Tsundere Boy เมื่อหนุ่มซึนมาหลงรัก ตอนที่ 11
ผ่านไปหลายวัน เฟมก็ยังคงโทรมาหาน้ำทุกวันๆ น้ำเองก็รับบ้างไม่รับบ้าง เพราะถ้าเขื่อนอยู่ก็รับโทรศัพท์ไม่ได้ และบังเอิ๊ญบังเอิญว่าช่วงนี้เขื่อนมาค้างด้วยทุกวัน แถมตามกลับบ้านด้วยตั้งแต่เย็น น้ำจึงไม่ได้รับโทรศัพท์จากเฟมเลย จนกระทั่งวันนี้...
“เอ่อ มาทำอะไรครับ” น้ำถามคนที่ยืนยิ้มแป้นตรงหน้าอย่างงงๆ เขากำลังจะกลับบ้าน พอออกจากโรงเรียนมาก็เจอเฟมยืนยิ้มกว้างรออยู่แล้ว
“จะชวนไปดูหนังแล้วก็ไปกินไอติม ไปด้วยกันนะ” ใบหน้าหล่อนั่นดูแล้วช่างแสนดี ดีเสียจน....ปฏิเสธไม่ลง
“ครับ...” น้ำก้มหน้างุด รู้สึกผิด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ ประจวบเหมาะกับที่วันนี้เขื่อนมีซ้อมบาสตอนเย็น เขาจึงต้องกลับคนเดียว
ที่โรงหนังเป็นอะไรที่คนแน่นมาก คงเพราะวันนี้เป็นวันพุธแน่เลย เฟมบอกให้น้ำยืนรออยู่กับที่พร้อมยื่นชูป้าชุปส์ให้อันหนึ่ง ส่วนตัวเองก็ไปต่อคิวซื้อตั๋ว น้ำยืนกินลูกอม ใจก็นึกไปถึงเขื่อน ถ้าเป็นเขื่อนนะ ไม่มาเอาใจอะไรแบบนี้หรอก เถื่อนก็ที่หนึ่ง เอาแต่ใจ เห็นแก่ตัว เอะอะก็จับกด
“น้ำตาล ได้ตั๋วแล้ว ไปซื้อข้าวโพดกัน”
“อือ”
“เอารสอะไรดีละ น้ำตาลชอบกินรสอะไร” เฟมหันมาถาม น้ำแอบตะลึงนิดนึง เพราะถ้าเป็นเขื่อน มันไม่ถามให้เสียเวลาหรอก ตัวเองกินอะไรก็ซื้อรสนั้นแหละ
“ผม..ชอบรสออริจินอลครับ”
“เหมือนกันเลย พี่ครับ เอารสออริจินอลครับ”
“ผมช่วยถือครับ” น้ำยื่นมือไปเพื่อจะช่วยถือ แต่เฟมกลับยื่นลูกอมให้น้ำอีกอัน และยิ้มอ่อนโยน
“เฟมถือเองนะ” น้ำหน้าแดง รู้สึกได้ว่าหัวใจตัวเองเต้นตึกตัก ไม่น่ามาเลย ถ้ารู้ว่ามาแล้วจะเป็นแบบนี้ พอเข้าโรงหนังไป ก็ดันเป็นหนังรัก พอหันไปมองหน้าเฟมข้างๆ ก็รู้สึกเขินขึ้นมาเองเฉยๆ เลยกลายเป็นว่าดูหนังไม่รู้เรื่องเลย
“กินอะไรดีละ น้ำอยากกินอะไรครับ” น้ำโล่งอกที่เฟมไม่ถามว่าหนังสนุกมั้ย เพราะเขาดูไม่รู้เรื่องเลยน่ะสิ!
“ให้เฟมเลือกเลย น้ำกินง่าย อะไรก็ได้”
“เอาของหนักเลยมั้ย ซิสเลอร์ละกันเนอะ”
“อื้ม ได้สิ”
“สองที่ครับ” เฟมหันไปบอกพนักงานต้อนรับ ทั้งสองเลือกนั่งมุมในสุดติดกระจก มองออกไปก็เห็นเพียงวิวแสงสีตอนกลางคืน น้ำมองอย่างเพลินใจ พยายามไม่สนใจเฟม เพราะไม่อยากจะรู้สึกแปลกๆอีก
“น้ำตาล เฟมถามอะไรหน่อยได้มั้ย” เสียงนุ่มเรียกให้น้ำหันมาสนใจจนได้
“อะไรเหรอ ถ้าตอบได้จะตอบนะ”
“น้ำเป็นแฟนกับคนนั้นเหรอ คนที่ตัวโตๆน่ะ”
“หมายถึงเขื่อน...เหรอ ?”
