ
“ไว้วันหลังก็ได้ -3-”
“เอาวันนี้แหละ”
“เอาบีมนะ +0+”
“เดี๋ยวเตะกลิ้ง”
“โห บีมใจร้าย รีดก็ได้”พี่ปอมขยับมานั่งแล้วจับเตารีดผ้า
“เมื่อกี้ดูผมทำไปแล้ว ลองทำตามดู”
พี่ปอมวางผ้าให้เรียบกับเตาแล้วก็รีดไปมา พอเห็นว่ามันเรียบก็เปลี่ยนด้าน
“เสร็จแล้ว”พี่ปอมวางเตารีดตรงตะแกรง แล้วชูเสื้อให้ผมดู ผมดูแล้วยังไม่เรียบเท่าไหร่แต่ก็ถือว่ามือใหม่ อนุโลมให้ แล้วพี่ปอมก็รีดตัวต่อไปเรื่อยๆ แต่ออกแนวให้เสร็จๆไปมากกว่า ส่วนผมก็ทำหน้าที่คอยใส่ไม้แขวนแล้วเก็บใส่ตู้ แต่เสื้อแต่ละตัวที่รีดออกแนวให้เสร็จๆไปมากกว่า ผมไม่อยากขัดมาก เพราะเริ่มง่วงด้วย สักพักพี่ปอมก็รีดเสร็จ ผมเลยขอตัวไปอาบน้ำ
“พี่อาบด้วยดิ บีม ถือว่าเป็นรางวัลที่พี่ตั้งใจทำงานนะ”
“ไม่”เรื่องไรจะให้อาบด้วย ถึงจะผู้ชายด้วยกันแต่มันก็อายนินา!
“ไม่ต้องอายหรอกน่า พี่ไม่ทำไรล่วงเกินแน่ พี่สัญญา” ผมขี้เกียจขัดมาก เลยยอมให้อาบด้วย ระหว่างที่อาบพี่ปอมก็ไม่ได้ทำไรล่วงเกิน แต่ให้ผมขัดหลังให้ แล้วก็บ่นตลอดว่า คู่แต่งงานใหม่นี่มันดีจริงๆเลย -////////-!! พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมกับพี่ปอมก็ขึ้นไปนอนบนเตียงผมนอนด้านในส่วนพี่ปอมนอนริมนอก แต่ว่านอนหันหน้าเข้าหากัน -///////-
“บีม อีก 20 ปี พี่จะเก็บตังค์แล้วพาบีมไปแต่งที่นิวซีแลนด์นะ”พี่ปอมว่าพลางกุมมือผมไว้
“20 ปี ผมจะรอดีมั้ยเนี่ย”
“รอเหอะ สามีหล่อแบบนี้หาไม่ได้แล้วนะ”
“ซกมกด้วย”
“เรื่องนั้นเว้นไว้ข้อ ^ ^”
“นอนได้แล้ว พรุ่งนี้ไปโรงเรียน”
“ครับ ฝันดีนะ”พี่ปอมจุ๊บเบาๆที่หน้าผากผม แล้วขยับตัวเข้ามาให้ใกล้มากกว่าเดิม จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจที่รดหน้าผาก ผมค่อยๆปิดตาลงและหลับในอ้อมกอดที่อบอุ่น
ตอนเช้าผมตื่นตามความเคยชิน ด้วยเสียงนาฬิกาปลุก พอตื่นมาก็ไม่เห็นพี่ปอมบนเตียงแล้ว สงสัยจะอาบน้ำอยู่ ผมเลยค่อยๆลุกแล้วลงจากเตียง
“.....” ผมรู้สึกถึงบางสิ่งที่นิ่มๆที่เท้าเลยก้มลงไปดู เห็นพี่ปอมนอนกลิ้งอยู่ที่พื้น ท่าทางสบายสุดๆ
“= = พี่ปอม ตื่น”ผมไปนั่งยองๆข้างๆพี่ปอม แล้วเขย่าตัว
“อืม ขออีก 5 นาที” - -* อะไรจะขี้เซาขนาดนี้!
