องก์ ๒๐
"นี่อีนาย นาย มีคนโทรฯมา ตื่นมารับหน่อยสิยะ ชั้นหนวกหู"
โอย กำลังเคลิ้มเชียวอะไรวะ ใครเนี่ย อย่าบอกนะว่าไอ้ต้อม จะกรี๊ดใส่สักที เอ๊ะ ใครวะไม่คุ้นเบอร์
"เมอร์รี่คริสมาสต์"
ผมกระแดะรับสายไป ใส่จริตเช่นเคย ไม่อยากบอก ฮัลโหลหรือเฮลโหล สวัสดี ตามเทศกาลหน่อยสิครับ
"อยู่ไหนเนี่ยคุณ"
"อ๊ะ"
ตกใจสิครับ ก็ไอ้หลวงมันโทรฯเข้ามา จะว่าไปผมไม่เคยขอเบอร์มันนะ มันได้เบอร์ผมคงน่าจะได้มาจากอีป้า แหมนี่กะจะตามหลอกหลอนชั้นถึงนี่เลยเหรอ
"ตกใจอะไร ไปแรดไหนเนี่ย ผัวโทรฯมาทำท่าตกใจ บอกมานะคุณ"
"นี่ ใครตกใจ อย่ามาเยอะนะแก แหมเดี๋ยวนี้กล้าเนอะโทรฯจิกชั้นเนี่ย"
"โอ๊ย ไม่ได้หรอก หวงเว้ย แล้วตกลงอยู่ไหน"
"อยู่บนรถ มีอะไรกำลังจะนอน"
"จะไปไหน"
"นี่แก มากไปแล้วนะ ชั้นจะไปไหนมันก็เรื่องของชั้น เกี่ยวอะไรด้วย ช่วยไม่ได้ไม่อยากอยู่เองนี่"
"อ้าวก็กลับมาหาแม่อ่ะ จะให้ทำยังไง ชวนมาด้วยไม่ยอมมาเอง"
"ก็ไม่ได้ว่าอะไร มีอะไรอีกไหม ชั้นจะนอน"
"ยังไม่บอกเลยว่าจะไปไหน อยู่ไหน กับใคร"
"นี่แก ชั้นไม่ใช่ มะ"
อุ๊ย หุบปากทัน ไม่เอาดีกว่าเผื่อว่ามันงอน ผมยิ่งง้อคนไม่เป็นอยู่ด้วย เดี๋ยวจะไม่มีอะไรนั่ง อิอิ
"ไม่ใช่อะไร"
"จะไปหัวหินกับเพื่อนสาว สาวมาก"
ผมลากเสียง
"นี่อีนาย ใครสาว ผมผู้ชายนะครับ"
อีนี่ก็บ้าไปอีกคนทำเสียงเข้มเชียว พูดแล้วดันหัวเราะจีบปากจีบคอ
"เพื่อนเหรอ หรือว่าใคร"
"เพื่อนค่า เพื่อนสาว ชื่อพัชราภา ชอบหนุ่มเถื่อนๆไม่ค่อยอาบน้ำ ขนเยอะๆ ใหญ่ๆ ใช่ตามที่พูดไหมค๊ะ ถ้าใช่เอาโทรศัพท์มานี่อีนาย ชั้นกินเอง"
"อีพัท"
มันพูดเฉยๆนะครับ แต่ขอบอกเสียงแปดร้อยหลอดมาก ตะโกนซะจนหูจะแตก
"อิอิ ก็มีบ้าง รู้หรอกว่าผัวโทรฯมา"
ดูมันนะครับ
"ฮ่าๆๆ เพื่อนคุณนี่ทางทางจะใช่ย่อยนะ"
"อยากลองไหมล่ะ"
"เอ้ย ไม่เอา แค่เมียขี้วีนคนนี้คนเดียวก็พอแล้ว"
"นี่แก ใครเป็น มะ"
กรี๊ด ทำไมผมต้องหุบปากลงเพราะคำๆว่าเมียด้วยนะ นีมันอะไรกัน แต่ไม่ใช่อะไรหรอกผมไม่อยากให้อีพัทมันเมาท์เอา
"อ๊ะๆ อย่าไปวอแวกับใครนะคุณ"
"ทำไม แกมีสิทธิ์อะไร"
"หึหึ สิทธิ์ที่คุณเองก็รู้ดีไงครับ"
เอ่อ มันเล่นแบบนี้เลยเหรอ เชิดใส่
"นี่แก เคยบอกแล้วไม่ใช่เหรอ ว่ามีอะไรกับชั้นแค่ไม่กี่ครั้งอย่ามาตีตราจองนะ"
"ว้าย ได้กัน ใครยะอีนาย"
นั่นไงผมว่าแล้วเชียวเผลอหลุดปากหน่อยจะได้เหรอเนี่ย
"หึหึ ไม่รู้อ่ะ ถ้ากลับมาไม่เหมือนเดิมผมเอาเรื่องนะจะบอกให้"
"อะไรไม่เหมือนเดิม พูดให้มันดีๆนะแก"
"ก็ถ้าหลวมน่ะ"
"ไอ้หลวง"
ผมกรี๊ดสิครับ หนอยแน่ดูมันพูดสิครับ อีพัทนี่สะดุ้งเลย
"อ๊ะๆ อย่ามากรี๊ดใส่ ผมรู้นะว่าของคุณมันแค่ไหน ถ้ากลับมาไม่ฟิตเหมือนเดิมโดนแน่ๆ"
"อะไร แกจะทำอะไรชั้น"
"ก็ไม่ทำอะไรมากหรอกนะ แค่จะไม่ให้คุณจับของผมไปสักเดือนดีไหม"
"ไอ้หลวง"
โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว วางสายดีกว่า
"กรี๊ด ไอ้ควายเอ้ย"
"เอ่อ แม่นางองค์ลงเหรอ ใจเย็นนะเธอ เดี๋ยวก็ถึงแล้วนะ จะหาให้สักสองไม้"
อีเพื่อนนี่ก็นะ กรี๊ด โอ๊ย แตกสาวยับเยินแล้วโว้ยไม่สนใจแล้ว โมโหมาก ทำไมเวลาผมคุยกับมันเหมือนว่าผมไม่ทันมันตลอดเลยนะ นี่อะไรกัน ผมเป็นอะไร ไม่เคยมีใครต้อนผมได้มากเท่านี้มาก่อน ไม่ได้ๆ ต้องไปกินเด็กเพิ่มพลังรังสีอำมหิตซะหน่อยแล้วเรา
"หลวงนี่ใช่น้องช่างที่แกเคยบอกใช่ไหมแก"
ต่อมสอดรู้ของอีพัทเริ่มทำงานทันที ผมก็นะจะปิดเพื่อนไปทำไมเนอะ ได้กันแล้วนี่ น่าภาคภูมิใจออกได้เด็กช่างยนต์ โฮะๆๆ มีอะไรให้ต้องอับอาย น่าดีใจกว่าเสียอีก ผมก็เล่าให้มันฟังนั่นล่ะครับ เล่าไปอีนี่มันก็กรี๊ดไปตามประสา
"เพื่อนน้องหลวงนี่ยังว่างใช่ไหมแก ชั้นจองนะ"
"จองเขา แล้วเขาจะเอาแกเหรอ"
"ต๊าย กล้าพูด สวยสะพรั่งออกขนาดนี้"
"อะไรแกสะพรั่ง เหนียงเหรอที่สะพรั่ง"
"อีนาย ค่า สวยเริ่ดอยู่เพียงลำพังแกนั่นล่ะ"
"อ๊ะ แน่นอน"
บทสนทนาระหว่างผมกับอีพัทก็เป็นไปในทำนองนี้เกือบตลอดทั้งทาง สรุปผมก็เลยไม่ได้งีบเลย ไปถึงหัวหินก็เกือบเที่ยงคืนแล้ว เปิดโรงแรมนอน ผมไม่ไหวจริงๆนะ แต่อีพัทมันก็จะลากออกไปเจอเด็กมัน แต่ผมไปเจอหน้าของเด็กมันแค่แป๊บเดียวจริงๆนั่นล่ะครับ ไม่รู้สิรู้สึกมันไม่เจริญหูเจริญตา เพิ่งรู้ว่าอีนี่มันมีรสนิยมแบบนี้ด้วย
"แกนอนไปก่อนนะนาย เดี๋ยวชั้นพาน้องไปกินเหล้าก่อน"
เราเปิดห้องนอนกันคนละห้องนะครับ คือมาเพื่อการนี้ไม่มีทางเปิดห้องแชร์กันแน่นอน มันล่ะที่ไม่ยอม ผมเฉยๆนะจะว่าไปก็ไม่อยากมีปัญหา อายจังจะบอกว่ากลัวไอ้นั่นมันเหวี่ยงเอาจริงๆ ตั้งเดือนหนึ่งแน่ะไม่ไหวหรอก ตายแน่ๆเลยผม อึ๋ยพูดแล้วขนลุก
"ระวังหน่อยล่ะแก"
"ไม่ต้องห่วง ระดับพัชราภาแล้ว เชิดใส่ย่ะ"
ที่บอกเพราะเห็นท่าทางของเด็กมันแล้วไม่น่าไว้วางใจนะครับ ไม่ได้หน้าตาไม่ดีหรืออะไรหรอกนะแต่ก็แนวๆเด็กช่าง แต่ผมว่ามันดูแย่กว่าไอ้หลวงอีกนะ คงอาจจะเป็นเพราะมันดูเด็กกว่าก็เป็นได้ แต่ยังไงไม่รู้ผมกลัวว่าอีพัทจะโดนหลอกอีกครั้ง โดนเพื่อนสาวหลอกยังพอกรี๊ดออกนะ แต่ถ้าโดนเด็กผู้ชายหลอกนี่อย่าคิดไปเล่าให้ใครฟังเชียว เดี๋ยวเขาก็หาว่ามีเขาเอา สรุปด้วยความเหนื่อยล้าผมก็หลับเป็นตายไปก่อนเลย