“อืม ชื่อเขื่อนสินะ”
“ก็ ใช่..ผมคบกับเขาอยู่” น้ำเอานิ้วเขี่ยที่รองแก้ว ในใจจดจ่ออยากจะรู้ว่าเฟมจะคิดยังไง
“นานรึยัง”
“ไม่นานหรอก”
“งั้นเฟมยังมีโอกาสใช่มั้ย” น้ำแทบไม่เชื่อหู เฟมเอาจริงหรือนี่
“ไม่รู้สิ...”
“น้ำ...” เฟมขยับมือมาใกล้ มือที่ดูอ่อนโยนนั้นกำลังจะแตะมือของน้ำ อยากจะชักหลบ แต่ก็เหมือนสมองไม่สั่งการ
“มากับเฟม แล้วน้ำมั้ย?” คำถามของเฟมทำให้น้ำรู้สึกร้อนวาบที่ใบหน้า เพราะคำถามนี้...
“อืม” น้ำพยักหน้า ใบหน้าหวานแดงก่ำ น้ำมีความสุขทุกครั้งที่อยู่กับเขื่อน แต่กลับรู้สึกดีเมื่ออยู่กับคนอื่นเช่นกัน
“อย่าเงียบสิ น้ำไม่ผิดหรอกนะ”
“ผมรู้สึกบอกไม่ถูก... อยู่กับเฟมแล้วผมสนุก รู้สึกดี ทั้งที่มันไม่ควร” ทำไมเฟมถึงเหมือนมานั่งอยู่กลางใจเขาได้ขนาดนี้นะ เกราะป้องกันตัวของเขาหายไปไหนหมด ทั้งที่เพิ่งรู้จักกัน เพิ่งรู้จักกันแท้ๆ...
“เพราะเฟมเป็นคนดีไงล่ะ หึหึ” น้ำเงยหน้ามองขำๆ หลงตัวเองจริงๆเลย แต่มันก็ทำให้น้ำยิ้มออก
“หลงตัวเอง บ้า”
“หายนอยด์แล้วสินะ” เฟมยิ้ม มือล้วงกระเป่าเสื้อและหยิบลูกอมมาให้
“เฟมรู้ได้ไงว่าผมชอบกินอันนี้” น้ำมองลูกอมบ๊วยในมือเฟมอย่างอึ้งๆ
“เฟมไม่รู้หรอกว่าน้ำชอบ เฟมแค่ชอบกินเฉยๆ”
“บังเอิญจัง ชอบเหมือนกันเลยนะ” น้ำยิ้มกว้าง มือแกะลูกอมรสโปรดใส่ปาก
“ไม่ให้เฟมไปส่งเหรอ” เฟมถามเป็นรอบที่สามขณะเดินมาส่งน้ำขึ้นรถไฟฟ้า คอนโดเฟมอยู่ใกล้รถไฟฟ้า จึงไม่ลำบาก แต่น้ำต้องลงรถไฟฟ้าแล้วต่อรถอีก
“ไม่หรอก ผมกลับได้ รีบดีกว่า นี่จะห้าทุ่มแล้ว เดี๋ยวไม่ทันขบวนสุดท้าย” น้ำรีบวิ่งขึ้นมารอรถ แต่เหมือนจะคลาดไปนิดเดียว เพราะคันสุดท้ายออกไปต่อหน้าต่อตาเลย
“เฟม!” น้ำเดินกลับมาข้างล่างและตะโกนเรียกเฟมที่กำลังเดินลงจากสถานี เฟมหันกลับมามองอย่างดีใจ ทำไมมันต้องทำหน้าดีใจด้วยวะ!
“ไม่ทัน ออกไปนู่นแล้ว” น้ำชี้รถไฟคันที่เพิ่งออกไป
“งั้นไปนอนคอนโดเฟมนะ” น้ำพยักหน้ารับ และเดินกลับไปกับเฟม
“น้ำนอนในห้องนี้ละกันนะ เดี๋ยวเฟมเอาชุดนอนกับผ้าขนหนูมาให้” น้ำนั่งลงบนเตียงเดี่ยวในห้องนอนเล็ก คอนโดเฟมมีตั้งสองห้องนอนแน่ะ ดีจัง!!
