หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[Chinnosuke]

  :a12:มานอนรอนางรั่วจะมาไหมน้าา
  o9ต้องกลับมุกดาหารหลายวันคงไม่ได้อ่านนางรั่วแน่ๆเลยอ่า
ทำไงดี ลักพาตัวพี่ิอิ๊กไปด้วยดีไหมน้าา
ไปไหมคับเดี๋ยวหาผู้บ่าวให้สักคนอิอิ
 

[eiky]

องก์ ๔๔

ผมแบกหน้าอันบางๆของผมหลบความอับอายเดินไปที่เรือนหอของไอ้หลวงมันครับ อ๊ะ ไม่สิไม่ใช่เรือนหอของมันกะคนเก่าแล้วนี่ตอนนี้มันต้องเป็นของผมคนเดียว โฮะๆ ต้องอาบน้ำนานๆเผื่อมันจะได้ล้างความอายออกไปบ้าง อะไรไม่รู้ช่วงนี้ทำอะไรก็มีแต่คนหมายจะปองร้าย นางเอกอย่างเรา โฮะๆ
"อ้าวคุณมาอาบน้ำเหรอ"
อุ๊ยสามี มันแอบมาอาบน้ำนี่ไม่เห็นชวน
"เออสิ ร้อนจะตาย แล้วมาอาบน้ำทำไมไม่ชวนอ่ะ"
"ก็เห็นคุณคุยกะคุณแม่อยู่นี่ ผมว่าจะไปตามอยู่พอดี"
"จะไปตามอะไรอ่ะ อาบเสร็จแล้วนี่"
ผมก็เหวี่ยงใส่มันไปอย่างนั้นล่ะครับ คือว่าทั้งทริปเป็นแมวเปอร์เซียหัวเน่าอยู่คนเดียว อิอิ เหวี่ยงซะเลย เชิดใส่
"ยัง ผมยังไม่ได้อาบล้างหน้าเฉยๆ"
"อ๊ะ แล้วทำไม"
ก็แหมนะมันมีผ้าขนหนูพันเอวอยู่นี่ครับ หยดน้ำก็เกาะเต็มหน้า แลดูเซ็กซี่ อ๊าย
"งั้นแกอาบก่อนเลย เดี๋ยวชั้นออกไปดูระเบียง"
"อาบด้วยกันสิคุณ"
"อ๊ะ"
จริงเนอะ นี่ผมกับมันไม่ได้งุงิกันมานานแล้วนะ เอาวะหน่อยฉลองห้องหอครั้งที่สองไปเลย คอยดูนะชั้นจะกินให้อีพัทอายเลย คอยดู
"มาดิ"
"ใจเย็นๆคุณ ผมไม่หนีไปไหนหรอกน่า"
"อะไร ชั้นไม่ได้ใจร้อนนะ มันร้อนเองต่างหาก"
อ๊ายเขินสุดฤทธิ์ก็จะอะไรล่ะครับผมก็ลากแขนมันเข้าห้องน้ำเลยสิ เป็นไปได้อยากจะฉีกออกเลยนะเสื้อผ้าเนี่ย หลายชั้นเกินงาม
"อยากเหรอคุณ"
"อ๊ะ อย่าพูดมาก มานี่"
ไม่ไหวแล้วครับ เลือดลมมันเดินแล้ว ลากแขนมันไปผลักลงให้นั่งบนชักโครก มาเดี๋ยวชั้นจัดการเอง โฮะๆ
"อ่า เบาๆที่ร้าก แหมไม่ทันตั้งตัวเลยนะ"
"ไม่ทันตั้งตัวไร โด่ซะขนาดนี้ เร็วๆ จะได้สองรอบ"
กรี๊ด ผมพูดอะไรออกไป ตายๆ เสียหายยับเยิน ภาพพจน์ชั้น แต่จะสนใจอะไร เชิดใส่ มัวแต่อายก็ไม่ได้ตามเป้าสินะ
"ยังเก่งเหมือนเดิมเลยครับที่รัก ถึงใจจริงๆ"
พูดอีกแล้ว เบื่อที่สุด ต้องอุดปากมัน อิอิ ขึ้นบนดีกว่าอยู่ด้านล่างนานเมื่อยปาก
"อ่า"
"เอาเลยไหมคุณ"
"อืมเอาเลย"
ในใจอยากจะบอก เอาเล้ย เอาเข้ามาเล้ย อะไรแบบนี้นะ แต่ก็แหมนะจะดูแรดเกินไปเดี๋ยวสามีจะตกใจหดซะก่อน แต่ก็นะมั่นซะอย่างอิอิ
"อ๊ะแก อย่ากระแทกแรงสิ ทำเป็นไหมเนี่ย"
โมโหครับ แหมนะมันเห็นผมเป็นตุ๊กตายางหรือยังไงเนี่ย กระหน่ำเอาๆ คนนะว้อย
"มาๆชั้นทำเอง"
หึ ในที่สุดก็ต้องให้ชั้นออกโรงเองอีกแล้ว โอ๊ย ปวดน่องนะเว้ยไอ้บ้า เรื่องจบโดยผมจัดการควบเอง เหอๆ ว่าจะพาดสักสองไม้แต่นะ ผมปวดขาเองขาสั่นไม่ไหว เหอๆ
"นอนต่ออีกดีไหมเนี่ย เหนื่อย"
พอเช็ดตัวแห้งเสร็จผมก็ล้มตัวลงนอนบนเตียง อากาศเย็นสบายนะไม่ร้อนเหมือนตอนเดินขึ้นมาบนนี้ตอนแรก
"นอนด้วยดิ"
