หัวข้อ: @<<รักแท้..หรือแค่บำเรอ >>@ Special part ..HBD...กร-น๊อต 28/06/54

[gummin]

น่ารักทั้ง2คู่เลยค่ะ

[V]

วิ้ววว

จบแล้วๆ

น่ารักจังเลย 

[kamikame]

ไม่รู้เป็นยังไง อ่านทีไรมักชอบคู่รองเสมอเลย
แต่น่ารักทั้งคู่นะฮ๊าฟฟฟฟฟฟฟ     
  มอบให้ผู้แต่งที่แสนน่ารักนะฮ๊าฟฟฟฟ

[pla_naka]

 :z1:พี่เรเค้าก็ต้องรักน้องหมูแฮมอะดิ
ชอบมากมายหนุกมากกก

[opordo]

  น่ารักอ่ เสียดาย4

[lastlover]

ได้เข้ามาอ่านตอนแรกๆก็รู้สึกว่าพี่เรมีอะไรที่ซ่อนอยู่แต่พอได้คำเฉลยของเนื้อเรื่องพี่เรก็เป็นคนที่น่าสงสารมากๆคนหนึ่งที่ต้องรอคอยและผิดหวังมาหลายปี ทรมานมากกก... ส่วนพี่กร ที่คาดไว้ตอนแรกๆว่าต้องเป็นตัวร้ายสุด ไม่น่าคบอย่างแรง
กลับกลายเป็นพระเอกคนที่สองที่ทำให้เนื้อเรื่องสนุกมากขึ้นกับการเป็นคนขี้เก็ก แต่รู้ใจของตนเองดีที่สุด

ขอบคุณค่ะสำหรับนิยายสนุกๆอย่างนี้ ถ้าจะมีตอนพิเศษจะมารออ่านนะคะ

[omelordkung]

พี่เรกับน้องหมูแฮมน่ารักมาก
ส่วนคู่พี่กรกับน๊อตก็ฮาแตกได้อีก
แถมเรียกเลือดดีจริงๆ หุหุ

[skysky]

น่ารักทั้งสองคู่เลย  ชอบๆ 

[pontischa]

น้องใหม่ค่ะ ขอตามอ่านด้วยคน 
พึ่งอ่านได้3ตอน แรงค่ะ หุหุ
พี่เรนี่แอบรักน้องแฮมรึเปล่าค่ะ 
แต่ก็ใจร้ายจัง  รักน้องแฮมแต่ปลํ้าไปแล้ว 
แต่ก็ชอบบบบค่ะ 
น่าาสงสารหมูแฮมอ่ะ 
ชอบอ่านแบบนี้ ยิ่งร้ายยิ่งชอบ 555+
ไปอ่านต่อนะค่ะ แล้วจะตามอ่านต่อไปด้วยคนค่ะ 

[pontischa]

พี่เรคือคนๆนั้น ที่อยู่ในความทรงจำน้องหนูแฮมป่ะ 
เพียงแต่หนูแฮมจำไม่ได้น่ะ
พี่เรนี่ก็ใจร้ายจัง แต่ก็ชอบบค่ะ
ไปอ่านต่อ หุหุ


ปล.ชื่อโพนีค่ะ ฝากตัวด้วยคนนะค่ะ 

[pontischa]

  โอ้ยยย พี่เรเลววววววววววววววมาก   
สะใจ 
ไปอ่านต่อ 

[chubby_aoffy]

ชอบมากอ่านแล้วมีความสุข อ่านไปก็ยิ้มไปขอบคุณคนแต่งนะครับ

[Nineน้อย]

สนุกมากๆ ครับ

คู่แฮม กับ พี่เรเนี้ย แรกๆ แอบโหดนะครับแต่หลังมานี่หวานได้อีก อิอิ

คู่กร น๊อตก็น่ารัก ด่ากันมันส์ดี

ขอบคุณมากมายครับสำหรับเรื่องดีดี

[azure™]

ตามอ่านรวดเดียวจบเลยครับ เป็นเรื่องที่น่ารักมากๆ แอบลุ้นคู่ของกรกับน็อตสุดตัวเลย
ขอบคุณน้ำตาลที่เขียนเรื่องดีๆมาให้พวกเราได้อ่านนะครับ ^____^

[A-J.seiya*]

จบแล้วอ่ะ ,,
งื้อออ น้องหมูแฮมน่ารักจังเลย
ชอบพี่เรนะ เท่ดีอ่ะ
คู่น็อตนี่มาแรงเลยนะ
ฮ่าๆๆ ... ชอบประโยคที่พี่เรพูดตอนจบมาก
ที่บอกว่า ความรักของพี่เร คือเห็นหมูแฮมมีความสุข
มันเป็น พล็อตพระรอง ที่พระเอกเอามาพูด เท่จริงๆ!!!

[snack]

โอยยอ่านจบภายในวันเดียวตาแทบหลุด..น่ารักทั้ง2คู่เลย

แต่ชอบน๊อตอ่ะน่ารักน่า :z6:ดี555   +1ให้นะคะขอบคุณที่เขียนเรื่องน่ารักมาให้ได้อ่าน

[beamJ]

น่าหนุกจัง

เดี๋ยวไปอ่านค่ะ

[Sugar_Love]

Special part …..Happy birthday….. Not…….

   
   “น๊อต ๆ ๆ” เสียงเรียกแว่ว ๆ พร้อมกับแรงเขย่าหัวไหล่ผม เห้! มึงเขย่าอีกสามทีตับสลับที่กับหัวใจแน่มึง หึ๊ย! อะไรไรฟะ โห่ย! ง่วงนอนหงุดจริงเฟ้ย

   “อืม..อะไรว้ากร..ไม่หลับไม่นอนไงมึงกูกำลังเคลิ้มสัดนี่ !”  นิสัยเสียอย่างแรงถ้าเวลาผมง่วงนอนจะขี้หงุดหงิด ง้องแง้ง มากมาย ไม่ต้องสงสัยครับวันนี้ได้ปลวกกรมันมาค้างบ้านผมด้วยเหตุผลที่ว่าคิดถึงไม่เจอกันตั้ง 2 วันหลังจากที่มันไปธุระต่างจังหวัดให้ครอบครัวมัน คนอย่างไอ้น๊อตเรอะจะยอมดี ๆ เพราะมันจะไม่งาม.....ก็เลย....เล่นตัวนิดหน่อยพอเป็นพิธี...........

   “มึงได้ยินเสียงหมาหอนไหมน๊อต!?”  ห๊ะ! หมาที่ไหน....มันคิดมากไปเปล่านี่…

   “จริงนะมึงหอนรับเป็นทอดๆมาถึงหน้าบ้านมึงแล้วนี่”

   โฮ่ง ๆ ๆ โฮ้งงง โห่ง โห้ง !!!! เสียงภาสกรน้อยของผมรึเปล่าฟะ ไมวันนี้มันหอนน่ากลัวเยี่ยงนี้เนี่ย 

   “เค้าว่าหมาหอนมีสามเหตุผล  ตอนนี้ไม่ใช่ฤดูติดสัดแล้วก็ไม่มีเสียงดังอะไรพอจะให้มันหอนด้วย”มันพูดพลางทำตากรอกไปมาทำท่าลุกลน...แต่มันก็เหลือเหตุผลเดียว แล้วมาสิ้นสุดบ้านผมนี่นะ ไมมันไม่ไปบ้านอื่นฟะ


   “กรมึงอย่าคิดมากดิ” พูดไปงั้นแต่เสียงสั่น ๆ ตัวเย็นนิด ๆ นิสัยผมอีกอย่างคือกลัวผีจนขี้เล็บเท้าขึ้นสมอง  ทำให้รอยหยักในสมองลดลง ส่งผลให้ความรู้สึกนึกคิดที่เป็นเหตุเป็นผลลดน้อยลงอย่างรวดเร็วเช่นกัน มีแต่จินตนาการด้านติดลบเท่านั้นที่บรรเจิดอยู่

   “น๊อตลงไปดูกันมะมึง ไม่งั้นกูนอนไม่หลับหรอก” ทฤษฏีไหนของเมิงไอ้บ้า!..เค้ามีแต่เข้าห้องคุมโปงเพราะผมทำเป็นประจำ นี่เมิงกำลังชวนกูลงไปพิสูจน์อะไร มึงรู้ตัวไหมไอ้กร...ห่านนี่

   “ไม่หรอกมึง นอนเหอะนะ....ช่างมันเถอะ”ผมพูดหน้าอ้อน ๆ ทำตาละห้อย พร้อมกับมุดตัวเข้าไปในผ้าห่มแถมยังใจดีดึงมันลงมานอนด้วยกัน แต่ไอ้ถึกมันฝืนตัวไว้พร้อมกับงัดผมจนเด้งดึ๋งขึ้นมาอีกรอบ

   “เดี๋ยวดิน๊อต ไปเหอะนะไม่ต้องกลัวหรอกกูมีของดี มันเจอเข้าจะได้ไม่มาอีกไง ....ไม่ต้องห่วงยังไงกูก็ไม่ทิ้งมึงหรอกนะ... ถ้ามึงยังต้องการกู..รึว่ามึงป๊อด กลัวมากอ่ะดิ” มัยมึงต้องมาซึ้งตอนนี้ด้วย ...แล้วสัดกรมึงพูดเหมือนมึงมีหนังสติ๊กแล้วกำลังจะไปยิงหมา ที่สำคัญ มึง มึง มาท้าทายกุ กุยุขึ้นก็จริงแต่บางเรื่องนะมึง นั่นผีนะเฟ้ยยย ฮึ่ย ! กลัวก็กลัวตูจะทำงัยดีฟะ แต่ทำไงดีมันจะว่าผมป๊อดได้..เอาวะ..ผมหันไปมองหน้ามันเหมือนกับบอกมันกลาย ๆ ว่าผม(เหมือน)จะพร้อมไปกับมัน

   “ป่ะน๊อต เร็ว ๆ ๆ!” มันไม่รอให้ผมได้ทำสายตามั่นใจเต็มที่ ก็กระชากตัวผมติดมือมันไป พอถึงบันไดขั้นสุดท้ายไม่ต้องรอให้มันดึง ผมซอยเท้าไล่หลังทำตัวเป็นอีแอบแทบจะเป็นเนื้อเดียวกันกับมันอยู่แล้ว ถ้าหูไม่ฝาดเหมือนได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอมันด้วย  มึงหัวเราะเยาะกูอยู่ใช่มั้ย กากนี่ กุไม่ได้กลัว แต่อากาศมันเย็น ๆ มึงไม่คิดเหรอไง สัดนิ...

   “ไม่มีไรหรอกกร ไปนอนเหอะนะ นะ เปิดไฟไว้ก็ได้”อ้อนไว้ ก็ตอนนี้รอบ ๆ บ้าน มืดไปหมด หลอดไฟฮาโลเจนที่เคยเปิดให้แสงสว่างตามรั้วก็ดับเกิดอะไรขึ้นเนี่ย บรรยากาศเหมือนมีลมพัดหวิว ๆ หวือ ๆ และเหมือนมีกลุ่มหมอกกระจายตัวไปทั่วบ้าน บ้านผมน่ากลัวอย่างกับบ้านร้าง ทุกอย่างเห็นเป็นเงาตะคุ่มทั้งหมด จินตนาการด้านลบเข้าครอบงำดูเป็นรูปเป็นร่างมีชีวิตขึ้นมา ผมรีบเดินไปหาสวิทย์ไฟ

   “แป๊กๆ” หือ? ไฟไม่ติด....ทะ ทำไม...ทุกอย่างช่างเป็นใจอย่างนี้ ไม่รอช้าผมรีบพุ่งไปแทบจะสิงไอ้กรทันที

   โฮ่ง ๆ ๆ โฮ้งงง โห่ง โห้ง !!!! ..อือ...ภาสกรหอนอีกแล้ว ตอนนี้ตัวผมคงเย็นเฉียบแน่ ๆ เพราะรับรู้ถึงมืออุ่นๆของไอ้ตัวต้นเหตุที่ทำให้ผมมายื่นฉี่จะราดอยู่ตรงนี้ มันเอื้อมมือมาจับมือผมพร้อมกับกระะชับแน่นเหมือนให้กำลังใจ แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ใจชื้นขึ้นเหมือนกัน นี่ผมคงแต๊บไม่อยู่แล้วใช่ไหม..ว่าไม่กลัว...

   “ไปดูทางนั้นเถอะน๊อต”  ตอนนี้สติผมไม่ได้อยู่กับเนื้อกับตัวเท่าไหร่ มันลากไปไหนก็ไปหมดไอ้กรลากไปข้างบันไดอีกรอบมันคงเริ่มปรับสายตาได้แล้ว แต่ตอนนี้ผมหน้ามืดตามัวไปหมด บรรยากาศเหมือนมีคนเปิดแอร์ไว้จนเย็นเฉียบ ผมก็ยังเดินแบบสิงไอ้กรอยู่

   ปังงง!!!!  “เฮ้ย อ๊ากกกกกกกกก....”  อยู่ดี ๆประตูห้องน้ำที่อยู่ข้าง ๆ บันไดเปิดออกแล้วปิดลงอย่างแรง หัวใจผมตกลงไปถึงปลายนิ้วโป๊วติง แหกปากแล้วมุดตัวเข้าหาอกไอ้กร  มันหันไปมองประตูพร้อมกับแขนที่กอดผมไว้ข้างนึง ก่อนจะหนีบผมเดินไปทางนั้นด้วย

   “กรกูม่ายปายยยย”ผมเริ่มเล่นชักเย่อกับมัน โดยการขืนตัวนิ้วเท้าจิกแทบจะทะลุหินอ่อนไอ้อยู่แล้ว .ฮือ..อยากจะตะโกนเรียกพ่อกับแม่หลือเกิน

   ...วิ้ว ๆ ๆๆ ..... เหมือนผม ได้ยินเสียงหวีดหวิว....และชัดเจนขึ้นเรื่อย ๆ...
   
   “ฮือๆๆๆๆ” ....เสียงนี้ก็ชัดเจน ผมกลัวจนหลอนรึเปล่า แต่ทำไมไอ้กรมันนิ่งไม่เดินต่อ ผมเงยหน้าออกจากอกอุ่น  ๆ  มองหน้ามัน ตาไอ้กรเหลือกค้างอ้าปากเหมือนจะพูดอะไรแต่พูดไม่ได้ ตัวมันแข็งทื่อ ผมรีบหันไปทางทิศทางที่มันมอง..... แล้วก็ใช่!!!...

   “ผะผีชะชะไหม นะ กร”................ชัดเลยผู้หญิงผมยาวชุดขาวตามแบบออริจินอลผีสาวที่สุด หน้าตาเน่าเฟะกำลังร้องไห้ และมองมาที่พวกผม ยกมือขึ้นช้า ๆ ก่อนมือนั้นจะยาวออกมาเรื่อย ๆ มาทิศทางที่ผมยืนอยู่ ทำไมก้าวขาไม่ออก ไอ้กรก็ไม่กระะดุกนกระะดิกเลย ไหนมึงบอกจะดูแลกูไงไอ้บ้า ไม่มีหนทางรอดแล้ว

   “ฮึก ๆ ฮือๆๆ โฮ ๆๆ ฮือ ชะช่วยด้วย!!! ฮือ ๆๆ ช่วยด้วย” เสียงผมเองครับเมื่อทำอะไรไม่ได้และมือนั้นกำลังใกล้เข้ามา ฮือ ๆๆๆ ทำยังไงดี ไอ้กรมันช็อคไปแล้ว ผมก้าวขาไม่ออกได้แต่กอดไอ้กรซบหน้ากับอกมันอีกครั้งกอดมันแน่น ร้องไห้ และตะโกนดังที่สุดเท่าที่เสียงจะมีแต่เสียงที่ออกมากลับแผ่วเบาเหลือเกิน

   “อือ ๆฮือ ฮึก โฮ ๆ กร ๆๆ ฮือ ๆ!!!”

   “หมับ!!!!” “โฮๆๆๆๆๆๆๆๆๆฮือออออออ”โดนผีจับแล้วถ้ามันจะเอาผมไปต้องเอาไอ้กรไปด้วยเพราะเป็นต้นเหตุ ผมซุกหน้าไม่สนใจอะไรทั้งสิ้นกอดมันไว้แน่นที่สุด

   “HAPPY BIRTHDAY ครับ.. ” ฮึกๆฮือ ฮะ!ผีมันอวยพรวันเกิดอะไรใกล้ ๆ หูผมแล้วมืออุ่น ๆ ที่ลูบหัว มือที่กอดเอวอยู่ ผีมันจะพิศวาสอะไรผมขนาดนี้กัน

   “happy birthday to you ..happy birthday to you..happy birthday..Happy britday happy birthday to you
   happy birthday to you ..happy birthday to you..happy birthday..Happy britday happy birthday to my son/frined...

   เสียงร้องเพลงวันเกิดดังขึ้นท่ามกลางความมืดสลัว แสงเทียนเล่มเล็ก ๆ กระจายตัวอยู่บนเค๊กสตอเบอร์รี่ที่มีทั้งผลสตอเบอร์รี่และเชอรี่ เจลวุ้น ตามที่ผมชอบทั้งหมด บุคคลสำคัญที่สุดของผม แม่... เป็นคนถือมา และยังมีพ่อ  ไอ้หมูแฮม ไอ้ไท พี่เร (คนนี้คาดว่าจะมาคุมเพื่อนผม)  พี่โน้ต พี่ลูกหมี และเพื่อนไอ้กรที่หลอกผมได้เก่งกว่า ผีอีก 3 คน ..ทุกคนมีกล่องของขวัญสีสวยในมือ ไอ้ไปท์ในคาบผีสาว ถอดหน้ากากผีออกแล้ว ยืนส่งยิ้มหวานให้..(ติดไว้ก่อนนะมึง) ทุกคนมาอยู่ที่นี่ได้ยังไงกัน เชี่ยนกต่ออย่างไอ้กรก็ยืนยิ้มหล่อ ๆ และค่อย ๆ คลายอ้อมกอดปล่อยให้ผมเดินมาหาเค๊กก้อนใหญ่ตรงหน้า

   “ฮึก ซืด!” บ่อน้ำตาแตกต่อแล้วครับ พูดอะไรไม่ออกด้วย จะบอกว่าไงดีรู้สึกปลอดภัย โล่งใจ และดีใจในเวลาเดียวกัน .....การอวยพรเริ่มต้นจากคนพิเศษของผมที่กระซิบข้างหูยามที่กลัวที่สุดก่อนหน้านี้ ทำให้ผมชะงักสติหลุดจากสิ่งที่กลัวได้ และคนที่ถือเค้กคงจะเป็นคนทำเองเพราะรู้ใจผมที่สุดว่าชอบอะไร เป็นคนที่ฉลองให้ผมทุกปี พาตักบาตร ทำบุญ ส่วนเพื่อนคนอื่นก็มีโทรมาอวยพรและให้ของขวัญย้อนหลังตอนเปิดเทอม แต่ตอนนี้พื่อน ๆ ทุกคน ที่ผมไม่รู้ว่าทุกคนมาไอ้ยังไง แต่ทุกคนทำเพื่อผม

   “อธิษฐานแล้วเป่าเทียนสิลูก”ผมหลับตาลงทั้งที่ยังสะอึกอยู่ ..ไม่ขออะไรมากมายแค่ให้ทุกคนมีความสุขเหมือนผมตอนนี้และอยู่ด้วยกันตลอดไป ก้มลงเป่าเทียน แสงสว่างในบ้าน...


   “เป็นไงมึง แหกปากซะยับเลย”

   “ควายเถอะ ถ้าเป็นมึงคงขี้แตกไปแล้วล่ะสัด” ไม่ยอมครับ ไอ้บ้ากรมันพูดหลังจากที่งานเลี้ยงเล็ก ๆ เสร็จสิ้นทุกคนแยกย้ายกันกลับ ตอนนี้ทั้งผมและมันนอนมันเตียง ขามันก่ายผมอยู่(หนักเหี้ย)  คงสงสัยใช่ไหมครับว่าทำไมมันถึงเข้าออกบ้านผม นอนค้าง ได้โดยพ่อแม่ผมไม่สงสัย ก็มันเล่นมาเช้ามาเย็น นิสัยนอบน้อมถ่อมตน ทำตัวเป็นผู้ใหญ่กับแม่ผม และคุยถูกคอทุกเรื่องกับพ่อ จนท่านคิดว่าไอ้จอมหลอกลวงนี่เป็นลูกชายอีกคนไปแล้ว แล้วยังชักชวนมานอนเป็นเพื่อนผมเพราะกลัวผมเหงา หนำซ้ำยังฝากฝังไอ้มันอบรมสั่งสอนลูกชายตัวเองด้วย .....พ่อครับ แม่ครับ จะทราบไหมว่าตัวตนที่แท้จริงของมัน ถ้าส่งไปใต้มันก็เป็นแนวร่วมก่อกบฏได้เลยโดยไม่ได้ต้องไปอบรมเพิ่มเติมใด ๆ ทั้งสิ้น

   “หรา... กร ผะ ผะ ผี”

   “ครวย”  มันทำเสียงเล็กเสียงน้อยล้อเลียนผมก็เลยแจกของหวงไปอันนึง

   “ไม่อยากได้ว่ะตอนนี้ อยากให้มากกว่า สนไหม” พูดแล้วทำประกายตาวิบวับได้อีก มีรึคนอย่างไอ้น๊อตจะอยากได้ของมัน........ฝ่ายเดียว ผมเป็นพวกไม่ชอบเอาเปรียบนะ....แล้ววันนี้วันเกิดผมด้วย..ฮึ ๆ

   “กูรับก็ได้ แต่หลังจากที่มึงรับของกูนะกร วันนี้วันเกิดกูนะ” ผมหันไปทำหน้าแอ๊บแบ๊วใส่มัน พอมันได้ฟังก็ทำหน้านิ่ง ๆ เห็นอย่างนั้นก็ได้ใจสิครับ

   “นะกร กูไม่ทำมึงเจ็บหรอกกกก” อ้อนไว้ ๆ มันทำท่าลังเลละ

   “....................เอ่อ”

   “นะกร นะ ไหนมึงอยากให้กุมีความสุขไง เรื่องแค่นี้ให้กูไม่ได้เหรอ เป็นของขวัญวันเกิดไง” รุกเข้าไปยิ่งเห็นมันทำหน้าลำบากใจ ผมยิ่งเร้าหนัก ฮึ ๆๆๆ   ความฝันผมกำลังจะเป็นจริงเหรอนี่

   “อืม..ได้แต่กูขึ้นเอง นี่มันครั้งแรกของกุนี่” ^0^ นั่นไง! สำมะเหร็ด เอิ๊ก ๆ เห้อ ๆๆๆ ยังไงก็ได้..

   “แล้วแต่มึง”   ลัล ลั่น ลั้น ล๊า...............................................

   ฯลฯ  ฯลฯ  ฯลฯ   ฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯฯลฯ (ตับ ๆ อะเฮ๊ย!)

   “ อืม....” ผมกระพริบตาเพื่อปรับสายตาให้เข้ากับแสงที่ลอดผ่านช่องเข้ามา

   “อึก โอ๊ย!!” 55555555  คุณคิดว่าเสียงใครละครับ ถ้าไม่ใช่ .........โผ๊มเองงงงงงงงงง ฮึ่ย! คิดแล้วเจ็บใจนัก พาลอยากจะถีบไอ้หน้าเห็ด ที่นอนหลับตาพริ้มอย่างมีความสุข ๆ ข้าง ๆ นี่ตกเตียง นึกแล้วก็อยากกระชากหัวตัวเองนัก พอรู้ว่าจะได้กดมันแรงอารมณ์ก็พรุ้งพร่านอย่างไม่ลืมหูลืมตา มันขึ้นเอง ผมก็นึกว่านอนเฉย ๆ ผมก็เสยมันได้ แต่ที่ไหนได้หลังจากที่มันทำให้ทุกอย่างเตรียมพร้อมมันกับหักหลังผม ในเมื่อมันทำอารมณ์ผมเตลิดขนาดนั้นแล้ว ผมจะรอดไปไหน.....แต่....ก็ดีนะ เร่าร้อน อ่อนโยน อ๊ะ!! คิดบ้า ๆ พาลไปเห็นดีเห็นงามกับมันไปได้ ต้องปลุกมันมาเคลียร์

   “กร เฮ๊ย! เอี้ยกร เอ๊ะ!” ผมเอื้อมมือไปเขย่าแขนล่ำ ๆ ของมันเพื่อจะปลุกมันลุกขึ้นมาเคลียร์ แต่สิ่งที่ทำให้ผมชะงักคือ นิ้วนางข้าวซ้ายของผม >//<  แหวน..ถูกต้องครับแหวนทองคำขาววงเรียบ ๆ แต่ราคาคงไม่เรียบด้วย ผมชักมือกลับก่อนจะพลิกมือตัวเองตัว มันมาอยู่ตั้งแต่เมื่อ ไหร่ ก่อนจะเหลือบตาไปมองคนที่ยังหลับไม่ตื่น ........ไอ้บ้าคิดว่าจะเอาแหวนมาบำเรอกุแล้วจะหายความรึไง...แต่........ใส่นิ้วนี้เค้าจะได้รู้กันหมดว่ากุมีเจ้าของแล้ว...........เออก็ได้...! ให้มันนอนต่ออีกหน่อยก็ได้.....

[Sugar_Love]

คู่ เร-แฮม อย่าพึ่งน้อยใจเน้อ มีแน่นอนไม่นานหรอก คู่นี้มันแต่งง่ายกว่าก็เลยเสร็จก่อน
ตอนนี้ น๊อต อาจจะเคะแตกไปนิดนึง มันติดพันมากจากฟิคอีกเรื่อง เอิ๊ก
หวังว่าจะต่อติดกันนะ (คนแต่งเองยังแอบ งง ๆ )
ขอบคุณทุกรีพายจร๊า 

[so close]

น่ารักดีค่ะ อยากได้ตอนหวานๆของพี่เรกับน้องแฮมบ้าง

[kinjikung]

ฮ่า ฮ่า น๊อตยังต้องฝึกอีกนานนนนนน

[gayraygirl]

กรขอขึ้นเอง น็อตก็เชื่ออีก 
ของขวัญน่ารักมาก แอบอยากรู้เป็นแหวนคู่ป่าวเอ่ย

[skysky]

น่าร้ากกกกกกก ตอนนี้ความห่ามของน๊อตน้อยลงไปเยอะ ฮ่าๆๆ
HBD นะ น๊อต ^^

[mascot]

 :กอด1:รอคู่ต่อไปจร้า

[bun]

น่ารักอะ

[qq_oo]

สนุกมากเลย
ชอบมากๆๆๆๆ
ชอบทุกคนและทุกคู่เลย

[leeteuk]

น๊อตเสียรู้ กรอีกแล้ว  แต่ก็น่ารักไปอีกแบบอะ  อยากมีคนทำให้แบบนี้บ้างจัง  อิอิ

[YELLOWSTAR]

น๊อตสาวแตกมากมาย
สงสัยว่าโดนกรกดบ่อยจนทำให่เลือดลมไหลเวียนดีหรือปล่าว? 

[TanyaPuech]

 

อิอิ

รอพี่เรกับหมูแฮม

[Sugar_Love]

ฝากนิยายเรื่องใหม่ด้วยจร๊า 
@<<วังวนรัก - อันตราย>>@
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=27647.0