Tsundere Boy เมื่อหนุ่มซึนมาหลงรัก ตอนที่ 32
ดังคำที่เขาว่า ช่วงเวลาที่สำคัญและน่าจดจำมักจะผ่านไปเร็วเสมอ เหมือนกับสิ่งที่น้ำต้องเจอในภาคเรียนสุดท้ายของชีวิตนักเรียนม.ปลายนี้ ด้วยเวลาที่ไหลผ่านไปรวดเร็วเหมือนสายน้ำเชี่ยว พอรู้ตัวอีกที ก็ปิดเทอมใหญ่เสียแล้ว..
“ทำไมมันถึงไวแบบนี้นะ มะนาวเพิ่งจะรู้สึกว่าขึ้นม.4มาเมื่อไม่นานนี่เอง” มะนาวนั่งเท้าคางมองหน้าเพื่อนทุกคนสลับกัน ภาพของนักเรียนชายห้าคนและนักเรียนหญิงหนึ่งคนที่มานั่งรวมกันอยู่ในห้องดนตรีสากลแบบนี้ช่างดูเป็นกลุ่มเพื่อนที่แปลกพิลึก..
“เพราะว่าเวลาที่เราสนุกหรือมีความสุข มันก็จะไวแบบนี้แหละมะนาว” น้ำตอบพลางออกแรงที่มือขัดถูเปียโนให้แรงขึ้น
“นายชอบไอ้เปียโนหลังนี้มากเลยเหรอน้ำ” หลังจากที่เห็นน้ำขัดถูเปียโนตัวนี้มาพักใหญ่เขื่อนจึงถามออกไป
“ครับ มันให้เสียงได้เพราะดี” ซะทีไหนล่ะ เปียโนหลังนี้ทำให้น้ำนึกถึงคนที่ไม่ควรจะนึก นึกถึงช่วงเวลาที่ดีที่เขามีร่วมกับอาจารย์ปฐพี แต่ไม่บอกเขื่อนไปตามตรงน่าจะดีกว่า
“เออ พูดเรื่องเปียโนแล้วก็นึกได้ พ่อฉันรับสมัครอาจารย์ดนตรีคนใหม่แล้วนะ คราวนี้ผ่านการทดสอบทุกด้าน ทั้งความสามารถและทางจิต รับรอง รุ่นน้องของเราจะต้องได้เรียนกับอาจารย์ที่เปี่ยมคุณภาพ” โมนบอกน้ำยิ้มๆ
“จริงเหรอครับ ก็ดีสินะ” น้ำเองก็ดีใจ แต่ลึกๆก็ใจหายวาบ นึกถึงภาพเก่าๆ และยิ่งได้รับรู้ว่าตัวเองจะไม่มีช่วงเวลาแบบนั้นอีกแล้วก็ใจหาย
“กูไม่ชอบช่วงเวลาแบบนี้เลย ต้องมานั่งคิดถึงอดีตแล้วก็เศร้าสร้อยกัน น่าเบื่อฉิบ” เทมส์บ่นอย่างหงุดหงิด แต่มือก็กดพิมพ์บีบีในมือยิกๆ
“มึงพิมพ์บีบีไปหาใครไอ้เทมส์” พี่ชายชะโงกมาดูที่หน้าจอบีบีของเทมส์ แล้วก็หัวเราะลั่น
“ฮ่าๆ กูก็นึกว่าแชทกับใคร ที่แท้ก็แชทคนเดียว เพราะเขาไม่คุยกลับเลยนี่เอง”
“อย่ามาล้อกูไอ้แทม แค่กูแอบไปเอาพินมาได้ก็บุญแล้วเว้ย” เถียงกลับแล้วเทมส์ก็ก้มหน้าก้มตาพิมพ์บีบีต่อไป
“มิน่าละ เพราะเทมส์นี่เอง พี่พรินซ์เขาถึงบอกว่าจะขายบีบีเครื่องเก่าทิ้ง แล้วมาซื้อใหม่ ฮ่าๆ” น้ำพูดเสียงกลั้วหัวเราะ แต่
เทมส์กลับเริ่มร้อนรนขึ้นมาแทน