"แต่ยังไม่ได้กินข้าวเลยนะแก"
"เดี๋ยวผมโทรฯไปบอกให้ไอ้โจ้เอามาส่ง เรานอนกอดกันดีกว่าเนอะ"
นอกระเบียงก็สวย มีสามีนอนกก โอ๊ย ชั้นยังจะเรียกร้องหาอะไรอีกเนี่ย เดี๋ยวก็มีคนมาส่งข้าว กรี๊ด ราชินีชัดๆ ครอบครัวปล่อยไปตามบุญตามกรรมก่อนเถอะ ขอส่วนตัวสักวันคงไม่ว่ากันเนอะ
เหอๆ ไม่อยากจะบอก ตื่นขึ้นมาตอนเหือบห้าโมงเย็น เพลียเหนื่อยมาก พอตื่นผมก็เดินออกไปนอกระเบียงใส่แต่เสื้อเชิ้ตของสามีตัวโคร่งๆ กับกางเกงบอกเซอร์ตัวจิ๋วๆ ส่วนสามีใส่บอกเซอร์จิ๋วๆตัวเดียวมันยังนอนอยู่ ให้ตายเถอะตอนเย็นตรงนี้สวยมาก เวิ้งสวนที่อยู่หน้าภูเขามันสะท้อนแสงอาทิตย์ยามเย็นได้งามจับใจ เงาของภูเขาลูกใหญ่ด้านหลังก็ตระหง่านเด่นอยู่ ผมสูดอากาสบริสุทธิ์เข้าปอดลึกๆ มีความสุขจังเลย ในรอบปีเลยก็ว่าได้ ลมโชยพัดผ่านเย็นสบายดีนะอากาศเริ่มเย็นลงอีกแล้ว ต้องไปเอาผ้ามาห่มหน่อยจะได้เข้ากับตีม อิอิ
"เย็นแล้วเหรอคุณ"
สามีมันมากอดเอวไว้ครับ อ๊าย อะไรสีตรงก้น อิอิ
"อืม สวยจังนะที่นี่"
"ผมบอกแล้ว ให้ย้าย"
"อ๊ะๆ อย่าเพิ่งพูด ไปหาผ้ามาห่มก่อนดีกว่า อยากกินชาร้อนๆอ่ะแก"
"จะไม่ลงไปกินข้าวเหรอ เดี๋ยวแม่ก็ให้คนมาตาม"
"ก็ก่อนไปไง อยากจะนั่งดูอะไรสวยๆอ่ะ"
"อ้อได้ๆ งั้นรอเดี๋ยว ผมไปเอามาให้"
มันก็น่ารักอย่างนี้อ่ะนะ ผมชุ่มใจดีเหลือเกิน แต่อ๊ายมันจะไปทั้งอย่างนั้นเนี่ยนะ ไม่ได้นะเดี๋ยวคนเขาก็รู้หมด ช่วงนี้ยิ่งขาลงอยู่
"นี่แก บ้าเหรอจะเดินโทงๆออกไปทั้งอย่างนั้นน่ะเหรอ"
"อ้าว ฮ่าๆ ลืมตัว"
แหมนะไอ้นี่ มันค่อยเดินกลับมาสวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืด หนาวจะตาย แต่มันก็คงไม่หนาวหรอกนะ ผมเดินไปเอาผ้าเช็ดตัวออกมาคลุมดีกว่าหนาว นั่งชมบรรยากาศกำลังเพลินมันก็กลับมาล่ะครับ
"ว้าย ว่าไงยะอีนาย"
เอ่อ แขกไม่ได้รับเชิญครับ ทั้งอีป้าทั้งอีพัท ทั้งไอ้โจ้ เว้นแต่ไอ้ต้อมกับหลานๆ
"อ๊ะ จะมาทำไมเนี่ย"
ผมพูดเบาๆเพราะกลัวจะมีบางคนไม่พึงใจ กรี๊ด ชั้นจะสวีทกับผัวชั้นนะเนี่ย อะไรกันพวกตัวประกอบ จะกันซีนชั้นไปถึงไหนกันวะ
"แหมดูทำเสียง ทำไมยะ จะทำอะไรกันเหรอหล่อน"
"ก็ไม่อะไรมากหรอกแก จะกินชาอุ่นๆน่ะ สองคน"
"ว้ายตาย กะจะทำอะไรหลวงเขาเหรอแก อิอิ"
"แหม อีหอยทาก ก็รู้นี่แล้วมาทำไมเนี่ย"
"แหมอีนาย แวะมาดูห้องหอรังรักแกแป๊บเดียวเท่านั้นล่ะ แม่ถามถึง นึกว่าเป็นลมขาสั่นพับไปแล้ว"
อีป้ามันดอดขึ้นครับ แหมนะมารุมกันชัดๆนี่
"แล้วต้อมล่ะไม่มาด้วยเลยล่ะ จะได้ครบคน"
"ต้อมมันพาหลานไปจับแมลงปอในสวน"
แกล้งถามไปอย่างนั้นล่ะครับ ถ้ามันมาก็คงเป็นอีกเรื่อง เหอๆ ดีเหมือนกันที่มันไม่มาเพราะชุดข้าพเจ้าที่สวมอยู่ก็นะยั่วยวนซะเหลือเกิน กลัวมันจะคิดไปไหนต่อไหน
"รีบดูสิ"
"อ้าวนะ ไล่กันเลยว่างั้น ว้ายตาย เตียงยับๆด้วยล่ะแกอีป้า"
ดูมันครับอีนี่มันน่าตบซะเหลือเกิน
"แหมอีพัท ก็คนเขานอนนี่เนอะแก ทีแกล่ะ"
"อะไรยะอีป้า"