“เฟมอยู่คนเดียวเหรอ”
“อืม แม่ตามพ่อไปทำงานเมืองนอกน่ะ”
“น่าอิจฉาจัง...” น้ำล้มตัวลงนอน ผ้านวมกลิ่นที่เหมือนกับกลิ่นตัวเฟม หอมจัง...
“...น้ำ...น้ำตาล ตื่นสิ...เดี๋ยวจูบเลยนะ...” เสียงเรียกที่เหมือนดังจากที่ไกลๆ และสัมผัสอ่อนโยนตรงริมฝีปากช่างแสนรู้สึกดี มันคืออะไรกันนะ จูบเหรอ เขื่อนจูบเขาเหรอ น้ำจูบตอบกลับไป สัมผัสนุ่มนิ่มและกลิ่นนี้ทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มดีจัง...
ครืด~ ครืด~
น้ำสะดุ้งเฮือก โทรศัพท์มือถือของเขาสั่นอยู่ในกระเป่ากางเกง น้ำผุดขึ้นมานั่ง เบื้องหน้าเป็นเฟมที่ตกใจไม่แพ้กัน น้ำยังไม่ทันหายแปลกใจว่าเฟมมานั่งมองหน้าเขาทำไม ก็ต้องรีบหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดรับ
“ครับ ...เขื่อน..” เฟมทำหน้าอ๋อเมื่อรู้ว่าใครโทรมา สายตาบ่งบอกแววไม่พอใจชัดเจน
“อยู่บ้านเพื่อน...ไม่กลับ...จะกลับยังไงละ ป่านนี้แล้วนะครับ ไม่เอา ไม่ต้องมารับ เดี๋ยวเช้าไปโรงเรียนเลย ไม่กลับ!” จู่ๆน้ำตวาดเสียงดังและกดปิดเครื่อง
“น้ำ ทำไม เกิดอะไรขึ้น”
“เขื่อน มันโทรบอกให้ผมกลับ มันบอกจะมารับ แต่ผมบอกไม่ต้อง มันเลยตวาดใส่” น้ำเล่าเหตุการณ์ที่คุยกับเขื่อนให้เฟมฟัง แต่น้ำไม่ได้เล่าว่าเขื่อนโมโหมากเพราะตามหาน้ำไม่เจอ
“ไม่ต้องสนใจนะ เดี๋ยวเฟมไปส่งตอนเช้าเอง อย่าคิดมากนะ” เฟมเอามือลูบผมน้ำเบาๆ
“เขื่อนมันบ้า น้ำมาตั้งแต่เย็น มันดันโทรตามตอนห้าทุ่ม เพิ่งนึกออกหรือไงไม่รู้” น้ำบ่นหงุดหงิด
“ไปอาบน้ำเถอะ เดี๋ยวดึกไปกันใหญ่” เฟมส่งผ้าขนหนูให้น้ำที่กำลังโมโหจนไม่ได้สังเกตว่าโดนเขาขโมยจูบไปเสียแล้ว
“งั้นผมไปก่อนนะเฟม” น้ำแต่งตัวเสร็จแล้วและกำลังจะออกไปโรงเรียนหันมาบอกเฟมที่ยังติดกระดุมเสื้ออยู่เลย
“รอก่อนสิ เดี๋ยวเฟมเอารถออกไปส่ง”
“รถอะไร ขับได้เหรอ ยังไม่ 18 เลยนะ”
“ใจเย็น รถมอเตอร์ไซค์น่ะ”
“แล้วเฟมจะไม่สายเหรอ”
“ช่างมันเถอะ เฟมซะอย่าง ไปส่งน้ำก่อนดีกว่า”
“อะน้า โดนทำโทษอย่ามาว่ากันนะ”
“ครับๆ ไม่ว่าหรอก หึหึ” เฟมหยิบหมวกกันน็อกมาส่งให้น้ำ และไปส่งที่หน้าโรงเรียนตามที่พูดจริงๆ
“จอดตรงนี้แหละเฟม” น้ำชี้นิ้วไปตรงทางเท้าหน้าโรงเรียน ไม่อยากให้ไปส่งใกล้กว่านี้ เผื่อไอ้บ้าเขื่อนมาดักรอ
“ขอบใจมากนะ” น้ำถอดหมวกกันน็อคส่งคืนให้เฟม
“ไม่เป็นไรหรอก วันหลังไปเที่ยวต่างจังหวัดกันมั้ยน้ำ” เฟมถามหน้ายิ้มๆ
“ไปเที่ยวกับพ่อมึงสิ!!!” เสียงตวาดดังสนั่นทำให้ทั้งสองหันไปมอง แต่เมื่อเฟมหันไปก็เจอหมัดเสยหน้าจนหงายหลังและรถล้มดังลั่น
โครม!!!
“เฮ้ย เฟม!!” น้ำตกใจจนทำอะไรไม่ถูก ได้แต่ยืนมองเขื่อนที่ถลาเข้าไปซัดเฟมอย่างไม่ยั้งมือ โมนและสองแฝดพยายามมาดึงเขื่อนออก เลือดจากไหนไม่รู้เปรอะไปทั่วเสื้อของเฟม มือของเขื่อนก็มีเลือด เลือดเต็มไปหมด นักเรียนหญิงพากันวี้ดว้าย เพราะต่างห้องคนอื่นๆก็พากันเข้ามาช่วยลากเขื่อน แต่ตอนนี้เขื่อนเหมือนเขื่อนที่น้ำทะลัก อะไรก็กั้นไม่อยู่แล้ว
“หยุดนะเขื่อน!!” น้ำสูดหายใจลึกและตะเบ็งเสียงใส่เขื่อน ได้ผล เขื่อนชะงัก แต่เบนสายตามาที่น้ำแทน
“มึงไปไหนกับมันมา!!!” ตาเขื่อนวาวโรจน์ น้ำผวาถอยหนีแต่ก็ถูกดึงแขนไว้แน่น
“โมน! พาเฟมไปโรงพยาบาลด้วยนะ เดี๋ยวน้ำจัดการเอง” น้ำตะโกนบอกโมนให้รับรู้ ส่วนตัวเองรีบสะบัดแขนเขื่อนออกและวิ่งหนีสุดแรงเกิด เพราะมั่นใจว่าเขื่อนต้องตามตัวเองมาแน่ๆ น้ำวิ่ง วิ่ง และวิ่งออกมาข้างนอก
“มึง!! หนีกูไม่พ้นหรอกนะ!” เขื่อนถลามาจากไหนไม่รู้แล้วคว้าน้ำไว้ทั้งตัว น้ำออกแรงถีบสุดกำลังแต่เขื่อนไม่ยี่หระ โยนน้ำเข้ารถยนต์ที่จอดแอบอยู่ข้างโรงเรียนและล็อกแน่นหนา น้ำหน้าซีด รถเขื่อน...ปลดล็อคได้ที่ฝั่งคนขับเท่านั้น...
“มึงไปไหนมา ห๊ะ!” เขื่อนตวาดจนหน้าแดง น้ำก้มหน้างุดเพราะไม่เคยเห็นเขื่อนโกรธขนาดนี้เลย
“ไปค้างกับเพื่อน...” น้ำตอบเสียงอ่อย ถ้ารู้ว่ามันจะโมโหขนาดนี้ก็ไม่ไปหรอก...
