หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[→Yakuza★]

นังเอสร้ายมาก เอาขึ้นให้หนักๆเลยนะคุณนาย

 

[dea]

เริ่มห่างจากกรณีเบียร์ยังมีกรณีเอสตามมาอีก

มันส์ดี ชอบ ๆ 

ยังไงก็ดูแลสุขภาพด้วยนะค่ะคนเขียน   

รอตอนต่อไปจ๊า

[Ak@tsuKII]

นายเอกเรื่องนี้ แรดมากกกกกกกก55555555

ชอบอยากกินทั้งหลวงทั้งน้องต้อม

ันังเอสไม่รู้จักแยกแยะนะยะหล่อน

[narrybo]

เอสร้ายๆๆอย่างแรงอะ แต่ ไรเตอร์ เขียน องค์ ผิดอะเปล่าต้อง 20 ไม่ใช่หรอ
ตาเอ็ดน่าจะไล่ออก เฮ้อ นายจะแก้เผ็ดแบบไหนเนี่ย

[JipPy]

อี เอส นี่ท่าทาง


จะ เข้า ขึ้น โรคจิต ชนิดหนึ่งแล้วนะ



เริ่มออก แนว  เหมือนข่าว พลอย กะ ได 

[A-J.seiya*]

คริสเหมือนจะดีนะ ฮ่าๆๆๆ
เออเว้ย เรื่องราวมันมากมายยยย
กลับบ้านปีใหม่กันหมดเลย
กลับมาคงมีอะไรสนุกๆเข้าล่ะ โฮะๆๆ
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ ^^
 

[Resonance]

ฮามุกพลอยก็มีวิธีของพลอยมาก  ๕๕๕  นิสัยเอสนี่นึกถึงน้ำหวานซุปตาร์เลยทีเดียว  

กร๊าาากกก  สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้คุณอิ๊กกี้นะคะ หายไวๆ ลองไปนวดตามนวดแผนโบราณกดจุดคลายจุดไรงี้ดูนะคะ

เพื่อนเคยทำ มันบอกว่าถึงจะเหมือนวิธีของคนแก่แต่สบายตัวมากกกกก

[DraCo_SLa13]

เพิ่งกลับคร๊าาาาา  เข้ามารายงานตัว  ก็ป๊ะกะคอมโบ NC เรยทีเดียว
ขอสวนกระแสเลือกข้อ 1 ได้ป่าว  ต้อมก็น่ารักานะแ่ขอเลือกหลวงละกันนะ

ปล. +1 Happy New Year ค่ะ

[lunar]

โห!!! นายมีศัตรูเพิ่มขึ้นอีก 1 โดยไม่ได้ตั้งใจเลยนะนี่
แถมอยู่ที่ทำงานเดียวกันด้วย เจ้านายก็ดูไม่ค่อยจะทันคนเล้ยยยย

นายไปส่งต้อม ระวังเด็กมันจะตามไปพัทยาด้วยนะ
การไปพัทยาของนายครั้งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นหรือเปล่าน๊อ

ขอบคุณไรท์เตอร์ค่ะ

[QUE1]

คุณนายค่ะ หนีสามีไปเที่ยวพัทยา
แถมพาเด็กน้อยไปด้วยอีกเนี๊ยะสิ
ถ้าคุณหลวงรู้จะเป็นไงละค่ะ หุหุ
ดูท่าคุณหลวงเธออยากจะจริงจัง
เอส เธอแบบไม่ไหวนะ พาลเกิน

[zombi]

คุณนายเด็กกำลังกิน ถ้าปล่อยไว้ไม่กลัวหลุดมือหรือจ๊ะ

รีบๆกินหน่อยนะ คนอ่านลุ้นจนตัวโก่งแล้ว

[aisen]

ตอนหน้า คงดราม่าไหมนิ

[taem2love]

อีนางเอสเผยตัวตนแล้วค่ะ แอบแ๊บ๊วชีหลุดแล้ว ร้ายน่าโดนหนามทุเรียน :beat:ตบจริงๆ

คุณนายของเจ้เปิดศึกแล้วจัดหนักมันไปค่ะ แต่ระวังมันหลอบกัดด้วยนะ

เพราะเจ้ว่าอีพวกนี้มันถือสัญชาติ"หมา"อยุ่

ส่วนอีเบียร์ถ้ามันโดนลงแขกเนี่ย  :oo1:เจ้ว่ามันคงไม่สะท้กสะท้านหรอกกลับชอบเสียอีก

คิดเหมือนนายเลยค่ะ ถ้ามันไม่พอคงต้องสองแท่งพร้อมกันถึงจะหายคัน

เพราะมันคงกลวงโบ๋แล้ว (สงสารคู่ขาอีเบียร์จริงๆ คงไม่มีความสุขเท่าไร  o22เพราะรูมันไม่ฟิตแล้ว)

[parkii]

มาขอฝากตัวติดตามอ่านเรื่องนี้ด้วยคน
กำลังตามอ่านอย่างเมามันเลยทีเดียวเชียว
แบบว่า คุณนาย ช่างแรงได้ใจจริงๆ เลย
ชอบอ่ะนายเอกแบบนี้ มั่น แรง สุโค่ย สุดยอด
เมื่อความจำเป็น (แน่เหรอ) มันบังคับให้นายเอกต้องมาร้าย
คงจะดุเด็ดเผ็ดมันส์น่าดู...ลุ้นๆ ตามอ่านต่อไป

  สำหรับเรื่องดีดี ที่สนุกจริงๆ

[หัวเเม่มือ]

นายแรงขึ้นมากเลย นิสัยเริ่มแรงทุกที แต่พอคำว่า เชิดใส่ ก็ทำให้บุคลิกดูซอฟลงมาดี

[mumoo]

ตอนนี้เหมือนนายจะเปิดศึกรอบทิศยังไงไม่รู้...สยองแทน
แต่ในเรื่องร้ายก้อมีเรื่องดีนะ คุณนายท่าจะเบิกบานไปได้อีกกะหนุ่มๆกระชุ่มกระชวยที่รายล้อมแม่เจ้าพระคุณอยู่(ไม่รวมกับที่อาจเก็บตกได้จากพัทยาอีกนะ น่าอิจฉามั่กๆ >///<
ปล.ขอให้คุณอิ๊กกี้สุขภาพแข็งแรงนะคะ ที่เจ็บที่ไข้ก้อให้หายวันหายคืนเน้อ~!!

