แง้ว มาช้าไร้ข้อแก้ตัวค่ะ เขียนแล้วลบลบเเล้วเริ่มใหม่หลายครั้ง
แถมยังแอบไปติดตามสถานการณ์ที่มีคนลอกเรื่องของคุณลูกหมู(นักเขียนในดวงใจข้าพเจ้า)
แล้วเอาไปพิมพ์ขายอีกต่างหาก (แย่จังนะคะ พฤติกรรมน่ารังเกียจจริงๆ)
เอาล่ะค่ะ มาช้ากว่าที่สัญญาไปสามชั่วโมงครึ่งแน่ะ ขออภัยอย่างสุดซึ้ง
ท่านไหนยังไม่นอนมาอ่านได้เลยนะคะ
............................
ตอนที่๑๑ “ขาว..สูง..และเป็นหนุ่มแว่นน่ารัก”
---ขอให้เธอรู้ว่าเธอยังมีฉัน ขอให้ได้รู้เราจะอยู่เคียงข้างกัน....ไม่ว่าเมื่อไหร่ จะนานเพียงไหนยังไง จะมีคนนี้ที่ยังเข้าใจ.....ขอแค่ได้รู้....--- เสียงเรียกแสดงว่ามีสายเข้าดังขึ้นติดๆกันเป็นรอบที่สามบ่งบอกว่าคนที่เพียรพยายามโทรมากำลังมีเรื่องร้อนใจ และเจ้าของโทรศัพท์ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน ชายหนุ่มหน้าตี๋ตัวสูงปรี๊ดที่เพิ่งผลักประตูห้องน้ำออกมาแบบไม่ได้สนใจเลยว่าตัวเองกำลังเปลือยร้อยเปอร์เซ็นต์
นายแพทย์วิเศษเพิ่งจะรีบล้างฟองครีมออกจากผมสีดำสนิทที่ปลายด้านหลังยาวปรกต้นคอแถมยังไม่เป็นรูปเป็นทรงเพราะเจ้าของไม่มีเวลาเข้ากรุงไปตัดผม ไอ้ครั้นจะตัดมันซะที่ร้านในอำเภอก็ไม่ไว้ใจเพราะครั้งก่อนที่หลวมตัวเข้าไปก็ต้องออกมาพร้อมกับความรู้สึกไม่มั่นใจไปเกือบสองสัปดาห์
เมื่อกี้กำลังทำสปาตัวเองด้วยการใช้ครีมหมักผมกลิ่นแอปเปิลที่พี่สาวคนที่สามหอบมาทิ้งไว้ให้ใช้ตั้งแต่มาเยี่ยมเยียนน้องชายเมื่อสองเดือนก่อน.....แถมบอกตามตรงอีกด้วยสิ ว่าที่เอามาให้นั่นก็เพราะตัวเองลองใช้แล้วแพ้ เสียดายของแพง เจ้เลยเอามาให้พวกผิวหนาใช้อะไรก็ได้แบบอากิมดีกว่า
กำลังใช้นิ้วทั้งสิบนวดเบาสลับหนักกะว่าเอาให้เมื่อยนิ้วแต่สบายหัวอยู่ดีๆ อาตี๋กิมก็แว่วเสียงคล้ายเสียงเรียกเข้าของเบอร์พิเศษจากคนพิเศษดังลอดเสียงน้ำจากฝักบัวเข้ามา เลยรีบๆล้างฟองครีมหอมสดชื่นออกทั้งๆที่ยังไม่ครบสิบนาทีตามฉลากข้างกระปุกเลยด้วยซ้ำ
รอยยิ้มแต่งแต้มเต็มใบหน้าขาวอมชมพูเพราะเพิ่งอาบน้ำอุ่นจัดมาหมาดๆทั้งที่รูขุมขนตามเนื้อตัวที่ยังเปลือยเปล่าเริ่มลุกชันเพราะถูกอากาศเย็นเฉียบแบบไม่ต้องพึ่งเครื่องปรับอากาศของกลางฤดูหนาวเข้าจู่โจม
“หะ..เหวยยยยยยยย”
ชายหนุ่มตาตี่ส่งเสียงทักทายปลายสายคนสำคัญก่อนจะเอาโทรศัพท์เครื่องบางหนีบไว้กับซอกคอแล้วเอื้อมอีกมือไปคว้าแว่นตาหนาเตอะขึ้นมาสวม ก่อนก้าวสองก้าวโทงเทงๆกลับไปเอาฝ่าเท้าไซส์๑๒ ยันประตูห้องน้ำเอาไว้ ในขณะที่มือก็เอื้อมไปกระชากชายผ้าขนหนูเนื้อหนาสีแดงเลือดหมูออกจากราวแขวนที่ยึดติดกับผนังกระเบื้องมาเริ่มซับหยดน้ำตามร่างกาย
“กิมจ๋า..........”