"อ๊ะ เช้าแล้วเหรอ"
ผมตื่นขึ้นมาก็งัวเงียอยู่สักพัก กรี๊ด ๑๑ โมง รีบอาบน้ำสิครับ ตายแล้วไม่ทันอาหารเช้าแน่ๆ พอรีบอาบน้ำก็วิ่งลงจากห้องทันที เอ่อ เวลาอาหารเช้าถ้าจะไปถามก็อายนะครับ เพราะพนักงานเขาคงบอกว่า รออีกสามสิบนาทีก็เป็นเวลาอาหารเที่ยงแล้ว เหอๆ สั่งไปกินริมสระก็ได้วะ ว่าแต่อีเพื่อนสาวผมกลายเป็นศพไปหรือยังเนี่ย
"นายๆ ทางนี้"
ได้ยินเสียงเรียกแล้วก็รู้ว่าอีนี่มันยังมีชีวิตอยู่ แหมนะนอนอาบแดดอยู่ข้างๆเด็กมันเชียวแลดูมีความสุขจังนะ
"อ้าว นึกว่าขึ้นอืดซะแล้วแก เป็นไง"
ถือเป็นเรื่องปกติในการทักกันแบบนี้นะครับ มันไม่ถือ
"แหมนะอวยพรชั้นแต่เช้า ก็ดีแก นี่แกตื่นไม่ทันอาหารเช้าเหรอ"
"เออสิ อารมณ์เสีย"
ผมนั่งลงข้างๆมัน เด็กมันนั่งอยู่ถัดไปมองตาวิ้งๆเลย
"ใหญ่ อยากกินอะไรไหมสั่งได้นะพี่ขอคุยกับเพื่อนแป๊บนะ"
อีพัทมันหันไปบอกเด็กมัน ตัวนี่ผอมกระหร่องเชียว มันใส่กางเกงขาสั้นเหมือนใส่นอนที่สำคัญมันเปียกน้ำ
"อ๊ะ"
"อย่ามองของชั้นนะอีนาย"
นี่คือคำตอบของอีพัท ปกติเวลามันเสร็จสมอารมณ์หมายไม่ว่าจะกับใครมันจะไม่เคยชวนใครมานอนค้างอ้างแรมหรือพามาเสียเงินเลี้ยงข้าวหรอกนะครับ แสดงว่าไอ้เด็กนี่มีอะไรพิเศษ และผมก็เห็นว่ามันน่าจะพิเศษจริงๆ
"แหม ชั้นไม่สนใจหรอก มันเอาอะไรยัดวะแก"
"อะไรล่ะ ของจริงย่ะ กรี๊ด เมื่อคืนนะ แซ่บที่สุดเท่าที่คเยกินมาเลย"
ต้องมาดูท่าทางเพราะคิดว่าคำบรรยายไม่ไม่พอเพียงสำหรับอาการดีใจของมัน
"ถูกใจที่สุดเลยแก น้องมันใหญ่สมชื่อจริงๆ กรี๊ด ชั้นรักเค้า"
"นะ อีบ้า เป็นเอามากนะแก แค่ไหนล่ะที่ว่าใหญ่"
"บ้า ใครจะไปวัดล่ะแก แกดูนี่"
จะหาว่าผมลามกไหมถ้าจะบอกว่ามันชี้ให้ดูปากมันแล้วมันก็อ้า อีพัทเป็นคนปากกว้างนะครับ กว้างมากปากมันหนาๆเหมือนแองเจลลีน่า โจลี่ ประมาณนั้่นนะครับ
"คับอ่ะแก อ๊ายเริ่ดที่สุด เดี๋ยวชั้นขอตัวนะ"
"แหมนะ กะจะเอาให้คุ้มเลยว่างั้น แล้ววันนี้แกไม่ออกไปไหนเหรออีพัท"
"อุ๊ย ไม่ได้หรอกแก นานๆเจอของดีขอเสพสุขให้สาสมหน่อย ไม่ออกอ่ะ คงเป็นค่ำๆถึงจะไป แกก็เดินเล่นแถวนี้ก่อนสิ"
เฮ้อนะ ผมก็เซ็งไปตามระเบียบสิครับ จะทำอะไรดีล่ะทีนี้ ออกไปล่าเหมือนมันดีไหมเผื่อจะได้บ้าง แต่เอ๊ะไม่เอาหรอก ไม่อยากมีปัญหา แต่เอ๊ะ เกี่ยวอะไรกับมันเนี่ย ทำไมผมต้องเป็นกังวลเกี่ยวกับมันด้วยนะ ออกไปแรดดีกว่า แต่ขอกินข้าวก่อนเถอะ สรุปผมก็ต้องออกไปขับรถเล่นไปเรื่อยๆดีกว่าเนอะเพราะไม่มีอะไรทำ เบื่ออีพัทมาก รู้แบบนี้เมื่อคืนออกไปกับมันก็ดีนะเผื่อจะได้มากกบ้างสักคน
