7.1
ตอนที่ผมลืมตาขึ้นมามองเพดานนั้นห่างไกลกับคำว่า “เช้า” ไปหลายขุมแล้วครับ ตะวันเลยกลางหัวไปกว่าครึ่ง สาเหตุมาจากเมื่อคืนผมนอนไม่ค่อยหลับเท่าไหร่ ทั้งที่พยายามข่มตานอน ฟังเพลงก็แล้ว อ่านหนังสือก็แล้ว แต่ก็ยังไม่หลับสักที จนสุดท้ายพระเจ้ามาเห็นใจเอาตอนเกือบๆ เช้านี่เอง
ผมเดินเซ็งๆ ลงมาจากชั้นสอง นอนไปหลายชั่วโมงก็จริงแต่มันก็ยังเพลียอยู่ เสียงโทรทัศน์ที่ถูกเปิดทิ้งเอาไว้ทำให้ผมรู้ว่านอกจากผมแล้วคงมีใครคนอื่นอยู่ด้วยอีกอย่างแน่นอน จากประสบการณ์วันนี้เป็นวันธรรมดา คงไม่ใช่ใครอื่นนอกจากไอ้เหี้ยทีม...มันกลับมาแล้วเหรอวะ?
“ดูไร...อ่าว” ผมที่ส่งเสียงทักไปก่อนก็แทบยั้งปากไม่ทันเมื่อคนที่นั่งดูหนังอยู่ไม่ใช่คนที่ผมคิดเอาไว้ตั้งแต่ทีแรก น้าอิ่มหันมายิ้มให้ผมน้อยๆ เธอกวักมือเรียกให้ผมไปนั่งข้างๆ
“ฝุ่น น้าอยากคุยด้วย” น้าอิ่มยังยิ้มหวานเหมือนภาพในความทรงจำ เมื่อปลายปีที่แล้วตอนที่น้าบินไปเยี่ยมผมที่อเมริกา เธอบอกผมกับแม่ว่าเธอกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนนึง ผมทั้งตกใจและดีใจ แต่สิ่งที่ช็อคผมที่สุดกลับไม่ใช่ข่าวดีนั้น น้าบอกแม่ว่าจะเอาผมกลับไปอยู่กับเธอเพราะว่าที่สามีอยากได้ลูกชายอีกคนมาเป็นเพื่อนกับลูกชายของเขา
“แล้วลุงสินล่ะครับ” ผมถามเมื่อทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาใกล้ๆ กัน
“ไปทำงานจ้ะ อ่อ..น้าบอกรึยัง วันมะรืนเราจะออกเดินทางกันแล้วนะ” น้าอิ่มพูดพลางยิ้มแก้มปริอย่างมีความสุข ผมพยักหน้ารับแต่ก็ไมได้พูดอะไร จนน้าถามขึ้นอีก
“ฝุ่น..มีความสุขกับที่นี่มั้ย”
ผมนิ่งไปนิดนึง คิดอยู่เหมือนกันว่าสักวันน้าต้องถามว่าผมมีความสุขดีรึเปล่ากับการโยกย้ายที่อยู่ ทั้งๆ ที่ตอนแรกผมก็อิดออด ไม่ค่อยอยากห่างกับยูลเท่าไหร่ แต่น้าอิ่มก็อ้างเอากับแม่ว่าอยากให้ผมกลับไปเรียนต่อที่ไทย และเธอจะดูแลผมให้เอง ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อว่ากระเป๋าเดินทางของผมถูกจัดเรียบร้อยและวางรออยู่เงียบๆ หน้าห้องในเช้าวันถัดมา...