“เฮ้ย จริงเหรอวะ ไม่เอานะ เขาจะมาขายทิ้งได้ไงอะ แค่เครื่องนี้ก็หาพินยากแทบตายแล้ว หนูน้ำไปบอกคุณพริ๊นซ์ทีดิ ว่าอย่าขายนะ”
“อืมๆ ผมจะบอกให้นะ” น้ำพูดยิ้มๆ แววตาวิบวับเมื่อเห็นคนตรงหน้าร้อนรน สงสารก็สงสาร แต่นานๆทีได้แกล้งกลับก็สนุกดีเหมือนกัน
“อ๊ะ แล้วเรื่องที่จะไปปาร์ตี้กันตอนซัมเมอร์น่ะ ลืมกันไปหรือยังจ๊ะ” มะนาวประกบมือเข้าหากันและถามเสียงใส ใบหน้าสวยดู
ร่าเริงขึ้นมาทันที
“มะนาวอยากไปที่ไหนเหรอ” น้ำเองก็พลอยตื่นเต้นตามมะนาวไปด้วย
“ที่ไหนก็ได้ แค่คิดว่าจะได้ปาร์ตี้กับเพื่อนๆเป็นครั้งแรกมะนาวก็ตื่นเต้นแล้วจ้ะ” น้ำยิ้มแล้วมองเด็กสาวที่กำลังจะกลายเป็นหญิงสาวในเร็ววัน มะนาวที่มีแต่ความสดใสในตัวช่างทำให้เขายิ้มได้เสมอ
“เขื่อน~ ผมอยากไปเที่ยวเกาะที่น้ำทะเลใสๆหาดทรายขาวๆ” น้ำหันไปถามเขื่อนด้วยแววตาออดอ้อน คนตัวโตส่ายหัวกับความช่างอ้อนของน้ำที่นับวันจะเพิ่มขึ้น แล้วเขาก็ปฏิเสธไม่ได้เสียด้วย
“ถ้าเป็นเกาะก็จะมีที่เกาะพีพีนะ อยากไปมั้ยละ”
“อยากไปสิเขื่อน เอาเป็นที่นี่แหละ น้ำตาลโอเคนะจ๊ะ” เขื่อนแทบหลุดขำเมื่อเห็นว่าคนที่ตอบเขาคือมะนาว แถมยังไปเขย่าแขนน้ำให้เออออตามอีกต่างหาก
“มะนาวอยากไปก็ตกลงสิ ทุกคนก็คงเห็นด้วยนะ” น้ำถามทุกคนที่เหลือ แน่นอนว่าโมนเห็นด้วยอย่างไม่ต้องสงสัย เทมส์และ
แทมก็ละเมอเพ้อพกถึงคนที่ตัวเองคิดจะชวนด้วยแล้ว
“ไปวันไหนดีละน้ำ” เขื่อนหันมาถามคนข้างกาย เห็นเพื่อนตัวเองพร่ำเพ้อกันหมดแล้วก็คงแปลว่าตกลงกันหมดสินะ งั้นก็เตรียมหาวันเดินทางเลยละกัน
“ยิ่งเร็วยิ่งดีครับ ไปหลายๆวัน สักอาทิตย์นึง เล่นน้ำให้ฉ่ำปอดไปเลย”
“อืม นี่ก็สอบเสร็จแล้วนี่นะ งั้นมะรืนก็เดินทางกันดีมั้ย” น้ำพยักหน้าจนคอแทบหลุดแล้วก็รีบลากเพื่อนทุกคนให้ออกไปช็อปปิ้งเพื่อเตรียมของใช้อีกกระบุงโกย
วันเดินทาง
“โอย...ทำไมมันหนักแบบนี้เนี่ย” เสียงโอดโอยรอบที่สามหลังจากที่เดือนสั่งให้แทมช่วยขนกระเป๋าของตัวเองขึ้นไปบนรถ
“แทม เธอนี่แรงน้อยจริงๆนะ แค่นี้ก็บ่นโอดโอยแล้ว” เสียงเดือนวาดสบประมาทคนตรงหน้าที่ทำท่าเหมือนหลังจะหักเพราะแบกสัมภาระของเธอขึ้นรถ
“คุณผู้หญิงครับ กระเป๋าคุณมันหนักเหมือนคนจะกลับจากต่างประเทศอะ นี่มันขาไป ทำไมกระเป๋าคุณหนักแบบนี้!”