"ว่าไงคุณ ทำอะไร โทรฯไปตั้งหลายรอบ บอกมานะเอาใครมานอน"
ผัว เอ้ย ไอ้บ้านั่นโทรฯมาสิครับ ผมยังไม่ได้ดูโทรศัพท์เลยตั้งแต่ตื่น รีบจัดเพราะกลัวไม่ทันสุดท้ายก็ไม่ทัน ขึ้นไปเอากุญแจรถก็นะอารมณ์เสียทันที
"อะไรแก บ้าเหรอชั้นเพิ่งจะตื่น"
"อย่ามาหลอกผม ทำไมไม่รับโทรศัพท์"
"นี่ มากไปไหมแก ชั้นเหนื่อยชั้นก็นอนสิ เนี่ยกำลังจะออกไปหาเด็กมากกสักคน"
"อย่านะ อย่าหาว่าผมไม่เตือน"
"อย่าได้คิดจะมาเตือน เพราะเตือนชั้นก็ไม่สนใจ"
ผมเบะปากใส่มันไม่คิดเกรงกลัวอะไรนักหรอกครับ
"เหรอ ไม่กลัวจริงๆเหรอ"
"เชิดใส่ ทำไมชั้นต้องกลัว"
"หึหึ แน่ใจนะคุณ"
"ทำไม ชั้นไม่เคยกลัวแก แค่นี้นะคัน จะไปหาแท่งมายัดเล่น"
ผมกดวางสายไปแล้วเดินไปฉีดพรมน้ำหอมเพิ่มเติมสักหน่อย ดูหน้าดูผมหน่อย โอเคแล้วไปได้ ไอ้บ้านั่นมันโทรฯเข้ามาอีกแต่ผมไม่รับแล้วรำคาญ ขับรถเล่นดีกว่า ไปดูวังดีกว่า
"แกแล้วแกจะกลับเมื่อไหร่อ่ะ ชั้นเบื่อแล้ว"
ผมกลับมาตอนเย็นๆ ก็อีนังเพื่อนตัวดีมันไม่ยอมโทรฯหาสักที แหมนะพอได้ผู้ชายนี่ คำว่าเพื่อนลืมไปเลย
"อะไรกันแก เพิ่งมาเองนะ อยู่ต่อหน่อยสิ แกไม่หาสักไม้ล่ะ เอาเพื่อนน้องใหญ่ไหมล่ะแกจะได้ให้น้องเขาแนะนำให้"
"ไม่เอาหรอกแก ชั้นไม่ได้มั่วเหมือนแกนี่"
"อีนาย แหมพอมีผัวเป็นตัวตนหน่อยหาว่าชั้นมั่วเลยนะยะ ทีแต่ก่อนใครไม่รู้คันได้ทุกวี่ทุกวัน"
"นั่นมันแต่ก่อน ช่วยไม่ได้คนมันหน้าตาดีย่อมมีสามีเป็นตัวตน แกไม่กลับชั้นกลับก่อนนะ ก็ชั้นไม่มีเด็กเหมือนแกนี่"
"ไม่มีเด็กหรือว่าจะกลับไปหาผัวยะ เอาให้แน่ แหมทิ้งกันนะอีนาย"
"ทิ้งบ้าอะไรล่ะแก ก็แกดูมีความสุขดีนี่ ชั้นอยู่สิจะเป็นก้าง ซึ่งไม่อยากเป็นอ่ะนะ"
"บ้าแกก็ แหมอยากกลับก็กลับย่ะ อยากรู้จริงๆไอ้คุณหลวงนี่มันต้องมีอะไรดีแน่ๆถึงเอาคุณนายเพื่อนสาวร้าวราวแรดแรงร่านได้อยู่หมัด"
"อีพัท มากไปแก อันนั้นมันนิยามประจำตัวแกไม่ใช่เหรอ เออ งั้นแกให้โรงแรมเขาไปส่งพัทยาเองนะ ชั้นกลับล่ะ เซ็ง คนติดสัด"
"อีนาย"
ผมเดินลงไปเช็คเอาท์ออกจากห้องทันที ขับรถกลับด้วยอารมณ์ที่หงุดหงิดติดขัด โว้ย ทำไมผมไม่กินเด็กสักคนนะ ป่านนี้ก็ไม่ต้องมางุ่นง่านแบบนี้แล้ว เพราะไอ้บ้านั่นคนเดียว แต่เอ๊ะเกี่ยวอะไรกับมัน ผมนี่ท่าจะเป็นเอามาก อย่าบอกนะว่าผมชอบมันเข้าให้แล้ว ไม่มีทาง ผมต้องเชิดเข้าไว้ เชิดใส่ เรื่องอะไรจะไปรักไปชอบมันง่ายดายแบบนั้นแหมทีมันด่าว่าผมนะจำได้ดีเชียวล่ะ แต่เรื่องกินมันนี่ไม่เกี่ยวกันนะ ความสัมพันธ์ทางกายกับทางใจมันแยกส่วนกัน โฮะๆๆ
แต่ขับรถไกลๆคนเดียวนี่ก็เซ็งนะครับ เปิดเพลงก็แล้ว แหกปากก็แล้วทำไมมันรู้สึกว่ามันไกลจังเลย บรรดาดิว่าคนโปรด ไม่ว่าจะเป็นคนไหนเปิดหมดแล้ว โอ๊ยเซ็ง
"ทำไรต้อม"
เอ่อ ผมก็ต้องหาที่ลงนะครับ ไม่รู้สิท่าจะให้โทรฯไปหาไอ้หลวงผมรู้สึกว่าผมสู้ทางมันไม่ค่อยได้ เอ๊ะ ไม่สิ ผมสู้ได้แต่เหมือนมันมีเหนือมีใต้ แหมนะอย่าให้พูดเลยเหมือนคนมันมีประโยชน์เอื้อต่อกันอยู่นี่นะ อย่างน้อยผมก็พึงใจในท่อนตรงกลางลำตัวของมัน อิอิ
"ก็ช่วยพ่อเก็บปลาอ่ะพี่ เนี่ยดำเลย"
"อะไรแค่นี้บ่น ทีเตะบอลตากแดดไม่เห็นบ่น อย่ามาทำเป็นคุณหนูนะ"
"อ่านะ ตกลงโทรฯหาผมเนี่ยคิดถึงหรือว่าหาที่ระบายอารมณ์เจ๊"
กรี๊ด ดูมันสิครับ ผมอยากจะกรี๊ดใส่มันนะแต่ได้ยินเสียงของพ่อมันอยู่ใกล้ๆ กลัวเสียงร้อยแปดสิบหลอดของผมจะดังออกไป ขี้เกียจตอบคำถามผู้ใหญ่
"ไอ้ต้อม เกินไปแล้วนะ ทำไมชั้นโทรฯหาแกไม่ได้เหรอ อยากจะระบายหรืออะไรมันก็เรื่องของชั้น อย่าให้อยู่ใกล้ๆนะจะตบให้คว่ำเลย เดี๋ยวนี้เป็นเอามากนะลามปามนะแก"
"ฮ่าๆๆ ไปโดนใครเขาทำให้ไม่พอใจมาอ่ะ แหมนะเห็นผมเป็นที่รองรับอารมณ์ไปได้"
"ชั้นไม่ได้โทรฯหาแกเพราะอยากระบายอารมณ์นะไอ้ต้อม ที่โทรฯหาน่ะก็ตามเรื่องที่ให้ทำ ไปถึงไหนแล้ว แหมนี่ถ้าไม่โทรฯตามก็ไม่ทำอะไรเลยนะ เหมือนปล่อยเสือเข้าป่าหายเงียบไปเลยนะไอ้ต้อม ว่าไงถึงไหนแล้ว"
"ฮ่าๆๆ เป็นชุดเลยอ่ะพี่ ฟังไม่ทัน อะไรน้า"
"กรี๊ด ไอ้ต้อม"
เอาจนได้ โดนบ้างนะมันจะได้เข็ดได้จำ
"ฮ่าๆๆ อะไรกัดเหรอพี่"
เฮ้อ ผมว่ามาดนางร้ายผมมันจะมลายหายสิ้นก็เพราะไอ้นี่ล่ะครับ ฟังจากน้ำเสียงแล้วมันไม่ได้เกรงกลัวอะไรผมเลยนะ กรี๊ดใส่ก็แล้ว
"ชั้นเริ่มเบื่อแกแล้วไอ้ต้อม แค่นี้นะ"
"เฮ้ยพี่ อ๊ะๆ งอนอีก ผมเพิ่งคุยกับเขาไปวันนี้อ่ะพี่ เขาบอกเขามาทำงานที่พัทยา แต่ไม่ว่างแวะมาหา แต่เขาบอกมารับได้อ่ะวันที่ ๓"
มันรีบพูดครับเพราะกลัวว่าผมจะวางสาย แหมนะต้องให้ใช้ไม้นี้มันถึงจะยอม พูดดีๆไม่เป็นนะไอ้บ้านี่
"แล้วไงอีก ทำได้แค่นี้เองเหรอ"
"ฮ่าๆๆ แหมพี่จะให้ผมทำอะไรอ่ะ ก็ไม่ได้อยู่ใกล้ๆเขานี่ ถ้าอยู่ใกล้อาจจะลองไปทำอย่างที่พี่ทำให้ผมบ้าง"
"ไอ้ต้อม มีอะไรอีกไหม ชั้นขับรถ"
ดูมันครับ ผมจดไว้ในบัญชีแล้ว คอยดูเถอะเจอหน้าเมื่อไหร่จะเอาให้ทะลุทะลวง อย่าหาว่าใจร้ายนะ จะตบตีเลย โฮะๆๆ แล้วตามด้วยยัดเยียดความบริสุทธิ์ของผมเองให้มันสักยก อ๊าย เขิน
"แหมพี่ แค่นี้เขาก็ทะเลาะกับอีเบียร์แล้วนะ"
"หือ"
ผมหูผึ่งเลยครับ ตั้งใจฟังเป็นพิเศษ
"ยังไง เล่ามาเร็วๆ"
"ก็เห็นเขาบอกว่าอยู่กับน้องนะพี่ ตอนที่ผมถามตอนแรก บอกว่าทะเลาะกับน้องเพราะน้องกลับบ้านดึกประมาณนี้ล่ะพี่"
"อยากรู้จังว่ามันทะเลาะกันประมาณไหน"
"ไม่รู้ดิพี่ แต่วันนี้ก็คุยนะ แต่เขาเข้าๆออกๆ นานๆกว่าจะตอบอ่ะ แต่บอกว่ามาทำงานพัทยา"
"พัทยา มันมาเต้นอะโกโก้เหรอ แหลได้ใจมาก"
"อ่าๆๆ ผมว่าคงมากับอีเบียร์อ่ะพี่ เพราะเหมือนเขาเลี่ยงๆตอบยังไงไม่รู้"
"เหรอ ต้อม งั้นต้อมตอแยให้มากๆ อย่าให้ขาดช่วง โทรฯด้วยเลย"
"คร้าบ ตกลงไม่คิดถึงผมเหรอเนี่ย"
"อย่านอกประเด็นแค่นี้ อ๊ะ เชี่ยเอ้ย ขับรถยังไงวะ ได้หน้าปลาทู"
ตกใจสิครับ แหมก็อีรถสีดำคันที่เพิ่งจะตัดหน้าผมไปน่ะ เลวที่สุด ผมคุยโทรศัพท์ก็จริงนะแต่ผมเสียบสายใส่หู ตาก็มองถนนตลอด มันแซงปาดหน้าไปเลยนะ โมโห ต้องเอาเรื่อง
"เอ้ย มีอะไรอ่ะพี่"
"ไม่มีอะไร เออ ต้อมแค่นี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่โทรฯกลับ"
รู้จักชั้นน้อยไป ปาดหน้าชั้นเหรอ ต้องปาดคืน เชิดใส่ ผมเหยียบคันเร่งพอใกล้ๆถึงมันก็เหยียบมิดเลยครับ ไม่ดีนะ แต่ไม่ยอม ผมปาดหน้ามันทันทีที่กะว่ารถตัวเองจะผ่าน
"เป็นไงๆ ถนนป๊ามึงเหรอ ฟายเอ้ย"
ไม่รู้นะผมว่าคนที่ขับรถจะมีบริบทนี้เกือบทุกคน จะมีไหมถ้ามีใครมาทำให้เราตกใจระหว่างขับรถ แล้วเราก็บอกมันว่า "อุ๊ย ขอบคุณจ้าที่แซง น่ารักจังที่ปาดหน้า" มีเหรอ ไม่มีหรอกผมว่า มีแต่จะปล่อยตัวประหลาดออกมายั๊วะเยี๊ยะเต็มรถล่ะสิไม่ว่า ผมขับต่อไปยืดหลังให้ตรงๆมันก็แซงต่อไปนะครับ เอ๊ะ เหมือนมันมากันสองคน แต่เชิดใส่กลัวที่ไหน
"อ๊ะ ไม่ยอมเหรอ"
ไม่อยากตามล่าแบบนี้เลยนะครับ แต่รถคันนี้มันคุ้นตาจังเลย สีก็คล้ายแม้จะมืดก็เถอะ สาดไฟใส่หน่อยดีกว่า กรี๊ด นั่นมันรถไอ้เรย์นี่ คนในรถก็น่าจะเป็นไอ้เรย์กับอีเบียร์ ช่างน่าขันสิ้นดีเพิ่งจะพูดถึงอยู่แท้ๆ ถือเป็นโชคของผมก็แล้วกันและก็ถือว่าเป็นคราวซวยของมัน บอกแล้วนะว่าอย่าให้ร้าย
"พี่ ผมโทรฯไปหาเขาอ่ะ เขากำลังทะเลาะกัน"
ไอ้ต้อมส่งข้อความเข้ามาครับ ผมเหลือบสายตาไปมองก่อนตัดสินใจ อ้อ แบบนี้นี่เองถึงกล้าขับรถปาดหน้าชั้น เพราะปกติไอ้เรย์มันขับรถช้าจะตาย ไม่ทันใจผมเท่าไหร่นะแต่ก่อน ไอ้ต้อมบอกว่ามันอยู่พัทยาไม่น่าเชื่อว่าโลกมันจะกลมขนาดนี้ นิย๊ายนิยาย แต่เอาเถอะ เจอกันหน่อยเถอะไอ้เรย์ ผมเหยียบคันเร่งไปให้ใกล้มันมากที่สุด ไล่อยู่อย่างนั้นจนถึงทางก่อนขึ้นโทลเวย์ รถไม่เยอะหรอกครับเวลากลางคืน มันมีสัญญาณไฟจราจรอยู่ข้างหน้าพอดี มันชะลอรถแต่ผมไม่
"โครม"
"นี่แน่ะ"
ผมเป็นบ้าไปแล้วใช่ไหม หึหึ ไม่บ้าหรอกแต่จงใจ ตั้งใจ รถชั้นดาวน์ให้มันนี่ รู้ดีว่าประกันชั้นหนึ่งมันหมดอายุเมื่อไหร่ ขอสักทีเถอะนะเรย์
"ขับรถยังไงวะ ออกมาคุยกันเลย"
ไม่อยากจะทำแบบนี้นะแต่คิดอะไรไม่ออก จะทำหน้ายังไงนะถ้าเจอหน้ามัน
"อ๊ะ โทษทีพอดีไม่ทันมอง"
ผมลดกระจกรถลง กระโปรงรถผมยุบเลยนะ แต่ท้ายรถมัน ฮ่าๆ แรงไม่แรงก็ถุงลมนิรภัยออกมาตีหน้ามันเลยนะครับ ผมนี่ท่าจะประสาทไปแล้ว แต่เอาเถอะ บอกแล้วอย่าให้ร้าย มันฝังใจ จะทำแบบนี้ใครจะทำไม เชิดใส่
"กะ แก ไอ้นาย"
ดูมันทำท่าเหมือนกับเห็นผีก็ไม่ปาน แหมนะผมก็ลงจากรถทันทีกะจะตบกกหูมันสักหน่อย
"อ๊ะ คะ ควาย เอ้ย เรย์ ตายจริง ชนคนกันเอง อุ๊บส์"
ผมเอามือทำท่าปิดปากดัดจริตตกใจแล้วเดินไปดูหน้ารถ เอ่อ สลดนิดหน่อยนะครับ ตายแล้วไอ้แก่ผม คงเข้าอู่อีกนาน แม่ขอโทษนะลูกต้องแลกลูกกับรถโกโรโกโสแบบนั้นไม่คุ้มเลยจริงๆ
"ทำไมไม่มอง ขับรถยังไงอยากตายเหรอ"
เอ่อ มันตะคอกอยู่ข้างหลังผมนะครับ แหมไอ้นี่ ชั้นน่ะไม่ได้อยากตายหรอกนะ แต่อยากให้แกสองคนนั่นล่ะที่ตาย
"ก็ไม่ได้ตั้งใจนี่ เจ็บไหมอ่ะเรย์"
ผมแถเข้าไปหามันทำท่าจับ มันไม่มีบาดแผลอะไรหรอกนะครับ ผมไม่ได้กะเอาให้ตายอย่างที่พูดหรอก แค่ระบายอารมณ์ แต่ตอนนี้อยากรู้ว่าคนที่นั่งอยู่ข้างๆมันจะเป็นยังไง แต่ไอ้เรยืนี่มันก็คงจะรังเกียจผมอยู่ไม่น้อยเหมือนกันนะ แหมกระแดะทำท่าสะบัดมือผมออก อยากจับตายล่ะ
"ซ่อมรถให้ด้วยเลยนะ เสียเวลาเที่สุด เจอแกนี่ซวยจังเลย"
"อุ๊ยตาย ใจตรงกันเลยอ่ะเรย์ ถึงว่าเจอตัวเอี้ยวิ่งตัดหน้ารถ ไม่คิดเลยว่าจะชนพ่อมัน"
"มึง"
"อะไร ถ้าไม่อยากเสียเวลาก็เรียกประกัน ของชั้นน่ะชั้นหนึ่ง เร็วนะรีบเหมือนกัน"
ผมเปลี่ยนเสียงและทีท่าเพราะไม่มีความจำเป็นอะไรที่จะต้องไปแสดงละครน้ำเน่าใส่มัน
"เฮีย เจ็บ เบียร์เจ็บ"
หึหึ เมียมันคลานออกมาจากรถ เห็นแล้วน่าสงสารจังเลยครับ น่าสงสารจนอยากเข้าไปกระทืบซ้ำ แลดูป่าเถื่อนไปไหม
"เจ็บตรงไหนไหมเบียร์ เดี๋ยวเฮียจะเรียกร้องค่าเสียหายจากมัน มันจงใจ"
แหมรักกันจริ๊ง ผมแสยะปากใส่
"เรียกได้ก็เรียกนะเรย์ อุ๊ย น้องเบียร์เป็นไงเจ็บมากไหม เข้าที่หรือยังจ๊ะข้างหลังน่ะ"
