องก์ ๒๑
การนั่งรอประกันนี่มันก็นานเหมือนกันนะครับจะหลับอยู่แล้ว ไอ้ตัวหางแดงนั่นก็คอยมาวอแวถามจะเอาค่าเสียหายอยู่นั่นล่ะ มันนี่ท่าทางพูดไม่รู้เรื่องจริงๆ แต่ก่อนผมจะเผลอหลับไปก็มีสายเข้า
"เยส"
ผมร้องออกมารีบถือโทรศัพท์ออกมานอกรถ ต้องชำเลืองมองศัตรูก่อนสิ เพราะคนที่โทรฯเข้ามามันเป็นจังหวะที่เหมาะเจาะพอดี
"อยู่ไหนเนี่ยคุณ โห กว่าจะรับสาย"
"หลวงเหรอ เค้ารถชนอ่ะ"
เอ่อ ต้องเข้าใจผมนะครับ พูดเสียงดังๆเสียงออดอ้อนนี่ล่ะ สายตาก็เย้ยหยันไอ้เรย์กับเมียของมันอย่างเต็มที่
"เฮ้ย ชนที่ไหน เป็นอะไรไหมคุณ"
ผมก็บอกที่มันไปนะครับไม่รู้หรอกว่าที่ไหน มืดจะตาย
"เค้ากลัวอ่ะหลวง เค้ากลัว"
"เดี๋ยวผมไปหา"
"อ๊ะ หลวงอยู่สระบุรีนี่ ไม่เป็นไรหรอก มันไกล"
"แล้วคุณจะกลับยังไง ประกันมาหรือยัง เจ็บตรงไหนไหม"
แอบปลื้มใจนะน้ำเสียงมันดูห่วงใยจริงๆด้วยล่ะ อิอิ
"ยังเลย ถ้าหลวงมาด้วยก็คงดีนะ เค้าจะได้ไม่ต้องเผชิญชะตากรรมแบบนี้คนเดียว กลัว เค้ากลัว"
โอ๊ย เหนื่อยรู้สึกว่าตัวเองขยายไร่สตอเบอร์รี่อีกหลายร้อยไร่แล้ว
"เป็นอะไรมากไหมคุณ ทำไมพูดจาแปลกๆ อิอิ แต่ชอบนะ"
อ้าวนะดูมัน แหมถ้าชั้นไม่แกล้งคนเนี่ยอย่าหวังว่าจะได้ยินนะไอ้บ้า
"เค้ากลัวนะหลวง อยากกอดหลวงจังเลย"
"เอ่อ"
"อุ๊ย ประกันมา หลวงเดี๋ยวเค้าโทรฯหาน้า คิดถึงหลวงที่สุด"
วางสายไปเลย แล้วยิ้มพราวแต่พยายามตีหน้าเศร้าไว้
"ไหนบอกคบกับพี่ต้อม"
อีเบียร์นี่มันก็วอนหาเรื่องนะครับ ต๊าย ไม่คิดว่าจะได้ผลรวดเร็วปานนั้น
"ต้อมอะไรจ๊ะน้องเบียร์"
ผมถลึงตาใส่แต่ทำเสียงหวาน คราวนี้ไม่ใช่แต่อีเบียร์นะครับที่ทำหน้าตาตื่น ไอ้เรย์ก็ด้วยมองหน้าผมแล้วมีเครื่องหมายคำถามอยู่บนหน้าผาก
"ก็พี่ต้อม เอ่อ พี่ต้อมที่เห็นเดินด้วยกันวันนั้นอ่ะ"
"อ้อ น้องต้อมน่ะเหรอ ก็น้องต้อมเขาอยากมีแฟนนี่จ๊ะน้องเบียร์ พี่แค่เดทเฉยๆ ไม่คิดว่าเด็กมันจะอยากคบเป็นแฟน แต่ตอนนี้พี่ก็ไม่ได้ติดต่อแล้วนี่ น้องมันก็ไม่ได้ติดต่อมา คือคนมันหน้าตาดีอ่ะนะ ใครๆก็อยากได้ ไม่เน่าฟอนเฟะเหมือนใครบางคน แต่เอ๊ะวันนั้นพี่ก็เห็นเราเดินกับน้องอีกคนนี่ ดูสวี้ทสวีท"
มันอ้าปากเหมือนจะด่าผมนะ แต่พอดีประกันดันมาซะก่อน ผมก็เข้าไปบอกเขาว่าเกิดอะไรขึ้น
"ก็เขาเบรคกระทันหันอ่ะ ผมเลยแตะเบรคไม่ทัน เหมือนเขาสองคนทะเลาะกันในรถด้วยล่ะครับ ขับรถส่ายไปมา เนี่ยผมเลยเสียสมาธิ"
หึหึ ไหนๆก็สตอฯแล้วขออีกสักไร่สองไร่หน่อยเป็นอะไรล่ะ ประกันก็เดินไปคุยกับไอ้เรย์ถ่ายรูปอยู่ดูความเสียหาย เห็นอีเบียร์มันเดินไปที่ขอบถนนนะครับ เดินตามสิ มันเป็นทีของมันที่มันจะโดน
"ว่าไงอีปลิง เมื่อกี๊แกทำหน้าทุเรศใส่ชั้นเหรอ"
ผมจับบ่ามันไว้แล้วกระชากกลับมา
"อะไร อย่ามายุ่งนะ ไม่ได้ว่า"
"ตอแหล แต่ช่างเถอะ ไม่ได้ว่าแต่ชั้นไม่ถูกชะตากับแก อีปลิงนรก"
"ชั้นก็ไม่ชอบแกเหมือนกันล่ะ อีตอแหล"
ฮ่าๆๆ สะใจที่สุด ด่าเลยจะได้ประทุไฟโมโหในใจให้มันโหมแรงยิ่งขึ้น มันหันหลังให้ผมทันที ตรงนั้นมันก็ไม่ได้ลับตาคนหรอกนะครับ ไอ้เรย์มันก็คอยมองอยู่ ผมเองก็อาศัยชำเลืองมองตอนที่มันเดินอ้อมไปอีกทางของรถกับประกัน ผมเตะขาอีเบียร์ที่มันกำลังจะก้าวขึ้นขอบถนนทันที
"โอ๊ย"
"ตายแล้วน้องเบียร์หกล้ม"
กระแดะร้องออกมาเสียงเบาๆ หวานๆ ไม่มีใครได้ยินหรอกนอกจากมันกับผมเพียงสองคน
"เพียะๆๆๆ ปึ๊กๆๆ นี่แน่ะๆ แกปากดีเหรอ อีชาติชั่ว แกคิดว่าแกเป็นใคร เกิดเมื่อวาน จำไว้ ชั้นกับแกกระดูกมันคนละเบอร์กัน อย่าได้คิดมางัดข้อ"
ผมโหดร้ายไปไหมถ้าจะบอกว่าพอมันล้มคว่ำลง และหลังจากที่ผมทำท่าร้องออกมาด้วยเสียงอันหวานนุ่มนวลไพเราะสเนาะหูแล้ว ผมก็ปรี่เข้าหามันเหมือนแม่สิงห์เจอลูกกระต่าย ตะปบมันด้วยฝ่ามือที่ไม่ได้แบ แต่ทำไมเสียงมันดังเหมือนตบด้วยฝ่ามือก็ไม่รู้ ตบรัวเร็วสามสี่ที ตามด้วยต่อยท้องมัน จบด้วยจิกหัวมันกระแทกลงกับพื้น เป็นยังไง ร้ายพอไหม เอ๊ะ หรือว่ายัง
"โอ๊ย กรี๊ด ช่วยด้วยๆ เฮีย"
มันกรีดร้องขึ้น ผมก็แสดงละครบทใหม่ทันที เอาเป็นรับบทอีเย็นนางทาสหน่อยเป็นไร
"โอ๊ย น้องเบียร์ ทำไมทำแบบนี้"
ผมเอามือลูบพื้นถนนแล้วมาป้ายตามหน้า ต๊าย สิวจะขึ้นไหมเนี่ย แอบหวั่นในใจ
"ทำอะไร ไอ้นาย มึงทำอะไร"
ผัวมันปรี่เข้ามาประกันก็วิ่งตามมา
"มันทำร้ายเบียร์ เฮีย"
"น้องเบียร์ ทำไมน้องเบียร์เป็นคนแบบนี้ ฮือๆ พี่หวังดีแท้ๆเห็นหกล้ม จะเข้าไปช่วย แต่มาถีบพี่ออกมา ใจดำที่สุด เด็กอะไรไม่รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ ฮือๆๆ คุณประกันช่วยด้วยครับ ผมไม่ได้แตะตัวน้องเขาเลยนะ"
เป็นไงล่ะ ร้องไห้ไม่ได้มีแค่เสียงและท่าทางนะจะบอกให้ มีน้ำตาที่หลั่งไหลออกมา บวกกับท่าทางคร่ำครวญประหนึ่งจะขาดใจ ผมทำท่าเกาะพื้นถนนอยู่แล้วคลานเข้าไปหาประกัน เอ่อ ประกันผมมากันสองคนนะครับ คนมีอายุกับเด็กหนุ่มๆ แต่อ๊ะๆ ไม่ได้มองหรอกนะ แต่ว่าไปแล้วผมคลานเข้าหาเด็กหนุ่มนะเออ อิอิ มีบ้าง
"ตอแหล เฮีย มันตบเบียร์ ดูสิ"
อีนี่มันก็หน้าหนานะครับ ผมตบแรงนะแต่หน้ามันแค่แดงๆไม่มีเลือดออกมาเลย ว้า ออกแรงน้อยไปแน่เลย
"มึงทำอะไรนาย หา"
"ทำไม ทำไมถึงคิดว่านายทำล่ะเรย์ เรย์อยู่กับนายมากี่ปี ทำไมเรื่องแค่นี้เรย์ก็ดูไม่ออกว่าอะไรเป็นอะไร น้องเบียร์ พี่เรย์น่ะพี่ไม่ได้รักแล้ว พี่ไม่ได้อยากได้คืนนะ พี่หวังดีจะเข้าไปช่วย แต่น้องเบียร์ทำไมทำกับพี่แบบนี้ แล้วนี่อะไรพี่โดนน้องเบียร์ทำร้ายเหมือนกันพี่ยังไม่ได้เรียกร้องเลย ฮือๆ"
เอาสิอีเย็นก็อีเย็นเถอะมาเจอนายพลหน่อยสิ ผมร้องไห้พูดออกไปทั้งน้ำตาเกาะแขนของประกันหนุ่มเอาไว้ ไอ้เรย์มันจะปรี่เข้านะครับ แต่ประกันหนุ่มกันเอาไว้ คิดๆไปแล้วนึกว่าตัวเอง เป็น แอน ทองประสม โอ๊ย ชนะเลิศ
"อย่ามีเรื่องกันเลยนะครับ ผมจะติดต่อไปทางประกันของคุณ เห็นลูกค้าบอกว่าคุณเบรคกระทันหันเลยกะจังหวะไม่ถูก ส่วนเรื่องซ่อมทางเราจะพิจารณาให้นะครับ"
"เฮ้ย พูดอย่างนี้หมายความว่ายังไงวะ มันจงใจชนผมก็เห็นๆอยู่"
"คุณครับ ไม่มีใครเขาอยากจะซ่อมรถของตัวเองเพียงเพราะจงใจจะชนใครเพราะความสนุกหรอกนะครับ เอาเป็นว่าเดี๋ยวผมตามเรื่องให้"
กรี๊ด น่ารักที่สุด ผมเดินอ้อมไปอีกทาง ให้ตายเถอะยังไม่สุดเลยนะกับการตบอีเบียร์นี่น่ะ อยากจะตบอีกสักสิบทีสามสิบทีเลย
"เดี๋ยวผมให้น้องเขาไปส่งนะครับ ส่วนรถเดี๋ยวผมจะเรียกให้ทางศูนย์มาเอา"
"ขอบคุณนะครับพี่ ลำบากแย่เลย"
ผมยังสะอื้นอยู่ฮึกๆ แต่ก็ต้องรีบเดินตามประกันหนุ่มไปขึ้นรถ แต่ก่อนขึ้นรถผมก็ยิ้มหวานให้ไอ้เรย์กับโบกมือให้อีเบียร์นิดหน่อย ทำท่าเหมือนนางงามได้มงกุฎ โอ๊ย เหนื่อยจัง แสดงละครนี่ใช้พลังเยอะเหมือนกันนะ
"กินอะไรไหมครับน้อง เดี๋ยวพี่เลี้ยง"
ผมเอ่ยถามขึ้น ไม่ได้อยากจะอะไรกับเด็กมันหรอกนะครับ แต่อ๊ะ เอาสักหน่อย หยอดๆเผื่อได้ อิอิ
"เอ่อ ไม่เป้นไรครับพี่ พี่ท่าทางจะเหนื่อยนอนพักก็ได้นะครับ อีกไกลกว่าจะถึงกรุงเทพฯ"
"อืม หิวก็บอกนะครับ"
เออๆ ก็ได้ ไม่เอาก็ไม่เอาวะ แหมนะ นอนดีกว่า นอนหลับตาไปสักพักก็หลับไปเลย ทำไมผมชอบจังนะกับการที่มีคนขับรถให้นอนเนี่ย รู้สึกตัวตื่นเพราะน้องมันมาเขย่าตัวนั่นล่ะครับ อะไรกันเพิ่งจะถึงแยกบางนาเอง ผมบอกมันไปว่าอยู่ซอยอ่อนนุชแล้วก็ลุกขึ้นมานั่งตาปรือ ถึงห้องก็นะเกือบตีหนึ่ง ให้เงินน้องเขาไปที่มีน้ำใจมาส่งแล้วก็กลับขึ้นไปอาบน้ำนอน เฮ้อ ชีวิตทำไมมันวุ่นวายแบบนี้นะ
"คุณๆ เป็นไงบ้าง"
ผมรู้สึกตัวตื่นขึ้น ด้วยความเคยชินหรือเปล่าไม่รู้เอาโทรศัพท์มาวางใส่หู
"อืม อยู่ห้องแล้ว นอนอยู่"
"ฮ่าๆๆ เฮ้ย นี่ผมอยู่นี่ ทำไรอ่ะ ตลกว่ะ"
"หือ แล้วโทรฯมาทำไมวะ คนนอนอยู่นะ"
"ฮ่าๆๆ ใครโทรฯ นี่ผมอยู่นี่"
"อ๊ะ แก แกมาเมื่อไหร่"
สะดุ้งสิครับ ต๊าย นึกว่าผี
"เพิ่งถึง นอนอะไรมากมายคุณ นี่มันสิบโมงแล้วนะ"
"อ๊ะ มาได้ยังไง มาเอ่อ"
เอ๋อไปเลยผม ก็มันเล่นนั่งข้างๆเตียงเอามือลูบหน้าผมอยู่ อ๊ะ จับอะไรมาหรือเปล่าเนี่ย
"ก็มาเมื่อเช้าขับรถมา เป็นห่วงไง แต่ท่าทางคุณไม่เป็นไรนี่ ไหนเจ็บตรงไหนหรือเปล่า"
"ไม่มี จะนอนต่อ ออกไปก่อนได้ไหม"
ผมแอบเขินมันนะ อิอิ มีผู้ชายเป็นห่วงด้วยล่ะขอบอก
"ไหน บุบสลายตรงไหนหรือเปล่า"
มันกระโจนขึ้นเตียงเลยครับกอดตัวผมไว้จะก้มลงมาจูบ
"อ๊ะ อย่านะ"
"อ้าว ทำไมล่ะ อย่าบอนะว่าให้ใครแหย่มา"
"นี่แก มากไปแล้วนะ อย่า นี่อย่าเพิ่งไปแปรงฟันก่อน"
อ๊าย เขินจัง แต่เชิดใส่รีบลุกดีกว่า ผมรีบเข้าห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันแล้วค่อยกลับออกมาใหม่ ไม่ได้หรอกนะ เผื่อมันจูบกลิ่นปากในตอนเช้านี่ เหอๆๆ เผลอๆมันอาจจะหน่ายไปเลยก็ได้นะ
"ลงทุนนะเนี่ย"
"ว่าไง ต้องการอะไร"
ปากก็พูดไปอย่างนั้นล่ะครับ แต่ผมก็กระโดดขึ้นเตียงไปแล้ว
"ไหนยังเหมือนเดิมอยู่หรือเปล่า"
"พิสูจน์สิ"
"แน่นอนอยู่แล้ว กี่รอบดีคุณ"
"บ้า"
ทำท่าอายหน่อยนะพอให้รู้ว่าเราไม่ใช่คนชอบเรื่องแบบนี้ อิอิ แต่ในใจคิดไว้สามก็น่าจะพอเพราะไม่ได้เจอมันสองสามวัน อ๊าย ขอตัวก่อนน้า
"อ๊ะ อย่าเอานิ้วแหย่ไม่ชอบ"
ผมดึงหน้ามันออกตอนที่มันจูบเพราะมันเอานิ้วแหย่เข้าไปในช่องหลืบเร้นลับของผม
"เจ็บเหรอ"
"ไม่ชอบ จะแหย่ก็เอาไอ้นั่นแหย่เลย"
มันยิ้มนะครับ อ๊าย อายจังจะมีใครว่าผมแรดไหมเนี่ย ก็ไม่ชอบจริงๆนะเอานิ้วมาแหย่เนี่ย คันๆยังไงไม่รู้ มันไม่เต็มกระมังก็เลยคัน
"คิดถึงผมบ้างไหม"
"ไม่ ถามทำไม อ่า อย่ากระแทกแรงดิ"
"เจ็บเหรอ"
"อิอิ เสียวสิ เดี๋ยวมันเสร็จไว"
อ๊าย อายที่สุดไม่อยากจะบรรยายเลยนะตอนบนเตียงแบบนี้ แลดูเหมือนลำยองยังไงไม่รู้ แต่ก็ผมรู้สึกแบบนี้จริงๆนี่ ไม่ได้ดัดจริตเหนียมอาย มันตอกมาแต่ละที กรี๊ด ถึงที่สุดสะท้านถึงทรวง ช่วงนี้เป็นอะไรไม่รู้เวลามีอะไรกับมันแล้วผมถึงเร็วมาก พอเสร็จแล้วก็เหมือนกับว่าไม่พอ ไม่อิ่ม ขอเพิ่มอะไรแบบนี้
"เป็นไงล่ะ เหมือนเดิมหรือเปล่า"
ผมถามขึ้นหลังจากที่เราถึงฝั่งฝัน มันก็นอนแผ่อยู่ข้างๆ ให้ตายเถอะทำไมมันไม่ยอมลงนะของๆมันน่ะ คลึงเล่นหน่อยเถอะ เนี่ยน่ะเหรอท่อนที่อยู่ในตัวชั้นเมื่อครู่ อิอิ น่ารักจัง
"อืม แสดงว่าไม่ได้ใคร"
"นี่แก ชั้นไม่ได้ร่านอย่างนั้นนะ เป็นบ้าเหรอ"
"อ้าวจะไปรู้เหรอ เห็นบอกจะไปหาเด็ก"
"แหมนะ นี่แสดงว่ามองชั้นในแง่นั้นมาตลอดล่ะสิ"
"เปล่าซะหน่อย อย่าไปวอแวกับใครนะคุณ ผมจริงจังนะ"
"หือ อะไรนะ จริงจังอะไร"
ผมทำท่าเป็นไม่ได้ยิน
"ก็ผมคบกับใครคบทีละคนอ่ะ"
"เหรอ แต่ได้ข่าวเป็นผู้ชายนี่ ทำใจได้เหรอจะมีเมียเป็นเกย์น่ะ ผู้หญิงมีไข่น่ะจำได้ไหมเคยบอก"
"คิดแล้ว ถามแม่แล้ว"
กรี๊ด ผมสะดุ้งลุกครึ่งนั่งทันที
"อะไรนะ"
"ก็ถามแม่แล้วไง ว่าถ้ามีลูกสะใภ้มีไข่เอาไหม"
หน้าร้อนชาไปหมดแล้วครับ หน้าตามันไม่ได้พูดเล่นเลยนะ
"เวอร์แล้ว ชั้นไม่ได้จะจริงจังอะไรกับแกนะ อย่ามา"
"เฮ้ย ไม่ได้นะ แม่ผมโอเคแล้ว"
กรี๊ด กรี๊ด กรี๊ด อ่ะให้สามที นี่มันเป็นบ้าไปแล้วเหรอ อะไรกัน ผมไม่ได้คิดจริงจังอะไรกับมันจริงๆนะ แค่ชอบแท่งนั้น อิอิ เฉยๆ แต่นี่มันจริงจังขนาดนี้เชียวหรือ
"บ้าเหรอแก เราเพิ่งรู้จักกันไม่นานนะ แกมั่นใจแล้วเหรอว่่าแกคู่ควรกับชั้น"
เออ ผมไม่เข้าใจอยู่อย่างหนึ่ง เวลาพูดประโยคทำนองนี้ทำไมเราต้องไปถามเขาว่า "นายมั่นใจแล้วเหรอว่าเราคู่ควรกับนาย" โอ๊ยตายแลดูด้อยค่ามาก ไม่รู้สิผมมีค่าเสมอแม้ว่าจะไม่มีใครเห็น แต่คนๆหนึ่งที่เห็นและรู้ดีอยู่แก่ใจก็คือตัวผมเอง ผมไม่เคยอายตัวเองไม่เคยประเมินค่าตัวเองว่าต่ำหรือด้อยไป เชิดใส่ มีค่าซะอย่างใครจะทำไม
"ก็ ลองๆคบกันไง"
"ต๊าย เรื่องแบบนี้มาลองไม่ได้หรอกนะ แกแหย่ชั้นหลายทีแล้วนะ ลองบ่อยๆชั้นก็เสียหายสิ"
"อ้าว ก็ผมจะรับผิดชอบอยู่นี่ไงล่ะ ไม่อยากมีเหรอผัวน่ะ"
กรี๊ด ดูมันสิครับ อายเลยอ่ะ ผมเอาหน้าซุกลงในผ้าห่มแอบอมยิ้ม อย่ามาถามสิว่าอยากมีไหม อยากนะ อิอิ จากใจ อยากมาก
"หือว่าไงล่ะ"
มันก็นะไม่ยอมแพ้ดึงผ้าห่มออกเอาหน้ามาถูหน้าผม อ๊ะ หนวดเป็นตอๆจะข่วนชั้นไหมเนี่ย อ่า เพลินดีนะ
"ก็อยาก แต่ดูๆกันไปก่อนก็แล้วกัน เป็นผัวชั้นมีข้อบังคับหลายอย่างนะจะบอกจะรับได้เหรอ"
ผมแกล้งพูดไปอย่างนั้นล่ะครับ ไม่คิดนะว่าจะได้กันกับไอ้หลวงนี่ แค่นึกสนุกเฉยๆ
"อะไรบ้างล่ะ แต่เป็นเมียผมก็มีข้อบังคับเหมือนกันนะ"
อ้าว นั่นไงครับ แหมนะมันยอมผมที่ไหน
"งั้นไม่เอาดีกว่า ท่าทางเยอะ ชั้นไม่อยากผูกมัดตัวเองกับใคร"
"อ้าว ซะงั้นคุณ ของผมแค่ไม่เจ้าชู้ ไม่นอกใจเป็นพอ"
มันรีบกอดตัวผมไว้เพราะผมก็ดัดจริตดิ้นหนีอ่ะนะ เรียกคะแนนหน่อย แต่ฟังจากน้ำเสียงมันแล้ว มันทำให้ผมรู้เลยว่าอีชะนีนั่นมันทำให้มันเจ็บอยู่มากแน่ๆ
"แค่นี้เองเหรอ"
"อย่ามาแค่นี้ แค่นี้น่ะทำยากนะคุณ"
"นี่แก ถึงจะมองว่าชั้นแรดยังไงชั้นก็มีหัวใจนะ ทำไมเหรอคนแรดๆไม่มีสิทธิ์มีผัวเดียวเมียเดียวเหมือนเขาเหรอ"
ผมจ้องหน้ามันเอาสิ คันปากมากเหมือนกันแหมนะ ทำไมเหมารวมว่าคนแรดๆร่านๆนี่ต้องอยากนอนกับใครดะมั่วไปซะทุกราย เอ๊ะ หรือว่าผมเป็นแบบนั้น ต๊าย กลับคำไม่ทันซะแล้ว
"เปล่า ไม่ได้ว่า ก็แค่บอกว่าทำให้ได้ล่ะ ผมไม่ต้องการอะไรมาก เพราะผมก็ไม่ได้เจ้าชู้"
"ฮึ นี่อย่ามาคุยกันเหมือนเรากำลังทำสัญญาตกลงปลงใจเป็นผัวเป็นเมียกันได้ไหม ถ้าแกจะได้เป็นผัวชั้นแกก็หนีชั้นไปไหนไม่รอดหรอก คุยเรื่องอื่นได้ไหม"
ผมแว้ดเสียงใส่มัน อย่างอื่นก็นะมือผมไม่ได้ว่างนี่ มันพร้อมอีกแล้ว อ๊าย สองแต้มกำลังตามมา ผมไม่ได้ตะกละนะแต่เหมือนมันโหยๆยังไงไม่รู้ครับ เอาสักหน่อย ไม่รู้เหมือนกันนะตอนนี้ผมไม่ได้รับบทนางร้ายหรือนางเอกใดๆแล้ว บทที่รับอยู่มันคือตัวตนของผมจริงๆ คือ แบบนี้ล่ะครับ อยากก็บอกว่าอยาก ต้องการก็บอกว่าต้องการไม่มีปิดไม่มีเม้ม แต่ว่าไปมันก็ไม่มีอะไรแตกต่างนี่เนอะ โฮะๆๆ
"อ๊ะ ทำไมรู้สึกเจ็บ"
ไม่ไหวครับเหมือนมันจุกๆเจ็บๆต้องดันหน้าท้องมันเอาไว้
"เจ็บเหรอคุณ"
"เจ็บ ถอยก่อนๆ"
"อ่า"
มันทำหน้าเหมือนเสียดายนะครับ ไอ้บ้าชั้นนี่สิจะตายอยู่แล้ว เอ๊ะ นี่ผมเป็นอะไรไม่เคยเป็น มันบวมแน่ๆเลยอ่ะ เชิดใส่ ไม่อยากมาครางเสียดายภายหลัง เอาวะ สู้ตาย
"เฮ้ยคุณ ไหนบอกเจ็บ"
"ไม่เป็นไร ชั้นไหว ดันเข้ามา เข้ามาเลย"
ท่าจะบ้าไปแล้วนะผมเนี่ย ตอนนี้ถือคติเกลือจิ้มเกลือ เจ็บก็ต้องทำเดี๋ยวมันก็หาย โอย แต่ไอ้นี่มันไม่ปรานีผมเลยจริงๆนะ ดูกระแทกเข้ามาแต่ละที เอาวะ ดันสู้โว้ย
"เจ็บมากไหมคุณ"
ฮือๆ ไม่อยากบอกเลยว่ายิ่งเจ็บยิ่งทำผลคือ เจ็บมากๆ บวมแน่ๆเลย ตายแล้วคืนนี้จะทำยังไงเนี่ย ไม้สามชั้นก็ไม่ได้น่ะสิ
"เจ็บดิ เดี๋ยวไปดูในห้องน้ำก่อน เลือดออกแน่ๆ"
ตอนนี้ผมต้องเรียกคะแนนด้วยสิ จะเจ็บตัวแล้วบอกแค่เจ็บเหรอไม่มีทาง ต้องแอ๊บเป็นเวอร์จิ้นหน่อยเถอะ อิอิ ผมรู้ว่ามันต้องคิดอะไรบ้าง
"ไหนผมดูหน่อย"
เอ่อ มันทำท่าจะมาดูจริงๆนะครับ
"บ้าเหรอ รอตรงนี้ล่ะเดี๋ยวเข้าห้องน้ำ"
"จะได้ช่วยทายาไง อิอิ"
อ้อ ผมนี่คงคิดอะไรผิดไป ลืมไปว่ามันนี่ก็กวนสุดๆเหมือนกัน มันอมยิ้มเหมือนคนกลั้นหัวเราะ
"อย่ามาทำท่าขำชั้นนะ งั้นไม่ต้องมายุ่งกับชั้นอีกต่อไป"
"โหย ผมไม่ได้ขำคุณซะหน่อย ผมแค่ชอบเวลาคุณอายอ่ะ"
"ใครอาย ชั้นไม่อาย อยากดูเหรอ มาดิ มาล้างให้ด้วย"
ผมลากแขนมัน แหมทีตอนนี้ทำรั้งไว้นะขืนตัวสุดพลัง
"บ้า ผมอายนะเว้ย"
"แค่นี้นะไอ้หลวง อย่าหวังว่าจะได้แหย่ชั้นอีก"
เชิดใส่ เดินเข้าห้องน้ำไป มันไม่ได้เป็นแผลหรือริ้วรอยอะไรหรอกครับมันแค่บวมๆ สงสัยทำรุนแรงไปหน่อย ผมทำความสะอาดร่างกายไปในตัวเลย เหนื่อยเหมือนกันนะ รับศึกนอกมาไม่พอยังมาเจอศึกบนเตียงอีก แต่ศึกบนเตียงนี่มันไม่เท่าไหร่หรอกนะ ใจจริงอยากจะสู้อยู่แต่ร่างกายมันไม่เอื้อ
"ไปหาไรกินไหมคุณ"
มันยังนอนอยู่ท่าเดิมนะครับ แหมนะไม่อายบ้างเลยหรือไรนะไอ้บ้านี่น่ะ
"ไปยังไงล่ะ ชั้นไม่มีรถ"
"ผมมีนี่ เดี๋ยวผัวพาไปคร้าบ คุณภรรยา"
เออมันมีรถนี่นะ ความจริงวันหยุดยาวๆแบบนี้ผมน่าจะได้นอนอาบแดดอยู่หัวหินเนอะ แต่ดันเบื่อซะก่อน พอกลับมาบ้านเบื่อหน้ามันนะแต่ อิอิ รู้กันเนอะ
"ไปไหนล่ะ"
"ไปขับรถเล่นๆไหมล่ะ ผมก็หยุดคุณก็หยุด นี่ผมกลับมาจากบ้านก่อนเวลานะเนี่ย เพราะคุณนะรู้ไหม"
เหมือนจะน่ายินดีนะ แต่ไม่หรอก เชิดใส่ เห็นไหมผมบอกแล้วว่าเราต้องเห็นค่าในตัวเราเอง อิอิ ตอนนี้รู้สึกว่ามีประกายแห่งเพชรเลอค่าอยู่รายรอบตัวผม
"เป็นไรคุณ ทำท่าเหมือนได้เป็นนางงาม"
อ๊ะ ผมลืมตัว นี่ผมทำตาวิ้งๆขนาดนั้นเชียวหรือ
"จะไปก็รีบไปอาบน้ำสิ จะมานอนแผ่แบบนี้เหรอ"
"ก็เผื่อคุณยังไหวไง"
"ไอ้หลวง"
ผมปรี๊ดเสียงขึ้นสูงตามเคย ปรี่จะเข้าหาแล้วนะมันวิ่งเข้าห้องน้ำก่อน เอ่อ มาดูสภาพเตียงของผมตอนนี้ทำไมมันช่างเหมือนสนามรบอะไรเช่นนี้ นี่ถ้าอีป้ามาเจอ ตายแล้วผมต้องเป็นหัวข้อสนทนาไปหลายเดือนเลยทีเดียว อ๊ายเก็บเตียงก่อน
"ตกลงจะไปไหนล่ะ ไปไกลๆหน่อยก็ดีนะแก"
รู้ไหมมันแต่งตัวแบบสบายๆมาก แต่ทำไมผมชอบมองมันจังเลย กางเกงยีนส์สีซีดๆเก่าๆ กับเสื้อยืดตัวโคร่งๆสีขาวมอๆ รองเท้าแตะ ไม่มีกลิ่นของน้ำหอมเลยนะมีเพียงกลิ่นสบู่กับกลิ่นลูกกลิ้งทารักแร้ที่มัน ใช้เท่านั้นเอง แต่ทำไมมันน่ามองจังเลย ผมที่เกรียนๆตัวโย่งๆ หน้าอกผายๆ บ่ากว้างๆ เอวคอดๆ แล้วก็ กรี๊ด พอๆ เลิกจินตนาการ ส่วนผมก็ธรรมดานะใส่กางเกงขาสั้น ไม่สั้นมากเหมือนยีนส์ตัดขาตัวนั้นหรอกนะครับสั้นถึงเข่า เสื้อยืดเหมือนกันแต่สีฟ้าอ่อนๆ ตัวไม่ใหญ่มาก ผมนี่สิโบกครีมสาระพัดชนิดหนายิ่งหว่าปูนอีกนะแต่ไม่ได้ขาวหน้าลอยเด่นวอก เหมือนใครๆนะเออเพราะผมมีเคล็ดลับ อิอิ ก็ครีมกันแดดผมจะผสมกับเซรั่มทาหน้านั่นล่ะครับ พอทาให้มันแห้งแล้วก็ตามด้วยน้ำแร่ตบเบาๆให้มันเข้ากับผิว ต้องมั่นใจว่ามันไม่ลอยเด่น นานเหมือนกันนะแต่เพื่อใบหน้าของเรา ไม่นานหรอกแค่นี้เอง
"อยากไปไกลแค่ไหนล่ะที่รัก"
มันหันมายิ้มให้นะครับ กวนได้อีก
"ไปไหนก็ไปอย่าพาไปลงนรกก็พอ อ๊ะๆ สวรรค์ก็ไม่ต้องการ เพราะถ้าเดี๋ยวต้องการชั้นจะพาไปเอง"
"ฮ่าๆๆ ของเขาแรงจริงๆโว้ยเฮ้ย"
"เชิดใส่"
มันเดินนำหน้าไปยังรถมัน ก็รถยี่ห้อเดียวกันนะครับแต่ของมันสีดำของผมสีเงินบรอนซ์
"อ๊ะ ทำไมเหม็นสาบแบบนี้"
พอเปิดรถเข้าไปผมก็เกือบหงายหลัง มันไม่ได้เหม็นสาบอะไรหรอกครับ มันเป็นเหมือนกลิ่นตัวมัน ไม่ใช่กลิ่นเต่านะกลิ่นของผู้ชายที่ไม่ได้ใช้เครื่องหอมประมาณนั้นนะครับ อธิบายยากจัง อิอิ แต่โดยรวม ผมชอบนะแกล้งพูดไปแบบนั้นล่ะ อยากรู้ว่ามันจะทำอะไร
"เหม็นเหรอ แป๊บนะ"
มันทำหน้าเหวอๆ หันไปหยิบสเปรย์จะเอามาฉีด
"อ๊ะ อย่าฉีดนะ ชั้นแพ้"
"อ้าวแพ้เหรอ เดี๋ยวเปิดกระจกก็ได้"
"ไม่ต้องหรอกเดี๋ยวก็คงชิน"
เขินจังเลย ไม่อยากจะบอกว่าพอได้กลิ่นแล้วมันร้อนต่างหาก กรี๊ด ร้อนมากลมดันขึ้นมาถึงคอแล้วเนี่ย
"โทษทีนะ พอดีผมไม่ค่อยได้ทำความสะอาด"
"ขับๆไปเถอะ แล้วนี่จะพาไปไหน"
ผมแกล้งมองออกนอกหระจกรถ สูดลมหายใจเข้าปอดให้ลึกๆ อ่า ชื่นใจที่สุด ถ้าติดฟิล์มกรองแสงดำๆกว่านี้ไม่แน่นะผมอาจจะทำอะไรที่มันไม่คาดคิดก็ได้นะ อิอิ ร้อนมากขอบอก
"ไปดูดอกทานตะวันไหมคุณ"
"ที่ไหน"
"ไม่ไกลหรอก ขับเล่นไปเรื่อยๆ"
ผมพยักหน้า ต๊าย ไอ้นี่ฟังแต่เพลงลูกทุ่ง อะไรเนี่ย ฟังไม่เป็นหรอกนะ ผมคุ้ยหาเพลงที่พอจะรู้จัก
"มันมีแต่เพลงลูกทุ่งนะคุณ ฟังเป็นเหรอ"
"นั่นสิ"
ผมทำหน้าเซ็งๆ มันเอื้อมมือมาหยิบยูเอสบีในช่องเก็บของ
"รู้ไหมผมอุตส่าห์นั่งโหลดนะเนี่ย เผื่อว่าคุณจะได้มานั่ง ได้มาจริงๆด้วย"
"หือ"
ผมไม่เข้าใจมันพยายามจะสื่อถึงอะไร
"ก็ ปกติผมไม่ฟังหรอกนะเพลงฝรั่งน่ะ แต่ผมเป็นผัวคุณแล้วนี่ คิดว่าถ้าหากคุณมานั่งรถผมแล้วไม่มีของที่เมียชอบ เมียจะวีนเอาไง"
เอ่อ ผมอึ้งไปเลยครับ ไอ้หลวงมันพูดแบบนี้ออกมาเล่นเอาผมหน้าชาไปเลย ต๊าย ไม่เคยโดนผู้ชายกะโหลกกะลาปลาเผาแบบนี้จีบมาก่อน แบบนี้เขาเรียกว่าจีบใช่ไหมครับ กรี๊ด มุขบ้านๆแต่ทำไมรู้สึกเหมือนคอนโดฯหรูๆเลยนะ ผมหันหน้าออกนอกรถอีกครั้ง กรี๊ด กรี๊ดอีกที เพลงแบบว่า Nothing at all, knift, killing me softly with his song ไม่รู้มันไปหามาจากไหนพอเปิดขึ้นผมนี่ยิ้มออกมาเลย ตลกดีนะครับ แต่ฟังไปฟังมาก็อดไม่ได้นะที่จะร้องตาม บอกความจริงให้ก็ได้ว่าผมรู้สึกสบายใจจังเลยเวลาที่อยู่กับมัน ไม่ต้องแอ๊บ ไม่มีมาด สบายๆ จะแรดก็แรดไม่ต้องระวังตัวแจเหมือนตอนอยู่กับไอ้เรย์ แต่เอ๊ะ ยังๆ มันยังไม่ได้ยกสถานะเป็นผัว เราต้องดูๆกันไปก่อน กินยังไม่ครบร้อยครั้งเลย เชิดใส่
"ทำไมคนเยอะจังอ่ะ"
พอมันแวะตรงปั๊มตรงไหนไม่รู้ผมไม่เคยมาไกลขนาดนี้เลยนะครับ เพราะตอนมันขับก็ร้องแต่เพลงคุยนั่นคุยนี่ไปเรื่อยไม่สนใจมอง
"วันหยุดยาวนี่คุณ"
"แล้วนี่จะพาชั้นไปไหนเนี่ย"
"บ้าน"
"หือ"
"บ้านผมไง"
"หา ไอ้หลวง"
ผมร้องเสียงหลงกลางปั๊มเลยล่ะครับไม่สนใจ นี่มันหลอกผมให้กลับบ้านกับมันเหรอเนี่ย
Written by eiky
ปล เฮ้อ คอมฯ+เน็ทที่ทำงานรวน ค้างอยู่เป็นนานสองนาน กะว่าจะกลับมาโพสต์ที่บ้าน ไอ้ของเรามันก็แอนตี้ไวรัสหมดอายุ แฟลชอะไรต่อมีอะไรอีก นั่งมองมันหมุนตั้งแต่ห้าทุ่มครึ่งถึงตีหนึ่ง รอไม่ไหว อารมณ์เสีย ซอรี่ๆน้า ไม่งอนน้า จุ๊บๆๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