“ถ้าเธอพูดมากงั้นชั้นยกเองก็ได้” เดือนวาดเดินไปและยื้อกระเป๋าจากแทม
“โอเคๆ ผมยกให้ก็ได้ ไม่พูดแล้วครับไม่บ่นแล้วครับ”
อีกด้านหนึ่งก็มีคู่รักอีกคู่ที่กำลังพูดคุยกันเรื่องยกสัมภาระอยู่หน้าคอนโดหรูในยามเช้า
“คุณพริ๊นซ์ ของมีแค่นี้เหรอ” เทมส์ชูกระเป๋าหิ้วสองใบขนาดย่อมๆขึ้นมาอย่างแปลกใจ ทำไมมันน้อยจังแฮะ
“อืม มีแค่นี้แหละ”
“น้อยจัง.. ไม่น่าเชื่อ” เทมส์พึมพำและเอากระเป๋าสองใบนั้นไปใส่ในรถ เสร็จแล้วจึงเดินย้อนมาลากกระเป๋าใบโตของตัวเอง แต่พอยกขึ้นมาขาก็แทบทรุด
“เฮ้ย อะไรอยู่ข้างในเนี่ย”
“ก็ของๆชั้นน่ะสิ ของๆชั้นกับของๆเธอไง” พริ๊นซ์เงยหน้ามองราชินีที่ยืนกอดอกเชิดหน้า
“แล้วไอ้สองใบนั้นไม่ใช่ของคุณเหรอ”
“ใช่ แต่ข้างในมันเป็นของจุกจิก ส่วนเสื้อผ้าน่ะ ชั้นเอามาใส่ในกระเป๋าเธอ”
“แล้วทำไมของๆคุณถึงมาใส่ในกระเป๋าผมล่ะ”
“ก็...ก็เราเป็นแฟนกันนี่นา ต้องใส่ของไว้ด้วยกันสิ..” ใบหน้าสวยที่เริ่มแดงเรื่อและคำพูดตะกุกตะกักก็ทำเอาเทมส์ยิ้มแก้มปริ
“งั้นผมจะตั้งใจยกของอย่างดีเลย”
หลังจากผ่านการเดินทางที่แสนนาน ก็มาถึงบ้านพักตากอากาศของเขื่อนจนได้ ท้องทะเลที่มีหาดทรายสีขาวจั๊วและน้ำทะเลสีเขียวมรกตใสจนเห็นพื้นใต้ล่าง หากคิดว่าคราวก่อนที่ไปประจวบฯนั้น น้ำดี๊ด๊ามากแล้ว แต่พอมาทะเลสวยๆแบบนี้ น้ำยิ่งกรี๊ดกร๊าดมากกว่าเก่า แถมยังเพิ่มคนอีกสามคนที่จะช่วยกรี๊ดเข้าไป เสียงกรี๊ดจึงยิ่งดังขึ้น และทิ้งให้ชายหนุ่มสี่คนหิ้วของเข้าบ้านกันเอง
“เอ่อ...ที่นี่มีกี่ห้องนอน” โมนถามเพื่อนตัวเองหลังจากขนของเข้าบ้านเรียบร้อย
“สี่ห้อง และกูจะนอนกับน้ำ”
“กูจะนอนกับคุณพริ๊นซ์” สองเสียงที่บ่งบอกเจตนารมณ์แน่ชัด มีเพียงโมนและแทมที่ยืนจ้องหน้ากันอย่างหงุดหงิด
“กูนอนกับมึงก็ได้ไอ้โมน!” แทมกระแทกเสียงใส่ ไม่ต่างกับโมนที่ส่ายหน้าอย่างหงุดหงิด
“ชั้นไม่นอนกับเธอ ชั้นจะนอนกับยัยเดือน!!” เสียงแหวของพริ๊นซ์ที่เหมือนสายฟ้าฟาด ทำให้เทมส์ต้องระเห็จตัวเองไปนอนกับแทมและโมน ท่ามกลางเสียงหัวเราะของเพื่อน
“ผมไปนอนกับพวกพี่ๆเขาบ้างดีมั้ยครับ มันดูน่าสนุกจัง”
“ไม่ได้!” เขื่อนตอบทันควันและลากน้ำลงไปตรงจุดที่ลึกท่วมหัวน้ำอย่างว่องไว
“ใส่นี่ซะน้ำ” น้ำที่เกาะไหล่เขื่อนแน่นขณะอยู่ในน้ำได้แต่มองของที่เขื่อนส่งมาให้แบบงงๆ
“แว่นตาดำน้ำ จะพาผมไปดำน้ำเหรอครับ”
“อือ ใส่ซะสิ” พอได้ยินว่าจะพาไปดำน้ำ ก็รีบใส่แว่นอย่างรวดเร็ว พอหันมามองเขื่อนก็เห็นว่าเขื่อนใส่เสร็จแล้ว
“ไปกัน” เขื่อนสูดหายใจลึกๆและดึงน้ำให้ดำลงไปด้านล่างด้วยกัน เขื่อนมองร่างบางข้างๆที่อยู่ใต้น้ำ ภายใต้ท้องน้ำสีมรกตและแสงแดดที่ส่องลงมาด้านใต้ เขื่อนไม่รู้ตัวว่าตาฝาดหรือเปล่า...
