Tsundere Boy เมื่อหนุ่มซึนมาหลงรัก ตอนที่ 28
“มันจริงเหรอครับเขื่อน ที่เทมส์บอกว่าจะพาคนที่ชอบมาแนะนำกับเพื่อนๆ” เขื่อนพยักหน้ารับแทนคำตอบ
“เห็นเทมส์มันบอกว่าไปจับมาได้ตอนไปดูเขื่อนแข่งคาราเต้น่ะน้ำ” โมนหันมาบอกน้ำจากเบาะด้านหน้า ตอนนี้ทั้งสามคนกำลังมุ่งหน้าไปบ้านของคุณเดือน เพื่อรับคุณเดือนไปร้านอาหารที่จองเอาไว้ตั้งแต่เมื่อวาน
“โห...ไม่น่าเชื่อว่าเทมส์จะเป็นคนที่ทำอะไรได้เป็นทางการมากเลยนะครับ”
“มันเป็นคนแบบนี้แหละน้ำ พวกฉันน่ะ ถึงจะดูไม่เอาถ่าน แต่ก็ทำอะไรมีสาระเป็นนะ” เขื่อนยกแขนขึ้นมาพาดไหล่น้ำและมองด้วยสายตาอบอุ่น อย่างว่าแหละนะ ช่วงนี้ความรักมันกำลังผลิบานไปได้สวย อะไรๆก็หวานไปหมด
“กูจะอ้วก อย่ามาหวานในรถกูได้มั้ย!!” เขื่อนเอื้อมแขนไปเบิ๊ดกะโหลกโมนที่หันมาทำหน้าจะอ้วกใส่
“แล้วมะนาวไม่มาเหรอโมน” น้ำเปลี่ยนเรื่องไปคุยเรื่องแทนก่อนที่สองเพื่อนรักจะวางมวยกัน แต่กลับกลายเป็นว่ายกมาพูดผิดเรื่องซะอีก
“เขาไม่มาหรอก เขาจะมาทำไมละ” เสียงตัดพ้อของโมนทำให้น้ำร้องอ๋อ ที่แท้สาวเจ้าก็ไม่ยอมตอบรับไมตรีสักทีสินะ
“อย่าไปพูดกับคนมืดมนเลยน้ำ เห็นแล้วหดหู่”
“เออ ใช่สิ กูมันหดหู่ กูมันคนไม่มีความรักในหัวใจ ใครจะเหมือนมึงละไอ้เขื่อน”
แล้วเสียงตัดพ้อน้อยใจระคนกับเสียงเยาะเย้ยดังสนั่นรถไปจนถึงบ้านของเดือน
“พวกเธอนั่งกันก่อนเลยนะ ชั้นขอไปคุยงานแป๊บนึง” เดือนจัดที่ให้พวกเขื่อนนั่งในห้องรับแขก ส่วนตัวเองเดินเข้าไปในห้องทำงานฝั่งตรงข้าม ท่าทางดูร้อนรน
“โรงเรียนที่นิวยอร์คโทรมาน่ะ ว่ามีปัญหาเรื่องงานจัดแสดงเดือนหน้า” แทมยักไหล่บอกกับน้ำที่ทำหน้าสงสัย
“เปล่าครับ ผมไม่ได้สงสัยเรื่องคุณเดือน แต่ผมแค่สงสัยว่าแทมมาทำอะไรที่นี่” น้ำถามกลับด้วยสานตาแป๋ว ทำเอาแทมไปไม่ถูก เขินแต่ก็ด่าไม่ออกเพราะน้ำไม่มีเจตนาร้าย
“มาเฝ้า ทำไมวะ มาเฝ้าไม่ได้เรอะ” แทมหันหน้าไปอีกด้านเพื่อหลบสายตาสงสัย
“หรือว่าแทม...”
“ไม่ใช่เว้ย อย่าคิดลามก คุณเดือนเขาใจแข็งยังกับหิน ไม่ยอมฉันง่ายๆหรอก” น้ำ เขื่อนและโมนทำตาวาว ไม่ต้องพูดอะไรแทมก็เผยออกมาหมด น้ำมองใบหน้าหล่อใสของแทมอย่างนึกขัน แสดงว่าแทมคงร้อนรนเรื่องคุณเดือนเอาเรื่อง
“คุณเดือนเขาสเน่ห์แรง มีแต่หนุ่มๆมาขายขนมจีบ ถ้าฉันไม่เกาะติดแบบนี้คงถูกคาบไปกิน” ภาพลักษณ์แปลกใหม่สำหรับน้ำ จากคนที่เอาแต่แกล้งเพื่อนสนุกเฮฮาไปวันๆ ตอนนี้เริ่มดูเหมือนชายหนุ่มขึ้นทุกวัน ถึงตอนนี้แล้ว ทุกคนคงก้าวไปใกล้ความเป็นผู้ใหญ่กันมากขึ้นแล้วสินะ
“มึงก็พยายามตื๊อเข้าดิวะ เขาจะต้องใจอ่อนสักวันแหละ” โมนเสนอขึ้นมาบ้าง
“แบบไอ้โมนไงมึง เฝ้ามาตั้งหลายปี ยังไม่ได้แดก ฮ่าๆๆ” โมนหันมามองเขื่อนตาขวาง ก่อนจะพึมพำด่าแต่ทำอะไรไม่ได้ เพราะมันเป็นเรื่องจริง
“คุณเดือนไม่เคยยอมให้กูเข้าใกล้เลยว่ะ เดินไปใกล้หน่อยเจ้าหล่อนก็หาเรื่องเดินหนี บ่ายเบี่ยงตลอด”
“ก็ปล้ำสิวะ โอ๊ย” เขื่อนโพล่งขึ้นมาแล้วก็ร้องโอ๊ยเพราะถูกน้ำหยิกตรงต้นแขนข้างที่ใส่เฝือกอยู่
“แนะนำแต่เรื่องทุเรศนะเขื่อน” หันไปขู่ฟ่อใส่แล้วก็มาคุยกับแทมต่อ
“แทมก็ต้องให้เวลาคุณเดือนเขาบ้างนะ คุณเดือนเขาเป็นผู้ใหญ่ การที่เขาจะต้องมาคบกับคนที่อ่อนกว่า 6 ปี เขาก็ต้องคิดนาน เพราะเขาเลยวัยเราไปแล้ว จะให้มาเย้วๆแบบเราอีกคงไม่ดี”
“อืม ก็คิดแบบหนูน้ำเนี่ยแหละ เลยทนรอ เพราะฉันก็คิดว่าชอบเขาจริงๆละนะ”
“ผมก็ดีใจที่โมนเข้าใจ แต่จะให้ดีเลิกเรียกผมว่าหนูน้ำจะดีกว่านะ”
“น่ารักดีออก หนูน้ำ” อันนี้เขื่อนเป็นคนพูด แถมยังดึงหัวน้ำไปฟัดๆเหมือนเห็นเป็นลูกหมาเสียอีก
“ชั้นไปแต่งตัวแป๊บนะจ๊ะ รอหน่อยนะ” หันไปมองที่ประตูก็เห็นคุณเดือนออกจากห้องทำงานและเดินขึ้นข้างบนไปเปลี่ยนชุดแล้ว
“เฮ้อ ดีนะ กูมาเร็ว ผู้หญิงแต่งตัวนานสัด” โมนถอนหายใจ
“เดี๋ยวมึงมีเมียก็ต้องทำใจให้ชินนะ ดูอย่างกูนี่ ชินเสียแล้ว เพราะหนูน้ำเขาแต่งตัวนานมากกกกก” เขื่อนลากเสียงยาว ไม่ใช่เพราะต้องการเน้นว่านานจริงๆ แต่เป็นเพราะถูกน้ำหยิกแก้มจนเสียงยานต่างหาก!
“ไม่ได้ ไม่เอาชุดนี้ คุณเดือนไปเปลี่ยนเลยนะ พวกมึงห้ามดู น้ำด้วย ห้ามมองนะ” แทมลุกพรวดเมื่อเห็นชุดที่เดือนใส่ลงมาและรีบเดินไปบังเอาไว้
“อะไรกัน ชั้นโตแล้วนะ จะใส่อะไรก็เรื่องของชั้นสิ” น้ำชะโงกมองว่าคุณเดือนใส่ชุดอะไร แล้วก็ต้องงง เพราะมันก็เป็นแค่แม็กซีเดรสยาวสีเขียว โป๊นิดหน่อยก็แค่ตรงอก ที่เป็นสายเดี่ยว และเพราะคุณเดือนเป็นสาวอึ๋มไซส์ใหญ่ มันเลยล้นออกมาบ้าง แต่โดยรวมก็เซ็กซี่ดี
“สวยมากเลยครับคุณเดือน” น้ำชมเปาะ เดือนยิ้มหวานกลับมาให้
“ขอบใจจ้ะ มีแต่เด็กบ้านี่แหละที่ไม่ชอบ อะไรนักหนา เธอเป็นพ่อชั้นเหรอ!!” ท้ายประโยคเป็นเสียงแหวแหลมปรี๊ดก่อนเธอจะเดินชนแทมให้หลีกทาง
“ไม่โชว์ตอนนี้ จะให้ไปโชว์ตอนไหนวะแทม” โมนตบบ่าเพื่อนเบาๆแล้วเดินออกไปเปิดประตูรถให้คุณเดือน
“กูจะนั่งข้างคุณเดือนนนน” แทมตะโกนลั่นและรีบวิ่งตามไป
“เมื่อไรจะมาน้า...ชั้นอยากเห็นแฟนของเทมส์จังเลย”
“คุณเดือน เทมส์บอกว่ายังไม่ใช่แฟนนะครับ”
“แหม มันก็เหมือนกันแหละน้ำตาล” เดือนหันมาตอบน้ำและยังคงนั่งยุกยิกบนเก้าอี้โซฟาในร้านอาหาร
“เขื่อนๆ กูจะกินกุ้งแช่น้ำปลา สั่งด้วยสิ” เสียงโมนสั่งอาหารผ่านเขื่อนอีกต่อหนึ่ง ดูจากระยะเวลารับออเดอร์กว่าสิบนาทีนี้ อาหารคงจะล้นโต๊ะแล้วละ
“เฮ้ยๆๆ มาแล้วๆ นั่นไง” จู่ๆแทมก็ชี้มือไปทางประตูร้าน เห็นเทมส์เดินสูงชะลูดเด่นเป็นสง่าเข้ามาคนเดียว??
