Tsundere Boy เมื่อหนุ่มซึนมาหลงรัก
Special :: อีกหนึ่งปีที่มีคุณอยู่ข้างกาย“เมอร์รี่คริสมาสต์นะจ๊ะน้ำตาล เขื่อน”
“มะนาวกับโมนก็เหมือนกันนะ เมอร์รี่คริสมาสต์” น้ำโบกมือบ๊ายบายเพื่อนรักของเขาทั้งสองที่ความรักกำลังผลิบาน
“กลับกันเถอะน้ำ” มือใหญ่เลื่อนมากุมมือของเขาแน่น น้ำหันไปพยักหน้ากับคนข้างกาย
“เขื่อน หิมะแหละ ไวท์คริสมาสต์ ผมชอบจังเลย” เขื่อนอมยิ้มมองร่างบางที่กำลังกระโดดโลดเต้นอย่างร่าเริง เวลาผ่านไปกี่ปีๆก็ยังเหมือนเดิมไม่เปลี่ยน
“อย่าวิ่งสิ เดี๋ยวนายก็ลื่นอีก” เขื่อนคว้าข้อมือน้ำมาจับเอาไว้ หิมะเยอะๆแบบนี้น้ำล้มเป็นประจำ
“คร้าบๆ” ใบหน้าหวานแก้มแดงเรื่อเพราะอากาศเย็นที่บาดผิวเนื้อ พูดทีควันก็ออกปากเหมือนมีกองไฟอยู่ในท้องไม่มีผิด
เดินไปอีกสองสามช่วงตึกก็ถึงคอนโดที่พักแล้ว หลังจากไปดินเนอร์กับเพื่อนๆมา เสียดายที่ปีนี้สองแฝดมาไม่ได้เพราะติดงาน แต่พอได้เห็นมะนาวกับโมนที่รักกันดีก็ทำให้พอชดเชยไปได้
“อือ...เข้าไปให้ถึงข้างในก่อนสิเขื่อน...” เสียงหวานเอ่ยอย่างเหนื่อยหน่าย
“ไม่อยากรอแล้วนี่..” เสียงคมตอบกลับมาอย่างอู้อี้เหมือนคาบอะไรบางอย่างไว้เต็มปาก
“อื๊อ..ยังไม่ได้ถอดโค้ทเลยนะ..อา..” น้ำหลับตาปี๋กัดปากแน่นเมื่อรับรู้ถึงแรงดูดดุนที่เบื้องล่าง
“หึหึ ไม่เป็นไร เดี๋ยวถอดให้ ถอดจนหมดตัวนั่นแหละ...”
“ไม่เอา...ไปข้างในเถอะ” น้ำขืนแรงไม่ให้ถูกจับถอดเสื้อ แต่มีหรือที่นักเปียโนบอบบางจะสู้แรงนักธุรกิจหนุ่มที่มีงานอดิเรกคือการแข่งคาราเต้ได้ เสื้อผ้าที่ประโคมยัดใส่ไปเพื่อกันความหนาวกว่าสามชั้นถูกถอดออกง่ายดาย
“เดี๋ยวจะอุ้มไปที่โซฟานะ..” เขื่อนลุกขึ้นยืนบดเบียดร่างกับน้ำ เสียงกระซิบแหบพร่า..
