องก์ ๒๔
"คุณลูกๆ ตื่นได้แล้วจ้าไปตลาดกับคุณแม่เร็ว"
เหมือนรู้สึกว่าเพิ่งจะนอนไปเองนะ นี่ผมคงฝันไป อะไรกันคุณนายแม่นี่ตามมาหลอกหลอนถึงในฝันเชียวหรือนี่ ของเขาแรงดีจริงๆนะเออ
"คุณลูกๆ ตื่นค่าตื่น ตีห้าแล้วนะ ต๊ายดูนอนกอดผัว น่ารักน่าเอ็นดูเชียว"
เอ๊ะ นี่ฝันเหรอทำไมร่างผมเหมือนโดนเขย่าไปด้วยนะ อ๊ะ แต่ร่างของคนข้างๆนี่อุ่นดีนะอากาศหนาวเย็นมากไม่เอาดีกว่ามุดต่อ
"ต๊าย เดี๋ยวค่อยกลับมานอนค่าคุณลูกเดี๋ยวตลาดจะวาย"
"อะไรอ่ะแม่ เช้าแล้วเหรอ"
"เช้าแล้วสิตาหลวง ดูเมียแกสินอนกอดซะแน่นเชียว อิอิ น่ารักดีนะ ท่านอนก็สวยไม่เหมือนอีนั่นนอนไม่เอาช่วงล่าง"
"คุณๆ ตื่นๆ แม่มาตามแล้ว"
นี่มันฝันอะไรของมันเนี่ยทำไมช่างเหมือนจริงเช่นนี้ โอย คนจะนอนกำลังอุ่นสบายๆเชียว
"ตื่นได้แล้วค่าคุณลูก"
"อือ อ๊ะ"
พอลืมตาขึ้นมาดูก็ตกใจสิครับ ต๊าย นึกว่าฝันคุณนายแม่นี่เองแหมนึกว่าจะสิงร่างผมซะอีก
"เช้าแล้วเหรอครับคุณแม่"
"จ้า ไป่ล้างหน้าล้างตาไปตลาดกับแม่ จะได้ซื้อของมาเตรียมนับถอยหลังกันไงจ๊ะคุณลูก"
ผมก็อายนะเนี่ย เคยมีแต่แม่ที่ปลุก คนอื่นไม่เคยนะ กับแม่ตัวเองนี่ไม่อายหรอกปลุกกันมาตั้งแต่เด็ก และคุณนายแม่ผมน่ะปลุกเหมือนใครที่ไหน นางจะเอาด้ามไม้กวาดนั่นล่ะครับมาแหย่ก้น ไม่ลุกก็ให้มันรู้กันไปสิ ผมลุกเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างตา เออดีเหมือนกันจะได้แวะซื้อครีมซะหน่อย ไม่ไหว สมูธอีนี่ข้อเสียของมันคือหน้ามันมาก ตื่นมานึกว่าเพิ่งออกจากการอยู่ไฟ หน้าเยิ้มเชียว พอล้างหน้าล้างตาเสร็จผมก็มานั่งทาครีมรอไอ้หลวงมันก็เข้าห้องน้ำเหมือนกัน
"หาเสื้อให้หน่อยสิแก ชั้นหนาว"
"นี่ไงเสื้อ"
"ไอ้บ้า แกกล้ากอดชั้นกลางตลาดไหมล่ะ อย่ามาท้านะ เร็วๆอย่าพูดมากคุณแม่รอ"
รู้ใช่ไหมครับว่ามันชี้ไปที่ไหน แหมนะเอาชั้นแต่เช้าเลยนะแก มันก็ชี้ใส่ตัวของมันสิครับ มันหัวเราะชอบใจแล้วเดินไปหยิบเสื้อยีนส์สีซีดๆมาตัวหนึ่ง ต๊าย หนาวจะตายให้ชั้นใส่แค่เสื้อยีนส์เนี่ยนะ ไม่มีทาง ผมเดินไปหามันที่ตู้เสื้อผ้าหยิบเอาเสื้อยืดแขนยาวมาสวมอีกตัว
"แกเอวเท่าไหร่เนี่ย หาเข็มขัดมาเลยนะ"
"ทำไมอ่ะ ๓๒"
"คงใส่ด้วยกันได้หรอกนะ ชั้นเอว ๒๘ เอาเข็มขัดมาดิเร็วหนาว"
"หึหึ อีกสักยกไหมครับเมียจ๋า"
"ต่อยแกน่ะเหรอ มาได้"
"ฮ่าๆๆ อ่ะนี่เข็มขัด"
น่าสมเพชตัวเองดีแท้ กางเกงที่ตัวใหญ่กว่าตัวนี่ผมไม่เคยใส่เลยนะจะบอกให้ ตายแล้ว จะอับอายประชาชีไหมเนี่ยเรา ตัวก็โคร่ง เสื้อผ้าอีกเหมือนใส่ของพ่อก็ไม่ปาน
"คุณแม่จะพาคุณลูกไปตลาดจริงเหรอครับ"
ผมถามขึ้นระหว่างที่ไอ้หลวงมันขับรถ คุณนายแม่ก็จะให้มานั่งด้วยนะครับ ไอ้หลวงมันก็ไม่ยอม โอ๊ย แม่ลูกคู่นี้มาตัดแบ่งร่างชั้นไปเลยไหม จะว่าไปเรานี่ก็ฮอตเนอะ อิอิ เชิดใส่ เห็นไหมบอกแล้วว่าของดี
"ทำไมล่ะจ๊ะคุณลูก ไปสิแม่อยากให้คุณลูกไปด้วย"
"เอ่อ คือคุณลูกกลัวว่าคนจะถาม แล้วคุณแม่จะอาย ได้ข่าวว่าน้องต้อยนั่นมีแม่เป็นแม่ค้าที่ตลาดนี่ครับ กลัวว่าจะไปเล่าเสียทั่วตลาดแล้วว่าคุณแม่มีลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย"
"ว้ายตาย คุณแม่ไม่แคร์หรอกจ๊ะ คนในตลาดเกรงใจคุณแม่กันจะตาย ก็ลองมาว่าสิคุณแม่จะจัดการ น้องชายคุณแม่เป็นปลัดอำเภอนะเออ มีไร่องุ่นอีกต่างหาก"
ท่าทางคุณนายแกภูมิใจจังครับ แต่ผมนี่สิชักหวั่นๆไม่รู้ว่าอะไรมันจะเกิดขึ้น ผมรับรู้ดีว่าแรงพิศวาสน่ะมันเป็นยังไง นังต้อยมองตามันก็รู้ว่ามันน่ะไม่ได้พึงใจกับผัวของมันเท่าไหร่หรอกนะ สายตามันนี่เหมือนกำลังกัดกินเนื้อตัวของไอ้หลวงก็ไม่ปาน
"คุณลูกแค่เป็นห่วงคุณแม่น่ะครับ เพราะคุณลูกแค่มาเยี่ยมคุณแม่ กลัวว่าจะไปผิดใจกันกับชาวบ้าน คุณแม่ต้องเป็นคนที่อยู่ที่นี่นะครับไม่ใช่คุณลูก"
"โถ พ่อคุณ น่ารักจริงๆ อย่าห่วงไปเลยจ๊ะ ตาหลวงงั้นเราไปตลาดน้อยกัน ไม่ต้องห่วงนะลูกเดี๋ยวไปอีกที่ ตลาดอีกหมู่บ้านขับไปไกลหน่อยแต่เพื่อความสบายใจของคุณลูก คุณแม่โอเค"
"กราบขอบพระคุณคุณแม่นะครับ"
คือผมนั่งข้างไอ้หลวงนะครับ แต่ก็ดัดจริตเอี้ยวคอมาจนตึงไปหมดแล้ว ทำท่าไหว้เหมือนตอนนางงามรับตำแหน่งก้มลงให้ต่ำที่สุดคุณนายแม่ก็ยิ้มอย่าง พอใจ ตลาดในหมู่บ้านที่คุณแม่พามาไม่ใหญ่มากนะครับ เป็นของสด ของป่ากันเสียส่วนใหญ่
"อุ๊ย ใบอะไรอ่ะครับคุณแม่"
มันกลายเป็นเรื่องตื่นตาตื่นใจสำหรับผมไปเสีย ของที่วางแบกับพื้น ทั้งอยู่บนแคร่เตี้ยๆรายทางมันน่าสนใจนะ ต๊าย มีรังผึ้งด้วย เกิดมาเพิ่งเคยเห็นรังผึ้ง โอ๊ย รังผึ้ง
"อ้อ ยอดมะระไงลูก อันนี้มะระไทย ยอดมันจะออกขมๆ"
"เหรอครับแล้วเอาไปทำอะไรกินครับคุณแม่"
"ชาวบ้านจะเอาไปใส่แกง ใส่ต้มน่ะจ๊ะให้มันออกรสขมนิดๆ แม่ไม่ค่อยชอบกินหรอกมันขม มาทางนี้ลูกปลาเนื้ออ่อนตัวโตๆ"
"อ๊ะ ปลา"
ผมไม่ได้กระแดะนะ แต่มันเป็นปลาที่สวยงามมาก โอเวอร์ไปไหม ไม่นะ ปลาเนื้ออ่อนตัวขาวๆโตๆวางซ้อนเรียงกันอยู่ในกะละมัง
"เอาไปทอดกระเทียมพริกไทยน่าจะอร่อยนะครับคุณแม่"
"เอาสองโลจ๊ะพ่อค้า"
กรี๊ด ได้ใจมากคุณนายแม่แกชี้นิ้วสั่งให้แล้ว
"คุณลูกจ่ายเองนะครับคุณแม่ อ๊ะๆ อย่าปฎิเสธ คุณลูกอยากจะเป็นคนซื้อของเองเพื่อเลี้ยงฉลองกับคุณแม่ไงครับ"
ผมปรามเอาไว้เพราะแกอ้าปากจะพูด ต๊ายปลาตัวเบ้อเร่อ แต่ขายกิโลร้อยกว่าบาทเอง ต๊าย สนุกสนาน ชี้นั่นชี้นี่ได้ของจนไอ้หลวงมันหิ้วจะไม่ไหวอยู่แล้วนะครับ ใช้ไปยังไม่ถึงสองพันเลย
"ต๊าย ช็อปไปช็อปมาของเต็มมือเลยคุณลูก"
"คุณแม่แวะในเมืองหน่อยได้ไหมครับ ผมอยากจะซื้อครีม"
"ร้านมันยังไม่เปิดหรอกลูก สายๆค่อยให้ตาหลวงพาออกมาอีกที เป็นยังไงเบื่อไหมมาตลาดสดกับคนแก่"
"ไม่เลยครับคุณแม่ มีความสุขมาก ผมไม่เคยมาเลยนะครับตลาดสดน่ารักๆแบบนี้"
"อ้าว แล้วตอนอยู่ที่โน่นเปิดร้านอาหารไม่ใช่เหรอคุณลูก ใครไปตลาดให้ล่ะจ๊ะ"
"อ้อ เรามีซัพพายเออร์ คือมีคนมาส่งให้น่ะครับ ไม่ต้องไปซื้อเอง"
"ต๊าย สะดวกสบายจังเลย"
บทสนทนากับเสียงที่สูงบ้างต่ำบ้าง เสียงหัวร่อต่อกระซิกกันไปตลอดทาง ไอ้หลวงนี่นั่งหน้าบู้เชียวครับเพราะมันไม่มีบทพูด เวลามันดอดขึ้นผมก็เชิดหน้าใส่ คุณแม่ก็ไม่สนใจ น่าสงสารเชียว อิอิ
"เดี๋ยววันนี้คุณลูกแสดงฝีมือทำปลาทอดกระเทียมให้คุณแม่ทานนะครับ"
ผมเอ่ยปากตอนกลับถึงบ้าน ให้ตายเถอะ พอตะวันฉายแสงที่นี่มันสวยมาก เหมือนสวรรค์บนดินเลยนะครับ ทิวเขาตรงฝั่งโน้นมองไม่เห็นหรอกเพราะหมอกยังปกคลุมอยู่ แต่รอบๆบ้านนี่สิ ดอกไม้ใบหญ้ามันต้องแสงระยับพราวอยู่ด้วยน้ำค้างที่เกาะตามผิวหน้าของมัน สวยจริงๆ นี่ผมยังไม่เข้าใจเลย เวลามีวันหยุดยาวๆแต่ก่อนจะกระแดะดอดไปไกลถึงยุโรป หรือไม่ก็ญี่ปุ่นไม่เคยรู้เลยว่าในบ้านเราเมืองเราจะมีที่สวยๆอยู่แบบนี้ เอาน่ะยังไงๆเราก็น่าจะได้มาเที่ยวที่นี่อยู่บ่อยๆ อิอิ ก็นั่งแท่นแล้วนี่นะ พอกินข้าวเสร็จก็เกือบจะเก้าโมง คุณนายแม่เธอก็เข้าไปดูคนงานในสวนตามปกติ อยากจะเข้าไปตัดดอกไม้ช่วยเหมือนกันนะแต่ต้องไปซื้อครีมก่อน ไม่ได้หรอก ออกแดดแบบนั้นไม่กันแดด ต๊าย ไม่อยากเป็นลูกท่านเปา ไอ้หลวงมันก็พาผมขับรถเข้ามาในตัวเมืองสระบุรีนะครับ ไกลพอสมควร
"คุณชอบบ้านผมไหม"
"ชอบนะ สวยดี"
"มาอยู่ที่นี่ด้วยกันไหมคุณ ผมว่าจะมาเป็นชาวสวนนี่ล่ะรับช่วงต่อจากแม่ เปิดอู่ซ่อมรถด้วย"
เพ้ออีกแล้ว อะไรกันนี่มันแค่เริ่มต้นนะแก ผมทำหน้าเซ็งๆ
"ดูไปก่อน แหมนี่มันแค่เริ่มต้นนะแก แกมั่นใจในตัวชั้นขนาดนั้นเลยเหรอ"
"ทำไมล่ะ ผมคิดว่าผมดูไม่ผิด"
"จ้า พ่อตาทิพย์ แต่แกก็น่าจะรู้ว่าชั้นน่ะมาอยู่ที่แบบนี้นานๆไม่ได้หรอกนะ ชั้นเบื่อเร็ว"
มันทำหน้าเหมือนหมาเหงาอีกแล้วครับท่าน รำคาญจริงเชียว
"แหมดูทำหน้าซะ ใกล้ถึงยังเนี่ยเริ่มปวดก้นแล้วนะ"
"เดี๋ยวก็ถึง อะไรกันนั่งแค่นี้ก็บ่น แต่ทีขย่มผม เห็นขย่มเอาๆ"
เอ่อ ที่พูดอ้อมโลกไปนั่นน่ะเพราะเห็นใจมันนะครับ คือผมก็ไม่ได้เป็นนางร้ายทุกอิริยาบถ ที่กะจะจวกเอาๆ แต่ดูมันตอบผมมาสิ มันน่าไหมล่ะ
"นี่ อย่านอกเรื่อง"
"ฮ่าๆๆ อายด้วยอ่ะ"
ดูมันครับ
"ใครอาย ชั้นไม่มีอาย อะไรแกอยากโดนขย่มในรถไหมล่ะ จะได้จัดให้"
"เฮ้ย บ้า เอาดิถ้ากล้า"
กรี๊ด ดูครับดู เข้าใจท้าทายนะ ถ้าทำจริงนี่พ่อจะเรียกเข้าตะรางไหมเนี่ย
"เฮ้ยคุณ"
หึหึ รู้จักชั้นน้อยไป มันอันตรายนะครับอย่าเลียนแบบ ผมก็ปลดเข็มขัดนริภัยออกเลยสิเอื้อมมือไปรูดซิปกางเกงมันลง หนอนน้อยยังไม่ตื่นผมยกขาทำท่าจะพาดสอดเข้าไปนั่นล่ะครับ ลำบากนะแต่ สู้ตาย เชิดใส่กล้ามาท้าคนอย่างนายพลเหรอ ไอ้หลวงนี่ร้องเสียงหลงเชียวครับ