“..เรื่อยๆ ครับ คนอื่นก็ดีกับผม”
“ไม่สิ ไม่เอาคนอื่น เอาแค่ฝุ่น เรามีความสุขกับบ้านหลังนี้มั้ย น้าเองก็ต้องขอโทษจริงๆ ทั้งที่บอกกับแม่เราว่าจะดูแลเราแต่กลับกลายเป็นว่าน้าก็ไม่ค่อยได้อยู่บ้านเลย” น้าอิ่มพูดพลางย่นปากเหมือนเด็กๆ ทำให้ผมหลุดหัวเราะออกมา
“ไม่หรอกครับ น้าอิ่มดูแลผมดีที่สุดแล้ว ผมก็มีความสุขดี” ผมตอบ ไม่ได้โกหก...มีความสุขดีกว่าเมื่อก่อน แต่ผมก็ยังไม่รู้ว่าสุขตอนนี้มันเรียกว่าความสุขที่แท้จริงได้หรือยัง
“ถ้าฝุ่นอึดอัดใจอะไร น้าก็อยากให้พูดออกมา เพราะยังไงก็ตามบ้านหลังนี้ก็เป็นบ้านของฝุ่นแล้ว ถ้ามีปัญหาก็อย่าทำเหมือนแบกโลกไว้คนเดียว เข้าใจไหม?”
“ครับ” ผมยิ้มรับ น้าอิ่มเอื้อมตัวมากอดผมเอาไว้หลวมๆ ก่อนจะยอมปล่อยออกแล้วถาม
“แล้วนี่ตาทีมไปไหน น้ายังไม่เห็นพี่เขาเลยตั้งแต่เช้า” อ่าว นี่คือยังไม่ได้กลับมาบ้านเหรอวะเนี่ย
“ออกไปตั้งแต่เมื่อคืนแล้วครับ ยังไม่กลับมาเหรอ” น้าอิ่มขมวดคิ้วนิดหน่อย
“อ้าวเหรอ แปลกจัง งั้นฝุ่นโทรถามพี่เขาให้หน่อยได้มั้ยจ๊ะ? เดี๋ยวน้าไปเตรียมข้าวให้”
ผมพยักหน้ารับแทนคำตอบ น้าอิ่มจึงลุกไปจากห้องนั่งเล่น ผมหยิบโทรศัพท์ออกมากดโทรออก...ไม่ต้องเสียเวลาเลือกเบอร์ เพราะชื่อไอ้ทีมมันอยู่ตำแหน่งบนสุด ถัดมามีแค่เบอร์น้าอิ่มและเบอร์บ้านหลังนี้เท่านั้น
ผมรอไม่นานกับการที่ทีมมันจะรู้สึกว่ามีคนโทรหาและกดรับ
((ครับ..?)) เสียงปลายสายดูงัวเงียติดจะหงุดหงิดค่อนข้างมาก สงสัยว่าผมจะโทรไปปลุกมันซะแล้ว
“ตื่นรึยังมึง”
((หืม...)) ไอ้เหี้ยทีมเงียบไปนิดหน่อย เสียงขลุกขลักดังมาตามสายก่อนมันจะตอบผมมา ((อ้าว ฝุ่นเหรอ))
“มึงนึกว่าใครวะ ไหนบอกจะเมมเบอร์กูไง” ผมถามห้วนๆ มันหัวเราะแหะๆ แล้วพึมพำประมาณว่าเพิ่งตื่นเลยไม่รู้ว่าใครโทรมา “นี่มึงอยู่ที่ไหน น้าอิ่มฝากถาม”
((อยู่โรงพยาบาลน่ะ รอให้พ่อกับแม่ไอ้ไกด์มาก็จะกลับบ้านแล้ว)) มันตอบผมแบบนั้น ตอนนี้มีเสียงใครบางคนที่ผมจำได้ลางๆ ว่าเป็นเพื่อนสนิทไอ้เหี้ยทีมมันที่ชื่อไกด์ ดังลอดเข้ามาในสายด้วย แน่นอนว่าเจ้าของโทรศัพท์มันหันไปตะโกนด่าภาษาพ่อขุนยาวเหยียดก่อนจะกลับมาคุยกับผมต่อ ((เชี่ยไกด์แม่ง เดี้ยงแล้วยังซ่าส์อีก))
