หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[clubza]

เเม่นายพลหาคนงานอยู่555
เเต่นเเต๊น กระผมขอเเนะนำ นายต้อมเลย
ช่วยเรื่องเรียนด้วยทำงานด้วย แถมที่พักฟรี
ไหนๆนายก็ไม่เอาต้อมเเล้วนี่ หรือจะเอา555+

[kihaezzzzzz]

คถ.ต้อมอ่าา า

[eiky]

องก์ ๒๘

"คุณเข้ามาดูห้องน้ำก่อนดิ"

ผมมัวแต่ตาลอยมองออกไปนอกระเบียงแม้ว่ามันจะมืดนะแต่ด้วยความที่มันเป็นที่โล่งสลับกับฉากหลังที่เป็นภูเขาเงาของสิ่งต่างๆมันก็พอเห็นรางๆ ดาวนะคุณเอ๋ยเหมือนเพชรโปรยในผ้ากำมะหยี่สีดำเลยนะ โอ๊ย ไม่รู้จะสรรหาคำใดมาบรรยาย

"มีอะไรเหรอแกในห้องน้ำ"

ผมเดินกลับเข้าไปในห้อง มันเปิดประตูห้องน้ำที่อยู่อีกฝั่งรอ

"มาดูดิ มีอ่างอาบน้ำด้วยนะ"

"อ๊ะ จริงเหรอ"

คิดไปโน่นเลยครับ อ่างอุ่นๆตีฟองใส่เกลือสปาลงไปนอนแช่จิบไวน์กับมันสองคน อ๊าย ปรี่เข้าไปเลย

"โห สวยอ่ะ"

สวยจริงๆนะครับ อ่างอยู่ติดกระจกที่มองออกไปเห็นภูเขาอีกด้านเหมือนเป็นรั้วของสวน ด้านข้างๆเป็นป่าไม้ไม่หนามาก ฝักบัวเป็นแบบใหญ่ห้อยลงมาจากหลังคา แต่เด็ดสุดเป็นพื้นห้องน้ำนี่ล่ะครับ ปูด้วยหินหยาบๆ เหมือนหินภูเขา เริ่ดมาก

"แกร๊ก"

เอ๊ะ เสียงประตูนี่ อ๊ะ มันล็อคประตู

"ไอ้หลวง แกทำอะไร เปิดนะ"

ผมวิ่งเข้าไปทุบประตูเลยครับ มันล็อกจริงๆด้วย ล็อคจากด้านนอก มีด้วยเหรอล็อคจากด้านนอก ไม่รู้สิแต่มันทำอยู่เนี่ย

"อ๊ะ เปิดนะแก เปิด"

"แป๊บดิคุณ ผมมีอะไรอยากให้คุณดู"

"อะไรล่ะ ทำไมต้องล็อคประตู"

ผมแว้ดเสียงใส่

"เอาน่า แป๊บเดียว นะคร้าบที่รัก"

เออๆ จะทุบประตูไปก็ไม่มีประโยชน์ ลองลงไปนอนแช่ในอ่างดีกว่าว่ามันพอดีสองคนไหม อิอิ ผมก็นะเดินลูบนั่นลูบนี่อยู่ ของใช้ก็ดีนะ เหมือนทำขึ้นมาเอง กล่องใส่สบู่เหลวเอย ชั้นวางผ้าเช็ดตัวเอย มันนี่ก็เข้าท่าดีนะ นานพอสมควรนะมันถึงกลับเข้ามา เปิดประตูห้องน้ำเข้ามามันก็มากอดผมไว้แน่น ไอ้นี่ท่าจะบ้า

"เดี๋ยว หลับตาก่อน"

"เวอร์ไปแล้วแก มีอะไรก็บอกมาเลยไม่ต้องมาทำลับๆล่อๆ ชั้นไม่ปลื้มนะเซอร์ไพซ์น่ะ"

"เอาน่า มาๆผมกอด"

มันปรี่เข้ามากอดผมไว้ เอามือจับหัวผมให้ซุกอยู่กับบ่าของมัน คือสูงเท่านี้อ่ะนะ มันไม่ยอมให้ผมหันหน้าหันหลังเลยนะจับหัวไว้ซะแน่น

"อะไรอ่ะแก ชั้นกลัวนะ"

"อิอิ กลัวทำไม มีผมอยู่ด้วยทั้งคน"

"ไหนล่ะ เร็วๆได้ไหมหายใจไม่ออก"

"อ่ะ"

มันเหวี่ยงตัวออกจากที่กอดผมอยู่มาอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ผมกับมันยืนอยู่กลางห้องนะครับ เอ่อ จะบรรยายยังไงดี กรี๊ด กรี๊ด

เทียนหอมที่มันหอบใส่ถุงกระดาษมามันวางไว้ทั่วห้องนอนตามจุดที่เหมือนมันตั้งใจทำไว้แล้ว นอกระเบียงอีกนึกสงสัยอยู่เชียวว่าหลอดแก้วใหญ่ๆพวกนั้นตั้งไว้ทำไม แต่ผมเองมัวแต่หลงระเริงกับความสวยงามของบรรยากาศไม่ได้ถาม รู้แล้ว ต๊ายไม่น่าเชื่อหน้าเถื่อนๆอย่างมันก็เป็นคนโรแมนติกเหมือนกันนะเนี่ย

"อ๊ะ"

พูดไม่ออกครับ รู้ไหมตั้งแต่เกิดมาวันเกิดตัวเองก็ยังไม่เคยมีใครเซอร์ไพซ์หรือทำอะไรแบบนี้ให้เลย อย่าไปถามถึงไอ้เรย์เลยครับ ชีวิตคู่กับมันคือการที่ผมเป็นคนวางแผนตลอด มันไม่เคยมีความคิดหรือคิดจะทำอะไรให้ผมหรอกนะ เอ่อ มันทำไมตื้นตันใจแบบนี้