ที่เหมือนกับจะเห็นว่าน้ำมีประกายรอบๆตัว มันคงเป็นเพราะว่าผิวขาวๆนั่นตัดกับแสงแดดที่ส่องมาใต้น้ำสินะ
เขื่อนจับมือน้ำและพาไปยังจุดที่มีปะการังสวยๆ ที่บริเวณนี้พ่อเขาซื้อเอาไว้นานแล้วตั้งแต่เขายังเด็กๆ นับว่าโตมาก็ใช้ได้คุ้มค่าดี
ใบหน้าหวานนั้นแม่จะอยู่ใต้น้ำแต่ก็ยังทำให้เขื่อนเห็นได้ว่าเจ้วตัวดีใจและตื่นเต้นขนาดไหน เขื่อนยิ้มมุมปากน้อยและว่ายเข้าไปกอดน้ำจากด้านหลัง ใบหน้าหวานนั้นหันมาคลอเคลียที่คอของเขาเหมือนแมวน้อย แม้ว่าจะไม่มีเสียงพูด แต่เขื่อนก็รับรู้ได้ทุกอย่างในใจของน้ำ รู้ว่าน้ำอยากให้เขาจับมือไว้แน่นๆ รู้ว่าน้ำอยากจะซุกไซ้ที่แก้มของเขาใต้น้ำแบบนี้
และรู้ว่าน้ำกำลังจะหมดอากาศในปอด ก่อนที่น้ำจะว่ายขึ้นไปด้านบน เขื่อนจึงล็อกแขนน้ำเอาไว้และมองดวงตาโตนั้นเบิกกว้างอย่างตกใจ เขื่อนยิ้มยั่วและรอจนน้ำแทบทนไม่ไหว ก่อนจะประกบจูบและถ่ายเทอ็อกซิเจนให้ น้ำหยุดดิ้นและกอดเขื่อนแน่นกว่าเดิม ลิ้นอุ่นที่เขื่อนสอดเข้ามาเป็นของแถมกำลังสำรวจโพรงปากของน้ำอย่างย่ามใจ ร่างบางจึงลืมตามองอย่างหมั่นไส้ และจัดการเอาคืน
“!!” เขื่อนกลายเป็นคนตกใจแทนเสียแล้ว เพราะไอ้เจ้ามือเรียวๆที่มากอบกุมและลูบไล้ตรงเป้าเขานั้นกำลังล้วงเข้าไปข้างใน เขื่อนมองหน้าน้ำแบบอึ้งๆ ใบหน้าหวานนั้นยิ้มกลับ แต่มือที่สำรวจในกางเกงว่ายน้ำของเขื่อนนั้นเริ่มกำรอบๆแก่นกายที่แข็งตึงและรูดขึ้นลง
‘อึก...น้ำตาล..’ เขื่อนกำแขนน้ำแน่นและรั้งไม่ให้น้ำขยับต่อ แต่เหมือนว่าเรี่ยวแรงก็จะหายไปตามสายน้ำ เพราะเจ้าตัวเล็กก็ยังคงขยับมืออย่างสนุกสนาน
‘ทำไม..วันนี้..มันเสียวแบบนี้วะ..’ เขื่อนกัดริมฝีปากแน่น ในสมองใคร่ครวญว่าทำไมตัวเองจึงได้อารมณ์พีคขนาดนี้ สาเหตุหนึ่งก็คงเป็นเพราะน้ำ ที่นานน๊าน จะทำให้เขาสักที และอีกสาเหตุหนึ่งคืออะไรนะ...
มองไปตรงหน้าก็เห็นใบหน้าของน้ำที่ยิ้มยั่วเย้า ลิ้นเล็กๆแลบเลียทิริมฝีปากตัวเอง บรรยากาศรอบๆที่งดงามเหมือนฝัน บรรยากาศที่ต่างไปจากเดิม เขื่อนดึงหน้าน้ำเข้ามาใกล้แล้วกดจูบล้ำลึก ลิ้นพันกันนัวเนีย จูบเท่าไรก็ไม่พอ จูบเท่าไรก็ไม่อิ่ม ยิ่งเขื่อนจูบมากเท่าไร น้ำก็ยิ่งเร่งมือมากเท่านั้น จนสุดท้ายก็เห็นหยดน้ำสีขาวขุ่นไหลออกมาจากส่วนปลายครู่หนึ่งแล้วก็ปะปนไปกับสายน้ำ
“ฮ้า!!” เขื่อนรีบว่ายน้ำขึ้นมาสูดอากาศข้างบน อากาศสดชื่นช่วยให้สมองปลอดโปร่ง มือทั้งสองก็รีบจัดกางเกงว่ายน้ำให้เข้าที่
“ชอบมั้ยครับ” อีกร่างหนึ่งที่โผล่พรวดขึ้นมาจากน้ำยิ้มถามหน้าระรื่น เขื่อนคว้าหัวเล็กนั้นมาแล้วฟัดอย่างหมั่นเขี้ยว
“ไอ้ตัวแสบ แสบนักนะ ร้ายกาจนักนะ ทำแบบนั้นได้ไงฮึ”
“เขื่อนก็ชอบไม่ใช่เหรอครับ” น้ำยกขาใต้น้ำขึ้นมากระหวัดเอวของเขื่อนเอาไว้ และจงใจให้จุดกึ่งกลางกายของตัวเองถูไถกับส่วนของเขื่อนที่เพิ่งสงบไป
“น้ำ..รู้ใช่มั้ยว่ายั่วยวนแบบนี้ ผลที่ตามมามันหนักหนานะ” เขื่อนช้อนมือไปรองไว้ที่สะโพกของน้ำ แววตาคมจ้องกลับจริงจัง
“ผมเตรียมใจตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว” ใช่..น้ำเตรียมใจไว้เล้วล่วงหน้าหนึ่งวัน ว่ามาที่นี่ คงจะโดนเขื่อนนัวเนียไม่ห่าง อาจจะไม่ได้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยก็ได้ เพราะงั้นก็ต้องชิงลงมือก่อนสิ เอาให้เจ้าคนตรงหน้าหมดแรงสักนิด...ละมั้ง
“อื้อ!” เขื่อนกดจูบที่รุนแรงกว่าเดิมและเร่าร้อนกว่าเดิม จูบไปด้วยและก็ลากน้ำไปตรงโขดหินที่หันหน้าออกทะเล และลับจากสายตาคนอื่น ลากน้ำขึ้นไปนอนเกยบนหินได้ก็จับถอดกางเกงออกจนล่อนจ้อน เห็นใบหน้าขาวๆนั้นแดงก่ำเพราะทั้งอายและตกใจก็ยิ่งชอบ เขื่อนโหนตัวเพียงทีเดียวก็ขึ้นจากน้ำและก็มาทาบทับบนร่างบอบบางนุ่มนิ่มใต้ร่างได้
“เขื่อน อ๊ะ! อย่าเพิ่ง อื้อ” พยายามจะส่งเสียงห้าม แต่ริมฝีปากก็ถูกบดคลึงเคล้าจนพูดไม่เป็นภาษา นิ้วยาวๆส่งเข้ามาสำรวจช่องทางด้านหลังทันที น้ำทำหน้าเหยเกเพราะความฝืดที่ทำให้รู้สึกเจ็บ แต่เขื่อนก็ให้เวลาไม่นาน เพราะเมื่อนิ้วถูกถอนออกไป บางอย่างที่มากเกินจะรับก็ถูกส่งเข้ามาแทนที่
‘อา..เซ็กซ์แบบเอาท์ดอร์สินะ..’ เจ็บก็เจ็บ แต่ก็ยังรู้สึกรักในความเจ็บนั้น ไม่มีเวลาให้คิดเรื่องอื่นมากนัก หัวสมองก็พร่าเลือนและมัวเมากับสัมผัสที่เขื่อนปรนเปรอให้ รู้สึกตัวอีกทีแสงแดดก็รำไร พอว่ายเข้าฝั่งไปก็จำได้แต่เพียงสีหน้าล้อเลียนของเพื่อนๆที่ชายหาดแทน..
>>>>> TBC
ปล1.กรุบกริบพอเรียกน้ำย่อยนะจ๊ะ อิอิ
ปล2.ขอบคุณทุกกำลังใจมากๆเลยนะคะ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