“ไร เหม่ๆ มาจ๋งมาจ๋า มีขี้มาให้กูเช็ดอีกสิ”
“เปล่าน้า.......เค้าแค่คิดถึงเอ๊ง”
“มึงอย่ามาแรด มีอะไรก็ว่ามา”
นายแพทย์วิเศษปั้นเสียงแข็งๆตอบไป ทั้งที่รู้ตัวดีว่าตอนนี้ตัวเองคงกำลังหน้าบานเป็นจานเชิงอยู่แน่ๆ
ก็ไอ้ใหญ่น่ะมันขี้เก๊ก วันทั้งวันก็มีแต่หน้าดำคร่ำเครียด เว้นก็แต่ตอนมันถูกใจหนุ่มไหนเท่านั้นแหละ มันจะกลายร่างเป็นกิ้งก่า เปลี่ยนสีให้เข้ากับสถานการณ์ที่คิดว่าจะได้เปรียบที่สุด
อย่างเช่น......ตอนม.ต้น มันไปปิ๊งเด็กเรียนเข้า มันก็เนียนทำตัวเป็นวิญญาณสิงห้องสมุดบ้าง น้ำเน่าว่าไม่เข้าใจเนื้อหาที่เรียน ต้องไปขอให้เขาอธิบายให้บ้าง พออยู่ม.ปลาย ไอ้ใหญ่มันไปถูกใจรุ่นน้อง มันก็สวมวิญญาณรุ่นพี่ใจดี คอยเสนอหน้าไปช่วยน้องเขาซ้อมบาสบ้าง ใกล้สอบก็ไปเสนอตัวช่วยติวช่วยเก็งข้อสอบบ้าง
แต่ตัวจริงของนายโอฬารเพื่อนสนิทที่สุดของนายวิเศษน่ะ มันเป็นผู้ชายขี้อ้อน......และเปลือกหุ้มทั้งหลายของมันจะหลุดออกไปก็แค่กับนายวิเศษเพียงคนเดียว
ไอ้ผู้ชายตัวโตเป็นยักษ์ปักหลั่นนั่น มันเผยตัวตนที่แท้กับเขาแค่คนเดียว.....นายวิเศษภาคภูมิใจหาใดปาน ฮ่าๆๆๆ “.........หึ”
ปลายสายส่งเสียงขึ้นจมูกแทบแตะเพดานมาแค่หึเดียวก็จริง แต่ตอนนี้คุณหมอวิเศษนึกสีหน้าท่าทางงอนจนริมฝีปากล่างแทบจะย้อยมาแตะกับคางของเพื่อนรักตัวยักษ์ออก จนต้องเอามือปิดส่วนรับเสียงของโทรศัพท์เครื่องจิ๋วให้แน่นแล้วหันหน้าไปขำพรืดกับตัวเองในกระจก ก่อนจะรวบรวมสติกลืนเสียงหัวเราะลงไปซะแล้วจ่อปากส่งเสียงถามไอ้กิ้งก่าจอมเปลี่ยนสีตัวดำๆอีกครั้ง
“อะ โอ๋ๆๆ ว่าไงจ๊ะ ใหญ่จ๋า........”
“กิมจ๋า มาโอ๋ใหญ่หน่อยดิวะ ใหญ่โซแซดอีกแล้ว เปลี่ยวอุราเหลือเกิน”
“น้องคนนั้นเขาไม่สน?”
