หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[kihaezzzzzz]

คุณเเม่ดูเข้าขากันมาเลย๕๕

[jimmyFG]

ครอบครัวสุขสันต์

[oaw_eang]

อยากจะบอกว่า

มีความสุขขณะที่อ่าน

ขอบคุณ

[oilzii]

ขอบคุณค่าาาาาา

ยังไม่อยากให้จบเล้ยยย

[uknowvry]

ชอบแก๊งค์คุณนายแม่ทั้องสอง...เริ่ดนะคร้าบ

[jpkoko]

แร๊ง คุณนายทั้ง 2

[j4c9y]

สนุ๊กกกกกกกกกกกกก

[eiky]

องก์ ๔๒

"ไปกันได้ยังอ่ะแม่ จะห้าโมงแล้วนะ"

พอแดดร่มอากาศกำลังเย็นสบาย ไอ้โจ้ก็มาถึงแล้วล่ะครับ จะอยู่ไหนล่ะอีพัทมันก็เอาไปกกใต้ต้นไม้น่ะสิ แหมนะทำเหมือนไม่ได้เจอกันมาเป็นชาติ

"คุณพี่ขา ดอกกุหลาบทำไมมันใหญ่โตมโหระทึกขนาดนี้ล่ะค้า ว้ายเหมือนกุหลาบมาจากยุโรปเชียวนะคะเนี่ย"

"อุ๊ยคุณน้องขา คุณพี่มีปุ๋ยดีค่า คิดสูตรเอง กุหลาบ ดอกไม้ที่สวนคุณพี่เนี่ย คุณพี่ดูแลเป็นพิเศษ อิอิ"

"เริ่ดค่ะคุณพี่ อ้าวนายพร้อมแล้วเหรอ"

แหมนะ ผมทักไปตั้งนานแล้วนะคุณนาย โอยๆมาดูสองนางนี่เถอะครับ ทำเหมือนสาววัยรุ่นในวัง ที่เพิ่งจะออกเดินชมบ้านชมเมืองอะไรแบบนั้น นิ้วมือก็กรีดกราย ชี้นกชี้ไม้หัวเราะคิกคักกันอยู่สองคน ผมนี่ยืนมองแล้วมองอีก นี่อย่าได้เผลอไปแถวบ้านอีป้านะ อาจจะโดนไอ้ทุยทั้งฝูงไล่ขวิดเอาเป็นแน่แท้

"ไปสิจ๊ะคุณลูก คุณแม่พร้อม"

"ตื่นเต้นจังเลยค่ะคุณพี่ คุณน้องจะได้เดินตลาดสดกับคุณพี่ คนจะมองเราไหมคะคุณพี่ว่าน่ะ"

"มองสิแม่ ใครไม่มองก็บ้าแล้ว"

ผมกัดทันทีที่มีโอกาส แต่คุณนายสนใจผมที่ไหนกัน เหอๆ ผมกลายเป็นกอกุหลาบไปแล้วล่ะครับ นางเชิดหน้าใส่ผมแล้วเดินจูงมือกัน ร่มก็กางนะ เดินผ่านหน้าผมไปเลย

"แต่งหน้าแบบนี้แล้วดูเด็กจริงๆนะครับคุณแม่ ต๊ายมองไกลๆนึกว่าสาวยี่สิบต้นๆ"

"ว้ายลูกพัท จริงเหรอจ๊ะ อิอิ ก็แม่สวยอ่ะ เนอะคุณพี่เนอะ"

"แต่มองใกล้ๆนึกว่าเพชราเวอร์ชั่นแพ้ครีมหรือเปล่าอีพัท อ๊ะแม่อย่า อย่ายิ้ม รอยอะไรอ่ะน่ากลัว"

ผมก็อดไม่ได้ที่จะกัดนะครับ

"นี่นาย เงียบไปเลยนะ เสียอารมณ์ เชอะ อิจฉาแม่ล่ะสิเราน่ะ หรือว่าอยากจะใส่กระโปรง"

"แม่"

ผมนี่จุกเลยครับไปไม่เป็น กรี๊ด คุณนายร้ายกาจมาก นางหันไปกระหนุงกระหนิงกับคุณนายแม่สวนดอกต่อ ฮึ่ม คอยดูนะ โอยๆคันปากเหลือเกิน

"แล้วนี่ไปกันยังไงคะคุณลูก"

"เอารถพัทไปอ่ะครับแม่ ให้น้องโจ้ อ๊าย ขับ"

อ้าวๆ อีนี่ ดูมันทำ นี่จะมีใครปกติๆสักคนไหมเนี่ย

"ผมไปด้วยครับ เดี๋ยวขอล้างหน้าแป๊บนึงนะคุณแม่"

อีป้ามันวิ่งออกมาจากในบ้านล่ะครับ โอ้โหอีนี่จากดำอยู่แล้วนะ เขม่าดินปืนติดตามมือตามหน้า ดำยิ่งกว่าเดิมอีก

"อ้าว ไปกันเยอะๆ แล้วรถจะพอเหรอ"

ผมดอดขึ้นอีก

"นายก็ไปรถตัวเองซิ ไปกับแม่คอยแต่จะกัดแม่ ไปรถเรานั่นล่ะ แม่จะได้ไม่อารมณ์เสีย"

"ฮิฮิ"

เอ่อ คุณนายแม่สวนดอกกับอีพัทครับ แหมนะ ฮึ นี่ลูกในไส้นะคุณนาย ดูทำเข้า โอ๊ย ดอดอะไรขึ้นโดนสับกลับมาตลอด ไม่ไหวๆ

"ไปตามหลวงก็ได้"

ผมพูดขึ้น เหมือนคนโดนต้อนให้จนมุมครับ ผมเดินเข้าไปในบ้านหงุดหงิดงุ่นง่านเป็นที่สุด เอ่อ สภาพของสามีนี่นะ

"หลวงพาไปตลาดหน่อยดิ"

"อ้าว ไหนบอกจะให้โจ้พาไปอ่ะคุณ"

"แม่ไม่อยากให้ไปคันเดียวกัน เพราะจะซื้อของมาเยอะอ่ะ"

แถครับ เรื่องอะไรจะบอกล่ะว่าคุณนายเธอกลัวจะเสียอารมณ์ไม่อยากให้ไปด้วย โอยเซ็งนะเนี่ย

"อืม เดี๋ยวนะขอเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อน"

"ไปแบบนี้ล่ะไปล้างหน้าพอ พี่ปริ๊นไม่อยากไปตลาดเหรอ"

"ฮื่อ ปริ๊นไม่ไปหรอก งานของผู้หญิงปริ๊นเป็นผู้ชาย"

"พี่ปริ๊น"

ดูมันครับ กรี๊ด อยู่ข้างนอกก็โดน เข้ามาหลานก็เมินใส่ผมอีก อะไรกัน พอพูดเสร็จนะทั้งพี่แพทย์ทั้งเจค รวมถึงไอ้ต้อม รวมถึงพ่อผมที่ตอนนี้ก็มานั่งดูหลานๆพากันหัวเราะชอบใจ

"รอข้างนอกนะหลวง เร็วๆล่ะ เอามอร์ไซค์ไปนะ"

ผมบอกแล้วเดินออกไปทันที ส่วนคุณนายทั้งสองก็ก้าวขึ้นรถไปแล้วล่ะครับ แหมนะ นึกว่ารถของกองประกวดนางงามมรดกโลกเสียอีก เหอๆ คอยดูนะจะกัดที่ตลาด คุณนายจำไว้เลย

ผมยืนรออยู่สักพักล่ะครับไอ้หลวงมันก็มา อ้าวไอ้หลานปริ๊นไหนบอกจะไม่ไปวะ แหมนะกอดเอวแน่นเชียว

"พี่ปริ๊นไหนบอกจะไม่ไปไง อะไรอ่ะ โลเล"

"ไม่เข้าใจ อะไรเหรอโลเลอ่ะอานาย ก็อาหลวงเขาชวนอ่ะ ปริ๊นอยากนั่งมอร์ไซค์ด้วยอ่ะ"

"อ๊ะ แล้วอาจะกอด เอ้ยจะนั่งยังไงเนี่ย"

ผมนี่ก็นะ หลานมานั่งกันไว้แล้ว ผมจะกอดจะล้วง เอ้ย จะซบก็ทำไม่สะดวกสิ อะไรกันหลานนี่นะ แหมเลือดคุณย่ามันแรงนะเนี่ยกันซีนเป็นตั้งแต่ห้าขวบให้ตายเถอะ โตขึ้นมาไม่ใช่เยอะเหมือนย่ามันนะ ลมจะจับแน่ๆแบบนั้น

"พี่ปริ๊นมานั่งหน้ามา จับแฮนด์ไว้"

"อ่า เอาๆ"

สามีนี่ก็ได้ใจมากมาย โฮะๆ มันคงอ่านสายตาผมออกล่ะครับ พอเอาพี่ปริ๊นไปนั่งหน้าผมก็ก้าวขึ้นทันที

"ลมจะพัดตาหลานไหมอ่ะแก"

"ไปเอาแว่นกันแดดในรถก่อนดีกว่าถ้างั้น"

ผมก็ต้องลงรถมาล่ะครับ หยิบแว่นกันแดดให้มันอันหนึ่งให้หลานอันหนึ่ง หลานเอาของผมไปใส่ ตลกมากขอบอกแว่นอันเบ้อเร่อยังกะไอ้มดดำ

"ทำไมใส่อ่ะ"

"เดี๋ยวลมมันพัดอะไรเข้าตาไงพี่ปริ๊น"

"อ้อ ปริ๊นหลับตาได้นะ"

"จ้าพ่อคนเก่ง ใส่ๆไปเถอะ"

"มันมืดอ่าอานาย"

"ก็แว่นกันแดดนี่พี่ปริ๊น เร็วๆจะได้ไปกันเสียที เออแก แวะร้านกาแฟตรงนั้นหน่อยดิ ตอนนี้พระอาทิตย์ยังไม่ตก อยากเห็น"

มันพยักหน้าครับ ผมยิ้มชอบใจแล้วก้าวขึ้นรถทันที ไอ้พี่ปริ๊นนี่นะร่าเริงมาก มันไม่เคยนั่งล่ะครับ พอเอาเข้าจริงเวลาผมกอด ผมก็เอื้อมไปกอดถึงตัวหลานล่ะครับ กลัวว่ามันจะตกรถ แหมนะถ้าอามันมัวแต่ควักแต่ล้วงสามีแต่หลานเกิดตกรถขึ้นมานี่คงโดนประนามไปเป็นชาติแน่ๆ

"พี่ปริ๊นจะเอาไร"

พอไปถึงร้านกาแฟก็เข้าไปสั่งล่ะครับ ว่าไปเหมือนพ่อแม่ลูกเลยเนอะ อิอิ สามีหน้าเปื้อนๆเหมือนเพิ่งซ่อมรถเสร็จ ผมเกรียนตัวสูงๆ ผมก็ดูสะอ้านดูดีว่างั้น อิอิ ส่วนหลานก็มอมเหมือนลูกลิง มันเกาะตู้กระจกมองหาขนมตามประสานั่นล่ะครับ เว้นแต่ผมที่ดูสะอ้านระหงษ์อยู่เพียคนเดียว ไม่ได้สิเราต้องคอตั้งตรงเด่นเป็นสง่าแม้ในที่มืดหรือที่เปลี่ยว อิอิ

"ปริ๊นอยากกินซ็อกกูเล็ต เอาอันนั้นด้วยอ่า"

"โอเค เดี๋ยวพี่เขาเอาไปให้ เราไปนั่งหลังร้านกัน ป่ะพี่ปริ๊น"

"ทำไมไม่นั่งตรงนี้อ่ะ มีแอร์เย็นๆ"

"เออน่า เดี๋ยวพาไปดูพระอาทิตย์ตกดินสวยนะ"

ผมจะจูงมือมันล่ะครับ แต่เหอๆ ไอ้หลานตัวแสบมันสนใจผมที่ไหน มันอ้าแขนออกใส่ไอ้หลวง แหมมันน่าจริงๆเลย ให้มันได้อย่่างนี้ ไอ้หลวงก็รู้งานครับ นั่งลงอุ้มหลานทันที

"ร้ายนะพี่ปริ๊น"

"ไม่เข้าใจ"

"เออๆ ทำไมเดินเองไม่ได้เหรอให้อาเขาอุ้มอ่ะ"

"ปริ๊นชอบให้อุ้มนิ อาหลวงใจดี ไม่เหมือนอานายไม่ชอบอุ้มปริ๊น"

"พี่ปริ๊น"

"เอาน่าคุณ ไปเถอะเดี๋ยวพระอาทิตย์ก็ตกก่อนพอดี อิจฉาหลานเหรอคุณน่ะ"

"ไอ้บ้า เดี๋ยวเถอะ"

แหมนะ หัวเราะคิกคักชอบใจกันทั้งสองคน เข้ากันได้ดีเหลือเกินนะ ผมก็ปรี๊ดเล็กๆไปอย่างนั้นล่ะครับไม่มีอะไรหรอก มีความสุขดีนะผมว่า โอ้โห พระอาทิตย์กำลังจะตกพอดีเลยครับ สวยมาก แสงสีแดงๆส้มๆฉาบไปทั่วบริเวณ ภูเขาสองลูกที่เป็นฉากด้านหน้ามันเวิ้งว้างสวยงามมาก จับใจจริงๆ มีสามีกับหลานคอยเคียงข้าง ไอ้หลานตัวแสบมันก็อะไรของมันไม่รู้ถามนั่นถามนี่อยู่ ไอ้หลวงก็เหมือนมันชอบนะคุยกันจอแจจัง อยากจะหันไปแว้ดใส่ ขออยู่แบบเงียบๆซึมซับบรรยากาศหน่อยได้ไหมเนี่ย อะไรประมาณนี้แต่ก็เอาเถอะครับ ผมมีความสุขมันกับหลานเองก็คงมีความสุข พอแล้วล่ะเนอะ เราลั่นล้าอยู่สักพักล่ะครับก็ต้องไปตลาดแล้วเดี๋ยวคุณนายทั้งสองจะถามถึง

"อย่าขับเร็วนักสิแก ชั้นเสียว"

ผมร้องบอกสามีครับ แหมนะเจอหลานยุหน่อยได้ใจบิดเอาๆ สองคนนี่นะ ไอ้คนนั่งท้ายอย่างผมนี่สิฉี่จะราดอยู่แล้วกลัวนะว้อย ไม่นานนักก็ไปถึงตลาด ผมลงจากรถก็มองหาคุณนายสองคนนั่น เอ๊ะ ทำไมไม่มี

"หรือว่าแม่ไปอีกตลาดเหรอแก"

"โน่นไงคุณ คนมุงอยู่โน่นอ่ะ"

ผมหันขวับทันที โอ้แม่เจ้า ตอนแรกนึกว่าเขามุงซื้อของถูกหรือของลดราคาอะไรเทือกนี้ ที่ไหนได้ เออใช่ๆ เห็นร่มกระดาษสาแล้วใช่แน่ๆ เอ่อ ไม่มีแดดแล้วนะคุณแม่ เหอๆ

"คุณย่าทำไรอ่ะอานาย"

"พี่ปริ๊นไปดูดิ กำลังแสดงกายกรรมให้ชาวบ้านเขาดูหรือเปล่า"

"อ้อ ไปดูดีกว่า"

หลานผมวิ่งไปแล้วครับ อีพัทมันแยกไปเดินจู๋จี๋กันกับผัว โน่นแน่ะเดินบิดเดินบิดอยู่ฝั่งโน้น ส่วนอีป้าก็เป็นคนหิ้วของ หน้าตานี่ไม่ต้องบอก ภูมิใจมาก โฮะๆ เป็นไงล่ะเจออิทธิฤทธิ์ของสองนาง

"คุณน้องขาผักที่นี่ปลอดสาร ชอบอะไรชี้นิ้วสั่งเลยค่า ดูอย่างลูกฟัก"

"ว้ายคุณพี่ขา ไม่เอาอย่าพูดลูกฟัก อิอิ"

คุณนายแม่ก็กระซิบข้างหู

"ว้าย ตาเถรผมดก เขินจังเลย งั้นคุณพี่เรียกลูกจ้ำจี้ดีกว่านะคะ ละไว้ในฐานที่เราเข้าใจกัน โฮะๆ"

มากมายที่สุด คือท่าทางนี่คุณนายชัดๆ ชี้เอาๆ เงินน่ะไม่จ่ายเขานะ เห็นคุณนายแม่สวนดอกบอกให้ไปเอาที่สวน เพราะไม่อยากล้วงเงินมันดูไม่สวย อะไรเทือกนี้ ผมล่ะกลุ้ม มือน่ะจับชายกระโปรงกรีดกรายด้วยนะเออ

"แม่ๆ คนมองกันใหญ่แล้วนะ ไม่อายเหรอ"

"อะไรนาย คนมองเพราะแม่สองคนสวยสิ มีแต่คนชม จริงไหมจะพ่อค้า"

นั่น ดูเธอสิครับ เล่นหูเล่นตากับพ่อค้าขายปลาซะงั้น

"สวยจังเลยครับคุณนาย นึกว่าสาววัยรุ่น"