“เพื่อนมึงเป็นอะไร” ผมถามเพราะสงสัย คราวก่อนที่เจอกันพี่แกดูalertขนาดนั้น ไม่น่าจะป่วยหรือเป็นอะไรได้ง่ายๆ
((กระดูกที่ขาร้าวน่ะ ตอนนี้ยังใส่เฝือกอยู่เลย แต่อีกไม่กี่วันคงออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว))
“งั้นเหรอ...อืม ฝากบอกด้วยแล้วกันว่าหายไวๆ กูจะวางแล้ว”
((เอ้ย เดี๋ยวๆ...ไอ้เหี้ยไกด์ ฝุ่นบอกว่า ขอให้มึงหายไปจากโลกไวๆ ว่ะ))
ดูแม่ง...เปลี่ยนสารกูอีก
แต่ยังดีที่เพื่อนสนิทไอ้ทีมมันไม่เชื่อ ผมได้ยินพี่ไกด์ตะโกนกลับมาว่า..((มึงเอาโทรศัพท์มาให้กูดิ๊วะ กูจะได้สาธยายความดีของมึงที่ทำให้พวกกูโดนตีนเมื่อคืน แสรด))
“มึงมีอะไรอีก กูจะวางแล้วเปลือง”
((อะไรว้า...โทรมาแค่นี้เองเหรอ ไม่ห่วงกูเลยรึไง กูก็โดนต่อยมานะ))
“หน้าแหกก็ช่วยไม่ได้ มึงทำตัวเอง กูไม่ได้ขอร้องให้ไปเที่ยวต่อยกับใครนี่” ผมตอบไปแบบนั้นก็จริงแต่ในใจก็แอบอยากเห็นแผลมันเหมือนกันว่าที่แท้แค่สำออยหรือเจ็บจริงไม่ใช้แสตนด์อิน
หลังจากผมพูดจบก็ได้ยินปลายสายมันบ่นงุ๊งงิ๊งอะไรไม่ได้ศัพท์ ผมเลยกดวางสายแม่งไปซะเลย หึหึ ตอนนี้มีพยาธิต้องดูแลครับ ผมอพยพกายหยาบไปที่ห้องครัว มีข้าวสวยร้อนๆ วางเคียงอยู่กับกับข้าวอีกสองสามอย่าง น้าอิ่มยิ้มให้ผมทันทีที่โผล่หัวเข้าไป
“พี่เค้าว่ายังไงบ้าง”
“มันบอกว่าเฝ้าเพื่อนอยู่ที่โรงพยาบาลครับ รอให้พ่อกับแม่เค้ามาก็จะกลับบ้านแล้ว”
น้าอิ่มพยักหน้ารับเป็นเชิงรับรู้ ผมเลยเดินไปนั่งหน้าจานข้าวที่น้าเตรียมไว้ให้
“น้าอิ่มทานข้าวแล้วเหรอครับ” ผมนึกขึ้นได้จึงถามขึ้นตอนที่เริ่มลงมือจ้วงเข้าไปในชามไข่ตุ๋น น้าอิ่มหัวเราะเบาๆ แล้วถามผมกลับ
“ไม่ถามตอนที่ทานหมดแล้วล่ะจ๊ะ” แหงะ...ติดเชื้อไอ้ทีมมารึไงครับเนี่ย “น้าทานเรียบร้อยแล้วจ้ะ กับข้าวนี่ก็รอให้เราลงมาทานนี่แหละ”
ผมครางเบาๆ ในคอเป็นเชิงรับคำ แล้วลงมือทานต่อ ไข่ตุ๋นร้อนๆ กับแกงจืดฟักใส่มะนาวดองนี่มันเรียกพลังได้จริงๆ ให้ตายเถอะโรบิ้น อร่อยมากครับ ไม่รู้ว่าน้าอิ่มหรือป้าแจ่มเป็นคนทำ แต่ถูกปากผมสุดๆ
กำลังทานข้าวบำเรอพยาธิในท้องก็ต้องชะงักกึกกับประโยคบอกเล่าเรียบๆ ไม่ได้คิดอะไร แต่ชวนให้ผมพ่นข้าวใส่หน้าน้าอิ่มเป็นอย่างมาก...