"ทำไมล่ะ ก็อยากให้นั่งให้ไม่ใช่เหรอ ชั้นตามใจแกนะเนี่ย"
ผมแอ๊บหน้าซื่อพูดใส่มัน มันนี่ดันตัวผมไว้เลยครับ รถก็ส่ายไปมา
"ฮึ นึกว่าจะแน่ คนยิ่งคันๆอยู่"
"โห เพิ่งโดนมาเมื่อคืน คันอีกแล้วเหรอคุ๊ณ"
"เมื่อคืน มันคือเมื่อคืน ตอนนี้มันคือเรื่องของตอนนี้ ทำไมล่ะก็คันน่ะ เกาให้ได้ไหมล่ะ ไม่ได้จะได้ไปหาคนอื่นมาเกา"
"เฮ้ย นั่นแน่ ยั่วโมโหเหรอ ไม่ได้ผลหร๊อก"
ดูมันครับ ผมนี่อยากจะโผเข้าไปจิกหัวมันจริงๆ ไม่ติดที่มันขับรถอยู่นะ และผมบนหัวก็เกรียนซะขนาดนั้น ป่านนี้แกโดนชั้นจิกหัวไปนานแล้วไอ้หลวง
"ก็ลองดูสิ ทำไมล่ะ ในเมื่อมีผัว แต่ผัวไม่ค่อยคัน เมียคัน ผัวเกาไม่ได้ ก็ต้องหาคนอื่นเกาสิ"
"งั้นแวะโรงแรมเลยนะ"
เอ่อ นี่ผมยั่วมันมากไปเหรอครับ มันทำท่าเอาจริงเอาจังมากนะ สายตามองตามข้างทางหาโรงแรมนั่นเอง เงียบดีหรือห้ามดีวะเรา อิอิ
"นั่นไง"
มันมองเห็นแล้ว ขับรถตรงไปเลยครับตีไฟเลี้ยวแล้วอ่ะ กรี๊ด
"บ้าเหรอแก ไม่เอา โรงแรมถูกๆไม่ได้หรอกนะ"
ผมโบ้ยไปทางอื่น บ้าเหรอใครจะมาอยากโดนแต่เช้าหนาวจะตาย ทางยังไม่สะดวกอ่ะ
"อ้าว นี่ผมขึ้นแล้วนะคุณ อย่ามาพูดเล่น"
หันขวับไปมองทันที กรี๊ด อะไรนั่นน่ะเป็นลำอยู่กลางหว่างขามัน
"บ้าเหรอกลางวันแสกๆนะแก"
ผมพูดไปแบบนั้นล่ะครับ แต่สายตาไม่ยอมถอนจากตรงนั้นเลย
"แหมทีอยู่ห้องกลางวัน ตอนเช้า ตอนเย็นยังเอากันเลย สนอะไรล่ะ"
"อ๊ะ"
พูดไม่ออกสิครับ ไม่เอาดีกว่า กลัวมันระบม ท่าทางมันกัดฟันแบบนี้ผมซวยแน่ๆ
"ไม่เอา กลับบ้านแล้วค่อยทำ"
ผมพูดเด็ดขาด มันหันมามองแล้วยิ้ม กรี๊ด นี่มันแกล้งผมนี่ หนอยแน่
"อ๊ะ"
ผมก็ตะครุบเลยสิครับ จะให้มันมาแข็งต่อนห้าต่อตาไม่ได้ผิดกฏระเบียบ อิอิ จับก็ยังดีวะ คลึงเล่นหน่อยเถอะ
"ขับไปสิ ทำไมจับไม่ได้เหรอ"
ผมแว้ดเสียงใส่ ทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ มันนี่ทำหน้าบอกไม่ถูก
"แหมนะพอจะพาไปเอา บอกไม่เอา แต่จับไม่ปล่อยเลยนะคุณ"
"ช่วยไม่ได้ แข็งเองนี่"
"เออๆ งั้นคืนนี้เรามาเอากันข้ามคืนนะ อิอิ"
อ๊ะ เอากันข้ามคืน กรี๊ด เลิศ ตั้งแต่มีแฟนมาไม่เคยมีใครมีความคิดสัปดนแบบนี้มาก่อน ความรู้ใหม่อีกแล้ว ผมรีบเอามือออกทันที แล้วรีบหันหน้าออกจากรถ หันไปยิ้มสิครับ กรี๊ด จะโดนเอาข้ามคืน ตายแล้วต้องรีบกลับไปเตรียมตัวแล้วล่ะเรา ทำแท้งให้สะอาดเอี่ยม อิอิ
มีห้างด้วยนะจ๊ะสระบุรี ห้างเล็กๆไม่ใหญ่มากน่ารักดี ต๊าย มีครีมที่ผมต้องการด้วย ตรงดิ่งเข้าไปหาเลยสิครับ ไอ้หลวงก็เดินตามมา
"คุณแม่จะใช้ไหมครีมแบบนี้อ่ะแก"
ผมหันไปถามมัน ไหนๆก็ซื้อเป็นของขวัญปีใหม่ให้เลยก็แล้วกัน
"ไม่หรอก มันแพง แม่ใช้กวนอิมน่ะดีแล้ว"
อีกแล้ว กวนอิมอีกแล้ว ได้ยินแล้วขนลุกเลยนะเนี่ย