"แก"

ผมหันหน้ากลับไปหามัน มองตามัน

"ผมอยากให้คุณมีความสุข"

โอ๊ย ไม่ไหวแล้ว น้ำตาคลอแล้ว อายจัง ผมโผเข้ากอดมันไว้แน่น

"ทำถึงขนาดนี้เลยเหรอแก ขอบใจนะ"

"เพื่อภรรยาสุดที่รักไง ไม่ชอบเหรอ"

"ชอบ ชอบ"

ผมพูดไม่เป็นคำพยายามไม่ร้องไห้ ต๊าย สเต็ปนางร้ายผมนี่หลุดกระจาย แอ๊บหวานน้ำตาร่วงด้วยนะเออขอบอก มันก็กอดลูบหัวผม นี่ชั้นแก่กว่าแกนะได้ข่าว

"ป่ะไปนอนดูดาวตรงระเบียง"

มันดันตัวผมให้เดินตามมันไป เอาวะ ยอมคืนนี้คืนเดียว ปล่อยมันทำอะไรตามใจบ้าง มันไปดึงเอาผ้าห่มนวมมาอุ้มไว้ผมเองก็เดินออกไปนอกระเบียง รินไวน์ก่อนนะ อิอิ เพื่อบรรยากาศที่ดียิ่งขึ้น

"แกตั้งใจทำไว้แต่แรกเลยเหรอแบบนี้น่ะ"

"อืม"

"เขาชอบแบบนี้เหรอ"

"ก็ไม่หรอก แต่ผมอยากเอาใจเขาอ่ะ เขามาดูบอกไม่ชอบ มันน่ากลัวเวลากลางคืน เขาก็เลยไม่เคยค้างที่นี่ คุณไม่ต้องห่วงหรอก"

มันห่วงความรู้สึกผมเหรอเนี่ย

"ช่างมันเถอะ มันไม่มีวาสนาดีอย่างชั้นหรอก อิอิ"

"คุณชอบเหรอ"

"ไม่ชอบก็แปลกแล้วแก มาๆ นอนให้กก อย่าพูดมาก ดาวสวยเนอะ"

ผมตัดบทไม่อยากจะไปเอาความอะไรกับมันมากนักเดี๋ยวบรรยากาศดีๆเสียหมด ไม่อยากจะวี้ดบึ้มใส่มัน ผมกระโจนขึ้นบนเก้าอี้หวายที่มันนอนรออยู่แล้ว ในมือก็ถือแก้วไวน์ ไม่กลัวหกหรอกนะ อิอิ เพราะฟาดไปแล้วค่อนแก้ว

"อีกสักรอบไหมคุณ"

มันเอ่ยขึ้นหลังจากเรากินไวน์ไปแล้วเกือบหมดขวด ผมก็นะเบียดเข้าๆ อิอิ เพลินเพลินอยู่ดาวก็ดูไปนะตาอ่ะ แต่มือก็นะ ไปอยู่ที่เหมาะที่ควรสิ มันพร้อมแล้วอ่ะ กรี๊ด

"ไม่เอาอ่ะ อยากอยู่แบบนี้ไปนานๆ ไม่ต้องทำหรอกคืนนี้ งดสักคืน"

ต๊าย นี่ผมหรือนี่ ไม่น่าเชื่อ ไม่รู้สิผมว่าการได้นอนกอดมันตอนที่ยังไม่หลับอยู่แบบนี้ ในที่ที่สวยงามเกินบรรยายแบบนี้ ไม่อยากจะทำอะไรไปมากกว่านี้แล้ว มีความสุขมากแล้วจริงๆนะ นอนไปนอนมาหลับเลยซิครับท่าน รู้สึกตัวหน่อยๆตอนที่เหมือนมีคนอุ้มร่างผมขึ้นจากเก้าอี้หวาย รู้สึกตัวนะแต่แอ๊บเป็นหลับ อ๊าย มันอุ้มผมด้วยล่ะจะบอก

พอตื่นเข้าผมก็นะควานมือหาของรักทันที แต่ เอ๊ะ มันไม่อยู่แล้ว

"ไปไหนวะ"

ผมมองหามันรอบห้องก็ไม่เจอ อยู่ในห้องน้ำแน่ๆผมเลยลุกไปเข้าห้องน้ำ ไม่มีมันนะ ล้างหน้าล้างตาหน่อยดีกว่า อากาศหนาวมาก

"ตื่นแล้วเหรอคุณ ผมไปชงกาแฟมาให้"

อ๊ะ ผัวมาแล้ว

"หนาวเนอะ"

"ออกมาดูหมอกดิคุณ สวยนะ"

ผมล้างหน้าเสร็จก็เดินตามมันออกไปนอกระเบียง ให้ตายเถอะทำไมที่นี่มีแต่เรื่องให้น่าประหลาดใจนะ หมอกสีขาวโพลนปกคลุมไปทั่วบริเวณแทบมองไม่เห็นอะไรเลย ผมนั่งลงข้างๆมันแล้วเอาแก้วกาแฟมาจับทั้งสองมือ

"เป็นไงหลับสบายไหม"

"อืม สวยดีเนอะไม่เคยเห็น"

เราก็คุยกันกระหนุงกระหนิงตามประสาผัวเมียนั่นล่ะครับ ผมก็ไม่วีนวี้ดบึ้มใส่มันเท่าไหร่นักหรอกนะ มุมน่ารักๆก็มีนะเออ

"แกวันนี้ชั้นจะกลับแล้วนะ"

ผมบอกมันตอนที่เรากำลังเดินกลับมาที่บ้านของคุณนายแม่

"อ้าวกลับแล้วเหรอ งั้นผมกลับด้วย"

"ไม่ต้องหรอกแก หยุดยาวๆทั้งทีอยู่กับคุณแม่ให้นานๆหน่อยสิ ชั้นต้องรีบกลับเอาของขวัญปีใหม่ไปให้พี่ๆที่ทำงาน หลายคนด้วยนะ"