“เพื่อน? ไอ้เหี้ยนั่นมันเป็นเพื่อนมึงตั้งแต่เมื่อไรห๊ะ โกหกเก่งนักใช่มั้ย”
“โอ๊ย เจ็บนะเขื่อน..” แรงบีบที่คางด้วยน้ำมือของเขื่อนทำเอาน้ำตาคลอเบ้า แรงยังกับควายแล้วยังชอบใช้กำลังอีก
“เออ เอาให้เจ็บ แรดนะมึงอะ เดี๋ยวจะโดนมากกว่านี้ นั่งเฉยๆเลยนะ” เขื่อนหันมาขู่ก่อนจะสตาร์ทรถแล้วขับกลับบ้าน
“ไม่ไป๊ จะไปเรียน ปล่อยผมนะ!” น้ำดิ้นสุดแรงเกิด ช่วงนี้บ้านเขื่อนไม่มีคนอยู่ เพราะแม่เขื่อนไปหาพ่อที่ต่างประเทศเป็นเดือน ดังนั้นจึงอันตรายมากหากถูกพามาที่นี่
“จะดิ้นไปไหนวะ มึงนี่!” น้ำแหงนหน้ามองเขื่อน เขาถูกอุ้มหนีบสีข้างมา รู้ว่าเขื่อนตัวใหญ่ แต่ทำไมต้องทำเหมือนหิ้วเขาแบบนี้ด้วย
“ดิ้นหนีอะดิ คนโรคจิต ปล่อยนะ”
“เจอโรคจิตแบบกูนี่ละดีแล้ว จะได้ไม่แรดมากนัก” เขื่อนเดินลิ่วขึ้นชั้นสาม ชั้นที่เป็นห้องนอน ชั้นที่มีเพียงห้องเขื่อนห้องเดียว
“ปล๊อยยยยยยยยยยย” น้ำหวีดเสียงดังเมื่อถูกโยนลงบนที่นอน ร่างบางพอตั้งหลักได้ก็จะตะกายหนี แต่เขื่อนก็โถมลงมากดไว้เสียก่อน
“จะไปไหน มาให้ดูสิ ว่ามึงไปทำอะไรกับมันมาบ้าง” เขื่อนกระชากเสื้อนักเรียนออกจนกระดุมหลุดไปคนละทาง มือใหญ่รวบตัวน้ำมาใกล้และลูบไปทั่วตัวเพื่อหาร่องรอย
“ไม่ได้ทำอะไรสักหน่อย ปล่อยนะ”
“กูไม่เชื่อ กูต้องเห็นด้วยตาตัวเองก่อน” เขื่อนจับน้ำพลิกไปพลิกมา ยกแขน หัวหัวเพื่อหาร่องรอย พอตรงนี้ไม่เจอก็หาตรงอื่นต่อ จนมาถึง...
“อย่านะ ไม่ใช่แล้ว อย่ามาลามกกับผมนะ” น้ำยื้อเข็มขัดกางเกงกับเขื่อน เพราะคนตัวโตตั้งใจจะสำรวจแม้กระทั่งจุดลี้ลับ
“ต้องดูให้ทั่ว อย่าดิ้น เดี๋ยวจะโดนหนัก” น้ำเบะปาก ยอมมันดีๆก็โดนหนัก ทำไมรอบตัวเขามีแต่คนเจ้าเล่ห์นะ
“อ๊ะ!” เพราะมัวแต่คิดหมั่นไส้ กางเกงเลยถูกดึงออกไปแล้ว น้ำพลิกตัวคว่ำแล้วจะคลานหนี แต่ก็โดนยึดบั้นเอวไว้จนได้
“จะทำให้สะดวกก็ไม่บอกนะ หึหึ” น้ำหน้าแดง เขาไม่ได้ตั้งใจหันท่านี้ให้เลยนะ!!
“ไหนดูสิ มีใครมารุกล้ำหรือเปล่าเนี่ย” เขื่อนพูดอย่างอารมณ์ดี มือรูดอันเดอร์แวร์ของน้ำออกเผยให้เห็นส่วนสำคัญขาวเนียน
“ไม่เอานะ...จะไปเรียน...อื๊อ..” นิ้วยาวแหวกก้นขาวเนียนของน้ำออก ช่องทางสีระเรื่อปรากฎแก่สายตา เขื่อนจ้องอย่างพอใจ เพราะมันยังดูเหมือนที่เห็นล่าสุด ไม่มีร่องรอยช้ำที่บ่งบอกว่ามีคนมาทับรอยเขาเลย
“พะ..พอรึยังละ สำรวจพอรึยัง...อ๊า!” น้ำร้องเสียงหลง เพราะลิ้นอุ่นๆถูกตวัดลงไปอย่างชำนาญ ทั้งไล้เลียและแหย่ลึก สองมือช่วยกันแหวกทางและแหย่ลิ้นลงไป
“ต้องชิมรสชาติด้วย ว่าเปลี่ยนไปหรือเปล่า” เขื่อนตอบเสียงนิ่ง
“ลามปามไปแล้วนะ อื๊อ อ๊ะ อ๊า...” นิ้วยาวค่อยๆสอดเข้าไปทีละนิด เขื่อนอ้างว่าสำรวจความฟิต ว่ายังแน่นดีเหมือนเดิมไหม
“ซี้ด... น้ำตาล ทำไมมันคับแน่นแบบนี้เนี่ย...” เขื่อนสอดนิ้วเข้าไปเป็นนิ้วที่สาม แต่ก็ดูเหมือนว่ามันยังแน่นเปรี๊ยะอยู่เลย
“อือ ไม่รู้ ... บอกแล้วว่าไม่ได้ไปเอากับใคร...อื๊อ...” น้ำหันมาเถียงหน้าแดง แววตาคู่นั้นแสนเซ็กซี่ เย้ายวน..