“ตื่น ไม่ให้แล้ว 5 นาที ถ้าช้ากว่านี้บีมไม่รอแล้วนะ”
“อืม ตื่นก็ได้”พี่ปอมค่อยๆลืมตาแล้วพยุงตัวขึ้นมานั่ง
“อ่าว ไมพี่อยู่ข้างล่างอ้ะ”นอกจากขี้เซา ยังนอนดิ้นไม่รู้เรื่องอีก!
“พี่ปอมนอนดิ้นตกมาอ้ะดิ เร็วไปอาบน้ำ เดี๋ยวจะไปเรียนสาย”
“คร้าบๆ เพิ่งจะ6 โมงเช้าเอง” พี่ปอมลุกไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป ส่วนผมก็หยิบชุด นักเรียนออกจากกระเป๋ามาวางให้เรียบร้อย เพราะพับไว้อย่างดี จึงไม่ยับ ผมเลยเดินไปเปิดตู้แล้วหยิบชุดของพี่ปอมมาเตรียมไว้ให้ด้วย ผ่านไปไม่ถึง 5 นาที พี่ปอมก็เข้ามาในห้อง สภาพพันผ้าเช็ดตัวไว้แค่ช่วงล่าง -///////- (เมื่อวานก็เห็นแล้ว ยังจะอายอะไรอีก!)
“เตรียมเสื้อให้พี่ด้วยหรอ น่ารักจัง”
“พี่ปอมอาบน้ำ หรือวิ่งผ่านน้ำอ่ะ”
“อาบดิ ถูทั้งตัวไม่เชื่อ จะไปดูพี่อาบอีกรอบก็ได้นะ”
“ไม่เป็นไร เกรงใจ”แล้วผมก็หยิบผ้าเช็ดตัวแล้วไปอาบน้ำบ้าง พอกลับเข้ามาเห็นพี่ปอมหลับต่อบนเตียง ผมเลยไม่ปลุก รีบแต่งตัวให้เสร็จ แล้วค่อยปลุก จากนั้นก็ลากพี่ปอมลงมาชั้นล่าง พ่อกับแม่ดูจะตกใจเล็กน้อยที่เห็นพี่ปอมยอมตื่นเช้า แม่เล็กทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ ส่วนพ่อก็รอพวกผมลงมา จากนั้นก็เริ่มลงมือทานกัน ส่วนพี่ปอมตอนแรกก็ไม่ยอมกิน จะให้ผมป้อนให้ท่าเดียว ผมก็อายสิ ต่อหน้าพ่อแม่เลยนะใครจะไปกล้า แม่เล็กเลยบ่นพี่ปอมไปยกใหญ่ว่าทำตัวไม่รู้จักโต ผมกับพ่อก็เลยนั่งหัวเราะกัน พี่ปอมจึงยอมกินเองดีๆ พอทานเสร็จ แม่เล็กก็พาพวกเรามาส่งที่โรงเรียน พอเดินเข้าโรงเรียนมาผมก็เห็นมายด์กับเอ็มกำลังเดินอยู่หน้าพวกเรา แต่ออกแนวเอ็มประคองมายด์เดิน พี่ปอมเห็นเลยรีบวิ่งเข้าไปทัก
“เอ็มเมื่อคืนหนักไปหรอน้อง สงสารมายด์จังคบกับไอ้เอ็มเนี่ย”
“ของมันดีอ้ะพี่ปอม พี่เถอะขั้นไหนแล้ว”
“ขั้นกินอยู่ที่บ้านพี่แล้วอ้ะ”
“เฮ้ย”ผมรีบไปปิดปากพี่ปอมแต่ เหมือนจะสายไปแล้ว มายด์มองมาที่ผมส่งยิ้มให้
“บีมครั้งแรกทนเจ็บหน่อยนะ”มายด์ว่า
“ยังไม่เสียเว้ย!”ให้ตายเถอะ พวกนี้ คิดแต่เรื่องลามกกันรึไง!
หัวข้อ: รักติดเรท!! NC 17+ [up!!! ตอนที่22 จบ 2/02/12] (อ่าน 558360 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก