หัวข้อ: เมื่อผมรับบทเป็น"นางร้าย" ****

[moonoi_sert]

 :m15:การพลัดพรากจากกันทรมานยิ่งกว่าอะไร แต่อย่างไรก็ตามเพื่ออนาคตของคนที่รักเราก็ต้องยอมเสียสละ และเพื่อความถูกต้องเราก็ต้องทำในสิ่งที่ควรทำ

[tepintpilai]

ตอนนี้รู้สึกหดหู่อ่ะ และก้อคิด&ไม่อยากให้น้องต้อมต้องไปคู่กะซันนี่หรือใครอ่ะ

ตอนนี้ไม่สนเรื่องศีลธรรมแร้วววว ขอ 3P เถอะ ไม่อยากให้พี่นายเศร้าอ่ะ

อยากให้พี่นายเปนทาทาอ่ะ 

ขอร้องเถอะพี่อิ๊คที่น่าร๊ากกกกก

[ToffeE_PrincE]

น้องต้อมอย่าเสียใจไปเลย
เดี๋ยวก็มีคนมาดามใจแล้วมั้ง


 

[Milk]

ซีนจากลาไม่มีใครไม่เสียน้ำตาหรอก

ถึงเวลาต้องจากกันจริงๆแล้ว สงสารต้อมเหมือนกัน

[kyoya11]

สักวันต้อมก็จะเจอคู่แท้เนอะ^^

[DEMON3132]

ตอนนี้น้ำตาท่วมกระทู้เลย ขนาดพี่นายยังเศร้าและอาดูรขนาดนี้ ไม่กล้าคิดถึงใจ
น้องต้อมเลย จะรู้สึกยังไง สงสารน้องต้อมมากมาย แต่ต้อมต้องอดทนเพื่ออนาคต
ของตัวเองและเพื่อครอบครัวของตัวเองและครอบครัวพี่นายที่ให้การสนับสนุนด้วย
ตอนต่อไปจะเศร้าอีกไหมเนี่ย จะได้กินน้ำเยอะ ๆ ไว้เตรียมร้องไห้ +1 แทนคำ
ขอบคุณ eiky .....     

[4559]

รอตอนต่อไปครับ

[Rhythm]

 
รออ่านนะค่ะ

[pp4]

ซึ้งง่ะ  
ต้อมกลับไทยแล้วต้องหล่อขึ้นนะ จะได้ 3P 555
   

[tamako]

  มีทุกรสชาติในตอนเดียวเลยอ่ะ  สุดยอด   
  เชียร์ต้อม + ซันนี่  อิอิ  ชอบคู่นี้อ่ะไม่เอาต้อมคู่พี่แพทย์แล้วจะเอาคู่นี้

[lunar]

ได้อ่านเรื่องราวของนายกับหลวงแล้ว ไม่ค่อยแน่ใจว่านายรักหลวงหรือเปล่าคู่นี้เซ็กส์มาก่อนแล้วค่อยคบหา ดูนายเองก็ยังงงๆ ที่ หลวงรักจริง หวังแต่งกับนาย ถึงขนาดพาไปให้คุณแม่ดูตัว ซึ่งคุณแม่ก็แสนดีไม่รังเกียจลูกสะใภ้มีไข่
ซึ่งถือว่านายโชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆ ทีเดียวถึงสองคนในเวลาเดียวกัน สังเกตว่านายไม่ได้คาดหวังอะไรกับหลวงมากมายนักนายยินดีปล่อยหลวงไป ถ้าวันนึงหลวงอยากจะมีครอบครัวแบบคนทั่วไป

นึกแล้วก็น้อยใจแทนหลวงที่ดูเหมือนนายจะไม่ค่อยคิดถึงหลวงเท่าไร โทรบอกแม่ได้แต่ไม่โทรหาหลวงปล่อยค่อยทั้งคืน
นายเองก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายแต่อยากใช้เวลากับต้อมมากกว่าเรื่องนี้ก็เข้าใจว่า นายจะไม่ได้เจอต้อมอีกนาน เลยอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มแต่ไม่เข้าใจว่าการที่โทรศัพท์หาคนที่สั่งแล้ว สั่งอีกก่อนขึ้นเครื่องว่าให้โทรหามันจะใช้เวลานานแค่ไหนกันเชียว

หลวงแมนมากที่ไม่คิดจะปิดบังที่มีแฟนเป็นผู้ชายกับที่ทำงานก็ไม่คิดจะปิดบัง หลวงรักนายจริงๆ แต่นายบอกตรงๆ ว่าวินาทีนี้ไม่แน่ใจว่านายรักหลวงหรือแพ้ความดีของหลวงกันแน่

อ่านตอนล่าสุดนี้แล้วได้คำตอบว่าคนที่นายรัก คนที่นายมีใจให้คือต้อม ไม่ใช่หลวงการที่นายยอมอดทน อดกลั้นไม่ยอมกินเด็ก ทั้งๆ ที่เด็กเองก็เต็มใจจะให้กินขนาดนั้นเพราะเห็นกับอนาคตของเด็ก เพราะถ้าเผลอกินต้อมไป ทุกอย่างจบหมด
เสียการปกครอง ทุกอย่างที่ทำมาดูเหมือนเพื่อหวังในตัวต้อมมากกว่าอนาคตของต้อมเองและที่สำคัญต้อมเองก็จะเรียกร้องสิทธิในการเป็นสามีขอนายอีกคนเมื่อถึงตอนนนั้นคงยุ่งยิ่งกว่ายุงตีกันอีก ไหนจะพ่อแม่ต้อม พ่อแม่ของนายเองแล้วนาย็ยังมีหลวงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวอีกทั้งคน แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว

นายเองก็ดูจะยังมีความหวังในตัวต้อมอยู่ไม่น้อยว่าต้อมจะรักษาคำพูดที่ให้ไว้ อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น นายจะเอาหลวงไปไว้ที่ไหนต้อมก็คือคนที่รัก หลวงก็คือคนที่ใช่นายจะเลือกใคร

[kyoya11]

ต้อมโตมาคงจะหล่อน่าดู หุหุ -//-

[darling]

เกลียดนาย 

[eiky]

ได้อ่านเรื่องราวของนายกับหลวงแล้ว ไม่ค่อยแน่ใจว่านายรักหลวงหรือเปล่าคู่นี้เซ็กส์มาก่อนแล้วค่อยคบหา ดูนายเองก็ยังงงๆ ที่ หลวงรักจริง หวังแต่งกับนาย ถึงขนาดพาไปให้คุณแม่ดูตัว ซึ่งคุณแม่ก็แสนดีไม่รังเกียจลูกสะใภ้มีไข่
ซึ่งถือว่านายโชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆ ทีเดียวถึงสองคนในเวลาเดียวกัน สังเกตว่านายไม่ได้คาดหวังอะไรกับหลวงมากมายนักนายยินดีปล่อยหลวงไป ถ้าวันนึงหลวงอยากจะมีครอบครัวแบบคนทั่วไป

นึกแล้วก็น้อยใจแทนหลวงที่ดูเหมือนนายจะไม่ค่อยคิดถึงหลวงเท่าไร โทรบอกแม่ได้แต่ไม่โทรหาหลวงปล่อยค่อยทั้งคืน
นายเองก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายแต่อยากใช้เวลากับต้อมมากกว่าเรื่องนี้ก็เข้าใจว่า นายจะไม่ได้เจอต้อมอีกนาน เลยอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มแต่ไม่เข้าใจว่าการที่โทรศัพท์หาคนที่สั่งแล้ว สั่งอีกก่อนขึ้นเครื่องว่าให้โทรหามันจะใช้เวลานานแค่ไหนกันเชียว

หลวงแมนมากที่ไม่คิดจะปิดบังที่มีแฟนเป็นผู้ชายกับที่ทำงานก็ไม่คิดจะปิดบัง หลวงรักนายจริงๆ แต่นายบอกตรงๆ ว่าวินาทีนี้ไม่แน่ใจว่านายรักหลวงหรือแพ้ความดีของหลวงกันแน่

อ่านตอนล่าสุดนี้แล้วได้คำตอบว่าคนที่นายรัก คนที่นายมีใจให้คือต้อม ไม่ใช่หลวงการที่นายยอมอดทน อดกลั้นไม่ยอมกินเด็ก ทั้งๆ ที่เด็กเองก็เต็มใจจะให้กินขนาดนั้นเพราะเห็นกับอนาคตของเด็ก เพราะถ้าเผลอกินต้อมไป ทุกอย่างจบหมด
เสียการปกครอง ทุกอย่างที่ทำมาดูเหมือนเพื่อหวังในตัวต้อมมากกว่าอนาคตของต้อมเองและที่สำคัญต้อมเองก็จะเรียกร้องสิทธิในการเป็นสามีขอนายอีกคนเมื่อถึงตอนนนั้นคงยุ่งยิ่งกว่ายุงตีกันอีก ไหนจะพ่อแม่ต้อม พ่อแม่ของนายเองแล้วนาย็ยังมีหลวงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวอีกทั้งคน แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว

นายเองก็ดูจะยังมีความหวังในตัวต้อมอยู่ไม่น้อยว่าต้อมจะรักษาคำพูดที่ให้ไว้ อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น นายจะเอาหลวงไปไว้ที่ไหนต้อมก็คือคนที่รัก หลวงก็คือคนที่ใช่นายจะเลือกใคร

เป็นการตีความนิยายที่โดนใจจังเลย อิอิ ท่านรับไปเลย พันไลค์ จุ๊บๆๆ


ผมชอบน้องคนนี้ครับ เลยให้รับบท Tommy อิอิ ใครจิ้นเหมือนผมไหม จ๊วบๆ

[kyoya11]

หุหุ จิ้มๆ

[Goodfellas]

ฮ่าๆ เอาจนได้นะครับ

คนนี้ก็โอเคล่ะ

[min_min]

 อืมมมม  ที่คุณ lunar   พูดมาก็น่าคิด

แต่ชีวิตของคน  มันมีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา

สิ่งที่แน่นอนที่สุด ในชีวิตของคน คือความไม่แน่นอน

เพราะสุดท้าย เส้นทางความรักของนาย ต้อม หลวง

อยู่ในมือของ  อิกกี้ อิอิ อย่าใจร้ายกับเขาทั้งสามเลย




ปล.1 คนเงียบเหงา  2 คน สุขสันต์  3 คนเมามันส์   สวิงกิ้งกัน  มันส์กระจาย  อิอิ

แม้จะไม่ชอบคนหลายใจ  แต่เรื่องขอเก็บเขาไว้ทั้งสองคนนะ

[Ak@tsuKII]

ได้อ่านเรื่องราวของนายกับหลวงแล้ว ไม่ค่อยแน่ใจว่านายรักหลวงหรือเปล่าคู่นี้เซ็กส์มาก่อนแล้วค่อยคบหา ดูนายเองก็ยังงงๆ ที่ หลวงรักจริง หวังแต่งกับนาย ถึงขนาดพาไปให้คุณแม่ดูตัว ซึ่งคุณแม่ก็แสนดีไม่รังเกียจลูกสะใภ้มีไข่
ซึ่งถือว่านายโชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆ ทีเดียวถึงสองคนในเวลาเดียวกัน สังเกตว่านายไม่ได้คาดหวังอะไรกับหลวงมากมายนักนายยินดีปล่อยหลวงไป ถ้าวันนึงหลวงอยากจะมีครอบครัวแบบคนทั่วไป

นึกแล้วก็น้อยใจแทนหลวงที่ดูเหมือนนายจะไม่ค่อยคิดถึงหลวงเท่าไร โทรบอกแม่ได้แต่ไม่โทรหาหลวงปล่อยค่อยทั้งคืน
นายเองก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายแต่อยากใช้เวลากับต้อมมากกว่าเรื่องนี้ก็เข้าใจว่า นายจะไม่ได้เจอต้อมอีกนาน เลยอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มแต่ไม่เข้าใจว่าการที่โทรศัพท์หาคนที่สั่งแล้ว สั่งอีกก่อนขึ้นเครื่องว่าให้โทรหามันจะใช้เวลานานแค่ไหนกันเชียว

หลวงแมนมากที่ไม่คิดจะปิดบังที่มีแฟนเป็นผู้ชายกับที่ทำงานก็ไม่คิดจะปิดบัง หลวงรักนายจริงๆ แต่นายบอกตรงๆ ว่าวินาทีนี้ไม่แน่ใจว่านายรักหลวงหรือแพ้ความดีของหลวงกันแน่

อ่านตอนล่าสุดนี้แล้วได้คำตอบว่าคนที่นายรัก คนที่นายมีใจให้คือต้อม ไม่ใช่หลวงการที่นายยอมอดทน อดกลั้นไม่ยอมกินเด็ก ทั้งๆ ที่เด็กเองก็เต็มใจจะให้กินขนาดนั้นเพราะเห็นกับอนาคตของเด็ก เพราะถ้าเผลอกินต้อมไป ทุกอย่างจบหมด
เสียการปกครอง ทุกอย่างที่ทำมาดูเหมือนเพื่อหวังในตัวต้อมมากกว่าอนาคตของต้อมเองและที่สำคัญต้อมเองก็จะเรียกร้องสิทธิในการเป็นสามีขอนายอีกคนเมื่อถึงตอนนนั้นคงยุ่งยิ่งกว่ายุงตีกันอีก ไหนจะพ่อแม่ต้อม พ่อแม่ของนายเองแล้วนาย็ยังมีหลวงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวอีกทั้งคน แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว

นายเองก็ดูจะยังมีความหวังในตัวต้อมอยู่ไม่น้อยว่าต้อมจะรักษาคำพูดที่ให้ไว้ อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น นายจะเอาหลวงไปไว้ที่ไหนต้อมก็คือคนที่รัก หลวงก็คือคนที่ใช่นายจะเลือกใคร

ถ้าเป็นแบบนี้ก็ปล่อยหลวงไปเถอะ

สงสารหลวงมาก อย่าเห็นแก่ตัวอีกเลย คิดจะเอาหลวงมาคั่นเวลา
หรือคิดจะติดเบอร์1,2 ให้ก็อย่าเลย เสียดายคนดีๆ ปล่อยให้เค้าไปเจอคนดี ๆ ที่รักจริง และมีรักเพียงหนึ่งเดียว เถอะ!

ในฐานะเป็นFCหลวง (ติดตามอ่านเรื่องนี้ก็เพราะ"หลวง"คนเดียว) ไม่เสียดายนายเอกเรื่องนี้เลย ไม่เสียดายเลยสักนิดที่หลวงจะไม่ได้เป็นพระเอกเรื่องนี้ ไม่เสียดายเลยสักนิดถ้าหลวงจะไม่ได้กับนายเอกเรื่องนี้
แบบไงละ เพราะอ่านแล้วเธอก็ไม่"คู่ควร"กับความรักของหลวงเลยสักนิด

แล้วไม่ต้องมาดึงหลวงไปเกลือกลั้ว (3P) ด้วยนะ
ไม่ต้องกลัวว่าหลวงจะเสียใจ เลยต้องดึงหลวงไปร่วม3P(สนองตัณหาตัวเอง) ประมาณว่ากลัวคนนั้นคนนี้จะเสียใจเลยให้เล่น3Pมันซะเลย อย่าทำให้หลวงตกอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชขนาดนั้น  อยากอุบาศว์ก็เชิญไปสุมหัวกันเอง ขอร้อง

หากไม่รัก และไม่อาจจะรักได้เพียงหนึ่งเดียวก็ปล่อยหลวงไป จบ
จะขอบพระคุณมาก!




 
หลวงFC(แต่แอบพ่วงน้องปริ้น อิอิ)

+1 ขอบคุณคนเขียนค่ะ 

---------------

จิ้ม+1 A-J.seiya* เช่นกันจ้า อิอิ คอเดียวกัน หลวงน่ารักเนอะ
V
V

[K3n0]

น้องต้อม สู้ๆนะครับ   รู้สิ่งใดไม่สู้ รู้วิชา นะ

เพื่อนๆ ผู้อื่นก็สู้ๆ กับการศึกษา  นะครับ

[A-J.seiya*]

เข้ามา +1 ให้ Ak@tsuKII

เราก็เป็น FCหลวง นะ
^^

[nine-poo]

รูปที่มารับบท tommy นี่โค-ตะ-ระ น่ารักกกกกกมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

ความรู้สึกมันละเอียดและอ่อนไหว  ต่อไปวันข้างหน้าถ้าต้อมไม่มีใครเข้ามาทัดทานหัวใจความประทับใจในตัวคุณนาย ความเหงา ความว้าเหว่ ความคิดถึงหรือกระทั้งความรักมันคงมีจนล้นจนจุกเลยมั้ง ถึงตอนนั้นต้อมคงกลับไปทวงคุณนายเธอจากเฮียหลวงแน่นอนคราวนี้เฮียหลวงแย่แน่ๆ

[talentcs]

ชอบมากครับ
 

[totoken]

อยากอ่านต่อแล้วครับ สู้ๆ นะครับ

ขอให้มีตอนต่อไปไวๆ นะครับ

จะรอติดตามผลงานนะครับ

เป็นกำลังใจให้นะสู้ๆ ครับ ^^

[eiky]