“อื้อ ก็ไปสิครับ จะทำอะไร..” ร่างสูงไม่ยอมขยับกายออกห่างเสียที มิหนำซ้ำยังดึงเอาไอ้ที่มันคับเป้ากางเกงออกมาดูโลกภายนอกอีก
“เอาใส่ไว้ มันหนาวนะ..หึหึ” เขื่อนยกขาเรียวของน้ำขึ้นมาพาดไว้กับเอวตัวเอง ก่อนจะค่อยๆแทรกกายเข้าไปทีละน้อย
“อ๊า..อึดอัดนะครับ..อึก..” เขื่อนเคลื่อนกายจนสุด ไม่รับฟังคำทัดทาน ก่อนจะยกขาอีกข้างขึ้นมาพาด แล้วอุ้มน้ำไปทั้งแบบนั้น
“อื้อหือ ท่านี้รัดแน่นสัด...อูย.” วาจาผรุสวาทจากปากคนอุ้มช่างทำให้คนถูกอุ้มอายจนแทบม้วน จึงงับลงที่บ่ากว้างเพื่อแก้ขวยเขิน
“กัดทำไมเนียะ เจ็บนะน้ำ”
“อ๊ะ อือ กะ..ก็ เขื่อนปากไม่..อึก...ดี ปากเสีย..อ๊า” น้ำพูดตะกุกตะกัก เสียงหวานสั่นเครือ เพราะตอนนี้ร่างสูงนั่งลงบนโซฟาและเริ่มกระแทกจากด้านล่างขึ้นบน
“อยากกัดดีนัก หึหึ เอาให้หนัก...อือ..ขยับเอวหน่อยสิน้ำ” เขื่อนประคองที่สะโพกเนียนให้ขยับตัว น้ำจึงยกตัวขึ้นและลง ปากอยากจะด่ากลับ แต่ไอ้ความรู้สึกดีจากการบีบรัดนั้นก็ทำให้ลืมไปหมดสิ้น หลงเหลือไว้เพียงสัญชาติญาณดิบในกายที่กำลังเร่งเร้า
“ฉันรักนายเหลือเกิน...น้ำ” ยามนี้ทั้งสายตาและความคิดของเขื่อนจับจ้องไปเพียงร่างบางที่เคลื่อนไหวบนร่างกายของตน มือใหญ่ทั้งสองกระชับสะโพกมน เพิ่มแรงกดกระแทกให้หนักหน่วง และขยับสะโพกของตนตอบรับการกระแทกจากร่างบาง
“อ๊า~..ผมก็รักเขื่อนนะครับ...” เสียงหวานครางกระเส่าพร้อมกับฟุบร่างลงบนตัวคนรัก
“อืม.. เมอร์รี่คริสมาสต์นะน้ำตาล” เขื่อนกระซิบบอกขณะลูบไรผมชื้นเหงื่อของน้ำ
“เมอร์รี่คริสมาสต์เช่นกันครับเขื่อน...ผมดีใจ...ที่ปีนี้ได้ใช้เวลากับเขื่อนอีก” แววตาหวานพราวระยับ บ่งบอกความรักที่มีอย่างสุดซึ้ง
“ขอบคุณสวรรค์ที่มอบนายมาเคียงข้างฉัน น้ำตาล...ที่รัก..” ใบหน้าหวานมีน้ำตาเอ่อคลอเมื่อได้ยินคำรักอันแสนอ่อนหวาน และยิ่งได้รับจูบอ่อนโยนที่ช่วยซับน้ำตา กลับกลายเป็นว่าน้ำตาหยดใสๆยิ่งไหลใหญ่
“เมื่อไร จะเลิกขี้แง หืม?” เขื่อนเพิ่มแรงกอดรัดร่างบางบนอกให้มากขึ้น รักมาก...เหลือเกิน
“ผม ‘เริ่ม’ ขี้แงตั้งแต่ได้คบกับเขื่อนแหละครับ” น้ำเถียงเสียงอ่อน เพราะไหนจะร้องไห้ ไหนจะเหนื่อยกาย...
“งั้นเดี๋ยวจะรักให้มากขึ้นอีก จนไม่มีน้ำตาจะร้องไห้อีกเลยดีมั้ย” พูดด้วยน้ำเสียงยั่วเย้าพร้อมกับแก่นกายที่ยังคาอยู่เริ่มขยายตัวขึ้นมาอีกครั้ง
“อื้อ ไม่เหนื่อยเลยเหรอครับ”
“ฉันไม่เคยเหนื่อยกับการรักนายหรอกนะ ที่รัก..” น้ำเสียงหยอกเย้าและแววตาวิบวับทำเอาพูดไม่ออก ได้แต่ทำตามที่ร่างสูงต้องการไปจนรุ่งสาง...
Merry X’Mas
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