"แหมอีป้า อย่างอีพัทมันไม่ใช้ตัวช่วยหรอกนะ ได้ข่าวกระท่อมท้ายสวนนี่จากที่คนงานเขาใช้พักกลางวันแต่เดี๋ยวนี้มีผีไปสิงแล้วนี่"
"อ๊ะ โจ้"
"อย่ามา โจ้ไปช่วยพี่หลวงเขาสิ อย่ามาฟังเรื่องแบบนี้"
ผมดักคอมันไว้ หนอยแน่ ขอแผลงฤทธิ์หน่อยเถอะ กับใครไม่ได้ก็ขอกับเพื่อนตัวเองนี่ล่ะ หอยหลอดแอบด่าชั้นมานานแล้ว
"ว้าย จะรุมพัชราภาเหรอยะ"
"พอเถอะอีพัท หล่อนไม่ปวดปากบ้างเหรอสะตอน่ะ หรือว่ามันเข้าเส้นไปแล้ว"
"กรี๊ด อีป้า"
กรี๊ด ผมไม่ต้องออกแรงอะไรเลยนะเนี่ย ชนะเริศ เฮ้อนะสรุปก็ต้องต้อนรับพวกตัวประกอบพวกนี้ไปตามระเบียบสิครับ ตอนแรกกะจะคลุกวงในเอาอีกสักไม้ให้ถึงเป้า แหมนะมันเล่นเมาท์โน่นนั่นนี่จนไอ้ต้อมมันมาตามไปกินข้าว อารมณ์เสียอย่างแรง
"นี่คุณลูก พรุ่งนี้เช้าตื่นแต่เช้าหน่อยนะจ๊ะ จะไปซื้อของมาใส่บาตรกัน วันนี้ก็พากันนอนเร็วหน่อยนะ"
คุณนายแม่สวนดอกพูดขึ้นครับ อาหารวันนี้ก็นะ เต็มโต๊ะละลานตาไปหมด เด็กในบ้านนั่นล่ะครับช่วยกันทำ แม่ผมกับคุณนายแม่สวนดอกเป็นคนคุม
"อ้าวไม่ไปตั้งแต่เย็นนี้เลยล่ะครับแม่ จะได้เตรียมทัน"
"ก็ไม่มีใครว่างพาแม่ไปนี่จ๊ะ"
"นั่นสิ มึลูกมันก็กกอยู่แต่กับผัวมัน"
เอ่อ คุณนายเธอไม่ต้องตอกก็ได้นะ แหมได้ทีเชียว
"แต่มันมีตลาดค่ำอยู่นี่แม่ ไปตอนนี้ก็ยังทันนะ มันเปิดถึงเช้านะครับ"
ไอ้หลวงมันดอดขึ้นครับ
"จริงเหรอพ่อหลวง คุณพี่คุณน้องก็อยากออกไปชมบ้านชมเมืองเหมือนกันนะคะ"
"แม่ไม่ต้องไปหรอก เดี๋ยวนายไปเอง จะได้รีบไปรีบกลับ แม่ไปพอกหน้าเถอะ นายเห็นอะไรเป็นริ้วๆไม่รู้"
"นี่นาย อะไรยะ ชั้นออกจะตึงขนาดนี้"
"อิอิ คุณน้องขาพอกหน้าหน่อยก็ดีนะคะ เมื่อคืนทำให้คุณพี่แล้วรู้สึกสดชื่นรูขุมขนกระชับขึ้นมาทันที อยากทำอีก"
"อุ๊ย ได้ค่ะคุณพี่ขา วันนี้คุณน้องจะทำมาส์กสูตรพิเศษส่วนตัว เริ่ดมากค่ะคุณพี่"
เอาอีกแล้วเข้าประเด็นให้นางเมาท์ แหมนะ พอได้เมาท์ก็ไม่กินข้าวนะครับ เอาใหญ่เลย พอกินข้าวเสร็จผมกับไอ้หลวงรวมถึงอีป้าก็พากันไปตลาดล่ะครับ ตอนแรกไอ้หลานตัวแสบมันก็อยากไปนะแต่ไม่เอาอ่ะ ขี้เกียจวุ่นวายรีบไปรีบมานอนรู้สึกเพลียๆยังไงไม่รู้ อิอิ พอได้ของมาเสร็จก็เอามาให้คุณนายเธอเตรียมล่ะครับ แหมพอกหน้าเขียวมาเชียว
"ไปอาบน้ำอาบท่าเข้านอนได้แล้วค่ะคุณลูก เดี๋ยวคุณแม่สองคนจะจัดการเอง"
"เดี๋ยวนายอยู่ช่วยจนเสร็จดีกว่าครับคุณแม่"
"ไม่ต้องหรอกย่ะ ชั้นจะทำกับคุณพี่สองคน มีเรื่องให้เมาท์อีกตั้งเยอะ เนอะคุณพี่เนอะ"
ผมก็เลยจำใจต้องยอมแพ้เดินกลับเข้าไปในบ้าน ปล่อยนางหน่อย ผมก็ตาปรือๆแล้ว
"ต้อมล่ะพี่แพทย์"
ผมถามพี่ชายที่กำลังนั่งดูโทรทัศน์อยู่คนเดียว
"นอนแล้ว มันคงเพลีย"
"หือ นอนที่ไหน"
"นอนกับพ่อกับปริ๊น"
"อ้อ แล้วพี่เจคล่ะ"
"นอนแล้วในห้องพี่"
"มองบ้างก็ได้นะพี่เวลาน้องคุยด้วยน่ะ"
"มองทำไมเบื่อหน้า"
ดูครับดู นี่พี่ชายผมนะ กัดฟันกรอดเลยผม
"แหม คุณพี่แพศยา จะเกินไปแล้ว ไม่ได้เจอกันทุกวันนะ จะมาเบื่อหน้าน้องได้ไง น่าเกลียด"
"โอ๊ยพูดอะไรไม่รู้ฟังไม่รู้เรื่องเลย นายไปไหนก็ไปเถอะ พี่จะดูหนัง เขาพูดอะไรไม่เห็นรู้เรื่องเลย พี่กำลังใช้สมาธิอยู่นะ"
"ไอ้พี่แพทย์ หนอย"
ผมจะทำอะไรมันได้ล่ะครับ แหมนะ เดินอ้อมไปข้างหลังมันแล้วก็ นี่แน่เอาหมอนหวดสักที แล้วก็ไปปิดโทรทัศน์ซะเลย ซ่าดีนักเหรอ
"อ้าว ทำไรวะ เดี๋ยวพี่เตะเอาหรอก"
"เอาสิ เดี๋ยวฟ้องพ่อนะ อะไรมาหาน้องทั้งที จะมาเตะ"
"ช่วยไม่ได้ กวนตีนนี่หว่า"
"คอยดูจะแกล้งพี่เจค"
"อ้าวนะ ไปลงกับหลาน เดี๋ยวจะฟ้องแม่"
"ฮึ"
โอ๊ยไม่ไหวๆ ไอ้พี่ชายมันไม่ยอมครับ ผมต้องถอยก่อน ไปหาที่ระบายอารมณ์ดีกว่า อิอิ
"อ้าวป้า อีพัทล่ะ"
ผมเดินออกมาเห็นมันกำลังนั่งคุยอยู่กับไอ้หลวง แต่ไม่เห็นเงาของอีพัทกับไอ้โจ้ แหมนะถ้าเดาไม่ผิดน่าจะอยู่ที่เดิมแน่ๆ
"มันไปไหนไม่รู้กับไอ้โจ้"
"แหมอีนี่ เผลอไม่ได้เลยนะ รู้สึกไหมว่าไอ้โจ้มันซีดไปน่ะหลวง"
"ฮ่าๆ บ้าเหรอคุณ มันก็เหมือนเดิมมันนั่นล่ะ"
"อีพัทนี่สูบเอาตลอดเลยนะ"
"ปล่อยมันบ้างเถอะแก มันมีแบบนี้มันจะได้ไม่แรด"
"อ่านะ ไม่แรดน้อยน่ะสิ ชั้นว่ามันจะยิ่งแรด สงสารไอ้จ้มันจริงๆเชียว"
"แล้วไม่สงสารผมเหรอคุณ คุณก็ไม่เบานะ"
หันขวับ อ๊าย ไอ้ผัวบ้า อะไรเนี่ย
"อะไร สงสารแกทำไม"
มันสองคนหัวเราะแล้วครับ
"แหมคุณเองก็ควบเองตลอดนี่นะ"
"ไอ้หลวง งั้นคืนนี้แกไม่ต้องมายุ่งนะ โมโห"
ผมเดินหนีไปทันที โอ๊ย อะไรเนี่ยเหมือนมีราหูบังยังไงไม่รู้ กรี๊ด ต้องไปปลดปล่อย คอยดูเถอะมาถึงห้องเมื่อไหร่ชั้นจะจัดการคอยดูไอ้ผัวบ้า
"จะไปไหนคุณ"
"ไปนอนสิ เบื่อคนชอบกัด"
"แหมนะอีนาย มานั่งคุยกันก่อนสิ กำลังคุยเรื่องไอ้ต้อมอยู่เลย"
อ๊ะ ผมหยุดกึกเลยครับ อะไรมันนินทาอะไรไอ้ต้อมชั้น โอ๊ะ ไอ้ต้อมน้องชั้น
"อะไร เมาท์อะไรมัน"
"อ้าวอีนี่ ใครจะเมาท์อะไรมัน ก็แค่คุยกันว่าเป็นห่วงไอ้ต้อมมันนะ ท่าทางมันคิดมากเอาเรื่องอยู่เหมือนกันนะไอ้ต้อมน่ะ"
ผมเดินกลับมานั่งลงข้างๆอีป้า มองหน้าคนนั้นคนนี้ว่าสีหน้าสีตาเขาเป็นยังไงบ้าง คุยเล่นหรือว่าจริงจัง แต่ท่าทางน่าจะเป็นอย่างหลังมากกว่า
"ชั้นก็ห่วงมันล่ะแก แต่ทำยังไงได้ เพื่ออนาคตของมันเองนี่"
"มันโชคดีนะผมว่า พ่อแม่ ครอบครัวคุณทุกคนก็ยอมรับมัน รักมันเหมือนลูกเหมือนหลาน ผมว่ามันน่าจะโอเคล่ะ"
"แต่ไปอยู่บ้านเมืองที่มันเจริญๆอย่างนั้นก็กลัวเหมือนกันนะว่ามันจะห้ามใจตัวเองไม่ได้"
"ไม่หรอกป้า แม่ชั้นเขาคงดูแลมันเป็นอย่างดีไม่ต้องห่วงหรอกเรื่องนี้ คุณนายเธอถึงจะเห็นแบบนี้ก็รู้จักสอนคนนะ"
"อย่างแกเนี่ยเหรอ"
"อ้าวอีนี่ อย่างชั้นแล้วทำไม ชั้นเสียหายตรงไหน ชั้นดีออกขนาดนี้"
"อู๊ยค่า แม่ดีเด่น แม่เริศ ที่สุดล่ะหล่อนน่ะ"
"ฮ่าๆๆ ใช่ๆพี่แดน"
"นี่ตกลงจะอะไรเนี่ย จะคุยดีๆไหมหรือว่ามันรุมกัดชั้น"
เริ่มแผดเสียงแล้วครับ เหลือทนแล้ว แหมนะ นี่เพราะชั้นกินอาหารอ่อนๆไปหรือเปล่าเนี่ย ปากเลยไม่จัดเท่าที่ควรกัดสู้ใครไมได้เลย ไม่ได้แล้ว ต้องหาจวกส้มตำปูปลาร้าอย่างนังจอยมันบ้างแล้ว มันจะได้ทันอีพวกนี้ กรี๊ด เรียมเหลือทน
"แหมก็แซว ชั้นรู้หรอกแกว่าคุณแม่สอนคนดี แกก็โอเคนะ เรื่องนิสัยน่ะ แต่เรื่องความแรด ร่าน รั่วนี่ท่าทางท่านจะไม่ได้สอนมา เป็นเองล่ะสิ"
"กรี๊ด อีบ้า"
แตกสาวใส่เลยครับ ทนไม่ไหว ไอ้ผัวตัวดีมันก็หัวเราะท้องคัดท้องแข็ง หนอยแน่ เข้ากันเป็นปี่เป็นขลุ่ยเชียวนะ เลวที่สุด
"ว้ายตาย องค์ลงเหรออีนาย หลวงพามันไปเอาองค์ออกหน่อยสิ พี่จะไปนอนกอดพี่เจคแล้ว"
"อีแก่ อย่าไปทำอะไรหลานชั้นนะ"
"ใครเขาจะคิดเหมือนแกล่ะอีนี่ ไปดีกว่า"
"ฮึ"
มันลุกไปแล้ว ปล่อยให้ผมนั่งหน้าหักหน้างออยู่ ไอ้ผัวตัวดีก็ยังหัวเราะอยู่ ยังอีกๆ เดี๋ยวๆ เจอกัน
"แหม คุณมองผมซะ ผมเชินนะเนี่ย"
"ไม่ต้องมาพูดดี นิสัยไม่ดี ทำไมชอบว่าชั้นเนี่ยแก"
"ไม่ได้ว่า แค่ตลกพี่แดนเขาว่าคุณน่ะ"
"นั่นล่ะ ชอบเหรอมีคนมาว่าชั้นน่ะ"
"ก็ไม่นะ คนอื่นผมคงไม่ชอบ แต่เป็นพี่แดน ผมชอบว่ะ"
"ไอ้บ้า"
กรี๊ด ออกสาวใส่อีกสักทีดีไหมเนี่ย มันได้ใจจริงๆ
"ป่ะ ไปนอน ผมจะได้ทำการบ้าน"
"ไม่ต้องมายุ่งนะ ทำแล้วก็เอามาเมาท์ ปากตลาดที่สุด"
"อ้าว ไหนว่าผัวอย่างนี้ล่ะคร้าบ ภรรเมีย"
"ไม่ให้แตะเลยนะคอยดู"
"อ้าวนะ แหมผัวขอโทษ นะนะ ให้ผัวแตะหน่อย"
"ฮึ อย่ามา"
"เอาจริงดิ"
"เออสิ งอนนะ รู้ไหม เนี่ยงอนอยู่"
"ฮ่าๆๆ ไม่แตะก็ไม่แตะ ป่ะไปนอน"
เชิดใส่ ไม่แตะแกสักวันชั้นก็ไม่ลงแดงตายหรอกนะขอบอก ปากดีนักต้องเอาให้เข็ด
"เฮ้ยงู"
"อ๊ะ"
พอเดินไปยังเรือนหอของเรา มันก็ร้องขึ้นล่ะครับ ผมนี่พอได้ยินโผเข้ากอดมันเลยนะ
"ไหนแก ไหน"
"นี่ไงงู โด่อยู่นี่ไง"
กรี๊ด พูดไม่ออก ไอ้ผัวเลว หนอยแน่
"ไอ้บ้า สนุกเหรอ หลอกคนอื่นนี่สนุกมากเหรอ"
"ก็ดีนะ อิอิ กอดแน่นเชียวนะคุณ"
"โอ๊ย ไอ้บ้า นี่แน่"
ผมบีบคอมันแล้วเขย่าๆ ตัวผมก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรหรอกนะครับ เขย่งทำเอาหมั่นไส้
"ไม่สนเหรอ งูตื่นแล้วนะคุณ"
"อย่ามา คนนิสัยไม่ดี โกหก"
ผมเชิดนห้าใส่มันแล้วเดินต่อไป พอถึงห้องก็รีบเดินขึ้นชั้นบน มันก็เดินตามล่ะครับ มันทำยังไงรู้ไหม กรี๊ด มันจะยั่วไปถึงไหนเนี่ย มันก็เอามือมันมาล้วงก้นผมน่ะสิครับ ตอนขึ้นบันได นี่ถ้าคนอื่นถีบไปนานแล้วนะเนี่ย
"โว้ย อะไรเนี่ย ไอ้บ้า"
"ฮ่าๆ ตอดด้วยนะคุณ อยากเหรอ"
กรี๊ด ช่วยด้วย ช่วยผมด้วย ไม่ไหวแล้ว ไม่ไหวจริงๆ อยากจะกรี๊ดออกมาแต่ไม่มีเสียง ผมจนหนทางที่สุด มันบังคับผมเองนะ มันบีบให้ผมไม่มีทางเลือก
"มานี่เลย"
ผมรีบลากแขนมันขึ้นไปบนห้อง พอถึงก็ดันตัวมันเข้าข้างฝาทันที แรงนักใช่ไหม บีบชั้นเองนะ นี่แน่
"อ้าวไหนบอกไม่ให้แตะไงคุณ"
"อย่าพูดมาก แกก็ไม่ต้องแตะชั้นสิ ชั้นจะแตะแกเอง"
อิอิ อ๊าย มาดหลุดสเต็ปหาย เชิดใส่ ใครจะไปทนไหวนะ โทงๆเดินตามหลังอยู่เนี่ย จัดไปอย่าให้สามีเขาเสียน้ำใจ นี่แน่ๆ ผมก็ไม่อะไรหรอกครับ ก็สวมบทเสือสมิงหิวเหยื่อแค่นั้นเอง โฮะๆ ร้อนแรงไหมล่ะ เอาสิแก
"อ่า"
มันจะอ้าปากพูดอีกแล้ว โอ๊ย ต้องเอาอะไรยัดดีเนี่ย ห้ามพูด ไม่ชอบ
"หยุด ครางเฉยๆ ห้ามพูด"
"อ่า พุดก็ไม่ได้"
"ไม่ได้ แกเป็นนักโทษของชั้นอยู่นะ แกทำผิดอย่ามาอิ๊อ๊ะ"
"ทำผิดไรหว่า"
"ผิดที่กัดชั้นไง ยั่วชั้น ทำให้ชั้นหมดความอดทน แกต้องโดนดี นี่แน่ๆ"
ว่าแล้วก็ควบเอง โอยปวดหน้าขาเป็นที่สุด ใช้ขาเยอะมากทริปนี้ ไอ้บ้านี่มันก็สบายไปเลย นอนแผ่เฉยๆ ไม่ได้ออกแรงอะไร เอาวะ ไหนๆจะสั่งสอนมัน อ๊าย แต่ทำไมผมจวนเจียนแล้ว
"อ๊ะ แกๆ แกมาทำเอง ชั้นจะไม่ไหวแล้ว"
ผมครางออกมา โอยใจจะขาด หรือว่าท่านี้ผมทำบ่อยไปเหรอมันเลยชิน โอยไม่ไหวแล้ว
"ทำ อ่า ทำ เร็วๆ"
ผมบอกให้มันเปลี่ยนท่า มันก็เปลี่ยนนะแต่ยิ้มพราวอยู่ แหมไอ้นี่ อย่ามายิ้มได้ไหม ทำหน้าหื่นๆน่ะทำเป็นไหม
"เอาแบบนี้เหรอคร้าบที่รัก"
เอ่อ คือว่ามันกัดฟันพูดนะครับ อ๊ายเซ็กซี่ มันคงจะรักผมมากเนอะกัดฟันพูดเนี่ย แต่โอย มันกระหน่ำลงมาแบบไม่ปรานีกันเลยนะเนี่ย
"อ๊ะกะ แก แก"
"พอใจไหมคร้าบเมียจ๋า"
"อย่า อย่าพูด"
ผมนี่พูดไม่เป็นคำเลย มันกัดฟันแล้วมันดูดีจัง อิอิ ผมนี่ท่าจะบ้าไปแล้ว สามีกัดฟันใส่แสดงว่ามันรักและเอ็นดูเราสินะ อิอิ
"อ๊ะ มะ ไม่ไหวแล้วแก เร็ว เร็ว"
กรี๊ด ไม่ไหว ใจจะขาด ปล่อยแล้ว
"อ่า"
สามีก็ตามมาติดๆ หน้าตามันนี่นะ แหม เอาอีกสักไม้ดีไหมเนี่ย
"แก ทำไมแกทำแรงอ่ะ"
"หมั่นเขี้ยว"
"อะไร ชั้นน่าหมั่นเขี้ยวตรงไหน"
"ก็คุณน่ารักนี่"
เอ๊ะ เริ่มงง อะไรของมัน
"น่ารักมีแต่คนอยากจะถนอม แต่ทำไมแกหมั่นเขี้ยวล่ะ"
"คนอื่นผมไม่รู้อ่ะ แต่คุณผมหมั่นเขี้ยวนี่"
เออนะ ชั้นจะดีใจหรือว่าเสียใจดีเนี่ย นี่ตกลงชั้นแปลกเหรอเนี่ย โอ๊ยกลุ้ม ไม่เอาแล้ว อาบน้ำนอนดีกว่า ไอ้สามีนี่ก็ไม่รู้มันไปคึกมาจากไหนนะครับ ตอนอาบน้ำก็นะ อ๊าย ไม่อยากบอกว่ามันแถมให้อีก กรี๊ด อิ่ม อยากจะเรอออกมา จะสำลักความสุขตายอยู่แล้ว โอยๆ เพลียเหลือเกิน นอนก่อน
พอตื่นเช้ามาอีป้ามันก็ไปทุบประตูห้องตั้งแต่ตะวันยังไม่ขึ้นล่ะครับ ผมนี่นะปวดไปทั้งร่าง ต้องลุกมาล้างหน้าแปรงฟันแล้วลงไปใส่บาตรกับครอบครัว ทุกคนแลดูหน้าตาสดใสกันนะ โต๊ะพับวางไว้สี่โต๊ะ แยกออกเป็นคู่ๆ ผมก็มีสามีนั่นล่ะครับประจำโต๊ะหนึ่งมีพี่ปริ๊นมาก่อกวนอีก ส่วนคุณนายสองคนก็คอยควบคุมอยู่เบื้องหลัง อีป้าอยู่กับพี่แพทย์กับไอ้ต้อม มีพี่เจคอีกคน ส่วนพ่อผมแยกไปอยู่กับอีพัทกับไอ้โจ้ บรรยากาศชื่นมื่นดีแท้ พอใส่บาตรเสร็จก็ไปช่วยแม่ทำอาหารเช้า เพิ่งจะรู้ว่าเตรียมแต่ละมื้อนี่่เยอะเหมือนกันนะ
"ไม่อยากจะกลับเลยค่ะคุณพี่ขา คุณน้องคงจะคิดถึงคุณพี่มากเลย กระซิกๆ"
"เวอร์แล้วแม่ แหมนะ"
ผมก็ยังอดไม่ได้ที่จะเหน็บคุณนายเธอล่ะครับ เวอร์เกินจริงมาก
"ขอเวลาแม่ร่ำลากับคุณพี่หน่อยได้ไหมยะ ไปโน่นเลย"
ดูครับดู ตามสบายคุณนาย แหมนะกอดกันพร่ำพรรณาร้องห่มร้องไห้กันอยู่สองนาง เวอร์มาก ถึงตอนจะกลับก็ต้องกลับล่ะครับ พากันเก็บข้าวของ ของฝากเต็มท้ายรถทั้งสองคัน ไหนจะมีดอกไม้อีก ไม่รู้ขนไปทำไม คุณนายเธอแบบว่านะ จะเอาๆ อะไรแบบนี้
"เดี๋ยวถ้าหยุดนายจะมาเยี่ยมคุณแม่ใหม่นะครับ"
เป็นทีของผมที่ต้องเข้าไปกราบลาคุณนายแม่ครับ คุณนายแม่ก็โอบกอดผมไว้แน่นสะอื้นเบาๆอยู่
"จ๊ะ แม่คงคิดถึงทุกคนเลย ขอบใจมากนะลูกที่มาทำให้คนแก่อย่างแม่มีความสุข แม้มันจะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ"
กินใจอีกแล้ว ผมก็ซึ้งนะ
"คุณพี่ขา อย่าพูดซิคะ คุณน้องแปลบปลาบในใจ"
เหอๆ ผมจากซึ้งๆอยู่แทบจะหัวเราะออกมา เวอร์มากคุณนายเนี่ย
"อย่าลืมที่สัญญานะคะคุณน้องขา"
"ว้ายไม่ลืมค่า เอสเต้ชุดใหญ่จะมาส่งถึงที่ทันทีที่คุณน้องถึงอเมริกา"
อ่าฮะ มีข้อตกลงกันนี่เอง
"คราวหน้ามาคุณพี่จะเตรียมต้อนรับชุดใหญ่นะคะ เนี่ยว่าจะให้คนเขาทำซุ้ม เวาเรานั่งเมาท์กันจะได้สบายๆหน่อย ใต้ร่มไม้ยุงกัดนะคะ"
"เริ่ดค่ะคุณพี่ขา คุณน้องจะขนพล็อพมาจากที่โน่น คราวหน้าเราลองแต่งชุดไทยดูไหมคะ คุณพี่"
เอ่อ อะไรเนี่ย สองนางนี่แบบว่าท่าทางจะไม่ลงง่ายนะ
"พอแล้วคุณ ไปๆกลับก็กลับเสียเวลาคุณพี่เขา"
พ่อผมเองครับ ผมนั่นล่ะสะกิด มัวแต่หนึ่งสองสามกันอยู่นี่เมื่อไหร่จะได้กลับสักที
"โอ๊ะ คุณพี่"
"คุณน้อง"
ฉากเศร้าหรือเปล่าไม่รู้ที่สองนางโผเข้ากอดกันร่ำไห้ ดราม่ามากมายแต่ไม่มีใครเศร้านะ ต่างคนต่างอมยิ้ม มีแต่หลานผมนี่ล่ะ หัวเราะออกมาเอิ๊กอ๊าก
"อิอิ คุณย่าอ่ะ ทำเหมือนในหนังเลย ตาหลก"
ไอ้พี่ปริ๊นครับไปยืนแหงนหน้ามองอยู่ใกล้ๆ ได้ใจมากหลานรัก ให้มันได้อย่างนี้ คุณนายก็เหมือนอายเด็ก
"อะไรจ๊ะพี่ปริ๊น คุณย่าก็มีบ้าง เวลาจะร่ำลาคนที่เรารักน่ะ"
ยังจับมือกันอยู่ โอ๊ยเหมือนในหนังมากๆให้ตายเถอะ กว่าจะแยกออกจากกันได้นี่นะ ต้องดึงต้องทึ้ง พอขึ้นรถได้ก็เหลียวหลังกลับทำเป็นเกาะกระจก เวอร์มาก ผมนี่หัวเราะคิกคักออกมาเลยนะไม่ไหวๆ
"เรื่องไหนอ่ะแม่"
ผมดอดขึ้นตอนรถออกมาจากสวนแล้ว
"อะไรเรื่องไหน"
"ก็ที่ทำเมื่อกี๊อ่ะ ไปจำมาจากเรื่องไหนเหรอ อิอิ"
"ต๊าย อย่ามาซิยะ ชั้นนี่ล่ะต้นฉบับ ก็จากคุณพี่ชั้นก็ต้องเสียใจเป็นธรรมดา ใครจะเหมือนแก คนใจแห้งแล้ง"
"อ้าวไรอ่ะแม่ อีกล่ะ กัดนายตลอด นี่ถามหน่อยเถอะ นายไม่อยู่ที่โน่นนี่แม่กัดใครอ่ะ"
"จะใครล่ะ ไม่มีน่ะสิ เนี่ยหงุดหงิดอยู่เนี่ย พ่อเราก็ไม่อะไร พี่ชายก็ โอ๊ย แม่อึดอัด"
"อ้าวๆ คุณ ก็อยากกัดก็กัดมาสินะ ผมไม่ว่าอะไรซะหน่อย"
"มันไม่มันไงคะคุณ ไม่ได้หรอกนะ เหมือนกัดต้นไม้ใบหญ้าอะไรก็ไม่รู้ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง"
"เฮ้อนะคนเรา"
นี่ล่ะครับแม่ผม เหอๆ มีลูกเป็นที่ระบาย ผมเหมือนใครคงไม่ต้องบอกหรอกนะ คุณนายยุพินนี่ล่ะครับ

เขียนโดย อิ๊กกี้

ปล. ขอให้มีความสุขนะครับ อ่านแล้วอยากให้ยิ้ม แบ่งปันรอยยิ้มให้กันและกัน อิอิ เริ่มเหมือนนายเข้าไปทุกวัน แถแถดสตอแบรี่ อิอิ

[punchnaja]

5555นายแม่ฮาตลอดศก

ว้าจะกลับแล้ว จะฮาอยู่ไหมเนี่ย

อยากรู้จัง ตกลงใครคู่นายต้อมกันน๊อ ต้องไปเจอที่เมืองนอกแหงมๆ ขอแสบๆแบบนายเฮอะ มันส์หยดแน่!

[mumoo]

โห...น่าร๊ากกกน่าชังจริง สองคุณนายแม่ผัวแม่ยายเนี่ย
ว่าแต่พี่แพทย์มาเพื่อเป็นตัวประกอบเล็กๆในฉากจริงๆใช่มะ? บทพูดน้อยเหมือนหาหอยเม่นในน้ำจืด!! คุณอิ๊กไม่คิดจะเพิ่มบทให้พี่เขาหน่อยเหรอคะ? บทน้อยแล้วยังลุคเฉื่อยไม่สนใจอะไรอีก ทำลายจิ้นก่อนหน้าซะเรียบวุธ!!
และที่สำคัญ น้องต้อมไม่มีบทเลยอะตอนนี้TToTT เดี๋ยวน้องก็ต้องไปนอกแล้วน้าาา จัดน้องหนักๆหน่อยสิค้าาา งี๊ดๆๆ >/l\<

[DraCo_SLa13]

ขอโทษแฟนคลับต้อมด้วยนะ   ที่ต้องถามยังงี้

สรุปต้อมจะไปแล้วใช่ป่ะค่ะ

[โน๊อา]

ว่าจะนับไม้ซะหน่อย อ่านซะเพลิน ลืมเลย

[OitJi]

 

[lovevva]

 :m20:เฮอาไปกับคุณนายแม่ทั้งสอง

[roseen]

 :L1:เริ่ดมากๆคุณนายทั้งสอง

[sukie_moo]

ทันแล้วววววววววววววววววววววววว

ครอบครัวสุขสันต์ หรรษาจริงๆ

[วิหคท่องนภา]

 :jul3:ชอบคุณพ่อจังเลยค่ะ  พี่แกนิ่งมาก

เหมือนกัดต้นไม้ใบหญ้าอะไรก็ไม่รู้ไม่มีปฏิกริยาตอบสนอง

ฮ่าๆๆๆ  นายแม่ สุดย๊อดดด

[pp4]

โอ๊ยยยย สุโค่ยค่ะตอนนี้ 
เต็มไม้ เอ๊ย!เต็มแม็ก ฮิๆ 

[rellachulla]

ร้อนแรงกันตลอดๆ คุ่นี้ฮ่าๆ
แต่ว่าก้อว่านะ
ที่เชียร์พี่แพทย์กับต้อมนี่ สงสัยจะกินแห้ว
เพราะไม่มีลางเล้ยยย
เงียบสนิท ไม่มีให้จิ้นเลย
ก๊ากก สงสัยจะเสร็จพี่ปริ้นซ์

[DEMON3132]

สรุปว่าน้องนายนี่แรงและ  กว่าพี่หลวงอีกนะเนี่ย
ชอบคุณนายแม่และคุณแม่สวนดอกจริง ๆ ดูเวอร์และตลกดี
ยิ่งกว่าดูตุ๊กกี้อีกนะ อ่านแล้วมีความสุข (แต่แอบสงสารน้องต้อม)
 

[lazewcielo]

คุณนายแม่ทั้งสองนี่ก้นะ ฮากระจายจริงๆ

[Little Devil]

อ่านไปยิ้มไป คนเรา ทำได้เนอะ
+1

[ordkrub]

ในที่สุดก็ต้องจากลา
ที่นี้คุณนายจะไปหาลูกคู่ที่ไหนนะ

[PEENAT1972]

ครอบครัวสุขสันต์ดีแท้ 5555555555555555555 +1 นะคะ eiky ที่รัก

[samsoon@doll]

55555555 ยังคงความรั่วเหมือนเดิมเลย อิอิ สนกๆ อ่านไปยิ้มไป มีความสฃจัง

[liptudzii_chi]

 

[barahi]

รักที่ซูด นาย(รั่ว) 555+

[DarKLasT]

อ่อ

ต้อมใกล้จะเดนทางแล้วใช่ไหมครับเนี๊ยะ

เอาใจช่วย

แต่ฮามากมายเลยตอนนี้ คุณนายทั้งสองฮาได้อีก

[i-love-you]

บอกคำเดียวว่า เริ่ด  คร๊............

[ZuuZuu]

เฮ้ออออออออออ
คุณนายแม่ทั้ง2ต้องจากลากันแล้วหรอเนี่ย
ไม่อยากให้แยกจากกันเลยอ่ะค่ะ อ่านคุณนายแม่ทั้ง2แล้วอารมณ์ดีม๊ากมาก มีอะไรให้ขำตลอด
แล้วหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้นบ้างเนี่ย
ต้อมจะต้องไปเมการึยังคะเนี่ย แค่คิดก็อดใจหายไม่ได้
แล้วต้อมจะได้คู่กับใครหว่า พี่แพทย์หรือน้องปริ๊นซ์ดีละเนี่ย ลุ้นๆๆๆ

พี่อิ๊คสู้ๆนะคะ 

[kihaezzzzzz]

นายเเม่เหมือนหลุดมาจากซีรี่ส์เกาหลี๕๕

[TanyaPuech]

อิอิ

[chompoonut139]

เลือดลมเดินดีจริงๆๆๆๆๆ

 

[BEN*_*MOS]

นับถือคุณนายสองนางนี้จริงๆเล๊ยยย!!!พี่แพทย์บทน้อยมากเลยนะคะเนี่ย

[waan_warunee]

น่ารักจริง ๆ คุณนายแม่กะคุณนายแม่สวนดอกไม้ 
อ่านแล้วยิ้มค้างเลย ^____________________^

[min_min]

ดราม่ามากมาย  คุณนายทั้งสอง

5555  ไม่ได้เห็นไรด้วยกับเขาหรอกนะ

แต่ว่าอยากให้มัน 3 P จริงๆอ่ะ เรื่องนี้

รักต้อม รักหลวงมาก ถ้าเป็นไปได้อยากจะเป็นนางเอกแทนนายด้วยซ้ำ