องก์ ๕๐

ถึงกรุงเทพมหานครโดยสวัสดิภาพ ร้องไห้จนเกือบถึงฮาวายได้มั้งนั่นผมน่ะ ตาบวมเลยพอเหนื่อยจากการร้องไห้ก็นอนซะเลย เอาวะอย่างน้อยมันก็ผ่านไปแล้ว ไม่ว่าจะยังไงผมจะไม่กลับมานั่งคร่ำครวญเสียใจกับสิ่งที่ตัวเองสร้างไว้ ในใจมันสังหรณ์ว่าไอ้ต้อมมันจะต้องเปลี่ยนไปแน่นอน ผมเชื่อแบบนั้น แหมนะดูหน้ามันสิหล่อออก ใครมันจะอยู่นิ่งไม่เข้ามาสีมาจีบได้วะ หัวทองหัวดำตรึมแน่ๆ เอาเถอะ นั่นล่ะเป็นสิ่งที่ผมวางเอาไว้ แผนการขยี้หัวใจตัวเอง เอาเถอะยังไงผมก็มีไอ้หลวง ตอนนี้ก็พยายามบีบใจให้มันหุบเข้าหากันจากที่แยกออกเป็นสองทาง ไอ้หลวงมันทำอะไรผิด มันดีกับผมจะตาย ไม่มีอะไรที่ผมไม่ชอบเลย โอเคแล้วนะต้อม ชั้นไปส่งถึงที่แล้ว ขอให้โชคดี

"เหนื่อยไหมคุณ"

"แก"

โผเข้ากอดสามีไม่อายใคร คิดถึง รู้ไหมกลิ่นตัวไอ้ต้อมกับกลิ่นไอ้หลวงนี่ไม่เหมือนกันนะ กลิ่นของไอ้หลวงมันมีกลิ่นของน้ำมันเครื่องอะไรเทือกนี้เจออยู่หน่อยๆ คือได้กลิ่นแล้วอารมณ์จะดีดขึ้นทางร้อนแรงเสมอ แต่กลิ่นตัวไอ้ต้อม มันเป็นกลิ่นเนื้อสะอาดๆ สะอาดเสียจนนี่ไง ถึงได้ประคับประคองใจมาจนถึงวันนี้ได้ จะว่าไปวันนั้นน่าจะเผด็จศึกไปเสียนะ อ๊าย

"คิดถึงผมมากขนาดนั้นเชียวเหรอ"

"คิดถึงซิ ง่วงมากแก อยากนอน"

"อะไรนี่เพิ่งจะเก้าโมงเช้านะ"

"อ้าว ก็ที่โน่นมันเป็นเวลากลางคืนนี่แก"

หน้าตาผมคงดูไม่ได้หรอกนะช่วงนี้ โทรมเรียกแม่ประมาณนี้

"จะนอนเหรอ"

"นอนสิ ทำไม"

"อิอิ นอนไม่ได้นะ ผมยังไม่ได้สำรวจเลยนะ"

"ไอ้บ้า นี่แกไม่ไว้ใจชั้นเหรอ"

อ๊าย สามีจะสำรวจตรวจภายใน อิอิ แอบดีใจนะเนี่ย

"ไม่ใช่ แต่อยากสำรวจ ใครจะรู้เผื่อเวลาคุณนอนอาจจะมีคนไม่ประสงค์ดีนี่"

"เวอร์ รีบกลับสิ"

กรี๊ด ไม่ค่อยเลยนะผมน่ะ หน้าแดงขึ้นมาแล้ว

"แล้วแกไม่ทำงานเหรอ"

"ลาเขามาดิ มารับเมีย"

"จ้าพ่อคุณ สองไหวไหม"

"โหนะ ไหวดิ"

"บ้าชั้นล้อเล่น ง่วงจะตาย ใครจะไหว ไม่ต้องเล่นท่ายากมากนะเหนื่อย"

อ๊ายผมนี่นะ ไม่เอาๆไม่พูดแล้วทะลึ่งจริงๆ ลืมไปว่าเราเรียบร้อยต้องเสงี่ยมเจียมตัวหน่อย สรุปพอถึงห้องก็นะ จัดไปครับ สามีเขาขอ อ๊าย พอเสร็จแล้วหลับเป็นตายเลยผม ตั้งนาฬิกาปลุกไว้ตอนเย็นๆ

"เป็นไงยะหล่อน แหมนะหน้าตานี่อดนอนมาเหรอ"

"อ๊ะ จริงเหรอแก ไม่ได้นะ"

พออีป้ามันกลับมามันก็ทักล่ะครับ ผมรีบวิ่งไปที่ตู้เย็นเอามาก์สมาแปะหน้าทันที

"เวอร์แล้วแก ยังสวยอยู่ แหมนะ แล้วเป็นไงบ้างไอ้ต้อมน่ะ"

"จะยังไงก็ดราม่าสิแก สงสารมันเหมือนกันนะ ต้องจากจริงๆก็อดใจหายไม่ได้"

"เอาน่า เดี๋ยวมันก็ชิน ผัวแกนะบ่นถึงทุกวัน"

"อืม รู้หรอกแก เฮ้อนะ ชีวิตกลับมาเป็นปกติดังเดิม"

"สรุปนี่แกคิดยังไงกับน้องมันเนี่ย"

"ใคร แกหมายถึงใคร"

"ก็ไอ้ต้อมน่ะ ตกลงแค่เอ็นดูหรืออยากดูเอ็น"

"แหมอีบ้า ถ้าอยากดูเอ็นชั้นไม่จำเป็นต้องส่งมันไปไกลถึงโน่นเลยหรอกแก ถ้าอยากทำแบบนั้นจริงชั้นกินไปตั้งนานแล้วล่ะ"

"ใครจะไปรู้เผื่อวางแผนจะกินเวลามันกลับมา"

"แหมนะ ผัวชั้นก็มีนะอีป้า บอกตามตรง ถ้าแกถามว่าชอบมันไหม ชั้นชอบมันนะ มากด้วย แต่มันไม่ใช่ความรัก เห็นชั้นแรดๆแบบนี้ชั้นก็มีใจเดียวนะแก"

"อุ๊ยตายเพิ่งรู้ว่าหล่อนไม่เป็นนางวันทอง โมรากากี"

"แหมอีนี่มาเป็นเซ็ตเลยนะ"

ขี้เกียจจะคุย คนมีประสบกาม เอ้ย ประสบการณ์เยอะอย่างมันพูดอะไรมามันก็ไม่ผิด พอผมกินข้าวเสร็จก็รีบอาบน้ำกินยากินวิตามิน อากาศเปลี่ยนเร็วแบบนี้กลัวจะเป็นหวัด ทำไมที่นี่มันร้อนตับแลบขนาดนี้นะ สามีกลับมาแล้วมันก็รีบนอนเหมือนกันนะ สงสารเหมือนกันมันไม่ได้ทำการบ้านเพราะผมหลับเป็นตายไปแล้ว เสียดายเหมือนกันนะเนี่ย

"เป็นไงแก เที่ยวสนุกไหม"

ไม่อยากจะเชื่อว่าผมต้องตื่นมาทำงาน เหมือนว่าวิญญาณยังไม่ค่อยเข้าร่างเท่าไหร่เลยนะเนี่ย ผมไม่ขับรถมาทำงานเพราะเอ๋อย่างแรง ก่อนเข้าตึกมาก็กินกาแฟแบบเข้มข้นไปแล้วนะ เหมือนระบบในร่างกายมันยังปรับตัวไม่ทันยังไงพิกล ยืนก็โงนเงนเหมือนจะล้มอยู่รำไร เหอๆ จะรอดไหมเนี่ย

"สนุกอะไรล่ะแก นอนบ้านแค่คืนเดียวเองนะ เนี่ยต้องแหกขี้ตามาทำงาน"

"แสดงว่าไม่ได้แรดเลยสิแก"

"ชั้นไม่ใช่แกนี่อีคริส ไปส่งน้องนะไม่ได้ไปแรด"

"อย่ามาอีนาย แกน่ะปกติก็แรดอยู่แล้วนี่"

"แกไม่แรดว่างั้น อารมณ์เสีย ตอนกลางวันลากลับได้ไหมเนี่ย"

"บ้าเหรอแก เขายิ่งยุ่งๆอยู่ช่วงนี้ ชั้นกลับบ้านค่ำทุกวันเลย"

เราสามคนก็ถกกันอยู่ล่ะครับ ผมกินกาแฟไปสองแก้ว สั่นเลยแต่ไม่หายง่วงเลยนะเพลียมาก ต้องกินน้ำผลไม้เยอะกว่านี้อีก แต่ก็นะพอเจอเอกสารที่กองอยู่เต็มโต๊ะ ทั้งมินิทการประชุม เตรียมนั่นเตรียมนี่ให้คุณปีเตอร์ เหอๆ แอบหายไปเลยนะความง่วง

"ยุ่งจังวะ อะไรเนี่ย เลื่อนปิดงบไปไม่ได้เหรอเนี่ย"

"ไม่ได้หรอกแก รีบๆปิดสิดีจะได้รับโบนัสเร็วๆ"

"ใช่ๆ ชั้นว่าจะไปพีพี"

"แกไม่ไปฮ่องกงกับชั้นเหรออีคริส"

"ไม่เอาย่ะ ไปทำไมฮ่องกง ว่าจะไปดำน้ำดูปลาทะเลสวยๆอ่ะนะ"

ผมนั่งฟังมันสองคนพูดอยู่ไม่ได้ใส่ใจมาก เพราะมัวแต่กดบีบีส่งเมล์อยู่

"อ้าว นึกว่าจะไปดูเพื่อนนะแก อิอิ"

"อะไรยะ แอบกัดชั้นเหรอนังจอย"

"มันกัดแกที่ไหนล่ะอีคริส มันแค่บอกว่าแกเป็นเงือก ไปเยี่ยมเพื่อนเท่านั้นเอง"

"กรี๊ด สองตัวนี่"

ก็พอได้ยิ้มออกมาล่ะครับ รอยยิ้มที่ได้มาจากการจิกกัดกันเอง เพราะเวลากลับไปทำงานก็ต่างคนต่างทำงานของตน ผมนี่เดินเข้าออกแผนกนั้นแผนกนี้จนน่องโป่งหมดแล้วนะเนี่ย

"อีนาย แกทำงานเหรอ"

อีพัทมันโทรฯเข้ามาครับ กำลังจะกลับบ้าน กว่าจะเคลียร์เอกสารเสร็จหน้ามันเลยผม

"ทำงานสิแก"

"เหรอ แกว่างไหมอ่ะ"

"เป็นไรอีพัท เสียงเหมือนไม่ได้กินผู้ชายเลย"

"แก ฮือๆๆ ไอ้โจ้มันบอกเลิกกับชั้นอ่ะ แกชั้นจะทำยังไงดี แก"

หือ อะไรนะ ผมนี่สั่นหน้าเผื่อว่าตนเองจะหูฝาดไป

"อะไรนะแก"

"ไอ้โจ้น่ะ มันบอกเลิกกับชั้น มันจะไปแต่งงาน แก ฮือๆ ชั้นเจ็บ ชั้นเจ็บจังเลย"

"แกอยู่ไหน เกิดอะไรขึ้น ทำไมชั้นไม่เคยได้ยินข่าวแบบนี้ มีอะไรกันแก"

"กรี๊ด กรี๊ด ชั้นเสียใจ แก ฮือๆๆ"

อ้าวนะอีนี่ กรี๊ดใส่ชั้นเพื่อ แหมนะจากตกใจอยู่ดีๆ กลายเป็นสะดุ้งแทนกลัวเสียงมันครับ

"เดี๋ยวชั้นไปหา แกอยู่ไหน"

"ชั้นว่าจะไปสะพานควาย"

"ไปเพื่อ"

"เสียใจนี่ ว่าจะไปเทคเด็กสักคน"

"อีด อก!!!!"

"แต่ชั้นเสียใจนะแก ชั้นเจ็บมาก ชั้นเจ็บ กรี๊ด"

"โอ๊ย แล้วยังไง ตกลงจะเจอไหมเนี่ย เจอก็มารับชั้นที่ทำงาน เนี่ยเลิกงานแล้ว ชั้นไม่ได้เอารถมา"

แหมนะคร่ำครวญอยู่ได้ แหกปากกรี๊ดๆอยู่เลยไม่รู้เรื่องกันเสียทีว่าเกิดอะไรขึ้น สรุปผมก็ต้องนั่งรอมันล่ะครับ ปากบอกเจ็บแต่นะจะกระแดะไปหาเด็ก มันทดแทนกันได้ตรงไหนวะเนี่ย ทำตัวเป็นคนไม่รู้จักพอให้ใครๆเขาประนามได้นะอีนี่ แหมนะเป็นเกย์นี่ก็ไม่ไหวจะเคลียร์แล้วทำตัวแบบนี้ยิ่งไปกันใหญ่ นี่ผมเคยเป็นแบบนี้ไหมเนี่ย เหอๆ

"เออแก รู้เรื่องน้องโจ้ป่ะ"

คันครับ อยากรู้มากกดโทรศัพท์ไปหาสามี เหมือนมันเลิกงานแล้วนะเนี่ยเพราะได้ยินเสียงเจ๊ร้านหัวมุมแว่วๆดังเข้ามา

"ผมก็เพิ่งวางหูจากแม่เมื่อกี๊อ่ะคุณ"

"อ้าว สรุปว่าจริงเหรอเรื่องน้องโจ้จะไปแต่งงานน่ะ"

"อืม ผมก็กลุ้มใจอยู่เนี่ย เพราะแม่ผมทะเลาะกับอาก็เรื่องนี้ล่ะ"

"หือ ต้องทะเลาะเลยเหรอ"

"ก็ต้องดิ เพราะแม่ผมเขาเชียร์พี่พัทนี่"

"อ้อ แล้วไงๆ ทำไมต้องไปแต่งงาน"

"ก็อาผมน่ะเขาหาผู้หญิงให้ไอ้โจ้ บอกว่าไม่อยากให้เสียอนาคต ลูกหลานก็จะไม่มีอะไรประมาณนี้ แม่ผมเล่าตอนที่โมโหน่ะ ผมเลยไม่ค่อยรู้เรื่อง"

"หา เรื่องแค่นี้เองเหรอ"

"เดี๋ยวผมถามแม่อีกที"

"เออๆ ไม่เป็นไร เพราะเมื่อกี๊อีพัทมันโทรฯมาคร่ำครวญ นึกว่ามันกุเรื่องขึ้นมาเสียอีก เดี๋ยวค่อยคุยกันที่บ้าน แกบอกอีป้าซื้อเบียร์รอหน่อยสิ ท่าทางอีพัทคงจะยาว"

"เดี๋ยวผมออกไปซื้อเอง"

ผมก็วางสายไปครับ ต๊าย ไม่อยากจะเชื่อ เฮ้อ เคยคิดเหมือนกันนะว่ามันจะเกิดขึ้น แต่ไม่คิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับอีพัทก่อนผมเสียอีก เวรกรรมแท้ๆ ทำอะไรได้ล่ะนอกจากทำใจ เกิดมาเป็นเกย์นี่นะมันมีอะไรแน่แท้เหรอ ขนาดผู้หญิงผู้ชายเขายังมีเลิกกันเลยนะ ตราบใดที่ยังมีความต้องการ หัวใจเต้นแล้วเลือดมันไปหล่อเลี้ยงให้มีความรู้สึก ตราบนั้นใจคนเรามันก็ต้องผันแปรเปลี่ยนไปเป็นธรรมดา

"เป็นไงแก"

ผมลงไปรอมันที่หน้าตึกล่ะครับ เปิดประตูรถเข้าไปที่ผงะเลยนะ อีนี่ตาแดงบาวมเชียว นี่ยังไม่หยุดร้องไห้เลยนะ

"จะยังไง แกดูสิ แกดูสภาพของชั้น ชั้นว่าแล้วเชียว บอกแล้วไม่รู้จักจำ อีโง่ ไม่รู้จักเข็ด สมน้ำหน้าตัวเอง อีผีปอบเอ้ย"

"อ้าว ด่าตัวเองก็เป็น"

"ชั้นเคยเจ็บเพราะผู้ชายมาแล้วครั้งนึง สัญญากับตัวเองแล้วว่าจะไม่ร้องไห้เพราะผู้ชายอีก แต่มันก็เกิดขึ้นจนได้ ชั้นทำอะไรผิดเหรอแก ชั้นผิดอะไรเหรอ แรดชั้นก็ไม่แรดแล้ว มีมันก็มีมันคนเดียว เทียวไปหาทุกอาทิตย์"

"เฮ้อแก เอาน่า ยังไงมันก็เป็นไปแล้วนี่"

"ทำไมแก ชั้นมีอะไรบกพร่องตรงไหน เงินชั้นก็มีอยากได้อะไรชั้นก็หาให้ มันบอกมันรักชั้น นี่น่ะหรือ แค่พ่อแม่บังคับแค่นี้มันก็ยอมแล้ว ชั้นจะทำยังไงแก ชั้นจะทำยังไง"

สะท้อนใจครับ มันร้องไห้คร่ำครวญฟูมฟายอยู่น่าสงสารนะ แต่ผมจะทำยังไงดีล่ะ

"ใจเย็นๆแก แกคุยกับโจ้มันแล้วเหรอ"

"จะให้คุยอะไร มันเป็นคนบอกเองนี่แกว่ามันขอเลิก จะให้ชั้นพูดอะไร กรี๊ด ทำไมต้องเป็นชั้น อุตส่าห์วาดหวังเอาไว้ พัง พังหมดเลย ทำไมนะ ทำไมชั้นไม่ยอมเชื่อความคิดของตัวเอง ปล่อยตัวปล่อยใจแล้วยังไง กรี๊ด สันดานผู้ชายมันก็เหมือนกันทุกคน"

เอ่อ มันเสียสติไปแล้วครับ ขับรถไปกรี๊ดไป อ๊าย ระวังจะไปจูบก้นเขา

"ใจเย็นสิแก ค่อยๆคิด"

"เย็นยังไงอีนี่ ให้ชั้นเย็นยังไง รู้งี้ชั้นแรดๆไปวันๆดีกว่า โอ๊ย ทำไม แกบอกชั้นทีว่าทำไม"

"โอ๊ย หยุดคร่ำครวญซะทีอีพัท เพราะอะไร ก็เพราะแกไม่มีมดลูกไง เข้าใจหรือยังว่าเราเป็นเกย์ เป็นกะเทย แกมีทุกอย่างให้เขายกเว้นลูก ต่อให้แกรวยล้นฟ้าแค่ไหนแกก็เบ่งออกมาให้เขาไม่ได้หรอกนะ เข้าใจหรือยัง"

ไม่ไหวจะเคลียร์ครับ กรี๊ดใส่บ้างเถอะ มันอ้าปากค้าง

"กรี๊ด ชั้นรู้แล้ว"

"เออนะ รู้แล้วก็ทำใจเสียสิแก"

มันก็ยังไม่หยุดร้องไห้หรอกครับ ผมเองก็พูดไปอย่างนั้นล่ะ เหตุผลของคนมันสลับซับซ้อนเกินกว่าจะพูดออกมาเป้นคำได้ บุพการีเขาต้องการแบบนั้นนี่นะ เราเป็นใครจะไปแย้งอะไรได้ รักกันให้ตายแล้วยังไง เฮ้อ กลัวเหมือนกันนะว่ามันจะย้อนมาเล่นงานผมเหมือนกับที่มันกำลังเล่นงานอีพัทอยู่ในตอนนี้

"อีป้ากับไอ้หลวงมันซื้อเบียร์ไว้นะแก อย่าเพิ่งร้องห่มร้องไห้เลย ไประบายที่ห้องเถอะ"

"ไม่ได้ ชั้นไม่ยอม"

"อ้าวอีนี่ แล้วหล่อนจะไปไหน"

"ชั้นหมายถึงเบียร์น่ะ มันไม่ถึง แวะซื้อเหล้าคาร์ฟูลดีกว่าแก ชั้นอยากกินบรั่นดี"

เริ่ด อีผีปอบ ชั้นอุตส่าห์เป็นห่วงนะเนี่ย ต๊าย ดอดจะกินบรั่นดี พรุ่งนี้ชั้นต้องทำงานนะโว้ย

"ชั้นอยากกินเบอร์เบิ้นแก"

อิอิ มีบ้างเนอะ ไหนๆก็ไหนๆ เพื่อนเศร้าจะปลอบยังไงให้เข้าถึงแก่นมันล่ะเนอะ มันเมาเราก็ต้องเมาสิ

"ไหนว่ามาซิหลวง เกิดอะไรขึ้น"

ผู้อาวุโสถามขึ้นไอ้หลวงเองสีหน้ามันห็เคร่งเครียดนะ เอาๆสามีอย่าเครียดยกก่อนๆ ผมก็รินเหล้าให้มันล่ะครับ อิอิ มอมหน่อย มันเมาแล้วมันหื่นดีผมชอบ

"ก็ พ่อกับแม่มันไม่ยอมครับพี่แดน แม่บอกเมื่อตอนเย็นนี่เอง"

"มันบอกเลิกชั้นตอนบ่าย"

"มันคงโดนบีบมาเหมือนกันล่ะครับพี่พัท"

"แสดงว่าพ่อแม่ของไอ้โจ้ไม่ได้ยอมรับอีพัทตั้งแต่แรกเหรอ แล้วที่เทียวไปมาหาสู่กันนี่อะไรล่ะหล่อน"

อีป้าซักใหญ่ครับ ส่วนอีพัทก็นะยกซดๆ ผมก็มีเหรอจะยอม

"ตอนชั้นไปโน่นเขาก็ต้อนรับชั้นดีนะแก แต่ทำไม"

"เขาต้อนรับดีแล้วเขาเคยคุยเป็นการเป็นงานเหมือนแม่ของหลวงไหมล่ะแก"

"ก็ไม่เคยอ่ะ แต่ไม่อยากมีลูกสะใภ้เป็นกะเทยก็น่าจะบอกแต่แรก ถ้าบอกแต่แรกชั้นก็จะได้ไม่ทุ่มสุดใจแบบนี้"

มันสะอื้นออกมา เห็นใจมันเหมือนกันนะ

"แหมแก เรื่องแบบนี้เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว ใครเขาจะบอกเนอะ เขาเองก็คงลำบากใจเหมือนกันล่ะ เอาเถอะแก ถือว่าไม่มีวาสนาต่อกัน"

"กรี๊ด อีป้า อย่ามาพูดคำนี้นะ อะไรวาสนาอะไร ไอ้โจ้มันรักชั้น ชั้นรู้ ชั้นก็รักมันมากแกรู้ไหม"

เอ่อ มันกรี๊ดครับ ผมนี่สะดุ้งเลย

"เออ เข้าใจ แล้วยังไงอีพัท รักแล้วยังไง รักมากก็เป็นแบบนี้ไง แกอย่าลืมสิว่าไอ้โจ้มันไม่ได้มีสังคมเหมือนอย่างเรา พ่อแม่มันอาจจะรับไม่ได้ก็ได้ ลูกหลานเขาเขาก็อยากจะเห็นมันเติบโตมีหลักมีฐาน มีครอบครัวปกติเหมือนคนธรรมดาทั่วไป เขาคงไม่ได้คาดหวังให้มันมามีเมียเป็นผู้ชายอย่างเราๆหรอกนะ"

"แล้วทำไมปล่อยมานานขนาดนี้"

"แต่แกอีพัท"

ผมดอดขึ้น หน้าเริ่มตึงๆ สะอึกก่อนแล้วค่อยพูดต่อ

"แล้วพ่อแม่ไอ้โจ้รู้หรือเปล่าล่ะว่าแกกับมันมีความสัมพันธ์แบบนี้น่ะ"

มันเงียบครับมองหน้าผมทั้งน้ำตา แล้วมันก็ส่ายหน้าน้อยๆ ก้มหน้าลงเอามือซุกหน้า แหมนะ ได้โล่มากคุณนาย ชนะเลิศ ชั้นยังยอมนะเนี่ย ร้องไห้แบบว่านางเอกมากปากก็เผยอขึ้นสั่นๆ น้ำตาก็ไหลออกมาเป็นสาย

"นั่นไง พ่อแม่มันอาจจะคิดว่าแกเป็นเพื่อน เป็นพี่ก็ได้ ทำไมแรงๆไม่ออกตัวให้มันเหมือนอีนายนะอีพัท แตกก็จะได้แตกไปเลย"

"อ้าวอีนี่ ชั้นออกตัวแรงตรงไหน ไอ้หลวงมันพาไปเปิดเองนะ"

"นั่นสิ หลวงนี่ก็แปลกคนนะ"

"อ้าวพี่ แปลกยังไง ก็ผมจะคบกับคนนี้ผมก็ต้องพาไปหาแม่ผมดิ"

"เริ่ด เริ่ด ชั้นมันไม่เริ่ด โอ๊ย ช้ำใจ ทำไม ทำไมชั้นต้องมาเป็นแบบนี้ด้วย รู้แบบนี้แรดๆไปวันๆดีกว่า นึกว่าจะมีผัวหล่อๆ ใหญ่แล้วนะเนี่ย โอ๊ย เสียดาย"

"อี ปอบ"

ผมกับอีป้าพูดขึ้นพร้อมกัน แหมนะ ทำคร่ำครวญจะเป็นจะตาย ที่แท้ก็เสียดายความอลังการของไอ้โจ้มันนั่นเอง อารมณ์เสีย

"แหมแก ใหญ่ๆอย่างมันชั้นจะไปหาที่ไหน โอ๊ย หงุดหงิด"

"แหม อีนี่ชั้นก็อุตส่าห์เป็นห่วง สรุปเสียใจหรือว่าเสียดาย"

"ก็ทั้งสองนั่นล่ะอีนาย แหมนะ หล่อนมีผัวดีนี่ จะเข้าใจอะไร"

"อ้าวนังนี่ กินเข้าไปเหล้าน่ะจะได้หายบ้า"

"เออ ชั้นก็เป็นห่วงนะที่แท้เสียดายของ อีผีปอบ"

สรุปเราก็ยกแก้วเหล้ากันทุกคน เริ่มมาแล้วครับ ของเริ่มจะขึ้นแล้วร้อนฉ่าไปหมด

"แต่ชั้นก็เสียใจนะแก นี่ชั้นตั้งใจหยุดทุกอย่างเพื่อมันเลยนะ เคยเหล่ เคยแซวผู้ชายก็หยุด ถึงจะมีคนมาตามตื้อชั้นก็เถอะ ชั้นรักมันมากนะ ตั้งใจว่าจะให้มันเรียนต่อ แล้วคิดว่าจะเปิดร้านอาหารด้วยกัน เพราะไอ้โจ้มันชอบกินข้าว ชั้นไปดูที่มาแล้วด้วย แต่มันก็พังแก มันพังหมดแล้ว"

มันเงียบไปนานเหมือนกันแล้วก็พล่ามออกมาอีก คราวนี้ร้องไห้แบบไม่สะอื้นมาก ร้องไห้เหมือนกำลังทำใจ ผมเองยังรับรู้เลยว่ามันเสียใจมาก เพราะเท่าที่รู้จักอีพัทมา ไม่เคยเห็นมันร้องไห้เพราะผู้ชายคนไหนเลยนะ แต่แฟนคนแรกมันผมไม่เคยรู้หรอกมันไม่เล่า แต่ตอนมันเล่าเปรยๆมันก็เล่าแบบติดตลก คงจะเสียใจมากเช่นกัน เฮ้อนะ

"ทำใจเถอะแก น้องมันเป็นผู้ชาย สักวันมันก็ต้องไป ไม่มีผู้ชายคนไหนหรอกที่ไม่อยากมีครอบครัวเหมือนชาวบ้านเขาน่ะแก"

"พรวด"

ผมนี่ล่ะครับ เหล้าพุ่งเลย

"อะไรป้า แบบนี้ไอ้หลวงก็ต้องคิดแบบนั้นสิ จริงไหม"

ผมเมาแล้วครับ มันก็เมา

"เอ้ย ผมไม่เคยคิด แค่อยากมีลูก ไม่ได้อยากมีครอบครัว"

"อย่ามา นี่แกก็คิดอยู่เหมือนกันสิ ว่าอยากมีเมียเป็นชะนีน่ะ บอกมานะ"

"บ้าเหรอคุณ ใช่ผมอยากมีครอบครัว แต่ตั้งแต่มีคุณ ผมก็คิดว่าผมมีครอบครัวแล้ว คุณเป็นครอบครัวของผมแล้วไง"

"กรี๊ด บาดใจ"

อีพัทครับกรี๊ดขึ้น ส่วนผม อ๊าย หวามในใจ นี่มันเมานะเนี่ย

"จริงเหรอแก อิอิ"

ปีนเข้าหานั่งตักมันทันที

"เมาแล้วสิอีรั่ว ไปโน่นเลย เข้าห้องไปเลย อย่าเสียงดังล่ะ เดี๋ยวอีพัทมันจะกระอักเลือดตาย"

"อีบ้า ฮึ อย่าไปทำอะไรกันนะ ชั้นอิจฉา"

"อ้าว ผัวชั้นนี่แก"

ผมก็นัวเนียไปตามประสานั่นล่ะครับ เมาแล้วเนอะ ให้สองคนนั้นกรี๊ดๆอยู่สักพักก็ทำท่าเดินเข้าห้องน้ำ อิอิ มันเป็นแผนชั้นสูงสุด เพราะก่อนไปแอบกระซิบบอกสามีแล้วเรียบร้อย อิอิ อ๊าย นานแน่ๆเลยอ่ะวันนี้เพราะเมา สู้ไหมเนี่ย สู้ว้อย

"แหมคงคันเนอะอีนาย"

อีป้ามันดอดขึ้นครับ ผมเนียนแล้วนะเนี่ยยังรู้อีก เชิดใส่

"ช่วยไม่ได้นะป้า ทำไงได้คันแต่มีคนเกาอ่ะนะ แต่ถ้าแกคันนี่ อ๊าย อย่าเกากันเองล่ะเพื่อนสาว"

"ผีปอบ เอาหนักๆเลยนะหลวง หมั่นไส้"

ผมรีบเดินเข้าห้องไปก่อนหน้าสามี พอมันเข้ามาผมก็รีบล็อคห้องให้แน่นหนาเผื่อสองตัวนั่นจะมาแอบดู ไม่ได้นะเดี๋ยวไม่เต็มที่ สรุปมันก็เป็นไปอย่างที่มันจะเป็นนั่นล่ะครับ อิอิ ขอบอกมันอึดมาก ชอบจังเลยนะกลิ่นเหล้าจากลมหายใจมันเนี่ย มันทำให้ผมร้อนขึ้นมาแบบไม่ต้องพยายามทำอะไรเลยนะ ได้ใจที่สุด

"อะไรเนี่ย เช้าอีกแล้วเหรอ"

อารมณ์เสียกับเสียงนาฬิกาปลุกครับ เหมือนจะเพิ่งนอนไปเองนะ โอ๊ยปวดร่างเหลือเกิน เหมือนร่างจะแตก ทำไมอาทิตย์นี้ผมเหมือนใช้ร่างกายไปเยอะมากเลยนะ เพิ่งจะกลับมานอนยังไม่เต็มอิ่มเลยดอดมากินเหล้าอีก เอาเข้าไปตายๆชั้น

"อ้าว ยังไม่กลับเหรออีพัท เป็นไงแกโอไหม"

To be continued

[eiky]

ผมเดินออกมาชงกาแฟครับ เผื่อสามีมันยังนอนอยู่เลย ไม่ใส่เสื้อผ้าด้วยนะ อ๊าย อีกสักรอบดีไหมเนี่ย อีพัทมันนอนกองอยู่บนโซฟาครับ สภาพนี่นะเหอๆ ดูไม่ได้เชียว ถ่ายรูปไว้แกล้งมันดีไหมเนี่ย

"ไม่ไปทำงานเหรอแก"

มันคงได้ยินเสียงผมกำลังง่วนอยู่กับการต้มกาแฟล่ะครับ มันเลยลุกขึ้นนั่ง

"ลาแก ไม่มีอารมณ์"

"อืมนะ พิษรัก"

"ย่ะ ได้ข่าวตอนเลิกกับไอ้เรย์ก็หนักนี่หล่อนนะ อย่ามาว่าชั้นนะ"

"อ้าวนังนี่ใครว่าอะไรยะ ว่าแกก็เหมือนว่าชั้นเองนั่นล่ะ"

"เป็นไงบ้างพี่พัท ดีขึ้นไหมครับ"

สามีเดินออกมาใส่บอกเซอร์ตัวเดียวครับ

"ว้ายหลวง"

"นี่อย่ามองนะแก ทำไมไม่ใส่กางเกงให้มันดีๆหน่อยล่ะแก"

ผมหันไปแว้ดใส่สามี แหมนะโทงๆออกมาซะอย่างนั้นเสื้อก็ไม่ใส่ อีพัทนี่หน้าแดงระเรื่อขึ้นมาทันที

"แหะๆ ลืมตัว"

"ว้าย แบบนี้อีป้าก็เห็นทุกวันสิแก อ๊าย"

"อีบ้า อีป้ามันไม่เหมือนแกนะ ไปใส่ขาสั้นสิหลวง"

หวงนะขอบอก แหมนะเพื่อนก็เพื่อนเถอะ แต่ไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น ผมไล่สามีเข้าไปเปลี่ยนกางเกงมาใหม่ แล้วค่อยออกมานั่งกินกาแฟกัน มันก็สวมกางเกงขาสั้นกับเสื้อยืดนั่นล่ะครับค่อยโล่งใจหน่อย

"แกนี่โชคดีจังนะอีนาย หลวงมันดูจริงใจกับแกนะ ท่าทางมันคงจะรักแกมากด้วย"

"อืม ใครจะไปรู้ จริงไหมแก"

ผมเอาไหล่ไปสะกิดมัน ไอ้หลวงมันก็หัวเราะนะครับ

"นั่นสิพี่พัท คงใส่เสน่ห์ผมล่ะมั้งเนี่ย"

"มากไปแก แหมนะอย่างชั้นนี่ไม่จำเป็นต้องพึ่งไสยศาสตร์มนต์ดำหรอกนะ คนมันเริ่ดอ่ะนะ"

"ย่ะแม่เริ่ด ไม่เบื่อมันบ้างเหรอหลวง"

อ้าวดูนะนังนี่ ให้ปรี๊ดแต่เช้ามายุแยงตะแคงรั่วซะนี่

"ยังพี่ ยังได้อยู่"

"รีบกินเลยแก ไปอาบน้ำ ตกลงแกจะอยู่นี่ก่อนเหรออีพัท"

"แหมเปลี่ยนเรื่องทันทีนะยะ กลัวเหรอหล่อนน่ะ กลัวว่าจะเจ็บเหมือนชั้น"

อ้าวนะ ทำท่าร้องไห้ขึ้นมาอีก กระแดะที่สุด

"ไปหลวงไปอาบน้ำ ปล่อยอีนี่มันบ้าไปคนเดียว"

ผมลากแขนมันเข้าห้องไปทันทีครับ แหมนะกระซิกๆแต่เช้า อีป้ามันยังไม่ตื่นครับ ผมก็เข้าไปอาบน้ำ ส่วนคุณสามีมันนั่งชักโครก เอาเข้าไปไม่มีอายเลยนะไอ้นี่ เชิดใส่มันไม่อายผมก็ไม่อาย เหอๆอยู่กันไปๆเริ่มจะหน้าหนาใส่กันเข้าทุกวันแล้วนะ วันก่อนผมแปรงฟันมันเข้ามาฉี่เฉยเลยนะ เหอๆ

"ป่ะอีป้าเสร็จยัง"

พออาบน้ำแต่งตัวเสร็จผมก็มาปิ้งขนมปังให้สามี มันออกทีหลังล่ะครับเพราะแค่เดินข้ามฝั่งไปเอง ส่วนคุณนายป้าเธอโบกหน้าอยู่ หน้าใช่ว่าขาวนะแต่ทากันดแดดเอสพีเอฟ ๔๐ เหอๆ เพื่ออะไร หน้าลอยเด้งออกนอกบ้านก่อนตัวอีกนะเนี่ย

"แกจะอยู่นี่ก่อนใช่ไหมอีพัท งั้นค่อยเอากุญแจไปให้ชั้นที่ทำงานนะ"

"อืม ขอดราม่าคนเดียวก่อนนะแก"

"เออ อย่ากระโดดตึกล่ะ ไม่อยากเป็นข่าว"

"อีบ้า เจ็บให้ตายชั้นก็ไม่เคยคิดสั้นหรอกย่ะ ไม่เคยคิดว่าจะตายเพราะโดนผู้ชายทิ้งหรอกนะยะ ใครจะรู้เผื่อเจอใหม่ใหญ่เลิศอลังกว่า โฮะๆ"

"แหมเมื่อกี๊ร้องห่มร้องไห้จะเป็นจะตายนะ"

"อ้าวอีนาย มันก็ต้องมีบ้างดราม่าให้เข้ากับตีม เจ็บแล้วยังไงตายไหม ก็ไม่ตาย อย่างน้อยก็เคยมีความสุขด้วยกัน ฮือๆ"

"เออท่าทางมันบ้าจริงๆ ไปเถอะอีป้าเดี๋ยวสาย"

ส่ายหน้าอย่างเดียวครับ เพราะอีพัทเดี๋ยวมันร้องไห้เดี๋ยวหัวเราะ

"ผมไปด้วย ว่าจะไปกินโจ๊ก"

สามีผมมันวิ่งออกมาจากห้องใส่ชุดหมีพร้อมไปทำงานแล้ว

"ทำไมยะ กลัวชั้นทำไม่ดีไม่ร้ายเหรอหลวง"

"ฮ่าๆ บ้าเหรอพี่ ผมหิว พี่จะกินไหมล่ะผมจะได้ซื้อขึ้นมาให้"

"ไม่ ขอบคุณ ชั้นจะกินเหล้า"

"มีอะไรโทรฯมาล่ะแก"

ผมบอกแล้วเดินออกนอกห้อง เข้าใจอีพัทนะครับ มันเสียใจก็จริงแต่มันคงหาทางออกได้ เรื่องของหัวใจไม่มีใครตอบได้ดีเท่าเจ้าของร่างคนที่ครองใจนั้นเองหรอกนะ

พอไปทำงานก็นะลืมทุกอย่างไปเลยงานยุ่งมากมาย เอกสารกองสูงเกือบท่วมหัว ผมนี่หน้ามันแล้วมันอีก หนักหัวมากอาทิตย์นี้ ยิ่งใกล้วันจะปิดงบประมาณนะ โอยๆ แทบจะบ้าไปเลยผม ข้าวกลางวันก็สั่งเข้ามากินทั้งสามคนเรานั่นล่ะครับ ไม่มีใครว่างมาตอดมาจิกกัดกันเลย

"โอ๊ย เมื่อไหร่มันจะปิดเสร็จเสียทีเนี่ย ปวดหัว"

อีคริสมันร้องขึ้นตอนที่เราจะกลับอยู่ลานจอดรถ

"เออนั่นสิ เครียดว่ะแก"

"ชั้นสิ มินิทแป๊ะอะไรก้ไม่รู้เยอะแยะ นายก็จะเอานั่นเอานี่ เอกสารก็ท่วมหัว ชั้นนี่สิแย่กว่าใคร"

"เท่าๆกันนั่นล่ะแก เฮ้อนะ ยังไงๆ ขอโบนัสสักสองเดือนก็แล้วกัน"

"นั่นสิ"

"สาธุ"

ผมพูดเป็นคนสุดท้ายแหมนะ โบนัสคนละสองเดือนเจ๊งกันพอดี เงินเดือนแต่ละคนไม่ใช่น้อย แต่ว่าไปนะไตรมาสสุดท้ายได้มาเดือนครึ่งเชียวนะ เหอๆ ตอนกลับผมก็ไม่รีบร้อนอะไรเพราะรถติดนี่นะไม่ว่าจะออกพระรามสี่แล้วก็ตาม หกโมงเย็นใครๆเขาก็คงอยากจะกลับบ้านเหมือนกันล่ะนะ

"เป็นไงแกอยู่ไหนเนี่ย"

"อยู่สะพานควาย ดูหนังอยู่"

"แหมนังนี่ ไหนบอกอกหัก เผลอไม่ได้เลยนะ แรดอีกแล้ว"

"ช่วยไม่ได้นี่ เป็นคนดีแล้วไง เป็นคนดีแล้วชั้นต้องมานั่งร้องไห้เสียใจน่ะเหรอ เชิดใส่ ขอแรดๆเหมือนเดิมนี่ล่ะอย่างน้อยก็ไม่ต้องเผื่อใจไว้ให้ใคร ไม่ต้องมาเจ็บเพราะผู้ชาย สะบัดบ็อบ คอยดูนะชั้นจะไม่รักใครอีก"

"อย่าเพิ่งพูดไปเลยแก แหมนะ แค่นี้เองทำเป็นเข็ด เดี๋ยวก็เจอเองล่ะ แต่ไม่ใช่ว่าจั่วได้ก่อนนะหล่อน"

"ว้ายอย่ามาสิหล่อน ชั้นป้องกันอย่างดีย่ะ แค่นี้นะเจอเป้าหมายแล้ว"

แหมนะ พอมันเจอทางไปมันก็สนใจเราที่ไหนล่ะนั่น ไอ้เราก็เป็นห่วงนะว่าจะช้ำใจตายที่ไหนได้ออกลายแรดเหมือนเคย รีบกลับไปนอนดีกว่าจะได้อิ่มๆ อิอิ แต่ก็ต้องแวะซื้อของกินตรงซอยสิบเข้าไปล่ะครับขี้เกียจจะออกมาอีก สามีคงจะเลิกงานรออยู่ที่บ้านแล้ว

"เอ๊ะ นั่นไอ้หลวงนี่"

พอเลี้ยวรถเข้าคอนโดฯผมก็เห็นไอ้หลวงยืนหันหลังอยู่ตรงลานจอดรถ คุยกับใครวะ ผู้หญิงนี่ ต๊ายสวยเหมือนกันนะเนี่ย มองไกลๆนึกว่า ไอซ์ อภิษฎาเสียอีก เอ๊ะหรือว่า ใจเต้นแรงขึ้นมาทันทีครับ ผมเลี้ยวรถเข้าไปจอดตรงที่เดิมห่างจากตรงที่มันยืนคุยพอสมควร มันไม่ทันมองหรอกครับ ผมลดกระจกลงเงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์

"หลวง หนิงผิดไปแล้ว หนิงยังรักหลวงอยู่นะ"

"พูดอะไรบ้างสิหลวง หรือว่าหลวงไม่รักหนิงแล้ว"

"แล้วเขาล่ะหนิง"

"ฮึกๆ อย่าไปพูดถึงมันเลยหลวง หนิงตาบอดไปแล้ว"

"แล้วหนิงกลับมาหาเราเนี่ยนะ โทษนะหนิง เรามีแฟนใหม่แล้ว"

"อ๊ะ ทำไมล่ะหลวง หนิงไม่ได้มองหลวงเป็นตัวสำรองนะ แต่หนิงเพิ่งจะรู้ตัวว่าชีวิตหนิงขาดหลวงไม่ได้ ไม่มีใครสามารถมาแทนที่หลวงได้ หลวงจะลืมวันเก่าๆที่เราเคยมีกันและกันเหรอ"

ยิ่งฟังผมยิ่งอยากรู้ ในใจมันเต้นแรงเหมือนจะเป็นลมเลยนะ ใจมันเต้นเสียจนผมนั่งไม่ติดเบาะรถเลยนะเนี่ย

"มันเป็นไปไม่ได้แล้วล่ะหนิง เรากลับไปเป็นเหมือนเดิมไม่ได้อีกแล้ว"

"หลวง ทำไมล่ะ หนิงยังรักหลวงอยู่นะ"

"เราทำแบบนั้นไม่ได้หรอกหนิง เรามีแฟนแล้ว"

"หลวง เขาเป็นใครเขามีดีอะไรเหรอ ทำไมหลวงถึงกลับมาหาหนิงไม่ได้"

"อย่าอยากรู้เลย หนิงมีธุระแค่นี้ใช่ไหม"

ไอ้หลวงมันหันหลังให้แล้วทำท่าจะเดินหนีไป

"หลวง ฮือๆ หลวงไม่มีเยื่อใยให้หนิงแล้ว หนิงอุตส่าห์หน้าด้านหน้าทนมาหา ไม่เห็นกับที่เคยรักกันเลย"

นางทรุดตัวลงนั่งร่ำไห้เหมือนใจจะขาด ไอ้หลวงมันชะงักครับ

"อย่ากลับไปนะ"

ผมลุ้นจนตัวโก่งเผลอพูดออกมาคนเดียว กรี๊ด ดูอีนั่นครับคลานมากอดขามันไว้เลยนะ โอ้โหไม่เคยเห็นใครดราม่ามากมายเท่านังนี่มาก่อนเลยนะ ยกให้เลยมงกุฎชั้น

"อย่าทำแบบนี้หนิง"

"สงสารหนิงเถอะนะหลวง ให้โอกาสหนิงบ้าง ได้โปรด"

ปากสั่นคันมือ อยากจะปรี่เข้าไปกระชากตัวอีนั่นออกมาจังเลยนะ ผมก็ได้แต่นั่งนิ่งตัวสั่นอยู่ทำอะไรไม่ถูก นี่ผมหึงมันเหรอเนี่ย หึงมากถึงมากที่สุด หัวใจมันเต้นแรงไม่แรงไม่รู้แต่รู้สึกว่าหน้าร้อนมือเย็นแล้วครับ

"อย่าทำแบบนี้หนิง มันจบแล้วนะเรื่องของเรา"

"ไม่หลวง อย่าพูดแบบนี้ หนิงรักหลวงนะ หนิงขาดหลวงไม่ได้ ไหนหลวงบอกว่าหลวงเคยรักหนิงไง จำไม่ได้แล้วเหรอ หนิงกลับมาแล้ว หนิงจะยอมทำตามหลวงทุกอย่าง บ้านที่สวนหนิงก็จะอยู่ หนิงจะลาออกจากงานไปอยู่กับหลวง อย่างที่หลวงเคยขอ หนิงยอมทุกอย่าง นะหลวง อย่าทิ้งหนิงไปเลย หนิงขอโทษ"

ภาพที่เห็นคือไอ้หลวงทรุดตัวลงโอบกอดอีนั่นไว้ มันคงสงสารผมตีความไปแบบนั้นนะเพราะอีนั่นมันทำท่าเหมือนโลกนี้กำลังจะแตก แต่มองแค่แวบเดียวก็รู้ว่าอีนังนี่มันแสดงละคร แล้วผมล่ะตอนนี้ก็เหมือนอีบ้านั่งสั่นอยู่คนเดียวอยู่ในรถ จะกดโทรศัพท์หาอีป้า หยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วนะ แต่เชื่อผมไหมว่าผมหาเบอร์ใครไม่เจอ หาไม่เจอแม้แต่สักคนเดียว

Written by eiky[/color]

ps. เมื่อวานลงรูปให้ดูว่าน้องต้อมอิมเมจเป็นลักษณยังไง วันนี้เป็น หลวง อิอิ พอจิ้นออกไหมครับ จุ๊บๆ

                                         หลวง                                                        ต้อม

[thisispom]

เจ็บแล้วต้องจํานะหลวง

[rellachulla]

ได้อ่านเรื่องราวของนายกับหลวงแล้ว ไม่ค่อยแน่ใจว่านายรักหลวงหรือเปล่าคู่นี้เซ็กส์มาก่อนแล้วค่อยคบหา ดูนายเองก็ยังงงๆ ที่ หลวงรักจริง หวังแต่งกับนาย ถึงขนาดพาไปให้คุณแม่ดูตัว ซึ่งคุณแม่ก็แสนดีไม่รังเกียจลูกสะใภ้มีไข่
ซึ่งถือว่านายโชคดีมากที่ได้เจอคนดีๆ ทีเดียวถึงสองคนในเวลาเดียวกัน สังเกตว่านายไม่ได้คาดหวังอะไรกับหลวงมากมายนักนายยินดีปล่อยหลวงไป ถ้าวันนึงหลวงอยากจะมีครอบครัวแบบคนทั่วไป

นึกแล้วก็น้อยใจแทนหลวงที่ดูเหมือนนายจะไม่ค่อยคิดถึงหลวงเท่าไร โทรบอกแม่ได้แต่ไม่โทรหาหลวงปล่อยค่อยทั้งคืน
นายเองก็ไม่ได้ยุ่งอะไรมากมายแต่อยากใช้เวลากับต้อมมากกว่าเรื่องนี้ก็เข้าใจว่า นายจะไม่ได้เจอต้อมอีกนาน เลยอยากใช้เวลาที่เหลือให้คุ้มแต่ไม่เข้าใจว่าการที่โทรศัพท์หาคนที่สั่งแล้ว สั่งอีกก่อนขึ้นเครื่องว่าให้โทรหามันจะใช้เวลานานแค่ไหนกันเชียว

หลวงแมนมากที่ไม่คิดจะปิดบังที่มีแฟนเป็นผู้ชายกับที่ทำงานก็ไม่คิดจะปิดบัง หลวงรักนายจริงๆ แต่นายบอกตรงๆ ว่าวินาทีนี้ไม่แน่ใจว่านายรักหลวงหรือแพ้ความดีของหลวงกันแน่

อ่านตอนล่าสุดนี้แล้วได้คำตอบว่าคนที่นายรัก คนที่นายมีใจให้คือต้อม ไม่ใช่หลวงการที่นายยอมอดทน อดกลั้นไม่ยอมกินเด็ก ทั้งๆ ที่เด็กเองก็เต็มใจจะให้กินขนาดนั้นเพราะเห็นกับอนาคตของเด็ก เพราะถ้าเผลอกินต้อมไป ทุกอย่างจบหมด
เสียการปกครอง ทุกอย่างที่ทำมาดูเหมือนเพื่อหวังในตัวต้อมมากกว่าอนาคตของต้อมเองและที่สำคัญต้อมเองก็จะเรียกร้องสิทธิในการเป็นสามีขอนายอีกคนเมื่อถึงตอนนนั้นคงยุ่งยิ่งกว่ายุงตีกันอีก ไหนจะพ่อแม่ต้อม พ่อแม่ของนายเองแล้วนาย็ยังมีหลวงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นผัวอีกทั้งคน แค่คิดก็ปวดหัวแทนแล้ว

นายเองก็ดูจะยังมีความหวังในตัวต้อมอยู่ไม่น้อยว่าต้อมจะรักษาคำพูดที่ให้ไว้ อยากรู้ว่าเมื่อถึงเวลานั้น นายจะเอาหลวงไปไว้ที่ไหนต้อมก็คือคนที่รัก หลวงก็คือคนที่ใช่นายจะเลือกใคร

กระโดดกอดดด พร้อม+1
โดนทีอกข้างซ้ายอย่างจัง

อ่านไปอ่านมา เค้าคิดเองว่าเรื่องนี้พระเอกอาจเป็นต้อม (ดิสเพลอิ๊กกี้ยังเป็นต้อมเลย อ๊ายย)
หลวงเป็นแค่ตัวประกอบ ที่ผ่านเข้ามาในชีวิตนาย ฮ่า
หลวงเป็นคนดีที่ใครบางคนไม่รักแค่นั้นเอง

หรือหลวงกำลังเป็นแพะรับบาปเอ่ยย โอ้ยเครียดด

+1 ให้อิ๊กกี้ด้วยค่า แต่งมันส์มาก

[nidnoi]

มีแววจะเสียน้ำตาร่วมกับคุณนายซะแล้ว
ดูท่าทางแล้วหลวงคงไม่พ้นเงื้อมมือนังชะนีหนิงเป็นแน่แท้

 

[PEENAT1972]

มาม่ากำลังจะมา 555

[Little Devil]

อะไรงานจะเข้าพร้อมๆ กัน
นายจัดการเลย นายหลวงอย่าแม้แต่จะคิดนะ
ไม่ทันมารยาชะนีอีกแล้ว 
+1