“อ้าว ไหนละวะที่มันบอกจะพามาด้วย”
“เทมส์ ทางนี้โว้ย” โมนตะโกนเรียกเทมส์และโบกมือให้ ทุกคนมองท่าทางของเทมส์ที่หันไปยิ้มทางด้านหลังและคว้ามือของคนๆหนึ่งมาด้านหน้า
“ไหนวะเทมส์ คนที่มึงบอกจะพามาอะ”
“แอบอยู่ข้างหลังนี่ไง ออกมาสิคุณพริ๊นซ์ จะแอบทำไมล่ะ” เทมส์ดึงร่างที่แอบอยู่ข้างหลังออกมาซึ่งนั่นเรียกเสียงตกใจได้ถึงสองเสียง
“เฮ้ย ยัยเดือน”
“อ๊ะ พริ๊นซ์”
“เธอมาได้ยังไง/นายมาได้ยังไง” ทุกคนหันไปจ้องเดือนและคนที่มากับเทมส์อย่างแปลกใจ
“แหม ชั้นก็นึกแล้ว ในโลกนี้จะมีคนชื่อพริ๊นซ์สักกี่คนเชียว ชื่ออลังการแบบนี้น่ะ ฮิฮิ” คุณเดือนยิ้มร่าเริงท่าทางสนุกสนาน
“ทำไมละ ชื่อชั้นอลังการแล้วใครจะทำไม” น้ำจ้องมองพี่ชายคนสวยตรงหน้าอย่างสนใจ ทำไมคนๆนี้ถึงสวยได้ขนาดนี้นะ สวยจนเขาไม่อยากละสายตา
“เธอ มองหน้าชั้นทำไม” พี่ชายหน้าสวยคงรับรู้ว่าน้ำจ้อง เพราะเขาหันขวับมาและถามเสียงเข้ม
“เอ่อ ผมแค่มองว่าคุณพริ๊นซ์สวยจริงๆนะครับ ผิวก็เนียน ปากก็สวย จมูกก็สวย” น้ำตอบไปตามที่คิด
“เอ่อ ขะ ขอบใจ” พี่ชายคนนั้นหน้าแดงและขอบใจเสียงอึกอัก
“พริ๊นซ์ คนนี้ไงล่ะ น้ำตาลที่เป็นศิษย์คนใหม่ของชั้นน่ะ” เสียงคุณเดือนแนะนำให้พี่ชายหน้าสวยรู้จักกับน้ำ ใบหน้าสวยๆนั้นหันมามองน้ำอีกครั้ง ทำเอาน้ำใจเต้น
“ได้เพื่อนชั้นสอนก็ตั้งใจล่ะ เพื่อนชั้นคนนี้น่ะเก่งเอาเรื่องเลยนะ” เสียงหวานนั้นหันมาพูดเชิงสั่งสอน น้ำยิ้มกว้างและรับคำ
“ครับ”
“คุณพริ๊นซ์ จะมองอะไรนักหนา” เสียงตะคอกห้วนๆของเทมส์ทำให้น้ำหันไปมอง ทำไมเทมส์ต้องทำหน้าบึ้งด้วยนะ
“อะไรของเธออีกละ” คุณพริ๊นซ์ถามกลับเสียงดัง
“จะมองพวกมันทำไมนักหนา คิดจะนอกใจผมเรอะ” น้ำอึ้ง คุณพริ๊นซ์แค่มองเฉยๆ เทมส์ยังหึงขนาดนี้เลยเรอะ พอกับเขื่อนเลยอ้ะ
“แหมๆๆ เทมส์ เพื่อนชั้นไม่ใช่คนหลายใจหรอกนะ” คุณเดืนอพูดกลั้วหัวเราะออกมา แต่ดูท่าทางคุณพริ๊นซ์จะไม่ค่อยปลื้ม
“นั่นสิเทมส์ ผมว่าคุณพริ๊นซ์เขาดูไม่น่าจะหลายใจหรอกนะ” น้ำจึงช่วยพูดให้เทมส์หายหงุดหงิดอีกแรง
“เอาละๆ ผมว่าเรามาทานกันเถอะ เดี๋ยวจะดึกกันไปใหญ่นะครับ” โมนชักชวนให้ทุกคนหันมาสนใจอาหารตรงหน้า ดีเหมือนกัน น้ำรู้สึกว่าเขาหิวจะแย่แล้ว
“เฮ้ย ไม่ได้ ต่างคนต่างกลับบ้านไปดิ” เทมส์ประท้วงเสียงดังเมื่อได้ยินบรรดาสาวๆ(?) ลงมติกันว่าจะไปปาร์ตี้ชุดนอนเพื่อกระชับความสัมพันธ์กันที่บ้านคุณพริ๊นซ์
“ทำไมจ๊ะ พวกชั้นจะไปค้างกันประสาสาวๆ พวกเธอมีปัญหานักรึไง” คุณเดือนทำหน้ายียวนใส่เทมส์ประมาณว่าอย่างเธอจะทำอะไรด้ายยยยยย
“แทม เขื่อน มึงจัดการคนของมึงดิวะ แม่ง ทำงี้ไม่ได้นะ” เทมส์หันไปหาตัวช่วยรอบๆ แต่ทั้งแทมและเขื่อนก็ต่างหลบตาประมาณว่ากูคงช่วยไม่ได้หรอกนะเพื่อน
“เอาน่า กลับเถอะเทมส์ ไปเอ็นจอยกับพวกกูละกัน ปล่อยพวกเขาไปเฮฮากันบ้าง” โมนออกแรงลากเพื่อนที่โวยวายอย่างไม่ลดละให้ยอมตัดใจและออกไปขึ้นรถด้านนอก
“ทำไมวะเขื่อน มึงไม่ช่วยห้ามน้ำบ้างละ กูอยากจะไปจี๋จ๋ากับคุณพริ๊นซ์ของกูอ้ะ” เทมส์ยังคงคร่ำครวญทั้งที่ขึ้นรถมาแล้ว
“มึงคิดว่ากูไม่อยากจี๋จ๋ากับน้ำตาลของกูเหรอวะ แต่จะทำไงได้ เจ้าตัวเขาอยากไป ขืนกูห้ามมากก็เป็นน้ำหูน้ำตาอีก แถมลำพังมีแค่แขนข้างเดียวก็ไม่อยากไปให้น้ำมันทุบเล่นหรอกนะ”
“นี่มึงกลัวเมียแล้วใช่มั้ยเขื่อน” เขื่อนพยักหน้ารับที่โมนพูดอย่างไม่อาย
“อะไรวะ เพื่อนกูเป็นได้ขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย” เทมส์ไม่อยากจะเชื่อ เขื่อนเปลี่ยนไปขนาดนี้เพราะไอ้หน้าหวานตัวเล็กๆขาวๆคนเดียวเนี่ยนะ
“พวกมึงด้วยเหอะ อีกหน่อยจะเป็นเหมือนกู ห้ามไม่ได้ ว่าไม่ได้ ขัดใจไม่ได้ ไม่งั้นแม่งร้องไห้อย่างเดียว อีตอนง้อน่ะ โคตรยากเลย” เขื่อนทำท่าสยอง เพื่อนๆเลยพากันสยองไปด้วย
“สรุปแล้ว ผู้ชายที่ดีต้องกลัวเมียสินะ...” เทมส์พูดอย่างปลงๆ
“แล้วคืนนี้เราจะเอาไงวะ พวกนั้นเขาก็หนีไปปาร์ตี้กันแล้ว” แทมเปรยขึ้นมาตอนที่รถถึงบ้านเขื่อนแล้ว
“ค้างบ้านกูมั้ยล่ะ พรุ่งนี้จะได้ไปรับพวกนั้นพร้อมกันเลย” เขื่อนเสนอ
“โอเค จัดไปตามนั้นเลย”
>>>>> TBC
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