[samsoon@doll]

ปะแป้ง นั่งรอ สวยๆ วันนี้คุณนายไปพัทยาจะได้กี่ไม้กัน

[ZuuZuu]

อยากจะบอกว่าเพราะนิยายเรื่องนี้

เลยทำให้เค้าที่เคยสมัครเมมเบอร์เล้าเป็ดไม่ติด พยายามสมัครใหม่เลือดตาแทบกระเด็น

ไม่ไหวค่ะ อ่านแล้วอึดอัดอยากเม้าท์มากมาย เม้าท์กับพี่สาวที่รักไม่พอ อยากเม้าท์ในนี้ด้วย

ติดมากๆเรื่องนี้ ชอบพี่นายที่สุด ไม่ได้ร้ายและแรงแบบตลาดๆ ร้ายแบบคนมีการศึกษา ร้ายกับเฉพาะคนที่ร้ายมาก่อนเท่านั้น

อ่านตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน อยากจะบอกว่ารักพี่นาย หลงน้องหลวง อยากเลี้ยงน้องต้อม

กรี๊ดๆๆๆ เค้าจะทำไงดีค้าพี่อิ๊ค~~~~

[FiZZ]

อ่านแล้วคิดได้ประโยคเดียว
ชีวิตจิงมันยิ่งกว่าละคร!!  

[porpeppe]

ห้าๆๆๆ
ขอ ให้ คุณ นาย แคล้ว คลาด ไป ตลอด นะ ค๊าบบ
 
ชอบ ตอน นาย อยู่ กะ ต้อม อ่ะ
 
แล้ว มา จัด ยาวๆ อีก นะ ค๊าบบบ เพ่ อิ๊ก ^^

[cheyp]

ต้อมน่ารักมากมายยยยย

นายจะหวั่นกะน้องมันรึยังน้อออ

[koollook]

ชอบๆ ^^
มาต่อเร็วๆนะจ้ะ ..
ปล.เชียร์ต้อมๆๆๆๆ

[eiky]

องก์ ๑๙

ไอ้ต้อมนี่มันยังไงของมันก็ไม่รู้นะ พอเข้าเขตหมู่บ้านมันแล้วหน้าที่หงอยลงมากเลย จากที่กวนๆอยู่ก็เงียบ ผมไม่ปลื้มเลยนะคนแบบนี้ไม่เสมอต้นเสมอปลาย ขับรถเข้าไปในหมู่บ้าน พอผมลดกระจกลงก็แหมนะได้กลิ่นทะเลกลิ่นคาวปลาลอยตลบอบอวลมาเลยครับ ต้องรีบเอากระจกขึ้นตอนแรกกะว่าจะทำท่าเหมือนกับในนิยายซะหน่อย ว่ามาแถบชานเมืองนี่อากาศมันจะดี

"บ้านคนจนนะพี่"

มันเอ่ยขึ้น แหมอยากจะตบหัวสักฉาด ถ้าแกรวยชั้นคงตามมาหรอกนะ

"แล้วไง เนี่ยเหรอบ้านเราน่ะ"

"ครับพี่ พ่อยังคงไม่นอน"

ผมขี้เกียจฟังมันสาธยายลงจากรถทันที มองเองก็ได้วะ บ้านมันเป็นบ้านไม้สองชั้น ด้านล่างเปิดโล่งไว้มีอะไรต่อมิอะไรห้อยระโยงระยางเต็มไปหมด

"ต้อม ต้อมใช่ไหมลูก"

อ๊ะ ผมตกใจสิครับแหมก็คุณป้าแกเล่นโผล่ออกมาจากในครัว เหมือนกำลังทำอะไรอยู่ ดีนะไม่กรี๊ดยิ่งช่วงนี้แตกสาวกระหน่ำวัมเมอร์เซลส์อยู่ด้วย

"หวัดดีแม่ พ่อล่ะ"

มันยกมือขึ้นไหว้หญิงวัยชราตัวท้วมๆ จะว่าไปดูไม่แก่มากหรอกแต่แกคงกรำแดดกรำฝนมากไปหน่อยผิวพรรณจึงดูแก่ก่อนวัย

"พ่อแกอยู่บนบ้าน แล้วนี่"

"อ้อ"

มันก็บอกไม่ถูก ฮึ ต้องให้ผมออกโรงเองล่ะสินะ

"สวัสดีครับคุณแม่ ผมชื่อนายนะครับ เป็นรุ่นพี่ที่โรงเรียนของน้องต้อม ผมเป็นคนให้ทุนน้องต้อมเองล่ะครับ วันนี้ผมจะมาแถวนี้เลยอาสาพาต้อมมาส่ง คุณแม่ทำอะไรอยู่ครับ"

มันอ้าปากเหวอสิครับคงไม่คิดว่าผมจะจัดให้เป็นชุดแบบนี้ ไม่อยากจะโกหกผู้ใหญ่หรอกนะครับ แต่ถ้าจะให้บอกไปว่าผมเป็นคนจ้างไอ้ต้อมเพื่อล้างแค้น เหอๆ คิดว่าจะมีใครวิ่งเข้ามากอดแล้วบอกว่า ตายจริงน่ารักน่าชังไหม ไม่นะผมว่า

"ตายแล้ว สวัสดีค่ะคุณ เชิญบนบ้านก่อนนะคะ อุตส่าห์ขับรถมาจากกรุงเทพฯลำบากแย่เลย ทำไมไม่กลับเองล่ะต้อมรบกวนคุณเขา"

"อ๊ะ ไม่ต้องไหว้ผมครับคุณแม่ ไม่เอาๆ"

ผมปรี่เข้าไปจับมือของแกไว้ ตายล่ะสิจะมาไหว้ผมแบบนี้ได้ยังไง ผมยังเด็กอยู่นะ เน้น เด็กอยู่

"คุณเขาจะมาด้วยทำไมไม่โทรฯบอกพ่อก่อนต้อม ไม่ทันเตรียมตัวรับรองแขกเลย"

หันไปว่าไอ้ต้อมที่ยืนอมยิ้มอยู่ แหมนะ เห็นมันตอนนี้แล้วหมั่นไส้ขึ้นมาเชียวครับ

"ต้อมเหรอ มาแล้วเหรอลูก"

เสียงของชายอีกคนดังลงมาจากบนบ้าน เอาวะ ฉายซ้ำอีกซักรอบ ว่าแต่มันจะเหมือนเดิมไหมล่ะนั่น ผมก็ยกมือไหว้แกไป พ่อของไอ้ต้อมดูผอมมาก ผิวนี่เกรียมไหม้หัวก็เริ่มหงอก แต่ผมไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไรนะ คนเราเลือกอาชีพอาจจะได้นะถ้าเขามีโอกาสที่ดี เอาเถอะพูดไปหลายความ อ๊าย เสียคอนเส็ปส์ นางร้ายหมดพอดี ลุงกับป้าพาผมขึ้นไปบนบ้าน ชั้นบนกั้นห้องเป็นสามส่วน คงเป็นห้องนอนสองห้อง แล้วปล่อยโล่งๆไว้รับแขกอีกส่วนหนึ่งซึ่งผมเองก็นั่งอยู่ส่วนนี้ เสื่อน้ำมันปูไว้มีหมอนสามเหลี่ยมที่เพิ่งไปงัดออกมาจากตู้ ยังคิดอยู่เลยนี่ผมดูมียศถาบรรดาศักดิ์ขนาดนั้นเชียวหรือ ลุงกับป้าแกถึงกุลีกุจอต้อนรับเป็นพิเศษ

"คุณเป็นคนให้ทุนเจ้าต้อมมันอีกทีหนึ่งเหรอครับ ขอบคุณมาก ขอบคุณจริงๆ"

"อ๊ะ คุณพ่อ อย่าไหว้ผม อย่าครับอย่า โอ๊ยตาย"

แกไม่ได้จะไหว้ธรรมดานะครับ แกจะก้มลงกราบผมนี่กระโจนออกปรี่เข้าไปรับมือ แทบจะหมอบติดพื้นเลยทีเดียว โอ๊ย ไม่ไหวนะแบบนี้ ไม่เคยมีใครมาต้อนรับผมแบบนี้ เขินจัง

"เจ้าต้อมมันเรียนดีครับ แต่ผมไม่มีปัญญาส่งเสีย นี่ถ้าไม่เจ็บหลังผมก็ว่าจะกัดฟันส่งให้มันเรียนจบปริญญา แต่"

โอย ไม่เอาๆ ไม่ชอบดราม่า ผมมองใบหน้าของบุพการีของไอ้ต้อมแล้วสะท้อนใจ มันเสียดเข้าไปในใจยังไงไม่รู้

"คุณพ่อครับ ต้อมเองก็ได้ทุนนี่ครับ อย่าห่วงไปเลย สมัยนี้เรียนจบแค่ ม ปลายเงินเดือนมันน้อยนะครับ สงสารต้อมมัน"

"ผมเองก็อยากให้ลูกเรียนสูงๆ แต่ไหนจะมีเจ้าตั้มอีกคน ผมก็ป่วยกระเสาะกระแสะ เจียดเงินให้ลูกไม่พอต้องรักษาตัวเองด้วย"

"เอ่อ แล้วคุณลุงทำงานอะไรนะครับ ขอโทษนะครับที่ผมถาม"

ไม่รู้จริงๆนะ ผมไม่ชอบการสนทนาที่บีบคั้นแบบนี้เลย มันไปไม่เป็น ไม่รู้จะเอ่ยถามอะไรออกไปดี ลำบากใจขึ้นมา

"ผมหาปลาครับคุณ เดี๋ยวนี้น้ำแถวนี้มันเน่า ปลาไม่ค่อยมี ต้องออกไปหาไกลๆ เรือเราเล็กก็หาสู้โป๊ะใหญ่ๆของเขาไม่ได้หรอกครับ ผมแก่แล้ว เจ็บหลังเดี๋ยวนี้ไปไม่ค่อยไหว"

"ลุงแกป่วยน่ะจ๊ะคุณ หมอบอกว่าหมอนรองกระดูกมันเคลื่อนถ้าทำงานหนักมากกว่านี้หมอเตือนว่ามันจะทับเส้นประสาท"

โรคอะไรวะ ไม่เคยได้ยิน แต่คงจะทรมานมากนะเพราะดูจากสีหน้าของลุงแกแล้ว

"พ่อ พอแล้วจะพูดทำไมล่ะ ต้อมไม่เรียนแล้วไง ต้อมจะออกไปหาปลาแทนพ่อเอง"

อ้าวครับ ไอ้นั่นโผล่ขึ้นมาจากชั้นล่าง คงอดทนอยู่นาน สีหน้ามันผมไม่เคยเห็นนะครับแบบนี้ น้ำตาเจืออยู่ในลูกตา ผมนี่อ้าปากค้างไปเลย

"ก็เล่าให้คุณเขาฟังไงลูก"

"ไม่ต้องเล่าพ่อ ต้อมไม่เรียนแล้ว"

"ต้อม"

ผมเอ่ยชื่อมันขึ้นเพราะท่าทางของมันเหมือนกำลังเกรี้ยวกราดใส่บิดา ไม่ได้นะเด็กของผมจะมาทำแบบนี้ไม่ได้ ผมถือมาก จะก๋ากั่นด้านนอกเท่าไหร่ไม่สนใจนะ แต่กับพ่อแม่จะมาแว้ดเสียงใส่แบบนี้ไม่ได้

"พี่จะไปหาเพื่อนแล้วใช่ไหม ไปเถอะพี่"

กรี๊ด มันไล่ชั้น หนอยไอ้ต้อม เดี๋ยวแกเจอ

"ไม่ดีกว่า คุณพ่อคุณแม่ครับ ผมเปลี่ยนใจแล้ว ตอนแรกว่าจะไปหาเพื่อนที่พัทยา ขี้เกียจขับรถแล้ว ขอนอนที่นี่ได้ไหมครับ"

ผมหันไปทำท่าดัดจริตง่วงเหลือประมาณใส่สองสามีภรรยา แกทั้งสองคนก็อ้าปาก รีบตอบเลิ่กลั่ก คุณแม่ก็รีบลุกขึ้นเปิดตู้ทันที

"ทำไมจะไม่ได้ครับคุณ แต่มันนอนไม่สบายหรอกนะ คุณคงไม่ว่า"

"ผมสบายมากครับคุณพ่อ น่านอนออก อากาศดี๊ดีนะครับ ฮ้าว"

เป็นไงล่ะ ไอ้ต้อมนี่คงทำอะไรไม่ถูกยืนมองผมตาค้างอยู่ตรงบันได

"ไปอาบน้ำอาบท่าก่อนไหมคะคุณ"

"คุณแม่ครับ เรียกผมลูกก็ได้นะ อย่าเรียกคุณเลยมันดูห่างเหินยังไงไม่รู้"

"เอ่อค่ะ ลูก"

โฮะๆๆ เป็นไงล่ะ มารยาของชั้นยังได้ผลอยู่นะไอ้ต้อม

"ต้อมพาพี่เค้าไปอาบน้ำสิ เร็วจะยืนบื้ออยู่ทำไม"

ผมยิ้มออกมาโดยไม่ได้ปิดบังเลยนะครับ คุณแม่หันไปเอ็ดมัน ไอ้นั่นมันสะดุ้งเฮือกทันที

"เดี๋ยวแม่อุ่นกับข้าวให้กินนะคะลูก มาเหนื่อยๆคงหิว"

"อย่าลำบากเลยครับคุณแม่ ผมไม่ค่อยหิวเท่าไหร่หรอกครับ"

"ขับรถมาไกลๆต้องกินหน่อยนะคะ นี่ขนาดไม่ค่อยกินข้าวหรอกหรือ แต่ผิวพรรณนี่เป็นผู้รากมากดีจังนะคะ"

เอ่อ ชมผมนี่นะ กราบก่อนนะผู้ใหญ่ชม เรียกเรตติ้งหน่อย

"โชคดีของไอ้ต้อมมันนะที่ได้คุณ เอ่อ ลูกคอยให้ทุนเรียน กริยามารยาทเป็นผู้ดีแท้ๆ"

คุณพ่อเอ่ยชมอีก โอ๊ย เขินจัง ไหว้คนนั้นคนนี้อยู่ สักพักไอ้ต้อมก็มาเรียก

"ตามมาดิพี่ จะได้อาบน้ำ อาบได้ไหม เป็นตุ่มนะไม่ใช่น้ำฝักบัว"

"แล้วมันมีน้ำไหมล่ะ ถ้ามีก็ไม่ต้องมาถาม ถึงชั้นจะเป็นนางฟ้า แต่ก็โอเค ทำได้"

"คร้าบ แม่นางฟ้า"

เชิดใส่ ผมเดินเข้าห้องน้ำไป เอ่อ ไม่อยากจะบรรยาย ห้องน้ำก็คือห้องน้ำเนอะ จะเอาอะไรมาก เอาวะชีวิตอีกมุมหนึ่ง ช่างมันเดี๋ยวมันก็ผ่านไป คุณพ่อคุณแม่ของต้อมยังอยู่ได้ ผมก็คนทำไมผมจะทำไม่ได้ แต่ กรี๊ด น้ำเย็นมากขอบอก

"ทำไมอาบไม่นาน"

"เฮ้ย ไอ้บ้า แอบดูชั้นป่ะเนี่ย"

แทบจะถีบมันสิครับ แหมพอก้าวออกมาจากห้องน้ำมันก็ยืนรออยู่แล้ว

"โว้ย ใครจะแอบดู มีเหมือนๆกัน"

"ไม่เหมือน ของชั้นนวลเนียนน่าสัมผัสกว่า"

"เอ่อ โอเคๆ ยอมแล้วคร้าบ นางฟ้า"

"อย่ามานะไอ้ต้อม อยากให้พ่อแม่รู้เหรอ"

ผมขู่มันเพราะท่าทางมันจะออกนอกลู่นอกทาง ด่ามันอยู่สองสามประโยคก็เดินนวยนาดไปที่รถ ดีนะที่มีชุดประทินผิวแยกไว้ติดรถชุดหนึ่ง ไม่หวั่น โฮะๆๆ

"ร้อนไหมคะลูก พัดลมตัวเดียวพอไหม"

ไม่รู้นะ ผมไม่ได้มองว่าที่นี่จนไม่มีอะไรหรือไม่น่าพักพิงแต่อย่างใด แต่ผมกลับรู้สึกว่าที่นี่ทั้งพ่อแม่ของต้อม ท่านมีให้มากกว่าที่อื่นคือความห่วงใยเอาใจใส่ ผมรับรู้ได้ แววตาที่ไม่มีอะไรเจือไม่ต้องคัดกรองก่อน ทำไมรู้สึกอบอุ่นใจแบบนี้นะ

"โอยไม่ไหวหรอกครับแม่ แค่นี้ก็พอแล้ว ดึกๆท่าจะหนาวใช่ไหมครับ"

"ก็เย็นๆล่ะจ๊ะ ผ้าห่มเอาอีกไหม เดี๋ยวแม่ให้ต้อมเอามาให้"

"พอแล้วครับ เดี๋ยวห่มด้วยกัน"

เอ๊ะ ทำไมผมพูดแบบนี้ ห่มด้วยกันก็แสดงว่า อ่า ผมต้องนอนกับมันสินะ อ๊าย มีอะไรจับเล่นแล้วเรา นอนก่อนดีกว่าทำท่าหลับ อิอิ พอสักพักไฟก็ดับพรึ่บลง เอ่อ มันมืดมากนะ เงียบด้วย เงียบจนได้ยินเสียงคุยกันเบาๆของสามีภรรยาดังออกมานอกห้อง ผมเงี่ยหูฟังอยู่ก็เรื่องของไอ้ต้อมนั่นล่ะครับ สักพักไอ้ต้อมก็เดินขึ้นมาบนบ้านเพราะได้ยินเสียงฝีเท้าดังกระทบแผ่นไม้ขึ้นมาแล้ว อิอิ

"นอนแล้วเหรอพี่"

มันเอาคางมาเกยบนตัวผมนะ อุ๊ย รู้สึกว่าร้อนเลยนะ ขอร้องอย่ายั่ว

"อืม ทำไมอาบน้ำนานจัง ว่าวเหรอ"

"บ้าเหรอพี่ ผมล้างห้องน้ำ แม่ไม่ได้ล้างไว้ อายพี่ดิ"

"จริงเหรอ ไม่เชื่อหรอกนะ ถ้ายังมันต้องไวต่อการสัมผัส ไหน"

คงไม่มีใครว่าผมแรงร่านแรดหรอกนะ อ้าวก็นี่มันเป็นทฤษฎีนี่ของแบบนี้มันต้องพิสูจน์ ว่าแล้วก็ควานลงต่ำสิครับรออะไร

"โหยพี่ เผลอไม่ได้เลยอ่ะ"

"ทำไม ทำเหมือนไม่เคย ลงลิ้นชั้นยังลงมาแล้วเลย กะอีแค่จับทำไม"

ผมแว้ดเสียงใส่มันแต่เหมือนคนกระซิบกันมากกว่า เดี๋ยวพ่อกับแม่ตื่นมาเจอคงจะแตกแน่บ้าน

"จับก็จับ อย่ารูดนะพี่"

"บ้าใครจะรูดแค่จับๆคลึงแค่นั้นเอง"

เอ่อ มันเต็มที่แล้วครับ โอ๊ย ไม่น่าจับเลยเรา จะนอนหลับไหมเนี่ย ใจผมเริ่มเต้นแรง ไอ้ต้อมก็นะกวนได้อีก มันผงกท่อนมันหงึกๆใส่มือผม กรี๊ด จะยั่วไปถึงไหนวะ แต่ชิมหน่อยจะเป็นไรไหมนะ พ่อแม่จะตื่นมาเห็นไหมเนี่ย อ๊ะ ไม่เอาดีกว่า เดี๋ยวมันเตลิด จับนี่ล่ะ ปลงสังขารไปด้วย เหอๆจับไปจับมา นานเหมือนกันผมก็หลับคงจะเพลียนะครับ ไอ้ต้อมมันยังไม่นอนนะตอนผมผลอยหลับไป แต่รู้สึกเหมือนว่ามันมากอด อุ่นๆดี

"ตื่นแล้วเหรอลูก กินกาแฟไหมแม่ชงให้"

เอ่อ รู้สึกว่าตัวเองเป็นคุณนายยังไงไม่รู้ แต่อากาศตอนเช้านี่ดีจริงๆนะ มีลมโกรกมาแล้ว

"ไม่เป็นไรครับแม่ เดี๋ยวผมค่อยกิน แม่ตื่นนานแล้วเหรอครับ"

"แม่ตื่นตั้งแต่ตีสี่ลูกไปสะพานปลา วันนี้เราไม่ได้ออกเลยต้องไปซื้อเขา เดี๋ยวแม่จะทำต้มโป๊ะแตกให้กินนะลูก"

มีเด็กชายตัวโตพอสมควรยืนแอบอยู่ด้านหลังของแม่ มองผมแบบอายๆ

"อ้าว ตั้มไหว้พี่เขาสิลูก นี่พี่เขาเป็นคนให้ทุนพี่ต้อมนะ"

คุณแม่ก็จับไอ้ตัวเล็กมาด้านหน้ามันยกมือไหว้ผมนะ ผมก็ยิ้มให้ เออว่าไปผลผลิดของสามีภรรยาคู่นี้ก็ดีเหมือนกันนะ ไอ้ต้อมมันก็หล่อ น้องมันโครงหน้าก็คงหนีไม่พ้นกัน

"แม่มีกระดาษทิชชู่ไหมครับ ผมอยากจะเช็ดหน้า"

ผมถามหากระดาษ ไม่ใช่ไม่ไว้ใจผ้าเช็ดตัวนะ แต่หน้าผมไม่เอาสำลีก็กระดาษเท่านั้นเช็ด เพื่อความอ่อนเยาว์ อิอิ

"เอ่อ เดี๋ยวแม่ให้ตาตั้มไปซื้อให้นะลูกรอแป๊บนะ"

"โอ๊ะ งั้นไม่เป็นไรครับ เดี๋ยวผมเอาผ้าเช็ดก็ได้ วันนี้แม่จะไปไหนนะครับ"

แม่คงไม่ไปไหนหรอกลูก วันนี้ว่าจะลงน้ำมันให้พ่อหน่อย เมื่อคืนก็บ่นอีกแล้วว่าปวดหลัง"

"อ้อ ครับแม่ไม่พาไปหาหมอล่ะครับ"

สีหน้าดูเจื่อนลงทันที นี่ผมพูดอะไรผิดไปอีกล่ะเนี่ย พอดีมีโทรศัพท์เข้า อ๊ะ คุณหญิงแม่ ตายล่ะสิ ผมต้องรีบขอตัวหยิบโทรศัพทแล้ววิ่งลงจากบ้านเพื่อจะไปหาที่คุย เพราะต้องออกสาวหน่อยเวลาคุยกับคุณหญิงแม่ เพราะนางชอบเปิดลำโพงให้ทั้งบ้านผมนั่นล่ะครับคุยด้วย

"แม่ เมอร์รี่คริสมาสต์"

"แหม นี่ถ้าแม่ไม่โทรฯหา ชาตินี้จะได้ยินเสียงไหมแก ทำไมเป็นคนแบบนี้ ถ้าเงียบหายไปอีกแม่จะเรียกตัวกลับแล้วนะ อะไรกันทำตัวไร้ญาติขาดมิตร ทางนี้ก็เป็นห่วง แล้วเฟสบุ้คก็เปลี่ยนรูปเปลี่ยนชื่อ มันอะไรยังไงยะนายพล"

เห็นไหมล่ะครับ มาหนึ่งชุดเล็ก

"ก็ว่าจะโทรนหาแม่พอดีนี่ อ๊ะ เราใจตรงกันพอดีเลย เป็นแม่ลูกกันใจตรงกันเนอะแม่เนอะ"

"อย่ามาแถนะนาย ชั้นล่ะไม่รู้จะยังไงกับแกดี แล้วนี่ทำอะไร หยุดไม่ใช่เหรอ ทำไมไม่มาเยี่ยมแม่ จะปล่อยให้แม่เหงาอีกนานไหม เป็นลูกที่ไม่ดีเลย ไม่รักครอบครัว หรือจะให้แม่กับพ่อบินไปหา จะเอายังไง"

กรี๊ด ดูครับดู คุณหญิงแม่เธอร่ายพระไตรปิฎกอยู่

"นั่นสินาย กลับมาเยี่ยมพ่อบ้างสิ มาปีที่แล้วก็เงียบหายไปเลยนะลูก พ่อกับแม่เป็นห่วง"

"แหมพ่อ มันคงติดไอ้เรย์นั่นล่ะ เป็นไงล่ะไหนล่ะไอ้เรย์น้องเขยพี่น่ะ"

นี่ล่ะครับครอบครัวของผม รุมกันซะ ผมนี่ต้องเอาโทรศัพท์ยกออกให้ไกลๆหูหน่อย ทั้งเสียงหลานเสียงใครต่อเสียงใคร เอาแต่เช้าเลย

"แล้วเรย์ไปไหนล่ะลูก แม่ขอคุยกับเรย์หน่อยสิ"

"เอ่อ เรย์มันก็ทำงานสิแม่ เนี่ยนายอยู่พัทยา มาเที่ยวกับเพื่อน"

"อ้าว ทำไมให้แฟนทำงานแล้วตัวเองมาเที่ยว อะไรกัน ระวังเถอะเรย์มันจะนอกใจ"

พ่อแม่ผมรู้นะครับว่าผมเป็นอะไร และคบกับใคร แต่เรื่องของผมกับไอ้เรย์ยังไม่ได้บอก เสียดใจดีแท้ แปลบแต่เช้าเลย

"แล้วนี่จะกินยังล่ะไก่บ้านแม่น่ะ แหมนะโทรฯมาเย้ยล่ะสิ"

แถไปก่อนครับ เหวี่ยงประเด็น ที่บ้านผมก็แปลกนะ เขากินไก่งวงกันแต่คุณนายไม่ยอมไปหาไก่ธรรมดานั่นล่ะมาแล้วบอกว่าไก่บ้านสูตรอะไรตะไคร้ไม่รู้จำไม่ได้

"เออ นายเนี่ยแม่เปิดร้านสองสาขาแล้วนะ อยู่โกลเด้นเกทส์ให้พี่แพทย์ไปดูให้ ที่นี่แม่กับพ่อก็ดู แต่อยากให้นายกลับมาช่วยแม่น่ะลูก"

"โอ๊ย ไม่เอาหรอกแม่ อะไรกันเปิดทำไมสองสามสาขา เงินเอาไปทำอะไรจ๊ะคุณหญิงแม่ ได้ข่าวรวยแล้วนี่"

กรุณาอย่าถือสาบทสนทนาระหว่างมารดากับลุกอย่างผมนะครับ

"รวยเรยอะไรล่ะแก นี่พ่อเขากะว่าจะเปิดอีกที่ที่แอลเอนะ อย่ามาพูดเป็นเล่น"

"โอ้โห ตั้งใจจะเก็บเงินเที่ยวรอบโลกเหรอพ่อกับแม่น่ะ ฮันนีมูนตอนแซยิด"

"อีนาย แหมนะ อยู่ไกลหน่อยนะ ถ้าอยู่ใกล้แม่จะฟาดเอา แซยงแซยิดอะไรแม่ยังเอ๊าะๆอยู่นะ จริงไหมพ่อ"

"เอ่อ ถ้าไม่มาก็หาคนให้พ่อหน่อยสิลูก มีเพื่อนไหมที่อยากทำงาน"

แอบขำนะครับ พ่อผมอึกอักเลยแถไปเรื่องอื่นเสียนั่น พอจะรู้หรือยังครับว่าผมโวยวายเหมือนใคร เรื่องแก่นี่อย่าได้พูดใส่คุณนายแกเลยนะ มีหวังโดนตบกลางอากาศ ผมได้มาจากแม่ผมนั่นล่ะครับ เกือบทุกอย่าง

"อ้าวพ่อ ไม่ให้พี่แพศยาจ้างเด็กนักเรียนไทยเอาล่ะ"

"นี่นาย แพทย์เฉยๆโว้ยไม่มี ศยา เด็กนักเรียนไทยแกก็รู้แต่แต่ลูกผู้รากมากดี ใช้เขาเยอะๆไม่ดีหรอก"

"อ้อ จิกหัวใช้ไม่ถนัดว่างั้น ไม่มีหรอกพี่ เพื่อนนายจบนอกกันทั้งนั้น ไม่มีใครอยากทำงานร้านอาหารไทย แม่ยุพา กับพ่อสกลหรอกนะ"

"ไอ้นาย"

อันนี้ประสานเสียงพร้อมกันนะครับ โอ๊ย คุยอยู่เป็นชั่วโมงกว่าจะยอมลง ผมนี่ประสาทตื่นทุกรูขุมขนเลยจากที่สลึมสลืออยู่

"คุยกับใครอ่ะพี่ ไปเดินเล่นไหม"

ไอ้ต้อมครับมันเดินมาถามหลังจากที่ผมวางสาย

"คุยกับที่บ้านน่ะ แล้วนี่จะไปไหน"

"เดินเล่นอ่ะพี่ เซ็งๆ"

"เซ็งอะไรวะแก ตื่นมาก็เซ็งเลยเหรอ ประหลาด"

"ไปเดินตรงโน้นไหมมองเห็นทะเล"

ผมเดินตามมันไปนะครับ ลมแรงมากโกรกซะผมเผ้ากระเซอะกระเซิงหมด ระหว่างทางผมก็คิดอะไรเล่นไปเรื่อยไม่ได้อะไรมาก สูดเอาบรรยากาศรอบตัวเข้าปอดให้มากที่สุด ตอนนี้เริ่มชินกับกลิ่นคาวๆพวกนี้แล้ว ก็นอนดมมาทั้งคืนนี่นะ

"จากบ้านเราไปเซ็นทรัลไกลไหมต้อม"

"ก็พอสมควรอ่ะพี่ พี่นัดเพื่อนไว้เหรอ"

"อืม"

ผมถามแล้วไม่ได้สนใจ หันไปมองอย่างอื่น เกลียวคลื่นในทะเลมันน่าสนใจกว่าตั้งเยอะ

"พ่อแม่ วันนี้ผมพาไปเดินห้างไปไหมครับ"

ผมเอ่ยชวนขึ้นตอนกินข้าวเช้า ไม่เช้าเสียทีเดียวหรอกครับจะเก้าโมงเช้าแล้ว กับข้าวก็มีผัดหอยลายต้มโป๊ะแตก อร่อยดีนะ เผ็ดร้อนแต่เช้า

"เอ่อ ไปก็ไม่มีปัญญาจะไปซื้ออะไรหรอกลูก"

คนเป็นพ่อเอ่ยขึ้น ตามด้วยการก้มหน้าหลบสายตาของคนเป็นแม่ หันไปทางไอ้ต้อมหน้าไม่ดีเอาเสียเลย แต่ไอ้น้องตั้มนี่ตาวิ้งๆเชียวคงอยากจะไป

"นะครับพ่อ ไปเดินเล่นๆ ผมอยากพาไป ไหนๆวันนี้ก็ไม่ได้ไปไหนไม่ใช่เหรอครับ อยากไปไหมตั้ม"

"อยากครับพี่"

ฮึฮึ ต้องเอาเด็กเข้าอ้าง คุณแม่ตาเขียวใส่ลูก แต่ผมเข้าใจนะว่าทำไม แต่เอาเถอะผมคิดอะไรไว้ในใจแล้ว

"ไม่น่ามาเลย เกรงใจ"

คุณแม่เอ่ยขึ้นหลังจากนั่งอยู่ในรถของผม ของต้องเอาออกก่อนนะครับ เพราะหลังรถมันก็บ้านดีๆนี่เอง เอาออกให้หมดเผื่อว่าจะเอาของใหม่ใส่เข้าไปแทน

"เกรงใจอะไรครับแม่ เดี๋ยวผมพาไปกินอาหารญี่ปุ่น อยากกินไหมครับตั้ม"

"อ่า อยากครับพี่ ผมไม่เคยกินอาหารญี่ปุ่น"

"ตั้ม"

เสียงปรามดังขึ้นทันที เอาน่าไม่เป็นไร ผมพยายามชวนคุย สองสามีภรรยายังดูตื่นๆอยู่แต่ก็เหมือนคลายความตึงเครียดลงไปได้บ้าง

"ซื้อเยอะจังพ่อคุณ ไม่เอาๆ พอแล้วเปลืองเงิน"

"ไม่เยอะหรอกครับแม่ เอานี่อีกนะครับ"

ผมพาไปช็อปปิ้งสิครับ เงินผมไม่เสียดายหรอกนะ แต่ผมคิดว่าผมน่าจะทำอะไรสักอย่างให้ครอบครัวนี้ได้บ้าง อย่างน้อยก็เครื่องใช้ไม้สอยภายในบ้าน ไม่เหลือบ่ากว่าแรงหรอก ดีกว่าผมไปใช้เงินแบบไร้ประโยชน์ รอยยิ้มแววตาที่ผมได้รับกลับมันช่างน่าอิ่มเอิบใจ รู้ไหมผมซื้อของให้ใครแม้แต่ไอ้ต้อมผมไม่เคยเห็นเขาทำท่าดีใจปลาบปลื้มใจเท่านี้มาก่อนเลยนะ เงินจำนวนไม่เยอะนะสำหรับผมแต่ซื้อของใช้สอยในบ้านให้ครอบครัวนี้ได้เยอะเหมือนกัน พอเสร็จผมก็ให้แกพาไปกินอาหารทะเลแถบพัทยานั่นล่ะครับเพราะเถียงกันอยู่นานระหว่างอาหารทะเลกับญี่ปุ่น ผมก็ตามใจนะจะว่าไปตามใจตัวเองนี่ล่ะเพราะอยากกินอยู่พอดี ระหว่างกินข้าวก็ถามแกเรื่องไอ้ต้อมอีกนิดหน่อย ตอนนี้ผมฉุกคิดอะไรขึ้นมาได้อย่างหนึ่ง แต่ต้องดูอะไรอีกหลายอย่าง เอาเถอะกว่าจะถึงเวลานั้นก็นานพอสมควรพอที่จะให้พิสูจน์

"เกรงใจจังเลยลูก ซื้อของให้ยังพามากินข้าวอีก"

คุณพ่อเป็นคนเอ่ยขึ้น ผมก็ยิ้มทำคะแนน หึหึ แบบนี้ไอ้ต้อมมันจะไปไหนเสีย

"ไม่เป็นไรหรอกครับพ่อ แค่นี้เอง อยากได้อะไรอีกไหมครับ"

"โอ๊ยพอแล้วลูก พอแล้ว แค่นี้ก็ไม่รู้จะตอบแทนกันยังไงไหวแล้ว"