"อ้าว คุณไม่อยู่ผมก็ไม่อยู่ดิ จะอยู่ทำไมไม่มีอะไรทำ"

"ช่วยคุณแม่เก็บดอกไม้สิ"

"ไม่เป็นไรหรอกน่า"

ผมขี้เกียจจะพูด วันนี้ต้องไปตระเวนซื้อไวน์กลับไปฝากใครต่อใครอีกเยอะแยะไปหมด รายชื่อก็ยังไม่ได้ร่างเลยนะ

"จะกลับแล้วเหรอคุณลูก ตายจริง เวลาที่เรามีความสุขนี่มันหายไปเร็วเหลือเกินนะ คุณแม่ไม่อยากให้คุณลูกกลับเลยนะจ๊ะ"

พอบอกคุณนายแม่เธอก็ทำท่าเหมือนประหนึ่งสูญเสียแหวนเพชรไปแบบนั้นล่ะครับ

"คือคุณลูกต้องรีบกลับไปไหว้ผู้ใหญ่ที่โน่นน่ะครับคุณแม่ ไม่อยากจะกลับเลยนะ คิดถึงคุณแม่"

เบอร์รี่แต่เช้าเชียวผม

"ไม่รู้จะมาหาคุณแม่อีกเมื่อไหร่กันนะเนี่ย เฮ้อ มาทำให้คนแก่เหงา"

ต๊าย ดูคุณนายแม่ทำท่า ผมต้องปรี่เข้าไปทำคะแนนที่นำโด่งอยู่แล้วให้มันโด่งยิ่งขึ้นดีกว่า ประคองร่างคุณนายแม่เอาไว้โอบกอด

"ถ้าว่างๆเดี๋ยวคุณลูกจะให้หลวงพามาหาคุณแม่นะครับ คุณลูกก็คิดถึงคุณแม่มากเหมือนกัน ว่าแต่คุณแม่พอจะแนะนำที่ไหนมีไวน์ขายไหมครับ ผมจะซื้อไปฝากผู้ใหญ่ที่โน่น"

ต้องเปลี่ยนเรื่องด้วยนะ เพราะเดี๋ยวจะกลายเป็นฉากเรียกน้ำตา ไม่เอาด้วยหรอกนะ บรรยากาศกำลังดีๆจะมาร้องห่มร้องไห้อะไรกันแต่เช้า

"ตาหลวงพาเมียเราไปไร่ของน้าชายสิ น้องแม่เองคุณลูก ไม่ไกล มันมีไร่องุ่น"

"เหรอครับ ต้องมีไวน์ดีๆแน่เลย เหมือนไวน์ที่เรากินใช่ไหมครับคุณแม่"

"จ๊ะ เอามาจากไร่น้องชายแม่เองล่ะ เดี๋ยวแม่โทรฯไปบอกให้มันเตรียมไว้ให้"

"เดี๋ยวรอพัทก่อน ป่านนี้ยังไม่มาเลย งั้นผมไปทำกับข้าวให้คุณแม่ทานดีกว่านะครับ เช้าๆแบบนี้เอาข้าวต้มปลาเนื้ออ่อนไหมครับคุณแม่"

"ว้ายตาย คุณลูกทำเป็นเหรอค้า มันคาวนะปลาเนื้ออ่อนน่ะ"

"พอได้ครับ หลวงมาช่วยหน่อยสิ"

หันไปเรียกสามีที่นั่งขัดอะไรอยู่ไม่รู้

"เดี๋ยวผมเช็ครถก่อนนะคุณ"

"อ้าวเหรอ ไม่เป็นไรแค่ข้าวต้มเอง"

ผมบอกแล้วเดินเข้าครัวไป จะว่าไปแล้วชีวิตที่นี่ก็เรียบง่ายดีนะ ไม่รู้สิพอตัวเองไม่ได้มีพิษอะไรมากนักก็คิดนะว่าผมเองก็น่ารักมากทีเดียว กรี๊ด ชมตัวเอง อ๊ะ แน่นอน ไม่ชมตัวเองก่อนแล้วใครเขาจะมาชม เชิดใส่ มั่นแต่เช้า อิอิ

"โอย ปวดเอว"

อีพัทครับ เดินเข้าไปหาในครัว ผมรู้นะจุดประสงค์มันคือไม่ได้ให้ผมถามหรอกนะว่ากินยาหรือยัง หรือถามว่าปวดมากไหม แต่มันอยากให้ผมถามว่าเมื่อคืนมันได้กี่น้ำต่างหาก

"เล่นท่ายากเหรอแก"

"อ๊าย เดี๋ยวนะ"

มันทำท่ามองซ้ายมองขวาแล้วนั่งลง

"กรี๊ด ที่สุด ที่สุด"

เอ่อ อีนี่ท่าจะเป็นเอามาก

"โดนไปกี่ดอกล่ะ หน้าตานี่สดใสเชียวนะ"

"แก มันแบบ เริ่ด ชั้นไม่เคยเจอ น้องโจ้เนี่ยนะ อ๊าย ก็ท่าไม่ยากมากหรอกแก ก็แบบหกสูง ปีนเกลียว มโนราห์กรีดปีก เงือกน้อยลอยวน"

"เวอร์แล้วแก เยอะแยะนะอีนี่"

"จริงแก ท่าไหนๆมันทำได้หมด โอ๊ย ถึงที่สุดไม่เคยเจอ"

"แล้วฟาดน้องมันไปกี่รอบล่ะ"

"แต่ก็นะสงสารมัน มันเหนื่อย เลยเอาแค่สองพอเมื่อคืน เมื่อเช้าอีกรอบ อิอิ"

"อี- อก"

คือไม่ได้หยาบคายนะครับ แต่อีนี่มันเหมาะจริงๆกับคำๆนี้

"อิอิ ก็มีบ้าง โอ๊ย อิ่มอ่ะแก"