"ว้าย พ่อค้าก็ งั้นลดราคาให้หน่อยนะจ๊ะ พ่อค้ารูปหล่อ เอาปลาตัวนี้ ตัวนี้ แล้วก็ตัวนี้"

ผมนี่ยืนกลั้นหัวเราะอยู่ครับ เจอแล้วไหมล่ะพ่อค้า รู้น้อยไปคุณนายเธอเรื่องต่อรองราคาน่ะยอมใครที่ไหน

"อุ๊ยต๊าย นึกว่าคุณนายที่ไหน ที่แท้ก็คุณนายสวนดอกนี่เอง แต่งตัวสวยเชียวนะค้า โฮะๆ หรือว่าอยากมีผัวตอนแก่"

เสียงดังมาจากริมแผงขายของกระจุ๋มกระจิ๋มครับ นึกว่าใครเหมือนกันแม่อีต้อยนั่นเอง คุณนายแม่ทั้งสองหยุดกึกลง คุณนายแม่สวนดอกหุบร่มทันที

"อ้าวต๊าย นึกว่าใคร อีแววนี่เอง ผัวน่ะไม่ได้อยากมีหรอกจ๊ะ ถึงอยากมีก็ไม่ต้องเร่ออกไปขาย เหมือนแกที่เอาอีต้อยใส่ตะกร้าล้างน้ำไม่รู้กี่รอบออกเร่ขาย เป็นไงล่ะจ๊ะตอนนี้ ได้ข่าวไปอยู่กรุงเทพฯเหรอ"

คุณนายแม่สวนดอกสวนกลับ หน้าตาตอนนี้นี่น่ากลัวมากนะครับ คุณนายแม่ผมก็ไปกระซิบกระซาบคงถามว่าใครประมาณนั้น

"อย่ามาดูถูกลูกสาวชั้น ก็หลานชายคุณนายล่ะไม่เห็นค่าของต้อยมัน ลูกสาวชั้นมีแต่คนอยากได้ ไม่มีบุญวาสนาเอง นี่มันก็ไปทำงานกับฝรั่งนะยะ ไม่ใช่ขี้ๆนะ"

"อ้อเหรอจ๊ะ ทางนี้ก็ถือเป็นบุญของหลานชั้นนะที่ขาดจากปลิงอย่างพวกหล่อนได้น่ะ"

"ว้าย อีคุณนาย"

"ทำไมอีแวว อยากโดนตบเหรอหล่อนน่ะ"

"อย่ามานักเลงแถวนี้นะ เจ้าข้าเอ้ย มาดูคุณนาย หาเมียกะเทยให้ลูกชาย ไหนจะหลานอีก วิปริตผิดมนุษย์มนาเขา มาดูเร้ว"

เอ่อ อีนี่มันวอนโดนตบจริงนะครับท่าน

"เจ้าข้าเอ้ย มีลูกสะใภ้เป็นผู้ชายยังดีกว่าได้ลูกสาวอีนี่เป็นสะใภ้ มีลูกบอกลูกมีลานบอกหลาน เกิดเป็นผู้หญิงซะเปล่า วันๆไม่ทำการทำงาน นี่ล้างลูกสาวยัดเยียดให้คนนั้นคนนี้ สอนลูกให้ร่านแรดเหมือนแม่มัน"

"กรี๊ด อีคุณนาย"

ท่าทางจะเจอศึกหนักแล้วครับ คนมามุงกันใหญ่เลย ผมนี่ปรี่เข้าไปยืนข้างๆคุณนายแม่เลย ไอ้หลวงเองก็ยืนข้างๆแม่ผม อีป้าอยู่ด้านหลัง ส่วนอีพัทกับไอ้โจ้ก็ยืนอยู่อีกฝั่ง

"ชั้นไม่อายหรอกนะทุกคนที่มีลูกสะใภ้เป็นผู้ชาย แต่รู้ไว้นะว่าลูกสะใภ้ชั้นทำงานบ้านเป็นทุกอย่าง ครอบครัวก็มาจากตระกูลดีมีการศึกษาอบรมบ่มนิสัยมาเป็นอย่างดี ไม่ได้เป็นเหมือนลูกสาวมันที่เรียนก็ไม่จบมัธยม เพราะแม่มันหาผัวให้ก่อน ว่าแต่ผัวคนที่เท่าไหร่นะอีแวว หา"

คุณนายแม่สวนดอกนี่น่ากลัวจังครับ โอ้โหไม่เคยเห็นเวอร์ชั่นนี้ เธอปักหลักยืนหนักแน่นไม่มีถอยสายตาเกรี้ยวกราด

"นั่นสิ ดูลูกหลานของคุณนายเขา มีแต่ดูเป็นผู้ดีๆกันทั้งนั้น ชั้นเชื่อคุณนายค่ะ"

พวกแม่ค้าชาวบ้านเริ่มเปล่งเสียงอื้ออึง

"กรี๊ด อย่ามารุมชั้นนะ พวกแกเป็นบ้าเหรอ ฟ้าจะผ่าเอา ผู้ชายเอากันกับผู้ชาย อ๊าย น่ารังเกียจ"

ดูนางก็ไม่ยอมนะครับทำท่าย่นหน้าย่นคอ แหมอีนังนี่ ปรี่เข้าไปแจกสักฉาดดีไหมเนี่ย

"ทำไมยะอีแวว ลูกชายชั้นก็เป็น มันมีการมีงานทำดีๆ เลี้ยงดูส่งเสียที่บ้านทุกเดือน แล้วอย่างหล่อนล่ะ ได้ข่าวไปทำงานธนิยะนี่อีต้อยน่ะ ไปทำอะไรเหรอ"

ผมหันขวับมองไปยังป้าคนที่พูดทันที นางมาจ่ายตลาดเหมือนกันครับ

"อ้าวอีโง่ ไม่รู้เหรอว่าลูกสาวชั้นไปทำงานบริษัทส่งออก ธนิยะน่ะออกจะโด่งดังไฮโซ นี่ล่ะนะคนบ้านนอกไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรกับเขาหรอก อีบ้านนอก"

กรี๊ด ดูๆครับ ยังมีหน้าไปว่าป้าเขาอีก ผมรีบกระซิบบอกคุณนายแม่ทั้งสองทันที เพราะท่านก็คงไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรคือธนิยะ

"ว้ายตาย แลดูดีเชียวนะ ส่งออกเหรออีแวว อ้อ นึกว่าส่งอะไรออก เป็นวาสนาของอีต้อยมันนะ ทำงานส่งออกของสงวนตัวเองน่ะ โฮะๆ ไปเถอะ คุณน้องเสียอารมณ์เราได้ของครบแล้วใช่ไหม ไปทำบาร์บีคิวกินกัน"

คุณนายแม่สวนดอกเอ่ยขึ้น

"ค่ะคุณพี่ เดี๋ยวคุณน้องจะทำสูตรจากอเมริกาให้ชิมนะคะ คนแถวนี้คงไม่เคยกิน โฮะๆ"

นี่ก็อีกคน ผมมองคุณนายแม่ผมแล้วล่ะครับ นางเม้มปากอยู่คงคันปากมาก แต่ก็ด้วยไม่ได้รู้เรื่องอะไรด้วย ผมเองก็อยากจะช่วยนะแต่พอเห็นคุณนายแม่สวนดอกแล้ว หายห่วง ต่อให้มาสักสิบอีแววก็คงพ่ายไปในที่สุดนั่นล่ะครับ ของเขาแรงจริงๆนะเออ

"คุณ เฮ้ย"

พอกลับไปถึงบ้าน พ่อผมที่นั่งรออยู่กับลูกชายคนโตกับหลาน รวมถึงไอ้ต้อมก็ร้องออกมา คงตกใจล่ะครับ

"อะไรคะคุณ"

"ทำไม"

"สวยใช่ไหมคะ ต้องตอบว่าสวยนะ เท่านั้น"

"เอ่อ สวยจ้า สวย"

"โฮะๆ ลูกๆ เตรียมของกันเองนะคะ ขอคุณแม่เมาท์กันหน่อย คุณพี่ขาเล่าด่วนเลยค่ะ อีแม่ค้าปากเน่านั่นเป็นใคร แหมนะ ถ้าคุณน้องรู้เรื่องด้วยนะจะตบให้สักฉาดสองฉาด"

"แม่ๆ เบาๆหน่อย นี่ไม่ใช่ถิ่นแม่นะ"

ผมอบกัดตอนยกของผ่าน แหมนะสองนางจูงมือกันไปนั่งใต้ร่มไม้

"สนเหรอ มาว่าคุณพี่แบบนี้ได้ยังไง คุณน้องเจ็บแทนนะคะเนี่ย"

"ว้ายตาย ขอบใจจ๊ะคุณน้อง แค่นี้อีแววมันทำอะไรคุณพี่ไม่ได้หรอกค่ะ วันก่อนคุณพี่ก็ตบมันไปแล้ว มันคงยังไม่เข็ด งั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าเราไปใหม่ ตอนเช้าน่ะมันแรงดี มันคงจะกัดเราอีก งั้นคุณพี่จับแขนมันนะคะ ให้คุณน้องตบ โฮะๆ"

"คุณแม่ ไม่ดีนะครับ จะไปตบไปตีกันทำไม"

ผมก็เงี่ยหูฟังตลอดล่ะครับ คนอื่นๆเขาคุยกันอยู่ไม่ได้สนใจ

"ไปไกลๆเลยนาย เรื่องของสาวๆเค้า"

นั่น ดูครับ สนใจผมที่ไหน โอ๊ยตายๆ แม่ผมกับคุณนายแม่สวนดอกเป็นเอามากแล้วนะเนี่ย จะบ้าตาย ถ้าไปจริงก็ถือเป็นคราวซวยของแม่อีต้อยมันล่ะครับ แม่ผมนะประวัตินางไม่ใช่น้อยนะ เคยตบฝรั่งหัวทองในร้านอาหารมาแล้ว เพราะนางไม่ยอมจ่ายทิป คือขอเล่านิดหน่อยนะครับ ถึงบ้านผมจะเป็นคนไทยมีร้านอาหารอยู่ที่โน่นแต่ว่าร้านอาหารที่โน่นเขาไม่ง้อลูกค้าหรอกนะครับ กินแล้วต้องจ่ายทิป ๒๐ เปอร์เซนต์ด้วย ไม่ใช่จ่ายแต่ค่าอาหารอย่างเดียวนะ ต้องบวกทิปให้ด้วยอะไรประมาณนี้ เรื่องมันก็มีอยู่ว่านางฝรั่งสองนางหัวทอง คนอเมริกันแท้ๆนั่นล่ะครับสงสัยเพิ่งลงมาจากดอย พอกินเสร็จก็คอมเพลนว่าอาหารไม่อร่อยไม่จ่ายทิป คุณนายแม่ตอนแรกให้พี่แพทย์ไปคุย ตอนนั้นผมยังอยู่ที่มหาลัยครับมารู้เรื่องทีหลัง แต่ท่าทางไม่ลงง่ายๆ คุณนายแม่เธอก็เลยออกมาคุยเอง คือถ้าสั่งอาหารมาแล้วกินไปคำสองคำแล้วคอมเพลนเขาก็จะทำให้ใหม่นะครับ ถือว่ามันไม่ดีจริงๆ แต่สองนางนั่นฟาดเรียบ ไม่เหลือแม้แต่ของตกแต่งจาน คุณนายแม่เธอก็เลยปรี๊ดแตก บอกว่าจะจ่ายทิปหรือจะให้เรียกตำรวจ สองนางถึงยอม แต่ฉากเด็ดอยู่ที่ตอนจะออกจากร้าน มีนางหนึ่งตัวใหญ่ๆเอามือปัดจานให้หล่นจากโต๊ะ คุณนายเธอก็ปรี่เข้าไปกระชากผมเลยสิครับ ตบอย่างเมามัน อีกคนจะช่วยแต่แหมนะแม่ผมตัวเล็กนะแต่นางทั้งถีบทั้งตบ ฝรั่งร่างยักษ์หัวทองพ่ายไปครับ เรื่องไปจบที่สถานีตำรวจ แต่ตำรวจในเมืองนั้นก็เพื่อนคุณนายแม่เธอนั่นล่ะครับ เห็นแบบนี้เธอไม่น้อยนะเออ ซวยไปอีฝรั่ง

"เป็นไงต้อม โอเคไหม"

ผมเดินเข้าไปใกล้ๆไอ้ต้อมครับตอนที่มันกำลังย่างของกินอยู่บนเตา วันนี้ทั้งวันไม่ได้คุยกับมันเลยนะ

"ก็ดีพี่ ไม่มีอะไร"

"อืม กินเยอะๆนะ ย่างเผื่อด้วยสิ"

พอเห็นมันหน้าตาไม่หมองเศร้าแล้วผมก็ไม่มีอะไรจะจุดประเด็นถามมากไปกว่านี้หรอกครับ เดี๋ยวมันพูดอะไรเจ็บๆแสบขึ้นมาอีกคราวนี้คงแย่ล่ะผมน่ะ เป็นห่วงมันนะ ห่วงมาก

"ให้พี่หลวงย่างให้ดิ"

นั่นไงครับ คนมันมีปมอ่ะนะ มันไม่ได้หายง่ายๆหรอกนะ

"อยากให้เราย่างให้อ่ะ"

ผมก็นะแถก่อนเถอะ ไม่อยากให้มันคิดอะไรมาก

"ไม่ดีหรอกพี่ เดี๋ยวพี่หลวงเข้าใจผิด ผมบอกพี่แล้ว ตอนนี้ไม่ใช่ทีของผม ผมจะกลับมาแน่นอนพี่คอยดู"

เอ่อ สายตามันนี่นะ ผมเสียวสันหลังวาบๆ สาธุส่งใครมาโฉบเอาไอ้นี่ที เสียดายใจจะขาดก็จะยอมวะ ส่งมาทีเถอะ

"เบื่อจังเลยอ่ะ เกิดมาหน้าตาดี มีแต่คนอยากได้ โอ๊ยอยากมีสิว อยากหน้าโทรม"

ผมพูดออกไปเองล่ะครับ ไม่รู้จะพูดอะไรออกไปดี เหอๆ เอ๋อเป็นเหมือนกันนะนางงามน่ะ

"อ่านะ"

"จะย่างไม่ย่าง เอาเห็ดหอม เอากุ้ง เอาปลาหมึก ไม่เอาแบบไหม้นะ"

ผมสั่งมันแล้วเดินกรีดกรายไปหาหลานชายที่แหมนะ อ๊าย อายคนเขาหลานสองตัวนี่ กินเหมือนหมูเลยอ่ะ ไม่อยากจะเชื่อว่าอยู่ที่โน่นคุณย่ามันให้อดอาหารหรือไงนะ กินใหญ่เชียวปากนี่เลอะจะถึงแก้มอยู่แล้ว

"พี่เจค ทำไมกินมูมมามจังล่ะครับ"

"หือ หมูมาม คืออะไรอ่ะอานาย"

"ฮ่าๆ ปล่อยหลานสักวันเถอะลูก อยู่โน่นย่ามันระเบียบจัด แต่วันนี้โน่น ยังเมาท์แตกไม่เสร็จเลย เอาของกินไปให้แม่เขาหน่อยสิ"

พ่อผมก็คอยถือหางให้หลานเสมอล่ะครับ อีป้า อีพัท ไอ้หลวง พี่แพทย์นั่งล้อมวงกันจวกอยู่ แหมนะให้ไอ้ต้อมย่างให้กินสุดฤทธิ์พวกนี้นี่

"นี่อีพัท แกไปย่างบ้างสิ ไอ้ต้อมมันยังไม่ได้กินเลยนะ"

ผมเดินเข้าไปแหวใส่

"บ้าเหรอแก ชั้นย่างแล้วไงเมื่อกี๊ น้องมันกินแล้วมันอาสา ต่อไปก็คิวอีป้ากับหลวงนี่ เนอะโจ้เนอะ"

เออชั้นผิดอีกแล้วสินะ เชิดใส่ไปหาคุณนายแม่ดีกว่า

"ว้ายจริงเหรอคะคุณน้อง มีมาร์กหน้าสาหร่ายด้วยเหรอคะ น่าสนจริงๆ"

แหมสองคนนี่ก็นะ คุยกันไปถึงไหนแล้วเนี่ย

"คืนนี้คุณน้องจะมาร์กให้ค่ะคุณพี่ คุณน้องรับรอง ตื่นมาจะเด้งเต่งตึง"

"แม่ อ่ะกินไรยังเนี่ยมัวแต่เมาท์นะ"

"จิ๊ มาอีกแล้ว คือปล่อยสาวๆเขาคุยกันได้ไหมนาย มีอะไรกับแม่เหรอ แม่ไม่ว่างคุยนะ"

กรี๊ด ดูครับดู โอยสรุปตอนนี้ผมกลายเป็นตัวประกอบฉากไปแล้วเหรอเนี่ย กรี๊ด ไม่ได้นะ

"แหมแม่ ก็เป็นห่วง เอาอาหารมาให้อ่ะ ไม่เห็นในความหวังดีของลูกเลย"

"ว้าย คุณลุกขาไม่จริงนะคะ คุณลูกน่ารักเสมอค่า แต่วันนี้คุณม่เหมือนเจอเพื่อนสมัยเรียน โฮะๆ เลยเมาท์นานไปหน่อย"

"ว้ายคุณพี่ขา อย่าไปหลงกลมันนะคะ นายมันแผนสูง ใช้ไม่ได้ผลหรอกย่ะ เอาวางไว้นั่นล่ะ หิวแม่จะกินเอง ว้ายคุณพี่ คิ้วนี่กันเองเหรอคะ หรือว่าอะไรยังไง โก่งงามมากค่ะ"

เอ่อ กรี๊ด หันหน้าออกกรี๊ดดีไหมเนี่ย โว้ยหงุดหงิด เข้าวงไหนเขาก็เมิน ฮึ งอนแล้วนะเนี่ย

"นาย แม่ขอชากุหลาบหน่อยสิ เอาแบบร้อนนะ ใส่ชะเอมเทศให้แม่ด้วยนะ คุณพี่ขาลองดูนะคะชุ่มคอเชียวค่ะ"

"เอ่อ"

"ไปสินาย บริการแม่น่ะ ทำได้ไหม"

กรี๊ด นอกจากจะเป็นตัวประกอบฉากไปแล้ว ยังรับบทแจ๋วอีกต่างหาก โอย นางร้ายอย่างชั้นตกอับขนาดนี้เชียวเหรอเนี่ย

"แกๆ ไปชงชากุหลาบให้คุณแม่หน่อยสิ"

คือก็มีผัวอ่ะนะ ต้องใช้ผัวให้เป็นประโยชน์

"อะไรแก หลวงมันจะพาชั้นไปเอาไวน์ ป่ะหลวง"

"รอได้ไหมอ่ะคุณ ผมพาพี่แดนไปเอาไวน์ก่อน คุณพ่ออยากชิม"

"เออ ไปเลย"

ฮึ สรุป แจ๋วก็แจ๋ววะ กรี๊ด อะไรเนี่ย หรือจะใช้พี่แพทย์ดี นั่งหน้าเอ๋อๆอยู่ไม่มีประโยชน์

"พี่แพทย์มานี่หน่อยสิ"

"ไม่อ่ะ อย่ามาหวังจะใช้พี่ พี่ต้องดูลูกๆ"

"อะไรพี่ หลานมันมีคนดูอยู่แล้วล่ะ มาช่วยนายหน่อยสิ"

"ไม่เอาอ่ะ พี่อยากนั่งสบายๆอยู่ตรงนี้ พี่มาพักผ่อนนะนาย"

กรี๊ด เริ่ด เริ่ด เอาเลยทุกคน เอาเลย วิ่งไปกระซิกๆ ในครัวดีกว่า กรี๊ด โมโห สรุปขอแจ๋วไปชงชาไฮโซให้คุณนายเธอก่อนนะครับ เฮ้อนะ สวมผ้ากันเปื้อนดีไหมเนี่ยจะได้สมบทบาท

"อาหลวงๆ เมื่อไหร่จะจุดดอกไม้ไฟอ่ะ ปริ๊นอยากดู"

"อ้อ เอาสิครับ ต้อม โจ้ ป่ะไปช่วยพี่หน่อย"

หลังจากที่ผมกลับมานั่งที่โต๊ะหน้างอๆนั่นล่ะครับ หลานก็เอ่ยขึ้น แวบแรกที่ได้ยินสามีเรียกไอ้ต้อมผมก็สะดุ้งนะเหมือนร้อนตัวยังไงไม่รู้ แต่พอเห็นปฏิกริยาของไอ้ต้อมแล้วค่อยโล่งใจหน่อย มันยิ้มพราวเชียวครับ สามคนเดินเข้าไปในบ้านแล้วสักพักก็กลับออกมาพร้อมอุปกรณ์ เดินไปตั้งไว้ไกลเหมือนกันเห็นไอ้หลวงมันขุดหลุม หลานๆผมก็ไปมุงดูเกาะแข้งเกาะขาอยู่นะไอ้ตัวเล็กน่ะจะติดอะไรขนาดนี้เนี่ย

"พร้อมไหมทุกคน"

ไอ้หลวงมันร้องตะโกนมาให้สัญญาณ เราก็หันไปมอง ตอนนี้เอาหลานมาอยู่ใกล้ๆผมแล้ว เพราะกลัวอันตราย คนที่จุดคือโจ้มันก็เอาเหมือนกระดาษหรือผ้าชุบน้ำมันไม่รู้วางเป็นสายยาวๆแล้วค่อยจุด พอจุดเสร็จก็รีบวิ่งออกมา ช่วงเวลาแห่งความระทึกใจมาถึงทุกคนนั่งมองอยู่ด้วยใจที่เต้นระทึกไม่แพ้กันล่ะผมว่า อีพัทอีป้าเตรียมกล้องถ่ายวีดีโอแล้วครับ

"ฟู่ๆๆๆๆ"

"อ่า"

กรี๊ด สวยมากครับท่าน ดอกไม้ไฟส่องประกายส่องสว่างขึ้นพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มันไม่เหมือนดอกไม้ไฟที่เขาจุดหรอกนะครับที่จุดแล้วมันจะลอยขึ้นไปแตกบนท้องฟ้าน่ะ แต่มันเป็นสายพุ่งขึ้นจากดิน

"สวยๆ"

หลานผมร้องกระโดดโลดเต้นอย่างดีใจ ทุกคนก็ปรบมือกันระนาว สวยจริงๆนะ สวยมาก ผมมองอยู่ด้วยสายตาที่เปี่ยมสุข ฉากหลังเป็นสวนดอกไม้ที่เห็นเป็นเงาๆ ดอกไม้ไฟที่พุ่งสูงขึ้นหลายเมตรเหมือนสายจากสวรรค์ ขอแอ๊บซึ้งหน่อยเถอะ เหอๆ วันนี้เหนื่อยเซ็งมาทั้งวันแล้ว

Written by eiky

ปล. ดีใจจังครับที่มีคนอ่านแล้วมีความสุข นี่คือจุดมุ่งหมายอันสูงสุดของคนเขียน อิอิ ลั่นล้าๆๆๆๆ ขอบคุณทุกคนนะครับที่ให้กำลังใจ ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะครับ  

[barahi]

^
^
^
^
^
^
 

คุ้มจริงๆวันนี้ที่นอนเช้า เป็นครั้งแรกที่ได้จิ้มคนแต่งด้วย อิอิ

ขออ่านต่อแป๊ป

[darling]

เย้... ได้อ่านเป็นคนแรก

รักคุณนายแม่ 2 คนจริงๆ แร็งงงงงงงงงงงง

[nunamicky]

ชอบบรรยากาศบ้านคุณนายแม่สอนดอกไม้จังค่ะ

[ordkrub]

คุณนายทั้งสอง สุดยอด!!!!!

[Fanun]

คุณนายแม่ทั้งสองเยี่ยม ฮามาก 

[narrybo]

คุณนาย สุดยอดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ อยากรุ้ตอนที่โจ้ สลัด ต้อย ทิ้งอะ ว่ายอมยังไง

[roseen]

  :m20:คุณนายยังฮาไม่เลิก

[lovevva]

คุณนายแม่ทั้งสองช่างเข้ากันได้ดีจริงๆ เล่นเอาคุณลูกอย่างนายตกกระป๋องเลยอ่ะ

[4559]

คุณนายทั้งสองได้ใจมากกกกกกกก

[DraCo_SLa13]

กำลังนอยด์ เพราะต้องตื่นเพราะฝันร้าย  แต่ตอนนี้ลั่นล๊ามากมายคร๊าาาาาา

ว่าแต่ นายตกกระป๋องซะแล้วหรือนี่ โฮะๆ  ดีแล้วทั้งนายทั้งต้อมที่คิดได้

ร่วมด้วยช่วยกันภาวนาให้มีใครก็ได้ มาคาบต้อมไปด้วยคนนะค่ะ (ยกเว้นหลวงไว้คนนะ) แอบกลัว หลวงกับต้อมจะได้กันเองอ่ะ    กัวจิงๆนะนี่

ปล.คุณนายแม่ทั้งสองขาาาาาา.......สนใจนายบ้างไรบ้างนะคะ 

[TamuNe]

เข้าขากันดีมากเลยคุณนายทั้ง2

น่าสงสารนายไม่มีคนสนใจเป็นแจ๋วไปซะงั้น

[money loving]

เย้!!!!! ตามทันชะที
เป็นกำลังในให้พี่อิ๊กนะคับ 
ทุกเรื่องของพี่เนี่ยสนุก น่าติดตามทุกเรื่องคับ
ผมอ่านเรื่องของพี่ตั้งกะเรื่องแรกเลยคับ แต่ยังไม่เป็นเม็มเบอร์
จะคอยติดตามเรื่อยเรื่อยคับ

[jiki]

ขำนายอ่ะ ปกติคุณนายตลอด พอคุณแม่มาแพ้ทางเรียบเลย

[hpsky]

กรี๊ดดดด ครอบครัวสุขสันต์
^^

[bluesky]

ชอบคุณนายแม่ทั้งสองจัง...ของเค้าแรง

[liptudzii_chi]

  วันนี้เปงวันที่อ่านเรื่องนี้แล้วมีความสุขเพิ่มไปอีกวัน

[indy❣zaka]

ฮาคุณนายแม่
ฮานายพล
ได้อีก ครอบครัวนี้

[love2y]

คุณนายแม่ทั้งสอง ........... สวดยวดดดดดดดดดด

[yayee2]

อ่านตอนนี้ เป็นตอนที่ทำให้หน้าพี่แก้วเปื้อนยิ้ม แซมด้วยเสียงหัวเราะตลอดเลยจ้ะน้องอิ๊ก
คริ คริ คุณนายแม่สวนดอกไม้ คิดได้เนอะ ลูกฟัก เปลี่ยนไปเรียกเป็น ลูกจ้ำจี้ 555
 [i]"ดอกไม้ไฟส่องประกายส่องสว่างขึ้นพุ่งสูงขึ้นเรื่อยๆ มันไม่เหมือนดอกไม้ไฟที่เขาจุดหรอกนะครับที่จุดแล้วมันจะลอยขึ้นไปแตกบนท้องฟ้าน่ะ แต่มันเป็นสายพุ่งขึ้นจากดิน"[/i]
ดอกไม้ไฟแบบนี้ แถวบ้านพี่เค้าเรียกไฟพะเนียงจ้ะน้องอิ๊ก ไม่รู้ที่อื่นเรียกเหมือนกันไหมนะ
เออ.ต้อมมันดูเอาจริงนะ เรื่องนายน่ะ แต่ก็เนอะ กาลเวลามันทำให้ทุกสิ่งทุกอย่างเปลี่ยนไปได้
รอดูต่อไปล่ะกัน ว่าจะเป็นอย่างไร

[bellity]

มีความสุขมากอ่ะ 

แม้ฉากนี้นายจะไม่ร้ายไม่แรง  (เพราะคุณแม่ทั้งสองแรงกว่า 555+)

แม้ฉากนี้นายจะถูกเมิน จากคนอื่นๆ 5555+ (คิดไปเองนะนาย มีแต่คนรักนายทั้งนั้นแหละ)

แต่คนอ่านไม่เคยเมินนายเลยนะ 

[SataRu]

เริศมากกกก

[bbyuqin]

ของนายสงสัยต้องเปลี่ยนชื่อเรื่องใหม่ เป็น....เมื่อผมรับบทเป็นตัวประกอบ 

ไม่มีใครสนใจเลย...คุณแม่ทั้งสองก็เข้ากันได้ดีเป็นปี่เป็นขลุ่ย