มาต่อแล้ว นาน ไป นิดต้องขออภัยด้วยนะครับ พอดี งานเยอะ -w-//
--------------------------------------------------------------------------
“พี่ฮะ ระวังนะ”
“อื้อ ไม่ต้องห่วง แค่นี้สบายมาก”เด็กผู้ชายอายุราว 6 ขวบ กำลังปีนกิ่งก้านของต้นไม้ใหญ่ขึ้นไป ยิ่งปีนขึ้นสูงเด็กน้อยที่ยืนมองอยู่ข้างล่างก็ยิ่งมองด้วยวายตาที่เป็นห่วงสองมือที่กำหมัดไว้แน่น
“อ่ะ!”เด็กน้อยลื่นจากกิ่งแต่โชคดีที่เขา คว้ากิ่งที่แข็งแรงไว้ได้ทัน
“พี่ฮะ ลงมาเถอะนะ ผมไม่อยากได้แล้ว”
“ไม่เป็นไร อีกนิดเดียวเองเห็นมั้ย”เด็กน้อยว่าพลางเอื้อมมือออกไปไข่คว้าเชือกว่าวสีขาว เขาดึงออกอย่างช้าๆและระวัง ลูกโป่งสีแดงที่ติดอยู่กับพุ่มไม้ค่อยๆรอดออกมาได้อย่างนุ่มนวล
“ได้แล้ว”ลูกโป่งเป็นอิสระ เด็กน้อยๆค่อยหันตัวกลับไต่ลงมาจากต้นไม้ เขาไต่ลงทีละกิ่งของมัน อย่างระมัดระวัง
เปรี๊ย!!!
กิ่งไม้ที่อยู่ใต้เท้าของเขาเปราะเกินจนรับน้ำหนักไม่ไหว มันหักลงมา เด็กน้อยพยายามจะคว้ากิ่งอื่นไว้ แต่ช้าไปเสียแล้ว ใต้เท้าของเขานั้น คืออากาศที่ว่างเปล่า
“พี่ฮะ!!!!!!”ติ๊ดๆๆๆๆๆ
เสียงนาฬิกาปลุกที่ดังขึ้นอย่างต่อเนื่อง
“อือ~ = =”ผมควานมือไปแถวหัวนอนเพื่อหานาฬิกาปลุก พอคว้าได้ก็กดปิดทันที
“ปวดไปทั้งตัวเลย ให้ตาย!”ผมบิดตัวไปมาบนที่นอน อาการปวดเมื่อยที่หลัง และขาเริ่มออกอาการ ผมค่อยๆดันตัวเองลุกจากที่นอน
“พี่ปอมรักน้องบีมนะครับ! รักที่สุดเลย” -//////- (มันดังอีกแล้ว!) ผมหยิบเจ้าตุ๊กตาหมีมากอด เพราะปุ่มมันเสีย มันเลยมักจะดังเอง ตอนแรกผมก็รู้สึกหลอนๆ แต่สักพักก็เริ่มชิน อันที่จริงก็ชอบด้วย 555+
ผมหยิบนาฬิกามาดูเวลา 11 โมงกว่าแล้ว ผมคลานไปคว้าผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำ พออาบเสร็จก็เดินลงมาข้างล่างม่กำลังนั่งดูทีวีอยู่
“ตื่นแล้วหรอลูก สายขนาดนี้แล้วหยุดไปเลยก็ได้”แม่พูดจริงพูดเล่นเนี่ย = =;
“ก็มันปวดไปทั้งตัวเลยนี่แม่”ผมบิดตัวไปมา
“ถ้าปวดขนาดนั้นก็พักอยู่ที่บ้านก็ได้นี่ หยุดวันเดียวไม่เป็นไรหรอก”
“ไม่เอาอ่ะ เดี๋ยวเรียนไม่ทันเพื่อน”
“ทำเป็นเด็กบ้าเรียนไปได้”
“ก็นะ =w=”
“เอ้อ เมื่อววานนี้แม่เจอป้านาที่ตลาดด้วย รู้สึกจะย้ายกลับมาอยู่ที่นี่ได้สัก 2-3 เดือนแล้ว”
“หรอครับ”
“ลูกชายป้าเขาก็กลับมานะ ชื่ออะไรนะ”
“บูมครับ”
“ใช่ๆ ตาบูม แม่ก็เจอเป็นเด็กน่ารักมากๆเลย ช่วยป้านาถือของจ่ายตลาด”แม่พูดประชดผมป่าวเนี่ย =w=
“รู้สึกบูมเขาก็เรียนโรงเรียนเดียวกับลูกนะ แม่ก็ลืมถามไปว่าอยู่ห้องไหน”
“ถึงบีมรู้ ก็จำพี่เขาไม่ได้อยู่ดีอ่ะ หน้าเป็นยังไงยังนึกไม่ออกเลย”
“แหม เมื่อก่อนนะเราออกจะติดพี่เขาแจเลย”
“ฮะๆๆ ไม่รู้จำไม่ได้ ผมไปเรียนล่ะ”ผมยกมือไหว้แม่แล้วรีบออกมา ก่อนจะไม่ได้มาโรงเรียน เพราะอาการปวดเมื่อยวันนี้ผมเลยต้องนั่งมอเตอร์ไซต์รับจ้างไป พอถึงโรงเรียนก็โดนยามจดชื่อไปตามระเบียบเพราะมาสาย ผมเช็คตารางเรียนใกล้จะหมดคาบ 3 แล้ว เลยเดินไปรอห้องที่จะเรียนคาบถัดไป พอคาบ 3 หมด ผมก็นั่งรอเพื่อนมาในห้อง พอเพื่อนเลยเข้ามาทีละคน ก็ทักทายกันเล็กน้อย พอเพื่อนเริ่มมากันครบ คินก็เอาชีทมาให้ ผมเลยอาสาจะเอาชีทของมายด์กับเอ็มไปให้พวกมันด้วย จากนั้นผมกับคินก็คุยกันเรื่องค่าย เพราะคินติดธุระทางบ้านเลยไม่ได้ไปด้วย พอพักเที่ยงผมก็โทรหาพี่ปอมโทรไปเท่าไหร่ก็ไม่ยอมรับผมเลยเลิกโทร(หงุดหงิดเล็กน้อย) สักพักก็มีโทรศัพท์เข้าเป็นเบอร์พี่ปอม ให้กดโทรหาตั้งหลายรอบขอบ่นหน่อยเหอะ
“พี่ปอมอยู่ไหนเนี่ย บีมโทรหาตั้งหลายรอบ!”
“น้องบีมหรอ นี่พี่ปาล์มนะ ปอมยังไม่ตื่นเลย”
“อ่าพี่ปาล์มหรอครับ พี่อยู่ที่ไหนกันหรอ?”
“ที่บ้านปอมนะ พอดีพี่ขี้เกียจเรียนกันเลยโดดมานอนที่บ้านมัน”
“หรอครับ”
“น้องบีมมีไรจะฝากบอกปอมรึเปล่า”
“เอ่อ ถ้างั้น ถ้าพี่ปอมตื่นบอกให้พี่ปอมโทรกลับทีนะครับ”
“ได้ๆ แล้วพี่จะบอกให้นะ”
“ครับ”พี่ปาล์มวางสายไปก่อน ให้ตายสิพี่ปอมนี่ขี้เกียจชะมัด!
แล้วก็ถึงเวลาเลิกเรียนพี่ปอมก็ยังไม่โทรมาอยู่ดี จะนอนไปถึงไหนเนี่ย! ผมเดินออกจากโรงเรียนแล้ว แวะที่หอพักของมายด์ก่อน
“นี่พวกนายมาหมกกันอยู่จริงๆด้วย =_,=”ผมมองสภาพของสองคนตรงหน้า มายด์ยังใส่ชุดอยู่บ้าน แต่เอ็มใส่แค่กางเกงนักเรียนตัวเดียว แสดงว่ามันโดดตั้งแต่เช้า มาสวีทกัน
“มันปวดไปทั้งตัว จนไม่อยากขยับอ้ะ”(ปวดเพราะอะไรกันแน่เนี่ย?)
“ฮึๆๆๆๆ”เอ็มหัวเราะเบาๆในลำคอ (ไอ้นี่หื่นได้อีกนะมรึง ไม่ได้เข้ากับหน้าตา)
“นี่ชีท”ผมหยิบปึกชีทออกจากกระเป๋าให้พวกมัน
“ขอบใจนะ จะเข้ามาข้างในก่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไรจะกลับล่ะ”
“อืม กลับดีนะๆ”เอ็มรีบพูดไล่
“เออ = =* ไม่ต้องรีบไล่ก็ได้”ผมเดินออกมาอย่างหงุดหงิด หมั่นไส้เอ็มเล็กน้อยถึงมากๆ พอกลับถึงบ้านผมก็ลองโทรหาพี่ปอมอีกครั้งหนึ่ง
“ฮัลโหล ที่รัก~~”เสียงของพี่ปอมตอบกลับมาอย่างร่าเริง
“- -* ตื่นนานยังครับพี่ปอม”
“ก็บ่าย 2 กว่าๆอ่า มีไรหรอ”
“แล้วไมพี่ไม่โทรมาหาบีมอ้ะ?”
“หือ? บีมโทรมาหรอ? พี่ไม่เห็นรู้เรื่องเลย” (อ่าว -*- หมายความว่าไงล่ะนี่)
“แล้วพี่ปาล์มอ้ะ?”
“ปาล์มเพิ่งกลับไป มีไรหรอ?”
“ไม่มีไรหรอกๆ กินข้าวยัง”
“ยังเลย หิวมากๆเลยอ่ะ รอที่รักมาทำให้กิน”
“งั้นก็อดไปก่อนละกัน 555+”
“โห ใจร้ายจริงๆ”
“แล้วแม่เล็กอ่ะ?”
“แม่ไม่อยู่ กลับดึกๆ พี่หิวจะตายแล้วเนี่ย นะ”
“ก็ได้ๆ มารับบีมดิ เดี๋ยวบีมอาบน้ำรอ”
“คร้าบ เดี๋ยวสุดหล่อจะรีบไปรับนะ”พอวางสายจากพี่ปอม ผมก็รีบไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาข้างล่าง
“แม่เดี๋ยวบีมไปบ้านพี่ปอมนะ”
“อย่ากลับดึกล่ะ”
“ครับ” ผมนั่งรอสักพักพี่ปอมก็มารับ แต่ทำไมถึงมีพี่ปาล์มนั่งมาด้วยอ่ะ? ไหนว่ากลับไปแล้ว? ผมมองหน้าพี่ปอมแบบงงๆ
“เดี๋ยวแวะไปส่งปาล์มก่อน นะ”
“โทษทีนะน้องบีม พอดีมอไซต์พี่เสียเลยต้องลากเข้าอู่”
“ครับ แย่เลยเนอะ ^ ^”จากนั้นผมก็ต้องซ้อนท้ายแบบอัดสาม แถมผมนั่งหลังสุดอีกตะหาก!
พอส่งพี่ปาล์มเสร็จ(ซึ่งบ้านพี่แกอยู่ไกลโคตร)ก็ขับไปบ้านพี่ปอม กว่าจะได้เริ่มทำกับข้าวก็ ทุ่มกว่า
“พี่ปอม เอาผักไปล้างที”ผมเอาผักใส่กะละมังแล้วส่งให้พี่ปอม
“คร้าบๆ”พี่ปอมรับไปอย่างว่าง่าย
“หัวไชเท้าล้างให้สะอาดนะ”ผมพูดไปในขณะที่กำลังหั่นหมู
“พี่จะล้างให้สะอาดเอี่ยมเลย ^ ^”ผ่านไปสิบนาทีพี่ปอมก็ยังล้างไม่เสร็จ ผมเลยเดินไปดู
“พี่ปอมล้างถึงไหนแล้ว”
“เฮ้ย!”
“ห๊ะ??”ผมมองในมือพี่ปอมที่ถือหัวไชเท้าที่มีฟองสบู่เต็มไปหมด
“พี่เอาน้ำยาล้างจานมาล้างหัวไชเท้าหรอ =[]=!”ผมมองหน้าพี่ปอม
“ก็จะได้สะอาดๆไง”
“-*- มันเอาน้ำยาล้างจานมาใช้ล้างได้ที่ไหนล่ะ ล้างฟองสบู่ออกให้หมดเลย ใช้น้ำเปล่าล้างก็สะอาดแล้ว”
“อ่าว หรอ”ผมเดินกลับมานั่งดูพี่ปอมทำงานต่อ ท่าจะละจากสายตาไม่ได้จริงๆ
กว่าพี่ปอมจะล้างเสร็จได้ก็ลำบากสุดๆ ผมเลยให้พี่ปอมนั่งดูเฉยๆ แล้วลงมือทำกับข้าว
“บีมทำน่ากินจัง”พี่ปอมจิ้มหมูทอดกระเทียมพริกไทยมากิน
“บีมทำเป็นแต่ง่ายๆ แต่ถ้าพี่ปอมชอบไว้จะฝึกทำอย่างอื่นมาอีกล่ะกัน -////-”ผมตักต้มจืดซี่โครงหมูใส่ถ้วยแล้วมาวางบนโต๊ะ
“กินข้าวกันเถอะ เดี๋ยวพี่ตักข้าวให้เอง”พี่ปอมตักข้าวใส่จานเดียวแล้วมาวางข้างหน้าผม
“พี่ปอมไม่กินหรอ?”
“กินดิ กินกับบีมไง เดี๋ยวพี่ป้อนเอง”
“-/////- ผมกินเองได้น่า”
“ก็พี่อยากทำให้บีมบ้าง ^ ^”แล้วผมก็ถูกพี่ปอมจับป้อนแบบไม่เต็มใจ -//////-
พอกินข้าวเสร็จก็ช่วยกันล้างจาน แล้วไปนั่งดูทีวีรอแม่เล็กกลับมา กว่าแม่เล็กจะกลับก็ 3 ทุ่มกว่า พี่ปอมก็ขับมาส่งผมที่บ้าน
“ขับรถกลับดีๆนะ พี่ปอม ห้ามขับเร็วเกิน 80 นะ”
“คร้าบ”
“คร้าบ เนี่ยทำด้วยนะ”
“ที่รักสั่งใครจะกล้าขัดอ่ะ 555+” -/////-
“กลับมาแล้วหรอ บีม”
“ครับ”
“มานี่สิ ตาบูมเค้าเอาของมาฝากลูกนะ”แม่หยิบกล่องช็อคโกแลตยี่ห้อที่ผมชอบกินมาให้
“พี่บูมมาหรอครับ”ผมรับกล่องมาพลิกดูไปมา แล้วลองเปิดข้างใน
“จ๊ะ ตอนที่เราออกไป แปปเดียวก็มา เลยคลาดกันเลย”
“อืม”ผมหยิบขึ้นมากินชิ้นหนึ่ง รสขมแบบดาร์คช็อคโกแลต กับความหวานเล็กน้อย ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆ ผมเหลือบไปเห็นกระดาษโน้ตข้อความสีแดงวางไว้อยู่ เลยหยิบขึ้นมาดู
‘รักและคิดถึงนะครับเด็กน้อย from P’บูม’
“อุ้ย ตาย! >w< น่ารักจริงๆเลย”แม่หยิบกระดาษโน้ตจากมือผมไปดูแล้วบิดไปมา แบบเขินๆ
“แม่ชักอิจฉาบีมซะแล้วสิ มีหนุ่มหล่อๆมาทำหวานๆเนี่ย”(แม่ครับ นั่นหลานของแม่เองนะ)
“เดี๋ยวผมก็บอกพ่อเลยนี่ ว่าแม่นอกใจ”
“แม่ปล่าวนะ แม่แค่ชมเฉยๆ แม่ก็ลืมถ่ายรูปบูมไว้ด้วย เพื่อเราจะเจอพี่เค้าที่โรงเรียน”
“เดี๋ยวก็ได้เจอเองแหละแม่”
“แต่ บีม บูมหล่อจริงๆนะลูก ไม่คิดว่าโตขึ้นมาจะหล่อขนาดนี้ ในชุดนักเรียนเนี่ยดูดีมากๆเลย >w<” (แม่ครับ....)
“ถ้าพ่อได้ยินนะ โดนงอนแน่ๆ”
“แม่แค่พูดเล่นๆเฉยๆเอง ไงพ่อก็หล่อที่สุดอยู่แล้ว”
“อ่านะ งั้นบีมขึ้นข้างบนก่อนนะ”
“จ๊ะ ฝันดีนะคุณลูก”
“ครับ ฝันดีครับคุณแม่”
“อ่ะ จริงด้วยบีมแม่ให้เบอร์ลูกกับพี่บูมไป เห็นว่าพี่เค้าจะโทรหาเราคืนนี้”
“หรอครับ” (ให้ไม่ปรึกษากันเลยนะแม่ -*-)
พอผมกลับขึ้นมาบนห้องก็ปิดไฟ กลิ้งบนที่นอนเรียบร้อย
“โทรไปฝันดีพี่ปอมดีกว่า =w=” ผมหยิบโทรศัพท์มือถือมาพอจะกดโทรก็มีข้อความเข้า
‘ฝันดีนะครับน้องบีม จาก พี่บูม’
พี่บูมส่งข้อความเข้ามาผมเลยส่งกลับตามมารยาทแล้วก็เมมเบอร์เก็บเอาไว้ จากนั้นก็โทรหาพี่ปอม นานพอควรกว่าจะมารับได้
“คร้าบ ที่รัก ว่าไง?”
“ทำไรอยู่หรอ?”
“เพิ่งกลับมาถึงบ้านอ่ะ”
“ไปไหนมาอ่ะ?”
“พอดี ปาล์มมันให้พาไปเอารถมอไซต์อ่าดิ”
“พี่ปาล์ม(อีกแล้วหรอ?)”
“ใช่ พอดีรถมันซ่อมเสร็จแล้ว”
“อืม ละจะนอนกี่โมงเนี่ย”
“เดี๋ยวก็นอนแล้ว ง่วงมากๆเลย”
“อืม งั้นฝันดีนะ”
“คืนนี้พี่คง ฝันถึงบีมแน่ๆเลย” -//////-
“ทำไมอ่ะ?”
“ก็บีมโทรมาฝันดีพี่อ่ะ”
“งั้นฝันร้ายละกัน”
“ฝันร้าย แต่ถ้ามีบีมอยู่ด้วย ก็เป็นฝันดีหมดอ่ะ”
“-//////- อ่านะ งั้นฝันดีนะ”
“บีมๆ”
“หือ?”
“เลื่อนโทรศัพท์ลงมาให้ติดแก้มหน่อยดิ”
“ห๊ะ? ทำๆไมอ่ะ?”
“ทำเถอะน่า”
“อืมๆ ทำแล้ว” (จะมามุกไหนเนี่ย)
“อืม จุ๊บๆ นะครับ ที่รัก”
“ห่ะ?!”
“ก็หอมแก้มบีมไง”
“-///////- อือ ฝันดีนะ”
“ครับ ฝันดีนะ พรุ่งนี้พี่ไปรับตอนเช้านะ”
“อื้อ”
พอวางสายเสร็จผม ก็นอนสงบจิตสงบใจ แค่จุ๊บผ่านโทรศัพท์จะเขินทำไมเนี่ย!
“พี่ฮะ ไม่ไปไม่ได้หรอ”
“ไม่ได้หรอก ขอโทษนะ พี่คงดูแลเราต่อไม่ได้แล้ว”เด็กน้อยที่มีผ้าพันแผลบนหัวพูดด้วยเสียงที่อ่อนโยน พลางลูบหัวเด็กน้อยขี้แยตรงหน้าด้วยความเอ็นดู
“ ไม่เอา ผมไม่อยากให้พี่ไปนี่นา”
“พี่จะกลับมาหา แต่อดทนรอหน่อยนะ”
“สัญญานะ”
“ครับ พี่สัญญา”เด็กน้อยชูนิ้วก้อยขึ้นมา ทั้งสองเกี่ยวก้อยสัญญากัน
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว เราไม่เหมาะกับน้ำตาหรอกนะ”
“ฮึกๆ แต่ว่า ยังไงๆผมก็ไม่อยากจากกับพี่นี่นา”
“หยุดร้องนะคนดี”เด็กน้อยส่งกล่องช็อคโกแลตกล่องใหญ่ให้
“ต้องเข้มแข็งนะครับ เป็นลูกผู้ชายนะ”
“อื้อ”เด็กน้อยกอดกล่องไว้แน่นกับอก พยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ แผ่นหลังของพี่ชายที่เดินขึ้นรถ และค่อยๆหายไปจากสายตาอย่างช้าๆสองวันผ่านไป พี่บูมส่งข้อความหาผมบ่อยมากๆ แต่ไม่เคยโทรมาสักที วันนี้ป้านาเองก็ชวนเราไปทานข้าวตอนเย็นพอมาถึงที่ร้านอาหาร ป้านาก็นั่งรออยู่แล้วที่โต๊ะ
“นี่บีมหรอลูก ตายล่ะ โตเป็นหนุ่มแล้วหรอเนี่ย”ป้านาดึงผมเข้าไปกอดอย่างเอ็นดู กลิ่นหอมของมะลิอ่อนๆที่ตัวป้า ทำให้ผมรู้สึกดีมากๆเลย
“โตจนป้าจำไม่ได้เลยนะเนี่ย”
“ครับ แต่ป้ายังเหมือนเมื่อก่อนไม่เปลี่ยนเลยนะ ยังสวยเหมือนเดิมเลย”
“แหม ปากหวานจังนะเรา ตอนเด็กๆเป็นเด็กขี้อายแท้ๆ” (ฮา~ แสดงว่าตอนนี้ผมด้าน)
“แบมเองก็โตเป็นสาวแล้ว สวยจริงๆ สวยเหมือนแม่ไม่มีผิดเลยนะเรา”ป้ากอดแบม อย่างรักใคร่ ส่วนแบมก็โดนชมจนยิ้มหน้าบาน
“แต่ป้ารู้สึกว่าแบมจะสูงทันบีมแล้วนะเนี่ย” (T[]T อย่าพูดถึงมันครับป้า)
“ฮึๆๆๆ”ยัยแบมส่งยิ้มให้ผมแบบชัยชนะ
“มาๆ นั่งก่อน ป้าสั่งอาหารไว้แล้ว อยากกินไรเพิ่มรึเปล่า สั่งได้เลยนะไม่ต้องเกรงใจ”
“แบมอยากกินกุ้งแช่น้ำปลาค่ะ” (ไม่ค่อยเลยนะยัยน้องสาว)
“แล้ว บูมล่ะคะพี่นา”
“ตาบูมยังอยู่ที่โรงเรียนอยู่เลย เดี๋ยวก็คงมา”
“ถ้าพี่บีมเจอต้องตกใจในความหล่อของพี่เค้าแน่ๆเลย” (อย่าเอาฉันไปเทียบกับเธอสิยัยแบม)
“แต่เห็น ตาบูมบอกว่าเคยเห็นบีมที่โรงเรียนแล้วนะ”
“งั้นทำไมพี่เค้าไม่มาทักบีมล่ะครับ”
“สงสัยเค้าจะอายมั้งจ๊ะ” (จะอายอะไรล่ะครับแม่?)
“พูดแล้วนึกถึงสมัยก่อนเลยนะคะ”
“นั่นสิ เมื่อก่อนบีมนะ ติดบูมจนไม่ยอมจะห่างกันเลย”
“พิม ยังจำได้ดีเลยค่ะ ตอนที่พี่นาย้ายไปใหม่ๆ ตาบีมร้องไห้งอแง ข้าวก็ไม่ยอมกิน จนต้องให้บูมโทรมาหาถึงจะยอม” (พูดเรื่องอะไรเนี่ย ผมไม่เห็นจะจำได้เลย = 3=)
“ใช่ๆ ตอนนั้นนะ พอพิมโทรมาบอกพี่ว่าบีมไม่ยอมกินข้าว จะหาพี่บูม ตาบูมนี่ตกใจใหญ่เลย จะกลับมาหาน้องให้ได้ พี่ละปวดหัวจริงๆ”
“ฮา ๆ ๆ”ผมหัวเราะไม่ออก ไม่รู้จะพูดไร ตอนเด็กๆผมเคยทำงี้ด้วยหรอเนี่ย =w=
“บีมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ”
“หนี หรอพี่บีม”ยัยแบมพูดดัก
“ปล่าว พี่ปวดห้องน้ำ”
“ค่ะๆ” พอปลีกตัวออกมาได้ ผมก็เดินเข้าห้องน้ำ แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาโทรหาพี่ปอม
“ฮัลโหล พี่ปอม ทำไรอยู่อ่ะ?
“อ่า น้องบีมหรอ นี่พี่ปาล์มนะ” (พี่ปาล์ม??)
“อ่า แล้วพี่ปอมล่ะครับ”
“พอดีปอมอาบน้ำอยู่นะ”
“งั้นหรอครับ”
“อ่ะ ปอมอาบเสร็จพอดี รอแปปนึงนะ”
“ปอมบีมโทรมา”เสียงของพี่ปาล์มดังเข้ามาในโทรศัพท์
“แปปนึงนะ ขอใส่เกงในก่อน”
“ปอม มรึงไปแต่งดีๆดิ ทะลึ่งหว่ะ”
“ฮ่าๆๆๆๆ”
“เฮ้ย ทำไรเนี่ย เลิกเล่นได้แล้ว” (ทำอะไรกันเนี่ย!)
“โอเคๆ”
“เดี๋ยวเหอะ เล่นมาก เดี๋ยวก็ปล้ำเลยนิ” (ปล้ำ? - -* ) ผมรู้สึกหงุดหงิด เลยกดวางสายทิ้ง
“ไอ้พี่ปอมบ้า! อย่าให้รู้นะว่าทำไรกัน”ผมตั้งท่าจะปาโทรศัพท์แต่รู้สึกเสียดายเลยเก็บเข้ากระเป๋า
“เป็นเด็กไม่ดีเลยนะ” ผมหันหลังกลับไปมอง
“O[]O”ไอ้พี่คนนั้นี่นา มันยืนพิงประตูอยู่แบบเก๊กหล่อ แล้วยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้
“หนีมาโทรศัพท์หาแฟน แบบนี้ เด็กไม่ดีเลยนะ”
“แล้วเกี่ยวไรกับพี่อ่ะ?”
“เกี่ยวสิ”ไอ้พี่คนนั้นเดินเข้ามาใกล้ๆ ผมก็เลยถอยไปอีกฝั่ง กะมุมไว้เตรียมวิ่งหนีออกไป
“เป็นเด็กไม่ดีต้องถูกทำโทษ”
“พี่จะทำไร”ผมมองหน้าพี่เค้า รอยยิ้มชวนน่าหมั่นไส้นั่น เหมือนจะคนดี แต่การกระทำตรงกันข้ามชัดๆ ผมมองจังหวะสุดท้ายแล้วรีบวิ่ง
“ช้าไปนะ บีม”แค่แปปเดียวผมก็ถูกกระชากอย่างแรงไปติดกับฝาผนัง มือทั้งสองข้างถูกกดไว้แน่นเหนือหัว
“ปล่อยผมนะ”ผมพยายามดึงมือออกแต่ก็ไม่สำเร็จ
“ถ้าไม่ปล่อยผมจะร้องให้คนช่วย”
“ถ้าบีมไม่อายก็เอาเลย”
“ผมไม่อายหรอก พี่นั่นแหละที่ต้องอาย”(อย่าคิดท้ากับไอ้บีมนะ เห็นงี้หน้าก็หนาพอตัวล่ะ!)
“ช่วย..”ทันทีที่ผมร้องพี่เค้าก็รีบปิดปากผมทันที
“เฮ้ย ร้องจริงหรอเนี่ย”ผมพยักหน้าให้
“ให้ตายเถอะ ทำไมถึงได้ซ่าแบบนี้นะ!”พี่คนนั้นพูดแบบปลงๆ จังหวะนั้นผมรีบผลักพี่เค้าแล้ววิ่งออกมาข้างนอก พอพ้นประตูก็เดินปกติเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วกลับไปที่โต๊ะ
“ไปซะนานเชียวนะพี่บีม”
“พอดีท้องไม่ค่อยดี”
“เป็นอะไรมากรึเปล่าลูก”ป้านาถามด้วยความห่วงใย
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมหิวข้าวจังเลย”
“ไม่รีบกินแบมกินหมดไม่รู้ด้วยนะ 555+”
“อ่าว บูมมาพอดีเลยลูก”ป้านาร้องทักขึ้น แล้วส่งยิ้ม ผมเลยมองไปตามป้า
“=[]=!!!!”
“ไงล่ะพี่บีม ตกใจเลยใช่มั้ย? พี่บูมหล่อขนาดนี้”ยัยแบมแซวผม (แต่ที่ตกใจนะ เพราะว่า! ก็ไอ้พี่คนนั้นคือพี่บูม!!)
“ขอโทษนะครับ ที่มาช้า”
“ไม่เป็นไร มาก็ดีแล้ว จะได้กินพร้อมๆกัน”
“ครับ”ผมมองหน้าพี่เค้าแบบว่า นี่นะหรอ พี่ชายที่เคารพรัก!!
“มีไรครับ น้องบีม ดูไม่ดีใจเลยที่เจอพี่”ไอ้พี่บูมเล่นใส่มุกนี้มา
“ไม่ใช่หรอก บีมแค่ตกใจนะ ไม่นึกว่าจะเป็นพี่”
“ทำไม เป็นพี่ไม่ได้หรอ?”พี่บูมยิ้มให้
“ปล่าว บีมแค่ตกใจจริงๆ ทั้งๆที่ ที่ค่ายบีมก็เจอพี่แต่พี่กลับไม่ทักบีม”
“อ่าว บูมเจอน้องที่ค่ายด้วยหรอ ไม่เห็นบอกแม่เลย”
“เอ่อ ตอนนั้นบูมยังไม่ค่อยมั่นใจนะครับ” (แถเนียนได้อีก!)