ผมเดินเข้าไปกอดอกยืนดูใกล้ๆ บอกตามความจริงถ้าไม่กลัวโดนใครๆเขาประนาม ผมน่ะอยากจะถุยน้ำลายใส่หน้ามันจังเลย มันกอดไอ้ควายเรย์ไว้นะแต่มันแสยะปากใส่ผมทำตาเหมือนในละครอีกต่างหาก ต๊าย นี่ยังนึกเลยนะเนี่ยว่าผมเองกำลังรับบทน้องน้ำหวานอยู่
"แกพูดอะไร อะไรเข้าที่"
"ไม่มีอะไรเฮีย เฮีย อย่าไปฟังคนบ้า นี่พี่เขาคงยังรักเฮียอยู่แน่ๆเลย ตามราวีไม่ยอมเลิก"
"ผิด ใครยังรักจ๊ะ คนอย่างชั้นน่ะเหรอจะรักควายแบบนี้ ที่ถามว่าเข้าที่หรือยังน่ะก็ช่วงล่างไงจ๊ะเรย์ เอ๊ะ หรือว่าเรย์ไม่ทันสังเกตว่ามันหละหลวมไปนะ จะไม่ให้มันหลวมได้ยังไงเนอะ ก็เล่นล่อซะหลายดุ้นแบบนั้นน่ะ"
"มึงพุดอะไร กูฟ้องมึงได้นะไอ้นาย ปากหมา"
"ใช่ชั้นปากหมา แต่ไม่คิดเหรอว่าชั้นจะพูดทำไมในเมื่อไม่มีหลักฐาน จริงไหมจ๊ะน้องเบียร์"
"เฮีย เบียร์ไม่อยากฟังคนบ้า พาเบียร์ไปนั่งที ฮือๆ"
แหมอีนี่ สตอเบอร์รี่ได้โล่ห์จริงๆอดทนไว้ๆ ผมเชิดหน้าใส่มันสองตัวแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นโทรฯหาประกัน คุยไม่นานหรอกครับ ผมรู้ว่าผมผิดแต่ผมจะไม่ยอมรับผิด หึหึ เอาสิ มีปัญญามาทำอะไรชั้น ตั้งแต่ร้ายมาผมรู้สึกว่าวันนี้ล่ะคือนางร้ายตัวจริง โฮะๆๆ สะใจที่สุดแม้รถจะพังก็เถอะ แล้วนี่จะกลับเข้ากรุงเทพฯยังไงวะเรา เชิดใส่ หน้าตาดีย่อมมีทางให้เดินเสมอ เข้าไปเปิดเพลงฟังในรถดีกว่า จะเปิดได้ไหมเนี่ยลูกแม่ นานเหมือนกันนะกว่าที่ประกันจะมา ขี้เกียจจะคุยกับตำรวจ
"แกจะเอายังไงนาย"
"เอาอะไร รอตำรวจ รอประกันไง อย่ามาชวนคุยได้ไหมจะฟังเพลง รำคาญ"
แหมนะก่อนหน้านี้ยังแทนตัวผมว่ากูมึงอยู่เลย มันคงคุยกับประกันของมันแล้วล่ะครับ หน้านี่ไม่บอกก็รู้ว่าคงไม่ส่งเขามาหลายงวดแล้วสินะ หงิกมาเชียว
"ค่าเสียหายน่ะจะชดใช้ยังไง"
"อ้าว นี่แกพูดไม่รู้เรื่องเหรอเรย์ รอตำรวจ กับรอประกันไง"
ผมพูดช้าๆเน้นทีละคำ มันกำหมัดแน่นเลยครับ ที่จริงไม่ต้องรอตำรวจหรอกนะเพราะประกันผมชั้นหนึ่งคงซ่อมให้มันด้วย ซ่อมรถผมด้วยล่ะ แต่อยากจะกวนมันเล่นเฉยๆนี่ล่ะครับ เป็นโรคจิตนะผมน่ะไม่ต้องรุมประนามนะครับเพราะรู้ตัวดี โฮะๆ เชิดใส่ ขอเลวแบบจริงๆจังๆให้สมบทบาทสักทีเถอะ เป็นนางงามมานานแล้ว คอยดูเถอะ มันไม่จบแค่นี้หรอกนะ ชั้นจะร้ายให้ถึงแก่นกันไปเลย
เขียนโดย อิ๊กกี้
ปล. ตอนนี้อาจจะออกนอกลู่นอกทางไปบ้างนะครับ แต่ ก็ "เชิดใส่" อิอิ เอาน่ามันไม่เลวร้ายแบบนั้นหรอกน่า เพราะเห็นเพื่อนๆบอกนางร้ายผม ฮาๆโก๊ะๆ ก้เลยจัดหน่อยนึง นิ๊ดเดียวเองน้า จุ๊บๆๆ
ปล....อยากทะเลาะกับแฟนอ่ะ แต่มะมีแฟน แว้กกกกก
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
