ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 หวัดดีค่ะ
เรื่องนี้เเบบเเต่งสนองตัณหาตัวเองทั้งสิ้น
ไม่เกี่ยวกับตัวศิลปินเเต่อย่างใด
เรื่องสั้นนี้เกี่ยวกับ นักร้องวง Singular นะค่ะ
พี่นัทกับพี่ซิน เเละความรู้สึกที่บอกไม่ถูก
อ่านเเล้วอาจงงๆ
คือความจริงอยากให้ทุกคนเห็นถึงความน่ารักของพี่ๆทั้งสอง
ลองอ่านเเละช่วยติชมกันด้วยนะค่ะ
ป.ล. อยากให้ฟังเพลง ลอง ไปด้วยนะค่ะ
[TRY] nut*sin {SINGULAR}
โรงพยาบาล
ผมไม่สบายมาหลายวันเเล้ว แต่มันก็ไม่ไหวจริงๆ สุดท้ายผมก็มานอนเปื่อยเป็นผักอยู่บนเตียงผู้ป่วยในโรงพยาบาล
"นัทนอนได้เเล้วนะ"
"พี่...ผมเบื่ออ่ะ" ก็ไม่รู้จะทำอะไร ได้เเต่นอนอยู่อย่างนี้น่าเบื่อจะตาย
"นอนไปซะ อย่าดื้อ ไม่งั้นพี่จะบอกซิน" เชอะ....นอนก็ได้
"พี่วันนี้ซินจะเข้ามาหาผมไหม" หวังว่าคงมาให้เห็นหน้ากันสักหน่อยนะ
"เเอ๊ดดดดด..." เสียงประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับ 'เขา' เดินเข้ามาในห้อง
"หวัดดีพี่ วันนี้นัทดื้อหรือเปล่าพี่" คนเข้ามาใหม่หิ้วถุงต่างๆมากมายเข้ามาวางไว้ที่โซฟา
"ซนอย่างกะลิง ให้นอนก็ไม่ยอมนอน ซินจัดการเลย" พี่สต๊าฟที่มาเฝ้าผมพูดเสร็จก็เดินออกไปจากห้อง ตอนนี้เลยเหลือเเค่ผมกับเขาสองคนเท่านั้น
"ทำไมไม่ยอมนอนห่ะ เเล้วจะหายเหรอ" มือของเขาขยับผ้าห่มของผมให้เข้าที่มากกว่าเดิม
"ก็เบื่ออ่ะ อยากทำงานเเล้ว" เขาเอื้อมมือมาอีกฝั่งของเตียงทำให้ผมของเขาตกลงมาเฉียดปลายจมูกของผม กลิ่นหอมๆลอยผ่านจมูกผมไป
"ก็ต้องนอนไงจะได้หาย"มือของเขากดลงที่ไหล่ของผมเพื่อให้ผมนอนลงไปกับเตียง
"ไม่เอาอ่ะ อยากไปเล่นกีตาร์" เขาถึงกับถอนหายใจเมื่อคนป่วยอย่างผมเริ่มงอแง
"ทำไมวันนี้ดื้อจังเลยนัท"
"ก็ไม่อยากให้ไปทำงานคนเดียว"พอผมพูดจบ ผมก็เห็นเขายิ้มออกมา
"ก็หายไวๆสิ" มือของเขาทาบที่หน้าผากของผม
"ก็อยากอยู่" ผมวางมือของผมทับมือของเขาอีกที
เราสองคนอยู่กันอย่างนั้นสักพักก่อนที่เขาจะดึงมือออกเเละนั่งลงที่เก้าอี้ข้างเตียงผม
"งานเยอะเหนื่อยไหม" เขาดูโทรมไปเยอะเลยผมว่านะ คงเหนื่อยมากล่ะสิ
"เหงามากกว่า อยากร้องเพลงด้วยกัน"
"งั้นจะรีบหายเร็วๆดีไหม" รอยยิ้มของเขาผลุดขึ้นที่มุมปาก
"ได้ก็ดี" เสียงของเขามีเเววขบขันอยู่
"อยากกินไรไหม เดี๋ยวเเอบซื้อเข้ามาให้" บ้างทีการสังเกตุพฤติกรรมของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกดีแบบแปลก อย่างเวลาพูดเสียงของเขาจะนิ่มๆดูเนิบนาบ เเต่น่าฟัง หรือบางทีเวลาที่เขาทัดผมที่ตกลงมาปรกหน้าให้ไปอยู่ที่ข้างหู ผมว่ามันน่ามองมาก
"อยากกินไอติม" พอเป็นไข้ผมก็ไม่ได้กินอะไรเย็นๆเลย อยากกินชะมัด
"ไว้หายก่อน เราไปกินกันสองคนนะ" คราวนี้เขายิ้มกว้างอย่างซุกซน
"เอาถ้วยใหญ่นะ เลี้ยงด้วยล่ะ" พูดยังไม่ทันจบเขาก็หัวเราะขึ้นมา
"อืมๆ...ถ้วยใหญ่นะ" สัญญาเเล้วห้ามลืมล่ะ
"ก๊อกๆๆ " เสียงเคาะประตูห้องดังขึ้น พร้อมกับพี่ๆสต๊าฟเดินเข้ามา สงสัยคงมาตามเขาไปทำงาน
"ซิน...ใกล้เวลาเเล้ว ไปทำงานดีกว่า ปล่อยให้นัทพักเหอะ" พี่เขาเดินเข้ามาเก็บของต่างๆเเละเดินออกไป
"ครับพี่ เเป๊บนึ่งนะครับพี่" เขาหันไปคุยกับพี่สต๊าฟ
มือของเขากำเข้าที่มือของผม ความอุ่นของฝามือส่งผ่านผิวหนังผมมา
"ไปทำงานก่อนนะ หายเร็วๆนะ" เขาพูดพร้อมกับมืออีกข้างของเขาทัดผมของผมเข้าที่ข้างหู
"อืม..จะหายเร็วๆนะ"ผมกำมือเขาเเน่นขึ้นโดยไม่รู้ตัว
"เดี๋ยวโทรหานะ บายยย" เขาโบกมืออำลาผมเเละหมุนตัวเดินออกไปจากห้อง เหลือผมเเค่เพียงคนเดียว
ทั้งห้องเเม้เขาจะไม่อยู่เเล้ว เเต่กลิ่นหอมอ่อนจากตัวเขาก็ยังเหลืออยู่ ความรู้สึกอุ่นๆที่มือของผมก็ยังอยู่ ผมไม่เข้าใจต้องเองสักเท่าไรเเต่ผมว่าตอนนี่ผมต้องยิ้มอยู่แน่ๆเลย ความรู้สึกของเราสองคนเป็นอะไรที่ไม่มีใครเข้าใจ เเละตัวผมก็ยังไม่อยากเข้าใจ ปล่อยให้มันเป็นอย่างนี้ไปคงดีกว่า
และสักวันหนึ่ง
ผมจะลองเข้าใจมันดู
END
จบแล้ว
กริ๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
ไม่รู้จะมีใครเข้าใจฉันบ้าง
คือตอนเเรกไม่ได้คิดจะลงเลย
เเบบว่าไม่กล้า
เพราะไม่ได้อยากให้พี่นัทกับพี่ซินเสียภาพพจน์
สุดท้ายก็ทนไม่ได้ เลยลง 55+
และก็อยากให้ทุกคนรัก Singular เเบบที่คนแต่งรักนะค่ะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