"งั้นเอาอย่างละเซ็ทครับ เอาน้ำหอมด้วย"
ผมสนใจมันที่ไหนหันไปบอกพนักงานเลย มันก็ได้แต่ส่ายหน้า
"บอกไม่ซื้อๆ ก็ยังซื้อนะคุณ แม่ไม่เอาหรอก"
"แหมแก ก็ถือเป็นของขวัญปีใหม่ให้คุณแม่ไง"
"สิ้นเปลือง คราวหลังไม่ต้องนะ แม่ไม่ชอบคนใช้เงินเปลือง"
เอ่อ เอาไปคืนดีกว่าไหมเนี่ย ดูมันทำหน้า
"งั้นซื้อกระเช้าของกินไหมล่ะ"
"ไม่ต้องหรอก บ้านผมไม่ได้อดอยาก"
กรี๊ด ดูมัน แล้วใครว่าแกอดอยากวะไอ้นี่เดี๋ยวเถอะ
"นี่ ของขวัญวันปีใหม่น่ะ เข้าใจไหม ไม่ได้คิดว่าอดอยากไม่มีกิน"
ผมก็เริ่มไม่พอใจแล้วครับ นี่อะไรกันแค่เริ่มเรียกกันว่าผัวเมียจะตบกันตายเสียแล้ว
"เออๆ ซื้อก็ซื้อดิ เงินคุณนี่ ไม่ใช่เงินผม"
"นี่แก อย่ามาเยอะนะ ชั้นไม่ได้ใช้เงินฟุ่มเฟือยนะ ของแค่นี้กับการรับไหว้แม่ผัวนี่มันผิดเหรอ งั้นก็ไม่ต้องซื้ออะไร เออ ตอนบ่ายๆชั้นจะกลับนะ มาส่งที่ท่ารถด้วย"
ผมไม่มองหน้ามันหรอกนะครับ เอาของวางคืนแล้ว เชิดหน้าใส่ สนใจทีไหน
"นั่นแน่ เอาอีกแล้ว เอะอะก็จะกลับ เอาแต่ใจตัวเองไปไหมคุณ"
"กลับเถอะ จะได้กลับบ้านไปเตรียมตัว"
ผมเปลี่ยนเสียงเป็นเรียบราบลงทันที เวลาทะเลาะกับแฟนหรือผัวไม่อยากไปวี๊ดบึ้มๆ อิอิ แบบนี้ล่ะเขาเรียกว่าเรียกเรตติ้ง ไม่เชื่อคอยดู
"เฮ้ยคุณ แล้วนี่ไม่เอาเหรอ"
ผมไม่ตอบครับเดินออกมานอกห้างแล้ว ทำหน้านิ่งๆเอาไว้
"พี่หลวง พี่หลวงนี่"
เอ่อ เสียงอีต้อยครับ เจอมันอีกแล้ว ได้ยินเสียงไม่ถึงวินาทีมันก็มาถึงตัวไอ้หลวงแล้วครับ ผมหันไปมองแล้วก็หันหน้ากลับเดินต่อไม่สนใจ อยากจะทำอะไรก็ทำเลย ชั้นมั่นใจว่าเรตติ้งชั้นดีพอ
"มาซื้อของเหรอพี่ เนี่ยต้อยก็มาซื้อของขวัญปีใหม่ไปให้คุณป้าเหมือนกัน"
"อืม พี่จะกลับล่ะต้อย มากับโจ้เหรอ"
"อะไรกันพี่ ทำไมกลับเร็วเนี่ยต้อยอยากกินไอติม"
แหมอีนี่ เน้นเหลือเกินนะคำว่าไอติมน่ะ ทั้งที่ผัวก็ยืนหัวโด่หน้าซื่ออยู่
"โจ้พาเมียมึงไปกินไอติมหน่อยสิ กูจะกลับแล้ว"
"ไปกินด้วยกันนะนะพี่หลวง นานๆเจอกันที ต้อยอยากคุยกับพี่หลวงนานๆ"
ไอ้หลวงมันก็เดินตามผมมานะครับ แต่อีปลิงนี่ก็เกาะติดแจเชียว ผมไม่ได้หันไปมองหรอกนะแต่ได้ยินเสียง
"หรือว่าเมียกะเทยพี่อยากกลับแล้วเหรอ อะไรกันกกมาทั้งคืนยังไม่พออีกเหรอจ๊ะ"
เอ่อ เอาเถอะช่างมัน ไม่อยากจะตบใครตั้งแต่เช้า เดี๋ยวมือมีรอยยิ่งหนาวๆอยู่ด้วย
"ต้อย"
"ต๊าย นึกว่าได้กลิ่นอะไร อิอิ กลิ่นขี้นี่เอง"
ชะตาขาดแล้วอีชะนี ผมหันขวับทันที สายตาเกรี้ยวกราดในตอนแวบแรกที่มองมันแต่ก็เปลี่ยน อยากเจอนักเหรอนางร้ายน่ะ
"หลวงเดินเร็วๆสิ เค้าอยากกลับบ้าน หนวกหูชะนีแถวนี้ร้องเรียกหาผัว ผัวชาวบ้านเขาอยู่ได้"
"อ๊ะ"
"เอาแล้วไหมล่ะ"
ไอ้หลวงมันรู้นะครับมันรีบแกะมืออีต้อยออก แต่ผมนี่ปรี่เข้าไปหาแล้ว