ไม่ต้องเดาหาสาเหตุให้ยาก ไอ้ใหญ่มันจะมีเรื่องอะไรให้มางอดๆเอาแบบนี้ได้ มีก็แค่คนไข้เยอะ ทำงานเหนื่อย กับไอ้ปัญหาหัวใจของมันนี่แหละ และคราวนี้.....บ่นว่าเปลี่ยวมาแบบนี้ เรื่องรักแน่ๆ ฟันธง!
“อือ”
นายแพทย์โอฬารไม่ได้รับรู้สักนิดว่าแค่เสียงตอบรับสั้นๆแต่มีความหมายว่าตัวเองอกหักนั่น แทนที่จะทำให้เพื่อนรักพลอยสลด ไอ้เพื่อนทรยศที่ตอนนี้หาที่มั่นได้เป็นเก้าอี้ไร้พนักที่โต๊ะเครื่องแป้ง โดยที่มือหนึ่งถือโทรศัพท์แต่อีกมือก็ใช้ไอ้ผ้าผืนเดียวกับที่เช็ดตัวนั่นแหละกำลังเริ่มขยี้หัวตัวเองอย่างเมามันอย่างนายแพทย์วิเศษถึงกับผุดลุกขึ้นยืนแล้วชูมือชูไม้ข้างที่ไม่ได้ถือโทรศัพท์พร้อมขยับปากตะโกนไชโยโห่ฮิ้วแบบไร้เสียงอย่างเอาเป็นเอาตาย
นี่ถ้าไม่เกรงใจว่าจะมีเสียงลอดเข้าไปให้ปลายสายรู้ตัวชีเปลือยตี๋กิมคงกระโดดโลดเต้นจนบ้านสะเทือนไปแล้ว......ก็คนมันดีใจ
“แล้วตกลงใหญ่จ๋าจะเล่าให้กิมเพื่อนรักฟังได้รึยังวะครับ กิมจ๋าอยากรู้ทั้งรายหยาบรายละเอียดจะแย่แล้ว ตกลงน้องคนนั้นของมึงเนี่ยเป็นใครยังไง ไอ้ข้อมูลแค่ที่ใหญ่จ๋าบอกมาเมื่อสองอาทิตย์ก่อน ที่โทรมาพล่ามว่าเจอเด็กถูกใจขนาดเหมาะมือนั่นมันน้อยไปว่ะ กิมจ๋านึกภาพไม่ออก”
“โอ๋อีกนิดดิ แล้วจะเล่าให้ฟัง.....อ๊ะ ไม่เอาดีกว่า กิมจ๋ามาหาใหญ่ดิ นะๆ หยุดงานบ้างไรบ้าง แบบว่าปล่อยให้คนอื่นอยู่เวรบ้าง นะๆ เดี๋ยวใหญ่พาเที่ยวงานประจำปี มียิงปืน ปาเป้า โยนห่วง เหมือนงานวัดที่เราเคยไปเที่ยวกันตอนเด็กๆเลยนะ”
“บ้าแล้ว งานประจำปีที่นั่นมีช่วงปีใหม่ไม่ใช่เหรอ แล้วกิมจะไปได้ไงวะ นี่อีกแค่สี่วันเอง”
“กิม....เราไม่ได้เจอกันมาจะครบปีแล้วนะ....ที่นี่หนาวมากๆ ใหญ่นอนคนเดียวโคตรหนาวเลย......อยากให้กิมจ๋ามานอนกอดอะ นะๆๆๆ น้า........”
คุณหมอที่ยังทำตัวเป็นชีเปลือยท้าลมหนาวภูธรพาดผ้าเช็ดหัวไว้ลวกๆแถวนั้น แล้วทรุดตัวนั่งบนเก้าอี้ตัวเดิมชันเข่าขึ้นมากอดเอาไว้ทั้งสองข้าง แล้วก็พูดไปอย่างที่ใจคิด
“กิมก็หนาวว่ะใหญ่ คิดถึงมึงจะตายอยู่แล้ว เมื่อต้นเดือนไอ้ฟ้าแวะมาหา แม่งหนีบแฟนมันมาด้วย กูโคตรอิจฉาเลย มันเล่นจูงมือน้องเขาตลอด น้องป่วนก็นะ อะไรๆก็พี่ฟ้า.....พี่ฟ้า.....เฮ้อ........” “คิดถึงก็มาดิ นะ คราวนี้ใหญ่ชอบจริงช้ำจริง ถ้าไม่ได้กิมตัวเป็นๆมาโอ๋ใหญ่แย่แน่ๆอะ นี่ก็ดันปากเก่งบอกน้องเขาว่าขอเวลาทำใจสองสามวัน หึๆ สองสามอาทิตย์จะหายชีช้ำรึเปล่ายังไม่รู้เลย”
“......ก็แล้วถ้าอยากเจอกูมากใหญ่จ๋าไม่เป็นฝ่ายมาหากิมล่ะวะ?”
“ก็ถ้าใหญ่ไป แล้วกิมจะได้เจอน้องดอนได้ไงล่ะ อยากให้กิมได้รู้จักน้องเขาว่ะ น่ารักจริงๆนะเว้ย เป็นแบบที่เห็นปุ๊บปิ๊งปั๊บเลย ขาว.....สูง.... ตาหวานๆ แถมเป็นน้องแว่นน่ารัก ถึงจะนานๆทียิ้ม แต่ยิ้มน้องเขานะ โอย.....เห็นแล้วใจสั่นทุกที....”
ถึงจะรู้สึกความร้อนพุ่งขึ้นกลางกระหม่อมแถมเบ้าตายังร้อนปรี๊ดๆแค่ไหน แต่ชื่อที่หลุดออกมาก็ยังทำให้หมอกิมรู้สึกคุ้นๆอยู่ดี
“น้องเขาชื่ออะไรนะ?”
“ชื่อดอน ฮั่นแน่......สนล่ะสิ กิมต้องชอบน้องเขาแน่นอน เพราะใหญ่ปิ๊งใครทีไรกิมจ๋าเล่นชอบคนเดียวกันตลอด เออ ไม่แน่นะ น้องเขาไม่ชอบใหญ่เขาอาจจะชอบกิมก็ได้”
“หึๆๆ ไม่หวงเลย? ทำเป็นเอาเด็กมาล่อนะใหญ่จ๋าเอ๋ย เอางี้รอหลังปีใหม่นะ เดี๋ยวไปเช็คอีกที ถ้ายังไงกิมจะไปหา ศุกร์แรกของมกราเลย เตรียมพาเที่ยวด้วยล่ะ”
“อยากมีสิทธิ์หวง แต่เพิ่งถูกเขาปฏิเสธมานี่หว่า แต่เอาจริงๆนะ กิมจ๋าอย่าให้ใหญ่รอเก้อนะจ๊ะ”
“เออ! แต่อย่าเพิ่งมาทำสุ้มเสียงระริกระรี้ ยังไม่แน่ ต้องไปเช็คตารางก่อน.....อ้อนเอาจนได้นะมึงไอ้หมาใหญ่ ถ้าจะเอาอะไรจากบ้านก็โทรมาบอกละกัน จะได้แวะเข้าไปบ้านแล้วขนไปให้ด้วยเลย”
หลังจากยอมให้ไอ้ใหญ่เพื่อนรักร่ำไรล่ำลาอยู่อีกสองสามประโยคจนผมแห้งสนิท นายแพทย์วิเศษจึงบังคับให้ไอ้กิ้งก่ายักษ์ขี้อ้อนมันวางหูไปได้ แล้วก็เพราะอาการอ้อนเสียงเล็กเสียงน้อยมาตามสายของไอ้โง่ที่ไม่รู้ตัวว่าถูกคนทางนี้รักมาตั้งแต่เริ่มรักเป็นนั่นแหละ ที่ทำให้ความรู้สึกคุ้นๆกับชื่อดอนมันเลือนหายไปได้ทันทีทันใดราวกับนายแพทย์วิเศษไม่ได้ยินชื่อนั้นมาก่อนเลย
‘อุเหม่ ไอ้หมาใหญ่ ตาบอดจริงแท้......ก็ไอ้คุณสมบัติ ขาว.....สูง....... แถมเป็นหนุ่มแว่นน่ารัก มันก็ตรงกับไอ้คนในกระจกนี่เป๊ะๆเลยนี่หว่า แล้วก็นะ ถึงไอ้แว่นในกระจกมันจะเป็นตี๋ตาตี่ แต่ตามันก็หวานทั้งตี่ๆนะเว้ย หมาใหญ่จ๋าเองแหละ มันไม่ยอมมามองตาซึมซับความหวาน จิ๊....สงสัยไปหาคราวนี้ต้องเสนอลูกกะตาเข้าไปใกล้ๆให้มันมองบ่อยๆแล้วมั้งกู’ นายแพทย์ผู้มีงานอดิเรกเป็นการฟังเพลงลูกทุ่งรุ่นคุณลุงฮัมเพลงคุณสุรพลไปดึงลิ้นชักพลาสติกหยิบเสื้อยืดตัวย้วยกับกางเกงผ้ายืดยางที่เอวทั้งเสื่อมทั้งเปื่อยมา ใส่ยังไม่ทันเสร็จเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ก็ดังขึ้นอีกแล้ว
อาตี๋กิมแอบผิดหวังนิดๆที่ไม่ใช่เสียงเรียกเฉพาะของคนพิเศษอีก แต่ก็รีบคว้ามาดู พอเห็นชื่อคนโทรก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่าวันนี้ตัวเองขายดีจริงๆ
“ไง ไอ้รวย? อย่าบอกนะจะมาหา วันนี้กูไม่ได้อยู่เวร กะจะนอนเร็วเผื่อจะฝันถึงศรีภรรยาในอนาคตบ้าง”
“เปล่า กูแค่ตื่นเต้น........”
“..........................”
“......ไรวะ ไม่ถามหน่อยเหรอว่าเรื่องอะไร”
“ไม่อ้ะ กูรู้ว่ามึงคันปากอยากเล่าจะแย่แล้ว ว่ามาอย่าเล่นตัว กูไม่ได้ล้อเล่นที่บอกจะฝันถึงว่าที่เมีย”
“กูจ้างนักสืบแล้ว”
“ฮ่าๆๆๆ เออดีๆ ใช้ความรวยให้เป็นประโยชน์ดีนี่หว่าไอ้เพชร แล้วไง มึงก็เอารูปน้องคนนั้นไปให้นักสืบอะนะ”
“ใช่ แต่กูฉลาดกว่านั้น กูบอกนักสืบให้เริ่มหาแถบมหาวิทยาลัยทางเหนือแถวๆเชียงใหม่ก่อนด้วย หึๆๆๆ”
ผู้รับปรึกษาปัญหาหัวใจโดยไม่เต็มใจยัดขายาวๆแถมขนหน้าแข้งน่าจับถักเปียลงขากางเกงย้วยๆเรียบร้อยก็เดินไปเปิดตู้เย็นหยิบขวดนมสดพาสเจอร์ไรส์รสสตรอเบอร์รี่มายกซด
“เออ ฉลาดเนอะ ทำไมคิดงั้นวะ?”
“นี่ไง กูถึงบอกว่ากูฉลาด..... ก็ตอนเจอน้องเขา เขาไปเที่ยวไง แล้วก็ไปกับเพื่อนกลุ่มใหญ่ด้วย ท่าทางเหมือนยังเป็นนักศึกษา อีกอย่างนะไปขึ้นดอยอินทนนท์ช่วงยังไม่ปิดเทอม แสดงว่าน้องเขาต้องเรียนไม่ใกล้ไม่ไกลแถวเชียงใหม่นั่นแหละ”
“เหอะๆๆ ฉลาดมากแต่ไม่เฉลียว ไหนมึงบอกเจอครั้งแรกมึงเจอน้องเขาที่นครสวรรค์วันพุธวันพฤหัสไม่ใช่เรอะ เรียนเชียงใหม่ แล้ววัน Weekday แบบนั้นน้องเขาจะไปขับรถเล่นไรไกลถึงนครสวรรค์วะเพชร”
“เวร.......”
“เออ เวร เสือกฉลาดจัด ไงล่ะมึง จ๋อยแดกดิ ฮ่าๆๆๆๆๆๆ”
“ทับถมกูอีกนะ อย่างนี้ก็แสดงว่าน้องเขาอาจจะไม่ได้เรียนอยู่ หรือถ้าเรียนก็อาจจะไม่ใช่แถวเชียงใหม่ก็ได้อะดิ”
“เออ!!”
“นี่แสดงว่าตอนนี้น้องเขาอาจจะอยู่ที่ไหนก็ได้ในประเทศไทยดิวะ.......กูจะทำยังไงดีวะกิม มันมีทางไหนที่จะได้เจอกับเขาอีก......เออ งั้นแค่นี้นะ กูเหนื่อยว่ะ....”
“อ้าว อย่าเพิ่งดิวะ ไหนมึงจะรอน้องเขาติดต่อมาไง กูว่าก็รอเขาหน่อย ไหนมั่นใจหนักหนาว่าเขาเป็นเนื้อคู่มึงไง....ช่วงเล่นตัวของน้อง...เอ..น้องน่ารักของมึงชื่ออะไรนะ...เออช่างเหอะ น้องเค้าอาจจะมีช่วงเล่นตัวนานผิดปกติก็ได้นะเว้ย”
“ชื่อดอว์น......อืม ถึงนักสืบจะไม่ได้อะไรเพราะข้อมูลที่ใช้ไม่ได้จากกู แต่กูก็จะรอ กูเชื่อ....ว่าดอว์นจะต้องติดต่อกลับมาแน่ๆ อาจจะรอนานหน่อย แต่เขาจะต้องติดต่อกลับมา”
“เออ......อ้าว”
---ตื๊ดดดดดดดดด ตื๊ดดดดดดด---
“มึงนี่ก็เนอะไอ้เพชร กูกะจะบอกว่าที่ตากอาจจะมีอะไรดีๆกว่าที่คิดอยู่เชียว ช่วงนี้นี่ทำไมรู้สึกชื่อดอนมันโหลจริงหว่า.......แล้วทำไมใครๆทั้งเพื่อนสนิททั้งคุณภรรยาในอนาคตของไอ้กิมคนดีต้องอกหักเพราะน้องน่ารักที่ชื่อดอนกันหมดด้วยวะ??”
นายวิเศษยกซดนมสดกลิ่นสตรอเบอร์รี่ไปครึ่งขวดแล้วเอากลับไปแช่ ก่อนจะเดินเข้าไปแปรงฟันลดอาหารแบคทีเรียในช่องปากแล้วก็กลับมาล้มตัวลงนอน ก่อนหลับก็สะกดจิตตัวเองด้วยคำว่า.....
‘ใหญ่จ๋า......ใหญ่จ๋า.......ใหญ่คนดีจ๋า.......ใหญ่ตัวที่หนึ่งกระโดดเข้ามาในใจกิม.......อืม...ใหญ่ตัวที่สองกระโดดเข้ามาในใจกิม.........ใหญ่ตัวที่สามกระโดดเข้ามาในใจกิม........’
---ฟี้..........ฟี้.......---......................................................
..โปรดติดตามตอนต่อไป..
ของฝากค่ะ อิอิ
พี่กิมขราาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา
http://img1.tiniergoodies.com/_swf/26-09-2010/selfy.swf?faceId=10423491&hairId=10321301&accefId=1034671&accehId=1038681&topId=10325663&bottomId=10341173&accenId=0&backId=10463301&hatId=10422821&shoeId=10363453&coatId=0&bgId=10495894&bodycolorId=17000192&dreamId=185783พื้นที่โฆษณาเจ้าข้าเอ๊ยยยยยยยยยยยยยย
เรื่องเล่าจากความฝันตอนล่าสุดมาแล้วนะคะ
เป้นนิทานแฟนตาเซียแนวจักรๆวงศ์ พี่พระเอกของเราเป็นถึงเจ้าชาย
ส่วนน้องนายเอกก็......คริคริ เป็นผึ้งน้อย....
เชิญชมกันได้ที่นี่ค่ะ
เรื่องเล่าจากความฝัน:เบื้องบรรพกาล(ผึ้งน้อยเริงรักกับเจ้าชายเอาแต่ใจ)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