“ที่จริงที่น้าถามเรา ว่ามีความสุขรึเปล่า ไม่ใช่อะไรหรอกนะฝุ่น แต่น้าคิดว่าฝุ่นดูมีความสุขแล้วก็เป็นธรรมชาติมากเวลาที่อยู่กับทีม ถ้าทั้งสองคนเข้ากันได้ดี น้าก็ดีใจ”.......เออะ ขอไว้อาลัยให้เม็ดข้าวสองวิ
....ฝุ่นดูมีความสุขแล้วก็เป็นธรรมชาติมากเวลาที่อยู่กับทีม....
น้าอิ่มจะบ้าเหรอ ผมก็มีความสุขไปตามอรรถภาพที่พอจะมีได้ก็เท่านั้นแหละ!!
หลังจากกินข้าวแล้วเปิดตูดแน่บออกมานั่งเล่นอยู่ที่ข้างๆ บ่อปลาคาร์ฟเป็นการระลึกถึงการเสียชีวิตของเอ็มพีสามของผมเมื่อวันก่อน อยากนั่งสงบๆ คนเดียวก็ต้องกุมขมับอีกครั้งเมื่อมีเสียงหายใจหอบๆ ดังอยู่ใกล้ๆ ไม่ต้องมีตาที่สามสี่ห้าก็พอจะรู้ได้ว่าอีหมาเซ็กส์เสื่อมขนทองอร่ามมันมานั่งลิ้นห้อยน้ำลายยืดอยู่ข้างๆ ผมซะแล้ว
“ไรมึง จะมาขอโทษกูเหรอ” ผมหันไปพูดใส่หน้ามัน ทำท่าขมวดคิ้วอีกหน่อยมันจะได้เกรงใจ ฮี่ๆ
แต่การกระทำของผมก็หาได้มีผลใดๆ กับมันไม่ สิ่งที่เซ็กส์ซี่ทำตอบผมกลับมาก็คือการเอียงคอให้น้ำลายยืดเพิ่มมากขึ้น ก่อนจะลุกเดินเข้ามาใกล้ๆ ดมผมฟุดฟิดๆ แล้วครางหงิงๆ
“อะไรของมึง กูไม่เข้าใจภาษาหมาโว้ย”
“มันบอกว่ามันหิวข้าว” เออะ...ใครตอบกรู....
ผมหันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ แต่ก็ไม่เจอใครนอกจากอีหมาเสื่อมที่ยังเข้ามาคลอเคลียๆ จนกระทั่งเจ้าของเสียงมันเดินมาข้างหลังแล้วชะโงกหน้าลงมามองผมที่นั่งอยู่บนสนามหญ้า ไอ้ทีมยิ้มกว้างส่งมาให้ก่อน
แต่ขอโทษ!! ไหนว่ามึงไปเฝ้าเพื่อน จากสภาพหน้าตอนนี้แล้วโดนใครเค้ากระทืบมาวะครับ!!
“ทำไมออกมานั่งตรงนี้”
“หน้ามึงไปโดนอะไรมา”
ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อครับว่าประโยคสองบรรทัดบนมาจากคนละคนแต่ออกจากปากในเวลาเดียวกัน! ผมหน้าม้านไปนิดหน่อย แต่ไอ้ทีมหัวเราะในลำคอเบาๆ ผลักเซ็กส์ซี่ให้ถอยออกแล้วทิ้งตัวลงนั่งข้างผม
“ถอยไปซิเซ็กส์ซี่” มันบอกหมา พลางผลักหน้ายาวๆ ของอีหมาเสื่อมให้ออกไปไกลๆ แม่ง ผลักมากๆ เดี๋ยวมันกัดนิ้วขาดทำไงวะ...