"ถ้างั้นข้าวต้มนี่คงไม่ต้องทำเผื่อแกสินะ ท่าทางจะอิ่มน้ำกาม"

"ว้าย อีบ้า กินสิยะ"

"เออแกวันนี้ก็กลับนะ ต้องเอาของไปไหว้ปีใหม่นายอีก แกไม่เอาเหรอไวน์น่ะ"

"เออนั่นสิ ทำไมมันเร็วแบบนี้นะ เวลาที่เรามีความสุข"

ดูมันทำตาวิ้งๆ เน้นเหลือเกินคำว่าความสุขเนี่ย แหมนะชวนมันมาไม่ผิดคนจริงๆ

"นั่นล่ะ อย่ามัวแต่หลงระเริง รีบมาช่วยทำจะได้กินแล้วไปซื้อไวน์"

ผมบอกมัน ระหว่างทำมันก็นะอวดอ้างสรรพคุณอย่างนั้นอย่างนี้ โอ๊ย จะพูดให้เห็นภาพเพื่อ เมื่อคืนผมยิ่งไม่ได้ทำอะไรกันอยู่นะ

"แล้วแกอ่ะ เมื่อคืนกี่ดอก"

"อีบ้า ของชั้นแบบโรมานซ์บ้างเถอะ"

"ว้าย อย่างแกเนี่ยนะ จะโรมานซ์ เชิดใส่ สู้ชั้นไม่ได้หรอกนะ ทั้งโรมานซ์ ทั้งสะท้าน อิอิ"

"แกสะท้านแน่ถ้าอีต้อยมันรู้ว่ามันกำลังจะเสียผัวให้แก"

"เชิดใส่ แล้วยังไง มันอยู่กับอีนั่นมันก็ไม่เห็นค่าอะไรผัวมันอยู่แล้วนี่ แต่ถ้ามันจะกลับคืนก็ไม่ว่ากันนะ"

"แหมทำเป็นมาพูด ยอมเหรอถ้ามันจะกลับขึ้นมาจริงๆน่ะ"

"ยอมนะ แต่ว่าชั้นมั่นใจ โฮะๆๆ เชิดใส่ สวย มั่นซะอย่าง"

โอ๊ย เบื่ออีนี่จัง จ้าแม่นางฟ้า ไม่สิอย่างมันต้องเห็ดนางฟ้า อีเห็ดสด พอกินข้าวเช้าเสร็จก็พากันไปซื้อไวน์นะครับ ได้องุ่นมาด้วยหลายลังเหมือนกัน น้องชายของคุณแม่ก็ใจดีนะ เหมือนคุณแม่เลย แต่มองผมแปลกๆแต่ก็ไม่ได้พูดอะไร เอาเถอะมองได้มองไปไม่สนใจหรอก เขาคิดราคาไม่แพงนะโชคดีไป ตอนแรกคุณแม่โทรฯไปบอกให้เตรียมให้ฟรีๆ แต่ผมไม่อยากได้ของเขาฟรีนี่เนอะ เงินผมก็มีซื้อเอาสิ ผมได้ไวน์มาสองโหลกับองุ่นสองลังใหญ่ ส่วนอีพัทมันเอาสองโหลเหมือนกัน กับองุ่นอีกลัง

"แล้วจะกลับกันยังไงเนี่ย แกก็นั่งรถไปกับผัวใช่ไหม แล้วชั้นล่ะ"

อีพัทมันครางขึ้นตอนเราจัดของเข้ารถ เตรียมพร้อมจะกลับแล้ว

"อ้าว มาคนเดียวก็ต้องกลับคนเดียวสิแก"

"กลัวนะแก ชั้นออกจะบอบบาง เผื่อมีคนมาฉุด"

"ถุย แกนั่นล่ะจะไปฉุดเค้า อย่ามาเยอะ"

"งั้นให้ตาโจ้ไปส่งไหมเพื่อนคุณลูก"

นั่นคุณนายแม่เดินออกมาจากในบ้านได้ยินท่อนสุดท้ายพอดี แหมนะทำหน้าเหวอกันทั้งสองคน

"อย่าเลยครับคุณแม่ แล้วน้องโจ้ก็ต้องกลับเองอีกเสียเวลาเปล่าๆ สระบุรีกับกรุงเทพฯแค่นี้เอง"

ผมออกตัวแทน อีพัทนี่ทำหน้าหงิกเชียว

"เอาแบบนั้นเหรอ"

"อ๊ะ แต่"

"ไม่เป็นไรหรอกครับคุณแม่ อย่าลำบากเลย"

ผมดักคอมันไว้อีกเพราะมันกำลังจะอ้าปากพูด ไม่ได้หรอกนะ แหมมันเยอะไปจะให้น้องมันไปส่งถึงกรุงเทพฯ อีนี่กะจะดูดพลังชีวิตน้องมันจนซีดล่ะสิไม่ว่า

"คุณลูก อ่ะนี่แม่ให้"

คุณแม่ยื่นกล่องกำมะหยี่สีแดงสดมาให้ อ๊ะ อะไรอ่ะแอบลุ้น

"ของคุณแม่ตอนเป็นสาวๆจ๊ะไม่มีราคาค่างวดอะไรหรอกนะ แต่คุณแม่อยากให้คุณลูก"

ผมรับกล่องมาไหว้นางงามแล้วค่อยๆเปิดฝาออกดู กรี๊ด ทอง คุณนายแม่ให้ทองผม รู้ไหมทองเป็นอะไรที่ไม่เคยคิดจะซื้อเลยนะ สร้อยเส้นเล็กๆ แต่ทำไมทองมันออกสีชมพูนะ

"อ่า คุณแม่"

ผมครางออกมา ดีใจนะครับ ปลื้มใจมากไม่เคยได้รับของแบบนี้จากผู้ใหญ่ที่เรียกตัวเองว่าเป็นแม่ผัว อิอิ

"ถือว่ารับขวัญลูกสะใภ้นะคุณลูก"

ผมโผเข้ากอดคุณนายแม่เลยครับ น้ำตาไหลเลยนะ ซึ้งใจจริงๆเลย ไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้ กรี๊ด นี่ชั้นจะมาเป็นสะใภ้คุณนายสวนดอกไม้จริงๆเหรอเนี่ย กว่าจะร่ำลากันเสร็จก็นะ พร่ำเพ้อกันอยู่นานสองนาน จนต้องตัดใจลา เฮ้อ เวลาที่เรามีความสุขนี่มันเหมือนหมุนเร็วกว่าปกตินะ ไม่รู้สิ เหมือนว่าความสุขนั้นมันยังเจืออยู่รอบข้าง มองไปทางไหนก็ยังเจอ ในใจมันก็หวิวๆแปลกๆ เอาเถอะ ชีวิตต้องเดินต่อไป กลับไปต้องมีอะไรหลายอย่างให้ต้องสะสาง ฮึฮึ เรียกวิญญาณนางร้ายเข้าสิงร่างก่อนนะ

"แวะปั้มหน่อยสิแก"

ผมเอ่ยปากบอกสามีที่ฮัมเพลงเบาๆขณะขับรถ

"จะเข้าห้องน้ำเหรอ"

"เปล่า อยากกินกาแฟ"

"ไปร้านนั้นไหม ตอนกลางวันสวยนะ"

"อืม"

ผมก็อยากเห็นนะตอนกลางวันว่ามันจะสวยขนาดไหน อีพัทก็ขับตามมานั่นล่ะครับ มีไอ้โจ้นั่งติดมาด้วยบอกจะลงตรงปั้มนั่นล่ะ อยากให้อีต้อยมาเจอจังเลยนะ อยากรู้อีพัทมันจะแก้ไขยังไง

"อ๊ะ"

ไม่พูดพร่ำทำเพลงมากพอลงจากรถก็เดินไปร้านเดิม สั่งกาแฟแล้วเดินตรงไปด้านหลัง กรี๊ด นี่มัน สวิสฯ สวยมากขอบอก หมอกจางๆยังปกคลุมอยู่ยอดเขาด้านโน้น มองออกไปสุดลูกหูลูกตา งามจับใจจริงๆ

"โห สวยว่ะแก"

อีพัทเดินตามมา มีไอ้หลวงกับไอ้โจ้ด้วย

"สวยไหมพี่ เนี่ยผมบอกแล้วที่นี่สวย"

"สวยมากๆ"

อีนี่ทำท่าเวอร์กว่าผมอีกนะ เหมือนว่าตัวเองเป็นนางเอกซาวด์ออฟมิวสิคก็ไม่ปาน ผมก็ชื่นชมกับบรรยากาศดีๆก่อนที่จะกลับกรุงเทพฯ สูดหายใจเข้าไปกักไว้ให้เต็มปอด มีความสุขจัง

"เอ่อ แป๊บนะพี่"

ไอ้โจ้มันล้วงโทรศัพท์ออกมาดูพอเห็นว่าใครโทรฯเข้ามามันก็ผงะ คิดว่าน่าจะเป็นอีต้อยนะ

"อยู่ที่ปั้ม มาส่งพี่หลวงกับแฟน"

"เออๆ เดี๋ยวกลับ"

มันตอบสองสามคำแล้ววางสาย

"เมียโทรฯตามเหรอโจ้"

ไอ้หลวงมันถาม

"ครับพี่"

ทำหน้าเหมือนหนูเมายาเบื่อ นี่ล่ะนะของมันมีเจ้าของนี่ จะมาลั่นล้าเหมือนของผมก็ไม่ได้สินะ

"กลับเถอะโจ้ ขอบใจนะที่มาส่ง แล้วนี่จะกลับยังไง"

"เดี๋ยวให้คนงานออกมารับครับพี่"

"ลำบากเลยเนอะ เห็นไหมพัท"

ผมได้ทีหันไปแขวะอีพัทที่ทำหน้าเศร้าไม่ต่างกัน

"แหมก็ชั้น"

"ไม่เป็นไรหรอกครับ ผมเต็มใจมา อยากจะไปส่งถึงกรุงเทพฯเลยนะ"

"แหมโจ้ แล้วบอกแม่บ้านไว้แล้วเหรอ ไม่ใช่กลับมาจะทะเลาะกันนะ"

ผมพูดขึ้น มันก็ทำหน้าซีดๆหวั่นๆตามประสามันนั่นล่ะครับ เราคุยกันเรื่องอื่นที่มันบันเทิงใจกว่านี้ นานเหมือนกันนะ นานพอจนได้ยินเสียงใครคนหนึ่งวี้ดๆมาแต่ไกล

"ไอ้โจ้ มาอยู่นี่เอง ทำไมไม่กลับบ้านกลับช่อง มามั่วอยู่กับพวกกะเทย"

อีต้อยครับ ผมนี่ถอนหายใจออกมาแบบเหนื่อยหน่ายไม่ปิดบังเลยนะ

"ต้อย เบาๆหน่อยอายคน"

"อายทำไม แกมาขลุกอยู่กับกะเทยสิน่าอายกว่า"

"อะแฮ่ม"

ผมเริ่มรำคาญอีนี่อีกแล้ว มันเห็นผมมันก็หน้าซีดลงนะครับ ถอยไปหลบอยู่หลังผัวมัน

"กะ กลับ"

แหมเสียงสั่นเชียว นึกว่ายังอยากจะกินแตงอีกสักลูกนะเนี่ย

"เดี๋ยวก็กลับ รอคนงานมารับ จะกลับไปสวนคุณป้า"

"โอ๊ย แกนี่อะไร ไม่มีคนซักผ้า"

"ต้อย แกไม่ได้ซักเองหรอกเหรอผ้าน่ะ ไอ้โจ้ แกซักเหรอ"