“งั้นตอนนี้พี่บูมก็แน่ใจแล้วใช่มั้ยครับ ว่าผมเป็นน้องพี่บูม”ผมมองหน้าพี่บูมที่เหมือนจะตกใจเล็กน้อยกับคำพูด แต่พี่เค้าก็ยิ้มกลับมาให้
“ครับ น้องบีม แต่ดูเหมือนบีมจะโตขึ้นเยอะเลยนะยกเว้นส่วนสูง” (อึก! T[]T แน่จริงก็อย่าเล่นกับส่วนสูงเซ่ะ!)
“พี่บูมใจกล้าจริงๆเลยอ่ะ เล่นกับส่วนสูงพี่บีม” (เธอก็ด้วยไม่ใช่หรอ = =)
“มีแต่คนรุมผมอ่ะ แม่ ป้านา ครับ” (เอาชนะเองไม่ได้ให้ผู้ใหญ่ช่วยก็ได้
)
“โถ อย่าแกล้งน้องสิบูม”ป้านาตีมือพี่บูม (สม! แต่น่าจะแรงกว่านี้อ่า)
ผมส่งสายตาเป็นสารท้ารบสุดท้ายกับพี่บูม
“เป็นไรหรอบีม ไม่สบายหรอ"พี่บูมเลื่อนเข้ามาใกล้ เอามือแตะที่หน้าผาก
“แหม ยังเป็นห่วงน้องเหมือนเดิมเลยนะบูม”
“ก็น้องผมน่ารักนี่นา” (ห่ะ?)
หลังจากทานเสร็จแล้วเราก็นั่งคุยกันอีกสักพัก จากนั้นก็ออกจากร้าน
“แม่ เดี๋ยวบีมขอไปทำธุระก่อนนะ”
“จะไปไหนล่ะลูก 2 ทุ่มแล้วนะ”
“ไม่ไกลๆ”
“แล้วจะไปยังไง”
“เดี๋ยวบีมนั่งมอไซต์รับจ้างไปก็ได้”
“จะไปไหนหรอ บีม”ป้านาเดินเข้ามาถาม
“บีม จะไปธุระข้างนอกนะ”แม่หันไปตอบป้านา
“อ้าว มืดค่ำแล้วนะลูก อันตราย”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ บีมเป็นผู้ชายนะ”
“งั้นให้บูมไปส่งน้องแล้วกัน เดี๋ยวป้าไปส่งแม่กับแบมเอง”
“เอ่อ แบบนั้นจะดีหรอครับ”
“ไม่เป็นไรบีม พี่อยากไปส่ง”
“ถ้างั้น บูมขับรถดีๆนะ”
“ครับแม่”
หลังจากที่ผมถูกกึ่งบังคับให้พี่บูมมาส่ง ผมก็ต้องจำใจนั่งมา แต่อยากไปหาพี่ปอมมากกว่า ถ้าพี่ปาล์มอยู่กับพี่ปอม
ไม่อยากคิดเลย -*- พอขับมาถึงหน้าบ้านพี่ปอม ไฟข้างล่างปิดหมด เปิดแต่ชั้นสอง แสดงว่าพี่ปอมอยู่บ้าน ผมเลยกดกริ่ง แต่กดเท่าไหร่ก็ไม่มีใครมาเปิด ผมเลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้าไปเองเลย
“บีม เดี๋ยวเข้าไปแบบนั้นได้ไง”พี่บูมร้องทัก แล้ววิ่งตามผมเข้ามา ส่วนผมก็รีบเดิน ประตูบ้านก็ไม่ได้ล็อก ผมเลยเปิดเข้ามา พอขึ้นมาชั้นสองประตูถูกเปิดแง้มเอาไว้เล็กน้อย ผมเลยเดินตรงเข้าไป
“ปาล์ม ไม่ได้นะ”เสียงพูดคุยที่เล็ดลอดออกมาจากในห้อง
(พี่ปาล์มยังอยู่งั้นหรอ??) ผมรีบเปิดประตูเข้าไป
“!!!!!!!”-------------------------------------------------------------------------------------
จบตอน ตอนที่ 22 จะรีบมาอัพ ต่อนะครับ เพราะ มันคงค้างคา 55555+
นี่เป็นลุคของพี่บูมครับ พอดี เพื่อน เอามาให้ 555+ สไตล์พี่ชายแสนดี(เลวบ้างตามโอกาส)
ตามด้วยพี่ปอม
หัวข้อ: รักติดเรท!! NC 17+ [up!!! ตอนที่22 จบ 2/02/12] (อ่าน 558355 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก