องก์ ๒๒
อยากจะบ้าตายกรี๊ดไปสักร้อยครั้งมันจะรู้สึกดีขึ้นไหมเนี่ย อะไรกันผมโดนไอ้บ้านี่หลอกเสียสนิท มันพาผมกลับบ้านมัน เห็นมันบอกว่าแม่มันอยากเจอผม กรี๊ด ทำยังไงดี เรื่องเข้าผู้ใหญ่ไม่ได้กลัวเลยนะถ้าผมไปในฐานะเพื่อนหรือแฟน แต่นี่มันดันไปบอกแม่มันว่าผมเป็นเมีย กรี๊ด จะโดนแม่ผัวตบไหมเนี่ยเห็นมันบอกว่าแม่มันดุมากเพราะพ่อเสียไปตั้งนานแล้ว เลี้ยงลูกโดยลำพัง หญิงเหล็กแบบนี้น่ากลัวที่สุด ผมว่าแม่ผมขี้บ่นแล้วนะแต่แม่ผมเป็นคนปากร้ายใจดี โอยๆ หน้าหงิกสิครับ คิดไปถึงไหนต่อไหน
"เป็นไรคุณ หน้าบูดเชียว"
ดูมันยังมีหน้ามาถามอีกนะ ดูท่าทางนี่ร่าเริงจนน่าหมั่นไส้
"ทำไมไม่บอกก่อนว่าจะพากลับบ้าน แกนี่ชั้นไม่ได้เตรียมตัวเลยนะ"
"จะต้องเตรียมตัวอะไรกะอีแค่ไปเจอแม่ผัว เก่งไม่ใช่เหรอคุณน่ะ"
"นี่ หรืออยากเห็นชั้นวีนใส่หน้าแม่แกเหรอ ไอ้บ้า"
"เฮ้ย ไม่ได้นะ แม่ผมดุนะ"
"ย้ำจังนะ รู้แล้ว เปลี่ยนใจทันไหมเนี่ย"
"ช้าไปแล้วคุณ นั่นไงบ้านผม"
กรี๊ด อีกสักรอบ นี่ผมมัวแต่นั่งตัดสินใจว่าจะไปหรือไม่ไปดี ลงข้างทางโบกรถกลับเข้ากรุงเทพฯเลยดีไหม แย้งกันอยู่ในใจจนมันบุ้ยปากให้ดูบ้านมัน โอย ตายๆ นางร้ายหมดฤทธิ์แล้วเรา
ผมมองตามปากของมันไปดูบ้านที่มันบอกว่าเป็นบ้านของมัน เป็นเนินเขาเตี้ยๆนะ ผมยังมองไม่เห็นตัวบ้านเลยเห็นแต่หลังคาเพราะต้นไม้ใหญ่แผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณ ข้างๆบ้านเหมือนจะเป็นสวน ไม่สิ น่าจะเรียกว่าไร่ดอกไม้ กว้างใหญ่เชียวมองไปด้านหลังเห็นเงาของภูเขาสูงตะคุ่มๆอยู่ ร่มรื่นดีจัง อ๊ะ ไม่ได้ๆอย่าหลุดสเต็ปส์ เรางอนมันอยู่นี่นะอย่าเผลอทำตาลอยหวานฉ่ำเดี๋ยวมันจะรู้
"แม่คงอยู่ในสวน คุณเดินเล่นก่อนนะเดี๋ยวผมไปดูแม่ก่อน"
มันบอกแล้วเดินเข้าไปในบ้านเลยนะครับ ไอ้นี่มันต้อนรับเมียมันแบบนี้เหรอ ผมหน้าหงิกคูณสองสิครับ เดินดูดอกไม้หน่อยก็ดี รู้สึกจะมีแปลงกุหลาบ อ๊ะ มีดอกทานตะวันด้วย แปลงมะลิ ดอกมัม เบญจมาศ นั่นเยอบีร่า ต๊ายดอกโตเชียว เพลิดเพลินไปได้พอสมควร
"อ๊ะป้า ไหวเหรอครับ มาผมช่วยยก"
ผมเหลือบไปเห็นป้าคนหนึ่งกำลังยกมัดดอกไม้ขึ้นรถ มีชายหนุ่มอีกคนกำลังช่วยแต่เหมือนเขาอยู่บนรถเรียงมัดดอกไม้อยู่
"ไม่เป็นไรหรอกจ๊ะ มาซื้อดอกไม้เหรอพ่อหนุ่ม"
สายตาที่เหลือบมามองทำให้ผมยิ้มออก แววตาเหมือนแววตาของพ่อแม่ของไอ้ต้อมเลยนะครับ
"อ้อ ผมมาเที่ยวครับป้า สวนดอกไม้ที่นี่ใหญ่จังนะครับ เอาไปส่งที่ไหนเหรอครับป้า"
"เอาไปส่งในกรุงเทพฯนั่นล่ะพ่อหนุ่ม ว้าย ไม่เอาค่ะอย่ายกมันหนัก"
ผมไม่ได้พูดเปล่าๆนะครับช่วยยกด้วยเห็นไหมว่านางร้ายอย่างผมก็มีอะไรดี อิอิ โชว์น้ำใจนางงามหน่อยสินะ
"ไม่เป็นไรครับ ถือว่าเป็นการออกกำลังกาย โหดอกใหญ่มากเลยนะครับ ผมไม่ยักเคยเห็นที่ปากคลองดอกใหญ่แบบนี้เลย"
"อ้อ ของป้ามีบริษัทรับต่างหากจ๊ะ เขาเอาส่งตามโรงแรมหรือตามร้านดอกไม้"
"อ้อ ถึงว่า"
"อ้าวแม่ อยู่นี่เองจะเอาดอกไม้ไปส่งในเมืองเหรอ"
เอ่อ ผมหันขวับทันที อย่าบอกนะว่า ต๊าย นิยายน้ำเน่าที่สุด เจอกันแบบนี้เนี่ยนะ
"ไหนบอกจะไม่มาฉลองปีใหม่กับแม่ไงตาหลวง แล้วนี่ไปยังไงมายังไง"
"อ้อ ผมพา เอ่อ คุณนี่ไงแม่ผม"
กรี๊ด ผมกลายเป็นมือชาหน้าชาไปแล้ว ยืนเอ๋ออยู่ทำหน้าไม่ถูกเลยนะ แต่ก็ต้องยกมือไหว้ เอาวะไหนๆก็ไหนๆแล้วไหว้เหมือนดูตอนเขาประกวดนางงามหน่อย
"เนี่ยน่ะเหรอ คนที่แกบอกน่ะตาหลวง"
"ครับแม่"
"สวัสดีครับ ผมชื่อนาย"
ไปต่อไม่เป็นจริงๆทำไมมันกดดันแบบนี้นะ แววตาของป้า เอ้ย ว่าที่แม่สามีเปลี่ยนไปทันทีจากที่มองผมแบบมีแววประกายอันอบอุ่นเมื่อครู่มันเปลี่ยนเป็นมองด้วยความเย็นชา แน่ะแสยะปากอีกต่างหาก
"คิดยังไงของแกนะตาหลวง ผู้ชายกับผู้ชาย มันจะเป็นไปได้ยังไง"
แอบถอนหายใจ แหมยังกะผมจะเอาลูกชายตัวเองยังงั้นล่ะนะ วิเศษมากเนอะลูกชายตัวเองน่ะ
"แม่ เราคุยกันแล้วนะ"
"คุยแล้วไง แม่ก็เห็นว่ามันผิดปกติวสัยลูกผู้ชายนะตาหลวง ไม่คิดใหม่เหรอ"
"แม่ ถ้างั้นผมพาเขากลับนะ"
"นี่ตาหลวง แกเป็นเอามากนะ"
คุณนายเธอแว้ดเสียงขึ้นทันที สายตานี่จิกกัดผมเหลือเกิน เพลียหัวใจ ผมจะทำยังไงได้เนอะนอกจากยืนทำตาวิ้งๆอยู่ รู้สึกเหมือนกันนะ แต่เป็นรู้สึกคันปากอยากจะพูดมากกว่า แหมนี่มันสมัยไหนแล้วคุณป้า ทำไมมนุษย์เพศชายต้องเคียงคู่กับอิสตรีเพศเท่านั้น พระเจ้าสร้างมาเหรอ อย่ามาตลก ในเมื่อโครโมโซมมันเปลี่ยนไปถึงไหนต่อไหนแล้ว เชิดใส่ แม่ผัวแล้วยังไง คิดจะมาจิกหัวลูกสะใภ้อย่างนายพลเหรอ หึหึ
"ก็แม่พูดไม่รู้เรื่องนี่ ผมนึกว่าเราตกลงกันเรียบร้อยแล้วนะ"
"ตาหลวง แกไม่เคยเถียงแม่แบบนี้เลยนะ เพราะเธอใช่ไหม"
อ้าว ไหงมาลงที่ผมล่ะครับคุณหญิงป้า ผมนี่ทำหน้าเหวอเลย
"เอ่อ"
"ไม่เกี่ยวกับเขานะแม่ ผมจะคบกับเขา ทำไมล่ะในเมื่อคบกับผู้หญิงแล้วมันไม่จริงใจ มันหลอกผมยังไงแม่ก็รู้"
เอ่อ บรรยากาศเริ่มเครียดแล้วครับ มันทำหน้าตาจริงจังมากจนผมต้องลดแววตาที่วิ้งๆเกินงามทำให้มันแลดูสลดลงหน่อย
"ไปคุณกลับ"
มันเดิมมาลากแขนผมไป ผมก็นะต้องตามมันไปสิครับ
"เดี๋ยว เอาแต่ใจตัวเองเหลือเกิน ไหนๆก็ไหนๆแล้วนี่ จะให้แม่ทำยังไง ฮึ"
นางทำท่างอนนะครับเชิดหน้าใส่ผม นิยายเรื่องเดิมเป็นไปในทำนองเดิมสินะ ฮ่าๆๆ ไม่มีทางเดี๋ยวนายพลคนนี้ล่ะจะเปลี่ยนพล็อตนิยายน้ำเน่าที่มีมานานเกี่ยวกับแม่ผัวลูกสะใภ้
"พาเข้าบ้านสิ"
คือไม่ใช่ผมไม่ได้เกรงกลัวผู้ใหญ่หรือไร้มารยาทนะครับ ไม่รู้สิผมคิดว่าผมไม่ได้ทำอะไรผิด มีความจำเป็นอะไรที่ผมจะมายืนทนนางทำท่าเชิดใส่ผมแบบนี้ อาจจะจริงว่าอาจจะได้เกี่ยวดองกันเป็นแม่ผัวลูกสะใภ้ แต่นั่นมันอนาคต นี่คือปัจจุบัน ปัจจุบันนางกำลังแสยะปากใส่ผมอยู่ ฮึ่มมากไปนะคุณแม่สามี
"คุณป้าครับ"
"คุณ"
ขอหน่อยนะ คันปากเกาก็คงไม่หาย แหมหมั่นไส้เหลือเกิน รู้นะว่าเป็นความคิดค่านิยม จะอะไรก็ตามแต่ถามหน่อยสิว่าถ้าสิ้นตัวเองไปแล้วจะรับรู้ไหมว่าลูกชายมันจะเป็นยังไงหมายถึงถ้าให้มันเอากับผู้หญิงมีลูกสืบสกุลให้ก็นอนตายตาหลับว่าอย่างนั้น แล้วถ้ามันอยู่กับผมหรือกับเกย์คนอื่นที่มันรักและเขาก็รักมัน โอ๊ย พูดไม่ออก ความคิดโบราณคร่ำครึแบบนี้เมื่อไหร่มันจะหมดไปนะ คลอดลูกออกมาแล้วต้องวดหวังให้มันเป็นอะไรเหรอ แค่มันเป็นคนดีไม่พอหรือไง กรี๊ด ไอ้หลวงมันร้องออกมาเหมือนปรามผมไว้นะครับ คงรู้ว่าจะพูดอะไร
"คือระหว่างผมกับลูกชายคุณป้า ผมไม่แน่ใจเหมือนกันนะครับว่าหลวงเขามาบอกอะไรคุณป้าไว้ แต่ผมอยากจะบอกคุณป้าให้ทราบว่า ผมไม่ได้มีจุดประสงค์ร้ายกับลูกชายของคุณป้า เราคบกันด้วยความบริสุทธิ์ใจ ผมไม่ได้จะหลอกเขา เขามีอะไรให้ผมหลอก อีกอย่างในวันข้างหน้าผมเองก็ตอบไม่ได้ว่าผมกับเขาจะยังคงคบกันอยู่หรือเปล่า แต่นั่นมันก็ไม่ใช่ประเด็นหรอกนะครับ เพราะผมคิดว่าอนาคตมันจะดีได้ถ้าหากว่าเราทำวันนี้ให้ดี และทุกวันนี้ผมกับลูกชายของคุณป้าก็รักใคร่กันดี ถ้าคุณป้าจะหาว่าผมมาคบลูกชายคุณป้าเพื่อหวังผลประโยชน์อะไร อย่าเข้าใจผิดนะครับ ยิ่งเรื่องทรัพย์สินเงินทองยิ่งไม่ใช่เลยนะครับ"
ใจจริงอยากจะพูดแบบนี้นะครับแต่
"คุณป้าเหนื่อยไหมครับ ยกดอกไม้คนเดียว เหนื่อยแน่เลย"
ไอ้หลวงมันทำหน้าเหวอๆ ผมเองก็นะแหมยังไงก็ว่าที่ เกรงใจเธอหน่อยเนอะ
"เหนื่อยสิยะ ไม่ได้ทำงานในห้องแอร์นี่ ถึงจะได้หน้าขาวใส ผิวเหมือนคนไม่เคยโดนแดดอย่างเธอ"
คุณนายเธอแว้ดกลับมาอย่างรวดเร็ว โฮะๆ นี่ชมผมสินะ ผมขาวไปเหรอ
"งั้นผมช่วยนะครับคุณป้า ผมชอบดอกไม้ ตายแล้วดอกเยอบีร่าดอกใหญ่มาก"
ถ้าจะเรียกสิ่งที่ผมทำอยู่ว่าตอแหล ผิดแล้วล่ะครับ เพราะผมเองคิดว่ามันเยอะกว่าตอแหลซะอีก ฮ่าๆๆ เอาสิคุณนายแม่ จะด่าจะกระแทกอะไร มาเลย เชิดใส่ เราต้องตั้งหลังให้ตรงยืดอก ยิงฟันขาวเรียงเป็นระเบียบเข้าไว้ ผมนี่ก็แถเข้าไปจับนั่นจับนี่นะครับ ปากว่ามือมันต้องถึง
"ไม่ต้องแกล้งทำหรอกย่ะ ดูเป็นผู้รากมากดีจะมาหยิบจับอะไรบ้านๆแบบนี้"
คุณป้านี่รู้อีก เชิดใส่ สนที่ไหน
"ผมชอบจริงๆนะครับคุณป้า อยู่ที่โน่นผมก็ชอบปลูกดอกไม้ นี่ขนาดแม่เปิดร้านขายอาหารไทยแท้ๆแต่ผมยังแอบไปรับจ้างพิเศษอยู่ร้านขายดอกไม้เลยนะครับ แต่ดอกไม้สวนคุณป้านี่ดอกใหญ่จริงๆนะถ้าเทียบกับที่อื่นที่ผมเคยเห็นมา เหมือนดอกไม้เมืองหนาวเลยนะครับ"
"นี่โน่นน่ะที่ไหนยะ จริงเหรอดอกไม้ชั้นสวยจริงเหรอ"
นั่นไงครับ แหมนะใครมันจะหนีเงื้อมมือของนายพลไปได้ โฮะๆ
"นายเขาเคยอยู่ที่เมกาแม่ เรียนจบมาจากที่โน่น"
ไอ้หลวงมันช่วยเสริม เหมือนมันเริ่มรู้แล้วล่ะครับว่าผมกำลังทำอะไร มันแอบอมยิ้มด้วยล่ะ
"อเมริกา"
ทำตาโตๆแล้วหันมาทำตาวิ้งๆใส่ผม
"อ้อ ผมเรียนตั้งแต่ไฮสกูล มัธยมปลายน่ะครับจนจบมหาวิทยาลัย พ่อกับแม่รวมทั้งพี่ชายตั้งรกรากอยู่ที่โน่น"
"พวกผู้ดีตีนแดง"
อ้าวป้าคนนี้ นึกว่าจะดีซะแล้วเชียว
"คุณป้าดูแลยังไงครับดอกไม้ถึงดอกโตสวยกว่าสวนคนอื่น เนี่ยผมว่าส่งนอกแน่ๆเลย"
การแถไม่ใช่เรื่องลำบากยากเย็นอะไร สตอฯมันมีอยู่แล้วในสายเลือดแค่กระดกลิ้นนิดหน่อยบวกกับทำสายตาให้มันวิ้งๆก็ใช้ได้แล้ว
"ก็ใส่ปุ๋ย ดูแลเอาใจใส่สิยะ"
"ปุ๋ยต้องเป็นปุ๋ยปรุงเองแน่ๆเลยใช่ไหมครับคุณป้า มหัศจรรย์มาก ผมว่าแล้วดูจากท่าทางของคุณป้า น่าจะเป็นชาวสวนตัวอย่าง แบบนี้ผมขอสูตรปุ๋ยส่งไปให้พ่อที่เมกาได้ไหมครับคุณป้า เดี๋ยวผมมีค่าลิขสิทธิ์ให้คุณป้า ภูมิปัญญาชาวบ้าน (เน้นคำว่าชาวบ้านสุดฤทธิ์)แบบนี้น่าภาคภูมิใจมากนะครับ"
สังเกตจากท่าทางของคุณนายคอเริ่มเชิดขึ้นแล้วนะครับ เห็นรอยยิ้มที่มุมปากแล้ว เชอะนึกว่าจะแน่
"ไม่ใช่เอาสูตรชั้นไปแล้วไปเผยแพร่มั่วซั่วนะยะ ของชั้นของดี"
"ไม่หรอกครับ เดี๋ยวผมให้ค่าความคิดสติปัญญาของคุณป้าไม่ต้องห่วงนะครับ"
ผมปรี่เข้าหานะครับทำท่าจับตามใบไม้ดอกไม้ จีบปากจีบคอพูด แดดร้อนก็ไม่กลัวกันแดดมาแล้ว จับดินจับหญ้าไม่ได้กลัวว่าจะเปื้อนเลย นางขยับไปทางไหนผมก็ตามแจ อยากด่าก็ด่า ด่าเลย ด่าสิป้า
"เรานี่ทนดีเหมือนกันนะ ไหนมานั่งลงคุยกันดีๆซิ"
เห็นไหมครับ ผมไม่ได้ชมว่าตัวเองดีเลิศนะ แต่มันคือทุกคำตอบของทุกคำถาม กรี๊ด เป็นไงล่ะแม่ผัว เจอนายพลหน่อยสิ
"ครับคุณแม่"
แอ๊บเรียกตอนป้าแกเผลอสิครับ มันเป็นเคล็ดลับในการพิชิตใจสาววัยทอง คือต้องหน้าหนาหน้าทน ยิ้มสวยๆเข้าไว้ แค่นี้ต่อให้วัยทองเลี่ยมเพชรก็ไม่กลัว
"ไหน จะเอายังไงนะกับตาหลวงน่ะ"
ใต้ร่มไม้ใหญ่ครึ้มกิ่งก้านสาขาแผ่ปกคลุมไปทั่วบริเวณมีโต๊ะทำจากท่อนไม้ทั้งท่อนดูแล้วน่าจะเป็นโค้นต้นมัน ผิวด้านหน้าของโต๊ะขัดเงาเคลือบน้ำมันอย่างดี เก้าอี้ก็ทำจากท่อนซุงทั้งท่อนขัดเงาเหมือนกัน ร่มรื่นน่านั่งนี่ถ้าลมโกรกอีกสักหน่อยตาคงปรือหลับไปเลย
"เอ่อ ก็"
ทำท่าอายเพราะไม่รู้จะตอบอะไรคุณเธอดี เอาวะอายดีกว่าเผื่อแกจะเอ็นดูขึ้นมาบ้าง
"แหมไม่ต้องอายหรอก จะเอาลูกชั้นเป็นผัวจริงๆใช่ไหม"
กรี๊ด ดูเธอถาม ตายแล้ว จะให้ผมพูดอะไรออกไป มีเหมือนกันนะยางอายน่ะ
"ครับ"
อิอิ เรื่องอะไรจะปฎิเสธหรือพูดอะไรเยิ้นเย้อให้ปวดปาก คำเดียวสั้นๆนี่ล่ะ
"เฮ้อ ชั้นเองก็ไม่ได้ว่าอะไรหรอกนะ แค่ลองใจเธอดูเฉยๆ แต่เธอนี่ไม่เหมือนใครจริงๆ ทนดี"
เอ่อ ผมถิอว่าเป็นคำชม อ๊ะ ผู้ใหญ่ชมไหว้นางงามหน่อยก็แล้วกัน
"แค่ให้รักกันจริงๆไม่ได้คิดจะมาหลอกลวงอะไรกัน โลกสมัยนี้มันเปลี่ยนไปแล้ว ไอ้เรื่องจะมาจำกัดว่าต้องแต่งงานกับผู้หญิงเท่านั้นชั้นคงดูโบราณไปแล้ว ทำยังไงได้เนอะก็ลูกเราเบ่งออกมาเลี้ยงมันได้แต่ตัวเท่านั้น มันจะไปเป็นอะไร ชอบผู้หญิงชอบผู้ชายก็เรื่องของมัน แต่ขอให้มันเป็นคนดีก็พอแล้ว"
แอบทันสมัยนะเนี่ยคุณแม่ อิอิ ผมยิ้มน้อยๆก้มหน้าฟังอยู่ ไม่อยากสบตานางมากนักเดี๋ยวนางจะกรี๊ดใส่อีก ผมล่ะกลัวว่าคราบนางร้ายมันจะโผล่
"ถามจริงๆเถอะนะเธอ"
"ครับ คุณแม่"
เรียกเต็มปากแล้ว เงยหน้าขึ้นมองทำตาเป็นประกายวิ้งๆ
"พวกเธอมีอะไรกันน่ะ ทำยังไงเหรอ"
เอ่อ กรี๊ด จะให้ตอบยังไงล่ะคุณแม่ แหมนะอายนะเนี่ย ผมเลยทำท่าบิดไปมา
"ไม่ต้องอายหรอก แม่อยากรู้นี่ ไอ้เราก็เป็นผู้หญิง เรื่องแบบนั้นกับผู้ชายคนเขาก็รู้กันทั้งโลก แต่ไอ้ผู้ชายกับผู้ชายเนี่ยจะหาว่าแม่โบราณก็ว่าเถอะนะ ไม่รู้จริงๆ"
อ๊ะ เมื่อครู่นางเรียกแทนตัวเองว่าแม่ อิอิ เป็นไงล่ะๆ เห็นไหมว่าคนอย่างผมน่ะเริ่ด
"ก็ ตรงที่มันมีรูน่ะครับแม่"
อายนะเนี่ย ถ้าเป็นคนอื่นถามนะจะไม่อายแบบนี้เลยแต่ทำไมผมรู้สึกอายจัง
"ต๊าย แล้วมันไม่มีขี้ติดมาเหรอลูก"
กรี๊ด กรี๊ด หยาบคายที่สุด ทำไมไม่ถามลูกชายตัวเอง ตลอดเวลาที่มีอะไรกับชั้นน่ะ ชั้นเคยแถมโชคลาภแบบนั้นให้เหรอ น่าเกลียดที่สุด
"เอ่อ ไม่มีหรอกครับแม่ ผมทำความสะอาดดี มีอนามัย"
"อ้อ แต่รูมันเล็กไม่ใช่เหรอ แม่ว่าของตาหลวงน่ะไม่น้อยนะ"
กรี๊ด โอ๊ย กรี๊ดในใจจนทรมานปวดตับไปหมดแล้ว อะไรเนี่ยคุณแม่ คุณแม่จะมาเค้นอะไรเอาจากผม
"มันขยายได้ครับคุณแม่ ตายจริงบ้านคุณแม่สวยจังเลยครับ อย่าบอกนะว่าคุณแม่คิดแบบเอง อ่ามหัศจรรย์อีกแล้ว"
ไม่ไหวจริงๆครับต้องแถแล้วงานนี้ คุณนายแม่นี่ร้ายกาจจริงๆ จะว่าไปแล้วเหมือนกับไอ้หลวงอยู่เหมือนกันนะคือถามตรงๆไม่อ้อมค้อม เอ่อ คือเชื้อไม่ทิ้งแถวเลยจริงๆ
"ไม่หรอก ตาหลวงนั้นล่ะคิด มันเก่งนะทำเป็นทุกอย่าง"
"เหรอครับ สร้างบ้านน่ารักดีนะครับ"
บ้านไม้สองชั้นฝาบ้านที่เหมือนเอาท่อนไม้ทั้งท่อนมาผ่าแค่ตรงกลางแล้วเหมือนทาสีน้ำตาลแก่ๆปูอยู่รอบตัวบ้าน น่ารักดีนะ ไม่น่าเชื่อไอ้หลวงเนี่ยนะ
"แม่ คุยเสร็จยังอ่ะ เย็นนี้ทำไรกิน"
ผมต้องส่งสัญญาณขอความช่วยเหลือไปหามันที่นั่งอยู่ไกลๆ สายตาวิ้งๆบอกว่าแม่แกนี่เยอะแล้วนะมันก็เลยเดินเข้ามา แต่ยิ้มนะเออ
"อยากกินอะไรล่ะหนู"
หันมาหาผม กรี๊ด เรียกผมว่าหนู อ๊าย เขินจัง ยิ้มสวยๆตอบแทนดีกว่า
"ให้ผมทำก็ได้นะครับแม่ ผมทำกับข้าวเป็น"
"หือ จริงเหรอ ไหนๆทำอะไรเป็นอีกบ้าง"
ทำตาโตขึ้นมาเชียว ที่จริงก็ทำเป็นนะครับเพราะอยู่ที่โน่นแม่ผมมีร้านอาหารไทยนี่นะ ลูกชายสุดโปรดคนเล็กจะทำอาหารไม่เป็นก็คงน่าอาย เรื่องอื่นผมก็ทำได้นะ แต่ไม่ทำ ฮ่าๆๆ คิดว่าทุกคนก็เหมือนๆกันนั่นล่ะครับ กับข้าวทำง่ายจะตาย งานบ้านก็เหมือนกันไม่ได้ยากเย็น แต่เชิดใส่ ไม่ทำ
"ก็ทำงานบ้านทุกอย่างครับแม่ จัดดอกไม้ ดูแลต้นไม้ อะไรประมาณนี้อ่ะครับ"
"ตายจริง ไหนลองจัดดอกไม้ให้แม่ดูหน่อยซิ กับข้าวเดี๋ยวแม่ทำสเต็กไก่ให้กินเป็นไงตาหลวง"
"ไก่อีกละ อยากกินปลาอ่ะแม่"
"เอ๊ะแกนี่ อยากกินก็ไปตลาดเองนะแม่ไม่ไป แม่จะดูตาหนูนี่จัดดอกไม้"
"อ้าว ตกลงยอมรับแล้วเหรอแม่"
ดูไอ้หลวงมันครับ คนเขากำลังเบี่ยงเบนดันมาโพล่งขึ้น นี่ถ้าคุณนายแม่วีนแตกขึ้นมาผมจะชำระความกับมันเองเลยนะ
"เอ๊ะ ยอมรงยอมรับอะไร ก็แค่คุยกัน ไหน ไปจัดซิเธอนั่งยิ้มอยู่ได้"
นั่นไง ผมหันไปทำสายตาพิฆาตใส่มันทันที ไอ้หลวงมันกลับยิ้มนะครับ แหมไอ้นี่ เดี๋ยวเถอะ ลับตาแม่แกก่อนเถอะ จะเอาให้หนักเลย คืนนี้จัดชุดใหญ่เลยเป็นไง อิอิ สรุปผมก็ต้องจัดดอกไม้ให้คุณเธอดูนะครับ แต่สนุกดีนะเพราะดอกไม้มันดอกใหญ่ ผมก็นะจัดแบบเพลิดเพลินไปเลย
"ต๊าย สวยจัง มีระย้าห้อย แม่ไม่เคยเห็นเขาจัดที่ไหนเลยนะ"
อิอิ ชมอีกแล้ว จะเคยเห็นได้ยังไงล่ะคุณแม่ ก็มันออกมาจากหัวของผมนี่ล่ะ ดอกไม้ไม่ต้องเยอะหรอก แต่เอากาบกล้วยใบตองแห้งมาผสมมันเลยดูประยุกต์ไฮโซขึ้นมาทันที
"เก่งนะเรา ไม่น่าเชื่อว่าจะเอาเศษของพวกนี้มาจัดได้"
"คุณแม่เก่งกว่านะครับ เพราะถ้าดอกไม้มันดอกเล็กมันก็คงไม่สวย คุณแม่เก่งกว่าผมเยอะมากที่ดูแลดอกไม้ได้ดีแบบนี้ แถมยังเป็นแม่ที่ดีเลี้ยงลูกให้เป็นคนดีอย่างหลวงได้ คุณแม่ต่างหากที่น่าชื่นชม"
"ไม่หรอกลูก แหมพูดไปนะเรา"
อิอิ เป็นไงล่ะ เผลอเราก็หยอด ไม่มีใครเกลียดคำชมหรอกในโลกนี้ เผลอก็ตอดให้นางตายใจ ไม่ยากนะเนี่ยตอนแรกคิดว่าจะต้องดัดจริตแอ๊บเยอะกว่านี้เสียอีก
"งั้นเดี๋ยวผมช่วยคุณแม่ทำกับข้าวนะครับ อยากได้สูตรสเต็กไก่จากคุณแม่ ผมว่าต้องอร่อยแน่ๆเลย"
"สูตรส่วนตัวนะ ห้ามเอาไปเผยแพร่ที่ไหน"
นะ คุณนายเธอก็เผลอไม่ได้จริงๆ งกตลอด จ้า ไม่เอาไปเผยที่ไหนหรอก แค่จะส่งไปอเมริกาเท่านั้นเอง
"แล้วหลวงไปไหนอ่ะครับแม่"
ผมมองหาเพราะเมื่อครู่ยังเห็นยืนยิ้มหัวเกรียนๆอยู่เลย
"คงไปหาปลามานั่นล่ะลูก ตลาดอยู่ไม่ไกล"
"อ๊ะ ทำไมไม่ชวน ผมก็อยากไป"
"อยากไปเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยไปกับแม่ ตลาดเช้ากับเย็นไม่เหมือนกัน ให้ตาหลวงไปนั่นล่ะดีแล้ว ตอนเย็นส่วนมากมีแต่ของแห้งกับผลไม้"
เอ่อ พรุ่งนี้ค่อยไปนี่หมายความว่าไงนะครับ กรี๊ด แสดงว่าผมต้องค้างที่นี่เหรอเนี่ย โอย ตายๆ อะไรกันวะวันนี้ตั้งจะจะนอนแช่น้ำอุ่นอยู่ที่ห้องนะเนี่ย ไม่ได้ขัดผิวมาหลายวันแล้ว กรี๊ด ช่วงเวลาแห่งสปาของชั้น
"เราไปเตรียมของในครัวเถอะลูก"
เออวะ นอนก็นอนแต่ว่าพอตะวันคล้อยต่ำลงอากาศมันก็เริ่มเย็นลงนะ คุณนายแม่เธอก็หาผ้ามาพันคอให้นะ แลดูกุ๊กกิ๊กเชียวลูกสะใภ้กับแม่ผัว
"ทำไมเราใส่ขาสั้นจังเลยล่ะลูก ไม่ได้นะคนเขาจะมอง มีผัวแล้วนะเรา"
อะไรเนี่ย อะไรคุณนายแม่นี่มันไม่สั้นนะ
"อ้อครับ ตอนแรกไม่คิดว่าหลวงเขาจะพามา ต้องกราบขอโทษคุณแม่ด้วยนะครับที่แต่งกายไม่เหมาะสม"
เชิดใส่ ผมก็ปรี่เข้ากราบที่ข้างทรวงอกนางเลยสิ เรื่องดัดจริตมารยาน่ะขอให้บอก
"แม่ไม่ว่าหรอกนะ เพราะเราอยู่ในบ้านแต่เวลาออกไปไหนมาไหน ห้ามนะลูก เดี๋ยวคนเขามอง ขายิ่งเนียนๆอยู่ ผัวเรามันจะหึงเอา"
กรี๊ด นี่ตกลงผมมีผัวไปแล้วใช่ไหมเนี่ย โอ๊ย คำก็ผัวสองคำก็ผัว แต่คุณนายนี่ไปเร็วเหมือนกันนะอารมณ์น่ะ ตามไม่ทันเลย เกินจะบรรยายเลยจริงๆ ผมต้องแถแห่งชาติอีกแล้วสิเนี่ย โอ๊ยตาย กว่าที่ไอ้หลวงมันจะกลับเข้ามาก็นานนะครับเตรียมของเสร็จแล้ว เล่นเอาผมนี่จิตกระเจิงไปเลย แสบทรวงมากเหลือเกินคุณนายแม่เนี่ย
"เห่อเชียวนะแม่ เป็นไงเมียผมใช้ได้ไหม"
ดูมันครับ ผมชักจะโมโหไอ้หลวงขึ้นมาทุกทีแล้ว นี่ผมกำลังหัวร่อต่อกระซิกกับคุณนายเธออยู่นะครับเพราะคุยกันเรื่องแฟนคนแรก อิอิ เป็นไงล่ะเจอนายพลเข้าไป
"ห่งเห่ออะไร ไหนปลาแกเอามาล้างเองนะ ไก่แม่เตรียมไว้แล้ว ปะลูกเราไปคุยกันที่อื่น เดี๋ยวแม่ชงชาไฮโซให้ดื่ม"
เห็นไหมครับ คนแก่น่ะผมรับมือได้ไม่ยากหรอก คนรุ่นแม่ผมน่ะผมรู้ว่าอะไรยังไงรับมือด้านไหน โฮะๆๆ
"แหม พอมีลูกสะใภ้ถูกใจหน่อยลืมลูกชายเลยนะแม่"
"อย่ามาพูดมาก รู้แบบนี้ให้แกหามาตั้งนานแล้ว อะไรไปคว้าอีหนิงผู้ดีตีนแดงนั่นมา อะไรก็หยิบจับไม่เป็นกลัวแต่เล็บจะพัง"
ไอ้หลวงมันหน้าจ๋อยลงทันที ผมเองที่ยิ้มออกมา มันเป็นยังไงนะอีหนิง อยากรู้แล้วสิ
"แล้วแฟนคนก่อนของหลวงนี่"
ผมเปิดประเด็นครับแง้มๆก่อน
"โอ๊ย อย่าไปพูดถึงมันเลยลูก ดีแต่เป็นผู้หญิงเท่านั้นล่ะ งานการอะไรก็ไม่ทำ ทำไม่เป็น แม่ก็เห็นว่าเป็นผู้หญิงไม่ได้ใช้ มันมานะทาแต่ครีมแต่งแต่หน้า นั่งเป็นคุณนายจิกหัวใช้แม่อยู่นั่นล่ะ ทำอะไรนิดหน่อยก็ออกสำแดงกรี๊ดกร๊าดร้องหาแต่ผัว"
"เหมือนชะนีน่ะเหรอครับแม่"
อิอิ ผสมโรงหน่อยพัดไฟให้โหมยิ่งกว่าเดิม
"อุ๊ยตายเข้าใจเปรียบ ไหนๆลองเล่าให้แม่ฟังหน่อย พ่อกับแม่เราน่ะ ที่เล่าค้างไว้"
เออนะ คุณนายเธอก็ฉลาดนะเนี่ยไม่ยอมแง้มปากง่ายๆ เอาเถอะไม่อยากรู้หรอกนะเรื่องเก่าๆของมัน เพราะตอนนี้ผมนั่งแท่นนั้นอยู่ เชิดใส่ เราคุยกันอยู่พอสมควรนั่งจิบชาทำเอง คุณนายนี่เธอเก่งจริงๆนะครับ เอาชาที่ปลูกไว้ท้ายสวนมาตากผสมกับกลีบกุหลาบชงแล้วหอมดี รสชาติก็ไม่เลว ไอ้หลวงมันออกมาตามเราก็เข้าไปช่วยกันทำอาหาร ต๊าย ไม่เคยคิดว่าจะมีช่วงเวลาแบบนี้กับแม่สามี ผมทำตัวคุ้นเคยเร็วมาก กันเอง อิอิ จะมามัวเขินอายคงไม่ใช่ผมหรอกนะ เสียงเราคุยกันดังลั่นคับครัวไปหมด คุณนายแม่เธอให้คนงานจัดโต๊ะด้านนอกบ้านเพื่อจะทานข้าวกัน แลดูเธอนี่ก็ไม่เบานะครับเรื่องอิทธิพลในสวน
"พี่หลวง กลับมาแล้วเหรอค้า แหมนะไม่เห็นแวะทักทายเลย"
ตอนที่กำลังนั่งล้อมวงจะกินข้าวเสียงชะนีนางหนึ่งก็ดังขึ้น
"เป็นไงพี่ มาเมื่อไหร่"
อ้อ มันมากันสองคน ดูท่าแล้วน่าจะอ่อนกว่ามันนะ ถ้างั้นก้แสดงว่าต้องอ่อนกว่าผมแน่นอน
"อ้าว ว่าไงต้อย ไอ้โจ้ กินข้าวมายังมาๆกินด้วยกัน"
ไอ้หลวงมันร้องทักขึ้น ผมทำหน้างงๆ
"อ้อ โจ้เป็นหลานแม่เองล่ะลูก ส่วนอีต้อยเมียมัน"
ผมพิจารณาดูทันที ชะนีน้อยนางนี้ดูดีๆก็ท่าทางเรียบร้อยดีอยู่นะ แต่เอ๊ะทำไมมันปรี่มาหาผัวชั้น เอ้ย มาหาไอ้หลวง
"เห็นได้ข่าวจากคนงานว่าพี่หลวงพาแฟนมา ไหนอ่ะพี่"
แหมดูท่าทางมันเกาะแขนไอ้หลวงสิ ถ้าไม่บอกว่าไอ้หนุ่มนั่นเป็นผัวนี่เดี๋ยวมีตบนะ
"อ้อ นี่ไง นายแฟนพี่ คุณ นี่หลานผมไอ้โจ้ กับเมียมัน ต้อย"
ถึงเวลาออกโรง หลังตรงไว้คอตั้งตรงๆ เชิดๆ แล้วชายตามองด้วยหางตา ไม่มีทางหรอกที่ผมจะยกมือไหว้ มันรุ่นน้องผมตั้งกี่ปี
"หา พี่หลวง"
แหม อีนังนี่ดัดจริตเสียจริงทำตาโตเอามืออุดปาก ไอ้ผู้ชายน่ะไม่เท่าไหร่นะ แต่เริ่มหมั่นนังนี่แล้ว
"อืม แฟนพี่เองล่ะ"
"ผู้ชายเนี่ยนะพี่ พี่เป็นกะเทยเหรอพี่หลวง"
อันนี้ไอ้ผู้ชายเป็นคนพูดครับ ไอ้หลวงนี่หน้าเปลี่ยนสีทันที
"ทำไมวะ"
เสียงมันห้วนขึ้นมาก ผมดูแล้วแววตามันน่ากลัวนะไม่เคยเห็น
"ปะ เปล่าหรอกพี่ แหมไม่คิดว่าพี่จะเปลี่ยนรสนิยม"
มันทำหน้าตาแบบล้อเลียนนะครับ นี่ถ้าเป็นหลานผมนะจะตบหัวไปแล้ว ไม่ให้มันมาทำหน้าตาแบบนี้ใส่หรอกเสียการปกครอง
"มีอะไร"
บรรยากาศเริ่มตั้งเค้าไม่ดีแล้วครับ คุณนายแม่ก็นั่งมองอยู่ เหมือนกำลังหาช่อง
"แหมพี่ ก็เห็นว่ากลับมา จะมาฉลองด้วยหน่อย นี่ก็ใกล้จะถึงสิ้นปีแล้วอ่ะ"
"นั่นสิพี่หลวง แต่ว่า เสียดายพี่หนิงเนอะ ผู้หญิงแท้ๆแพ้กะเทย"
อีชะนี มึงชะตาขาดแล้ว
"สวัสดีครับน้องๆ ไม่ได้ทักทายเลย พี่ชื่อนายนะครับ เป็นเมีย เอ้ย แฟนพี่หลวงนั่นล่ะครับไม่ผิดหรอก ทำความเข้าใจใหม่ด้วยนะครับ พี่ไม่ใช่กะเทย(เน้นเป็นพิเศษ) พี่เป็นชายรักชายหรือที่เขาเรียกว่าเกย์ ส่วนหลวงเป็นผู้ชายแท้ๆ แต่ชอบเกย์ เขาเรียกว่าไบเซ็กชวล เรื่องความชอบหรือรสนิยมแบบนี้ พี่คิดว่าถ้าเราได้รับการศึกษามา มันไม่แปลกเลยนะครับ และมันไม่ใช่เรื่องที่จะต้องทำตาโตตกใจขนาดนั้น มันก็เหมือนกันกับอย่างเวลาเรามีอะไรกับแฟนแล้วชอบให้แฟนเลียจุดพิเศษไม่ว่าจะเป็นตรงไหน อันนั้นเขาเรียกว่าความชอบส่วนบุคคล เพราะบางคนเขาอาจจะไม่ได้ชอบให้ทำอะไรกับตรงนั้น แบบนี้ก็ไม่ผิดนะครับ สิทธิส่วนบุคคลเราไม่ก้าวก่ายซึ่งกันและกัน"
ผมเอ่ยขึ้น คุณนายแม่นี่หันมามองเลยครับ ไอ้หลวงก็มอง สรุปมองกันทุกคนนั่นล่ะครับ
"แหมพี่ก็ ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย"
"แกเหมือนกันอีต้อย อย่ามาเอ่ยถึงชื่ออีนั่นแถวนี้ได้ไหม ถ้าเสียดายมันก็ให้มันเป็นเมียไอ้โจ้อีกคนสิ"
"ว้าย ป้าก็ไม่เอาหรอก ก็แค่เสียดายผู้หญิงด้วยกันอ่ะ"
"ผู้หญิงด้วยกันแต่คนอย่างมันนี่ชั้นไม่เสียดาย ตกลงจะกินไหมข้าวพูดมาก เสียอารมณ์ลูกสะไภ้ชั้น นานๆลูกชายจะพามา"
ขอมอบประกาศเกียรติคุณให้คุณนายแม่สามี ถูกใจที่สุด กรี๊ด เป็นไงล่ะ อีพวกปลาทอง มันสองคนมองหน้ากันส่วนผมเชิดหน้าอยู่ไม่อยากจะแลให้เสียสายตา แต่ ดูอีนั่นครับมันนั่งลงข้างๆไอ้หลวง
"อุ๊ยน่ากินจังเลยค่ะพี่หลวง คุณป้าทำเองเหรอคะ หอมเชียว"
"เมียตาหลวงทำ"
คุณนายแม่คงรู้สึกเหมือนกับผมนะ ผมนี่ยิ้มออกมาเลย
"อ้าวเหรอคะ ทำกับข้าวเป็นด้วย"
"ใครจะเหมือนแกล่ะอีต้อย"
"ว้ายป้าก็ไม่เอาไม่พูด"
ดูมันทำท่าดัดจริตเกินหญิง ผมแอบถอนหายใจออกมา หน่ายจังเลยผู้หญิงแบบนี้
"นี่อีต้อย มานั่งใกล้ๆผัวมึงได้ไหม เดี๋ยวเมียเขาหึงตบขึ้นมาชั้นไม่ยุ่งด้วยนะ"
คุณนายแม่นี่ได้ใจจริงๆนะครับ
"แหม ก็คิดถึงพี่หลวงนี่ป้า นั่งใกล้หน่อยไม่ว่ากันนะคะ คุณพี่"
มันกระแทกเสียงท่อนสุดท้ายใส่ผม หนอยแน่อีนี่
Written by eiky
ปล. ขอบคุณเพื่อนๆทุกคนที่สละเวลาเปิดเข้ามาอ่าน และขอบคุณที่สละเวลเขียนตอบให้นะครับ ขอบคุณจากใจ จุ๊บๆๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