"ได้กลิ่นอะไรไหมหลวง สาบๆ ต๊าย โดนเอามาเมื่อเช้าไม่ล้างเหรอจ๊ะน้องต้อย น่าอายจริงเชียว กลิ่นโสโครกจัง"
"กรี๊ด"
กลางห้างนะเนี่ย ไอ้หลวงรีบดึงมือผมออกมาจากห้างทันที อีนั่นก็เหมือนเด็กปัญญาอ่อนนะ กรี๊ดแล้ววิ่งตาม ดีเหมือนกันออกไปลานจอดรถจะได้ตบถนัดๆหน่อย
"แกว่าใคร อีกะเทย"
หนอยแน่กลางห้างกล้ามาวิ่งตามไล่ด่าชั้นเหรออีนี่ ผมรีบเดินให้ถึงลานจอกรถไอ้หลวงก็จับมือไว้นะทั้งสองข้างเลย
"เมียพี่หลวงน่ะปากหมาเห็นไหม มันว่าต้อย"
แหมอีนี่ฟ้องใครไม่ฟ้องเสือกมาฟ้องผัวชั้น เอาสิ
"หลวง บอกให้น้องเขาหยุดนะ ถ้าไม่หยุดอย่ามาหาว่าชั้นร้ายนะ"
ผมก็นะอดทนได้ก็อดนะ แต่เกินทนนี่อย่าได้มาห้ามเชียว จะตบมันให้หน้าคลุกฝุ่นเชียว
"พอได้แล้วต้อย มาว่าพี่เขาทำไม ไอ้โจ้ พาเมียมึงไป"
"ไม่ไป ของดีๆไม่ชอบ ชอบไปเอากะเทย"
"โว้ย อะไรกัน นี่มันอะไร หนูถามจริงๆเถอะหนูต้องการอะไร"
ผมร้องขึ้นเสียงดัง ไอ้หลวงยังต้องผงะเลยนะครับ
"นี่มันผัวพี่ อยากได้เหรอ แล้วนั่นน่ะใคร ไม่เกรงใจผัวตัวเองเลยเหรอ หรือเห็นเขาเป็นควาย หรือว่าเรา ร่าน แรดเอง ที่มีอยู่หนูยังไม่อิ่มไม่พอเหรอจ๊ะ ถึงได้มาตามกรี๊ดๆวิ่งไล่ผัวคนอื่นแบบนี้น่ะ กุลสตรีน่ะคงสะกดไม่เป็นสินะ ไม่น่าแปลกใจเลยที่ทำไมผู้ชายมันถึงเบื่อ เราก็หน้าตาน่ารักดีนะ แต่กริยาแบบนี้อย่ามีเลยผัวน่ะ เลิกๆไปซะแล้วไปอยู่โรงน้ำชา จะได้ไม่ซ้ำหน้าไงล่ะหนู"
"อย่ากรี๊ด กรี๊ดอีกทีตบปากแตกแน่ๆ เขามีเมียเป็นกะเทยแล้วยังไง มีปัญหาอะไร มันเกี่ยวอะไรกับเธอ ที่ว่าของตัวเองดี ดีจริงต้องมาวิ่งไล่ล่าหาผัวคนอื่นเขาแบบนี้เหรอ ผัวเธอก็ระวังให้ดีเถอะ แรดๆ กรี๊ดๆแบบนี้ระวังมันจะหน่ายเอา จริงไหมจ๊ะพ่อหนุ่ม"
ผมหันไปยิ้มให้ไอ้ผัวมันที่ยืนหน้าซีดอยู่ข้างหลัง ส่วนอีต้อยนี่ตัวสั่นมือสั่นเชียว เพราะกรี๊ดของมันคงจุกอยู่ที่คอหอย
"กลับได้หรือยัง"
ผมหันไปหาไอ้ต้นเหตุ แล้วผมก็เดินไปที่รถ เชิดใส่ นี่ยังไม่ได้ตบนะ อยากเหมือนกันแต่ถ้าตบมันคะแนนนิยมในตัวผมต้องลดลงแน่ๆในสายตาไอ้หลวง ไม่อยากรังแกชะนี เสียจรรยาบรรณหมด
"เฮ้อ"
"ไม่ต้องพูดนะ อยากเลิกก็บอก ตอนบ่ายไปส่งที่ท่ารถด้วย"
ผมพูดไม่ได้มองหน้ามันหรอกนะครับ โกรธเหมือนกันนะ ที่โกรธน่ะโกรธมันนะ ไม่รู้สิ เอ๊ หรือว่าผมมีใจให้มันไปแล้ว อ๊าย ไม่ใช่ๆ ไม่มีทาง
"งอนเหรอคุณ"
ไม่ตอบ เชิดหน้าใส่
"ผมไม่ไปส่งหรอกนะ จะกลับไปทำไม"
"ฮึ"
"แม่ผมไม่ยอมหรอกนะ"
"แต่แกยอม"
"อ้าว ฮ่าๆๆ งอนเป็นด้วยเหรอคุณน่ะ"
ผมเม้มปากแน่น รู้จักชั้นน้อยไปจริงๆไอ้หลวง
"ฮึกๆ ชั้นไม่ได้อยากมาทำให้ใครเขารังเกียจนะ นี่ชั้นผิดเหรอ"
ผมปล่่อยให้น้ำตาไหลออกมาหันไปมองมัน ไอ้หลวงนี่หน้าเสียเลยครับ แหมปากดีอยู่แท้ๆ เป็นไงล่ะ เจออีเย็นเข้าหน่อย
"คุณ"
"ชั้นไม่มีหน้าจะอยู่สู้ใครหรอกนะ ชั้นมันแรด ชั้นมันแรงปากไม่ดี แกหาคนอื่นเถอะนะ"
ผมสะอึกสะอื้นอยู่ มันทำยังไงรู้ไหมครับ ไอ้บ้านี่มันจอดรถข้างทางทันที
"เป็นอะไรคุณ ผมขอโทษแทนอีต้อยมันด้วย ที่มันมาหาเรื่อง"
"น้องเขาไม่ผิดหรอก มันผิดที่ชั้นเองที่เข้ามาเกี่ยวข้องกับแก ชั้นมันตัวประหลาดนี่"
"อย่าพูดแบบนี้นะ ผมไม่ชอบ ใครจะมองยังไงช่างหัวมันสิ คุณเป็นเมียผมนะ"
อิอิ แอบอมยิ้มในใจ ต้องเรียกเรตติ้งหน่อยสิครับเมื่อครู่มันเรียกไม่ขึ้นนี่นะ
"อย่ากลับเลยนะ ผมจะไม่ให้ใครมาว่าคุณอีกแล้ว"
"แกจะทำยังไง"
"ไม่รู้ แต่ผมจะไม่ให้ใครมาว่าคุณหรอกนะ ผมเลือกทางนี้เอง ใครก็ห้ามไม่ได้หรอก ขนาดแม่ผมยังไม่ห้าม คนอื่นก็ไม่มีสิทธิ์"
"ฮึ ชั้นไม่ได้โกรธแค่เรื่องนี้นะ"
"อ้าว"
"ทำไมแค่ชั้นจะซื้อของให้คุณแม่ แกต้องว่าชั้นด้วย ฮือๆ"
อิอิ มันคาใจอ่ะนะครับ ไม่ยอมหรอก
"โหย นึกว่าเรื่องอะไร อ้อที่งอนนี่เรื่องนี้เหรอ"
"ชั้นไม่ได้งอนนะ แกเห็นความหวังดีของชั้นนเป็นอะไรไป ชั้นมาแต่ตัว แค่ชั้นอยากจะเอาของไปกราบแม่ผัว แกก็ว่าชั้น"
ผมก็ยังพรั่งพรูออกมาได้เรื่อยๆนะ บอกแล้วเรื่องตีบทแตกนี่ อิอิ ชนะเลิศ
"ผมก็ไม่อยากให้คุณสิ้นเปลืองอ่ะ แม่ไม่ค่อยชอบด้วยใช้เงินเปลืองๆอ่ะ"
"คุณแม่ว่าแล้วเหรอ หรือว่าแกคิดไปเอง ฮือๆ เสียใจ เสียใจที่สุด"
มันจะรู้ว่าผมแอ๊บก็คงตอนนี้ล่ะครับ หลุดสเต็ปไปนิดหนึ่ง มันเผลออ่ะนะ
"เออๆ งั้นแวะร้านข้างหน้าก็ได้ แต่คุณไม่ต้องจ่ายหรอกนะ ผมจ่ายเอง ถือว่าผมไถ่โทษที่ทำให้เมียร้องไห้"
"อืม"
"อ้าว เฮ้ย ทำไมหยุดร้องแล้วล่ะ"
"จะร้องทำไม เหนื่อยนะ ทำตามที่บอกล่ะ ไม่งั้นชั้นเอาแกตายแน่ๆ"
"โธ่กู โดนหลอกอีกแล้ว"
มันส่ายหัวนะครับ แต่ผมเชิดใส่ไม่สนใจหรอกนะ เอนหลังสบายๆ ลดกระจกสุดเอาบรรยากาศของสระบุรีให้เต็มปอดหน่อยซิ เพลงคลอเบาๆ มีความสุขที่สุด
"ต๊าย หอบอะไรมาเยอะแยะค้าคูณลูกไหนบอกจะไปซื้อครีม"
พอถึงบ้านผมก็รีบยกของออกมาจากรถ คุณนายแม่ก็ออกมารอรับ ระหว่างทางไอ้หลวงนี่มันก็ใช้ได้นะครับ ไม่รู้สิผมว่ามันใช้ได้ทีเดียว มันไม่ได้ถือหรอกนะที่ผมเสแสร้งมันแค่บ่นๆว่าเสียรู้ แล้วมันก็แหย่ผมตลอดทาง มีอยู่ช่วงหนึ่งที่มันเล่าเรื่องเมียเก่ามันให้ฟัง เอ๊ะ ไม่ใช่สิ แค่แฟนเก่า เพราะแม่มันยังไม่ยอมรับ อิอิ น้ำเสียงดูไม่มีอะไรนะ แต่แววตามันดูปวดร้าวอยู่มากทีเดียว ผมก็หันไปมองตั้งใจฟังอยู่ อยากเห็นหน้าจริงๆ อีหนิงนี่หน้าตามันจะสวยสักแค่ไหนกันเชียวนะ
"คุณลูกซื้อมาสวัสดีปีใหม่คุณแม่น่ะครับ ของขวัญเล็กๆน้อยๆ"
"ต๊าย ตายแล้วเกิดมาแม่ไม่เคยได้รับของขวัญจากลูกสะใภ้ เริ่ดมาก คุณลูกขอบใจมากนะจ๊ะ ไม่เห็นต้องลำบากเลย"
"อย่าว่าลำบากเลยนะครับคุณแม่ คุณลูกเองก็ไม่เคยเจอแม่สามีที่ไหนประเสริฐเท่าคุณแม่มาก่อน อันนี้ครีมนะครับ ทาแล้วหน้าเด้งสวยไม่มีวันสร่าง"
เชอะ ไหนบอกคุณแม่จะไม่ชอบ เห็นตาวาวหัวเราะชอบใจเชียว
"ต๊าย แพงนะลูก ว่าแต่หน้าเด้งกว่ากวนอิมของแม่จริงเหรอ"
"แน่นอนครับคุณแม่ ตัวนี้สะกัดจากสาหร่ายทะเลน้ำลึก และเซลส์ของปลาแซลม่อน เพิ่มคอลลาเก็นจากหอยทับทิมในคาบมหาสมุทรแปซิฟิก"
ไม่ใช่หรอกครับ ผมแถไปแบบนั้นล่ะ คุณนายแม่ก็ทำตาโตวิ้งๆอยู่ เราสองคนกรี๊ดกร๊าดกันอยู่ ไอ้หลวงก็มานั่งมองหน้าผม เชิดใส่ เป็นไงล่ะ
"ไหนบอกคุณแม่ไม่ชอบไง"
พอคุณแม่เอาของไปเก็บผมก็เอ่ยขึ้น
"อ้าว ไม่รู้นี่ เห็น เอ่อเคยซื้อให้แม่ไม่เอาบ่นไปสามวันแปดวันเลยอ่ะ"
"ก็นั่นมันคนนั้นนี่ นี่มันชั้น ให้รู้วะบ้างว่าใครเป็นใคร"
"คร้าบ เชื่อแล้วคร้าบ เมียคนเก่ง"
"เชอะ ไม่ได้เก่งอย่างเดียวนะ ดีทุกอย่าง"
"เฮ้อนะ"
"นี่ ทำท่าแบบนี้หมายความว่าไง แกไม่เห็นด้วยเหรอ"
"เปล่าซะหน่อย เห็นด้วยคร้าบ เห็นด้วยที่สุด คิดผิดไหมเนี่ย"
"ไอ้หลวง อย่าพูดให้ได้ยินอีกนะ บอกแล้วคิดผิดน่ะบอกคำเดียว ชั้นพร้อมจะไป อย่ามาทำท่าเหมือนชั้นเป็นตัวเลือก ชั้นไม่ใช่ช้อยส์ของแกนะ"
ผมแว้ดเสียงขึ้นทำท่าจริงจัง
"เฮ้ย ไปกันใหญ่แล้ว ผมล้อเล่น ผมคิดผิดผมจะพาคุณมาหาแม่ผมทำไมเนี่ย ผมรักจริงหวังแต่งนะคร้าบเมียจ๋า"
"ให้มันจริง"
"คร้าบ ผมไม่กล้าหรอกคร้าบ เมียขี้วีนออกแบบนี้"
"นี่แก"
"ไหนว่าจะพอกหน้าให้คุณแม่ไงค้าคุณลูก"
มันรอดตัวไป หันไปยิ้มลั่นล้ากับคุณแม่ดีกว่า
"อ้อได้เลยครับคุณแม่ คุณลูกซื้อของมาแล้ว"
ก็ตอนไปตลาดนั่นล่ะครับ ซื้อน้ำผึ้งป่ามา แวะซื้อโยเกิร์ต บีพอลเล็น วีทเจิร์ม บวกกับมะขาวเปียกกับผงขมิ้นนั่นล่ะครับ เออนะผมก็พอกหน่อยก็ดี ผมจัดเตรียมให้คุณแม่แกนอนบนเก้าอี้หวายนะครับแล้วผมก็ผสมของพอกหน้า ต๊าย ไม่อยากจะบอกบรรยากาศมันดีมากๆเลยนะ ใต้ร่มไม้มีแจกันดอกไม้ที่ผมจัดวางรายรอบอยู่ มองไปก็สวนดอกไม้ที่โชยกลิ่นหอมมาแต่ไกล
"ทำให้ด้วยดิคุณ"
"ไม่"
"อ้าว ผัวไม่หล่อนะถ้าไม่ทำ"
"ไม่หล่อนั่นล่ะดี แค่นี้ชั้นก็ขี้เกียจตบตีกับชะนีน้อยจะตายอยู่แล้ว"
"อ่า นะนะ ผมอยากให้คุณทำให้อ่ะ"
"นอนลงสิ"
ทำให้มันหน่อยก็ดี เพราะมันเหลือเยอะ พอกให้คุณแม่เสร็จก็พอกให้มัน
"หลับตาสิ เดี๋ยวเข้าตาหรอก"
"อยากมองหน้าคุณไปด้วยอ่ะ"
"อย่ามาหวาน ไม่ใช่เวลา หลับตา"
ผมแอบยิ้มนะครับ ในมุมของความกวนบาทามันก็มีความน่ารักอยู่นะ ไม่รู้สิ แต่รู้ว่าผมเองมีความสุขจังเลยตอนนี้น่ะ
เขียนโดย อิ๊กกี้
ปล ปั่นแทบตาย เหอๆ หิวแย้วว ไปกินข้าวก่อนน้า ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ
ขอขอบคุณทุกเมนต์ ทุกกำลังใจ น้อมรับทุกคำติชม
รู้หรือไม่ว่าทุกๆเมนต์คือกำลังใจในการเขียนงานในแต่ละตอน ขอบคุณมากๆนะครับ
จุ๊บๆๆ
หน้าแรก
ช่วยเหลือ
เข้าสู่ระบบ
สมัครสมาชิก
