หัวข้อ: "พิมตะวัน" : P.66 (20/10/2011)

[RakorN]

ดีใจจังน้องขวัญไปแล้ว ไปไกลๆเลยน้าไม่ต้องกลับมา อิอิ พี่ดอนเจ็บๆคันๆเนอะอย่าไปซี ฟ้าหลังฝนย่อมมีรุ้งกินน้ำให้เราพักสายตาอยู่แล้ว ระหว่างนี้ก็อยู่กับตัวเอง อยู่กับม๊า และเขียนจดหมายถึงน้องรุ่งไปก่อน แล้วสักวันนึงคนที่ใช่ของพี่ดอนก็จะมาหาเองแหละ จงเชื่อในdestinyนะคะ
ปล,พระเอกจะใช่พี่ชมพูเหรอ? ทำไมเราคิดว่าไม่น่าจะใช่อ่ะคะ เพราะในเรื่องนู้นพี่ชมพูออกจะรักกันดีกับพี่เค้กนี่

[a_tapha]

+1 ค่ะ มาอย่างสั้น

[dukdikdukdik]

สงสารพี่ดอนอ่า ฮือ ๆ

มาม่าพอแล้วนะค่า ตอนหน้าไม่มีแล้วเนอะ

[butajang]

อุ กรี๊ดดด นิยายเรื่องใหม่ คุณนุ่นเเต่กว่าจะโผล่มา ก็ลงไปเเล้ว 3 บท 2 ตอน เเต่คงไม่ช้าไปเนอะช่วงนี้ตัวเอง  สยองขวัญสั่นประสาท จิตหลุด สติหายอยู่ 55++ ขอเมาท์เลยละกัน อย่างเเรก คิดถึงคุณนุ่นมากมาย หงิง หงิง 2.ชื่อเรื่อง เเนวดี เเปลกดี เเละ ชวนให้วิตกถึงอาหารเพื่อนสนิท(มาม่า) 3. เปิดเรื่องมา เเม่เจ้า โอ้ มันจะมาม่าใช่ไม๊เนี่ย เเอบจิตตกล่วงหน้าเเละไปเเอบอ่าน เมนท์ ชาวบ้านเเละคุณนุ่นมา เฮ้อ โล่ง มันจะหมดไปเเล้ว คุคุคุ ตอนนี้พี่ดอนเค้าจะไปพบรักที่ ต่างจังหวัดเหรอคะ คุณนุ่น เเม่สอดเปล่า ช่วงนี้อากาศเย็น น่าจะโรเเมนติคดี ชอบพี่ดอนที่เขียน จดหมายถึงน้องสาว เเต่ชอบจดหมาย  ตอนที่ 2  ขยาดเเต่ไม่เข็ด ชอบเเม่พี่ดอนเพราะรู้สึกว่าเป็นผู้หญิงที่อบอุ่น ชอบที่เค้าเรียกลูกว่า พี่ดอน มันเป็นนิยายที่เเตกตอนมาจาก พี่ฟ้ากับตัวป่วน เป็นคนที่ชอบนิยายที่เเตกมาเเบบนี้ คุคุคุ

ปล. เรื่องรวมเล่ม พี่ฟ้า + ตัวป่วน เราก็เป็น 1 ในนั้นที่รอ ชอบมาก อยากได้ พี่ฟ้าเป็นของตัวป่วน เเต่อยากบอกว่า รักพี่ฟ้าขาดใจเลย มีไม๊ขออีก 1 กร๊ากกกกกกกกกกกกก    เอาไปเลย คุณนุ่น +1 ไปเเระ เวิ่นเว้อเกินกว่าเหตุ สู้ๆนะคะ รอตอนต่อไป

[ชะรอยน้อย]

พี่ดอนเศร้าจัง 

[jasmin]

  พี่ดอนอย่าเศร้าเลยนะ เดี๋ยวเศร้าตามนะเออ
ดูท่าจะเข็ดกับความรักสุดๆ
อย่างนี้ใครจะมาง้างหัวใจดวงนี้ได้ล่ะเนี่ย ลุ้นๆๆ

[หมวยลำเค็ญ]

  พี่ดอนน่าสงสารจังค่ะ อย่างนี้กว่าพี่ดอนจะเปิดใจมีรักครั้งใหม่คงต้องคิดแล้วคิดอีก
ไม่อยากให้พี่ดอน เจ็บ ซ้ำๆเลย คุณนุ่นใจร้ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

[Rinze]

เปิดมาเจอมาม่า แต่เป็นมาม่ารสกลมกล่อมติดจาย~
***
พี่ดอนช้ำในสุดๆ ใบบัวบกไร้ประโยชน์ ดูท่าจะเข็ดกับเรื่องรักน่าดู

[ลูกหมีน้ำแดง]

เรื่องใหม่ เพิ่งเห็น 

[jimmyFG]

 

[PeeYaR]

อีกไม่นานพี่ดอนก็จะต้องได้พบรักแท้แน่นอนค่ะ ^^
ปล. พี่ดอนก็รู้ว่าพี่ภพชื่อเล่นว่า "ชมพู" ด้วยเหรอเนี่ย
นึกว่าจะรู้กันแค่คนในครอบครัวซะอีก
เห็นในจดหมายฉบับที่แล้วยังเรียก "พี่ภพ" อยู่เลย

[dragonfly08]

บทนำ ตอนที่ ๑ และตอนที่ ๒ ยังเหงาอยู่เลยคะคุณนุ่น มันเหงานะยิ่งช่วงหน้าหนาวซะด้วย

[anajulia]

อีกไม่นานพี่ดอนก็จะต้องได้พบรักแท้แน่นอนค่ะ ^^
ปล. พี่ดอนก็รู้ว่าพี่ภพชื่อเล่นว่า "ชมพู" ด้วยเหรอเนี่ย
นึกว่าจะรู้กันแค่คนในครอบครัวซะอีก
เห็นในจดหมายฉบับที่แล้วยังเรียก "พี่ภพ" อยู่เลย

กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด หลุดค่ะ
อายเลย ขอบคุณพี่ยานะคะ(พี่ชื่อไรอ้ะคะ?)
เดี๋ยวกลับไปแก้ก่อน อายๆๆๆๆ

....................................................

ยินดีต้อนรับทุกท่าน และขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ มีข้อคิดเห็นอยากติ อยากให้คำแนะนำอะไรบอกได้เลยนะคะ
ขอบคุณล่วงหน้าค่ะ


สำหรับน้องหนึ่งที่ถามว่าพี่ดอนโผล่มาตอนไหนในเรื่องรัก..ไม่กล้าบอก
ตอบว่า.....พี่ดอนมาตอนพิเศษนอกรอบ...อีกข้างของเรื่องค่ะ (ที่พี่ชมพูโดนตบหนักดังสองเพียะอะค่ะ)
แล้วก็อีกตอนพี่ดอนได้บทพูดสองสามประโยคตอนพี่อากาศมาแก้ข่าวให้หนูป่วนมันที่คณะวันรับน้อง
(เดี๋ยวพี่นุ่นไปลองๆหาลิงค์มาให้นะคะ ..จะเจอมั้ยนิ กร้ากกกกกกกส์)

แล้วก็คำถามว่า "พี่ชมพู" ที่พี่ดอนเคยไปแอบชอบเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย พี่ชมพู ชื่อจริงว่าพิภพค่ะ ที่คณะเรียกกันว่า "พี่ภพ ไอ้ภพ" เป็นผู้ชายนะคะ



ขอบคุณค่ะ ว่าแล้วก็ไล่บวกบ้างดีกว่า ฮึบๆๆ
v
v
v

[JJHJJH]

^
^
จิ้มบวกระยะเผาขน

[anajulia]

มาแล้วค่ะ สำหรับน้องหนึ่งโดยเฉพาะเลยนะคะ
พี่นุ่นไปไล่เปิดหามาแล้ว ตอนพิเศษของเรื่องไอ้ป่วนมัน ตอนนี้เลยค่ะ ที่พี่ดอนหรือนายอรุณรุ่ง  โพเวลล์ มีบทบาท
ตั้งแต่ตอนนี้ แล้วก็เลยไปอีกจนถึงตอน "แก้ข่าว" นะคะ

http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=14565.1020

((ที่ reply 1026 นะคะ))

[nataxiah]

นุ่นจร้า ใส่หน้าหน่อยจิมันหายากอะ

เพราะของนุ่นเม้นเยอะมากพี่เกือบหาไม่เจออะ

แอบบ่นพี่เรื่องมากไหมนะ หุหุ

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

^
^
^
^

อิอิ~ จิ้มสองต่อ 

[BBChin JungBB]

น่าสงสารจัง 

[♠DekDoy♠]

^
^
^
โอ๋ๆๆๆๆๆๆๆๆ กอดแนนแน่นๆ ลูบหลังลูบไหล่เบาๆด้วย
ขอโทษที่เขียนให้สิ่งที่พี่ดอนทำไปสะกิดใจนะคะ

ปล. ขอย้ำ เราไม่เน้นมาม่านะคะ แต่คงไม่หวานเจื้อยทุกตอนแบบตัวป่วนกะพี่อากาศแล้วนิ
คนเขียนก็อยากจะลองเขียนอะไรที่ไม่เคยดูบ้างนิ ไม่รู้จะออกมาเป็นยังไงบ้างเหมือนกันนะคะ
เพราะฉะนั้น ท่านไหนอ่านแล้วมีคำแนะนำยังไง บอกไว้ได้เลยนะคะ ยินดีน้อมรับเหมือนเดิมมิเปลี่ยนแปลงค่ะ ^o^

ไม่เป็นไรค่ะ ผ่านมาพอควรแค่พยายามเลี่ยงๆอยู่เหอะๆ
เรื่องนี้ไม่ต้องหวานเจี๊ยบทุกตอนก็ได้นะ แต่ห้ามมาม่าแค่นั้นเองนะนุ่น
ไม่งั้นจะฟ้องหนูป่วน ?? ฮ่าๆๆๆ

สงสารพี่ดอน แต่ต่อไปคงไม่เจ็บแล้วเนอะ ^^

[anajulia]

ช่วงนี้พี่ดอนไม่มีบทพูดเลยอ่ะ  เห็นด้วยกับรบนที่บอกว่าพี่ดอนโรแมนติกมาก ๆ
แต่พี่ว่าพี่ดอนแอบเก็บกดนะ  ไม่รู้จะเล่าให้ใครฟัง  เลยต้องระบายออกเป็นตัวหนังสือหรือเปล่า
น่าสงสารจัง

เข้ามากดบวกให้ทุกท่าน แล้วติดดาวให้พี่iforgiveค่ะ
อ่านพี่ดอนของเราขาดมาก ใช่เลยค่ะ นี่แหละพี่ดอน


(แอบบอกว่าน่าสงสารกว่าเก็บกดก็ตรงที่ขนาดเขียนจม.หาน้องรุ่งยังอินว่าเขียนถึงคนอื่นจนแอบสร้างภาพว่าตัวเองเข้มแข็งเกินจริงด้วยซ้ำ)


ปล. วันนี้ตอนต่อไปมานะคะ ตอนนี้ได้มาสองหน้าแล้ว ยังไงถ้าไม่มีอะไรด่วนได้อ่านก่อนเย็นแน่ๆค่ะ 

[pandaๅ123]

เต้นรอซะตั้งแต่ตอนนี้ซะเรย คึคึ

[i1_to*pp]

:กอด1:พี่นุ่นขอบคุณค่ะ ไปอ่านมาแล้วค่า
รออ่านตอนใหม่...เย็นนี้ใช่มั้ยคะ
จิ้มบวกให้พี่นุ่นด้วย   

[butajang]

เเวะมาดู เเล้วก็ มานั่ง เกาคางรอตอนใหม่ หงิง หงิง หงิง

[Whatever it is]

  บทนำ เศร้ามาก 

[Whatever it is]

มันจะมาม่ามั้ยยยยยยยย 

[เกริด้า(๐-*-๐)v]

"พี่ดอนเขียนจม.หาน้องรุ่งยังอินว่าเขียนถึงคนอื่นจนแอบสร้างภาพว่าตัวเองเข้มแข็งเกินจริงด้วยซ้ำ"
  กระซิก ๆ ๆ 

.
.

 ~รอด้วยคน~

[anajulia]

รีบแปะรีบไปค่ะ ไม่ได้ทักทายใครเลย
มีงานเข้ากะทันหัน ตอนนี้เลยมาแปะก่อน เริ่มมีคนอ่านท้วงว่าสั้น แหะๆ แล้วจะค่อยๆเพิ่มนะคะ
เอ่อ.........อาน่าจูเลียชอบขายของหวานค่ะ

ปล.คุณRinze คุณwherever it is กอดดดดดดดดดดดดด คิดถึงนะคร้าาาาาาา
..................................................

ตอนที่๓ ความลับ

   
     ก่อนเริ่มฝึกงานตัวสุดท้ายสัปดาห์แรกของเดือนธันวาคม นักศึกษาปีสี่จะมีเวลาว่างหนึ่งสัปดาห์ เวลาหนึ่งสัปดาห์ที่ว่าว่างนี้จัดเอาไว้เพื่อให้เด็กปีสี่ที่ยังจัดการกับโปรเจคท์จบไม่เรียบร้อยดิ้นรนเฮือกสุดท้ายเพื่อส่งผลงานเป็นรูปเล่มให้ทันกำหนดก่อนออกต่างจังหวัด เพราะหากไม่ส่งงานก่อนไปก็จะต้องลาหยุดเพื่อกลับเข้ามาคุยกับอาจารย์ที่ปรึกษาให้วุ่นวาย ดีไม่ดีเวลาฝึกงานไม่ครบก็จะพาลไม่ได้จบพร้อมเพื่อนเอาง่ายๆ

     กลุ่มของนายอรุณรุ่งและเพื่อนอีกสามคือ นายก่อคุณหรือไอ้ก่อ ที่บางครั้งบางหนผองเพื่อนจะช่วยเปลี่ยนชื่อให้เป็นไอ้ก่อกรรม เมื่อไหร่ก็ตามที่มันทำให้เพื่อนๆรู้สึกทั้งรักทั้งเกลียดไปพร้อมๆกันได้ด้วยความกวนอวัยวะเบื้องต่ำบวกกับจู้จี้จุกจิกขี้บ่นได้กับทุกเรื่องตามกมลสันดาน ไอ้คุณก่อก็จะได้รับสิทธิพิเศษเติมสร้อยเข้าไปท้ายชื่ออีกนิดเป็นไอ้ก่อกรรมทำเวร
 
           นายวิสุทธิ์หรือไอ้เช ที่ชื่อเล่นเต็มๆของมันคือเช เกวาร่า เท่ป้ะล่ะ? ตอนแรกรู้ว่าไอ้ชื่อที่ว่าเชนี่มาจากเช เกวาร่า พี่ดอนที่ชอบขุดเอาหนังสือเก่าๆสมบัติส่วนตัวของพ่อมาอ่านก็นึกว่าคงต้องไปทำความรู้จักพ่อแม่ของไอ้เพื่อนเชบ้างแล้วเพราะน่าจะคอเดียวกัน
           หากเมื่อสนิทกันขึ้นมาจริงๆถึงได้รู้ว่าที่ตั้งชื่อเล่นลูกตามเช ไม่ใช่เพราะนิยมแนวคิดของคุณนักปฏิวัติอะไรหรอก แต่เพราะที่บ้านไอ้เชมันทำกิจการให้เช่ารถหกล้อสิบล้อ แล้วสติ๊กเกอร์รูปคุณเช แกก็เป็นที่นิยมเหลือเกิน เถ้าแก่เนี้ยที่อุ้มท้องโย้เลยฝังใจ คลอดลูกสาวคนโตให้ชื่อเชก็จะแมนเกิน เลยอดใจรอมายกชื่อเชให้ไอ้ลูกชายคนรองนี่แหละ เผื่อโตมาแล้วมันจะโด่งดังคับวงการ มีคนสแกนหนังหน้าไปแปะตูดสิบล้อกะเค้าบ้าง แล้วไอ้เชหน้าตี๋ตาตี่แทบจะเป็นขีด ยิ้มทีเหมือนมีสระอิสี่ตัวแปะอยู่บนหน้าก็อุตส่าห์บ้าจี้ตามแม่มัน ชอบนักล่ะกับหมวกเบเร่ต์ จะสถานการณ์ไหนมันหยิบมาแปะประดับกบาลได้ตลอด

            และสมาชิกคนสุดท้าย ผู้หญิงคนเดียวของกลุ่ม ที่มันยกตัวเองเป็นสมาชิกทรงคุณค่าเพราะเป็นหนึ่งในสี่ถือเป็นของหายากก็คือไอ้คุณจี๊ด อิระวดี  เมืองอิน ผู้หญิงที่ชื่อจริงโคตรผู้ดีนี้ได้มาเพราะแม่มันเจอกับพ่อมันครั้งแรกที่เมืองพม่าโน่น เพื่อนๆต่างลงความเห็นว่า....ไอ้จี๊ด แกมันห้าวไม่เข้ากับชื่อว่ะ แต่ตัวมันกลับบอกว่าชื่อจริงอย่าได้แคร์ แค่ข้าพเจ้าเปรี้ยวปรี๊ดสมชื่อเล่นแค่ครึ่งหนึ่งก็พึงใจ แหม......สำนวนยืมนักเขียนมือรางวัลมาแท้ๆไอ้บ้านี่
            เพื่อนซี้อีกสามชายต่างพยักหน้าหงึกหงักรับรู้กันเงียบๆโดยไม่แง้มให้เจ้าของชื่อมันรู้ด้วยสักนิด ไอ้ที่มันว่าตัวเองเปรี้ยวปรี๊ดสมชื่อนั่น ไม่ใช่เปรี้ยวเข็ดฟันชวนเสียวซ่านหัวใจแต่อย่างใด แต่เป็นอาการเปรี้ยวอวัยวะเบื้องต่ำเพราะฝีปากของเจ้าตัวมันนั่นแหละ นี่ถ้าไม่ติดว่ามันมีร่างเป็นผู้หญิงไอ้คุณจี๊ดคงได้พาปากแมวๆไปให้แม่มันหยอดน้ำข้าวต้มแล้วหลายครั้งหลายหน


            พี่ดอนลงความเห็นว่าทั้งกลุ่มนี่ตัวเองเป็นคนปกติที่สุดแล้ว โดยที่ไม่ได้รู้ตัวเลยว่าแค่ที่เกิดมามีผมสีน้ำตาลประกายทองแบบไม่ต้องใช้บริการสารเคมีเปลี่ยนสีผมยี่ห้อไหน กับริมฝีปากบางเฉียบที่มักจะประดับยิ้มน้อยๆอยู่เสมอตรงข้ามกับแววตาเศร้าสร้อยหงอยเหงายามที่เจ้าของมันเผลอตัวเผลอใจปล่อยความคิดให้ล่องลอยนั่นก็สะดุดใจใครเขาไปทั่วแล้ว

          “ชั้นล่ะแปลกใจ ทำไมแกเพิ่งมามีแฟนเอาปีสี่วะดอน?”
             ช่วงหนึ่งในบทสนทนาของฉิ่งฉาบทัวร์ในนิสสันซันนี่สีบรอนซ์ทองรับมรดกมือสามจากเถ้าแก่เนี้ยของไอ้คุณเชตามด้วยเจ่เจ้ของมันอีกต่อ เป็นพาหนะในการเดินทางไปจังหวัดตากตั้งแต่วันพุธหลังส่งงานเรียบร้อยตั้งแต่บ่ายเมื่อวาน มีการเปิดประเด็นโดยไอ้จี๊ดปากแมว

             พลขับผลัดสองอย่างนายอรุณรุ่งเหลือบตามองหน้าเพื่อนในกระจกหลัง แล้วถึงรับรู้ว่าไอ้ตัวปากดีช่างสรรหาเรื่องเม้าท์มันกำลังจับตามองหน้าคนขับอย่างไม่เกรงใจกันสักนิดว่าจะเป็นการรบกวนสมาธิ แล้วดูเอาเหอะ เสียงลูกคู่อีกสองนี่ก็ร้องรับเป็นเสียงเดียวเชียว

             “เออ จริง!”

             “เออ มึงดูอย่างไอ้จี๊ดดิ อีกสองเดือนจบแล้วมันยังไม่มีแฟนเลยสักคน คนมาจีบยังไม่มีเลยมั้งนั่น ฮ่าๆๆๆๆๆ” เป็นไงล่ะปากไอ้คุณก่อกรรม วกเข้าจิกกัดเพื่อนได้ล่ะสุขนัก หน้าตางี้ระรื่น แถมพาเถ้าแก่น้อยเชกับไอ้หัวประกายทองที่หลังพวงมาลัยหัวเราะร่วนไปด้วย

             “เลวจริงๆ รุมผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างชั้นได้ไงฮะ เดี่ยวปั๊ดงัดหมามากัดแม่งเลย ไม่เอาแล้วเว้ย เปิดประเด็นแล้วเข้าตัว นอนดีกว่า” เออ ง่ายจริงไอ้คุณจี๊ด พอบอกจะนอนแม่คุณก็เล่นหลับตาแล้วเอนตัวลงยึดตักไอ้เพื่อนก่อที่นั่งอยู่ข้างๆกันง่ายๆ

             “ลุกเลยๆ อีกไม่ถึงชั่วโมงก็นครสวรรค์แล้ว เดี๋ยวแวะกินข้าว” ไอ้คุณก่อก็รังเกียจเหลือเกิน เอาปลายนิ้วจิ้มๆดันจะให้ตัวยึดตักมันลุกเท่าไหร่มันก็ไม่ไป หนักเข้ามันก็ดึงเอาชายแจ๊คเก็ตสีดำของนายก่อคุณที่เพิ่งด่าว่าเลวไปเมื่อกี้แหละมาปิดหน้าปิดตาซะเลย

             เพื่อนเชเพื่อนก่อหมดความสนใจในไอ้คนตั้งท่าจะหลับตัดขาดโลกภายนอก แต่ไอ้คนปากไม่อยู่สุข ถ้าไม่ได้กินก็ต้องขยับพูดมันกลับไม่ยอมปล่อยผ่านประเด็นที่ถูกเปิดไปเฉยๆ

             “ดอน ตกลงมึงปล่อยตัวเองว่างอยู่ทำไมตั้งสามปีวะ?”

             “หึๆ ก็ทีไอ้จี๊ดมันว่างสี่ปียังไม่เห็นแกว่าแปลกนี่หว่า”
             พี่ดอนท่านเลือกตอบโต้ไปแบบมีตัวเปรียบเทียบ กะว่าเพื่อนจะได้ไม่มาสนใจซักไซ้ ก็ไอ้สามคนนี้น่ะ ถ้าอยากรู้อะไรขึ้นมาเป็นโรคเดียวกันหมดนี่นา....โรคจิกไม่ปล่อย นายอรุณรุ่งอุตส่าห์แอบมองพี่พิภพมาได้เงียบๆตั้งสามปี กลัวจะความแตกเอาก็เพราะประเด็นเด็ดเช้านี้ของไอ้เพื่อนจี๊ดนี่แหละ

             “อ้าวไอ้นี่.....มันไม่เหมือนกันเว้ย ไอ้จี๊ดแม่งขี้เหร่ แต่มึงอะ.....โอ๊ยยยยยยยย! เป็นหมาเรอะ?”

             “รอให้หลับก่อนดิแล้วค่อยพาดพิง ไอ้สัตว์เซลล์เดียวนี่”

             “โห......เจ็บจึ้กๆเลยอ่า......ถ้าเป็นสัตว์เซลล์เดียวพี่ก่อจะให้น้องจี๊ดหนุนตักอยู่อย่างนี้ได้ไงล่ะจ๊ะ ฮ่าๆๆ จะนอนก็นอนไป รีบหลับเลยจะได้พาดพิงสะดวกๆ”

             “เออ เราก็ว่าอย่างนายมันต้องมีบ้างแหละดอน มีอะไรปิดบังพวกเราอยู่รึเปล่า?”
             นั่นไง เพื่อนกลุ่มนี้ บทจะความรู้สึกช้าก็ปล่อยให้พี่ดอนแอบรักปั๋วชาวบ้านเขามาได้ตั้งสามปี แต่มาตอนนี้กลับซักไซ้ไล่เรียงกันอย่างกับมีเซนส์

             “ที่จริงชั้นว่าชั้นพอจะมองออกนะ แต่ก็กลัวพูดไปแกจะโกรธ....”เสียงหงุงหงิงดังลอดมาจากใต้ชายเสื้อของไอ้คุณก่อพอให้คนในรถได้ยินแบบต้องตะแคงหูฟัง แต่เนื้อความสิ เล่นเอาพี่ดอนถึงกับนั่งตัวเกร็ง ปลายเท้าเผลอเหยียบคันเร่งหนักขึ้นอย่างไม่รู้ตัว

          “แกรู้อะไร?” เสียงที่ถามออกไปพยายามกดให้นิ่งที่สุด

          “ชั้นสงสัย ว่าแกแอบชอบรุ่นพี่.....” ไอ้ตัวคนตั้งข้อสงสัยมันค่อยๆแง้มหน้าออกมาจากชายเสื้อเพื่อนที่ใช้แอบซุกกะเผื่อระเบิดลง แล้วค่อยๆลุกขึ้นนั่งมองสบตากับคนขับรถที่ตอนนี้เหมือนหน้าจะซีดจนจากที่เป็นคนผิวขาวอมชมพูก็กลายเป็นขาวซีดราวกับกระดาษไอเดียกรีน

              “ค....คือ.......” ในใจคนทำหน้าที่ขับรถตอนนี้ตีกันให้ยุ่ง ทางก็ต้องมอง สมองก็ต้องคิด กังวลว่าถ้าเพื่อนๆเซนส์ดีรู้ความจริงว่าคนที่แอบชอบมาสามปีคือพี่พิภพผู้ชายมาดแมนแฮนซั่มอันดับหนึ่งของคณะที่เพิ่งจบไปปีก่อนแล้วต่อไปจะเป็นยังไง จะหาทางปฏิเสธให้หัวชนฝาว่าไม่จริ๊งไม่จริงก็กลัวว่าเพื่อนจะจับได้ แต่ระหว่างที่กำลังเครียดจนแทบจะบีบพวงมาลัยรถแหลกคามือ เสียงสวรรค์ก็ดังขึ้นพร้อมกับป้ายยินดีต้อนรับสู้จังหวัดนครสวรรค์

              “แกชอบพี่เค้กใช่มั้ยดอน?”

              “อะ.......ฮะ?!!”
              คำพูดจากปากเถ้าแก่น้อยกิจการให้เช่ารถหกล้อดังขึ้นพร้อมสายตาคาดคั้นสามคู่ที่ส่งตรงมายังนายอรุณรุ่งผู้กำลังอ้าปากหวอด้วยอาการเหวอแดกสุดชีวิต

              “ว่าไงล่ะ?”

              “ป.......ปะ เปล่านะเว้ย เข้าใจผิดแล้ว” โอ้.......พี่ดอนถึงกับติดอ่างกะทันหัน

          “ชิชะ แล้วไอ้ที่มีโอกาสเมื่อไหร่เป็นมองตามมันหมายความว่าไงวะ? โห่ว......คุณอรุณรุ่งเอ๋ย อาการแอบตามหลืบแล้วมองตามน้ำลายหยดแบบนั้น ถ้าไม่ใช่แอบชอบพี่เค้กแล้วจะให้ชั้นเข้าใจว่าแกแอบชอบพี่ภพเรอะ?”

             -----เอี๊ยดดดดดดด-----

               “เฮ้ยยยยยยยยยยย!!!”

               “มึงเบรกๆ เบรกอะไอ้ดอน ไม่ใช่คันเร่ง!!”

               ตอนนี้นิสสันซันนี่สีบรอนซ์ทองจอดแอบอยู่ข้างทาง เลยป้ายยินดีต้อนรับเข้าสู่จังหวัดนครสวรรค์มายังไม่ถึงกิโล ก็สปีดมันเร่งแบบก้าวกระโดดเอาอิตอนพี่ดอนท่านเผลอกระทืบเท้าลงคันเร่งไปเต็มแรงน่ะสิ นอกรถสงบนิ่ง แต่ยังไม่เท่ากับภายในรถที่สงบเงียบ

               สายตาสี่คู่ส่งถึงกันไปมาซ้ายขวาหน้าหลังล่อกแล่ก ก่อนที่สุดท้ายคนที่รู้สึกว่าตัวเองเป็นปกติชนคนธรรมดาที่สุดในรถจะพูดออกมาประโยคเดียว......แต่เสียวทั้งคัน


          “เออ....เราชอบพี่ภพ!”

................................................................

..โปรดติดตามตอนต่อไป..

[pandaๅ123]

แวะมาปาดด้วยรัก
เพื่อนแต่ล่ะคนเหมือนคัดสรรมามาดีแล้ว กร๊ากกก (พี่ดอนจะไ้ด้ไม่เหงา)
แล้ว...“เออ....เราชอบพี่ภพ!” จริงเด่!!!
ระ...หรือว่า...จะเป็นม้ามืด 
โอ๊ยยยยย อยากอ่านตอนต่อไป ง่ะ หงิง ๆ 

[nataxiah]

^
^
^
^

 

จิ้มด้าทะลุถึงนุ่น อะไรอะมาทิ้งคำแบบนี้ได้ไง

ด้าพี่ฝากบีบคอนุ่นทีข้อหาทำให้อยากรู้ต่ออะ

[pandaๅ123]

ู^
^
^  จิ้มมั้ง

ว่าแต่บีบคอคนเขียน แล้วเราจะได้รู้ตอนต่อไปไหมอ่ะ 
ต้องเอาใจไว้ก่อนจิป๋า แล้วจากนั้น....หึหึ