“เหลือขั้นตอนสุดท้ายนะ แค่ใช้นิ้วมันวัดอะไรได้ไม่แน่นอนหรอก” เขื่อนขยับตัวมาใกล้มากขึ้น น้ำรู้สึกได้ว่ามีบางอย่างมาถูๆตรงก้น น้ำเกร็งแน่นไม่ยอมให้เขื่อนทำตามใจ แต่ร่างสูงกลับไม่สนใจ สอดเข้ามาอย่างไม่ออมแรง
“โอย...น้ำตาล แค่ใส่ก็จะแตกแล้วนะเนี่ย แน่นดีจริงๆ” เขื่อนกระแทกรัว น้ำกัดปากระงับความเจ็บ สายตามีแววค้อนคนด้านหลังที่ไม่บันยะบันยัง
“มันเจ็บนะ อ๊ะ อ๊า..เขื่อน” น้ำกัดปากตัวเองแน่น ทั้งเจ็บทั้งแน่น แต่พอเขื่อนเริ่มเล้าโลมก็กลับมามีอารมณ์อีกครั้ง แรงกระแทกทำให้หัวเตียงกระแทกเข้ากับกำแพงเสียงดัง โชคดีที่ไม่มีใครอยู่บ้าน น้ำเหลือบตามองเขื่อนที่กำลังเคลื่อนไหวจากด้านหลัง ใบหน้าหล่อเข้มช่างแสนเซ็กซี่ ริมฝีปากบางนั้นยิ้มยั่วที่มุมปาก น้ำรีบหันกลับมาทันที ทำไม...ทำไมเขาจึงตกหลุมรักคนแบบนี้กันนะ
“หลบตาทำไมละน้ำตาล หันมาสิ ฮึ้บ!” เขื่อนจับน้ำให้พลิกหงาย ดึงขาเรียวให้พาดที่ไหล่ตนเองแล้วเดินหน้าแระแทกเข้ามาจนสุด
“ลึกสัด!” เขื่อนซี้ดด้วยความเสียว น้ำมองเขื่อนตาขวาง
“ทำไม..อ๊ะ..พูดคำหยาบ..อ๊ะ..”
“ก็เป็นคนแบบนี้ล่ะ ไม่ใช่คนพูดเพราะอยู่แล้วนี่!” เขื่อนใส่แรงกระแทกตามอารมณ์ หรือว่าไอ้ซีดมันจะคิดถึงไอ้คนนั้นอยู่!
“ทำไม คิดถึงไอ้เวรนั่นเรอะ นอนครวญครางเพราะกูอยู่ยังคิดถึงมันอีก” เขื่อนถอยออกและกระแทกกลับเข้ามา น้ำหวีดเสียงดัง
“อ๊า! ไม่ใช่นะ ขี้หึง อย่ามาพาลกันนะ!”
“ห้ามคิดถึงคนอื่น อยู่กับกูห้ามคิดถึงคนอื่น รู้มั้ย” เขื่อนโน้มตัวมากระซิบเสียงสั่นข้างหู สะโพกยังคงทำงานอย่างต่อเนื่อง น้ำพยักหน้ารัว สองแขนโอบรอบตัวเขื่อน ฝังจมูกลงบนไหล่กว้างนั้น กลิ่นกายของเขื่อนเป็นหนึ่งในไม่กี่กลิ่นที่น้ำโปรดปราน
“เขื่อน อือ...อ๊ะ..”
“อืม..ร้องอีกสิ เรียกชื่อฉันอีก..” น้ำแอบยิ้ม สรรพนามของเขื่อนเปลี่ยนไป คงเลิกหึงบ้าบอแล้วสินะ น้ำโอบขารอบสะโพกแกร่ง แอ่นกายสูงขึ้นเพื่อให้แนบชิดเข้าไปอีก เสียงหวานกระซิบข้างหูเขื่อน
“เขื่อน..ดีจังเลย อะ อ๊า..” เปรียบเสมือนม้าหนุ่ม พอได้รับคำหวานก็ใส่แรงเต็มที เสียงครางระงมดังไปถึงนอกห้อง ทำเอาคนที่กำลังจะเดินขึ้นมาต้องผงะ และถอยลงไปเงียบๆ...