“มึงยังไม่ตอบกูเลย ไหนว่าไปเฝ้าพี่ไกด์” ผมทวง
“อ่อ...เฝ้าไอ้ไกด์อะใช่ แต่ก่อนที่จะต้องเฝ้ามัน กูก็ออกไปจัดการปัญหามานิดหน่อย” มันยิ้มเซ็งๆ พลางขยับตัวนั่งขัดสมาธิให้สบายตัวมากขึ้น ผิดกับผมที่เหยียดขาออกยาว แล้วเอนตัวไปข้างหลังเอามือเท้าไว้กับสนามหญ้า จั๊กกะจี้เล็กๆ แต่ก็สบายดีครับท่านี้
“แล้วทำไมมาเร็ว ไหนมึงบอกจะรอให้พ่อแม่พี่ไกด์มาก่อนไง”
“หลังจากมึงวางโทรศัพท์ไป เค้าก็โผล่เข้ามาสับไอ้ไกด์เละเลย ตอนนี้โดนบดส่งร้านค้าแล้วมั้ง” ว่าแล้วมันก็หัวเราะออกมา แม่ง นินทาเพื่อนอะ “แล้วนี่กินข้าวรึยัง”
ผมพยักหน้าแทนคำตอบ ไอ้ทีมมันชะโงกหน้าเข้ามาใกล้พลางพูดเสียงแหบ
“ไหน กินอะไรมา...”
ถาม แต่ไม่รอคำตอบ เพราะมันก้มลงมาชิมเองแล้วครับ
“มึง..น้าอิ่มอยู่บ้าน”
เอ๊ะ นี่มันเรื่องที่กูต้องกังวลเหรอ กูต้องห้ามมันสิ!! แต่นั่น...ก็กลายเป็นแค่ความคิดที่ถูกเมินเฉยไปครับ ทีมยังละเลียดริมฝีปากผมช้าๆ ไม่อยากถูกหาว่าอ่อนกับเรื่องพรรค์นี้เลยจูบตอบไปบ้าง แลกลมหายใจกันพักนึง ทีมมันถึงได้ยอมละออกมาให้ผมหายใจ แต่ก็ไม่ได้ไปไหนไกล ปลายลิ้นยังแลบเลียอยู่แถวๆ ริมฝีปากล่าง ก่อนจะประกบเข้ามาอีก เนิ่นนาน...เร่าร้อนทว่าไม่รุนแรง...
“พอ..พอแล้ว...กูหายใจไม่ทัน” ผมค้าน แล้วผลักมันออก ทีมทำหน้าเสียดายแต่ก็ยอมผละออกไปแต่โดยดี มันกระตุกยิ้มมุมปากขึ้นมา ผมไม่รู้ความหมายของมัน แต่เจ้าตัวกลับกระซิบบอกขำๆ
“หน้าแดงเลย”
ไมได้อายนะสาบานได้ แค่เขินที่จูบกันแล้วมีหมามองโว้ย!!!
To be con in 7.2….soon TT
eiizes’s talk
หวัดดีค่ะ มาสั้นๆ ก่อนนะ เดี๋ยวมาต่อให้อีก ที่จริงอยากลงให้ทั้งหมดเลย แต่ยังเก็บกระเป๋าไม่เสร็จเลยอะ พรุ่งนี้กลับไทยแล้ว 55555
ถ้าเป็นไปได้จะลงให้วันพรุ่งนี้นะคะ แต่ถ้าไม่ได้ก็นะ...แหะๆ ซอรี่
คอมเม้นกันเถิดดดดดดดด ชาวบาปหวานนนนน ท่านอ่านท่านเม้น ไรท์เตอร์อัพไวนะเออ เอิ้กกกก
รักคนอ่านนะคะ บ๊วบๆ
ขอบคุณที่อ่านมาจนถึงบรรทัดนี้ค่ะ
eiizes
หัวข้อ: บาป...หวาน ♥ แจ้งข่าวดีด่วนสุดดดด หน้า 31 จ้า [16/1/16 :D] (อ่าน 325631 ครั้ง)
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก