หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[oilzii]

ต้อมมมมมจ๋าาาาาาา

[#9]

ซันนี่ๆๆๆ 

[hpsky]

ต้อมซัน?

[Ak@tsuKII]

มีแววเฮียแพทย์จิแห้วแล้วสิ(นึกว่าจะหาแม่เลี้ยงให้นุ้งปริ้นกะน้องเจคได้ ) หลังจากซัน(นี่) ปรากฏตัว
 
เหมือนน้องจะเป็นเด็กมีปมแหละ เลยสร้างเกราะให้ตัวเอง
เลยแสดงออกออกมาแบบนั้น เนื้อในอาจจะเป็นคนน่ารักก็ำำได้ อิอิ

ต้อม ถ้ากะพี่แพทย์คงรับ แต่ถ้ากะซันคงรุก 555

เสียดายหลวงไม่ได้เดินทางไปด้วย อดเจอน้องปริ้นเลย ฟากน้องปริ้นก็คงบ่นคิดถึงอาหลวงน่าดู อิอิ

[talentcs]

วิลิศมาหรา
ครับคุณนาย

 

[nine-poo]

ต้อมน่ารักอ่า

[ToffeE_PrincE]

ต้อมก็จะมีคู่แล้ว 

เดี๋ยวก็คงตัดใจได้เองล่ะน๊า

 

[mumoo]

อืมมม ซันนี่ สนใจมาคู่กับทอมมี่(ต้อม)มั้ยจ๊ะ?
นิสัยกวนๆ ขี้งอน สำอางค์งี้ น่าจะเหมาะเป็นเคะนะ หุหุ (>///<)v
ปล.ติดเรื่องนี้จังเลย แต่เดี๋ยวจากนี้ไปอาจไม่ค่อยได้เข้าเล้าซักพักนะคะ ติดสอบไปถึงเกือบๆสิบมีนาแน่ะค่ะ(แต่ถ้ามีจังหวะเหมาะๆจะดอดเข้ามาแน่นอน ฮี่ๆ) เพราะงั้นจะขอส่งใบลาล่วงหน้าเลยนะคะ สอบเสร็จแล้วจะรีบกลับมาหาน้องต้อม นายพล หลวง และคุณอิ๊กน้าาาาา~ (^3^)~3~3~3

[t2007]

ครอบครัวอบอุ่น

[JayCin]

ฮืมมมมม..ระยะทางและเวลาจะเปลี่ยนใจน้องต้อมไหม๊หนอ.. งั้นให้น้องซันกิ๊กกะน้องต้อม ระหว่างรอมาทวงนายคืนจากหลวงล่ะกัน 555 อยากรู้ว่าถึงตอนนั้นแล้วนายจะหวั่นไหวแค่ไหน อิอิ...จากFCนาย
ปล.ขอบคุณคนแต่งมากมาย กับเรื่องราวที่สนุก ไม่เหมือนใคร มีครบทุกรส ได้ลุ้นทุกตอน แถมมาอัพถี่และสม่ำเสมออีก ขอบคุณณณณณณณณณณณณณจ้า

[oaw_eang]

ต้อม + ซัน ?


ปล. มาต่อได้แล้ว  อิอิ

[kyoya11]

รอคร๊าบบบบ^^

[eiky]

ปล. ผมสับสนเรื่องตารางการบินอ่ะคร้าบ เข้าไปแก้นิดหน่อย อิอิ เลยทำให้เขียนช้าไปนิ๊ดส์
รอน้า จ๊วบๆๆ ดีนะไม่มีใครทำงานสายการบินอาจจะมีวีนใส่ เหอๆๆๆ

เดี๋ยวขอตัวปั่นก่อนน้า
 

[kyoya11]

รอจ้า^^
สู้ๆ

[kanda53]

น้องต้อม
น้องนาย
คุณหลวง

คิดถึงพี่ปริ้นนนนน

  น้องอิ๊ค ....

[ycrazy]

ต้อมกะซันแน่เลย~~
เสียดายต้อม อยากให้3Pกะนายอ่ะ 

[eiky]

องก์ ๔๘

"ต้อมดูนั่น ฮอลลีวูด"
หลังจากหลับๆตื่นๆ เดินๆลุกๆ ก็เข้าเขตน่านฟ้ามลรัฐแคลิฟอร์เนียเสียที เฮ้อเหนื่อยนะเนี่ยเพลียร่างไปหมด แต่มันก็เป็นเวลากลางคืนล่ะครับทุ่มกว่าๆแล้ว เครื่องไม่ดีเลย์ ป้ายฮอลลีวูดส่องแสงสว่างเด่นเป็นสง่าอยู่บนเขาแลเห็นแต่ไกลเชียว

"คิดถึงชั้นไหมแอลเอ"

"บ้าเหรอพี่ เบาๆหน่อยเดี๋ยวเขาก็หาว่าไม่เคยมาหรอก"

ผมยื่นหน้าไปใกล้ๆหน้าต่างไอ้ต้อมมันก็ทำท่าอายๆคนล่ะครับ แหมนะจะสนใจใครเนี่ยข้างหน้าข้างหลังก็หัวทองหัวแดงกันทั้งนั้น

"สนใจด้วยเหรอ เชิดใส่ ชั้นคิดถึงของชั้นจริงๆนี่แก"

"มองไม่ชัดเลยนะพี่"

"มันตอนกลางคืนนี่ ฮึ่มคอยดูนะคืนนี้จะตระเวนแรดที่ที่ชั้นเคยไปเลยนะ"

"อิอิ ทำเหมือนพวกบ้านนอกเข้ากรุงเลยนะพี่"

เอ่อ ไอ้ซันมันดอดขึ้นครับ เงียบๆบ้างนี่ใครเขาจะหาว่ามันเป็นใบ้หรอกนะ ไม่สนใจ

"อ้าว แล้วไม่ต่อเครื่องไปซานฟรานฯเหรอพี่"

"หึหึ พรุ่งนี้สิ จะรีบกลับไปทำไม เดี๋ยวชั้นพาไปเปิดหูเปิดตา"

"จะดีเหรอพี่ ง่วงเหมือนกันนะ แล้วแม่ไม่รอเหรอ"

"เอาน่า นี่ชั้นอยู่นี่ไม่นานนะแก ขอหน่อยเถอะ นานๆได้มาที"

"แล้วเรื่องตั๋วอ่ะ"

"อุ๊ย เยอะแยะเชียวนะแก ชั้นจัดการเอง คิดถึงแอลเอเป็นที่สุด เมืองในฝันของชั้น"

สนใจที่ไหน มันอยู่ในหัวตลอดเวลาที่บินมาทั้งคืนทั้งวันเลยนะ กรี๊ด แต่ก็นะต้องเสียเงินอีกแล้วชั้น สนใจอะไรเดี๋ยวไปเบิกคุณนายเธอ อิอิ บอกไอ้ต้อมอยากไปดูก็สิ้นเรื่อง ฉลากเลิศล้ำ

"พี่ๆ เครื่องจะลงแล้วอ่ะ รัดเข็มขัดดิ"

มัวแต่ทำตาวิ้งๆใส่เมือง ไฟจากตึกรามบ้านช่องสาดส่องสวยงามจับใจ มองลงมาเหมือนใครมาหว่านเพชรพลอยทิ้งไว้เต็มไปหมด สมกับที่เอสบอกเมืองแห่งนางฟ้าเทวดาเลยนะ

"ตอนฝึกงานพี่ก็มาฝึกที่นี่ล่ะต้อม สนุกมาก"

"พี่จะพาผมเที่ยวจริงดิ"

"อ้าว จริงสิ เดี๋ยวจะพาไปนั่งรถเล่นรอบเมือง พี่ต้องค้นหาเบอร์เพื่อนเก่าๆก่อนนะ"

ผมก็ต้องรอล่ะครับเพราะปิดมือถือไปแล้วตอนนี้ก็ต้องเตรียมเอกสารทั้งของผมและของไอ้ต้อมเพราะลงเครื่องแล้วต้องออกไปก่อน ขอไปแรดหน่อยเถอะ อิอิ ไม่กี่ชั่วโมงก็ขอหน่อย ค้างคืนเปิดโรงแรมก็โอเคนะไม่มีปัญหา อุตส่าห์หลุดมาจากผัวทั้งที

"พี่จะไปเที่ยวไหนอ่ะ ไม่นั่งเครื่องต่อไปเหรอ"

ไอ้ซันมันถามขึ้นครับทำตาละห้อยเชียว

"อ้อ ไม่รีบอ่ะครับ เราคงต้องไปต่อสินะ พี่ว่าจะไปเลื่อนไฟลท์"

"โหย น่าอิจฉาอ่ะ ผมไม่เคยเที่ยวเลยนะแอลเออ่ะ"

"ก็เลื่อนตั๋วดิ แต่จ่ายค่าโรงแรมเองนะ"

"ไม่มีเงินขนาดนั้นหรอกพี่"

ทำหน้าน่าสงสารขึ้นมา จะสนใจมันดีไหมเนี่ยเมื่อครู่มันยังกวนตีนๆอยู่เลย

"ไปกันสองคนนี่ล่ะพี่ อย่าไปชวนคนแปลกหน้าเลย"

"กูไม่ได้อยากไปโว้ย กูแค่ถามดู"

ผมเริ่มเซ็งครับพอเครื่องบินร่อนลงต่ำล้อจะแตะพื้นรันเวย์อยู่แล้ว เหมือนหูอื้อๆไป เอาสิลองปล่อยมันกัดกันหน่อยซิ ใครมันจะแน่กว่าใคร รำคาญจะห้าม

"เหรอ ก็ดีแล้วนี่ เก่งนัก แน่นักไม่ใช่เหรอ ไปเองดิ จะสนใจพวกบ้านนอกเข้าเมืองทำไม"

"มึง"

"เออ กูเอง จะทำไม"

ผมนั่งนิ่งครับหลับตา ไม่สนใจ

"อ้าว ทำได้แค่นี้เองเหรอ ทั้งสองคน ต่อยกันเลยดิ เอาสิจะได้ขึ้นสถานีตำรวจที่นี่หน่อย ลองดูว่าตำรวจแอลเอจะเหมือนกันกับตำรวจกรุงเทพฯไหม เอาสิ รออะไร"

"ฮึ"

ไอ้ซันครับมันทำหน้าหักใส่ผม ส่วนไอ้ต้อมยักไหล่ ไม่สนใจ เริ่ด

"ลองไปเลื่อนตั๋วดูก่อนสิซัน เลื่อนได้ค่อยว่ากัน"

ผมบอกมันไป ไม่คิดจะช่วยหรอกนะ จะว่าไปไอ้ต้อมก็เป็นของมันแบบนี้อยู่แล้วนะ ผมรู้ว่ามันไม่ชอบคนขี้คุยแล้วเกทับคนอื่นเหมือนกันกับผม แต่วิธีแสดงออกของมันไม่เหมือนกับผม โฮะๆ ใครจะมาเหมือนผมน่ะขั้นไหนแล้ว มงกุฎไม่รู้กี่อันต่อกี่อัน ส่วนไอ้ซันผมก็รู้นะว่ามันมีปมด้อยแต่ก็นะ ตัวเองมีปมแทนที่จะเหงียมเจียมตัวมากกว่านี้หน่อย ยังเปรี้ยวได้อีก ทั้งที่มาอยู่ต่างบ้านต่างเมือง ที่สำคัญตัวคนเดียว หมายถึงในตอนนี้นะ เหอๆ ก็เปรี้ยวนักก็ลองอยู่แบบตัวคนเดียวบ้างอะไรบ้าง เผื่อว่าอาจจะปรับเปลี่ยนอะไรบางอย่างในใจคิดใหม่ได้อะไรแบบนี้ อิอิ

"ป่ะต้อม"

ผมแตะแขนไอ้ต้อมให้เดินออกจากเครื่องครับ ไฟลท์ต่อความจริงที่จองไว้คืออีกหนึ่งชั่วโมงครึ่ง แต่ผมจะเลื่อนไปเป็นพรุ่งนี้เลย ไม่รู้ว่าจะได้ไหมนะ แต่ไม่ได้ก็เชิดใส่ซื้อใหม่เอาเลย สนใจใครที่ไหน ชั้นมีเงิน โฮะๆๆ

"ขอโทษนะคะ ตั๋วของคุณเป็นตั๋วแบบแพ็จเกจ เราไม่สามารถเปลี่ยนแปลงได้"

หอยหลอด ไม่น่าเดินมาถามมันเลยเนอะ เสียเวลาไปเข้าคิวที่ ตม.เปล่าๆ คือตั๋วไดเร็กที่ผมซื้อไว้ตอนซื้อผมก็ให้เขาหาเครื่องต่อให้นั่นล่ะครับ จ่ายครั้งเดียว คามจริงมีสนามบินที่ซานฟรานฯนะแต่ต้องนั่งเครื่องยี่ห้ออื่น อีกอย่างไม่อยากนั่งโดยตรงไปที่ซานฟรานฯ อิอิ มีจุดประสงค์นี่นะ เอาวะ ไหนๆก็ไหนๆ ถือว่าเป็นของขวัญให้ตัวเอง หลังจากที่ไม่ได้กลับมาเยี่ยมที่นี่นาน สรุปผมก็ซื้อตั๋วบินจากแค่แอลเอไปซานฟรานฯ ตอนสิบโมงครึ่ง เชิดใส่

ไม่อยากบอกว่า ตม. ที่นี่เขาตรวจแบบว่า แหมนะ ไม่แหกก้นชั้นส่องเลยล่ะคู๊ณ ดีนะที่มีพาสปอร์ตอเมริกัน ไอ้ต้อมนี่โดนส่องแล้วส่องอีก เอกสารก็ซักแล้วซักอีก อย่างนั้นอย่างนี้ ผมต้องพูดเอง ดีนะที่เปลี่ยนนามสกุลก่อนมา ไม่งั้นคงโดนอีหัวทองนี่ซักแบบหน้าชาแน่ๆ แต่ก็เข้าใจเขานะ บ้านเมืองเขาเข้มงวด ตรวจตอนนี้ดีกว่าปล่อยไปแล้วไปก่อปัญหาในบ้านเมืองเขา ลำพังประชากรในบ้านเมืองเขาเองก็ไม่น้อยนะ เหอๆ

หลังจากไปรับกระเป๋า โดนตรวจอีกรอบตอนจะพ้นประตูมาได้ กรี๊ด สองชั่วโมงจ้า เอาเข้าไป ผมมองหน้าไอ้ต้อมเห็นแล้วล่ะครับ มันโดนพลิกหน้าพลิกหลัง รอคิวนั่นนี่อยู่ ไอ้ซันมันไม่ต้องเข้าด่านตรวจครับเพราะมันต้องต่อไฟลท์ น่าจะไปโดนอยู่ที่ซานฟรานฯไม่น่าจะมีปัญหาอะไรเพราะมันเคยมาหลายครั้งแล้ว ส่วนพาสปอร์ตใหม่เอี่ยมอ่องอย่างไอ้ต้อม ต้องโดนเป็นเรื่องธรรมดา แสตมป์แรกก็นะ เหอๆ มาเมืองพ่อมันเลยเรื่องการเข้ายาก ต้องทำใจหน่อย

"โชคดีนะซัน"

ก่อนจะเดินมาต่อแถวผมก็ยิ้มให้มัน แต่มันนี่ทำหน้าเศร้าเหมือนหมาเหงาเชียว

"พี่มีเมล์ไหมอ่ะ ผมขอได้ไหม"

"แต่พี่ไม่ได้อยู่นี่นะซันพี่แค่มาส่งน้องนะ"

"นั่นล่ะพี่ เผื่อได้คุยไง ผมจะได้ไม่เหงา"

"อ้าว ไม่ขอเมล์น้องพี่อ่ะ น้องพี่อยู่นี่นะ เป็นเพื่อนกันไว้สิ เผื่อมีอะไรจะช่วยเหลือซึ่งกันและกัน"

"ไม่เอาอ่ะ ผมไม่อยากได้ของมัน ผมอยากได้ของพี่"

เออนะ ตามใจแกเถอะ เบื่อจะง้อ เบื่อจะหวังดี เก่งนักก็ไปเลยจ้า เชิญ

"เอาบีบีเรามาสิ"

ผมก็ไม่ได้อะไรหรอกครับ อยากได้ก็ให้ไม่ได้ว่าอะไร เวลามันต่างกันอยู่แล้ว อีกอย่างผมมีสองเมล์ เมล์หนึ่งไว้เล่นเอ็มกับเพื่อนๆที่สนิทเท่านั้น กับอีกเมล์สำหรับส่งนั่นนี่ ให้เมล์นี้มันล่ะ

"พี่จะไม่ต่อเครื่องจริงเหรอพี่"

"ครับ จะพาน้องเที่ยวก่อน แย่จังเนอะที่เราเปลี่ยนไฟลท์ไม่ได้อ่ะ ไม่งั้นจะได้ไปเที่ยวด้วยกัน"

"ผมก็อยากไปนะพี่ แต่ "

มันพูดค้างไว้แล้วชำเลืองตาไปมองไอ้ต้อมสุดฤทธิ์ แหมนะ ถ้าจะมีคนน่ารังเกียจที่สุดในตอนนี้ก็แกนั่นล่ะไอ้บ้า

"โอเค งั้นเอาไว้เจอกันเมื่อฟ้าเป็นใจ บะบาย ซันนี่ อิอิ"

ผมเดินไปกอดคอไอ้ต้อมสุดพลัง  เชิดใส่ ไปลั่นล้าปาจิงโกะกันหน่อยซิ ออกมาได้ผมก็เดินไปกดโทรศัพท์ตู้หาเพื่อนสนิท ไม่อยากบอกว่าลืมเปิดโรมมิ่ง อิอิ

"โมนีค โมนีคใช่ไหม นี่นายเองนะ"

"นายไหน ใคร"

"แหม นังโมนิก้า นายตี้ไง อย่าบอกนะว่าหล่นอจำชั้นไม่ได้"

"นาย กรี๊ด นายตี้ใช่ไหม กรี๊ด เธออยู่ไหน อย่าบอกนะว่าอยู่แอลเอ กรี๊ด กรี๊ด"

ผมเอาหน้าออกจากโทรศัพท์เพราะกลัวหูจะแตกตายก่อน แหมนังนี่นะ ต้องให้ออกฤทธิ์ออกเดชถึงจะจำได้ เบอร์มันก็โชว์อยู่ว่าโทรฯจากไหน แต่มันคงตกใจล่ะครับ

"ใช่ แหมต้องให้ชั้นขึ้นเสียงนะ ปั่มปั๊มอยู่เหรอแก"

"ว้าย ยังเหมือนเดิมไม่มีเปลี่ยน โฮะๆ คิดถึงแกมากเลยนายตี้ นี่แกอยู่ไหนชั้นจะไปรับ บอกมาเร็ว"

"เออรีบมาเลยโมนีค พาไปหาโรงแรมพักหน่อย"

"ว้าย ไปพักทำไมโรงแรม นี่ชั้นเช่าอพาร์ทเมนท์ใหม่ย่ะแก สองห้องนอนกำลังหารูมเมทอยู่ แกมาอยู่กับชั้นสิ จะได้พาไปเที่ยวแก นี่แกเนธานมันก็อยากเจอแกนะ เดี๋ยวชั้นจะโทรฯให้มันไปรับแกด้วยกัน"

"จริงดิ แต่นี่โมนีค ชั้นไม่ได้มาคนเดียวนะแก มีน้องชายมาด้วย"

"อ๊ะ แกมีน้องด้วยเหรอ ไม่ยักรู้"

"เออน่า อย่าถามมากรอที่สนามบินนะแก เร็วๆ คันอยากเที่ยว"

"กรี๊ด คิดถึงวันที่เราเที่ยวกันเนอะแก กรี๊ด"

"แค่นี้นะโมนีค เสียไปหลายเหรียญแล้วนี่"

คือเพื่อนนางนี้เป็นคนละตินครับ ไม่ใช่สิ นางมีเชื้อละติน สวยมาก สวยขนาดว่าประกวดนางงามปานามาได้เลยนะ แต่ไม่อยากจะบอก อีนี่ล่ะตัวโก๊ะ ปากเปราะมาก เปราะคือกรี๊ดนะ นางชอบใครนางจะให้ผมนี่ล่ะสีให้ แล้วนางก็จะชอบมาเล่าให้ฟัง เรื่องบนเตียงก็ไม่อาย เหอๆ ส่วนอีกคน เนธาน คนอินเดียแดง คือผสมๆมายังไงไม่รู้แต่ผมว่ามันหล่อดีนะ ไอ้นี่เป็นผู้ชายจ๋า ตอนแรกไม่ถูกกับผมหรอกนะ เพราะผมด่ามันตอนเข้ามหาฯวิทยาลัยใหม่ๆ มันมาแซว ก็ไม่ถูกกันเรื่อยมาจนผมสนิทกับโมนิก้า ผมเลยแอบรู้ว่ามันชอบโมนิก้าอยู่ แหมนะ เลยกลายมาเป็นเพื่อนกันไปเสีย เอาไปเอามาสนิทกันมากด้วย อ้อ ลืมบอกบทสนทนาแปลมาแล้วจากภาษาอังกฤษนะครับ พูดกับเพื่อนนี่แสลงกระจาย ด่าทอกัน อุ๊ยมันพะยะค่ะ

"ไปไหนอ่ะพี่"

ไอ้ต้อมมันถามขึ้นครับ ท่าทางจะหนาวกอดมันหน่อยดีไหมเนี่ย อิอิ

"ไปหาที่นอนไง เดี๋ยวเพื่อนพี่มารับ จะพาไปแรด"

"โห เห็นพี่พูดภาษาอังกฤษแล้วอยากพูดได้แบบพี่จัง"

"เออน่า อยู่ไปๆก็เป็นเองล่ะ ทำไม แกแอบกัดชั้นเหรอว่าสำเนียงชั้นกระแดะ ใช่ไหมแก"

"บ้าพี่ กระแดะแต่ก็น่ารักนะผมว่า"

อุ๊ย ผัวไม่อยู่ด้วยนะ อ๊าย ไม่เอาๆ เดี๋ยวนอกลู่นอกทาง ผมก็พามันเดินดูนั่นดูนี่ถ่ายรูปเป็นที่ระลึก ขอบอกแทบทุกรูปกอดคอมันสิครับจะปล่อยไว้ทำพ่อรึ โฮะๆ อย่าให้เผลอนายพลคนนี้ก็ไม่ใช่นางเอกแสนหวานมาจากไหนนะ เฮ่ย ทรมานใจเหลือเกิน แตะบ้างแอบลูบบ้าง

"นายตี้ กรี๊ด นายตี้ทางนี้"

มาพร้อมเสียง แหมนะหนาวจะตายดูนางใส่เสื้อเส้นสปาเก็ตตี้มาสิครับ

"เนธาน โมนีคสบายดีเหรอ"

"นายตี้"

สรุปผมก็โดนรุม มันสองคนรุมกอดกันใหญ่เลย

"คิดถึงแกจังโมนีค เนธาน"

"เมื่อไหร่จะกลับมาอยู่ที่นี่เนี่ยแก ชั้นไม่มีเพื่อนแรดๆเลยอ่ะ มีก็แรดได้ไม่เท่าแก"

"แหมชมออกหน้าออกตานะนังนี่"

"โมนีคก็เป็นแบบนี้ล่ะนายตี้ บอกให้คบเราก็ไม่คบ"

"แหมนะ พ่อคนดีตายล่ะ เพื่อนยังไงก็เป็นเพื่อนนะเนธาน"

"เออๆ เพื่อนนั่นล่ะดีแล้ว เออนี่ ทอมมี่น้องชายเราเอง"

มัวแต่ล้อมหน้าล้อมหลังเลยลืมไอ้ต้อมไปเลยมันยืนทำหน้าเหวอๆอยู่ข้างๆ ไหนๆก็นะ ทอมมี่หน่อยล่ะกันจะมาต้อมๆอะไรฝรั่งมันออกเสียงไม่ได้หรอกนะ

"สวัสดีครับ"

"ว้าย ทำแบบนี้เขาเรียกอะไรนะนายตี้ กิ๊บเก๋"

"ทำเหมือนน้องชั้นสิแก"

มันก็ทำตามนะครับทั้งสองคน เหอๆ

"ตัวสูงเนอะ คนไทยนี่ตัวสูงกันจังนะนายตี้"

"นี่หล่อน จะระบุก็ว่ามาเลยนะว่าชั้นเตี้ยน่ะ"

"ว้าย บ้า"

"ฮ่าๆ ใช่ๆ แกน่ะเตี้ย"

"อ้าว เนธาน เดี๋ยวเถอะ น้องเราพูดยังไม่ค่อยคล่องนะ เบาๆหน่อยพวกเธอ"

ไม่อยากจะบรรยายความแรดของตัวเองมากมายเท่าไหร่นัก คือแรดนี่ไม่ได้ออกสาวนะครับ แค่สะบิ้งเกินหญิงเท่านั้นเอง เหอๆ ไม่หรอกคือผมก็จะแนวๆเนธานล่ะครับ แต่เวลาพูด เวลาเหล่ผู้ชายนี่นะ ไม่มีใครไม่รู้หรอก แต่ฝรั่งนี่มันด่ากันแรงนะ ไม่ใช่เห็นหนุ่มที่ไหนหล่อก็จะไปเหล่เขาได้นะ บางคนมันเตะเอาจริงๆนะ เราต้องมีเกย์ดาร์พิเศษ แถมยังต้องเหล่ให้นังโมนีคมันด้วย ใครว่าฝรั่งเปิดเรื่องเพศที่สาม ผมนี่ล่ะหัวชนฝาเลยเถอะ แหมนะยิ่งในเมืองไม่ค่อยใหญ่เท่าไหร่นะ เพศที่สามคือสิ่งที่พระเจ้าสาปประมาณนั้น ผมเคยไปเที่ยวกับสองคนนี่ล่ะที่มินเนสโซต้า ไปทำไมไม่รู้มีแต่ภูเขา เหอๆ เขามองผมนี่เหมือนมองตัวเอี้ยก็ไม่ปาน แต่ช่างมันเถอะเรื่องของเขาเนอะ เอาเป็นว่าผมให้เนธานแวะร้านขายเสื้อยี่ห้อโปรดก่อนจะไปห้องนังโมนิก้า

"อ๊ะ ลืมโทรฯบอกแม่เลยแก ยืมมือถือหน่อย"

พอเข้าไปอยู่ในรถก็ลืมไปเลยว่าต้องโทรฯบอกคุณนาย ป่านนี้คงมาทำกับข้าวรอแล้ว

"แม่ นายถึงแล้วนะ แต่อยู่แอลเอ อยู่กับโมนิก้า กับเนธานแม่จำได้ไหมคนสวยๆน่ะที่เคยไปที่บ้านของเรา อุ๊ยคิดถึงเพื่อนมากมายเลยแม่  คิดถึงแอลเอมาก"

คือว่าเป็นการมั่วไปก่อนนะครับอย่างที่รู้กันว่าโดนคุณนายเธอวีนแน่ๆ เลยมั่วแถไปก่อน เราต้องพูดก่อนสิไม่ให้นางตั้งตัวได้ เหอๆ

"อะไรกัน ทำไมมาถึงแล้วแวะโน่นแวะนี่ แม่รอ"

"อุ๊ยแม่คุยกับต้อมไหม ต้อมมันดูตื่นเต้นใหญ่เลยอ่ะแม่ นะนะ อยู่แค่คืนเดียวก็กลับแล้ว ก็ต้อมมันบอกมันอยากดูเมืองแอลเอนี่แม่ แอลเอมันไม่เหมือนซานฟรานฯนะแม่ก็รู้"

"คุยกับแม่หน่อยต้อม"

ยื่นให้เลย ลูกไม่ดีเนอะผมน่ะ แต่นะขืนเอาโทรศัพท์ไว้ข้างหูผมนั่นล่ะจะหูแตกก่อนใคร ไอ้ต้อมมันก็รับเอาโทรศัพท์ไป

"สวัสดีครับคุณแม่"

ปล่อยให้เป็นหน้าที่ไอ้ต้อมไปครับ ผมก็หันไปลั่นล้าปาจิงโกะกับเพื่อนต่อ

"พี่ๆ แม่จะคุยอ่ะ"

มันมาสะกิด อ้าว ไม่พอเหรอเนี่ย

"อยากแรดล่ะสิ ไม่ต้องเอาน้องมาอ้าง แหมนะเหมือนปล่อยปลาไหลลงโคลนตม แล้วจะมาถึงกี่โมงแม่จะได้ให้พี่เขาไปรับ"

"แหมแม่ก็ ประมาณเที่ยงๆอ่ะแม่"

"อะไรกัน เรามาไม่กี่วันไม่ใช่เหรอ แล้วนี่อะไรยังไง"

"อุ๊ยแม่ ถึงแล้วอ่ะ สวยเนอะต้อม ต้อมดูสิ สวยมาก อุ๊ยแม่ เดี๋ยวพรุ่งนี้นายโทรฯหาใหม่นะ รักแม่ที่สุดเลย"

จบข่าวกีฬา ได้ยินเสียงกรี๊ดด่าทอมาในโทรศัพท์ก่อนจะวางสาย ไอ้ต้อมมันมองหน้าผมแล้วหัวเราะ

"พี่นี่ อย่าบอกนะว่านี่คือตัวจริง"

"ทำไมไอ้ต้อม อย่ามาเยอะนะ อย่าไปบอกแม่นะ บอกแกโดนแน่ๆ"

"โดนไร"

"โดนดีไง อย่าพูดมาก ไปลงๆ ไปซื้อเสื้อใหม่"

แหมนะ คิดจะยั่วผมอีกล่ะสิ เชิดใส่ไม่มีทาง กรี๊ด อามานี่เอ็กเชนจ์ของชั้น พอเพื่อนจอดรถผมก็ปรี่เข้าไปก่อนใคร ไอ้ต้อมมันเดินตามเข้ามากับเนธาน เหมือนว่าเนธานจะชวนมันคุย ดีเหมือนกันมันจะได้ไม่เหงา ส่วนนังโมนิก้า วิ่งตามผมเข้าไปในร้านทันทีเช่นกัน

"สีเขียวแก อย่างแกต้องสีเขียวเข้มๆ"

"ชั้นไม่ดูดำไปเหรอแก"

"ดำอะไรแกออกจะขาว ผิวสีเหลืองๆสวยออก"

"ชั้นจะเชื่อแกซักครั้ง ตัวนี้นะ แจ๊กเก็ตด้วยดีกว่า สีไหนดีแก"

"แหมเลือกกันอยู่สองคน เลือกให้ทอมมี่ด้วยสินายตี้"

"เออโมนีค ทอมมี่ล่ะสีไหนดี"

อย่าว่าผมเลยนะ ช็อปปิ้งที่ไหนก็ไม่มันเท่าช้อปปิ้งกับเพื่อนรักหรอกนะ อย่างอีพัทก็ดีนะแต่นางจะติเยอะ ส่งเสริมไม่ค่อยเป็นเลยกัดกันตลอด ส่วนนังโมนีคยุ เนธานห้ามเป็นส่วนผสมที่ลงตัว อิอิ เอาไปเอามาผมได้เสื้อสี่ตัว กางเกงหนึ่ง ไอ้ต้อมเสื้อห้าตัวกางเกงสอง รองเท้าหนึ่ง เป็นยังไงสะใจพอไหมนายพล เหอๆ หลายตังค์อยู่เหมือนกันนะ กรี๊ด น้ำตาไหลพรากๆ

"ไปไหนดีแก"

เนธานมันถามขึ้นตอนที่ผมกับไอ้ต้อมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จใช้เวลาไม่เท่าไหร่หรอกแค่สองสามชั่วโมงเอง หึหึ

"ภูมิใจนำเสนอ หาดซานต้า โมนีก้า"

"แหมนังนี่ ไกลนะแก"

"อ้าวเนธานขับรถนี่แกจะกลัวอะไร ช่วงนี้มีหนุ่มๆตรึมแก"

"งั้นโดยด่วน แก ไปต้อม"

ผมเดินนำ ไม่ค่อยอยากไปเลยนะ เหอๆ ก้าวเท้าออก่อนใคร ใจจะขาดตาย ไปสีหนุ่มๆดีกว่า กินเหล้าปั่น อูย คิดถึงๆ สรุปก็ไปโน่นล่ะครับ ขับรถไปกลับก็น่าจะสี่ชั่วโมงได้ ดีนะเนธานมันไม่กินเหล้า ส่วนผมกับนังโมนีกคงจะปลิ้นกันแน่ๆ ส่วนไอ้ต้อมวันนี้ปล่อยผีครับ ตามสบายเลย

"ต้อม นี่ถนนเบเวอรี่ฮิลส์ ที่ดาราออลลีวูดอยู่เยอะๆน่ะ"

คือผมนั่งหลังกับนังโมนิก้าครับ ส่วนไอ้ต้อมให้มันนั่งคู่กับเนธานเพราะอาศัยให้เนธานชี้ให้มันดูนั่นดูนี่ มันก็เอากล้องออกมาถ่ายรูปใหญ่เลยนะ ส่วนผม เมาท์สิครับอันนั้นอันนี้ เรื่องนั้นเรื่องนี้ ไม่ปวดปากนะเหมือนแย่งกันเมาท์กับนังโมนิก้า

"ซานต้า โมนีก้า"

ผมลงจากรถได้ก็ไปยืนกางแขนอยู่ หนาวนะไม่มีใครลงเล่นน้ำกันหรอก แต่รอบชายหาดมีคนอยู่เต็ม เขามาเอาบรรยากาศกันน่ะครับ

"กรี๊ด แก ไปร้านเดิมๆ"

"ไปแกไป ชั้นอยากกินล็อบสเตอร์"

"บ้าแก แพง กินเหมือนเดิมเรานั่นล่ะ"

"นังโมนีค อะไรแกจะให้ชั้นกินหอมทอดเนี่ยนะ ชั้นอุตส่าห์บินมาจากเมืองไทยนะแก"

"เออน่า เดี๋ยวสั่งเบอร์เกอร์ให้อีกอัน"

"อีบ้า"

ผมเดินกอดคอไอ้ต้อมเข้าไปในร้านเดิมที่เราเคยมาคนเยอะเหมือนกันนะ จะห้าทุ่มอยุ่แล้ว จะว่าไปตามจริง ง่วงมากขอบอก แต่ไล่มันไปก่อน ขอแรดก่อนเถอะ

"ว้าย สิบห้าองศานายตี้"

แหมนะนังนี่เพิ่งจะก้าวเข้าร้านไม่ทันได้นั่งเลยนะ ผมพยักหน้ารับรู้แต่ยังไม่มองนะ เดินไปหาที่นั่งก่อน

"ไม่ผ่านแก ผมเหมือนไม่เคยสระเลยแก สกปรก"

"ว้าย งั้นสาบสิบองศา"

"เริ่ด เอาเลยไหม"

"ว้าย อย่าเพิ่งแก ดูๆไปก่อน เผื่อมีดดนกว่านี้"

"อ้าวนังนี่ ไม่เอาชั้นเอานะ"

อ๊ายหลุดปากออกไป หนุ่มละตินคิ้วเข้มๆ ผิวแทนๆ ขนลุก สั่นเลยผม แต่ไม่เอาๆ แรดแต่พองามเดี๋ยวเด็กมันจะเสื่อมศรัทธา

"กินเยอะๆนะต้อม นี่เบอร์เกอร์ต้นตำรับ"

จะว่าไปสงสารมันเหมือนกันนะ พามาไกลทั้งทีพามันมากินเบอร์เกอร์ เพื่ออะไรเนี่ย แต่เอาเถอะ อย่างอื่นมันกำลังจะตามมา สรุปผมปล่อยมันตามสบายมันล่ะครับ อยากกินเบียร์ก็กิน เหล้าปั่นก็กิน พอเรากินอะไรรองท้องเสร็จก็พากันไปนั่งริมหาด สั่งเหล้าปั่นไปนั่งเมาท์กัน

"ฮ่าๆ แกนี่แรด ร่าน ที่สุด นังโมนีค"

"แกก็ไม่น้อย นะนายตี้ อิอิ อ๊าย อยากโดนอันใหญ่ๆแก จัดให้หน่อย"

"นี่ๆ เมาแล้วเหรอโมนีค"

"ม่ายเมา ครายเมา นี่เพื่อนรักชั้นมานะยะ ของเล็กๆเงียบไปเลย"

"แรง"

ผมก็รั่วนั่นล่ะครับ เกลือกกลิ้งกันอยู่สามคน ไม่ใช่เนธานนะไอ้ต้อมครับ เพิ่งเห็นมันเมาแบบเต็มตาก็วันนี้ล่ะ ตอนอยุ่สระบุรีไม่เท่านี้นะ สงสัยเจอเหล้าปั่น

"ผมร้ากพี่ ไอเลิฟยู ยูโน ยูโน"

"เออ รู้ว้อย ไอนิว โฮะๆ หล่อจังวันนี้อ่ะต้อม"

กรี๊ด รั่วแล้ว รั่วแล้ว ผมนี่นะนัวเนียสุดฤทธิ์ นังโมนิก้าก็นะ ออกไปนังชะนี เกาะแกะไม่ปล่อยเช่นกัน

"เดี๋ยวชั้นมานะต้อม มานี่นังโมนีค"

ผมลุกขึ้นลากแขนมันไปทันที เล็งอยู่นานแล้วครับ น่าจะเป็นคนทางใต้ แววตามีเสน่ห์มาก

"นี่แน่ะ"

"ว้าย"

คือมันรู้ล่ะครับว่าผมจะทำอะไร คือเราสองคนทำท่าลากถูกันไปใกล้ๆกลุ่มผู้ชายสามคนนั้นแล้วผมก็แกล้งขัดขามัน แต่แหมนะนังโมนิก้าเริ่ดมาก ขัดไปสิบ มันล้มไปร้อย แหลสุดๆ

"ขอโทษนะคะ คือดิชั้นไม่ได้ตั้งใจ"

งามมากลูกสาว ทำท่าอย่างที่เคยสอนไว้ไม่มีผิด ทำเอียงอายนิดหน่อย แต่อย่าให้เผลอให้จ้องเข้าไปในตาเขา แสดงให้เห็นถึงความงามของลูกตาที่กรีดมาแล้วเป็นอย่างดี ให้เขาเห็นว่าดวงตานั้นหวานฉ่ำคมกริบเพียงใด แต่ก็ต้องเช็คก่อนนะไม่ใช่ว่ามีขี้ตา อันนี้ไม่ใช่ผมสอนแล้วล่ะ เหอๆ พอเห็นนังเพื่อนรักมีแววว่าไปได้สวยก็กลับมานัวเนีย เอ้ย กลับมาหาไอ้ต้อมต่อ

"เมาแล้วยังต้อม"

"ยางเพ่ มากอดผมหน่อย ผมหนาว"

"ชั้นก็หนาว เรากอดกัน อิอิ กอดแน่นๆน้า"

เป็นอันว่าวันนี้พอแค่นี้ กรี๊ด มันไม่มีอะไรมากมายนักหรอกครับ ก็แค่แอบจุ๊บนั่นนี่บ้าง สบตาบ้าง จับมือบ้างกอดนานหน่อย อะไรแบบนี้ วันนี้ยอมแรด ยอมเป็นคนบาปที่นอกใจผัวสักวัน ไหนๆก็จะส่งมันมาอยู่ไกลหูไกลตาแล้วนี่เนอะ ขอสักวันเถอะ อย่างน้อยก็ให้มันรู้ว่าผมเองก็ไม่ได้ปล่อยมัน หรือเอามันมาทิ้ง ถ้าวันข้างหน้าอะไรๆจะเปลี่ยนไป ก็ยังอยากจะมีความทรงจำแบบนี้กับมันเก็บไว้ส่วนลึกที่สุดในใจเหมือนกัน

Written by eiky

[liptudzii_chi]

 

[TamuNe]

 :laugh:ชอบนายแบบรั่วๆๆแบบนี้ละ

 :L2:ให้eiky

[oaw_eang]

สนุก

[tepintpilai]

คุณนายเริ่ดที่สุดในสามโลก อิอิ

[BEN*_*MOS]

อร๊ายยยนายลั่วอ่ะ!!!แหมไกลผัวหน่อยเอาใหญ่เลยนะนายพล กอด จูบ ลูบ คลำต้อม นอกใจผัวหลวงได้ไงๆ!!!

[taroni]

แหมนายเริงร่าจริงๆ 

[DraCo_SLa13]

นายกลับไทยมา  โดนเช็คแน่ๆ

เชอะๆๆๆๆ  ตอนนี้งอนนายแล้ว

[DarKLasT]

อ่า

เก็บไว้ในใจลึกๆ

รั่วได้อีก

[BeeRY]

แค่นอกกาย ไม่ได้นอกใจหรอกเนอะนาย

[Ottomechan]

ต้อมเป็นแค่น้องพอแล้วนะจ๊ะ



นาย อย่านอกใจผัวนะ


หึหึ

[indy❣zaka]

ก๊วนรั่วเลยงานนี้

[punchnaja]

ต้อมจะได้กับซันนี่ไหมน๊าาาาาา ลุ้นๆๆๆ

[imac]

นายรั่วได้น่ารักดี อิอิ