"ผมไม่ต้องการอะไรตอบแทนหรอกนะครับ แค่อยากให้ต้อมตั้งใจเรียน ไม่ออกนอกลู่นอกทางก็พอแล้วครับ ส่วนเรื่องส่งต้อมเรียนคุณพ่อไม่ต้องห่วงนะครับ เดี๋ยวผมดูแลให้"

"เอ่อ"

ทั้งสองสามีภรรยายกมือไหว้ผมอีกแล้ว ผมนี่นะปรี่เข้าไปช้อนมือไว้เป็นพัลวันเชียว ผมไม่ได้ใจดีหรอกนะครับ แต่มีบางอย่างที่ผมเห็นจากไอ้ต้อม และบางอย่างที่ผมเห็นจากแววตาของพ่อแม่ของมัน ซึ่งสิ่งนั้นผมคิดว่าผมไม่เคยประสบพบเจอมากับตัวเอง แต่ผมกลับพบว่าตัวเองมีสิ่งนั้นที่จะหยิบยื่นให้กับไอ้ต้อมและครอบครัว นั่นคือ โอกาส นางร้ายอย่างผมมันต้องปูทางไว้สิเนอะ เรื่องอะไรจะร้ายกะโหลกกะลา คราวนี้ไอ้ต้อมมันจะไปไหนได้ล่ะจริงไหม เงินค่าเทอมของมันก็คงไม่เท่าไหร่หรอก กินอยู่อีกสบายมาก ไหนๆก็ก้าวมาขนาดนี้แล้วนี่ ต่อไปอีกสักหน่อยสิจะเป็นไรไป

"เดี๋ยวถ้าว่างๆผมขอมาเยี่ยมอีกนะครับคุณพ่อคุณแม่"

ผมเอ่ยคำลาตอนเย็นหลังจากไปส่งกลับที่บ้าน ทั้งสองตอนแรกจะเอาปลาแห้งให้ผมนะ แทบจะแตกสาวใส่ คือกรี๊ดไม่เอานะครับ กะปิอะไรแบบนี้ ไม่ถูกกันอย่างแรง น้ำใจของเขานะแต่ผมกลัวว่าจะเอามาเน่าทิ้งเปล่าๆ

"จะไปไหนต่อเหรอจ๊ะลูก"

"ผมจะไปเจอเพื่อนที่พัทยาน่ะครับแม่ เออต้อมกลับเข้ากรุงเทพฯวันไหนนะ เผื่อเร็วๆนี้พี่จะได้แวะมารับกลับด้วย"

"เอ่อ ว่าจะกลับหลังปีใหม่อ่ะพี่ โรงเรียนเปิดวันที่สี่แน่ะไม่รู้จะรีบกลับไปทำไม"

"อ้าวเหรอ โอเค งั้นพี่ไปนะ สวัสดีครับคุณพ่อคุณแม่ บายนะครับน้องตั้ม"

ผมก้าวขึ้นรถทันที เปิดม้าลายฟังหน่อย

"กรี๊ด โล่งโว้ย ออกสาวก็ไม่ได้ โว้ย อึดอัด"

ผมกรี๊ดอยู่ในรถคนเดียว

"อยู่ไหนหอยใหญ่"

อีพัทคือเป้าหมาย เสียบหูฟังแล้วกดโทรฯออกทันที

"แหมอีนาย กว่าจะโทรฯมานะยะ ชั้นกินผู้ชายไปร้อยน้ำแล้วเนี่ย โอย ไม่ไหวค่า"

"แหมนะ ก็มีธุระเนี่ยอยู่ชลฯแล้ว แกอยุ่ตรงไหนวะ"

"อยู่หาดจอมเทียนนี่ล่ะ แต่แกชั้นอยากไปหัวหินอ่ะ ไปไหม"

"อ้าวอีนี่ ชั้นจะไปหาแก แต่แกคันจะไปที่อื่นเหรอ"

"แหมอีนาย ก็ไปหากินแถวโน้นสิยะ เยอะแยะไป นี่ๆชั้นนัดเด็กเทคนิคไว้ที่โน้น กรี๊ด ท่าทางคงจะแซ่บแก ไปนะนะ"

ผมได้แต่ถอนหายใจ มีเพื่อนแรดนี่นะทำไงได้ อีพัทนี่ไม่ได้แรดปกตินะ มันแรดชั้นครู ผมวางสายจากมันแล้วขับรถตรงไปหา คันเหมือนกันนะ อิอิ ไอ้นั่นไม่อยู่เนอะจะได้กินให้หายคัน ไอ้ต้อมเมื่อคืนก็นะ โอ๊ย อะไรไม่รู้ อย่าให้แกตามเรื่องไอ้เรย์จบนะไอ้ต้อม แกเสร็จชั้นแน่ๆ ฮึฮึ เอ๊ะ เอาแบบนี้ดีไหมดีกว่าให้มันหยุดอยู่เฉยๆ

"ต้อม วันไหนกลับนะ"

ผมกดโทรศัพท์ไปหามันอีกรอบ

"ก็วันที่สามมั้งพี่ จะมารับเหรอ"

"ไม่ใช่ชั้นหรอก แต่คนอื่น"

"ใครอ่ะพี่"

"ไอ้เรย์ไง แกชวนมันมารับแกให้ได้นะต้อม ให้มันมารอหน้าทางเข้าบ้านนั่นล่ะ ไม่ต้องให้มันมาเห็นบ้าน"

"เฮ้ยพี่ นั่งรถกับเขานานๆผมกลัวนะ"

"เอาน่า ยอมให้มันจับนิดๆหน่อยๆก็น่าจะโอเค ทำได้ไหม"

"ผมจะลองดูนะพี่"

"ทำไมต้องลอง อะไรวะต้อมแกไม่เคยมั่นใจอะไรเลยเหรอ"

"เปล่าพี่ เออพี่เรื่องวันนี้ผมขอบคุณพี่มากนะครับ ไม่น่าพาพี่มาเลยอ่ะ เสียดายเงิน"

"เสียดายอะไรต้อม ชั้นซื้อให้แกยังเยอะกว่านี้เลย อย่าพูดมากทำตามที่บอกรายงานผลด้วย"

"แล้วพี่จะไปไหนอ่ะ ทำไมไม่ชวน"

"เรื่องของผู้ใหญ่ เด็กไม่เกี่ยว แค่นี้นะไอ้ต้อม ชั้นขับรถ"

"แหม ไปหาเด็กอ่ะดิ พี่นี่นะ มีให้กินฟรีๆไม่ยอมกิน แต่ชอบไปเสี่ยงเอา"

กรี๊ด ดูมันครับ มันยั่วโมโห

"ไม่ใช่จะไม่กินต้อม กินแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ แกเตรียมล้างของแกไว้ให้ดีๆก็แล้วกัน ชั้นจะกินให้หนำใจเมื่อถึงเวลา แค่นี้นะ"

ผมร้อนหน้าขึ้นมาแล้ว ไม่รู้สิยิ่งได้ยินเสียงมันผมยิ่งรู้สึกว่าเลือดมันสูบฉีดแรงขึ้นอีกเป็นเท่าตัว ไม่เอาๆ เดี๋ยวไปหาอะไรกินข้างหน้าดีกว่า ไปกับอีพัทไม่ต้องห่วง ห่วงแค่จะได้ครบตามเป้าหรือเปล่าเท่านั้นเอง โฮะๆๆ

"ทำไมไปหัวหินล่ะแก แกเอารถชั้นไปนะ แกขับชั้นจะนอน"

พอเห็นหน้าอีพัทผมก็เอ่ยถาม ดูมันมีความสุขมากนะครับ ยิ้มหวานอยู่ตลอดเวลา โดยเฉพาะกับผู้ชายที่เดินผ่าน

"ที่นี่ของเยอะแก ไม่เอาอ่ะ ไม่สด ของทะเลก็ต้องเลือกหาที่มันสดๆสิ"

"เด็กเทคนิคเนี่ยนะ ไม่กลัวมันตีหัวเอาเหรอแก"

"ว้าย อย่ามาสิยะ ระดับพัชราภาแล้วไม่มีทาง"

"แล้วแกไปหามาจากไหนเนี่ยถึงจะแบกร่างไปถวายถึงหัวหิน"

"แหมอีนายก็ในเวบนั่นล่ะย่ะ มาเถอะ เออแล้วรถชั้นล่ะ"

"ก็ฝากไว้ที่โรงแรมสิแก ค่อยกลับมาเอาจะขับแห่ไปทำไมสองคัน"

ผมแนะให้มันฝากรถไว้นั่นล่ะครับ แต่นางก็นะทำท่าหวงแหนเป็นพิเศษกะอีแค่บีเอ็มเนี่ยนะ ผมขับรถญี่ปุ่นผมยังไม่หวงเลย

"นี่อีนาย ชั้นจะเล่าอะไรให้แกฟัง วันก่อนชั้นไปเก็บองุ่นมา กรี๊ด เจ็บใจที่สุด"

ดูมันนะครับ ขับรถอยู่นะนั่นออกท่าออกทางซะ

"ทำไมโดนใครทะลวงมาล่ะแก"

"ยิ่งกว่าอีก โอ๊ย เล่าแล้วอาย เสียศักดิ์ศรีเกย์ไฮโซอย่างชั้นหมด"

ดูมันทำท่านะครับ โอเวอร์เกินใคร

"แล้วจะได้รู้เรื่องไหมล่ะวันนี้"

"ก็ชั้นเจอผู้ชายอยู่คนนึงแก หล่อล่ำมากตอนแรกนึกว่า วอน บินมาเอง ก็เดินสีกันไปมาก็ได้กันนะ ตอนมีอะไรกันก็ กรี๊ด สุดยอดไม่เคยเจอ พี่แกแบบถึงใจมาก ถึงติ่งที่สุด"

"แล้ว"

"แก ฮึ พอเสร็จแล้วจะออกจากห้องมืด มันก็มากระซิบบอกชั้นน่ะสิ"

"ว่าผมเป็นจ๊ะอ่ะเหรอ"

"อีบ้า เลวร้ายกว่านั้นอีกแก ฮึ"

"เร็วเล่ามาจะได้นอน"

"กรี๊ด มันบอกชั้นว่า ขอบคุณนะคะเพื่อนสาว"

โอ๊ย ผมก็ปล่อยฮาครืนสิครับ อีพัทมันกรี๊ดลั่นรถคงคับแค้นใจมาก ส่วนผมนี่ถือเป็นตลกประจำวัน อีนี่มันก็สรรหาเรื่องมาเล่าได้ทุกวี่ทุกวัน มิหนำซ้ำนะมันยังบอกว่ามันกรี๊ดลั่นซาวน์น่าเลยนะครับ เจอซะบ้างเถอะแรดดีนัก ต้องมาเห็นมันทำเสียงบวกกับท่าทางด้วยไม่ขำก็ไม่รู้จะว่ายังไง ผมนี่น้ำหูน้ำตาไหลเลย เอาเถอะๆ ของีบสักหน่อยตื่นมาจะได้หน้าฉ่ำๆออกล่าผู้ชายหน่อยซิ เอาวะ ขอแรดหน่อยเถอะ


Written by eiky

ปล. ขอให้มีความสุขมากๆนะครับ ตอนนี้ไม่มันเท่าไหร่นะ อย่าเพิ่งเบื่อนะครับ ปูทางไว้ก่อน อิอิ

จุ๊บๆๆ

[samsoon@doll]

  :z3:โอ๊ยยยยยยยยยยยยกรามค้างเจ้าค่ะเมื่อยกรามมากๆ ยิ้มจะปากจะฉีกถึงหูเลย ชอบเวลานายอยู่กับต้อมจังน่ารักดีเนอะ แต่ถ้าถึงเวลา ต้อมกับหลวงมาเจอกันจะเป็นไงบ้างนะ อยากรู้จัง

ว่าแต่อยากอ่านตอนพิเศษแบบเป็นพาร์ทของต้ม หรือหลวงอะไรเงี้ยๆๆๆบ้างอ่ะค่ะ อยากรู้ความคิดของต้มที่มีต่อนางบ้างจังเลยอ่ะ หุหุ


+1สำหรับตอนน่ารักๆหวานๆบนหื่นและฮา

จุ๊บๆ

[roseen]

 

[rellachulla]

พ่อตัวประกอบไม่ออกอ่ะตอนนี้
แอบคิดถึงเบา่ๆ ฮ่าๆ

เค้าเดาเอาเอง คิดเองว่า
คุณนายจะส่งต้อมไปเมืองนอก
กร๊ากก แล้วก้อเสร็จนายแพทย์ซะ
5555+

ปล.เม้นล่าง สมัครเพื่อเรื่องนี้ชิมิคะ หึหึ

[ZuuZuu]

โอ๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ไม่ไหวนะคะตอนนี้ น่ารัก+ฮา นั่งขำอยู่คนเดียวยังกะคนบ้าเลยอ่ะค่ะ

แล้วก็แอบคิดแบบเดียวกะพี่เรล่าว่า"พี่นายจะส่งต้อมไปเมกา"((รึป่าว 555))

ปล.ตอนหน้าน้องหลวงจะออกมามั้ยน๊ออออออออ





ตอบเม้นท์บน ถูกต้องแล้วค่ะพี่ขาาาา

[meiji]

น่ารักอ่ะ งี้แหละ นางร้ายก็มีมุมดีๆนะ
พี่อิ๊กกี้ นี่ต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็น นางเอกที่แอบร้าย ต่างหากนะพี่
ก็แหม นายน่ารักขนาดนี้ ว่าเป็นนางร้ายได้ไง 555
ชอบทั้งเรื่องนี้เเล้วก็ตอนพิเศษน้องญี่ปุ่นเลย ขอบคุณนะคะ : )
 

[Resonance]

 

[YELLOWSTAR]

พี่พัทฮามากค่ะ เจออย่างงั้นคงจะงิดไปซักหนึ่งวินาที