คุณสามีครับ เสียงเข้มดุเชียว อ๊าย เท่มากที่รัก

"เอ่อ"

"เหรอ แกซักเหรอ"

"อุ๊ย พี่หลวง ก็ช่วยๆกันน่ะจ๊ะ"

"ว่าไงไอ้โจ้ แกทำอะไรอีกบ้างนอกจากซักผ้า"

ท่าทางสามีผมมันจะไม่ยอมนะครับ ตานี่ถลนออกมาเชียว

"ก็ ก็ กวาดบ้าน ถูบ้านพี่"

"อะไรนะ แล้วต้อย แกล่ะทำอะไร"

"จะทำอะไรเนอะต้อย นอกจากแรดไปวันๆ"

ผมดอดขึ้น ขอหน่อยเถอะคันปาก

"อีตุ๊ด อย่ามาว่าชั้นนะ"

ผมลุกขึ้นทันที มันนี่ถอยเมหือนหมาโดนไล่เลยนะท่าทางลนลาน

"หึหึ ตุ๊ด แล้วไง แล้วแกไม่รู้เหรอว่าแกกำลังเสียเปรียบตุ๊ดอยู่น่ะ อีชะนี"

"คุณไม่เอาๆ"

ว้ายตาย สามีเห็นแววตานางร้ายจนได้ ผมนี่เปลี่ยนสายตาแทบไม่ทัน แหมนะว่าจะจัดให้อีกสักดอก

"ทำไมเป็นเมียไม่ทำงานบ้านละเธอ"

อีพัทครับดอดขึ้น

"อ๊ะ นี่ก็ ตุ๊ดเหรอ อ๊าย น่าเกลียด อุตส่าห์เล็งๆ"

"ต๊าย แกน่ะเล็งชั้นไม่แปลกหรอกนะ แต่่อย่าเสียเวลาเลยจ๊ะเธอ อย่างเธอน่ะชั้นไม่แลหรอกนะ ผัวน่ะมีเพราะไปมอมเหล้าเขาหรือเปล่าหน้าตาอย่างเธอเนี่ย น่าจะไป"

"พัท"

ผมปรามขึ้น อะไรก็ตามนะว่าได้แต่ถ้าไอ้โจ้ไม่อยู่นี่นะ เกรงใจผัวเขาบ้าง

"กรี๊ด อีตุ๊ดสองตัว"

"หลวง ไปเถอะ"

ผมลุกขึ้นแล้วเดินไปหาสามี อีนั่นถอยไปหลบหลังไอ้โจ้ทันที

"โจ้ ขอบใจนะที่มาส่ง จะเลิกเมื่อไหร่บอกนะ พี่จะได้กรวดน้ำให้อีสัมพะเวสีนี่"

"กะ กรี๊ด"

เชิดใส่ เกรงใจผัวมันน่ะเกรงใจนะ แต่อีเมียมันนี่ไม่ไหว ขอสักดอกหน่อยเถอะหมั่นไส้

"แก มันด่าชั้น มันด่าชั้น"

"กลับได้แล้วแก"

"เพียะ"

เอ่อ ผมนี่หันหลังกลับเลยนะครับมันตบไอ้โจ้เสียงดังเชียว

"เฮ้ย ทำไมทำแบบนี้ต้อย"

สามีผมปรี่เข้าไปลากตัวหลานมันออกมา

"มันไม่ปกป้องต้อย พี่หลวง เมียพี่หลวงว่าต้อย"

"พอได้แล้วอีต้อย มึงจะกลับไม่กลับ"

อ้าว ทีนี้ผัวนางของขึ้นครับท่าน

"กูไม่กลับ คอยดูนะแกเจอดีแน่ๆไอ้โจ้"

มันกรีดนิ้วชี้หน้าด่าผัวอยู่ เห็นแล้วละเหี่ยใจแทน

"แกกล้าทำอะไรไอ้โจ้ พี่ให้เลิกจริงๆนะต้อย ไปโจ้"

ไอ้หลวงมันกระชากหลานมันออกไปจากหลังร้านแล้วนะครับ หึหึ ตายแน่อีต้อย

"อ๊ะ"

"แกจะไปไหน"

ผมขวางทางไว้แสยะยิ้มใส่มัน แหมนะพอไม่มีตัวช่วยนี่หงอเชียวนะ

"แกจะทำอะไรชั้น หลบไปนะอีกะเทย"

"หนอยแน่ อีชะนี ปากดีนักนะ คำก็กะเทยสองคำก็กะเทย ขอตบสีกทีเถอะ"

อีพัทมันกระขากบ่าอีต้อยให้หันหลังกลับไป

"ฉาด กรี๊ด อีบ้า อีกะเทยบ้า"

มันไม่พูดเฉยๆนะ มันตบจริงด้วยนะเออ ผมนี่ได้แต่ยืนมอง หลังร้านน่ะไม่มีใครมาสนใจหรอกนะ

"กะเทยนี่ล่ะ แล้วทำไม"

"อีกะเทย กรี๊ด"

"โอ๊ยรำคาญ จะกรี๊ดเพื่อ"

"อย่าแก อย่าไปทำร้ายชะนีไม่มีทางสู้ เก่งแต่เห่าหอนนี่ล่ะ ไปเถอะ"

ผมรู้จักเพื่อนสาวดีเพราะถ้าหากอีนี่มันของขึ้นน่ะมันไม่ได้สนหรอกว่าเป็นหญิงหรือชาย มันตบแหลก

"ถือเป็นบุญหัวของหล่อนนะ จำไว้อย่าปากดี เป็นกะเทยก็ไม่ได้ไปขี่หัวหล่อนเป็น ที่สำคัญ ผัวหล่อนน่ะ อร่อยดีนะ ขอบใจมากนะจ๊ะน้องสาว"

"อ๊ะ"

"ไม่สินะ คงจะเป็นอดีตผัวหล่อนไปแล้ว เพราะโจ้เขาบอกว่าเขาจะไปขอเลิกกับแก อีปลวก เพียะ"

"กรี๊ด"

อีพัทนี่มันก็นะ เหลือเกินจริงๆ ผมต้องปรี่เข้าไปดึงออกเพราะมันฟาดหน้าอีต้อยไปอีกที

"พอๆแก กลับ"

"อย่าคิดมาหือกับชั้นนะ อีชะนี แกตายแน่"

"พอแล้วอีพัท เด็กเข้ามาดูแล้ว"

ผมรีบดึงมันออกจากร้าน

"มันทำร้ายชั้น ช่วยด้วย มันตบชั้น"

"แกออกไปก่อนอีพัท"

ผมเดินย้อนกลับไปหาอีต้อยที่กรีดร้องอยู่เหมือนมันกำลังคลอดลูก เด็กในร้านก็วิ่งเข้ามาดูนะ คงคิดว่าใครกำลังจะตาย

"มันทำร้ายชั้น ช่วยด้วย ชั้นจะแจ้งตำรวจ"

"ต้อย ถามหน่อยสิ ตอนนี้น่ะรู้สึกยังไงเหรอ หวงโจ้เหรอ หรือว่ายังไง แล้วตอนที่มีโจ้อยู่น่ะ ทำตัวยังไงเหรอเราน่ะ"

"ไม่ต้องมาสะเออะสอนชั้น อีกะเทย"

เฮ้อ อีนี่นี่มันเหลือเกินนะ เกินจะทน หนอยแน่

"ที่พูดอยู่เนี่ยไม่ได้สอน แต่กำลังจะบอกว่า จะมาคร่ำครวญเรียกร้องหาสิทธิ์ตอนนี้มันสายไปนะ เพราะผัวแกน่ะเขาเป็นผัวกะเทยไปแล้ว อีต้อย บอกเอาบุญไง สงสารชะนีหน้าโง่ คิดว่าตัวเองแน่นักเหรอ เป็นยังไง เสียผัวไปแล้วสิ อ๊ะๆ อย่าไปว่าอะไรน้องโจ้ และอย่าฝันไปเรียกร้องอะไรจากคุณแม่ ชั้นดักไว้หมดแล้ว ทางเดียว คือนอนเช็ดน้ำตา ไปนะอีต้อยหน้าโง่"

"กรี๊ด"

อยากกรี๊ดให้ไปถึงตัวเมืองก็เชิญตีกลองด้วยเลยสิ เชิดใส่ ไม่สนใจ ผมเดินสะบัดหน้าออกไปจากร้านทันที อ๊าย ผัวยืนรออยู่

"หลวง น้องต้อยรู้แล้วนะว่าโจ้กับ เอ่อ พัทน่ะ"

ผมเห็นบรรยากาศไม่ค่อยดี เอาวะ แตกก็ต้องแตกมาถึงขั้นนี้แล้ว

"อืม โจ้บอกเมื่อกี๊"

อ้าว นี่ชั้นช้าไปเหรอเนี่ย

"กลับไปโจ้ แม่พี่รออยู่ ไปอยู่โน่นก่อน เดี๋ยวเรื่องพ่อแม่แกพี่จะคุยให้"

"แล้วต้อย"

โจ้มันก้มหน้านิ่งเชียวครับน่าสงสารนะดูๆไปแล้ว อีพัทนี่ก็ยืนลุ้นอยู่ว่าจะออกหัวหรือก้อย

"เลิก ไหนแกบอกมันไปติดไอ้ศักดิ์ไม่ใช่เหรอ รู้ตั้งนานทำไมเพิ่งมาบอก"

"ก็ผมต้องรับผิดชอบมันนี่พี่"

"แต่ให้มันไปหาท่อนอื่นมายัดน่ะเหรอ"

กรี๊ด ดูผัวผมมันพูดหน้าตานี่จริงจังมากเลยนะ ศักดิ์ไหนอีก โอ้โหอีต้อยนี่มันไม่น้อยนะเนี่ย นี่ขนาดอีพัทบอกของไอ้โจ้นี่มันก็ไม่น้อยนะแต่อีนี่มันยังไม่พอ โอ๊ยไม่อยากจะคิดว่ามันจะต้องการเท่าไหนเชียวนะ

"กลับบ้าน ทำตามที่บอกไอ้โจ้ ไปคุณกลับ พี่พัท รบกวนไปส่มันตรงหน้าปากทางเข้าสวนหน่อยสิครับ"

"อืม"

แหมอีเพื่อนสาวนี่ยิ้มขึ้นมาทันทีเลยนะ รีบมาดึงแขนโจ้ขึ้นรถไป เสียงอีต้อยก็กรี๊ดๆอยู่หลังร้าน มันวิ่งตามออกมาแต่ช้าไปเสียแล้ว มันหันไปมองมันแล้วแสยะยิ้ม ช่วยไม่ได้นะต้อยอยากมาเป็นศัตรูกับชั้นเอง บอกแล้วอย่าให้ร้าย เพราะถ้าร้ายจะไม่ใช่แค่ตบตี แบบนั้นมันนางร้ายตามตลาดไป แต่สำหรับนายพลคนนี้ จะถอนตั้งแต่รากแต่ดคนมันเลยทีเดียว เอาสิ

Written by eiky

ปล. มีแต่คนถามหาต้อมเนอะ อิอิ เดี๋ยวต้อมก็ออกแล้วล่ะคร้าบ ใจเย็นๆน้า ตอนนี้ก็ทนๆอ่านไปก่อนนะคร้าบ

ขอบคุณทุกกำลังใจครับ  

[YELLOWSTAR]

แปะๆๆๆ  จะทันไม๊

กรี๊ดๆๆๆๆ สุดท้ายอีชะนีนั่นก็แพ้อย่างย่อยยับ

5555++  สะใจๆๆ

[samsoon@doll]

  :mc4:เฉลิมฉลอง จร้า สมน้ำหน้าอีชะนีจริงๆ อย่าคิดว่าแน่แค่มีหอย กับนม หน้าเป็นชะนีสวยแต่เน่าก็เท่านั้นหละ

ตอนหน้าก็จะได้เจอต้อมแล้วยังอ่ะ คิดถึ้งงงงงงงงงคิดถึง

[pinkky_kiku]

ต๊ายยย ถูกใจค่ะคุณอิ๊ก สะใจนังต้อย ฮาๆๆ
โจ้ได้เลิกแล้วยินดีด้วยนะจ๊ะ ขอให้มีความสุขกะพัท
แต่ว่านะ พัทก็เลิกเจ้าชู้ได้แระเหอะ สงสารโจ้อ่ะ
ส่วนหลวง โรแมนติกอ่ะ ชอบจัง กรี๊ดๆๆ

[kihaezzzzzz]

เเรงได้ใจ พัทเเรงจริงๆ

[bellity]

ได้ใจมากตอนนี้

เริ่ดมา 555+

ปอลิง แหม นายเนี่ยมีมุมไม่หื่นด้วยแหะ 

[amphetaminy]

จะมาจิ้มคนแรก มะทัน

ขอบคุณเสมอ

[nidnoi]

เลิศศศศ
ทั้งคุณนายและคุณเพื่อน 

[indy❣zaka]

อิน้องต้อย อย่างน้องนี่คำว่าแรดยังน้อยไปเลยนะยะ  สันดานสุดๆเลยชะนีตัวนี้ 

นายพลกับคุณเพื่อนของเค้าแรงงงงงงส์ดีจริงๆ   
รอวันสามีหลวงพบอนุสามีต้อม 

[tepintpilai]

คุรนายกะคุณพัท เริ่ดที่สุดในสามโรค เอ๊ย โลก อิอิ

[เรียกข้าว่าอิแรด]

อีด_กต้อย ว๊าย โง่ดีจริงๆ สมน้ำหน้า อีโง่~~~~~~~

[liptudzii_chi]

 :m31:กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดสะใจ ชะนีแพ้  พูดอย่างกับตัวเองไม่ใช่ชะนี อิอิอิอิ แต่ไม่เปงไร
อ่านเรื่องนี้แล้ว เชิดใส่ชะนีทุกคน ฮ่าๆๆๆ อยากเปงนางร้าย  
ชอบฉากนี้จังเลย มีฉากโรแมนติกด้วย เรื่องนี้ครยทุกรสจิงๆๆ กด like ให้ไรท์เตอร์เลย อิอิอิ

[yayee2]

ยัยพัท แกอย่าหลอกโจ้นะ สงสารเด็กมัน
นาย..ตอนจะกลับก็ยังมีคนมาให้ได้เล่นบทร้ายอีกเนอะ

[taem2love]

จิ้มก่อน

[นางคุ้ม]

 

[aim]

สมน้ำหน้านังชะนีต้อย
น้องโจ้ เลิกกับมันไปเลย

[uknowvry]

โว้วววว...แจ่ม...555555555555555

[DraCo_SLa13]

   สะใจเปนที่สุด

  หลวงสุดยอดนายั :n1 มั :n1:นโ โคดพิเศษเรยอ่ะ
ปล.คุณนายแม่เค้ารักเธอนะจุ๊ฟๆ

[Ottomechan]

ว๊ายยยย ชะนีโดนตบอีกแล้วค่ะ!!

[/size]

[4559]

สะใจจิงๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

[Vesi]

ทำอะไรเป็นมั่งเนี่ย นอกจาก แรด ร่านหาผู้ชายไปวันๆ
เสียชาติชะนีจริงๆ

[som]

มันส์  555  สะจายยยย
ตกลงว่าเรื่องนี้ใครเป็นตัวอิจฉากัแน่นี่  555
แต่ให้พี่นายเป็นนางเอกนะ  อย่างอื่นไม่เอา  

[jaaeyboy]

ชอบนายเอกเรื่องนี้อ่ะ   ร้ายแบบฮาๆดี  

[pp4]

มากรี๊ดๆๆๆ ><
ตอนนี้ได้ใจมากค่ะ!!
สะใจว่ะ!! 555 
พวกแรดไปวันๆเนี่ย ไม่ไหวๆ 
น้องต้อมกะคิดถึงนะ แต่พี่หลวงกับพี่นายก็น่ารักดีอยู่แล้วอ่ะ 

[WhatLoveIs]

เริ่ดค่ะ เริ่ดดดดดดดดดดดดด

แม้นว่าเราจะเป็นชะนี แต่ชะนีอย่างคุณนังต้อยสมควรจะโดน 


เริ่มจะคลั่งคุณหลวง อร๊ายยย 

คุณนายรักคุณหลวง ดูแลกันดีๆ นะคะ ไม่อย่างงั้นชะนีอย่างอิชั้นเคืองนะคะ (เชิดใส่)

[PrinceGirlz]

คิดถึงต้อมจังเลยจ้า

[lazewcielo]

ตอนนี้น้องนายมีสองบุคลิก
ตอนต้นๆนี่ก้สวีท กันจิ๊งงงงงงงง
ตอนท้ายๆนี่มาดนางร้ายกลับมา
ฝึกมือไว้ก่อนกลับไปร้ายต่อที่กรุงเทพ

[bbyuqin]

โอ้ยยยย...สะใจเป็นที่สุด
เป็นไงล่ะน้องต้อย ไม่รู้จักพอก็แบบนี้แหล่ะ

คุณแม่นี่น่ารักเนอะต้อนรับสะใภ้ด้วย..

ปล.หลวงโรแมนติกมากๆ

ปล. 2 ถึงน้องต้อมจะออก แต่เราเชียร์ คุณหลวงสุดใจ