“น้ำตาล...จะเสร็จแล้วนะ อึก..” เขื่อนพูดไม่ทันจบน้ำก็เกร็งแน่น ร่างบางกระตุกเบาๆและปล่อยน้ำรักพุ่งเต็มหน้าท้องตนเอง เขื่อนกระแทกอีกสามสี่ทีก็ฟุบหน้าลงบนแก้มของน้ำ
“อา...สุดยอด” น้ำลูบตามลำตัวเขื่อน ร่างสูงสั่นเล็กน้อยเพราะเพิ่งถึงสวรรค์ไปหมาดๆ น้ำพรมจูบลงบนผิวกายเขื่อน ร่างสูงชันแขนขึ้นและจ้องหน้าน้ำ
“อยากเอาอีกเหรอ?”
“ปละ เปล่านะ ผมก็แค่อยากจูบนี่..” น้ำปฏิเสธพัลวัน ถ้าโดนอีกละก็ไม่ไหวแน่นอน
“หึหึ นึกว่าอยากได้อีก จะได้จัดหนักให้อีก ฉันยังไหวนะ”
“ไม่อยากได้ ไม่เอาแล้ว ดูสิ เลยไม่ได้ไปโรงเรียนเลย” น้ำทำแก้มป่อง จึงโดนขโมยหอมไปฟอดใหญ่
“ช่างมันเหอะ หยุดบ้างอะไรบ้าง” เขื่อนยกแขนขึ้นมาก่ายตัวน้ำ ก่อนจะพูดต่อ
“แล้วเมื่อวานไปไหนกับมันมา” น้ำตาโต นี่เพิ่งคิดจะถามเรอะ
“ก็ไปดูหนังแล้วก็หาอะไรกิน แล้วก็เดินเล่น”
“แล้วทำไมไม่กลับ”
“มันดึก ไม่ทันรถๆไฟฟ้าอะ เลยไปนอนคอนโดเฟม...” น้ำสารภาพเสียงอ่อย
“เอาอีกสักรอบดีมั้ย ทำไมใจง่ายแบบนี้” เขื่อนพูดเหี้ยมๆ
“โธ่...เฟมเขาไม่ป่าเถื่อนแบบเขื่อนหรอกน่ะ อุ๊บ” พูดจบก็โดนกดจูบแรงๆแถมยังกัดริมฝีปากอีก
“รู้จักมันมานานเท่าไร ถึงคิดว่ามันเป็นคนยังไงน่ะ ไม่ต้องเถียงเลยนะ” เขื่อนพูดดักเมื่อเห็นว่าน้ำอ้าปากจะเถียง
“จำไว้ ห้ามไปลั้ลลากับคนอื่น มันไม่ดี มีชู้มันบาปนะ”
“ศาสนาคริสต์เชื่อเรื่องชู้ด้วยเหรอครับ”
“เออสิ จำใส่หัวไว้ซะ นอกจากบาปแล้วจะโดนลงโทษด้วย นี่แค่ครั้งแรก ถ้ามีครั้งที่สอง โดนหนักกว่านี้แน่” เขื่อนคาดโทษ
“คร้าบๆ ว่าแต่ตอนนี้หิวแล้วอะ” น้ำรับคำแบบเสียงยานก่อนจะทำตาออดอ้อนใส่
“งั้นลงไปหาอะไรข้างล่างกินกัน” เขื่อนลุกจากเตียงทั้งโป๊ๆ น้ำมองตามหน้าแดง พวกคนที่โตในเมืองนอกมักจะหน้าด้านรึไงนะ
“เอ้า ใส่เสื้อซะ” เขื่อนโยนเสื้อตัวยาวเกือบถึงเข่าให้ น้ำรับมาใส่และเงยหน้าเป็นเชิงถาม
“ไม่ต้องใส่กางเกงหรอก เกะกะ หึหึ” เขื่อนดึงแขนน้ำออกไปจากห้องอย่างไว เพื่อไม่ให้ทักท้วง
>>>>> TBC
ปล.ขอบคุณที่ติดตามผลงานเด็กน้อยมาด้วยดีนะคะ 
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
